Warszawa, 11 sierpnia 2005 roku

Pan
Longin Pastusiak
Marszałek Senatu
Rzeczypospolitej Polskiej

Szanowny Panie Marszałku,

W odpowiedzi na oświadczenie Pana Senatora Jerzego Suchańskiego, znak: BPS/DSK-043-345/05, w sprawie umorzenia przez spółkę Lubelski Węgiel "Bogdanka" S.A. zobowiązań Gminy Puchaczów, uprzejmie przekazuję poniższe informacje.

Gmina Puchaczów wystąpiła w dniu 12 lipca 2005 roku do Ministerstwa Skarbu Państwa o doprowadzenie do renegocjacji ugody zawartej pomiędzy Gminą Puchaczów, a spółką LW Bogdanka S.A. i umorzenia zobowiązań Gminy w stosunku do tej spółki.

W dniu 18 lipca br. MSP poinformowało Gminę Puchaczów, iż kwestie dotyczące gospodarczej działalności spółek akcyjnych leżą wyłącznie w gestii ich Zarządów, w tym wypadku Zarządu LW Bogdanka i w związku z tym przedmiotowa sprawa została przekazana, zgodnie z kompetencją do Zarządu kopalni.

Jednocześnie pragnę Pana Senatora poinformować, że LW Bogdanka S.A. nie jest państwową osobą prawną, Skarb Państwa posiada 96,81% akcji w kapitale zakładowym tego podmiotu. W związku z tym Minister Skarbu państwa nawet jako akcjonariusz większościowy LW Bogdanka nie ma prawnych podstaw do wkraczania w kompetencje Zarządu tego podmiotu.

Na koniec chciałbym przytoczyć kilka danych finansowych dotyczących wydatków ponoszonych na rzecz Gminy Puchaczów przez LW Bogdanka S.A. - od 2003 roku z tytułu opłat eksploatacyjnych spółka poniosła koszty w wysokości 3 168 611,35 zł natomiast z tytułu podatku od nieruchomości spółka zapłaciła na rzecz samorządu 12 166 633,90 zł.

Przedmiotowa ugoda pomiędzy Gminą Puchaczów, a LW Bogdanka S.A. dotyczyła restrukturyzacji zadłużenia Gminy z tytułu nadpłaty przez kopalnię podatku od nieruchomości i spowodowała zmniejszenie zobowiązań Gminy z tytułu nadpłaty podatku o kwotę 3.161 tys. zł, zaniechanie naliczania dalszych odsetek za opóźnienia w spłacie wierzytelności głównej oraz spłatę pozostałej kwoty zobowiązań przy uwzględnieniu sytuacji finansowej Gminy.

Przekazując powyższe informacje, uprzejmie proszę Pana Marszałka o przyjęcie ich do akceptującej wiadomości.

Z poważaniem

MINISTER SKARBU PAŃSTWA

z up. SEKRETARZ STANU

Stanisław Speczik

Warszawa, 2005-08-11

Pan
Longin Pastusiak
Marszałek Senatu
Rzeczypospolitej Polskiej

Szanowny Panie Marszałku,

W związku z oświadczeniem Pana Senatora Ryszarda Matusiaka, złożonego wspólnie z innymi Senatorami podczas 79 posiedzenia Senatu Rzeczypospolitej Polskiej w sprawie niepublicznych samodzielnych zakładów opieki zdrowotnej, przekazuję wyjaśnienia w tej kwestii.

Zgłoszone w oświadczeniu problemy dotyczą:

- zróżnicowania publicznych i niepublicznych zakładów opieki zdrowotnej pod względem prawa do korzystania ze zwolnienia z podatku dochodowego, na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (updop),

- pisma w sprawie interpretacji z zakresu zwolnień od podatku dochodowego na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 4 updop,

- kwestii stosowania jednolitych interpretacji prawa podatkowego przez podległe Ministrowi Finansów organy podatkowe i kontrolne,

- publikowania przez Ministra Finansów urzędowych interpretacji i umożliwienia zapoznania się z nimi obywatelom.

Na wstępie pragnę zauważyć, że adresatami zwolnienia podatkowego są wyłącznie podatnicy podatku dochodowego od osób prawnych, a podatnikami w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych są osoby prawne i jednostki organizacyjne nie mające osobowości prawnej (art. 1 updop).

Ustawa o zakładach opieki zdrowotnej (ustawa o zoz) definiuje zakład opieki zdrowotnej jako wyodrębniony organizacyjnie zespół osób i środków majątkowych, utworzony i utrzymywany w celu udzielania świadczeń zdrowotnych i promocji zdrowia (art. 1 ust. 1 ustawy o zoz). Zakład opieki zdrowotnej może być odrębną jednostką organizacyjną, częścią innej jednostki organizacyjnej lub jednostką organizacyjną podległą innej jednostce organizacyjnej (art. 2 ust. 2 ustawy o zoz).

Przyznane przez ustawodawcę wyodrębnienie dotyczy wyłącznie organizacji zakładu opieki zdrowotnej, a nie wyodrębnienia prawnego, które przesądza o jego samodzielności. Zgodnie z ustawą o zakładach opieki zdrowotnej tylko samodzielne publiczne zakłady opieki zdrowotnej posiadają osobowość prawną. Ustawa ta nie daje natomiast przymiotu osobowości prawnej niepublicznemu zakładowi opieki zdrowotnej (art. 35b ust. 3 ustawy o zoz).

Niepubliczny zakład opieki zdrowotnej nie posiada osobowości prawnej i nie jest też niezależną od osoby założyciela (osoby prawnej, osoby fizycznej lub spółki tych osób) jednostką organizacyjną nie mającą osobowości prawnej, która funkcjonuje samodzielnie w obrocie prawnym.

Oznacza to, że niepubliczny zakład opieki zdrowotnej nie może być uznany za podatnika podatku dochodowego od osób prawnych, w rozumieniu art. 1 updop. Takiemu zakładowi nie przysługuje zwolnienie od podatku dochodowego, na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 4 updop. Ze wspomnianego zwolnienia może natomiast skorzystać założyciel niepublicznego zakładu, ale tylko ten, który nie jest przedsiębiorstwem państwowym, spółdzielnią lub spółką, o ile spełnia warunki określone w tym przepisie (art. 17 ust. 1c pkt 1 updop). Mogą również z niego skorzystać spółki, o których mowa w art. 74 ustawy o jednostkach badawczo-rozwojowych (art. 17 ust. 1c pkt 1 updop).

Ustawodawca poprzez taki zapis, wyłączając ze zwolnienia od podatku dochodowego spółki kapitałowe, pozbawił je jako założycieli niepublicznych zakładów opieki zdrowotnej prawa do zwolnienia, przysługującego podatnikom z tytułu prowadzenia działalności statutowej, polegającej na ochronie zdrowia i pomocy społecznej.

Niepubliczny zakład opieki zdrowotnej, którego założycielem jest spółka kapitałowa jest tylko wyodrębnioną organizacyjnie formą działalności tej spółki, która go utworzyła. Wszystkie wymienione wyżej uprawnienia przysługują jedynie posiadającym osobowość prawną samodzielnym publicznym zakładom opieki zdrowotnej.

Odnosząc się do informacji w sprawie pisma Ministerstwa Finansów z dnia 12 września 2001 r., znak: PB3/843/8214-108/AS/01 uprzejmie wyjaśniam, że pismo to nie stanowi urzędowej interpretacji Ministra Finansów, w rozumieniu przepisów Ordynacji podatkowej. Zgodnie, bowiem z art. 14 § 2 Ordynacji podatkowej interpretacjami Ministra Finansów są wyjaśnienia treści obowiązującego prawa podatkowego, kierowane do organów podatkowych i organów kontroli skarbowej, dotyczące problemów prawa podatkowego, ogłaszane w Dzienniku Urzędowym Ministra Finansów.

Jednocześnie chciałbym wyjaśnić, iż wyjaśnienia zawarte w tym piśmie nie dotyczą niepublicznych zakładów opieki zdrowotnej, lecz niepublicznych szkół i placówek oświatowych utworzonych przez osoby prawne, które działają na podstawie ustawy o systemie oświaty. Z przepisów ustawy o systemie oświaty jednoznacznie wynika, że zarówno publiczne, jak i niepubliczne szkoły oraz placówki oświatowe oraz prowadzące je organy są zwolnione z podatków (art. 81 i art. 90 ust. 7). W przepisach ustawy o zakładach opieki zdrowotnej, w stosunku do niepublicznych zakładów opieki zdrowotnej i ich założycieli, taka regulacja natomiast nie występuje.

