(Wznowienie posiedzenia o godzinie 10 minut 02)
(Posiedzeniu przewodniczy marszałek Longin Pastusiak oraz wicemarszałkowie Ryszard Jarzembowski i Kazimierz Kutz)
Marszałek Longin Pastusiak:
Proszę państwa senatorów, jak również przedstawicieli rządu o zajmowanie miejsc.
Wznawiam posiedzenie.
Proszę senatorów sekretarzy o zajęcie miejsc przy stole prezydialnym.
Chciałbym państwa senatorów poinformować, że po wyczerpaniu porządku obrad, co może potrwać godzinę lub półtorej godziny, przewidujemy przerwę do 14.30. O godzinie 14.30 odbędzie się posiedzenie Konwentu Seniorów. Zwołałem również posiedzenie Prezydium Senatu. Głosowania przewiduję około godziny 16.00.
Pan senator Markowski, bardzo proszę.
Senator Jerzy Markowski:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo!
Na podstawie art. 48 ust. 2 Regulaminu Senatu chciałbym zwrócić się do Wysokiej Izby i do pana marszałka z prośbą o uzupełnienie porządku obrad i rozpatrzenie ustawy zmieniającej ustawę o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz niektórych innych ustaw, zawartej w druku senackim nr 549.
Dwa zdania uzasadnienia. W trakcie prac legislacyjnych nad tą ustawą w Sejmie wkradł się błąd literowy polegający na zapisaniu literki "a" zamiast "ą". Jakakolwiek inna forma naprawienia tego błędu chyba naruszałaby prawo. Stąd też wraca to do parlamentu w formie poprawki, którą należy rozpatrzyć w trybie przewidzianym w regulaminie.
Dlatego sugerowałbym, jeśli Wysoka Izba wyrazi zgodę, rozszerzenie porządku obrad o ten punkt. Może wprowadzić to jako ostatni punkt porządku obrad. Odbyłoby się posiedzenie Komisji Gospodarki i Finansów Publicznych dotyczące tego przedłożenia i jeszcze dzisiaj moglibyśmy tę poprawkę przegłosować. Przypomnę jeszcze, że chodzi tylko o jedną literę - zmianę "a" na "ą".
Dziękuję, Panie Marszałku.
Marszałek Longin Pastusiak:
Dziękuję bardzo.
Czy są głosy sprzeciwu?
Pan senator Janowski, bardzo proszę.
Senator Mieczysław Janowski:
Panie Marszałku, chciałbym zadać pytanie odnośnie do uzasadnienia.
Panie Senatorze, czy nie da się tego błędu potraktować jako oczywistego błędu i naprawić tej usterki w inny sposób? Ja wiem, że była nad tym dyskusja. Proszę o jedno zdanie na ten temat.
Senator Jerzy Markowski:
Panie Senatorze, sądzę, że obaj mielibyśmy kłopoty z własnym sumieniem, gdybyśmy tak postąpili, tym bardziej że Sejm już przegłosował tę poprawkę i otworzył nam drogę legislacyjną.
Marszałek Longin Pastusiak:
Panie Senatorze Janowski, rozumiem pragmatyczny, że tak powiem, interes, ale rzeczywiście obowiązuje nas w tym przypadku zachowanie pełnej procedury legislacyjnej. Trzeba przy tym powiedzieć, że jest to chyba najmniejsza w sensie graficznym poprawka w historii parlamentaryzmu światowego, jaką kiedykolwiek jakakolwiek izba parlamentarna się zajmowała.
(Senator Teresa Liszcz: Już kiedyś stawialiśmy przecinek, Panie Marszałku.)
Senator Jerzy Markowski:
Ja oczywiście mam taką nadzieję, że akurat ten punkt porządku nie wywoła żadnej dyskusji.
Marszałek Longin Pastusiak:
Rozumiem, że Wysoka Izba przyjmuje propozycję zgłoszoną przez pana senatora Markowskiego, dotyczącą uzupełnienia porządku obrad o ten punkt, związany z wprowadzeniem poprawki, i rozpatrzenia go jako ostatniego punktu porządku obrad naszego posiedzenia.
Dziękuję bardzo.
Zatem przystępujemy do rozpatrzenia punktu dwunastego porządku obrad: stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy - Przepisy wprowadzające ustawę - Prawo o ustroju sądów administracyjnych i ustawę - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.
Sejm uchwalił tę ustawę 26 listopada, dwa dni później została ona przekazana do Senatu, a 1 grudnia skierowałem ją do Komisji Ustawodawstwa i Praworządności.
Komisja po rozpatrzeniu ustawy przygotowała swoje sprawozdanie, które jest w druku nr 539A. Sam tekst ustawy jest w druku nr 539.
Proszę sprawozdawcę Komisji Ustawodawstwa i Praworządności, panią senator Aleksandrę Koszadę, o zabranie głosu i przedstawienie sprawozdania komisji.
Senator Aleksandra Koszada:
Panie Marszałku! Panie i Panowie Senatorowie! Panie Ministrze!
Mam zaszczyt w imieniu Komisji Ustawodawstwa i Praworządności przedstawić stanowisko komisji w sprawie ustawy o zmianie ustawy - Przepisy wprowadzające ustawę - Prawo o ustroju sądów administracyjnych i ustawę - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, zawartej w druku nr 539.
Omawiana ustawa, będąca projektem sejmowej Komisji Ustawodawczej, została uchwalona przez Sejm w dniu 26 listopada 2003 r. Marszałek Senatu skierował ustawę do komisji w dniu 1 grudnia 2003 r.
Ustawa jest tak zwaną ustawą czyszczącą. Ma na celu uporządkowanie niektórych przepisów zmienianych w związku z wprowadzaniem od 1 stycznia 2004 r. sądownictwa administracyjnego.
Ponadroczne vacatio legis przewidziane przez ustawodawcę na wdrożenie sądownictwa administracyjnego, w sytuacji ciągłego dokonywania licznych zmian w systemie prawa, spowodowało konieczność ich uwzględnienia w ustawie z dnia 30 sierpnia 2002 r. Przepisy wprowadzające ustawę - Prawo o ustroju sądów administracyjnych i ustawę - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.
Nowelizacja wprowadza jedenaście zmian.
Pięć pierwszych to uchylenie zmian dokonanych przepisami wprowadzającymi w różnych ustawach, które już nie obowiązują lub utracą moc z dniem 1 stycznia 2004 r. Tak więc uchyla się zmiany: w ustawie z 28 lipca 1990 r. o działalności ubezpieczeniowej, gdyż 1 stycznia 2004 r. wejdzie w życie ustawa z dnia 22 maja 2003 r. o działalności ubezpieczeniowej; w ustawie z dnia 12 września 1996 r. o państwowym nadzorze standaryzacyjnym towarów rolno-spożywczych w obrocie z zagranicą, ponieważ utraciła ona moc z dniem 1 stycznia 2003 r. na podstawie ustawy z dnia 21 grudnia 2001 r. o jakości handlowej artykułów rolno-spożywczych; w ustawie z dnia 6 lutego 1997 r. o powszechnym ubezpieczeniu zdrowotnym, z powodu utraty mocy z dniem 17 marca 2003 r. na podstawie ustawy o powszechnym ubezpieczeniu w Narodowym Funduszu Zdrowia; w ustawie z dnia 25 czerwca 1997 r. o cudzoziemcach, gdyż od 1 września 2003 r. materię tę reguluje ustawa z dnia 13 czerwca 2003 r. o cudzoziemcach; i w ostatniej ustawie, z dnia 30 czerwca 2000 r. o warunkach dopuszczalności i nadzorowaniu pomocy publicznej dla przedsiębiorców, ponieważ utraciła ona moc z dniem 6 października 2002 r. na podstawie ustawy z 27 lipca 2002 r. o warunkach dopuszczalności i nadzorowaniu pomocy publicznej dla przedsiębiorców.
Następną grupą zmian są zmiany dokonywane w ustawach zmienianych przepisami wprowadzającymi, a teraz nowelizowanych w innym zakresie. Jest to konieczne z powodu uchylenia w okresie vacatio legis przepisów znowelizowanych przepisami wprowadzającymi.
Zharmonizowania z reformą sądownictwa administracyjnego wymagało również kilka ustaw i jest to zawarte w art. 1 zmianie dziesiątej noweli.
Zmiana jedenasta noweli ma na celu zlikwidowanie luki prawnej dotyczącej istniejącego do końca 2003 r. Kolegium Kompetencyjnego przy Sądzie Najwyższym. Konieczna jest regulacja odnosząca się do spraw, w których wnioski o rozpoznanie sporu o właściwość między organami administracji publicznej a sądem nie zostaną rozpoznane przed Kolegium Kompetencyjnym do dnia 1 stycznia 2004 r. Zgodnie z przyjętym rozwiązaniem nierozpoznanie wniosku w tym terminie skutkować będzie umorzeniem postępowania przez Sąd Najwyższy, a strona będzie mogła ponownie wystąpić o rozpoznanie sprawy do sądu powszechnego albo organu administracji publicznej.
Panie i Panowie Senatorowie! Komisja Ustawodawstwa i Praworządności obradowała w dniu 3 grudnia 2003 r. Komisja wniosła dwie poprawki o charakterze legislacyjnym i jednomyślnie rekomenduje Wysokiej Izbie przyjęcie ustawy wraz z poprawkami, druk nr 539A. Dziękuję bardzo.
Marszałek Longin Pastusiak:
Dziękuję, Pani Senator.
Czy ktoś z państwa senatorów chciałby zadać pytanie pani senator sprawozdawcy? Nie widzę zgłoszeń.
Dziękuję bardzo, Pani Senator.
(Senator Aleksandra Koszada: Dziękuję.)
Ustawa, nad którą w tej chwili debatujemy, była projektem ustawy wniesionym przez sejmową komisję.
Chciałbym powitać w naszej Izbie sekretarza stanu w Ministerstwie Sprawiedliwości, pana Jerzego Łankiewicza, i zapytać pana ministra, czy chciałby ewentualnie zabrać głos i przedstawić stanowisko rządu w sprawie omawianej ustawy.
Sekretarz Stanu
w Ministerstwie Sprawiedliwości Jerzy Łankiewicz:
Panie Marszałku! Wysoki Senacie!
Ministerstwo Sprawiedliwości nie wnosi uwag i popiera ustawę.
