W dniach 28, 29 i 30 października 2008 r. odbyło się 20. posiedzenie Senatu. Obradom przewodniczyli marszałek Bogdan Borusewicz oraz wicemarszałkowie Krystyna Bochenek, Zbigniew Romaszewski i Marek Ziółkowski.

Zatwierdzony przez Izbę porządek obrad obejmował:

• uchwałę Senatu w sprawie wyrażenia zgody na zarządzenie przez Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej ogólnokrajowego referendum w sprawie kierunku reformy służby zdrowia,
• stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zakładach opieki zdrowotnej,
• stanowisko Senatu w sprawie ustawy prawach pacjenta i Rzeczniku Praw Pacjenta,
• stanowisko Senatu w sprawie ustawy o pracownikach zakładów opieki zdrowotnej,
• stanowisko Senatu w sprawie ustawy o akredytacji w ochronie zdrowia,
• stanowisko Senatu w sprawie ustawy o konsultantach w ochronie zdrowia,
• stanowisko Senatu w sprawie ustawy - Przepisy wprowadzające ustawy z zakresu ochrony zdrowia,
• stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw,
• stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw,
• stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych,
• stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy - Prawo celne oraz ustawy - Kodeks karny skarbowy,
• stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy o podatku od spadków i darowizn,
• stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy o rachunkowości,
• stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw,
• stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy o Bankowym Funduszu Gwarancyjnym oraz o zmianie innych ustaw,
• stanowisko Senatu w sprawie ustawy o Komitecie Stabilności Finansowej,
• stanowisko Senatu w sprawie ustawy o europejskim ugrupowaniu współpracy terytorialnej,

• stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie niektórych ustaw w związku z wdrażaniem funduszy strukturalnych i Funduszu Spójności,
• stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy o ochronie gruntów rolnych i leśnych,
• stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy o drogach publicznych oraz niektórych innych ustaw,
• stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy o samorządach zawodowych architektów, inżynierów budownictwa oraz urbanistów oraz ustawy - Prawo budowlane,
• stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy o izbach gospodarczych,
• stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy - Prawo budowlane,
• stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy - Prawo o ustroju sądów powszechnych oraz niektórych innych ustaw,
• stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy o świadczeniu usług drogą elektroniczną,

• stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy o finansowaniu Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego z budżetu państwa, 
• drugie czytanie projektu ustawy o zmianie ustawy o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami, 
• drugie czytanie projektu ustawy o obywatelstwie polskim, 
• drugie czytanie projektu ustawy o zmianie ustawy - Kodeks pracy, 
• trzecie czytanie projektu ustawy o zmianie ustawy o Policji, ustawy o Służbie Celnej i ustawy o Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego oraz Agencji Wywiadu.
  

Zgodnie z art. 125 ust. 2 konstytucji referendum ogólnokrajowe mają prawo zarządzić Sejm lub prezydent za zgodą Senatu. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej, zgodnie z art. 64 ustawy z 14 marca 2003 r. o referendum ogólnokrajowym, przekazuje Senatowi projekt postanowienia o zarządzeniu referendum, a Senat w terminie czternastu dni od dnia przekazania tego projektu podejmuje uchwałę w sprawie wyrażenia zgody na zarządzenie referendum.

Prezydent 17 października br. przekazał Senatowi projekt postanowienia o zarządzeniu ogólnokrajowego referendum w sprawie kierunku reformy służby zdrowia. Marszałek Senatu skierował projekt postanowienia do Komisji Zdrowia. Sprawozdawca komisji senator Władysław Sidorowicz zgłosił wniosek o odrzucenie wniosku prezydenta, sprawozdawca jej mniejszości senator Stanisław Karczewski zaś - o jego przyjęcie.

We wniosku, który prezydent Lech Kaczyński przesłał do Senatu, znajduje się pytanie: "Czy wyraża Pani/Pan zgodę na komercjalizację placówek służby zdrowia, która umożliwi prywatyzację szpitali?". Według prezydenta referendum mogłoby się odbyć 10-11 stycznia 2009 r.

W wyniku głosowania Senat nie zgodził się jednak na zarządzenie przez prezydenta L. Kaczyńskiego ogólnokrajowego referendum w sprawie kierunku reformy służby zdrowia. Przeciw wnioskowi opowiedziało się 57 senatorów, za jego przyjęciem - 38, nikt nie wstrzymał się od głosu. Oznacza to, że referendum się nie odbędzie. Przeciw referendum opowiedzieli się senatorowie Platformy Obywatelskiej, za jego przyjęciem natomiast - senatorowie Prawa i Sprawiedliwości. Marszałek B. Borusewicz nie zgodził się na wniosek PiS, by utajnić głosowanie. Argumentował, że jest to niezgodne z regulaminem Senatu.

Prezydenta podczas obrad reprezentował podsekretarz stanu w jego kancelarii Andrzej Duda. Wcześniej marszałek Bogdan Borusewicz nie zgodził się, by głos zabrał b. minister zdrowia i obecny poseł PiS Zbigniew Religa, którego prezydent wyznaczył jako swojego przedstawiciela. Wątpliwości marszałka budziła bowiem zgodność z konstytucją wykonywania przez posła obowiązków pełnomocnika prezydenta. Marszałek B. Borusewicz zaznaczył, że według art. 104 konstytucji poseł jest przedstawicielem narodu i nie może być związany żadnymi instrukcjami. Z kolei zgodnie z art. 103 konstytucji, mandatu posła nie można łączyć z zatrudnieniem m.in. w Kancelarii Prezydenta. Marszałek powołał się także na art. 10 konstytucji, który mówi o trójpodziale władzy. "Szanuję posła Religę, szanuję prezydenta, ale ponad nimi jest prawo" - powiedział marszałek B. Borusewicz w czasie posiedzenia plenarnego Izby.

Wiceminister A. Duda, prezentując stanowisko prezydenta, stwierdził m.in.: "Prezydent, kierując się dobrem ogółu, jakim jest zagwarantowanie równego dla wszystkich obywateli prawa do ochrony zdrowia, stanowiącego zarazem sprawę o szczególnym znaczeniu dla państwa, jedną z najważniejszych dziedzin życia społecznego, widzi potrzebę umożliwienia każdemu obywatelowi zajęcia stanowiska w sprawie, która bezpośrednio go dotyczy, a za taką z pewnością należy uznać prawo do ochrony zdrowia".

Wiceminister dodał też, że w pytaniu użyto pojęć zakorzenionych zarówno w języku prawniczym, jak i w potocznym, "umożliwiając tym samym jego zrozumienie przez ogół społeczeństwa". Sama treść pytania została ograniczona do kwestii zgody bądź jej braku na ewentualną możliwość prywatyzacji jednej z kategorii publicznych zakładów opieki zdrowotnej, a więc szpitali. To właśnie szpital utożsamiany jest z publiczną służbą zdrowia oraz składającym się na niego majątkiem. Ponadto szpital pełni jedną z najważniejszych funkcji w systemie ochrony zdrowia, jaką jest ratowanie życia i zdrowia.

"Celem tak sformułowanego pytania jest zatem uzyskanie odpowiedzi dotyczącej zgody obywateli na istnienie w polskim ustawodawstwie rozwiązań prawnych przewidujących komercjalizację placówek służby zdrowia, która w efekcie umożliwi prywatyzację szpitali jako placówek służby zdrowia o najważniejszej dla obywateli funkcji w systemie ochrony zdrowia" - podkreślił wiceminister A. Duda.

Odnosząc się do propozycji reform, powiedział też, powinny się one opierać na "wcześniejszej diagnozie czynników odpowiedzialnych za zaistniały stan rzeczy, brać pod uwagę oczekiwania społeczne oraz przewidywać mechanizmy sanacyjne przy uwzględnieniu konieczności równego dostępu obywateli do świadczeń opieki zdrowotnej".

W opinii wiceministra, zasadniczy kierunek proponowanych zmian natomiast "sprowadza się do wprowadzenia nowych podstawowych form organizacyjno-prawnych, w jakich mają działać zakłady opieki zdrowotnej. Mają one być docelowo prowadzone przede wszystkim przez spółki kapitałowe oraz w formie jednostek budżetowych i zakładów budżetowych. Zrezygnowano tym samym z formy samodzielnych publicznych zakładów opieki zdrowotnej".

Ponadto, dodał wiceminister A. Duda, przewiduje się "obligatoryjne przekształcenie istniejących obecnie samodzielnych publicznych zakładów opieki zdrowotnej w spółki kapitałowe w zasadzie bez względu na kondycję, w jakiej się znajdują. Jednocześnie w projekcie zrezygnowano z mechanizmów wymuszających zachowanie pozycji dominującej przez jednostki sektora finansów publicznych w spółkach tworzonych przez podmioty publiczne oraz z ograniczeń dotyczących wysokości kapitału umożliwiającego założenie spółki prowadzącej szpital".

Zakład opieki zdrowotnej prowadzony w formie spółki kapitałowej będzie zatem podlegał reżimowi prawnemu na równi z innymi podmiotami gospodarczymi. Chodzi tu zwłaszcza o możliwość ogłoszenia upadłości oraz egzekwowania wierzytelności. W opinii wiceministra, w omawianym projekcie ustaw nie ma innych, oprócz zmiany formy prowadzenia zakładów, mechanizmów mogących wpłynąć na poprawę sytuacji ekonomicznej zakładów opieki zdrowotnej. "Dlaczego zatem mamy pozbawić Polaków wpływu na tak istotną dla wszystkich kwestię, jaką jest przyszły model służby zdrowia?" - pytał wiceminister A. Duda.

