Warszawa, dnia 11.09. 2003 r.

Nawiązując do przesłanego przy piśmie z dnia 13.08.2003 r., w trybie art. 49 ust. 4 Regulaminu Senatu, oświadczenia złożonego przez Pana Senatora Adama Bielę podczas 44 posiedzenia Senatu w dniu 8.08.2003 r., dotyczącego skargi na Sąd Rejonowy w Trzciance i komornika przy tym Sądzie w związku z prowadzonym postępowaniem egzekucyjnym, uprzejmie informuję, że dokonano stosownych ustaleń w wyniku których stwierdzono, co następuje:

- Telekomunikacji Polskiej S.A. Zakład Poznań Miasto - z dnia 26.11.1999 r. (sygn. I Km 126/00),

- Urszuli Poziomek - z dnia 28.02.2000 r. (sygn. I kmp 24/00),

- Agencji Własności Rolnej Skarbu Państwa - Oddział Terenowy w Poznaniu Filia w Pile - z dnia 23.03.2001 r. (sygn. I Km 368/01),

Wniosek o zawieszenie postępowania - oddano postanowieniem z dnia 22.08.2002 r. Złożone na nie zażalenie, zostało - w związku z koniecznością uzupełnienia jego braków formalnych i rozpoznania wniosku o zwolnienie od kosztów sądowych - rozpatrzone dopiero w dniu 11.02.2003 r. przez Sąd Okręgowy w Poznaniu i także oddalone. Tenże Sąd zwrócił akta sprawy dopiero w dniu 5.06.2003 r.

W jego sentencji istotnie błędnie wskazano dwukrotnie wierzyciela "Agencję Własności Rolnej Skarbu Państwa", a pominięto wierzyciela "Agencję Rynku Rolnego", lecz omyłka ta nie spowodowała żadnych ujemnych skutków procesowych dla dłużnika. Została ona, zgodnie z art. 350 § 1 i 2 kpc w związku z art. 361 kpc, sprostowana z urzędu postanowieniem z dnia 17.07.2003 r. sygn. I co 390/02.

Za wskazaną zaś przez Pana Senatora sygn. akt I Co 68/03, Sąd Rejonowy w Trzciance rozpoznawał skargę Pana Wieńczysława Nowackiego na czynności komornika w zakresie ustalenia kosztów postępowania w sprawach, sygn.: I Km 126/00, I Kmp 24/00, I Km 368/01 i Km 937/01. Wydane w niej postanowienie z dnia 30.06.2003 r., zostało zaskarżone zażaleniem, lecz z uwagi na braki formalne tego zażalenia Sąd wezwał skarżącego do ich uzupełnienia.

Wobec nieprawomocnego zakończenia postępowania egzekucyjnego, pragnę uprzejmie wyjaśnić, że właścicielem przedmiotowej nieruchomości jest nadal Pan Wieńczysław Nowacki.

Marek Sadowski

Pan
Longin Pastusiak
Marszałek Senatu
Rzeczypospolitej Polskiej

Aktualnie Prokuratura Rejonowa w Siedlcach nie prowadzi żadnego postępowania z udziałem Pana Tadeusza Mielniczuka i z tych to przyczyn powyższa prośba nie może być spełniona.

Zostało natomiast już przeprowadzone, na skutek zawiadomienia Pani Bogumiły Mielniczuk - żony Pana Tadeusza Mielniczuka, z dnia 26.05.2003 r., postępowanie sprawdzające za sygn. 1 Ds.. 1442/03 w sprawie nielegalnego zatrudnienia Pana Tadeusza Mielniczuka przez Ali Algawama - właściciela firmy TEXAS GROUP. Zdaniem zawiadamiającej pracodawca zatrudniając nielegalnie jej męża, wykorzystał jego upośledzenie umysłowe, naiwność i łatwowierność w celu powiększenia swoich zysków.

