Porządek posiedzenia Izby obejmował:

• stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy - Prawo o aktach stanu cywilnego oraz ustawy o opłacie skarbowej,

• stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy o ochronie przyrody oraz niektórych innych ustaw,

• stanowisko Senatu w sprawie ustawy o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko,

• stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy o ewidencji ludności i dochodach osobistych oraz niektórych innych ustaw,

• stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy o ochronie granicy państwowej oraz niektórych innych ustaw,

• stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy - Prawo bankowe,

• stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy o emeryturach i rentach w Funduszu Ubezpieczeń Społecznych,

• stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy o pomocy publicznej i restrukturyzacji publicznych zakładów opieki zdrowotnej,

• stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy o kulturze fizycznej,

• stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy o Inspekcji Weterynaryjnej,

• stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy o izbach morskich,

• stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy o zasadach przekazywania zakładowych budynków mieszkalnych przez przedsiębiorstwa państwowe,

• drugie czytanie projektu ustawy o zmianie ustawy o transporcie drogowym,

• drugie czytanie projektu ustawy o zmianie ustawy - Prawo o ruchu drogowym oraz ustawy o transporcie drogowym,

• drugie czytanie projektu ustawy o zmianie ustawy - Prawo ruchu drogowego,

• drugie czytanie projektu ustawy o zmianie ustawy - Prawo o ustroju sądów powszechnych,

• informacja Rady Ministrów o udziale Rzeczypospolitej Polskiej w pracach Unii Europejskiej w okresie styczeń-czerwiec 2008 roku (podczas Prezydencji słoweńskiej),

zmiany w składzie komisji senackich.

Senat wprowadził poprawki do rozpatrywanej nowelizacji. Jej celem jest przede wszystkim wdrożenie dyrektywy Rady 79/409/EWG z 2 kwietnia 1979 r. w sprawie ochrony dzikiego ptactwa, tzw. dyrektywy ptasiej, oraz dyrektywy Rady 92/43/EWG z 21 maja 1992 r. w sprawie ochrony siedlisk przyrodniczych oraz dzikiej fauny i flory, tzw. dyrektywy siedliskowej. Komisja Europejska wnosiła od dłuższego czasu zastrzeżenia, wskazujące na naruszanie przez Polskę prawa wspólnotowego. Niezrealizowanie postulatów Komisji Europejskiej groziłoby Polsce skierowaniem wniosku do Trybunału Sprawiedliwości.

Ponadto celem nowelizacji jest usprawnienie zarządzania obszarami Natura 2000 oraz zapewnienie właściwego nadzoru przez organ wydający decyzje w sprawie reglamentacji korzystania z zasobów środowiska, a także zmniejszenie kosztów zarządzania tymi obszarami. Wprowadzone zmiany mają służyć uporządkowaniu dotychczasowych przepisów dotyczących trybu wyznaczania obszarów Natura 2000 oraz wprowadzeniu nowego systemu planowania ich ochrony. Dodano na przykład przepisy w sprawie utworzenia nowych narzędzi ochrony - planów zadań ochronnych.

Kolejna zmiana to przekazanie dotychczasowych kompetencji wojewody, przewidzianych ustawą o ochronie przyrody, regionalnemu dyrektorowi ochrony środowiska. Nowela przewiduje też uszczegółowienie przepisów dotyczących zezwoleń na odstępstwa od zakazów obowiązujących na terenie parku narodowego i w rezerwatach przyrody oraz przyjęcie rozwiązania, że zezwolenia takie w wypadku obszaru rezerwatu przyrody będzie wydawał generalny dyrektor ochrony środowiska.

Nowelizacja zapewnia też generalnemu dyrektorowi ochrony środowiska, regionalnym dyrektorom ochrony środowiska oraz dyrektorom parków narodowych - w celu sporządzenia planów ochrony, planów zadań ochronnych, monitoringu i wykonywania kontroli na obszarach Natura 2000 - nieodpłatny dostęp do bazy danych ewidencji gruntów i budynków.

W ustawie przyjęto rozwiązanie, że jeśli przeprowadzono ocenę oddziaływania przedsięwzięcia na środowisko, w trakcie której uzgodniono realizację przedsięwzięcia z regionalnym dyrektorem ochrony środowiska, do tej inwestycji nie stosuje się przepisu, mówiącego o obowiązku uzgodnienia z wojewodą, w odniesieniu do obszarów objętych ochroną na podstawie przepisów o ochronie przyrody, decyzji w sprawie ustalenia lokalizacji inwestycji celu publicznego oraz decyzji o warunkach zabudowy.

Senat ograniczył możliwość odstąpienia od przeprowadzania strategicznej oceny oddziaływania na środowisko przy niewielkich zmianach już przyjętych dokumentów. Sejm dał taką możliwość w odniesieniu do przedsięwzięć dotyczących jednego powiatu; senatorowie chcą, żeby dotyczyło to tylko jednej gminy.

Do momentu wybrania nowych osób na regionalnych dyrektorów ochrony środowiska, funkcje te będą sprawować obecni wojewódzcy konserwatorzy ochrony przyrody. Generalnym dyrektorem ochrony środowiska przez pierwsze 6 miesięcy ma być główny konserwator przyrody.

