(Początek posiedzenia o godzinie 11 minut 04)

(Posiedzeniu przewodniczą: marszałek Bogdan Borusewicz oraz wicemarszałkowie Ryszard Legutko i Marek Ziółkowski)

Marszałek Bogdan Borusewicz:

Proszę zająć miejsca.

Otwieram dwudzieste drugie posiedzenie Senatu Rzeczypospolitej Polskiej szóstej kadencji.

(Marszałek trzykrotnie uderza laską marszałkowską)

Na sekretarzy posiedzenia wyznaczam senatorów: Romana Ludwiczuka oraz Mieczysława Szyszkę. Listę mówców prowadzić będzie senator Mieczysław Szyszka. Senatorowie sekretarze zajęli już swoje miejsca.

Panie i Panowie Senatorowie!

W dniu wczorajszym doszło do tragedii w kopalni "Halemba". Wiemy już o ośmiu ofiarach śmiertelnych. Los innych uwięzionych pod ziemią górników wciąż jest nieznany. Łącząc się z ich najbliższymi w nadziei na ich ocalenie, uczcijmy minutą ciszy pamięć górników, którzy zginęli.

(Wszyscy wstają) (Chwila ciszy)

Dziękuję bardzo.

Pragnę poinformować państwa senatorów, że w dniu 12 listopada 2006 r. wygasł mandat senatorski senator Elżbiety Gelert w związku z wyborem na radną w Radzie Miejskiej w Elblągu.

Pragnę bardzo serdecznie podziękować pani senator za dotychczasową pracę w Senacie i życzyć sukcesów w nowym miejscu.

(Wszyscy wstają) (Oklaski)

Wysoka Izbo! Zgodnie z art. 8 ust. 7 ustawy o wykonywaniu mandatu posła i senatora chciałbym poinformować Wysoką Izbę, że w dniu 10 listopada 2006 r. senator Michał Wojtczak złożył do marszałka Senatu oświadczenie o wyrażeniu zgody na pociągnięcie do odpowiedzialności karnej z art. 79 pkt 4 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości.

Informuję, że Sejm na dwudziestym ósmym posiedzeniu, w dniu 16 listopada 2006 r. przyjął wszystkie poprawki Senatu do ustawy o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych; do ustawy o zmianie ustawy o podatku od spadków i darowizn oraz ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych; do ustawy o opłacie skarbowej; do ustawy o zmianie ustawy - Ordynacja podatkowa oraz o zmianie niektórych innych ustaw; do ustawy o zmianie ustawy - Kodeks pracy.

Przyjął też większość poprawek Senatu do ustawy o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz o zmianie niektórych innych ustaw; do ustawy o systemie oceny zgodności wyrobów przeznaczonych na potrzeby obronności i bezpieczeństwa państwa; do ustawy o zmianie ustawy o transporcie drogowym oraz o zmianie ustawy - Prawo o ruchu drogowym.

I przyjął część poprawek Senatu do ustawy o zmianie ustawy - Kodeks karny oraz niektórych innych ustaw; do ustawy o zmianie ustawy - Kodeks postępowania cywilnego oraz niektórych innych ustaw.

Wobec niewniesienia zastrzeżeń do protokołów dziewiętnastego i dwudziestego posiedzenia Senatu stwierdzam, że protokoły tych posiedzeń zostały przyjęte.

Doręczony państwu senatorom projekt porządku obrad dwudziestego drugiego posiedzenia obejmuje:

1. Stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy - Przepisy wprowadzające ustawę o swobodzie działalności gospodarczej.

2. Stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy o niektórych umowach kompensacyjnych zawieranych w związku z umowami dostaw na potrzeby obronności i bezpieczeństwa państwa.

3. Stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy o organizacji rynku owoców i warzyw, rynku chmielu, rynku tytoniu oraz rynku suszu paszowego.

4. Stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy o postępowaniu w sprawach dotyczących pomocy publicznej i niektórych innych ustaw.

5. Stanowisko Senatu w sprawie ustawy o ratyfikacji Konwencji Rady Europy o praniu, ujawnianiu, zajmowaniu i konfiskacie dochodów pochodzących z przestępstwa oraz o finansowaniu terroryzmu, sporządzonej w Warszawie dnia 16 maja 2005 r.

6. Stanowisko Senatu w sprawie ustawy o ratyfikacji Umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Litewskiej o współpracy w zwalczaniu przestępczości zorganizowanej i innych przestępstw oraz współdziałaniu na terenach przygranicznych, podpisanej w Wilnie dnia 14 marca 2006 r.

7. Stanowisko Senatu w sprawie ustawy o ratyfikacji Umowy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Czeską o współpracy w zwalczaniu przestępczości, ochronie porządku publicznego oraz o współpracy na terenach przygranicznych, podpisanej w Warszawie dnia 21 czerwca 2006 r.

8. Stanowisko Senatu w sprawie ustawy o ratyfikacji Poprawki do Konwencji o ochronie fizycznej materiałów jądrowych, przyjętej w Wiedniu dnia 8 lipca 2005 r.

9. Stanowisko Senatu w sprawie ustawy o ratyfikacji tekstu jednolitego zmienionego Statutu Haskiej Konferencji Prawa Prywatnego Międzynarodowego, przyjętego w Hadze dnia 30 czerwca 2005 r.

10. Stanowisko Senatu w sprawie ustawy o ratyfikacji Umowy między Rzecząpospolitą Polską a Stanami Zjednoczonymi Ameryki dotyczącej stosowania Umowy między Rzecząpospolitą Polską a Stanami Zjednoczonymi Ameryki o ekstradycji, sporządzonej dnia 10 lipca 1996 r., zgodnie z artykułem 3 ustęp 2 Porozumienia o ekstradycji między Unią Europejską a Stanami Zjednoczonymi Ameryki, podpisanego w Waszyngtonie dnia 25 czerwca 2003 r., sporządzonej w Warszawie dnia 9 czerwca 2006 r.

11. Stanowisko Senatu w sprawie ustawy o ratyfikacji Umowy między Rzecząpospolitą Polską a Stanami Zjednoczonymi Ameryki dotyczącej stosowania Umowy między Rzecząpospolitą Polską a Stanami Zjednoczonymi Ameryki o wzajemnej pomocy prawnej w sprawach karnych, sporządzonej dnia 10 lipca 1996 r., zgodnie z artykułem 3 ustęp 2 Porozumienia o wzajemnej pomocy prawnej w sprawach karnych między Unią Europejską a Stanami Zjednoczonymi Ameryki, podpisanego w Waszyngtonie dnia 25 czerwca 2003 r., sporządzonej w Warszawie dnia 9 czerwca 2006 r.

12. Drugie czytanie projektu apelu w sprawie potępienia przez Senat RP korupcji politycznej.

Przypominam, że ustawa, która ma być omawiana w punkcie pierwszym dzisiejszych obrad, została wniesiona przez Radę Ministrów w trybie art. 123 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej jako projekt pilny. W tym przypadku, zgodnie z art. 123 ust. 3 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej, termin rozpatrzenia ustawy przez Senat wynosi czternaście dni.

Przypominam ponadto, że zgodnie z art. 71 ust. 2 Regulaminu Senatu do postępowania w sprawie ustaw pilnych nie mają zastosowania art. 16 ust. 3 pkt 1 i 2 oraz terminy określone w art. 32 ust. 2 i art. 34 ust. 2 Regulaminu Senatu.

Czy ktoś z państwa senatorów pragnie zabrać głos w sprawie przedstawionego projektu porządku obrad?

Pan senator Andrzejewski. Proszę bardzo.

Senator Piotr Andrzejewski:

Panie Marszałku!

Zgodnie z art. 48 ust. 2 pkt 8 Regulaminu Senatu wnoszę o uzupełnienie porządku obrad o punkt: trzecie czytanie projektu uchwały w sprawie zmiany Regulaminu Senatu, i rozpatrzenie go jako ostatniego punktu porządku obrad, zamiast - i tu składam wniosek o skreślenie z dzisiejszego porządku obrad tego punktu - drugiego czytania projektu apelu w sprawie potępienia przez Senat RP korupcji politycznej.

Pierwszy wniosek jest zgodny ze stanowiskiem prezentowanym na poprzednim posiedzeniu Senatu.

Drugi wniosek uzasadniam tym, że zagadnienie jest bardzo poważne i nie może być sprowadzone do dwuzdaniowej oceny jakiegoś jednego faktu. W Izbie refleksji i rozwagi wymaga to, po pierwsze, zdefiniowania pojęcia korupcji politycznej, i po drugie, określenia zakresu i charakteru tego, co nazywamy korupcją polityczną. Z ustosunkowaniem się oczywiście negatywnym, bo to jest pojęcie pejoratywne i jednocześnie pojęcie wypełniające znamiona działań przestępczych. Wszystkie te kryteria muszą być bardzo jasno określone i napiętnowane, jak mniemam, przez Senat w zakresie rzeczowej potrzeby i zgodności z rzeczywistością.

Komisja regulaminowa będzie rozważać podjęcie inicjatywy, również w tym zakresie, ale dotyczącej nie apelu, lecz uchwały...

(Rozmowy na sali)

Można?

(Marszałek Bogdan Borusewicz: Tak, proszę bardzo.)

...uchwały, która mogłaby stanowić, po zaprezentowaniu w sposób wyczerpujący wszystkich poglądów, które w Senacie są reprezentowane, element stabilizacji i pełnić rolę statecznika w naszym życiu politycznym ulegającym przecież różnym wahnięciom.

Wydaje mi się - tutaj prezentuję, po konsultacjach z kolegami, także ich punkt widzenia - że czas przed drugą turą wyborów nie jest dobrym momentem na refleksję niezaangażowaną w doraźność. Szukamy w tej chwili porozumienia i tego, co łączy wszystkie ugrupowania polityczne reprezentowane w Sejmie i w Senacie, dla dobra samorządów i Polski.

W związku z tym wnoszę o skreślenie tego punktu z porządku obrad i wprowadzenie na to miejsce punktu: trzecie czytanie projektu uchwały w sprawie zmiany Regulaminu Senatu.

Marszałek Bogdan Borusewicz:

Pan senator Lasecki. Proszę bardzo.

 

Senator Jarosław Lasecki:

Dziękuję bardzo, Panie Marszałku.

Na podstawie art. 48 pkt 2 Regulaminu Senatu zgłaszam wniosek formalny i wnoszę o zmianę porządku obrad dwudziestego drugiego posiedzenia Senatu w ten sposób, aby punkty szósty i dziesiąty proponowanego porządku obrad przenieść odpowiednio na miejsce punktów drugiego i trzeciego porządku obrad.

Wniosek ten motywuję tym, iż senatorem sprawozdawcą tychże ustaw jest senator, który obecnie przygotowuje nowelizację ustawy o planowaniu przestrzennym i zagospodarowania terenu oraz prawo budowlane, i przewidywany porządek posiedzenia Senatu powoduje kolizję z terminem prac zespołu zajmującego się tymi ustawami. Tymczasem ustawy, które mają być rozpatrywane dzisiaj w punktach szóstym i dziesiątym, są ustawami o ratyfikacji umów przyjętymi jednogłośnie przez Sejm oraz przez komisje senackie i czekającymi na podpisanie przez prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej. Dziękuję.

Marszałek Bogdan Borusewicz:

Dziękuję.

Pan senator Niesiołowski.

Senator Stefan Niesiołowski:

Panie Marszałku! Wysoki Senacie!

W związku z tragedią na Śląsku chciałbym w imieniu senatorów Platformy Obywatelskiej prosić o przesunięcie punktu dwunastego, tego o korupcji politycznej, na następne posiedzenie. Ja nie chcę tu polemizować z panem senatorem Andrzejewskim, to nie jest właściwy moment, ja po prostu uważam, że ta debata dzisiaj... To nie jest odpowiedni moment. I myślę, że jest to tak oczywiste, że dalej tego uzasadniać nie muszę.

Bardzo proszę kolegów o zgodę. Jako autor i wnioskodawca mam tutaj pewien przywilej. Chciałbym prosić - to nie jest moment na taką dyskusję - o przesunięcie tego punktu na następne posiedzenie Senatu. I bardzo dziękuję, jeżeli będzie taka wola. (Oklaski)

Marszałek Bogdan Borusewicz:

Dziękuję, Panie Senatorze.

Mamy więc następujące... Tak?

Proszę bardzo.

Senator Janusz Kubiak:

Panie Marszałku! Szanowni Państwo!

Jeżeli wniosek senatora Laseckiego o przeniesienie punktów dziesiątego i szóstego zostanie uwzględniony, to wnoszę o przeniesienie również punktu jedenastego. Punkty dziesiąty i jedenasty są ze sobą powiązane, dlatego zasadne byłoby rozpoznać je łącznie.

Wnoszę w takim razie o wcześniejsze rozpoznanie, łącznie z tamtym wnioskiem. Dziękuję.

Marszałek Bogdan Borusewicz:

Z wnioskiem senatora Laseckiego?

(Senator Janusz Kubiak: Tak.)

(Senator Adam Biela: Przeniesienie rozszerzone o punkt jedenasty.)