Wymieniona Prokuratura, po przeprowadzeniu czynności w kierunku art. 219 kk- postanowieniem z dnia 26.06.2003 r. odmówiła wszczęcia dochodzenia.

Natomiast sprawa udzielenia "rzekomej" pożyczki w kwocie 12.497 zł, przez Ali Algawama Panu Tadeuszowi Mielniczukowi, była przedmiotem postępowania Sądu Rejonowego w Siedlcach pod sygn. I C 569/97.

Ali Algawan w swoim powództwie z dnia 21.11.1997 r. domagał się zwrotu tej pożyczki wraz z odsetkami umownymi w wysokości 1% dziennie od 1.06.1997 r. poczynając i wydania zarządzeń tymczasowych poprzez zakazanie zbycia przez pozwanego nieruchomości położonej w Siedlcach, przy ul. Starowiejskiej 200, o powierzchni 0,188 ha, nr Kw 31883.

Na wniosek Ali Algawama, Sąd Rejonowy w Siedlcach postanowieniem z dnia 25.10.2001 r., w sprawie oznaczonej I Co 672/01 - nadał klauzulę wykonalności prawomocnemu wyrokowi Sądu Rejonowego w Siedlcach sygn. I C 569/97 także przeciwko małżonkowi dłużnika - Pani Bogumile Mielniczuk, z ograniczeniem jej odpowiedzialności do majątku objętego wspólnością ustawową. W sprawie tej były wyznaczone 3 terminy posiedzeń, tj. w dniach: 20.09., 4.10., 25.10.2001., przy czym Pan Tadeusz Mielniczuk stawił się na pierwszy termin, natomiast Pani Bogumiła Mielniczuk nie stawiła się na żadną rozprawę, mimo, że o dwóch terminach została prawidłowo zawiadomiona.

W dniu 12.03.2002 r., komornik, na wniosek wierzyciela, wszczął egzekucji pod sygn. I Km 143/02. Odpis zawiadomienia o wszczęciu, przesłano małżonkom Bogumile i Tadeuszowi Mielniczuk. Jego odbiór potwierdził Pan Tadeusz Mielniczuk w dniu 19.03.2002 r.

Zgodnie z wnioskiem wierzyciela egzekucja była prowadzona z nieruchomości Państwa Bogumiły i Tadeusza Mielniczuk.

Na to postanowienie wniosła zażalenie Pani Bogumiła Mielniczuk, lecz sąd Okręgowy w Siedlcach w dniu 8.09.2003 r. za sygn. V Cz 277/03 - także je oddalił.

Marek Sadowski

Warszawa, dnia 10.09.2003 r.

Szanowny Pan
Longin Pastusiak
Marszałek Senatu
Rzeczypospolitej Polskiej

Program przewiduje następujące podstawowe działania w obszarze poszczególnych podsektorów Grupy Kapitałowej PGNiG S.A.:

2. Zarząd PGNiG S.A. ponownie podejmie próbę prywatyzacji spółek geofizycznych, spółek poszukiwania nafty i gazu oraz pozostałych spółek zależnych z obszaru zaplecza technicznego.

2) Karpacka Spółka Gazownictwa z siedzibą w Tarnowie,

Na pokrycie kapitału zakładowego spółek zostały wniesione zorganizowane części przedsiębiorstwa (w rozumieniu art. 55⁽¹⁾ Kodeksu Cywilnego) Spółki Polskie Górnictwo Naftowe i Gazownictwo S.A., obejmujące odpowiednie samobilansujące oddziały - zakłady gazownicze. Podpisano nowe umowy o pracę z zatrudnionymi wcześniej w PGNiG 18 tysiącami pracowników. Na spółki przeniesiono również (odpowiednie wpisy do ksiąg wieczystych) prawa własności i prawa wieczystego użytkowania nieruchomości. Ponadto, zgodnie z Programem, spółki gazownictwa objęły wyprzedzająco łącznie 2 030 km sieci wysokiego ciśnienia (o charakterze przesyłowym - regionalnym).