Również w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych przewidziane są zwolnienia od podatku dochodowego dla publicznych i niepublicznych szkół oraz prowadzących je założycieli (art. 17 ust. 1 pkt 4 i pkt 7 updop).

Nie można zatem wyjaśnień zawartych we wspomnianym piśmie, dotyczących konkretnego stanu faktycznego i prawnego związanego ze zwolnieniem od podatku dochodowego niepublicznych szkół prowadzonych przez stowarzyszenie oświatowe automatycznie stosować do niepublicznych zakładów opieki zdrowotnej, ponieważ inny jest charakter przyznanych przez ustawodawcę zwolnień od podatku dla szkół niż dla zakładów opieki zdrowotnej.

Jeśli chodzi o pozostałe kwestie poruszone w oświadczeniu uprzejmie informuję, że zgodnie z przepisami Ordynacji podatkowej stosownie do swojej właściwości naczelnik urzędu skarbowego, na pisemny wniosek podatnika, ma obowiązek udzielić pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w jego indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym.

Udzielenie interpretacji dotyczącej problemów z zakresu prawa podatkowego następuje w drodze postępowania, na które przysługuje zażalenie (art. 14a ust. § 1 i 4 Ordynacji podatkowej). Interpretacja jest wiążąca dla organów podatkowych i organów kontroli skarbowej, właściwych dla wnioskodawcy i może zostać zmieniona albo uchylona wyłącznie w drodze decyzji (art. 14b § 2 Ordynacji podatkowej). Izb skarbowa ma obowiązek zamieszczania na stronie internetowej postanowienia oraz decyzji dotyczącej interpretacji, bez podania danych identyfikujących podatnika (art. 14b § 7 Ordynacji podatkowej).

W kwestii jednolitego stosowania prawa podatkowego przez organy podatkowe oraz organy kontroli skarbowej uprzejmie wyjaśniam, że Minister Finansów sprawując ogólny nadzór w sprawach podatkowych dokonuje jego interpretacji, przy uwzględnieniu orzecznictwa sądów oraz Trybunału Konstytucyjnego lub Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości (art. 14 § 1 pkt 1 i 2 Ordynacji podatkowej).

Przepisy ordynacji podatkowej zobowiązują Ministra Finansów do ogłaszania interpretacji obowiązującego prawa podatkowego, które są kierowane do organów podatkowych i organów kontroli skarbowej w powszechnie dostępnym Dzienniku Urzędowym Ministra Finansów.

Opublikowanie interpretacji prawa podatkowego w Dzienniku Urzędowym Ministra Finansów umożliwia zapoznanie się z ich treścią każdemu obywatelowi zainteresowanemu tymi problemami. Ponadto, wspomniane interpretacje Ministra Finansów zamieszczane są także na stronie internetowej Ministerstwa Finansów.

W sprawie podjęcia przez Ministra Finansów środków mających na celu niekwestionowanie przez kontrolę skarbową przyjętych wcześniej przez urząd skarbowy interpretacji uprzejmie wyjaśniam, że każdy z tych urzędów powołany został do realizacji odmiennych zadań na mocy odrębnych przepisów ustawowych (tj. ustawy o kontroli skarbowej lub ustawy o urzędach i izbach skarbowych).

Jednocześnie chciałbym wyjaśnić, iż nie posiadam Aktualnie informacji w sprawie występujących rozbieżności pomiędzy interpretacjami udzielanymi przez podległe organy w kwestii opodatkowania niepublicznych zakładów opieki zdrowotnej. W tej sytuacji uważam, że nie ma potrzeby do "wydania oficjalnej interpretacji" przez Ministra Finansów dotyczącej stosowania przepisów ustaw podatkowych przez niepubliczne zakłady opieki zdrowotnej oraz opublikowania jej w Dzienniku Urzędowym Ministra Finansów.

Chciałbym też zwrócić uwagę na fakt, że zgodnie z orzeczeniem Trybunału Konstytucyjnego z dnia 11 maja 2004 r., sygn. K 4/03, interpretacja przepisów prawa podatkowego przez Ministra Finansów nie wiąże organów podatkowych.

Z poważaniem

Z upoważnienia Ministra Finansów

PODSEKRETARZ STANU

Jarosław Neneman

Warszawa, dnia 11 sierpnia 2005 roku

Pan
Longin Pastusiak
Marszałek Senatu
Rzeczypospolitej Polskiej

Szanowny Panie Marszałku,

W związku z oświadczeniem złożonym przez Pana Wiesława Pietrzaka Senatora RP podczas 86 posiedzenia Senatu RP w dniu 22 lipca 2005 roku dotyczącym pobranej przez Skarb Państwa dywidendy od spółki Fabryka Sklejka-Pisz S.A. uprzejmie informuję Pana Marszałka, że powyższa sprawa była wyjaśniana Panu Senatorowi w piśmie Pana Stanisława Speczika Sekretarza Stanu w MSP z dnia 4 lipca 2005 roku (znak MSP/DNWI/4418/05).

W uzupełnieniu tego pisma pragnę dodatkowo poinformować, że Skarb Państwa dwa lata temu pobrał dywidendę na poziomie 5% zysku netto, zaś rok temu na poziomie 15% zysku netto. Rok obecny jest wyjątkowy ze względu na planowaną prywatyzację Spółki, po której Skarb Państwa zapewne utraci kontrolę nad Spółką. Zasilenie budżetu państwa z dywidendy z zysku za rok 2004 stanowi zatem premię inwestycyjną pobieraną przed prywatyzacją Spółki.

Warte podkreślenia jest to, że w podziale zysku nie zostały zmniejszone, wnioskowane przez Zarząd Spółki, kwoty przeznaczone na nagrody dla pracowników.

Ponieważ Spółka będzie prywatyzowana za pośrednictwem Warszawskiej Giełdy Papierów Wartościowych, w przypadku potrzeb inwestycyjnych nie znajdujących pokrycia w wypracowanych przez Spółkę środkach własnych. Spółka będzie miała możliwość pozyskania środków na inwestycje z rynku kapitałowego.

Z poważaniem

MINISTER SKARBU PAŃSTWA

z up. SEKRETATRZ STANU

Stanisław Speczik

Warszawa, 2005-08-12

Pan
Longin Pastusiak
Marszałek Senatu
Rzeczypospolitej Polskiej

Wielce Szanowny Panie Marszałku,

W odpowiedzi na oświadczenie złożone przez Panią Senator Annę Kurską, podczas 85 posiedzenia Senatu w dniu 15 lipca 2005 r. przesłane przy piśmie z 19 lipca 2005 r. (BPS/DSK-043-350/05) w sprawie objęcia refundacją leku Velcade, stosowanego w leczeniu szpiczaka mnogiego, uprzejmie proszę o przyjęcie następujących informacji.

Zasady i tryb dopuszczania do obrotu produktów leczniczych z uwzględnieniem w szczególności wymagań dotyczących jakości, skuteczności i bezpieczeństwa ich stosowania, określa ustawa z dnia 6 września 2001 roku Prawo farmaceutyczne (Dz.U. nr 53, poz. 553). Zgodnie z art. 8 ust. 1 postępowanie w sprawie dopuszczenia do obrotu produktu leczniczego prowadzi Urząd Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych. Decyzję o wydaniu pozwolenia podejmuje Minister Zdrowia na podstawie raportu Prezesa Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych, zawierającego ocenę produktu leczniczego dopuszczonego do obrotu. W myśl art. 7 ust. 1 przedmiotowej ustawy, podmiot odpowiedzialny składa do ministra właściwego do spraw zdrowia, za pośrednictwem Prezesa Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych, wniosek o wydanie pozwolenia na dopuszczenie produktu leczniczego do obrotu.

Preparat Velcade (Bortezomil) został zarejestrowany w procedurze centralnej i zgodnie z art. 3 ust. 2 ustawy Prawo farmaceutyczne może być opuszczony do obrotu na terytorium RP, jednakże nie jest on obecnie refundowany.

Dostęp ludności do leków refundowanych określa ustawa z dnia 27 sierpnia o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych. Zgodnie z przepisami, Narodowy Fundusz Zdrowia refunduje leki wpisane do Rejestru Produktów Leczniczych Dopuszczonych do Obrotu na Terytorium RP, na zasadach określonych przepisami wymienionej ustawy.

Decyzje dotyczące ustalania wykazów leków refundowanych są podejmowane przez Ministra Zdrowia na podstawie opinii specjalistów z poszczególnych dziedzin medycyny oraz zespołu do Spraw Gospodarki Lekami. W ostatnich latach, ze względu na bezpieczeństwo finansowe Narodowego Funduszu Zdrowia, na wykazy leków refundowanych wpisano leki posiadające swoje odpowiedniki na wykazach, przede wszystkim znacznie tańsze leki generyczne.