Tak, tak, ale to są różne wnioski.

A więc pierwszy wniosek zgłoszony... Pan senator złożył dwa wnioski w jednym, a więc powtórzę, że pierwszy wniosek dotyczy uzupełnienia porządku obrad o punkt: trzecie czytanie projektu uchwały w sprawie zmiany Regulaminu Senatu.

Czy ktoś wyraża sprzeciw?

W związku z tym, że nie ma sprzeciwu, uzupełniamy porządek. Ten punkt będzie punktem ostatnim - zgodnie z sugestią pana senatora.

Są dwa wnioski, a właściwie jest wniosek pana senatora Andrzejewskiego, poparty przez pana senatora Niesiołowskiego, o skreślenie punktu dwunastego porządku obrad: drugie czytanie projektu apelu w sprawie potępienia przez Senat RP korupcji politycznej, i przeniesienie tego punktu na kolejne posiedzenie Senatu.

Czy ktoś zgłasza w tej sprawie sprzeciw?

Sprzeciwu nie ma, więc zajmiemy się tym na następnym posiedzeniu Senatu.

A teraz wniosek pana senatora Laseckiego o przesunięcie punktów szóstego i dziesiątego na miejsce punktów drugiego i trzeciego.

Czy ktoś zgłasza sprzeciw? Nie ma sprzeciwu.

Przesuwamy te punkty zgodnie z wnioskiem pana senatora.

Wniosek pana senatora Kubiaka, aby po przesuniętym punkcie dziesiątym, czyli po punkcie trzecim, rozpatrywać punkt jedenasty, ponieważ jest on związany merytorycznie... Przepraszam, tylko przesunąć punkt czy także rozpatrywać punkty łącznie, bo to... Czy pana wniosek obejmował także rozpatrywanie łączne?

(Senator Janusz Kubiak: Nie, tylko przesunięcie.)

Tylko przesunięcie. W porządku.

Czy są sprzeciwy wobec tego wniosku? Nie ma.

Tak więc przesuwamy punkt jedenasty i będzie on po przesuniętym punkcie dziesiątym.

Stwierdzam, że...

Czy ktoś z państwa senatorów chce jeszcze zabrać głos w sprawie przedstawionego porządku obrad? Nie widzę zgłoszeń.

Stwierdzam, że Senat zatwierdził porządek obrad dwudziestego drugiego posiedzenia Senatu Rzeczypospolitej Polskiej szóstej kadencji.

Informuję, że głosowania w sprawie rozpatrywanych ustaw zostaną przeprowadzone pod koniec posiedzenia Senatu.

Pragnę poinformować państwa senatorów, że o godzinie 12.30 zostanie zarządzona przerwa w obradach, w trakcie której zostanie otwarta wystawa "Warszawa w Europie. 15. rocznica przystąpienia Polski do Rady Europy". Ta przerwa będzie od 12.30 do 13.00. Kolejna przerwa w dzisiejszych obradach zostanie zarządzona około godziny 14.45. W jej trakcie odbędzie się posiedzenie Konwentu Seniorów, a następnie, bezpośrednio po zakończeniu obrad konwentu, to jest o godzinie 15.00, będzie posiedzenie przewodniczących komisji senackich. Po posiedzeniu przewodniczących komisji senackich będzie posiedzenie prezydium.

Przystępujemy do rozpatrzenia punktu pierwszego porządku obrad: stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy - Przepisy wprowadzające ustawę o swobodzie działalności gospodarczej.

Przypominam, że rozpatrywana ustawa została uchwalona przez Sejm na dwudziestym ósmym posiedzeniu w dniu 16 listopada 2006 r. Do Senatu została przekazana w dniu 16 listopada 2006 r. Marszałek Senatu w dniu 20 listopada 2006 r., zgodnie z art. 68 ust. 1 Regulaminu Senatu, skierował ją do Komisji Gospodarki Narodowej. Komisja po rozpatrzeniu ustawy przygotowała swoje sprawozdanie w tej sprawie.

Przypominam ponadto, że tekst ustawy zawarty jest w druku nr 288, a sprawozdanie komisji w druku nr 288A.

Proszę sprawozdawcę Komisji Gospodarki Narodowej senatora Jerzego Szymurę o zabranie głosu i przedstawienie sprawozdania komisji w sprawie rozpatrywanej ustawy.

Proszę bardzo, Panie Senatorze.

Senator Jerzy Szymura:

Szanowny Panie Marszałku! Szanowni Państwo!

Mam przyjemność przedstawić sprawozdanie Komisji Gospodarki Narodowej z dyskusji nad ustawą o zmianie ustawy - Przepisy wprowadzające ustawę o swobodzie działalności gospodarczej.

Ustawa, która jest przedmiotem naszych obrad, dotyczy praktycznie przesunięcia terminu wprowadzenia ustawy o swobodzie działalności gospodarczej na rok 2007. Ministerstwo, przedkładając taki projekt ustawy, wyjaśniło, że powodem podjęcia takiej decyzji jest fakt, iż system komunikacji elektronicznej w administracji państwowej, powszechnie nazywany podpisem elektronicznym, nie został jeszcze wprowadzony. Wprowadzenie tego systemu zostało zaplanowane, i zostało to przyjęte w uchwałach Sejmu i Senatu, na rok 2008. Ponieważ realizacja ustawy o swobodzie działalności gospodarczej wymaga sprawnie funkcjonującego systemu komunikacji elektronicznej, łącznie z podpisem elektronicznym, stąd też konieczna była ta zmiana.

Komisja przeprowadziła dyskusję nad poprawkami zaproponowanymi przez rząd. Pięć poprawek zostało przyjętych jednogłośnie.

Komisja rekomenduje przyjęcie ustawy z poprawkami. Dziękuję bardzo.

Marszałek Bogdan Borusewicz:

Dziękuję bardzo.

Zgodnie z art. 44 ust. 5 Regulaminu Senatu przed przystąpieniem do dyskusji senatorowie mogą zgłaszać z miejsca trwającej nie dłużej niż minutę zapytania do senatora sprawozdawcy.

Czy ktoś z państwa senatorów pragnie zadać takie pytanie? Nie widzę zgłoszeń. Dziękuję.

Przypominam, że rozpatrywana ustawa była pilnym rządowym projektem ustawy. Do reprezentowania stanowiska rządu w toku prac parlamentarnych został upoważniony minister gospodarki.

Zgodnie z art. 50 Regulaminu Senatu głos może teraz zabrać obecny na posiedzeniu przedstawiciel rządu.

Czy przedstawiciel rządu chce zabrać głos w sprawie rozpatrywanej ustawy i przedstawić stanowisko rządu?

(Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Gospodarki Andrzej Kaczmarek: Nie, dziękuję.)

Dziękuję, Panie Ministrze.

Zgodnie z art. 44 ust. 6 Regulaminu Senatu senatorowie mogą zgłaszać z miejsca trwające nie dłużej niż minutę zapytania do obecnego na posiedzeniu przedstawiciela rządu, związane z omawianym punktem porządku obrad.

Czy ktoś z państwa senatorów chce zadać takie pytanie?

Proszę bardzo, Panie Senatorze.

Pan senator Ciecierski.

Senator Ryszard Ciecierski:

Dziękuję, Panie Marszałku.

Panie Ministrze, chciałbym zapytać, czy po tych zmianach, które tutaj zostały wprowadzone, samorządy terytorialne, które dotychczas ewidencjonowały działalność gospodarczą, będą informowały, co się dzieje w ewidencji gospodarczej na terenie danego samorządu.

Marszałek Bogdan Borusewicz:

Proszę bardzo, Panie Ministrze.

Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Gospodarki Andrzej Kaczmarek:

Z formalnego i praktycznego punktu widzenia nie zmienia się system rejestracji działalności gospodarczej, który jest obecnie. Ten system, zgodnie z proponowanymi zmianami ustawy, zmieni się dopiero w październiku 2008 r. Dzisiaj nie ma potrzeby publikowania czegokolwiek, informowania osób fizycznych, przedsiębiorców, bo nic się nie zmienia.

Marszałek Bogdan Borusewicz:

Czy jeszcze ktoś chce zadać pytanie? Nie widzę zgłoszeń.

Otwieram dyskusję.

Przypominam o wymogach regulaminowych dotyczących czasu przemawiania senatorów, o konieczności zapisywania się do głosu u senatora prowadzącego listę mówców, a przede wszystkim o obowiązku składania podpisanych wniosków o charakterze legislacyjnym do marszałka Senatu do czasu zamknięcia dyskusji.

Proszę o zabranie głosu pana senatora Witczaka.

(Senator Mieczysław Szyszka: Odwrotnie. Pierwszy chce być Tomasz Misiak.)

(Senator Mariusz Witczak: Inna kolejność.)

Aha, inna kolejność, proszę bardzo.

Proszę pana senatora Tomasza Misiaka o zabranie głosu.

Senator Tomasz Misiak:

Panie Marszałku! Wysoka Izbo!

Platforma Obywatelska w głosowaniu nad tym projektem ustawy w Sejmie wstrzymała się od głosu. Oczywiście nie dlatego, że uważamy, iż ogólnie ustawa o swobodzie działalności gospodarczej jest złą ustawą, tylko dlatego, że po raz kolejny rząd pokazuje pewnego rodzaju lekceważenie bardzo ważnych kwestii gospodarczych. Pomimo tego, że od roku rząd ten zdaje sobie sprawę - ustawa obowiązuje bowiem od 2004 r. - iż należało poczynić kroki ułatwiające przedsiębiorcom w Polsce funkcjonowanie, tych kroków nie poczyniono. Obiecywano zresztą wiele rzeczy, bo obiecywano prostsze podatki, mniej koncesji, szybką prywatyzację, system jednego okienka dla przedsiębiorców zapisany właśnie w tej ustawie, i te obietnice nie są przez rząd spełniane, te cele nie są osiągane. A w zamian oczywiście zwiększają się obciążenia podatkowe, bo o tym dyskutowaliśmy na ostatniej sesji naszego Senatu, w zamian w dalszym ciągu, żeby zarejestrować firmę, w niektórych miejscach trzeba nawet trzydziestu dni i co najmniej ośmiu czynności, które trzeba wykonać przed rejestracją. I zadaję sobie takie pytanie, czy przypadkiem nasz rząd nie działa tutaj według takiej słynnej zasady prześmiewcy organizacji Dilberta, który mówi, że jak masz coś do zrobienia dzisiaj, zrób to pojutrze - będziesz miał dwa dni wolnego. To jest po prostu, proszę państwa, przykre, że od 2004 r., dokładnie wiedząc, jakie są wyzwania, tych wyzwań nie podjęto.

Zresztą być może, zważywszy na sytuację, którą mamy po wprowadzeniu w ustawie podatkowej zmian, jeżeli chodzi o samozatrudnienie, tę ustawę należałoby nazwać nie ustawą o swobodzie działalności gospodarczej, tylko ustawą o przyzwoleniu na działalność gospodarczą, i to w wyjątkowych okolicznościach. Bo, proszę państwa, nie pochyliliśmy się nad tym tematem w trakcie ostatniej naszej dyskusji, umknęło to nam w osiemdziesięciostronicowym dokumencie, a tam wprowadzono zmiany, które mają ewidentnie destrukcyjny wpływ na polską przedsiębiorczość. Destrukcyjny wpływ, który psuje ducha tej przedsiębiorczości. W analizie, takiej bezmyślnej analizie podatkowej, prostej analizie wpływów do budżetu państwa, które mogą być dodatkowo, jeżeli zlikwidujemy ten proces samozatrudniania się ludzi - dodam tylko, że w Polsce było to 14%, a na przykład w Wielkiej Brytanii jest to 15%, zaś we Włoszech nawet 32% ogółu zatrudnionych - skalkulowano bowiem, że być może będzie więcej środków na kolejne wydatki socjalne, kolejne zadłużanie się i spłacanie tych długów. A to jest błąd, bo tracimy, proszę państwa, bardzo wiele. Tracimy to, że ludzie, którzy byli samozatrudnieni, uczyli się przedsiębiorczości, uczyli się, że firma to nie jest skomplikowany mechanizm, że prowadzenie działalności gospodarczej jest proste.

Czy ktoś przeanalizował, jak wiele normalnych firm, normalnych, osobno funkcjonujących i zatrudniających dodatkowych pracowników, powstało z samozatrudnienia? Ja znam dziesiątki takich przypadków w bardzo małym jednak środowisku, w którym się obracam, bo żaden z nas nie ma możliwości dotarcia do całej społeczności przedsiębiorców. Tego, proszę państwa, nikt nie przemyślał. Czy ktoś przemyślał, ilu ludzi, którzy mają w tej chwili możliwość samozatrudnienia się i korzystają z tego ze względu na właśnie niższe obciążenia podatkowe, ucieknie za granicę, mając możliwości zatrudnienia się w korporacjach, chociażby po podpisaniu umowy z Wielką Brytanią o unikaniu podwójnego opodatkowania? Firmy są w tej chwili międzynarodowe i globalne. Menadżerowie, którzy korzystali w Polsce z tych niższych podatków i tu je płacili, mogą się w tym momencie z tymi podatkami z Polski wyprowadzić.