Następnie odpowiadał na liczne pytania senatorów, m.in. na temat propozycji zmiany pytania referendalnego. Senatorowie proponowali pytania: "czy jesteś za komercjalizacją, która doprowadzi do poprawy jakości darmowego leczenia i zwiększy dostępność usług?"; "czy jesteś za komercjalizacją, prowadzącą do poprawy dostępności i jakości świadczeń medycznych oraz racjonalizacji wydatków publicznych?".

"Jedno z największych kłamstw politycznych po roku 1990 to mówienie, że Platforma Obywatelska nie ma w planach prywatyzacji służby zdrowia" - powiedział wiceminister A. Duda, odpowiadając na pytania senatorów w kwestii pytania referendalnego.

Pytano także, jak postąpi prezydent, gdy referendum "się nie uda", na przykład nie będzie odpowiedniej frekwencji. Według wiceministra, badania sondażowe wykazały, iż zainteresowanie społeczne tym tematem jest bardzo duże. "Zdecydowana większość obywateli, po pierwsze, opowiedziała się za tym, że chciałaby referendum, a po drugie, deklaruje, że weźmie w nim udział, czyli obywatele widzą sens przeprowadzenia referendum w tej kwestii".

Sprawa ogólnokrajowego referendum w sprawie kierunku reformy służby zdrowia wywołała burzliwą dyskusję na sali obrad Senatu. Uczestniczyło w niej kilkudziesięciu senatorów, głos zabierał też wiceminister zdrowia Jakub Szulc.

W ocenie senatorów PiS, referendum dałoby Polakom możliwość wypowiedzenia się w sprawie "prywatyzacji szpitali". Jak podkreślali, ta kwestia dotknie bezpośrednio społeczeństwo, dlatego należy dać mu prawo głosu. Padały także sugestie, iż PO nie zgadza się na referendum, gdyż chce, by prezydent zawetował ustawy zdrowotne.

Z kolei senatorowie PO argumentowali, że wyrażenia zawarte w pytaniu referendalnym "mają charakter pejoratywny", tendencyjny, jego treść "odwołuje się do emocji". Jak mówili, prezydent powinien "stanąć na wysokości zadania" i współpracować przy wprowadzaniu reformy systemu ochrony zdrowia. Padały stwierdzenia, że prezydent L. Kaczyński "próbuje zmienić politykę wewnętrzną rządu".

Senat rozpatrywał łącznie drugi, trzeci, czwarty, piąty, szósty i siódmy punkt porządku obrad, czyli pakiet sześciu ustaw zdrowotnych. Zostały one przygotowane przez Platformę Obywatelską, a Sejm uchwalił je 21 października br. Zakładają one m.in. obligatoryjne przekształcenie zakładów opieki zdrowotnej w spółki kapitałowe, przekazanie całości ich kapitału samorządom oraz utworzenie urzędu Rzecznika Praw Pacjenta. W ocenie posłów PO, a także rządu ustawy zreformują polską służbę zdrowia, przyczynią się do skrócenia czasu oczekiwania na świadczenia medyczne oraz poprawią ich jakość. Z kolei posłowie opozycji uważają, że doprowadzą one do prywatyzacji szpitali i ograniczą dostęp do opieki medycznej dla osób niezamożnych.

Zgodnie z ustawą o zakładach opieki zdrowotnej, będą one obligatoryjnie przekształcane w spółki kapitałowe, działające na podstawie prawa handlowego. Proces przekształcania ma się zakończyć do stycznia 2011 r. Sejm zdecydował, że przekształcenie szpitali w spółki będzie się odbywać bez pakietów socjalnych dla pracowników. W projekcie znalazły się zapisy gwarantujące pracownikom zatrudnienie w przekształconej placówce, nie określają one jednak warunków zatrudnienia w spółce.

Samorządy otrzymają 100% kapitału zakładowego, którym będą mogły dysponować. To one będą podejmować decyzje o ewentualnej sprzedaży udziałów. Taki zapis daje samorządom możliwość nie tylko całkowitego wyzbycia się kapitału zoz-ów, ale także zachowania całości lub większości udziałów.

Sejm uchwalił też poprawkę, przewidującą likwidację zoz-u, który do 1 stycznia 2011 r. nie został przekształcony w spółkę. Przyjęto także poprawkę, wycofującą zwolnienie spółek prowadzących zoz-y z podatku dochodowego do 31 grudnia 2010 r.

Ustawa o zakładach opieki zdrowotnej przewiduje m.in. możliwość umorzenia zobowiązań publicznoprawnych (na 31 grudnia 2007 r.) zoz-om przekształcającym się w spółki kapitałowe. Wprowadza podział zakładów na trzy kategorie: A, B lub C, w zależności od wskaźników rentowności i płynności, które będą określone przez biegłego rewidenta niezwłocznie po wejściu w życie ustawy.

W ustawie znajduje się zapis mówiący, że w planie naprawczym, sporządzanym przez zoz w celu skorzystania z umorzenia zobowiązań publicznoprawnych, może się znaleźć ograniczenie dostępności i jakości świadczeń medycznych. Warunkiem jest określenie sposobu i formy zapewnienia ich pacjentom, a także zasięgnięcie opinii wojewody, gminy i powiatu, na terenie których znajduje się zoz. Plan naprawczy sporządzony przez zoz ma, zgodnie z ustawą, akceptować lub odrzucać Bank Gospodarstwa Krajowego. To od jego decyzji uzależniono możliwość korzystania przez szpitale przekształcające się w spółki z umorzenia zobowiązań publicznoprawnych.

Posłowie wprowadzili również poprawkę, na podstawie której Skarb Państwa będzie udzielał zoz-om, przed ich przekształceniem w spółki, poręczeń spłaty zobowiązań cywilnoprawnych, stanowiących przedmiot ugody z wierzycielami. Do wniosku o udzielenie poręczenia powinno być dołączone oświadczenie o zamiarze przekształcenia zoz-u w spółkę. Zgodnie z sejmową regulacją, minister finansów będzie nadzorował procedury udzielania kredytów i poręczeń przekształcanym zoz-om. Przyjęto także poprawkę wprowadzającą możliwość ustanowienia zarządu przymusowego, w wypadku gdy BGK uzna, że plan naprawczy nie jest realizowany

Sejm poparł również poprawkę, zakładającą, że spółki zarządzające zoz-ami otrzymają ich nieruchomości tylko w dzierżawę. Według pierwotnych zapisów, spółki mogły otrzymywać je na własność. Teraz ich własnością będą jedynie ruchomości, m.in. sprzęt medyczny. W ocenie posłów, to rozwiązanie uniemożliwi likwidację spółek prowadzących zoz-y w celu sprzedaży ich nieruchomości.

Inna z poprawek przyjętych przez Sejm daje możliwość przeprowadzenia lokalnego referendum w wypadku zamiaru rozwiązania szpitala spółki.

Przyjęto też poprawkę, zgodnie z którą zoz nie może odmówić udzielenia świadczenia medycznego osobie potrzebującej natychmiastowej pomocy ze względu na zagrożenie zdrowia lub życia.

Sejm opowiedział się też za poprawką, zobowiązującą zoz-y do przestrzegania minimalnych norm zatrudnienia pielęgniarek.

Posłowie przyjęli autopoprawkę PO, wycofującą zwolnienie spółek prowadzących zoz-z podatku dochodowego do 31 grudnia 2010 r.

W ustawie o prawach pacjenta i Rzeczniku Praw Pacjenta znalazły się najważniejsze regulacje dotyczące praw i obowiązków pacjenta. Oprócz oczywistego prawa do udzielenia świadczenia w stanie nagłego zagrożenia zdrowia czy porodu zapisano też prawo do świadczeń zdrowotnych odpowiadających aktualnej wiedzy medycznej, a w sytuacji ograniczonego do nich dostępu - do rzetelnej, "opartej na kryteriach medycznych, procedury ustalającej kolejność dostępu do tych świadczeń". Ustawa przewiduje też, że pacjent ma prawo żądać, aby lekarz udzielający mu pomocy zasięgnął opinii innej osoby wykonującej zawód medyczny lub zwołał konsylium lekarskie. W myśl regulacji lekarz może jednak odmówić, jeśli uzna żądanie za bezzasadne.

Jedna z najistotniejszych zmian w stosunku do pierwotnego projektu to ustalenie, iż rzecznika praw pacjenta na pięcioletnią kadencję powołuje premier, a nie - jak proponowano - Sejm za zgodą Senatu. Rzecznik miałby być powoływany spośród osób "wyłonionych w drodze otwartego i konkurencyjnego naboru".

Regulacja, zawarta w ustawie o pracownikach zakładów opieki zdrowotnej, przewiduje zrównanie czasu ich pracy, a tym samym wydłużeniem czasu pracy m.in. radiologów, patomorfologów, pracowników prosektoriów i medycyny sądowej, którzy do tej pory pracowali 5 godzin dziennie.

Posłowie przyjęli także poprawkę, pozwalającą na wydłużenie czasu pełnienia dyżuru medycznego w nagłych okolicznościach przy braku możliwości zapewnienia opieki pacjentom.

Sejm uchwalił również ustawę o akredytacji w ochronie zdrowia, określającą zasady przyznawania akredytacji placówkom udzielającym świadczeń medycznych.

Sejm uchwalił do tej ustawy poprawkę, zgodnie z którą placówka składająca wniosek o akredytację będzie wnosiła opłatę za przeprowadzenie procedury oceniającej.

Inna z przyjętych poprawek zakłada, że kandydat na członka rady akredytacyjnej musi mieć co najmniej pięcioletnie doświadczenie w działalności na rzecz poprawy jakości w zakresie udzielania świadczeń zdrowotnych.

