Wicemarszałek Marek Ziółkowski:
Opuszczamy te poprawki, które zostały wykluczone poprzednimi głosowaniami.
Poprawka dwudziesta piąta umożliwia walnemu zgromadzeniu spółki publicznej radiofonii lub telewizji odwołanie, w ściśle określonych przypadkach, członków zarządów tych spółek.
Przycisk obecności.
Kto jest za?
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
Na 90 senatorów 56 głosowało za, 33 - przeciw, 1 wstrzymał się od głosu. (Głosowanie nr 27)
Poprawkę dwudziestą szóstą opuszczam.
Poprawka dwudziesta siódma zmierza do tego, aby w skład rady nadzorczej wchodziło od pięciu do siedmiu członków. Ponadto poprawka zwiększa większość i kworum wymagane do powołania i odwołania członków rady nadzorczej przez Krajową Radę.
Przycisk obecności.
Kto jest za?
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
Na 90 senatorów 33 głosowało za, 57 - przeciw. (Głosowanie nr 28)
Poprawka została odrzucona.
Poprawka dwudziesta ósma umożliwia powołanie do rady nadzorczej przedstawiciela ministra skarbu państwa.
Proszę nacisnąć przycisk obecności.
Kto jest za?
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
Na 90 senatorów 34 głosowało za, 54 - przeciw, 2 wstrzymało się od głosu. (Głosowanie nr 29)
Poprawka została odrzucona.
Poprawka dwudziesta dziewiąta ma na celu dostosowanie ustawy do kodeksu spółek handlowych.
Obecność.
Kto jest za?
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
Na 90 senatorów 57 głosowało za, 33 - przeciw. (Głosowanie nr 30)
Poprawka została przyjęta.
Nad poprawkami trzydziestą, trzydziestą piątą i trzydziestą szóstą należy głosować łącznie.
(Senator Czesław Ryszka: Sprzedali publiczne media.)
Mają one na celu wzmocnienie roli Krajowej Rady w procesie przyznawania i cofania koncesji - prezes UKE przy podejmowaniu tych decyzji będzie musiał osiągnąć porozumienie z Krajową Radą, w przypadku braku porozumienia decyzje nie dojdą do skutku.
Przycisk obecności.
Kto jest za?
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
Na 90 senatorów 58 głosowało za, 31 - przeciw, 1 wstrzymał się od głosu. (Głosowanie nr 31)
Poprawki zostały przyjęte.
Przyjęcie poprawki trzydziestej pierwszej wyklucza głosowanie nad poprawką trzydziestą drugą.
Poprawka trzydziesta pierwsza powoduje, że informacja o możliwości uzyskania koncesji będzie publikowana w "Monitorze Polskim".
Obecność.
Kto jest za?
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał od głosu?
Na 90 obecnych senatorów 33 głosowało za, 56 - przeciw, 1 senator wstrzymał się od głosu. (Głosowanie nr 32)
Poprawka została odrzucona.
Poprawka trzydziesta druga powoduje, że informacja o możliwości uzyskania koncesji będzie publikowana w "Biuletynie Informacji Publicznej" oraz w "Monitorze Polskim".
Przycisk obecności.
Kto jest za?
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał od głosu?
Na 90 obecnych senatorów 36 głosowało za, 53 - przeciw, 1 wstrzymał się od głosu. (Głosowanie nr 33)
Poprawka została odrzucona.
Poprawka trzydziesta trzecia powoduje, że informacja o możliwości uzyskania koncesji będzie publikowana w dwóch drukowanych dziennikach, a nie tylko w jednym.
Przycisk obecności.
Kto jest za?
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał od głosu?
Na 90 obecnych senatorów 32 głosowało za, 57 - przeciw, 1 wstrzymał się od głosu. (Głosowanie nr 34)
Poprawka została odrzucona.
Poprawka trzydziesta czwarta ma na celu doprecyzowanie treści upoważnienia do wydania rozporządzenia.
Obecność.
Kto jest za?
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał od głosu?
Dziękuję.
Na 90 obecnych senatorów 57 głosowało za, 33 - przeciw. (Głosowanie nr 35)
Poprawka została przyjęta.
Teraz poprawka trzydziesta ósma. Poprawka trzydziesta ósma skreśla zbędne odesłanie.
Obecność.
Kto jest za?
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał od głosu?
Na 90 obecnych senatorów 57 głosowało za, 32 - przeciw, 1 senator wstrzymał się od głosu. (Głosowanie nr 36)
Poprawka została przyjęta.
Poprawka trzydziesta dziewiąta zmierza do tego, aby operator sieci kablowej dołączał do zgłoszenia wszelkie dokumenty potwierdzające uprawnienia nadawcy do rozprowadzania programów.
Obecność.
Kto jest za?
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał od głosu?
Na 89 obecnych senatorów 86 głosowało za, 2 - przeciw, 1 wstrzymał się od głosu. (Głosowanie nr 37)
Poprawka została przyjęta.
Opuszczam dwie kolejne poprawki.
Poprawka czterdziesta druga dotyczy ustawy o działach administracji i ma na celu powierzenie nadzoru nad UKE prezesowi Rady Ministrów.
Przycisk obecności.
Kto jest za?
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał od głosu?
Na 90 obecnych senatorów 2 głosowało za, 87 - przeciw, 1 wstrzymał się od głosu. (Głosowanie nr 38)
Poprawka została odrzucona.
Nad poprawkami czterdziestą trzecią i pięćdziesiątą należy głosować łącznie. Jeżeli je przyjmiemy, wykluczy to głosowanie nad poprawkami czterdziestą czwartą, czterdziestą dziewiątą i pięćdziesiątą pierwszą. Te dwie poprawki, czterdziesta trzecia i pięćdziesiąta, nakładają na prezesa UKE obowiązek składania przewidzianych prawem sprawozdań Sejmowi i Senatowi.
Obecność.
Kto jest za?
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał od głosu?
Na 90 obecnych senatorów 88 głosowało za, 2 - przeciw. (Głosowanie nr 39)
Poprawki zostały przyjęte. (Oklaski)
Będziemy, Wysoka Izbo, słuchali sprawozdania, jeżeli wszystko zostanie przegłosowane.
Poprawka czterdziesta piąta ma na celu wyraźne doprecyzowanie, iż organ powołujący prezesa UKE jest również uprawniony do jego odwołania.
Przycisk obecności.
Kto jest za?
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał od głosu?
Na 90 obecnych senatorów 58 głosowało za, 32 - przeciw. (Głosowanie nr 40)
A więc poprawka została przyjęta.
Poprawka czterdziesta szósta powoduje, że prezesa UKE będzie powoływał Sejm za zgodą Senatu.
Przycisk obecności.
Kto jest za?
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał od głosu?
Na 90 obecnych senatorów wszyscy głosowali za. (Głosowanie nr 41)
Poprawka została przyjęta.
Poprawka czterdziesta siódma ma na celu zapewnienie ciągłości funkcjonowania organu - prezesa UKE, w przypadku upływu jego kadencji.
Przycisk obecności.
Kto jest za?
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał od głosu?
Na 90 obecnych senatorów wszyscy głosowali za. (Głosowanie nr 42)
Poprawka została przyjęta.
Nad poprawkami czterdziestą ósmą i pięćdziesiątą dziewiątą głosujemy łącznie. Określają one nowy tryb powołania zastępcy prezesa UKE.
Obecność.
Kto jest za?
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał od głosu?
Dziękuję.
Na 90 obecnych senatorów 89 głosowało przeciw, 1 wstrzymał się od głosu. (Głosowanie nr 43)
Poprawki zostały odrzucone.
Poprawka pięćdziesiąta druga ma charakter porządkowy.
Obecność.
Kto jest za?
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał od głosu?
Prawie wszyscy głosowaliśmy za porządkiem? Nie.
Na 90 obecnych senatorów 58 głosowało za, 32 - przeciw. (Głosowanie nr 44)
A więc poprawka została przyjęta.
Poprawka pięćdziesiąta trzecia ma charakter porządkowy i jest związana z likwidacją w Kancelarii Senatu stanowiska zastępcy szefa Kancelarii.
Obecność.
Kto jest za?
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał od głosu?
Na 90 obecnych senatorów 88 głosowało za, 2 - przeciw. (Głosowanie nr 45)
Poprawka została przyjęta.
Poprawka pięćdziesiąta czwarta. Jej przyjęcie wyklucza głosowanie nad poprawką następną, pięćdziesiątą piątą. Poprawka pięćdziesiąta czwarta ma na celu doprecyzowanie przepisu przejściowego, dotyczącego wygaśnięcia kadencji dotychczasowych członków Krajowej Rady i powołania nowych.
Przycisk obecności.
Kto jest za?
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał od głosu?
Na 90 obecnych senatorów 57 głosowało za, 33 - przeciw. (Głosowanie nr 46)
Poprawka została przyjęta.
Poprawka pięćdziesiąta szósta ma charakter doprecyzowujący, cokolwiek to znaczy.
Obecność.
Kto jest za?
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał od głosu?
Na 90 obecnych senatorów 57 głosowało za, 32 - przeciw, 1 nie głosował. (Głosowanie nr 47)
Poprawka została przyjęta.
Poprawka pięćdziesiąta ósma ma na celu utrzymanie w mocy...
(Głos z sali: Pięćdziesiąta siódma.)
Przepraszam. Pięćdziesiąta siódma? A, przepraszam, to jest następna. Tak samo, jak przeczytałem, ma charakter doprecyzowujący.
Obecność.
Kto jest za?
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał od głosu?
Dziękuję.
Na 89 obecnych senatorów 58 głosowało za, 31 - przeciw. (Głosowanie nr 48)
Poprawka została przyjęta.
Poprawka pięćdziesiąta ósma ma na celu utrzymanie w mocy dotychczasowych przepisów wykonawczych.
Obecność.
Kto jest za?
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał od głosu?
Na 90 obecnych senatorów 57 głosowało za, 33 - przeciw. (Głosowanie nr 49)
Poprawka została przyjęta.
Poprawka sześćdziesiąta ma charakter doprecyzowujący.
Obecność.
Kto jest za?
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał od głosu?
Na 90 obecnych senatorów 58 głosowało za, 30 - przeciw, 2 wstrzymało się od głosu. (Głosowanie nr 50)
Poprawka została przyjęta.