Proszę państwa, jest interpretacja - mówimy o swobodzie działalności gospodarczej - która mówi, że nie będzie podmiotem gospodarczym ten, który pracuje pod kierownictwem, bez ryzyka gospodarczego i jest odpowiedzialny za swoją pracę wobec osób trzecich. Ktoś taki nie jest firmą. Proszę państwa, jak wielu osób pracujących w wolnych zawodach dotyczy dokładnie taka interpretacja? Czy jak państwo zatrudniacie na pewien okres osobę wykonującą pewne zadania, czy w firmie, czy nawet prywatnie, to czy państwo nie zlecacie jej tych zadań, nie kierujecie tym hydraulikiem, mówiąc mu: proszę pana, proszę robić to w taki sposób? Czy nie udostępniacie mu swoich pomieszczeń do wykonania tej jego pracy? Czy on nie odpowiada przed wami za swoją pracę? I kto to będzie interpretował? Urzędy skarbowe? Po raz kolejny czternaście różnego rodzaju interpretacji w tej samej sprawie?

Ja wiem tylko jedno: że w tej chwili każdy człowiek, który będzie chciał założyć firmę, czternaście razy przemyśli, czy w ogóle może ją prowadzić. I to jest swoboda działalności gospodarczej, to jest polityka prowadzona przez nasz rząd.

To jest, proszę państwa, przykre, ale powiem na zakończenie - bo o tym temacie długo mówić nie można, właściwie ta ustawa to prosta sprawa - że po raz kolejny przesuwamy o rok do przodu, po raz kolejny nie dbamy o tę gospodarkę, po raz kolejny większym zmartwieniem są dla nas obciążenia socjalne, a nie wpływy do budżetu. Ja myślę, że na tej sali doskonale to rozumiemy. Szkoda tylko, że niewiele w tym zakresie robimy.

I już naprawdę na zakończenie tylko jedno przypomnienie, które chciałbym skierować do pana ministra, ale z prośbą o przekazanie tego panu premierowi i pani premier, którzy odpowiadają za te działania. Jest taki słynny polityk, który w swoim kraju uchodzi za polityka solidarnego, mówiąc zgodnie z naszą nomenklaturą pojęć. Ten polityk to Bill Clinton, który na ścianie w swoim gabinecie prezydenckim umieścił hasło: "Gospodarka, głupcze". I to hasło chcę zadedykować naszemu rządowi. Dziękuję. (Oklaski)

Marszałek Bogdan Borusewicz:

Dziękuję.

Pan senator Witczak, proszę bardzo.

Senator Mariusz Witczak:

Panie Marszałku! Wysoka Izbo!

Od lat polskim przedsiębiorcom obiecuje się wprowadzenie zasady tak zwanego jednego okienka. Od lat polskim przedsiębiorcom obiecuje się poluzowanie procedur związanych z rejestracją działalności gospodarczej, ulżenie, jeżeli idzie o piętrzące się kontrole i mnożące się różne działania administracyjne wobec przedsiębiorców, które utrudniają im zwykłą, codzienną działalność gospodarczą. Od lat obiecuje się obniżanie podatków, obniżanie kosztów pracy. I co z tego zostało? Póki co z tych obietnic nie zostało nic, bo nie są realizowane żadne z tych postulatów od lat już zgłaszanych.

Warto zwrócić uwagę na to, że rząd w obecnej kadencji parlamentu rozpoczął swoją działalność również z obietnicami ulżenia przedsiębiorcom, stworzenia im większej przestrzeni wolności i swobody gospodarczej. Ten rok można z pełną odpowiedzialnością określić jako rok stracony dla polskiej przedsiębiorczości.

I w tym kontekście warto, Szanowni Państwo, spojrzeć na historię ustawy o swobodzie działalności gospodarczej. Mianowicie w roku 2004 ta ustawa została uchwalona, zresztą po długich dyskusjach, z pewnym trudem, ale została uchwalona. Zapisano w niej vacatio legis co do poluzowania procedur związanych z rejestracją działalności gospodarczej i wprowadzenia zasady jednego okienka, vacatio legis na dwa lata. I dzisiaj rząd proponuje kolejne dwa lata. Czyli z tego wszystkiego robi się, Szanowni Państwo, okres czteroletni.

Jaka jest odpowiedzialność polityczna parlamentu, jaka jest odpowiedzialność polityczna polityków, którzy nie szanują przedsiębiorców - tych, którzy dbają o wysoki wzrost gospodarczy, o nasze PKB, którym dzisiaj chwalimy się w Europie, chwalimy się w świecie? Jaki mamy szacunek dla tych przedsiębiorców? Żaden.

To jest bardzo smutna konstatacja, konstatacja, która niestety obciąża ten rząd. I można odpowiedzialnie powiedzieć, że nie ma żadnej gwarancji, że za dwa lata rząd znów nie zaproponuje kolejnego vacatio legis. Bo tak jest najwygodniej: nie robić nic i proponować vacatio legis nieustanne, permanentne.

To rzeczywiście jest sytuacja oburzająca i myślę, że to będzie miało brzemienne skutki, jeżeli chodzi o rozwój gospodarczy w przyszłości. Dzisiaj mamy koniunkturę i dzisiaj można takie rzeczy, wydaje się, robić, bo jest dosyć dobra, sprzyjająca okoliczność do tego, żeby robić biznes, interesy w Polsce. Ale zobaczymy, jak będzie za jakiś czas, kiedy ta koniunktura się skończy, a przedsiębiorcy będą bardzo restrykcyjnie traktowani przez nasze państwo.

Kolejna bardzo istotna kwestia w tej ustawie to jest to, że właśnie od roku 2008, w zasadzie od końca roku 2008, ma zacząć funkcjonować zasada, zgodnie z którą przedsiębiorcy będą rejestrowali się w urzędach skarbowych. To jest bardzo zła decyzja. Z tej decyzji rząd powinien się wycofać jak najszybciej. Bo gminy to są dosyć przyjazne urzędy. Jeżeli jeszcze w ogóle można mówić w Polsce o urzędach przyjaznych dla naszych obywateli, to na pewno urzędy gmin w tej hierarchii urzędów przyjaznych zajmują najwyższe miejsce. I dziwię się, że będzie się chciało zachęcać Polaków do przedsiębiorczości poprzez rejestrowanie ich podmiotów w bardzo nielubianych instytucjach, czyli w urzędach skarbowych. To jest bardzo niemądre rozwiązanie. Powiem więcej: urzędy skarbowe - to nie jest żadną tajemnicą - cierpią na braki kadrowe, urzędnicy urzędów skarbowych zawalani są bardzo skomplikowanymi procedurami, narzekają na niskie płace i oto funduje im się dodatkowe czynności, którymi będą mieli się zajmować.

Myślę, że bardzo zasadne było pytanie zadane na tej sali, czy gminy nie stracą pewnej orientacji, jak rozwija się u nich przedsiębiorczość, jaka jest kondycja przedsiębiorczości w danej gminie. Ta więź pomiędzy gminą a rozwojem gospodarczym będzie malała, skoro urzędy skarbowe będą miały się tym zajmować. Ja wiem, że będzie można dzisiaj tłumaczyć, i pan minister zapewne będzie polemizował z tym, o czym ja teraz mówię, że gminy będą świadome, że nic złego się nie stanie. Ale mam wrażenie, że wcale tak nie będzie, że to jest bardzo złe rozwiązanie. Przypomnę, że samorządy szczebla powiatowego mają ustawowo wpisaną walkę z bezrobociem, i samorząd terytorialny powinien zbliżać się do rozwoju przedsiębiorczości, dbać o przedsiębiorczość, a nie od tej przedsiębiorczości się oddalać. Szkoda zatem, że od 1 stycznia zasada jednego okienka, uproszczenie procedur rejestracji nie zaczną dla przedsiębiorców obowiązywać. I to tyle można powiedzieć o tej ustawie.

Dziękuję bardzo, Panie Marszałku.

Marszałek Bogdan Borusewicz:

Dziękuję, Panie Senatorze.

Poproszę o zabranie głosu pana senatora Waszkowiaka.

Senator Marek Waszkowiak:

Panie Marszałku! Wysoki Senacie!

Ustawa, którą omawiamy, tak naprawdę ma charakter techniczny i dlatego zgłosiłem wniosek, żeby ją przyjąć bez poprawek. Ta ustawa musi pomóc rządowi, aby to, o czym mówimy, kiedy wymieniamy się poglądami o gospodarce, można było zrealizować.

Proszę państwa, nad ustawą o działalności gospodarczej pracuję kolejny raz. Pierwszy raz, w latach 1997-2000, kiedy tworzyliśmy ustawę o swobodzie działalności gospodarczej, była dyskusja, wymiana poglądów i wszystko chcieliśmy wprowadzić następnego dnia. Cztery lata nie było mnie w parlamencie, teraz wracam i jesteśmy w tym samym miejscu, tyle tylko, że niektóre artykuły pozmienialiśmy.

Pojęcie jednego okienka rozumiemy tak, jak rozumiemy - okienko, urząd, a tymczasem jesteśmy w zupełnie innej rzeczywistości, mówimy o okienku elektronicznym. Proszę państwa, pięć czy sześć lat temu, kiedy rozmawiałem z ekspertami z izby informatycznej, nie bardzo rozumiałem ich obawy, zastrzeżenia, gdy mi mówili: nie dacie rady. Ale my chcieliśmy to zrobić w ciągu trzech lat. Myślę, że lepiej będzie przyznać się do tego, że nie jesteśmy w stanie tego uczynić, i zrobić krok do tyłu, niż stwarzać taką sytuację, że w każdym mieście, w zależności od sprawności urzędu skarbowego czy prezydenta, byłyby różne zasady. To byłoby najgorsze.

Któryś z panów senatorów powiedział, że to stracony rok dla polskiej gospodarki. Można tak mówić, oczywiście. Tylko problem polega na tym, że prezydenci miast mieli kłopoty z przeprowadzeniem przetargów na drogi, bo zabrakło firm chętnych do startowania. Zdaję sobie sprawę z tego, że koniunktura jest zasługą rynku, a brak koniunktury to zawsze wina urzędującego rządu. Tak było, jest i będzie.

Proszę państwa, chciałbym, żebyśmy po dyskusji o ustawach dotyczących działalności gospodarczej, po wymianie poglądów i pokazaniu, jak to widzimy, jak naszym zdaniem powinno to funkcjonować, zawsze przystępowali do rzetelnej analizy i rzetelnego podejmowania decyzji.

Pan senator Misiak powiedział o samozatrudnieniu. Proszę państwa, właśnie dlatego, że kiedyś w polskim parlamencie nie posłuchano legislatorów, ludzi od języka prawnego, i nie do końca precyzyjnie opisano pojęcie samozatrudnienia, dzisiaj nie rząd, a trybunał kwestionuje sprawę rozumienia samozatrudnienia, podnosząc, co jest najważniejszym elementem w działalności gospodarczej - ryzyko, odpowiedzialność. Może lepiej byłoby takich sytuacji unikać i przedyskutować problem bardzo precyzyjnie. Powiem w ten sposób - w komisji podnoszono różne sprawy, podnoszono kwestie terminu, byli zwolennicy tego, żeby przycisnąć rząd i dać mu nie dwa lata, ale sześć miesięcy. Mówili: zrobią. Nie zrobią, bo jeżeli minister mówi, że nie ma szans za względu na obwarowania technologiczne, nie ich chęć do pracy, to nie dadzą rady.

I ostatni element, o którym chciałbym powiedzieć. Proszę państwa, ze środowisk przedsiębiorców płyną różne sygnały. Zawsze jest to zdeterminowane lokalną sytuacją, sytuacją własnej firmy, poglądami na gospodarkę. Ale dokonanie rozstrzygnięć, żeby było to sprawne i dobre, należy do nas. I tego się trzymajmy. Dziękuję bardzo.

Marszałek Bogdan Borusewicz:

Dziękuję, Panie Senatorze.

Poproszę o zabranie głosu pana senatora Szymurę.

Senator Jerzy Szymura:

Szanowny Panie Marszałku! Wysoka Izbo!

Chciałbym zwrócić państwa uwagę na jedną sprawę. Otóż dzisiejszą ustawę w rzeczywistości przyjęliśmy parę miesięcy temu, kiedy przyjmowaliśmy ustawę przesuwającą termin wprowadzenia podpisu elektronicznego w polskim systemie administracji państwa. Ta ustawa, która dzisiaj jest przedmiotem naszych obrad, jest bardzo ściśle związana z tą poprzednią. W związku z tym decyzja w sprawie pierwszej ustawy, praktycznie rzecz biorąc, implikowała w sposób prawie że automatyczny drugą ustawę.

