W dniach 19 i 20 grudnia 2007 r. odbyło się 3. posiedzenie Senatu. Obradom przewodniczyli marszałek Bogdan Borusewicz oraz wicemarszałkowie Krystyna Bochenek, Zbigniew Romaszewski i Marek Ziółkowski.

Porządek posiedzenia Izby obejmował:

• stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych,
• stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy - Karta Nauczyciela,
• stanowisko Senatu w sprawie ustawy o ratyfikacji Umowy wewnętrznej między przedstawicielami rządów państw członkowskich, zebranymi w Radzie, w sprawie finansowania pomocy wspólnotowej na podstawie wieloletnich ram finansowych na lata 2008-2013 zgodnie z Umową o partnerstwie AKP-WE oraz w sprawie przydzielania pomocy finansowej dla krajów i terytoriów zamorskich, do których stosuje się część czwartą Traktatu WE, sporządzonej w Brukseli dnia 17 lipca 2006 r.,
• debatę nad programem legislacyjnym i programem prac Komisji Europejskiej na 2008 r.,
• informację Rzecznika Praw Dziecka o działalności za rok 2006 wraz z uwagami o stanie przestrzegania praw dziecka,
• informację Rzecznika Praw Obywatelskich o działalności w 2006 r. z uwagami o stanie przestrzegania wolności i praw człowieka i obywatela,
• drugie czytanie projektu ustawy o zmianie ustawy o pomocy społecznej,
• drugie czytanie projektu ustawy o zmianie ustawy o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa,
• drugie czytanie projektu ustawy o zmianie ustawy - Kodeks postępowania cywilnego,
• odwołanie przewodniczącego Komisji Praw Człowieka i Praworządności,
• wybór senatorów do składu Krajowej Rady Sądownictwa.
• stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy - Prawo telekomunikacyjne oraz ustawy o Państwowym Ratownictwie Medycznym,*
• stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy - Przepisy wprowadzające Kodeks postępowania karnego,
• stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy o Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego oraz Agencji Wywiadu,
• zmiany w składzie komisji senackich.

Senatorowie minutą ciszy uczcili pamięć Ryszarda Reiffa, senatora I kadencji, przewodniczącego Komisji Spraw Emigracji i Polaków za Granicą, członka Komisji Obrony Narodowej i Komisji Konstytucyjnej, zmarłego w Warszawie 9 grudnia 2007 r.

Przed rozpoczęciem posiedzenia na salę obrad przybyli harcerze z hufca Pruszków wraz z zastępcą naczelnika Związku Harcerstwa Polskiego harcmistrzem Krzysztofem Budzińskim, by zgodnie z tradycją przekazać Izbie Betlejemskie Światło Pokoju.

Składając senatorom najserdeczniejsze życzenia pogodnych, radosnych, rodzinnych świąt Bożego Narodzenia i szczęśliwego Nowego Roku, harcmistrz K. Budziński przypomniał, że Betlejemskie Światło Pokoju symbolizuje uczucia piękna, przyjaźni, miłości do innych ludzi, tego wszystkiego, co w człowieku najpiękniejsze i najbardziej wartościowe. Co roku ma ono swoje przesłanie, które w tym roku brzmi: stawiajmy wyzwania, świećmy przykładem.

Zastępca naczelnika Związku Harcerstwa Polskiego podkreślił, że rok 2008 jest dla związku rokiem szczególnym. Przypada w nim 90. rocznica powstania Związku Harcerstwa Polskiego i 50. rocznica powstania ruchu drużyn "Nieprzetartego Szlaku". "Nieprzetarty Szlak" to harcerska służba na rzecz niepełnosprawnych - dzieci i dorosłych - którym harcerscy instruktorzy starają się pokazać piękno świata, piękno ich kraju i których starają się uczyć rzeczy przydatnych w codziennym życiu.

Harcmistrz wyraził nadzieję, że w nadchodzącym roku senatorowie będą wspierać działania związku.

