Marszałek Bogdan Borusewicz:
Przystępujemy do rozpatrzenia punktu dziesiątego porządku obrad: stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy o podatkach i opłatach lokalnych.
Tekst ustawy zawarty jest w druku nr 976, a sprawozdania komisji w drukach nr 976A i 976B.
Proszę sprawozdawcę Komisji Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej, pana senatora Ireneusza Niewiarowskiego, o przedstawienie sprawozdania komisji.
Senator Ireneusz Niewiarowski:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo!
Mam zaszczyt w imieniu Komisji Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej przedstawić sprawozdanie o projekcie ustawy o zmianie ustawy o podatkach i opłatach lokalnych.
Zmiana odnosi się do ustawy z 2002 r., która wprowadzała preferencyjne stawki podatku od nieruchomości dla szpitali i sanatoriów. Wówczas intencją ustawodawcy było objęcie preferencjami podatkowymi budynków zajmowanych na prowadzenie działalności w zakresie usług medycznych. Nieprecyzyjne zapisy spowodowały jednak, że orzecznictwo sądów administracyjnych ograniczyło ulgi tylko do gabinetów lekarskich, taka też była w zasadzie praktyka organów podatkowych.
Proponowana dzisiaj zmiana jest zgodna z ówczesnymi intencjami, to znaczy z intencjami z 2002 r., i rozszerza preferencje na inne pomieszczenia w uzdrowiskach, takie jak pomieszczenia socjalne, recepcje, miejsca noclegowe i tym podobne. Ponadto ustawa podnosi górną granicę podatku od 1 m2 powierzchni do 4 zł 27 gr - wcześniej było to 3,46 zł.
Ponieważ w trakcie posiedzenia komisji były pytania, czy ustawa nie uszczupli wpływów samorządów, to warto tu przypomnieć, że gdy wprowadzano te preferencje podatkowe, to rekompensowano gminom straty możliwością stosowania podwójnej opłaty miejscowej. Dzisiaj ta opłata nazywa się uzdrowiskową i nadal funkcjonuje, a zainteresowane gminy osiągają z tego tytułu wpływy w wysokości około 40 milionów zł rocznie.
Panie Marszałku, Wysoki Senacie, wszyscy obecni członkowie komisji poparli proponowaną ustawę. W związku z tym wnoszę o poparcie projektu także przez Wysoką Izbę. Dziękuję bardzo.
Marszałek Bogdan Borusewicz:
Dziękuję.
Proszę sprawozdawcę Komisji Budżetu i Finansów Publicznych, pana senatora Kazimierza Kleinę, o przedstawienie sprawozdania komisji.
Senator Kazimierz Kleina:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo!
Nasza komisja, Komisja Budżetu i Finansów Publicznych, także rozpatrywała tę ustawę, a więc uchwaloną przez Sejm w dniu 24 września 2010 r. ustawę o zmianie ustawy o podatkach i opłatach lokalnych. Nasze sprawozdanie zostało zawarte w druku nr 976B.
My także przyjrzeliśmy się tej ustawie, ale wyciągnęliśmy trochę inne wnioski niż Komisja Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej, gdyż i wnosimy o odrzucenie ustawy w całości. Przeanalizowaliśmy treść ustawy z 2002 r. oraz orzeczenia sądów. Naszej komisji wydaje się, że te rozstrzygnięcia, jakie proponują sądy administracyjne - a więc sprowadzenie tych ulg podatkowych dotyczących podatku od nieruchomości tylko do części związanej wprost ze świadczeniem usług zdrowotnych, a więc gabinetów lekarskich, tych gabinetów rehabilitacyjnych i tak dalej - są prawidłowe. Dlaczego uznaliśmy, że nie powinno być tej ulgi podatkowej w odniesieniu do części hotelowej, części gastronomicznej, a więc tych części, które nie są wprost związane ze świadczeniem usług zdrowotnych? Wynika to głównie z tego, że uważamy, że przyznanie preferencji w tej części, że tak powiem, hotelowo-gastronomicznej narusza konkurencję i równowagę podmiotów świadczących usługi gastronomiczne i usługi hotelarskie. Praktyka jest taka, że wokół sanatoriów powstają na przykład obiekty, które mają charakter hotelarsko-gastronomiczny, część gości tych hoteli korzysta z zabiegów zdrowotnych świadczonych przez sanatoria, a wówczas dysponenci obiektów prywatnych czy innych obiektów niesanatoryjnych są w trudniejszej pod względem konkurencyjności sytuacji, ponieważ płacą po prostu wyższe podatki od nieruchomości. Dlatego uznaliśmy, że rozwiązanie, według którego te ulgi podatkowe dotyczą tylko części zdrowotnej, jest, z punktu widzenia równowagi konkurencyjnej na lokalnym rynku, bardziej poprawne. Argumentem dodatkowym jest także to, że sanatoria są dzisiaj prywatyzowane, są obecnie po prostu przedsiębiorstwami przynoszącymi normalne dochody na rynku, ponadto argumentem dodatkowym było dla nas to, że do sanatoriów są duże kolejki, że jest duży popyt na usługi świadczone przez te instytucje, przez te firmy, w związku z tym nie potrzebują one nadzwyczajnego wsparcia, a takim wsparciem jest ulga podatkowa. Ponadto Związek Gmin Uzdrowiskowych sprzeciwił się propozycji tej nowelizacji, gdyż uznał, że takie rozwiązanie, jakie jest, wespół z interpretacjami sądów administracyjnych, jest prawidłowe. Oczywiście gminy uzdrowiskowe korzystają z dodatkowego wsparcia ze strony budżetu państwa z tytułu utraconych wpływów podatkowych, ale, jak mówiłem, element ewentualnej utraty dodatkowych pieniędzy przez gminy miał dla nas znaczenie drugorzędne i nie braliśmy tego pod uwagę, wypracowując opinię dla Wysokiej Izby.
Przy okazji tej ustawy nasunęła się naszej komisji generalna uwaga, że w zasadzie powinniśmy starać się odchodzić od różnego rodzaju ulg, także w ramach systemu podatku od nieruchomości, jako że to gminy powinny kształtować preferencje dla poszczególnych firm czy podmiotów, branż i tak dalej. Nie powinno to być narzucane przez ogólnopolski system podatkowy. Zamówiliśmy też specjalną ekspertyzę w tej sprawie przygotowaną przez senackie Biuro Analiz i Dokumentacji - pokazuje ona, w jakich branżach i gdzie ulgi ustawowe są stosowane. Zachęcam senatorów do zapoznania się z tą ekspertyzą. Może być ona pomocna, nawet jeśli nie w pracach nad tą ustawą, to w odniesieniu do jakichś innych rozwiązań dotyczących systemu podatkowego w Polsce.
Reasumując: wnosimy o odrzucenie tej ustawy w całości. Dziękuję bardzo.
Marszałek Bogdan Borusewicz:
Dziękuję, Panie Senatorze.
Teraz pytania. Już widzę, że będą.
Projekt tej ustawy został wniesiony... Przepraszam.
Obecnie senatorowie mogą zgłaszać z miejsca trwające nie dłużej niż minutę zapytania do senatorów sprawozdawców.
Czy ktoś z państwa senatorów pragnie zadać takie pytanie?
Senator Jurcewicz, potem pan senator Kieres.
Proszę bardzo, pan senator Jurcewicz.
Senator Stanisław Jurcewicz:
Dziękuję, Panie Marszałku.
