(Początek posiedzenia o godzinie 11 minut 06)

(Posiedzeniu przewodniczą marszałek Bogdan Borusewicz oraz wicemarszałkowie Marek Ziółkowski, Krzysztof Putra, Maciej Płażyński i Ryszard Legutko)

Marszałek Bogdan Borusewicz:

Otwieram trzydzieste piąte posiedzenie Senatu Rzeczypospolitej Polskiej szóstej kadencji.

(Marszałek trzykrotnie uderza laską marszałkowską)

Na sekretarzy posiedzenia wyznaczam panią senator Margaretę Budner oraz senatora Romana Ludwiczuka. Listę mówców prowadzić będzie pani senator Margareta Budner.

Proszę senatorów sekretarzy o zajęcie miejsc przy stole prezydialnym.

Panie i Panowie Senatorowie, pragnę poinformować Wysoką Izbę, że senator Krystyna Bochenek została członkiem Rady Języka Polskiego przy Polskiej Akademii Nauk.

Serdecznie gratuluję, Pani Senator. (Oklaski)

Informuję, że Sejm na czterdziestym trzecim posiedzeniu w dniu 14 i 15 czerwca 2007 r. przyjął wszystkie poprawki Senatu: do ustawy o zmianie ustawy o gospodarowaniu nieruchomościami rolnymi Skarbu Państwa, do ustawy o zmianie ustawy o zasadach finansowania nauki, do ustawy o zatrudnieniu socjalnym oraz zmianie niektórych innych ustaw, do ustawy o licencji syndyka, do ustawy o lekarzu sądowym.

Przyjął też większość poprawek Senatu: do ustawy o zmianie ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych oraz o zmianie niektórych innych ustaw, do ustawy o zmianie ustawy o orderach i odznaczeniach, do ustawy o zmianie ustawy o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych oraz o zmianie niektórych innych ustaw. Przyjął też połowę zgłoszonych przez Senat poprawek do ustawy o Narodowym Centrum Badań i Rozwoju.

Ponadto Sejm na tym samym posiedzeniu odrzucił wszystkie poprawki zgłoszone przez Senat do ustawy o zmianie ustawy o żegludze śródlądowej...

(Głosy z sali: Buuu...)

...odrzucił też jedyną zgłoszoną przez Senat poprawkę do ustawy o zmianie ustawy o państwowym zasobie kadrowym i wysokich stanowiskach państwowych oraz o zmianie niektórych innych ustaw, a także jedyną poprawkę Senatu do ustawy o zmianie ustawy - Prawo o ruchu drogowym.

Sejm odrzucił też uchwałę Senatu o odrzuceniu ustawy o tworzeniu i działaniu wielkopowierzchniowych obiektów handlowych.

(Głosy z sali: Buuu...)

Wobec niewniesienia zastrzeżeń do protokołu trzydziestego drugiego posiedzenia stwierdzam, że protokół tego posiedzenia został przyjęty.

Informuję, że protokół trzydziestego pierwszego posiedzenia Senatu, zgodnie z art. 39 ust. 3 Regulaminu Senatu, jest przygotowany do udostępnienia senatorom. Jeżeli nikt z państwa senatorów nie zgłosi do niego zastrzeżeń, to zostanie on przyjęty na kolejnym posiedzeniu.

Doręczony państwu senatorom projekt porządku obrad trzydziestego piątego posiedzenie obejmuje:

1. Stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zasadach pokrywania kosztów powstałych u wytwórców w związku z przedterminowym rozwiązaniem umów długoterminowych sprzedaży mocy i energii elektrycznej.

2. Stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy - Prawo własności przemysłowej.

3. Stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych oraz ustawy o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych.

4. Stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy - Prawo o ustroju sądów powszechnych oraz niektórych innych ustaw.

5. Stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy o Krajowym Rejestrze Karnym.

6. Stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy o muzeach.

7. Stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy o jednostkach badawczo-rozwojowych.

8. Stanowisko Senatu w sprawie ustawy o organizacji hodowli i rozrodzie zwierząt gospodarskich.

9. Stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy o ochronie zdrowia zwierząt oraz zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt oraz ustawy o weterynaryjnej kontroli granicznej.

10. Drugie czytanie projektu uchwały o konieczności przyjęcia i wdrożenia strategii gospodarki wodnej w Polsce.

11. Informacja Trybunału Konstytucyjnego o istotnych problemach wynikających z działalności orzecznictwa Trybunału w 2006 r.

12. Informacja Prezesa Instytutu Pamięci Narodowej - Komisji Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu o działalności Instytutu Pamięci Narodowej w okresie od dnia 1 stycznia 2006 r. do dnia 31 grudnia 2006 r.

Proponuję rozpatrzenie punktów trzeciego, czwartego, piątego oraz szóstego projektu porządku obrad, pomimo że sprawozdania komisji do tych punktów zostały dostarczone w terminie późniejszym niż określony w art. 34 ust. 2 Regulaminu Senatu. Jeśli nie usłyszę sprzeciwu, uznam, że Wysoka Izba przyjęła przedstawioną propozycję.

Wobec braku głosów sprzeciwu stwierdzam, że Senat przedstawioną propozycję przyjął.

Panie i Panowie Senatorowie, zgodnie z art. 48 ust. 2 pkt 8 Regulaminu Senatu proponuję uzupełnienie porządku obrad trzydziestego piątego posiedzenia o punkt: wybór członka Kolegium Instytutu Pamięci Narodowej - Komisji Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu i rozpatrzenie go jako punktu... To znaczy przed informacjami, przed dwiema informacjami, to jest przed informacją prezesa kolegium...

(Głos z sali: Trybunału.)

...przed informacją Trybunału Konstytucyjnego o istotnych problemach wynikających z orzeczeń Trybunału Konstytucyjnego. To umożliwi nam przeprowadzenie pierwszej tury głosowań jutro o godzinie 18.00.

Czy są głosy sprzeciwu...

(Głos z sali: Panie Marszałku...)

Już, już, moment.

Czy są głosy sprzeciwu wobec mojego wniosku? Nie ma.

W związku z tym uzupełniamy porządek obrad o ten punkt.

Proszę bardzo, pan senator Marek Waszkowiak.

Senator Marek Waszkowiak:

Panie Marszałku, chciałbym zgłosić wniosek o rozszerzenie porządku obrad Senatu. Na podstawie art. 48 ust. 2 pkt 8 Regulaminu Senatu zwracam się z prośbą o uzupełnienie porządku o punkt związany z rozpatrzeniem ustawy o zmianie ustawy - Prawo energetyczne, druk senacki nr 467. jako punkt drugi, bo jest on związany bezpośrednio z punktem pierwszym, a także o punkt związany z rozpatrzeniem ustawy o zmianie ustawy o opłacie skarbowej.

Uzasadnienie. Proszę państwa, ustawa o zmianie ustawy - Prawo energetyczne powinna wejść w życie 1 lipca. Zawiera ona przepisy przejściowe, które mają na celu zapewnienie ciągłości dotychczasowych umów pomiędzy funkcjonującymi obecnie zakładami energetycznymi i odbiorcami końcowymi energii elektrycznej. Na posiedzeniu Komisji Gospodarki Narodowej ustawa nie budziła kontrowersji, została przyjęta jednogłośnie bez poprawek. A ponieważ łączy się ona z ustawą z punktu pierwszego, o tak zwanych KDT, prosiłbym o wprowadzenie jej jako punktu drugiego dzisiejszych obrad.

Ustawa o zmianie ustawy o opłacie skarbowej także jest regulacją przejściową, powinna wejść w życie maksymalnie szybko. Prosiłbym, żeby umieścić ją, z powodów osobistych senatora sprawozdawcy, jako punkt czwarty, to jest po ustawie o zmianie ustawy - Prawo własności przemysłowej. Dziękuję bardzo.

Marszałek Bogdan Borusewicz:

Dziękuję.

Czy ktoś zgłasza sprzeciw wobec tych wniosków o uzupełnienie porządku obrad o te dwa punkty? Nie.

W związku z tym uzupełniamy porządek według propozycji pana senatora Waszkiewicza...

(Senator Marek Waszkowiak: Waszkowiaka.)

...Waszkowiaka - przepraszam najmocniej, Panie Senatorze - o punkt drugi i czwarty.

Pan senator Szymański, proszę bardzo.

Senator Antoni Szymański:

Panie Marszałku! Wysoka Izbo!

Zgodnie z art. 48 ust. 2 pkt 8 Regulaminu Senatu wnoszę o uzupełnienie porządku obrad o punkt: stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych oraz niektórych innych ustaw. Proszę też o rozpatrzenie go jako punktu szóstego porządku obrad.

Wnoszę o to z tego powodu, że ustawa ma wejść w życie 1 lipca roku bieżącego, dlatego powinna być rozpatrzona na tym posiedzeniu Senatu. Proponuję, żeby została ona rozpatrzona jako punkt szósty.

Marszałek Bogdan Borusewicz:

Dziękuję, Panie Senatorze.

Czy ktoś zgłasza sprzeciw wobec tego wniosku? Nie widzę zgłoszeń.

W związku z tym rozszerzamy porządek o ten punkt, o tę propozycję pana senatora. Ta ustawa będzie rozpatrywana jako punkt szósty.

(Senator Władysław Sidorowicz: Chwileczkę, ja w tej sprawie...)

Tak, proszę bardzo.

Senator Władysław Sidorowicz:

Czy moglibyśmy prosić - z powodów technicznych - o to, żeby ten punkt był rozpatrywany jutro? Bo my jeszcze próbujemy się przymierzyć do opinii, a sprawa jest dosyć trudna, dotyczy klina podatkowego... Stąd jest prośba o to, żeby to było rozpatrywane trochę później, czyli jutro. To jest prośba klubu Platformy.

Marszałek Bogdan Borusewicz:

Ja myślę, że możemy uwzględnić tę propozycję. W związku z tym ten punkt będzie rozpatrywany jutro.

(Senator Władysław Sidorowicz: Dziękuję bardzo.)

Pan senator Michalak... A, jeszcze pan senator Szymański.

Proszę bardzo.

Senator Antoni Szymański:

Panie Marszałku, w tej sytuacji... No, jeśli tak, to prosiłbym, żeby to był jeden z pierwszych punktów rozpatrywanych w dniu jutrzejszym, ze względu na to, że zapewne będą do tego zgłaszane poprawki, będą musiały odbyć się posiedzenia komisji, połączonych komisji, bo dwie komisje będą to rozpatrywały, no a sprawa jest trudna... Ja proponowałem dzień dzisiejszy między innymi z tego powodu, że dzisiaj pani premier Gilowska mogła być obecna, mogła to referować, a nie wiem, czy jutro to będzie możliwe... Tak że z tego powodu było to proponowane na dzisiaj.

Marszałek Bogdan Borusewicz:

Dobrze. Ja proponuję tak: nie zmieniajmy kolejności, bo ta kolejność już została zatwierdzona, ale po prostu będziemy to rozpatrywać jako punkt pierwszy w dniu jutrzejszym. Dobrze?

Teraz pan senator Michalak. Proszę bardzo.

Senator Paweł Michalak:

Panie Marszałku, zgodnie z art. 48 ust. 2 pkt 8 regulaminu wnoszę o uzupełnienie porządku obrad o dwa punkty.

Pierwszy: stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy o organizacji rynku mleka i przetworów mlecznych oraz niektórych innych ustaw. I proszę, żeby rozpatrzyć go jako punkt trzynasty porządku obrad.

I drugi punkt: stanowisko Senatu w sprawie ustawy o międzynarodowym przemieszczeniu odpadów. I proszę o rozpatrzenie go jako punktu czternastego.

Obie te ustawy są implementacją prawa europejskiego, jedna powinna wejść w życie 1 lipca, druga - 12 lipca, dlatego proszę o uwzględnienie tych punktów.

Marszałek Bogdan Borusewicz:

Dobrze. Dziękuję.

Czy są jakieś sprzeciwy wobec wniosków pana senatora? Nie ma.

W związku z tym wprowadzamy te dwa punkty jako punkt trzynasty i czternasty.

Pan senator Mazurkiewicz, proszę bardzo.

Senator Andrzej Mazurkiewicz:

Panie Marszałku! Wysoki Senacie!

W dniu jutrzejszym odbędzie się szczyt Unii Europejskiej. Sejm Rzeczypospolitej Polskiej zajął zgodnie stanowisko wspierające negocjatorów polskich, wspierające rząd polski w kwestii polskich propozycji dotyczących głosowań, które odbywać się będą w Unii Europejskiej. Uważam, że Senat Rzeczpospolitej również powinien takie stanowisko zająć.

W związku z tym, zgodnie z art. 48 ust. 2 pkt 8, chciałbym zgłosić projekt uchwały w sprawie stanowiska Senatu dotyczącego reformy traktatowej Unii Europejskiej w następującym brzmieniu.

