Diariusz Senatu RP: spis treści, poprzedni fragment, następny fragment

W dniach 21 i 22 kwietnia 2005 r. w Łodzi odbyło się posiedzenie wyjazdowe Komisji Kultury i Środków Przekazu, poświęcone finansowaniu inwestycji oraz działalności regionalnych placówek kultury przez samorządy terytorialne na przykładzie sejmiku województwa łódzkiego oraz Rady Miejskiej w Łodzi.

Pierwszego dnia w muzeum historii tego miasta, mieszczącym się w zabytkowym pałacu Izraela Poznańskiego, senatorowie mogli dowiedzieć się, jak realizowana jest ta funkcja ustawowa, zwłaszcza że w ostatnim czasie wiele dobrego wydarzyło się w zakresie samorządowych nakładów na inwestycje zarówno wojewódzkie, jak i miejskie.

"Kultura ze swoim dziedzictwem jest największym skarbem i wizytówką każdego narodu, tym, co go łączy i odróżnia. To ona właśnie jest źródłem porozumienia i otwiera nowe drogi dla postępu i twórczości" - stwierdził wicemarszałek województwa Stanisław Olas. Jego zdaniem, finanse muzeów, Miejskiej Biblioteki Publicznej i teatrów mu podległych przedstawiają się optymistycznie. W miarę zwiększania się dochodów Samorządu Województwa Łódzkiego w znacznym stopniu poprawiła się również sytuacja finansowa instytucji kultury. "Od 33 milionów złotych w roku 2001, co stanowiło 14,51% budżetu ogółem doszliśmy do kwoty 52 milionów dotacji w tym roku, co daje 19,59% budżetu ogółem. Ustabilizowała się sytuacja Teatru Wielkiego, zbudowaliśmy filharmonię, żadna instytucja nie ma większych kłopotów w zakresie finansowania" - podkreślił wicemarszałek S. Olas. Pod względem budżetu województwo łódzkie zajmuje 13. miejsce wśród 16 województw.

Wiceprezydent Łodzi Mirosław Orzechowski zapoznał senatorów z nakładami na inwestycje oraz utrzymanie regionalnych instytucji kultury, ponoszonymi przez Radę Miejską w Łodzi na przestrzeni ostatnich 5 lat. Podstawowym zadaniem miasta jest dotowanie podległych instytucji. W skali roku są to znaczne kwoty pozwalające instytucjom kulturalnym na realizację zadań statutowych. Miastu podlegają m.in. teatry lalkowe, domy kultury, 4 muzea zlokalizowane w obiektach zabytkowych oraz miejska galeria sztuki. Dzięki temu podległe instytucje systematycznie poszerzają swoją ofertę skierowaną do społeczności Łodzi.

Wiceprezydent M. Orzechowski zwrócił uwagę, że w teatrach wystawianym spektaklom towarzyszy szeroko pojęta działalność edukacyjna. Teatry lalkowe realizują liczne wystawy, również poza swoją siedzibą. Młodzież akademicka redaguje gazety teatralne. Ponadto łodzianie mają możliwość obejrzenia najciekawszych prezentacji teatralnych z całej Polski podczas Ogólnopolskiego Festiwalu Sztuk Przyjemnych i Nieprzyjemnych. W Łodzi istnieje 5 bibliotek, którym podlega 77 filii. Na podkreślenie zasługuje fakt, że w omawianym okresie nie została zlikwidowana żadna placówka.

Podczas posiedzenia dyrektor ds. inwestycji firmy Apsys Polska Artur Wojtkiewicz zapoznał senatorów z projektem "Manufaktura", który przede wszystkim polega na rewitalizacji wielkiego kompleksu fabryki I. Poznańskiego i przeznaczeniu części obiektów na cele kultury. Otwarcie centrum rozrywkowo-handlowo-kulturalnego przewidziane jest za kilka miesięcy. W ramach projektu powstaną programy o charakterze edukacyjnym, adresowane do dzieci i młodzieży. Ideą przedsięwzięcia jest również stworzenie tzw. ścieżki turystycznej oraz stałych wystaw, m.in. o historii fabryki. Po prezentacji programu "Manufaktura" senatorowie mieli możliwość odwiedzenia placu budowy kompleksu. Przedsięwzięcie to przede wszystkim przyczyni się do uratowania zabytkowej architektury fabrycznej.

W dyskusji senatorowie pytali przedstawicieli władz miasta i samorządu wojewódzkiego m.in. o rolę Muzeum Włókiennictwa, żywotność kultury żydowskiej w Łodzi, o podział milionowych kwot na poszczególne instytucje kulturalne i sposób wykorzystania tych środków, o sytuację związaną z Teatrem Nowym, o taktykę województwa w promowaniu Muzeum Sztuki, o finansowanie zespołów ludowych i stan kultury wiejskiej, a także o relacje władz samorządowych ze szkołą filmową, o współpracę z ośrodkiem radiowym i telewizyjnym.

- Miejskiej Galerii Sztuki - Ośrodka Propagandy Sztuki, gdzie prezentowane są największe zbiory sztuki nowoczesnej,

- Filharmonii im. Artura Rubinsteina, ostatniej filharmonii, jaką zbudowano w Polsce właściwie od podstaw,

Na swym posiedzeniu Komisja Spraw Unii Europejskiej, zgodnie z ustawą z 11 marca 2004 r. o współpracy Rady Ministrów z Sejmem i Senatem w sprawach związanych z członkostwem Rzeczypospolitej Polskiej w Unii Europejskiej, zaopiniowała następujące projekty aktów prawnych UE:

- Wnioski nierozpatrywane: w trybie art. 8 ustawy - Propozycja nałożenia tymczasowych środków antydumpingowych na przywóz łososia hodowlanego z Norwegii 13339/02, 6387/2004 i 6389/2004.

- Decyzja Rady w sprawie wzmocnienia transgranicznej współpracy policyjnej podczas zgromadzeń dużej liczby osób z więcej niż jednego Państwa Członkowskiego, w czasie których działania policji mają przede wszystkim na celu utrzymanie porządku publicznego i bezpieczeństwa oraz zapobieganie przestępstwom kryminalnym i ich zwalczanie (Initiative of the Kingdom of the Netherlands with a view to the adoption of a Council Decision on strengthening cross-border police cooperation with regard to meetings attended by large numbers of people from more than one Member State, at which policing is primarily aimed at maintaining law and order and security and preventing and combating criminal offences) (JAI (2005) 003), sygnatura Rady UE 6930/05.

