Warszawa, 2005-03-10

W związku z przesłanym przy piśmie z dnia 10 lutego br. znak: BPS/DSK-043-59/05 oświadczeniem złożonym przez senatora Krzysztofa Jurgiela 76 posiedzenia Senatu RP w dniu 3 lutego 2005 r. dotyczącym m.in. zbierania, przetwarzania i przekazywania Komisji Europejskiej danych dotyczących sytuacji dochodowej polskich rolników, uwzględniając informacje otrzymane z Głównego Urzędu Statystycznego - uprzejmie informuję Pana Marszałka, co następuje.

W Polsce rachunki ekonomiczne dla rolnictwa opracowywane są według najnowszej i aktualnie obowiązującej w UE metodologii "Manual on the Economic Accounts for the Agriculture and Forestry" wspólnie przez Instytut Ekonomiki Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej - Państwowy Instytut Badawczy oraz Departament Statystyki Rolnictwa i Środowiska Głównego Urzędu Statystycznego. Główny Urząd Statystyczny opracowuje dane dotyczące: produkcji roślinnej i zwierzęcej, cen skupu produktów rolnych i środków do produkcji rolnej, nakładów inwestycyjnych na środki trwałe (np. budynki, urządzenia, maszyny itp.), szacowanych nakładów pracy w rolnictwie w przeliczeniu na umowne jednostki pracy, natomiast Instytut Ekonomiki Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej m.in. opracowuje rachunki ekonomiczne rolnictwa wg rodzajów działalności zgodnie ze standardami UE, opracowuje dane dotyczące szacunkowych dopłat do produktów i produkcji, sporządza pierwszy i drugi szacunek rachunków ekonomicznych dla rolnictwa, a także opracowuje całkowite zestawienie rachunków według metodologii rachunków ekonomicznych dla rolnictwa.

Do EUROSTAT-u przekazane zostały rachunki ekonomiczne dla rolnictwa za lata 1998-2003 oraz szacunki za 2004 rok (w cenach bieżących). EUROSTAT przetwarza, zestawia oraz sporządza porównania danych otrzymywanych ze wszystkich krajów członkowskich, przelicza wartości EAA (tj. rachunki makroekonomiczne dla rolnictwa) w walutach narodowych na euro oraz przelicza do analiz dane na roczne jednostki pracy w rolnictwie.

Rachunki ekonomiczne dla rolnictwa publikowane są przez Urząd Statystyczny Wspólnoty Europejskiej od 1964 roku. Zasady opracowywania tych rachunków reguluje Rozporządzenie (WE) Nr 138/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 5 grudnia 2003 r. dotyczące rachunków ekonomicznych dla rolnictwa we Wspólnocie. Rachunek ekonomiczny dla rolnictwa jest rachunkiem satelitarnym w stosunku do dochodu liczonego dl rolnictwa metodą rachunków narodowych, dostarczającym dodatkowych informacji i koncepcji adoptowanych do szczególnego charakteru działalności rolniczej.

Opublikowane przez EUROSTAT w grudniu ubiegłego roku zmiany w dochodach rolnictwa w 2004 r. w przeliczeniu na 1 umowną jednostkę pracy (AWU), w tym dotyczące Polski, opracowane zostały na podstawie przekazywanych przez państwa członkowskie UE pierwszych wstępnych wskaźników zmian wolumenu i cen produkcji rolniczej, usług rolniczych, drugorzędnych niewydzielonych działalności pozarolniczych, zużycia pośredniego, tj. zużycia środków produkcji (np. nawozów, pasz, materiałów budowlanych itp.) oraz dopłat (subsydiów).

Szacunek wskaźników zmian produkcji rolniczej został opracowany na podstawie przedwynikowego szacunku głównych ziemiopłodów rolnych i ogrodniczych, badań pogłowia zwierząt gospodarskich (badania GUS), oceny ekspertów IERiGŻ (głównie w przypadku roślin i zwierząt rzadko występujących). Ceny skupu produktów rolnych, które były podstawą do wyszacowania wskaźników zmian cen produktów rolnych wyliczono na podstawie danych z półrocznego sprawozdania statystycznego (R-10) i miesięcznych danych meldunkowych z okresu lipiec-październik oraz szacunków za miesiąc listopad i grudzień. Bazą dla wyszacowania zmian w drugorzędnej niewydzielonej działalności pozarolniczej były informacje o ilości i cenie skupionego mleka, zmiany cen produktów mleczarskich, oceny ekspertów.

Z opublikowanych przez EUROSTAT danych wynika, iż dochody rolnictwa w Polsce w przeliczeniu na 1 umowną jednostkę pracy w 2004 r. w porównaniu z 2003 r. wzrosły o 73,5%. Na taki wzrost wpływ miały bardzo dobre wyniki produkcyjne. Odnotowano wzrost wartości produkcji roślinnej o 15,1%, zwierzęcej o 18,4%, usług rolniczych o 3,3%, drugorzędnej niewydzielonej działalności pozarolniczej o 19,1%. Ogółem wartość produkcji rolniczej według szacunku w listopadzie 2004 r. wzrosła o 16,3%, wolumen był większy o 6,9%, a ceny o 8,8%. Według pierwszych szacunków wartość zużycia pośredniego była wyższa niż w roku 2003 o 6,7%. Największy wzrost odnotowano w dopłatach (subsydiach). W listopadzie 2004 r. szacowano, że do końca ubiegłego roku będą zrealizowane wypłaty w kwocie 3.958,09 mln zł, tj. w wysokości wyższej niż w 2003 r. o ok. 1.172% niż w 2003 r.