Marszałek Longin Pastusiak:
Dziękuję.
Czy ktoś z państwa senatorów chciałby zadać przedstawicielowi rządu pytanie w sprawie omawianej ustawy? Też nie widzę chętnych. Dziękuję.
Informuję, że nikt z państwa senatorów nie zgłosił się do dyskusji nad omawianą ustawą, dla porządku jednak dodam, że pan senator Gładkowski złożył tekst swojego przemówienia w dyskusji do protokołu.*
W tej sytuacji zgodnie z regulaminem naszej Izby zamykam dyskusję.
Głosowanie w sprawie ustawy o zmianie ustawy - Przepisy wprowadzające ustawę - Prawo o ustroju sądów administracyjnych i ustawę - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi zostanie przeprowadzone dzisiaj pod koniec posiedzenia Senatu.
Wysoka Izbo, przystępujemy zatem do rozpatrzenia punktu trzynastego porządku obrad: stanowisko Senatu w sprawie ustawy o ratyfikacji Umowy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Tadżykistanu w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, podpisanej w Warszawie dnia 27 maja 2003 r.
Ustawa ta została uchwalona przez Sejm na sześćdziesiątym drugim posiedzeniu 26 listopada, dwa dni później została przekazana naszej Izbie, a 1 grudnia, zgodnie z regulaminem naszej Izby, skierowałem ją do dwóch komisji, mianowicie do Komisji Spraw Zagranicznych i Integracji Europejskiej oraz Komisji Gospodarki i Finansów Publicznych. Komisje rozpatrzyły projekt ustawy i przygotowały swoje sprawozdania w tej sprawie.
Sprawozdania mają państwo w drukach nr 532A i 532B, a sam tekst ustawy w druku nr 532.
Proszę sprawozdawcę Komisji Spraw Zagranicznych i Integracji Europejskiej, panią senator Dorotę Simonides, o zabranie głosu i przedstawienie sprawozdania komisji.
Senator Dorota Simonides:
Dziękuję, Panie Marszałku.
Wysoka Izbo!
Projekt ustawy o ratyfikacji Umowy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Tadżykistanu w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, podpisanej w Warszawie dnia 27 maja 2003 r., nie tylko jest zgodny z prawem Unii Europejskiej, ale, co chciałabym tu szczególnie podkreślić, może stanowić wzór dla przyszłych umów, jako że jest już opracowany i te regulacje prawne są opracowane zgodnie z najwyższymi standardami europejskimi.
Polska nawiązała stosunki dyplomatyczne z niepodległym Tadżykistanem w lutym 1992 r. Omawiana umowa jest pierwszą umową tego typu w stosunkach polsko-tadżyckich, umową ważną dla przyszłych stosunków gospodarczych, kulturalnych, naukowych obydwu państw. Polska zawarła już takie umowy ze wszystkimi państwami Wspólnoty Niepodległych Państw poza Turkmenią.
Celem ustawy jest spowodowanie uniknięcia podwójnego opodatkowania osób, które mieszkają w jednym, a pracują w drugim państwie, lub spółek, które mają siedzibę w jednym, a działają w drugim państwie. Zainteresowanie polskich podmiotów rynkami centralnej Azji zrodziło potrzebę tego prawnego uregulowania. Już teraz polskie przedsiębiorstwa zapraszane są do udziału w konkretnych projektach inwestycyjnych oraz do realizacji wspólnych polsko-tadżyckich projektów.
Ustawa określa także - w art. 26 - procedury wymiany informacji podatkowych między właściwymi organami umawiających się stron.
Umowa zawarta jest na czas nieokreślony, każde z umawiających się państw może ją wypowiedzieć po upływie pięciu lat od daty jej wejścia w życie. Po ratyfikacji niniejszej ustawy umowa wchodzi w życie po upływie czternastu dni od dnia ogłoszenia. Projekt umowy został sporządzony w trzech językach: polskim, tadżyckim i rosyjskim.
Komisja Spraw Zagranicznych i Integracji Europejskiej po zapoznaniu się z ustawą o ratyfikacji umowy jednomyślnie przyjęła projekt ustawy i postanowiła przedstawić go Wysokiej Izbie do uchwalenia. Dziękuję.
Marszałek Longin Pastusiak:
Dziękuję, Pani Senator.
Bardzo proszę sprawozdawcę Komisji Gospodarki i Finansów Publicznych, pana senatora Władysława Mańkuta, o zabranie głosu i przedstawienie sprawozdania komisji.
Senator Władysław Mańkut:
Panie Marszałku! Panie i Panowie Senatorowie!
Podobnie jak Komisja Spraw Zagranicznych i Integracji Europejskiej, Komisja Gospodarki i Finansów Publicznych pragnie z uznaniem pochylić się nad przygotowaną umową traktatową. Jest to pierwsza tego typu umowa czy próba regulacji traktatowej między Polską a Republiką Tadżykistanu. Będzie ona faktycznie mogła stanowić podstawę do poszerzenia i rozwoju naszych stosunków gospodarczych.
Pragnę równocześnie przypomnieć, iż tego typu uregulowanie traktatowe wymaga regulacji ustawowych, ponieważ wynika to z Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej.
W imieniu Komisji Gospodarki i Finansów Publicznych wnoszę, by Wysoka Izba przyjęła uchwałę w sprawie omawianej ustawy tak jak w druku senackim nr 532B, to jest bez poprawek. Dziękuję.
Marszałek Longin Pastusiak:
Dziękuję, Panie Senatorze.
Czy ktoś z państwa senatorów chciałby zadać pytanie senatorom sprawozdawcom? Nie widzę chętnych.
Dziękuję bardzo.
Przypominam, że rozpatrywana ustawa jest rządowym projektem ustawy. Do reprezentowania interesów rządu i przedstawienia jego stanowiska w naszej Izbie upoważniony został minister spraw zagranicznych i minister finansów.
Witam w naszej Izbie podsekretarza stanu w Ministerstwie Spraw Zagranicznych, pana ministra Jakuba Wolskiego.
Chciałbym zapytać, czy pan minister chciałby przedstawić stanowisko rządu w sprawie omawianej ustawy.
Podsekretarz Stanu w Ministerstwie
Spraw Zagranicznych
Jakub Wolski:
Panie Marszałku! Wysoko Senacie!
Chcę powiedzieć, że zarówno kwestie merytoryczne dotyczące tej umowy, jak również aspekt polityczny i prawny były bardzo szczegółowo przedyskutowane w komisjach i w Sejmie. Sądzę więc, że nie ma chyba w tym momencie potrzeby, żeby jeszcze raz powtarzać tę argumentację. Umowa jest rzeczywiście bardzo przydatna i wybiega w przyszłość.
W tej sytuacji chciałbym w imieniu Ministerstwa Spraw Zagranicznych poprzeć wniosek obydwu komisji o uchwalenie tej ustawy. Dziękuję serdecznie.
Marszałek Longin Pastusiak:
Dziękuję.
Chciałbym teraz zapytać o to panią minister, bo jest z nami reprezentująca Ministerstwo Finansów pani Elżbieta Mucha. Czy również pani minister chciałaby poprzeć tę ustawę, podobnie jak przedstawiciel MSZ?
Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Finansów
Elżbieta Mucha:
Tak. Popieram. Dziękuję.
Marszałek Longin Pastusiak:
Dziękuję bardzo.
Proszę państwa, informuję, że nikt z państwa senatorów nie zgłosił się do dyskusji nad omawianą ustawą.
W tej sytuacji zamykam dyskusję.
Głosowanie w sprawie ratyfikacji Umowy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Tadżykistanu w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, podpisanej w Warszawie dnia 27 maja 2003 r., zostanie przeprowadzone pod koniec dzisiejszego posiedzenia Senatu.
Przystępujemy do rozpatrzenia punktu czternastego porządku obrad: stanowisko Senatu w sprawie ustawy o ratyfikacji Umowy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Czeską o budowie nowego mostu granicznego przez rzekę Dziką Orlicę w przejściu granicznym Mostowice - Orlicke Zahori, sporządzonej w Warszawie dnia 20 marca 2002 r.
Ustawa ta została uchwalona przez Sejm 26 listopada bieżącego roku. 28 listopada przekazana została do Senatu, a 1 grudnia, zgodnie z regulaminem naszej Izby, skierowałem ją do dwóch komisji, mianowicie do Komisji Skarbu Państwa i Infrastruktury oraz Komisji Spraw Zagranicznych i Integracji Europejskiej. Obie komisje przygotowały swoje sprawozdania.
Sprawozdania te są zawarte w druku nr 533A i 533B, a sam tekst ustawy w druku nr 533.
Bardzo proszę sprawozdawcę Komisji Skarbu Państwa i Infrastruktury, pana senatora Kazimierza Drożdża, o zabranie głosu i przedstawienie sprawozdania komisji.
Senator Kazimierz Drożdż:
Panie Marszałku! Panie i Panowie Senatorowie!
W imieniu Komisji Skarbu Państwa i Infrastruktury pragnę złożyć sprawozdanie na temat uchwalonej przez Sejm w dniu 26 listopada 2003 r. ustawy o ratyfikacji Umowy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Czeską o budowie nowego mostu granicznego przez rzekę Dziką Orlicę w przejściu granicznym Mostowice - Orlicke Zahori, sporządzonej w Warszawie w dniu 20 marca 2002 r. To druk senacki nr 533.
Przedmiotowa umowa jest konsekwencją postanowień umowy między rządem Rzeczypospolitej Polskiej a rządem Republiki Czeskiej o przejściach granicznych, przejściach na szlakach turystycznych przecinających granicę państwową oraz zasadach przekraczania granicy poza przejściami granicznymi, podpisanej w 1996 r.
Celem umowy jest powiększenie liczby przejść na polsko-czeskiej granicy państwowej z uwagi na bardzo intensywny ruch. Dzisiaj uruchomienie tego przejścia jest technicznie niemożliwe z powodu złego stanu istniejącego mostu w miejscowości Mostowice. Budowa ta została przewidziana w "Strategii zintegrowanego zarządzania granicą w latach 2003 - 2005". Konieczna jest również budowa dróg dojazdowych po obu stronach drogi. Za realizację inwestycji odpowiedzialna jest strona czeska; budowę sfinansują obie strony umowy, każda swoją część. Pieniądze przewidziane na ten cel są w budżecie wojewody dolnośląskiego. Wynoszą od 800 tysięcy do 1 miliona zł.