Za zgodą Ministra Finansów spółki zależne, przejęły zobowiązania z tytułu gwarancji udzielonych przez Skarb Państwa na kredyty bankowe zaciągnięte przez PGNiG S.A. w częściach wynikających z wykorzystania środków pochodzących z tych kredytów na inwestycje w poszczególne obszary działalności.

Zgodnie z zapisami Programu przeprowadzono renegocjacje kontraktu długoterminowego na dostawy gazu do Polski oparte o "Porozumienie między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej, a Rządem Federacji Rosyjskiej o budowie systemu gazociągów dla tranzytu gazu rosyjskiego przez terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i dostawach gazu rosyjskiego do Rzeczypospolitej Polskiej" - tzw. "kontraktu jamalskiego" i podpisano stosowne porozumienie z OAO GAZPROM.

W ramach działań dla rozwoju rynku gazowniczego w Polsce, przygotowano kompleksową, obejmującą cały kraj analizę możliwości wzrostu sprzedaży gazu poprzez budowę nowych sieci na obszarach nie zgazyfikowanych tzw. "białych plam". Wskazano konkretne tereny (gminy), gdzie gazyfikacja jest na tyle atrakcyjna (przewiduje się standardowy zwrot kapitału), że spodziewane są inwestycje, które będą realizowane przez odrębne firmy, samodzielnie lub ewentualnie z udziałem podmiotów Grupy Kapitałowej PGNiG S.A., które zgodnie z Programem mają obowiązek aktywnego wspierania tych przedsięwzięć, gdyż zmierzają one do realizacji jednego z priorytetowych celów Programu tj. wzrostu sprzedaży gazu.

Trwają prace zmierzające do przygotowania realizacji następnego etapu rządowego Programu restrukturyzacji i prywatyzacji PGNiG S.A., jakim jest rozpoczęcie działalności gospodarczej z dniem 1 stycznia 2004 r. przez Spółkę poszukiwawczo-wydobywczą pod nazwą "Górnictwo Naftowe". Prowadzone są działania mające na celu rozwiązanie kwestii szczegółowych warunkujących realizację tego procesu, tj. m.in.:

Obecnie w trakcie prac, powołanego przez Ministra Skarbu Państwa, Komitetu Sterującego do spraw restrukturyzacji i prywatyzacji PGNiG S.A. określono, że wszystkie działania związane z kwestiami obecnie blokującymi wydzielenie spółki poszukiwawczo wydobywczej, takie jak m.in.: uzyskanie koniecznych zgód od wierzycieli PGNiG S.A, rozwiązanie kwestii cen transferowych pomiędzy spółką wydobywczą a PGNiG S.A., rozwiązanie kwestii prawa własności lub prawa do użytkowania dokumentacji geologicznej przez Spółkę - powinny zostać rozwiązane przez zarząd PGNiG S.A. do końca września br.

Polskie Górnictwo Naftowe i Gazownictwo S.A. realizuje prace poszukiwawcze i inwestycyjne zmierzające do zwiększenia wydobycia gazu ziemnego do poziomu około 5,5 - 6,0 mld m3 w przeliczeniu na gaz wysokometanowy począwszy od 2007 roku oraz zwiększenia wydobycia ropy naftowej do poziomu około 1 mln ton rocznie począwszy od 2005 roku i do poziomu około 2 mln ton rocznie pod koniec bieżącej dekady.

Dla osiągnięcia tych celów zakłada się przeznaczenie, co najmniej przez okres najbliższych 5 lat, na prace poszukiwawcze i rozpoznawcze złóż 550-500 mln zł rocznie oraz wydatkowanie w latach 2003-2007 około 1,6 mld zł na zwiększenie wydobycia (zagospodarowanie nowych złóż do eksploatacji, budowa tłoczni, odazotowni itp.) Już w 2003 roku zwiększono znaczne nakłady na zagospodarowanie złóż do eksploatacji, które wnoszą 240 mln zł, co stanowi wzrost o ponad 30% w stosunku do nakładów z 2002 r.