Ustawa o konsultantach w służbie zdrowia przewiduje m.in., że w wypadku odwołania konsultanta wojewódzkiego minister zdrowia może na sześć miesięcy, bez niezbędnych procedur, powołać nowego konsultanta.

Ustawa - Przepisy wprowadzające ustawy z zakresu ochrony zdrowia określa termin wejścia w życie pięciu ustaw pakietu zdrowotnego. Wymienia zmiany dostosowujące w pięćdziesięciu czterech ustawach.

Sprawozdawcy Komisji Zdrowia przedstawili jej stanowisko na temat poszczególnych ustaw. Senator Władysław Sidorowicz wniósł o przyjęcie ustawy o zakładach opieki zdrowotnej z poprawkami, sprawozdawca mniejszości Komisji Zdrowia senator Stanisław Karczewski zaś - o jej odrzucenie.

Sprawozdawca Komisji Zdrowia senator Michał Okła przedstawił jej sprawozdanie w sprawie ustawy o prawach pacjenta i Rzeczniku Praw Pacjenta i zgłosił wniosek o jej przyjęcie bez poprawek.

Sprawozdawca Komisji Zdrowia senator Zbigniew Pawłowicz zaproponował w jej imieniu przyjęcie ustawy o pracownikach zakładów opieki zdrowotnej z czterema poprawkami. Sprawozdawczyni mniejszości Komisji Zdrowia senator Janina Fetlińska zgłosiła wniosek o odrzucenie ustawy o pracownikach zakładów opieki zdrowotnej.

Senator Norbert Krajczy przedstawił sprawozdanie Komisji Zdrowia w sprawie ustawy o akredytacji w ochronie zdrowia i rekomendował jej przyjęcie z dwiema poprawkami.

Sprawozdawca Komisji Zdrowia senator Rafał Muchacki wniósł o wprowadzenie trzech poprawek do ustawy o konsultantach w ochronie zdrowia.

Senator W. Sidorowicz, w imieniu większości Komisji Zdrowia, wniósł o przyjęcie ustawy - Przepisy wprowadzające ustawy z zakresu ochrony zdrowia z poprawkami. Wniosek o jej odrzucenie przedstawił sprawozdawca mniejszości Komisji Zdrowia senator Stanisław Gogacz.

Reprezentujący stronę rządową podsekretarz stanu w Ministerstwie Zdrowia Marek Haber stwierdził, że rząd popiera zgłoszone ustawy. Następnie, podobnie jak podsekretarz stanu w tym resorcie Marek Twardowski, odpowiadał na pytania senatorów.

W trakcie burzliwej dyskusji senatorowie zgłosili propozycje ponad 100 poprawek do pakietu ustaw zdrowotnych.

Komisja Zdrowia odrzuciła wszystkie merytoryczne poprawki zgłoszone przez senatorów PiS do pakietu ustaw zdrowotnych. Poprawki te zakładały m.in., że przekształcenie zoz-ów w spółki prawa handlowego będzie mogło zostać dokonane z zachowaniem 51% udziałów Skarbu Państwa lub samorządu oraz że zbycie udziałów spółki zarządzającej zoz-em nie może spowodować, iż udział w jej kapitale zakładowym będzie mniejszy niż 85%. Senatorowie nie zgodzili się także na wydłużenie okresu funkcjonowania publicznych zoz-ów do 2020 r. Odrzucono również propozycję PiS, by zoz-y prowadzone w formie spółki mogły przeznaczać wypracowany zysk wyłącznie na działalność statutową. Komisja poparła natomiast większość poprawek doprecyzowujących, zgłoszonych przez jej przewodniczącego senatora Władysława Sidorowicza (PO).

W wyniku głosowania Senat nie zgodził się na odrzucenie ustawy, o co wnosił klub PiS. Przeciw wnioskowi głosowało 57 senatorów, za - 37, a jeden senator wstrzymał się od głosu. Za poparciem ustawy o zakładach opieki zdrowotnej wraz z jedenastoma poprawkami opowiedziało się 56 senatorów, przeciwnych było 37, jeden wstrzymał się od głosu.

Senat wprowadził również pięć poprawek do ustawy o prawach pacjenta i Rzeczniku Praw Pacjenta. Jedna z nich zakłada, że jeżeli chory nie wyda upoważnienia niezbędnego do wglądu w dokumentację choroby, to jego bliscy nie będą mogli się z nią zapoznać. Według przyjętego zapisu, rzecznik praw pacjenta ma być powoływany przez premiera "spośród osób wyłonionych w drodze otwartego i konkurencyjnego naboru". Senatorowie PiS chcieli, aby powoływał go Sejm za zgodą Senatu na wniosek marszałka Sejmu lub 35 posłów. Za przyjęciem ustawy wraz z poprawkami opowiedziało się 58 senatorów, przeciw - 36, jeden wstrzymał się od głosu.

Senatorowie przyjęli też cztery poprawki do ustawy o pracownikach zakładów opieki zdrowotnej. Za przyjęciem ustawy opowiedziało się 58 senatorów, przeciw było 37, nikt nie wstrzymał się od głosu. Ustawa gwarantuje przywileje osób zatrudnionych w placówkach opieki zdrowotnej, reguluje także czas pracy, określa tryb doskonalenia zawodowego osób wykonujących niektóre zawody medyczne (w wypadku lekarzy i pielęgniarek regulują to osobne ustawy) oraz szczególne uprawnienia, które dotyczą jednak tylko osób zatrudnionych w jednostkach budżetowych albo placówkach założonych przez pracodawcę dla swoich pracowników.

Zgodnie ze zmianami przyjętymi przez senatorów pracownicy zoz-ów będą mieli prawo m.in. do nagród jubileuszowych, dodatków za wysługę lat oraz odpraw emerytalnych i rentowych. Przyjęto także poprawkę, umożliwiającą im ubieganie się u pracodawcy o pokrycie kosztów doskonalenia zawodowego. Jedna ze zmian, autorstwa PO, zakłada m.in. utworzenie kierowniczych stanowisk dla pielęgniarek. Zmiana ta rozbudowuje katalog stanowisk medycznych w zoz-ach i wprowadza stanowiska: zastępcy kierownika do spraw pielęgniarstwa, naczelnej pielęgniarki albo położnej oddziałowej w wypadku oddziału, którym kieruje ordynator, oraz kierownika do spraw opieki pielęgniarskiej.

Ustawa określa także maksymalny 52-godzinny tygodniowy czas pracy lekarzy stażystów. W myśl obowiązujących od tego roku przepisów, zgodnych z prawem UE, maksymalny czas pracy lekarzy wynosi 48 godzin, nie dotyczy to jednak stażystów i rezydentów.

Ustawa zrównuje czas pracy pracowników zoz-ów, a tym samym wydłuża czas pracy zatrudnionych w warunkach, które mogą być szkodliwe, m.in. radiologów, patomorfologów, pracowników prosektoriów i medycyny sądowej. W myśl ustawy czas pracy pracowników zoz-ów nie może przekraczać 7 godz. 35 min dziennie, a w wypadku pracowników technicznych, obsługi, gospodarczych i administracyjnych - 8 godz. dziennie. Maksymalna długość czasu pracy, obejmującego także dyżur medyczny, wynosiłaby 24 godziny. Zgodnie z ustawą, jeśli w związku z pełnieniem dyżuru medycznego dojdzie do nieudzielania 11-godzinnego odpoczynku dobowego, należy udzielić go w kolejnej dobie co najmniej w takim samym wymiarze.

Senat poparł też ustawę o akredytacji w ochronie zdrowia i wprowadził do niej dwie poprawki. Za poparciem ustawy opowiedziało się 95 senatorów, nikt nie był przeciw i nikt nie wstrzymał się od głosu. Ustawa reguluje możliwość wystąpienia przez podmiot udzielający świadczeń zdrowotnych z wnioskiem o potwierdzenie spełniania określonych standardów ich udzielania. Potwierdzenie, w formie certyfikatu, ma wydawać minister zdrowia na wniosek rady akredytacyjnej. Gdy podmiot nie spełnia wymaganych standardów, nastąpi odmowa akredytacji.

Senatorowie przyjęli ustawę o konsultantach krajowych i wojewódzkich w ochronie zdrowia, ale wprowadzili do niej trzy poprawki. W większości sankcjonuje ona przepisy już obowiązujące w rozporządzeniach. Określa tryb powoływania i odwoływania konsultantów w ochronie zdrowia zarówno na poziomie krajowym, jak i wojewódzkim. Za przyjęciem ustawy opowiedziało się 95 senatorów, nikt nie był przeciw, nikt nie wstrzymał się od głosu.

W wyniku głosowania Izba nie zgodziła się na odrzucenie ustawy wprowadzającej reformę systemu ochrony zdrowia, o co wnosił klub PiS. Przeciw wnioskowi opowiedziało się 57 senatorów, za - 36, jeden wstrzymał się od głosu.

Senat przyjął natomiast wraz z 19 poprawkami ustawę - Przepisy wprowadzające ustawy z zakresu służby zdrowia. Zakłada ona m.in, że spółki kapitałowe zarządzające zakładami opieki zdrowotnej otrzymają ich nieruchomości w dzierżawę. Jedna przyjętych zmian doprecyzowuje kwestię dzierżawienia spółkom zarządzającym zoz-ami ich nieruchomości. W zamian za udział albo akcje organ dokonujący przekształcenia będzie wnosił tytułem wkładu niepieniężnego do spółki prawo dzierżawy nieruchomości wskazanych przez podmiot, który utworzył zoz. Senat nie zgodził się na poprawkę PiS, zakładającą, że Bank Gospodarstwa Krajowego nie będzie pobierał od zoz-ów opłaty za czynności związane z udzielaniem pożyczki lub poręczeń oraz dokonaniem zmian w planie naprawczym i nadzorowanie realizacji tego planu.