Jeśli chodzi o tryb ratyfikacji, o zgodę wyrażoną w ustawie, to wynika to z faktu, że przewidziane w umowie sprawy podatkowe i kwestie procedury odpraw celnych odbiegają od naszych przepisów. W Czechach umowa została już ratyfikowana. Po ratyfikowaniu przez stronę polską wejdzie w życie, co umożliwi rozpoczęcie inwestycji. Dodać należy, że zaproponowany tryb ratyfikacji w opinii Komitetu Integracji Europejskiej nie jest regulowany prawem europejskim, w związku z tym również od strony formalnej nie mamy żadnych zastrzeżeń.
Panie Marszałku! Wysoki Senacie! Komisja Skarbu Państwa i Infrastruktury, po rozpatrzeniu ustawy w dniu 2 grudnia 2003 r., proponuje Wysokiemu Senatowi przyjęcie bez poprawek ustawy z druku senackiego nr 533A. Dziękuję.
Marszałek Longin Pastusiak:
Dziękuję, Panie Senatorze.
Proszę sprawozdawcę Komisji Spraw Zagranicznych i Integracji Europejskiej, panią senator Simonides, o przedstawienie sprawozdania komisji.
Senator Dorota Simonides:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo!
W dużej mierze wyręczył mnie już pan senator Drożdż, nie chciałabym tego samego powtarzać. Chcę więc jedynie powiedzieć, że wcześniej strona polska budowała most Bohumin - Chałupki, a teraz ten most Mostowice - Orlicke Zahori buduje strona czeska. Warto może wspomnieć, bo o tym mało pamiętamy, że ma tam swój początek jedyny w Polsce kajakowy spływ aż do Morza Północnego. Jest tam dużo turystów i dlatego tak ważne jest to przejście i to, żeby ten nowy most powstał.
Ta umowa nie musiałaby być ratyfikowana, gdyby nie art. 11 ust. 2, który ma odmienne uregulowania niż kodeks celny i dlatego, zgodnie z art. 91 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej, winna być ta umowa uchwalona poprzez zgodę na ratyfikację.
Umowę sporządzono w dwóch językach, polskim i czeskim.
Na posiedzeniu Komisji Spraw Zagranicznych i Integracji Europejskiej wszyscy jednogłośnie poparli tę umowę. Uważali, że jest bardzo, ze wszech miar potrzebna. Dziękuję.
Marszałek Longin Pastusiak:
Dziękuję, Pani Senator.
Chciałem zapytać, czy ktoś z państwa senatorów chciałby zadać pytanie senatorom sprawozdawcom?
Bardzo proszę, Pani Senator.
Senator Apolonia Klepacz:
Dziękuję, Panie Marszałku.
Nie wiem, czy będę kierowała pytanie do senatorów sprawozdawców, czy do pana ministra.
Otóż interesuje mnie to, czy konsekwencją wybudowania tego mostu będzie zmiana kategorii tego przejścia granicznego. Jaka jest w tej chwili kategoria tego przejścia?
Marszałek Longin Pastusiak:
Pani senator chciałaby odpowiedzieć na to pytanie? Tak?
Bardzo proszę.
Senator Dorota Simonides:
Będzie to na razie ruch pieszych i ruch samochodów osobowych, bez tirów. Może pojawią się w przyszłości, ale na razie ich nie będzie.
Może jeszcze, gwoli wytłumaczenia, powiem, skąd ta odmienność od kodeksu celnego, skąd ten artykuł, o którym wspomniałam. Mianowicie jest to inne uregulowanie podatkowe. Tam, na teren czeski, będą musiały wjeżdżać nasze maszyny, a na teren polski czeskie maszyny i dlatego jest tu inne uregulowanie niż w kodeksie celnym. Musieliśmy odejść od tego art. 11. Dziękuję.
Marszałek Longin Pastusiak:
Czy pani senator Klepacz jest usatysfakcjonowana odpowiedzią? Tak.
Czy są inne pytania do senatorów sprawozdawców? Nie widzę chętnych.
Dziękuję.
Informuję, że rozpatrywana ustawa jest rządowym projektem ustawy. Do reprezentowania stanowiska rządu upoważniony został minister spraw zagranicznych, a także minister infrastruktury.
Witam ponownie pana ministra Wolskiego.
Chciałbym zapytać, czy przedstawiciel rządu chciałby zająć stanowisko w sprawie rozpatrywanej ustawy.
Podsekretarz Stanu w Ministerstwie
Spraw Zagranicznych
Jakub Wolski:
Dziękuję, Panie Marszałku.
Panie Marszałku! Wysoki Senacie!
Tak, oczywiście chcielibyśmy zająć stanowisko. Chcemy bardzo gorąco poprzeć wnioski wymienione przez obydwie komisje.
Chciałbym dodać jeszcze jedną informację, która może okazać się interesująca. Mam przed sobą wykaz podobnych umów, zawartych przez Polskę z naszymi sąsiadami, umów dotyczących właśnie budowy mostów. Takich umów jest osiem - dwie z Republiką Czeską, jedna z Białorusią, cztery z RFN, jedna z Ukrainą. Czyli to nie są umowy szczególnie liczne, ale widać, że regulujemy te kwestie właśnie poprzez umowy międzynarodowe. Dziękuję bardzo.
Marszałek Longin Pastusiak:
Dziękuję. To bardzo dobrze, że "budujemy mosty dla pana starosty" okręgów przygranicznych. I nie tylko dla panów starostów.
Informuję Wysoką Izbę, że nikt z państwa senatorów nie zgłosił się do dyskusji.
Wobec tego zamykam dyskusję.
Głosowanie w sprawie ustawy o ratyfikacji Umowy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Czeską o budowie nowego mostu granicznego przez rzekę Dziką Orlicę w przejściu granicznym Mostowice - Orlicke Zahori, sporządzonej w Warszawie dnia 20 marca 2002 r., zostanie przeprowadzone dzisiaj, pod koniec posiedzenia Senatu.
Przystępujemy do rozpatrzenia punktu piętnastego porządku obrad: stanowisko Senatu w sprawie ustawy o ratyfikacji Konwencji Nr 159 Międzynarodowej Organizacji Pracy dotyczącej rehabilitacji zawodowej i zatrudnienia osób niepełnosprawnych, przyjętej w Genewie dnia 20 czerwca 1983 r., a więc dwadzieścia lat temu.
Ustawa ta została uchwalona przez Sejm 26 listopada, na sześćdziesiątym drugim posiedzeniu. 28 listopada przekazana została do Senatu, a 1 grudnia skierowałem ją do dwóch komisji: Komisji Spraw Zagranicznych i Integracji Europejskiej oraz do Komisji Polityki Społecznej i Zdrowia. Obie komisje po rozpatrzeniu ustawy przygotowały sprawozdania w tej sprawie.
Sprawozdania komisji są zawarte w drukach nr 534A i 534B, a tekst ustawy w druku nr 534.
Proszę po raz trzeci panią senator Dorotę Simonides, sprawozdawcę Komisji Spraw Zagranicznych i Integracji Europejskiej o zabranie głosu i przedstawienie sprawozdania komisji w sprawie rozpatrywanej ustawy.
Senator Dorota Simonides:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo!
Omawiany projekt ustawy z dnia 26 listopada bieżącego roku o ratyfikacji Konwencji nr 159 Międzynarodowej Organizacji Pracy dotyczącej rehabilitacji zawodowej i zatrudnienia osób niepełnosprawnych, przyjętej w Genewie, jeśli się nie mylę, 20 czerwca 1983 r. - druk senacki nr 534 - zawiera regulacje prawne, zgodnie z którymi realizowane są działania na rzecz osób niepełnosprawnych.
Przystosowanie konwencji do sytuacji polskiej, zwłaszcza do sytuacji na wsi, trwało, jak panie i panowie senatorowie widzą, ponad dwadzieścia lat. Przyjęto w tym czasie trzydzieści jeden ustaw, które realizują postulaty konwencji. Warto tu wymienić zwłaszcza ustawę z 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz o zatrudnianiu osób niepełnosprawnych, która weszła w życie 1 stycznia 1998 r. Do tej ustawy wprowadzono bowiem wiele istotnych zmian w wyniku reformy samorządowej, a polepszono ją ustawą z 20 grudnia 2002 r., która w większym stopniu wspiera zatrudnienie niepełnosprawnych na otwartym rynku pracy.
Obecnie Polska poprzez opracowanie i przyjęcie odpowiednich ustaw, realizowanie konkretnych programów rządowych, programów celowych pełnomocnictwa rządu do spraw osób niepełnosprawnych, programów specjalnie adresowanych do mieszkańców wsi, jest w pełni gotowa do ratyfikacji konwencji MOP nr 159.
Dodać przy tym należy, iż system uregulowań prawnych, choć sama substancja ustawy wykracza daleko poza komisję spraw zagranicznych, poza Europę... Konwencję tę ratyfikowało już siedemdziesiąt pięć państw. USA i Wielka Brytania - nie, ale Zair, Afryka i Laos i wszystkie inne państwa - tak.
Komisja Spraw Zagranicznych i Integracji Europejskiej nie zgłasza żadnych zastrzeżeń i wnosi o przyjęcie uchwały pozwalającej na ratyfikację konwencji MOP nr 159. Dziękuję.
Marszałek Longin Pastusiak:
Dziękuję, Pani Senator.
Proszę sprawozdawcę Komisji Polityki Społecznej i Zdrowia, panią senator Wiesławę Sadowską, o zabranie głosu i przedstawienie sprawozdania komisji.
Senator Wiesława Sadowska:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo!
Przedkładam sprawozdanie z posiedzenia Komisji Polityki Społecznej i Zdrowia, która obradowała 4 grudnia nad projektem ustawy o ratyfikacji Konwencji nr 159 Międzynarodowej Organizacji Pracy dotyczącej rehabilitacji zawodowej i zatrudnienia osób niepełnosprawnych, przyjętej w Genewie 20 czerwca 1983 r.
Ponieważ pani senator Simonides właściwie scharakteryzowała merytoryczną zawartość tej ustawy i główne zasady przyjętej konwencji, która ma być ratyfikowana przez prezydenta, chciałabym tylko powiedzieć, że akceptacja tej konwencji przez polski parlament, będąca upoważnieniem dla prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej do jej ratyfikacji, jest jednocześnie godnym uczczeniem i zwieńczeniem roku 2003 ogłoszonego Europejskim Rokiem Osób Niepełnosprawnych.