W imieniu wszystkich senatorów marszałek Bogdan Borusewicz podziękował harcerzom za przyniesienie do Senatu Betlejemskiego Światła Pokoju i za przekazanie jego tegorocznego przesłania.

Senatorowie przyjęli nowelizację Karty Nauczyciela, która zakłada zwiększenie kwoty bazowej, służącej do obliczenia średniego wynagrodzenia nauczycieli. Umożliwi to podwyżkę płac nauczycieli w przyszłym roku. Nowelizacja, na wniosek Komisji Nauki, Edukacji i Sportu oraz Komisji Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej, została przyjęta jednomyślnie. Za głosowało 59 senatorów.

Zgodnie z nowelizacją Karty Nauczyciela, w roku 2008 kwota bazowa wyniesie 2074,15 zł, czyli będzie wyższa o 10% w stosunku do obowiązującej w roku poprzednim. Razem z obniżeniem w 2008 roku składki rentowej o 6% płace nauczycieli mają wzrosnąć o 16%. Zwiększeniu kwoty bazowej towarzyszyć będzie zwiększenie przyszłorocznej subwencji oświatowej o 1,85 mld zł. Wraz ze środkami, które już wcześniej były zapisane w projekcie budżetu na zwiększenie subwencji, da to 2,7 mld zł na podwyżki.

Podczas debaty senackiej nad nowelizacją Karty Nauczyciela senatorowie przypominali, że Związek Nauczycielstwa Polskiego negatywnie ocenia wysokość proponowanych podwyżek i zapowiada zorganizowanie w połowie stycznia 2008 r. manifestacji w Warszawie.

W odpowiedzi wiceminister edukacji Krystyna Szumilas przekonywała, że "możliwości podniesienia płac są ograniczone przez budżet i tylko w jego ramach można się poruszać". Podkreślała, że projekt budżetu na przyszły rok, nad którym nadal pracuje Sejm, został przygotowany przez poprzedni rząd, a obecny rząd wprowadził do niego tylko konieczne zmiany. Mówiła także, że "nauczyciele powinni dobrze zarabiać ze względu na ważną pracę, jaką wykonują". Wiceminister zapowiedziała prace nad wzrostem płac nauczycieli w następnych latach.

Związek Nauczycielstwa Polskiego postuluje 50-procentowy wzrost płac zasadniczych nauczycieli i popiera zwiększenie kwoty bazowej dla nauczyciela stażysty, czyli zaczynającego pracę w zawodzie, z 82 do 100%. W ten sposób wzrosłoby również średnie wynagrodzenie nauczycieli z pozostałych stopni awansu zawodowego.

W opinii wiceminister edukacji narodowej K. Szumilas, spełnienie postulatu związkowców spowodowałyby skutki finansowe dla przyszłorocznego budżetu w wysokości 7 mld zł.

W Senacie taka dyskusja odbyła się po raz pierwszy w 2005 r. w związku z realizacją decyzji Konferencji Przewodniczących Parlamentów Unii Europejskiej, która w maju 2005 r. wezwała parlamenty narodowe do przeprowadzania corocznej debaty na ten temat.

Program przekazany przez sekretarza Urzędu Komitetu Europejskiego rozpatrzyła Komisja Spraw Unii Europejskiej. Jej sprawozdanie przedstawił senator Edmund Wittbrodt.

