Warszawa, dnia 4 marca 2004 r.

Z wyjaśnień przedstawionych przez Telekomunikację Polską S.A. wynika, że nie łączą jej żadne stosunki prawne z operatorem sieci Pionier. Pionier - Polski Internet Optyczny - Zaawansowane Aplikacje, Usługi i Technologie dla Społeczeństwa Informacyjnego to nazwa Programu rozwoju infrastruktury informatycznej polskiego środowiska naukowo-akademickiego na lata 2001-2005, którego celem, zgodnie z informacjami zamieszczonymi na stronie www,

jest rozbudowa infrastruktury informatycznej nauki w Polsce do poziomu umożliwiającego prowadzenie badań w zakresie wyzwań współczesnej nauki, techniki, usług i aplikacji. Do projektu przystąpiły Akademickie Sieci Miejskie (MAN) oraz Naukowa i Akademicka Sieć Komputerowa (NASK), które nie utworzyły wspólnego podmiotu prawnego. Podmioty te oprócz statutowej działalności naukowej prowadzą również działalność komercyjną o charakterze operatorskim, polegającą m.in. na świadczeniu usług dostępu do sieci Internet.

W związku z powyższym dalsze wyjaśnienia dotyczą relacji TP S.A. z operatorami sieci akademickich. Z informacji przekazanych przez TP S.A. wynika, że nie obniżyła ona "prędkości dostępu do baz sieci Pionier". Wystąpił jednak przejściowy problem z połączeniami z sieciami akademickimi w Poznaniu, który był spowodowany błędem po stronie operatora sieci POZMAN, a po jego zgłoszeniu natychmiast została przywrócona poprawna jakość tych połączeń. Nie istnieją natomiast żadne uregulowane formalnie zasady współpracy pomiędzy TP S.A. a "siecią Pionier" w zakresie, o którym mowa jest w oświadczeniu Pani Senator.

Telekomunikacja Polska S.A. złożyła przedstawicielom sieci akademickich propozycję zawarcia umowy regulującej zasady współpracy i dostępu do zasobów sieci Internet. Oferta TP S.A. oparta została na założeniu, że dostęp do Internetu dla tych sieci zostanie podzielony na dwa rodzaje dostępu. Pierwszy, typowo komercyjny, odpowiadający prowadzonej przez te sieci komercyjnej działalności operatorskiej i udostępniany na zasadach jakie obowiązują w przypadku innych operatorów, oraz drugi o charakterze naukowo-akademickim, pozwalający zachować przywileje środowiska naukowego i podkreślić jego szczególny charakter, tj. bez dodatkowych opłat dla tych sieci. Oferty do sieci akademickich zostały przesłane przez TP S.A. w sierpniu 2003 r. Na ofertę odpowiedzieli przedstawiciele sieci LONDMAN i POZMAN, podający się za reprezentantów sieci akademickich. W wyniku odbytych spotkań TP S.A. skierowała w listopadzie 2003 r. kolejną wersję oferty opartą na takiej samej zasadzie i przygotowaną z uwzględnieniem założeń przekazanych przez reprezentantów sieci akademickich. Według informacji TP S.A., pomimo kilku kolejnych spotkań, sieci akademickie nie zaakceptowały jej oferty, nie przekazały żadnych konstruktywnych propozycji, jak również nie sprecyzowały dokładnie swojego stanowiska.

Ponadto pragnę poinformować Panią Senator, że zgodnie z art. 78 ustawy z dnia 21 lipca 2000 r. Prawo telekomunikacyjne (Dz.U. Nr 73, poz. 852 z późn. zm.) szczegółowe warunki połączenia sieci telekomunikacyjnych oraz związanej z tym współpracy operatorzy ustalają w umowie o połączeniu sieci. Powyższy przepis zawiera również katalog uregulowań obligatoryjnych i fakultatywnych, jakie powinny lub mogą być uwzględnione w treści umowy. Prezes Urzędu Regulacji Telekomunikacji i Poczty posiada uprawnienia do określenia w drodze postanowienia, na wniosek jednej ze stron negocjacji o zawarcie umowy o połączeniu sieci, które z zagadnień wymienionych w tym katalogu powinny być objęte umową o połączeniu sieci. Żadna ze stron nie zwróciła się jednak do RTiP ze stosownym wnioskiem, w związku z tym, nie podejmowane były przez Urząd żadne działania w tym zakresie.

