Warszawa, dnia 11.04.2005 r.

Ad. 1. Z wystąpienia Pana Senatora nie wynika, jaki program związany z pomocą publiczną Pan Senator ma na myśli. Niemniej jednak, nawiązanie do oświadczeń "organizacji środowisk" oraz dalsze argumenty przywołane w wystąpieniu wyraźnie wskazują na fakt opierania się przez Pana Senatora na stanowisku Rady KIG-R z dnia 3 lutego br. W takim wypadku należy wnioskować, że chodzi o wymieniony w tym stanowisku program "Stabilne zatrudnienie".

Odnosząc się do programu "Stabilne zatrudnienie" wskazanym wydaje się przybliżenie charakteru tego dokumentu. W październiku 2002 r. Urząd Ochrony Konkurencji i Konsumentów przekazał do Komisji Europejskiej informacje dotyczące udzielanej w tamtym okresie pomocy publicznej (w formie fiszek informacyjnych). Środki pomocowe, które uzyskały wówczas akceptację Komisji (w tym program "stabilne zatrudnienie") zostały wymienione w dodatku do Załącznika IV do Traktatu Akcesyjnego - co oznacza, że zostały zakwalifikowane jako pomoc istniejąca, która może być stosowana przez Polskę po akcesji na nie zmienionych warunkach (oczywiście w granicach określonych przez dany program). Przekazane do Komisji dokumenty zawierały wskazanie aktu normatywnego będącego podstawą prawną udzielania pomocy (w przypadku "Stabilnego zatrudnienia" była to ustawa o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych), a także warunki dopuszczalności pomocy wynikające z obowiązującej wówczas ustawy z dnia 27 lipca 2002 r. o warunkach dopuszczalności i nadzorowaniu pomocy publicznej dla przedsiębiorców (Dz.U. Nr 141, poz. 1177 z póź. zm.).

Przepisy ustawy o warunkach dopuszczalności pomocy publicznej dla przedsiębiorców utraciły moc z dniem 31 maja br., weszła natomiast w życie ustawa o postępowaniu w sprawach dotyczących pomocy publicznej, która jest zupełnie nowym aktem. Ponadto, w związku z akcesją, zaszła konieczność zmiany przepisów ustawy o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych, która stanowiła podstawę prawną pomocy wymienionej w programie "Stabilne zatrudnienie".

Środki pomocowe wymienione w Załączniku IV, a zatem również "Stabilne zatrudnienie", są traktowane od dnia przystąpienia Polski do UE jako pomoc istniejąca w myśl zasady stosowania art. 93 Traktatu WE. Natomiast przepis art. 1 lit. c tego rozporządzenia, stanowi, że jeżeli zaszły zmiany istniejącej pomocy, to należy kwalifikować ją jako nową pomoc - a ta podlega procedurze zgłoszenia do Komisji.

Pragnę zaznaczyć, że od 1 maja 2004 r., w związku z bezpośrednim obowiązywaniem od tej daty w wewnętrznym - krajowym porządku prawnym, aktów prawa wspólnotowego, pojawiła się możliwość wykorzystania reguł zawartych w rozporządzeniu Komisji (WE) Nr 2204/2002 w sprawie stosowania art. 87 i 88 Traktatu WE w odniesieniu do pomocy państwa w zakresie zatrudnienia. Stosownie do tego został opracowany nowy program pomocowy w formie rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 18 maja 2004 r. w sprawie szczegółowych warunków udzielania pomocy przedsiębiorcom zatrudniającym osoby niepełnosprawne, w którym m.in.:

- zawarto formy pomocy i warunki dopuszczalności pomocy określone w programie "Stabilne zatrudnienie",

Należy podkreślić, że dokument "Stabilne Zatrudnienie" nie gwarantował zachowania obrazu pomocy publicznej udzielanej zakładom pracy chronionej na warunkach z okresu przed akcesją RP do Unii Europejskiej - a jego elementem była część opisująca "Przeznaczenie pomocy", które stanowiła "Rekompensata dla przedsiębiorcy z tytułu podwyższonych kosztów zatrudniania osób niepełnosprawnych, w tym osób o znacznie ograniczonych możliwościach zawodowych z uwagi na szczególny rodzaj schorzenia (chorzy psychicznie, umysłowo upośledzeni, epileptycy, niewidomi)". Zatem dokument "Stabilne Zatrudnienie" był czymś w rodzaju okrojonej wersji rozporządzenia Rady Ministrów z 18 maja 2004 r., które rozszerzyło możliwości udzielania pomoc pracodawcom.