Nad poprawkami sześćdziesiątą pierwszą i sześćdziesiątą trzecią należy głosować łącznie. Przyjęcie tych poprawek wyklucza głosowanie nad poprawkami sześćdziesiątą drugą i sześćdziesiątą czwartą. Te poprawki, sześćdziesiąta pierwsza i sześćdziesiąta trzecia, mają na celu wydłużenie vacatio legis do 1 stycznia 2009 r.
Obecność.
Kto jest za?
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał od głosu?
Na 90 obecnych senatorów 32 głosowało za, 57 - przeciw, 1 wstrzymał się od głosu. (Głosowanie nr 51)
Poprawki zostały odrzucone.
Poprawka sześćdziesiąta druga powoduje, że premier będzie zobligowany do wydania rozporządzenia dotyczącego przesunięć budżetowych związanych z wykonaniem ustawy.
Przycisk obecności.
Kto jest za?
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał od głosu?
Na 90 obecnych senatorów 56 głosowało za, 33 - przeciw, 1 wstrzymał się od głosu. (Głosowanie nr 52)
Poprawka została przyjęta.
Poprawka sześćdziesiąta czwarta powoduje wydłużenie vacatio legis do trzydziestu dni.
Przycisk obecności.
Kto jest za?
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał od głosu?
Na 90 obecnych senatorów 57 głosowało za, 33 - przeciw. (Głosowanie nr 53)
Zatem poprawka została przyjęta.
Głosowaliśmy nad wszystkimi poprawkami.
Przystępujemy do głosowania nad podjęciem uchwały w sprawie ustawy o zmianie ustawy o Radiofonii i Telewizji oraz niektórych innych ustaw w całości ze zmianami wynikającymi z przyjętych poprawek.
Przycisk obecności.
Kto jest za?
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał od głosu?
Dziękuję.
Na 90 obecnych senatorów 56 głosowało za, 32 - przeciw, 2 wstrzymało się od głosu. (Głosowanie nr 54) (Oklaski)
(Głos z sali: Wstyd.)
Wobec wyników głosowania stwierdzam, iż Senat podjął uchwałę w sprawie ustawy o zmianie ustawy o radiofonii i telewizji oraz niektórych innych ustaw.
W związku z podjętą uchwałą przypominam panu senatorowi Tomaszowi Misiakowi o obowiązku reprezentowania Senatu w toku rozpatrywania uchwał Senatu przez komisje sejmowe.
W tym momencie zakończyliśmy punkt trzeci.
Powracamy do rozpatrywania punktu czwartego porządku obrad: stanowisko Senatu w sprawie ustawy o uczestnictwie pracowników w spółce powstałej w wyniku transgranicznego połączenia się spółek.
W przerwie odbyło się posiedzenie Komisji Rodziny i Polityki Społecznej. Komisja ustosunkowała się do wniosków i przygotowała sprawozdanie.
W tym momencie głos mogą zabrać jedynie sprawozdawcy i wnioskodawcy.
Proszę bardzo pana senatora Mieczysława Augustyna o przedstawienie sprawozdania i wniosków.
Senator Mieczysław Augustyn:
Panie Marszałku, Panie i Panowie Senatorowie!
Komisja Rodziny i Polityki Społecznej, po posiedzeniu w dniu 10 kwietnia i po rozpatrzeniu wniosków zgłoszonych w toku debaty w dniu 10 kwietnia nad ustawą o uczestnictwie pracowników w spółce powstałej w wyniku transgranicznego połączenia spółek, przedstawia Wysokiemu Senatowi następujące stanowisko: wnosimy o przyjęcie poprawek od pierwszej do ósmej i odrzucenie poprawki dziewiątej, która miała na celu wydłużenie czasu ochrony członków zespołu negocjacyjnego do roku. Dziękuję.
Wicemarszałek Marek Ziółkowski:
Dziękuję bardzo, Panie Senatorze.
Czy senatorowie, którzy w trakcie dyskusji zgłosili wnioski, panowie senatorowie Trzciński i Banaś, chcieliby zabrać głos? Nie widzę zgłoszeń.
Zatem przystępujemy do głosowania w sprawie tej ustawy.
Przypominam: komisja oraz senatorowie wnioskodawcy przedstawili wnioski o wprowadzenie poprawek, w związku z tym zgodnie z Regulaminem Izby przeprowadzimy kolejne głosowanie, najpierw nad poprawkami, a potem nad całością ustawy. Poprawek jest dziewięć.
Poprawka pierwsza ma charakter uściślający.
Przycisk obecności.
Kto jest za?
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał od głosu?
Na 86 obecnych senatorów 85 głosowało za, 1 - przeciw. (Głosowanie nr 55)
Poprawka została przyjęta.
Druga poprawka doprecyzowuje, że właściwe do określenia terminu wyznaczenia członków specjalnego zespołu negocjacyjnego jest także kierownictwo zakładu spółki.
Obecność.
Kto jest za?
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał od głosu?
Dziękuję.
Na 87 obecnych senatorów 86 głosowało za, 1 - przeciw. (Głosowanie nr 56)
Poprawka została przyjęta.
Nad poprawkami trzecią, czwartą i piątą należy głosować łącznie z następującą poprawką jako ich konsekwencją: w art. 33 ustawy skreśla się wyrazy "ust. 1 do 4 i ust. 7".
Poprawki te zmierzają do uchylenia przepisów, na podstawie których członkami specjalnego zespołu negocjacyjnego mogą zostać przedstawiciele organizacji związkowej reprezentatywnej w rozumieniu ustawy o Trójstronnej Komisji do Spraw Społeczno-Gospodarczych i wojewódzkich komisjach dialogu społecznego, niebędący pracownikami spółki uczestniczącej, zainteresowanej spółki zależnej lub zakładu.
Przycisk obecności.
Kto jest za?
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał od głosu?
Dziękuję.
Na 88 obecnych senatorów 82 głosowało za, 4 - przeciw, 2 wstrzymało się od głosu. (Głosowanie nr 57)
Poprawki zostały przyjęte.
Poprawka szósta ma charakter uściślający.
Obecność.
(Głos z sali: Nie pali się...)
Już się pali, Wysoki Senacie.
Kto jest za?
Kto jest przeciw?
(Senator Czesław Ryszka: Senacki Zespół Strażaków jest na sali.)
Kto się wstrzymał od głosu?
(Rozmowy na sali)
Tak, senator Meres tu nas kontroluje.
Na 88 obecnych senatorów 87 głosowało za, 1 wstrzymał się od głosu. (Głosowanie nr 58)
Poprawka została przyjęta.
Poprawka siódma.
Przycisk obecności.
Poprawka ta zmierza do zapewnienia ustawie spójności terminologicznej.
Kto jest za spójnością?
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał od głosu?
Wszyscy jesteśmy za spójnością.
Na 88 obecnych senatorów wszyscy głosowali za. (Głosowanie nr 59)
Poprawka ósma doprecyzowuje, że organ zarządzający spółki powstałej w wyniku połączenia transgranicznego spółek, po przeprowadzeniu wyboru składu zespołu przedstawicielskiego, zwołuje zebranie organizacyjne jego członków.
Obecność.
Kto jest za?
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał od głosu?
Na 88 obecnych senatorów wszyscy głosowali za. (Głosowanie nr 60)
Poprawka została przyjęta.
Poprawka dziewiąta wydłuża do roku od wygaśnięcia mandatu okres, w ciągu którego pracownik, członek specjalnego zespołu negocjacyjnego, zespołu przedstawicielskiego albo przedstawiciel pracowników w radzie nadzorczej spółki powstałej w wyniku połączenia transgranicznego spółek jest szczególnie chroniony przed rozwiązaniem stosunku pracy albo niekorzystną dla niego zmianą warunków pracy lub płacy.
Obecność.
Kto jest za?
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał od głosu?
(Senator Stanisław Iwan: Panie Marszałku, nie funkcjonuje mi...)
(Głosy z sali: O, o, o!) (Wesołość na sali)
Czy chodzi o przyciski? (Wesołość na sali) (Oklaski)
(Senator Czesław Ryszka: Pan nie przyciska tego, co trzeba.)
(Senator Stanisław Iwan: Ja to powiedziałem tak w nawiązaniu...)
(Rozmowy na sali)
Panie Senatorze, czy funkcjonowanie zostało przywrócone?
(Senator Stanisław Iwan: Tak, dziękuję bardzo.)
A czy zdążył pan zagłosować?
(Senator Stanisław Iwan: Nie zdążyłem.)
No trudno, to zostanie panu wybaczone.
(Głos z sali: Dyspensa.)
(Senator Stanisław Iwan: Już zdążyłem.)
Proszę państwa, głosowaliśmy nad wszystkimi poprawkami.
(Głos z sali: A wynik?)
A, przepraszam, jeszcze muszę wynik odczytać, tak jest.
Na 88 obecnych senatorów 33 głosowało za, 53 przeciw, 2 wstrzymało się od głosu. (Głosowanie nr 61)
Wszyscy głosowali, w związku z tym wszystko jest w porządku.
Poprawka została odrzucona.
Przystępujemy obecnie do głosowania nad podjęciem uchwały w sprawie ustawy o uczestnictwie pracowników w spółce powstałej w wyniku transgranicznego połączenia się spółek w całości, ze zmianami wynikającymi z przyjętych przed chwilą poprawek.
Przycisk obecności.
Kto jest za?
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał od głosu?
Na 88 obecnych senatorów wszyscy głosowali za. (Głosowanie nr 62)
Wobec wyników głosowania stwierdzam, że Senat podjął uchwałę w sprawie ustawy o uczestnictwie pracowników w spółce powstałej w wyniku transgranicznego połączenia się spółek.
Przypominam senatorowi sprawozdawcy o obowiązku reprezentowania Senatu w toku rozpatrywania uchwał Senatu przez komisje sejmowe. Nie mam tu, co prawda, napisane, kto był senatorem sprawozdawcą, ale mam nadzieję, że on to wie. Pan senator Mieczysław Augustyn, tak?
(Senator Mieczysław Augustyn: Tak.)
Panie Senatorze, jak pan to wie, to dobrze.
Powracamy do rozpatrywania punktu piątego porządku obrad: stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy o postępowaniu w sprawach dotyczących pomocy publicznej oraz ustawy o podatkach i opłatach lokalnych.