W 2003 roku trwają prace związane z zagospodarowaniem do eksploatacji 7 złóż gazu wysokometanowego w południowo-wschodniej Polsce oraz 2 złóż gazu zaazotowanego w rejonie Kościana w zachodniej Polsce. Równocześnie rozpoczęto przygotowania projektowe kolejnych złóż gazu ziemnego na południu Polski oraz zachodzie Polski połączone z projektem budowy nowej odazotowni w rejonie Grodziska Wielkopolskiego. Odazotownia pozwoli na eksploatację złóż gazu ziemnego z rejonu Kościana-Nowego Tomyśla o składzie kwalifikujących je poniżej grupy GZ-41,5.

Równocześnie realizowana jest inwestycja związana z budową gazociągu Kościan-Zielona Góra co pozwoli na eksploatację dużych złóż Kościan i Brońsko w systemie gazu zaazotowanego grupy GZ-41,5. Zrealizowanie tej inwestycji przy równoczesnym przestawieniu odbiorców w rejonie Kościan-Wolsztyn-Zielona Góra - Głogów - Krabia - Kościan z gazu GZ-35 na gaz GZ - 41,5 oprócz eksploatacji złóż Kościan - Brońsko umożliwia skierowanie gazu ze złóż w rejonie Góra - Rawicz - Ostrów Wielkopolski w całości do odazotowni w Odolanowie i w wyniku - zwiększenia dostaw gazu wysokometanowego i helu.

Równocześnie trwają prace projektowe dla rozpoczęcia w 2004 roku budowy kopalni ropy naftowej Lubiatów w rejonie Międzychodu. Kopalnia będzie prowadzić eksploatację ze złóż już odkrytych Lubiatów, Grotów, Międzychód i z obiektu Sowia Góra jeśli prowadzone wiercenia potwierdzą spodziewane złoże ropy naftowej.

Wydobycie ropy naftowej

1998 r. 185,6 tys. ton

2000 r. 343 tys. ton

2001 r. 469 tys. ton

2002 r. 468 tys. ton

Wydobycie gazu ziemnego przeliczone na gaz wysokometanowy

1999 r. 3649 mln m³

2000 r. 3788 mln m³

2001 r. 3974 mln m³

2002 r. 4036 mln m³

Gaz (wysokometanowy) mln m³

Ropa Naftowa + Gazolina tony

08.2000 - 07.2001

3897,7

461157,4

08.2001 - 07.2002

4016,5

479054,0

08.2002 - 07.2003-09-23

4104,5

466742,7

Program zwiększenia wydobycia gazu ziemnego zakłada osiągnięcie w roku 2006 poziomu 5,5-6 mld m³

Jednocześnie informujemy, że zwiększenie zapotrzebowania na gaz ziemny w bieżącym roku wynikające z ostrej zimy i poprawiającej się koniunktury gospodarczej w ilości 0,8-1,0 mld m³ pokryte zostanie z dostaw spotowych, które są tańsze od dostaw kontraktowych.

Jerzy Hausner

Warszawa, dnia 11.IX.2003 r.

W odpowiedzi z przekazaniem przez Pana Marszałka w dniu 13 sierpnia 2003 r., w trybie art. 49 ust. 4 Regulaminu Senatu tekstu oświadczenia Pani Senator Marii Szyszkowskiej , złożonego w dniu 8 sierpnia 2003 r. podczas 44 posiedzenia Senatu, podnoszącego nieprawidłowości w działalności Spółdzielni Budowlano-Mieszkaniowej "Ekonomista" i Spółdzielni Budowlano-Mieszkaniowej "Ekonomista-Bis" w Warszawie, uprzejmie informuję, co następuje:

Natomiast w uwzględnieniu prośby Pani Senator o przeanalizowanie aktów prawnych dotyczących spółdzielni budowlano-mieszkaniowych, które zawierają luki prawne umożliwiające zarządom spółdzielni nieuczciwą działalność - oryginał nadesłanego oświadczenia przedstawiono Dyrektorowi Departamentu Legislacyjno-Prawnego - do rozważenia postulowanych zmian w trwających tam pracach legislacyjnych, dotyczących zmiany ustawy - Prawo spółdzielcze. Zostały one podjęte przez tutejsze Ministerstwo na skutek wystąpienia Rzecznika Praw Obywatelskich z dnia 14.05.2003 r., sygnalizującego potrzebę określenia w powszechnie obowiązujących przepisach dotyczących spółdzielczości, w tym mieszkaniowych - zasad odpowiedzialności cywilnej i karnej członków zarządów i rad nadzorczych - za spowodowane szkody.

W projekcie proponuje się wprowadzenie odpowiedzialności karnej osób biorących udział w tworzeniu spółdzielni, członków zarządów i rad nadzorczych spółdzielni oraz likwidatorów za działania na szkodę spółdzielni. Proponowany art. 267a w ustawie o zmianie ustawy - Prawo spółdzielcze, przewiduje za tego rodzaju czyny, karę pozbawienia wolności do lat 5 i grzywnę, zaś przepisy art. 267b, 267c i 267d - karę pozbawienia wolności do lat 2, ograniczenia wolności i grzywnę.

Proponowana ustawa powinna zatem pozytywnie wpłynąć na konkurencyjność wewnętrzną i zewnętrzną gospodarki, umocnić zaufanie do spółdzielczości oraz zapewnić ochronę jej członkom.

Z wyrazami szacunku

Kazimierz Olejnik

Warszawa, 2003 -09-12

Odpowiadając na pismo z dnia 13 sierpnia br. Znak: BPS-DSK-043-382/03 w sprawie oświadczenia złożonego przez senatora Adama Bielę podczas 44. posiedzenia Senatu, a dotyczącego ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o spółdzielniach mieszkaniowych (tekst jednolity: Dz.U. z 2003 r. Nr 119, poz. 1116) uprzejmie przedstawiam następujące wyjaśnienia.

W konsekwencji powierzchni balkonów i loggii nie można uwzględniać przy obliczaniu udziałów w nieruchomości wspólnej według zasad określonych w art. 42 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych w związku z art. 3 ust. 3-6 ustawy o własności lokali.

2. Na podstawie art. 190 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego mają moc powszechnie obowiązującą i są ostateczne.

Z wyrazami szacunku

Marek Bryx

Odpowiadając na oświadczenie Pana senatora Adama Bieli, złożone podczas 44 posiedzenia Senatu Rzeczypospolitej Polskiej w dniu 8 sierpnia 2003 r., nadesłane przy piśmie z dnia 13 sierpnia 2003 r., nr BPS/DSK-043-349/03, w sprawie problemów związanych z przekształceniem spółdzielczego prawa do lokalu w prawo odrębnej własności lokalu, uprzejmie informuję, co następuje.

Należy przypuszczać, że oświadczenie dotyczy kwestii warunków finansowych przekształcania w odrębną własność dotychczasowych spółdzielczych lokali o statusie lokatorskim, na budowę których spółdzielnia zaciągnęła kredyt spłacany na podstawie przepisów ustawy z dnia 30 listopada 1995 r. o pomocy państwa w spłacie niektórych kredytów mieszkaniowych, udzielaniu premii gwarancyjnych oraz refundacji bankom wypłaconych premii gwarancyjnych (Dz.U. z 2003 r. Nr 119, poz. 1115), zwanej dalej "ustawą o pomocy państwa".

Podejmując próbę wyjaśnienia problemu na wstępie stwierdzić należy, co następuje.