Ad. 2. Kolejnym zastrzeżeniem przedstawionym w stanowisku KIG-R i powtórzonym w wystąpieniu Pana Senatora jest zastrzeżenie wymienione w pkt 4 i 5 stanowiska KIG-R dotyczące m.in. nieodpowiadania standardom stanowienia dobrego prawa, fiskalnego charakteru, nieczytelnych i nierealnych założeń do projektu ustawy o wspieraniu zatrudnienia oraz rehabilitacji zawodowej i społecznej osób niepełnosprawnych (Druk Sejmowy 3339) oraz braku zawartych w nim rozwiązań systemowych. Pragnę zaznaczyć, że powyższe zastrzeżenia nie znajdują uzasadnienia w świetle procedury stanowienia prawa w RP. Podkreślenia wymaga, że projekt ustawy wraz z uzasadnieniem spełnia wszelkie standardy legislacyjne (stanowienia dobrego prawa) i został w pełni uzgodniony z Rządowym Centrum Legislacji (także w zakresie Oceny Skutków Regulacji), a także że załączono do niego wstępne projekty wszystkich aktów wykonawczych.

Ponadto kompleksowo potraktowano racjonalizację systemu rehabilitacji i wspierania zatrudniania osób niepełnosprawnych. W projekcie ustawy zostały zachowane (z ewentualnymi technicznymi zmianami) rozwiązania, które - na podstawie stale zbieranych informacji - były funkcjonalne i odpowiednie do potrzeb i możliwości, zrezygnowano natomiast z nadmiernie rozdrobnionych instrumentów wsparcia konsolidując je lub pomijając. Wprowadzono nowe instrumenty (np. związane z tzw. rekrutacją - odwołujące się do art. 5 rozporządzenia KE nr 2204/2002), zrezygnowano z szeroko krytykowanego utrzymywania uprzywilejowanej względem innych uczestników rynku, pozycji pracodawców posiadających status zakładu pracy chronionej, uzależniając pomoc w zakresie zatrudniania osób niepełnosprawnych od koncentracji tego zatrudnienia, nie zaś od posiadania statusu. Uelastyczniono dotychczasową konstrukcję systemu.

Ad. 3. Nie sposób również podzielić zarzutu nie uwzględniania opinii zgłaszanych przez Krajową Radę Konsultacyjną do Spraw Osób Niepełnosprawnych, która jest organem doradczym Pełnomocnika Rządu ds. Osób Niepełnosprawnych. Zarówno obecny stan prawny dotyczący rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudniania osób niepełnosprawnych jaki i ww. projekt ustawy - a szczególnie autopoprawka do tego projektu - w sposób oczywisty stanowią wynik bardzo poważnego uwzględnienia opinii i żądań organizacji pracodawców posiadających status zakładu pracy chronionej (wystarczy porównać pierwotną wersję projektu z autopoprawką do niego).

Odnosząc się do uwagi dotyczącej "spadku liczby zakładów pracy chronionej", uprzejmie wyjaśniam, że projekt ustawy o wspieraniu zatrudnienia oraz rehabilitacji zawodowej i społecznej osób niepełnosprawnych zakłada równy dostęp wszystkich pracodawców do instrumentów wspierania zatrudnienia, niezależnie od tego, czy posiadają status zakładu pracy chronionej, czy nie. Korzystanie z tych instrumentów uzależnione będzie od stopnia i rodzaju niepełnosprawności osób niepełnosprawnych oraz ich koncentracji w zatrudnieniu. W związku z tym posiadanie statusu zakładu pracy chronionej jako wymogu otrzymania pewnych form pomocy - przestanie być potrzebne. Nie oznacza to jednak, że uprawnienia pracodawców zostaną ograniczone (przeciwnie - przewiduje się wprowadzenie dodatkowych instrumentów pomocy dla przedsiębiorców zatrudniających osoby niepełnosprawne np. tzw. pomoc na rekrutację, o której mowa w art. 56 projektu).