Odnośnie działania spółki Telekomunikacja Polska, informuję, że po prywatyzacji przeprowadzonej przez Ministra Skarbu, Minister Infrastruktury nie jest właścicielem, ani organem nadzoru nad TP S.A.

Minister Infrastruktury - właściwy do spraw łączności prowadzi natomiast działania, które mają na celu stworzenie warunków dla zapewnienia powszechnego dostępu na całym terytorium Rzeczypospolitej Polskiej do usług telekomunikacyjnych oraz ochrony interesów użytkowników telekomunikacji. Minister Infrastruktury opracował projekt nowego prawa telekomunikacyjnego, przyjęty przez Radę Ministrów 29.02.2004 r., który w najbliższych dniach będzie skierowany do Sejmu RP. Projekt ten implementuje regulacje telekomunikacyjne Pakietu Dyrektyw UE z 2002 r. Projekt zakłada usprawnienie rynku telekomunikacyjnego, zapewnienie uczciwej konkurencji i przede wszystkim zapewnienie ochrony interesów konsumentów. W zakresie przepisów regulujących zasady współpracy międzyoperatorskiej projekt nowego prawa wprowadza szereg przepisów chroniących interes operatorów współpracujących z operatorem o znaczącej pozycji rynkowej (art. 30).

1) szkół publicznych,

5) publicznych centrów kształcenia ustawicznego, centrów kształcenia praktycznego, młodzieżowych ośrodków wychowawczych, młodzieżowych ośrodków socjoterapii, specjalnych ośrodków szkolno-wychowawczych, specjalnych ośrodków wychowawczych i poradni psychologiczno-pedagogicznych,

6) publicznych placówek doskonalenia nauczycieli i publicznych bibliotek pedagogicznych,

7) publicznych bibliotek,

Z wyrazami szacunku

MINISTRA INFRASTRUKTURY

Podsekretarz Stanu

Warszawa, dnia 4.03.2004 r.

Ministerstwo Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej nie dysponuje środkami prawnymi umożliwiającymi podjęcie działań w przypadku naruszania przez pracodawców przepisów prawa pracy. Organem uprawnionym do nadzoru i kontroli przestrzegania tych przepisów jest Państwowa Inspekcja Pracy. W przypadku natomiast nieuzasadnionego lub niezgodnego z prawem wypowiedzenia umowy o pracę lub niezgodnego z prawem rozwiązania przez pracodawcę umowy o pracę bez wypowiedzenia pracownik może dochodzić swoich roszczeń przed sądem pracy. Należy w tym miejscu podkreślić, że stosownie do art. 30 § 4 Kodeksu pracy pracodawca wypowiadając umowę o pracę lub rozwiązując umowę o pracę bez wypowiedzenia powinien wskazać przyczynę uzasadniającą wypowiedzenie lub rozwiązanie umowy jak również pouczyć pracownika o przysługującym mu prawie odwołania do sądu pracy. Przyczynę uzasadniającą rozwiązanie umowy o pracę pracodawca obowiązany jest również podać reprezentującej pracownika zakładowej organizacji związkowej w piśmie informującym tę organizację o zamiarze wypowiedzenia lub rozwiązania umowy o pracę. W odniesieniu do działaczy związkowych objętych szczególną ochroną stosunku pracy, pracodawca winien uzyskać zgodę zakładowej organizacji związkowej na wypowiedzenie lub rozwiązanie ich umów o pracę. Dokonanie tych czynności bez omawianej zgody skutkuje naruszeniem procedury rozwiązywania umów o pracę, które to naruszenie stanowi podstawę roszczeń pracowniczych.

MINISTER

PODSEKRETARZ STANU

Warszawa, dnia 4 marca 2004 r.