Pakiet sześciu ustaw dotyczących ochrony zdrowia, do których senatorowie wprowadzili poprawki, trafi ponownie do Sejmu.

Celem ustawy jest uporządkowanie dotychczasowego stanu prawnego oraz uczynienie zadość zasadzie niedyskryminowania przez przepisy podatkowe obywateli innych państw członkowskich Unii Europejskiej i Europejskiego Obszaru Gospodarczego.

Projekt ustawy, uchwalonej przez Sejm, powstał z inicjatywy: Senatu, Komisji Gospodarki Narodowej, Komisji "Przyjazne Państwo" i na podstawie propozycji rządowych. W dużej części stanowi też implementację prawa europejskiego związanego z systemem dotyczącym podatku od osób fizycznych i od osób prawnych.

Do najważniejszych zmian wprowadzonych rozpatrywaną ustawą należą: umożliwienie wspólnego opodatkowania małżonków niemających miejsca zamieszkania na terytorium Polski, jednolite opodatkowanie wygranych krajowych oraz z innych krajów Unii Europejskiej, a także Europejskiego Obszaru Gospodarczego, zastąpienie tak zwanej ulgi meldunkowej ulgą zwalniającą dochody ze sprzedaży nieruchomości pod warunkiem przeznaczenia ich na cele mieszkaniowe podatnika, w tym spłatę kredytów mieszkaniowych, umożliwienie odliczenia składek na ubezpieczenia zdrowotne zapłaconych w innych państwach należących do Unii Europejskiej lub Europejskiego Obszaru Gospodarczego (realizacja wyroku Trybunału), zmiana zasad odliczania ulgi na dzieci, uwzględniająca kolejne miesiące sprawowania opieki nad dzieckiem, przyjęcie memoriałowej metody zaliczania do kosztów uzyskania przychodu wydatków na wynagrodzenia i ubezpieczenia pracownika, umożliwienie zapłaty ostatniej zaliczki w roku podatkowym w następnym okresie rozliczeniowym.

Komisja Gospodarki Narodowej, reprezentowana przez senatora Kazimierza Kleinę, wniosła o przyjęcie ustawy z dziesięcioma poprawkami, przez nią przygotowanymi. Sprawozdawca Komisji Rodziny i Polityki Społecznej senator Mieczysław Augustyn w jej imieniu poparł poprawki zgłoszone przez Komisję Gospodarki.

Senator M. Augustyn także w trakcie dyskusji, z inicjatywy Parlamentarnego Zespołu do spraw Współpracy z Organizacjami Pozarządowymi, zaproponował poprawki, służące uregulowaniu kwestii darowizn produktów żywnościowych na rzecz organizacji charytatywnych. Komisje: Gospodarki Narodowej oraz Rodziny i Polityki Społecznej poparły te propozycje. Mają one umożliwić przedsiębiorcom zaliczenie do kosztów uzyskania przychodu wartości żywności darowanej organizacjom charytatywnym. Zachęciłoby to firmy do przekazywania żywności potrzebującym. Zwalniałoby przedsiębiorców przekazujących żywność z dodatkowego płacenia podatku VAT. Dzięki tym poprawkom będą oni mieli wybór, czy skorzystać z odliczenia podatku VAT, czy też zaliczyć tę darowiznę do kosztów uzyskania przychodu.

Łącznie Senat wprowadził 12 poprawek do nowelizacji sejmowej. Kolejna senacka zmiana rozszerza zakres planowanej ulgi mieszkaniowej. Zwolnieniu z podatku będą podlegać dochody ze sprzedaży mieszkania, jeżeli w ciągu dwóch lat zostaną przeznaczone nie tylko na spłatę kredytu hipotecznego, ale także na spłatę innych kredytów zaciągniętych na spłatę wcześniejszego kredytu hipotecznego. Ulga mieszkaniowa ma zastąpić obecną ulgę meldunkową, która zwalnia dochody ze sprzedaży mieszkania, jeśli sprzedający był w nim zameldowany co najmniej rok.

Planowane zwolnienie ma objąć dochody ze sprzedaży nieruchomości, jeżeli w ciągu dwóch lat zostaną one przeznaczone m.in. na zakup mieszkania, budynku mieszkalnego czy gruntu budowlanego lub spłatę kredytu mieszkaniowego. Ulga ma dotyczyć także zakupu gruntu niemającego charakteru budowlanego, jeżeli w ciągu dwóch lat od zakupu stanie się on gruntem budowlanym.

Ustawa uchwalona przez Sejm wprowadza szereg korzystnych zmian dla podatników. Modyfikuje zasady przekazywania 1% podatku na rzecz organizacji pożytku publicznego. Poprawki Senatu powodują, iż w wykazie tych organizacji nie będą zamieszczane te prowadzące działalność gospodarczą w zakresie produkcji wyrobów tytoniowych, paliwowych, alkoholowych itp. Zdaniem Senatu, podatnik posługujący się wykazem prowadzonym przez właściwego ministra powinien mieć pewność, iż organizacje w nim się znajdujące mogą otrzymywać 1% podatku. Zliberalizowane zostały zasady tzw. ulgi odsetkowej. Nowelizacja wprowadza też nowe zwolnienia, np. obejmujące pomoc finansową udzieloną z budżetu państwa lub jednostek samorządu terytorialnego w związku ze zdarzeniem losowym i dochody z nagród uzyskanych przez podatników za wybitne osiągnięcia, w części przekazanej na cele pożytku publicznego.

Z ulgi prorodzinnej będą mogli korzystać nie tylko rodzice i opiekunowie prawni, ale także rodzice zastępczy. W nowej regulacji przewidziano też nowe zasady preferencyjnego rozliczenia podatkowego osób samotnie wychowujących dzieci.

Zgodnie z nowelizacją, podatnicy będą mogli odliczyć od dochodu obowiązkowe składki społeczne i zdrowotne zapłacone za granicą, jeżeli nie zostały wcześniej odliczone od dochodu. Uproszczono też zasady zaliczania w koszty składek od wynagrodzeń. Ponadto nowelizacja znosi obowiązek odprowadzania podwójnej zaliczki na podatek dochodowy.

Nowelizacja powinna wejść w życie 1 stycznia 2009 r. Poprawkami wprowadzonymi przez Senat musi się jeszcze zająć Sejm.

Senat zdecydował o wprowadzeniu 23 poprawek do nowelizacji ustawy o podatku od towarów i usług. Wśród nich znalazła się zmiana, przewidująca likwidację uciążliwej dla przedsiębiorców kaucji gwarancyjnej. Kaucja gwarancyjna w wysokości 250 tys. zł jest warunkiem szybszego uzyskania zwrotu VAT przez podatników rozpoczynających działalność. Zgodnie z sejmową nowelizacją, firmy miałyby wpłacać zamiast 250 tys. zł zabezpieczenie w wysokości proporcjonalnej do postulowanej kwoty zwrotu.

Przedsiębiorcy domagali się zniesienia obowiązku składania zabezpieczeń w ogóle. Ministerstwo Finansów nie chciało się jednak na to zgodzić. Przepisy o kaucji w obecnym brzmieniu zakwestionował na początku lipca Europejski Trybunał Sprawiedliwości.

Kolejna poprawka uchwalona przez Senat zwalnia przedsiębiorców przekazujących żywność organizacjom pożytku publicznego z konieczności odprowadzenia VAT od takiej darowizny. Obecnie z takiego rozwiązania firmy mogą korzystać tylko w wypadku zniszczenia żywności.

Senat wprowadził również poprawkę, zakładającą skrócenie do trzech miesięcy terminu na rozliczenie VAT bez konieczności składania deklaracji podatkowej. W wersji przyjętej przez Sejm podatnik mógłby tego dokonać do końca roku podatkowego. Obecnie ma na to dwa miesiące. Resort finansów proponował w pierwotnej wersji nowelizacji wydłużenie tego terminu do trzech miesięcy.

Nowelizacja przyjęta przez Sejm wprowadza istotne zmiany do ustawy o VAT. Zliberalizowane zostaną m.in. warunki korzystania z ulgi na "złe długi". Sprzedawca, który nie otrzyma od swojego kontrahenta pieniędzy w ciągu 180 dni, będzie mógł odzyskać zapłacony podatek z urzędu skarbowego. Zostanie skrócony ze 180 do 60 dni podstawowy termin zwrotu VAT. Z 800 tys. euro do 1,2 mln euro zwiększy się limit obrotów dla utrzymania statusu małego podatnika.

Nowelizacja zakłada też powstawanie magazynów konsygnacyjnych, co umożliwi przemieszczanie się towarów wewnątrz UE. Nowela wprowadza także możliwość składania deklaracji VAT kwartalnie przez wszystkich podatników, a nie tylko przez małe firmy. Podatek importowy będzie można rozliczać w deklaracji. Obecnie importerzy muszą odprowadzać podatek i potem czekać na jego zwrot.

Sejm zlikwidował też 30-procentową dodatkową karę dla podatników VAT, którzy nieprawidłowo rozliczają się z fiskusem.

Większość nowych przepisów ma zacząć obowiązywać 1 grudnia br. Teraz ustawa z poprawkami uchwalonymi przez Senat wróci do Sejmu.

Komisja Gospodarki Narodowej rekomendowała pięć poprawek do rozpatrywanej nowelizacji i takie stanowisko podtrzymał Senat w wyniku głosowań.

Jedna z najważniejszych poprawek zaproponowanych przez Izbę przewiduje zwolnienie z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych pożyczek udzielanych spółce kapitałowej przez wspólnika lub akcjonariusza.