Należy zaznaczyć, że rezygnacja z pojęcia "statut zakładu pracy chronionej" nie stanowi jednocześnie "likwidacji" przedsiębiorstw, które taki status posiadają. Są to przecież różnego rodzaju podmioty gospodarcze: spółki prawa handlowego (spółki akcyjne, z o.o., spółki jawne i inne) oraz przedsiębiorstwa należące do osób fizycznych - których istnienie nie zależy w żaden sposób od posiadania przedmiotowego statusu. Nie można zatem mówić o "likwidacji" tych podmiotów. Tym bardziej, że będą one nadal otrzymywały pomoc państwa z tytułu zatrudniania osób niepełnosprawnych (dodatkowo poszerzoną o nowe instrumenty wspierania zatrudnienia).

Należy zaznaczyć, że stworzenie systemu zachęt i pomocy dla zakładów pracy chronionej przyniosło unikalny w skali Europy efekt w postaci zatrudnienia ok. 200 tys. osób niepełnosprawnych na chronionym rynku pracy. Natomiast stworzenie możliwości korzystania przez pracodawców otwartego rynku pracy z pewnej części wsparcia oferowanego zakładom pracy chronionej (np. wprowadzenie dofinansowania do wynagrodzeń) - skutkowało wzrostem zatrudnienia tych osób na otwartym rynku pracy. Logicznym zatem wydaje się wniosek, że zwiększenie możliwości uzyskania pomocy przez pracodawcę nie posiadającego statusu zakładu pracy chronionej, tak aby zapewnić równy dostęp pracodawców do pomocy związanej z zatrudnianiem tych osób (bez względu na posiadanie ww. statusu) - umożliwi znalezienie pracy jeszcze szerszej grupie bezrobotnych osób niepełnosprawnych ( i takie jest założenie projektu).

Wspólnotowe prawo dotyczące pomocy publicznej dla podmiotów konkurujących na rynku dopuszcza pewne wyłączenia spod generalnego zakazu udzielania jakiejkolwiek pomocy państwa dla tych podmiotów. Potrzeba wprowadzenia zmian podyktowana jest m.in. chęcią i koniecznością jak najlepszego wykorzystania systemu tych wyłączeń, tak aby maksymalnie wykorzystać możliwości wspierania przedsiębiorców zatrudniających osoby niepełnosprawne - bez jednoczesnego narażania ich na niebezpieczeństwo powstania obowiązku zwrotu niezależnie udzielonej pomocy, wraz z odsetkami (taką bowiem sankcję przewiduje prawo wspólnotowe).

Kończąc, pragnę zaapelować do Pana Senatora o podchodzenie z większym dystansem do takich oświadczeń organizacji pozarządowych, jak ww. stanowisko Rady KIG-R, które (co wykazano powyżej) nie zostało poparte rzetelnymi argumentami i stanowi wyraz szczególnego rodzaju polityki tej organizacji (stanowczo wykraczającej poza rolę uczestnika w organie doradczym Pełnomocnika). Pragnę również prosić o poparcie polityki Rządu, która jest głęboko zaangażowana w poprawę sytuacji osób niepełnosprawnych.

MINISTER

z up.

SEKRETARZ STANU

Warszawa, 11 kwietnia 2005 r.

W nawiązaniu do oświadczenia złożonego przez senatora Tadeusza Rzemykowskiego podczas 78. posiedzenia Senatu RP w dniu 17 marca br. w sprawie włączenia do planu emisji znaczków pocztowych na 2005 rok tematu poświęconego 250. rocznicy urodzin Stanisława Staszica, przesłanego przy piśmie z dnia 24 marca br. znak: BPS/DSK-043-131/05, chciałbym przedstawić, co następuje.