Strefa numeracyjna, identyfikowana wskaźnikiem ("numerem kierunkowym") ustalonym w planie numeracji krajowej, jest pojęciem związanym z budową i strukturą sieci, a nie z podziałem administracyjnym kraju. W związku z tym niejednokrotnie na obszarze jednego województwa występuje w całości lub w części kilka stref numeracyjnych. Posługiwanie się w całym kraju zarówno w połączeniach wewnątrz strefy jak i w połączeniach pomiędzy strefami 9-cyfrowym krajowym numerem telefonicznym będzie możliwe po wprowadzeniu zamkniętego planu numeracji.

Ostatni plan numeracji krajowej został wprowadzony rozporządzeniem Ministra Infrastruktury z dnia 5 września 2002 r. (Dz.U. Nr 145, poz. 1223) i obowiązuje od dnia 16 września 2002 r. Załącznik do rozporządzenia w punkcie 5.4. przedstawia program wprowadzania zmian numeracji, gdzie wprowadzenie zamkniętego planu numeracji jest przewidziane w terminie do dnia 31 grudnia 2005 r.

Taki sam termin ustalono również w obecnie aktualizowanym planie numeracji. Wynika to z konieczności uprzedniego zrealizowania całkowitej cyfryzacji sieci. Jest to operacja wymagająca kilkuletnich dużych nakładów finansowych. W publicznej sieci telefonicznej pracuje jeszcze około 800 sztuk central analogowych obsługujących około 1 000 000 abonentów. Problemu nie można rozwiązywać "cząstkowo" (np. w kilku strefach). Zamknięty plan numeracji może obejmować tylko cały kraj.

Wiceprezes Zarządu TP S.A. plan Bertrand Le Guern w swoim piśmie nr BLG/15/2004 z dnia 06.02.2004 r. potwierdza gotowość przeprowadzenia przez TP S.A. do końca 2005 r. modernizacji sieci, w tym wymiany wszystkich central analogowych na cyfrowe.

Do czasu całkowitej likwidacji central analogowych w Polsce nie ma możliwości ujednolicenia numeracji telefonicznej i wprowadzenia zamkniętego planu numeracji - jednolitych 9 cyfrowych numerów abonentów w całym kramu.

Z wyrazami szacunku

MINISTRA INFRASTRUKTURY

Podsekretarz Stanu

Warszawa, dnia 04 marca 2004 r.

Posiadany przez Skarb Państwa pakiet akcji Spółki nie uprawnia do określania strategii funkcjonowania Spółki i nie daje możliwości wpływu na bieżącą jej sytuację.

Niemniej w dniu 26 stycznia 2004 r. w Ministerstwie Skarbu Państwa odbyło się spotkanie z udziałem Zarządu Zakładów Chemicznych "ALWERNIA" S.A. oraz Członka Zarządu CIECH S.A., którego celem było omówienie aktualnej sytuacji Spółki, ewentualnych zagrożeń jej dalszego funkcjonowania oraz perspektyw dalszego działania w kontekście planowanych nowych inwestycji.

Pogarszające się warunki makroekonomiczne oraz daleko posunięta konsolidacja rynku chemicznego w sferze dostawców, producentów i odbiorców mają duży wpływ na sytuację Zakładów Chemicznych "ALWERNIA" S.A. i w negatywny sposób mogą wpłynąć na ich dalszą sytuację ekonomiczno-finansową. Dlatego też, w opinii Zarządu Spółki koniecznym było podjęcie działań restrukturyzacyjnych, które pozwolą na dalsze funkcjonowanie Spółki i utrzymanie jej stabilnej pozycji na rynku, polegające m.in. na restrukturyzacji majątkowej (zagospodarowanie nieprodukcyjnego majątku Spółki), redukcji kosztów, restruktryzacji zatrudnienia, rozwoju asortymentów produktów i poprawie rentowności. Istotnym celem dla Zakładów Chemicznych "ALWERNIA" S.A. jest również znalezienie inwestorów branżowych.