Najistotniejszą zmianą nowelizacji jest zwolnienie z tego podatku od 2009 r. działań restrukturyzacyjnych podejmowanych przez spółki kapitałowe. Chodzi o łączenie firm, podział, wniesienie do spółki aportu w postaci oddziału innej spółki kapitałowej oraz wymianę udziałów w takich spółkach. Obecnie czynności takie są opodatkowane według stawki wynoszącej 0,5%.

Z podatku zwolniona zostanie również zmiana umowy spółki, dotycząca przeniesienia z jednego kraju Unii Europejskiej do innego ośrodka zarządzania firmą lub jej statutowej siedziby. Ma to ułatwić przepływ kapitału między spółkami kapitałowymi. Nowelizacja jest też konieczna ze względu na wejście w życie unijnej dyrektywy w sprawie podatków pośrednich od gromadzenia kapitału. W Polsce funkcję podatku kapitałowego pełni podatek od czynności cywilnoprawnych. Na wdrożenie dyrektywy państwa Unii mają czas do końca br.

Ustawa o zmianie ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych w wersji przyjętej przez Senat wróci teraz do Sejmu.

Ustawa, uchwalona przez Sejm 8 października br., wprowadza zmiany do ustawy - Prawo celne z 19 marca 2004 r. oraz do ustawy - Kodeks karny skarbowy z 10 września 1999 r. Są one powodowane doświadczeniami z funkcjonowania przez cztery lata prawa celnego, a także wymaganiami związanymi z dostosowaniem naszego prawa do przepisów unijnych. Zmiany wprowadzone nowelizacją mają również na celu wprowadzenie pewnych uproszczeń związanych ze współdziałaniem organów celnych z podmiotami gospodarczymi, a także ułatwień w obrocie towarowym z państwami trzecimi na obszarze, na jakim można to regulować przepisami krajowymi. W sumie do ustawy - Prawo celne Sejm wprowadził trzydzieści dwie zmiany, a do ustawy - Kodeks karny skarbowy - osiem.

Komisja Gospodarki Narodowej zaproponowała cztery poprawki do nowelizacji, przyjęte następnie przez Senat. Miały one głównie charakter doprecyzowujący i służący zapewnieniu zgodności zapisów z techniką prawodawczą.

Nowelizacją ponownie zajmie się Sejm.

Nowelizacja ordynacji podatkowej uchwalona przez Sejm jest częścią "Pakietu na rzecz przedsiębiorczości". Zgodnie z nią decyzje podatkowe nie będą wykonywane, jeżeli nie mają charakteru ostatecznego. Od tej zasady przewidziano jednak wyjątki.

Nowelizacja przewiduje ponadto, że kontrola u podatnika będzie przeprowadzana nie wcześniej niż po 7 dniach i nie później niż 30 dni od doręczenia zawiadomienia o zamiarze kontroli. Także od tej zasady przewidziano pewne wyjątki.

Ustawa zakłada również, że najmniejsi przedsiębiorcy będą mogli płacić podatki gotówką, a nie tylko w formie przelewu, jak tego wymagają obecne przepisy. Przyjęte zmiany mają też umożliwić przedsiębiorcom opłacanie składek na ubezpieczenie społeczne w formie przekazu pocztowego.

Ustawa znosi odpowiedzialność wspólnika za osobiste zobowiązania podatkowe pozostałych wspólników, wynikające z działalności spółki. Wspólnik będzie mógł ponieść odpowiedzialność jedynie za zobowiązania podatkowe spółki.

Nowelizacja sejmowa uregulowała zasady udostępniania komornikom sądowym informacji podatkowych. Obecnie koszty związane z przekazywaniem takich informacji przez organa podatkowe pokrywa się z budżetu państwa. Nowe przepisy przewidują, że informacje te będą odpłatne.

Senat wprowadził 7 poprawek do ustawy. Jedna z nich zakłada, zgodnie z oczekiwaniem Ministerstwa Finansów, wprowadzenie do ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji przepisu, który umożliwia uchylenie zabezpieczenia, jeżeli w terminie 3 miesięcy od jego ustanowienia nie został złożony wniosek o wszczęcie egzekucji. Organ mógłby jednak przedłużyć ten termin o kolejne 3 miesiące.

Za przyjęciem zmian do nowelizacji ordynacji podatkowej wraz z poprawkami głosowało 93 senatorów, nikt nie był przeciw.

Zmiany mają wejść w życie 1 stycznia 2009 r. Ustawa o zmianie ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw trafi teraz do Sejmu.

Ustawa o Komitecie Stabilności Finansowej stanowi formalnoprawne usankcjonowanie zapisów o Komitecie Stabilności Finansowej, który został powołany z końcem ub.r. Polska, podobnie jak inne państwa członkowskie Unii Europejskiej, w 2005 r. przystąpiła bowiem do porozumienia w sprawie kooperacji pomiędzy instytucjami nadzoru finansowego, centralnymi bankami finansowymi i ministerstwami finansów krajów Unii Europejskiej w zakresie transgranicznej stabilizacji finansowej. Ma ono na celu stabilizowanie i opracowywanie wspólnych zasad zarządzania kryzysowego. Zawiera praktyczne wytyczne dotyczące zarządzania w sytuacji międzynarodowego kryzysu finansowego i ewentualny podział budżetowych kosztów z tym związanych. Wiosną br. memorandum zastąpiono nową wersją i Polska też do niego przystąpiła.

Ustawa uchwalona przez Sejm zawiera w rozdziale pierwszym cel, dla którego tworzy się Komitet Stabilności Finansowej, w art. 2 krótkie definicje, a w art. 3 omówienie zadań związanych z działaniem komitetu. To: dokonywanie ocen sytuacji w krajowym systemie finansowym i na rynkach międzynarodowych, opracowywanie i przyjmowanie procedur współdziałania na wypadek wystąpienia zagrożenia dla stabilności krajowego systemu finansowego, koordynowanie działań członków komitetu w sytuacji bezpośredniego zagrożenia stabilności krajowego systemu finansowego.

W ustawie przedstawiono organizację i zasady działania komitetu. Jest trzyosobowy, jego członkami są: minister finansów, który mu zarazem przewodzi, prezes Narodowego Banku Polskiego i przewodniczący Komisji Nadzoru Finansowego.

Ustawa omawia też zasady działania komitetu, wymiany informacji i zachowania tajemnicy służbowej w tym zakresie przez członków komitetu. Mówi również o współpracy z międzynarodowymi instytucjami finansowymi. Zawiera informacje o pracach komitetu, które są podawane na zewnątrz.

W ostatniej części ustawy zawarto zmiany w obowiązujących przepisach, a więc w ustawie o Narodowym Banku Polskim, w ustawie o finansach publicznych oraz w ustawie o nadzorze nad rynkiem finansowym.

W wyniku głosowaniu Senat zdecydował o przyjęciu ustawy z poprawką, zaproponowaną przez senatora Leona Kieresa, polegającą na dodaniu zapisu, że obowiązek nieujawniania informacji przez osoby wymienione w ustawie trwa również po zaprzestaniu wykonywania zadań w Komitecie Stabilności Finansowej. Dotyczy to ministra finansów, prezesa Narodowego Banku Polskiego i przewodniczącego Komisji Nadzoru Finansowego.

Ustawa z poprawką senacką wróci do Sejmu.

Ustawę Sejm uchwalił 10 października br. Jej celem jest stworzenie podstaw prawnych do funkcjonowania europejskich ugrupowań współpracy terytorialnej w zakresie przekazanym do uregulowania państwom członkowskim Unii Europejskiej na mocy rozporządzenia nr 1082/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z 5 lipca 2006 r. w sprawie europejskiego ugrupowania współpracy terytorialnej.

Ustawa reguluje kwestie dotyczące organu właściwego do wydawania zgody na przystąpienie instytucji z terytorium RP do europejskich ugrupowań współpracy terytorialnej, zasad rejestracji ugrupowania, zasad przeprowadzania kontroli, zarządzania funduszami publicznymi, sporządzania sprawozdań finansowych oraz przeprowadzenia audytu i publikacji sprawozdań, procedur związanych z likwidacją, upadłością, zaprzestaniem płatności.

Regulacja sejmowa określa również organ właściwy do wydawania zakazu prowadzenia przez ugrupowania działalności lub nakazu wystąpienia z ugrupowania w wypadku naruszenia przez ugrupowanie polskich przepisów, dotyczących porządku publicznego, bezpieczeństwa publicznego, zdrowia publicznego, moralności publicznej lub prowadzenia działalności naruszającej interesy publiczne.

W wyniku głosowań Izba zaaprobowała 6 poprawek, zgłoszonych przez Komisję Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej oraz Komisję Spraw Zagranicznych. Odrzuciła natomiast poprawki zaproponowane przez mniejszość połączonych komisji.

Ustawa wróci teraz do Sejmu.

Uchwalona ustawa była przedłożeniem rządowym. Jej celem jest dokonanie zmian w przepisach prawnych, które uproszczą system wdrażania funduszy europejskich, przez co zwiększą jego skuteczność i efektywność oraz zapewnią mechanizm koordynacji. Osiągnięciu tych celów służy nowelizacja sześciu ustaw, które obejmuje opiniowana ustawa.

Najistotniejsze zmiany, dokonywane w nowelizacji, to: wskazanie organu władzy odpowiedzialnej za politykę rozwoju bez zawężania obszarów jej prowadzenia przez uprawnione organy; wskazanie ministra właściwego do spraw rozwoju regionalnego jako koordynatora realizacji strategii rozwoju, uprawnionego do podejmowania działań wskazanych w przypisie; wprowadzenie do systemu planowania długookresowej polityki rozwoju jako dokumentu określającego główne tendencje, wyzwania i scenariusze rozwoju społeczno-gospodarczego kraju oraz kierunki przestrzennego zagospodarowania kraju w perspektywie co najmniej piętnastu lat.