Obowiązujące obecnie przepisy, w tym art. 39 ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych, uprawniają wytwórcę lub importera leku do występowania do ministra właściwego do spraw zdrowia z wnioskiem o umieszczenie leków na wykazach leków refundowanych. Szczegółowy zakres informacji zawartych we wnioskach określił Minister Zdrowia rozporządzeniem z dnia 6 maja 2002 roku w sprawie szczegółowego zakresu informacji zawartych we wnioskach o umieszczenie leku lub wyrobu medycznego w wykazach, sposobu składnia wniosków oraz trybu ich rozpatrywania, oraz rozporządzeniem z dnia 17 maja 2002 roku w sprawie zakresu informacji i wniosków niezbędnych do ustalenia cen urzędowych na produkty lecznicze i wyroby medyczne, sposobu i terminów przedkładania informacji oraz trybu i terminów rozpatrywania wniosków i informacji. Wśród zamieszczonych informacji wniosek zawiera m. in. propozycje co do wysokości ceny po umieszczeniu leku na wykazie leków refundowanych.

Wniosek o objęcie refundacją leku Velcade wpłynął do Ministerstwa Zdrowia i zostanie rozpatrzony przez Zespół do Spraw Gospodarki Lekami, przy kolejnej nowelizacji wykazów leków refundowanych, uwzględniającej leki zawierające nowe cząsteczki.

Z upoważnienia

MINISTRA ZDROWIA

PODSEKRETARZ STANU

Janusz Opolski

Warszawa, 2005-08-12

Pan
Longin Pastusiak
Marszałek Senatu
Rzeczypospolitej Polskiej

Wielce Szanowny Panie Marszałku,

W związku z oświadczeniem złożonym przez Pana Janusza Lorenza, Senatora RP podczas 85 posiedzenia Senatu w dniu 15 lipca 2005 r. przesłanym przy piśmie z 19 lipca 2005 r. (BPS/DSK-043-351/05) w sprawie refundacji leków Thalidomid i Velcade, stosowanych w leczeniu osób chorych na szpiczaka mnogiego, uprzejmie informuję co następuje.

Regulacje prawne dotyczące dopuszczania do obrotu produktów leczniczych określ ustawa z dnia 6 września 2001 roku Prawo farmaceutyczne (Dz.U. nr 53, poz. 553). Zgodnie z art. 8 ust. 1, postępowanie w sprawie dopuszczenia do obrotu produktu leczniczego prowadzi Urząd Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych. Decyzję o wydaniu pozwolenia podejmuje Minister Zdrowia na podstawie raportu Prezesa Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych , Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych, zawierającego ocenę produktu leczniczego dopuszczonego do obrotu. W myśl art. 7 ust. 1 przedmiotowej ustawy, podmiot odpowiedzialny składa do ministra właściwego do spraw zdrowia, za pośrednictwem Prezesa Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych, wniosek o wydanie pozwolenia na dopuszczenie produktu leczniczego do obrotu.

Jak wynika z materiałów Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych, do chwili obecnej nie wpłynęły wnioski o dopuszczenie do obrotu produktów leczniczych Thalidomid i Velcade.

Odnośnie preparatu Thalidomid informuję, że nie wpłynął stosowny wniosek podmiotu odpowiedzialnego, w związku z tym preparat nie został dopuszczony do obrotu na terenie RP. Jednakże lek ten może być przedmiotem zapotrzebowania na sprowadzenie z zagranicy produktu leczniczego. Zgodnie z zapisem art. 4 ustawy Prawo farmaceutyczne, możliwe jest dopuszczenie do obrotu, bez konieczności uzyskania pozwolenia, produktów leczniczych, jeżeli ich zastosowanie jest niezbędne dla ratowania życia lub zdrowia pacjenta, pod warunkiem, że dany produkt leczniczy jest dopuszczony do obrotu w kraju, z którego jest sprowadzany i posiada aktualne pozwolenie na dopuszczenie do obrotu. Szczegółowe uregulowania tej kwestii znajdują się w rozporządzeniu Ministra Zdrowia z dnia 18 kwietnia 2005 roku w sprawie sprowadzania z zagranicy produktów leczniczych nieposiadających pozwolenia na dopuszczenie do obrotu, niezbędnych dla ratowania życia lub zdrowia pacjenta (Dz.U. nr 70, poz. 636).

Podstawą sprowadzenia produktu leczniczego z zagranicy jest zapotrzebowanie szpitala lub lekarza prowadzącego leczenie poza szpitalem, potwierdzone przez konsultanta z danej dziedziny medycyny. Po potwierdzeniu przez konsultanta wystawiający zapotrzebowanie kieruje je do ministra właściwego do spraw zdrowia, celem uzyskania potwierdzenia, że dany produkt spełnia warunki, o których wyżej mowa. Kwestie refundacji leków sprowadzonych z zagranicy reguluje ustawa z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (Dz.U. Nr 210, poz. 2135). Koszt leczenia pacjenta przyjętego do szpitala pokrywa szpital - zgodnie z treścią art. 35 wymienionej ustawy, natomiast w przypadku leczenia poza szpitalem, w myśl art. 36 ust. 4 wymienionej ustawy, produkty leczenia mogą być wydawane po wniesieniu opłaty ryczałtowej, pod warunkiem, że konieczność ich refundacji zostanie potwierdzona przez Prezesa Narodowego Funduszu Zdrowia.

Odnośnie leku Velcade uprzejmie informuję, że lek ten został zarejestrowany w procedurze centralnej i zgodnie z art. 3 ust. 2 ustawy Prawo farmaceutyczne może być dopuszczony do obrotu na terytorium RP, jednakże preparat ten nie jest obecnie refundowany.

Dostęp ludności do leków refundowanych określa ustawa z dnia 27 sierpnia o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych. Zgodnie z przepisami, Narodowy Fundusz Zdrowia refunduje leki wpisane do Rejestru Produktów Leczniczych dopuszczonych do Obrotu na Terytorium RP, na zasadach określonych przepisami wymienionej ustawy.

Decyzje dotyczące ustalania wykazów leków refundowanych są podejmowane przez Ministra Zdrowia na podstawie opinii specjalistów z poszczególnych dziedzin medycyny oraz Zespołu do Spraw Gospodarki Lekami. W ostatnich latach, ze względu na bezpieczeństwo finansowe Narodowego Funduszu Zdrowia, na wykazy leków refundowanych wpisano leki posiadające swoje odpowiedniki na wykazach, przede wszystkim znacznie tańsze leki generyczne.

Obowiązujące obecnie przepisy, w tym art. 39 ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych, uprawniają wytwórcę lub importera leku do występowania do ministra właściwego do spraw zdrowia z wnioskiem o umieszczenie leków na wykazach leków refundowanych. Szczegółowy zakres informacji zawartych we wnioskach określił Minister Zdrowia rozporządzeniem z dnia 6 maja 2002 roku w sprawie szczegółowego zakresu informacji zawartych we wnioskach o umieszczenie leku lub wyrobu medycznego w wykazach, sposobu składania wniosków oraz trybu ich rozpatrywania, oraz rozporządzeniem z dnia 17 maja 2002 roku w sprawie zakresu informacji i wniosków niezbędnych do ustalenia cen urzędowych na produkty lecznicze i wyroby medyczne, sposobu i terminów przedkładania informacji oraz trybu i terminów rozpatrywana wniosków i informacji. Wśród zamieszczonych informacji wniosek zawiera m.in. propozycje co do wysokości ceny po umieszczeniu leku na wykazie leków refundowanych.

Wniosek o objęcie refundacją leku Valcade wpłynął do Ministerstwa Zdrowia i zostanie rozpatrzony przez Zespół do Spraw Gospodarki Lekami, przy kolejnej nowelizacji wykazów leków refundowanych, uwzględniającej leki zawierające nowe cząsteczki.

Z upoważnienia

MINISTRA ZDROWIA

PODSEKRETARZ STANU

Janusz Opolski

Warszawa, dnia 12 sierpnia 2005 r.

Pan
Kazimierz Kutz
Marszałek Senatu
Rzeczypospolitej Polskiej

Szanowny Panie Marszałku,

W odpowiedzi na pismo z dnia 21 czerwca br., znak: BPS/DSK-043-285/05, w sprawie oświadczenia złożonego przez senatora Wojciecha Saługę podczas 83 posiedzenia Senatu RP w dniu 16 czerwca 2005 roku wyjaśniam co następuje:

Stosownie do art. 23 ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 roku o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie (Dz.U. Nr 96, poz. 873, ze zm.), organizacja pożytku publicznego ma obowiązek sporządzania i podawania do publicznej wiadomości sprawozdania merytorycznego ze swojej działalności (ust. 1) oraz obowiązek sporządzania i ogłaszania rocznego sprawozdania finansowego (ust. 2), z zastrzeżeniem odrębnych przepisów.