Ja mam pytanie do senatora sprawozdawcy Komisji Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej. Czy podczas prac komisji było znane stanowisko gmin uzdrowiskowych? Mówię o tym dlatego, że są w kraju takie regiony i gminy, dla których omawiane sprawy mają bardzo istotne znaczenie, w mojej ocenie przedkładane zmiany spowodują, z mocy prawa, duże uszczuplenie ich dochodów. A więc czy było znane stanowisko gmin uzdrowiskowych, a jeżeli tak, to dlaczego nie zostało wzięte pod uwagę? Dziękuję bardzo.
Marszałek Bogdan Borusewicz:
Dziękuję.
Jeszcze może pan senator Kieres zada pytanie. Proszę.
Senator Leon Kieres:
Panie Senatorze, czy rozważaliście w świetle tego, co pan mówił, relacje między dwoma pojęciami, mianowicie tym, z którego zrezygnowano, czyli "zajętych na prowadzenie działalności", a tym, które przyjęto, "związanych z prowadzeniem działalności"? Czy nie?
Marszałek Bogdan Borusewicz:
Proszę bardzo, najpierw pan senator sprawozdawca Niewiarowski.
Senator Ireneusz Niewiarowski:
Dziękuję, Panie Marszałku.
Tak, to stanowisko było znane, choć nie było szczegółowo rozpatrywane. Wiedzieliśmy, że jest ono negatywne, zresztą padło na komisji pytanie z tym związane. Odpowiedź ministerstwa była taka, że w związku z poprzednią ustawą, czyli z wprowadzonymi preferencjami, gminy otrzymały rekompensatę w postaci możliwości pobierania opłaty miejscowej w podwójnej wysokości - teraz to się nazywa opłatą uzdrowiskową. Czyli gminy uzdrowiskowe mogą pobierać taką opłatę, wprowadziły ją i z tej racji osiągają dochód w wysokości 40 milionów zł rocznie. Czyli rekompensata była już przewidziana na samym początku, osiem lat temu, i gminy już z tej możliwości korzystały. Ponadto orzecznictwo sądów administracyjnych i praktyka organów podatkowych wskazywały na to, że omawianą ulgę stosowano w bardzo ograniczonym zakresie. A więc należy to rozumieć poniekąd tak, że gminy w tych latach korzystały z dodatkowych preferencji.
Marszałek Bogdan Borusewicz:
Dziękuję.
Pan senator Kleina.
Senator Kazimierz Kleina:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo!
My zaakceptowaliśmy takie rozwiązanie, rozstrzygnięcie, jakie było stosowane w praktyce sądów administracyjnych. Nie wgłębialiśmy się w niuanse takiego rozstrzygnięcia. Uznajemy, że dotychczasowa praktyka samorządów jest poprawna. I w związku z tym przedstawiliśmy wniosek o rozstrzygnięcie polegające na pozostawieniu rozwiązań takich, jakie są do tej pory.
Marszałek Bogdan Borusewicz:
Dziękuję bardzo.
Czy są jeszcze pytania? Nie widzę chętnych.
Projekt tej ustawy został wniesiony przez posłów. Do prezentowania stanowiska rządu w toku prac parlamentarnych został upoważniony minister finansów.
Czy pan minister Grabowski pragnie zabrać głos?
(Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Finansów Maciej Grabowski: Nie, dziękuję.)
Dziękuję bardzo.
Obecnie senatorowie mogą zgłaszać z miejsca trwające nie dłużej niż minutę zapytania do przedstawiciela rządu, związane z omawianym punktem porządku obrad.
Czy ktoś z państwa senatorów pragnie zadać takie pytanie?
Pan senator Jurcewicz, pan senator Kieres i pan senator Cichosz.
Proszę bardzo, pan senator Jurcewicz.
Senator Stanisław Jurcewicz:
Dziękuję bardzo.
Panie Marszałku! Panie Ministrze!
Marszałek Bogdan Borusewicz:
Chwileczkę, Panie Senatorze.
Panie Ministrze, jeżeli można, to poprosiłbym pana na mównicę.
Proszę bardzo, Panie Senatorze.
Senator Stanisław Jurcewicz:
Dziękuję.
Panie Ministrze, pan senator sprawozdawca komisji samorządu przedstawił wielkość dochodów z tytułu opłaty uzdrowiskowej, jest to kwota rzędu 40 milionów. Czy została przeprowadzona symulacja dotycząca uszczuplenia dochodów gmin? Gminy uzdrowiskowe wypowiedziały się jednoznacznie i podzielam ich stanowisko... Na przykład w województwie dolnośląskim zagęszczenie gmin, w których są uzdrowiska, jest największe w Polsce, więc nie przez przypadek takie jest stanowisko gmin. Wobec tego pytam, w jakim stopniu z tego tytułu - pytam o symulację - mogą zostać uszczuplone dochody w tych gminach czy ogólnie we wszystkich gminach uzdrowiskowych w Polsce. Dziękuję.
Marszałek Bogdan Borusewicz:
Dziękuję.
Pan senator Kieres.
Senator Leon Kieres:
Czy ja dobrze interpretuję - zresztą ująłem to już w pytaniu skierowanym do pana senatora Kleiny - rozwiązania zawarte w art. 5 ust. 1 pkt 2d? Mianowicie chodzi o podatek od budynków lub ich części związanych z prowadzeniem działalności w zakresie udzielania świadczeń zdrowotnych zajętych przez podmioty udzielające tych świadczeń. Czy moja interpretacja jest właściwa? Mianowicie brzmienie postanowienia zawartego w pkcie d oznacza, że na płatniku podatku ciąży obowiązek, jeżeli ma, czyli zajął, a jednocześnie ta powierzchnia użytkowa jest związana z prowadzeniem działalności gospodarczej. A jeżeli nie wykonuje on działalności, to też jest płatnikiem tego podatku. Tak? Załóżmy, że nie podjął działalności albo ją zawiesił, bo można to zrobić w świetle ustawy. Są tu dwie przesłanki. Prawda?
(Głos z sali: Tak, tak, podmiot i przedmiot.)
Tak, właśnie.
Marszałek Bogdan Borusewicz:
Pan senator Cichosz.
Proszę bardzo.
Senator Lucjan Cichosz:
Dziękuję bardzo.
Panie Marszałku! Panie Ministrze!
Ja chciałbym uzyskać odpowiedź na pytanie, czy z takiej ulgi podatkowej, z obniżonego podatku od nieruchomości powinni korzystać lekarze mający prywatne gabinety medyczne. Z tego, co rozumiem, dotyczy to tylko budynków zajętych pod działalność prowadzoną w ramach NZOZ czy SPZOZ. Tymczasem wiele podmiotów prowadzi usługi medyczne w gabinetach prywatnych. Czy gabinety prywatne też są objęte obniżoną stawką podatku?
Drugie moje pytanie również kieruję do pana ministra i prosiłbym o odpowiedź. Czy z takiej ulgi, z obniżonych podatków lokalnych od działalności gospodarczej nie powinny korzystać gabinety świadczące usługi weterynaryjne? Te gabinety, tak jak gabinety świadczące usługi dla ludzi, też służą zachowaniu zdrowia, również ludzkiego.