Nowelizacja przewiduje też uchylenie przepisów stanowiących podstawę prawną działania stałych konferencji współpracy na mocy przepisu przejściowego. Będą one działały przez okres nie dłuższy niż trzy miesiące od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy. Wprowadzono również obowiązek opracowywania raportu ewaluacyjnego do każdego programu przed jego przyjęciem, określającego ewaluację skuteczności i efektywności realizacji programu.

Inne zmiany zawarte w ustawie przyjętej przez Sejm to: określenie podmiotów odpowiedzialnych za przygotowanie i uzgodnienie programów w podziale na krajowe i regionalne programy operacyjne i programy rozwoju oraz wskazanie podmiotów odpowiedzialnych za ich realizację; umożliwienie powierzenia instytucjom pośredniczącym uprawnienia do wydawania decyzji o zwrocie środków przekazanych na realizację programu; uregulowanie nowej procedury odwoławczej w zakresie tak zwanych projektów konkursowych; odstąpienie od sporządzania listy podmiotów wyłączonych z możliwości ubiegania się o dofinansowanie programu; doprecyzowanie zakresu wytycznych wydawanych przez ministra właściwego do spraw rozwoju regionalnego, dotyczących programów operacyjnych, oraz sformułowania zakazu zmian wytycznych w zakresie trybu dokonywania wyboru projektów na niekorzyść wnioskodawców w trakcie konkursu, a także utworzenie komitetu koordynacyjnego jako organu opiniodawczo-doradczego prezesa Rady Ministrów.

W toku prac sejmowych nie wprowadzono wielu istotnych poprawek. Pracujące nad regulacją w Senacie Komisja Gospodarki Narodowej oraz Komisja Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej zaproponowały natomiast wprowadzenie do niej szeregu poprawek.

Izba w kolejnych głosowaniach zdecydowała o przyjęciu ustawy o zmianie niektórych ustaw w związku z wdrażaniem funduszy strukturalnych i Funduszu Spójności z 11 zmianami.

Nowelizacją ponownie zajmie się Sejm.

Senat zdecydował o wprowadzeniu 14 poprawek do ustawy o zmianie ustawy drogach publicznych oraz niektórych innych ustaw. Rozpatrywana nowelizacja, będąca przedłożeniem rządowym, już w takcie prac sejmowych została w istotny sposób zmodyfikowana. Podstawowy jej cel to wdrożenie do polskiego porządku prawnego dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady z 17 maja 2006 r. w sprawie pobierania opłat za użytkowanie niektórych typów infrastruktury przez pojazdy ciężarowe, w tym zastąpienie systemu opłat ryczałtowych za przejazd samochodów ciężarowych, tak zwanych winiet, opłatami za pojazd zależnymi od liczby przejechanych kilometrów. Dotychczasowy system polegał na prawie do nieodpłatnego przejazdu ciężarówek o wadze powyżej 3,5 t po autostradach płatnych na podstawie posiadanej karty opłaty winietowej. Koncesjonariusze eksploatujący autostrady otrzymywali za to rekompensatę z Krajowego Funduszu Drogowego. Obecnie jest wyraźna różnica między wpływami do Krajowego Funduszu Drogowego z opłat ze sprzedaży winiet a pieniędzmi, które otrzymywali koncesjonariusze. Szacuje się, że w tym roku różnica może wynieść 150 mln zł i będzie się zwiększać wraz ze wzrostem liczby budowanych autostrad. W związku z tym środki, które miały być przeznaczone na budowę autostrad i ich konserwację, otrzymywaliby wyłącznie koncesjonariusze.

Projekt rządowy przewidywał zniesienie systemu winietowego od 1 lipca br., Sejm zadecydował jednak, że stanie się to 1 lipca 2011 r. Związane to było z licznymi protestami, szczególnie firm zajmujących się transportem, a także samorządów, które obawiały się, że ruch ciężarowy zostanie zepchnięty na drogi wojewódzkie i nieco mniejsze. Zdecydowano zatem, że, po pierwsze, rząd przeprowadzi rozmowy z koncesjonariuszami w sprawie zmniejszenia opłat pobieranych przez nich z funduszu drogowego. Po drugie, stopniowo będzie wprowadzany ten system, który zacznie funkcjonować od 1 lipca 2011 r.

Nowelizacja przewiduje, że opłaty będą pobierane drogą elektroniczną, a stawka nie przekroczy 2 zł za przejazd kilometra, a nie, jak w przedłożeniu rządowym - 2 zł 50 gr. Do poboru opłaty upoważniono generalnego dyrektora dróg krajowych i autostrad, spółki budujące i eksploatujące autostrady oraz spółki specjalnego przeznaczenia. W ustawie określono podmioty odpowiedzialne za przygotowanie, wdrożenie, budowę oraz eksploatację systemu elektronicznego, a także podmioty uprawnione do kontroli prawidłowości uiszczania tych opłat. Wprowadzone zostały przepisy określające obowiązki kierowców związane z wprowadzeniem opłat elektronicznych, a także wysokość kar pieniężnych z tytułu naruszenia tych obowiązków.

Sekretarz Stanu w Ministerstwie Infrastruktury Tadeusz Jarmuziewicz, reprezentujący stronę rządową, odpowiadał na pytania senatorów.

Komisja Gospodarki Narodowej, rozpatrująca nowelizację, zaproponowała wprowadzenie 10 poprawek. Swoje propozycje zmian zgłosili też senatorowie.

Większość poprawek wprowadzonych przez Senat miała charakter redakcyjny i doprecyzowujący, służący jednoznaczności przepisów i wyeliminowaniu możliwych wątpliwości interpretacyjnych.

Uwzględniając, że system winietowy będzie obowiązywał jeszcze do 30 czerwca 2011 r., w jednej ze swoich poprawek Senat uznał za konieczne umożliwienie przedsiębiorcom prowadzącym stacje benzynowe pobierania opłaty rocznej za przejazd pojazdu samochodowego po drogach krajowych. Jak napisano w uzasadnieniu uchwały, zmiana ta "jest odpowiedzią na apel partnerów społecznych, zdaniem których dotychczas obowiązujące uregulowania w zakresie dystrybucji winiet ograniczały, w sposób nieuzasadniony, dostępność winiet rocznych".

Kolejna senacka zmiana uwzględnia rezygnację przez ustawodawcę z opłaty półrocznej za przejazd pojazdu samochodowego po drogach krajowych. W konsekwencji w innej poprawce Izba wskazała jednoznacznie, że wszystkie winiety, w tym również półroczne, zachowują ważność przez okres, na jaki zostały wydane.

W ostatniej przyjętej poprawce Senat zawarł jednoznaczne wskazanie, że przepis, nakładający obowiązek uiszczania opłaty za przejazd pojazdów samochodowych po drogach krajowych w formie elektronicznej, będzie stosowany od 1 lipca 2011 r. Rozwiązanie przyjęte przez Sejm odsuwało do 1 lipca 2011 r. stosowanie delegacji do wydania przez Radę Ministrów rozporządzenia określającego drogi krajowe lub ich odcinki, na których będzie się pobierać opłatę elektroniczną, oraz ustalającego dla nich wysokość stawek opłaty. Tymczasem wydanie tego rozporządzenia będzie warunkiem funkcjonowania systemu opłat elektronicznych. Wątpliwości Izby budziło, dlaczego Sejm zdecydował się odsunąć w czasie stosowanie przepisu upoważniającego, a nie nakładającego obowiązek uiszczania opłaty elektronicznej. Zastosowane rozwiązanie powodowało, że do 1 lipca 2011 r. w systemie prawnym funkcjonowałby martwy przepis, nakazujący uiszczanie opłaty elektronicznej.

Nowelizacja ustawy o drogach publicznych wróci do Sejmu.

Senat, po rozpatrzeniu uchwalonej przez Sejm 8 października br. ustawy o zmianie ustawy o samorządach zawodowych architektów, inżynierów budownictwa oraz urbanistów oraz ustawy - Prawo budowlane, postanowił wprowadzić do niej cztery poprawki. Zmiany zaproponowali Komisja Gospodarki Narodowej, a także senatorowie Grzegorz Banaś i Tadeusz Gruszka.

Ustawa jest projektem rządowym. Wdraża do krajowego porządku prawnego postanowienia dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady z  7 września 2005 r. w sprawie uznawania kwalifikacji zawodowych. Na mocy tych postanowień architekci, urbaniści i inżynierowie budownictwa z krajów unijnych będą mogli prowadzić w Polsce działalność zawodową na takich samych zasadach jak obywatele polscy. Polacy zaś będą mogli uzyskiwać w swoich izbach samorządowych odpowiednie zaświadczenia, aby móc prowadzić działalność w krajach unijnych, zgodnie z dyrektywą unijną.

Polska po wejściu do Unii Europejskiej powinna umożliwić obywatelom innych krajów prowadzenie działalności zawodowej na tych samych zasadach jak swoim obywatelom. W naszym kraju nadawanie uprawnień zawodowych i ich pozbawianie, a także uznawanie kwalifikacji zawodowych cudzoziemców należy do samorządów zawodowych architektów, inżynierów budownictwa i urbanistów na podstawie ustawy o samorządach zawodowych z  15  grudnia 2000 r. i ustawy - Prawo budowlane.

Z tego względu w celu wykonania prawa Unii Europejskiej w tym zakresie nowelizacja wprowadza konieczne zmiany w ustawach.