Uchwalona w dniu 15 grudnia 2000 r. ustawa o spółdzielniach mieszkaniowych (Dz.U. z 2001 r. nr 4, poz. 27) miała na celu m.in. realizację idei upowszechnienia własności lokali. Ustawa ta przyznała członkom spółdzielni, którym w dacie jej wejścia w życie (tj. w dniu 24 kwietnia 2001 r.) przysługiwały spółdzielcze prawa do lokali, roszczenie o ustanowienie i przeniesienie prawa odrębnej własności lokali. W myśl art. 39 powołanej ustawy własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego lub prawo do lokalu użytkowego przenoszone było na własność członka spółdzielni pod warunkiem dokonania przez niego spłaty wszelkich długów związanych z lokalem oraz spłaty przypadającej na lokal części innych zobowiązań spółdzielni związanych z budową. Natomiast stosownie do art. 46 ust. 1 w związku z art. 12 powołanej ustawy w wypadku przeniesienia własności lokalu, do którego przed dniem wejścia w życie ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych przysługiwało członkowi spółdzielni spółdzielcze lokatorskie prawo do lokalu mieszkalnego, konieczne było wniesienie przez tego członka wpłaty do 3% wartości rynkowej tego lokalu.

Na skutek utraty mocy obowiązującej powyższego przepisu, do ustanawiania odrębnej własności lokali w miejsce lokatorskich praw do lokali na podstawie ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych ma zastosowanie art. 12 tej ustawy, niezależnie od tego, czy ustanowienie na rzecz członka spółdzielni spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego było dokonane przed dniem 24 kwietnia 2001 r., czy też po tej dacie.

Zgodnie z obowiązującym obecnie przepisem art. 12 ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o spółdzielniach mieszkaniowych (Dz.U. z 2003 r. Nr 119, poz. 1116) członek spółdzielni może żądać przeniesienia na niego własności lokalu, do którego przysługuje mu spółdzielcze lokatorskie prawo do lokalu mieszkalnego. Warunkiem przewłaszczenia, poza koniecznością złożenia pisemnego wniosku jest: a) spłata przypadającej na lokal części zobowiązań spółdzielni związanych z budową, określonych w art. 10 ust. 1 pkt 1, w tym w szczególności odpowiedniej części zadłużenia kredytowego spółdzielni wraz z odsetkami, b) spłata przypadającego na lokal uzupełnienia wkładu mieszkaniowego z tytułu modernizacji budynku, c) spłata przypadających na dany lokal zobowiązań spółdzielni z tytułu kredytów i pożyczek zaciągniętych na sfinansowanie kosztów remontów nieruchomości, w której znajduje się lokal, d) spłata zaległości z tytułu opłat związanych z eksploatacją i utrzymaniem lokalu, e) wpłata różnicy pomiędzy wartością rynkową lokalu a zwaloryzowaną wartością wniesionego wkładu mieszkaniowego.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o pomocy państwa, w przypadku nabycia przez członka spółdzielni mieszkaniowej własności dotychczasowego lokalu o statusie lokatorskim obciążonego spłatą kredytu objętego przepisami tej ustawy, na wniosek kredytobiorcy zadłużenie z tytułu przejściowego wykupienia odsetek od omawianych kredytów przez budżet państwa ulega umorzeniu przez bank w części odpowiadającej ustalonej po dniu 31 marca 1996 r. nadwyżce przypadającego na dany lokal zadłużenia z tytułu kredytu i skapitalizowanych odsetek oraz z tytułu przejściowego wykupienia odsetek od kredytu ponad wartość lokalu określoną na dzień 31 marca 1996 r. (w sposób przewidziany w art. 10 ust. 2 powołanej ustawy), powiększonej o minimalną kwotę umorzenia kredytu dokonanego przy ostatecznym rozliczeniu kosztów budowy. Jednakże umorzenie to nastąpi tylko wówczas, gdy spółdzielnia ograniczy żądanie uzupełnienia przez członka wkładu budowlanego do spłaty, przypadających na dany lokal: kwoty kredytu wraz ze skapitalizowanymi odsetkami, kwoty zadłużenia z tytułu przejściowego wykupienia odsetek od kredytu w części niepodlegającej umorzeniu oraz nominalnej kwoty umorzenia dokonanego przy ostatecznym rozliczeniu kosztów budowy, która podlega zwrotowi do budżetu państwa.