- Projekt decyzji ramowej Rady w sprawie europejskiego tytułu egzekucyjnego oraz przekazywania osób skazanych pomiędzy Państwami Członkowskimi UE (Draft Council Framework Decision on the European enforcement order and the transfer of sentenced persons between Member States of the EU) (JAI (2005) 002), sygnatura Rady UE 5597/05.

Obecnie materia ta jest regulowana Konwencją Rady Europy z 1983 r. o przekazywaniu osób skazanych (ratyfikowanej w pierwszej kolejności przez wszystkie państwa członkowskie UE) i Protokołem dodatkowym z 1997 r. Instrumenty te nakładają jednakże szereg ograniczeń wiążących się z tą procedurą. Na mocy konwencji z 1983 r. skazani mogą być przekazywani w celu odbycia kary wyłącznie do państwa, którego są obywatelami oraz wyłącznie za ich zgodą oraz zgodą odpowiednich państw. Protokół dodatkowy z 1997 r. przewiduje w pewnych okolicznościach przekazanie bez zgody skazanego; nie został on jednak ratyfikowany przez wszystkie państwa członkowskie (RP jest związana obydwoma aktami).

Jak stwierdzono w przedstawionym Komisji Spraw Unii Europejskiej projekcie stanowiska rządu w tej sprawie, na obecnym etapie rząd RP nie udzieli poparcia opiniowanej inicjatywie decyzji ramowej. W opinii rządu, brak przesłanek uzasadniających wdrożenie jej mechanizmów, zarówno z punktu widzenia potrzeb i skutków wobec RP, jak i na tle priorytetowych kierunków rozwoju obszaru wolności, bezpieczeństwa i sprawiedliwości oraz strategii wyznaczonych w dokumentach programowych UE w tym zakresie.

Jak stwierdzono, rząd RP jest gotowy do reasumpcji swojego stanowiska pod warunkiem przedstawienia adekwatnego uzasadnienia celów wdrażania mechanizmu automatycznego przekazywania skazanych i trafności wyboru metod przewidzianych decyzją, a także korzyści, jakie miałby przynieść w perspektywie rozwoju współpracy wymiaru sprawiedliwości UE w sprawach karnych.

Wskazane w preambule decyzji ramowej racje mające uzasadnić przyjęcie aktu są niesatysfakcjonujące i z punktu widzenia rządu RP nie odpowiadają rzeczywistym skutkom, jakie może ona wywołać.

W opinii rządu, przedstawiona inicjatywa zmienia przesłanki, które legły u podstaw urzeczywistniania zasady wzajemnego uznawania. O ile dotychczasowe instrumenty (europejski nakaz aresztowania, konfiskata, kary finansowe, zabezpieczanie mienia i dowodów) zasadzały się na założeniu, iż państwo wydania nie może ich samo skutecznie wykonać, co prowokuje konieczność zwrócenia się z wnioskiem do państwa wykonania, o tyle problem ten nie istnieje w wypadku wykonania kary pozbawienia wolności wobec skazanych w danym państwie członkowskim. Systemowe uzasadnienie projektu nie uwzględnia tym samym rzeczywistych potrzeb rozwoju zasady wzajemnego uznawania.

Zdaniem polskiego rządu, postanowienia projektu decyzji ramowej są wątpliwe z punktu widzenia zgodności z zasadą proporcjonalności. Wydaje się, że proponowane mechanizmy wychodziłyby daleko poza rzeczywiste potrzeby usprawniania współpracy w przekazywaniu skazanych. Nie istnieją dowody na to, że obecny system Rady Europy jest niewydolny. Eliminowanie jego ewentualnych niedociągnięć powinno się odbywać na drodze upowszechnienia ratyfikacji Protokołu dodatkowego z 1997 r. do Konwencji z 1983 r., którego podstawowym założeniem jest właśnie "uszczelnienie" systemu.

Ponadto wątpliwe jest, czy stosowanie decyzji ramowej uczyni zadość zasadzie humanitaryzmu, która, zdaniem inicjatorów, ma przyświecać przygotowaniu projektu (możliwości resocjalizacji w państwie obywatelstwa bądź stałego pobytu skazanego). Kwestia wyboru miejsca odbywania kary z punktu widzenia względów humanitarnych i resocjalizacji jest wielowymiarowa. Z pewnością nie istnieje proste przełożenie pomiędzy osiągnięciem celów resocjalizacji a automatyzmem projektowanych mechanizmów decyzji ramowej. System Rady Europy pozwala na dokonanie trafniejszej oceny, pozostawiając konieczny margines swobody.

Domniemywać można, że rzeczywiste, choć nieujawniane expressis verbis efekty decyzji ramowej wiążą się z przesunięciem ciężaru finansowego skutków przestępczości z państw, na terytorium których przestępstwa były popełniane, do państw obywatelstwa lub stałego pobytu skazanych. Taki kierunek działań nie odpowiada potrzebom związanym z zapobieganiem przestępczości we wspólnym obszarze wolności, bezpieczeństwa i sprawiedliwości UE.

W projekcie stanowiska rządu zwrócono uwagę, że decyzja ramowa może wywołać pewne skutki społeczne, wynikające ze zmiany zasad miejsca odbywania kary pozbawienia wolności. Automatyzm ich przekazywania zmniejsza margines swobody w ocenie optymalnego miejsca odbywania kary pozbawienia wolności z punktu widzenia readaptacji skazanego. Ponadto prawdopodobnie spowoduje konieczność zwiększenia budżetu więziennictwa w wysokości wynikającej z różnicy pomiędzy liczbą skazanych przekazanych z RP do innego państwa członkowskiego a skazanych przyjętych.

W opinii przyjętej przez Komisję Spraw Unii Europejskiej Komisja Spraw Unii Europejskiej nie udzielono poparcia dla projektu decyzji ramowej.

- Wniosek dotyczący rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady ustanawiającego procedurę europejską dla drobnych roszczeń (Regulation of the European Parliament and of the Council establishing a European Small Claims Procedure ) (COM(2005) 087), sygnatura Rady UE 7388/05.

Komisja nie zgłosiła żadnych uwag do opiniowanego projektu.

- Wniosek dotyczący Rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie badań statystycznych dotyczących szkoleń zawodowych w przedsiębiorstwach (Proposal for a Regulation of the European Parliament and of the Council on the statistics relating to vocational training in enterprises) (COM (2004) 095), sygnatura Rady UE 6741/04.

Referent (wraz z projektem stanowiska rządu w tej sprawie): senator Edmund Wittbrodt.