I jeszcze jedno pytanie, które bym skierował do pana ministra. Tak naprawdę to jest również na wniosek środowiska farmaceutycznego prośba o zinterpretowanie pewnej sytuacji, w której na pewno mamy do czynienia ze świadczeniem usług zdrowotnych, bo praca farmacji, aptek służy temu samemu dziełu. Z urzędu narzucane są powierzchnie, które są przeznaczone na prowadzenie rożnego typu aptek, apteki typu A czy apteki typu B; apteka typu A ma o wiele większą powierzchnię. Apteki te są obciążone znacznym podatkiem w związku z prowadzeniem działalności i świadczeniem usług. Czy również apteki nie powinny w jakimś wymiarze korzystać z obniżonego podatku? Chodzi mi szczególnie o apteki w gminach, gdzie obroty, dochody aptekarzy są na pewno inne niż dochody aptekarzy w dużych miastach. Dziękuję bardzo.
Marszałek Bogdan Borusewicz:
Dziękuję, Panie Senatorze.
Proszę bardzo, Panie Ministrze.
Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Finansów
Maciej Grabowski:
Dziękuję.
Panie Marszałku! Wysoka Izbo!
Może będę odpowiadał w odwrotnej kolejności niż były zadawane pytania i zacznę od pana pytań, Panie Senatorze.
Jeśli chodzi o apteki, to ja mam wrażenie, że każda apteka jest położona w jakiejś gminie, musi być. Prawda? Wszystkie apteki położone są w gminach. Podobnie zresztą jest w przypadku punktów usług weterynaryjnych. Ja jestem przekonany - i tu niejako podzielam zdanie czy opinię pana senatora Kleiny - że system podatkowy powinien zawierać stosunkowo mało ulg, zwolnień i innych preferencji. Ja rozumiem to, że w tej ustawie są przewidziane preferencje w odniesieniu do usług zdrowotnych, ale w mojej opinii nie powinny być one rozszerzane na punkty usług weterynaryjnych czy punkty usług aptecznych.
Kwestia lekarzy i gabinetów lekarskich. Jeżeli lekarz prowadzi gabinet i świadczy usługi zdrowotne, to on również w tej chwili korzysta z obniżonej stawki podatku od nieruchomości, jeżeli zaś w gabinecie jest na przykład poczekalnia czy jakieś inne pomieszczenie, to owo pomieszczenie, które nie jest bezpośrednio związane z wykonywaniem usług zdrowotnych, nie jest objęte obniżoną stawką. Z tego, co rozumiem, intencją projektodawcy było zwrócenie uwagi właśnie na to, że są pewne powierzchnie bezpośrednio związane ze świadczeniem usług zdrowotnych, które obecnie nie są objęte obniżoną stawką podatku, a by ich nie było, gdyby nie prowadzenie tej podstawowej działalności, czyli świadczenie usług zdrowotnych. Ja uważam, że nie powinno się różnicować stawek podatku od nieruchomości w zależności od tego, czy to jest prywatny gabinet lekarza, który świadczy usługi zdrowotne, czy też gabinet w ramach SPZOZ, ZOZ, bo natura usługi może być identyczna.
Na pytanie pana senatora Kieresa odpowiem, że rzeczywiście w tym projekcie mówi się o tym, że z jednej strony musi to być podmiot, który świadczy usługi zdrowotne, prowadzi działalność gospodarczą polegającą na świadczeniu takich usług, a z drugiej strony powierzchnia musi być z tym związana, więc oba warunki muszą być spełnione równocześnie, żeby zastosować obniżoną stawkę podatku.
(Senator Leon Kieres: Panie Ministrze, czy to oznacza...)
Marszałek Bogdan Borusewicz:
Proszę bardzo, Sanie Senatorze.
Senator Leon Kieres:
Czy to oznacza, że jeżeli jest budynek i część powierzchni hotelowej tego budynku jest związana z leczniczą działalnością gospodarczą, bo tam mieszkają pacjenci, a część nie jest z tym związana, bo tam mieszkają inni goście hotelowi, to obniżona stawka podatku od nieruchomości...
(Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Finansów Maciej Grabowski: Nie będzie działała...)
Właśnie, dokładnie.
(Senator Kazimierz Kleina: Do którego pokoju?)
Marszałek Bogdan Borusewicz:
Panie Senatorze, odpowiedź jest jasna. Muszą być spełnione dwie przesłanki.
Proszę bardzo.
Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Finansów
Maciej Grabowski:
To jest pytanie, które pojawiało się także w czasie dyskusji w komisji u pana senatora Kleiny. Można sobie wyobrazić, no nie wiem, że jeżeli jest szpital, który ma hotel, i ten hotel jest częściowo wykorzystywany przez pacjentów, a częściowo świadczy usługi na zewnątrz, no to ta druga część nie jest objęta obniżoną stawką. Albo jeżeli mówimy o sklepiku czy o jakimś innym obiekcie wykorzystywanym na terenie szpitala, ale nie jest to podmiot, który świadczy usługi zdrowotne, to także, rzecz jasna, nie jest objęte... A więc to musi być związane z działalnością gospodarczą w zakresie udzielania świadczeń zdrowotnych.
Ostatnie pytanie dotyczyło wielkości tych kwot. Otóż w Polsce status uzdrowiska mają trzydzieści dwie gminy. Tu jeszcze nie zostało powiedziane, że również te gminy mają prawo i otrzymują dotacje z budżetu państwa w związku z tym, że są gminami uzdrowiskowymi. Ale ja nie znam takich szacunków, o które pan senator pytał. Dziękuję.
Marszałek Bogdan Borusewicz:
Dziękuję.
Więcej pytań nie ma.
Dziękuję, panie Ministrze.
Otwieram dyskusję.
Przypominam o konieczności zapisywania się do głosu u senatora prowadzącego listę mówców.
Przemówienie senatora w dyskusji nie może trwać dłużej niż dziesięć minut, a podpisane wnioski o charakterze legislacyjnym senatorowie składają do marszałka Senatu do momentu zamknięcia dyskusji.
Informuję, że nikt z państwa senatorów nie zapisał się do głosu.
Zamykam dyskusję.
W dyskusji senatorowie nie zgłosili wniosków o charakterze legislacyjnym, ale komisje przedstawiły odmienne wnioski.
Proszę zatem Komisję Budżetu i Finansów Publicznych oraz Komisję Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej o ustosunkowanie się do przedstawionych wniosków i przygotowanie wspólnego sprawozdania.
Informuję, że głosowanie w sprawie rozpatrywanej ustawy zostanie przeprowadzone pod koniec posiedzenia Senatu.
Przystępujemy do rozpatrzenia punktu jedenastego porządku obrad: stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne.
Tekst ustawy zawarty jest w druku nr 974, a sprawozdanie komisji w druku nr 974A.
Proszę sprawozdawcę Komisji Budżetu i Finansów Publicznych, pana senatora Antoniego Motyczkę, o przedstawienie sprawozdania komisji.
Senator Antoni Motyczka:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo!
Projekt ustawy zakłada zmiany ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych oraz ustawy z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne.
Zmianom podlegają te przepisy wskazywanych ustaw, które obecnie w swojej treści odwołują się do klasyfikacji PKWiU z 1997 r. Po wejściu w życie przedmiotowego projektu zmienione przepisy będą odwoływać się do nowo wprowadzonej klasyfikacji PKWiU z 2008 r.
Zgodnie z obowiązującym rozporządzeniem w sprawie PKWiU z 1998 r., które zastąpiło rozporządzenie z 1997 r., do celów podatkowych do dnia 31 grudnia 2010 r. stosuje się Polską Klasyfikację Wyrobów i Usług z 1997 r. W obecnym stanie prawnym obowiązują więc dwie polskie klasyfikacje wyrobów i usług - z 1997 r. i z 2008 r. Wobec tego konieczne jest dokonanie w nowelizowanych ustawach stosownych zmian uwzględniających Polską Klasyfikację Wyrobów i Usług z 2008 r. Zmiany te, w myśl opiniowanej ustawy, powinny wejść w życie z dniem 1 stycznia 2011 r.