Przepisami odrębnymi, w przypadku sprawozdania merytorycznego, są przepisy ustawy z dnia 6 kwietnia 1984 r. ustawa o fundacjach (Dz.U. z 1991 r. Nr 46. poz. 203 ze zm.) wraz z rozporządzeniem Ministra Sprawiedliwości z dnia 8 maja 2001 r. w sprawie ramowego zakresu sprawozdania z działalności fundacji (Dz.U. Nr 50. poz. 529).

Natomiast w przypadku sprawozdania finansowego, przepisami odrębnymi są przepisy ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz.U. z 2002 r. Nr 76, poz. 694).

W przypadku organizacji pożytku publicznego właściwym organem, któremu należy przekazać sprawozdanie, zgodnie z art. 23 ust. 4 ustawy o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie jest minister właściwy do spraw zabezpieczenia społecznego, którym obecnie jest Minister Polityki Społecznej.

W związku z szeregiem wystąpień organizacji pożytku publicznego do Ministerstwa Polityki Społecznej dotyczących realizacji obowiązku podawania sprawozdań finansowych do publicznej wiadomości oraz ponoszenia kosztów związanych z ogłaszaniem ich w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski B", w dniu 6 lipca 2005 odbyło się spotkanie przedstawicieli Kancelarii Prezesa Rady Ministrów, Ministerstwa Finansów, Ministerstwa Polityki Społecznej oraz Centrum Obsługi KPRM. W wyniku powziętych na spotkaniu ustaleń organizacje pożytku publicznego, które nie prowadzą działalności gospodarczej, będą mogły ogłaszać sprawozdania finansowe na oficjalnych stronach internetowych Ministerstwa Polityki Społecznej w części tematycznej "Organizacje pozarządowe", a nie w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski B".

Przyjęte rozwiązanie zapewni realizację zasady transparentności finansów organizacji pożytku publicznego rozwiązując jednocześnie problem kosztów ogłaszania rocznych sprawozdań finansowych tych organizacji.

W chwili obecnej Ministerstwo Polityki Społecznej pracuje nad opracowaniem systemu informatycznego, który umożliwiłby organizacjom pożytku publicznego umieszczenie sprawozdań na stronie serwisu informacyjnego Ministerstwa Polityki Społecznej. Możliwość umieszczenia sprawozdania na stronie www.pozytek.gov.pl zastępuje w ten sposób obowiązek przesłania sprawozdania do publikacji w Monitorze Polskim B, który wynikał z obowiązującej dotychczas interpretacji art. 23 ust. 2 ustawy o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie. W najbliższym czasie, po rozwiązaniu technicznej strony zagadnienia, Departament Pożytku Publicznego poinformuje organizacje pożytku publicznego za pośrednictwem strony internetowej o dokładnym sposobie realizacji tego obowiązku.

Jednocześnie pragniemy podkreślić, że w oczywistych względów nie będą wyciągane negatywne konsekwencje wobec organizacji pożytku publicznego z powodu nieogłoszenia sprawozdania finansowego w ustawowym terminie w 2005 roku.

Z poważaniem

MINISTER

z up.

Cezary Miżejewski

SEKRETARZ STANU

Warszawa, sierpnia 2005 r.

Ryszard Jarzembowski
Wicemarszałek Senatu
Rzeczypospolitej Polskiej
ul. Wiejska 6
00-902 Warszawa

Szanowny Panie Marszałku,

W odpowiedzi na pismo Pana Marszałka, znak: BPS/OSK-043-353/05, w sprawie tekstu oświadczenia złożonego przez Pana Senatora Sławomira Izdebskiego, dotyczącego prośby społecznemu Komitetu - "Pomóż Asi", poinformowałem, pismem z dnia 27 lipca, Pana Senatora Sławomira Izdebskiego o priorytetowym zajęciu się problemem.

W związku z brakiem opinii lekarskiej co do stanu zdrowia Pani Joanny M. i wskazań medycznych, potwierdzających jako jedyną i konieczną metodę terapeutyczną - wszczepienie stymulatora mózgu, wystąpiliśmy do Pani Danuty M., matki zainteresowanej, o dostarczenie historii choroby i bieżącej ekspertyzy medycznej lekarza neurologa.

Po otrzymaniu wyżej wymienionej dokumentacji sprawę przekażemy do oceny Konsultanta Krajowego w Dziedzinie Neurochirurgii dla potwierdzenia lub wykluczenia tej metody terapeutycznej. Jest to ustalona procedura postępowania w przypadkach terapii niejednoznacznej w ocenie medycznej skuteczności metody. O sposobie rozwiązania problemu Pani Joanny M. poinformuję Pana Marszałka natychmiast po uzyskaniu opinii Konsultanta Krajowego w Dziedzinie Neurochirurgii.

Z poważaniem

PREZES

Narodowego Funduszu Zdrowia

Jerzy Miller

Warszawa, dnia 16 sierpnia 2005 r.

Pan
Ryszard Jarzembowski
Wicemarszałek Senatu
Rzeczypospolitej Polskiej

Szanowny Panie Marszałku,

W związku z przekazanym przez Pana Marszałka przy piśmie znak: BPS/DSK-0430351/05 z dnia 16 lipca 2005 r. oświadczeniem złożonym przez pana Senatora Krzysztofa Jurgiela - przedstawiam w załączeniu informację o sytuacji na rynku zbóż oraz o działaniach podjętych w celu wsparcia gospodarstw dotkniętych suszą.

Z wyrazami szacunku

J. Jerzy Pilarczyk

Warszawa, 2005-08-16

Pani
Jolanta Danielak
Marszałek Senatu
Rzeczypospolitej Polskiej

Szanowna Pani Marszałek,

Zakończenie procesu rozpatrywania wniosków i podziału środków planowane jest na 22 sierpnia br. Listę zakładów wraz z wysokością przyznanej dotacji Ministerstwo Zdrowia opublikuje na internetowej stronie ministerstwa.

Z poważaniem

SEKRETARZ STANU

w MINISTERSTWIE ZDROWIA

Zbigniew Podraza

Warszawa, dnia 16 sierpnia 2005 r.

Pan
Longin Pastusiak
Marszałek Senatu
Rzeczypospolitej Polskiej

Szanowny Panie Marszałku!

W odpowiedzi na pismo z dnia 29 lipca 2005 r. (ozn. BPS/DSK-043-376/05) w sprawie oświadczenia złożonego przez Panią Senator Marię Szyszkowską na 86. posiedzeniu Senatu w dniu 22 lipca 2005 r., dotyczącego lokalizacji nowych cmentarzy, uprzejmie informuję:

1. Zgodnie z ustawą z dnia 31 stycznia 1959 r. o cmentarzach i chowaniu zmarłych¹ zakładanie i rozszerzanie cmentarzy komunalnych należy do zadań własnych gminy. Decyzje w tej kwestii podejmuje właściwa rada gminy, po uzyskaniu zgody właściwego inspektora sanitarnego. W przypadku cmentarzy wyznaniowych decyzja o założeniu lub rozszerzeniu cmentarza należy do właściwych władz kościelnych, po uzyskaniu zgody inspektora sanitarnego. W myśl art. 3 powołanej ustawy cmentarze mogą być zakładane i rozszerzane na terenach określonych w miejscowych planach zagospodarowania przestrzennego.

2. Szczegółowe warunki jakie powinna spełniać lokalizacja cmentarzy zostały określone w rozporządzeniu Ministra Gospodarki Komunalnej z dnia 25 sierpnia 1959 r. w sprawie określenia, jakie tereny pod względem sanitarnym są odpowiednie na cmentarze² wydanym na podstawie art. 5 ww. ustawy.

3. W myśl § 7 ww. rozporządzenia przepisów rozporządzenia nie stosuje się do cmentarzy już istniejących, jeżeli ich zastosowanie uniemożliwiałoby korzystanie z cmentarza, a właściwy powiatowy (miejski, dzielnicowy) inspektor sanitarny nie sprzeciwia się dalszemu korzystaniu z tego cmentarza.

4. Na podstawie art. 21 ustawy o cmentarzach i chowaniu zmarłych nadzór nad przestrzeganiem przepisów niniejszej ustawy oraz przepisów wykonawczych do ustawy sprawują starostowie, wójtowie, burmistrzowie (prezydenci miast) oraz właściwi miejscowo inspektorzy sanitarni. Zaś ogólny nadzór nad sprawami objętymi niniejszą ustawą sprawują według właściwości ministrowie właściwi: do spraw gospodarki przestrzennej i mieszkaniowej i do spraw zdrowia.