W trakcie debaty pewne kontrowersje budziło tworzenie tego nowego urzędu - generalnego dyrektora ochrony środowiska. Wiceminister środowiska M. Trzeciak przypominał jednak, że środki na generalną i regionalne dyrekcje są rozproszone, a obecnie zostaną skupione w nowej instytucji. Podkreślał, że zyskiem z wydania tych pieniędzy będzie skuteczne wykorzystanie unijnych funduszy na inwestycje - ok. 200 mld zł z UE w ciągu najbliższych 5 lat.

Komisja Rolnictwa i Ochrony Środowiska, której stanowisko przedstawił Izbie senator Michał Wojtczak, zaproponowała 26 poprawek do ustawy, głównie o charakterze legislacyjnym i redakcyjnym. Podczas debaty swoje propozycje zmian zgłaszali również senatorowie. Ostatecznie Izba zaakceptowała 28 poprawek do nowelizacji.

Nowelizacja wróci teraz do Sejmu.

Senat wprowadził również poprawki do ustawy o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko.

W tym wypadku również zasadniczym powodem podjęcia prac nad nowelizacją była konieczność wywiązania się Polski ze zobowiązań wobec Wspólnot Europejskich przy licznych zastrzeżeniach Komisji Europejskiej do polskiego rządu. Ustawa ma wyeliminować wszystkie te nieprawidłowości i naruszenia prawa wspólnotowego. Jej zasadniczym celem jest implementowanie do prawa polskiego aż sześciu dyrektyw wspólnotowych.

Ustawa o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie zmierza do kompleksowego uregulowania wszelkich kwestii związanych z udostępnianiem informacji o środowisku i jego ochronie, udziałem społeczeństwa w ochronie środowiska, strategiczną oceną oddziaływania na środowisko, oceną oddziaływania przedsięwzięcia na środowisko oraz na obszar Natura 2000 i postępowaniem w sprawie transgranicznego oddziaływania na środowisko. Reguluje także zobowiązania różnych organów, wynikające z zakresu jej działania. W dużym stopniu realizacja tej ustawy polega na przeniesieniu szeregu spraw zapisanych wcześniej w ustawie - Prawo ochrony środowiska.

Przedstawiając stanowisko Komisji Rolnictwa i Ochrony Środowiska, senator Michał Wojtczak podkreślił, że ustawa bardzo jasno i precyzyjnie mówi o powszechnym dostępie do informacji na temat środowiska. Określa, kto i na jakich zasadach ma prawo dostępu do tych informacji. Precyzuje także obowiązki, jakie nałożone są na poszczególne organy administracyjne w związku z udostępnianiem tych informacji. Określa tryb konsultacji społecznych. Wprowadza zatem dialog społeczny pomiędzy organami administracji, społeczeństwem i beneficjentami decyzji, które przez te organy administracyjne są wydawane.

Zmiany przepisów mają pozwolić na skuteczne wykorzystanie przez Polskę środków unijnych, m.in. na budowę dróg. Zakładają też zapewnienie obywatelom informacji o planach związanych z inwestycjami wpływającymi na środowisko.

Po debacie i w wyniku kolejnych głosowań Izba zaakceptowała wprowadzenie aż 59 poprawek do ustawy (46 spośród nich to propozycje Komisji Rolnictwa i Ochrony Środowiska).

Senat m.in. ograniczył możliwość odstąpienia od przeprowadzania strategicznej oceny oddziaływania na środowisko przy niewielkich zmianach już przyjętych dokumentów. Sejm dał taką możliwość w wypadku przedsięwzięć dotyczących jednego powiatu, Izba wyższa - tylko w odniesieniu do jednej gminy.

Jak napisano w uzasadnieniu uchwały, w przekonaniu Senatu istotnym aspektem ustawy jest udostępnianie społeczeństwu jak największej liczby danych na temat ochrony środowiska. Dlatego m.in. wprowadzono poprawkę, obligującą organ do podania do publicznej wiadomości, bez zbędnej zwłoki, informacji o odstąpieniu od przeprowadzenia strategicznej oceny oddziaływania na środowisko.

Ponadto Senat postanowił m.in. rozszerzyć zakres stosowania obowiązkowego zapobiegania, ograniczania oraz monitorowania oddziaływania przedsięwzięcia na środowisko. W tym celu wprowadził ten obowiązek jako obligatoryjny w wypadku decyzji: o środowiskowych uwarunkowaniach, o pozwoleniu na budowę, o zatwierdzeniu projektu budowlanego, o pozwoleniu na wznowienie robót budowlanych, o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej oraz w sytuacji, gdy będzie to potrzebne do oceny oddziaływania przedsięwzięcia na obszar Natura 2000.

Teraz ustawa wraz z poprawkami trafi ponownie do Sejmu.

Senat uchwalił 17 poprawek do nowelizacji ustawy o ewidencji ludności i dowodach osobistych. Nowelizacja obejmuje zmiany czterech ustaw - zasadnicza jej część dotyczy ustawy o ewidencji ludności i dowodach osobistych, pozostałe zmiany są konsekwencjami lub pozostają w związku z nowelizacją tej ustawy.

Pierwsza z nich uzupełnia katalog państw, których granice może przekraczać obywatel Polski na podstawie dowodu osobistego, o Republikę Chorwacji oraz Bośnię i Hercegowinę, gdyż podjęły one jednostronnie odpowiednią decyzję w tej kwestii.