"Senat Rzeczypospolitej Polskiej, potwierdzając, że system głosów ważonych w Radzie Unii Europejskiej ustanowiony przez Traktat nicejski 11 grudnia 2000 r. jest gwarancją realizacji zasady solidarności wewnątrz Unii Europejskiej, stwierdza, że jakiekolwiek zmiany w tym systemie powinny respektować postulat zachowania równowagi w procesie decyzyjnym pomiędzy dużymi, średnimi i małymi państwami członkowskimi. Senat Rzeczpospolitej Polskiej oczekuje również, że ewentualne zmiany w obowiązującym systemie głosowań nie będą pozostawały w sprzeczności z dążeniem do zapewnienia obywatelom wszystkich państw członkowskich realnego wpływu na podejmowane decyzje."...

(Marszałek Bogdan Borusewicz: Panie Senatorze, jak rozumiem, pan chce uzupełnić porządek obrad. Tak?)

Panie Marszałku, chciałbym, aby...

(Marszałek Bogdan Borusewicz: Dobrze. W którym punkcie?)

Chciałbym, aby było to takie uzupełnienie, byśmy jeszcze w dniu dzisiejszym, po przeprowadzeniu pierwszego czytania i po odesłaniu tego do komisji, mogli w ramach finalnego procesu legislacyjnego odbyć głosowanie w sprawie tej uchwały. Wzmocni to na pewno pozycję rządu polskiego na szczycie Unii Europejskiej. Przedkładam stosowny projekt uchwały.

Marszałek Bogdan Borusewicz:

Czy ma pan propozycję, w którym punkcie to umieścić?

(Senator Andrzej Mazurkiewicz: Być może mógłby to być trzeci, czwarty punkt.)

(Głosy z sali: Pierwszy.)

(Głos z sali: Ale musi być przerwa na posiedzenie komisji.)

Tak, bo nie mamy sprawozdania, nie mamy druku.

(Senator Andrzej Mazurkiewicz: Nie mamy sprawozdania, dlatego...)

W związku z tym zróbmy tak: jeżeli będzie sprawozdanie, ja uzupełnię porządek i będziemy się starali, aby to zostało zrobione dzisiaj, dlatego że jeśli to będzie dzisiaj, to będzie to jeszcze miało jakiś sens. Tak?

(Senator Andrzej Mazurkiewicz: Tak.)

Dobrze.

Pan senator Niesiołowski.

Senator Stefan Niesiołowski:

Panie Marszałku! Wysoki Senacie!

W związku z dramatyczną sytuacją służby zdrowia, wydarzeniami przed kancelarią premiera, z narastaniem protestu, z pobiciem pielęgniarek proszę o zgłoszenie...

(Poruszenie na sali)

Proszę nie przerywać, panie...

Marszałek Bogdan Borusewicz:

Proszę o spokój.

Proszę bardzo, Panie Senatorze.

(Senator Stefan Niesiołowski: Proszę nie przerywać, bo już dość tego przerywania.)

Panie Senatorze, proszę o wnioski.

Senator Stefan Niesiołowski:

Proszę, Panie Marszałku, o wprowadzenie w dniu dzisiejszym w punkcie szóstym informacji rządu na temat sytuacji w służbie zdrowia. Myślę, że dalsze uzasadnianie tego jest niepotrzebne, jest to oczywiste. Sytuacja jest dramatyczna, rząd sobie najwyraźniej nie radzi. Byłoby chyba dobrze się dowiedzieć, jakie są plany, jakie są zamysły, jakie są perspektywy rozwiązania tego kryzysu. (Oklaski)

Marszałek Bogdan Borusewicz:

Dziękuję, Panie Senatorze.

Czyli to jest propozycja wprowadzenia punktu...

(Senator Stefan Niesiołowski: W dniu dzisiejszym w punkcie szóstym...)

...punktu szóstego: informacja rządu na temat sytuacji w służbie zdrowia. Nie służby zdrowia, tylko sytuacji w służbie zdrowia.

Czy są jakieś sprzeciwy?

Jest sprzeciw pana senatora.

Senator Andrzej Mazurkiewicz

Jest sprzeciw, Panie Marszałku. Rząd doskonale zdaje sobie sprawę z powagi sytuacji, prowadzi rozmowy, społeczeństwo jest rzetelnie informowane w tej sprawie.

Marszałek Bogdan Borusewicz:

Rozumiem, że w przypadku poprzedniej propozycji nie było sprzeciwu. Rozumiem, że tak.

W związku z tym, że w wypadku tej propozycji jest sprzeciw, poddaję wniosek pana senatora pod głosowanie.

Proszę pobrać karty.

Trzyminutowa przerwa techniczna...

(Rozmowy na sali)

Poddaję pod głosowanie wniosek pana senatora Niesiołowskiego o uzupełnienie porządku obrad o punkt szósty: informacja rządu na temat sytuacji w służbie zdrowia.

Proszę o naciśnięcie przycisku obecności.

Kto jest za wnioskiem pana senatora? Proszę nacisnąć przycisk i podnieść rękę.

Kto jest przeciw? Proszę nacisnąć przycisk i podnieść rękę.

Kto się wstrzymał od głosu? Proszę nacisnąć przycisk "wstrzymuję się".

Proszę o wyniki.

Obecnych 72 senatorów, 21 głosowało za, 47 - przeciw, 4 wstrzymało się od głosu. (Głosowanie nr 1)

Wniosek nie przeszedł.

Stwierdzam, że Senat zatwierdził porządek obrad trzydziestego piątego posiedzenia Senatu Rzeczypospolitej Polskiej szóstej kadencji.

Informuję, że jutro obrady zostaną wznowione o godzinie 9.00. W dniu jutrzejszym planowane jest wysłuchanie informacji Trybunału Konstytucyjnego o istotnych problemach wynikających z działalności i orzecznictwa trybunału w 2006 r. oraz informacji prezesa Instytutu Pamięci Narodowej - Komisji Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu o działalności Instytutu Pamięci Narodowej w okresie od dnia 1 stycznia 2006 r. do dnia 31 grudnia 2006 r.

Przypominam też o pierwszej turze głosowań w dniu jutrzejszym o godzinie 18.00.

Pragnę poinformować państwa senatorów, że o godzinie 12.00 zostanie zarządzona przerwa w obradach, w trakcie której otworzę wystawę fotograficzną poświęconą ojcu Marianowi Żelazce. Serdecznie państwa na tę wystawę zapraszam. Czyli przerwa będzie od godziny 12.00 do godziny 12.30.

Przystępujemy do rozpatrzenia punktu pierwszego porządku obrad: stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zasadach pokrywania kosztów powstałych u wytwórców w związku z przedterminowym rozwiązaniem umów długoterminowych sprzedaży mocy i energii elektrycznej.

Przypominam, że rozpatrywana ustawa została uchwalona przez Sejm na czterdziestym drugim posiedzeniu w dniu 24 maja 2007 r. Do Senatu została przekazana w dniu 25 maja 2007 r. Marszałek Senatu w dniu 25 maja 2007 r., zgodnie z art. 68 ust. 1 Regulaminu Senatu, skierował ją do Komisji Gospodarki Narodowej. Komisja po rozpatrzeniu ustawy przygotowała swoje sprawozdanie w tej sprawie.

Przypominam ponadto, że tekst ustawy zawarty jest w druku nr 447A... nie, przepraszam, w druku nr 447, a sprawozdanie komisji w druku nr 447A.

Proszę sprawozdawcę Komisji Gospodarki Narodowej, pana senatora Mariana Miłka, o zabranie głosu i przedstawienie sprawozdania komisji w sprawie rozpatrywanej ustawy.

Proszę uprzejmie, Panie Senatorze.

Senator Marian Miłek:

Panie Marszałku! Wysoki Senacie!

Aby zrozumieć genezę powstania ustawy, nad którą debatujemy, musimy wrócić do historii. W latach dziewięćdziesiątych ubiegłego wieku w podsektorze wytwarzania energii elektrycznej istniało duże zapotrzebowanie na kapitał inwestycyjny. Kapitału tego nie mógł wygenerować sam sektor ze względu na skalę potrzeb rzędu kilkunastu miliardów złotych. Wówczas zrodził się pomysł zawierania umów pomiędzy wytwórcami, to znaczy elektrowniami, a Polskimi Sieciami Elektroenergetycznymi, jedynym wówczas odbiorcą energii z elektrowni, na zakup przez PSE energii z elektrowni wyprodukowanej przez elektrownie w projektowanym bloku energii po cenie wyższej niż obowiązująca na rynku. Umowa taka dla banków stanowiła zabezpieczenie kredytów, które wytwórca zaciągnął na budowę bloków energetycznych. Mechanizm ten działał bardzo sprawnie i umożliwił modernizację lub budowę 40% krajowych mocy wytwórczych za sumaryczną kwotę ponad 20 miliardów zł, z czego blisko 70% stanowiły środki zewnętrzne, to znaczy głównie kredyty bankowe zabezpieczone umowami długoterminowymi, zwanymi potocznie kontraktami długoterminowymi, w skrócie KDT. Pozwalały one zwiększyć o 10% sprawność wytarzania, to znaczy mniej paliwa pierwotnego potrzeba było do wytworzenia tej samej energii elektrycznej. O 40% zmniejszono emisję CO₂. O blisko 30% zmniejszono emisje tlenków azotu oraz o 60% zmniejszono emisję pyłów. Jak z tego wynika, kontrakty długoterminowe spełniły ogromnie ważną i pozytywną rolę w rozwoju elektroenergetyki.

Odbyło się to jednak kosztem ograniczenia rynku. Do niedawna około 55% całej wytwarzanej energii było sprzedawanej w ramach kontraktów długoterminowych po cenach wyższych niż rynkowe, uwzględniających spłatę kredytów. Obecnie udział ten zmniejszył się do około 40%, ale jeżeli uwzględni się dodatkowy obowiązek zakupu energii wytworzonej w kogeneracji, szczególnie w kogeneracji wysokosprawnej, oraz ze źródeł odnawialnych, to okaże się, że niewielka część rynku pozostaje na wolną grę cenową.

Dotychczas PSE, kupując od wytwórców, to znaczy od elektrowni i elektrociepłowni objętych kontraktami długoterminowymi, energię po wyższej cenie pozwalały wytwórcom na spłatę kolejnym rat zaciągniętego w bankach kredytu. Z kolei PSE sprzedają tę energię firmom dystrybucyjnym - do niedawna były to zakłady energetyczne, a obecnie są to koncerny takie, jak Enea, EnergiaPro itd. - i w cenie sprzedaży znajduje się część opłaty przeznaczona na pokrycie spłat kredytów. Oczywiście tę część pokrywają odbiorcy końcowi, czyli my wszyscy, w opłatach za energię elektryczną.

Przedstawienie tego mechanizmu tworzenia środków przeznaczonych na spłatę kredytów zaciągniętych przez wytwórców w bankach pozwala zrozumieć, że zmiana rozpływu strumieni środków w całym systemie elektroenergetycznym wprowadzona ustawą nie powinna wpłynąć na zmianę ceny energii u odbiorcy końcowego. Po wprowadzeniu ustawy rozwiązującej kontrakty długoterminowe odbiorcy końcowi w sumie powinni płacić tę samą część opłaty przeznaczoną na pokrycie rat i odsetek kredytów, jaką płacą obecnie. Jest to oczywiście ujęcie statystyczne. W przypadku poszczególnych odbiorców indywidualnych opłaty mogą w niewielkim stopniu się różnić, co wynika między innymi z metodyki sumowania deklarowanych obciążeń mocą wprowadzonej rozpatrywaną ustawą.

Na tle tego, co było, można już lepiej zrozumieć zmiany, jakie wprowadza ustawa. Ustawa przewiduje dobrowolne rozwiązanie przez obie strony, a więc wytwórcę i PSE, kontraktu długoterminowego, co będzie skutkować tym, że wytwórca wejdzie ze swoją energią na rynek i rozpocznie walkę o klienta. Należy jednak zauważyć, że zbliżamy się do sytuacji zrównoważenia popytu na energię elektryczną i podaży tej energii i nie powinniśmy liczyć na znaczącą obniżkę cen płaconych przez odbiorców końcowych.

Generowanie środków na pokrycie rat kredytów następuje u operatora systemu przesyłowego i bezpośrednio u operatorów systemów dystrybucyjnych, nazwanych w ustawie płatnikami opłaty przejściowej, czyli opłaty przeznaczonej w efekcie na pokrycie rat kredytów. Składa się ona z części kwoty, jaką otrzymujemy w rachunku za energię elektryczną. Ta część opłaty jest uwzględniona w taryfie obowiązującej dystrybutora i zatwierdzanej przez URE i jest kalkulowana w zależności między innymi od mocy pobieranej przez odbiorców końcowych. Opłatę przejściową płatnicy opłaty przejściowej, czyli operatorzy systemu dystrybucyjnego, przekazują operatorowi systemu przesyłowego na wydzielone konto. Operator systemu przesyłowego powołuje spółkę Zarządca Rozliczeń SA, do której przekazuje środki otrzymane od operatorów systemu dystrybucyjnego. Spółka Zarządca Rozliczeń SA przekazuje wytwórcy środki na pokrycie jego kosztów osieroconych.

