Diariusz Senatu RP: spis treści, następny fragment

W dniach 2 i 3 grudnia br. odbyło się 24. posiedzenie Senatu. Posiedzeniu przewodniczyli marszałek Alicja Grześkowiak oraz wicemarszałkowie: Andrzej Chronowski, Tadeusz Rzemykowski, Donald Tusk.

• stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustaw: o zakładach opieki zdrowotnej, o zawodzie lekarza, o zawodach pielęgniarki i położnej oraz o szkolnictwie wyższym,
• stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy o samorządzie województwa oraz ustawy - Ordynacja wyborcza do rad gmin, rad powiatów i sejmików województw,
• stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy o działalności ubezpieczeniowej,
• stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy o radiofonii i telewizji oraz ustawy o zamówieniach publicznych,
• pierwsze czytanie przedstawionego przez grupę senatorów projektu ustawy o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
• pierwsze czytanie przedstawionego przez grupę senatorów projektu ustawy o zmianie ustawy - Prawo budowlane,
• pierwsze czytanie przedstawionego przez Komisję Ustawodawczą projektu ustawy o mieniu zlikwidowanego Funduszu Wczasów Pracowniczych.

Rozpatrywana ustawa została uchwalona przez Sejm na 34. posiedzeniu, 9 listopada br. Do Senatu została przekazana 10 listopada; marszałek Senatu 12 listopada, zgodnie z art. 55 ust. 1 Regulaminu Senatu, skierowała ją do Komisji Zdrowia, Kultury Fizycznej i Sportu. Komisja po rozpatrzeniu ustawy przygotowała swoje sprawozdanie w tej sprawie.

Podczas dyskusji nad ustawą senatorowie zgłosili propozycje wprowadzenia do niej dalszych poprawek.

Zgodnie z art. 47 ust. 1 Regulaminu Senatu przeprowadzono głosowania nad poszczególnymi poprawkami według kolejności przepisów ustawy, a następnie głosowano nad całością projektu uchwały w sprawie rozpatrywanej ustawy wraz z przyjętymi poprawkami. Izba 78 głosami, przy 2 przeciw i 4 wstrzymujących się, powzięła uchwałę w sprawie ustawy o zmianie ustaw: o zakładach opieki zdrowotnej, o zawodzie lekarza, o zawodach pielęgniarki i położnej oraz o szkolnictwie wyższym:

UCHWAŁA

W uzasadnieniu powziętej uchwały wskazano, że Senat wprowadził do ustawy o zmianie ustaw: o zakładach opieki zdrowotnej, o zawodzie lekarza, o zawodach pielęgniarki i położnej oraz o szkolnictwie wyższym kilkanaście poprawek, z czego ponad połowę stanowią poprawki istotne dla funkcjonowania przedmiotowej nowelizacji. Jedną z nich jest poprawka dająca samodzielnemu publicznemu zakładowi opieki zdrowotnej uprawnienie do udzielania zamówień na świadczenia zdrowotne. Przedmiotowy przepis art. 35 ust. 1 nowelizowanej ustawy o zakładach opieki zdrowotnej w tym zakresie nie został zmieniony przez Sejm, w związku z czym prawo udzielania zamówienia miałyby nadal podmioty mogące utworzyć zakład opieki zdrowotnej, o których mowa w art. 8 ust. 1 pkt 1-3 ustawy nowelizowanej. Senat uznał jednak, że to przede wszystkim samodzielny publiczny zakład opieki zdrowotnej, reprezentowany przez kierownika, jako najlepiej znający zapotrzebowanie na świadczenia zdrowotne na danym obszarze, powinien posiadać przedmiotowe prawo.

Senat w nowelizowanej ustawie o zakładach opieki zdrowotnej dodał do kategorii stanowisk, na które przeprowadza się konkurs, stanowisko ordynatora - kierownika oddziału klinicznego. Izba uznała za konieczne wprowadzenie tej poprawki, ponieważ ustawa nowelizująca stanowi o możliwości tworzenia "oddziałów klinicznych", nie określając stanowiska podmiotu kierującego takim oddziałem. W związku z tym, że klinika nie jest tożsama z oddziałem klinicznym, Senat uznał potrzebę określenia obok stanowiska ordynatora - kierownika kliniki, także stanowiska ordynatora - kierownika oddziału klinicznego, jako podmiotu kierującego oddziałem klinicznym. Równocześnie dokonano zmiany podmiotu ogłaszającego konkurs na stanowisko ordynatora - kierownika kliniki, odnosząc tą zmianę również do dodawanego stanowiska kierownika oddziału klinicznego. Powyższa zmiana wynika z faktu, że obydwa stanowiska tworzone będą odpowiednio w klinice i oddziale klinicznym, których działalność leży w kompetencji państwowej uczelni medycznej lub państwowej uczelni prowadzącej działalność dydaktyczną i badawczą w dziedzinie nauk medycznych.