Kolejna zmiana wprowadzona w nowelizacji nakłada na organy wskazane w przepisie obowiązek informowania organu gminy, który wydał dowód osobisty, o zmianach dotyczących stanu cywilnego obywateli. W innym przepisie wskazane tam organy zostają zobowiązane do informowania organu gminy, który wydał dowód osobisty, o utracie dowodu osobistego przez jego posiadacza. Umożliwi to bieżącą aktualizację danych zawartych w ewidencjach wydanych i unieważnionych dowodów osobistych.

Nowelizacja doprecyzowuje, jakie dane należy umieszczać w dowodzie osobistym - jego serię i numer, wzrost określany w centymetrach, a także adres zamieszkania, ale tylko wtedy, gdy znajduje się on na terytorium Polski.

Szczegółowo określa też terminy unieważniania dowodu osobistego i uniezależnia to od faktycznego zwrotu dokumentu organowi, który go wystawił. Ustawa zmienia również nazwę "ewidencja wydanych i utraconych dowodów osobistych" na "ewidencję wydanych i unieważnionych dowodów osobistych".

Bardzo istotne zmiany dotyczą przepisów regulujących udostępnianie danych ze zbiorów meldunkowych, zbioru PESEL oraz ewidencji wydanych i unieważnionych dowodów osobistych. Ustawa umożliwia składanie wniosków i udostępnianie danych w formie elektronicznej, wprowadza nową formę udostępniania danych - za pomocą urządzeń teletransmisji danych w drodze weryfikacji. Ustanawia podstawy i formułuje zasady pobierania opłat za udostępnianie tych danych.

Wprowadza również uprawnienie dla ministra właściwego do spraw wewnętrznych do przeprowadzania kontroli podmiotów korzystających z dostępu do danych zawartych w zbiorze PESEL oraz ogólnokrajowej ewidencji wydanych i unieważnionych dowodów osobistych w zakresie spełniania przez nie ustawowych wymogów koniecznych do uzyskania zgody na udostępnianie danych w drodze weryfikacji.

Obie komisje senackie zajmujące się tą nowelizacją: Praw Człowieka i Praworządności oraz Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej, zaproponowały wprowadzenie do niej szeregu poprawek, głównie o charakterze redakcyjnym i doprecyzowującym.

Wśród ważnych zmian znalazła się propozycja wprowadzenia przepisu, określającego formę, w jakiej udostępniane będą dane ze zbiorów: meldunkowych, PESEL oraz wydanych i unieważnionych dowodów osobistych.

Inna senacka poprawka stanowi, że niektóre podmioty wymienione w przepisie mogą występować o udostępnienie danych na podstawie uproszczonego wniosku. Poprawka zawiera również upoważnienie dla ministra właściwego do spraw wewnętrznych do określenia w rozporządzeniu wzoru takiego wniosku.

Nowelizacja ponownie będzie rozpatrywana w Sejmie.

Nowelizacja ustawy o ochronie granicy państwowej, do której Senat wprowadził trzy poprawki, zapewniające jej spójność legislacyjną, przewiduje, że kraje, których granice są granicami zewnętrznymi Unii Europejskiej, w trudnych sytuacjach będą mogły uzyskać pomoc unijnych zespołów szybkiej interwencji.

Zmiany w przepisach były podyktowane koniecznością dostosowania polskiego prawa do rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady Europejskiej w tej sprawie. Wiąże się to z obecnością Polski w strefie Schengen, w której zniesione są kontrole osób, przekraczających granice między państwami członkowskimi.

Zgodnie z nowelizacją, zespoły szybkiej interwencji, złożone z funkcjonariuszy granicznych innych państw członkowskich UE, będą tworzone w ramach Agencji Zarządzania Współpracą Operacyjną na Zewnętrznych Granicach Państw Członkowskich Unii Europejskiej (Agencja Frontex), zajmującej się ochroną granic Unii. Będą wspierać kraje członkowskie np. w sytuacji masowego napływu do nich obywateli państw trzecich, usiłujących przedostać się nielegalnie do innego kraju Unii.

W nowelizacji ustawy o ochronie granicy państwowej zaproponowano, aby w imieniu Rzeczypospolitej Polskiej minister właściwy do spraw wewnętrznych - na wniosek komendanta głównego Straży Granicznej - występował o oddelegowanie zespołu szybkiej interwencji do działań na polskiej granicy zewnętrznej do Agencji Frontex.

Komendant główny Straży Granicznej będzie ponadto wykonywał zadania krajowego punktu kontaktowego z Agencją Frontex oraz uzgadniał plan operacyjny, określający szczegółowe warunki oddelegowania zespołów szybkiej interwencji na granicy na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. On też zdecyduje o tym, czy strażnicy graniczni mają się znaleźć w zespołach. Będą do nich delegowani funkcjonariusze wchodzący w skład krajowej rezerwy ekspertów. Jej skład także określi komendant główny Straży Granicznej.

Koszty tworzenia zespołów ma pokrywać Agencja Frontex. Będzie też organizowała szkolenia i ćwiczenia dla funkcjonariuszy wchodzących w skład rezerwy interwencyjnej.

Zmiana ustawy o broni i amunicji wynika z konieczności wyłączenia spod jej rygorów broni i amunicji stanowiących uzbrojenie funkcjonariuszy straży granicznych państw Unii Europejskiej, wykonujących na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zadania w ramach zespołów szybkiej interwencji.

Nowelizacja wróci teraz do Sejmu.