- Projekt dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady o usługach na rynku wewnętrznym UE (Proposal for a directive of the European Parliament and of the Council on services in the internal market) (COM (2004) 2), sygnatura Rady UE 6174/04.

Referent (wraz z projektem stanowiska rządu w tej sprawie): senator Andrzej Chronowski.

Na swym posiedzeniu Komisja Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej rozpatrywała ustawę o Komisji Wspólnej Rządu i Samorządu Terytorialnego oraz o przedstawicielach Rzeczypospolitej Polskiej w Komitecie Regionów Unii Europejskiej.

Rozwiązania przyjęte w ustawie uchwalonej przez Sejm rekomendował senatorom wiceminister spraw wewnętrznych i administracji Jerzy Mazurek, któremu towarzyszyli wicedyrektorzy Dorota Żebrowska i Andrzej Rudlicki. Ponadto senatorowie wysłuchali opinii posła sprawozdawcy Waldy Dzikowskiego, sekretarza Komisji Wspólnej Rządu i Samorządu Terytorialnego Andrzeja Porawskiego oraz Rudolfa Borusiewicza ze Związku Powiatów Polskich. Zapoznano się także z uwagami Biura Legislacyjnego Kancelarii Senatu.

Rozpatrywana ustawa była projektem rządowym i zakładała ustawowe uregulowanie statusu prawnego Komisji Wspólnej Rządu i Samorządu Terytorialnego, działającej dotychczas na podstawie rozporządzenia jako organ pomocniczy lub opinio-doradczy rządu, uzależniony od jego istniejących potrzeb. Ponadto projekt określał zasady wyłaniania kandydatów na przedstawicieli polskich jednostek samorządu terytorialnego do Komitetu Regionów UE.

W głosowaniu Komisja Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej opowiedziała się za wprowadzeniem 4 poprawek do ustawy o Komisji Wspólnej Rządu i Samorządu Terytorialnego oraz o przedstawicielach Rzeczypospolitej Polskiej w Komitecie Regionów Unii Europejskiej, zbieżnych z propozycjami biura legislacyjnego. Ustalono, że ich przyjęcie zarekomenduje Izbie senator Zbigniew Zychowicz.

Na swym posiedzeniu Komisja Ochrony Środowiska rozpatrywała ustawę o zmianie ustawy - Prawo ochrony środowiska oraz niektórych innych ustaw.

Rozpatrywana nowelizacja była projektem rządowym i zmierzała do transpozycji przepisów prawa wspólnotowego, dotyczących m.in. oceny oddziaływania niektórych planów i programów na środowisko, oceny skutków niektórych publicznych i prywatnych przedsięwzięć, ochrony siedlisk przyrodniczych oraz dzikiej fauny i flory, zapobiegania i ograniczania zanieczyszczeń.

Ostatecznie Komisja Ochrony Środowiska postanowiła zarekomendować Senatowi wprowadzenie 27 poprawek do ustawy o zmianie ustawy - Prawo ochrony środowiska oraz niektórych innych ustaw.

Na swym posiedzeniu Komisja Obrony Narodowej i Bezpieczeństwa Publicznego rozpatrzyła ustawę o zmianie ustawy o Państwowej Straży Pożarnej.

W ustawie rozszerzono m.in. katalog zadań Państwowej Straży Pożarnej, uzupełniono katalog zadań Komendanta Głównego, komendantów wojewódzkich oraz powiatowych Państwowej Straży Pożarnej, wprowadzono przepisy, na podstawie których komendanci wojewódzcy i powiatowi Państwowej Straży Pożarnej będą mogli dysponować siłami i środkami PSP podczas działań poza granicami państwa. Ponadto w nowelizacji skonkretyzowano wymogi kwalifikacyjne dla kandydatów do służby w Państwowej Straży Pożarnej, ustanowiono dzień 4 maja Dniem Strażaka, wprowadzono kompleksową regulację dotyczącą czasu pracy strażaków, określono również wymagania kwalifikacyjne dla poszczególnych stanowisk służbowych w Państwowej Straży Pożarnej i uzupełniono katalog przesłanek powodujących zwolnienie strażaka ze służby. Rozpatrywana ustawa wprowadziła także zasadę, że nadawanie kolejnego stopnia służbowego nie jest obligatoryjne i odbywa się z okazji Dnia Strażaka, uregulowała sprawy związane z uprawnieniami urlopowymi strażaków oraz określiła zasady przyznawania strażakom lokali mieszkalnych, równoważników pieniężnych za brak lokalu i pomocy finansowej na uzyskanie lokalu. Ponadto uszczegółowiono przepisy dotyczące postępowania dyscyplinarnego oraz uporządkowano regulację dotyczącą umundurowania strażaków.

W głosowaniu Komisja Obrony Narodowej i Bezpieczeństwa Publicznego postanowiła zaproponować Senatowi wprowadzenie 1 poprawki do rozpatrywanej nowelizacji sejmowej, zbieżnej z sugestią biura legislacyjnego. Dotyczyła ona dodania w art. 2 ust. 4 w brzmieniu: "4. Osoby dotychczas wykonujące czynności, o których mowa w art. 4 ust. 2a i 2b ustawy, o której mowa w art. 1, nie spełniające wymagań, o których mowa w tych przepisach, zachowują prawo do wykonywania tych czynności do czasu uzupełnienia wykształcenia oraz odbycia odpowiedniego szkolenia, nie dłużej jednak niż przez 5 lat od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy.".

Art. 4 ust. 2a i 2b (art. 1 pkt 1 lit. c noweli) określa wymagania kwalifikacyjne wobec osób wykonujących czynności z zakresu ochrony przeciwpożarowej, niezatrudnionych w jednostkach ochrony przeciwpożarowej. Ponieważ nowa regulacja jest szersza od obowiązującej w dotychczasowym stanie prawnym, senatorowie za celowe uznali umieszczenie w ustawie przepisu przejściowego dotyczącego statusu osób, które nie spełniają warunków ustanowionych przez dodawane przepisy.

Na swym posiedzeniu senatorowie z Komisji Rolnictwa i Rozwoju Wsi zapoznali się z informacją na temat wdrażania systemu identyfikacji i rejestracji zwierząt.