Komisja Polityki Społecznej i Zdrowia wnosi o przyjęcie uchwały w sprawie ratyfikacji konwencji nr 159 bez poprawek. Dziękuję.
Marszałek Longin Pastusiak:
Dziękuję bardzo.
Czy ktoś z państwa senatorów chciałby zadać pytanie senator sprawozdawcom?
Pan senator Bachleda i pan senator Czaja.
Bardzo proszę.
Senator
Franciszek Bachleda-Księdzularz:
Dziękuję bardzo, Panie Marszałku.
Mam pytanie do jednej z pań sprawozdawczyń.
Mianowicie z wypowiedzi pani senator Simonides wynikało, że Stany Zjednoczone i Wielka Brytania nie ratyfikowały tej konwencji. Czy znane są tego powody? Jeżeli tak, to chciałbym poznać, jakie one były. Dziękuję bardzo.
Marszałek Longin Pastusiak:
Dziękuję bardzo.
Proszę bardzo - czy któraś z pań sprawozdawczyń chciałaby odpowiedzieć na to pytanie?
(Głos z sali: To jest skierowane do pani senator Simonides.)
Do pani Simonides?
Bardzo proszę, Pani Senator.
Senator Dorota Simonides:
Wysoki Senacie! Do ratyfikacji konwencji MOP, czyli Międzynarodowej Organizacji Pracy, nie są zobowiązane wszystkie państwa, robią to tylko te, które chcą spełnić wymagane przez konwencję zalecenia. My na to nie mamy wpływu. Dlaczego Wielka Brytania i USA nie podpisały tej konwencji? No, ta konwencja nie jest również konwencją Unii Europejskiej, od nas także tego nie wymagano. Jak wiemy, my podpisujemy konwencje o niewykonywaniu kary śmierci, a w niektórych stanach w USA jest to inaczej uregulowane, i my na to nie mamy wpływu. Cieszmy się, że taką piękną konwencję mamy i uchwalajmy ją.
Marszałek Longin Pastusiak:
Dziękuję. Ale proszę pozostać jeszcze przy mównicy, Pani Senator.
Pan senator Czaja.
Senator Gerard Czaja:
Dziękuję bardzo.
Moje pytanie kieruję zarówno do pani senator, jak i do pana dyrektora reprezentującego tutaj panią minister Banach. Ratyfikując konwencję, Polska przyjmuje na siebie bardzo duży obowiązek w zakresie rehabilitacji zawodowej i zatrudnienia osób niepełnosprawnych. Ale nie tylko rehabilitacji zawodowej, bo wydaje mi się, że także rehabilitacji społecznej i leczniczej, to się zamyka w takiej triadzie. W związku z tym mam pytanie: czy nie obawiacie się państwo o możliwości realizacji tej konwencji w świetle ostatnich decyzji, które zapadły, między innymi dotyczących tego, że w budżecie państwa na rok 2004 zamiast 1 miliarda 300 milionów zł na dotacje dla osób niepełnosprawnych znalazło się tylko 750 milionów zł? Jak można będzie realizować postanowienia wynikające z ratyfikacji tej konwencji, jeżeli w tak zwanej zielonej księdze pana premiera Hausnera jest propozycja likwidacji Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych? Dziękuję.
Marszałek Longin Pastusiak:
Bardzo proszę, Pani Senator.
Senator Dorota Simonides:
Jest to, nie ukrywam, pytanie trudne, dlatego że konwencja spełnia... My, w naszych ustawach - a tych ustaw, jak powiedziałam, jest trzydzieści jeden - podeszliśmy do tej konwencji... to znaczy mamy zapisane w tych ustawach wszystkie postulaty tej konwencji. Ich realizacja... Przecież w ogóle można się zastanawiać, czy nasz rząd będzie mógł wszystkim wypłacać renty, nauczycielom wypłacać pensje, pielęgniarkom wypłacać ich wynagrodzenie itd. To jest ogólna sytuacja naszego kraju, a zadania określone w konwencji, a więc równouprawnienie dla niepełnosprawnych, szkolenie, przygotowanie zawodowe, muszą być realizowane. Myślę więc, że nawet 700 milionów zł, nawet tak mało - choć jeszcze nie przyjęliśmy ustawy budżetowej - musiałoby to wystarczyć.
Marszałek Longin Pastusiak:
Dziękuję.
Pan senator Biela.
Senator Adam Biela:
Dziękuję bardzo, Panie Marszałku.
Chciałbym skierować do pani senator dwa pytania. Po pierwsze, konwencja jest aktem prawa międzynarodowego, któremu przysługuje jakiś priorytet, nadrzędność realizacji. Czy będzie to zatem miało jakieś skutki w postaci przedłożeń rządowych dotyczących aktualnie istniejących już aktów prawnych? Bo faktycznie, jeśli będzie to konwencja niepociągająca za sobą żadnych dalszych kroków, to może ona zostać tylko piękną, nigdy niezrealizowaną konwencją na papierze. Czy pani profesor widzi takie potrzeby i takie możliwości po ratyfikacji tej konwencji?
Senator Dorota Simonides:
Nie, ponieważ wcześniej, zanim akt przygotowano do ratyfikacji - dlatego właśnie trwało to dwadzieścia lat - przygotowaliśmy wieś, przygotowaliśmy PFRON, przygotowaliśmy kursy. To wszystko jest zawarte w trzydziestu jeden ustawach, tak więc już żadnej nowej ustawy nie trzeba. A konwencja jest... Właśnie dlatego przygotowanie jej trwało tak długo, bo dopiero teraz można dać ją prezydentowi do ratyfikacji.
(Senator Adam Biela: Czyli jest to raczej synteza, rezultat tej integracji?)
Tak, jest to rezultat naszych poprzednich prac i tych trzydziestu jeden ustaw.
(Senator Adam Biela: Dziękuję bardzo.)
Proszę.
Marszałek Longin Pastusiak:
Dziękuję.
Czy ktoś z państwa senatorów ma jeszcze pytania do senatorów?
Bardzo proszę, pani senator Sadowska.
Senator Wiesława Sadowska:
Dziękuję bardzo.
Chciałabym tylko uzupełnić odpowiedź pani senator Simonides pod tym względem, że konwencja określa pewne zasady postępowania wobec osób niepełnosprawnych, ale każdy kraj, zgodnie z tą konwencją, realizuje tę politykę i zasady konwencji zgodnie ze swoimi możliwościami i środkami, jakie posiada. Dziękuję.
Marszałek Longin Pastusiak:
Dziękuję.
Jak rozumiem, nie ma więcej pytań. Dziękuję bardzo.
Ustawa ta była rządowym projektem ustawy. Do przedstawienia stanowiska rządu w Senacie upoważnieni zostali minister gospodarki, pracy i polityki społecznej oraz minister spraw zagranicznych.
Witam w naszym gronie sekretarz stanu w ministerstwie gospodarki panią minister Jolantę Banach, a także, po raz kolejny, pana ministra.
Chciałbym zapytać, czy przedstawiciele rządu chcieliby wypowiedzieć się w sprawie tej ustawy.
Jeżeli tak, Pani Minister, to prosimy tutaj, na trybunę.
Pełnomocnik Rządu
do spraw Osób Niepełnosprawnych Jolanta Banach:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo!
Serdecznie pragnę przeprosić za spóźnienie. Właśnie skończył pracę komitet stały, który przyjmował zmianę do ustawy o świadczeniach na rzecz rodziny. Jest dobra wiadomość. Informuję państwa, iż w miejsce ulg przejazdowych w ustawie o świadczeniach na rzecz rodziny zaproponujemy - oprócz tych świadczeń, które proponowaliśmy - dodatek na dofinansowanie przejazdów dziecka z miejsca zamieszkania do szkoły. Myślę, Panie Marszałku, że usprawiedliwia to moje spóźnienie.
Poprosiłam o głos, aby odnieść się do kwestii chyba najważniejszej, to znaczy do możliwości finansowego zoptymalizowania skutków konwencji, o które państwo pytaliście, a także do tego, czy program racjonalizacji wydatków publicznych nie zagrozi realizacji tejże konwencji.
Chcę powiedzieć tak: problemem polskiego systemu wspierania zatrudnienia osób niepełnosprawnych nie są małe środki, bo jak na poziom naszego rozwoju gospodarczego, poziom naszego produktu krajowego brutto, te wydatki wcale nie są małe. Problemem polskiego systemu rehabilitacji zawodowej osób niepełnosprawnych jest sposób zagospodarowania i efektywność tychże środków. Dość powiedzieć, iż na wspieranie zatrudnienia osób niepełnosprawnych i rehabilitacji zawodowej wydajemy rocznie około 2 miliardów zł. Te 2 miliardy zł są przeznaczone na wspieranie zatrudnienia około dwustu trzydziestu tysięcy osób niepełnosprawnych zatrudnionych na tak zwanym chronionym i otwartym rynku pracy. Czy to jest dużo, czy mało? Otóż w kategoriach względnych, w stosunku do liczby osób niepełnosprawnych w wieku produkcyjnym w Polsce, nie są to małe pieniądze. Problemem jest jednak ich niska efektywność. Program racjonalizacji wydatków publicznych proponuje więc, aby wzmóc efektywność oddziaływania tych wcale niemałych środków.
W tym projekcie są oczywiście i takie propozycje, które budzą obawy środowisk zatrudniających osoby niepełnosprawne. Ale w tej akurat dziedzinie dyskusja nad tym programem będzie chyba dyskusją najbardziej efektywną w tym sensie, iż możliwe będzie osiągnięcie pełnego porozumienia. To po pierwsze.
Po drugie, pytają państwo, czy w związku z realizacją konwencji rząd przedstawi nowe programy, nowe dokumenty, czy będzie doskonalił obowiązujące prawo, istniejące instytucje i rozwiązania finansowe. Otóż warto nadmienić, iż w zakresie wspierania zatrudnienia osób niepełnosprawnych polskie ustawodawstwo jest, powiedziałabym, ustawodawstwem modelowym. My nie tylko nie różnimy się niczym, jeśli chodzi o tę sprawę, od krajów członkowskich Unii Europejskiej, ale chyba nawet o wiele wcześniej wprowadzamy te rozwiązania, na których warto by się wzorować. Trzeba jednak odnotować, iż w związku z członkostwem Polski w Unii Europejskiej cały pakiet dyrektyw związanych z prawem antydyskryminacyjnym albo już został implementowany do ustawodawstwa polskiego, albo też muszą jeszcze nastąpić odpowiednie dostosowania w tym obszarze. Dotyczy to oczywiście osób niepełnosprawnych, ponieważ niepełnosprawność jest jedną z kategorii zakazanego sposobu różnicowania pracowników, jeśli chodzi o dostęp do zatrudnienia, awansu itd., itd.