Stosownie do tego przepisu, na wniosek kredytobiorcy, zadłużenie z tytułu przejściowego wykupienia odsetek od kredytów mieszkaniowych podlega umorzeniu przez bank w części odpowiadającej równowartości 70% zadłużenia po spłacie całości kredytu wraz ze skapitalizowanymi odsetkami oraz zadłużenia z tytułu przejściowego wykupienia odsetek od kredytu w części niepodlegającej umorzeniu - lecz tylko wtedy, gdy spłata ta nastąpi przed dniem 31 grudnia 2005 r. Oznacza to, że członek, który spłaci przed wymienioną datą całą sumę główną kredytu wraz z odsetkami, które zostały skapitalizowane, może liczyć na umorzenie 70% odsetek, które jest winien budżetowi państwa. Ponadto członkowi spółdzielni przysługuje roszczenie o przekształcenie spółdzielczego prawa do lokalu z lokatorskiego na własnościowe albo o przeniesienie przez spółdzielnię na jego rzecz prawa własności lokalu za dopłatą spółdzielni jedynie nominalnej kwoty umorzenia kredytu dokonanego przy ostatecznym rozliczeniu kosztów budowy, która to kwota podlega zwrotowi do budżetu państwa. Warto zauważyć, że im dawniej budowę zakończono, tym niższe są nominalne kwoty dokonanego wówczas umorzenia części kredytu, a zatem członek spółdzielni ma tym większe preferencje finansowe przy nabyciu własności mieszkania w porównaniu do warunków określonych w art. 12 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych.

Roszczenie o przeniesienie własności lokalu na powyższych warunkach przysługuje - na podstawie art. 11 ust. 6 ustawy - także członkowi spółdzielni mieszkaniowej, który spłaca kredyt zaciągnięty na podstawie umowy określającej równocześnie 40-letni okres spłaty kredytu i roczne obciążenie w wysokości 1% aktualnej wartości mieszkań zajmowanych na warunkach lokatorskich lub 2% aktualnej wartości mieszkań zajmowanych na warunkach własnościowych.

Treść przepisów art. 10 ust. 1 pkt 3 i 5 oraz art. 11 ust. 5 ustawy o pomocy państwa wskazuje, że dla członków spółdzielni zajmujących lokale wybudowane z udziałem kredytów udzielonych przed dniem 31 marca 1996 r. zostały w tej ustawie przewidziane szczególne uprzywilejowane warunki przekształceń zajmowanych spółdzielczych mieszkań lokatorskich w odrębną własność lokali. W istocie więc dla większości mieszkań lokatorskich, które mogą podlegać przewłaszczeniu na rzecz członków spółdzielni, mimo utraty mocy obowiązującej przez art. 46 ust. 1 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych, nadal istnieją preferencyjne zasady przekształcania lokali, których podstawę stanowią wymienione wyżej przepisy ustawy o pomocy państwa.

Należy zauważyć, iż ustawa o spółdzielniach mieszkaniowych ze względu na złożoność spraw, które uregulowała, od samego początku wywołuje wiele problemów interpretacyjnych, a jej stosowanie w praktyce jest utrudnione, zwłaszcza w zakresie przekształceń własnościowych. Na taką sytuację mają wpływ m.in. skomplikowane w przeszłości warunki kredytowania spółdzielczego budownictwa mieszkaniowego.

Na marginesie należy zauważyć, że problem przedstawiony w oświadczeniu jest ściśle powiązany z całokształtem uregulowań dotyczących tzw. prawa mieszkaniowego, obejmującego normy prawne regulujące problematykę używania mieszkań. Normy te są determinowane decyzjami z zakresu polityki mieszkaniowej, realizowanej m.in. przez gospodarowanie istniejącymi zasobami mieszkaniowymi. Powyższa problematyka leży w zainteresowaniu Ministra Infrastruktury, jako organu właściwego w zakresie gospodarki mieszkaniowej.