Przypomniał, że podobne debaty odbywają się we wszystkich parlamentach narodowych państw członkowskich, a także w Parlamencie Europejskim. Od wielu lat trwają dyskusje nad sposobami zwiększenia udziału obywateli Unii w procesie decyzyjnym. Podejmowane są liczne działania zmierzające do ograniczenia tak zwanego deficytu demokracji. Jednym z podstawowych kierunków tych działań jest zwiększenie roli parlamentów narodowych w procesie stanowienia prawa wspólnotowego oraz wprowadzenie różnych form konsultacji. W działania te wpisują się kolejne inicjatywy Komisji Europejskiej -  już od ponad roku, bo od września 2006 r., Komisja Europejska przekazuje bezpośrednio do parlamentów narodowych swoje projekty legislacyjne i oczekuje na opinie oraz uwagi. Debacie parlamentarnej poddawana jest roczna strategia polityczna, przedstawiana co roku przez Komisję Europejską. Podobny charakter ma debata nad programem legislacyjnym i programem pracy Komisji Europejskiej. Senator przypomniał, że podpisany 13 grudnia 2007 r. traktat z Lizbony wzmacnia pozycję parlamentów narodowych, w określonych warunkach przyznając im nawet prawo wetowania propozycji legislacyjnych Komisji Europejskiej.

W opinii przewodniczącego Komisji Spraw Unii Europejskiej, senacka debata ma trzy cele. Po pierwsze, zwiększenie wiedzy i świadomości społecznej, głównie Senatu, dotyczącej funkcjonowania Unii Europejskiej. Po drugie, dokonanie oceny planu legislacyjnego i programu pracy Komisji Europejskiej na rok 2008, czyli wskazanie tego, co dla nas jest ważne, a co mniej ważne. I wreszcie, po trzecie, wskazanie, które z proponowanych regulacji legislacyjnych należałoby poddać kontroli z punktu widzenia przestrzegania zasady pomocniczości i proporcjonalności.

W opinii senatora E. Wittbrodta, ten roczny program wpisuje się w plan działania Komisji Europejskiej "Europa 2010: Partnerstwo dla odnowy europejskiej. Dobrobyt, solidarność, bezpieczeństwo", przyjęty w 2004 r. Określono tam cele strategiczne Komisji na lata 2005-2009. To zatem, nad czym obecnie debatuje Senat, stanowi jeden z etapów pięcioletniego programu, w którym do podstawowych celów Komisja zaliczyła: dobrobyt, solidarność, bezpieczeństwo, umocnienie roli Europy w świecie. Oczywiście wszyscy się z tym zgadzamy - stwierdził senator E. Wittbrodt.

Głównymi priorytetami Komisji Europejskiej na rok 2008 pozostają, zgodnie z pięcioletnimi celami strategicznymi, cztery obszary: wzrost gospodarczy i zatrudnienie, zrównoważony rozwój w Europie, zarządzanie migracjami, działania na arenie międzynarodowej.

Osobny rozdział w programie poświęcono obszarom, w których w roku 2008 przeprowadzone zostaną oceny skutków realizacji projektów legislacyjnych przyjętych w 2007 r. Dotyczy to wniosków Komisji regulujących rynek wewnętrzny, energii, problemy związane ze zmianami klimatycznymi. Komisja określiła również te obszary, na których zamierza kontynuować swoje działania: wzmocnienie europejskiej przestrzenie badawczej, zwiększenie konkurencyjności europejskiego rolnictwa, sfinalizowanie programu haskiego na rzecz wolności, bezpieczeństwa i sprawiedliwości, określenie ram prawnych dotyczących oceny ryzyka w odniesieniu do organizmów genetycznie zmodyfikowanych, kontynuowanie negocjacji akcesyjnych z Turcją i Chorwacją i wreszcie - zawarcie układów o stabilizacji i stowarzyszeniu z krajami Bałkanów Zachodnich. Program obejmuje również priorytety w dziedzinie komunikowania społecznego, komunikacji, i to jest kolejny krok Komisji służący lepszemu przekazywaniu obywatelom informacji o Unii Europejskiej. W opinii senatora E. Wittbrodta, dobre komunikowanie się z obywatelami nabiera szczególnego znaczenia w obliczu ratyfikacji traktatu z Lizbony. Zadanie to Komisja Europejska będzie realizować w ścisłej współpracy z władzami państw członkowskich.