W 2004 roku udział dopłat w produkcji globalnej wyniósł 6,7% (w 2003 r. - 0,6%), a w wartości czynników produkcji (dochodów) - 17,9% (przed rokiem - 2,5%).

Jednocześnie pragnę poinformować, że zgodnie z harmonogramem opracowywania rachunków ekonomicznych rolnictwa w styczniu 2005 r. został przygotowany i przekazany do EUROSTAT-u drugi szacunek. Najnowsze dane Głównego Urzędu Statystycznego dotyczące zmian cen środków produkcji dla rolnictwa oraz korekty wprowadzone przez Ministerstwo Rolnictwa i Rozwoju Wsi do poziomu zrealizowanych dopłat spowodowały, że dochody są wyższe niż przed rokiem, ale wzrost nie jest tak znaczący, jak to wyszacowano w listopadzie ubiegłego roku. W produkcji rolniczej odnotowano nieznaczne zmiany w porównaniu z pierwszym szacunkiem. Wartość produkcji roślinnej jest większa niż w 2003 r. o 17,4%, wartość produkcji zwierzęcej o 18,4%, usług rolniczych o 5,5%. Ogółem wartość produkcji rolniczej wzrosła o 16,4%. Według drugiego szacunku wartość zużycia pośredniego była wyższa niż w 2003 r. o 13,8%. Pomimo znacznej korekty w poziomie dopłat odnotowano w tej pozycji największy wzrost, z 311,2 mln zł w 2003 r. do 1.992,9 mln zł w 2004 r. (wskaźnik dynamiki wyniósł 640,4%). Udział dopłat w produkcji globalnej wyniósł 3,3%, a w wartości czynników produkcji (dochodów) - 11,1%.

MINISTER

Rolnictwa i Rozwoju Wsi

Wojciech Olejniczak

Warszawa, dnia 11.03.2005 r.

Szanowny Panie Marszałku,

Wytyczenie przebiegu autostrady płatnej A1 przez teren województwa śląskiego, z uwagi na intensywnie zurbanizowany teren i obszary eksploatacji górniczej było zadaniem szczególnie trudnym. Skalę tych trudności potwierdziły wieloletnie studia wariantów przebiegu autostrady. Każdy z kilku proponowanych wariantów przebiegu autostrady powodował liczne konflikty środowiskowe, przestrzenne i społeczne. Władze samorządowe różnych szczebli tj. Sejmik Samorządowy Województwa Śląskiego, Rady Miast i Gmin oraz Wojewoda Śląski czynnie uczestniczyli w prowadzonych pracach. Optymalnym wariantem powodującym najmniej kolizji, okazał się wariant trasy zasadniczej.

Wydane przez Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji w dniu 31.12.1999 r. Wskazania Lokalizacyjne Nr 9/99 nałożyły wymóg wprowadzenia na etapie dokumentacji do decyzji o ustaleniu lokalizacji uszczegółowienia przebiegu osi autostrady ze względu na potrzeby górnictwa oraz uzgodnienia z Dyrekcją Parku Krajobrazowego Rud Cysterskich. Wszystkie te warunki zostały spełnione w wykonanej dokumentacji do decyzji lokalizacyjnej autostrady A1 na odcinku węzeł "Sośnica" - Gorzyczki.

Zaproponowana przez mieszkańców Rowienia trasa przebiegu autostrady o około 1,0 km na zachód od przebiegu autostrady wg obowiązujących wskazań lokalizacyjnych, nie uzyskałaby pozytywnej opinii w toku nowego postępowania administracyjnego. Trasa zniszczyłaby najcenniejsze elementy użytku ekologicznego "Kancerz" lub przebiegać musiałaby przez środek Kompleksu Leśnego w Gotartowicach.

Prace nad przygotowywaniem do realizacji autostrady A1 na odcinku Sośnica - Gorzyczki są zaawansowane. Wojewoda Śląski w dniu 3 kwietnia 2003 r. wydał dla tego odcinka 3 decyzje o ustaleniu lokalizacji autostrady płatnej z podziałem na pododcinki: Sośnica - Bełk, Bełk - Świerklany, Świerklany - Gorzyczki. Trwa opracowywanie budowlanej dokumentacji projektowej dla odcinków węzeł Sośnica - węzeł Bełk i węzeł Świerklany - Gorzyczki z terminem zakończenia w październiku 2005 r. Rozpoczęto procedury przetargowe na wyłonienie wykonawców podziałów i nabywania nieruchomości dla odcinków Sośnica - Bełk i Świerklany - Gorzyczki. Z uwagi na skargi złożone do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego na decyzję Ministra Infrastruktury z 3 marca 2004 r. utrzymującą w mocy decyzje Wojewody Śląskiego z 3 kwietnia 2003 r. dla odcinka autostrady A1 Bełk - Świerklany - przetargi na dokumentację projektową i wykupy nieruchomości zostaną uruchomione z chwilą rozstrzygnięcia przez WSA oprotestowanej decyzji lokalizacyjnej.