Chcę zwrócić uwagę na fakt, iż rzeczywistym powodem takiej naszej sytuacji jest to, że Polska jest bardzo zapóźniona w rozwoju systemów informacyjnych na szczeblu państwa. Tak jest i z tego trzeba sobie zdawać sprawę. Trzeba również powiedzieć, iż środowisko polskich przedsiębiorców, którzy kiedyś stanowili elitę polskiej przedsiębiorczości i wśród których na pierwszym miejscu wymienia się pana Romana Kluskę - wspomniał go również przy okazji dyskusji na temat tej ustawy pan premier Jarosław Kaczyński - zostało przetrzebione i w znacznym stopniu zniszczone. Dzisiaj polski rynek informatyczny, polskie firmy informatyczne, które de facto mają zbudować system informacyjny państwa, w moim osobistym przekonaniu są w dosyć trudnej sytuacji. W administracji państwowej funkcjonuje, praktycznie rzecz biorąc, wyłącznie jedna firma. To oczywiste, że tego typu struktura rynku powoduje, iż brak jest należytej konkurencji. Zdaję sobie sprawę z tego, iż obecna sytuacja jest wynikiem zaszłości, które narastały przez ostatnich kilka lat, i dzisiaj tak na dobrą sprawę trudno obciążać rząd za stan rozwoju systemów informatycznych, gdyż pewne zmiany muszą być czynione u podstaw stanowienia prawa w Polsce. Zdając sobie z tego sprawę, chciałbym zachęcić wszystkich państwa, abyście w swoich działaniach w parlamencie, w Senacie zwracali na te kwestie uwagę, abyśmy faktycznie działali na rzecz stworzenia nowoczesnego państwa, w którym również działalność gospodarcza nie będzie stwarzała innym problemu, a będzie źródłem naszego bogactwa narodowego. Dziękuję bardzo.

Marszałek Bogdan Borusewicz:

Dziękuję bardzo, Panie Senatorze.

Nie widzę więcej zgłoszeń.

Informuję, że lista mówców została wyczerpana.

Zgodnie z art. 52 ust. 2 Regulaminu Senatu zamykam dyskusję.

Informuję, że głosowanie w sprawie ustawy o zmianie ustawy - Przepisy wprowadzające ustawę o swobodzie działalności gospodarczej zostanie przeprowadzone pod koniec posiedzenia Senatu.

Dziękuję bardzo.

(Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Gospodarki Andrzej Kaczmarek: A czy przedstawiciel rządu nie może zabrać głosu?)

Zamknąłem dyskusję i podziękowałem.

Trzeba się, Panie Ministrze, nieco wcześniej zgłaszać.

Przystępujemy do rozpatrzenia punktu drugiego porządku obrad: stanowisko Senatu w sprawie ustawy o ratyfikacji Umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Litewskiej o współpracy w zwalczaniu przestępczości zorganizowanej i innych przestępstw oraz współdziałaniu na terenach przygranicznych, podpisanej w Wilnie dnia 14 marca 2006 r.

Przypominam, że rozpatrywana ustawa została uchwalona przez Sejm na dwudziestym siódmym posiedzeniu w dniu 26 października 2006 r. Do Senatu została przekazana w dniu 27 października 2006 r. Marszałek Senatu w dniu 31 października 2006 r., zgodnie z art. 68 ust. 1 Regulaminu Senatu, skierował ją do Komisji Spraw Zagranicznych oraz Komisji Praw Człowieka i Praworządności. Komisje po rozpatrzeniu ustawy przygotowały swoje sprawozdania w tej sprawie.

Przypominam ponadto, że tekst ustawy zawarty jest w druku nr 273, a sprawozdania komisji w drukach nr 273A i 273B.

Proszę sprawozdawcę Komisji Spraw Zagranicznych senatora Jarosława Laseckiego o zabranie głosu i przedstawienie sprawozdania komisji w sprawie rozpatrywanej ustawy.

Proszę bardzo, Panie Senatorze.

Senator Jarosław Lasecki:

Szanowny Panie Marszałku! Wysoka Izbo!

Mam zaszczyt przedstawić sprawozdanie Komisji Spraw Zagranicznych o rządowym projekcie ustawy o ratyfikacji Umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Litewskiej o współpracy w zwalczaniu przestępczości zorganizowanej i innych przestępstw oraz współdziałaniu na terenach przygranicznych, podpisanej w Wilnie dnia 14 marca 2006 r.

Celem omawianej ustawy jest uregulowanie współpracy pomiędzy Polską a Litwą w zakresie zwalczania przestępczości międzynarodowej, ze szczególnym naciskiem na zwalczanie przestępczości o charakterze zorganizowanym, która, jak wiadomo, nie uznaje granic.

Umowa dotyczy w szczególności przestępczości przygranicznej, dlatego też konieczne stało się doprecyzowanie i zoptymalizowanie przepisów dotyczących postępowania właśnie w takich przypadkach.

Do tej pory przygraniczna współpraca służb obu krajów w zwalczaniu przestępczości zorganizowanej układała się dobrze, konieczne jednak stało się wprowadzenie nowych form współpracy, pozwalających jeszcze lepiej niż do tej pory walczyć z tym zjawiskiem.

Pozwolę sobie pokrótce omówić główne założenia omawianej ustawy.

Rozdział I zawiera ustalony przez obie strony katalog szczególnie groźnych przestępstw, wobec których zastosowanie mają przepisy niniejszej umowy. Warte podkreślenia jest to, że katalog ten ma charakter otwarty i może być uzupełniany w trakcie obowiązywania tej umowy.

Umowa ta przewiduje w szczególności współpracę mającą na celu zwalczanie i zapobieganie terroryzmowi, nielegalnemu obrotowi narkotykami, nielegalnej migracji, nielegalnemu wytwarzaniu i obrotowi bronią, materiałami niebezpiecznymi i towarami podwójnego zastosowania oraz współpracę naukowo-techniczną i szkoleniową.

W rozdziale tym zapisano również, na jakie organy spada realizacja tej umowy. Zarówno w Polsce, jak i na Litwie wymieniono po siedem takich organów i dano im możliwość wymiany - po wzajemnym porozumieniu - oficerów łącznikowych, tworzenia punktów kontaktowych i odbywania konsultacji.

W art. 3 zapisano formy współpracy, takie jak przekazywanie informacji dotyczących konkretnych przestępstw, wymiana i udzielanie informacji dotyczących na przykład właścicieli pojazdów, miejsca pobytu osób, posiadania i legalności broni, osób prowadzących działalność gospodarczą, danych osobowych użytkowników sieci telekomunikacyjnych i innych, zapisano też formy współpracy w zakresie organizacji wspólnych operacji antyterrorystycznych.

Rozdział II reguluje możliwość stosowania w określonych przypadkach szczególnych form współpracy, takich jak działanie w połączonych zespołach, możliwość obserwacji osób na terytorium drugiej strony oraz prowadzenia operacji pod przykryciem i niejawnego nadzorowania przesyłek.

Umowa ta otwiera również możliwość prowadzenia pościgu na terytorium drugiej ze stron, z tym że postanowienia regulujące kwestie tak zwanego pościgu transgranicznego wejdą w życie po zniesieniu kontroli granicznej na granicy państwowej pomiędzy Litwą a Rzecząpospolitą Polską.

W rozdziale III umowy określono jasno zasięg terytorialny terenów przygranicznych oraz właściwe na tym terenie organy współpracujące ze stroną litewską. Na terenie tym wprowadzono również możliwość tworzenia wspólnych patroli oraz ustanawiania stałych lub czasowych punktów kontaktowych o mieszanej, polsko-litewskiej obsadzie.

Rozdział IV zawiera zapisy regulujące status prawny funkcjonariuszy działających na terytorium drugiej ze stron. Zawiera on również zapisy informujące o możliwości odmowy współpracy oraz przepisy mające na celu ochronę danych osobowych, ochronę informacji niejawnych i przepisy informujące o postępowaniu w sprawie ewentualnych roszczeń.

Postanowienia umowy są samowykonalne, co oznacza, że jej wejście w życie nie spowoduje konieczności zmian w prawie krajowym.

Na posiedzeniu w dniu 7 listopada 2006 r. Komisja Spraw Zagranicznych głosowała jednomyślnie za przyjęciem tej ustawy. Mam dzisiaj zaszczyt rekomendować Wysokiej Izbie przyjęcie tej ustawy bez poprawek. Dziękuję.

Marszałek Bogdan Borusewicz:

Dziękuję, Panie Senatorze.

Proszę sprawozdawcę Komisji Praw Człowieka i Praworządności senator Annę Kurską o zabranie głosu i przedstawienie sprawozdania komisji w sprawie rozpatrywanej ustawy.

Senator Anna Kurska:

Panie Marszałku! Wysoka Izbo!

Komisja Praw Człowieka i Praworządności na posiedzeniu w dniu 26 października rozpatrzyła sprawę ratyfikacji Umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Litewskiej o współpracy w zwalczaniu przestępczości zorganizowanej i innych przestępstw oraz współdziałaniu na terenach przygranicznych, podpisanej w Wilnie dnia 14 marca 2006 r.

W zasadzie nie było żadnych kontrowersji, nie wywołało to żadnej dyskusji i komisja przyjęła tę ustawę bez poprawek. Rekomenduję ją Wysokiej Izbie.

Marszałek Bogdan Borusewicz:

Dziękuję bardzo, Pani Senator.

Zgodnie z art. 44 ust. 5 Regulaminu Senatu przed przystąpieniem do dyskusji senatorowie mogą zgłaszać z miejsca trwające nie dłużej niż minutę zapytania do senatorów sprawozdawców.

Czy ktoś z państwa senatorów pragnie zadać takie pytanie? Nie widzę zgłoszeń.

Przypominam, że rozpatrywana ustawa była rządowym projektem ustawy. Do reprezentowania stanowiska rządu w toku prac parlamentarnych zostali upoważnieni minister spraw zagranicznych oraz minister spraw wewnętrznych i administracji.

Zgodnie z art. 50 Regulaminu Senatu głos mogą teraz zabrać obecni na posiedzeniu przedstawiciele rządu.

Czy przedstawiciele rządu chcą zabrać głos w sprawie rozpatrywanej ustawy i przedstawić stanowisko rządu?

(Sekretarz Stanu w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych i Administracji Marek Surmacz: Dziękuję bardzo.)

Pan minister spraw zagranicznych?

(Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Spraw Zagranicznych Janusz Stańczyk: Dziękuję bardzo.)

Dziękuję.

Zgodnie z art. 44 ust. 6 Regulaminu Senatu senatorowie mogą zgłaszać z miejsca trwające nie dłużej niż minutę zapytania do obecnych na posiedzeniu przedstawicieli rządu, związane z omawianym punktem porządku obrad.

Czy ktoś z państwa senatorów chce zadać takie pytanie? Nie widzę chętnych.

Otwieram dyskusję.

Przypominam o wymogach regulaminowych dotyczących czasu przemawiania senatorów, o konieczności zapisywania się do głosu u senatora prowadzącego listę mówców, a przede wszystkim o obowiązku składania podpisanych wniosków o charakterze legislacyjnym do marszałka Senatu do czasu zamknięcia dyskusji.

Informuję, że nikt z państwa senatorów nie zapisał się do głosu.

Zgodnie z art. 52 ust. 2 Regulaminu Senatu zamykam dyskusję.

Dziękuję panom ministrom.

Przystępujemy do rozpatrzenia punktu trzeciego porządku obrad: stanowisko Senatu w sprawie ustawy o ratyfikacji Umowy między Rzecząpospolitą Polską a Stanami Zjednoczonymi Ameryki dotyczącej stosowania Umowy między Rzecząpospolitą Polską a Stanami Zjednoczonymi Ameryki o ekstradycji, sporządzonej dnia 10 lipca 1996 r., zgodnie z artykułem 3 ustęp 2 Porozumienia o ekstradycji między Unią Europejską a Stanami Zjednoczonymi Ameryki, podpisanego w Waszyngtonie dnia 25 czerwca 2003 r., sporządzonej w Warszawie dnia 9 czerwca 2006 r.

Przypominam, że rozpatrywana ustawa została uchwalona przez Sejm na dwudziestym siódmym posiedzeniu w dniu 26 października 2006 r. Do Senatu została przekazana w dniu 27 października 2006 r. Marszałek Senatu w dniu 31 października 2006 r., zgodnie z art. 68 ust. 1 Regulaminu Senatu, skierował ją do Komisji Spraw Zagranicznych oraz Komisji Praw Człowieka i Praworządności. Komisje po rozpatrzeniu ustawy przygotowały swoje sprawozdania w tej sprawie.

Przypominam ponadto, że tekst ustawy zawarty jest w druku nr 277, a sprawozdania komisji w drukach nr 277A i 277B.

Proszę sprawozdawcę Komisji Spraw Zagranicznych, senatora Jarosława Laseckiego, o zabranie głosu i przedstawienie sprawozdania komisji w sprawie rozpatrywanej ustawy.

Senator Jarosław Lasecki:

Szanowny Panie Marszałku! Wysoka Izbo!

