Konferencja Przewodniczących Parlamentów Unii Europejskiej

W dniach 20-21 czerwca 2008 r. w Lizbonie wicemarszałek Marek Ziółkowski wziął udział w Konferencji Przewodniczących Parlamentów Unii Europejskiej.

Zabierając głos podczas sesji poświęconej problematyce ratyfikacji Traktatu Lizbońskiego, rozpoczynającej prace konferencji, wicemarszałek Senatu stwierdził, że ze względu na dorobek integracji europejskiej, który dla nowych państw członkowskich jest wartością samą w sobie, warto zaczekać na ratyfikację Traktatu, chociażby dlatego, że wzmacnia on znaczenie parlamentów narodowych.

Marszałek zwrócił uwagę, że członkowie Unii przede wszystkim chcą się dowiedzieć, jakie są oczekiwania Irlandczyków i jak w zaistniałej sytuacji można im pomóc. Parlamenty państw członkowskich są naturalnym pośrednikiem między wyborcami a szczeblem międzyrządowym Unii. Niestety, parlamentarzyści niezbyt dobrze wywiązują się z zadania prezentowania Unii obywatelom. Wiele spraw i inicjatyw uznawanych jest za niewymagające jakichkolwiek wyjaśnień czy uzasadnień. Aby przezwyciężyć obecny kryzys, trzeba odwołać się do konkretnych osiągnięć. "Unię" będzie można łatwo obronić, gdy słowom będą towarzyszyły zrozumiałe czyny, takie jak np. obniżenie opłat roamingowych.

Na zakończenie konferencji w Lizbonie przewodniczący parlamentów krajów Unii Europejskiej przyjęli dokument, w którym opowiedzieli się za kontynuowaniem procesu ratyfikacji Traktatu Lizbońskiego. Jak stwierdzili, proces ratyfikacji Traktatu powinien być kontynuowany w pozostałych krajach UE mimo odrzucenia go w referendum przeprowadzonym w Irlandii.

W dokumencie końcowym wskazano także na konieczność pracy nad zbliżaniem stanowisk w celu określenia przyszłości Unii, przy jednoczesnym poszanowaniu stanowiska Irlandii w sprawie Traktatu Lizbońskiego. Podkreślono też rolę parlamentów krajowych w umacnianiu relacji między Unią a obywatelami kontynentu.

W opinii przewodniczących, parlamenty europejskie powinny również poprawić współpracę między sobą, co stanowi cel równoległy z wciąganiem Europejczyków do procesu podejmowania decyzji w Unii Europejskiej.

Podczas spotkania w Lizbonie wskazywano także na potrzebę zwiększania liczby kobiet na kluczowych stanowiskach w strukturach europejskich.