Integralną częścią programu legislacyjnego i pracy Komisji jest wykaz inicjatyw strategicznych i priorytetowych.

Senator E. Wittbrodt poinformował, że Komisja Spraw Unii Europejskiej uznała, iż program legislacyjny i pracy Komisji Europejskiej ma charakter ogólny i nie budzi zastrzeżeń. Wątpliwości pojawiają się w momencie rozpatrywania konkretnych projektów legislacyjnych i dotyczą m.in. faktu, że w Unii Europejskiej ma miejsce pewne przeregulowanie czy nadregulacja. Powstaje zatem pytanie, czy to w ogóle jest potrzebne, czy nie jest naruszana zasada pomocniczości i proporcjonalności - mówił senator.

Komisja wskazała także na potrzebę zapraszania przedstawicieli Komisji Europejskiej na debatę parlamentarną w Senacie, co pozwoliłoby na prowadzenie dialogu z autorem dokumentu.

Po trzecie, komisja z zadowoleniem odnotowała, że wśród priorytetów Komisji Europejskiej znajdują się: Strategia Lizbońska, polityka energetyczna, polityka rolna, gospodarka morska. Jednocześnie zwrócono uwagę na to, że realizując konkretne projekty, należy brać pod uwagę również możliwości poszczególnych państw. I tak na przykład w wypadku projektów energetycznych, określania zobowiązań redukcyjnych dla poszczególnych państw członkowskich Unii Europejskiej powinny być uwzględniane kwestie dalszego rozwoju gospodarczego tych państw i związanego z nim zwiększonego zużycia energii czy cechy naturalne państw. Wobec tego, gdy się przyjmuje pewne ograniczenie, na przykład 3x20, to w wypadku poszczególnych państw powinno to być tak zróżnicowane, żeby osiągnąć efekt średni, ale z uwzględnieniem możliwości tych krajów.

Po czwarte, komisja zwróciła uwagę na to, że w Europejskiej Polityce Sąsiedztwa wszelkie działania związane są z wymiarem śródziemnomorskim, bo o tym tam mowa, właściwie z pominięciem wymiaru wschodniego. Z punktu widzenia naszego kraju budzi pewien niepokój.

Po piąte, odnosząc się do planowanego przeglądu budżetu w latach 2008-2009, senatorowie zwrócili uwagę, że nie jest jasne, czy cel stanowi zmiana priorytetów, czy jedynie redukcja pewnych wydatków, co w konsekwencji może być dla Polski niekorzystne.

Po szóste, należy się przyjrzeć szczególnie, czy nie jest łamana zasada pomocniczości i proporcjonalności w wypadku dokumentu: wniosek dotyczący dyrektywy zmieniającej dyrektywę Rady 92/85/EWG z 19 października 1992 r. w sprawie wprowadzenia środków służących wspieraniu poprawy w miejscu pracy bezpieczeństwa i zdrowia pracownic w ciąży, pracownic, które niedawno rodziły, i pracownic karmiących piersią. Powstaje pytanie, w jakim stopniu ma to być prawo wspólnotowe, czy nie wystarczą regulacje krajowe. Druga wątpliwość nasuwa się w związku z wnioskiem legislacyjnym dotyczącym kwestii dziedziczenia i testamentów. Rodzi się też pytanie, jak dalece potrzebne jest to działanie wspólnotowe, a w jakim stopniu jest wystarczające działanie samego państwa.

Senacka inicjatywa ustawodawcza stanowi wykonanie obowiązku dostosowania systemu prawa do wyroku Trybunału Konstytucyjnego z 3 października 2006 r., stwierdzającego niezgodność przepisu ustawy z 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej z konstytucją. Zgodnie z art. 190 ust. 1 konstytucji, orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego mają moc powszechnie obowiązującą i są ostateczne.