W poruszonej przez Panów Senatorów kwestii zwolnień grupowych przeprowadzanych w Zakładach Chemicznych "ALWERNIA" S.A. pragnę poinformować, iż z informacji przekazanych przez Zarząd Spółki wynika, iż procedura zwolnień grupowych została rozpoczęta po ustaleniu przez zarząd w porozumieniu z kierownikami pionów i jednostek organizacyjnych ich niezbędnej etatyzacji. W dniu 28.10.2003 r. o zamiarze przeprowadzenia zwolnień grupowych, ich powodach i liczbie pracowników nimi objętych został powiadomiony Powiatowy Urząd Pracy i działające w Spółce organizacje związkowe. W dniu 08.12.2003 r. Zarząd Zakładów Chemicznych "ALWERNIA" S.A. zawarł z działającymi w Spółce organizacjami związkowymi <<Porozumienie określające zasady postępowania w sprawie grupowego zwolnienia pracowników w Zakładach Chemicznych "ALWERNIA" S.A.>>, którego załącznikiem była lista 126 pracowników przewidzianych do zwolnienia, począwszy od 15.12.2003 r. Ustalając tę listę kierowano się zapisami projektu porozumienia, przede wszystkim kryterium przydatności pracowników, ich umiejętności i kwalifikacji zawodowych. W miarę możliwości uwzględniano również inne kryteria, w tym ochronę związkową, kryteria socjalne, uprawnienia do emerytury, świadczeń przedemerytalnych, staż pracy, itp. Wszystkim uprawnionym do świadczeń w 2004 r. przedłużono termin rozwiązania umowy o pracę w ten sposób, aby umożliwić pracownikowi otrzymanie określonego świadczenia. Wszyscy zwalniani na mocy Porozumienia pracownicy, oprócz świadczeń wynikających z prawa pracy, otrzymują również m.in.: dodatkową odprawę równą trzymiesięcznemu wynagrodzeniu, odchodzący na świadczenia emerytalne odprawę emerytalną w wysokości wynikającej z ZUZP, nagrodę jubileuszową w wysokości wynikającej z ZUZP, jeżeli nabyliby do niej prawo w ciągu 12 miesięcy od daty zwolnienia.

MINISTER

Zbigniew Kaniewski

Warszawa, 2004-03-04

Nawiązując do oświadczenia Pana Senatora Władysława Mańkuta złożonego na 56. posiedzeniu Senatu RP w dniu 12 lutego 2004 r. w sprawie sposobu podziału części oświatowej subwencji ogólnej dla jednostek samorządu terytorialnego na rok 2004, a w szczególności uwzględnienia w algorytmie uczniów i wychowanków młodzieżowych ośrodków wychowawczych, przedkładam uprzejmie następujące wyjaśnienia.

Zgodnie z art. 27 ustawy z dnia 13 listopada 2003 r. o dochodach jednostek samorządu terytorialnego (Dz.U. Nr 203, poz. 1966) wielkość części oświatowej subwencji ogólnej dla wszystkich jednostek samorządu terytorialnego ustala corocznie ustawa budżetowa. Kwotę przeznaczoną na część oświatową subwencji ogólnej dla wszystkich gmin, powiatów i województw samorządowych ustala się w wysokości łącznej kwoty części oświatowej subwencji ogólnej, nie mniejszej niż przyjęta w ustawie budżetowej w roku bazowym, skorygowanej o kwotę innych wydatków z tytułu zmiany realizowanych zadań oświatowych (art. 28 ust. 1 ww ustawy).