Nowelizacja prawa budowlanego pozwala na wykonywanie samodzielnych funkcji technicznych osobom, które nabyły kwalifikacje w krajach Unii Europejskiej i w państwach członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu EFTA. Wprowadzone zmiany wiążą się też z przygotowywanym przez Główny Urząd Nadzoru Budowlanego projektem nadzoru - szeroko pojętą informatyzacją, finansowaną ze środków unijnych, służącą lepszemu przepływowi informacji pomiędzy poszczególnymi urzędami szczebla wojewódzkiego i centralnego, a w przyszłości także podstawowego. Ma również zapewnić większy i łatwiejszy dostęp obywateli do informacji.

Inne zmiany wprowadzone w ustawie - Prawo budowlane powodują ujawnienie rejestru osób ukaranych z tytułu odpowiedzialności zawodowej i umożliwiają łatwiejszy dostęp do niego inwestorom.

W swoich poprawkach uchwalonych do nowelizacji Senat zaproponował m.in., aby prawo zrzeszania się w izbach urbanistów przysługiwało także obywatelom państw członkowskich, którzy nabyli kwalifikacje zawodowe do projektowania zagospodarowania przestrzeni. Jak napisano w uzasadnieniu, "intencją Izby było zachowanie uprawnień osób posiadających kwalifikacje do projektowania zagospodarowania przestrzeni i wpisanych na listę członków izby na podstawie przepisów dotychczasowych oraz zagwarantowanie osobom o takich kwalifikacjach możliwości wpisu na listę również po wejściu w życie nowelizacji".

W innej poprawce Senat uznał, że do kompetencji samorządów zawodowych architektów, inżynierów budownictwa oraz urbanistów należy także uznawanie kwalifikacji zawodowych cudzoziemców niebędących obywatelami państw członkowskich.

Izba rozszerzyła obowiązek poinformowania właściwego oddziału Zakładu Ubezpieczeń Społecznych o świadczeniu usług transgranicznych także na inżynierów budownictwa i urbanistów. W myśl przepisów przyjętych przez Sejm obowiązek ten dotyczy tylko architektów.

Poprawkami wprowadzonymi przez Senat do ustawy o zmianie ustawy o samorządach zawodowych architektów, inżynierów budownictwa oraz urbanistów oraz ustawy - Prawo budowlane zajmie się teraz Sejm.

Wprowadzenie 3 poprawek do nowelizacji ustawy rekomendowała Izbie Komisja Gospodarki Narodowej. Takie samo stanowisko zajęli senatorowie na posiedzeniu plenarnym, przyjmując ustawę z tymi zmianami, głównie o charakterze porządkującym i redakcyjnym.

Rozpatrywana ustawa nie budziła żadnych kontrowersji w Sejmie i została uchwalona zdecydowaną większością głosów. Zasadniczym jej celem jest stworzenie podstawy prawnej do tworzenia przez izby gospodarcze terenowych jednostek organizacyjnych posiadających osobowość prawną. Nowelizacja modyfikuje też przepisy dotyczące organów izby gospodarczej, przewidując możliwość zastąpienia walnego zgromadzenia jej członków zgromadzeniem delegatów, jeżeli liczba członków przekroczy określoną statutem liczbę.

Nowelizacja wróci teraz do Sejmu.

Ustawa o zmianie ustawy - Prawo o ustroju sądów powszechnych oraz niektórych innych ustaw to projekt poselski. Zawiera zmiany legislacyjne, mające zastąpić rozwiązanie wprowadzone ustawą z 29 czerwca ub.r. o zmianie ustawy - Prawo o ustroju sądów powszechnych, która utworzyła instytucję tak zwanego awansu poziomego, polegającego na ustanowieniu dodatkowych stanowisk sędziowskich: sędziego sądu okręgowego w sądzie rejonowym oraz sędziego sądu apelacyjnego w sądzie okręgowym. Nowelizacja uchwalona przez Sejm 8 października br. wprowadza odejście od idei tego awansu. Stanowi to odzwierciedlenie stanowiska rządu, który już procedował w tym zakresie, ale ustawa została zawetowana przez prezydenta.

Rozpatrywany projekt poselski został pozytywnie oceniony przez rząd. Jak stwierdził na posiedzeniu plenarnym Senatu podsekretarz stanu w Ministerstwie Sprawiedliwości Jacek Czaja, "ten kierunek zmian dokładnie odzwierciedla ideę, która, zdaniem rządu, powinna być przywrócona, czyli ideę awansu bazującego na ocenie kwalifikacji sędziego, a nie tylko związanego z upływem czasu" .

Senat wprowadził dwie poprawki do ustawy - Prawo o ustroju sądów powszechnych oraz niektórych innych ustaw. W toku prac legislacyjnych Izba wiele uwagi poświęciła przestrzeganiu zasady ochrony praw nabytych. Za uzasadnione uznała zatem zachowanie przez sędziów i prokuratorów prawa do wynagrodzenia, nabytego na podstawie ustawy z 29 czerwca ub.r. o zmianie ustawy - Prawo o ustroju sądów powszechnych i niektórych innych ustaw. W ocenie Senatu jednak do katalogu praw nabytych sędziów i prokuratorów, którzy awansowali w trybie tzw. awansu poziomego, należy zaliczyć nie tylko wyższe wynagrodzenie, ale również stanowisko, które objęli w drodze tego awansu. I taką poprawkę do nowelizacji wprowadził Senat.

W drugiej z nich Izba postanowiła zlikwidować bezpodstawne, jej zdaniem, zróżnicowanie sytuacji prawnej sędziów i prokuratorów, którzy przed wejściem w życie uchwalonej ustawy w terminie złożyli wnioski. Obowiązujące przepisy nie zakreślały terminów składania wniosków, ani też terminów ich rozpoznania. "Tryb i czas rozpoznania wniosku nie może być kryterium różnicującym sytuację prawną sędziów i prokuratorów" - stwierdzono w uzasadnieniu uchwały. Senat stanął na stanowisku, że rozpoczęte postępowania w sprawie tzw. awansu poziomego powinny być dokończone, wymaga tego bowiem zasada demokratycznego państwa prawnego.

Izba zwróciła przy tym uwagę na wymóg tworzenia stabilnych i pewnych norm prawnych, a w razie zmiany prawa - "formułowania odpowiednich przepisów przejściowych w taki sposób, aby ewentualna ingerencja w ukształtowane ekspektatywy nabycia praw nie spotkała się z zarzutem niekonstytucyjności".

Poprawki Senatu musi rozpatrzyć Sejm.

Nowelizację, stanowiącą projekt rządowy, Sejm uchwalił 10 października br. Jej celem jest uzupełnienie implementacji dyrektywy 2000/31/WE z  8 marca 2000 r. w sprawie niektórych aspektów prawnych usług w ramach społeczeństwa informacyjnego, a w szczególności handlu elektronicznego. Ustawa sejmowa doprecyzowuje definicję świadczenia usługi drogą elektroniczną, ustanawia obowiązek powołania tak zwanych punktów kontaktowych dla administracji oraz dla usługodawców i usługobiorców. Określa też prawo właściwe dla świadczenia usług drogą elektroniczną przez usługodawców mających siedzibę w państwie członkowskim Unii Europejskiej oraz państwach Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu.

Komisja Gospodarki Narodowej, reprezentowana na posiedzeniu plenarnym przez senatora Stanisława Jurcewicza, zaproponowała dwie poprawki do nowelizacji.

Podsekretarz stanu w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych i Administracji Witold Drożdż stwierdził, że z uwagi na czysto legislacyjny charakter ich uwzględnienie w żaden sposób  nie wpłynie na cel założony przy przygotowaniu projektu. Poinformował także, że w toku prac nad nim eksperci zasygnalizowali inne kwestie wymagające regulacji, m.in. zagadnienia z zakresu prawa telekomunikacyjnego, ochrony danych osobowych. Minister spraw wewnętrznych podjął zatem decyzję o zainicjowaniu odpowiednich prac legislacyjnych.

Senat zdecydował o wniesieniu do tekstu nowelizacji dwóch poprawek, zaprezentowanych w stanowisku komisji gospodarki. W jednej z nich Izba wprowadziła precyzyjne odwołanie się do siedziby oddziału przedsiębiorcy zagranicznego wykonującego działalność gospodarczą na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Druga zmiana ma na celu prawidłowe umieszczenie w strukturze ustawy przepisów o charakterze ustrojowym, tworzących punkty kontaktowe dla administracji oraz dla usługodawców i usługobiorców.

Nowelizacja ustawy o świadczeniu usług drogą elektroniczną wróci do Sejmu.

Projektowana ustawa stanowi wykonanie obowiązku dostosowania systemu prawa do wyroku Trybunału Konstytucyjnego z 8 października ub.r. stwierdzającego niezgodność z konstytucją art. 31 ust. 1 ustawy z 23 lipca 2003 r. o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami.

Zakwestionowany przepis przewiduje, iż osoba fizyczna lub jednostka organizacyjna zamierzająca realizować roboty budowlane przy zabytku lub zalesienia na terenie, na którym on się znajduje, jest obowiązana pokryć koszty badań archeologicznych oraz ich dokumentacji. Oznacza to, iż inwestorzy bez zagwarantowania jakiejkolwiek pomocy ze strony państwa i przy braku mechanizmów kompensacyjnych są zobligowani do finansowania badań archeologicznych: odkrycia, rozpoznania, udokumentowania i zabezpieczenia zabytku i ich dokumentacji.

Inny przepis ustawy przewiduje wprawdzie, że właściciel zabytku wpisanego do rejestru albo posiadający go w trwałym zarządzie może się ubiegać o udzielenie dotacji celowej z budżetu państwa na dofinansowanie prac konserwatorskich, restauratorskich lub robót budowlanych przy tym zabytku. Dotyczy to jednak tylko zabytków wpisanych do rejestru, wspomniana dotacja nie obejmuje wszystkich kosztów, do których pokrycia zobowiązany jest inwestor, np. koszów dokumentacji badań, a o dofinansowanie można się tylko ubiegać, właściwy organ natomiast może je przyznać, a nie musi.