Informacje gromadzone w Centralnej Bazie Danych służą dokumentowaniu historii zwierząt. Funkcjonujący obecnie System Identyfikacji i Rejestracji Zwierząt, jakkolwiek wciąż niedoskonały, ma zasadnicze znaczenie dla zapewnienia bezpieczeństwa sanitarnego kraju. W wypadku wykrycia choroby zwalczanej z urzędu istnieje możliwość zidentyfikowania wszystkich zwierząt mających kontakt z chorym osobnikiem oraz wszystkich miejsc pobytu tego zwierzęcia. System realizuje wszystkie zadania nałożone przepisami zarówno prawa krajowego, jak i ustawodawstwa Unii Europejskiej.

W drugim punkcie porządku dziennego posiedzenia Komisji Rolnictwa i Rozwoju Wsi rozpatrywano ustawę o zmianie ustawy o systemie identyfikacji i rejestracji zwierząt.

W imieniu rządu nowelizację rekomendował wiceminister rolnictwa i rozwoju wsi J. Pilarczyk. Ponadto na temat rozwiązań przyjętych w ustawie wypowiadali się dyrektor Departamentu Bezpieczeństwa Żywności i Weterynarii w resorcie rolnictwa Piotr Jakubowski, zastępca głównego lekarza weterynarii Andrzej Rudy i Katarzyna Okoń z Departamentu Prawa Europejskiego w UKIE. Zapoznano się także ze szczegółowymi uwagami Biura Legislacyjnego Kancelarii Senatu.

Rozpatrywana ustawa była projektem rządowym i miała na celu dostosowanie przepisów obecnie obowiązującej ustawy do prawa wspólnotowego.

W nowelizacji zobowiązano Agencję Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa (ARiMR) do wydawania nieodpłatnie do 31 grudnia 2005 roku posiadaczom bydła, owiec, kóz i świń ksiąg rejestracji.

Przepisy wprowadzone do ustawy regulowały ponadto postępowanie z kolczykami i duplikatami kolczyków zwierząt, które zostały ubite lub padły. W ustawie wskazano, kto jest odpowiedzialny za zniszczenie takich kolczyków, aby ponownie nie mogły być wykorzystywane. Ponowne wykorzystanie raz użytych do oznakowania zwierzęcia kolczyków zakłócałoby proces rejestracji i identyfikacji zwierząt.

Kolejnym aktem rozpatrywanym przez Komisję Rolnictwa i Rozwoju Wsi była ustawa o zmianie ustawy o jakości handlowej artykułów rolno-spożywczych.

Rozpatrywana ustawa zakładała poszerzenie kompetencji i zadań Inspekcji Jakości Handlowej Artykułów Rolno-Spożywczych (IJHARS).

Kontrole powinny się odbywać zarówno przed dokonaniem płatności, jak i po. Kontrole te muszą być niezależne od siebie. Do kontrolowania realizacji płatności ex post została upoważniona IJHARS.

Nowym przepisem jest wprowadzenie kary grzywny w wypadku utrudniania przeprowadzenia takiej kontroli IJHARS.

Rozpatrywana ustawa umożliwia przekazywanie kwot połowowych między armatorami. Ma to przyczynić się do lepszego wykorzystania przyznanych Polsce kwot połowu ryb na Bałtyku.

Uchwalona nowelizacja nie tylko pozwala na to, by armatorzy przekazywali sobie kwoty połowu ryb, jeśli nie mogą ich sami wykorzystać, ale także przewiduje możliwość przekazywania kwot na statki należące do tego samego armatora.

W dyskusji stwierdzano, że nowelizacja ustawy o rybołówstwie jest bardzo potrzebna. Rozporządzenie Rady w sprawie ochrony i eksploatacji zasobów rybackich i Wspólnej Polityki Rybackiej stanowi, że państwa będące członkami Unii Europejskiej mogą wymieniać się między sobą kwotami połowowymi, natomiast dotychczas obowiązująca ustawa z 19 lutego 2004 r. nie dawała polskim rybakom takiej możliwości. Wprowadzenie tej nowelizacji stworzy rybakom możliwość lepszego zarobkowania.

W głosowaniu Komisja Rolnictwa i Rozwoju Wsi jednogłośnie postanowiła zaproponować Senatowi wprowadzenie 2 poprawek do nowelizacji ustawy o rybołówstwie o charakterze doprecyzowującym.

Ustalono, że proponowane zmiany zarekomenduje Izbie w imieniu komisji senator Krzysztof Borkowski.

Na wspólnym posiedzeniu Komisji Ustawodawstwa i Praworządności oraz Komisji Obrony Narodowej i Bezpieczeństwa Publicznego odbyło się pierwsze czytanie projektu uchwały w 60. rocznicę zakończenia II wojny światowej.

W posiedzeniu wzięli udział wiceminister obrony narodowej Janusz Zemke, zastępca kierownika Urzędu ds. Kombatantów i Osób Represjonowanych Jerzy Kozłowski, dyrektor Wojskowego Biura Badań Historycznych płk dr Krzysztof Komorowski oraz przedstawiciele Kancelarii Prezydenta RP.

Rozpatrywany projekt zgłosił senator Wiesław Pietrzak, który także go przedstawił i uzasadnił. W opinii senatora, ofiara poniesiona przez Polskę w latach II wojny światowej, wkład żołnierza polskiego w zwycięstwo koalicji antyfaszystowskiej wymagają należnego uczczenia i uhonorowania. Wyrazem czci i hołdu wobec wszystkich, którzy przyczynili się do zwycięstwa nad zbrodniczym faszyzmem, powinna być uchwała Senatu Rzeczypospolitej Polskiej w 60. rocznicę zakończenia II wojny światowej.

W dyskusji projekt uchwały spotkał się z uznaniem i pozytywną opinią senatorów. Senatorowie Andrzej Jaeschke, Teresa Liszcz, Zbigniew Romaszewski i Robert Smoktunowicz zaproponowali jednak pewne zmiany i uzupełnienia. Inną wersję projektu uchwały (nie uzyskała ona poparcia) przedstawiła senator Maria Berny.

<<60 lat temu dobiegła końca na naszym kontynencie II wojna światowa. Pokonana została faszystowska III Rzesza Niemiecka. Zakończył się koszmar ludobójstwa, terroru i wysiedleń, czas pogardy dla człowieka i całych narodów.

Dla nas, Polaków, wojna ta, od pierwszego do ostatniego dnia, była walką o coś więcej niż przetrwanie, stała się bowiem wojną w obronie człowieczeństwa, prawdy i sprawiedliwości, o ludzką godność. Ponieśliśmy w tej walce straty niemożliwe do oszacowania, zapłaciliśmy cenę trudną do objęcia wyobraźnią. Utraciliśmy ponad 6 milionów obywateli, w tym miliony obywateli polskich pochodzenia żydowskiego. Mogiły naszych żołnierzy zasłały wszystkie pola bitewne.