Stosownie do założeń przyjętych w art. art. 28, 71 i 72 ustawy o dochodach jednostek samorządu terytorialnego, w części oświatowej subwencji ogólnej na rok 2004 uwzględniono wzrost - w stosunku do roku bazowego (2003) - wydatków bieżących szkół i placówek oświatowych finansowanych (dotowanych) z budżetu JST z tytułu:

b) przesunięcia do subwencji oświatowej środków ujmowanych dotąd w innych częściach budżetu państwa z przeznaczeniem na sfinansowanie:

- dodatków i premii dla opiekunów praktyk zawodowych,

W ustawie budżetowej na rok 2004 z dnia 23 stycznia 2004 r. (Dz.U. Nr 17, poz. 167) w dziale 758 "Różne rozliczenia", w rozdziale 75801 "Część oświatowa subwencji ogólnej dla jednostek samorządu terytorialnego" kwota subwencji oświatowej na 2004 r. określona została w łącznej wysokości 25.082.854 tys. zł, tj. wyższej w stosunku do roku 2003 (24.321.215 tys. zł) nominalnie o 3,1%. Należy zaznaczyć, że wzrost kwoty subwencji oświatowej w stosunku do roku ubiegłego jest oczywisty, pomimo spadku liczby uczniów w roku szkolnym 2003/2004 (6.961.321 uczniów) w odniesieniu do roku szkolnego 2002/2003 (7.083.662 uczniów) o 1,73%.

- rozporządzenia Ministra Edukacji Narodowej i Sportu z dnia 22 grudnia 2003 r. w sprawie sposobu podziału części oświatowej subwencji ogólnej dla jednostek samorządu terytorialnego w roku 2004 (Dz.U. Nr 225, poz. 2231);

- danych statystycznych GUS na rok szkolny 2003/2004 (z uwzględnieniem rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 16 lipca 2002 r. w sprawie programu badań statystycznych statystyki publicznej na rok 2003 - Dz.U. Nr 146, poz. 1227 z późn. zm.)

Wspomniane wyżej rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej i Sportu z dnia 22 grudnia 2003 r. w sprawie sposobu podziału części oświatowej subwencji ogólnej dla jednostek samorządu terytorialnego w roku 2004 zmodyfikowało w niezbędnym zakresie niektóre zasady podziału środków subwencyjnych stosowane w 2003 r., wyrażone - jak co roku - w algorytmie uzależniającym wysokość przyznawanych środków od skali i struktury realizowanych zadań, mierzonych liczbą uczniów, wychowanków i korzystających, z uwzględnieniem stopni awansu zawodowego nauczycieli. Algorytm wyodrębnia środki subwencyjne służące określeniu należnej JST kwoty bazowej (SOA), kwoty uzupełniającej (SOB) subwencji przeznaczonej na realizację zadań szkolnych oraz kwoty przeznaczonej na realizację zadań pozaszkolnych (SOC).

Użyte w kalkulacji wagi odnoszą się do 20 zadań szkolnych i 10 zadań pozaszkolnych. Zastosowana na 2004 r. częściowa modyfikacja niektórych wag w porównaniu z rokiem poprzednim, odnosi się do:

b) wagi P3 (z 0,20 do 0,25) dla uczniów szkół podstawowych i gimnazjów zlokalizowanych na terenach miast do 5000 mieszkańców,

b) wagi P10 (z 0,044 do 0,05) dla uczniów szkół ponadgimnazjalnych i ponadpodstawowych,

5) rozszerzenia zakresu stosowania:

Jednocześnie należy zaznaczyć, że projekt rozporządzenia w sprawie sposobu podziału części oświatowej subwencji ogólnej dla jednostek samorządu terytorialnego w roku 2004 był konsultowany z przedstawicielami wszystkich korporacji samorządowych i z partnerami społecznymi. Został on pozytywnie zaopiniowany przez Zespół ds. Edukacji, Kultury i Sportu Komisji Wspólnej Rządu i Samorządu Terytorialnego na posiedzeniu w dniu 6 listopada 2003 r. Uzyskał również pozytywną opinię na posiedzeniu plenarnym Komisji Wspólnej Rządu i Samorządu Terytorialnego w dniu 10 grudnia 2003 r.

Uprzejmie Pana Marszałka informuję, że nie jest możliwe zwiększenie wartości wag określonych w powyższym rozporządzeniu lub też wprowadzenie nowych wag np. dla szkół funkcjonujących w ośrodkach wychowawczych. Zmiany te spowodowałyby bowiem obniżenie finansowego standardu A tj. kwoty subwencji oświatowej przypadającej na jednego ucznia przeliczeniowego oraz konieczność zmniejszenia kwot części oświatowej subwencji ogólnej dla wielu jednostek samorządu terytorialnego. Taka sytuacja stwarzałaby zagrożenie dla realizacji przez szkoły i placówki oświatowe szeregu zadań z zakresu oświaty oraz edukacyjnej opieki wychowawczej.