Zgodnie z uzasadnieniem do projektu ustawy jej celem jest przyporządkowanie nowych symboli i nazw grupowań PKWiU z 2008 r. bez merytorycznej zmiany przepisów podatkowych i, co za tym idzie, bez wpływu na zmianę statusu prawnopodatkowego podatników.
Przebieg prac legislacyjnych. Sejm uchwalił opiniowaną ustawę, pochodzącą z przedłożenia rządowego, na siedemdziesiątym czwartym posiedzeniu w dniu 24 września 2010 r. Projekt stanowił przedmiot prac sejmowej Komisji Finansów Publicznych. Komisja, po rozpatrzeniu przedłożenia, wprowadziła do niego poprawki o charakterze redakcyjnym i doprecyzowującym, porządkujące regulacje projektu. W trakcie drugiego czytania nie zgłoszono dodatkowych poprawek. Ustawa została uchwalona w brzmieniu zaproponowanym przez komisję.
Uwagi szczegółowe. Nowe brzmienie załączników do ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne nie zawiera oznaczenia tych załączników - na przykład określeń: załącznik 1, załącznik 2. Innymi słowy, oznaczone są jedynie załączniki do ustawy nowelizującej, brak natomiast oznaczenia załączników do ustawy nowelizowanej. Rozważyć można wprowadzenie poprawki po to, aby jednoznacznie rozstrzygnąć, że odpowiednie oznaczenie załączników powinno znaleźć się w tekście znowelizowanej ustawy. Poprawkę można jednak uznać za niecelową w sytuacji, gdyby była jedyną poprawką do opiniowanej ustawy.
W związku z tym komisja proponuje, aby przyjąć ustawę bez poprawek. Dziękuję uprzejmie, Panie Marszałku.
Marszałek Bogdan Borusewicz:
Dziękuję, Panie Senatorze.
Obecnie senatorowie mogą zgłaszać z miejsca trwające nie dłużej niż minutę zapytania do senatora sprawozdawcy.
Czy ktoś z państwa chce zadań takie pytanie? Nie ma chętnych.
Dziękuję, Panie Senatorze.
(Senator Antoni Motyczka: Dziękuję uprzejmie.)
Projekt tej ustawy został wniesiony przez rząd. Do prezentowania stanowiska rządu w toku prac parlamentarnych został upoważniony minister finansów.
Czy pan minister Grabowski chce zabrać głos?
Proszę uprzejmie, Panie Ministrze.
Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Finansów
Maciej Grabowski:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo!
Celem tej nowelizacji jest, tak jak pan senator sprawozdawca powiedział, przełożenie nowej klasyfikacji statystycznej do podatków dochodowych, jeśli tak mogę się wyrazić. A co do sugestii dotyczącej tej drobnej poprawki legislacyjnej, która w niczym nie zmienia charakteru, to jeśli mogę prosić Wysoką Izbę... No, wydaje mi się, że to nie jest poprawka konieczna do wprowadzenia, a na pewno przedłużyłoby to proces legislacyjny. Dziękuję bardzo.
Marszałek Bogdan Borusewicz:
Dziękuję, Panie Ministrze.
Obecnie senatorowie mogą zgłaszać z miejsca trwające nie dłużej niż minutę zapytania do przedstawiciela rządu, związane z omawianym punktem porządku obrad.
Nie ma pytań.
Dziękuję, Panie Ministrze.
Otwieram dyskusję.
Przypominam o konieczności zapisywania się do głosu u senatora prowadzącego listę mówców.
Przemówienie senatora w dyskusji nie może trwać dłużej niż dziesięć minut, a podpisane wnioski o charakterze legislacyjnym należy zgłaszać do momentu zamknięcia dyskusji.
Informuję, że nikt z państwa senatorów nie zapisał się do głosu.
Dla porządku informuję, że pan senator Bisztyga złożył swoje przemówienie w dyskusji do protokołu.
Informuję, że głosowanie w sprawie rozpatrywanej ustawy zostanie przeprowadzone pod koniec posiedzenia Senatu.
Przystępujemy do rozpatrzenia punktu dwunastego porządku obrad: stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług.
Tekst ustawy zawarty jest w druku nr 975, a sprawozdanie komisji w druku nr 975A.
(Senator Kazimierz Kleina: Sekundkę... Za chwilę dotrze pan Woźniak.)
Dobrze. Chwila przerwy.
(Rozmowy na sali)
Wznawiamy.
Proszę sprawozdawcę Komisji Budżetu i Finansów Publicznych, pana senatora Henryka Woźniaka, o przedstawienie sprawozdania komisji.
Senator Henryk Woźniak:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo!
Przepraszam za moje zagapienie.
(Senator Stanisław Kogut: Nic się nie stało. Odetchnij.)
Dziękuję bardzo.
Pragnę przedstawić sprawozdanie Komisji Budżetu i Finansów Publicznych o uchwalonej przez Sejm w dniu 24 września 2010 r. ustawie o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług.
Ustawę skierował do komisji pan marszałek w dniu 5 października. Komisja po rozpatrzeniu na posiedzeniu w dniu 14 października wnosi o przyjęcie ustawy bez poprawek. To nie oznacza, że na posiedzeniu komisji nie było debaty. To nie oznacza, że ta debata nie była gorąca. Odbywała się ona z udziałem przedstawicieli bardzo wielu środowisk, którzy mieli wątpliwości co do brzmienia poszczególnych przepisów, uznając, że nie są one w pełni precyzyjne i w praktyce stosowania przez urzędy skarbowe będą rodzić istotne wątpliwości interpretacyjne. Jednakże po wielogodzinnej dyskusji komisja podczas głosowania przyjęła, jak mówiłem na wstępie, rekomendację co do uchwalenia ustawy o nowelizacji ustawy o podatku od towarów i usług bez zmian.
Ja w toku debaty pozwolę sobie poprosić o udzielenie głosu i przedstawię propozycję poprawek, które wychodzą naprzeciw propozycjom przedstawicieli środowisk, którzy podczas debaty sugerowali potrzebę doprecyzowania brzmienia poszczególnych przepisów. Dziękuję bardzo, Panie Marszałku.
Marszałek Bogdan Borusewicz:
Dziękuję.
Obecnie senatorowie mogą zgłaszać z miejsca trwające nie dłużej niż minutę zapytania do senatora sprawozdawcy.
Czy są takie pytania? Nie widzę chętnych.
Projekt tej ustawy został wniesiony przez rząd. Do prezentowania stanowiska rządu w toku prac parlamentarnych został upoważniony minister finansów.
Czy pan minister Grabowski chce zabrać głos w sprawie rozpatrywanej ustawy?
(Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Finansów Maciej Grabowski: Tak.)
Proszę bardzo.
Przepraszam... Pan senator Woźniak się zapisał do głosu. Tak?
(Senator Henryk Woźniak: Tak.)
Rozumiem, że ta deklaracja... Dobrze.
Proszę bardzo.
Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Finansów
Maciej Grabowski:
Panie Marszałku! Wysoka Komisjo!