Warto też odnotować, iż Sektorowy Program Operacyjny "Rozwój Zasobów Ludzkich" to jest ten dokument, który będzie służył - jeśli chodzi o doskonalenie metod organizacyjnych i powiększenie puli środków - nie tylko pomnożeniu środków przeznaczonych na wspieranie zatrudnienia osób niepełnosprawnych, lecz także będzie wymuszał efektywne ich wykorzystanie, kto wie, czy nie efektywniejsze niż w obecnym systemie, ponieważ są to środki przeznaczone tylko na cele rozwojowe, edukacyjne, czyli na te wszystkie cele, które nazywamy rozwojowymi.
Dziękuję za uwagę, Panie Marszałku.
Marszałek Longin Pastusiak:
Dziękuję, Pani Minister. Proszę jeszcze panią o pozostanie przez chwilkę przy mównicy.
(Pełnomocnik Rządu do spraw Osób Niepełnosprawnych Jolanta Banach: Jeśli będą pytania, to proszę.)
Czy pan senator Czaja uzyskał odpowiedź na postawione wcześniej pytanie?
Senator Gerard Czaja:
Pani Minister, ja się zgodzę z tym poglądem, że nasze rozwiązania prawne są modelowe. Kiedyś mówiło się nawet o tak zwanej polskiej szkole rehabilitacji, która przetrwała to tej pory, a rok temu tutaj, na tej sali bardzo panią chwaliłem za to, że wprowadziliśmy bardzo dobre rozwiązania do nowelizowanej ustawy, którą wszyscy przyjęliśmy z zadowoleniem, zwłaszcza zainteresowane środowisko przyjęło ją z zadowoleniem.
Dzisiaj jednak sytuacja jest całkowicie inna. Całkowicie inna. Mam na myśli te ograniczenia, zmniejszenie środków budżetowych z 1 miliarda 300 milionów zł do 750 milionów zł. Jak w związku z tym będzie można realizować rehabilitację zawodową i zatrudnienie osób niepełnosprawnych, jeśli tak zmniejszono środki, aż o 50%?
(Pełnomocnik Rządu do spraw Osób Niepełnosprawnych Jolanta Banach: Można?)
Marszałek Longin Pastusiak:
Bardzo proszę, Pani Minister, o odpowiedź.
Pełnomocnik Rządu
do spraw Osób Niepełnosprawnych Jolanta Banach:
Otóż, Panie Senatorze, myślę, że we wszystkim trzeba zachować zdrowy rozsądek. Ja nie jestem usatysfakcjonowana tak, powiedziałabym, niedoskonałym określeniem poziomu dofinansowania wynagrodzeń osób niepełnosprawnych, czemu dawałam wyraz wielokrotnie. Ale myślę też, że nie należy przesadzać i wyolbrzymiać skutków tego problemu dla zatrudnienia osób niepełnosprawnych.
Po pierwsze, z kwoty 750 milionów zł kwota 245 milionów zł, jako rata za okresy dwumiesięczne, zostanie wypłacona w 2005 r. Czyli brakująca kwota nie wynosi 750 milionów zł, tylko 750 milionów zł minus 245 milionów zł.
Po drugie, Komisja Finansów Publicznych już w tej chwili zdecydowała o utworzeniu rezerwy celowej w wysokości 225 milionów zł, której część będzie co prawda przeznaczona na uzupełnienie środków na wypłaty zasiłków pomocy społecznej, ale około 150 milionów zł zaplanowano na dofinansowanie wynagrodzeń osób niepełnosprawnych.
No i jest oczywiście coś, co nie musiało się stać, ale się stało. Chodzi o ustawę okołobudżetową zmieniającą ustawę o rehabilitacji zawodowej i zatrudnieniu osób niepełnosprawnych, ale nowelizowaną w sposób bezpieczny. Otóż ta ustawa proponuje zwiększenie przychodów PFRON o około 400 milionów zł z dwóch źródeł.
Po pierwsze, państwo wycofuje się z subsydiowania ze środków publicznych zatrudnienia osób niepełnosprawnych w wieku emerytalnym - kobiet, które ukończyły sześćdziesiąt lat, i mężczyzn, którzy ukończyli sześćdziesiąt pięć lat - także dlatego, że wśród osób niepełnosprawnych największa stopa bezrobocia obejmuje młode osoby niepełnosprawne w wieku do trzydziestego czwartego roku życia. Populacja bezrobotnych osób niepełnosprawnych podlega bowiem podobnym procesom jak populacja bezrobotnych osób pełnosprawnych, czyli dominuje grupa wiekowa od dwudziestego do trzydziestego piątego roku życia.
Po drugie, rząd zaproponował w ustawie okołobudżetowej zwiększenie przychodów PFRON dzięki niezmniejszeniu składki do PFRON od tych pracodawców, którzy dokonują zakupu w podmiotach zatrudniających osoby niepełnosprawne, ale w odniesieniu nie do lekkiego stopnia niepełnosprawności, tylko znacznego i umiarkowanego.
Tak więc, moim zdaniem, trzeba rozsądnie spojrzeć na te propozycje. One nie zagrażają stabilności zatrudnienia osób niepełnosprawnych, tylko przeciwnie: w wypadku tak trudnego budżetu one wychodzą naprzeciw temu, co jest najważniejsze, czyli związaniu konkretnej pomocy z konkretną osobą niepełnosprawną, a niekoniecznie - to akurat prawda - z podmiotem gospodarczym. Ponieważ, cokolwiek by mówić, nasz system wspierania zatrudnienia osób niepełnosprawnych absorbował środki publiczne raczej w postaci wspierania zysku netto pracodawcy niż jakiegoś gwałtownego wzrostu zatrudnienia osób niepełnosprawnych. Pan senator przecież wie, że od 1991 r. tak naprawdę liczba zatrudnionych osób niepełnosprawnych waha się w granicach dwustu, dwustu pięćdziesięciu tysięcy osób, nie więcej. A więc rozmiar pomocy publicznej, gwałtownie rosnącej albo gwałtownie malejącej, nie ma wielkiego ani bezpośredniego wpływu na proporcjonalny wzrost czy spadek zatrudnienia osób niepełnosprawnych.
Tak więc niestety, ten system trzeba będzie trochę zmieniać, trochę modelować i zgodnie z międzynarodową konwencją ONZ oraz ze standardami unijnymi wiązać tę pomoc ze wsparciem dla konkretnej osoby niepełnosprawnej, z inwestycją w tę osobę niepełnosprawną, a nie w podmiot. Jeden z artykułów konwencji, nad którą państwo dyskutują, mówi wyraźnie o wspieraniu zatrudnienia osób niepełnosprawnych na otwartym rynku pracy. Dziękuję bardzo.
Marszałek Longin Pastusiak:
Dziękuję.
Czy ktoś z państwa senatorów ma pytanie?
Pani senator Sadowska.
Senator Wiesława Sadowska:
Zgłosiłam się, bo chciałam zadać pani minister pytanie, w jaki sposób dyskutowana w tej chwili w Sejmie ustawa o rehabilitacji zawodowej osób niepełnosprawnych i zatrudnieniu osób niepełnosprawnych uwzględnia postanowienia przyjmowanej konwencji, ale odnoszę wrażenie, że pani minister już w dużym stopniu na to pytanie odpowiedziała, więc dziękuję bardzo.
Marszałek Longin Pastusiak:
Dziękuję.
Pełnomocnik Rządu
do spraw Osób Niepełnosprawnych Jolanta Banach:
Chcę tylko dodać, Pani Senator, że nienaruszona pozostaje wysokość dofinansowania wynagrodzeń osób niepełnosprawnych, także na otwartym rynku pracy. To są kwoty niemałe, przypominam państwu: na chronionym rynku to jest 130% najniższego wynagrodzenia dla osoby o znacznym stopniu niepełnosprawności, 110% dla osoby o umiarkowanym stopniu niepełnosprawności, a 50% dla osoby o lekkim stopniu niepełnosprawności, plus refundacja składek na ubezpieczenie społeczne. Ulgi, zgodnie z art. 22, wynosiły w Polsce 1 miliard 200 milionów zł za rok 2002, zwrot VAT - 1 miliard 300 milionów zł, a zwrot składek na ubezpieczenie społeczne - około 700 milionów zł.
Proszę ocenić, czy w polskich warunkach to jest pomoc publiczna mała czy duża. Dziękuję, Panie Marszałku.
Marszałek Longin Pastusiak:
Dziękuję.
Nie widzę więcej chętnych do zadawania pytań pani minister.
(Pełnomocnik Rządu do spraw Osób Niepełnosprawnych Jolanta Banach: Dziękuję bardzo.)
Dziękuję bardzo za wyczerpujące odpowiedzi na pytania.
Informuję, że nikt z państwa senatorów nie zapisał się do głosu.
W tej sytuacji zamykam dyskusję.
Głosowanie w sprawie ustawy o ratyfikacji Konwencji nr 159 Międzynarodowej Organizacji Pracy dotyczącej rehabilitacji zawodowej i zatrudnienia osób niepełnosprawnych, przyjętej w Genewie 20 czerwca 1983 r., zostanie przeprowadzone pod koniec posiedzenia Senatu.
Za chwilę ogłoszę przerwę do godziny 16.00. Po przerwie przystąpimy do rozpatrzenia ostatniego, szesnastego punktu porządku obrad, które zgłosił pan senator Markowski, a następnie przejdziemy do głosowań.
Teraz zaś proszę pana senatora Jaeschkego o przedstawienie komunikatów.
Senator Sekretarz
Andrzej Jaeschke:
Dziękuję bardzo, Panie Marszałku.
Posiedzenie Komisji Gospodarki i Finansów Publicznych w sprawie rozpatrzenia ustawy zmieniającej ustawę o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz niektórych innych ustaw odbędzie się w sali nr 182, bezpośrednio po ogłoszeniu przerwy.