Na wstępie pragnę wyjaśnić, że zgodnie z art. 32 ustawy z dnia 12 czerwca 2003 r. - Prawo pocztowe (Dz.U. Nr 130, poz. 1188, z późn. zm.) plan emisji znaczków pocztowych na dany rok opracowywany jest z ponad rocznym wyprzedzeniem. Wnioski do planu zgłaszane są do Poczty Polskiej do końca czerwca każdego roku z dwuletnim wyprzedzeniem w stosunku do roku, w którym plan będzie obowiązywał. Poczta Polska rozpatruje wszystkie zgłaszane do planu wnioski, a następnie wybiera spośród nich te, które rekomenduje ministrowi właściwemu do spraw łączności jako elementy składowe projektu planu emisji znaczków pocztowych na dany rok. Plan emisyjny jest zatwierdzany przez ministra właściwego do spraw łączności do 31 marca roku poprzedzającego rok, w którym plan będzie obowiązywał. Tak wczesne opracowanie planu emisji podyktowane jest względami technicznymi, związanymi z koniecznością przygotowania przez Pocztę Polską odpowiednich projektów graficznych oraz drukiem znaczków, które, zgodnie z ustawą z dnia 29 stycznia 2004 r. - Prawo zamówień publicznych (Dz.U. Nr 19, poz. 177, z późn. zm.), objęte są czasochłonną procedurą przetargową.

Plan emisji znaczków pocztowych na 2005 rok został zatwierdzony Decyzją Nr 24 Ministra Infrastruktury z dnia 29 marca 2004 r. w sprawie określenia rocznego planu emisji znaczków pocztowych na 2005 r. (Dz.Urz. MI Nr 6, poz. 20, z późn. zm.), a ilość ujętych w nim pozycji tematycznych pokrywa potrzeby eksploatacyjne Poczty Polskiej, dla której znaczki pocztowe stanowią formę opłaty za świadczone usługi pocztowe. Dlatego też z przykrością informuję, że powyższa propozycja nie może zostać ujęta w planie emisyjnym na rok bieżący.

Tym niemniej, mając na względzie działalność Stanisława Staszica, wybitnego polskiego pisarza, publicysty, filozofa, reformatora oraz zwolennika reform systemowych w I Rzeczypospolitej, wystąpiłem do pana Tadeusza Bartkowiaka, Dyrektora Generalnego Poczty Polskiej z prośbą o rozważenie możliwości wydania z tej okazji kartki pocztowej z nadrukowanym znakiem opłaty pocztowej. Zgodnie z art. 32 ustawy z dnia 12 czerwca 2003 r. - Prawo pocztowe (Dz.U. Nr 130, poz. 1188, z póź. zm.) odpowiada on za opracowanie i zatwierdzenie planu emisji kartek z nadrukowanym znaczkiem opłaty pocztowej na dany rok.

Z wyrazami szacunku

MINISTRA INFRASTRUKTURY

Podsekretarz Stanu

Warszawa, 2005.04.11

W odpowiedzi na pismo z dnia 24 marca br. znak: BPS/DSK-114/05 zawierające oświadczenie złożone przez senatora Janusza Lorenza w sprawie wprowadzenia do ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy zmian dotyczących robót publicznych umożliwiających ich organizację przez samorządy i kierowanie do nich innych osób bezrobotnych niż wymienione obecnie w ustawie o promocji zatrudnienia oraz kierowanie tych osób do robót publicznych bez udziału w zajęciach integracyjnych przewidzianych ustawą o zatrudnieniu socjalnym, uprzejmie wyjaśniam:

Według aktualnego stanu prawnego - zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 32) ustawy z 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (Dz.U. Nr 99, poz. 1001 z późn. zm.) gminy mogą być w 2005 roku organizatorami robót publicznych poprzez ośrodki pomocy społecznej - podległe samorządom gminnym. Ponadto, zgodnie z art. 140 tej ustawy, do dnia 31 grudnia 2005 powiat może być organizatorem robót publicznych dla wszystkich osób bezrobotnych.

Niezależnie od podanej wyżej ocenie efektywności robót publicznych jako aktywnej formy przeciwdziałaniu bezrobociu uprzejmie informuję, że w przyjętym przez rząd w dniu 15 marca br. projekcie zmiany ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy proponuje się włączenie gmin do okręgu podmiotów mogących być organizatorami robót publicznych (art. 2 ust. 1 pkt 32). Zmiana ta ma na celu dostosowanie regulacji ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy do przepisów ustawy z dnia 13 czerwca 2003 r. o zatrudnieniu socjalnym, która przewiduje iż gminy mogą prowadzić reintegrację zawodową i społeczną m.in. poprzez organizację robót publicznych. Właśnie w tym przypadku organizowanie robót publicznych znajduje społeczne uzasadnienie i można je aranżować nawet jeśli w gminie nie istnieje Centrum Integracji Społecznej.