Chciałbym powiedzieć o dwóch intencjach, które przyświecały pisaniu tego projektu i procedowaniu nad nim. Po pierwsze, chodzi o to, żeby w jak najmniejszym zakresie ingerować w materię obecnej ustawy w sensie, że tak powiem, stawek. A więc przy implementacji nowej klasyfikacji wyrobów i usług chcieliśmy zachować w maksymalnym stopniu taki stan rzeczy, jeśli chodzi o system podatkowy, jaki jest w tej chwili.
Po drugie, i to jest nasza druga intencja, chodzi o to, żeby zapisy związane z nowymi definicjami, które się pojawiają w tym projekcie, dotyczącymi na przykład usług, były zgodne z dyrektywą unijną. Bo chciałbym przypomnieć, że tego rodzaju podatek jest harmonizowany na szczeblu unijnym. Dziękuję bardzo.
Marszałek Bogdan Borusewicz:
Dziękuję Panie Ministrze.
Obecnie senatorowie mogą zgłaszać z miejsca trwające nie dłużej niż minutę zapytania do przedstawiciela rządu związane z omawianym punktem porządku obrad.
Nie ma chętnych.
Dziękuję, Panie Ministrze.
Otwieram dyskusję.
Przypominam o konieczności zapisywania się do głosu u senatora prowadzącego listę mówców. Przemówienie senatora nie może być dłuższe niż dziesięć minut, a podpisane wnioski o charakterze legislacyjnym senatorowie składają do marszałka senatu do momentu zamknięcia dyskusji.
Proszę o zabranie głosu pana senatora Henryka Woźniaka.
Senator Henryk Woźniak:
Dziękuję bardzo Panie Marszałku.
Ustawa, jak wspomniałem, zawiera szereg regulacji, które korespondują z innymi przepisami, jak chociażby przepisami o pomocy społecznej. Przepisy na gruncie tamtych regulacji wydają się być na tyle precyzyjne, że nie budzą wątpliwości. Odesłanie w ustawie o podatku od towarów i usług nasuwa jednak wątpliwości co do zakresu stosowania przepisów w odniesieniu do pomocy społecznej. Czy poprzestać na sformułowaniu dotyczącym przepisów pomocy społecznej z odesłaniem do stosownej ustawy, czy też doprecyzować brzmienie tego przepisu o usługi opieki społecznej? Dyskutowaliśmy długo na posiedzeniu komisji. Pan minister Grabowski w tej sprawie także przedstawiał stanowisko rządu. Umówiliśmy się, że będzie jeszcze przedmiotem dogłębnej analizy, czy nie ma konieczności odpowiedniego doprecyzowania w ustawie vatowskiej, czy wystarczy samo odesłanie.
Inną kwestią kontrowersyjną było opodatkowanie wypożyczania kaset video, płyt CD i DVD. Jeśli chodzi o usługi związane z wyświetlaniem filmów, to stawka wynosi 7%, ale w odniesieniu do wypożyczalni - stawka wynosi 22%. Środowisko przedsiębiorców z tej branży dopominało się o zastosowanie stawki preferencyjnej. Ja w tej sprawie składam poprawki na ręce pana marszałka i mam nadzieję, że na posiedzeniu komisji uzgodnimy stanowisko wraz ministerstwem finansów tak, by nie budziło wątpliwości brzmienie poszczególnych przepisów ustawy. Panie Marszałku, bardzo proszę.
Marszałek Bogdan Borusewicz:
Dziękuję Panie Senatorze.
Pan senator Mieczysław Augustyn.
Proszę.
Senator Mieczysław Augustyn:
Panie Marszałku! Panie i Panowie Senatorowie! Panie Ministrze!
Już na etapie prac sejmowych zwrócono uwagę, że w katalogu zwolnień nie było usług wpisanych do ustawy o pomocy społecznej. To zostało uzupełnione. Czy dość precyzyjnie, czy nie? O tym przed chwilą mówił pan senator Woźniak. Przyznaję, że z tych placówek, o których była mowa, na moją skrzynkę e-mailową napływało bardzo wiele próśb, ażeby tę precyzującą poprawkę, o której pan senator Woźniak mówił, jednak wprowadzić. Cały czas trwał przegląd, czy rzeczywiście wszystkie usługi związane z pomocą społeczną, które służą bezpośrednio realizacji celów wynikających z chęci wspierania osób zagrożonych wykluczeniem społecznym, są wpisane do tego katalogu zwolnień. I ten przegląd, który zakończył się dopiero dzisiaj, wykazał, że jednak nie wszystkie, bo nie wszystko jest wpisane do ustawy o pomocy społecznej. Niektóre usługi związane ze wsparciem osób tego wymagających są wpisane na przykład do ustawy, którą niedawno nowelizowaliśmy, o przeciwdziałaniu przemocy w rodzinie. Chodzi o specjalistyczne ośrodki wsparcia dla ofiar przemocy w rodzinie.
Trudno sobie wyobrazić, że usługodawcy prowadzący innego rodzaju ośrodki wsparcia dla innych grup wykluczonych byliby zwolnieni z płacenia VAT, a akurat ci, którzy zajmowaliby się ofiarami przemocy w rodzinie, ewidentnie wymagającymi tego wsparcia, musieliby ten podatek zapłacić. Dlatego wnoszę tutaj propozycję zmiany, taką mianowicie, żeby w pkcie 22, który jest zawarty w trzecim tiret lit. a w naszej nowelizacji w art. 1, uwzględnić nie tylko ustawę o pomocy społecznej, ale także ustawę o przeciwdziałaniu przemocy w rodzinie, a to z tego powodu, żeby można było wpisać jako lit. e specjalistyczne ośrodki wsparcia dla ofiar przemocy w rodzinie.
Podobnie zgubiliśmy wpisane w ustawie rodzinne domy pomocy. Tak więc, żeby ten katalog był pełny, też proponuję, by te rodzinne domy pomocy wpisać, tym bardziej że na powstawaniu takich małych, specjalistycznych, dobrych ośrodków powinno nam szczególnie zależeć. Dlatego składam te poprawki, w nadziei, że komisja również je uwzględni, ponieważ wydają mi się ważne i uzasadnione.
Marszałek Bogdan Borusewicz:
Dziękuję, Panie Senatorze.
Informuję, że lista mówców została wyczerpana.
Dla porządku informuję, że senator Bisztyga złożył swoje przemówienie do protokołu.
Informuję też, że wnioski o charakterze legislacyjnym na piśmie złożyli panowie senatorowie Woźniak, Augustyn i Kleina.
Zamykam dyskusję.
Czy przedstawiciel rządu chce ustosunkować się do przedstawionych wniosków?
(Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Finansów Maciej Grabowski: Nie, dziękuję.)
Dziękuję.
Ponieważ zostały zgłoszone wnioski o charakterze legislacyjnym, proszę Komisję Budżetu i Finansów Publicznych o ustosunkowanie się do przedstawionych wniosków i przygotowanie sprawozdania.
Informuję, że głosowanie w sprawie rozpatrywanej ustawy zostanie przeprowadzone pod koniec posiedzenia Senatu.
Poproszę o komunikaty.
Po komunikatach zarządzę przerwę.
Senator Sekretarz
Waldemar Kraska:
Wspólne posiedzenie Komisji Gospodarki Narodowej oraz Komisji Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej w sprawie rozpatrzenia wniosków do ustawy o zmianie ustawy - Prawo o ruchu drogowym oraz niektórych innych ustaw odbędzie się dzisiaj bezpośrednio po ogłoszeniu przerwy w obradach w sali nr 217.