Debata została zakończona, możemy przystąpić do głosowania.
Przystępujemy do głosowania w sprawie tej ustawy.
Komisja Rolnictwa i Ochrony Środowiska oraz Komisja Gospodarki Narodowej przedstawiły jednobrzmiące projekty uchwał, w których wnoszą o wprowadzenie poprawek do ustawy. Druki senackie 87A i 87B. Zgodnie z regulaminem przeprowadzimy głosowanie nad poprawkami, a następnie nad przyjęciem uchwały w całości.
Głosowanie nad poprawkami.
Poprawka pierwsza ma na celu zapewnienie jednoznaczności dodawanego przepisu.
Obecność.
Kto jest za?
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
Na 87 obecnych senatorów wszyscy - za. (Głosowanie nr 63)
Poprawka została przyjęta.
Poprawka druga dodaje przepis przejściowy utrzymujący czasowo w mocy dotychczasowe przepisy wykonawcze określające warunki udzielania zwolnień stanowiących pomoc publiczną wydane na podstawie zmienianego rozpatrywaną ustawą przepisu upoważniającego.
Obecność.
Kto jest za?
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
Dziękuję.
Na 88 obecnych senatorów 87 - za, 1 wstrzymał się od głosu. (Głosowanie nr 64)
Poprawka została przyjęta.
Przystępujemy obecnie do głosowania nad podjęciem uchwały w sprawie ustawy o zmianie ustawy o postępowaniu w sprawach dotyczących pomocy publicznej oraz ustawy o podatkach i opłatach lokalnych w całości ze zmianami wynikającymi z przyjętych poprawek.
Przycisk obecności.
Kto jest za?
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
Dziękuję.
Na 88 obecnych senatorów wszyscy - za. (Głosowanie nr 65)
Wobec wyników głosowania stwierdzam, że Senat podjął uchwałę w sprawie ustawy o zmianie ustawy o postępowaniu w sprawach dotyczących pomocy publicznej oraz ustawy o podatkach i opłatach lokalnych.
W związku z podjętą uchwałą przypominam senatorowi sprawozdawcy... Nazwisko...
(Rozmowy na sali)
Z tego, co rozumiem, senator sprawozdawca zostanie jeszcze wyznaczony przez przewodniczących obu komisji.
Chciałbym, żeby panowie przewodniczący nadrobili to uchybienie, i przypominam senatorowi sprawozdawcy o obowiązku reprezentowania Senatu w toku rozpatrywania uchwał Senatu przez komisje sejmowe.
Powracamy do rozpatrywania punktu szóstego porządku obrad: stanowisko Senatu w sprawie ustawy o wypowiedzeniu Konwencji Międzynarodowej Organizacji Pracy Nr 45 dotyczącej zatrudniania kobiet...
(Rozmowy na sali)
Państwo Senatorowie, to jest poważna sprawa.
...przy pracach pod ziemią we wszelkiego rodzaju kopalniach, przyjętej w Genewie dnia 21 czerwca 1935 r.
Debata została już zakończona i możemy przystąpić do głosowania.
Przypominam, że Komisja Rodziny i Polityki Społecznej oraz Komisja Spraw Zagranicznych przedstawiły...
(Rozmowy na sali)
Państwo Senatorowie, chciałbym powiedzieć: jednobrzmiące, ale jak będziecie gadali, to nic nie będzie słychać i będzie: niebrzmiące.
...jednobrzmiące projekty uchwał, w których wnoszą o przyjęcie tej ustawy bez poprawek.
Przystępujemy zatem do głosowania nad przedstawionym przez komisję projektem uchwały.
Przycisk obecności.
Kto jest za?
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
Na 88 obecnych senatorów 72 - za, 11 - przeciw, 5 wstrzymało się od głosu.(Głosowanie nr 66)
Wobec wyników głosowania stwierdzam, że Senat podjął uchwałę w sprawie ustawy o wypowiedzeniu Konwencji Międzynarodowej Organizacji Pracy Nr 45 dotyczącej zatrudniania kobiet przy pracach pod ziemią we wszelkiego rodzaju kopalniach, przyjętej w Genewie dnia 21 czerwca 1935 r.
Powracamy do rozpatrywania punktu ósmego porządku obrad: stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych oraz niektórych innych ustaw.
Debata została już zakończona i możemy przystąpić do głosowania.
Przypominam, że Komisja Rodziny i Polityki Społecznej przedstawiła projekt uchwały, w którym wnosi o przyjęcie ustawy bez poprawek.
Zatem możemy głosować nad projektem tej uchwały.
Przycisk obecności.
Kto jest za?
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
Dziękuję.
Na 88 obecnych senatorów 87 - za, 1 wstrzymał się od głosu. (Głosowanie nr 67)
(Rozmowy na sali)
Wysoki Senacie, wobec wyników głosowania stwierdzam, że Senat podjął uchwałę w sprawie ustawy o zmianie ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych oraz niektórych innych ustaw.
Informuję, że porządek obrad dziewiątego posiedzenia Senatu został wyczerpany.
Przystępujemy do oświadczeń senatorów poza porządkiem obrad.
Przypominam, że oświadczenia nie mogą trwać dłużej niż pięć minut. Przedmiotem oświadczenia mogą być sprawy związane z wykonywaniem mandatu.
Proszę bardzo.
Pan senator Kwiatkowski jako pierwszy.
(Rozmowy na sali)
Panie Senatorze, proponuję jeszcze trzydzieści sekund przerwy technicznej.
(Senator Krzysztof Kwiatkowski: Dobrze.)
(Rozmowy na sali)
Panie Senatorze, mównica jest pańska.
Senator Krzysztof Kwiatkowski:
Panie Marszałku! Panie i Panowie Senatorowie!
Chciałbym wygłosić oświadczenie skierowane do pana Radosława Sikorskiego, ministra spraw zagranicznych.
Z budżetu Kancelarii Senatu pochodzą znaczące fundusze, które rokrocznie są przeznaczane na cele związane z opieką nad Polonią i Polakami za granicą. Pomoc Senatu kierowana jest głównie do środowisk polskich na Wschodzie. Środki te są przeznaczane na budowę i remonty szkół polskich, domów kultury polskiej oraz siedzib organizacji polskich, głównie w krajach byłego ZSRR i Europy Środkowo-Wschodniej.
W 2007 r., po wielu przygotowaniach, udało się uchwalić ustawę z dnia 7 września 2007 r. o Karcie Polaka. Zgodnie z treścią ustawy Kartę Polaka będą mogli otrzymać Polacy będący obywatelami państw byłego Związku Radzieckiego. Posiadacz Karty nie otrzyma co prawda polskiego obywatelstwa, ale nabędzie wiele uprawnień, które pozwolą między innymi na legalne zatrudnienie w Polsce, rozpoczęcie nauki na wyższych uczelniach, a także na korzystanie z form kształcenia na zasadach określonych w ustawie z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty.
Moje pytanie dotyczy sytuacji Polaków, którzy wyjechali z naszego kraju po rozszerzeniu Unii Europejskiej, korzystając z zasady swobodnego przemieszczania i osiedlania się na terenie Unii Europejskiej. Chodzi mi głównie o Polaków, którzy wyjechali do Wielkiej Brytanii i tam się osiedlili. Szacunkowe dane często mówią o milionie osób, które przebywają czasowo lub z zamiarem stałego pobytu na Wyspach Brytyjskich. Według danych angielskich oficjalnie zarejestrowanych obywateli polskich jest tam około sześciuset czterdziestu tysięcy. Tamtejsze źródła podały ostatnio, iż w ciągu ostatnich trzech i pół roku w Wielkiej Brytanii urodziło się prawie czterdzieści pięć tysięcy Polaków. Według danych podawanych przez polskie konsulaty w Wielkiej Brytanii Polakom na wyspach od 1 maja 2004 r. urodziło się co najmniej piętnaście tysięcy dzieci - jak mówię, są to dane konsularne. Tyle przynajmniej wydano tymczasowych paszportów dla nowo narodzonych. Zakładaniu rodziny na obczyźnie sprzyjają lepsze niż w kraju warunki pracy, a także brytyjski system socjalny - wysokie dotacje i ulgi na dzieci.
Porównując sytuację Polaków na Wschodzie i na Zachodzie, chciałbym zapytać pana ministra, jakie kroki podejmuje lub zamierza podjąć Ministerstwo Spraw Zagranicznych w celu zorganizowania pomocy dla Polaków i ich rodzin w Wielkiej Brytanii, w której znajduje się największe skupisko Polaków w krajach Unii Europejskiej, a także w innych państwach UE. Chodzi mi o pomoc w zakresie edukacji, kultury, kształtowania polskiej świadomości u dzieci już tam urodzonych.
Uważam za niezbędne skierowanie środków finansowych w celu zorganizowania polskich czytelni, bibliotek, a także zapewnienia młodym Polakom, urodzonym już na terenie Wielkiej Brytanii i innych państw UE, możliwości korzystania z systemu oświaty, zajęć przedszkolnych prowadzonych w języku polskim. Wiem, że tamtejsza emigracja to ludzie młodzi, często dobrze wykształceni, jednak ich działania też powinny być wsparte pomocą państwa polskiego.
Szanowny Panie Ministrze, wobec faktu, że sytuacja Polonii i Polaków na Wschodzie po wprowadzeniu Karty Polaka ulegnie zdecydowanej poprawie, chciałbym wiedzieć, czy ministerstwo ma plan kompleksowej pomocy Polakom nie tylko w Wielkiej Brytanii, ale też w innych krajach Unii Europejskiej.
I chciałbym tu podkreślić, że w tym wypadku chodzi nawet nie tyle o pomoc finansową, co organizacyjną, i o pamięć, że także w interesie państwa polskiego jest to, aby proces wychowania i edukacji był wsparty przez polski rząd, żebyśmy mieli wpływ na wychowanie i wykształcenie młodych Polaków.
Drugie oświadczenie kieruję do ministra infrastruktury, pana Cezarego Grabarczyka.
Panie Ministrze!
Wysiłki modernizacyjne Polskich Linii Kolejowych, zarządzających infrastrukturą kolejową, w chwili obecnej koncentrują się między innymi na szlaku Poznań - Leszno - Wrocław. Linia ta traktowana łącznie z E20, czyli odcinkiem Warszawa - Poznań, składa się na połączenie Dolnego Śląska ze stolicą umożliwiające obecnie najszybszą podróż między tym miejscami. Transportowa integracja tej części kraju z jego centrum jest społecznie, gospodarczo i politycznie wyjątkowo istotna.