Stosownie do art. 2 ust. 2 w związku z art. 5 ust. 2 ustawy z dnia 23 grudnia 1994 r. o najwyższej Izbie Kontroli³, NIK może fakultatywnie przeprowadzać kontrole działalności samorządu terytorialnego pod względem legalności, rzetelności i gospodarności z wyłączeniem kryterium celowości, natomiast zgodnie z ustawą z dnia 14 marca 1985 r. o Państwowej Inspekcji Sanitarnej⁴ organem właściwym do badania przestrzegania przepisów w zakresie higieny środowiska i ochrony zdrowia ludzkiego jest właściwy powiatowy inspektor sanitarny.

Warszawa, dnia 17 sierpnia 2005 r.

Szanowny Pan
Longin Pastusiak
Marszałek Senatu
Rzeczypospolitej Polskiej

Szanowny Panie Marszałku!

W związku ze złożonym przez Senatora Rzeczypospolitej Polskiej Pana Prof. Stanisława Nicieję, na 86. posiedzeniu Senatu w dniu 22 lipca 2005 r. oświadczeniem w sprawie hamowania przez urzędników Urzędu Miejskiego w Opolu działań na rzecz ratowania zabytków, umożliwiających uratowanie rzeźby przedstawiającej św. Krzysztofa dłuta Carla Kerna, uprzejmie proszę o przyjęcie poniższych wyjaśnień.

Generalny Konserwator Zabytków, wykonujący działania w zakresie ochrony zabytków w imieniu ministra właściwego do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego, sprawuje nadzór nad działalnością organów ochrony zabytków.

Stosownie do przepisu art. 19 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. kodeks postępowania administracyjnego (Dz.U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071 ze zm.), organy administracji publicznej przestrzegają z urzędu swojej właściwości rzeczowej i miejscowej. Właściwość rzeczowa organu administracji publicznej ustala się według przepisów o zakresie jego działania.

Przepis art. 90 ustawy z dnia 23 lipca 2003 r. o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami (Dz.U. Nr 162, poz. 1568 ze zm.), w którym określone zostały zadania Generalnego Konserwatora Zabytków nie wskazuje na kompetencje do dokonania oceny działalności pracowników Urzędu Miejskiego w Opolu.

Oświadczenie Senatora Rzeczypospolitej Polskiej Prof. Stanisława Niciei winno być zatem skierowane do Prezydenta Miasta Opola.

Pozwalam sobie wyrazić nadzieję, że przedstawione wyżej wyjaśnienia przyjmie Pan marszałek do akceptującej wiadomości.

z up. MINISTRA KULTURY

Ryszard Mikliński

Warszawa, dnia 17.08. 2005 r.

Pan
Longin Pastusiak
Marszałek Senatu
Rzeczypospolitej Polskiej

Szanowny Panie Marszałku,

W związku z nadesłaniem przy piśmie z dnia 29 lipca 2005 r. nr BPS/DSK-043-369/05 oświadczenia złożonego przez Pana Senatora Sławomira Izdebskiego na 86. posiedzeniu Senatu w dniu 22 lipca 2005 r., zawierającego między innymi pytanie, czy wobec wygłoszenia ewidentnych pomówień Prokurator Generalny wszczął postępowanie wobec Posła Zbigniewa Komorowskiego, zwracam się z uprzejmą prośbą o spowodowanie doprecyzowania przez Pana Senatora Sławomira Izdebskiego daty oraz miejsca i okoliczności dotyczących takiego zdarzenia, bowiem treść wymienionego oświadczenia, jak również lektura stenogramu z posiedzenia Senatu w dniu 22 lipca 2005 r. nie umożliwiają zajęcia stanowiska odnośnie kwestii podniesionych przez Pana Senatora, zwłaszcza, że ściganie przestępstwa pomówienia, określonego w art. 212 § 1 i 2 kk, w zasadzie odbywa się z oskarżenia prywatnego.

Z poważaniem

Karol Napierski

Warszawa, dnia 2005 SIE.17

Pan
Longin Pastusiak
Marszałek Senatu
Rzeczypospolitej Polskiej

Szanowny Panie Marszałku,

W odpowiedzi na oświadczenie złożone przez Pana Senatora Sławomira Izdebskiego podczas 85 posiedzenia Senatu RP w dniu 15 lipca 2005 r. w sprawie wyjaśnienia kwestii budowy gazociągu Północnego po dnie Bałtyku z pominięciem Polski i Litwy, skierowane pismem znak: BPS/DSK-043-341-05 z dnia 19 lipca br. przedstawiam następujące wyjaśnienia.

Rozstrzygnięcie kwestii budowy nowych gazociągów z obszaru Rosji na terytorium Unii Europejskiej ma dla Polski szczególne znaczenie. Polska opowiada się za stosowaniem obiektywnych kryteriów wyboru projektów, tj. przede wszystkim ich opłacalności gospodarczej, a więc wyboru projektu najbardziej efektywnego ekonomicznie, jak i pod względem zapewnienia bezpieczeństwa dostaw oraz budowy jednolitego rynku gazu ziemnego. Jednocześnie postrzegamy kwestię polityki energetycznej w regionie Bałtyku jako problem europejski, czemu dajemy wyraz angażując w nasze działania Komisję Europejską.

W kwietniu 2004 r. Polskie Górnictwo Naftowe i Gazownictwo S.A. złożyło do Komisji Europejskiej wniosek w sprawie współfinansowania z funduszy Unii Europejskiej studium wykonalności dla projektu pt. "Projekt Jamał II i Amber - techniczne, ekonomiczne i środowiskowe studium wykonalności przebiegu nowych gazociągów z Rosji do Unii Europejskiej". Na złożony wniosek poparcia udzielił Minister Gospodarki i Pracy.

W Interesie Polski i państw bałtyckich leży zatem prowadzenie aktywnej polityki na rzecz realizacji projektów lądowych, szczególnie chodzi tutaj o Jamał II / Amber. W celu realizacji tej polityki polski rząd podjął szereg działań dyplomatycznych. Polska cały czas aktywnie uczestniczy w pracach nad decyzją Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie wytycznych dla transeuropejskich sieci energetycznych. Najbardziej spektakularnym efektem tych działań jest wspólny list podpisany przez premierów Polski, Litwy i Łotwy do Przewodniczącego Jose Barroso z marca 2005 r., deklarujący polityczne poparcie dla wyboru tych projektów gazowych, których realizacja zwiększałaby w sposób istotny bezpieczeństwo energetyczne krajów członkowskich Wspólnoty w tym zwłaszcza Litwy i Łotwy, z uwzględnieniem potrzeb energetycznych Obwodu Kaliningradzkiego. Do projektów tych zaliczają się gazociągi Jamał II i Amber. W opinii premierów, uzyskanie poparcia Komisji Europejskiej dla ww. projektów zarówno w dialogu z krajami członkowskimi jak i Rosją pozwoliłoby, poprzez rozbudowę infrastruktury energetycznej krajów bałtyckich, na umocnienie bezpieczeństwa energetycznego Unii Europejskiej.

Ponadto miały miejsce spotkania Ministra Gospodarki i Pracy z Komisarzem ds. Energii Panem Andrisem Piebalgsem, podczas których ponawiany został polski wniosek o wpisanie projektu Jamał II na listę Quick Start Projects. Pan Komisarz Andris Piebalgs zapewnił o wadze jaką UE przywiązuje do budowy gazociągu Jamał-Europa, jak również wskazał, że ze względu na rosnące zapotrzebowanie UE na gaz, w długoterminowej perspektywie możliwa jest budowa obu gazociągów Jamał II i północnego.

Polska podtrzymuje swoje stanowisko, iż przebieg gazociągu przez kraje bałtyckie i Polskę ma przewagę w postaci istotnego zwiększenia bezpieczeństwa dostaw gazu dla całego regionu południowego wybrzeża Bałtyku w tym dla Litwy, Łotwy i Obwodu Kaliningrdzkiego, a także dla Polski; przyczyna się do zaktywizowania terenów gospodarczo zacofanych wzdłuż przebiegu gazociągu, co jest zgodne z polityką Unii Europejskiej. Najistotniejszym argumentem na rzecz gazociągu Amber, jest fakt, iż wspomniany projekt w większym stopniu uwzględnia interes wspólnotowy niż konkurencyjny projekt Gazociągu Północnego.