Wspólne posiedzenie Komisji Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej oraz Komisji Środowiska w sprawie rozpatrzenia wniosków zgłoszonych podczas debaty do ustawy o zmianie ustawy o Inspekcji Ochrony Środowiska, ustawy o działach administracji rządowej oraz ustawy o wojewodzie i administracji rządowej w województwie odbędzie się dzisiaj piętnaście minut po ogłoszeniu przerwy w obradach w sali nr 217.
Wspólne posiedzenie Komisji Budżetu i Finansów Publicznych oraz Komisji Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej odbędzie się w dniu dzisiejszym trzydzieści minut po ogłoszeniu przerwy w obradach w sali nr 217. Porządek obrad: rozpatrzenie poprawek zgłoszonych w trakcie debaty do ustawy o zmianie ustawy o podatkach i opłatach lokalnych.
Posiedzenie Komisji Budżetu i Finansów Publicznych odbędzie się w dniu jutrzejszym o godzinie 8.00 w sali nr 176. Porządek obrad: rozpatrzenie poprawek zgłoszonych w trakcie debaty do ustawy o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług.
Wspólne posiedzenie Komisji Zdrowia oraz Komisji Praw Człowieka, Praworządności i Petycji w sprawie rozpatrzenia wniosków zgłoszonych w trakcie debaty do ustawy o zmianie ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii oraz ustawy o Państwowej Inspekcji Sanitarnej odbędzie się jutro o godzinie 8.15 w sali nr 176. Dziękuję.
Marszałek Bogdan Borusewicz:
Dziękuję.
Ogłaszam przerwę do jutra do godziny 9.00.
(Przerwa w posiedzeniu o godzinie 20 minut 46)
Przemówienie senatora Stanisława Iwana
w dyskusji nad punktem pierwszym porządku obrad
Panie Marszałku! Wysoka Izbo!
Na wstępie, odnosząc się do przyjętego przez rząd projektu nowelizacji ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, pragnę zaznaczyć, iż należy pamiętać, że dobrem nadrzędnym, które ustawa ma chronić, jest zdrowie młodych ludzi. Dlatego też ustawa ta musi umożliwić skuteczną walkę z dopalaczami.
Projekt wprowadza przepisy zakazujące wytwarzania i wprowadzania do obrotu na terenie Polski jakichkolwiek substancji lub produktów, które mogą być używane jako środki odurzające lub substancje psychotropowe. W przypadku uzasadnionego podejrzenia, że produkt stwarza zagrożenie życia lub zdrowia ludzi, inspektor sanitarny będzie mógł wstrzymać jego wytwarzanie lub wprowadzanie do obrotu albo nakazać wycofanie z handlu na okres do osiemnastu miesięcy. W tym czasie prowadzone będą badania dotyczące jego wpływu na zdrowie. W związku z tak przedstawionym celem przyświecającym proponowanym zmianom nie można zgodzić się z głosami krytycznymi, iż projekt nowelizacji ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii został oparty jedynie na domniemaniach i przypuszczeniach dotyczących szkodliwości dopalaczy, gdyż nie ma choćby fragmentarycznych badań na ten temat. Gdy wprowadza się tego typu rozwiązania, można usprawiedliwić zaproponowane w projekcie zapisy, powołując się na stan wyższej konieczności. Istnieje przecież realne zagrożenie zdrowia i życia ludzkiego, więc nie będzie to nadużycie. Należy pamiętać, żeby nie tworzyć kolejnych doraźnych przepisów w tym zakresie. Konieczne jest zdecydowane współdziałanie w celu delegalizacji tych środków, gdyż w ostatnim czasie rynek dopalaczy zaczął się bardzo dynamicznie rozwijać i stało się głośno o tych substancjach, co tylko wzbudzało dodatkowe nimi zainteresowanie.
Oczywiście wolałbym, by najpierw tworzono przepisy prawa zabraniające handlu szkodliwymi dla zdrowia substancjami, a dopiero potem wdrażano wykonawstwo i ścigano za ich łamanie. Sytuacja jest skomplikowana, co podkreśla fakt, że na pozór legalna sprzedaż środków takich jak dopalacze następuje w sytuacji, gdy sprzedawca wie, iż kupujący będzie miał zamiar ich użyć w sposób zagrażający jego życiu lub zdrowiu, a reakcję organizmu i inne uboczne skutki zażycia takich substancji trudno przewidzieć.
Problem jest niezwykle trudny, ale wymaga szybkiego, skutecznego i nie zawsze prostego rozwiązania w granicach prawa. Dlatego tym bardziej deklaruję pełne poparcie dla rozpatrywanego projektu ustawy. Dziękuję za uwagę.
Przemówienie senatora Ryszarda Knosali
w dyskusji nad punktem pierwszym porządku obrad
Przedstawiony projekt nowelizacji ustawy o zmianie ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii oraz ustawy o Państwowej Inspekcji Sanitarnej był już przedmiotem licznych komentarzy medialnych, sądzę więc, że jego główne założenia są powszechnie znane. Dlatego też chciałbym zwrócić uwagę na te przepisy, które być może nie przykuwają uwagi opinii publicznej i mediów w równie wielkim stopniu, a które w mojej ocenie mogą mieć także niebagatelne znaczenie w sprawie będącej przedmiotem debaty.
W pierwszej kolejności pragnę wskazać na poszerzenie zakresu zadań przypisanych ekspertom wojewódzkim do spraw informacji o narkotykach i narkomanii. Jak wynika z proponowanego brzmienia art. 15 ust. 5, osoby te będą odpowiedzialne również za "gromadzenie i analizę informacji dotyczących nowo pojawiających się trendów w używaniu środków odurzających, substancji psychotropowych i środków zastępczych". Wydaje się zatem, że przedmiotowe rozwiązanie powinno spełniać rolę swoistego mechanizmu wczesnego ostrzegania przed pojawiającymi się nowymi zagrożeniami. Istnienie takiego mechanizmu jest niezwykle istotne w analizowanym przypadku, umożliwia on bowiem szybszą, a przez to zarazem skuteczniejszą reakcję na występujące zagrożenia. Niemniej jednak właściwe organy powinny zbadać, czy eksperci wojewódzcy faktycznie posiadają wystarczające narzędzia i środki, aby skutecznie wykonywać to zadanie, a także czy istnieją ogólnokrajowe mechanizmy wymiany informacji w zakresie objętym analizą ekspertów wojewódzkich.
Innym ważnym rozwiązaniem jest zdefiniowany w art. 20 ust. 3 projektu ustawy zakaz reklamy i promocji środków spożywczych lub innych produktów w sposób sugerujący, że "posiadają one działanie takie jak substancje psychotropowe lub środki odurzające lub ich użycie, nawet niezgodne z przeznaczeniem, może powodować skutki takie jak skutki działania substancji psychotropowych lub środków odurzających".
Dotychczas produkty wykorzystywane powszechnie jako środki odurzające lub substancje psychotropowe sprzedawane były, w celu ominięcia przepisów, jako tak zwane artykuły kolekcjonerskie nieprzeznaczone do spożycia. Jednocześnie nazwa, wygląd opakowania oraz prezentacja wspomnianych artykułów w sposób jednoznaczny sugerowały, że mają one działanie zbliżone do narkotyków. Opisany stan rzeczy zdecydowanie ułatwiał handel paranarkotykami, a co gorsza sprawiał, że sytuacja taka - przynajmniej z formalnego punktu widzenia - mogłaby być postrzegana jako zgodna z prawem. Przyjęcie zacytowanych regulacji pozwoli zdecydowanie ograniczyć przypadki tego rodzaju nadużyć.