Z wielką przyjemnością chciałbym przedstawić państwu stanowisko Komisji Spraw Zagranicznych w sprawie ustawy o ratyfikacji Umowy między Rzecząpospolitą Polską a Stanami Zjednoczonymi Ameryki dotyczącej stosowania Umowy między Rzecząpospolitą Polską a Stanami Zjednoczonymi Ameryki o ekstradycji, sporządzonej dnia 10 lipca 1996 r., zgodnie z art. 3 ust. 2 Porozumienia o ekstradycji między Unią Europejską a Stanami Zjednoczonymi Ameryki, podpisanego w Waszyngtonie dnia 25 czerwca 2003 r., sporządzonej w Warszawie dnia 9 czerwca 2006 r.

Komisja Spraw Zagranicznych zajmowała się projektem tej ustawy w dniu 7 listopada 2006 r. Omawiany projekt ustawy dotyczy, jak głosi tytuł, umowy ekstradycyjnej pomiędzy Polską a Stanami Zjednoczonymi Ameryki, która obowiązuje od dnia 18 września 1999 r.

Jak wiadomo, decydując się na członkostwo w Unii Europejskiej, zobowiązaliśmy się między innymi do dostosowania naszego prawodawstwa do rozwiązań obowiązujących w Unii. Z tego też powodu musimy zmienić nasze prawo ekstradycyjne w taki sposób, aby było ono zgodne z porozumieniem podpisanym między Unią Europejską a Stanami Zjednoczonymi. Dostosowanie naszego prawa do podpisanego porozumienia wymagało wprowadzenia kilku zmian w obowiązującej umowie.

Pierwsza z proponowanych zmian dotyczy możliwości uzależnienia wydawania osoby ściganej za przestępstwo zagrożone karą śmierci od zagwarantowania jej przez państwo wnioskujące, że kara śmierci nie zostanie orzeczona lub jeśli zostanie orzeczona, to nie dojdzie do jej wykonania. Następna zmiana wprowadza możliwość przekazywania informacji podlegających szczególnej ochronie. Kolejne zmiany dotyczą zniesienia legalizacji dokumentów i uproszczenia trybu przekazywania wniosków dotyczących tymczasowo aresztowanej osoby. Przepisy te są szczególnie ważne chociażby w świetle ostatniego wniosku ekstradycyjnego, który Polska złożyła w Stanach Zjednoczonych.

Warto również nadmienić, że uregulowania prawne dotyczą porozumienia pomiędzy Unią Europejską a Stanami Zjednoczonymi Ameryki i wejdą w życie dopiero po upływie trzech miesięcy od daty wymiany między stronami dokumentów wskazujących, że wszystkie państwa Unii Europejskiej zakończyły wewnętrzne procedury zapewniające, że zmienione umowy dwustronne o ekstradycji mogą wejść w życie. W związku z takim zapisem konieczne jest jak najszybsze przyjęcie przez polski parlament omawianej ustawy, aby postanowienia zapisane w porozumieniu mogły jak najszybciej wejść w życie.

Tak jak powiedziałem już na początku, projekt tej ustawy był omawiany na posiedzeniu Komisji Spraw Zagranicznych w dniu 7 listopada 2006 r. Komisja Spraw Zagranicznych udzieliła omawianej ustawie jednomyślnego poparcia, dlatego wnoszę, aby Wysoki Senat raczył przyjąć tę ustawę bez poprawek. Dziękuję.

Marszałek Bogdan Borusewicz:

Dziękuję, Panie Senatorze.

Proszę sprawozdawcę Komisji Praw Człowieka i Praworządności, senatora Janusza Kubiaka, o zabranie głosu i przedstawienie sprawozdania komisji w sprawie rozpatrywanej ustawy.

Senator Janusz Kubiak:

Panie Marszałku! Panie i Panowie Senatorowie!

Komisja Praw Człowieka i Praworządności w dniu 15 listopada rozpatrywała projekt ustawy o ratyfikacji Umowy między Rzecząpospolitą a Stanami Zjednoczonymi Ameryki dotyczącej stosowania Umowy między Rzecząpospolitą Polską a Stanami Zjednoczonymi Ameryki o ekstradycji, sporządzonej dnia 10 lipca 1996 r., zgodnie z art. 3 ust. 2 Porozumienia o ekstradycji między Unią Europejską a Stanami Zjednoczonymi Ameryki, podpisanego w Waszyngtonie dnia 25 czerwca 2003 r., a sporządzonej w Warszawie dnia 9 czerwca 2006 r., którą to ze strony polskiej podpisał minister sprawiedliwości Zbigniew Ziobro.

Komisja wnosi o przyjęcie tego projektu ustawy bez poprawek. Zmiana, jak powiedział już mój przedmówca, wynika z tego, iż w 2003 r. zostało zawarte porozumienie pomiędzy Unią Europejską a Stanami Zjednoczonymi, zostało ono podpisane, a następnie ogłoszone przez Radę Europy w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej. Podlega to zmianie i dostosowaniu do tychże przepisów w związku z wstąpieniem Polski do Unii.

Ekstradycja wspomnianego tu przez kolegę senatora Edwarda Mazura odbywa się jednak na dotychczasowych zasadach, gdyż te przepisy jeszcze nie obowiązują, choć oczywiście byłoby to wówczas łatwiejsze. Jest tu na przykład możliwość składania wniosku nie tylko tradycyjną drogą, jak to było dotychczas, czyli pisemnie na papierze, ale również drogą elektroniczną. Zostały tu wprowadzone pewne zmiany. Oczywiście ta ratyfikacja nie spowoduje dodatkowych obciążeń Skarbu Państwa.

Wnoszę, tak jak i komisja, która jednomyślnie przyjęła projekt, o przyjęcie tej ustawy bez poprawek. Dziękuję.

Marszałek Bogdan Borusewicz:

Dziękuję, Panie Senatorze.

Zgodnie z art. 44 ust. 5 Regulaminu Senatu, przed przystąpieniem do dyskusji senatorowie mogą zgłaszać z miejsca, trwające nie dłużej niż minutę, zapytania do senatorów sprawozdawców.

Czy ktoś z państwa senatorów pragnie zadać takie pytanie? Nie widzę.

Przypominam, że rozpatrywana ustawa była rządowym projektem ustawy. Do reprezentowania stanowiska rządu w toku prac parlamentarnych został upoważniony minister spraw zagranicznych oraz minister sprawiedliwości.

Zgodnie z art. 50 Regulaminu Senatu, głos mogą teraz zabrać obecni na posiedzeniu przedstawiciele rządu. Czy pan minister Stańczyk albo pan minister Duda chcą zabrać głos? Dziękuję.

Proszę uprzejmie, pan minister Duda.

Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Sprawiedliwości Andrzej Duda:

Szanowny Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Szanowni Państwo Senatorowie!

Przede wszystkim chciałbym podziękować panom senatorom sprawozdawcom za wnikliwe, za dostatecznie, jak sądzę, głębokie merytorycznie przedstawienie zagadnień, których dotyczy proponowane rozwiązanie legislacyjne. W imieniu rządu, w imieniu ministra sprawiedliwości chcę z tego miejsca podziękować paniom i panom senatorom, którzy pracowali w komisjach, za to, że zechcieli tak wnikliwie zapoznać się z proponowanymi rozwiązaniami legislacyjnymi, że zadali wiele pytań, które umożliwiły bardzo ciekawą dyskusję. Sądzę, że ten problem został rozpatrzony bardzo wnikliwie.

Myślę, że wszyscy rozumiemy potrzebę wprowadzenia tego rozwiązania legislacyjnego. Należy stwierdzić, że jest ono potrzebne, że jest dobre i z pewnością przyczyni się do należytej realizacji obowiązującego porządku prawnego nie tylko w Polsce, ale również w Stanach Zjednoczonych. Jeszcze raz dziękuję bardzo i rekomenduję państwu przyjęcie tych rozwiązań bez poprawek. Dziękuję.

Marszałek Bogdan Borusewicz:

Dziękuję, Panie Ministrze.

Zgodnie z art. 44 ust. 6 Regulaminu Senatu, senatorowie mogą zgłaszać z miejsca, trwające nie dłużej niż minutę, zapytania do obecnych na posiedzeniu przedstawicieli rządu, związane z omawianym punktem porządku obrad.

Czy ktoś z państwa senatorów chce zadać takie pytanie? Nie widzę.

Otwieram dyskusję.

Przypominam o wymogach regulaminowych dotyczących czasu przemawiania senatorów, o konieczności zapisywania się do głosu u senatora prowadzącego listę mówców, a przede wszystkim o obowiązku składania podpisanych wniosków o charakterze legislacyjnym do marszałka Senatu do czasu zamknięcia dyskusji.

Informuję, że nikt z państwa senatorów nie zapisał się do głosu.

Zgodnie z art. 52 ust. 2 Regulaminu Senatu, zamykam dyskusję.

Do głosowania w sprawie rozpatrywanej ustawy przystąpimy pod koniec posiedzenia Senatu.

Przystępujemy do rozpatrzenia punktu czwartego porządku obrad: stanowisko Senatu w sprawie ustawy o ratyfikacji Umowy między Rzecząpospolitą Polską a Stanami Zjednoczonymi Ameryki dotyczącej stosowania Umowy między Rzecząpospolitą Polską a Stanami Zjednoczonymi Ameryki o wzajemnej pomocy prawnej w sprawach karnych, sporządzonej dnia 10 lipca 1996 r., zgodnie z artykułem 3 ustęp 2 Porozumienia o wzajemnej pomocy prawnej w sprawach karnych między Unią Europejską a Stanami Zjednoczonymi Ameryki, podpisanego w Waszyngtonie dnia 25 czerwca 2003 r., sporządzonej w Warszawie dnia 9 czerwca 2006 r.

Przypominam, że rozpatrywana ustawa została uchwalona przez Sejm na dwudziestym siódmym posiedzeniu w dniu 26 października 2006 r. Do Senatu została przekazana w dniu 27 października 2006 r. Marszałek Senatu w dniu 31 października 2006 r., zgodnie z art. 68 ust. 1 Regulaminu Senatu, skierował ją do Komisji Spraw Zagranicznych oraz Komisji Praw Człowieka i Praworządności. Komisje po rozpatrzeniu ustawy przygotowały swoje sprawozdania w tej sprawie.

Przypominam ponadto, że tekst ustawy zawarty jest w druku nr 278, a sprawozdania komisji w drukach nr 278A i 278B.

Proszę sprawozdawcę Komisji Praw Człowieka i Praworządności, senatora Janusza Kubiaka, o zabranie głosu i przedstawienie sprawozdania komisji w sprawie rozpatrywanej ustawy.

Proszę bardzo.

Senator Janusz Kubiak:

Panie Marszałku! Wysoka Izbo!

Komisja Praw Człowieka i Praworządności 15 listopada rozpatrzyła uchwaloną przez Sejm 26 października ustawę o ratyfikacji Umowy między Rzecząpospolitą Polską a Stanami Zjednoczonymi dotyczącej stosowania umowy między RP a USA o wzajemnej pomocy prawnej w sprawach karnych, sporządzonej 10 lipca 1996 r., zgodnie z art. 3 ust. 2 Porozumienia o wzajemnej pomocy prawnej w sprawach karnych między Unią Europejską a Stanami Zjednoczonymi, podpisanego w Waszyngtonie 25 czerwca 2003 r., sporządzonej w Warszawie 9 czerwca 2006 r., i wnosi o przyjęcie tejże ustawy bez poprawek. Komisja była jednomyślna w głosowaniu.

Obecnie podstawą udzielenia pomocy prawnej w sprawach karnych między Polską a Stanami Zjednoczonymi jest umowa, sporządzona w Waszyngtonie 10 lipca 1996 r., która weszła w życie we wrześniu 1999 r., pomiędzy Polską a Stanami Zjednoczonymi o wzajemnej pomocy prawnej w sprawach karnych. Renegocjacja tejże umowy wynika z przystąpienia Polski do Unii Europejskiej i obowiązywania Porozumienia między Stanami Zjednoczonymi a Unią Europejską z 25 czerwca 2003 r., podpisanego w Waszyngtonie, o wzajemnej pomocy w sprawach karnych. Zgodnie z przytoczonym w tytule art. 3 ust. 2 lit. a porozumienia Unia Europejska i USA zapewniły, że każde państwo członkowskie, w tym także Polska, która przystąpiła do Unii z dniem 1 maja 2004 r., zobowiąże się do stosowania umowy dwustronnej w tym zakresie. Wprawdzie to porozumienie nie weszło jeszcze w życie, gdyż jeszcze nie wszystkie państwa to dostosowały, ale po trzech miesiącach może ono wejść w życie.

Ta umowa składa się z dwóch części, z części podstawowej umowy, czyli dostosowawczej, oraz z załącznika. W części dostosowawczej znajdują się postanowienia ogólne, wskazane jest, które przepisy i jak ulegają zmianie. W tejże umowie ratyfikacyjnej będą też nowe uregulowania dotyczące rozszerzenia zakresu informacji bankowych, przesłuchania świadka lub biegłego w formie wideokonferencji, powołania wspólnych zespołów, przyspieszenia trybu składania wniosków czy obowiązku udzielenia pomocy również organom administracyjnym. Ponadto należy zauważyć, że wśród tych przepisów znalazł się zapis dotyczący ochrony danych osobowych, co związane było niejako z zabiegami pomocy prawnej w słynnej sprawie pana Edwarda Mazura. Przy tym wezwane państwo także może wyznaczyć dodatkowe warunki ograniczające wykorzystanie tychże danych, tak aby po prostu nie były one ujawniane. Tak jak Komisja Praw Człowieka i Praworządności, wnoszę o przyjęcie tej ustawy bez poprawek. Dziękuję.