W konsekwencji inwestor niedysponujący wystarczającymi funduszami nie będzie w stanie wywiązać się z obowiązku pokrycia kosztów prac służących ochronie danego zabytku, a zatem nie uzyska np. pozwolenia wojewódzkiego konserwatora zabytków na przeprowadzenie robót budowlanych, a co za tym idzie - również pozwolenia na budowę. Zostanie zatem ograniczona jego możliwość korzystania z gruntu, do którego przysługuje mu tytuł prawny. W obowiązującej dotychczas ustawie państwo zostało zwolnione z finansowej troski o zachowanie dziedzictwa archeologicznego. Przewidziano dla niego tylko fakultatywną możliwość współfinansowania. W praktyce więc koszty zostały przerzucone na pewną grupę osób.

Mając zatem na uwadze konieczność wykonania wyroku Trybunału Konstytucyjnego, kierując się brzmieniem sentencji wyroku oraz motywami jego uzasadnienia, Komisja Ustawodawcza oraz Komisja Kultury i Środków Przekazu zaproponowały, aby znowelizować ustawę o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami.

Projekt senacki przewiduje m.in., że w wypadkach określonych w art. 31 ust. 1 ustawy udzielenie dotacji na dofinansowanie badań archeologicznych i ich dokumentacji jest obowiązkiem administracji rządowej, jeżeli przeprowadzenie tych badań jest niezbędne dla ochrony zabytków. Dotacja może być udzielona, jeśli koszt planowanych badań archeologicznych i ich dokumentacji będzie wyższy niż 2% kosztów planowanych robót budowlanych lub zalesień. Wysokość dotacji na dofinansowanie badań archeologicznych i ich dokumentacji jest równa różnicy pomiędzy kosztami planowanych badań archeologicznych i ich dokumentacji a kosztami stanowiącymi 2% kosztów planowanych działań, o których mowa w art. 31 ust. 1.

Projekt wyłącza możliwość udzielenia dotacji, gdy podmiotem prowadzącym badania archeologiczne jest jednostka organizacyjna zaliczona do sektora finansów publicznych, z wyłączeniem jednostek samorządu terytorialnego, a także gdy badania te będą realizowane z wykorzystaniem środków finansowych Unii Europejskiej, Mechanizmu Finansowego Europejskiego Obszaru Gospodarczego lub Norweskiego Mechanizmu Finansowego.

Dotacja zostanie zwrócona w całości albo w części wraz z odsetkami, w wypadku gdy koszty poniesione na przeprowadzenie badań archeologicznych i wykonywanie ich dokumentacji nie będą wyższe niż 2% kosztów poniesionych na prace inwestycyjne lub różnica pomiędzy kosztami poniesionymi na przeprowadzenie badań archeologicznych i wykonanie ich dokumentacji a kosztami stanowiącymi 2% kosztów poniesionych na prace inwestycyjne będzie mniejsza niż wysokość udzielonej dotacji.

Dotacja będzie podlegała zwrotowi, wraz z odsetkami, również wtedy, gdy inwestor nie rozliczy dotacji w ciągu 5 lat od dnia zawarcia umowy w sprawie udzielania dotacji, lub gdy dokumentacja badań archeologicznych nie zostanie przekazana wojewódzkiemu konserwatorowi zabytków w ciągu 3 lat od dnia wydania pozwolenia na przeprowadzenie badań archeologicznych.

Ustawa spowoduje konieczność udziału Skarbu Państwa we współfinansowaniu badań archeologicznych i ich dokumentacji. Jest zgodna z prawem Unii Europejskiej.

Senatorowie jednomyślnie, 95 głosami, zdecydowali o przyjęciu projektu ustawy o zmianie ustawy o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami i wniesieniu go do Sejmu. Postanowiono, że senator Marek Trzciński będzie reprezentował Senat w dalszych pracach nad ustawą.

Projekt został wniesiony przez grupę senatorów. Jego założenia przedstawił sprawozdawca Komisji Ustawodawczej, Komisji Spraw Emigracji i Łączności z Polakami za Granicą oraz Komisji Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej senator Andrzej Person.

Stanowisko strony rządowej przedstawił podsekretarz stanu w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych i Administracji Piotr Stachańczyk.

Ponieważ w trakcie dyskusji senatorowie: Piotr Zientarski, Bronisław Korfanty, Roman Ludwiczuk, A. Person, Piotr Ł.J. Andrzejewski i Zbigniew Cichoń, zgłosili poprawki o charakterze legislacyjnym, marszałek skierował projekt ustawy do Komisji Ustawodawczej, Komisji Spraw Emigracji i Łączności z Polakami za Granicą oraz do Komisji Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej.

Drugie czytanie tego projektu odbyło się na 19. posiedzeniu Senatu, 16 października br. Senat po przeprowadzeniu dyskusji skierował projekt ustawy do Komisji Ustawodawczej, Komisji Rodziny i Polityki Społecznej, Komisji Praw Człowieka i Praworządności, aby ustosunkowały się do zgłoszonych w toku dyskusji wniosków i przygotowały dodatkowe sprawozdanie w tej sprawie. Przedstawiła je sprawozdawczyni połączonych komisji senator Grażyna Sztark.

Poinformowała ona, że połączone komisje rozpatrzyły i pozytywnie zaopiniowały poprawki do projektu ustawy o zmianie ustawy o Policji, ustawy o Służbie Celnej, ustawy o Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznej oraz Agencji Wywiadu i ustawy o Centralnym Biurze Antykorupcyjnym.

W ustawie z  24 maja 2002 r. o Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego oraz Agencji Wywiadu dodaje się przepisy dotyczące funkcjonariusza ojca w okresie korzystania przez niego z urlopu macierzyńskiego. Funkcjonariuszowi zwolnionemu w czasie urlopu wychowawczego do końca okresu, na który ten urlop został udzielony, przysługuje świadczenie pieniężne wypłacane na zasadach obowiązujących przy wypłaceniu zasiłku wychowawczego oraz inne uprawnienia przewidziane dla pracowników zwalnianych z pracy w czasie urlopu wychowawczego z przyczyn niedotyczących pracowników.

Dodano też nowy przepis: "Funkcjonariuszowi przysługują uprawnienia pracownika związane z rodzicielstwem określone w kodeksie pracy, jeżeli przepisy niniejszej ustawy nie stanowią inaczej. Jeżeli oboje rodzice lub opiekunowie są funkcjonariuszami, z uprawnień może korzystać tylko jedno z nich." I kolejny: "Funkcjonariuszowi nie przysługuje prawo złożenia wniosku o obniżenie wymiaru czasu służby w okresie, w którym mógłby korzystać z urlopu wychowawczego".

Funkcjonariusze służb mundurowych: policjanci, funkcjonariusze Służby Celnej oraz funkcjonariusze Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego oraz Agencji Wywiadu, w zależności od miejsca pracy i płci mają zróżnicowany dostęp do uprawnień rodzicielskich. W opinii inicjatorów projektu, nie ma to racjonalnego uzasadnienia. Treść konstytucji, postanowienia obowiązującego Polskę jako członka UE prawa wspólnotowego, a także ratyfikowane umowy międzynarodowe obligują do równego traktowania pracowników. Odpowiednie przepisy w tym zakresie zostały już implementowane do kodeksu pracy. Celem tej ustawy jest zrównanie uprawnień rodzicielskich funkcjonariuszy z uprawnieniami rodzicielskimi pracowników, gwarantowanych przepisami ustawy z 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy.

Senatorowie na posiedzeniu plenarnym poparli projekt ustawy o zmianie ustawy o Policji, ustawy o Służbie Celnej i ustawy o Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego oraz Agencji Wywiadu. Senat podjął też, 93 głosami, uchwałę w sprawie wniesienia do Sejmu tego projektu ustawy. Senator G. Sztark upoważniono do reprezentowania Izby w dalszych pracach nad tym projektem.

• ustawę o zmianie ustawy o podatku od spadków i darowizn,
• ustawę o zmianie ustawy o rachunkowości,
• ustawę o zmianie ustawy o Bankowym Funduszu Gwarancyjnym oraz o zmianie innych ustaw,
• ustawę o zmianie ustawy o ochronie gruntów rolnych i leśnych,
• ustawę o zmianie ustawy - Prawo budowlane,
• ustawę o zmianie ustawy o finansowaniu Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego z budżetu państwa.

• projekt ustawy o zmianie ustawy - Kodeks pracy.

Oświadczenia złożyli senatorowie: Zbigniew Cichoń, Zbigniew Romaszewski, Stanisław Gorczyca, Rafał Muchacki, Krzysztof Kwiatkowski, Maciej Grubski, Stanisław Iwan, Piotr Wach, Witold Kowalski, Jan Olech, Marek Konopka, Andrzej Szewiński, Wojciech Skurkiewicz, Stanisław Bisztyga, Jan Wyrowiński, Władysław Dajczak, Stanisław Karczewski, Henryk Woźniak, Stanisław Kogut, Andrzej Owczarek, Eryk Smulewicz, Piotr Zientarski, Andrzej Misiołek, Stanisław Zając, Tadeusz Skorupa, Andrzeja Person, Ryszard Bender, Tadeusz Gruszka, Grzegorz Wojciechowski, Jan Dobrzyński, Zdzisław Pupa, Roman Ludwiczuk, Piotr Kaleta, Czesław Ryszka, Michał Wojtczak, Józef Bergier, Małgorzata Adamczak, Waldemar Kraska.