Bardzo cenię sobie fakt, że znaczenie tych połączeń docenia również resort infrastruktury. Jednak za celowe uważam rozważenie, czy nie należy dokonać jednocześnie gruntownej modernizacji najkrótszej trasy kolejowej, łączącej Wrocław z Warszawą, czyli trasy przez Łódź, Zduńską Wolę, Sieradz, Kalisz i Oleśnicę. Co prawda modernizacja tego połączenia jest uwzględniona na mapie projektów Polskich Linii Kolejowych, lecz niestety w odległym terminie, bo po Mistrzostwach Europy w Piłce Nożnej Euro 2012, to jest po terminie, w którym sieć kolejowa będzie eksponowaną wizytówką kraju wobec gości z zagranicy.
Niewątpliwie połączenie przez Łódź, Zduńską Wolę, Sieradz, Kalisz i Oleśnicę, po cięciwie obecnie wykorzystywanej trasy Warszawa - Poznań - Leszno - Wrocław, jest korzystniejsze ekonomicznie, oczywiście pod warunkiem, że będzie technicznie równorzędne tej drugiej linii, czyli zostanie zmodernizowane. Ważnym aspektem jest również aktywizacja miast leżących na tej trasie. Szybsze, lepsze połączenie Warszawy z Wrocławiem będzie równocześnie lepszym połączeniem ze Zduńską Wolą, Sieradzem, Kaliszem, Oleśnicą oraz Łodzią. Pragnę zwrócić szczególną uwagę na znaczenie takiego rozwiązania dla byłych miast wojewódzkich leżących na tej trasie, jednego w województwie łódzkim, czyli dla Sieradza, i drugiego w województwie wielkopolskim - Kalisza.
Z powyższych względów proszę pana ministra o dokonanie analizy możliwości włączenia trasy Warszawa - Łódź - Sieradz - Kalisz - Wrocław do grupy linii, które będą podlegały modernizacji w pierwszej kolejności i będą mogły prowadzić połączenia kolejowe ekspresowe lub intercity. Dziękuję bardzo.
Wicemarszałek Marek Ziółkowski:
Dziękuję bardzo, Panie Senatorze.
Pozostałe oświadczenia zostały złożone do protokołu. A przepraszam, w tej chwili dopisały się kolejne osoby.
Pan senator Marek Konopka.
Proszę bardzo, Panie Senatorze.
Senator Marek Konopka:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo!
Swoje oświadczenie kieruję do ministra infrastruktury, pana Cezarego Grabarczyka.
Pragnę odnieść się do projektu ustawy o wspieraniu remontów i termomodernizacji z druku sejmowego nr 321, obecnie rozpatrywanego przez sejmową Komisję Infrastruktury.
Z uzasadnienia do projektu ustawy wynika, że warunki kredytowania tego typu inwestycji są dziś znacznie lepsze niż jeszcze kilka lat temu. Zracjonalizowana wysokość wsparcia pozwoli przy określonym zaangażowaniu budżetu państwa skorzystać ze wsparcia większej grupie inwestorów i utrzymać obiektywną atrakcyjność programu termomodernizacji. Nadal spełniony musi być warunek możliwości tak zwanej samospłaty kredytu zaciągniętego na sfinansowanie przedsięwzięcia termomodernizacyjnego z co najmniej dwudziestoprocentowym udziałem własnym, a więc warunek możliwości spłaty tego kredytu wraz z odsetkami, po jego pomniejszeniu o premię termomodernizacyjną, w równych ratach miesięcznych nie wyższych od uzyskanych przeciętnych miesięcznych oszczędności kosztów energii, bez istotnego wydłużenia dotychczasowego dziesięcioletniego okresu jego spłaty.
Chcę zauważyć, że uzasadnienie tego projektu ustawy straciło nieco na sile. Widoczne jest to szczególnie w argumentacji dotyczącej poprawy warunków kredytowania, trudno bowiem uznać za poprawę warunków kredytowania wzrost stóp procentowych, jaki możemy obserwować od 2007 r. Prognozy finansistów w odniesieniu do kredytobiorców również nie są zbyt optymistyczne.
Kolejnym niekorzystnym zjawiskiem, mającym bezpośredni wpływ na omawianą tematykę, jest znaczny i utrzymujący się trend wzrostowy, trwający proces podwyżek cen materiałów budowlanych oraz kosztów usług w branży budowlanej. Różnice cenowe w tym zakresie na przestrzeni ostatnich sześciu lat sięgają nawet 100%. Bezpośrednim efektem takiego stanu rzeczy jest znaczący wzrost wartości realizowanych termomodernizacji, a tym samym wysokości zaciąganych na ten cel kredytów. Obawiam się, że w tej sytuacji ograniczenie pomocy państwa przez obniżenie wysokości premii termomodernizacyjnej może wpłynąć niekorzystnie na dalszą realizację programu poprawy efektywności energetycznej budynków. Należy wziąć pod uwagę to, że nie wszyscy potencjalni inwestorzy będą w stanie udźwignąć zwiększające się koszty remontów.
W odniesieniu do propozycji wydłużenia okresu kredytowania oraz obniżenia udziału własnego kredytobiorcy korzyści dla tych ostatnich wydają się być jedynie pozorne. Obie te zmiany generują wzrost kosztów kredytu, bo dłuższy okres kredytowania oznacza wyższe odsetki, tyle że rozłożone w czasie. Takie rozwiązanie jest zapewne korzystne z punktu widzenia banku kredytującego inwestycję, ale już niekoniecznie z punktu widzenia kredytobiorcy.
Biorąc pod uwagę przedstawione argumenty, proszę o rozważenie proponowanych zmian pod kątem celowości ich wprowadzenia. To było jedno oświadczenie.
Drugie oświadczenie chciałbym skierować do pana ministra Macieja Nowickiego, ministra środowiska.
Od wielu lat większość gmin leżących w Krainie Wielkich Jezior Mazurskich opierała rozwój turystyki na swoim terenie między innymi na turystyce wędkarskiej. Dla tysięcy wędkarzy w Polsce i za granicą nasze jeziora stanowiły wręcz synonim udanych połowów i związanych z nimi wakacyjnych przygód. Rybne i bogate w inną florę jeziora mazurskie od zawsze stanowiły magnes dla miłośników przyrody czy zwykłych turystów, dla których były elementem marki Mazur.
Niestety, z napływających do samorządów sygnałów wynika, że w ciągu ostatniego okresu rozwój tej dziedziny został wyraźnie zahamowany z powodu degradacji przyrodniczej jezior, a w szczególności z powodu nadmiernego ich przeławiania przez działające tu gospodarstwa rybackie. Wielu wędkarzy wraca z połowów bez ryb, co jeszcze parę lat temu się nie zdarzało. W ocenie większości samorządów na Mazurach, ale i na Warmii, obecną sytuację można określić jako wręcz przedsionek poważnego zagrożenia ekologicznego jednego z najbardziej wartościowych przyrodniczych i turystycznych systemów w Europie, jakim są wody Wielkich Jezior Mazurskich. Jeżeli nic się nie zmieni, to za kilka lat wody te mogą być praktycznie pozbawione rybostanu, a przez to staną się wymarłe. Nie można dopuścić do takiej sytuacji.
Jestem świadomy tego, że samorządy lokalne nie mają możliwości skutecznego działania w tej sprawie ze względu na ograniczenia prawne i finansowe. Konieczne są zmiany w obecnej ustawie o rybołówstwie śródlądowym, zmierzające w kierunku zdecydowanego przywrócenia na naszym terenie racjonalnej gospodarki rybackiej, ograniczenia połowów, zwiększenia limitów zarybiania w sposób skuteczny i zgodny z operatem wodnoprawnym. Oprócz tego wydaje się konieczne opracowanie programu rządowego rewitalizacji rybostanu w Wielkich Jeziorach Mazurskich. Program pozwoliłby na dokonanie rzetelnej analizy i oceny obecnej sytuacji przez ekspertów, określenie działań naprawczych oraz źródeł finansowania ich wdrożenia.
Zwracam się do pana ministra z pytaniem, jakie działania ma zamiar podjąć rząd, aby uniemożliwić degradację przyrodniczą jezior, a w szczególności nadmierne ich przeławianie przez gospodarstwa rybne, oraz odbudować stan zarybiania Wielkich Jezior Mazurskich. Dziękuję bardzo.
Wicemarszałek Marek Ziółkowski:
Dziękuję, Panie Senatorze.
Pan senator, pan mecenas Zbigniew Cichoń.
Proszę bardzo.
Senator Zbigniew Cichoń:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo!
Dwa ostatnie zdarzenia skłoniły mnie do tego, żeby złożyć oświadczenie do pana ministra sprawiedliwości. Pierwsza sprawa to śmierć obywatela rumuńskiego, który zagłodził się w areszcie w Krakowie, o czym dowiedzieliśmy się notabene dopiero dwa miesiące po tym fakcie z mediów. Druga sprawa to śmierć, i okoliczności z tym związane, w rodzinie bodajże biznesmena o nazwisku Pawonik, przepraszam, jeżeli przekręciłem nazwisko.
(Wicemarszałek Marek Ziółkowski: Olewnik.)
Przepraszam, Olewnik.
Te zdarzenia alarmują. Ja wnoszę o to, żeby pan minister podjął działania zmierzające do tego, aby sytuacja ludzi, którzy są za murem więziennym, nie była taka, jak dotychczas. Oni są odcięci od świata, pozbawieni kontaktu, cele są przeludnione i często prowadzi to do aktów samobójczych, do stosowania głodówek, zwłaszcza w sytuacji długotrwałego aresztu albo gdy sądy stosują areszt zbyt pochopnie. Konieczne są zmiany ustawodawcze zmierzające do uchylenia przepisu, który by jako samoistną podstawę dawał zagrożenie zarzucanego czynu karą, która przekracza osiem lat pozbawienia wolności. Konieczne jest bardziej rozsądne stosowanie aresztu, ewentualnie w ogóle powołanie instytucji sędziego śledczego, który ustalałby fakty, a następnie dawał podstawy do stosowania tego środka.