Zarzuty wniesione w odwołaniach od decyzji Wojewody Śląskiego i skargach na decyzje Ministra Infrastruktury dla odcinka Bełk - Świerklany dotyczyły między innymi: nieuwzględnienia przy ustalaniu lokalizacji Autostrady płatnej lokalnych potrzeb mieszkańców, nieudostępnienia zainteresowanym do wglądu załącznika granicznego do decyzji, nieuwzględnienia we właściwym zakresie wpływu autostrady na środowisko i dobra kultur. Żaden z zarzutów nie jest zasadny i nie zasługuje na uwzględnienie. Wojewoda obwieszczeniem o wszczęciu postępowania poinformował strony o miejscu i czasie gdzie można zapoznać się z dokumentacją. Wojewoda Śląski w toku postępowania wielokrotnie odpowiadał osobiście lub za pośrednictwem Generalnej Dyrekcji Dróg Krajowych i Autostrad na pisma zainteresowanych osób, w tym również skarżących, w sprawach dotyczących lokalizacji przedmiotowego odcinka trasy.

Wobec powyższego, nie ma podstaw do rozpatrywania kolejnych zmian ustalonego już przebiegu autostrady.

Z szacunkiem

Jan Ryszard Kurylczyk

Warszawa, 2005-03-14

Pan
Longin Pastusiak
Marszałek Senatu
Rzeczypospolitej Polskiej

W odpowiedzi na pismo z dnia 23 lutego 2005 r. (znak: BPS/DSK-043-78/05) w sprawie oświadczenia Pana Senatora Witolda Gładkowskiego dotyczącego czasu pracy pracowników zakładów opieki zdrowotnej uprzejmie informuję, że procedowany obecnie przez Sejm prezydencki projekt ustawy o pomocy publicznej i restrukturyzacji publicznych zakładów opieki zdrowotnej (druk 3756) nie przewiduje zmiany przepisów Działu I Rozdziału 4 ustawy z dnia 30 sierpnia 1991 r. o zakładach opieki zdrowotnej (Dz.U. Nr 91, poz. 408, z późn. zm.) regulującego czas pracy osób zatrudnionych w zakładach opieki zdrowotnej.

W związku z powyższym oraz z uwagi na odrzucenie przez Sejm RP projektu ustawy o pomocy publicznej i restrukturyzacji publicznych zakładów opieki zdrowotnej oraz o zmianie niektórych ustaw określającego nowe brzmienie przepisów regulujących czas pracy pracowników zoz-ów, czas pracy pracowników komórek organizacyjnych (zakładów, pracowni) radiologii, radioterapii i medycyny nuklearnej nie ulegnie zmianie.

MINISTRA ZDROWIA

SEKRETARZ STANU

Zbigniew Podraza

Warszawa, 11.03. 2005 r.

W nawiązaniu do pisma nr BKS/DSK-043-19/05 z dnia 10.02.2005 r., skierowanego do Prezesa Rady Ministrów Pana Marka Belki w sprawie oświadczenia złożonego przez senatora Mirosława Lubińskiego na 76 posiedzeniu Senatu w dniu 3 lutego 2005 r., dotyczącego zakończenia procesu prywatyzacji spółki Cefarm - Wrocław Centrum Zaopatrzenia Farmaceutycznego S.A. z siedzibą we Wrocławiu oraz nieodpłatnego udostępnienia akcji uprawnionym pracownikom uprzejmie informuję:

Spółka Cefarm - Wrocław Centrum Zaopatrzenia Farmaceutycznego S.A. powstała w wyniku prywatyzacji bezpośredniej przedsiębiorstwa państwowego pn. Przedsiębiorstwo Zaopatrzenia Farmaceutycznego "CEFARM" we Wrocławiu w trybie art. 39 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy. Akcje spółek powstałych w tym trybie zbywane są na zasadach określonych w art. 33 ustawy, o ile nie narusza to przyznanego akcjonariuszom prawa pierwszeństwa.

W przypadku, gdy inwestor zaproponuje podczas negocjacji warunki transakcji satysfakcjonujące Skarb Państwa, Minister Skarbu państwa zwróci się, zgodnie ze Statutem Spółki, do Rady Nadzorczej o wyrażenie zgody na sprzedaż akcji. Zbycie akcji nastąpi niezwłocznie po uzyskaniu tej zgody.

W przypadku prywatyzacji bezpośredniej, zgodnie z art. 38 ust. 2 w związku z art. 49 ust. 4 ustawy z dnia 30 sierpnia 1996 r. o komercjalizacji i prywatyzacji (Dz.U. z 2002 r. Nr 171, poz. 1397 z późn. zm.), prawo do nieodpłatnego nabycia akcji powstaje po trzech miesiącach od zbycia przez Skarb Państwa pierwszych akcji na zasadach ogólnych i wygasa z upływem dwunastu miesięcy od dnia powstania.

MINISTER

Jacek Socha

Warszawa, dnia 14 marca 2005 r.

Szanowny Panie Marszałku,

Na podstawie okoliczności ujawnionych w toku postępowania sprawdzającego stwierdzić należy, iż brak jest podstaw - wbrew zarzutom Marty P. - do kwestionowania zasadności tej decyzji.

W tych warunkach oraz wobec braku zainteresowania uprawnionych osób w dokonaniu wpisu zgodnie z rzeczywistym stanem prawnym, osoby te zostały pominięte w dziale II księgi wieczystej. Twierdzenie wymienionej o popełnieniu w tym zakresie przestępstwa, którego ustawowe znamiona są określone w art. 270 § 1 k.k., jest zatem nietrafne.