Oddajemy cześć żołnierzom Polskich Sił Zbrojnych, którzy przez cały okres wojny walczyli u boku sojuszników zachodnich, zapisując piękną kartę w dziejach oręża polskiego.

Na zawsze pozostaną w narodowej pamięci bohaterskie czyny żołnierzy 1 i 2 Armii Wojska Polskiego, którzy przeszli swój chwalebny szlak bojowy od Lenino do Berlina.

Szczególną pamięć i hołd winni jesteśmy dzisiaj polskim żołnierzom - ofiarom stalinowskich zbrodni, popełnionych m.in. w Katyniu, Miednoje, Charkowie i innych miejscach masowego ludobójstwa.

Mówiąc o wkładzie Polski w II wojnę światową, o wysiłku militarnym żołnierza polskiego, o jego walce o wolność, niepodległość, o byt państwowy, o honor i godność Polski, Narodu Polskiego i Wojska Polskiego, należy widzieć również cały tragizm późniejszych losów żołnierskich. Decyzje jałtańskie przekreśliły możliwość powrotu do Polski wielu tysięcy żołnierzy polskich, którzy przelewali krew na zachodzie Europy. Tysiące żołnierzy polskiej konspiracji niepodległościowej trafiło do radzieckich więzień i łagrów, w których straciło zdrowie i życie.

Podczas wspólnego posiedzenia Komisji Ustawodawstwa i Praworządności, Komisji Obrony Narodowej i Bezpieczeństwa Publicznego oraz Komisji Polityki Społecznej i Zdrowia odbyło się pierwsze czytanie projektu ustawy o zmianie ustawy o kombatantach oraz niektórych osobach będących ofiarami represji wojennych i okresu powojennego.

W imieniu wnioskodawców Komisji Obrony Narodowej i Bezpieczeństwa Publicznego projekt przedstawiła i uzasadniła senator Maria Berny.

Projekt zakładał przyznanie uprawnień kombatanckich osobom biorącym udział w akcji rozminowywania kraju w latach 1945-56. Osoby te, a także wdowy i wdowcy po nich, miałyby być uprawnione do świadczeń przysługujących na podstawie tzw. ustawy kombatanckiej. Łącznie otrzymałoby je około 10 tysięcy osób, z czego 2 tysiące to osoby biorące udział w akcji rozminowania kraju, natomiast około 8 tysięcy to wdowy lub wdowcy. Jak przewidziano w projekcie, dla budżetu państwa łączne skutki finansowe wejścia w życie proponowanych zmian wyniosą ponad 17 mln złotych.

W uzasadnieniu przypomniano, że starania o przyznanie uprawnień kombatanckich żołnierzom wojsk inżynieryjnych biorących udział w operacji rozminowania terytorium Polski w okresie od 1945 do 1956 roku były przedmiotem zabiegów zarówno środowisk i organizacji byłych żołnierzy zawodowych oraz żołnierzy rezerwy, jak i samych zainteresowanych od wielu lat.

Ponieważ uchwalenie ustawy spowoduje obciążenie budżetu państwa, datę jej wejścia w życie określono na 1 stycznia 2006 r. Tak ustalony okres vacatio legis daje, zdaniem wnioskodawców, możliwość uwzględnienia wydatków związanych z realizacją ustawy w pracach nad budżetem na 2006 r.

Połączone komisje, zgodnie z art. 80 ust. 1, 2 i 3 Regulaminu Senatu, po rozpatrzeniu w pierwszym czytaniu projektu ustawy wniosły o przyjęcie bez poprawek przedstawionego przez wnioskodawców projektu ustawy o zmianie ustawy o kombatantach oraz niektórych osobach będących ofiarami represji wojennych i okresu powojennego, oraz projektu uchwały w sprawie wniesienia do Sejmu tego projektu ustawy.

Ustalono, że podczas drugiego czytania projektu sprawozdanie w tej sprawie złoży senator M. Berny. Jednocześnie upoważniono senator M. Berny do reprezentowania stanowiska Senatu w dalszych pracach nad projektem.

Odbyło się wspólne posiedzenie Komisji Ustawodawstwa i Praworządności oraz Komisji Polityki Społecznej i Zdrowia, podczas którego przeprowadzono pierwsze czytanie projektu ustawy o zmianie ustawy - Kodeks cywilny.

Rozpatrywany projekt zgłosiła Komisja Ustawodawstwa i Praworządności. W związku z nieobecnością reprezentanta wnioskodawców senatora Gerarda Czai projekt przedstawiła senator Ewa Serocka, wyznaczona przez komisję.

Rozpatrywana inicjatywa była odpowiedzią na postulaty zgłaszane przez organizacje pozarządowe, a przede wszystkim Polski Związek Niewidomych. Dotyczyła art. 80 kodeksu cywilnego, który utrudnia złożenie osobie nieumiejącej czytać oświadczenia woli. Zawarta w dotychczasowym art. 80 kc norma stwarzała wiele problemów osobom niepełnosprawnym, szczególnie niewidomym lub niedowidzącym. Różne instytucje odmawiają przyjęcia dokumentów podpisanych przez niewidomych w formie innej niż akt notarialny, narażając ich tym samym na ponoszenie dodatkowych kosztów - w odróżnieniu od innych obywateli.

Twórcy tego rozwiązania, którego historia jest bardzo odległa, mieli na względzie ochronę osób niemogących czytać, w tym również niewidomych, przed nadużyciami nieuczciwych kontrahentów. Przepisy te do pewnego czasu nie były stosowane w odniesieniu do osób niewidomych, umiejących składać podpisy na wystawionych dokumentach lub składających oświadczenie woli w formie pisemnej.

W opinii wnioskodawców, proponowane zmiany art. 80 kodeksu cywilnego, poprzez dodanie paragrafu 2, stanowić będą nadal ochronę osób niemogących czytać i kontrahentów przyjmujących oświadczenie woli, ułatwią one jednak tym osobom normalne funkcjonowanie w codziennym życiu. Proponowane rozwiązanie dopuszcza możliwość korzystania przez osobę nieumiejącą czytać z pomocy wybranej przez siebie zaufanej osoby przy składaniu oświadczenia woli.