Warto odnotować, że ostateczna kwota części oświatowej subwencji ogólnej na rok 2004 dla Powiatu Elbląskiego - 8.345.837 zł jest wyższa w stosunku do analogicznej kwoty z roku ubiegłego o 29,9%. Natomiast liczba uczniów w roku szkolnym 2003/2004 zwiększyła się w stosunku do roku szkolnego 2002/2003 tylko o 2,22%. Kwota subwencji oświatowej w przeliczeniu na jednego ucznia fizycznego, która w Powiecie Elbląskim w 2004 r. wynosi 4.411,12 zł, wzrosła w stosunku do roku ubiegłego (3.470,94 zł) o 27,1%. Kwota ta jest jednocześnie wyższa od średniej kwoty subwencji oświatowej w przeliczeniu na 1 ucznia fizycznego w woj. warmińsko-mazurskim (3.626,02 zł) o 21,65%.

W istniejących uwarunkowaniach ekonomicznych związanych z finansowaniem ze środków publicznych zadań oświatowych realizowanych przez JST ważne znaczenie ma wyodrębniona w ramach części oświatowej subwencji ogólnej 1% rezerwa. W 2004 r. kwota 1% rezerwy wynosząca 250.828.540 zł została powiększona o kwotę 3.048 zł powstałą w wyniku zaokrągleń po rozdzieleniu podstawowej części subwencji między jednostki samorządu terytorialnego. Łącznie rezerwa części oświatowej subwencji ogólnej

wynosi 250.831.588 zł. Podział środków z 1% rezerwy subwencji oświatowej dokonywany jest w oparciu o "Kryteria podziału 1% rezrwy części oświatowej subwencji ogólnej na rok 2004", zaakceptowane przez Zespół ds. Edukacji, Kultury i Sportu Komisji Wspólnej Rządu i Samorządu Terytorialnego na posiedzeniu w dniu 16 stycznia br. Dokument ten wraz z załączonymi wzorami wniosków - został przesłany wszystkim jednostkom samorządu terytorialnego przy piśmie MENiS z dnia 21 stycznia br. Nr DE-III-3117/9/os-og/04. Wnioski samorządów o zwiększenie części oświatowej subwencji ogólnej są przedkładane Zespołowi ds. Edukacji, Kultury i Sportu KWRiST do zaopiniowania. W przypadku pozytywnej opinii Zespołu Ministerstwo Edukacji Narodowej i Sportu występuje do Ministra Finansów o zwiększenie jednostkom samorządu terytorialnego subwencji oświatowej.

Warszawa, 2004-03-05

W związku z oświadczeniami Pana Senatora Józefa Szorca, złożonymi na 43, 44, 48, 49 i 55 posiedzeniu Senatu Rzeczypospolitej Polskiej, w sprawie rozstrzygnięcia stosunku pomiędzy przepisem art. 55 ust. 7 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej, a przepisami art. 18 ust. 1 pkt 1 lit.b ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i art. 26 ust. 1 pkt 9 lit. b ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych - przedstawiam poniżej stanowisko w tej sprawie, które uwzględnia opinię Rady Legislacyjnej przy Prezesie Rady Ministrów z dnia 13 lutego 2004 r. w sprawie darowizn przekazywanych kościelnym osobom prawnym na działalność charytatywno-opiekuńczą.

Jak wynika z oświadczeń, zgłoszone pytania dotyczą możliwości odliczania przez podatników od dochodu, przed opodatkowaniem podatkiem dochodowym, darowizn w pełnej wysokości, to jest bez limitu, o którym mowa w ustawach o podatku dochodowym, jeżeli darowizny zostały przekazane na działalność charytatywno-opiekuńczą kościelnym osobom prawnym Kościoła Katolickiego.