Charakter zagrożenia sprawia, że istnieje konieczność gruntownego przedefiniowania zasad walki z powszechnym dostępem do substancji odurzających i środków psychotropowych, określanych potocznie jako dopalacze. Środki te stanowią poważne zagrożenie dla zdrowia i życia ludzkiego, szczególnie jeśli praktycznie nieograniczony dostęp do nich mają osoby niepełnoletnie. Dlatego też istnieje pilna potrzeba podjęcia zdecydowanych działań we wskazanym obszarze.
Przedstawiony projekt ustawy jest w mojej ocenie rozwiązaniem dobrym i adekwatnym do obecnych potrzeb. Dlatego też zwracam się do Wysokiej Izby z wnioskiem o jego przyjęcie. Dziękuję.
Przemówienie senatora Stanisława Bisztygi
w dyskusji nad punktem piątym porządku obrad
Panie Marszałku! Wysoka Izbo!
Od zamierzchłych dziejów producenci i sprzedawcy znajdowali się na pozycji uprzywilejowanej w stosunku do konsumentów i odbiorców. Walka z tym uprzywilejowaniem rozpoczęła się stosunkowo niedawno. Za jej widoczny owoc możemy uznać bez wątpienia zmiany w prawie telekomunikacyjnym, jakie zostały zaproponowane w poselskim projekcie ustawy. Projekt ów zakłada, że przedsiębiorcy telekomunikacyjni dobrowolnie będą mogli doprecyzowywać warunki wykonywania obowiązków regulacyjnych i innych zobowiązań mogących przyczynić się do skutecznego realizowania obowiązków regulacyjnych, pełniejszego wykorzystania infrastruktury telekomunikacyjnej, a przede wszystkim usprawnienia konkurencji i zapewnienia użytkownikom maksymalnych korzyści w korzystaniu z usług telekomunikacyjnych. Szczegóły opisanego procesu przedstawiają się następująco. Przedsiębiorca telekomunikacyjny będzie przedstawiał propozycję warunków regulacyjnych. Mają one być zatwierdzone decyzją prezesa Urzędu Komunikacji Elektronicznej, wcześniej jednak prezes będzie mógł dokonywać z przedsiębiorcą uzgodnień dotyczących tych warunków regulacyjnych, będzie też mógł wzywać przedsiębiorcę do ich uzupełnienia, dokonania w nich zmian, żądać wyjaśnień czy zasięgać opinii biegłych i ekspertów. Dodatkowo decyzja zawierająca szczegółowe warunki regulacyjne będzie mogła być obwarowana warunkami i terminami. Nienależyte wypełnienie szczegółowych warunków regulacyjnych zatwierdzonych przez prezesa Urzędu Telekomunikacji Elektronicznej bądź brak takiego wypełnienia ma według noweli podlegać karze pieniężnej w wysokości 3% przychodu ukaranego. Do decyzji prezesa Urzędu Komunikacji Elektronicznej, określającej szczegółowe warunki regulacyjne, będą mieć zastosowanie przepisy o postępowaniu konsultacyjnym.
Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Wymienione na początku mego wystąpienia kwestie związane ze skuteczniejszym realizowaniem obowiązków regulacyjnych, usprawnieniem konkurencji, a ponad wszystko zapewnieniem użytkownikom sieci telekomunikacyjnych maksymalnych korzyści są wystarczającym powodem, by przyjąć nowelizację prawa telekomunikacyjnego. Dziękuję za uwagę.
Przemówienie senatora Stanisława Iwana
w dyskusji nad punktem szóstym porządku obrad
Panie Marszałku! Wysoka Izbo!
Opowiadam się za projektem ustawy o rezerwach strategicznych. Przewiduje on między innymi, że minister gospodarki opracuje rządowy program rezerw strategicznych i że te rezerwy nie będą musiały być własnością Skarbu Państwa.
Jest to bardzo ważna ustawa, która systematyzuje wiele zagadnień. Porządkuje ona sprawę rezerw państwowych. Nie będzie już różnych rodzajów rezerw, tylko jeden ich rodzaj - rezerwy strategiczne. Takie rozwiązanie uprości między innymi finansowanie zadań w tym zakresie.
Program rezerw strategicznych ma zoptymalizować ich zakres i utrzymywanie. Najważniejszym zadaniem nowej ustawy jest utworzenie nowoczesnego, dynamicznego i przejrzystego systemu rezerw. Do tej pory prawo do tworzenia rezerw ma wiele organów państwa, co rozprasza odpowiedzialność za cały system. Nowe prawo ma też zapewnić odpowiednie finansowanie i efektywne wykorzystanie zgromadzonych zasobów strategicznych.
Pozytywnie oceniam projekt ustawy o rezerwach strategicznych. Stwarza on możliwość utworzenia sprawnego i racjonalnego systemu, który zabezpieczy realizację między innymi zadań z zakresu bezpieczeństwa energetycznego.
Po zapoznaniu się z projektem tej ustawy deklaruję pełne poparcie dla rozpatrywanego projektu ustawy. Dziękuję za uwagę.
Przemówienie senatora Stanisława Bisztygi
w dyskusji nad punktem dziewiątym porządku obrad
Panie Marszałku! Wysoka Izbo!
Nowelizacja ustawy - Prawo ochrony środowiska wpisuje się w nurt szerszych zmian, które w ostatnim okresie dotknęły szereg dziedzin, a zwłaszcza kwestie szeroko pojętego samorządu terytorialnego.
Zasadniczy cel noweli to stworzenie możliwości finansowania z budżetów gmin i powiatów przedsięwzięć z zakresu ochrony środowiska i gospodarki wodnej wykonywanych przez podmioty spoza sektora finansów publicznych. Osobami spoza tego sektora są na przykład wspólnoty mieszkaniowe, osoby fizyczne, osoby prawne, a także gminne i powiatowe osoby prawne. Instrumentem tego finansowania jest dotacja celowa.
Zmiany w ustawie - Prawo ochrony środowiska są pochodną ustawy z dnia 20 listopada 2009 r. o zmianie ustawy - prawo ochrony środowiska i niektórych innych ustaw. Na jej mocy z dniem 1 stycznia 2010 r. zlikwidowano gminne i powiatowe fundusze ochrony środowiska i gospodarki wodnej, a środki z nich przekazano bezpośrednio budżetom gmin i powiatów. Fundusze te miały charakter funduszy celowych, a ustawa o finansach publicznych z dnia 27 sierpnia 2009 r. likwiduje fundusze celowe na poziomie gminy i powiatu, nie stwarza też możliwości udzielania dotacji ze środków budżetowych gmin i powiatów pochodzących z opłat i kar środowiskowych bezpośrednio osobom fizycznym i przedsiębiorcom na cele związane z ochroną środowiska.
Wszystkie te przesłanki powodują konieczność wprowadzenia kolejnych zmian. Po pierwsze, zakłada się, że finansowanie ochrony środowiska i gospodarki wodnej odbywa się w oparciu o przepisy odrębne, a konkretnie o ustawę o finansach publicznych. Po drugie, ustanawia się szczególne zasady i tryb finansowania umożliwiające udzielenie dotacji celowej szerszemu kręgowi podmiotów, czyli na przykład osobom fizycznym czy wspólnotom mieszkaniowym.
Panie Marszałku! Wysoka Izbo!