Marszałek Bogdan Borusewicz:

Dziękuję, Panie Senatorze.

Proszę sprawozdawcę Komisji Spraw Zagranicznych, senatora Laseckiego, o zabranie głosu i przedstawienie sprawozdania komisji w sprawie rozpatrywanej ustawy.

Senator Jarosław Lasecki:

Szanowny Panie Marszałku! Wysoka Izbo!

W imieniu Komisji Spraw Zagranicznych mam przyjemność przedstawić sprawozdanie komisji w sprawie ustawy o ratyfikacji Umowy pomiędzy Rzecząpospolitą Polską a Stanami Zjednoczonymi Ameryki dotyczącej stosowania Umowy między Rzecząpospolitą Polską a Stanami Zjednoczonymi Ameryki o wzajemnej pomocy prawnej w sprawach karnych, sporządzonej dnia 10 lipca 1996 r., zgodnie z art. 3 ust. 2 Porozumienia o wzajemnej pomocy prawnej w sprawach karnych między Unią Europejską a Stanami Zjednoczonymi Ameryki, podpisanego w Waszyngtonie dnia 25 czerwca 2003 r., sporządzonej w Warszawie dnia 9 czerwca 2006 r.

Komisja Spraw Zagranicznych zajmowała się projektem tej ustawy w dniu 7 listopada 2006 r. i głosowała jednomyślnie za jej przyjęciem. Ponieważ pan senator Kubiak przedstawił tę ustawę bardzo wyczerpująco, ja chciałbym zarekomendować Wysokiej Izbie jej przyjęcie bez poprawek. Dziękuję.

Marszałek Bogdan Borusewicz:

Dziękuję bardzo.

Zgodnie z art. 44 ust. 5 Regulaminu Senatu przed przystąpieniem do dyskusji senatorowie mogą zgłaszać z miejsca, trwające nie dłużej niż minutę, zapytania do senatorów sprawozdawców.

Czy ktoś z państwa senatorów chce zadać takie pytanie? Nie widzę.

Przypominam, że rozpatrywana ustawa była rządowym projektem ustawy. Do reprezentowania stanowiska rządu w toku prac parlamentarnych został upoważniony minister spraw zagranicznych oraz minister sprawiedliwości. Zgodnie z art. 50 Regulaminu Senatu, głos mogą teraz zabrać obecni na posiedzeniu przedstawiciele rządu.

Czy przedstawiciele rządu chcą zabrać głos w sprawie rozpatrywanej ustawy i przedstawić stanowisko rządu? Nie widzę.

Zgodnie z art. 44 ust. 6 Regulaminu Senatu, senatorowie mogą zgłaszać z miejsca, trwające nie dłużej niż minutę, zapytania do obecnego na posiedzeniu przedstawiciela rządu, związane z omawianym punktem porządku obrad.

Czy ktoś z państwa senatorów chce zadać takie pytanie? Nie widzę.

Otwieram dyskusję.

Przypominam o wymogach regulaminowych dotyczących czasu przemawiania senatorów, o konieczności zapisywania się do głosu u senatora prowadzącego listę mówców, a przede wszystkim o obowiązku składania podpisanych wniosków o charakterze legislacyjnym do marszałka Senatu do czasu zamknięcia dyskusji.

Informuję, że nikt z państwa senatorów nie zapisał się do głosu.

Zgodnie z art. 52 ust. 2 Regulaminu Senatu, zamykam dyskusję.

Przystępujemy do rozpatrzenia punktu piątego porządku obrad: stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy o niektórych umowach kompensacyjnych zawieranych w związku z umowami dostaw na potrzeby obronności i bezpieczeństwa państwa.

Przypominam, że rozpatrywana ustawa została uchwalona przez Sejm na dwudziestym siódmym posiedzeniu w dniu 27 października 2006 r. Do Senatu została przekazana w dniu 31 października 2006 r. Marszałek Senatu w dniu 31 października 2006 r., zgodnie z art. 68 ust. 1 Regulaminu Senatu, skierował ją do Komisji Obrony Narodowej oraz Komisji Gospodarki Narodowej. Komisje po rozpatrzeniu ustawy przygotowały swoje sprawozdania w tej sprawie.

Przypominam ponadto, że tekst ustawy zawarty jest w druku nr 281, a sprawozdania komisji w drukach nr 281A i 281B.

Proszę sprawozdawcę Komisji Obrony Narodowej, senatora Czesława Rybkę, o zabranie głosu i przedstawienie sprawozdania komisji w sprawie rozpatrywanej ustawy.

Senator Czesław Rybka:

Dziękuję bardzo.

Panie Marszałku! Wysoka Izbo!

Mam zaszczyt przedstawić sprawozdanie Komisji Obrony Narodowej z prac nad nowelizowaną ustawą o niektórych umowach kompensacyjnych zawieranych w związku z umowami dostaw na potrzeby obronności i bezpieczeństwa państwa. Jest to rządowy projekt ustawy.

Ustawa offsetowa, bo tak ją będę dalej nazywał, określa zasady zawierania oraz prawa i obowiązki stron w związku z zawarciem umowy dostawy na terytorium Polski uzbrojenia lub sprzętu wojskowego na potrzeby obronności lub bezpieczeństwa państwa, wyprodukowanego poza jej terytorium.

Nowela tej ustawy w sposób zasadniczy zmienia dotychczasową ustawę. Dotychczasowa ustawa budziła wiele kontrowersji, przy okazji offsetu F-16 była jednym z bardziej krytykowanych aktów prawnych, na tej podstawie oczekiwano zmiany oblicza polskiej gospodarki, nie mówiąc już o przemyśle obronnym. Oczekiwaliśmy znaczącego złagodzenia finansowych skutków zakupu samolotu wielozadaniowego F-16 poprzez wprowadzenie nowoczesnych technologii w polskim przemyśle obronnym. Jak wszyscy doskonale wiemy, realizacja umowy offsetowej wykazała wiele niedostatków samej ustawy i stąd potrzeba jej nowelizacji.

Najistotniejsze zmiany zaproponowane we wspomnianej ustawie są następujące.

Po pierwsze, zmienia się obowiązujące dotychczas definicje takich pojęć, jak zobowiązanie offsetowe, zagraniczny dostawca, offsetobiorca, zobowiązanie offsetowe bezpośrednie. Dodaje się też nowe definicje, wprowadzając takie pojęcia, jak zamawiający, offsetodawca, podmiot dominujący, podmiot zależny, przekazanie technologii. Po drugie, wprowadza się jawność umów offsetowych, oczywiście w określonym zakresie.

Ponadto rozpatrywana ustawa wprowadza mechanizm tak zwanego przyrzeczenia offsetowego, czyli możliwość nadania propozycji zobowiązania offsetowego statusu umożliwiającego włączenie projektu do umowy offsetowej, która ma być zawarta w przyszłości.

Kolejnym niezwykle ważnym elementem tej nowelizacji jest znacznie silniejsza rola, silniejsza pozycja ministra gospodarki. Zgodnie z nowelizacją jego rola w sprawach offsetowych staje się teraz decydująca.

Kolejna istotna zmiana dotyczy procedury zamówień publicznych. Otóż mimo nieobowiązywania ustawy o zamówieniach publicznych przy zakupie sprzętu wojskowego w ustawie offsetowej stosuje się jednak pewną procedurę przetargową.

Wysoka Izbo! Senacka Komisja Obrony Narodowej proponuje wprowadzenie do omawianej ustawy offsetowej kilku, łącznie siedmiu, poprawek, które panie i panowie senatorowie otrzymali w załączonych materiałach.

Poprawki druga, trzecia i piąta są to poprawki o charakterze legislacyjnym, poprawki czwarta i szósta to są poprawki o charakterze redakcyjnym.

Poprawka pierwsza - poświęcę jej kilka słów - wynika z faktu, że zmieniona definicja offsetobiorcy nasuwa wątpliwości, czy jako offsetobiorca będzie traktowany przedsiębiorca będący osobą fizyczną. W definicji jest mowa wyłącznie o siedzibie na terytorium Rzeczypospolitej. Dlatego proponuje się, aby przepis uzupełnić o inne dane, a konkretnie miejsce zamieszkania, charakteryzujące przedsiębiorcę będącego osobą fizyczną.

Poprawka druga ma, jak powiedziałem, charakter legislacyjny. Uchylony został art. 9 ustawy, który określał zadania Komitetu do spraw Umów Offsetowych i pozwalał posługiwać się w ustawie skrótowym sformułowaniem: "komitet", zamiast każdorazowego przytaczania pełnej nazwy. Konieczne jest więc wprowadzenie odpowiedniej poprawki legislacyjnej, która poprawi czytelność ustawy.

Siódma poprawka dotyczy znowelizowanego art. 21. W ust. 1 tego artykułu określono zadania Komitetu do spraw Umów Offsetowych, zaliczając do nich przedkładanie ministrowi właściwemu do spraw gospodarki opinii, o których mowa w art. 7 ust. 3 oraz w art. 15 ust. 1. Ta poprawka, siódma, uzupełnia to wyliczenie o opinię z art. 4b, art. 8a i 8b ust. 2. Obowiązek przygotowania tych opinii wynika wprost z ustawy.

Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Całość ustawy wraz z przedstawionymi poprawkami senacka Komisja Obrony Narodowej zaopiniowała jednogłośnie pozytywnie. W związku z tym w imieniu tejże komisji proszę o przyjęcie omawianej ustawy wraz zaproponowanymi poprawkami. W zasadzie to wszystko, jeżeli chodzi o to sprawozdanie. Dziękuję bardzo.

Marszałek Bogdan Borusewicz:

Dziękuję bardzo, Panie Senatorze.

Proszę sprawozdawcę Komisji Gospodarki Narodowej, senatora Stanisława Koguta, o zabranie głosu i przedstawienie sprawozdania komisji w sprawie rozpatrywanej ustawy.

Senator Stanisław Kogut:

Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Panie Ministrze!

Sejm uchwalił ustawę o zmianie ustawy o niektórych umowach kompensacyjnych zawieranych w związku z umowami dostaw na potrzeby obronności i bezpieczeństwa państwa na dwudziestym posiedzeniu w dniu 27 października 2006 r. 31 października marszałek Senatu skierował tę ustawę do Komisji Gospodarki Narodowej.

Ponieważ całe uzasadnienie zawarte jest prawie na dziesięciu stronach, a wiem, że ma być ogłoszona przerwa, złożę stanowisko Komisji Gospodarki Narodowej do protokołu.

Powiem tylko, że Komisja Gospodarki Narodowej jednogłośnie podjęła uchwałę o poparciu tej ustawy i wprowadzeniu do niej dziesięciu poprawek.

Chcę serdecznie podziękować panu ministrowi Poncyljuszowi za konstruktywny dialog na posiedzeniu komisji gospodarki w sprawie tej bardzo ważnej dla polskiego wojska ustawy. Dziękuję.

Marszałek Bogdan Borusewicz:

Dziękuję bardzo, Panie Senatorze.

(Głos z sali: Czy komisja jest za przyjęciem...)

Komisja jest za przyjęciem, Panie Senatorze?

(Senator Stanisław Kogut: Tak, tak.)

Dobrze.

Zgodnie z art. 44 ust. 5 Regulaminu Senatu przed przystąpieniem do dyskusji senatorowie mogą zgłaszać z miejsca, trwające nie dłużej niż minutę, zapytania do senatorów sprawozdawców.

Czy ktoś z państwa senatorów pragnie zadać takie pytanie? Nie widzę zgłoszeń.

Przypominam, że rozpatrywana ustawa była rządowym projektem ustawy. Do reprezentowania stanowiska rząd w toku prac parlamentarnych został upoważniony pan minister gospodarki. Jest pan minister Poncyljusz?

Zgodnie z art. 50 Regulaminu Senatu, głos...

Czy przedstawiciel rządu chce zabrać głos w sprawie rozpatrywanej ustawy i przedstawić stanowisko rządu? Nie, dziękuję bardzo.

Zgodnie z art. 44 ust. 6 Regulaminu Senatu senatorowie mogą zgłaszać z miejsca, trwające nie dłużej niż minutę, zapytania do obecnego na posiedzeniu przedstawiciela rządu, związane z omawianym punktem porządku obrad.

Pan senator... Przepraszam, kto się zgłasza? Aha, dobrze.

(Głos z sali: Ryszard Górecki.)

Proszę, Panie Senatorze Górecki.

Senator Ryszard Górecki:

Chcę zapytać pana ministra o to, jakie nowe umowy offsetowe są w planach Ministerstwa Gospodarki. To pierwsze pytanie.