Ja alarmuję, bo z tego, co wiem, to w Krakowie, w tym samym areszcie, w którym zmarł ten Rumun, jeszcze jeden człowiek na znak protestu podjął głodówkę, a mianowicie pan Antoni Jarosz, profesor wyższej uczelni, który w areszcie przebywa już piąty miesiąc, człowiek, który ma blisko siedemdziesiąt lat.
Apeluję do ministra sprawiedliwości o podjęcie takich działań, aby śmierć człowieka z powodu zagłodzenia się nie powtórzyła. Proszę państwa, w XXI wieku to jest skandal, to jest coś, co nie ma precedensu w obecnych czasach. Dziękuję.
Wicemarszałek Marek Ziółkowski:
Dziękuję bardzo, Panie Senatorze.
W tym momencie zostały wygłoszone wszystkie oświadczenia.
Zamykam dziewiąte posiedzenie Senatu Rzeczypospolitej Polskiej siódmej kadencji.
(Wicemarszałek trzykrotnie uderza laską marszałkowską)
Dziękuję państwu.
(Koniec posiedzenia o godzinie 15 minut 51)
Oświadczenie złożone
przez senatora Macieja Grubskiego
Oświadczenie skierowane do ministra obrony narodowej Bogdana Klicha
Szanowny Panie Ministrze!
Odnosząc się do Pana pisma z dnia 20 marca 2008 r. nr 602/312/S6/08/JS, pragnę stwierdzić, że w mojej skromnej ocenie Pan Minister wypowiedział się w imieniu Naczelnej Prokuratury Wojskowej, w imieniu której wypowiadać się nie powinien, nawet w sytuacji gdy wystąpienie senatora skierowane jest bezpośrednio do ministra obrony narodowej. Wywód swój opieram na tym, że naczelny prokurator wojskowy nie jest podwładnym ministra obrony narodowej, zatem ten nie powinien wypowiadać się w imieniu naczelnego prokuratora wojskowego.
Z poważaniem
Maciej Grubski
Oświadczenie złożone przez senatorów
Macieja Grubskiego i Krzysztofa Zarembę
Oświadczenie skierowane do ministra sprawiedliwości, prokuratora generalnego RP Zbigniewa Ćwiąkalskiego
Szanowny Panie Ministrze!
W toku śledztwa prowadzonego przez Wydział II Oddziału do spraw Przestępczości Zorganizowanej Naczelnej Prokuratury Wojskowej z siedzibą w Poznaniu, dotyczącego zdarzenia w Nangar Khel z 16 sierpnia 2007 r., dopuszczono się bardzo wielu nieprawidłowości, w rażący sposób gwałcąc prawo podejrzanych do obrony (art. 42 Konstytucji RP i art. 6 kodeksu postępowania karnego) poprzez:
- uporczywe i wielokrotne odmawianie obrońcom podejrzanych zapoznania się z aktami sprawy;
- zaniechanie wydania zarządzenia w wymienionej sprawie, pomimo iż art. 159 k.p.k. nakazuje prokuratorowi wydać zarządzenie w tej kwestii;
- doręczenie dopiero po ponad dwóch miesiącach odpisu postanowienia z 14 stycznia 2008 r. o zachowaniu w tajemnicy danych umożliwiających ujawnienie tożsamości świadka - adwokatowi Piotrowi Dewińskiemu, jednemu z obrońców podejrzanego chorążego Andrzeja Osieckiego, odpis tegoż postanowienia doręczono do kancelarii adwokackiej w Warszawie dopiero w dniu 31 marca 2008 r.;
- zaniechanie powiadomienia obrońców podejrzanych o terminie eksperymentu procesowego z użyciem moździerza w Nangar Khel w Afganistanie, pomimo iż zgodnie z art. 316 k.p.k. jest to tak zwana czynność procesowa niepowtarzalna, co wymaga każdorazowo dopuszczenia do udziału w takiej czynności obrońców podejrzanych.
Prosimy Pana Ministra o ustosunkowanie się do tych kwestii oraz przedstawienie przepisów prawnych, na których opiera swoje postępowanie Naczelna Prokuratura Wojskowa z siedzibą w Poznaniu, przyjmując zaprezentowany tok postępowania, który, wedle przywołanych przepisów, w sposób rażący łamie prawo podejrzanych do obrony.
Z poważaniem
Maciej Grubski
Krzysztof Zaremba
Oświadczenie złożone przez senatorów
Macieja Grubskiego i Krzysztofa Kwiatkowskiego
Oświadczenie skierowane do ministra sportu i turystyki Mirosława Drzewieckiego
Szanowny Panie Ministrze!
Rozmach działań i promocji związanych z organizacją Mistrzostw Europy w Piłce Nożnej Euro 2012 sprawił wrażenie, że na boczne tory zepchnięto pozostałą działalność, która leży w kompetencjach kierowanego przez Pana ministerstwa.
Prosimy zatem Pana Ministra o przekazanie informacji o realizowanych w Pana resorcie równolegle projektach, które mają znaczenie dla polskiego sportu i rekreacji.
Z poważaniem
Maciej Grubski
senator RP
Krzysztof Kwiatkowski
senator RP
Oświadczenie złożone
przez senatora Macieja Grubskiego
Oświadczenie skierowane do ministra sportu i turystyki Mirosława Drzewieckiego
Szanowny Panie Ministrze!
Zwracam się do Pana Ministra z prośbą o rozpatrzenie jeszcze w roku bieżącym możliwości finansowego wsparcia przez Ministerstwo Sportu i Turystyki nowo zarejestrowanego Polskiego Związku Karate Fudokan. O problemach, jakie poprzednicy Pana Ministra tworzyli, i wyrokach sądów, oceniających pracę urzędników ministerstwa, nie będę pisał. Cieszę się, że to działania Pana Ministra zakończyły tę kompromitującą sytuację. Liczę, że Pan Minister przychylnie odniesie się do mojej prośby.
Z poważaniem
Maciej Grubski
senator RP
Oświadczenie złożone
przez senator Grażynę Sztark
Oświadczenie skierowane do ministra środowiska Macieja Nowickiego
Szanowny Panie Ministrze!
Zwracam się do pana ministra z prośbą o interwencję w sprawie umożliwienia nabycia przez gminę Złocieniec niektórych gruntów należących do Skarbu Państwa - Nadleśnictwa Złocieniec.
Od wielu lat (od 1999 r.) trwa wymiana korespondencji między gminą Złocieniec a Dyrekcją Generalną Lasów Państwowych na temat możliwości nabycia tych gruntów, na których zlokalizowane są ośrodki wypoczynkowe, wybudowane w latach siedemdziesiątych ubiegłego stulecia na gruntach Skarbu Państwa, będących w zarządzie Lasów Państwowych.
Powodem odmowy sprzedaży gruntów w 2000 r. było między innymi to, że sprzedaż nieruchomości Skarbu Państwa pozostających w zarządzie Lasów Państwowych została ograniczona (do czasu uregulowania kwestii reprywatyzacji) do przypadków szczególnych, w których mogłyby powstać straty dla budżetu państwa (pismo Dyrekcji Generalnej Lasów Państwowych nr ZS-2126/14/99 z dnia 16 marca 2000 r. oraz pismo z dnia 29 maja 2000 r.)
W piśmie z dnia 16 stycznia 2002 r. do Dyrekcji Generalnej Lasów Państwowych ponownie został złożony wniosek w sprawie umożliwienia nabycia tych gruntów przez gminę Złocieniec. W piśmie z dnia 20 lutego 2002 r. Dyrekcja Generalna Lasów Państwowych odmówiła sprzedaży tych gruntów gminie Złocieniec.
W dniu 21 września 2007 r. do Dyrekcji Generalnej Lasów Państwowych zostało skierowane kolejne pismo w sprawie ponownego rozpatrzenia możliwości sprzedaży gruntów pod ośrodkami wypoczynkowymi. W piśmie z dnia 23 października 2007 r. Dyrekcja Generalna podtrzymała swoje stanowisko zawarte we wcześniejszej korespondencji.
Nadmieniam, że wspomniane ośrodki wymagają przeprowadzenia gruntownych remontów i modernizacji. Obecna, patowa sytuacja nie pozwala na inwestowanie i rozwój bazy turystycznej.
Uważam, że stanowisko Lasów Państwowych jest sprzeczne z uchwaloną strategią rozwoju województwa, powiatu i gminy. W miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego wskazane tereny przeznaczone były na zespoły turystyczne i ośrodki wypoczynkowe.
Władze samorządowe od lat nie mogą się przebić ze swoimi argumentami. Wskazuje na to chociażby częstotliwość wystąpień gminy Złocieniec w powyższej sprawie. Wyborcy interweniują i apelują o podjęcie skutecznych działań. Właściciele ośrodków ponoszą nakłady na ich utrzymanie, ale nie figurują jako właściciele w księgach wieczystych, nie mają więc możliwości uzyskania kredytów zabezpieczonych hipoteką. Wszystko wskazuje na to, że gmina Złocieniec wyczerpała swoje możliwości.
Zwracam się więc do pana ministra o podjęcie stosownych działań w celu zmiany dotychczasowego stanowiska Dyrekcji Generalnej Lasów Państwowych.
Z poważaniem
Grażyna Sztark
Oświadczenie złożone
przez senatora Stanisława Iwana
Oświadczenie skierowane do ministra infrastruktury Cezarego Grabarczyka
Moje oświadczenie dotyczy zmian przepisów ustawowych dotyczących obligatoryjnego przejmowania przez gminy starych odcinków dróg publicznych, wyłączonych z ciągu tych dróg po wybudowaniu nowych ich przebiegów.
Uprzejmie informuję, że przewodniczący sejmiku województwa lubuskiego, pan Krzysztof Seweryn Szymański, przekazał mi stanowisko Sejmiku Województwa Lubuskiego w wymienionej sprawie. W stanowisku tym wyrażane jest zaniepokojenie konsekwencjami wynikającymi z regulacji prawnych zawartych w ustawie z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (DzU z 2007 r. nr 19 poz. 115, z późn. zm.), z których wynika, że po wybudowaniu nowych krajowych połączeń drogowych lub obwodnic miejscowości gminy, na terenie których wykonano takie inwestycje, są zobowiązane do przejęcia starych odcinków dróg przebiegających przez ich obszar.