Drugie z wymienionych postępowań (sygn. akt 4 Ds. 968/04) dotyczyło przekroczenia uprawnień przez Geodetę Miejskiego w Częstochowie poprzez wydanie decyzji wywłaszczeniowej z dnia 31 grudnia 1988 r., tj. o przestępstwo z art. 231 § 1 k.k. oraz przerobienie na przełomie lutego i marca 1989 r. w Częstochowie decyzji wywłaszczeniowej z dnia 31 grudnia 1989 roku, wydanej przez tego geodetę, tj. przestępstw z art. 270 § 1 k.k.

Postanowieniem z dnia 7 września 2004 r. Prokurator Rejonowy Częstochowa-Północ w Częstochowie umorzył przedmiotowe śledztwo, a postanowieniem z dnia 9 grudnia 2004 r. Sąd Rejonowy w Częstochowie nie uwzględnił zażalenia Marty P. na to postanowienie, z uwagi na stwierdzenie ujemnej przesłanki procesowej z art. 17 § 1 pkt 6 k.p.k., tj. przedawnienia karalności czynu z art. 231 § 1 k.k. oraz z art. 270 § 1 k.k. i w tych warunkach brak jest podstaw do kontynuowania tego postępowania przygotowawczego.

Wniosek ten skierowano w oparciu o art. 156 § 1 pkt 2, 5 i 6 k.p.a. i dotyczył stwierdzenia nieważności trzech niżej wymienionych decyzji wywłaszczeniowych:

- decyzji kierownika Wydziału Geodezji i Gospodarki Gruntami Urzędu Miejskiego w Częstochowie z dnia 31 grudnia 1988 r. nr GG II 8221/148/88 o wywłaszczeniu nieruchomości położonej w Częstochowie przy ul. Bialskiej 65a, oznaczonej na mapie geodezyjnej nr 82 jako działka nr 11 o pow. 0,862 ha i ustalenia odszkodowania (zmienionej w wyniku wznowienia postępowania decyzją kierownika Urzędu Rejonowego w dniu 3 marca 1995 r. nr GKG IV 7221-1-29/93/95);

Nadto wymieniona wniosła o wstrzymanie wykonania decyzji nr 1331 U.A.:B. 17331-3/58/03 z dnia 10 listopada 2003 r. wydanej przez Urząd Miasta Częstochowy Wydział Urbanistyki i Administracji Architektoniczno-Budowlanej, a dotyczącej pozwolenia na budowę jednorodzinnych budynków mieszkalnych w zabudowie szeregowej na terenie działki nr 12/1 i 12/3.

Trzecia decyzja aktualnie oceniana jest przez Ministra Infrastruktury w następstwie zażalenia Marty P.

Niezależnie od powyższego ustalono, że przed Wojewódzkim Sądem Administracyjnym w Gliwicach wdrożone zostało ze skargi Pani Marty P. postępowanie sądowe sygn. akt II S.A./KA/483/04. Skarżąca zaskarżyła decyzję Wojewody Śląskiego z dnia 20 czerwca 2004 r. nr RR/C-AG. II/ZJ/7111/29/04 utrzymującą w mocy decyzję Prezydenta Miasta Częstochowy nr 292 z dnia 27 kwietnia 2004 r. o zatwierdzeniu projektu budowy i udzielającą pozwolenia na budowę wyżej wymienionego zespołu budynków mieszkalnych jednorodzinnych z garażami w zabudowie szeregowej.

Karol Napierski

Warszawa, dnia 14 marca 2005 r.

Odpowiadając na przesłane przez Pana Marszałka, pismem znak BPS/DSK-043-74/05 z dnia 23 lutego 2005 roku, oświadczenie senatora Pana Krzysztofa Jurgiela, złożone na 77 posiedzeniu Senatu, w sprawie rozciągnięcia uprawnień inwalidów represjonowanych na wdowy i wdowców po tych osobach zgodnie z art. 4 ust. 1 i art. 12 ustawy z dnia 24 stycznia 1991 roku o kombatantach oraz niektórych osobach będących ofiarami represji wojennych i okresu powojennego (tekst jednolity: Dz.U. z 2002 roku Nr 42 poz. 371 ze zmianami), uprzejmie informuję;

W dniu 25 listopada 2004 roku do Sejmu wpłynął poselski projekt ustawy o zmianie ustawy o kombatantach oraz niektórych osobach będących ofiarami represji wojennych i okresu powojennego oraz niektórych innych ustaw (druk 3526).

Stanowisko Rządu odnośnie do wymienionego wyżej projektu poselskiego przekazane zostanie niezwłocznie po jego przyjęciu przez Radę Ministrów.

z up.

SEKRETARZ STANU

Warszawa,14.03. 2005 r.

W 2004 r. stopień realizacji należnych płatności wobec Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, Funduszu Pracy, Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych oraz wobec Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych i budżetu państwa z tytułu podatku dochodowego od osób fizycznych, podatku dochodowego od osób prawnych i podatku od towarów i usług wyniósł prawie 100%. Również stopień realizacji płatności z tytułu podatków i innych opłat na rzecz gmin wyniosły blisko 100%.