Senat, mając na uwadze konieczność wykonania wyroku Trybunału Konstytucyjnego, który wywołuje skutki prawne z dniem publikacji (13 października 2006 r.), i kierując się brzmieniem sentencji wyroku oraz motywami jego uzasadnienia, zaproponował, aby w stosunku do osób prowadzących pozarolniczą działalność gospodarczą opodatkowaną na zasadach określonych w przepisach o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne za dochód przyjmować kwotę zadeklarowaną w oświadczeniu tej osoby.

Zmiana eliminuje kategorię podmiotów, którą ustawodawca wyodrębnił w sposób wadliwy. Przyjął, że relewantnym kryterium wyodrębnienia powinna być forma opodatkowania osoby, podczas gdy kryterium zgodnym z konstytucją - zdaniem Trybunału Konstytucyjnego - jest rzeczywista wysokość dochodów osoby (tzw. kryterium dochodowe).

Zmiana zaproponowana przez Senat umożliwia uznanie za dochód - w odniesieniu do osób prowadzących pozarolniczą działalność gospodarczą opodatkowaną na zasadach określonych w przepisach o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne - również kwoty niższej od najniższej podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne. Sposób ustalania dochodu, który warunkuje prawo do pomocy społecznej, został dzięki temu powiązany z faktyczną sytuacją życiową (materialną) osób ubiegających się o świadczenie pieniężne.

Projekt ustawy przyjęty przez Senat powoduje skutki finansowe dla budżetu państwa. Zmiana ustawowej definicji dochodu w stosunku do osób prowadzących pozarolniczą działalność gospodarczą, opodatkowaną na zasadach określonych w przepisach o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne, zwiększy bowiem dostępność pomocy społecznej dla wymienionej kategorii osób.

Należy przy tym pamiętać, że nowelizacja ustawy o pomocy społecznej, czego prostą konsekwencją są dodatkowe wydatki budżetowe, stanowi - z jednej strony - wykonanie obowiązku prawnego, jakim jest uwzględnienie w systemie prawnym skutków rozstrzygnięcia co do meritum sądu konstytucyjnego, a z drugiej strony - przywrócenie regulacji ustawowej, która gwarantuje korzystanie przez obywateli z ich praw i wolności, potwierdzonych orzeczeniem Trybunału Konstytucyjnego.

Według szacunków Ministerstwa Pracy i Polityki Społecznej skutki finansowe mogą kształtować się na poziomie około 40 mln zł rocznie.

Przedmiot projektowanej ustawy nie jest objęty prawem Unii Europejskiej.

Do reprezentowania Senatu w dalszych pracach legislacyjnych nad projektem ustawy o zmianie ustawy o pomocy społecznej upoważniono senator Grażynę Sztark.

Proponowana przez Izbę inicjatywa ustawodawcza stanowi wykonanie obowiązku dostosowania systemu prawa do wyroku Trybunału Konstytucyjnego z 6 marca 2006 r., stwierdzającego niezgodność z konstytucją art. 32 ust. 1 pkt 2 i 3 ustawy z 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa.

Mając na uwadze konieczność wykonania wyroku trybunału, a także kierując się brzmieniem jego sentencji oraz uzasadnieniem, Senat zaproponował, aby ze zdania wstępnego art. 32 ust. 1 ustawy o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa wykreślić wyraz "obowiązkowy". Będzie to oznaczało zlikwidowanie zakwestionowanego przez trybunał zróżnicowania świadczeń w ramach ubezpieczenia chorobowego.

Projekt przewiduje, że nowelizacja wejdzie życie w terminie 14 dni od dnia ogłoszenia w "Dzienniku Ustaw".

Wykonanie wyroku Trybunału Konstytucyjnego pociąga za sobą koszty dla budżetu państwa, ponieważ rozszerzony zostanie katalog osób, którym przysługuje zasiłek opiekuńczy.

Według szacunku przedstawionego przez Ministerstwo Pracy i Polityki Społecznej, objęcie zasiłkiem opiekuńczym osób ubezpieczonych dobrowolnie będzie kosztować około 35-40 mln zł rocznie.