Przedstawiony model przepływu środków zawiera wiele wielkości, które mogą się zmieniać w sposób nieprzewidywalny, na przykład liczbę odbiorców, moc odbiorców, stopy procentowe, zysk przedsiębiorstwa energetycznego itd. Dlatego ustawa wprowadza mechanizm korekty kosztów osieroconych, art. 30, oraz aktualizuje na dany rok kalendarzowy stawkę opłaty przejściowej - art. 12.

Ustawa zwiększa zakres kompetencji prezesa URE, który nie tylko nadzoruje przepływ środków, ale podejmuje też decyzje dotyczące ustalenia stawek, korekt itd.

Należy jeszcze raz podkreślić, że suma przepływów środków w systemie będzie taka jak w przypadku obowiązywania kontraktów długoterminowych, ale mogą zmienić się opłaty za energię elektryczną u poszczególnych odbiorców końcowych z powodu zakwalifikowania ich do różnych kategorii w zależności od rocznego poboru energii, art. 10, co skutkuje różnymi stawkami opłaty przejściowej zawartymi w art. 11.

Panie Marszałku! Wysoki Senacie! Projekt ustawy, który został przekazany przez rząd do Sejmu, bardzo się różnił od tego, który otrzymaliśmy do rozpatrzenia na posiedzeniu Senatu. Zawierał on wiele rozwiązań, które wzbudzały kontrowersje nie tylko wśród wytwórców, ale również wśród związkowców i bankowców. Ze strony banków padały ostrzeżenia o możliwości postawienia zaciągniętych kredytów w stan natychmiastowej wymagalności. Było to związane między innymi z faktem, że zgodnie z projektem ustawy konsolidowane grupy energetyczne, głównie Polska Grupa Energetyczna oraz Energetyka Południe, nie miały otrzymać środków na pokrycie kosztów osieroconych. Inaczej mówiąc, grupy te po rozwiązaniu kontraktów długoterminowych miały sobie radzić same. W tej sytuacji obawy banków były uzasadnione. W ustawie, którą otrzymaliśmy, grupy energetyczne już są objęte mechanizmem pokrywania kosztów osieroconych.

Długo dyskutowano nad właściwym rozwiązaniem dla bloków zasilanych gazem, w wypadku których istnieje nie tylko jeden kontrakt na energię elektryczną, ale i drugi - na gaz, zawarty z PGNiG i to w formie "płać i bierz". W dyskusji przedstawiono scenariusze szybkiego bankructwa tych elektrociepłowni, które musiałyby płacić za gaz zgodnie z umową i niezależnie od rzeczywistego poboru tego gazu. Na etapie prac sejmowych rozwiązano również ten problem, obejmując ustawą także kontrakty gazowe.

Prace nad rozwiązaniem kontraktów długoterminowych zostały zintensyfikowane w ostatnim czasie. Spowodowane to zostało faktem wszczęcia 2 marca 2006 r. przez Komisję Europejską oficjalnego postępowania w sprawie KDT jako niedozwolonej pomocy publicznej. Gdyby Komisja Europejska uznała KDT za niedozwoloną pomoc publiczną, skutki dla wytwórców byłyby bardzo dotkliwe: musieliby oni zwracać środki otrzymane w ramach KDT za okres od przystąpienia Polski do Unii Europejskiej do chwili obecnej. Przyjęcie tej ustawy przez parlament będzie skutkowało automatycznym umorzeniem postępowania dotyczącego KDT przez Komisję Europejską, ale jednocześnie nastąpi pogorszenie warunków działalności branży energetycznej w zakresie inwestycji. O tym należy głośno powiedzieć i głosując za przyjęciem ustawy, należy mieć świadomość kosztów jej przyjęcia.

W art. 27 ustawy przedstawiono między innymi zasady obliczania kosztów osieroconych. Kluczem do obliczenia tych kosztów osieroconych jest wzór zawarty w art. 27, z którego wynika, że koszty osierocone zależą od wyniku finansowego wytwórcy. Opisując to w pewnym uproszczeniu, oznacza to, że wytwórca musi najpierw przeznaczyć zyski z działalności na opłacenie kredytów, a następnie pozostałą część jako koszty osierocone pokrywa ze środków otrzymanych od zarządcy rozliczeń.

Konieczność przeznaczenia całego zysku na spłatę kredytu zmniejsza znacząco możliwości inwestowania w nowe moce. Mechanizm ten z punktu widzenia gromadzenia środków na odtwarzanie mocy jest fatalny, ale w dyskusji, która odbyła się na posiedzeniu Komisji Gospodarki Narodowej, strona rządowa poinformowała senatorów, że jest to jeden z warunków brzegowych narzuconych przez Komisję Europejską i trudno o tym dyskutować. Jednak musimy mieć świadomość tego, że ustawa ogranicza nasze możliwości inwestycji w zakresie nowych mocy wytwórczych. Fakt ten powinien zmobilizować Ministerstwo Gospodarki do wygenerowania nowych mechanizmów proinwestycyjnych.

W czasie dyskusji, jaka odbyła się na posiedzeniu komisji gospodarki, stwierdzono również, że art. 31 ustawy jest sprzeczny z przyjętą koncepcją konsolidacji grup energetycznych. W art. 31 stwierdza się, że koszty osierocone będą liczone oddzielnie dla każdego wytwórcy w grupie, a tymczasem konsolidacja zakłada pełną integrację podmiotów w grupie i przewiduje, że pomiędzy podmiotami będzie występował tylko przepływ usług, a zysk będzie kreowany w jednym centrum zysku. Trudno przewidzieć, jaki wpływ na tworzenie grupy będzie miał art. 31, ale na pewno opóźni on wywołanie efektu synergii spowodowanego projektowaną faktyczną konsolidacją grupy.

Projekt ustawy, który doszedł z Sejmu, był niedopracowany. Było to wynikiem między innymi głębokich zmian merytorycznych, jakie nastąpiły w wyniku prac komisji sejmowej. Dlatego jeszcze przed formalnym posiedzeniem Komisji Gospodarki Narodowej trwały intensywne konsultacje ze stroną rządową oraz pośrednio ze stroną społeczną dotyczące usunięcia pewnych niedoróbek. Efektem tych prac jest trzydzieści sześć poprawek wniesionych za pośrednictwem Komisji Gospodarki Narodowej i przyjętych przez komisję.

Niezależnie od tych poprawek zmiany wymagała strona edytorska ustawy, a w szczególności pisownia wzorów, symboli, wielkości kosztów, indeksów przy symbolach itd. Zmiany zostały ujęte w mojej poprawce, którą złożę do pana marszałka. Chodzi o to, że postarałem się ujednolicić symbolikę w całej ustawie, poprawić pisownię wzorów, poprawić pisownię indeksów przy wzorach itd. W związku z tym, że poprawka ma charakter czysto formalny i właściwie sprowadza się tylko do uporządkowania strony edytorskiej, to wydaje mi się, że nie powinna być przedmiotem merytorycznej dyskusji.

Panie Marszałku! Wysoki Senacie! Ustawa o zasadach pokrywania kosztów powstałych u wytwórców w związku z przedterminowym rozwiązaniem umów długoterminowych sprzedaży mocy i energii elektrycznej jest bardzo złożoną i trudną ustawą. Jej obecny kształt, przedstawiony Wysokiemu Senatowi, jest wynikiem długich dyskusji i rozważnych kompromisów, które wypracowywano niemal do ostatniej chwili. W tej postaci uzyskała ona również akceptację Komisji Europejskiej.

Dlatego w imieniu Komisji Gospodarki Narodowej proszę Wysoki Senat o przyjęcie ustawy z poprawkami zaproponowanymi przez komisję, które zostały wprowadzone - chyba można tak powiedzieć - we współpracy z Ministerstwem Gospodarki. Poprawki mają charakter głównie doprecyzowujący oraz porządkujący niektóre zagadnienia. Niektóre z nich uściślają zapisy, które mogłyby być interpretowane w dwojaki sposób. W ten sposób ustawa, którą przedstawiłem Wysokiemu Senatowi w imieniu Komisji Gospodarki Narodowej, jest, można powiedzieć, dopracowana, co jest wynikiem ogromnej pracy wszystkich stron - i senatorów, i strony rządowej, i strony społecznej. Dziękuję bardzo.

Marszałek Bogdan Borusewicz:

Dziękuję, Panie Senatorze.

Zgodnie z art. 44 ust. 5 Regulaminu Senatu przed przystąpieniem do dyskusji senatorowie mogą zgłaszać z miejsca trwające nie dłużej niż minutę zapytania do senatora sprawozdawcy.

Czy ktoś z państwa senatorów pragnie zadać takie pytanie?

(Głos z sali: Piotr Wach.)

Pan senator Wach, proszę uprzejmie.

Senator Piotr Wach:

Chciałbym zapytać pana senatora sprawozdawcę. Proszę, żeby odpowiedział, że tak powiem, krótko i strukturalnie.

Po pierwsze, opłata przejściowa. Jest ona płacona przez odbiorcę końcowego. To jest te 40 gr i 1 zł 90 gr czy jakoś tak, w zależności od poboru mocy. Czy tak?

A po drugie, koszty osierocone. Czy to jest odrębna rzecz? I czy to jest płatne przez budżet poprzez Zarządcę Rozliczeń?

Proszę te sprawy wyraźnie objaśnić.

Senator Marian Miłek:

Panie Senatorze!

Ja na ten temat mówiłem w mojej wypowiedzi, ale może jeszcze podkreślę, o co chodzi.

Otóż, bezpośrednim poborcą opłaty przejściowej - określenie "poborca" nie jest tu właściwe - jest operator systemu dystrybucyjnego, czyli ten, który dostarcza do naszych domów energię elektryczną. On to od nas pobiera, a my o tym nie wiemy, bo to jest - znowu potocznie mówiąc - zatopione w ogólnym koszcie, w rachunku. On pobiera opłatę przejściową, która zależy między innymi od mocy, jaką mamy zainstalowaną, od tego, ile zużyliśmy energii w poprzednim okresie itd. Tę opłatę przekazuje operatorowi systemu przesyłowego, a więc temu, który zarządza sieciami najwyższych napięć. U tego operatora pojawiła się spółka rozliczająca i na konto tej spółki operator systemu przekazuje środki. Oczywiście, ustawa dokładnie precyzuje, w jakim terminie to ma być przekazane, kto kogo ma informować, jaki jest w tym udział Urzędu Regulacji Energetyki itd. Czyli te środki, które opłaciliśmy w rachunku za energię elektryczną, ostatecznie lądują w spółce dokonującej rozliczeń.

Przechodzę do kosztów osieroconych. Koszty osierocone to są te koszty, które obecnie elektrownia związana kontraktem długoterminowym musiałaby opłacać bankom. Musiałaby ponosić te koszty, opłacając bankom należności za raty kredytów i odsetki. Po rozwiązaniu kontraktów elektrownia już po prostu nie będzie miała nominalnie tych środków, bo wchodzi na rynek z rynkową ceną energii i już nie ma tej preferencji, że ma zapewnioną sprzedaż energii po wyższej od rynkowej cenie i z nadwyżki reguluje sobie raty. Ta kategoria kosztów została w ustawie nazwana kosztami osieroconymi. Te koszty, można powiedzieć, zależą właśnie od zysku. Jeżeli zysk elektrowni będzie większy, to, niestety, w pierwszej kolejności musi ona ten zysk przeznaczyć na spłatę kredytów. Dopiero to, co zostanie jako różnica po opłaceniu nominalnej wartości raty kredytu, jest przekazywane od Zarządcy Rozliczeń, od tej spółki, do wytwórcy. I wytwórca uzupełnia tymi środkami. Jest to jak gdyby wyrównanie tych kosztów osieroconych. Taki jest mechanizm.

Dzięki temu elektrownia, wchodząc do gry rynkowej, może zaoferować odpowiednio niższą cenę, a jednocześnie banki są uspokojone, że na pewno dostaną środki, które kiedyś dały wytwórcom w formie kredytów na budowę nowych bloków energetycznych.

Marszałek Bogdan Borusewicz:

Dziękuję, Panie Senatorze.

Czy są jeszcze jakieś pytania?

(Głos z sali: Nie ma.)

Dziękuję, Panie Senatorze.

(Senator Marian Miłek: Dziękuję.)

Przypominam, że rozpatrywania ustawa była rządowym projektem ustawy. Do reprezentowania stanowiska rządu w toku prac parlamentarnych został upoważniony minister gospodarki.

Zgodnie z art. 50 Regulaminu Senatu głos może teraz zabrać obecny na posiedzeniu przedstawiciel rządu.

(Głos z sali: Sekretarz.)

Czy pan minister chce zabrać głos?

Sekretarz Stanu
w Ministerstwie Gospodarki Krzysztof Tchórzewski:

Panie Marszałku!

Wystąpienie pana senatora było tak wyczerpujące, że nie widzę potrzeby uzupełnienia.