Niestety według danych największego polskiego eksportera węgla firmy "Węglokoks", od grudnia ubiegłego roku obserwowany jest wyraźny spadek zapotrzebowania na węgiel energetyczny w krajach Europy Północnej i Zachodniej. Wyjątkowo łagodna zima w całej Europie, wysoka i ciągła produkcja w elektrowniach wodnych oraz wiatrowych, a przede wszystkim spadek cen energii elektrycznej spowodowały, że wytwarzanie energii oparte na węglu coraz częściej jest ograniczane do okresów szczytowego zapotrzebowania na energię. Objawem tego jest wyłączanie bloków węglowych (elektrownie skandynawskie i brytyjskie), a skutkiem zmniejszone zużycie węgla (o ok. 20 do 40% w porównaniu z zimą roku ubiegłego w zależności od kraju).

Zmniejszone zapotrzebowanie na energię i zbliżający się koniec sezonu zimowego powodują, że coraz więcej elektrowni odsprzedaje nadmiar zakontraktowanego węgla. Zbiega się to z informacjami o zwiększeniu podaży węgla przez największych producentów. Przewiduje się, że eksport z RPA i Kolumbii (kierowany w części do krajów europejskich) wzrośnie w roku bieżącym około 16 mln w porównaniu z 2004 r., większa niż wcześniej oczekiwano będzie też podaż węgla z Australii, Indonezji oraz z Chin. Zdaniem Węglokoksu na rynki europejskie silnie wpływa też agresywna polityka cenowa producentów rosyjskich, powodując wypieranie polskiego węgla z basenu Morza Bałtyckiego.

W oparciu o powyższe informacje nie można wykluczyć, iż spadek cen na rynku europejskim będzie miał wpływ na rynek polski i może oznaczać początek fazy dekoniunktury na węgiel energetyczny.

Kompania Węglowa S.A. przyjęła integrację zakładów górniczych jako zasadniczy sposób restrukturyzacji. Wykorzystuje dotychczasowe doświadczenie w zakresie łączenia kopalń dla stopniowej likwidacji kopalń o kończących się zasobach, co daje możliwość wybrania części ich zasobów - zalegających w filarach ochronnych zakładu górniczego oraz partiach przygranicznych. Zintegrowane kopalnie w mniejszym stopniu odczuwają niekorzystne skutki wahań sprzedaży poprzez możliwość dostosowania produkcji do potrzeb rynku i posiadają większą możliwość optymalizacji zatrudnienia poprzez przegrupowanie załóg, ograniczenia zatrudnienia na powierzchni i konsolidacji służb utrzymania ruchu.

W wyniku minimalizacji zakresu niezbędnych inwestycji poprzez optymalne wykorzystanie majątku produkcyjnego, wygaszanie wydobycia w parcelach nie gwarantujących jego opłacalności, sukcesywnej likwidacji nadwyżek zdolności produkcyjnych oraz upraszczaniu modelu zakładu górniczego i racjonalizacji zatrudnienia powinno nastąpić dostosowanie poziomu produkcji do wymogów rynku, przy równoczesnym uzyskaniu korzystnego wyniku ekonomicznego. Działania te pozwalają na ograniczenie kosztów działalności spółek i przygotowanie się do wystąpienia dekoniunktury na węgiel.

Aby rozwiać niepokój o los pracowników KWK Piast Ruch II pragnę podkreślić, iż powyższy sposób likwidacji części zakładu górniczego pozwala na przemieszczenie zatrudnionych tam pracowników do czynnej części lub do innego zakładu górniczego wchodzącego w skład Kompanii Węglowej S.A. Tak więc likwidacja KWK Piast Ruch nie skutkuje utratą pracy przez zatrudnionych tam górników.

Ministerstwo Gospodarki i Pracy nadzoruje realizację programu rządowego przyjętego przez Radę Ministrów w dniu 27.04.2004 r. pt. "Restrukturyzacja górnictwa węgla kamiennego w latach 2003 - 2006 oraz Strategia na lata 2007 - 2010". W związku z realizacją tego programu Minister Gospodarki i Pracy nie podejmuje decyzji o łączeniu kopalń lub likwidacji ich części. Decyzje w tym zakresie podejmują zarządy spółek węglowych w oparciu o wnikliwą i wielokryterialną analizę sytuacji poszczególnych zakładów górniczych. W przypadku likwidacji KWK Piast Ruch II decyzje podjęła Kompania Węglowa S.A.

Jerzy Hausner

Warszawa, 15 marca 2005 r.

Szanowny Panie Marszałku,

Prace Międzyresortowego Zespołu do spraw aktualizacji Koncepcji Przestrzennego Zagospodarowania Kraju trwają. Uczestniczą w nich przedstawiciele marszałków województw. W wyniku dotychczasowych uzgodnień powstała pierwsza, robocza wersja dokumentu. Wychodząc naprzeciw zgłaszanym oczekiwaniom, już na tym etapie, zbierane są wnioski, uwagi i sugestie, także z województw. Są one na bieżąco rozpatrywane i posłużą wypracowaniu ostatecznej wersji dokumentu.

Mam nadzieję, że wspólny wysiłek, troska i czas poświęcony projektowi aktualizacji Koncepcji pozwolą na wypracowanie dokumentu o charakterze nowatorskim i kompleksowym, takiego, który umożliwi wykorzystanie zawartych w nim ustaleń, a przede wszystkim realizującego oczekiwania samorządów i zainteresowanych środowisk.