Izba przyjęła bez poprawek nowelizację ustawy - Prawo bankowe. Ustawa reguluje sprawy dotyczące dostępu organów ścigania karnego do informacji stanowiących tajemnicę bankową. Zakłada większy dostęp policji i prokuratury do informacji bankowych związanych z przestępstwami gospodarczymi i wykroczeniami drogowymi.

Nowe przepisy mają pozwolić prokuraturze na uzyskiwanie informacji dotyczących osób prowadzących jednoosobową działalność gospodarczą. Przyjmując te zmiany, rząd, który przygotował nowelizację, podkreślał, że firmy rejestrowane przez osoby fizyczne były wykorzystywane m.in. przez mafię paliwową; obowiązujące prawo bankowe uniemożliwiało śledczym dostęp do takich informacji przed postawieniem zarzutów danej osobie.

Dane te są konieczne do analizy przepływu pieniędzy między firmami handlującymi komponentami i paliwami. Obowiązek udzielenia przez bank informacji ma dotyczyć wyłącznie informacji o działalności gospodarczej danej osoby.

Inne zapisy nowelizacji dotyczą uzyskiwania przez policję lub straż gminną bądź miejską informacji o sprawcach wykroczeń drogowych lub przestępstw, jeśli pojazd jest zabezpieczeniem wierzytelności banku.

Nowe przepisy pozwalają też bankom kierować informacje o podejrzeniu popełnienia przestępstwa do policji czy innych organów prowadzących postępowanie przygotowawcze bezpośrednio, bez pośrednictwa prokuratury. Zgodnie z intencjami rządu, pozwoli to na skrócenie i przyspieszenie postępowania dotyczącego np. użycia skradzionych kart bankomatowych czy ich nielegalnego kopiowania.

Policja lub inny właściwy organ ścigania będą też miały możliwość bezpośredniego, bez pośrednictwa prokuratora, żądania od banków uzupełnienia informacji związanych ze zgłoszonymi przestępstwami, co przyspieszy tok postępowania.

Nowelizacja zwalnia też prokuraturę, policję i inne organy od opłat za informacje udzielane przez bank w związku z prowadzonymi postępowaniami w sprawach przestępstw i wykroczeń.

Nad ustawą o zmianie ustawy - Prawo bankowe pracowały dwie komisje: Praw Człowieka i Praworządności oraz Gospodarki Narodowej. Obie wniosły o jej przyjęcie bez poprawek. Takie też stanowisko zajęła Izba: 89 senatorów było za, a jeden wstrzymał się od głosu.

Nowelizacja trafi teraz do podpisu prezydenta.

Senatorowie takim samym stosunkiem głosów (89 za, jeden wstrzymujący się) opowiedzieli się za przyjęciem bez poprawek ustawy o zmianie ustawy o pomocy publicznej i restrukturyzacji publicznych zakładów opieki zdrowotnej. Zmierza ona do wykorzystania pozostałej na 31 marca br. kwoty 246 mln zł, przeznaczonej na pożyczki i zwiększenie pożyczek z budżetu państwa, przewidzianych na podstawie ustawy. Dzięki nowelizacji zakłady opieki zdrowotnej będą mogły otrzymać pożyczki z Banku Gospodarstwa Krajowego.

Ustawa adresowana jest do publicznych zakładów opieki zdrowotnej, prowadzonych w formie samodzielnych publicznych zakładów opieki zdrowotnej, oraz jednostek badawczo-rozwojowych, które uzyskały ostateczną decyzję o warunkach restrukturyzacji, do zakładów, które zakończyły proces restrukturyzacji, a środki z pożyczki mogłyby przeznaczyć na pokrycie wydatków związanych z uregulowaniem zobowiązań objętych restrukturyzacją, a także do tych, które nie mają zaległości w spłacie zobowiązań i nie podlegały restrukturyzacji finansowej.

Zakład, który chce skorzystać z nowych przepisów, w dniu złożenia wniosku o udzielenie pożyczki musi spełniać warunki określone ustawą oraz wydatkować środki pochodzące z pożyczki wyłącznie na cele wskazane w ustawie.

Środki uzyskane dzięki pożyczce zoz może przeznaczyć na: spłatę należności z tytułu zobowiązań wobec pracowników, spłatę należności i odsetek za zwłokę z tytułu zobowiązań publicznoprawnych, nieobjętych postępowaniem restrukturyzacyjnym, które przed dniem wydania decyzji o zakończeniu restrukturyzacji zostały rozłożone na raty albo terminy ich zapłaty zostały odroczone, czy też spłatę pożyczki udzielonej przez podmiot, który utworzył zakład. Zoz-om, które nie zakończyły procesu restrukturyzacji, zaciągnięta pożyczka ma umożliwić spłatę zaległych zobowiązań.

Nowelizacja czeka na podpis prezydenta.

Senatorowie przyjęli nowelizację ustawy o kulturze fizycznej, wprowadzając do niej cztery poprawki.

Ustawa poszerza krąg osób uprawnionych do świadczenia pieniężnego z budżetu państwa, przysługującego reprezentantom Polski za zdobycie medalu na zimowych lub letnich igrzyskach paraolimpijskich oraz igrzyskach głuchych. Zgodnie z nowelizacją, prawo do świadczenia przysługuje reprezentantom Polski, którzy przed 1992 r. zdobyli co najmniej jeden medal na zawodach sportowych osób niepełnosprawnych oraz przed 2001 r. - co najmniej jeden medal na zawodach sportowych osób głuchych. Warunkiem jest jednak, aby w danej konkurencji startowały co najmniej cztery zespoły albo brało w nich udział sześciu zawodników reprezentujących co najmniej cztery kraje.