Podczas posiedzenia na temat przedstawionego projektu nowelizacji kodeksu cywilnego wypowiadali się dyrektor i wicedyrektor Departamentu Prawno-Legislacyjnego w Ministerstwie Sprawiedliwości Beata Mik i Jan Bołonkowski oraz sekretarz Komisji Kodyfikacyjnej Prawa Cywilnego przy Ministrze Sprawiedliwości sędzia Robert Zygadło. Przedstawili ono pozytywną opinię na temat kształtu proponowanej nowelizacji, aczkolwiek sugerowali, że byłoby lepiej zawrzeć to uregulowanie w całościowej nowelizacji prawa cywilnego.

Połączone komisje, zgodnie z art. 80 ust. 1, 2 i 3 Regulaminu Senatu, po rozpatrzeniu w pierwszym czytaniu projektu wniosły o przyjęcie bez poprawek przedstawionego przez wnioskodawców projektu ustawy o zmianie ustawy - Kodeks cywilny oraz projektu uchwały w sprawie wniesienia do Sejmu tego projektu ustawy.

Ustalono, że sprawozdanie w tej sprawie złoży podczas drugiego czytania na posiedzeniu plenarnym Izby senator E. Serocka.

Senatorowie z Komisji Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej rozpatrywali na swym posiedzeniu ustawę o zmianie ustawy o ochronie przeciwpożarowej.

W głosowaniu Komisja Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej postanowiła zaproponować Senatowi wprowadzenie 1 poprawki do rozpatrywanej nowelizacji sejmowej, zbieżnej ze zmianą zaproponowaną przez Komisję Obrony Narodowej i Bezpieczeństwa Publicznego i z sugestią biura legislacyjnego. Na sprawozdawcę stanowiska komisji w tej sprawie wybrano senator Elżbietę Streker-Dembińską.

Senatorowie z Komisji Ustawodawstwa i Praworządności rozpatrywali na swym posiedzeniu ustawę o zmianie ustawy - Prawo upadłościowe i naprawcze.

Dyrektor B. Mik przedstawiła potrzeby zmiany przepisu przejściowego ustawy - Prawo upadłościowe i naprawcze, który mógłby spotkać się z zarzutem niekonstytucyjności ze względu na naruszenie prawa do dwuinstancyjności postępowania. Wobec braku zastrzeżeń legislacyjnych przewodniczący obrad senator A. Jaeschke zgłosił i poddał pod głosowanie wniosek o przyjęcie rozpatrywanej ustawy bez poprawek. Wniosek przyjęto jednogłośnie.

Na swym posiedzeniu Komisja Emigracji i Polaków za Granicą rozpatrzyła i zaopiniowała następujące wnioski o dotację z budżetu Kancelarii Senatu na wykonanie zadań państwowych w zakresie opieki nad Polonią i Polakami za granicą, przedstawione przez Zespół Finansów Polonijnych:

A. Pomoc oświacie polonijnej i polskiej poza granicami poprzez wspieranie i promocję nauczania języka polskiego, wspieranie aktywności sportowej wśród Polonii i Polaków za granicą, rozwijanie form pobytów edukacyjnych w Polsce dla wyróżniających się uczniów szkół polonijnych i polskich na Wschodzie, a także kontynuacja programu pomocy stypendialnej dla młodzieży polskiego pochodzenia studiującej w krajach zamieszkania.

2. (nr wniosku 3) Fundacja na rzecz Pomocy Dzieciom z Grodzieńszczyzny w Białymstoku: 1 czerwca - Polski Dzień Dziecka na Białorusi - 1625 zł.

4. (nr wniosku 3) Fundacja "O Uśmiech Dziecka" w Makowie Mazowieckim: międzynarodowy turnus integracyjno-terapeutyczny w Kartuzach - 32 720 zł.

Komisja postanowiła odłożyć rozpatrzenie tego wniosku.

8. (nr wniosku 45) Towarzystwo Porozumienia Polsko-Rosyjsko-Białoruskiego w Warszawie: obóz wypoczynkowo-leczniczy 2005 r., turnus w terminie 22 czerwca-6 lipca br. - 3055 zł.

9. (nr wniosku 46) Towarzystwo Porozumienia Polsko-Rosyjsko-Białoruskiego
w Warszawie: obóz wypoczynkowo-leczniczy 2005 r., turnus w terminie 12- 26 lipca br. - 83 055 zł.

15. (nr wniosku 72) Charytatywne Stowarzyszenie Opiekuńczo-Wychowawcze IGNIS
w Kleczy Górnej: organizacja kolonii letnich dla dzieci polonijnych z Mołdawii - 21 000 zł.

16. (nr wniosku 79) Warszawskie Towarzystwo Przyjaciół Wilna i Grodna w Warszawie: zakup sprzętu i urządzeń dla administracji Szkoły Średniej nr 36 w Grodnie - 9000 zł.

19. (nr wniosku 94) Caritas Diecezji Sosnowieckiej w Sosnowcu: organizowanie wypoczynku dla dzieci i młodzieży polonijnej, Ukraina. "Wakacyjna Szkoła Języka Polskiego" - Bukowina Rumuńska - kwotę 20 000 zł.

20. (nr wniosku 95) Caritas Archidiecezji Gdańskiej w Gdańsku: "Świat Stolema, gryfów i ...", śladami legend gdańskich i pomorskich, kolonie letnie - 41 500 zł.

21. (nr wniosku 96) Caritas Diecezji Sandomierskiej w Sandomierzu: wypoczynek letni dzieci i młodzieży szkolnej polskiej i polonijnej w 2005 r. w formie obozów szkoleniowo-wypoczynkowych - 23 100 zł.

22. (nr wniosku 97) Caritas Archidiecezji Przemyskiej w Przemyślu - "Śladami przodków" - kolonie letnie - 33 000 zł.

25. (nr wniosku 100) Caritas Archidiecezji Warszawskiej w Warszawie: organizacja wypoczynku letniego dla dzieci i młodzieży z Polonii rumuńskiej - 23 870 zł.

Komisja zaopiniowała wniosek negatywnie.

34. (nr wniosku 143) Fundacja "Polonia" w Warszawie: szkolenia komputerowe dla Polonii ze Wschodu - 145 400 zł.

Komisja postanowiła odłożyć rozpatrzenie tego wniosku.

Komisja postanowiła odłożyć rozpatrzenie tego wniosku.

42. (nr wniosku 160) Stowarzyszenie Współpracy Polska-Wschód w Warszawie: warsztaty dokształcające dla studentów polonijnych ze Wschodu, kształcących się na filologii polskiej - 154 000 zł.