Chciałbym tylko stwierdzić, że popieramy poprawki zarówno komisji, jak i pana senatora.

Marszałek Bogdan Borusewicz:

Dziękuję.

Ale bardzo możliwe, że będą pytania, bo zgodnie z art. 44 ust. 6 Regulaminu Senatu senatorowie mogą zgłaszać z miejsca trwające nie dłużej niż minutę zapytania do obecnego na posiedzeniu przedstawiciela rządu.

(Głos z sali: Piotr Wach.)

Pan senator Piotr...

Panie Ministrze, to ja bym pana poprosił tutaj, dobrze?

Pan senator Wach, a potem pan senator Chmielewski.

Proszę bardzo, Panie Senatorze.

(Senator Piotr Wach: To znaczy, zaczekam, aż pan minister dojdzie.)

Poczekamy.

Senator Piotr Wach:

A mianowicie, Panie Ministrze, moje pytanie dotyczy art. 38, 39, 40. Te artykuły dotyczą wytwórców, którzy w dniu wejścia w życie ustawy nie oddali do użytku jednostek prądotwórczych. Te trzy artykuły regulują to szczegółowo. Oczywiście, chodzi o jednostki objęte umową długoterminową. Art. 38 odwołuje się do załącznika 1, a z tego załącznika, który jest ściśle określony, wynika, że chodzi tylko o blok w Elektrowni "Pątnów II". Czy to tak jest? To pisze się trzy artykuły, żeby załatwić jedną rzecz, zamiast napisać, jak to ma być z tym Pątnowem? Bo ja rozumiem, że nic innego nie może dojść, w tych trzech artykułach chodzi konkretnie o jedną rzecz - Elektrownię "Pątnów II".

Marszałek Bogdan Borusewicz:

Proszę bardzo, Panie Ministrze.

Sekretarz Stanu
w Ministerstwie Gospodarki Krzysztof Tchórzewski:

Panie Marszałku! Wysoki Senacie!

Tak, chodzi tylko o tą jedną rzecz. Niemniej jednak musi tak być, żeby została stworzona możliwość rozwiązania tego problemu. Dyskutowaliśmy o tym i w Sejmie, i później w Senacie. Innego rozwiązania nie dało się znaleźć. W związku z tym zostały wprowadzone te artykuły, które jakby wygasną w momencie, kiedy sprawa zostanie załatwiona.

Marszałek Bogdan Borusewicz:

Pan senator Chmielewski, proszę bardzo.

Senator Jarosław Chmielewski:

Panie Ministrze!

Ja wprawdzie o to pytałem na posiedzeniu komisji, ale może nie dobrze sformułowałem pytanie. Mnie bardzo interesuje i trochę dręczy kwestia proceduralna postępowania przed Komisją Europejską w sprawie kontraktów długoterminowych. Moje pytanie zmierza do tego, jaki wpływ na tamtą procedurę przed Komisją i na całe toczące się postępowanie będzie miała ustawa, jeżeli ona wejdzie w życie. Czy wtedy postępowanie zostanie umorzone, czy też spodziewacie się państwo, jeżeli nie umorzenia, to jakiejś innej treści orzeczenia Komisji. Jak to będzie wyglądać? Bo rozumiem, że uchwalając ustawę, wychodzimy naprzeciw Komisji Europejskiej. Dziękuję.

Marszałek Bogdan Borusewicz:

Proszę bardzo, Panie Ministrze.

Sekretarz Stanu
w Ministerstwie Gospodarki Krzysztof Tchórzewski:

Panie Marszałku! Wysoki Senacie!

Otóż, przez Komisję Europejską zostało wdrożone postępowanie odnośnie do uznania kontraktów długoterminowych za nielegalną pomoc publiczną. Ustawa jest właśnie, tak jak pan senator stwierdził, pewnym rozwiązaniem, które pozwoli nam uniknąć najgorszego. To znaczy, jeżeli tak by się stało, że procedura, którą wdrożyła Komisja Europejska, zostałaby zakończona decyzją uznającą, że przy kontraktach długoterminowych pomoc publiczna została udzielona - mówiąc w skrócie - nielegalnie, niezgodnie z przepisami Unii Europejskiej, chodzi o pomoc w spłacie tych kredytów, to w tej sytuacji te kwoty podlegałyby zwrotowi. Całe postępowanie związane z przygotowaniem ustawy, ale także wszystkie istotne zmiany, które dotyczyły kwot środków przewidzianych do zwrotu kosztów osieroconych były na bieżąco konsultowane z Komisją Europejską.

Ustawa bezpośrednio po uchwaleniu przez Sejm - a poprawki Senatu nie dotyczą zasadniczych rzeczy związanych z kwotami traktowanymi przez Komisję Europejską jako pomoc publiczna - została skierowana do Komisji Europejskiej i wszystko wskazuje na to, że ta forma rozwiązania problemu znajdzie akceptację Komisji Europejskiej.

(Senator Jarosław Chmielewski Czyli będzie to podstawa do umorzenia postępowania?)

Konsultacje prowadziliśmy na bieżąco, czyli to może...

Marszałek Bogdan Borusewicz:

Pytanie, tak? Proszę.

Senator Jarosław Chmielewski:

Tak.

Czy w takim razie będzie to wystarczająca podstawa prawna? Przecież Komisja Europejska działa zgodnie z pewnymi procedurami. Czy rzeczywiście orzeczenie będzie umarzające? Ja może używam złej terminologii, bo nie znam szczegółowo procedur przed Komisją Europejską. Po prostu używam takiej terminologii jak w polskim procesie. Ale czy to będzie wystarczające? Skąd pewność, że będzie takie orzeczenie?

Marszałek Bogdan Borusewicz:

Proszę bardzo.

Sekretarz Stanu
w Ministerstwie Gospodarki Krzysztof Tchórzewski:

Ustawa została zgłoszona do notyfikacji, a więc zderza się z tamtym problemem. Według naszej wiedzy, odpowiedź Komisji Europejskiej będzie wspólna, to znaczy odnosząca się do kontraktów, ale jednocześnie stwierdzająca, że zostało to przez Polskę rozwiązane właściwie.

Marszałek Bogdan Borusewicz:

Dziękuję bardzo.

Czy są jeszcze jakieś pytania?

Dziękuję, Panie Ministrze.

Otwieram dyskusję.

Przypominam o wymogach regulaminowych dotyczących przemawiania senatorów, o konieczności zapisywania się do głosu u senatora prowadzącego listę mówców, a przede wszystkim o obowiązku składania podpisanych wniosków o charakterze legislacyjnym do marszałka Senatu do czasu zamknięcia dyskusji.

Poproszę pana senatora Piotra Wacha o zabranie głosu.

Senator Piotr Wach:

Panie Marszałku! Panie Ministrze! Wysoka Izbo!

Ogólnie to ustawa jest jak najbardziej do przyjęcia. Ona otwiera rynek i rozwiązuje bardzo trudny problem, bo proces inwestycyjny w zakresie energetyki jest długotrwały, kosztowny i znacznie musi wyprzedzać to, co się dzieje w zakresie zapotrzebowania. To nie ulega wątpliwości. Moja wypowiedź będzie... W związku z tym chcę wyraźnie powiedzieć, że w tej sprawie jest poparcie i rozwiązanie jest jasne.

Ja się naumyślnie o to pytałem pana senatora Miłka jako sprawozdawcę komisji, aby wiedzieć i być pewnym, że budżet nie ma nic do czynienia z tą procedurą, która będzie kosztować około 12 miliardów zł w przeciągu dwudziestu najbliższych lat. Aczkolwiek to zależy od tego, jak te spłaty będą postępowały.

Moje wystąpienie będzie krótkie. Chciałbym skrytykować sposób pisania wzorów, który będzie budził wątpliwości i będzie powodował protesty, szczególnie jeżeli ustawa idzie do notyfikacji. Ale pan senator Miłek powiedział, że w swojej poprawce już tego dokonał.

Od art. 18 do mniej więcej art. 30 jest szereg wzorów, z których duża część zawiera błędy albo co najmniej niejasności. W większości wzorów...

Mówię o tym w tej chwili dlatego, żeby ewentualnie pan senator Miłek zobaczył, czy zauważył te same rzeczy, które mnie się rzuciły w oczy przy przeglądaniu ustawy.

W większości wzorów źle jest napisany znak mnożenia, który jest pisany w sposób niezrozumiały, a mianowicie jest używany krzyżyk i jest używana litera "x" o różnym kroju czcionki. A to nie jest to samo i to może budzić wątpliwości. Poza tym w szeregu wzorach źle są potraktowane indeksy. W ogóle są pomijane lub pisane na poziomie podstawowym, lub nawet są indeksy dwustopniowo obniżające. Tak że w taki sposób wzorów i takich ważnych rzeczy nie można pisać.

Na przykład w art. 18 w objaśnieniach, ponieważ tam są koszty kumulujące się i stopy rentowności pochodzą z szeregu lat, występuje stopa rentowności "s_i'", przy czym prim jest zupełnie niewidoczny. To znaczy, można dyskutować, czy on tam jest, czy coś się zdarzyło. W objaśnieniach natomiast jest on pod postacią przecinka i jest wyraźnie widoczny. A więc są tego typu błędy - dotyczące indeksów i przede wszystkim dotyczące tego, jak się używa znaku mnożenia.

Mnie się wydaje, że trzeba by przyjąć jakąś zasadę. Jeżeli chodzi o znak mnożenia, to trzeba wziąć jakiś symbol z podstawowej klawiatury. Ten tak zwany "x" złożony z prostych kresek jest wśród symboli, więc nie zawsze piszącemu chce się go wywoływać i czasem pisze "x" zwykły. A w większości programów matematycznych przyjmuje się jakiś symbol z podstawowej klawiatury jako mnożenie. Na przykład w bardzo wielu programach jest używana gwiazdka, która jest dostępna bezpośrednio z klawiatury, bez dodatkowego definiowania klawiszy.

A więc dotyczy to art. 18. Dotyczy to także art. 24, gdzie zdecydowanie jest sprzeczność między art. 18 a art. 24, bo one są powiązane, jeżeli chodzi o symbol "KOfwi". Dotyczy objaśnień w art. 27. Wyraźna sprzeczność jest w art. 29, gdzie inne symbole użyte są we wzorach, a inne w objaśnieniach. Chodzi mi tu o indeksowanie, a więc nie o użycie innych liter, ale tych samych tylko na innej wysokości. Wyraźna sprzeczność jest również w art. 30, gdzie raz jest "KOn", na przykład we wzorze głównym i w objaśnieniach, a raz jest "KO_n", w kolejnym wzorze.

Nie będę się rozwodził, bo przypuszczam, że pan profesor Miłek prześledził to dokładniej niż ja, tylko rzucając okiem. Ale uważam, że jest to sprawa ważna. Tym bardziej jeżeli ustawa idzie do Komisji Europejskiej w celu notyfikacji, bo to zrobi bardzo złe wrażenie, o ile nie będzie w ogóle powodowało merytorycznych wątpliwości. Dziękuję bardzo.

Marszałek Bogdan Borusewicz:

Dziękuję.

Panie Profesorze, ja rozumiem, że wszystko zostało uzgodnione.

Senator Marian Miłek:

Właśnie, chciałbym uspokoić pana senatora Wacha, że wszystkie poprawki, które wymienił, zostały uwzględnione, a nawet znacznie, znacznie więcej.

Jeżeli można, to przekażę senatorowi Wachowi kopię mojej poprawki. Dziękuję bardzo.

Marszałek Bogdan Borusewicz:

Dziękuję bardzo.

Ponieważ lista mówców została wyczerpana, mogę zamknąć dyskusję.

Zgodnie z art. 52 ust. 2 Regulaminu Senatu zamykam dyskusję.

Informuję, że głosowanie w sprawie ustawy o zasadach... Przepraszam.

Informuję, że w dyskusji wniosek o charakterze legislacyjnym na piśmie złożył pan senator Miłek.

W związku z tym, zgodnie z art. 52 ust. 2 Regulaminu Senatu, proszę Komisję Gospodarki Narodowej o ustosunkowanie się do przedstawionych w toku debaty nad tym punktem wniosków i przygotowanie sprawozdania w tej sprawie.

Informuję, że głosowanie w sprawie ustawy o zasadach pokrywania kosztów powstałych u wytwórców w związku z przedterminowym rozwiązaniem umów długoterminowych sprzedaży mocy i energii elektrycznej zostanie przeprowadzone jutro po godzinie 18.00. Dziękuję bardzo.

Ogłaszam przerwę do godziny 12.30.

(Przerwa w obradach od godziny 12 minut 02
do godziny 12 minut 32)

Wicemarszałek Marek Ziółkowski:

Wznawiam obrady.

Przystępujemy do rozpatrzenia punktu drugiego porządku obrad: stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy - Prawo energetyczne.

Ustawa została uchwalona przez Sejm 15 czerwca, do Senatu została przekazana w tym samym dniu. Marszałek, zgodnie z regulaminem, skierował ją do Komisji Gospodarki Narodowej. Komisja przygotowała swoje sprawozdanie. Tekst ustawy zawarty jest w druku nr 467, sprawozdanie komisji - w druku nr 467A.