Również bezpośrednio po ogłoszeniu przerwy w obradach w sali nr 217 odbędzie się posiedzenie Komisji Rolnictwa i Rozwoju Wsi. Jego tematem będzie rozpatrzenie ustawy o organizacji rynku owoców i warzyw, chmielu, tytoniu i suszu paszowego.
Posiedzenie Konwentu Seniorów marszałek Senatu zwołuje dzisiaj o godzinie 14.30.
O godzinie 15.45 odbędzie się posiedzenie Klubu Senackiego SLD-UP.
I wreszcie akcent świąteczny. Uprzejmie informuję, że Jego Ekscelencja ksiądz kardynał Józef Glemp, prymas Polski, zaprasza parlamentarzystów na uroczyste spotkanie opłatkowe, które odbędzie się w dniu 17 grudnia o godzinie 18.30 w Kurii Metropolitarnej Warszawskiej. Przekazując zaproszenie prymasa Polski, uprzejmie informuję, że oznaczony autokar będzie oczekiwał na senatorów na ulicy Wiejskiej o godzinie 17.30. Wyjazd autokaru, z uwagi na przejazd konwoju, nastąpi punktualnie o godzinie 17.50. Dziękuję bardzo.
Marszałek Longin Pastusiak:
Ogłaszam przerwę do godziny 16.00. Dziękuję.
(Przerwa w obradach od godziny 10 minut 58 do godziny 16 minut 00)
Wicemarszałek
Ryszard Jarzembowski:
Wznawiam obrady.
Przystępujemy do rozpatrzenia punktu szesnastego porządku obrad: stanowisko Senatu w sprawie ustawy zmieniającej ustawę o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz niektórych innych ustaw.
Sejm na sześćdziesiątym trzecim posiedzeniu w dniu 10 grudnia uchwalił tę ustawę z błędem. Senat otrzymał ją 10 grudnia. Dzisiaj została skierowana do Komisji Gospodarki i Finansów Publicznych, która rozpatrzyła tę ustawę i przygotowała swoje sprawozdanie.
Tekst ustawy zawarty jest w druku nr 549.
Na mównicę zapraszam panią senator Genowefę Ferenc po to, by zabrała głos i przedstawiła sprawozdanie komisji w sprawie rozpatrywanej ustawy.
Mamy sto sześćdziesiąt głosowań, więc proszę o zwięzłość.
Senator Genowefa Ferenc:
Panie Marszałku! Panie i Panowie Senatorowie!
Mam zaszczyt, z upoważnienia Komisji Gospodarki i Finansów Publicznych, przedstawić Wysokiej Izbie sprawozdanie z posiedzenia komisji rozpatrującej ustawę zmieniającą ustawę o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz niektórych innych ustaw.
Komisja wnosi o przyjęcie ustawy bez poprawek. Stanowisko komisji zawarte jest w druku nr 549A.
Ta nowelizacja ustawy o PIT jest niezbędna w celu usunięcia błędu powstałego w art. 24 ustawy. Art. 24 stanowi, że dochodem ze zbycia składników majątku jest różnica między kwotą sprzedaży a wartością początkową, wykazaną w ewidencji środków trwałych, powiększona o sumę amortyzacji. Po ostatniej nowelizacji powstał następujący zapis: dochodem jest różnica między kwotą sprzedaży a wartością początkową, powiększoną o sumę amortyzacji. W tej sytuacji im wyższa byłaby cena nabycia środka trwałego i dłuższy okres amortyzacji, tym większa byłaby strata. Ta strata byłaby wykazana na papierze, bowiem pieniądze zasiliłyby kasy przedsiębiorców. Należy też zwrócić uwagę na fakt, że powstały przepis nakazywał powiększać wartość początkową składnika majątkowego, a nie różnicę między ceną a wartością początkową. W tej sytuacji firmy mogłyby wykazywać fikcyjną sprzedaż środków trwałych tylko po to, aby wygenerować stratę i nie płacić podatku.
Nikt z członków Komisji Gospodarki i Finansów Publicznych nie miał wątpliwości co do tego, że zaistniała sytuacja jest wynikiem błędu. I stąd wniosek o przyjęcie ustawy bez poprawek. Dziękuję.
Wicemarszałek
Ryszard Jarzembowski:
Dziękuję bardzo.
Czy są pytania do pani senator? Nie. Dziękuję.
(Senator Genowefa Ferenc: Dziękuję.)
Ustawa była poselskim projektem. Prezes Rady Ministrów upoważnił do reprezentowania rządu w tej sprawie podsekretarz stanu w Ministerstwie Finansów, panią senator Elżbietę Muchę.
Czy chciałaby pani przemówić? Nie doradzam.
Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Finansów
Elżbieta Mucha:
Dziękuję serdecznie.
Rząd popiera wniosek pani przewodniczącej komisji. Dziękuję serdecznie.
Wicemarszałek
Ryszard Jarzembowski:
Dziękuję. Mówiąc "senator", miałem na myśli pani przyszłe, kolejne awanse.
Czy będziemy pytali panią minister? Nie, nie będziemy pytali.
Wobec tego otwieram dyskusję.
Stwierdzam, że nikt nie zapisał się do głosu - lista mówców została wyczerpana.
A więc zamykam dyskusję.
Głosowanie w sprawie ustawy przeprowadzimy zgodnie z kolejnością głosowań w sprawie poszczególnych punktów porządku obrad.
Powracamy do rozpatrzenia punktu pierwszego porządku obrad: stanowisko Senatu w sprawie ustawy o doświadczeniach na zwierzętach.
Przypominam, że w przerwie w obradach odbyło się posiedzenie Komisji Ustawodawstwa i Praworządności, Komisji Spraw Zagranicznych i Integracji Europejskiej oraz Komisji Rolnictwa i Rozwoju Wsi, które ustosunkowały się do przedstawionych w toku debaty wniosków i przygotowały wspólne sprawozdanie w tej sprawie.
Pani senator Teresa Liszcz jest sprawozdawcą Komisji Rolnictwa i Rozwoju Wsi, Komisji Spraw Zagranicznych i Integracji Europejskiej oraz Komisji Ustawodawstwa i Praworządności.
Bardzo proszę panią senator o zabranie głosu.
Przypominam, że sprawozdawców też obowiązują limity czasu.
Senator Teresa Liszcz:
Dziękuję, Panie Marszałku. Obiecuję, że chociaż prace komisji trwały bardzo długo, moje sprawozdanie będzie bardzo krótkie.
Komisje proponują Wysokiej Izbie przyjęcie poprawek wyliczonych w pierwszym tiret na stronie tytułowej sprawozdania komisji. To wyliczenie zaczyna się od poprawki drugiej, a kończy się na poprawce pięćdziesiątej dziewiątej.
Dla zachęty przy głosowaniu pragnę dodać, że wszystkie te poprawki, z wyjątkiem jednej, zostały zaakceptowane przez pana ministra Pilarczyka. Pan minister nie zaakceptował tylko poprawki czterdziestej, która polega na postawieniu dodatkowego wymagania członkom komisji etycznej. Otóż autorzy poprawki i nieznaczna większość komisji uważali, że członkowie komisji powinni się także odznaczać walorami etycznymi. Pan minister nie poparł tej poprawki, ale przypominam o tym, że poparła ją pani senator Szyszkowska w czasie obrad plenarnych.
Proszę o uwzględnienie stanowiska komisji w głosowaniach. Dziękuję.
Wicemarszałek
Ryszard Jarzembowski:
Dziękuję bardzo.
Teraz stanowiska mniejszości komisji.
Najpierw mniejszość reprezentowana przez panią senator Krystynę Sienkiewicz.
Senator Krystyna Sienkiewicz:
Panie Marszałku! Wysoka Izbo!
Ta mniejszość powstała z powodu jednego głosu, poprawka stała się wnioskiem mniejszości za sprawą jednego głosu. Zmierza ona do tego, by bardzo subiektywne określenie: "zadaniu mu jak najmniejszych cierpień" zastąpić określeniem: "zastosowaniu odpowiedniego znieczulenia". Dziękuję.
Wicemarszałek
Ryszard Jarzembowski:
Dziękuję.
I druga mniejszość, reprezentowana przez senatora Romaszewskiego.
Senator Zbigniew Romaszewski:
Moja prośba o poparcie dotyczy poprawek trzydziestej czwartej i czterdziestej piątej.
Jeżeli chodzi o poprawkę o trzydziestą czwartą, to widzę taki problem: te komisje etyczne są jednak komisjami etyki stosowanej, a więc członkowie tych komisji powinni mieć dostęp do miejsc, w których przeprowadza się eksperymenty na zwierzętach. I to zapewnia poprawka trzydziesta czwarta. Czyli to są nie komisje filozoficzne, ale komisje etyki stosowanej.
Poprawka czterdziesta piąta dotyczy tego, że, proszę państwa, wśród zadań Inspekcji Weterynaryjnej jest nadzór nad różnymi częściami prowadzenia eksperymentu. Z kolei w całej ustawie nie mówi się o nadzorze nad przebiegiem samego, całego doświadczenia, który może być niezwykle istotny. Ja nie wyobrażam sobie tego, żeby Inspekcja Weterynaryjna zamierzała uczestniczyć we wszystkich doświadczeniach, ale wtedy, kiedy chce i uważa, że są problemy, powinna mieć taką możliwość. I w poprawce czterdziestej piątej wprowadza się możliwość nadzoru Inspekcji Weterynaryjnej również nad przeprowadzaniem doświadczeń. Dziękuję bardzo.
Wicemarszałek
Ryszard Jarzembowski:
Dziękuję.
Mogą jeszcze wypowiedzieć się senatorowie wnioskodawcy.
Pani Teresa Liszcz.
(Senator Teresa Liszcz: Ja w jednej sprawie, jeśli można, nadużyję dzisiaj...)
Proszę bardzo.
Senator Teresa Liszcz:
Chciałabym tylko zaapelować do państwa o rozważenie możliwości poparcia poprawki pięćdziesiątej pierwszej, która w bardzo łagodny sposób przewiduje udział członków komisji etycznych w wizytowaniu zakładów doświadczalnych. Chodzi tylko o to, żeby członek komisji etycznej, wydelegowany przez przewodniczącego, nie samodzielnie, nie pojedynczo, ale w towarzystwie inspektora weterynaryjnego mógł wejść do pomieszczenia, w którym są przeprowadzane doświadczenia. O tym mówi pięćdziesiąta pierwsza poprawka. Gorąco proszę o jej poparcie. Dziękuję.