44. (nr wniosku 164) Towarzystwo Ratowania Dziedzictwa Kulturowego Kresów Dawnych i Obecnych "Ojcowizna" w Węgorzewie: dofinansowanie udziału polskich grup młodzieżowych w Międzynarodowym Rajdzie Węgorzewskim - 4100 zł.

Komisja postanowiła odłożyć rozpatrzenie tego wniosku.

Komisja postanowiła odłożyć rozpatrzenie tego wniosku.

Komisja postanowiła odłożyć rozpatrzenie tego wniosku.

Komisja zaopiniowała wniosek negatywnie.

52. (nr wniosku 50) Fundacja na rzecz Pomocy Dzieciom z Grodzieńszczyzny w Białymstoku: integracyjne spotkania z muzyką, kulturą i sztuką w Domu Polonii w Żytkiejmach - 20 000 zł.

Komisja zaopiniowała wniosek pozytywnie, na kwotę 49 000 zł.

Komisja zaopiniowała wniosek pozytywnie, na kwotę 7590 zł.

Komisja zaopiniowała wniosek negatywnie.

61. (nr wniosku 208) Fundacja Domu Kultury w Tczewie: VIII Międzynarodowy Festiwal Muzyki Rodzinnej - 28 500 zł.

Komisja zaopiniowała wniosek pozytywnie na kwotę 50 000 zł.

64. (nr wniosku 216) Stowarzyszenie Pomocy Polakom na Wschodzie "Kresy" w Krakowie: Forum Kresowe - 3800 zł.

Komisja postanowiła odłożyć rozpatrzenie tego wniosku.

C. Ochrona polskiego dziedzictwa kulturowego poza granicami kraju i dokumentowanie dokonań przedstawicieli środowisk polonijnych w nauce, sztuce, życiu gospodarczym i politycznym krajów osiedlenia

69. (nr wniosku 67) Fundacja Kresowa "Semper Fidelis" we Wrocławiu: wydanie kalendarza kresowego na rok 2006 - 11 500 zł.

72. (nr wniosku 74) Stowarzyszenie Doradców Gospodarczych "Pro-Akademia" w Łodzi: badania w zakresie pomocy charytatywnej i warunków życia osób starszych pochodzenia polskiego oraz dzieci i młodzieży zamieszkałych na Ukrainie, w Kazachstanie oraz azjatyckiej części Rosji - 19 300 zł.

74. (nr wniosku 181) Polskie Towarzystwo Laryngektomowanych w Bydgoszczy: wielokierunkowa indywidualna i grupowa rehabilitacja po przebytych operacjach
z powodu choroby nowotworowej, a szczególnie nauka głosu i mowy dla 8 osób narodowości polskiej z Białorusi i Ukrainy - 8998 zł.

75. (nr wniosku 223) Stowarzyszenie "Polska Misja Medyczna" w Krakowie: mobilne ambulatoria medyczne, pomoc medyczna dla Polaków mieszkających w Rumunii i Mołdawii - 105 450 zł.

Komisja postanowiła odłożyć rozpatrzenie tego wniosku.

1. (nr wniosku 203) Regionalne Stowarzyszenie "Wschód - Zachód" w Płocku: zorganizowanie kolonii dla młodzieży pochodzenia polskiego z miejscowości Bijsk na Syberii - 5100 zł.

2. (nr wniosku 207) Regionalne Stowarzyszenie "Wschód - Zachód" w Płocku: zakup paczek żywnościowych dla dzieci polskiego pochodzenia z Bijska, na Syberii - 15 600 zł.

3. (nr wniosku 215) Regionalne Stowarzyszenie "Wschód - Zachód" w Płocku: zorganizowanie świetlicy dla dzieci pochodzenia polskiego w szkole podstawowej w Bijsku, na Syberii - 44 885 zł.

4. (nr wniosku 226) Polskie Towarzystwo Walki z Kalectwem w Warszawie: wsparcie środowisk polonijnych, organizacja jednego turnusu sanatoryjno-rehabilitacyjnego dla osób dorosłych i kombatantów polskich z Litwy, połączonego z edukacją na temat profilaktyki i leczenia niepełnosprawności - 163 000 zł.

Komisja postanowiła odłożyć rozpatrzenie tego wniosku.

Komisja postanowiła odłożyć rozpatrzenie tego wniosku.

10. (nr wniosku 239) Fundacja "Polonia" w Warszawie: obozy letnie - 228 500 zł.

Komisja postanowiła odłożyć rozpatrzenie tego wniosku.

Komisja zaopiniowała wniosek negatywnie.

Komisja postanowiła odłożyć rozpatrzenie tego wniosku.

Komisja postanowiła odłożyć rozpatrzenie tego wniosku.

Komisja zaopiniowała wniosek negatywnie

3. (wniosek nr15) Stowarzyszenie "Wspólnota Polska": jubileusz 50-lecia Polskiego Zespołu Pieśni i Tańca "Wilia" - 120 000 zł.

Na swym posiedzeniu Komisja Regulaminowa, Etyki i Spraw Senatorskich, na podstawie art. 14 ust. 1 Regulaminu Senatu, postanowiła przedstawić Izbie projekt uchwały w sprawie zmiany w składzie komisji senackiej

Po dyskusji z udziałem senatora R. Smoktunowicza komisja uznała, że sprawa ma charakter incydentalny i większością głosów pozytywnie zaopiniowała odwołanie senatora R. Smoktunowicza. W przekazanej opinii komisja poddała pod rozwagę prezydium zmianę tego zarządzenia i usprawiedliwienie nieobecności senatora R. Smoktunowicza na 242. posiedzeniu Komisji Ustawodawstwa i Praworządności, 2 lutego br.

Odbyło się posiedzenie Komisji Nauki, Edukacji i Sportu, podczas którego rozpatrzono ustawę o utworzeniu Uniwersytetu Kazimierza Wielkiego w Bydgoszczy.

Ustawa stanowi, że Uniwersytet Kazimierza Wielkiego w Bydgoszczy tworzy się z dniem 1 września br. i jest on uczelnią państwową. Jego podstawowy kierunek działalności to kształcenie oraz prowadzenie badań naukowych w zakresie nauk humanistycznych, społecznych, prawnych oraz matematyczno-przyrodniczych. Uniwersytet tworzy się z Akademii Bydgoskiej im. Kazimierza Wielkiego. Nadzór nad nim sprawuje minister właściwy do spraw szkolnictwa wyższego.

Mienie obejmujące własność i inne prawa majątkowe akademii staje się mieniem uniwersytetu z dniem jego utworzenia.