I drugie pytanie: na ile procent w ogólnej kwocie zainwestowanej w ramach offsetu Ministerstwo Gospodarki szacuje transport najnowszych technologii do naszego kraju? W mojej ocenie właśnie na ten fragment programów offsetowych powinniśmy zwracać szczególną uwagę ze względu na konieczność, nie ukrywajmy, unowocześnienia naszej gospodarki. Dziękuję.

Marszałek Bogdan Borusewicz:

Proszę bardzo, Panie Ministrze.

Sekretarz Stanu
w Ministerstwie Gospodarki
Paweł Poncyljusz:

Bardzo dziękuję.

Panie Marszałku!

Przepraszam za stan, w jakim jestem, ale cały czas toczy się akcja ratownicza w kopalni "Halemba", a ja jestem ministrem odpowiedzialnym za górnictwo węgla kamiennego. Dlatego dzisiaj offset trochę zszedł na drugi plan wśród moich podstawowych zainteresowań.

Odpowiadając jednak na pytanie pana senatora, powiem, że jeśli chodzi o przyszłe umowy offsetowe, to w grę wchodzi przede wszystkim samolot VIP oraz program helikopterowy. To są dwie takie najbliższe umowy offsetowe, których się spodziewamy. Jest również kilka programów związanych z Marynarką Wojenną, ale w tej chwili nie znamy jeszcze szczegółów, wiemy tylko, jakie są potrzeby Marynarki Wojennej, jeśli chodzi o zakup nowego sprzętu.

Jeśli chodzi o nowe technologie, to jest to bardzo szerokie zagadnienie. Muszę Wysokiej Izbie powiedzieć, że tak naprawdę to offsetodawca zgadza się, albo nie, na to, aby w ramach programów offsetowych dokonać transferu technologii. My tak naprawdę możemy to cały czas wpisywać do założeń umów offsetowych. Ale to offsetodawca musi mieć dobry na to pomysł. Nie dość tego, offsetodawca musi znaleźć partnera po polskiej stronie.

Zgadzam się z panem senatorem, że jak dotychczas nie mamy tu dużego doświadczenia i pozytywnego efektu działania programów offsetowych. Zapewniam natomiast pana, Panie Senatorze, że staramy się tego pilnować, staramy się upominać o nowoczesne technologie. Chyba też widać różnicę pomiędzy jakością zobowiązań offsetowych z tytułu umów podpisanych w 2003 r. a dzisiejszymi zobowiązaniami offsetowymi, gdzie już coraz więcej mówimy o nowoczesnych technologiach. I do tego transferu technologii dochodzi. Czasami są to sytuacje, kiedy offsetodawca podmienia program i czasami w ramach takiej podmiany pojawiają się kolejne zobowiązania z zakresu nowoczesnych technologii. Część tych technologii to są technologie wojskowe, kierowane do zakładów przemysłu obronnego w Polsce.

Marszałek Bogdan Borusewicz:

Dziękuję, Panie Ministrze.

Ja poproszę jeszcze pana senatora Koguta, sprawozdawcę Komisji Gospodarki Narodowej, o uzupełnienie sprawozdania.

Senator Stanisław Kogut:

Komisja Gospodarki Narodowej rekomenduje wszystkie poprawki, które są w druku nr 281B. Dziękuję.

Marszałek Bogdan Borusewicz:

Dziękuję, Panie Senatorze. I teraz wszystko wiemy.

Zgodnie z wcześniejszą zapowiedzią ogłaszam przerwę do godziny 13.00.

Proszę pana senatora sekretarza o odczytanie komunikatów.

Senator Sekretarz
Roman Ludwiczuk:

Panie i Panowie Senatorowie, w przerwie w obradach zostanie otworzona wystawa "Warszawa w Europie, 15. rocznica przystąpienia Polski do Rady Europy".

Komunikat drugi. Posiedzenie Komisji Rodziny i Polityki Społecznej w sprawie rozpatrzenia ustawy o zmianie ustawy o świadczeniach rodzinnych, druk senacki nr 291, odbędzie się w dniu dzisiejszym, bezpośrednio po ogłoszeniu pierwszej przerwy w obradach, w sali nr 176.

Państwo senatorowie, członkowie Komisji Regulaminowej, Etyki i Spraw Senatorskich, uprzejmie informuję, że posiedzenie Komisji Regulaminowej, Etyki i Spraw Senatorskich, odbędzie się w dniu 23 listopada 2006 r. o godzinie 10 w sali nr 176. Porządek obrad: rozważenie podjęcia uchwały Senatu RP w sprawie przeciwdziałania korupcji politycznej. Przewodniczący Komisji Regulaminowej, Etyki i Spraw Senatorskich, Piotr Łukasz Andrzejewski. Dziękuję.

Marszałek Bogdan Borusewicz:

Dziękuję.

Ogłaszam przerwę do godziny 13.00.

(Przerwa w obradach od godziny 12 minut 32
do godziny 13 minut 01)

Wicemarszałek Ryszard Legutko:

Wznawiam obrady.

Bardzo proszę panów sekretarzy.

Zgodnie z art. 44 ust. 6 Regulaminu Senatu senatorowie mogą zgłaszać z miejsca trwające nie dłużej niż jedną minutę pytania do przedstawiciela rządu.

Czy ktoś z państwa senatorów chce zadać takie pytanie?

Pan senator Szymański, proszę bardzo.

Senator Antoni Szymański:

Panie Marszałku, nie tyle mam pytanie, ile wniosek. Jest uprawnienie, które mówi, że po przerwie można wnosić o zmianę w programie obrad. Chciałbym więc prosić w imieniu Komisji Rodziny i Polityki Społecznej o to, żeby do dzisiejszego programu włączyć zmianę ustawy o świadczeniach rodzinnych. Zmiana nie wywołuje kontrowersji w komisji, rząd ją bardzo popiera. Moja prośba wynika stąd, że sprawdzono, że w budżetach wojewodów są środki finansowe na to, żeby dodatek z tytułu podjęcia nauki szkolnej przyznać również dzieciom. I jeżeli my to dzisiaj wpiszemy w program i tak jak to było na posiedzeniu komisji, przyjmiemy tę ustawę, to w tym roku rodziny otrzymają środki na te dzieci. Jeśli tego nie wpiszemy w program, to stanie się to dopiero w przyszłym roku. Uznaliśmy zatem jako komisja, że jest zasadne, aby taką propozycję złożyć. Komisja zaopiniowała to już, jest też druk w tej sprawie. Prosiłbym, żeby to był przedostatni punkt obrad dzisiejszego posiedzenia Senatu.

Wicemarszałek Ryszard Legutko:

Dziękuję bardzo.

Czy są jakieś głosy sprzeciwu w tej sprawie? Nie ma.

Jeśli nie, to w takim razie będziemy tę kwestię rozważać w przedostatnim punkcie porządku obrad. Dziękuję bardzo.

I wracam teraz do pytań, ewentualnych pytań do pana ministra.

Nie ma żadnych pytań.

W takim razie otwieram dyskusję.

Przypominam o wymogach regulaminowych dotyczących czasu i okoliczności zgłaszania się do głosu u senatora prowadzącego listę mówców, przede wszystkim o obowiązku składania podpisanych wniosków o charakterze legislacyjnym do marszałka Senatu do czasu zamknięcia dyskusji.

Jako pierwszy zapisał się do głosu pan senator Rybka.

Senator Czesław Rybka:

Panie Marszałku! Panie i Panowie Senatorowie!

Dotychczasowa ustawa offsetowa z dnia 10 września 1999 r. wzbudziła oczywiście w nas ogromne nadzieje i oczekiwania. Wielu z nas offset kojarzy się z samolotem wielozadaniowym F-16 - wiemy dlaczego. W dyskusjach, które na nowo ożyły przy okazji przekazania Polsce F-16, nie brakowało słów krytyki pod kątem tejże umowy offsetowej. Trzeba obiektywnie przyznać, że w znaczącym zakresie ta krytyka była uzasadniona. Ale nie oznacza to, że wszystko, co w tej sprawie uczyniono, jest jednym pasmem niepowodzeń. Na pewno należy pamiętać, że dotychczasowy kształt ustawy był niezwykle restrykcyjny i wymagający. Zapewne dzięki temu udało się też przy okazji uniknąć poważnych błędów. Jednak znowelizowana ustawa jednoznacznie upraszcza procedury zawierania nowych umów offsetowych. Wpływa ona pozytywnie na rozwój małych i średnich przedsiębiorstw, nie wspomnę już o przemyśle zbrojeniowym. Bez wątpienia znowelizowana ustawa zwiększa również możliwości eksportowe, a także poprawia współpracę zagranicznych dostawców z offsetobiorcami.

W tym miejscu należy przypomnieć, że w niedalekiej przyszłości musimy rozstrzygnąć - zresztą dzisiaj była już o tym mowa - przetarg na helikoptery dla polskiej armii. Biorąc pod uwagę zaangażowanie miliardów złotych we wspomnianą transakcję, należy oczekiwać bardzo korzystnych projektów offsetowych. Fakt, że ta ustawa wyprzedza ten przetarg, dobrze rokuje offsetowi.

Niezwykle istotnym elementem tej ustawy jest także określenie większej roli ministra gospodarki. Teraz to on decyduje w zasadzie o sprawach offsetowych; oczywiście Komitet do spraw Umów Offsetowych pozostaje tak jak do tej pory, ale ma on jedynie funkcję opiniodawczą.

Należy także podnieść sprawę zmiany definicji offsetu bezpośredniego, co w następstwie powoduje dopuszczenie do offsetu także firm prywatnych mających koncesje na obrót specjalny.

Należy jednak wyraźnie zaznaczyć, że ustawa stwarza jedynie ramy prawne, a jaka będzie konkretna umowa offsetowa, to zależy od wielu czynników. Pamiętać należy między innymi o stronie umowy offsetowej, którą jest nie tylko offsetodawca, ale także offsetobiorca. Zresztą bardzo często po stronie offsetobiorcy leży problem z wykorzystaniem transferu nowoczesnych technologii - pan minister o tym już wielokrotnie wspominał. Chodzi na przykład o infrastrukturę zakładów przyjmujących transferowane technologie offsetowe. Dla wielu podmiotów partycypujących w offsecie jest to bez wątpienia szansa na przetrwanie, ale w tym przypadku występuje oczywiście znaczne ryzyko niewywiązania się z umowy offsetowej przez offsetobiorcę. Z drugiej strony jest określona grupa zakładów o dużym potencjale i dobrej kondycji. Należy tylko życzyć wszystkim, aby decyzje w tej kwestii były jak najbardziej korzystne dla Polski. Dziękuję bardzo.

Wicemarszałek Ryszard Legutko:

Dziękuję panu senatorowi.

Proszę teraz o zabranie głosu pana senatora Szymurę.

Senator Jerzy Szymura:

Szanowny Panie Marszałku! Wysoka Izbo!

Chciałbym zwrócić uwagę na jeden aspekt związany z funkcjonowaniem umowy offsetowej. Proponowana dzisiaj przez rząd poprawka znacznie usprawni funkcjonowanie umowy w ogóle. Ja chciałbym zwrócić uwagę na to, że ustawa powinna w lepszy sposób zapewniać rozwój nowoczesnego przemysłu gospodarki opartej na wiedzy. Oczywiście jest to trudne zagadnienie, tego problemu dotyczyły chociażby pytania dzisiaj zadawane panu ministrowi. Nie rozwiążemy tego problemu jakimkolwiek zapisem w ustawie, wymagane jest dalsze działanie w zakresie tworzenia rozporządzeń, a potem ich realizacji w praktyce.

Proponuję, aby w punkcie, w którym mowa o tym, co powinien zapewnić offsetodawca, umieścić dodatkowy punkt dotyczący rozwoju gospodarki opartej na wiedzy. Taką poprawkę złożyłem przed chwileczką z prośbą o jej przyjęcie przez Wysoki Senat. No i myślę, że będziemy tutaj w ścisłym kontakcie z ministerstwem, tak aby realizacja tej idei w związku z zamówieniami na potrzeby obronności państwa mogła być realizowana.

Proszę pamiętać o tym, że wiele krajów właśnie poprzez zamówienia zbrojeniowe stymuluje rozwój przemysłu nowoczesnych technologii. Jest to bardzo silny instrument i musimy dokładać wszelkich starań, aby wykorzystać ten element również w Polsce. Offset powinien być jednym z tych elementów, bo tak się składa, że znaczna część naszych zamówień jest realizowana za granicą. Dziękuję bardzo.

Wicemarszałek Ryszard Legutko:

Dziękuję bardzo.

Lista dyskutantów została wyczerpana.

Informuję, że w dyskusji wniosek o charakterze legislacyjnym na piśmie złożył pan senator Szymura.

Zgodnie z art. 52 ust. 2 Regulaminu Senatu zamykam dyskusję.

Czy przedstawiciel rządu chciałby ustosunkować się do przedstawionego wniosku? Bardzo proszę.

Sekretarz Stanu
w Ministerstwie Gospodarki
Paweł Poncyljusz:

Panie Marszałku! Wysoka Izbo!