Rozpatrując powyższe zagadnienie w kontekście możliwości dywersyfikacji gazowych połączeń Polski z kierunku północnej Rosji oraz rozbudowy infrastruktury do transportu gazu ziemnego należy zaznaczyć, że decyzja o budowie Gazociągu Północnego po dnie Morza Bałtyckiego jest przede wszystkim decyzją biznesową zainteresowanych przedsiębiorstw, które mają prawo do podejmowania ryzyka realizacji dowolnej inwestycji. Unia Europejska nie może instytucjonalnie wpływać na decyzje inwestycyjne niezależnych przedsiębiorstw. Takie stanowisko nie wyklucza natomiast dyskusji o ekonomicznych i politycznych jej podstawach prowadzonej na szczeblu Komisji Europejskiej, Dialogu energetycznego UE - Rosja i administracji państwowych zainteresowanych państw.

Koszty budowy gazociągu podmorskiego są znacznie wyższe od kosztów budowy gazociągu lądowego i choć koszty eksploatacji nie obejmują opłat tranzytowych i pozwalają na uniknięcie kosztów pozyskania praw drogi (wykupu gruntu), niezbędne jest uzyskanie zezwoleń na przejście przez morskie strefy ekonomiczne odpowiednich państw. W związku z tym, że Morze Bałtyckie jest w całości podzielone na wyłączne strefy ekonomiczne poszczególnych państw nadbrzeżnych, planowany rurociąg będzie musiał przechodzić przez ich wyłączne strefy ekonomiczne, w tym polską wyłączną strefę ekonomiczną.

Zgodnie z polskim prawem, obce państwa korzystają w polskiej strefie ekonomicznej z wolności układania podmorskich rurociągów (art. 18 Ustawy o Obszarach Morskich). Układanie i utrzymywanie podmorskich rurociągów w polskiej wyłącznej strefie ekonomicznej jest dozwolone, jeżeli nie utrudnia wykonania praw Rzeczypospolitej Polskiej i pod warunkiem uzgodnienia lokalizacji oraz sposobów utrzymania z ministrem właściwym do spraw gospodarki morskiej (Ministrem Infrastruktury), który w tym zakresie wydaje decyzję po zasięgnięciu opinii ministra właściwego do spraw środowiska (Ministra Środowiska). Minister Infrastruktury może cofnąć zgodę w razie niespełnienia uzgodnionych warunków układania i utrzymywania rurociągów (art. 27 Ustawy o Obszarach Morskich).

Promowany przez stronę rosyjską projekt Gazociągu Północnego po dnie Bałtyku redukuje znaczenie naszego kraju w transporcie rosyjskich surowców energetycznych do Europy Zachodniej, ale nie wyklucza możliwości prowadzenia rozmów na temat alternatywnych dróg transportu gazu np. budowy odgałęzienia do Polski, czy też gazociągu, którego trasa przebiegu krzyżowałaby się z wspomnianym Gazociągiem Północnym, umożliwiając rozwój importu gazu ziemnego z Norwegii.

Nie ulega wątpliwości prawo każdego państwa, w tym Polski, do układania rurociągu gazowego po dnie Bałtyku, uwzględniając stanowiska państw, przez których wody terytorialne przebiega. Brak jest również podstaw prawnych, które uniemożliwiłyby krzyżowanie się gazociągów podmorskich. Warunki prawne, na jakich mogłoby ono nastąpić określa projekt umowy dotyczącej krzyżowania się rurociągów opracowany w ramach organizacji Unitet Kingdom Offishore Operators Association tzw. Pipeline Crossing Agreement. Umowa taka zawierana jest pomiędzy właścicielem (operatorem) rurociągu istniejącego a właścicielem (operatorem) rurociągu budowanego, który będzie krzyżował się z istniejącym rurociągiem. Zgodnie z projektem umowy, właściciel istniejącego rurociągu może wyrazić zgodę na to, aby budowany rurociąg krzyżował się z rurociągiem istniejącym w "bliskim sąsiedztwie". Przepisy prawa międzynarodowego wymagają przede wszystkim aby podczas układania podmorskich rurociągów zwracać uwagę na istniejące już rurociągi, tak aby w wyniku położenia nowego rurociągu istniejące rurociągi nie uległy uszkodzeniu i aby nie uległy pogorszeniu możliwości ich naprawy. Stanowi więc to jedynie kwestię techniczną, natomiast nie ma formalnoprawnych regulacji wykluczających w przyszłości budowę gazociągu z kierunku północnego.

Przedkładając powyższe wyjaśnienia wyrażam przekonanie, że przedstawione informacje stanowią wyczerpującą odpowiedź na przedstawione przez Pana wątpliwości.

Z poważaniem

Jacek Piechota

18.08.2005

Pan
Longin Pastusiak
Marszałek Senatu
Rzeczypospolitej Polskiej
ul. Wiejska 6
00-902 Warszawa

Szanowny Panie Marszałku!

W związku z oświadczeniem Pani Senator dotyczącym kosztów, jakie poniósł Skarb Państwa w związku z pobytem i działaniami wojsk polskich w Iraku uprzejmie informuję, że resort Obrony Narodowej w latach 2003-2005 wydatkował i planuje wydatkować kwotę 694,8 mln zł. W poszczególnych latach na potrzeby misji irackiej wydatkowano:

1. 2003 r. - 170,9 mln zł (PKW Irak i inne pododdziały biorące udział w operacji Iraqi Freedom).

2. 2004 r. - 306,3 mln zł,

3. Plan 2005 r. - 217,6 mln zł.

Warto podkreślić, że finansowanie udziału PKW Irak realizowane jest przez stronę polską i amerykańską. Strona amerykańska zapewnia transport oraz zabezpiecza w naturze zaopatrzenie logistyczne w rejonie misji. Wydatki strony polskiej obejmują przygotowanie i wyposażenie wojsk oraz części kosztów ich funkcjonowania w rejonie misji (koszty osobowe).

Z poważaniem

Janusz Zemke

Warszawa, dnia 18 sierpnia 2005 r.

Pan
Longin Pastusiak
Marszałek Senatu
Rzeczypospolitej Polskiej

Szanowny Panie Marszałku,

Odpowiadając na Pana pismo z dnia 3 sierpnia 2005 r., skierowane do Ministra Infrastruktury Krzysztofa Opawskiego, przesyłające tekst oświadczenia, złożonego w dniu 28 lipca 2005 roku podczas 87. posiedzenia Senatu Rzeczypospolitej Polskiej przez Senatora Józefa Sztorca, w sprawie zaawansowania robót związanych z przebudową skrzyżowania drogi krajowej nr 4 z drogą powiatową Skrzyszów - Ładna - Wola Rzędzińska - Lisia Góra, przedstawiam stanowisko w tej sprawie.

Zgodnie z informacjami, które zostały przekazane Panu Senatorowi w udzielanych wcześniej odpowiedziach dotyczących przebudowy skrzyżowania drogi krajowej nr 4 z drogą powiatową nr 43362 w miejscowości Ładna w powiecie tarnowskim przypominam, że w celu rozwiązania sprawy został zaproponowany wariant, w zakresie ustalonym przez Oddział Generalnej Dyrekcji Dróg Krajowych i Autostrad w Krakowie, który w niewielkim stopniu ingeruje w geometrię drogi i przewiduje zamontowanie sygnalizacji świetlnej usprawniającej funkcjonowanie tego skrzyżowania.

Obecnie została już wykonana dokumentacja projektowo-kosztorysowa na zainstalowanie akomodacyjnej sygnalizacji świetlnej. Dokumentacja projektowa posiada niezbędne opinie i uzgodnienia.

N roboty drogowe w pasach drogi krajowej nr 4 oraz drogi powiatowej nr 43362 Oddział GDDKiA w Krakowie posiada stosowne zgłoszenie, a na wykonanie przyłącza energetycznego do zasilania sygnalizacji świetlnej decyzję o pozwoleniu na budowę.

W Biuletynie Zamówień Publicznych nr 139 z dnia 7-07-2005 roku - pozycja nr 32911 znajduje się ogłoszenie Oddziału GDDKiA w Krakowie o przetargu nieograniczonym na wykonanie akomodacyjnej sygnalizacji świetlnej na czterech skrzyżowaniach leżących w ciągu dróg krajowych, w których zadanie nr 4 dotyczy przedmiotowego skrzyżowania. Termin przetargu na wyłonienie wykonawcy ustalono na dzień 22.08.2005 roku. Zakończenie tego zadania przewiduje się jeszcze w tym roku.

Mam nadzieję, że przedstawione w niniejszym piśmie informacje będą dla Pana Senatora Józefa Sztorca satysfakcjonujące.

Z szacunkiem

Jan Ryszard Kurylczyk

Warszawa, dnia 18 sierpnia 2005 r.