Przedmiot projektowanej ustawy nie jest objęty zakresem prawa Unii Europejskiej.

Do reprezentowania Senatu w dalszych pracach legislacyjnych nad projektem ustawy o zmianie ustawy o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa upoważniono senatora Mieczysława Augustyna.

Zaproponowana przez Izbę nowelizacja stanowi wykonanie obowiązku dostosowania systemu prawa do wyroku Trybunału Konstytucyjnego z 28 listopada 2006 r., stwierdzającego niezgodność art. 416 kodeksu postępowania cywilnego z konstytucją w zakresie, "w jakim wyłącza dopuszczalność wznowienia postępowania w sytuacji, gdy podstawą skargi o wznowienie jest art. 401¹ tego kodeksu".

Mając na uwadze konieczność wykonania tego wyroku Trybunału Konstytucyjnego, który wywołuje skutki prawne od dnia publikacji, czyli 11 grudnia 2006 r., a także kierując się brzmieniem sentencji wyroku oraz jego uzasadnieniem, Senat zaproponował, aby przesłankę wznowienia postępowania, mającą podstawy konstytucyjne (art. 190 ust. 4 konstytucji) wyłączyć spod ogólnego zakazu dalszego wznawiania postępowań w sprawach cywilnych. Zmiana ta pozwoli wzruszyć prawomocny wyrok sądu, wydany na podstawie przepisu uznanego przez trybunał za niekonstytucyjny, również wówczas, gdy wcześniej w sprawie było już wznawiane postępowanie na podstawie innej przesłanki.

Ustawa zaproponowana przez Senat nie powoduje skutków finansowych dla budżetu państwa, jest także zgodna z prawem Unii Europejskiej.

Do reprezentowania Izby w dalszych pracach legislacyjnych nad projektem ustawy o zmianie ustawy - Kodeks postępowania cywilnego upoważniono senatora Krzysztofa Kwiatkowskiego.

Senat wybrał senatorów Krzysztofa Kwiatkowskiego i Piotra Zientarskiego do Krajowej Rady Sądownictwa.

W głosowaniu tajnym za kandydaturą senatora P. Zientarskiego opowiedziało się 66 senatorów, 11 było przeciw. Senatora K. Kwiatkowskiego poparły 64 osoby, przeciw było 13 senatorów.

Senator K. Kwiatkowski jest absolwentem Wydziału Prawa i Administracji Uniwersytetu Warszawskiego. Był doradcą i sekretarzem premiera Jerzego Buzka. Przez 14 lat był działaczem samorządowym w Łodzi. Jest przewodniczącym Komisji Ustawodawczej oraz członkiem Komisji Regulaminowej, Etyki i Spraw Senatorskich.

Senator P. Zientarski ukończył studia na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. W latach 1975-1977 odbył aplikację sądową w Sądzie Wojewódzkim w Koszalinie. W latach osiemdziesiątych był obrońcą w procesach działaczy opozycyjnych, a także doradcą prawnym i pełnomocnikiem biskupa Diecezji Koszalińsko-Kołobrzeskiej. Jest senatorem od 2005 r.

Zgodnie z ustawą o Krajowej Radzie Sądownictwa liczy ona 25 członków. W jej skład wchodzą: pierwszy prezes Sądu Najwyższego i prezes Naczelnego Sądu Administracyjnego, minister sprawiedliwości, czterech posłów i dwóch senatorów, osoba powołana przez prezydenta, dziesięciu sędziów - przedstawicieli sądów powszechnych, a także po dwóch sędziów Sądu Najwyższego i sądów administracyjnych oraz sędzia sądu wojskowego.

Kadencja członków rady wybieranych przez Sejm i Senat upływa najpóźniej w ciągu 3 miesięcy po zakończeniu kadencji poprzedniego Sejmu.