Nowelizację rozpatrywała Komisji Nauki, Edukacji i Sportu. Przedstawiając jej stanowisko Izbie, senator Józef Bergier zaproponował wprowadzenie
czterech poprawek. Dwie zmierzały do rezygnacji z warunku udziału w danej konkurencji co najmniej czterech zespołów albo sześciu zawodników reprezentujących co najmniej cztery kraje. Pozostałe dwie poprawki, o charakterze redakcyjno-doprecyzowującym, służą ujednoliceniu terminologii ustawy oraz eliminacji zbędnych odesłań.

Senat podzielił opinię komisji, uznając za konieczne rozszerzenie katalogu osób uprawnionych do świadczenia pieniężnego za zdobycie medalu na zawodach sportowych rangi igrzysk paraolimpijskich, odbywających się przed 1992 r., i na zawodach sportowych rangi igrzysk głuchych, rozgrywających się przed 2001 r. W uzasadnieniu uchwały podkreślono, że prawo do świadczenia powinno przysługiwać wszystkim medalistom tych zawodów bez względu na liczbę zawodników lub zespołów startujących w danej konkurencji.

Nowelizacja wróci teraz do Sejmu.

Senat rozpatrzył ustawę o zmianie ustawy o Inspekcji Weterynaryjnej i uchwalił do niej dwie poprawki.

Nowelizacja zwiększa możliwości wyznaczania lekarzy weterynarii do wykonywania ustawowych zadań Inspekcji Weterynaryjnej w sytuacjach, gdy z przyczyn organizacyjnych lub finansowych powiatowy lekarz weterynarii nie jest w stanie ich wykonywać. Wyznaczeniu podlegać będzie mógł również lekarz weterynarii świadczący usługi w ramach zakładu leczniczego dla zwierząt po uprzednim uzyskaniu zgody kierownika danego zakładu. Wykonywanie czynności określonych w ustawie będzie się natomiast odbywało na podstawie umowy, zawartej przez powiatowego lekarza weterynarii z zakładem leczniczym, w ramach którego wyznaczony lekarz świadczy usługi. Ustawa stanowi ponadto, że uchylenie decyzji o wyznaczeniu, a także rozwiązanie umowy ze skutkiem natychmiastowym możliwe będzie także w po złożeniu odpowiedniego wniosku przez kierownika zakładu leczniczego.

Nowelizowaną ustawę rozpatrywała Komisja Rolnictwa i Ochrony Środowiska, której sprawozdawca senator Piotr Głowski zaproponował Izbie wprowadzenie dwóch poprawek. Obie zyskały aprobatę Senatu na posiedzeniu plenarnym.

Senat w uzasadnieniu przyjętej nowelizacji wskazał na konieczność wyeliminowania wątpliwości interpretacyjnych, jakie mogłyby powstać w związku z posłużeniem się odmiennym sformułowaniem określenia analogicznych czynności Inspekcji Weterynaryjnej. Poprawka druga precyzuje określenie podmiotu, z którym powiatowy lekarz weterynarii będzie zawierał umowę o wykonywanie czynności Inspekcji Weterynaryjnej. W ocenie Senatu należy wyraźne wskazać, iż będzie to podmiot prowadzący zakład leczniczy dla zwierząt, a nie zakład leczniczy dla zwierząt.

Podczas 18. posiedzenia Izby odbyło się drugie i trzecie czytanie projektu ustawy o zmianie ustawy o transporcie drogowym, który został wniesiony przez Komisję Gospodarki Narodowej. W wyniku głosowania Senat przyjął projekt i podjął uchwałę w sprawie wniesienia go do Sejmu. Do reprezentowania Izby w dalszych pracach nad tym projektem upoważniono senatora Henryka Woźniaka.

Projekt zmierza do ujednolicenia warunków wykonywania przewozu osób taksówkami oraz przewozu osób samochodami osobowymi niebędącymi taksówkami. W szczególności dotyczy ujednolicenia warunków uzyskiwania licencji oraz znosi ograniczenia w wyposażeniu i oznakowaniu pojazdów wykonujących przewozy okazjonalne.

Pierwsze czytanie projektu ustawy odbyło się na posiedzeniu Komisji Ustawodawczej i Komisji Gospodarki Narodowej 22 lipca br. Komisje wprowadziły do projektu poprawki o charakterze redakcyjno-porządkującym, rekomendując przyjęcie projektu wraz z nimi. Sprawozdanie komisji na posiedzeniu plenarnym Izby przedstawił senator H. Woźniak.

Główne zmiany zawarte w projekcie polegają na zniesieniu przyznawania licencji na wykonywanie przewozu drogowego taksówką na jeden określony pojazd na rzecz przyznawania licencji przedsiębiorcy oraz wydawania wypisów z licencji na każdy pojazd. Po uchwaleniu nowelizacji licencja byłaby wydawana przedsiębiorcy na określony obszar.