MINISTER

GOSPODARKI I PRACY

Jacek Piechota

Warszawa, dnia 12 kwietnia 2005 r.

Aktualnie nie jest prowadzony proces prywatyzacji w stosunku do żadnej ze spółek uzdrowiskowych.

W 2002 roku Najwyższa Izba Kontroli przeprowadziła kontrolę przekształceń własnościowych zakładów lecznictwa uzdrowiskowego. Celem kontroli była ocena działań Ministra Skarbu Państwa w dziedzinie przygotowania i przeprowadzenia prywatyzacji zakładów lecznictwa uzdrowiskowego.

2. Podjęcie przez Ministra Zdrowia działań mających na celu przeznaczenie odpowiednich nakładów na leczenie uzdrowiskowe i zwiększenie dostępności usług dla pacjentów.

- zachowanie profilu spółek, utrzymanie funkcji uzdrowisko-leczniczych i ochrona zasobów naturalnych występujących w uzdrowiskach,

Obejmuje 9 - 10 spółek wyłączonych z prywatyzacji. Prowadzą one pełen profil leczniczy, posiadający większość rodzajów tworzyw leczniczych bądź są unikalne w skali kraju, a nawet Europy. Są to spółki o szczególnym znaczeniu dla lecznictwa uzdrowiskowego w Polsce, a ich wyłączenie z prywatyzacji podyktowane jest koniecznością zabezpieczenia interesów ochrony zdrowia społeczeństwa polskiego.

z up. PODSEKRETARZ STANU

Warszawa, 2005-04-12

Pan
Longin Pastusiak
Marszałek Senatu
Rzeczypospolitej Polskiej

odpowiadając na pismo BSS/DSK-043-193/05 dotyczące tekstu oświadczenia złożonego przez Panią Senator Aleksandrę Koszadę podczas 79. posiedzenia Senatu Rzeczypospolitej Polskiej w dniu 1 kwietnia 2005 r. uprzejmie informuję, że zgodnie z art. 59 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (Dz.U. z 2004 r. Nr 256, poz. 2572, z późn. zm.) organem właściwym w sprawie likwidacji Szkoły Podstawowej w Jankowicach jest Rada Miejska w Krośniewicach.

1) zapewnieniu przez organ prowadzący uczniom możliwości kontynuowania nauki w innej szkole publicznej;

3) uzyskaniu pozytywnej opinii kuratora w przedmiocie likwidacji.

Rada Miejska Krośniewic 16 lutego 2005 r. podjęła uchwałę o zamiarze likwidacji szkoły Podstawowej w Jankowicach zapewniając kontynuację nauki uczniom w Szkole Podstawowej w Zalesiu.

wz. MINISTRA

PODSEKRETARZ STANU

Warszawa, 2005-04-13

Pan
Longin Pastusiak
Marszałek Senatu
Rzeczypospolitej Polskiej
Kancelaria Senatu RP
ul. Wiejska 6
00-902 Warszawa

W odpowiedzi na pismo Pana Marszałka z dnia 6 kwietnia 2005 r., znak: BPS/DSK-043-170/05, przy którym przesłano oświadczenie pana Krzysztofa Borkowskiego, Senatora Rzeczypospolitej Polskiej, złożone na 79 posiedzeniu Senatu w dniu 1 kwietnia 2005 r., dotyczące "kłopotów Samodzielnego Publicznego Zakładu Opieki Zdrowotnej w Siedlcach z uzyskaniem od Narodowego Funduszu Zdrowia należności wynikających z nadwykonań", uprzejmie proszę o przyjęcie następujących wyjaśnień.

Zgodnie z art. 132 ust. 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (Dz.U. Nr 210, poz. 2135), podstawą udzielania świadczeń opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych jest umowa o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej, która zgodnie z art. 136 ww. ustawy określa w szczególności między innymi: rodzaj i zakres udzielanych świadczeń opieki zdrowotnej, zasady rozliczeń pomiędzy Funduszem a świadczeniodawcami oraz kwotę zobowiązań Funduszu wobec świadczeniodawców. Stosownie do zapisów art. 132 ust. 5 ustawy, wysokość łącznych zobowiązań Funduszu wynikających z zawartych ze świadczeniodawcami umów nie może przekroczyć wysokości wydatków przewidzianych na ten cel w planie finansowym Funduszu.

