Spis oświadczeń, oświadczenie, odpowiedź 2, odpowiedź 3
Minister Edukacji Narodowej przekazał odpowiedź na oświadczenie senatora Zbigniewa Gołąbka
, złożone na 42. posiedzeniu Senatu ("Diariusz Senatu RP" nr 47):Warszawa, 1999.10.12
Pani
Prof. dr hab. Alicja Grześkowiak
Marszałek Senatu
Rzeczypospolitej Polskiej
Szanowna Pani Marszałek,
Odpowiadając na oświadczenie złożone przez Pana Senatora Zbigniewa Gołąbka na 42 posiedzeniu Senatu w dniu 23 września br., uprzejmie wyjaśniam:
1/ Podręczniki Szkolne dla uczniów niewidomych i słabo widzących oraz czasopisma brajlowskie i powiększoną czcionką ("Światełko" i "Promyczek"), jak również książki pomocnicze (lektury szkolne, słowniki: języka polskiego i języków obcych, książki do usprawniania czytania) drukowane są w każdym roku zgodnie z zamówieniami szkół. Wydawnictwa te stanowią własność bibliotek szkolnych, a uczniom udostępniane są nieodpłatnie do użytku na cały rok szkolny. W wydawnictwa te zaopatrywani są zarówno uczniowie szkół specjalnych, jak i niewidomi i słabo widzący uczniowie szkół ogólnodostępnych i klas integracyjnych.
W roku 1998, na druk podręczników, o których mowa, Ministerstwo przeznaczyło kwotę 3.235.040,00 zł. W bieżącym roku ograniczony został druk tych wydawnictw do wymienionych czasopism, dwóch książek pomocniczych do usprawniania czytania i dwóch podręczników szkolnych które będą aktualne przez najbliższe dwa lata szkolne. Takie ograniczenie druku wydawnictw, o których mowa, podyktowane zostało potrzebą wyboru najlepszych podręczników szkolnych dla uczniów zreformowanej szkoły, które będą adaptowane na brajla i druk powiększony, a które sukcesywnie ukazują się na rynku wydawniczym. Wspólnie z dyrektorami i nauczycielami szkół specjalnych dla niewidomych i słabo widzących uczniów oraz odpowiednimi wizytatorami kuratoriów oświaty, opracowany został wykaz podręczników szkolnych i książek pomocniczych, które powinny zostać wydrukowane w roku 2000. Ministerstwo podejmie również stosowne działania mające na celu poszerzenie oferty wydawniczej dla tej grupy uczniów, o wszystkie tytuły podręczników dla poszczególnych przedmiotów nauczania będących na rynku wydawniczym (dotychczas drukuje się po jednym tytule do poszczególnych przedmiotów nauczania).
2/ Nie jest mi znana koncepcja organizacji Regionalnego Ośrodka Wsparcia Opiekuńczo-Konsultacyjnego dla Niewidomych przy Kole PZN w Radomiu. Pragnę jednak nadmienić, że resort edukacji nie finansuje zadań rehabilitacyjnych niepełnosprawnych i nie zajmuje się niewidomymi i słabo widzącymi osobami dorosłymi.
3/ Reforma strukturalna i programowa kształcenia specjalnego przebiega równolegle z reformą szkolnictwa ogólnodostępnego. Z dniem 1 września br. powstały 6-letnie szkoły podstawowe specjalne i 3-letnie gimnazja specjalne. Do końca roku 2000 zostaną zakończone prace nad nowym modelem kształcenia zawodowego na podbudowie gimnazjum. Dobiegają końca prace nad programami nauczania uczniów z lekkim upośle
dzeniem umysłowym. Programy te oparte są o podstawę programową kształcenia ogólnego ogólnodostępnych szkół podstawowych i gimnazjów. Na ukończeniu są również prace nad podstawą programową kształcenia uczniów z upośledzeniem umysłowym w stopniu umiarkowanym i znacznym. Obecnie ta grupa uczniów niepełnosprawnych kształcona jest w oparciu o "Program wychowania i nauczania dzieci i młodzieży upośledzonych umysłowo w stopniu umiarkowanym i znacznym" (wyd. w 1997 r.), które daje ogólne założenia i kierunki do opracowania indywidualnych programów pracy z dzieckiem. Ukończone zostały prace nad programami nauczania uczniów z uszkodzonym słuchem. Uczniowie z uszkodzonym wzrokiem, z niepełnosprawnością ruchową i przewlekle chorzy korzystają z programów nauczania szkół ogólnodostępnych.Obecnie prace resortu związane z reformą kształcenia specjalnego będą koncentrowały się m.in. nad jej kontynuowaniem (dopracowywaniem szczegółowych rozwiązań), monitorowaniem przebiegu tej reformy i doskonaleniem współpracy organów prowadzących szkoły specjalne z organami sprawującymi nad nimi nadzór pedagogiczny.
Z poważaniem
Prof. dr hab. Mirosław Handke