Konsekwencje powyższych regulacji są trudne do realizacji, zwłaszcza dla gmin o niskiej populacji, obejmujących rozległy obszar. Przejęcie długich odcinków infrastruktury drogowej, dotychczas utrzymywanej i remontowanej ze środków budżetu państwa, może znacząco obciążyć budżety tych gmin. Takie obciążenie, nieproporcjonalne do dochodów gmin, może niekorzystnie wpłynąć na późniejszą jakość przejętych dróg oraz zmniejszyć możliwości inwestycyjne w zakresie przyszłej budowy nowych elementów infrastruktury.
W związku z powyższym kieruję do Pana pytanie, czy resort Pana Ministra planuje zmiany w prawie, zapewniające systemowe rozwiązanie problemu finansowania kosztów koniecznych remontów i utrzymania przekazywanych gminom odcinków dróg, będących często w złym stanie technicznym, co umożliwi zachowanie ich przejezdności i zapewnienie wymaganych przepisami warunków bezpieczeństwa ruchu drogowego oraz nie dopuści do ograniczania możliwości inwestycyjnych w zakresie budowy infrastruktury dróg lokalnych, którymi dysponują gminy.
Z poważaniem
Stanisław Iwan
Oświadczenie złożone
przez senatora Czesława Ryszkę
Oświadczenie skierowane do podsekretarza stanu w Ministerstwie Finansów, szefa Służby Celnej Jacka Kapicy
Panie Ministrze!
Otrzymałem list od związku zawodowego celników z prośbą o interwencję w Ministerstwie Finansów, które zdaje się nie rozumieć podstawowych zasad funkcjonowania formacji mundurowej, jaką jest Służba Celna. Mianowicie zaproponowane przez pana ministra rozwiązania celnicy oceniają jednoznacznie: "Na kaganiec nakłada się kolczatkę. Dziś jesteśmy tylko psem na łańcuchu, a za chwilę będziemy już bezpośrednio przykuci do budy i powinniśmy się cieszyć i nie szczekać, że mamy w ogóle co jeść, że do miski wrzucili nam jakiś ochłap"(to cytat z forum: celnicy.pl).
Krótko mówiąc, przygotowywana reforma nie zawiera wszystkich koniecznych zmian. Przewiduje wprawdzie większą profesjonalizację służby, ale jednocześnie funkcjonariusze mają być w pełni dyspozycyjni wobec państwa, gotowi do interwencji w każdym miejscu w Polsce, a nawet poza jej granicami, mają też ponosić większą odpowiedzialność. Ażeby wykonywać zadania, muszą być zdrowi, sprawni, doskonale wykształceni, muszą również posiadać rozległą wiedzę z wielu dziedzin. Nad prawidłowym wykonywaniem zadań będzie czuwać tajna Inspekcja Wewnętrzna o prawie nieograniczonych możliwościach inwigilowania i kontrolowania funkcjonariuszy.
Niestety, mimo że aż tyle wymaga się od celników, ustawa nie przewiduje koniecznego odpolitycznienia struktury, nie wzmacnia dostatecznie pozycji szefa Służby Celnej, nadal nie przewiduje się utworzenia sztabu generalnego. Największą wadą jest całkowite lekceważenie czynnika ludzkiego. Służba Celna, oprócz uprawnień, budynków i sprzętu do kontroli, potrzebuje jeszcze funkcjonariuszy. Już dzisiaj doświadczeni funkcjonariusze odchodzą ze służby. Wprawdzie chętnych do służby nie brakuje, ale jest poważny problem, aby po kosztownym szkoleniu utrzymać ich w służbie. Bez odpowiedniego wynagrodzenia i nadania uprawnień pozafinansowych nikt nie zbuduje skutecznej i stabilnej Służby Celnej.
Naszego państwa po prostu nie stać na to, aby zaproponować wynagrodzenie konkurencyjne wobec wynagrodzenia w gospodarce. Może jednak ludzi związać ze służbą przywilejami, takimi jak na przykład wcześniejsze emerytury. Nic też nie jest bardziej przydatne w zwalczaniu korupcji od metody kija i marchewki. Czy konkurencyjność na rynku pracy zapewnią oferowane w reformie 25% wysługi lat po dwudziestu pięciu latach służby, dodatkowe dziesięć dni urlopu i sowita nagroda jubileuszowa po czterdziestu pięciu latach służby w pełnej dyspozycyjności państwa? Brakuje koncepcji szkoleń, a ścieżka awansu nadal pozostaje nieodkryta. Nadto SSC zaproponował przymusowe pozbawienie munduru około 2/3 funkcjonariuszy, co wywołało wrzenie w całej formacji. Działania takie są gwarantem powstania totalnego chaosu związanego z rotacyjnością wewnątrz struktury i przechodzeniem celników do wykonywania innych zadań, które są im teraz obce, podczas gdy ich obecne kwalifikacje pozostaną niewykorzystane. Z pewnością przełoży się to na zmniejszenie wpływów budżetowych. A szef Służby Celnej obiecuje, że gdy reforma zostanie już zrealizowana, to po 2011 r. możemy liczyć na dalsze przywileje.
Przygotowana reforma nie usprawni funkcjonowania Służby Celnej. Przekonanie takie powoduje narastanie niepokojów społecznych. Dlatego celnicy postanowili, że przez najbliższe dwa tygodnie będą masowo wysyłać do szefa Służby Celnej "czerwone tabletki". Liczą na to, że jak Neo w Matrixie, tak i pan minister przejrzy na oczy i zobaczy w końcu, jak wygląda realny świat. Liczą na to, że SSC powalczy choć odrobinę o dobro SC i jej funkcjonariuszy, zanim projekty zostaną przekazane do uzgodnień międzyresortowych. Akcję "czerwona tabletka" należy traktować jako akcję ostrzegającą przed konsekwencjami kolejnej nieprzemyślanej i błędnej reformy. Granice już prawie stoją, brakuje wykwalifikowanej kadry. Doraźne próby łatania dziur przynoszą tylko szkody. Tworzy się kolejne utrudnienia dla firm, które cały czas przenoszą swoje odprawy do innych państw i zasilają ich budżety. Czy nas na to stać?
Jak czytam w liście, Związek Zawodowy - Celnicy PL zrobi wszystko, do czego upoważnia go prawo, aby rozwiązania korzystne dla Służby Celnej, przedsiębiorców, podatników i państwa polskiego zostały wdrożone. Widzi możliwość wprowadzenia skutecznych metod walki z niektórymi patologiami funkcjonującymi w SC, przedstawi ewidentne i wymierne oraz policzalne korzyści dla państwa i naszego społeczeństwa, których, niestety, nie chce zauważyć Ministerstwo Finansów.
Podobno podczas konsultacji aktów prawnych w Świdrze, prowadzonych od 31 marca do 2 kwietnia, pan minister miał powiedzieć, że nie będzie podejmował starań o objęcie celników zaopatrzeniowym systemem emerytalnym, że nie będzie podejmował działań o nadanie swoim służbom przywilejów socjalnych, takich jakie mają inne służby mundurowe, gdyż nie ma na to zgody. Postanowił pan ucywilnić służbę do 2011 r., a na pozostały okres napisze pan kolejną strategię.
Pragnę zapytać, czy Ministerstwo Finansów podejmie starania o przyznanie funkcjonariuszom Służby Celnej przywilejów innych służb mundurowych. Tylko reforma wychodząca naprzeciw wieloletnim oczekiwaniom funkcjonariuszy, którzy od dziewięciu lat słyszą same obietnice, przyniesie korzyści całemu państwu. W przeciwnym razie może dojść do odchodzenia z pracy funkcjonariuszy, którzy stracili cierpliwość i zaufanie do władzy. Jakie to będzie miało konsekwencje dla ciągłości pracy, trudno ocenić.
Z poważaniem
Czesław Ryszka
Oświadczenie złożone
przez senatora Czesława Ryszkę
Oświadczenie skierowane do prezesa Zarządu Telewizji Polskiej SA Andrzeja Urbańskiego
Panie Prezesie!
W imieniu wielu telewidzów chciałbym wyrazić oburzenie i protest przeciw swoistej manipulacji w mediach, jaka miała miejsce 2 kwietnia bieżącego roku, podczas ósmego posiedzenia Senatu. Tego dnia w Senacie odbyła się jedna z najważniejszych debat, poświęcona ratyfikacji traktatu lizbońskiego. Nie rozumiem, dlaczego audycja sprawozdawcza w TVP Info została nagle przerwana po przemówieniu premiera Donalda Tuska, wystąpieniu senatora PO Edmunda Wittbrodta oraz po kilku zdaniach wypowiedzianych przez senatora PO Leona Kieresa i zastąpiona konferencją prasową w sprawie wypadku samolotowego pod Mirosławcem. Na temat tego wypadku mówiono potem około dwóch godzin, ciągle wracając do tych samych wątków, co wyglądało na jawne przeciąganie programu. Pokazywano dokładną symulację lotu i drobiazgowo rozpatrywano mnóstwo aspektów wydarzenia. A jak wspomniałem, w tym czasie w Senacie trwała bodaj najważniejsza debata obecnego czasu i, co ważne, traktat lizboński został poddany miażdżącej merytorycznej krytyce przez senatorów Prawa i Sprawiedliwości.
Dlaczego TVP Info, jedyna stacja, która relacjonuje obrady Sejmu, nie dopuściła do tego, aby Polacy poznali negatywne strony traktatu, który ma wkrótce obowiązywać w Polsce? Czy Polakom miały wystarczyć dwa panegiryki na cześć traktatu wygłoszone przez premiera oraz przez senatora z Platformy Obywatelskiej? Czy opozycji już całkowicie należy zamknąć usta? Świadczyć o tym może fakt, że w "Wiadomościach" pojawiły się jedynie jakieś drobne urywki naszych krytycznych przemówień, fragmenty wyrwane z kontekstu, z których wynikało, jacy ci senatorowie z PiS są antyeuropejscy!
Nie twierdzę, że tragedia pod Mirosławcem nie zasługuje na uwagę, że obywatele nie powinni poznać jej przyczyn, niemniej można było o tym powiedzieć w innym czasie, a nie kosztem tak ważnej debaty o sprawach najistotniejszych dla Polaków. Uważam, że to była manipulacja, że nie powinienem o tym milczeć, uważam, że pan prezes jest winien zaistniałej sytuacji. Proszę o wyjaśnienie, z powodu jakich przesłanek kierownictwo programu przerwało transmisję obrad Senatu.