Pan
Longin Pastusiak
Marszałek Senatu
Rzeczypospolitej Polskiej

Szanowny Panie Marszałku,

w związku z oświadczeniem Senatora Jerzego Pieniążka (pismo Nr BPS/DSK-043-361/05 z dnia 29 lipca 2005 r.) dotyczącym wyłączenia z terenów zamkniętych działki na obszarze osiedla Karsznice w Zduńskiej Woli, złożonym podczas 86 posiedzenia Senatu w dniu 22 lipca 2005 r., uprzejmie informuję, że decyzją Ministra Infrastruktury z dnia 11 sierpnia 2005 r. działka nr 1/21 obręb Zduńska Wola o powierzchni 21,0302 ha została wyłączona z ewidencji terenów zamkniętych.

Jednocześnie uprzejmie informuję, że decyzja w sprawie sposobu rozporządzenia ww. nieruchomością należy do Zarządu PKP S.A.

Z szacunkiem

MINISTER

z up. Jan Ryszard Kurylczyk

Sekretarz Stanu

Warszawa, 20 sierpnia 2005 r.

Pan
Longin Hieronim Pastusiak
Marszałek Senatu RP

Szanowny Panie Marszałku!

W związku z oświadczeniem złożonym przez senatorów Krzysztofa Jurgiela, Jana Szafrańca, Zofię Skrzypek-Mrowiec i Annę Kurską na 87 posiedzeniu Senatu, dotyczącym płatności dla rolników prowadzących działalność rolniczą na obszarach o niekorzystnych warunkach gospodarowania (ONW), a przekazanym w piśmie z dnia 3 sierpnia br. (BPS/DSK-043-390/05) pragnę udzielić następujących wyjaśnień.

Obowiązek użytkowania przez okres pięciu lat działek rolnych, zdeklarowanych we wniosku o przyznanie płatności z tytułu gospodarowania na obszarach o niekorzystnych warunkach gospodarowania (ONW), wynika bezpośrednio z rozporządzenia Rady (WE) Nr 1257/1999. Rolnicy składając wnioski w roku 2004, deklarowali się do przynajmniej pięcioletniego "prowadzenia działalności rolniczej na wszystkich działkach rolnych" będących w ich posiadaniu i położonych na ONW. Zobowiązanie to znajduje się w części X wniosku "Oświadczenia i Zobowiązania" (Dz.U. Nr 52, poz. 523 z 2004 r.).

W kampanii 2005, zobowiązanie powyższe zostało dostosowane do obecnego brzmienia znowelizowanego rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 14 kwietnia 2004 r. w sprawie ONW (Dz.U. Nr 44, poz. 423 z 2005 r.) i oznacza, że producent rolny, który zaniechał prowadzenia działalności rolniczej na części powierzchni zadeklarowanej we wniosku z roku 2004 i złożył ponowny wniosek na ONW w roku 2005, jest obowiązany do zwrotu uzyskanej płatności tylko za różnicę w powierzchni ujętej we wniosku 2005, w stosunku do powierzchni wskazanej we wniosku na tę płatność w roku 2004.

Z kolei rolnicy, którzy z różnych względów zaniechali prowadzenia działalności rolniczej na całej powierzchni zdeklarowanej we wniosku z roku 2004 i nie złożyli ponownego wniosku na tą powierzchnię w roku 2004, zobowiązani są do zwrotu całej płatności ONW uzyskanej w poprzednim roku.

Zmiana przepisów prawa krajowego w tym zakresie wymaga uprzedniej notyfikacji zmian Planu Rozwoju Obszarów Wiejskich (PROW) na lata 2004-2006. Dokument ten podlegał negocjacjom, ze szczególnym uwzględnieniem działania ONW, z Komisją Europejską (KE) i został formalnie zatwierdzony decyzją KE z dnia 6 września 2004 r. zatwierdzającą dokument programujący rozwój obszarów wiejskich w Polsce dla okresu 2004-2006.

W związku z postulatami przekazanymi do MRiRW, notyfikacja zmian tego dokumentu, zwierająca zapisy umożliwiające zmiany w legislacji krajowej dotyczące zwrotu uzyskanej płatności ONW, w przypadku zaprzestania działalności rolniczej na działkach zgłoszonych do ONW wskutek wypowiedzenia umowy dzierżawy przez dzierżawcę bez winy wydzierżawiającego, została przekazana do KE w dniu 14 lipca br. W przypadku braku sprzeciwu, ze stron KE zmiany te zostaną wprowadzone zarówno do PROW-u, jak i rozporządzeń dotyczących ONW.

Dodatkowo uprzejmie informuję, że interpretacja przepisów zarówno prawa krajowego, jak i przepisów UE w zakresie ONW została przedstawiona w piśmie z dnia 10 czerwca br. (znak: ROWwr-mj-070-3-2953/05) w odpowiedzi na oświadczenie senatora Krzysztofa Jurgiela przekazane w piśmie z dnia 5 maja br. (BPS/DSK-043-194/05).

Z wyrazami szacunku

J. Jerzy Pilarczyk

Warszawa, 2005.08.08

Pani
Jolanta Danielak
Wicemarszałek Senatu RP

Szanowna Pani Marszałek,

W odpowiedzi na pismo Pani Marszałek z dnia 29 lipca br., dotyczące oświadczenia Pana Senatora Witolda Gładkowskiego w sprawie reorganizacji jednostek gospodarowania zasobem (jgz) w Oddziale Terenowym w Szczecinie wyjaśniam co następuje.

Na terenie wszystkich Oddziałów Terenowych Agencji Nieruchomości Rolnych już od 2003 r. sukcesywnie przeprowadzana jest reorganizacja jednostek gospodarowania zasobem, podyktowana konieczną racjonalizacją struktury tych jednostek. Główną przesłanką rozpoczęcia prac związanych z reorganizacją jgz była konieczność ograniczenia kosztów ich funkcjonowania, przy czym jako jedno z podstawowych kryteriów branych pod uwagę przy zmianach organizacyjnych przyjęto zapewnienie prawidłowej obsługi kontrahentów Agencji, organizacji oraz samorządów funkcjonujących na terenie działania Oddziałów ANR.

Jednocześnie w przyjętym przez Radę Ministrów w dniu 1 lutego br. "Raporcie o Agencji Nieruchomości Rolnych i Zasobie Własności Rolnej Skarbu Państwa", przygotowanym przez nadzorującego ANR Ministra Skarbu Państwa, zawarte zostały wnioski dotyczące konieczności prowadzenia dalszej reorganizacji jgz.

W ramach ustalonych dla OT ANR w Szczecinie limitów, cele zaplanowanej reorganizacji zostały wykonane poprzez likwidację niektórych gospodarstw i dostosowanie zasięgu działania pozostałych gospodarstw do niezbędnych potrzeb, wynikających z zadań realizowanych przez Oddział.

Na dzień 1 września 2005 r. funkcjonować będzie w województwie zachodniopomorskim 9 jgz, czyli od roku 2003 do chwili obecnej zachodniopomorski Oddział ANR zlikwidował 9 jgz. W związku z reorganizacją następuje ograniczenie zatrudnienia. W 2005 r. redukcja dotyczyć będzie 42 osób, stan zatrudnienia w jgz w OT w Szczecinie na koniec 2005 roku powinien wynosić 141 osób.

Zasób JGZ w Drawsku Pomorskim działającej od 1 września br. wynosił będzie 71 521 ha, w tym grunty oczekujące na rozdysponowanie 13 441 ha. Zastosowanie jednostek gospodarczych zasobu funkcjonujących na terenie Oddziału Terenowego w Szczecinie po reorganizacji przedstawia poniższa tabela:

Pragnę nadmienić, iż JGZ Szczecinek oraz JGZ Drawsko Pomorskie to ostatnie dwie jednostki, które zostały ze sobą połączone w ramach dostosowywania liczby jgz na terenie OT ANR w Szczecinie. Po połączeniu JGZ w Drawsku Pomorskim realizował będzie zadania na terenie powiatu drawskiego i powiatu szczecineckiego. Ponieważ, obie jednostki posiadają biura w obiektach będących własnością Zasobu, przewiduje się, że w Szczecinku dalej funkcjonować będzie biuro terenowe, które obsługiwać będzie interesantów Agencji.

Informując o powyższym, wyrażam przekonanie, że stojąc przed koniecznością wprowadzenia niezbędnych ograniczeń, przyjęta koncepcja reorganizacji gospodarstw na terenie OT w Szczecinie jest prawidłowa i nie spowoduje utrudnień w kontaktach rolników i pozostałych kontrahentów z Agencją

PREZES AGENCJI

Stanisław Kowalczyk

Warszawa, 19.08.2005 r.