Pana senatora Władysława Mańkuta jako sprawozdawcę Komisji Gospodarki Narodowej proszę o przedstawienie sprawozdania.

Proszę bardzo, Panie Senatorze.

Senator Władysław Mańkut:

Panie Marszałku! Panie i Panowie Senatorowie! Wysoki Senacie! Panie Ministrze!

Z upoważnienia Komisji Gospodarki Narodowej mam zaszczyt przedłożyć Wysokiemu Senatowi sprawozdanie z prac nad ustawą o zmianie ustawy - Prawo energetyczne.

Uchwalona 15 czerwca bieżącego roku ustawa o zmianie ustawy - Prawo energetyczne jest przedłożeniem poselskim, druk sejmowy nr 1734, druk senacki nr 467. Zawiera ona przepisy przejściowe, które mają na celu zapewnienie ciągłości dotychczasowych umów pomiędzy funkcjonującymi obecnie zakładami energetycznymi a odbiorcami końcowymi energii elektrycznej w wyniku wydzielenia działalności dystrybucyjnej energii elektrycznej od innych działalności w tym obrocie i wytwarzania energii elektrycznej.

Należy przypomnieć, iż uchwalona 10 kwietnia 1997 r. ustawa - Prawo energetyczne z późniejszymi zmianami przyjmuje rozwiązanie rozdzielenia dystrybucji energii elektrycznej od jej wytwarzania z dniem 1 lipca bieżącego roku, co wychodzi naprzeciw dyrektywie 2003/54/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 26 czerwca 2003 r. Właśnie ta dyrektywa unijna w art. 30 ust. 2 określa, iż państwa członkowskie Unii Europejskiej zasadę rozdziału wytwarzania od dystrybucji w ramach wspólnych zasad rynku wewnętrznego energii elektrycznej mogły odroczyć do 1 lipca 2007 r.

Komisja Gospodarki Narodowej po rozpatrzeniu w dniu 19 czerwca bieżącego roku uchwalonej przez Sejm ustawy o zmianie ustawy - Prawo energetyczne przedkłada Wysokiemu Senatowi projekt uchwały o przyjęcie ustawy o zmianie ustawy - Prawo energetyczne bez poprawek, druk senacki nr 467A. Dziękuję za uwagę.

Wicemarszałek Marek Ziółkowski:

Dziękuję, Panie Senatorze.

Czy ktoś z państwa senatorów chciałby zadać pytanie z miejsca senatorowi sprawozdawcy?

Dziękuję, Panie Senatorze. Dziękuję bardzo.

Przypominam, że był to poselski projekt ustawy. Do reprezentowania stanowiska rządu upoważniony jest minister gospodarki.

Witam pana sekretarza stanu, pana ministra Krzysztofa Tchórzewskiego. Chciałbym zapytać, czy pan minister chciałby zabrać głos w sprawie tego projektu.

Sekretarz Stanu
w Ministerstwie Gospodarki Krzysztof Tchórzewski:

Pan senator wyczerpująco przedstawił projekt. Chciałbym jedynie stwierdzić, że rząd popiera projekt tej ustawy, jest ona potrzebna i z dniem 1 lipca, czyli jak najszybciej, powinna ona zostać uchwalona. Dziękuję bardzo.

Wicemarszałek Marek Ziółkowski:

Rozumiem.

W związku z tym stwierdzeniem nie wzywam pana ministra tu do siebie. Gdyby ktoś z państwa senatorów chciał zadać pytanie panu ministrowi, to proszę bardzo, teraz jest na to czas. Widzę, że nie ma pytań do pana ministra. Dziękuję,

Otwieram dyskusję.

Zdaje się, że do dyskusji...

Jak to jest, Panie Sekretarzu?

(Senator Sekretarz Roman Ludwiczuk: Nikt się nie zapisał, Panie Marszałku.)

W takim razie otworzyłem dyskusję, ale lista mówców została poniekąd wyczerpana, więc zgodnie z Regulaminem Senatu zamykam dyskusję.

Informuję, że głosowanie w sprawie ustawy o zmianie ustawy - Prawo energetyczne zostanie przeprowadzone pod koniec posiedzenia Senatu, w dniu jutrzejszym, jak można sądzić.

Dziękuję bardzo.

Przystępujemy do rozpatrzenia punktu trzeciego porządku obrad: stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy - Prawo własności przemysłowej.

Ustawa ta została uchwalona przez Sejm 24 maja, do Senatu została przekazana 25 maja. Marszałek Senatu, zgodnie z regulaminem, skierował ją do Komisji Nauki, Edukacji i Sportu oraz Komisji Gospodarki Narodowej. Komisje przygotowały sprawozdania. Tekst ustawy zawarty jest w druku nr 448, sprawozdania komisji - w drukach nr 448A i 448B.

Pana senatora Jerzego Szmita, sprawozdawcę KGN, czyli Komisji Gospodarki Narodowej, proszę o przedstawienie sprawozdania.

Proszę bardzo, Panie Senatorze.

Widzę, że drugi senator sprawozdawca też jest na sali, w takim razie pójdzie to sprawnie.

Proszę.

Senator Jerzy Szmit:

Dziękuję bardzo.

Panie Marszałku! Wysoka Izbo!

Mam zaszczyt przedstawić sprawozdanie z prac Komisji Gospodarki Narodowej nad uchwaloną przez Sejm w dniu 24 maja 2007 r. ustawą o zmianie ustawy - Prawo własności przemysłowej.

Wysoka Izbo, ustawa jest przedłożeniem rządowym i reguluje różne rozwiązania, różne zakresy spraw dotyczące prawa własności przemysłowej, prawa obowiązującego w Polsce. Przede wszystkim reguluje ona procedury uznawania w Polsce skutków międzynarodowej rejestracji znaków towarowych w trybie porozumienia madryckiego o międzynarodowej rejestracji znaków z dnia 14 kwietnia 1991 r. i protokołu do tego porozumienia z dnia 27 czerwca. Umożliwia ona dokonywanie zgłoszeń przedmiotów własności przemysłowej w postaci elektronicznej, a także prowadzenie w tej postaci korespondencji w postępowaniu przed Urzędem Patentowym, określono w niej zasady i warunki dokonywania zgłoszeń oraz prowadzenia korespondencji drogą elektroniczną.

Ustawa ta wprowadza ograniczenia katalogu wytworów, którym przysługuje ochrona z tytułu prawa z rejestracji na wzór przemysłowy. Ochrona ta nie będzie przysługiwała wytworowi, który stanowi część składową wytworu złożonego, używaną do naprawy tego wytworu w taki sposób, aby przywrócić mu wygląd początkowy. Osoby trzecie będą mogły korzystać z takiego wytworu poprzez jego wytwarzanie, oferowanie, wprowadzanie do obrotu, import, eksport lub używanie wytworu, w którym wzór jest zawarty bądź zastosowany, lub poprzez składowanie takiego wytworu do takich celów. Dodany przepis art. 106¹ znajdzie zastosowanie również do praw rejestracji wzorów przemysłowych udzielonych przed dniem wejścia w życie opiniowanej ustawy.

Szanowni Państwo, ta długa definicja opisuje tak zwaną klauzulę napraw, czyli bardzo istotną zmianę, którą wprowadza ta ustawa. Chodzi o możliwość stosowania przy naprawie samochodów, bo dotyczy to przede wszystkim rynku samochodowego, części, które nie są opatrzone oryginalną metką producenta danego modelu samochodu. Zatem część nie musi mieć znaku towarowego, który przysługuje określonej marce, mogą być stosowane części, które pochodzą od innych producentów, ale chodzi tu też - to jest jasno określone - o te części stanowiące o wyglądzie towaru, czyli, jeżeli chodzi o samochody, przede wszystkim te części, które najczęściej podlegają wymianie ze względu na skutki wypadków.

Ustawa prowadzi do wyeliminowania przepisów, w myśl których pierwszeństwo do uzyskania patentu, prawa ochronnego lub prawa z rejestracji przysługuje także w przypadku wystawienia wynalazku, wzoru użytkowego, wzoru przemysłowego lub towaru oznaczonego znakiem towarowym na innej niż określona w art. 15 ust. 1 i art. 125 ust. 1 wystawie publicznej w Polsce, wskazanej przez prezesa Urzędu Patentowego w formie obwieszczenia w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski".

Ustawa zliberalizuje wymagania między innymi w odniesieniu do form zastrzeżeń patentowych - zmieniono art. 33 ust. 3 i 4. Stosować się będzie również do zgłoszeń wynalazków i wzorów użytkowych dokonywanych przed dniem wejścia w życie ustawy i wniosków nierozpatrzonych. Sprecyzowano także termin złożenia tłumaczeń dowodów pierwszeństwa i oświadczeń o podstawie korzystania z uprzedniego pierwszeństwa.

Ustawa zmierza również do wyeliminowania luk prawnych między innymi w zakresie przyznawania zgłoszeniu wydzielonemu daty zgłoszenia pierwotnego, warunków, jakie musi spełniać zgłoszenie wydzielone, oraz zasad korzystania z uprzedniego pierwszeństwa dla zgłoszenia wydzielonego, przepisów dotyczących unieważnienia patentu europejskiego, podstawy prawnej do odmowy uwzględniania uzupełnień i poprawek zgłoszeń znaków towarowych naruszających przepisy ustawy, podstawy prawnej pobierania opłat związanych z ochroną produktów leczniczych i produktów ochrony roślin na podstawie dodatkowego prawa ochronnego, możliwości wezwania wnioskodawcy do usunięcia braków formalnych w przypadku wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy.

Następuje również przedłużenie terminu zgłaszania przez osoby zainteresowane uwag co do istnienia okoliczności uniemożliwiających udzielenie praw wyłącznych na wynalazki. Uwagi będą mogły być zgłaszane do czasu wydania decyzji w sprawie udzielenia patentu.

Została także sformułowana podstawa prawna odmowy udzielenia prawa z rejestracji na wzór przemysłowy, jeżeli przedmiot zgłoszenia nie stanowi postaci wytworu lub jego części, a także gdy postać wytworu lub jego części w sposób oczywisty nie posiada cech nowości lub indywidualnego charakteru lub wytwór nie spełnia w sposób oczywisty wymagań, o których mowa w art. 102 ust. 3.

Ustawa umożliwia również zmianę charakteru znaku towarowego - jest to nowelizacja art. 162. Wprowadza się zasadę, że pięcioletni okres nieprzerwanego używania zarejestrowanego znaku towarowego liczy się od dnia wydania decyzji o udzieleniu prawa ochronnego. Następuje też wyraźne wskazanie, że jedno zgłoszenie oznaczenia geograficznego może dotyczyć tylko jednego oznaczenia i tylko jednego towaru, doprecyzowuje się także kwestię dokumentacji zgłoszeniowej.

Ustawa umożliwia Urzędowi Patentowemu wzywanie ubiegających się o zwolnienie z części opłaty za zgłoszenie wynalazku lub wzoru użytkowego do złożenia oświadczenia o stanie rodzinnym i majątkowym osób pozostających z nimi we wspólnym gospodarstwie domowym. Ustawa uzależnia wydanie dokumentów stwierdzających udzielenie prawa wyłącznego od uiszczenia przewidzianej nowelizowaną ustawą opłaty. Wskazuje też, że rejestr patentowy zawiera również wpisy o stanie prawnym udzielonych dodatkowych praw ochronnych oraz wyodrębnioną część obejmującą wpisy patentów europejskich. Następuje uregulowanie kwestii treści wniosku o dokonanie wpisu do rejestru oraz procedury ich rozpatrywania.

Katalog spraw rozstrzyganych przez Urząd Patentowy w trybie postępowania spornego uległ rozszerzeniu o: unieważnienie patentu europejskiego, udzielonego w trybie określonym w konwencji o patencie europejskim, udzielenie licencji przymusowej na korzystanie z wynalazku, na który udzielono patentu w tym trybie, unieważnienie uznania na terytorium Polski ochrony międzynarodowego znaku towarowego oraz stwierdzenie wygaśnięcia takiej ochrony na terytorium Polski.

Ustawa uzupełnia wymogi stawiane ekspertom Urzędu Patentowego o konieczność posiadania odpowiedniego do zakresu zadań poświadczenia bezpieczeństwa upoważniającego do dostępu do informacji niejawnych.

Ustawa mówi też o rezygnacji z udziału czynnika społecznego w składzie kolegium orzekającego zgodnie z art. 7. W postępowaniach spornych wszczętych i niezakończonych przed dniem wejścia w życie opiniowanej ustawy sprawy rozpatrywane będą przez kolegium orzekające w składzie określonym według przepisów dotychczasowych, zaś przedstawicielom organizacji, o których mowa w art. 9 ustawy nowelizowanej, wyznaczonym do orzekania w tych sprawach, przysługiwać będą uprawnienia według dotychczasowych przepisów.