Z poważaniem
Czesław Ryszka
Oświadczenie złożone
przez senatora Czesława Ryszkę
Oświadczenie skierowane do ministra sprawiedliwości, prokuratora generalnego RP Zbigniewa Ćwiąkalskiego
Szanowny Panie Ministrze!
Co prawda otrzymałem od Pana odpowiedź w poniższej sprawie, ale jest ona wysoce niezadowalająca. Przypomnę, o co chodzi.
Zwrócił się do mnie Henryk M. z Częstochowy, prosząc o kontynuowanie jego interwencji w sprawie patologii w polskim sądownictwie. Chodzi o sprawę o sygnaturze IC1803/02 Sądu Okręgowego w Częstochowie. Jak uważa mój rozmówca, istnieje podejrzenie, że wyrok w jego sprawie został wcześniej ustalony, a nawet już napisany na długo przed zakończeniem rozprawy. Dowodem na to jest sentencja wyroku wraz ze szczegółowym uzasadnieniem, znana powodowi już w 2006 r., a potwierdzona notarialnie 26 lutego 2007 r. i 19 marca 2007 r., czyli podczas trwania procesu. Wyrok zapadł dopiero 20 czerwca 2007 r.
Wynika z tego, że sędzia przewodnicząca od początku zmierzała do założonego z góry wyroku, nie bacząc na dowody jednej ze stron w sprawie. Realizując ten cel, sędzia pomijała i oddalała wnioski dowodowe strony powodowej, w tym niektóre kluczowe dla sprawy. Dowody te, pochodzące między innymi z akt sprawy karnej o sygnaturze IIK51/04 Sądu Okręgowego w Częstochowie, wskazywały, że pozwany dom maklerski BDM SA posłużył się sfałszowanymi dokumentami. Dlaczego dowodów takich nie uwzględnił sąd pierwszej instancji?
Sędzia nie powiadomiła także organów ścigania - do czego, po otrzymaniu stosownej wiadomości, jest zobligowana z urzędu - o przestępstwie ewidentnie udokumentowanym w aktach sprawy, między innymi o sfałszowaniu dokumentów dowodowych przez stronę pozwaną.
Sprawę Henryka M. wstępnie podjął we wrześniu 2007 r. senator Jarosław Lasecki, którego mandat wygasł wraz z końcem zeszłej kadencji. Z odpowiedzi, jaką otrzymał z Departamentu Sądów Powszechnych Ministerstwa Sprawiedliwości - pismo o sygnaturze ASP-II-0700-34/07 z dnia 22 października 2007 r. - wynika, że "sędziowie, przygotowując się do rozstrzygnięcia sprawy, sporządzają notatki. Bywa, że sporządzają projekty orzeczeń, co ma usprawnić pracę". Jak sądzę, jest to odpowiedź kuriozalna. Jak to możliwe, aby rok przed wydaniem wyroku istniał sędziowski zapis zawierający sentencję wyroku wraz z uzasadnieniem?
W tej sprawie zwróciłem się do Pana Ministra w oświadczeniu senatorskim 20 grudnia 2007 r. W odpowiedzi podsekretarz stanu, Jacek Czaja, podtrzymał twierdzenie, że "projekt" uzasadnienia sporządzony rok przed zakończeniem procesu jest czymś naturalnym. Tymczasem, moim zdaniem, ta gotowa sentencja wyroku wraz z uzasadnieniem jest sprzeczna z zasadami orzekania, między innymi z art. 328 k.p.c., przede wszystkim zaś świadczy o tym, że sędzia przewodnicząca od początku zmierzała do założonego z góry wyroku. Nie ma tu znaczenia cecha dokumentu, lecz treść, a w treści znajduje się dosłowna sentencja wyroku i uzasadnienia, potwierdzona formalnie przez sąd w dniu 20 czerwca 2007 r., a ustalona w całości na rok przed zakończeniem procesu.
Być może minister Jacek Czaja został wprowadzony przez kogoś w błąd w kwestii zapoznania się przez sąd cywilny z materiałami sprawy karnej, sygnatura akt IIK51/04. Jak powiedział mi Henryk M., podczas jednej z rozpraw przewodnicząca ogłosiła przerwę, udała się do wydziału karnego, gdzie znajdowało się ponad sto dwadzieścia tomów akt, i przyniosła stamtąd protokół z rozprawy nieistotny dla sprawy cywilnej, co strona powodowa podniosła w piśmie procesowym.
Zakończenie postępowania dowodowego miało miejsce 20 czerwca 2007 r., czyli w dniu wydania wyroku. Nie jest prawdą stwierdzenie ministra Czai, że pomimo trwającego jeszcze rok procesu, nie został przeprowadzony żaden dowód, gdyż po wskazanym terminie, czyli po 29 czerwca 2006 r., składane były i rozpatrywane przez sąd wnioski dowodowe zawarte między innymi w pismach z dnia 14 i 18 czerwca 2007 r.
Mylna jest również ocena co do zgromadzonego przez sąd "bardzo bogatego materiału dowodowego". W toku procesu pominięto i oddalono większość wniosków dowodowych zgłaszanych przez powoda, w tym tak istotnych, jak potwierdzenie dowodów wpłat, wniosków biegłych, przeciwdowodów na kwestionowanie twierdzenia strony pozwanej, dowodów ze sprawy karnej na fałszowanie baz danych. Jak się okazało, powołany później w sprawie karnej biegły sądowy potwierdził w całości zarzuty fałszerstw wskazywanych przez powoda, z kolei Pan Minister stwierdził, przed wydaniem opinii przez biegłego sądowego, że była to subiektywna ocena Henryka M. i nie może być uznana za trafną. Dramaturgię skrótowo opisanych okoliczności odzwierciedlają także akta sprawy.
Henryk M. wyraził wolę poddania się przesłuchaniu na szczeblu centralnym, podczas którego mógłby szczegółowo przedstawić i wskazać wszystkie dowody na przestępczy charakter tej sprawy. Henryk M., po przechwyceniu takich nieprawidłowości, nie wierzy, żeby na szczeblu lokalnym można było dochodzić prawdy.
Panie Ministrze, proszę o przyjrzenie się sprawie bardziej wnikliwie, aniżeli uczynił to podsekretarz stanu Jacek Czaja.
Załączam wszystkie potrzebne dokumenty.
Czesław Ryszka
Oświadczenie złożone
przez senatora Norberta Krajczego
Oświadczenie skierowane do minister pracy i polityki społecznej Jolanty Fedak
Szanowna Pani Minister!
W związku z licznymi interwencjami w moich biurach senatorskich zwracam się do Pani Minister z prośbą o podjęcie działań legislacyjnych zmierzających do zmiany aktualnej sytuacji wielu tysięcy emerytów, którzy zostali pokrzywdzeni przez zmianę sposobu naliczania kwoty bazowej emerytury w roku 2004.
Z informacji przekazywanych mi przez osoby interweniujące w moich biurach wynika, że w roku 2004 został zmieniony system naliczania kwoty bazowej - zamiast pełnego roku kalendarzowego, do naliczenia przyjęto ostatni kwartał roku - w związku z czym kwota bazowa obowiązująca w roku 2004 była mniejsza od kwoty bazowej z roku 2003. Osoby przechodzące na emeryturę w okresie od marca 2004 r. do marca 2005 r. uzyskały niższe świadczenia niż emeryci z roku 2003 i lat następnych, co skutkuje pobieraniem niższej emerytury po dziś dzień, zaś osoby przechodzące na emeryturę na przykład w lutym 2004 roku otrzymały świadczenia naliczane według wyższej kwoty bazowej, z roku 2003, a dodatkowo zostały objęte waloryzacją. Skutkuje to sytuacją, w której osoby przechodzące na emeryturę w jednym roku, płacące składki emerytalne w takim samym wymiarze, pobierają dziś diametralnie różne świadczenia.
Zwracam się z prośbą o wyjaśnienie przedstawionej sytuacji oraz o podjęcie ewentualnych działań legislacyjnych zmierzających do polepszenia sytuacji emerytów uzyskujących świadczenia od roku 2004, chociażby poprzez wyrównanie świadczeń do poziomu z roku 2003.
Z poważaniem
Norbert Krajczy
senator RP
Oświadczenie złożone
przez senatora Kazimierza Kleinę
Oświadczenie skierowane do ministra infrastruktury Cezarego Grabarczyka
Szanowny Panie Ministrze!
Na ręce pana ministra składam oświadczenie w sprawie wznowienia prac remontowych na drodze krajowej nr 20 Miastko - Bytów - Kościerzyna, na odcinku od Piaszczyny do Bytowa.
Rada Powiatu Bytowskiego przesłała do mojego biura senatorskiego zapytanie w sprawie wznowienia prac remontowych na drodze krajowej nr 20 Miastko - Bytów - Kościerzyna, na odcinku Piaszczyna - Bytów. W związku ze złym stanem tej drogi, stwarzającym bezpośrednie zagrożenie dla uczestników ruchu drogowego, konieczne jest najszybsze kontynuowanie przez Generalną Dyrekcję Dróg Krajowych i Autostrad prac remontowych na odcinku od Piaszczyny do Bytowa. Obecny stan uniemożliwia bezpieczne korzystanie z tejże drogi.
W związku z żywym zainteresowaniem mieszkańców tą sprawą, jak również w trosce o bezpieczeństwo wszystkich użytkowników trasy, zwracam się do Pana Ministra z prośbą o informację, czy w roku 2008 planowane są prace remontowe na tym, jakże istotnym, odcinku drogi, łączącym dwa główne ośrodki powiatu bytowskiego - Miastko i Bytów.
Z poważaniem
Kazimierz Kleina
Oświadczenie złożone
przez senatora Kazimierza Kleinę
Oświadczenie skierowane do ministra infrastruktury Cezarego Grabarczyka
Szanowny Panie Ministrze!
Moje oświadczenie dotyczy zmiany zasad wydawania kart motorowerowych.
Obowiązujące przepisy ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym stanowią, że dokumentem stwierdzającym uprawnienia do kierowania motorowerem przez osobę, która nie ukończyła osiemnastego roku życia, jest karta motorowerowa wydawana przez dyrektora odpowiedniej placówki oświatowej. Kartę motorowerową może uzyskać osoba, która wykazała się niezbędnymi kwalifikacjami i ukończyła trzynasty rok życia. Sprawdzenia kwalifikacji osoby ubiegającej się o kartę motorowerową może dokonać nauczyciel wychowania komunikacyjnego uprawniony przez dyrektora szkoły lub policjant posiadający specjalistyczne przeszkolenie z zakresu ruchu drogowego.