Pan
Longin Pastusiak
Marszałek Senatu RP

Szanowny Panie Marszałku,

W związku z Pana pismem z dnia 03.08.2005 r. znak: BPS/DSK-043-385/05 w sprawie złożonego oświadczenia przez senatora Janusza Bargieła w sprawie Przedsiębiorstwa Komunikacji Samochodowej w Olkuszu S.A. uprzejmie informuję co następuje.

Sytuacja ekonomiczno-finansowa Spółki jest trudna. Przedsiębiorstwo na koniec czerwca 2005 r. wykazuje kapitał własny w wysokości 1.350.337,95 zł, stratę netto na kwotę 175 tys. zł, zobowiązania ogółem wynoszą 1.902 tys. zł. Spółka nie posiada zdolności kredytowej. Wskaźniki płynności finansowej kształtują się na poziomie znacznie niższym od pożądanych. Przeprowadzona przez Urząd Skarbowy kontrola w Spółce w zakresie celowości i zgodności z prawem gospodarowania środkami publicznymi, wykazała nienależnie pobranie przez Przedsiębiorstwo w latach 2002, 2003 i I półrocze 2004 dopłat do ulgowych przejazdów pasażerskich w kwocie 1.116.187,87 zł z uwagi na brak ważnych zezwoleń na wykonywanie przewozów osób. W związku z powyższym Urząd Marszałkowski Województwa Małopolskiego wezwał PKS Olkusz S.A. do zapłaty nieprawidłowo wydatkowanych środków w ramach udzielonej dotacji ww. kwocie wraz z odsetkami.

W obecnej sytuacji ekonomiczno finansowej przedsiębiorstwa dokonanie zwrotu przedmiotowej kwoty może spowodować konieczność złożenia przez Spółkę wniosku o ogłoszenie upadłości.

Zgodnie z art. 93a ustawy o finansach publicznych z dnia 26 listopada 1998 roku w przypadku niedokonania zwrotu dotacji w ustawowo przewidzianym terminie organ, który udzielił dotacji, wydaje decyzję określającą kwotę przypadającą do zwrotu i termin, od którego nalicza się odsetki. Organem odwoławczym od decyzji wydanych w pierwszej instancji przez wojewodę jest Minister Finansów. W zakresie nieuregulowanym w art. 93a stosuje się odpowiednio przepisy działu III ustawy - Ordynacji podatkowa.

Z uwagi na fakt, iż przewozy wykonywane były zgodnie z umowami z Urzędem Marszałkowskim w Krakowie, a praca została wykonana i wyliczenie dopłat było prawidłowe, o czym świadczy stwierdzenie kontrolującego, że "kwoty dopłat wykazanych we wnioskach przekazanych do Urzędu Marszałkowskiego Województwa Małopolskiego w Krakowie za poszczególne miesiące kontrolowanego okresu są zgodne z sumami wydruków z kas fiskalnych, dotyczących sprzedaży biletów ulgowych i bezpłatnych" w ocenie Ministerstwa Skarbu Państwa PKS Olkusz S.A. powinien wszcząć procedurę odwoławczą po otrzymaniu decyzji o której mowa w art. 93a ust. 1 ustawy o finansach publicznych.

W przypadku podtrzymania przez Ministra Finansów decyzji wydanej w pierwszej instancji nakazującej zwrot dotacji, przedsiębiorstwo Komunikacji Samochodowej w Olkuszu S.A. w ocenie Ministerstwa Skarbu Państwa może wystąpić na podstawie art. 67 § 1 ustawy Ordynacja podatkowa do Urzędu Marszałkowskiego jako dysponenta części budżetowej, który udzielił dotacji, z wnioskiem o jej umorzenie.

Jednocześnie pragnę poinformować, że PKS w Olkuszu S.A. będąc jednoosobową Spółką Skarbu Państwa może liczyć ze strony Ministerstwa Skarbu Państwa na poparcie przedmiotowego wniosku.

Z poważaniem

MINISTER SKARBU PAŃSTWA

z up. SEKRETARZ STANU

Stanisław Speczik

Warszawa, 2005-08-18

Pan
Longin Pastusiak
Marszałek Senatu
Rzeczypospolitej Polskiej

Wielce Szanowny Panie Marszałku,

W związku z oświadczeniem Pani Senator Apolonii Klepacz, złożonym podczas 87 posiedzenia Senatu RP w dniu 28 lipca 2005 roku, przesłanym przy piśmie z dnia 3 sierpnia 2005 roku (BPS/DSK-043-387/05), w sprawie zmian limitów cen insulin, uprzejmie proszę o przyjęcie następujących informacji.

Kwestie związane z refundacją leków i wyrobów medycznych zostały uregulowane ustawą z dnia 27 sierpnia 2004 roku o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (Dz.U. nr 210 poz. 2135), ustawą z dnia 5 lipca 2001 roku o cenach (Dz.U. nr 97 z późn. zm.) oraz wydanych na podstawie tych przepisów aktów wykonawczych.

Zgodnie z przepisami ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej, systemem refundacji są objęte leki z wykazów leków refundowanych, to jest z wykazu leków podstawowych i uzupełniających oraz z wykazu chorób przewlekłych określonych przez Ministra Zdrowia w drodze rozporządzeń.

Zgodnie z treścią art. 36 i 37 cytowanej ustawy, Minister Zdrowia, mając na uwadze nie tylko zdrowotne, ale także ze względu na możliwości finansowe Narodowego Funduszu Zdrowia, przy tworzeniu wykazów leków refundowanych zasięga opinii Prezesa Narodowego Funduszu Zdrowia, Naczelnej Rady Lekarskiej i Naczelnej Rady Aptekarskiej. Jednocześnie, na podstawie art. 38 ust. 6 ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej, po zasięgnięciu opinii wymienionych podmiotów, określa w drodze rozporządzenia limity cen leków, posiadających tę samą nazwę międzynarodową oraz leków o różnych nazwach międzynarodowych, ale o podobnym działaniu terapeutycznym, wymienionych w wykazach leków refundowanych oraz na podstawie przepisów ustawy o cenach, ustala ceny urzędowe na leki z wykazów leków refundowanych.

Wyjaśnić należy, że limity kształtują się na wysokości najniższej ceny leku w danej grupie, objętej wspólnym limitem ceny. Oznacza to, że w każdej grupie leków zawsze jest preparat najtańszy, którego cena stanowi limit dla pozostałych. Leki, których ceny nie przekraczają ustalonego limitu ceny, pacjent otrzymuje zgodnie z odpłatnością określoną w wykazie, natomiast do leków, których ceny są wyższe obowiązuje dopłata. W przypadku wprowadzenia nowego leku, którego cena jest niższa od ustalonego limitu w danej grupie leków, limit ceny zostaje obniżony.

Jednostka chorobowa cukrzyca wymieniona jest w wykazie chorób przewlekłych, jak również leki stosowane w tej chorobie, które są przepisywane bezpłatnie, za opłatą ryczałtową lub częściową odpłatnością. W zakresie insulin wprowadzone zostały zmiany cen oraz limitów cen. Skutkiem obniżenia cen insulin serii Gensulin wytwarzanych w kraju, obniżeniu uległy limity refundacyjne dla preparatów insulinowych ludzkich i krótkodziałających analogów insulin. Wytwórcy insulin importowanych nie przyjęli propozycji obniżenia cen, w związku z tym mogło nastąpić podwyższenie kwoty odpłatności niektórych preparatów insulinowych, jeżeli lekarz nie dokona zmiany stosowanej przez pacjenta insuliny ludzkiej na preparat z ceną mieszczącą się w limicie. Podkreślić należy, że w każdej grupie insulin jest preparat, który mieści się w limicie ceny.

Przekazując powyższe pragnę zapewnić Panią Senator, że Minister Zdrowia dąży do zapewnienia ubezpieczonym nieograniczonego dostępu do leków, których cena gwarantuje dostępność produktów leczniczych. W związku z tym, wszelkie działania skierowane są na zapewnienie obecności na wykazach leków refundowanych leków skutecznych, bezpiecznych i tanich. Celem poprawy sytuacji ludzi chorych na cukrzycę, Minister Zdrowia powołał zespół do spraw opracowania programu polityki zdrowotnej dotyczącego prewencji i leczenia cukrzycy. Powołanie zespołu wynika z konieczności ustalenia intensywnego i prewencyjnego systemu działań, mających na celu zmniejszenie zapadalności i chorobowości oraz obciążeń medycznych, społecznych i ekonomicznych w Polsce. Zadaniem zespołu jest opracowanie programu polityki zdrowotnej poświęconego prewencji i leczenia cukrzycy.

Z wyrazami szacunku

PODSEKRETARZ STANU

w MINISTERSTWIE ZDROWIA

Janusz Opolski