I wreszcie zmiana bardzo istotna - podobnie jak wiele innych, ale jej domagały się też środowiska producenckie - mianowicie objęcie ochroną karnoprawną zarejestrowanych znaków towarowych. Proszę państwa, w dotychczasowej praktyce, wspartej między innymi wyrokiem Sądu Najwyższego, ściganie osób naruszających zarejestrowane znaki towarowe poprzez używanie ich w sposób nieprawny było praktycznie niemożliwe. Ustawa wreszcie to umożliwia, te zgłoszone wartości będą chronione.

Generalnie zmiany wprowadzane w ustawie mają dostosować nasze rozwiązania, w pewnym zakresie, do rozwiązań europejskich, wspierają też pracę Urzędu Patentowego i regulują niektóre prawa go dotyczące.

Wysoka Izbo! Przez kilka miesięcy w Sejmie trwała intensywna praca nad tą ustawą, było wiele ekspertyz, zgłaszano wiele uwag, wiele środowisk występowało najpierw do Sejmu, a potem również do Senatu, do komisji senackiej, w której zgłaszano zastrzeżenia, uwagi czy poparcie. Większość z nich dotyczyło klauzuli napraw, o której już trochę szerzej mówiłem. Jest to rzecz niezmiernie istotna, toczyła się w tej sprawie dyskusja. Z jednej strony są przedstawiciele markowych firm samochodowych, które odbierają zmiany wprowadzane w ustawie jako zagrożenie dla swojego funkcjonowania. Z drugiej strony jest interes konsumenta, który wyraża się w tym, że wprowadzenie tej ustawy w życie, jak oczekują wnioskodawcy, doprowadzi do obniżenia kosztów napraw samochodów, szczególnie tych, które uległy wypadkom. I to jest, jeżeli chodzi o klauzulę napraw, główny cel wprowadzenia regulacji.

W trakcie prac komisji Biuro Legislacyjne zgłosiło sześć poprawek, część z nich została zaakceptowana przez komisję. Miały one charakter przede wszystkim legislacyjny, doprecyzowujący. Komisja zgłosiła też jedną poprawkę, która ma bardzo istotne znaczenie szczególnie dla funkcjonowania klauzuli napraw, o której mówiłem. Mianowicie zgodnie z treścią ustawy, którą przyjął Sejm, ochrona kształtów, ochrona wzorów przemysłowych ma nie obowiązywać również wstecz, to znaczy także te wzory, które były zarejestrowane wcześniej, przestałyby być chronione. Taki zapis został sformułowany w Sejmie. Senacka Komisja Gospodarki Narodowej wprowadziła poprawkę, która stanowi, że ochrona wzorów nie będzie obowiązywała w przód, to znaczy nie będzie można zastrzegać nowych wzorów dotyczących części, które świadczą o ostatecznym wyglądzie towaru. Jest to bardzo istotna zmiana. Warto pamiętać przy głosowaniu, że to jest rzecz bardzo ważna, gdyż albo praktycznie w ogóle znosi ochronę znaków, wzorów przemysłowych w tym zakresie i klauzula napraw zaczyna obowiązywać z pełną mocą, albo te wszystkie przepisy obowiązują dopiero od wejścia w życie tej ustawy. Rzecz bardzo istotna.

Były też poruszane sprawy dotyczące tego, jak te uregulowania funkcjonują w innych państwach. Otóż w części państw europejskich one obowiązują, zgodnie z ustawą, o której dzisiaj dyskutujemy, w części nie obowiązują. Jest to w tej chwili rozstrzygane również przez Komisję Europejską. Jakie będzie ostateczne rozstrzygnięcie w tym zakresie, nie możemy powiedzieć. My swoją decyzją włączamy się w proces podejmowania decyzji również na skalę europejską, bo nasze stanowisko też będzie w związku z tym brane pod uwagę.

Biuro Legislacyjne zgłosiło też zastrzeżenia właśnie do tego artykułu przejściowego, który mówi o tym, od kiedy ma obowiązywać klauzula napraw. Te zastrzeżenia były trojakiego rodzaju.

Pierwsze: jest to naruszenie praw nabytych - mówię o kształcie przyjętym przez Sejm. Prawa przedsiębiorców, którzy wcześniej doprowadzili do zarejestrowania swoich wzorów towarowych, zostaną w ten sposób naruszone, jeżeli ta ochrona zostanie zdjęta, szczególnie w sytuacji działania wstecz.

Drugie: została złamana zasada legislacyjna mówiąca o tym, że projekt ustawy powinien być przyjmowany w trzech czytaniach, ponieważ zapis, o którym tu mówimy, wprowadzający klauzulę napraw, został wprowadzony w Sejmie w drugim czytaniu.

I wreszcie trzecie zastrzeżenie, związane z art. 9 konstytucji i dotyczące tego, że Polska przestrzega prawa międzynarodowego, a w części krajów europejskich takich rozwiązań nie ma. Akurat to trzecie zastrzeżenie było też dyskutowane podczas posiedzenia komisji. Były zdania przeciwne, informacje o tym, że w części krajów Unii Europejskiej rozwiązania, o których tu mówimy, również obowiązują.

Szanowni Państwo! W związku z tym rekomenduję przedstawione przez komisję poprawki, zwracając szczególną uwagę na poprawkę piątą, która jest niezwykle istotna dla całego sensu przyjmowanej ustawy. Dziękuję bardzo.

Wicemarszałek Marek Ziółkowski:

Dziękuję, Panie Senatorze.

Pan senator Piotr Wach, który jest sprawozdawcą Komisji Nauki, Edukacji i Sportu.

Proszę bardzo o zabranie głosu, Panie Senatorze.

Senator Piotr Wach:

Panie Marszałku! Wysoka Izbo!

Ponieważ pan senator Szmit omówił ustawę bardzo obszernie i precyzyjnie, będę się mógł krócej na ten temat wypowiedzieć w imieniu naszej komisji, czyli Komisji Nauki, Edukacji i Sportu, która rozpatrywała tę ustawę w dniu 12 czerwca. Nie będę więc charakteryzował ustawy, powiem tylko, że również w trakcie posiedzenia naszej komisji klauzula napraw była głównym przedmiotem dyskusji, to wprowadzenie art. 106¹ w drugim czytaniu podczas obrad Sejmu do ustawy modernizowanej.

Zastrzeżenia co do wprowadzenia tej klauzuli napraw, tego artykułu, który dotyczy merytorycznie klauzuli napraw, były i są dwojakiego rodzaju.

Jeden rodzaj to są zastrzeżenia formalne, i o nich pan senator Szmit mówił. Chodzi przede wszystkim o dołożenie tego podczas drugiego czytania. Poza tym to, że ona obejmuje swoim działaniem przeszłość, czyli działa wstecz, a przez to narusza prawa nabyte, to było drugie zastrzeżenie. A trzecie - o tym również pan senator Szmit wspominał - są wątpliwości, czy nie narusza prawa własności. To jest ta sfera dotycząca strony formalnej.

Jeżeli chodzi o tę stronę formalną, to nasza komisja, podobnie jak Komisja Gospodarki Narodowej, poprzez poprawkę zaingerowała w to działanie wsteczne ustawy, w to ewentualne działanie wsteczne, a mianowicie wprowadziła poprawkę, która likwiduje działalność wsteczną.

Drugą sferą dyskutowaną podczas obrad komisji było meritum sprawy, a mianowicie to, czy dobre i korzystne dla naszego kraju i dla naszych producentów jest to, że tego typu poprawka jest wprowadzana czy proponowana. Podczas posiedzenia komisji wypowiadał się przedstawiciel, a dokładnie dyrektor Polskiego Związku Przemysłu Motoryzacyjnego, przedstawiał swoje zastrzeżenia. Te zastrzeżenia dotyczyły kilku sfer: zagrożenia bezpieczeństwa poprzez użycie części nieoryginalnych - chodzi głównie o części zewnętrzne, bo tego dotyczy ta klauzula - pewnej utraty zaufania inwestorów, dla których Polska jest atrakcyjnym miejscem inwestowania, bo mamy dużo tych fabryk; możliwości częściowej utraty miejsc pracy przez legalnych producentów części zamiennych, którzy są poprzez umowy związani z producentami głównymi. Takie sprawy były rozważane i były wyartykułowane podczas posiedzenia komisji. Komisja tych obaw nie podzieliła i jeżeli chodzi właśnie o art. 106¹, który wprowadza klauzulę napraw, nie zaproponowała poprawki dotyczącej na przykład jego wycofania. Jedyna poprawka dotycząca art. 6 ustawy, którą rozważamy, to jest termin wejścia w życie klauzuli napraw, a więc niedziałania wstecz.

Ostatecznie Komisja Nauki, Edukacji i Sportu wprowadziła i przegłosowała te same poprawki, które przedstawiał pan senator Szmit, czyli identyczne z poprawkami Komisji Gospodarki Narodowej, oraz dodała jeszcze jedną. Dodała poprawkę siódmą, różnicującą okres vacatio legis, a więc termin wejścia w życie przepisów, skracając... Cała ustawa wchodzi w życie po trzech miesiącach od uchwalenia, a w stosunku do niektórych przepisów - zgodnie z poprawką, którą przyjęła nasza komisja - będzie obowiązywał trzydziestodniowy termin wejścia w życie. Przepisy te dotyczą kar za naruszanie prawa własności. W tym przypadku termin jest skrócony do trzydziestu dni. Ale tutaj nie należy się niczego obawiać. Zmieniany przepis art. 306 oryginalnej ustawy wśród przedmiotów przestępstwa wymieniał towary. To określenie w art. 306 oryginalnej ustawy w zmodernizowanej ustawie jest skreślone. I właściwie w tym zakresie zmieniają się przepisy dotyczące odpowiedzialności karnej związanej z naruszaniem prawa własności. To nie budzi wątpliwości legislacyjnych, a był wyraźny wniosek ze strony rządowej, żeby ze względu na długi okres procedowania całej tej ustawy przepis w tym zakresie został zmieniony i okres przejściowy przed wejściem w życie ustawy skrócony.

Komisja Nauki, Edukacji i Sportu pozytywnie zaopiniowała - o ile dobrze pamiętam, jednogłośnie - ustawę jako całość oraz siedem poprawek. Sześć z nich to poprawki jednobrzmiące z poprzednio wymienionymi, a jedna dotyczy okresu przejściowego, który w wyniku naszej poprawki jest dwoisty. Dziękuję uprzejmie.

Wicemarszałek Marek Ziółkowski:

Dziękuję, Panie Senatorze.

Czy ktoś z państwa senatorów chciałby zadać pytanie któremukolwiek z...

Pan senator Ryszka. Pytanie do którego ze sprawozdawców?

(Senator Czesław Ryszka: Do senatora Szmita.)

Senator Szmit, na mównicę proszę.

Pan senator Ryszka, proszę bardzo.

Senator Czesław Ryszka:

Dziękuję, Panie Marszałku.

Mam pytanie, jeśli chodzi o części nieoryginalne. Co teraz będzie z producentami części nieoryginalnych? Czy części zdrożeją z tego powodu, że będą musiały być oryginalne? Konsekwencje tego będą olbrzymie dla producentów tych części. Dalej, czy ci, którzy produkują te części, jeśli będą mogli je dalej produkować, to mają podpisywać jakieś umowy z fabrykami, żeby te części były... Chodzi tutaj o sprawy patentów, własności przemysłowej, intelektualnej itd. Proszę mi to wyjaśnić, bo ja nie bardzo rozumiem, co ta ustawa może zmienić, komu zagrozić czy komu pomóc. Dziękuję bardzo.

Wicemarszałek Marek Ziółkowski:

Panie Senatorze, proszę bardzo.

Senator Jerzy Szmit:

Dziękuję bardzo, Panie Marszałku.

Odpowiem może najpierw na pierwsze pytanie pana senatora. Intencją wnioskodawców, twórców ustawy, ich celem - i chyba ten cel zostanie osiągnięty - mianowicie jest to, aby obniżyć ceny części, które są na rynku samochodowym. Szczególnie dotyczy to tych części, które określają tak zwany ostateczny wygląd towaru. Mówimy przede wszystkim o samochodach, a więc chodzi o części karoserii widoczne na zewnątrz. Ma to zastosowanie  przede wszystkim w takiej sytuacji, gdy samochód ulega wypadkowi i mamy do wyboru przy naprawianiu samochodu dwie możliwości: korzystać z części opatrzonych znaczkami firmowymi marki, pod którą jest wyprodukowany dany samochód, czy też z części, które nie są opatrzone tą marką, z dowolnych części. A więc, ponieważ części markowe są bardzo drogie, są opatrzone jeszcze takim dodatkowym haraczem, można powiedzieć, że rabatem, bo płaci się za markę, za znak towarowy, wyłącznie za logo, wobec tego w tej sytuacji, tak jak zresztą pokazują doświadczenia w krajach, w których wprowadzono klauzulę napraw, obniżane są koszty napraw i można korzystać z dowolnych części, oczywiście na odpowiedzialność tego, który je sobie instaluje. Dokonujemy świadomego wyboru i życzymy sobie albo tego, aby w naszym samochodzie po naprawie były części oryginalne z logo danej firmy, czy mówimy: proszę bardzo, można wstawić tanie części. Ale oczywiście również one muszą spełniać warunki techniczne, określone dla tych części, takich jak reflektory, zderzaki czy blachy karoserii. Czyli tutaj raczej będzie dokładnie przeciwnie.