Zmiany polegają też na ujednoliceniu warunków udzielania licencji, zarówno na przewozy taksówką, jak i na wykonywanie krajowego transportu drogowego osób samochodem osobowym niebędącym taksówką. Chodzi o wymóg dobrej reputacji członków organu zarządzającego osoby prawnej i osób zarządzających spółką jawną lub komandytową, a w wypadku innego przedsiębiorcy - osób prowadzących działalność gospodarczą. Nastepny wymóg to posiadanie tytułu prawnego do dysponowania pojazdem lub pojazdami samochodowymi spełniającymi wymagania techniczne, określone przepisami prawa o ruchu drogowym, którymi transport drogowy ma być wykonywany.

Kolejna zmiana polega na wprowadzeniu dodatkowych wymogów w zakresie niekaralności za przestępstwa przeciwko życiu i zdrowiu oraz przeciwko wolności seksualnej i obyczajności.

W kolejnej poprawce senatorowie zaproponowali zniesienie zakazów i ograniczeń w wyposażeniu i oznakowaniu pojazdów wykonujących przewozy okazjonalne w krajowym transporcie drogowym, a także zobowiązanie kierowców samochodów wykonujących transport drogowy osób samochodem osobowym niebędącym taksówką do posiadania i okazywania na żądanie organów uprawnionych do kontroli wypisu z licencji.

Następna zmiana to wprowadzenie wobec osób ubiegających się o licencję wymogu posiadania co najmniej od trzech lat prawa jazdy określonej kategorii.

Jak zaznaczył senator sprawozdawca, zaproponowane poprawki ujednolicają warunki niezbędne do uzyskania licencji na taksówkę oraz na wykonywanie transportu drogowego osób samochodem osobowym niebędącym taksówką, co jest uzasadnione ze względu na wymóg zachowania równości podmiotów wobec prawa.

W opinii senatorów, wejście w życie projektowanej zmiany ustawy nie spowoduje wzrostu wydatków z budżetu państwa ani nie wpłynie na dochody jednostek samorządu terytorialnego.

Projekt został pozytywnie zaopiniowany przez Ministerstwo Infrastruktury, minister spraw wewnętrznych i administracji również nie zgłosił do niej zastrzeżeń.

Jest to projekt ustawy wniesiony przez Komisję Gospodarki Narodowej. Wyłącza działalność polegającą na przewozie osób kolejką turystyczną spod wymogu uzyskania licencji na wykonywanie transportu drogowego. Zgodnie z projektem w tym zakresie nie znajdą zastosowania przepisy ustawy o transporcie drogowym.

Konsekwencją dokonywanej zmiany jest zdefiniowanie w ustawie - Prawo o ruchu drogowym kolejki turystycznej jako zespołu pojazdów, składającego się z pojazdu ciągnącego i odpowiednio dostosowanej do przewozu osób przyczepy, oraz przyjęcie szeregu kolejnych zmian związanych z dopuszczeniem do ruchu i rejestracją kolejki oraz zapewnieniem bezpieczeństwa przewożonych osób.

W opinii inicjatorów nowelizacji, wyłączenie działalności polegającej na przewozie osób kolejką turystyczną spod obowiązku uzyskania licencji na wykonywanie transportu drogowego umożliwi przedsiębiorcom organizowanie takich przewozów w ramach usług turystycznych. Działalność ta ma charakter lokalny i sezonowy, nie będzie więc stanowić poważnej konkurencji dla przewoźników realizujących przewozy osób w ramach posiadanej licencji.

W projekcie przewidziano także delegację dla ministra właściwego do spraw transportu do określenia w drodze rozporządzenia warunków technicznych kolejek turystycznych oraz zakresu ich niezbędnego wyposażenia. Okresowe badania techniczne kolejek turystycznych miałyby być przeprowadzane corocznie. Aby zapewnić bezpieczeństwo pasażerów, wprowadzony zostaje obowiązek rejestracji kolejki przed dopuszczeniem do ruchu drogowego.

Projekt ustawy jest zgodny z prawem Unii Europejskiej. Wejście tej ustawy w życie nie spowoduje wydatków z budżetu państwa oraz nie wpłynie na dochody jednostek samorządu terytorialnego.

Sprawozdawca Komisji Gospodarki Narodowej oraz Komisji Ustawodawczej senator Kazimierz Kleina przypomniał, że podczas pierwszego czytania projektu na posiedzeniu obu tych komisji 22 lipca br. nie zgłoszono poprawek. Komisje zarekomendowały przyjęcie projektu w brzmieniu zgłoszonym przez wnioskodawców.

Ponieważ jednak w trakcie debaty senator K. Kleina zgłosił wniosek o charakterze legislacyjnym, Senat odesłał projekt do komisji.

Przedstawiony projekt ustawy został wniesiony przez grupę senatorów. Zmierza do doprecyzowania art. 8 ust. 5 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym poprzez wskazanie wprost, że kartę parkingową osobie niepełnosprawnej o obniżonej sprawności ruchowej wydaje się także na podstawie orzeczenia o niepełnosprawności osoby, która nie ukończyła szesnastego roku życia. Zgodnie z obowiązującym stanem prawnym kartę parkingową wydaje się na podstawie - wydanego przez zespół do spraw orzekania o niepełnosprawności - orzeczenia o zaliczeniu do znacznego, umiarkowanego lub lekkiego stopnia niepełnosprawności o przyczynie niepełnosprawności z kodu R lub N lub na podstawie orzeczenia wydanego przez organy rentowe, równoważnego na mocy przepisów szczególnych z orzeczeniami o niepełnosprawności.