Pan
Longin Pastusiak
Marszałek Senatu
Rzeczypospolitej Polskiej

Centralne Biuro Śledcze Komendy Głównej Policji zwalczając zorganizowane grupy przestępcze zajmujące się przemytem towarów akcyzowych i samochodów, prowadzi rozpoznanie i likwidację nieprawidłowości w działaniu służb granicznych. Najczęściej występujące negatywne zjawisko stanowi korumpowanie urzędników celnych oraz funkcjonariuszy Straży Granicznej w zamian za umożliwienie przekraczania granicy bez wymaganych zezwoleń, podrabianie, przerabianie lub wystawianie dokumentów oświadczających nieprawdę oraz umożliwianie przemytu wyrobów pirackich, głównie płyt, zza wschodniej granicy.

Przestępstwa tego typu najczęściej popełniane są na parkingach i podczas postoju (72 przypadki), w trakcie jazdy i podczas napraw pojazdów (42) oraz przez zablokowanie drogi (22).

Najbardziej zagrożona jest pierwsza z grup. Cudzoziemcy zza wschodniej granicy Polski, jadąc na zachód Europy posiadają na ogół znaczą ilość gotówki. W drodze powrotnej przewożą zakupione samochody i inne towary, często znacznej wartości. Ponadto wyróżniają się, spośród innych użytkowników dróg tablicami rejestracyjnymi pojazdów, co umożliwia przewidzenie trasy ich podróży i stanowi znaczne ułatwienie dla sprawców mogących wcześniej wybrać dogodne miejsce napadu.

Z uwagi na utrzymujący się stan zagrożenia tego typu przestępczością w dniu 20 maja 2003 r. Zastępca Komendanta Głównego Policji, wystosował do wszystkich komendantów wojewódzkich Policji pismo instrukcyjne, w którym polecił podjąć zdecydowane działania mające na celu ograniczenie skali zjawiska. W czerwcu br. odnotowano już spadek liczby napadów, spowodowany m.in. "rozbiciem" przez Policję kilku grup przestępczych, dokonujących tego typu przestępstw na terenie całego kraju.

Opisane - przez autora artykułu "Tani samochód z Berlina: turecki spryt i Polak z młotkiem" - zdarzenia, które były udziałem jednego z czytelników, noszą znamiona czynów przestępczych, stąd wymagają przyjęcia przez polską Policję określonej procedury, zgodnie z obowiązującym porządkiem prawnym. W związku powyższym uprzejmie informuję, iż Policja polska zamierza zwrócić się, za pośrednictwem policji łotewskiej, do autora ww. artykułu, Pana Olega Siłowa, o udostępnienie kontaktu z pokrzywdzonym czytelnikiem, w celu złożenia przez niego oficjalnego zawiadomienia o popełnieniu przestępstwa na jego szkodę.

Pragnę również zwrócić uwagę na pozytywne opinie dotyczące pracy polskich służb pojawiające się w prasie litewskiej. W artykule pisma "Lietuvos rytas" z dnia 28 lipca 2003 r. o tytule "Zazdrosne spojrzenie na policję Polski", zamieszczony został wywiad z generalnym komisarzem policji litewskiej, V. Grigaraviciusem. W jego ocenie, polska Policja dobrze wykorzystała przyznane jej z budżetu państwa oraz przez Unię Europejską pieniądze na rozwój techniczny, doskonale poradziła sobie ze zmianą swojego wizerunku w społeczeństwie, co zaowocowało wzrostem zaufania do Policji. Według szefa Policji litewskiej "polska Policja sprawniej reaguje na zawiadomienia mieszkańców, szybciej zjawia się na miejscu wydarzeń oraz udziela ludziom wszelkiej pomocy i konsultacji".

Z wyrazami szacunku

Krzysztof Janik