Senat wprowadził także poprawki do ustawy o zawodzie lekarza oraz zawodach pielęgniarki, położnej - polegające na zliberalizowaniu zakazu wykonywania grupowych, indywidualnych i indywidualnych specjalistycznych praktyk lekarzy oraz pielęgniarek, położnych w każdym zakładzie opieki zdrowotnej na podstawie umowy o udzielanie świadczeń zdrowotnych. W konsekwencji dopuszczalne byłoby wykonywanie grupowej praktyki w niepublicznym zakładzie opieki zdrowotnej, a indywidualnych oraz indywidualnych specjalistycznych praktyk w każdym zakładzie opieki zdrowotnej. Przyjęcie tych dwóch poprawek (do art. 3 pkt 4, art. 50a ust. 6 oraz art. 4 pkt 4, art. 27a) umożliwi kontynuację funkcjonowania kontraktów lekarzy, pielęgniarek i położnych wykonujących indywidualne oraz indywidualne specjalistyczne praktyki w publicznych zakładach opieki zdrowotnej; dotyczy to w szczególności lekarzy rodzinnych.

Rozpatrywana ustawa została uchwalona przez Sejm na 34. posiedzeniu, 10 listopada br. i w tym samym dniu przekazana do Senatu. Marszałek Senatu 12 listopada, zgodnie z art. 55 ust. 1 Regulaminu Senatu, skierowała ją do Komisji Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej. Komisja po rozpatrzeniu ustawy przygotowała sprawozdanie w tej sprawie.

Po przegłosowaniu poprawek Izba jednomyślnie, 82 głosami powzięła uchwałę w sprawie ustawy o zmianie ustawy o samorządzie województwa oraz ustawy - Ordynacja wyborcza do rad gmin, rad powiatów i sejmików województw:

UCHWAŁA

Rozpatrywana ustawa została uchwalona przez Sejm na 35. posiedzeniu, 18 listopada br., i 20 listopada przekazana do Senatu. Marszałek Senatu w tym samym dniu, zgodnie z art. 55 ust. 1 Regulaminu Senatu, skierowała ją do Komisji Gospodarki Narodowej oraz Komisji Rodziny i Polityki Społecznej. Komisje po rozpatrzeniu ustawy przygotowały wspólne sprawozdanie w tej sprawie.

Zgodnie z art. 47 ust. 1 Regulaminu Senatu przeprowadzono głosowanie nad przedstawionymi poprawkami według kolejności przepisów ustawy, a następnie głosowanie nad całością projektu uchwały w sprawie rozpatrywanej ustawy wraz z przyjętą poprawką. W wyniku tego ostatniego głosowania Izba powzięła uchwałę (80 głosów za, 1 wstrzymujący się) w sprawie ustawy o zmianie ustawy o działalności ubezpieczeniowej:

<<Senat, po rozpatrzeniu uchwalonej przez Sejm na posiedzeniu w dniu 18 listopada 1998 r. ustawy o zmianie ustawy o działalności ubezpieczeniowej, wprowadza do jej tekstu następującą poprawkę:

Zgodnie z art. 47 ust. 1 Regulaminu Senatu przeprowadzono głosowania nad poszczególnymi poprawkami według kolejności przepisów ustawy, a następnie nad całością projektu uchwały w sprawie rozpatrywanej ustawy wraz z przyjętymi poprawkami. W wyniku tego ostatniego głosowania Izba 58 głosami, przy 25 przeciw, powzięła uchwałę w sprawie ustawy o zmianie ustawy o radiofonii i telewizji oraz ustawy o zamówieniach publicznych:

UCHWAŁA

W uzasadnieniu podjętej uchwały podkreślono, że Senat, mając na względzie znaczenie ustawy o radiofonii i telewizji dla polskiego rynku mediów, uchwalił 29 poprawek do nowelizacji tej ustawy.

Większość poprawek Senatu dotyczy kompetencji Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji, kształtowania i rozpowszechniania programów radiowych i telewizyjnych, uprawnień odbiorców przekazów czy odpowiedzialności prawnej z tytułu naruszenia norm w tym zakresie.

Szczególne znaczenie, jakie Senat wiąże z regulacjami zawartymi w nowelizowanej ustawie, wyraża się w poprawkach Senatu dotyczących zwiększenia obowiązków i uprawnień Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji jako ważnego organu państwowego, stojącego nie tylko na straży wolności słowa, prawa do informacji oraz interesu publicznego w radiofonii i telewizji, lecz również, co nie mniej ważne, na straży przestrzegania przepisów ustawy i innych przepisów regulujących tworzenie i rozpowszechnianie programów. Taki cel ma poprawka pierwsza - do art.6 nowelizowanej ustawy.