Teraz drugie pytanie, odnośnie do tego, w czyim to jest interesie. Myślę, że w znacznym stopniu odpowiedź na pierwsze pytanie zawiera też odpowiedź na drugie. Będzie to raczej w interesie tak zwanych niezależnych producentów, którzy pracują na rynku, produkują części samochodowe, i to bardzo często produkują części na rzecz wielkich koncernów. Większość wielkich koncernów samochodowych posługuje się częściami, które pochodzą od tak zwanych niezależnych producentów, nie są wytwarzane w ramach struktur koncernu, tylko są zamawiane na zewnątrz. I my jako konsumenci będziemy mogli jakby bezpośrednio kupować te części i wkładać je do naszych samochodów właśnie od tych niezależnych producentów, bez tego pośrednika, który przy okazji, za stempel takiej czy innej marki - nie będę tu wymieniał, żeby nikomu się nie narazić - wielkiego koncernu samochodowego pobiera określoną opłatę właśnie za to, że dana część jest opatrzona jego znakiem firmowym. I stąd, o czym mówił pan senator Wach, rzeczywiście związki producentów, tych dużych producentów samochodowych, obawiają się, że to może naruszyć ich interesy, że w związku z tym będą sprzedawać mniej swoich części, większa pula będzie bez tego pośrednictwa. Jest to szansa przede wszystkim dla tych tak zwanych niezależnych producentów, dla których niewątpliwie rynek się rozszerza.

Ale intencja tej zmiany, że wrócę do samego początku, jest przede wszystkim taka, aby naprawy samochodów i związane z tym wymiany części były po prostu tańsze dla klientów, dla odbiorców.

Wicemarszałek Marek Ziółkowski:

Dziękuję bardzo.

Proszę bardzo, raz jeszcze pan senator Ryszka.

Senator Czesław Ryszka:

Dziękuję bardzo.

Mam takie dodatkowe pytanie. Czy to znaczy, że producent jakichś tam części, powiedzmy, że szczęk hamulcowych, pracując dla fabryki Volkswagena będzie pisał na tych szczękach "VW", a przeznaczając je po prostu do sklepu, na sprzedaż, bez tego znaku?

Senator Jerzy Szmit:

W praktyce tak to bardzo często wygląda, dokładnie, tak po prostu jest. Mówię o praktyce. Koncern zamawia części i mówi: proszę o części opatrzone moim logo. Akurat przykład, który pan podał, nie dotyczy tego rozwiązania, bo ten mówi o tym ostatecznym wyglądzie, czyli o karoseriach i tym, co widać na zewnątrz samochodu, natomiast jeżeli mówimy o tej konkretnej sprawie klocków hamulcowych, to bardzo często dokładnie tak jest. Ten sam producent sprzedaje dla koncernu, opatruje wyrób logo koncernu, i wówczas jest on sprzedawany w sieci koncernu jako autoryzowany, a część produkcji sprzedaje, puszcza w inny rynek, oczywiście legalnie, i nikt mu tego nie może zabronić. Po prostu z pełną świadomością kupujemy część, która nie ma logo tej określonej firmy.

Wicemarszałek Marek Ziółkowski:

Pan senator Piotr Wach jako pytający czy jako sprawozdawca?

(Senator Piotr Wach: Ja ewentualnie chciałbym uzupełnić, jeśli pan marszałek pozwoli.)

Ależ proszę bardzo.

Senator Piotr Wach:

Powiedziałbym tak, że zasadniczym problemem tutaj jest to, iż znak towarowy na te części nie jest wymagany. A więc nie chodzi o tych producentów, którzy mają procedury fabrycznie sprawdzone przez głównego producenta. Te obawy w pewnym sensie są uzasadnione, bo to dotyczy również importu części z bardzo tanich krajów, które nie muszą przestrzegać naszych norm lub inaczej niż my widzą normy materiałowe i wymagania stawiane przez głównego producenta. A więc nie można powiedzieć, że nie istnieje niebezpieczeństwo, ono istnieje. Ale jest jakby szersze spektrum wyboru.

Senator Jerzy Szmit:

Dziękuję.

Dodam, że to jest rozwiązanie, które niewątpliwie - i tu całkowicie się zgadzam z panem senatorem Wachem - można powiedzieć, w znacznym stopniu przekłada odpowiedzialność na użytkownika, który sam decyduje, czy chce mieć to, czy to, czy chce mieć markową część, czy woli mieć tańszą, w znacznym stopniu na swoją odpowiedzialność.

Wicemarszałek Marek Ziółkowski:

Teraz ja chciałbym zadać pytanie panu senatorowi. To, że poprawki były wprowadzone po to, aby ta ustawa nie zaczęła obowiązywać od tej chwili, od dzisiaj, oznacza, że Sejm uchwalił taką ustawę, gdzie prawo miało działać wstecz, tak? Czy tak mam to rozumieć?

Senator Jerzy Szmit:

No to... Dokładnie tak. To znaczy, dotychczas zgłoszone wzory już nie podlegają ochronie. Tak można powiedzieć, innymi słowy.

Wicemarszałek Marek Ziółkowski:

Świadczy to o tym, że od czasu do czasu Wysoka Izba, czyli druga Izba jest niezbędnie potrzebna.

(Senator Jerzy Szmit: Tylko pan marszałek może...)

Pan profesor senator Kazimierz Wiatr, proszę bardzo.

(Senator Kazimierz Wiatr: Nie, dziękuję, zapiszę się do głosu.)

Rozumiem. Aha, to będzie głos w dyskusji, tak?

(Senator Kazimierz Wiatr: Tak.)

Dziękuję bardzo, Panie Senatorze.

Przypominam, że to był rządowy projekt ustawy. Rząd reprezentuje jeszcze raz pan minister Krzysztof Tchórzewski. Witam też panią prezes Alicję Adamczak, prezes Urzędu Patentowego.

Pytanie: czy chcą państwo zabrać głos?

Pan minister?

To zapraszam, tym razem na mównicę. Proszę bardzo, Panie Ministrze.

Sekretarz Stanu
w Ministerstwie Gospodarki Krzysztof Tchórzewski:

Panie Marszałku! Wysoki Senacie!

Ustawa o zmianie ustawy - Prawo własności przemysłowej zawiera liczne regulacje usprawniające i przyspieszające postępowanie przed Urzędem Patentowym Rzeczypospolitej Polskiej w sprawie uzyskania prawa wyłącznego w odniesieniu do wynalazków, wzorów użytkowych, wzorów przemysłowych, znaków towarowych i oznaczeń geograficznych. Projekt liberalizuje ponadto wymagania co do formy dokumentacji zgłoszeniowej oraz doprecyzowuje przepisy, które powodowały dotychczas wątpliwości interpretacyjne i były trudne w stosowaniu. Tak że ta ustawa jest bardzo potrzebna.

Kontrowersje związane właśnie z klauzulą napraw wynikają też z dużej dyskusji, która jest prowadzona na forum Unii Europejskiej. Otóż mniej więcej w tej chwili dotychczasowi zwolennicy i przeciwnicy klauzuli napraw... Układ w Unii Europejskiej był taki, że tej klauzuli napraw, mimo że było sporo jej zwolenników, nie można było uchwalić jako powszechnie obowiązującej w Unii Europejskiej, ale te państwa, które chciały, to mogły wprowadzić tę klauzulę napraw. A więc tutaj jest taka sytuacja, że z dużych producentów samochodów klauzulę napraw już kilka lat temu wprowadzili Włosi, natomiast Niemcy są zdecydowanie przeciwni tej klauzuli. I tutaj się toczy ta debata. Jeżeli się odniesiemy do stron tej debaty, to te strony, które szły w kierunku klauzuli napraw, to strona konsumentów i strona ubezpieczeniowa, tak to trzeba powiedzieć, natomiast przeciwnicy klauzuli napraw to producenci, także licencjonowani producenci części zamiennych, dla których będzie to pewnym kłopotem. To nie znaczy, że oni muszą zakończyć produkcję tych części, ale będą musieli się dostosować do wymogów rynku.

Klauzula napraw ma mniejsze znaczenie w przypadku napraw samochodów nowych, powiedzmy, w pierwszych dwóch, trzech latach użytkowania, bo wtedy wartość części zamiennej przedstawiona przez producenta lub licencjonowanego producenta tej części zamiennej w stosunku do wartości samochodu odnosiła się dosyć właściwie. Z kolei w przypadku naprawy samochodów starszych koszt części zamiennej wychodził drastycznie wysoki w stosunku do ogólnego kosztu samochodu używanego, bo ceny samochodów używanych znacząco spadają. I z tego tytułu problem napraw samochodów i obniżenia ceny tego dotyczy właśnie tych samochodów, zainteresowanie którymi w Polsce w tej chwili przeważa, czyli tych samochodów tańszych, starszych.

Chciałbym się tutaj odnieść do poprawek zgłoszonych przez obie komisje. Poprawki te ogółem należy uznać za słuszne, natomiast chciałbym też odnieść się do tej bardzo znaczącej poprawki dotyczącej art. 6. Otóż ta poprawka powoduje niedziałanie prawa wstecz, bo we wszystkich wypowiedziach przeważało zdanie, że ten przepis jest szczególnie niekonstytucyjny. Niemniej jednak przyjęcie jej przez Wysoki Senat, wprowadzenie klauzuli napraw znacząco tego nie zmieni, dlatego że w tej chwili jest około dwustu tych chronionych wzorów patentowych, i one dotyczą tych samochodów najnowszej generacji, a więc właściwie tych, które w tej chwili można traktować jako samochody nowe. Dziękuję bardzo.

Wicemarszałek Marek Ziółkowski:

Dziękuję bardzo, Panie Ministrze.

Czy ktoś z państwa senatorów chciałby zadać pytanie?

Pan senator Kubiak, proszę bardzo.

Senator Janusz Kubiak:

Panie Ministrze, mam pytanie w związku z tymi samochodami. Czy w wyniku tego, że nie będzie tej ochrony z tytułu wzoru, jakość tych produktów, które będą przywracały wygląd początkowy, będzie w jakikolwiek sposób badana? I czy to będzie odpowiadało, powiedzmy, pod względem jakości metalu, tym produktom, które by były serwisowe, firmowe, niezależnie od tego, czy będą miały znak jakości? Bo wiadomo, że samochody są produkowane w określonej technologii, są również te składy konsygnacyjne. I dlatego te części oryginalne są takie drogie. Dziękuję.

Wicemarszałek Marek Ziółkowski:

Proszę bardzo, Panie Ministrze.

Sekretarz Stanu
w Ministerstwie Gospodarki Krzysztof Tchórzewski:

Panie Marszałku! Państwo Senatorowie! Panie Senatorze!

Odnosząc się do tego pytania, powiem, że na pewno pozostaje odpowiedzialność producenta, która jest uregulowana innymi przepisami. Gdybyśmy chcieli tutaj to określić, to rzeczywiście te części zamienne nie będą przechodziły takiej serii badań, jaką przechodzą części posiadające jakby licencję producenta. I właśnie z tego tytułu państwa wprowadzające klauzulę napraw wprowadzają ją tylko w przypadku tych części zewnętrznych, które, jak uznano, nie mają wpływu na bezpieczeństwo jazdy, a więc mogą się odnosić tylko do tego ryzyka, że ta część może służyć krócej. W warunkach polskich, jak mówię, odniesiono się do tego w ten sposób, że najczęściej będzie to stosowane, ale nikt tutaj nie zabrania stosowania części oryginalnych. A więc przewaga samochodów używanych w Polsce, w związku z posiadaną siłą nabywczą ludności, w pewnym sensie powoduje, że praktycznie rzecz biorąc, z punktu widzenia trwałości nie powinno to mieć znaczenia. Zasadnicza rzecz, która szczególnie we Włoszech była badana, dotyczy sprawy bezpieczeństwa jazdy. I tam są ściśle określone te części zamienne, do których może być stosowana klauzula napraw, a tutaj chodzi o części, które nie mogą mieć wpływu na bezpieczeństwo ruchu drogowego.

Wicemarszałek Marek Ziółkowski:

Pan senator Janusz Kubiak chce jeszcze docisnąć następnym pytaniem.

Proszę bardzo.

Senator Janusz Kubiak:

Mam jeszcze pytanie, bo z tymi szkodami wiążą się również kwestie wypłat dokonywanych przez ubezpieczyciela czy zakłady ubezpieczeń. Sąd Najwyższy zajął niedawno takie stanowisko, że w razie szkód ma to być wypłacane z VAT. Czy ewentualnie zmieni to nastawienie zakładów ubezpieczeń, które będą proponowały czy stwierdzały, że ma być zapłacone i wypłacały za takie właśnie, bez ochrony wzoru, części zamienne? Czy coś w tym jest?