Przepis art. 55 ust. 7 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej (ustawy o stosunku Państwa do Kościoła) stanowi, iż darowizny na kościelną działalność charytatywno-opiekuńczą podlegają u darczyńców wyłączeniu z podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym. Warunkiem uprawniającym podatników do odliczania od podstawy opodatkowania darowizn przeznaczonych na tę działalność, jest uzyskanie pokwitowania otrzymania darowizny przez kościelną osobę prawną oraz - w okresie dwóch lat od dnia przekazania darowizny - sprawozdania o przeznaczeniu tej darowizny na kościelną działalność charytatywno-opiekuńczą.

Ustawodawca pozostawiając w porządku prawnym przepisy ustawy o stosunku Państwa do Kościoła, zezwalające na dokonywanie w całości wyłączenia, z podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym, darowizn na kościelną działalność charytatywno-opiekuńczą, uznał występowanie dwóch rodzajów działalności charytatywno-opiekuńczej. Mianowicie występuje działalność podejmowana przez kościelne osoby prawne, o której mowa w art. 55 ust. 7 ustawy o stosunku Państwa do Kościoła, jako specjalny rodzaj działalności, oraz ogólna podejmowana przez wszystkie pozostałe podmioty działalność charytatywno-opiekuńcza, określona w przepisach ustaw o podatku dochodowym.

Pragnę zauważyć, iż w istniejącym stanie prawnym przepis art. 55 ust. 7 ustawy o stosunku Państwa do Kościoła jest przepisem szczególnym w stosunku do przepisów obu ustaw o podatku dochodowym. W tym stanie rzeczy właściwe jest odliczanie, zarówno przez osoby fizyczne, jak i osoby prawne, darowizn na działalność charytatywno-opiekuńczą kościelnych osób prawnych w pełnej wysokości, to jest ponad limit, o którym mowa w przepisie art. 18 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych lub odpowiednio w przepisie art. 26 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Jednocześnie zwracam uwagę, że analogiczną regulację dotyczącą odliczania od podstawy opodatkowania darowizn na kościelną działalność charytatwno-opiekuńczą, zawiera art. 40 ust. 7 ustawy o stosunku państwa do Polskiego Autokefalicznego Kościoła Prawosławnego.

PODSEKRETARZ STANU

Warszawa, 05 marca 2004 r.

- kwotę 15.000 tys. zł jako środki na Fundusz Rozwoju Inwestycji Komunalnych.

Przy tak dokonanym podziale środków, do samorządów województw należy decyzja jaką część środków chcą przeznaczyć na poszczególne rodzaje zadań wynikające z programów wojewódzkich.

Zaproponowany w Programie wsparcia na 2004 r. sposób podziału środków zapisanych w art. 35 ustawy budżetowej na rok 2004, wynika z obiektywnych danych statystycznych i wydaje się być adekwatny do potrzeb poszczególnych regionów. W tej sytuacji trudno zatem mówić o dyskryminacji któregokolwiek z województw. Być może wielkość ogólnego limitu środków przeznaczonych na kontrakty wojewódzkie i współfinansowanie programów rozwoju regionalnego jest niewspółmierna do potrzeb. Jednakże jest ona optymalna (w naszej ocenie) w obecnej sytuacji finansowej państwa. Należy także wziąć pod uwagę fakt, że w toku prac parlamentarnych nad ustawą budżetową, kwota środków proponowanych na wsparcie programów rozwoju regionalnego była długo dyskutowana i kilkakrotnie zmieniana. To świadczy nie tylko o powadze problemu, lecz również o jego złożoności.

Jerzy Hausner

Warszawa, 05.03.2004 r.

Prowadzone rozmowy pozwolą określić ewentualną zasadność łączenia w/w podmiotów. Decyzje w tym zakresie leżą jednak w kompetencjach zarządów PKE S.A. Kompanii Węglowej S.A. i Huty "Łaziska" S.A.