Wicemarszałek
Ryszard Jarzembowski:
Dziękuję.
Senator Andrzej Wielowieyski jest nieobecny.
Senator Krystyna Sienkiewicz.
Senator Krystyna Sienkiewicz:
Proszę o poparcie poprawki ósmej, a dlaczego, to wyjaśniłam już przy pierwszym wystąpieniu.
Wicemarszałek
Ryszard Jarzembowski:
Senator Zbigniew Romaszewski, senator Andrzej Wielowieyski i senator Marian Kozłowski? Zrezygnowali z zabrania głosu. Dziękuję bardzo.
Przypominam, że mamy do czynienia z wycofanymi wnioskami. Są to: w wypadku pani senator Teresy Liszcz poprawki pierwsza, trzecia i czwarta; w wypadku mniejszości Komisji Ustawodawstwa i Praworządności - dwunasta; i w wypadku Andrzeja Wielowieyskiego - dwudziesta druga i pięćdziesiąta siódma.
Czy ktoś z państwa chce te wnioski podtrzymać? Nie stwierdzam chętnych. Dziękuję.
Przystępujemy do głosowania.
Poprawka druga zmienia definicję pojęcia zwierząt laboratoryjnych, poszerzając jej zakres przez zastąpienie katalogu zamkniętego takich zwierząt katalogiem otwartym.
(Rozmowy na sali)
Bardzo proszę, żeby dyrektor generalny nacisnął odpowiedni guzik i spowodował włączenie...
(Rozmowy na sali)
Przystępujemy do głosowania.
Kto z państwa jest za przyjęciem tej poprawki?
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
Proszę o podanie wyników.
65 senatorów poparło poprawkę, 12 głosowało przeciw, 2 wstrzymało się od głosu. (Głosowanie nr 1)
Poprawka druga została przyjęta.
Poprawka piąta - jeżeli ją przyjmiemy, to nie będziemy musieli głosować nad poprawką szóstą - zmienia definicję pojęcia "doświadczenie" przez podkreślenie celów, jakim mają służyć doświadczenia na zwierzętach. Ponadto w myśl tej definicji zakresem tego pojęcia objęte zostaną również przyjęte w nowoczesnej praktyce najmniej bolesne metody uśmiercania zwierząt.
Kto jest za?
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
Wyświetlamy wyniki.
78 senatorów głosowało za, 3 - przeciw, 1 nie głosował. (Głosowanie nr 2)
Poprawka została przyjęta.
Poprawka siódma uściśla definicję zawartą w przepisie.
Kto jest za?
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
Dziękuję.
80 głosów za, 1 - przeciw. (Głosowanie nr 3)
Poprawka została przyjęta.
Poprawka ósma zmienia definicję humanitarnego uśmiercania zwierząt, eliminując z niej sformułowanie mówiące o zadaniu mu jak najmniejszych cierpień fizycznych i psychicznych, zezwalając zaś na uśmiercenie tylko przy zastosowaniu odpowiedniego znieczulenia.
Kto jest za?
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał od głosu?
Dziękuję. Wyświetlamy.
37 senatorów głosowało za, 40 - przeciw, 5 wstrzymało się od głosu. (Głosowanie nr 4)
Poprawka została odrzucona.
Głosujemy nad poprawkami dziewiątą i jedenastą. Ich poparcie oznacza wykluczenie głosowania nad poprawką dwunastą. Poprawki dziewiąta i jedenasta mają na celu wyeliminowanie możliwości przeprowadzania na zwierzętach testów środków kosmetycznych oraz testów środków higienicznych.
Kto jest za?
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał od głosu?
Dziękuję.
82 senatorów głosowało za, 1 wstrzymał się od głosu. (Głosowanie nr 5)
Poprawka została przyjęta.
Poprawka dziesiąta zmienia niewłaściwą redakcję przepisu, mogącą uniemożliwić wykonywanie doświadczeń na uśpionych zwierzętach.
Kto jest za?
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
Dziękuję bardzo.
81 senatorów głosowało za, 1 wstrzymał się od głosu. (Głosowanie nr 6)
Poprawka została przyjęta.
Poprawka trzynasta ma charakter redakcyjny.
Kto jest za?
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
Dziękuję. Wyświetlamy wyniki.
83 głosy - wszystkie za. (Głosowanie nr 7)
Poprawka została przyjęta jednogłośnie.
Mam do państwa prośbę, żebyśmy szybciej decydowali, bo ja zwlekam, czekając na maruderów.
Poprawka czternasta uściśla przepis.
Kto jest za?
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał od głosu?
Dziękuję. Wyświetlamy wyniki.
31 senatorów głosowało za, 50 - przeciw, 2 wstrzymało się od głosu. (Głosowanie nr 8)
Poprawka nie została przyjęta.
Poprawka piętnasta ma charakter redakcyjny.
Kto jest za?
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał od głosu?
Dziękuję. Wyświetlamy wyniki.
Oddano 82 głosy - wszystkie za. (Głosowanie nr 9)
Poprawka szesnasta zmierza do polepszenia losu zwierząt po wykorzystaniu ich w procedurze doowiadczalnej, w szczególności chodzi tu o psy, koty i zwierzęta naczelne.
Kto jest za?
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał od głosu?
Dziękuję. Wyświetlamy wyniki.
28 senatorów głosowało za, 50 - przeciw, 5 wstrzymało się od głosu. (Głosowanie nr 10)
Poprawka nie została przyjęta.
Poprawka siedemnasta dostosowuje terminologię delegacji ustawowej do treści przepisów ustawy.
Kto jest za?
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
Dziękuję. Wyświetlamy wyniki.
82 senatorów głosowało za poparciem, 1 wstrzymał się od głosu. (Głosowanie nr 11)
Poprawka została przyjęta.
Poprawka osiemnasta ma charakter redakcyjny.
Kto jest za?
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
Dziękuję.
82 głosy za - jednogłośne poparcie. (Głosowanie nr 12)
Poprawka dziewiętnasta ma charakter redakcyjny.
Kto jest za?
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
Dziękuję. Wyświetlamy wyniki.
80 głosów za, 1 - przeciw. (Głosowanie nr 13)
Poprawka została przyjęta.
Poprawka dwudziesta ma charakter redakcyjny.
Kto jest za?
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
Dziękuję. Wyświetlamy wyniki.
Głosowało 83 senatorów - wszyscy za. (Głosowanie nr 14)
Poprawka dwudziesta pierwsza - której przyjęcie wykluczy głosowanie nad poprawkami dwudziestą drugą i dwudziestą trzecią - dotycząca nadzoru nad przebiegiem doświadczenia, wprowadza wymóg, by przebieg doświadczenia nadzorowała osoba wyznaczona przez kierownika jednostki doświadczalnej, po zasięgnięciu opinii lokalnej komisji etycznej do spraw doświadczeń na zwierzętach.
Kto jest za?
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
Wyświetlamy.
82 głosy za, 1 senator nie głosowała. (Głosowanie nr 15)
Poprawki dwudziesta czwarta i czterdziesta trzecia - głosujemy nad nimi łącznie - dotyczą procedury wydawania zgody na przeprowadzenie doświadczenia. Poprawki wprowadzają obowiązek wstrzymania wydania zgody na przeprowadzenie doświadczenia do czasu wydania opinii przez krajową komisję etyczną.
Kto jest za?
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
Dziękuję.
25 senatorów głosowało za, 57 - przeciw, 2 wstrzymało się od głosu. (Głosowanie nr 16)
Poprawki nie uzyskały wymaganego poparcia.
Poprawka dwudziesta piąta wprowadza obowiązek zasięgnięcia opinii Krajowej Komisji Etycznej do spraw Doświadczeń na Zwierzętach przez ministra właściwego do spraw nauki przed wpisaniem jednostki doświadczalnej do wykazu jednostek uprawnionych do przeprowadzania doświadczeń.
Kto jest za?
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
Dziękuję.
Rośnie nam frekwencja.
Oddano 84 głosy - wszystkie za. (Głosowanie nr 17)
Poprawka dwudziesta szósta zmierza do wprowadzenia obowiązku, że właściwość lokalnej komisji etycznej obejmuje więcej niż jedną jednostkę doświadczalną.
Kto jest za?
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał od głosu?
Dziękuję.
20 senatorów... Przepraszam, 19 senatorów głosowało za, 61 - przeciw i 4 wstrzymało się od głosu. (Głosowanie nr 18)
Poprawka nie uzyskała wymaganej większości.
Przeczytałem "dwudziestu", bo w ostatniej chwili ktoś zmienił decyzję.
Poprawka dwudziesta siódma poszerza zakres uprawnień Krajowej Komisji Etycznej.
Kto jest za?
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
Jeszcze głos jednego mecenasa. O, już wszystko w porządku.
Wyświetlamy wyniki.
Przy 83 głosach poparcia...
(Senator Lesław Podkański: Czterech, mecenas się obudził.)
No właśnie, a jeszcze nie jest tak późno, Panie Senatorze.
84 senatorów, czyli wszyscy obecni, głosowało za. (Głosowanie nr 19)
Poprawka została przyjęta.
I to nam skraca głosowania o głosowanie nad poprawką dwudziestą ósmą - nie będziemy nad nią głosowali.
Poprawka dwudziesta dziewiąta poszerza zakres zadań Krajowej Komisji Etycznej o możliwość współpracy z Inspekcją Weterynaryjną w zakresie współdziałania powiatowych lekarzy weterynarii z lokalnymi komisjami etycznymi.
Kto jest za?
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał od głosu?
Dziękuję. Wyświetlamy wyniki.
18 senatorów głosowało za, 64 - przeciw i 3 wstrzymało się od głosu. (Głosowanie nr 20)
Poprawka nie została przyjęta.
Poprawka trzydziesta poszerza zakres zadań krajowej komisji etycznej o możliwość współpracy z Inspekcją Weterynaryjną w zakresie nadzoru nad przestrzeganiem przepisów ustawy.
Kto jest za?
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
Dziękuję.
82 senatorów głosowało za, 1 - przeciw i 2 wstrzymało się od głosu. (Głosowanie nr 21)
Poprawka została przyjęta.