Z informacji uzyskanej z Mazowieckiego OW NFZ wynika, że Mazowiecki OW NFZ nie posiada takich środków finansowych, które pozwoliłyby sfinansować świadczenia wykonane ponad wartość określoną w umowie przez świadczeniodawców z terenu Mazowsza (wartość takich świadczeń wykonanych w 2003 r. wyniosła ok. 130 mln zł, w 2004 r. ok. 118,9 mln zł). Powyższa sytuacja jest wynikiem trudnej sytuacji finansowej Funduszu oraz ww. uwarunkowań prawnych. Natomiast ograniczone możliwości finansowania świadczeń opieki zdrowotnej ze środków publicznych są wynikiem przyjętej konstrukcji systemu ubezpieczeń zdrowotnych w Polsce oraz zamkniętej puli środków finansowych określonych przez ustawodawcę wysokością składki na ubezpieczenie zdrowotne.

Oddział poinformował, że środki finansowe określone w planie finansowym Mazowieckiego OW NFZ na 2005 r. zostały już rozdysponowane. Oddział, jako jednostka sektora finansów publicznych, jest zobligowany do prowadzenia gospodarki finansowej w oparciu o zasadę gospodarności i celowości, dlatego też ewentualne dodatkowe środki, jakie Mazowiecki OW NFZ uzyska do końca roku, przeznaczone będą w pierwszej kolejności na pełne zabezpieczenie świadczeń opieki zdrowotnej, w dalszej zaś na sfinansowanie "nadwykonań" (wg zasad jednolitych dla wszystkich świadczeniodawców tak, jak to miało miejsce w przeszłości).

Dodatkowo Mazowiecki OW NFZ poinformował, że Fundusz wywiązał się w całości ze swoich zobowiązań wobec SP ZOZ w Siedlcach ponieważ sfinansował wykonanie świadczenia zgodnie z umowami.

W kwestii finansowania świadczeń opieki zdrowotnej udzielonych w stanie nagłym Oddział poinformował, że wynagrodzenie za świadczenia opieki zdrowotnej udzielone w stanie nagłym, o którym mowa w art. 19 ust. 4 ustawy o świadczeniach, zgodnie z przepisem tegoż ustępu przysługuje świadczeniodawcy, który nie zawarł umowy o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej z NFZ, a zatem nie dotyczy SP ZOZ w Siedlcach

MINISTRA ZDROWIA

SEKRETARZ STANU

Zbigniew Podraza

Warszawa, dnia 13 kwietnia 2005 r.

W odpowiedzi na oświadczenie złożone przez Panią Senator Apolonię Klepacz w dniu 17 marca 2005 r. na 78. posiedzeniu Senatu dotyczące prośby o pilne podjęcie działań zmierzających do uporządkowania stref numeracyjnych na terenie województwa opolskiego w części dotyczącej możliwości funkcjonowania powiatu oleskiego w opolskiej strefie numeracyjnej pragnę poinformować, że do końca 2005 r. planowane jest zakończenie kilkuletniego procesu przebudowy i modernizacji sieci telekomunikacyjnej TP S.A., mającego na celu całkowitą cyfryzację krajowej sieci telefonicznej. Umożliwi to zgodnie z rozporządzeniem w sprawie Planu Numeracji Krajowej wprowadzenie z dniem 1 stycznia 2006 r. tzw. zamkniętego planu numeracji krajowej. Nowy plan numeracji zlikwiduje powiązanie numeracji w sieci telefonicznej z podziałem administracyjnym kraju. Abonenci sieci stacjonarnej będą się posługiwali dłuższym 9 cyfrowym numerem, tzw. numerem krajowym (do dotychczasowego numeru abonenta dodane zostaną na początku 2 cyfry związane z obszarem numeracyjnym) przy realizacji wszystkich rodzajów połączeń krajowych. Sposób wybierania będzie identyczny ze stosowanym obecnie przy połączeniach z sieci komórkowych do sieci stacjonarnych. Całkowita cyfryzacja sieci telefonicznej podniesie jakość świadczonych usług, umożliwi również przedsiębiorcom telekomunikacyjnym stosowanie innych elastycznych systemów taryfikacji.