Sekretarz Stanu
w Ministerstwie Gospodarki Krzysztof Tchórzewski:

Formuła, która jest tutaj wprowadzana tą ustawą, do tego tematu się nie odnosi. Jeśli chodzi o sposób regulowania tego i rozliczania się z ubezpieczycielem, to w Sejmie jest w tej chwili procedowany poselski projekt ustawy, który ma regulować te sprawy.

Wicemarszałek Marek Ziółkowski:

Dziękuję bardzo, Panie Ministrze. Dziękuję bardzo.

Nie widzę innych pytań.

Otwieram zatem dyskusję, przypominając o znanych państwu wszystkim wymogach regulaminowych.

Na razie do głosu zapisany jest jeden dyskutant, pan senator Kazimierz Wiatr.

Proszę bardzo o zabranie głosu, Panie Senatorze.

Senator Kazimierz Wiatr:

Panie Marszałku! Panie Ministrze! Pani Prezes! Panie i Panowie Senatorowie!

Sprawa nie jest taka oczywista. Muszę tutaj przypomnieć naszą dyskusję dotyczącą ochrony patentowej. Wydaje się, że to sformułowanie, którego tutaj użył jeden z przedmówców, że płaci się wyłącznie za logo, to daleko idący skrót myślowy, tym bardziej, że w innych fragmentach tej samej wypowiedzi była mowa, że to logo jest jednak gwarancją pewnej jakości. Ale muszę powiedzieć, że to, o czym w tej chwili rozmawiamy w tej dyskusji, dotyczy wyglądu zewnętrznego. Bo mówimy o pojazdach, ale to dotyczy także też, nie wiem, odkurzaczy, jeśli stłukła się obudowa, chociaż nie wiadomo, bo być może ten rynek jest na tyle mały, że nie opłaca się produkować takich części. Otóż dużo łatwiej jest nam, co znalazło swoje uzewnętrznienie w dyskusji nad poprzednią nowelizacją, chronić prawa piosenkarzy czy twórców wierszy. Jeśli chodzi o własność przemysłową, to jakoś tutaj jest zbyt dużo osób zainteresowanych tym, ażeby ewentualnie ograniczać tę ochronę. A przecież trzeba sobie zdać z tego sprawę, że ktoś, kto projektuje ten samochód, często używany jako przykład, ponosi spore koszty związane z przygotowaniem tego projektu, podczas gdy producent tych części zamiennych zupełnie nie odnosi się do tych praw.

Druga sprawa to jest kwestia ochrony samych użytkowników. Tutaj już padło sformułowanie, że konsumenci, ubezpieczyciele są zainteresowani tą zmianą. Ale w sytuacji takiej, że ktoś ma ten samochód w miarę nieleciwy, mówiąc kolokwialnie, ten fakt powoduje, że podczas naprawy, przy jakimś nieszczęśliwym zdarzeniu, wstawia się części nieoryginalne, co dla właściciela jest dość poważną stratą. On nie po to płaci wysokie ubezpieczenie, żeby potem, w razie tego zdarzenia, miał dostawać części nieoryginalne. Oczywiście to, o czym pan minister wspomniał, dotyczy jednak tych samochodów starszych.

Nie będę zgłaszał żadnych poprawek, szanując tutaj wolę wnioskodawców i siłę ich argumentów, natomiast myślę, że minimum, którego byśmy oczekiwali - ale ja nie wiem, czy ministerstwo jest w stanie to robić - to kwestia monitorowania tych uregulowań prawnych, które zobowiązują ubezpieczyciela, żeby jednak do pewnego okresu użytkowania ubezpieczonego przedmiotu były w nim montowane te części oryginalne, ponieważ inaczej oznacza to narażenie właściciela używanego przedmiotu na dość poważne straty. Być może to, że inne kraje też podjęły takie działania, było spowodowane tym, że cena części oryginalnych jest zbyt wysoka. Jest to jakby sygnał dla producentów, ale, jak widać, nieskuteczny. Być może więc są to jakieś działania doraźne, które są kompromisem między, no mimo wszystko, szacunkiem dla cudzej własności a... Mam na myśli prawo do projektu tego przedmiotu, który ma być chroniony.

Padło tu pytanie o szczęki hamulcowe. To w ogóle nie podlega tej regulacji, ponieważ mówimy tylko o tych częściach, które są widoczne na zewnątrz. My zakładamy, że szczęki hamulcowe nie są. A nawet jeśli są widoczne, to są na tyle mało widoczne, że prawie ich nie widać, prawda.

Co do zdania o imporcie z tanich krajów, ono jest też sygnałem, że my, myśląc o producentach krajowych, czasami tworzymy regulacje, które stymulują zupełnie inne procesy, na pewno to jest szerszy problem. Najbardziej przeraża mnie to, że w zasadzie odpowiedzialność producenta jest tak naprawdę żadna. Nie widzę tutaj za bardzo możliwości dochodzenia praw od producenta, który jest taki no name, no w zasadzie nie ma takiej możliwości. I ja dzieląc się z państwem tymi wątpliwościami chciałem pokazać, że to nie jest wcale oczywiste, że być może to, że inne kraje to zrobiły, jest dla nas jakąś okolicznością łagodzącą i być może istnieją ogromne potrzeby w tym zakresie, ale, jak mówię, myślę, że tutaj monitoring zarówno ze strony ochrony konsumentów i pewnych ruchów z tym związanych, jak i przedstawicieli resortów, to jest to minimum, żeby rzeczywiście na tym etapie... No wyobraźmy sobie, że ktoś ma samochód od tygodnia czy od dwóch miesięcy i nagle okazuje się, że w wypadku jakiegoś zdarzenia ten samochód markowy jest podmieniany na kupę złomu, mówiąc bardzo dosadnie. No to jest sytuacja mało atrakcyjna, a myślę, że na etapie umów między ubezpieczycielem a ubezpieczonym trudno jest dochodzić takich praw. Jest taki, a nie inny, regulamin i nie da się go zmienić. I tu kieruję apel do resortu i do ruchów konsumenckich, żeby, jeśli te rozwiązania przejdą, jednak te sprawy monitorować. Dziękuję bardzo.

Wicemarszałek Marek Ziółkowski:

Dziękuję bardzo, Panie Senatorze.

Nie ma w tej chwili innych zgłoszeń do dyskusji. Zamykam zatem dyskusję.

Ponieważ komisje przedstawiły różne poprawki, chciałbym prosić o zorganizowanie wspólnego posiedzenia komisji i przedstawienie wspólnego sprawozdania w tej sprawie pod koniec posiedzeniu Senatu.

Informuję, że głosowanie w sprawie ustawy o zmianie ustawy - Prawo własności przemysłowej zostanie przeprowadzone pod koniec posiedzenia Senatu.

Reprezentantom rządu za udział w debacie nad tymi dwoma punktami bardzo dziękuję i żegnam państwa.

Przystępujemy do rozpatrzenia punktu czwartego porządku obrad: stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy o opłacie skarbowej.

Przypominam, że ustawa została uchwalona przez Sejm 13 czerwca, a 14 czerwca przekazana do Senatu. Marszałek Senatu skierował ją do Komisji Gospodarki Narodowej. Komisja przygotowała swoje sprawozdanie. Tekst ustawy zawarty jest w druku nr 462, sprawozdanie komisji w druku nr 462a.

Poproszę teraz pana senatora Andrzeja Łuczyckiego o przedstawienie sprawozdania Komisji Gospodarki Narodowej.

Pan senator Andrzej Łuczycki będzie zresztą reprezentował także sprawozdawcę mniejszości Komisji Gospodarki Narodowej, pana senatora Marka Waszkowiaka.

Rozumiem, że w podwójnym wcieleniu pan senator teraz występuje, tak?

(Senator Andrzej Łuczycki: Tak jest, Panie Marszałku.)

Proszę bardzo.

Senator Andrzej Łuczycki:

Dziękuję.

Panie Marszałku! Wysoka Izbo!

Znalazłem się na tej mównicy niespodziewanie, bo to nie ja miałem sprawozdawać, niemniej uczynię to z wielką przyjemnością.

Szanowni Państwo, materia pracy komisji związana była z ustawą, a właściwie nowelizacją ustawy o zmianie opłaty skarbowej. Dotyczy to znaków skarbowych, jakie były do tej pory w użytkowaniu, a więc chodzi o te słynne znaczki skarbowe, które naklejaliśmy na wszystkich dokumentach, gdy zgłaszaliśmy się do jakiegoś urzędu. Otóż okazało się, że tych znaków skarbowych jest jeszcze dosyć dużo w obrocie i jest kłopot z podmiotami, które mają te znaczki. W związku z tym rząd wyszedł z inicjatywą, wydaje się, że bardzo słuszną - tutaj mała złośliwość pod adresem rządu, bo wówczas gdy rozpatrywaliśmy w Komisji Gospodarki Narodowej akurat tę ustawę o zmianie opłaty skarbowej, mówiliśmy o dłuższym vacatio legis dla tego rozwiązania - aby przedłużyć ważność tych znaków skarbowych do 31 grudnia 2008 r. Komisja wniosła poprawkę, aby skrócić okres obowiązywania tych znaków do 2007 r.

Jak pan marszałek zauważył, jestem również sprawozdawcą mniejszości komisji, czyli pana senatora Waszkowiaka i mnie, więc powiem, że proponujemy, aby jednak przyjąć wersję rządową, żeby znaki skarbowe obowiązywały do 31 grudnia 2008 r. Uważamy, że ten dłuższy okres pozwoli na ostateczne wyczerpanie zapasów znaczków i w ten sposób problem zniknie. Dziękuję bardzo.

Wicemarszałek Marek Ziółkowski:

Proszę o pozostanie na mównicy, Panie Senatorze, bo mogą być pytania do pana senatora, wszystko jedno w jakiej roli.

Państwo senatorowie nie mają pytań? Zatem dziękuję.

Przypominam, że był to rządowy projekty ustawy.

Witam pana podsekretarza stanu, pana ministra Jacka Dominika w Ministerstwie Finansów.

Czy chciałby pan zabrać głos w sprawie tej ustawy? Dziękuję bardzo.

Czy ktoś chciałby mimo wszystko skierować pytanie do pana ministra z państwa senatorów? Nie widzę chętnych.

Panie Senatorze Sekretarzu, czy są jacyś dyskutanci?

(Senator Sekretarz Roman Ludwiczuk: Nie ma.)

Proszę państwa, lista mówców została wyczerpana.

Zamykam dyskusję.

Informuję, że głosowanie w sprawie ustawy o zmianie ustawy o opłacie skarbowej zostanie przeprowadzone pod koniec posiedzenia Senatu.

W tej chwili proszę pana senatora sekretarza o odczytanie...

(Głos z sali: Panie Marszałku, przerwa półgodzinna.)

W tym momencie?

(Głos z sali: Tak, miała być po tym punkcie.)

No dobrze.

To w takim razie proszę, Panie Senatorze, o odczytanie niespodziewanego komunikatu.

Senator Sekretarz
Roman Ludwiczuk:

Spodziewanego, Panie Marszałku.

Komunikat: wspólne posiedzenie Komisji Ustawodawczej, Komisji Spraw Zagranicznych oraz Komisji Spraw Unii Europejskiej, poświęcone pierwszemu czytaniu projektu uchwały w sprawie stanowiska Senatu dotyczącego reformy traktatowej Unii Europejskiej, druk nr 472, odbędzie się w dniu dzisiejszym bezpośrednio po ogłoszeniu przerwy w obradach w sali nr 217. Przewodniczący komisji Edmund Wittbrodt, przewodniczący komisji Janusz Gałkowski, przewodniczący komisji Stefan Niesiołowski.

Wicemarszałek Marek Ziółkowski:

Proszę państwa, proszono mnie o odczytanie następującego pisma.

Panie i Panowie Senatorowie! Przypominam, że na początku posiedzenia senator Andrzej Mazurkiewicz złożył do marszałka Senatu projekt uchwały w sprawie stanowiska Senatu dotyczącego reformy traktatowej Unii Europejskiej. Projekt ten zawarty jest w druku nr 472 i został dostarczony państwu senatorom na salę posiedzeń. Marszałek Senatu skierował projekt uchwały do Komisji Ustawodawczej, Komisji Spraw Zagranicznych oraz Komisji Spraw Unii Europejskiej.

Za chwilę zatem ogłosimy tę przerwę.

Po przygotowaniu sprawozdania przez komisje porządek posiedzenia zostanie uzupełniony o drugie czytanie projektu uchwały. Do głosowania nad tym projektem przystąpimy bezpośrednio po zakończeniu debaty nad tym punktem.

Dziękuję państwu bardzo.

Ogłaszam przerwę do godziny 14.00.

(Przerwa w obradach od godziny 13 minut 28
do godziny 14 minut 09)

 

 

---