W przededniu rozpoczęcia nowej kadencji samorządowej danie gminom i powiatom nowego instrumentu prawnego ułatwiającego im funkcjonowanie w tak ważnych sferach jak ochrona środowiska i gospodarka wodna jest rzeczą szczególnie ważną. Ważne jest także zapełnienie pewnej luki prawnej, która stworzona została zapisami ustawy o finansach publicznych i noweli ustawy - Prawo ochrony środowiska z listopada 2009 r.
Wszystkie te czynniki powodują, iż omawiana przez Wysoką Izbę nowelizacja winna zyskać jej poparcie. Dziękuję za uwagę.
Przemówienie senatora Ryszarda Knosali
w dyskusji nad punktem dziewiątym porządku obrad
Niespełna rok temu do ustawy - Prawo ochrony środowiska została wprowadzona zmiana, której efektem było między innymi zlikwidowanie gminnych funduszy ochrony środowiska oraz powiatowych funduszy ochrony środowiska. Przychody, należności i zobowiązania tych funduszy zostały włączone odpowiednio do budżetów gmin lub powiatów. Zmiana ta weszła w życie z początkiem bieżącego roku.
Niezamierzoną konsekwencją wspomnianej nowelizacji było stworzenie luki prawnej. Samorządy szczebla gminnego i powiatowego straciły bowiem faktyczną możliwość realizacji niektórych zadań przypisanych im na podstawie art. 400a i 403 ustawy - Prawo ochrony środowiska. Od początku tego roku jednostki te nie mogą w szczególności udzielać wsparcia określonym grupom beneficjentów, w tym na przykład osobom fizycznym i wspólnotom mieszkaniowym, na realizację przedsięwzięć z zakresu ochrony środowiska, takich jak: budowa przydomowych oczyszczalni ścieków, instalacja pomp cieplnych, instalacja kolektorów słonecznych, termomodernizacja budynków czy usuwanie materiałów zawierających azbest. Kluczowe znaczenie mają w tym względzie przepisy ustawy o finansach publicznych, z których wynika, że dotacje przedmiotowe z budżetu jednostki samorządu terytorialnego mogą być udzielane co do zasady jedynie samorządowym zakładom budżetowym. Inne podmioty mogą skorzystać z takiej dotacji jedynie w przypadku, gdy stanowią tak przepisy szczególne.
Przedstawiony projekt ustawy ma na celu usunięcie opisanej luki poprzez dopuszczenie w sposób wyraźny możliwości finansowania lub dofinansowania kosztów inwestycji w zakresie ochrony środowiska i gospodarki wodnej, realizowanych zarówno przez podmioty niebędące jednostkami sektora finansów publicznych, czyli wspomniane już wcześniej osoby fizyczne, wspólnoty mieszkaniowe oraz osoby prawne i przedsiębiorcy, jak i przez gminne lub powiatowe osoby prawne działające jako jednostki sektora finansów publicznych. Co istotne, to wyliczenie w odniesieniu do jednostek spoza sektora finansów publicznych nie jest katalogiem zamkniętym. Wydaje się zatem, że po wejściu w życie przedmiotowej nowelizacji gminy i powiaty będą mogły przyznawać dotacje celowe także innym podmiotom, niewskazanym expressis verbis w tekście projektu ustawy, przez co zyskają większą elastyczność w realizacji powierzonych im zadań z zakresu ochrony środowiska i gospodarki wodnej.
Ograniczenie możliwości przyznawania dotacji celowych w opisanym wcześniej obszarze było zaskoczeniem nie tylko dla strony samorządowej, lecz również dla samych beneficjentów, którzy w obecnym stanie prawnym nie mają możliwości uzyskania wsparcia z budżetów gmin i powiatów dla realizowanych działań i inwestycji proekologicznych.
W związku z tym nie ulega wątpliwości, że rozwiązania prawne zapisane w przedstawionym projekcie ustawy zmierzają w słusznym i powszechnie oczekiwanym kierunku. Proszę zatem Wysoką Izbę o ich przyjęcie. Dziękuję.
Przemówienie senatora Stanisława Bisztygi
w dyskusji nad punktem jedenastym porządku obrad
Panie Marszałku! Wysoka Izbo!
Ustawa, którą omawiamy w tym momencie, mimo iż ma ogromnie poważny tytuł, nie niesie ze sobą merytorycznych zmian w ustawach o podatku PIT, CIT i zryczałtowanym podatku dochodowym. Jej celem jest przyporządkowanie nowych symboli i nazw grupowań Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług bez wpływu na status prawnopodatkowy podatników.
Wspomniane zmiany są związane z nowelizacją Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług wprowadzonej 18 marca 1997 r. Nowelizacja pochodzi z 29 października 2008 r., stara klasyfikacja obowiązuje jednak do końca 2010 r., tak więc w obecnym porządku prawnym funkcjonują dwie klasyfikacje. Dlatego też konieczne staje się dokonanie w ustawach o PIT, CIT i zryczałtowanym podatku dochodowym zmian uwzględniających Polską Klasyfikację Wyrobów i Usług wprowadzoną rozporządzeniem Rady Ministrów z października 2008 r. Wejdą one w życie 1 stycznia 2011 r.
Panie Marszałku, Wysoka Izbo, omówione zmiany mają charakter stricte techniczny, nie ma więc moim zdaniem potrzeby szerszego ich omawiania. Wobec zagrożenia niejasności i sprzeczności norm prawnych z pewnością jednak istnieje potrzeba ich przyjęcia. Dziękuję za uwagę.
Przemówienie senatora Stanisława Bisztygi
w dyskusji nad punktem dwunastym porządku obrad
Panie Marszałku! Wysoka Izbo!
Rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. zmieniona została Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług. Zmiana ta musi pociągać za sobą wiele kolejnych, także w ustawach podatkowych, zmieniona musi zostać ustawa o PIT, CIT, a także o VAT.
Zmiany w ustawie o podatku od towarów i usług pozwolą płacącym go na stosowanie jednolitej klasyfikacji statystycznej zarówno na potrzeby podatkowe, jak i na potrzeby rachunkowości. Nowelizacja przyjmuje jako zasadę odejście od identyfikowania towarów i usług za pomocą klasyfikacji statystycznych. Odchodzi się od starej klasyfikacji bądź nawet w ogóle się z niej rezygnuje. Nowelizacja zakłada także przeniesienie z rozporządzenia z października 2008 r. do przedmiotowej ustawy niektórych towarów, mających preferencyjne stawki podatkowe.
Przedstawiając nowelizację ustawy o podatku od towarów i usług, nie sposób nie zadać kilku pytań dotyczących nieprecyzyjnych pojęć użytych w jej tekście. Myślę tu przede wszystkim o sformułowaniach, na które w dostarczonej nam opinii do noweli zwrócili uwagę senaccy legislatorzy. W tekście ustawy pojawiają się "instytucje filozoficzne", "zapewnienie personelu" czy "usługa podstawowa". Jak się wskazuje, są to pojęcia niezdefiniowane w przedmiotowej ustawie, a nawet w polskim prawie. Na ów fakt powinniśmy zwrócić uwagę w trakcie procedowania nad zmianami.
Panie Marszałku! Wysoka Izbo!
Nowelizacja ustawy o podatku od towarów i usług, choć ma charakter techniczny, to w znaczący sposób może ułatwić życie nam wszystkim. Dlatego uważam, że powinna ona zostać przyjęta przez Wysoką Izbę. Dziękuję za uwagę.