Ponadto informuję, że przyjętą przez Zespół metodę wyznaczania obszarów metropolitalnych należy traktować jako punkt wyjścia do dyskusji na temat kryteriów "metropolitalności". Obecnie jednym z celów prac nad aktualizacją Koncepcji jest wypracowanie kryteriów delimitacji, które w sposób najpełniejszy odzwierciedlałyby specyfikę polskich miast i odnosiłyby się do polskich realiów urbanistycznych. Podejście do powyższego problemu jest zgodne z duchem "Nowej Karty Ateńskiej", stanowiącej wiodący dokument myśli urbanistycznej, w którym eksponuje się różnorodność, indywidualne cechy i bogactwo dziedzictwa kulturowego miast europejskich.

Lech Nikolski

Warszawa, 15.III.2005 r.

Nawiązując do pisma z dnia 23 lutego 2005 r., o sygn. BPS/DSK-043-82/05, przekazującego oświadczenie złożone przez Senatora RP Pana Włodzimierza Łęckiego podczas 77. posiedzenia Senatu RP w dniu 18 lutego 2005 r. w sprawie nadania statusu miasta miejscowości Bnin, uprzejmie informuję, iż przedmiotowy wniosek (który wpłynął do Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji przy piśmie Wojewody Wielkopolskiego z dnia 11 stycznia 2005 r.) zostanie przeanalizowany - łącznie z innymi wnioskami dotyczącymi zmian w podziale terytorialnym stopnia gminnego - pod względem zgodności zawartych w nim informacji z wymogami ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (tj. Dz.U. z 2001 r., Nr 142, poz. 1591 z późn. zm.) oraz rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 9 sierpnia 2001 r. w sprawie trybu postępowania przy składaniu wniosków dotyczących tworzenia, łączenia, dzielenia, znoszenia i ustalania granic gmin, nadawania gminie lub miejscowości statusu miasta, ustalania i zmiany nazw gmin i siedzib ich władz oraz dokumentów wymaganych w tych sprawach (Dz.U. Nr 86, poz. 943 z późn. zm.).

MINISTER

z up. Jerzy MAZUREK

Podsekretarz Stanu

Warszawa, dnia 15 marca 2005 r.

Szanowny Pan
Longin Pastusiak
Marszałek Senatu
Rzeczypospolitej Polskiej

Do roku 2002 w budynku mieściło się przedszkole. Rada Miasta Nałęczów uchwałą nr X/80/2003 z dnia 28 listopada 2003 r. wyraziła wolę przekazania w dzierżawę budynku dawnej Ochronki na siedzibę Lokalnej Organizacji Turystycznej "Ziemia Nałęczowska". Uchwała ta zobowiązuje przyszłego dzierżawcę do wykorzystania budynku zgodnie z przyjętym programem, który przewiduje remont obiektu obejmujący między innymi:

Lubelski Wojewódzki Konserwator Zabytków decyzją z dnia 30 grudnia 2004 r. (znak: IN/4003/N-198/5841/04) udzielił Burmistrzowi Miasta Nałęczowa pozwolenia na zmianę przeznaczenia i sposobu korzystania z budynku d. Ochronki, z funkcji przedszkolnych na biurowe. Przy wydawaniu tej decyzji wojewódzki konserwator zabytków wziął pod uwagę fakt, że charakter działalności deklarowanej przez przyszłego użytkownika obiektu nie budzi zastrzeżeń, w kontekście ochrony wartości zabytkowych.

W chwili obecnej toczy się postępowanie w sprawie przekazania zabytkowego budynku w dzierżawę Lokalnej Organizacji Turystycznej "Ziemia Nałęczowska" przez Gminę Nałęczów. Postępowanie to, ze względów proceduralnych przedłuża się, co istotnie, jak słusznie podniosła Pani Senator w swoim oświadczeniu, może mieć negatywny wpływ na stan techniczny budynku. W związku z tym w dniu 13 stycznia 2005 r. przedstawiciele Wojewódzkiego Urzędu Ochrony Zabytków w Lublinie, w obecności zastępcy Burmistrza Nałęczowa, przeprowadzili kontrolę obiektu, pod kątem przestrzegania przez obecnego właściciela nieruchomości przepisów ustawy z dnia 23 lipca 2003 r. o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami.

W wyniku kontroli budynku stwierdzono:

- brak dolnych fragmentów rur spustowych.

Zdaniem kontrolujących budynek d. Ochronki znajduje się w dobrym stanie technicznym, a ujawnione usterki nie mają istotnego wpływu na stan zachowania obiektu. Nie stwierdzono zarysowań, spękań, znacznych zawilgoceń czy wysoleń murów. Obiekt jest zabezpieczony przed dostępem osób niepowołanych, prowadzone są bieżące kontrole stanu technicznego budynku.

W związku z oświadczeniem Pani Senator, Lubelski Wojewódzki Konserwator Zabytków przekazał Departamentowi Ochrony Zabytków Ministerstwa Kultury informacje dotyczące sprawowania opieki nad zabytkiem przez jego obecnego właściciela. W ocenie Lubelskiego Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków władze Gminy Nałęczów wywiązują się należycie z obowiązków właściciela zabytku, które nakłada przywołana wyżej ustawa. Właściciel nieruchomości prawidłowo reaguje na sytuacje mogące przyczynić się do niszczenia zabytku. Podczas spotkania, które odbyło się w dniu 7 marca 2005 r. w urzędzie Miejskim w Nałęczowie w sprawie aktualnego stanu prawnego dawnej ochronki wojewódzki konserwator zabytków uzyskał od Zastępcy Burmistrza Nałęczowa zapewnienie o uzupełnieniu brakujących w dolnej partii budynku rur spustowych, skradzionych przez nieznanych sprawców.