Krajowa Rada Sądownictwa występuje do Trybunału Konstytucyjnego o zbadanie zgodności aktów normatywnych z konstytucją w zakresie dotyczącym niezależności sądów i niezawisłości sędziów. Przedstawia prezydentowi wnioski o powołanie sędziów Sądu Najwyższego, Naczelnego Sądu Administracyjnego, sądów powszechnych, wojewódzkich sądów administracyjnych i sądów wojskowych.

Opiniowana przez Senat nowelizacja została skierowana do parlamentu przez Radę Ministrów w trybie pilnym i zawierała przepisy mające na celu wykonanie prawa Unii Europejskiej.

Ustawa jest odpowiedzią na zarzut Unii Europejskiej w sprawie niepełnego wykonania przez Polskę zobowiązań wynikających z dyrektywy nr 2002/22 Parlamentu Europejskiego i Rady z 7 marca 2002 r. w sprawie usługi powszechnej i związanych z sieciami i usługami łączności elektronicznej praw użytkowników. Zdaniem Komisji Europejskiej, przepis nie został w pełni implementowany w zakresie, w jakim informacje o lokalizacji dzwoniącego nie są dostępne dla służb alarmowych nie tylko w wypadku połączeń z telefonów komórkowych, ale także stacjonarnych. Unia Europejska wezwała Polskę do implementowania rozwiązań prawnych, które zostały wprowadzone odpowiednimi dyrektywami.

Pięć poprawek do ustawy zaproponowały w swoim stanowisku, przedstawionym przez senatora Kazimierza Kleinę, Komisja Gospodarki Narodowej oraz Komisja Zdrowia. Dwie zmiany zgłosił podczas senackiej debaty senator Kazimierz Wiatr; poparła je mniejszość połączonych komisji.

W kolejnych głosowaniach Izba poparła poprawki proponowane przez Komisję Gospodarki Narodowej i Komisję Zdrowia. Część z nich miała charakter redakcyjny i porządkowy.

Jednocześnie Senat zaproponował zmianę zmierzającą do utworzenia jednego punktu centralnego, za pośrednictwem którego centra powiadamiania ratunkowego, Policja, Państwowa Straż Pożarna oraz pogotowie ratunkowe, będą połączone systemem zarządzanym przez prezesa Urzędu Komunikacji Elektronicznej. W opinii Izby, powinien istnieć jeden punkt centralny, zapewniający połączenie centrum powiadamiania ratunkowego, w którym jest Policja, Państwowa Straż Pożarna, pogotowie ratunkowe oraz inne służby. Na mocy ustawy będą one miały prawo do skorzystania z tych numerów z uwagi na zapewnienie sprawnego zarządzania zasobami tych służb, zwłaszcza w sytuacji, gdy informacje o tym samym zdarzeniu są przekazywane przez różne osoby na numer 112 oraz na numery dotychczasowe, na przykład 999. Ponadto proponowana poprawka pozwala na zorganizowanie przez służby własnego punktu centralnego połączonego systemu.

Senat zaproponował również, by centrum powiadamiania ratunkowego i dyspozytorom medycznym zagwarantować dostęp również do danych dotyczących zarejestrowanego użytkownika końcowego usługi przedpłaconej.

Nowelizacja przyznająca tym instytucjom uprawnienia do zwalczania korupcji wywołała, podobnie jak w Sejmie, kontrowersje. Podczas debaty nad ustawą sejmową senatorowie reprezentujący Prawo i Sprawiedliwość zgłosili wnioski formalne: o jej odrzucenie, a także by obowiązywała ona jedynie do 1 stycznia 2009 r. Żadna z tych propozycji nie uzyskała poparcia Komisji Praw Człowieka i Praworządności, która rozpatrywała wnioski zgłoszone podczas senackiej dyskusji. Senator Wojciech Skurkiewicz wnosił też o odroczenie dyskusji nad ustawą do momentu przybycia na salę Senatu przedstawicieli ABW, CBA lub przedstawiciela rządu. Wniosek w tej sprawie nie uzyskał jednak większości.