Na przestrzeni kilku ostatnich lat napływały do Ministerstwa Infrastruktury z różnych miejsc kraju wystąpienia w podobnych sprawach. Dotychczasowe działania mające na celu dostosowanie telefonicznej sieci krajowej TP S.A., która jest podmiotem prywatnym, do nowego podziału administracyjnego sprowadzały się tylko do niewielkich korekt granic stref numeracyjnych. Powodem tylko takich działań były ograniczenia wynikające z powstawania konfliktów numeracyjnych (dwa takie same numery w zmienionej strefie numeracyjnej i wynikająca z tego kłopotliwa dla abonenta konieczność zmiany numeru). Drugi czynnik to konieczność dokonania poważnych nakładów inwestycyjnych przez TP S.A. niezbędnych do przebudowy sieci i zmiany numeracji, niewspółmiernych do zamierzonych celów.

Odnośnie uwag dotyczących systemu taryfikacji opłat za połączenia telefoniczne informuję, że kwestie te nie leżą w gestii Ministerstwa, lecz stanowią (zgodnie z art. 61 Prawa telekomunikacyjnego) uprawnienia dostawców usług telekomunikacyjnych w zakresie ustalania cen tych usług. Natomiast zgodnie z ustawą Prawo telekomunikacyjne jedynie Urząd Regulacji Telekomunikacji i Poczty na podstawie analizy rynku i stwierdzeniu nieprawidłowości może nałożyć na przedsiębiorcę telekomunikacyjnego o znacznej pozycji rynkowej, jakim jest TP S.A. określone obowiązki sposobu kalkulacji opłat za usługi telekomunikacyjne powszechne.

W związku z wprowadzeniem zamkniętego planu numeracji operatorzy mogą rozważać zmianę taryfikowania połączeń, na przykład uwzględniając podział administracyjny kraju. Jednocześnie informuję, że Ministerstwo Infrastruktury wystąpiło z pismem do Prezesa TP S.A. o udzielenie informacji o przewidywanym przez TP S.A. sposobie taryfikacji po 1 stycznia 2006.

Z wyrazami szacunku

PODSEKRETARZ STANU

Warszawa, dnia 14.04.2005 r.

Nawiązując do oświadczeń Pana Senatora Jerzego Pieniążka dot. wyboru ofert na rybackie użytkowanie zbiornika Jeziorsko, przekazanych przez Pana Marszałka przy pismach z dnia 23 lutego 2005 r. (znak: BPS/DSK-043-81/05) i z dnia 6 kwietnia 2005 r. (znak: BPS/DSK-043-157/05), w załączeniu przekazuję wyjaśnienia stanowiące uzupełnienie odpowiedzi udzielonej przez Ministra Środowiska z dnia 21 marca 2005 r. (znak: ZWsd-1105/2005/BGW) na przedmiotowe oświadczenia.

Z wyrazami szacunku

Z up. MINISTRA

SEKRETARZ STANU

Tomasz Podgajniak

Warszawa, dnia 14.042005 r.

Pan
Jerzy Pieniążek
Senator
Rzeczypospolitej Polskiej

Szanowny Panie Senatorze,

Odpowiadając na oświadczenia Pana Senatora złożone na 77 i 79 posiedzeniu Senatu w dniu 18 lutego 2005 r. i w dniu 1 kwietnia 2005 r., a także na wcześniejsze wystąpienie pisemne Pana Senatora skierowane do mnie z dnia 2 lutego 2005 roku w sprawie działania Regionalnego Zarządu Gospodarki Wodnej w Poznaniu przy rozstrzygnięciu konkursu na oddanie w użytkowanie obwodu rybackiego na rzece Warta nr 4 - zbiornika wodnego Jeziorsko, uprzejmie przedkładam poniższe wyjaśnienie stanowiące uzupełnienie odpowiedzi udzielonej przez Ministra Środowiska z dnia 21 marca 2005 r. (znak: ZWsd-1105/2005/BGW).

Uprzejmie informuję, że na podstawie art. 13 ustawy z dnia 18 lipca 2001 r. - Prawo wodne (Dz.U. Nr 115, poz. 1229, z późn. zm.), rozporządzenia z dnia 12 lutego 2003 r. (Dz.U. Nr 34, poz. 290, z późn. zm.) oraz po przeprowadzeniu dogłębnej analizy przebiegu konkursu na oddanie w użytkowanie obwodu rybackiego na rzece Warta nr 4 - zbiornika wodnego Jeziorsko stwierdziłem, że Dyrektor Regionalnego Zarządu Gospodarki Wodnej w Poznaniu powinien po unieważnieniu przedmiotowego konkursu ponownie ogłosić i przeprowadzić konkurs.