Z podziękowaniem

MINISTER

z up. Jacek Piechota

SEKRETARZ STANU

Warszawa, 08.03.2004 r.

Warszawa, 23.02.2004 r.

PODSEKRETARZ STANU

Krystyna Gurbiel

Nie mogę podzielić opinii Pani Senator co do tego, że administracja samorządowa nie jest w stanie sprostać zadaniu jakim jest prowadzenie bibliotek publicznych. Przekonany jestem, że znajdziemy dużo więcej przykładów i dowodów na to, że przejęcie tego zadania przez samorządy odbyło się z korzyścią dla tych placówek niż przykładów odwrotnych. Niezależnie zresztą od opinii w tej sprawie oczywistym jest, że nie ma żadnej możliwości odwrócenia tej sytuacji i przejęcia tego zadania przez administrację rządową. Prowadzenie działalności kulturalnej, w tym utrzymywanie bibliotek jest zadaniem obowiązkowym samorządu terytorialnego. Jest intencją Ministerstwa Kultury udzielanie jednostkom samorządu wszechstronnej pomocy w tym zakresie, ale pomoc ta może mieć jedynie charakter celowy - skierowany na realizację najważniejszych i wybranych problemów np. odbudowy księgozbiorów lub informatyzacji.

Odnosząc się do problemu dotyczącego powoływania dyrektorów bibliotek informuję, że przygotowywane jest w chwili obecnej rozporządzenie Ministra Kultury w sprawie organizacji i trybu przeprowadzania konkursu na kandydata na stanowisko dyrektora instytucji kultury. Rozporządzenie dotyczyć będzie instytucji kultury (w tym bibliotek) o szczególnym znaczeniu dla kultury narodowej. Lista tych instytucji będzie załącznikiem do rozporządzenia. Zasady powoływania dyrektorów pozostałych instytucji kultury; także zasady konkursu, jeśli w tym trybie dyrektor instytucji będzie powoływany, ustala samodzielnie organizator. Zgodnie z obowiązującym ustawodawstwem powoływanie kierowników samorządowych jednostek organizacyjnych (m.in. instytucji kultury) jest zadaniem i kompetencją wójta, burmistrza, prezydenta. Ponoszą oni odpowiedzialność za efekty pracy dyrektora instytucji i oni określają wymagania kwalifikacyjne jakie powinien spełniać.

Pragnę poinformować, że na ukończeniu są prace zmierzające do przygotowania kompleksowego dokumentu określającego Strategię Rozwoju Kultury na lata 2004-2013. Przygotowanie tego dokumentu poprzedzone zostało szeroko zakrojonymi badaniami przeprowadzonymi w 16 województwach i 16 miastach wojewódzkich. Badania dotyczyły miejsca i roli kultury w planach rozwoju jednostek samorządowych oraz ich wydatkom na ten cel. Badania pozwoliły na opracowanie obszernej diagnozy sfery kultury w Polsce w wybranych obszarach m.in. czytelnictwa i książki. Jest zamiarem Ministerstwa Kultury przygotowanie i przyjęcie Narodowego Programu Kultury "Promocja czytelnictwa i rozwój sektora książki". Strategicznym celem Programu jest m.in. wzrost czytelnictwa przez poprawę warunków funkcjonowania bibliotek, zwiększenie dostępności do usług bibliotecznych, zwiększenie roli czytelnictwa w edukacji i wychowaniu. Program ten przedstawiony zostanie do zaopiniowania gremiom w sprawach bibliotek najbardziej kompetentnym m.in. Stowarzyszeniu Bibliotekarzy Polskich oraz Krajowej Radzie Bibliotecznej.

Kończąc chciałbym podkreślić, że problemy bibliotek i czytelnictwa są dla mnie sprawą najważniejszą. Wagę jaką Ministerstwo Kultury przywiązuje do problemów czytelnictwa zilustrują najlepiej nakłady na zakup nowości w bibliotekach publicznych - w roku 2002 na ten cel wydatkowano 1 mln zł; w roku 2003 4 mln zł, a w roku bieżącym zaplanowano kwotę 10.000.000 zł.