W opinii wielu inspektorów ruchu drogowego wiek trzynastu lat jest zbyt niski do tego, aby móc ubiegać się o pozwolenie na kierowanie pojazdem, który wedle obowiązujących przepisów może poruszać się po wszystkich drogach z wyjątkiem autostrad.
W związku z powyższym zwracam się do pana ministra z pytaniem, czy nie byłoby zasadne podniesienie wieku osób, które mogą ubiegać się o kartę motorowerową, z trzynastu do piętnastu lat.
Z poważaniem
Kazimierz Kleina
Oświadczenie złożone
przez senator Janinę Fetlińską
Oświadczenie skierowane do ministra spraw zagranicznych Radosława Sikorskiego
Producenci rolni, głównie producenci owoców i warzyw z powiatu płońskiego, dotychczas zatrudniali do pracy sezonowej w rolnictwie dużą liczbę pracowników z Ukrainy. Obecnie sytuacja jest bardziej skomplikowana. Cudzoziemiec z Ukrainy może uzyskać wizę wyłącznie na podstawie dokumentu poświadczonego przez powiatowy urząd pracy, oświadczenia o zamiarze powierzenia wykonywania pracy danemu cudzoziemcowi, obywatelowi Ukrainy. Dokument ten przesyłany jest na Ukrainę i osoba zainteresowana pracą w Polsce może starać się o wydanie wizy o numerze 08, to jest wizy pracowniczej, na czas określony. Do obecnej chwili Powiatowy Urząd Pracy w Płońsku wydał ponad sześć tysięcy takich oświadczeń.
Niestety, obecnie są problemy z uzyskaniem wizy w konsulatach wydających takie pozwolenia. W bieżącym roku bardzo niewielka liczba osób uzyskała wizy i przyjechała do prac sezonowych. Rolnicy są zrozpaczeni i za moim pośrednictwem proszą o pomoc. Jeżeli nie pozyskają ludzi do pracy, na przykład przy zbiorze truskawek, to cały nakład pracy i poniesionych kosztów pójdzie na marne. Plony nie zostaną zebrane i zgniją na polach. Wielu rolników ma zaciągnięte kredyty, więc ich sytuacja stanie się jeszcze bardziej dramatyczna. Kilku rolników już udało się na Ukrainę - ich prośby w konsulatach odnosiły pozytywny skutek.
W tej sytuacji zwracam się do Pana Ministra z prośbą o pilne udzielnie pomocy w usprawnieniu przyznawania przez konsulaty RP na Ukrainie - szczególnie we Lwowie - wiz pracowniczych, o które występują zainteresowani rolnicy.
Z poważaniem
Janina Fetlińska
senator RP
Oświadczenie złożone
przez senator Janinę Fetlińską
Oświadczenie skierowane do minister zdrowia Ewy Kopacz oraz do prezesa Narodowego Funduszu Zdrowia Jacka Paszkiewicza
Zwróciły się do mnie z prośbą o interwencję pielęgniarki środowiskowo-rodzinne z województwa pomorskiego. Na terenie tego województwa, podobnie jak na terenie całego kraju, działają nieliczne, ale prężne niepubliczne ZOZ pielęgniarek środowiskowo-rodzinnych, które w nowoczesny sposób, zgodnie z przyjętymi rozwiązaniami organizacyjnymi POZ w Polsce, podjęły samodzielną działalność i partnerską współpracę z lekarzami rodzinnymi, roztaczając opiekę nad ludnością w miejscu jej zamieszkania.
Zgodnie z przyjętymi standardami europejskimi i polskimi pielęgniarki środowiskowo-rodzinne pracują przede wszystkim w domu pacjenta/klienta, część zadań wykonują w lokalu ZOZ, gdzie realizują szeroki zakres świadczeń pielęgniarskich, poczynając od świadczeń diagnostycznych, pielęgnacyjnych poprzez świadczenia lecznicze, rehabilitacyjne, a kończąc na świadczeniach profilaktycznych. Samodzielność zdopingowała je do podnoszenia kwalifikacji, spowodowała wzrost poczucia odpowiedzialności, a także wzrost satysfakcji z pracy i zadowolenie pacjentów.
Okazuje się jednak, że kolejne propozycje kontraktów zwierają zmiany katalogu świadczeń, z których najbardziej zadziwiające i niebezpieczne dla systemowej opieki środowiskowej jest zaniżanie z roku na rok lub wręcz eliminowanie działań w zakresie profilaktyki. W ten sposób sprowadza się rolę pielęgniarki do wykonywania zadań pielęgnacyjnych, iniekcji, drobnych zabiegów oraz patronaży.
Tak wąskie widzenie przez NFZ praktyki pielęgniarki środowiskowo-rodzinnej rodzi u niektórych lekarzy rodzinnych chęć, by wciągnąć zadania pielęgniarki do kontraktu lekarskiego i znacznie zmniejszyć opiekę środowiskową, bowiem czas zatrudnianych u lekarza rodzinnego pielęgniarek jest wówczas w większej części wykorzystywany do wewnętrznej pracy w przychodni, gabinecie zabiegowym, rejestracji itp., którą to pracę powinny spełniać pielęgniarki praktyki. Takie nastawienie uwidacznia się również w zmienionym nazewnictwie kontraktu, to znaczy wprowadzeniu nazwy: pielęgniarka POZ, zamiast nazw: pielęgniarka środowiskowo-rodzinna i pielęgniarka praktyki. Dzięki temu podziałowi do 2004 r. wyraźnie były wyodrębnione kompetencje i wymogi kwalifikacyjne.
Kolejnym problemem sygnalizowanym przez pielęgniarki środowiskowo-rodzinne są częste zmiany druków wyborów, co powoduje, że przy tej okazji dochodzi do przejmowania pacjentów przez lekarzy rodzinnych, którzy często mają świadomość, że zapis do lekarza jest równocześnie zapisem do pielęgniarki środowiskowej. W świecie konkurencji ta informacja nie zawsze jest pacjentowi przekazywana, często jest tak, że pacjent niedokładnie wie, co podpisuje, a lekarzowi się nie odmawia. Tłumaczenie NFZ, że ostatni wzór deklaracji wyboru został opracowany na prośbę lekarzy, aby ograniczyć liczbę dokumentów, ukazuje, że w tak ważnej kwestii nie konsultowano się ze środowiskiem pielęgniarskim.
Jako upokarzającą traktują pielęgniarki konieczność potwierdzania podpisem każdej wykonanej usługi, co podważa zaufanie pacjentów. Wszak od lekarza ani od opiekunki społecznej, sprawującej opiekę nad podopiecznym, tego się nie wymaga.
Także wprowadzona ostatnio sprawozdawczość, zgodnie z którą wykazuje się jedynie liczbę wizyt patronażowych, pozostałych wizyt domowych i zrealizowanych w gabinecie zabiegowym, ukazuje, jak znacznie okrojony obraz kompetencji przyjmuje NFZ. Wiedząc to, łatwo już można antycypować dalszy regres pielęgniarstwa środowiskowo-rodzinnego.
Na prośbę zainteresowanych pielęgniarek zwracam się z wnioskiem o przeanalizowanie warunków kontraktów pielęgniarek środowiskowo-rodzinnych w aspekcie doskonalenia warunków sprawowania opieki w ramach tego ważnego segmentu opieki zdrowotnej, tak by nie marnować potencjału dobrze wykwalifikowanych i samodzielnych pielęgniarek środowiskowo-rodzinnych.
Z poważaniem
Janina Fetlińska
senator RP
Oświadczenie złożone
przez senator Janinę Fetlińską
Oświadczenie skierowane do minister nauki i szkolnictwa wyższego Barbary Kudryckiej oraz do przewodniczącego Państwowej Komisji Akredytacyjnej Marka Rockiego
Zwrócili się do mnie nauczyciele akademiccy pielęgniarstwa, magistrowie pielęgniarstwa z doświadczeniem zawodowym i ze stopniami doktora nauk humanistycznych, doktora nauk przyrodniczych w dziedzinie biologii, doktora habilitowanego nauk humanistycznych itp., bo w świetle uchwały nr 617/2007 Prezydium PKA z dnia 5 lipca 2007 r. nie mogą wchodzić do minimum kadrowego na kierunku pielęgniarstwo.
Mimo że pielęgniarki spełniają wszystkie pozostałe kryteria dotyczące wymagań dla minimum kadrowego, nie stanowią zasadniczej grupy nauczycieli zawodu nawet na poziomie licencjackim, chociaż z odpowiednich dyrektyw Unii Europejskiej i porozumienia strasburskiego z 1968 r. ratyfikowanego przez Polskę w 1996 r. wynika, iż pielęgniarki powinny stanowić zasadniczy trzon kadry nauczającej zawodu. W Polsce jest około stu pięćdziesięciu, dwustu magistrów pielęgniarstwa, z czego około połowa ma stopień doktora nauk medycznych, a pozostała część doktoraty w innych dziedzinach nauki, ale z dorobkiem ściśle związanym z pielęgniarstwem.
Nieuwzględnienie tej sytuacji kadrowej w pielęgniarstwie prowadzi do tego, że w większości uczelni minimum kadrowe tworzy kadra utytułowanych lekarzy, którzy jednak nie zawsze posiadają odpowiednio dużo czasu, aby poświęcić go specyfice zawodu pielęgniarskiego, co pozostaje nie bez wpływu na rozwój badań naukowych w pielęgniarstwie i rozwój naukowych kadr pielęgniarskich. Wydaje się zatem konieczne zweryfikowanie dotychczasowych zapisów uchwały nr 617/2007 i włączenie wspomnianej grupy pielęgniarek do grupy osób spełniających wymagania dotyczące minimum kadrowego.
W tej sytuacji wnoszę prośbę do pani minister i pana przewodniczącego PKA o przeanalizowanie problemu i stworzenie możliwości wykorzystania kadry stosownie do potrzeb kształcenia studentów na poziomie licencjackim i magisterskim w tak potrzebnej dziedzinie, jaką jest pielęgniarstwo.
Z poważaniem
Janina Fetlińska
senator RP