Wszelkie sondaże i badania opinii publicznej na temat stosunku do przystąpienia Polski do struktur europejskich wskazują na to, że po pierwszym okresie euforii, jaka panowała na początku obecnej dekady, dziś jest sytuacja całkowicie odmienna. Złożyło się na to wiele przyczyn, których nie można lekceważyć, zwłaszcza że w nieodległym czasie czeka nas referendum w tejże sprawie. Jednak najważniejsza z tych przyczyn jest taka, że politycy uznali ten cel jako zadanie własne i zlekceważyli potrzebę większego otwarcia się na społeczeństwo i niezbędnej informacji, jaką są mu winni w tej sprawie.

Dobrze, że mówi się o tym coraz częściej. Mam nadzieję, że podjęte zostaną w tej sprawie stosowne działania. Według mnie, obok przemożnej roli mediów, najważniejszą w tej kwestii instytucją może być szkoła i nauczyciel, który nadal jeszcze ma duże możliwości oddziaływania na lokalne społeczności. W tym akurat względzie dzieje się już wiele dobrego, istnieje między innymi dość liczna grupa nauczycieli, którzy podjęli się roli organizatorów tak zwanych klubów młodego Europejczyka i młodzieży w Europie bez granic. Stosując ciekawe i atrakcyjne formy pracy, skutecznie oddziaływają oni na pozostałą część młodzieży i społeczeństwo.

Miałem ostatnio okazję spotkać się z grupą opiekunów tych kół. Nie oczekują oni dla siebie pieniędzy, proszą jednak za moim pośrednictwem o pomoc w postaci mądrych i atrakcyjnych wydawnictw dla nauczycieli i uczniów, nie propagandowych, ale informujących o zyskach i stratach, jakie w związku z tym czekają nasz kraj.