Senat uznał za konieczne wprowadzenie poprawki zawartej w pkt 2 uchwały Senatu, dotyczącej przepisu art.12 ustawy. Przepis ten w ust. 4 stanowi, iż w przypadku odrzucenia sprawozdania Krajowej Rady przez Sejm i Senat następuje wygaśnięcie mandatu wszystkich członków Krajowej Rady. Ustawa wygaśnięcie to uzależnia dodatkowo od potwierdzenia dokonanego przez Prezydenta RP. Zdaniem Senatu, potwierdzenie takie, jako nie należące do konstytucyjnych prerogatyw Prezydenta (art. 144 ust. 3 pkt 27 Konstytucji uprawnia Prezydenta jedynie do powoływania członków KRRiTV), wymagałoby, w myśl art. 144 ust. 2 Konstytucji, dla swojej ważności kontrasygnaty Prezesa Rady Ministrów. Mając powyższe na względzie, przepisy art. 12 ust. 4 i 5 ustawy nie są spójne z obowiązującą Konstytucją i dlatego niezbędna stała się zmiana zawarta w pkt 2 stanowiska Senatu.

Szczególną uwagę zwrócił Senat na kwestię doprecyzowania przepisów regulujących obecność w programach poszczególnych nadawców reklam, telesprzedaży oraz sponsorowanych audycji i innych przekazów. Zagadnienia tego dotyczą poprawki numer 3 oraz 9-12. Zwracając uwagę na charakter tych przekazów Senat, opowiedział się za zmniejszeniem ilości ich ingerencji w nadawanych programach, a w szczególności w audycjach dla dzieci oraz w filmach fabularnych i telewizyjnych.

Poprawka oznaczona numerem 4 jest wyrazem przeciwstawienia się przez Senat możliwości wnoszenia przez nadawców zapłaty w zamian za odstąpienie od obowiązku nadawania audycji produkcji krajowej.

Projekt ustawy zaprezentował Izbie przedstawiciel wnioskodawców senator Andrzej Chronowski. Senator wskazał m.in., że w proponowanej ustawie chodzi o przywrócenie ulgi podatkowej, która była do końca 1997 roku. Osoby fizyczne mogły sobie wówczas odpisać wydatki poniesione na zakup przyrządów i pomocy naukowych, programów komputerowych oraz wydawnictw fachowych, bezpośrednio związanych z wykonywanym zawodem i pracą.

Jak stwierdził senator, pewne analizy wskazują na to, że rzeczywiście z tytułu mniejszych wpływów z podatku dochodowego od osób fizycznych budżet państwa straciłby w granicach około 40 mln zł. Są to ostrożne szacunki. Rynek komputerowy, bowiem bardzo prężnie się rozwija i ciągle idzie do przodu. Dlatego można mówić o stratach budżetu, także szacunkowych, z tytułu mniejszego podatku VAT, z tytułu mniejszego podatku dochodowego od osób prawnych, z tytułu utraconej możliwości osiągnięcia zwiększonego zysku przez firmy. Jednak przede wszystkim wprowadzenie proponowanych zmian miałoby wpływ na zmniejszenie szarej strefy. Skąd bowiem ma się wziąć podatnik, jeśli człowiek chcący kupić komputer nie ma interesu w tym, aby brać fakturę VAT (taki jest warunek uzyskania odpisu od podatku dochodowego od osób fizycznych) i najczęściej kupuje go na giełdzie komputerowej? Po takim zakupie zdarzają się różne interwencje. Wydaje się, że jest to tani komputer, o wiele tańszy niż w sklepie, ale często zdarza się, że jest on kradziony. Zwiększenie szarej strefy powoduje określone perturbacje.

Senator sprawozdawca, w imieniu grupy senatorów, wniósł o zaakceptowanie proponowanej nowelizacji ustawy.

Zgodnie z art. 63 ust. 3 Regulaminu Senatu przewodniczący obradom wicemarszałek Donald Tusk zaproponował skierowanie - po pierwszym czytaniu - projektu nowelizacji do komisji Ustawodawczej oraz Gospodarki Narodowej.

Jak stwierdził wicemarszałek A. Chronowski, nowelizacja ta zmierza praktycznie do jednej kwestii, dotyczy tych przypadków, gdzie z punktu widzenia prawa czy sztuki budowlanej nie zostało nic złamane. Są bowiem takie przypadki, że inwestorowi nakazuje się rozbiórkę tylko wtedy, gdy istnieje jakaś przyczyna formalna, formalność, której nie dopełnił - wtedy on rozbiera swoją budowlę do końca i na tym samym miejscu stawia dokładnie taki sam budynek. Proponowana inicjatywa ustawodawcza próbuje łagodzić takie sytuacje.