W oświadczeniu skierowanym do Ministra Kultury Pani Senator wyraża zaniepokojenie postępującym niszczeniem tego zabytku i obawę o jego dalsze przeznaczenie. Z uzyskanych informacji wynika jednak, że obecny stan zachowania budynku jest zadowalający, przekazanie go w użytkowanie Lokalnej Organizacji Turystycznej "Ziemia Nałęczowska" zapewni utrzymanie zabytku w należytym stanie, jak również uszanowana będzie wola wielkiego pisarza - wykorzystania d. Ochronki im. Adasia Żeromskiego na cele społeczne.

Z wyrazami szacunku

z up. MINISTRA KULTURY

PODSEKRETARZ STANU

Warszawa, 17.03.2005 r.

W związku z oświadczeniem złożonym przez Panią Senator Zofię Skrzypek-Mrowiec podczas 77. posiedzenia Senatu RP w dniu 18 lutego 2005 r., uprzejmie informuję, że w świetle obecnego stanu prawnego nie ma żadnych możliwości przyznania do emerytury lub renty dodatku z tytułu pracy w Ochotniczym Hufcu Pracy, czy też z tytułu pracy przymusowej. Nie znajduję też żadnego uzasadnienia do podjęcia inicjatywy legislacyjnej w kierunku wprowadzenia tego rodzaju dodatku.

Obowiązujące w przeszłości przepisy nigdy nie przewidywały dodatku do emerytury z tytułu wykonywania pracy przymusowej, przewidywały natomiast dodatki do emerytur i rent z tytułu pracy w szczególnych warunkach w szczególnym charakterze. Takie dodatki zostały jednak zniesione z dniem 15 listopada 1991 r. przepisami art. 21 ust. 4 ustawy z dnia 17 października 1991 r. o rewaloryzacji emerytur i rent... (Dz.U. Nr 104, poz. 450). Parlament uznał, że utrzymywanie przywilejów dla niektórych grup zawodowych jest nieuzasadnione skoro od wszystkich wynagrodzeń pracowniczych jest opłacana składka na ubezpieczenie społeczne o jednakowej stopie procentowej.

Pogląd ten stał się jeszcze bardziej aktualny po przeprowadzeniu w 1979 r. reformy emerytalnej, w celu wyeliminowania wszelkich przepisów stawiających w uprzywilejowanej sytuacji niektórych ubezpieczonych. Emerytura ma zapewnić dochody po osiągnięciu wieku emerytalnego, wiążącego się z zakończeniem aktywności zawodowej. Składka na ubezpieczenie emerytalne jest jednakowa dla wszystkich ubezpieczonych. Respektowanie naczelnej zasady ubezpieczeń społecznych "równego świadczenia za równą składkę" wymagało ujednolicenia warunków przyznawania i obliczania świadczeń. Dlatego ustawa z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U. z 2004 r. Nr 39, poz. 353 ze zmian.) nie przewiduje żadnych dodatków z tytułu uciążliwej pracy.

W tej sytuacji należy negatywnie ocenić propozycje wprowadzenia do systemu emerytalnego nowych świadczeń, np. w formie dodatków, które przysługiwałyby niektórym ubezpieczonym a nie są opłacone dodatkową składką ubezpieczeniową. Przyjęcie takich propozycji oznaczałoby zaprzepaszczenie dodatkowych działań w kierunku przywrócenia systemowi emerytalnemu jego ubezpieczeniowego charakteru.

Jak już wspomniałam, wykonywanie pracy przymusowej nigdy nie uprawniało do otrzymywania z tego tytułu dodatku do emerytury lub renty. Okres takiej pracy jest natomiast uwzględniany przy ustalaniu uprawnień i obliczaniu emerytury lub renty. Uwzględnione jednak mogą być wyłącznie okresy pracy przymusowej wymienione w art. 6 pkt 2 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, tj. okresy pracy przymusowej:

Wykonywanie pracy przymusowej uprawnia ponadto do świadczenia pieniężnego, które jest finansowane ze środków budżetu państwa a nie z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych. Zasady przyznawania i wypłacania świadczenia pieniężnego dla pracujących przymusowo określa ustawa z dnia 31 maja 1996 r. o świadczeniu pieniężnym przysługującym osobom deportowanym do pracy przymusowej oraz osadzonym w obozach pracy przez III Rzeszę i Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich (Dz.U. Nr 87, poz. 395 ze zm.). Represją w rozumieniu tej ustawy jest:

2) deportacja (wywiezienie) do pracy przymusowej na okres co najmniej 6 miesięcy z terytorium państwa polskiego, w jego granicach sprzed dnia 1 września 1939 r., na terytorium:

Dodatkowe świadczenie pieniężne przysługuje także osobom, które w czasie zastępczej służby wojskowej w latach 1949-1959 pracowały przymusowo w kopalni lub batalionach budowlanych, ponieważ zmuszanie żołnierza do takiej pracy stanowiło szczególny rodzaj represji z przyczyn politycznych. Przysługuje ono na podstawie ustawy z dnia 2 września 1994 r. o świadczeniu pieniężnym i uprawnieniach przysługujących żołnierzom zastępczej służby wojskowej przymusowo zatrudnianym w kopalniach węgla, kamieniołomach, zakładach rud uranu i batalionach budowlanych (Dz.U. z 2001 r., Nr 60, poz. 622 ze zmian.) żołnierzom.