Rząd nie ma żadnych oporów przed przyjęciem takiej poprawki. Jeśli to pana zdaniem, Panie Senatorze, poprawi mobilność tej ustawy i zobliguje wszystkich moich następców do czujnego spoglądania na sprawę zobowiązań offsetowych w kontekście gospodarki opartej na nauce, nie ma żadnych przeciwwskazań, żeby tę poprawkę przyjąć. Chciałbym jednak przy tej okazji zaznaczyć, że my również w nowelizacji rozporządzenia mnożnikowego zawieramy taki punkt, który będzie nawet jeszcze bardziej uszczegóławiał, jak rozumiemy pojęcie gospodarki poprzez naukę, na jakie elementy można to podzielić. To tyle, dziękuję.

Wicemarszałek Ryszard Legutko:

Dziękuję bardzo panu ministrowi.

Ponieważ w trakcie dyskusji zostały zgłoszone wnioski o charakterze legislacyjnym, zgodnie z art. 52 ust. 2 Regulaminu Senatu proszę Komisję Obrony Narodowej oraz Komisję Gospodarki Narodowej o ustosunkowanie się do przedstawionych w toku debaty nad tym punktem wniosków i przygotowanie wspólnego sprawozdania w tej sprawie.

Informuję, że głosowanie w sprawie ustawy o zmianie ustawy o niektórych umowach kompensacyjnych zawieranych w związku z umowami dostaw na potrzeby obronności i bezpieczeństwa państwa zostanie przeprowadzone pod koniec posiedzenia Senatu.

Dziękuję bardzo panu ministrowi.

Przystępujemy do rozpatrzenia punktu szóstego porządku obrad: stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy o organizacji rynków owoców i warzyw, rynku chmielu, rynku tytoniu oraz rynku suszu paszowego.

Przypominam, że rozpatrywana ustawa została uchwalona przez Sejm na dwudziestym siódmym posiedzeniu w dniu 26 października 2006 r., a do Senatu przekazano ją w dniu 27 października 2006 r. Marszałek Senatu w dniu 31 października, zgodnie z art. 68 ust. 1 Regulaminu Senatu, skierował ją do Komisji Rolnictwa i Ochrony Środowiska. Komisja po rozpatrzeniu ustawy przygotowała swoje sprawozdanie w tej sprawie.

Tekst ustawy zawarty jest w druku nr 271, a sprawozdanie komisji w druku nr 271A.

Proszę sprawozdawcę Komisji Rolnictwa i Ochrony Środowiska, pana senatora Jerzego Chróścikowskiego, o zabranie głosu i przedstawienie sprawozdania komisji w sprawie rozpatrywanej ustawy.

Senator Jerzy Chróścikowski:

Panie Marszałku! Panie i Panowie Senatorowie!

Mam zaszczyt w imieniu komisji przedstawić sprawozdanie z uchwalonej przez Sejm ustawy w dniu 26 października bieżącego roku, ustawy o zmianie ustawy o organizacji rynków owoców i warzyw, rynku chmielu, rynku tytoniu oraz rynku suszu paszowego.

Ustawa wprowadza zmiany w przepisach regulujących organizację trzech rynków: rynku owoców i warzyw, rynku tytoniu oraz rynku suszu paszowego. Najistotniejsze zmiany odnoszą się do rynku tytoniu i polegają na, po pierwsze, doprecyzowaniu przepisów w zakresie realizacji przez następcę prawnego praw i obowiązków wynikających z umowy kontraktacji zawartej przez producenta surowca tytoniowego, będącego członkiem grupy producentów tytoniu, z tą grupą. Uściślając: następca prawny nie musi przystąpić do grupy producentów tytoniu, aby realizować zobowiązania wynikające z umowy kontraktacyjnej.

Po drugie, uszczegółowieniu zasad magazynowania surowca tytoniowego oraz jego wywozu z zatwierdzonego punktu odbioru. Pierwszy przetwórca surowca tytoniowego może przechowywać surowiec tytoniu lub surowiec tytoniowy po pierwszym przetworzeniu wyłącznie w posiadanych przez siebie obiektach, co ma ułatwić identyfikację surowca tytoniowego i kontrolę przepływu - z zatwierdzonego punktu odbioru surowiec tytoniowy powinien trafić do obiektu, w którym odbywa się pierwsze przetwarzanie surowca tytoniowego.

Po trzecie, poszerzeniu katalogu przesłanek skutkujących skreśleniem pierwszego przetwórcy surowca tytoniowego z rejestru pierwszych przetwórców. Uściślając: wykreśleniu z rejestru będzie podlegał pierwszy przetwórca, który przestał dysponować obiektami gwarantującymi możliwość pierwszego przetwarzania surowca tytoniowego, oraz pierwszy przetwórca, który przechowuje surowiec tytoniowy lub surowiec tytoniowy po pierwszym przetwarzaniu w obiektach nieznajdujących się w jego posiadaniu.

W zakresie organizacji rynku owoców i warzyw ustawa dodaje przepis, który stanowi podstawę przeprowadzenia przez wojewódzkiego inspektora jakości handlowej artykułów rolno-spożywczych kontroli spełnienia przez handlowców obowiązku przekazywania informacji o ich nazwie i adresie, rodzaju i zakresie przeprowadzanej działalności oraz ilości owoców i warzyw wprowadzonych do obrotu w każdym roku kalendarzowym, jak również kontroli zgodności tych informacji ze stanem faktycznym.

Zmiany dokonane w przepisach odnoszące się do rynku suszu paszowego mają charakter zmian porządkujących. Po pierwsze, modyfikują przepis wskazujący przyczyny ponownego wprowadzenia na teren przedsiębiorstwa suszu paszowego, wyprodukowanego przez to przedsiębiorstwo, w celu uzyskania zgodności przepisu z obowiązującym brzmieniem rozporządzenia komisji Unii Europejskiej nr 382 z 2005 r. z dnia 7 marca 2005 r. w sprawie wspólnej organizacji rynku suszu paszowego. Po drugie, ujednolicają terminologię ustawy z terminologią rozporządzenia Komisji Europejskiej nr 382 z 2005 r. Po trzecie, uchylają delegację do wydawania rozporządzenia w sprawie metod pobierania próbek suszu paszowego i wykorzystywania parametrów jakościowych suszu paszowego ze względu na fakt, iż kwestie te zostały uregulowane w innych aktach wykonawczych.

Komisja na swoim posiedzeniu w dniu 7 listopada po długiej dyskusji wniosła sześć poprawek. Niektóre poprawki mają charakter legislacyjny, niektóre merytoryczny.

Pierwsza poprawka wskazuje przepis, na podstawie którego prowadzona będzie kontrola realizacji przez handlowców obowiązku przekazywania informacji o ich nazwie i adresie, rodzaju i zakresie prowadzenia działalności oraz ilości owoców i warzyw wprowadzonych do obrotu w każdym roku kalendarzowym.

Poprawki druga i piąta dopisują przepisy określające przesłanki wykreślenia z rejestru pierwszych przetwórców oraz stanowiące podstawę odpowiedzialności karnej.

Poprawka trzecia ujednolica terminologię ustawy.

Poprawka czwarta zmierza do tego, aby obowiązek informowania o zmianie umów na uprawę tytoniu oraz przekazania kopii dokumentów potwierdzających tę zmianę przez nowego posiadacza gospodarstwa rolnego, który uzyskał je na skutek śmierci producenta surowca tytoniowego lub przekazania przez producenta gospodarstwa w celu uzyskania renty strukturalnej, realizowany był w terminie innym niż termin przewidziany dla producentów surowca tytoniowego i grupy producentów tytoniu.

I poprawka ostatnia, szósta, dodaje przepis przejściowy, na mocy którego pierwszym przetwórcom przysługuje trzydzieści dni na dostosowanie swojej działalności do nowych zasad przechowywania surowca tytoniowego i surowca tytoniowego po pierwszym przetworzeniu.

Pragnę prosić, w imieniu Komisji Rolnictwa i Ochrony Środowiska, o poparcie tych poprawek. Dziękuję.

Wicemarszałek Ryszard Legutko:

Dziękuję bardzo.

Proszę pana senatora o pozostanie jeszcze tutaj, w tym miejscu.

Zgodnie z art. 44 ust. 5 Regulaminu Senatu przed przystąpieniem do dyskusji senatorowie mogą zgłaszać z miejsca trwające nie dłużej niż minutę pytania do senatora sprawozdawcy.

Czy ktoś z państwa senatorów chce zadać takie pytanie? Nie widzę chętnych.

Dziękuję bardzo panu senatorowi.

Przypominam, że rozpatrywana ustawa była rządowym projektem ustawy. Do reprezentowania stanowiska rządu w toku prac parlamentarnych został upoważniony minister rolnictwa i rozwoju wsi. Zgodnie z art. 50 Regulaminu Senatu, głos może zabrać obecny na posiedzeniu przedstawiciel rządu. Ministerstwo Rolnictwa i Rozwoju Wsi reprezentuje podsekretarz stanu - pan Sebastian Filipek-Kaźmierczak.

Witam pana, Panie Ministrze. Czy pan minister chciałby zabrać głos w sprawie rozpatrywanej ustawy i przedstawić stanowisko rządu? Bardzo proszę.

Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Rolnictwa i Rozwoju Wsi
Sebastian Filipek-Kaźmierczak:

Panie Marszałku! Wysoka Izbo!

Rozpatrywany projekt uchwały Senatu Rzeczypospolitej Polskiej zawiera poprawki zgłoszone przez Komisję Rolnictwa i Ochrony Środowiska do ustawy o zmianie ustawy o organizacji rynków owoców i warzyw, rynku chmielu, rynku tytoniu oraz rynku suszu paszowego. Z uwagi na fakt, iż przyjęte w toku prac komisji poprawki przyczyniają się w większości do klarowności i precyzyjności tekstu ustawy, rząd przychyla się do nich i proponuje, aby Wysoka Izba zechciała przyjąć uchwałę w tej sprawie w brzmieniu proponowanym przez komisję. Jednocześnie pragnę podziękować panu przewodniczącemu i całej Komisji Rolnictwa i Ochrony Środowiska za zaangażowanie, którego efektem jest udoskonalenie przedmiotowej ustawy pod względem merytorycznym i prawnym. Dziękuję bardzo.

Wicemarszałek Ryszard Legutko:

Dziękuję bardzo.

Zgodnie z art. 44 ust. 6 Regulaminu Senatu senatorowie mogą zgłaszać z miejsca trwające nie dłużej niż minutę pytania do obecnego na posiedzeniu przedstawiciela rządu związane z omawianym punktem porządku obrad.

Czy ktoś z państwa senatorów chciałby zadać takie pytanie? Nie widzę...

Pani senator Fetlińska. Bardzo proszę.

Senator Janina Fetlińska:

Dziękuję, Panie Marszałku.

Panie Ministrze, jakie konkretne skutki dla rolnika, który uprawia tego rodzaju rośliny, wynikają z tej ustawy? Co on na tym zyskuje? Chciałabym to wiedzieć.

Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Rolnictwa i Rozwoju Wsi
Sebastian Filipek-Kaźmierczak:

Przedmiotowa ustawa, tak jak zostało to tutaj przedstawione przez pana przewodniczącego Komisji Rolnictwa i Ochrony Środowiska, w wielu punktach upraszcza zapisy dotyczące przedmiotowych rynków, jak również reguluje kwestie, które nie były regulowane w poprzednich ustawach dotyczących tych rynków. Tak że jeszcze raz to mówię: jest to kwestia doprecyzowania pewnych zapisów, a co najważniejsze, ich uproszczenia.

Wicemarszałek Ryszard Legutko:

Dziękuję bardzo.

Są jeszcze jakieś pytania? Nie słyszę.

Dziękuję bardzo panu ministrowi.

Otwieram dyskusję.

Przypominam o wymogach regulaminowych dotyczących czasu przemawiania, konieczności zapisywania się do głosu, przede wszystkim o obowiązku składania podpisanych wniosków o charakterze legislacyjnym do marszałka Senatu do czasu zamknięcia dyskusji.

Do głosu zapisał się pan senator Ryszard Górecki. Bardzo proszę.

Senator Ryszard Górecki:

Panie Marszałku! Wysoka Izbo!

Chciałbym krótko podsumować dyskusję, która miała miejsce na spotkaniu klubu, a także króciutko wyrazić opinię.

Ustawa rozszerza zakres uprawnień kontrolnych wojewódzkiego inspektora jakości handlowej, nakłada nowe obowiązki na tak zwanych pierwszych przetwórców w zakresie przechowywania surowca tytoniowego, dostosowuje również niektóre przepisy do wymagań unijnych, to z kolei stwarza możliwość wprowadzenia europejskich standardów na wymienionych rynkach. Krótko mówiąc, zmiany idą w dobrym kierunku, dlatego też Klub Parlamentarny Platforma Obywatelska popiera tę ustawę, popiera też wszystkie poprawki, które zostały zgłoszone przez senatora Chróścikowskiego w imieniu komisji, dysponuje niezależną, trzecią ekspertyzą, która dokładnie te poprawki, także w takiej samej liczbie, wychwyciła, tak więc wyjątkowo jesteśmy zgodni. Dziękuję bardzo.

---