W przepisie pominięto orzeczenia o niepełnosprawności osoby, która nie ukończyła szesnastego roku życia, jako podstawę do wydania karty parkingowej. Zgodnie z art. 1 ustawy z 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych osobą niepełnosprawną jest ta, której niepełnosprawność została potwierdzona orzeczeniem o zakwalifikowaniu przez organy orzekające do jednego z trzech stopni niepełnosprawności (znaczna, umiarkowana, lekka), orzeczeniem o całkowitej lub częściowej niezdolności do pracy, na podstawie odrębnych przepisów, orzeczeniem o niepełnosprawności przed ukończeniem szesnastego roku życia. Osoby, które nie ukończyły szesnastego roku życia, zaliczane są do osób niepełnosprawnych, jeżeli mają naruszoną sprawność fizyczną lub psychiczną o przewidywanym okresie trwania powyżej dwunastu miesięcy z powodu wady wrodzonej, długotrwałej choroby lub uszkodzenia organizmu, co powoduje konieczność zapewnienia im całkowitej opieki lub pomocy w zaspokajaniu podstawowych potrzeb życiowych w sposób przewyższający wsparcie potrzebne osobie w danym wieku. W wypadku tych osób nie określa się stopnia niepełnosprawności.

Z przywileju posiadania karty parkingowej, na podstawie której osoba niepełnosprawna może nie stosować się do niektórych znaków drogowych, dotyczących zakazu ruchu lub postoju, w zakresie określonym przepisami, mogą skorzystać tylko niepełnosprawni o obniżonej sprawności ruchowej. Na podstawie wyraźnego upoważnienia, zawartego w art. 8 ust. 2, z prawa do niestosowania się do niektórych znaków drogowych korzysta również kierujący pojazdem przewożący osobę niepełnosprawną o obniżonej sprawności ruchowej, ale tylko wówczas, gdy przewozi tę osobę pojazdem samochodowym zaopatrzonym w kartę parkingową.

Dzięki proponowanej zmianie art. 8 ust. 5 ustawy osoby niepełnosprawne o obniżonej sprawności ruchowej poniżej szesnastego roku życia będą uprawnione do ubiegania się o wydanie karty parkingowej, a kierujący pojazdem przewożący taką osobę samochodem zaopatrzonym w kartę parkingową będzie miał prawo nie stosować się do niektórych znaków drogowych.

W opinii inicjatorów projektu, projektowana ustawa nie powoduje skutków finansowych dla budżetu państwa. Jej przedmiot jest zgodny z prawem Unii Europejskiej.

Podczas wspólnego posiedzenia Komisji Ustawodawczej, Komisji Rodziny i Polityki Społecznej oraz Komisji Gospodarki Narodowej, 5 sierpnia br., wprowadzono poprawki o charakterze redakcyjnym. Ich wprowadzenie do projektu rekomendował Izbie senator Stanisław Jurewicz.

W trakcie debaty został też zgłoszony wniosek legislacyjny, w związku z tym Senat skierował projekt ustawy do Komisji Ustawodawczej, Komisji Gospodarki Narodowej oraz do Komisji Rodziny i Polityki Społecznej.

Podczas tego posiedzenia Izby odbyło się drugie i trzecie czytanie projektu nowelizacji ustawy - Prawo o ustroju sądów powszechnych.

Projekt, wniesiony przez Komisję Ustawodawczą, stanowi wykonanie obowiązku dostosowania systemu prawa do wyroku Trybunału Konstytucyjnego z 28 listopada 2007 r. (sygn. akt K 39/07). Trybunał uznał za niezgodne z ustawą zasadniczą przepisy z zakresu postępowania o uchylenie immunitetu sędziowskiego "w zakresie, w jakim wykluczają kontrolę sądu nad wyłączeniem przez prokuratora udostępnienia dokumentów sędziemu poddanemu uchyleniu immunitetu".

Zmiana zaproponowana w projekcie spowoduje, że w sprawach o uchylenie immunitetu sędziemu to przewodniczący sądu dyscyplinarnego, a nie prokurator będzie mógł odmówić obwinionemu sędziemu wglądu do dokumentów, dołączonych do wniosku o uchylenie immunitetu, z uwagi na dobro postępowania przygotowawczego.

Pierwsze czytanie projektu ustawy odbyło się 5 sierpnia br., na posiedzeniu Komisji Ustawodawczej oraz Komisji Praw Człowieka i Praworządności, które wprowadziły do niego poprawki. Zgodnie z nimi w razie złożenia przez prokuratora zastrzeżenia przewodniczący sądu dyscyplinarnego niezwłocznie kieruje sprawę na posiedzenie, a o odmowie wglądu do dokumentów decyduje sąd dyscyplinarny.

Komisje, które na posiedzeniu plenarnym reprezentował senator Leon Kieres, wnosiły o przyjęcie projektu wraz z poprawkami. Podsekretarz stanu w ministerstwie sprawiedliwości Zbigniew Wrona pozytywnie ustosunkował się do zmian zaproponowanych w senackim projekcie.

W wyniku głosowania Izba przyjęła projekt ustawy o zmianie ustawy - Prawo o ustroju sądów powszechnych i podjęła uchwałę w sprawie wniesienia do Sejmu tego projektu ustawy.

W uzasadnieniu projektu podkreślono, że "wszelkie postępowania o uchylenie immunitetu są postępowaniami ograniczającymi gwarancję konstytucyjną". Wymaga to zatem "szczególnej pieczołowitości proceduralnej".