W praktyce koszty takiej przymusowej rozbiórki ponosi albo wojewoda, albo administracja, bo próba zmuszenia do samodzielnego rozebrania budynku jest praktycznie niemożliwa. Powoduje to pewien stres, pewne perturbacje między inwestorem a urzędnikiem. Proponowana nowelizacja niejako pokazuje, że inwestor i tak by otrzymał właśnie takie, a nie inne zezwolenie na budowę, bo wszystkie warunki zostały spełnione. A skoro zostały spełnione wszystkie warunki, wydaje się słuszne, aby taką budowlę zalegalizować - oczywiście przy dużej, dotkliwej karze dla inwestora.

Projekt ustawy - z upoważnienia komisji - przedstawił Izbie senator Stefan Konarski. Senator podkreślił, że konieczność ustawowego uregulowania problemu mienia zlikwidowanego FWP zaistniał po orzeczeniu Trybunału Konstytucyjnego z 3 czerwca br., w którym uznał on za sprzeczny z konstytucją, konkretnie z jej art. 2, art. 7 ust. 1, 2 i 4 ustawy z 9 maja 1997 r. o zmianie ustawy o związkach zawodowych oraz o zmianie niektórych ustaw. Zgodnie z art. 7 tej ustawy utraciła moc obowiązującą ustawa z 21 kwietnia 1998 r. o Funduszu Wczasów Pracowniczych. Jednocześnie przewidziano utworzenie przez Ogólnopolskie Porozumienie Związków Zawodowych spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, która przejmowałaby przedsiębiorstwo, czyli składniki materialne i niematerialne Funduszu Wczasów Pracowniczych oraz wstępowałaby we wszystkie prawa i obowiązki FWP. Oznaczało to, że utworzona przez OPZZ spółka z o.o. niejako zastępowała znoszony fundusz. Odpowiedni przepis przewidywał także nieodpłatne udostępnienie udziałów w spółce uprawnionym pracownikom Funduszu Wczasów Pracowniczych oraz członkom jego organów na zasadach wynikających z ustawy z dnia 30 sierpnia 1996 r. o komercjalizacji i prywatyzacji przedsiębiorstw państwowych.

Trybunał w szczególności zwrócił uwagę na bezzasadność faworyzowania przez ustawodawcę jednej organizacji związkowej, podczas gdy jednocześnie działają inne, o porównywalnej pozycji i znaczeniu, równouprawnione, zgodnie z różnymi szczegółowymi ustawami. Trybunał zauważył też, że majątek Funduszu Wczasów Pracowniczych realizował interesy ogółu pracowników. Zakwestionował on także rozwiązanie dotyczące przekazywania udziałów w utworzonej spółce członkom organów Funduszu Wczasów Pracowniczych, a także tryb przekazywania udziałów.

Senator S. Konarski podkreślił, że przedkładany projekt ustawy zmierza do uregulowania zaistniałej po orzeczeniu Trybunału Konstytucyjnego sytuacji. Projekt ustawy przewiduje konwalidację utworzenia spółki Fundusz Wczasów Pracowniczych spółka z o.o. oraz jej wyposażenia w majątek byłego FWP. Zgodnie z projektem, udziały w spółce przechodzą, nie obciążone, na rzecz skarbu państwa, przy czym przewidziano odpowiednie uprawnienia dla osób, które - działając wcześniej w dobrej wierze - poniosą straty w wyniku takiego przekształcenia.

Projekt ustawy zakłada też odpowiednią zmianę statutu spółki, aby zapewnić jej charakter zgodny z dotychczasową działalnością Funduszu Wczasów Pracowniczych. We władzach spółki zasiadać mają przedstawiciele: skarbu państwa, NSZZ "Solidarność" oraz Ogólnopolskiego Porozumienia Związków Zawodowych. Na rzecz tych organizacji zostaną przeniesione udziały w spółce albo część majątku spółki.

Senator S. Konarski zaznaczył, że materia wnoszonej ustawy jest bardzo delikatna. Dotyczy znacznego majątku narodowego, który został zawłaszczony przez OPZZ, jak się okazało, z naruszeniem Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej, dotyczy też żywego, funkcjonującego organizmu gospodarczego, spełniającego określone funkcje społeczne, ale - jak wykazał Trybunał Konstytucyjny - utworzonego wadliwie. Dlatego też od kilku miesięcy trwały prace w Komisji Ustawodawczej, z udziałem grupy ekspertów z Uniwersytetu Warszawskiego i reprezentantów związków zawodowych. Dlatego też jeszcze na ostatnim posiedzeniu Komisji Ustawodawczej przyjęto autopoprawki do tej ustawy. Autopoprawki przedstawił Izbie i szczegółowo uzasadnił przewodniczący Komisji Ustawodawczej senator Piotr Ł.J. Andrzejewski.

Diariusz Senatu RP: spis treści, następny fragment