Z wyrazami szacunku

Z up. MINISTRA

SEKRETARZ STANU

Tomasz Podgajniak

Warszawa, 2005-04-15

Wybór realizatorów "Narodowego programu profilaktyki i leczenia chorób układu sercowo-naczyniowego na lata 2003-2005" dokonywany jest zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa, tzn. postanowieniami art. 48 ust. 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (Dz.U. Nr 210, poz. 2135). Zgodnie z tym, podstawową zasadą związaną z wyborem realizatorów Programu jest zastosowanie trybu postępowania konkursowego.

Od początku realizacji "Narodowego programu profilaktyki i leczenia chorób układu sercowo-naczyniowego na lata 2003-2005", jednym z kryteriów oceny ofert składanych w postępowaniach konkursowych związanych z finansowaniem zakupu aparatury, była wysokość partycypacji oferenta w kosztach zakupu wnioskowanej aparatury. Doświadczenie dwóch lat realizacji tego Programu wskazuje, że większość jednostek przystępujących do postępowania konkursowego, jest gotowa partycypować w kosztach zakupu aparatury.

Ze względu na ograniczoną wysokość środków finansowych, przeznaczonych w 2005 roku na wydatki majątkowe ponoszone w ramach realizacji programów polityki zdrowotnej, a także w związku z wykazywaną uprzednio gotowością jednostek do partycypacji w kosztach zakupu aparatury, podjęta została decyzja o wprowadzeniu wymogu udziału własnego oferenta w wysokości 50% kosztu wnioskowanej aparatury. Na wniosek Przewodniczącego Rady "Narodowego programu profilaktyki i leczenia chorób układu sercowo-naczyniowego na lata 20003-2005", wysokość udziału własnego oferenta została obniżona do wysokości 25%. W dniu 4 kwietnia br. informacja o zmianie wymagań związanych z udziałem własnym oferentów została zamieszczona na stronie internetowej Ministerstwa Zdrowia.

MINISTRA ZDROWIA

SEKRETARZ STANU

Zbigniew Podraza

Warszawa, dnia 15 kwietnia 2005 r.

Pan
Longin Pastusiak
Marszałek Senatu
Rzeczypospolitej Polskiej

uprzejmie przedstawiam następujące stanowisko.

Podobnie sytuacja wygląda w przypadku kar za odstępstwa wykryte podczas wykonywania robót budowlanych. Kary nakładane podczas obowiązkowych kontroli są konsekwencją naruszenia prawa, zaś działania organów w trakcie wykonywania robót budowlanych mają na celu wyeliminowanie - na odpowiednio wczesnym etapie - możliwych naruszeń przepisów. Zatem realizowana jest jedna z podstawowych zasad promująca przeciwdziałanie naruszeniu prawa, a nie karanie za już popełnione łamanie prawa.

Ad.2. Zgłoszony w ww. oświadczeniu projekt uproszczenia procedur administracyjnych w przypadku zagrożenia katastrofą budowlaną jest niemożliwy do zrealizowania w postulowanej formie.

Ponadto konieczne w tym miejscu wydaje się wskazanie na jedną z podstawowych zasad państwa prawa - zasadę poszanowania prawa własności. Należy stwierdzić, że niedopuszczalne jest naruszanie prawa własności, poprzez dokonanie - być może wbrew woli właściciela obiektu budowlanego - rozbiórki tego obiektu w sytuacji, w której możliwym jest podjęcie innych działań mogących zapobiegać powstawaniu ewentualnej szkoły. Jednocześnie należy wskazać, że wydanie takiego nadzoru w postępowaniu administracyjnym, w którym uczestniczy właściciel lub zarządca obiektu budowlanego ma zupełnie inny wymiar, gdyż zostaje zapewniony stronie udział w postępowaniu i zachowane jest jej prawo do obrony swoich racji.

MINISTRA INFRASTRUKTRURY

Andrzej Bratkowski

Podsekretarz Stanu