Głosujemy łącznie nad poprawkami trzydziestą pierwszą i trzydziestą piątą. Trzydziesta pierwsza zmierza do poszerzenia składu Krajowej Komisji Etycznej o przedstawicieli nauk rolniczych, a trzydziesta piąta, konsekwentnie, o przedstawicieli tych nauk poszerza skład lokalnych komisji etycznych.
Kto jest za?
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał?
Dziękuję.
82 głosów za, 1 senator wstrzymał się od głosu, 1 nie głosował. (Głosowanie nr 22)
Poprawka trzydziesta druga ma charakter doprecyzowujący.
Kto jest za?
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał od głosu?
Dziękuję.
86 senatorów, czyli wszyscy, głosowało za. (Głosowanie nr 23)
Poprawka przyjęta.
Ta frekwencja tak skacze... Czy czasami ktoś na dwie ręce nie głosuje?
Dziękuję bardzo.
Poprawka trzydziesta trzecia rozszerza kompetencje lokalnych komisji etycznych o współpracę z powiatowymi i wojewódzkimi lekarzami weterynarii w zakresie nadzoru nad przestrzeganiem przepisów ustawy.
Kto jest za?
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał od głosu?
Dziękuję. Proszę o wyświetlenie wyników.
Oddano 85 głosów, wszystkie za. (Głosowanie nr 24)
Poprawka trzydziesta czwarta rozszerza kompetencje lokalnych komisji etycznych, umożliwiając ich członkom na podstawie pisemnego upoważnienia, wydanego przez przewodniczącego lokalnej komisji etycznej, sprawdzanie zgodności przebiegu prowadzonych doświadczeń z opiniami i zaleceniami wydanymi przez te komisje.
Kto jest za?
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał od głosu?
I wyświetlamy wyniki.
24 senatorów głosowało za, 59 - przeciw, 3 wstrzymało się od głosu. (Głosowanie nr 25)
Poprawka nie została przyjęta.
Ktoś tutaj ćwiczy mój refleks.
Poprawka trzydziesta szósta ma na celu usunięcie nadzoru ministra właściwego do spraw nauki nad Krajową Komisją Etyczną oraz lokalnymi komisjami etycznymi.
Kto jest za?
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał od głosu?
Dziękuję.
18 senatorów głosowało za, 66 - przeciw, 2 wstrzymało się od głosu. (Głosowanie nr 26)
Poprawka nie została przyjęta.
Poprawka trzydziesta siódma ma na celu ograniczenie nadzoru ministra właściwego do spraw nauki nad Krajową Komisją Etyczną oraz lokalnymi komisjami etycznymi do nadzoru organizacyjnego.
Kto jest za?
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał od głosu?
Wyświetlamy wyniki.
18 senatorów głosowało za, 65 - przeciw, 3 wstrzymało się od głosu. (Głosowanie nr 27)
Poprawka została odrzucona.
Poprawka trzydziesta ósma wprowadza niezależność Krajowej Komisji Etycznej oraz lokalnych komisji etycznych w zakresie wydawania opinii od organów administracji publicznej i jednostek doświadczalnych.
Kto jest za?
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał od głosu?
Dziękuję. Wyświetlamy wyniki.
Oddano 86 głosów, wszystkie za. (Głosowanie nr 28)
Poprawka trzydziesta dziewiąta uściśla przepis dotyczący kosztów funkcjonowania Krajowej Komisji Etycznej oraz lokalnych komisji w zakresie dotyczącym podstaw wynagradzania członków komisji.
Kto jest za?
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał od głosu?
Dziękuję.
Oddano 86 głosów, wszystkie za. (Głosowanie nr 29)
Poprawka czterdziesta uściśla zakres ustawowej delegacji o konieczność uwzględnienia walorów etycznych kandydatów na członków komisji krajowej i lokalnych komisji etycznych przy określaniu sposobu powoływania tych komisji.
Kto jest za?
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał od głosu?
Dziękuję.
81 senatorów głosowało za, 1 - przeciw, 3 wstrzymało się od głosu. (Głosowanie nr 30)
Czterdziesta pierwsza dodaje przepis wprowadzający uprawnienie dla właściwych ministrów do wydania aktu wykonawczego określającego tryb współdziałania komisji etycznych z komisją weterynaryjną.
Kto jest za?
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał od głosu?
Dziękuję.
23 senatorów głosowało za, 62 - przeciw, 1 wstrzymał się od głosu. (Głosowanie nr 31)
Poprawka czterdziesta druga ma na celu obniżenie wymaganej liczby członków lokalnej komisji etycznej, na wniosek których może być przekazana Krajowej Komisji Etycznej pozytywna opinia tej komisji o projekcie doświadczenia.
Kto jest za?
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał od głosu?
Dziękuję.
84 senatorów głosowało za, 1 - przeciw, 1 wstrzymał się od głosu. (Głosowanie nr 32)
Poprawka czterdziesta czwarta zmierza do tego, by Inspekcja Weterynaryjna sprawowała nadzór nad przestrzeganiem wszystkich przepisów ustawy, w tym również nad przeprowadzaniem doświadczeń.
Kto jest za?
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał od głosu?
Dziękuję.
18 senatorów głosowało za, 62 - przeciw, 5 wstrzymało się od głosu. (Głosowanie nr 33)
Poprawka nie została przyjęta.
W związku z tym przystępujemy do głosowania nad poprawką czterdziestą piątą, która zmierza do rozszerzenia nadzoru Inspekcji Weterynaryjnej o nadzór nad przestrzeganiem przepisów ustawy w zakresie przeprowadzanych doświadczeń.
Kto jest za?
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał od głosu?
Wyświetlamy wynik głosowania.
27 senatorów głosowało za, 58 - przeciw. (Głosowanie nr 34)
Poprawka została odrzucona.
Poprawka czterdziesta szósta dodaje przepis ustanawiający podstawę do współpracy Inspekcji Weterynaryjnej z Krajową Komisją Etyczną oraz lokalnymi komisjami etycznymi w zakresie nadzoru nad przestrzeganiem przepisów tej ustawy.
Kto jest za?
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał od głosu?
Dziękuję.
Oddano 86 głosów, wszystkie za. (Głosowanie nr 35)
Poprawka czterdziesta siódma doprecyzowuje przepis.
Kto jest za?
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał od głosu?
Dziękuję.
83 senatorów głosowało za, 2 wstrzymało się od głosu. (Głosowanie nr 36)
Poprawka przyjęta.
Poprawka czterdziesta ósma wprowadza obowiązek korzystania przez pracowników Inspekcji Weterynaryjnej z opinii komisji etycznych.
Kto jest za?
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał od głosu?
Dziękuję.
19 senatorów głosowało za, 63 - przeciw, 3 wstrzymało się od głosu. (Głosowanie nr 37)
Poprawka nie została przyjęta.
Poprawka pięćdziesiąta pierwsza rozszerza zakres kompetencji członków komisji etycznych o możliwość uczestniczenia wraz z pracownikiem Inspekcji Weterynaryjnej w czynnościach kontrolnych.
Kto jest za?
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał od głosu?
Dziękuję. Wyświetlamy wyniki.
23 senatorów głosowało za, 62 - przeciw, 1 wstrzymał się od głosu. (Głosowanie nr 38)
Poprawka została odrzucona.
Poprawka pięćdziesiąta druga daje podstawę Inspekcji Weterynaryjnej do współdziałania w zakresie sprawowanego nadzoru z organizacjami społecznymi, których statutowym celem jest ochrona zwierząt.
Kto jest za?
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał od głosu?
Dziękuję.
82 senatorów głosowało za, 1 - przeciw, 2 wstrzymało się od głosu. (Głosowanie nr 39)
Poprawka została przyjęta.
Poprawka pięćdziesiąta trzecia zmienia czyn karalny z wykroczenia na przestępstwo.
Kto jest za?
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał od głosu?
(Głosy z sali: Kto śpi?)
Śpi senator w okularach. O, już się obudził.
Proszę o wyświetlenie wyników.
79 senatorów głosowało za, 7 wstrzymało się od głosu. (Głosowanie nr 40)
Poprawka została przyjęta.
Poprawka pięćdziesiąta czwarta zmienia czyn karalny z wykroczenia na przestępstwo.
Kto jest za?
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał od głosu?
Dziękuję.
80 senatorów głosowało za, 2 - przeciw, 3 wstrzymało się od głosu. (Głosowanie nr 41)
Poprawka pięćdziesiąta piąta zmienia czyn karalny z wykroczenia na przestępstwo.
Kto jest za?
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał od głosu?
Dziękuję bardzo.
79 senatorów głosowało za, 4 - przeciw, 3 wstrzymało się od głosu. (Głosowanie nr 42)
Poprawka została przyjęta.
Poprawka pięćdziesiąta szósta zmienia czyn karalny z wykroczenia na przestępstwo.
Kto jest za?
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał od głosu?
Mam prośbę do senatora Rzemykowskiego, żeby nie mówił do siebie zbyt głośno, bo to rozprasza.
Dziękuję. Proszę o wyświetlenie wyników.
79 senatorów głosowało za, 6 - przeciw, 1 wstrzymał się od głosu. (Głosowanie nr 43)
Poprawka została przyjęta.
Poprawka pięćdziesiąta ósma dostosowuje przepis karny do terminologii kodeksu wykroczeń.
Kto jest za?
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał od głosu?
Dziękuję.
85 senatorów głosowało za, 1 wstrzymał się od głosu. (Głosowanie nr 44)
Poprawka została przyjęta.
I wreszcie poprawka pięćdziesiąta dziewiąta, która wydłuża termin wejścia w życie ustawy.
Kto jest za?
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał od głosu?
Dziękuję.
85 senatorów głosowało za, 1 - przeciw. (Głosowanie nr 45)
Poprawka została przyjęta.
W tej sytuacji przystępujemy do głosowania za przyjęciem ustawy w całości, wraz ze zmianami wynikającymi z przyjętych poprawek.
Kto jest za?
Kto jest przeciw?
Kto się wstrzymał od głosu?
Dziękuję.
80 senatorów głosowało za, 4 - przeciw, 2 wstrzymało się od głosu. (Głosowanie nr 46)
Mogę stwierdzić, że Senat podjął uchwałę w sprawie ustawy o doświadczeniach na zwierzętach.