Z dniem utworzenia uniwersytetu pracownicy zatrudnieni w akademii stają się pracownikami uniwersytetu, to samo dotyczy studentów i osób przyjętych na pierwszy rok studiów w roku akademickim 2005/06.

Podstawowe jednostki organizacyjne akademii stają się podstawowymi jednostkami organizacyjnymi uniwersytetu i zachowują posiadane uprawnienia do nadawania stopni naukowych. Dotyczy to również organów kolegialnych i jednoosobowych Akademii Bydgoskiej im. Kazimierza Wielkiego. Z zastrzeżeniem ust. 2 z dniem utworzenia uniwersytetu stają się one jego organami.

W głosowaniu Komisja Nauki, Edukacji i Sportu postanowiła zaproponować Senatowi przyjęcie bez poprawek ustawy o utworzeniu Uniwersytetu Kazimierz Wielkiego w Bydgoszczy. Ustalono, że przyjęte w tej sprawie stanowisko zarekomenduje Izbie senator Marian Żenkiewicz.

Podczas wspólnego posiedzenia Komisji Ustawodawstwa i Praworządności oraz Komisji Obrony Narodowej i Bezpieczeństwa Publicznego odbyło się pierwsze czytanie projektu ustawy o zmianie ustawy o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej.

W posiedzeniu wzięli udział zaproszeni goście: pełnomocnik Ministerstwa Obrony Narodowej ds. Strategicznego Przeglądu Obronnego, wicedyrektor Departamentu Wychowania i Promocji Obronności w MON Jerzy Gutowski, wicedyrektor Departamentu Kadr i Szkolnictwa Wojskowego w tym resorcie Andrzej Niewiadomski, szef Zarządu Uzupełnień w Generalnym Zarządzie Zasobów Osobowych Sztabu Generalnego Wojska Polskiego Adam Franczak, Marta Zwierzyk Agnieszka Olesiak z Departamentu Prawnego w MON, naczelnik Wydziału Prawodawstwa Wojskowego w Departamencie Zwierzchnictwa Prezydenta Rzeczypospolitej nad Siłami Zbrojnymi Biura Bezpieczeństwa Narodowego Mikołaj Juszczuk oraz naczelnik wydziału w Departamencie Finansowania Bezpieczeństwa Państwa w Ministerstwie Finansów Marian Szczepankiewicz.

Ustawa o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej stanowi, że żołnierze mogą być mianowani na wyższe stopnie wojskowe po spełnieniu przesłanek wskazanych w art. 76 tej ustawy. Nadanie wyższego stopnia wojskowego następuje w drodze mianowania. Szczegółowe warunki, tryb i zasady określa rozporządzenie ministra obrony narodowej z 17 czerwca 2004 r. w sprawie mianowania na stopnie wojskowe.

W przedstawionym projekcie zaproponowano rozszerzenie art. 76 ustawy o przepisy pozwalające mianować na wyższy stopień wojskowy byłych żołnierzy zawodowych. Byli żołnierze zawodowi, którzy będą spełniać wskazane w ustawie przesłanki, czyli ci, którzy jako wolontariusze, działając w stowarzyszeniu żołnierskim skupiającym byłych żołnierzy zawodowych, realizują zadania o charakterze obronnym, patriotyczno-wychowawczym i w zakresie bezpieczeństwa publicznego lub pracują w administracji rządowej, samorządowej i strukturach edukacji narodowej na stanowiskach związanych z obronnością i bezpieczeństwem publicznym, jeżeli to jest uznaniem ich zasług za działalność związaną z obronnością państwa, mogą być mianowani na wyższe stopnie wojskowe. Mianować będzie można tylko raz. Wniosek powinien zawierać dokładną i wyczerpującą argumentację dotyczącą zasług mianowanego żołnierza.

Zgodnie z art. 31 ustawy z 11 września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych żołnierza zawodowego mianuje się na stopień wojskowy odpowiadający stopniowi etatowemu stanowiska służbowego, na jakie żołnierz ma być wyznaczony. Dzięki przedłożonemu projektowi, w szczególnych sytuacjach, po zakończeniu zawodowej służby wojskowej żołnierz będzie mógł być awansowany, jeżeli odchodząc z wojska, miał niższy stopień niż etat, z którego odchodził. Mianowanie będzie mogło nastąpić tylko w ramach danego korpusu kadry zawodowej Sił Zbrojnych RP.

Przedstawiony projekt nie pociąga za sobą skutków finansowych.

Senator W. Pietrzak przypomniał sytuację, która miała miejsce przed wprowadzeniem przepisów aktualnie obowiązującej ustawy o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej, a która dopuszczała możliwość wielokrotnego awansowania rezerwistów, co - niekiedy - powodowało szybsze ich awanse niż żołnierzy w służbie czynnej. Jak stwierdził, obecnie w ogóle nie ma możliwości awansowania rezerwistów, którzy odchodzą z wojska na skutek restrukturyzacji armii. Powoduje ton ich rozgoryczenie, Rozpatrywany projekt nowelizacji ustawy o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej ma umożliwić awansowanie rezerwisty tylko jeden raz i tylko o jeden stopień wojskowy. Senator W. Pietrzak zwrócił uwagę, że projekt ustawy jest kompromisem między oczekiwaniami zainteresowanego środowiska a stanowiskiem Ministerstwa Obrony Narodowej, które uznało za zasadne danie satysfakcji osobom zaangażowanym w działalność na rzecz obronności państwa.

W dyskusji niektórzy senatorowie zgłaszali wątpliwości co do wprowadzenia tego typu regulacji, wyrażając obawy przed deprecjacją stopni wojskowych.

Za wnioskiem opowiedziało się 4 senatorów, 8 osób wstrzymało się od głos. Wobec wyników głosowania komisje, zgodnie z art. 80 ust. 1, 2 i 3 Regulaminu Senatu, po rozpatrzeniu w pierwszym czytaniu projektu ustawy wniosły o przyjęcie bez poprawek przedstawionego przez wnioskodawców projektu ustawy o zmianie ustawy o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej oraz projektu uchwały w sprawie wniesienia do Sejmu tego projektu.

Ponadto połączone komisje postanowiły, że sprawozdanie komisji przedstawi senator Wiesław Pietrzak, a także zaproponowały, aby reprezentował on Senat w dalszych pracach nad tym projektem ustawy.

Diariusz Senatu RP: spis treści, poprzedni fragment, następny fragment