2) z poboru w 1949 r., którzy byli wcieleni do ponadkontyngentowych brygad "Służby Polsce" i przymusowo zatrudniani w kopalniach węgla i kamieniołomach,

3) przymusowo zatrudnionym w batalionach budowlanych w latach 1949-1959.

Ochotnicze Hufce Pracy powstały 13 czerwca 1958 roku na podstawie Uchwały Rady Ministrów Nr 201/58. Za główne zadanie OHP uznano wniesienie pomocy w rozwijaniu gospodarki narodowej oraz stworzenie młodzieży możliwości zdobywania podstawowych wiadomości zawodowych.

Rekrutacja młodzieży do pierwszych hufców pracy, które powstały na terenie Bieszczad, odbyła się w 1958 r. Działalność OHP stale się rozwijała tak, że w 1964 r. funkcjonowało już 367 hufców skupiających blisko 9 tys. dziewcząt i chłopców w wieku 16-17 lat. Blisko 30% proc. spośród nich nie posiadało wykształcenia podstawowego. W hufcach stacjonarnych dla pełnoletnich i młodocianych młodzież zdobywała kwalifikacje zawodowe. Wspólnie z Polskim Radiem prowadzone były akcje "Wakacje za własne zarobione pieniądze".

Zachodzące zmiany polityczno-społeczne w kraju w latach 1989-1990 miały znaczący wpływ również na dalszą działalność OHP. Rząd Premiera Tadeusza Mazowieckiego uznał, że OHP są bardzo potrzebną i ważną instytucją dla państwa. Znalazło to swój wyraz w stosownych zapisach o roli i zadaniach OHP w dwóch ustawach - ustawie z dnia 7.09.1991 r. o systemie oświaty oraz ustawie z dnia 16.10.1991 r. o zatrudnieniu i bezrobociu.

W styczniu 1996 roku zaczęły powstawać pierwsze środowiskowe hufce pracy. OHP nawiązały współpracę ze Związkiem Harcerstwa Polskiego oraz zawarły porozumienie z Prezesem Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych w sprawie współdziałania w zakresie szkolenia zawodowego, wychowania, zatrudniania i rehabilitacji zawodowej, leczniczej i społecznej młodzieży niepełnosprawnej. Do hufców rekrutowana jest też młodzież zaniedbana, zagrożona demoralizacją, która w celu profilaktyki i resocjalizacji wymaga zorganizowanej opieki w placówkach otwartych.

Ochotnicze Hufce Pracy działają na mocy następujących aktów prawnych:

- ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (Dz.U. z 2004 r. nr 99 poz. 2001),

- ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemu oświaty (Dz.U. z 1996 r. nr 67 poz. 329 ze zmian.),

z up.

PODSEKRETARZ STANU

Warszawa, 17.03.2005 r.

Dotychczas do Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi wpłynęło sześć zawiadomień o podjęciu przez organy samorządu terytorialnego (sejmiki województw: podkarpackiego, małopolskiego, podlaskiego i lubelskiego oraz Rada Powiatu Tarnowskiego i Rada Miasta Krakowa) uchwał wyrażających stanowisko tych organów w sprawie stosowania organizmów zmodyfikowanych genetycznie na terenach objętych ich właściwościami. Należy podkreślić, iż uchwały te (zwane w uchwałach rezolucją albo stanowiskiem) wyrażają jedynie stanowisko organów, które je podjęły, w sprawie GMO. Nie można przypisać tym aktom charakteru aktu prawa miejscowego, gdyż takie stanowione są tylko na podstawie upoważnienia ustawowego i w jego granicach. W niniejszej sprawie brak jest takiego upoważnienia.

Dotychczas próbę utworzenia strefy wolnej od GMO na tej podstawie prawnej podjęła Górna Austria. 13 marca 2003 r. do Komisji Europejskiej wpłynęła notyfikacja przepisów regionalnych zakazujących stosowania organizmów genetycznie zmodyfikowanych w wymienionej prowincji. W uzasadnieniu wniosku powołano się na konieczność ochrony zarówno gospodarstw ekologicznych (stanowiących w tym rejonie 7% gospodarstw rolnych) i gospodarstw produkujących żywność tradycyjną, jak i ochrony dziko żyjących gatunków roślin i zwierząt, oraz zachowania bioróżnorodności.

MINISTER

Rolnictwa i Rozwoju Wsi

Wojciech Olejniczak

Warszawa, 2005-03-18

Pan
Longin Pastusiak
Marszałek Senatu
Rzeczypospolitej Polskiej

W nawiązaniu do pisma Pana Marszałka znak: BPS/DSK-043-71/05 z dnia 23 lutego 2005 r. dotyczącego oświadczenia złożonego przez senatora Witolda Gładkowskiego w sprawie obrotu nawozami w Polsce, uprzejmie informuję, że zwróciłem się w swoim piśmie znak DPO-V-ch-5011/05 z dnia 3 marca br. do prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów z prośbą o wyjaśnienia w zakresie prowadzonej przez podmioty polityki handlowej w kontekście zachowania konkurencyjności.

Postępowanie to przesądzi o szczególności o ewentualnym wszczęciu postępowania antymonopolowego wobec podmiotów w stosunku, do których uprawdopodobnione zostanie naruszenie przepisów ww. ustawy.

MINISTER

z up.

Krystyna Gurbiel

PODSEKRETARZ STANU