W opinii przeciwników, nowelizacja - uchwalona przez Sejm na podstawie projektu poselskiego - uderza w Centralne Biuro Antykorupcyjne, a przyznanie uprawnień do ścigania korupcji ABW i AW spowoduje chaos, kolizję kompetencji i brak skuteczności.

Rozwiązań zaproponowanych przez Sejm bronili senatorowie z klubu PO, m.in. senator Krzysztof Piesiewicz, jednocześnie sprawozdawca stanowiska Komisji Praw Człowieka i Praworządności, która proponowała Izbie przyjęcie sejmowej nowelizacji bez poprawek. W opinii zwolenników, ustawa w niczym nie ogranicza uprawnień CBA, a jedynie zachowuje obecny stan rzeczy.

Zgodnie z ustawą z 2006 r. powołującą Centralne Biuro Antykorupcyjne, 24 grudnia 2007 r. ABW miała przestać zwalczać przestępstwa korupcyjne; po tej dacie powinna tylko dokończyć zaczęte wcześniej postępowania.

ABW zwróciła się do premiera Donalda Tuska, by nadal mogła zajmować się zwalczaniem korupcji, ponieważ "odebranie jej tych uprawnień może mieć negatywny wpływ na bezpieczeństwo państwa". Agencja przypominała, że inne służby poza CBA - np. policja czy straż graniczna - będą mogły nadal zajmować się takimi sprawami. Odpowiedni projekt nowelizacji ustawy o ABW i Agencji Wywiadu złożyli posłowie Platformy Obywatelskiej. Znalazł się w niej zapis, że agencje są właściwe do zapobiegania, przeciwdziałania i zwalczania korupcji osób pełniących funkcje publiczne, "jeżeli może to godzić w bezpieczeństwo państwa".

W Senacie- zgodnie z regulaminem Izby - pierwszy pod głosowanie poddano wniosek o odrzucenie ustawy o Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego oraz Agencji Wywiadu. Na 60 obecnych senatorów 1 głosował za, 56 - przeciw, a 2 osoby wstrzymały się od głosu. Wobec tych wyników przystąpiono do głosowania nad wnioskiem Komisji Praw Człowieka i Praworządności o przyjęcie ustawy bez poprawek. Głosowało za nim 56 senatorów i wszyscy opowiedzieli się za wnioskiem. Ustawa trafi teraz do podpisu prezydenta.

• ustawa o zmianie ustawy o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych,
• ustawa o ratyfikacji Umowy wewnętrznej między przedstawicielami rządów państw członkowskich, zebranymi w Radzie, w sprawie finansowania pomocy wspólnotowej na podstawie wieloletnich ram finansowych na lata 2008-2013 zgodnie z Umową o partnerstwie AKP-WE oraz w sprawie przydzielania pomocy finansowej dla krajów i terytoriów zamorskich, do których stosuje się część czwartą Traktatu WE, sporządzonej w Brukseli dnia 17 lipca 2006 r.,
• ustawa o zmianie ustawy - Przepisy wprowadzające Kodeks postępowania karnego.

• Rzecznika Praw Dziecka o działalności za rok 2006 wraz z uwagami o stanie przestrzegania praw dziecka,
• Rzecznika Praw Obywatelskich o działalności w 2006 r., z uwagami o stanie przestrzegania wolności i praw człowieka i obywatela.

• wicemarszałka Zbigniewa Romaszewskiego z funkcji przewodniczącego Komisji Praw Człowieka i Praworządności.

Senat odwołał senator Dorotę Arciszewską-Mielewczyk z Komisji Spraw Emigracji i Łączności z Polakami za Granicą i wybrał ją do Komisji Spraw Zagranicznych.

Senat odwołał wicemarszałek Krystynę Bochenek z Komisji Kultury i Środków Przekazu.