"Bezwzględne związanie sądu dyscyplinarnego wnioskami prokuratora (w kwestii udostępniania materiału towarzyszącego wnioskowi osobie, której wniosek dotyczy) powoduje, że sąd dyscyplinarny staje się automatem legitymizującym decyzję prokuratora, co nie daje się pogodzić z ideą niezależności sądu jako władzy (w sensie konstytucyjnym)" - napisano w uzasadnieniu projektu nowelizacji.

Teraz prace nad projektem będą trwały w Sejmie. Do reprezentowania stanowiska Senatu w dalszych pracach upoważniono senatora L. Kieresa.

Z informacją o udziale Rzeczypospolitej Polskiej w pracach Unii Europejskiej w trakcie prezydencji słoweńskiej zapoznał senatorów podsekretarz stanu w Urzędzie Komitetu Integracji Europejskiej Piotr Serafin.

Na wstępie wspomniał o porażce, czyli nadziejach na powstanie Europejskiego Instytutu Technologicznego we Wrocławiu. Za najważniejsze osiągnięcie rządu w omawianym okresie zaś uznał inicjatywę Partnerstwa Wschodniego. "Jest to pewnie pierwsza inicjatywa, która zrodziła się w Polsce, dla której zdołaliśmy zbudować poparcie, najpierw wraz ze Szwecją, a następnie zdołaliśmy do niej przekonać wszystkie dwadzieścia siedem państw członkowskich. I w tym sensie jest to chyba bezprecedensowe wydarzenie" - stwierdził wiceminister P. Serafin. Pomysł zrodzony w Polsce stał się zamysłem europejskim. W opinii wiceministra, 1 września okazało się, że idea wzmocnienia wymiaru wschodniego Europejskiej Polityki Sąsiedztwa stała się kluczowym punktem odniesienia dla reakcji na wydarzenia, które nastąpiły w Gruzji po 8 sierpnia br.

Podsekretarz stanu w Urzędzie Komitetu Integracji Europejskiej wymienił jeszcze inne pozytywne aspekty udziału Polski w pracach UE w trakcie pierwszego półrocza br.

W trakcie prezydencji słoweńskiej postulowany przez Polskę wzrost kwoty mlecznej o 2%, istotny z punktu widzenia producentów rolnych w Polsce, został osiągnięty.

Postulowany przez Polskę, a przewidziany w ramach tak zwanego opt-out, sześćdziesięciopięciogodzinny tygodniowy czas pracy został zapisany do dyrektywy i stanowiska Rady. Sprawa obecnie jest przedmiotem dyskusji z Parlamentem Europejskim.

Udało się też doprowadzić do wydłużenia (do 31 grudnia 2012 r.) okresu dostosowawczego do pełnej liberalizacji usług pocztowych. Dzięki temu operator zyska więcej czasu na przeprowadzenie niezbędnych restrukturyzacji.

Wiceminister P. Serafin poruszył również kwestię pakietu energetyczno-klimatycznego. W trakcie prezydencji słoweńskiej zostały przedłożone przez Komisję Europejską propozycje, sformułowano stanowisko rządu. Budowano poparcie dla postulatów zgłaszanych przez rząd, a ich głównym celem jest ograniczenie negatywnych skutków ekonomiczno-społecznych dla polskiej gospodarki, które mogą się wiązać z wdrożeniem pakietu.

W czasie dyskusji mówiono m.in. o szansach na lokalizację w Polsce Europejskiego Instytutu Innowacji i Technologii, o pakiecie energetyczno-klimatycznym i energetyce jądrowej, a także sprawach dotyczących Białorusi. Senatorowie pytali też, czy Polska w jakiś konkretny sposób chce wykorzystać doświadczenia prezydencji słoweńskiej w związku z naszą spodziewaną prezydencją w 2011 r.

• ustawę o zmianie ustawy - Prawo o aktach stanu cywilnego oraz ustawy o opłacie skarbowej,

• ustawę o zmianie ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych,

• ustawę o zmianie ustawy o izbach morskich,

• ustawę o zmianie ustawy o zasadach przekazywania zakładowych budynków mieszkalnych przez przedsiębiorstwa państwowe.

Senat odwołał senatora Pawła Klimowicza z Komisji Spraw Emigracji i Łączności z Polakami za Granicą oraz wybrał go do Komisji Spraw Zagranicznych.

Oświadczenie złożyli senatorowie: Zbigniew Cichoń, Krzysztof Kwiatkowski, Maciej Grubski, Władysław Dajczak, Ryszard Knosala, Piotr Wach, Józef Bergier, Andrzej Szewiński, Czesław Ryszka, Marian Cichosz, Jan Wyrowiński, Przemysław Błaszczyk, Antoni Motyczka, Bohdan Paszkowski, Piotr Głowski, Piotr Zientarski, Wojciech Skurkiewicz, Tadeusz Gruszka, Krystyna Bochenek, Janina Fetlińska, Piotr Gruszczyński, Paweł Klimowicz, Eryk Smulewicz, Piotr Kaleta, Kazimierz Jaworski, Andrzej Person, Grzegorz Czelej, Małgorzata Adamczak, Grzegorz Wojciechowski, Marek Konopka, Jan Dobrzyński, Stanisław Karczewski, Ryszard Górecki, Ryszard Bender, Władysław Sidorowicz.