Warszawa, 2004-12-31

Fundusz remontowy uzupełniany jest również wpłatami dokonywanymi przez członków, którym przysługuje lokatorskie prawo do lokalu mieszkalnego, w przypadku zawarcia przez nich ze spółdzielnią umowy o przeniesienie własności lokalu. Zgodnie z przepisami art. 12 i 46(1) powołanej ustawy wpływy z wpłat różnicy pomiędzy wartością rynkową lokalu a zwaloryzowaną wartością wniesionego wkładu mieszkaniowego spółdzielnia przeznacza na uzupełnienie funduszu remontowego (po uprzednim dokonaniu spłaty, podlegającego odprowadzeniu do budżetu państwa, umorzenia kredytu obciążającego dany lokal).

Wpłaty na fundusz remontowy, w tym wpłaty wnoszone na podstawie art. 12 ust. 3 i 46(1) ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych, nie podlegają opodatkowaniu. Zgodnie bowiem z przedłużonym do końca 2006 r. przepisem art. 17 ust. 1 pkt 4f ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.) wolne od podatku są dochody spółdzielni mieszkaniowej uzyskane z gospodarki zasobami mieszkaniowymi i z innych źródeł - w części przeznaczonej na cele związane z utrzymaniem zasobów mieszkaniowych i inne cele statutowe, z wyjątkiem działalności gospodarczej. Fundusz remontowy jest zaś jednym z instrumentów, za pośrednictwem którego spółdzielnie realizują cele związane z utrzymaniem zasobów mieszkaniowych.

PODSEKRETARZ STANU

Piotr Sawicki

Warszawa, 2005.01.3

w 1999 r. - 2 072 891,50 zł; w tym 1 872 891,50 zł za zadania związane z oceną koni i 200000 zł na zadania związane z prowadzeniem ksiąg:

Ponadto uprzejmie informuję, że w skład Zarządu PZHK wchodzą działacze pracujący społecznie. Z tytułu pełnionych funkcji społecznych pobierają oni diety w wysokości 21 zł za każdy dzień posiedzenia statutowych władz PZHK i zwrot kosztów podróży na te posiedzenia, zgodnie z rozporządzeniem Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002 r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowych na obszarze kraju (Dz.U. Nr 236, poz. 1990, z późn. zm.).

MINISTER

Rolnictwa i Rozwoju Wsi

Wojciech Olejniczak

Warszawa, 2005-01-04

Obowiązek ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących został wprowadzony przepisem art. 29 ust. 1 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz.U. Nr 11, poz. 50 ze zm.), więc jest obowiązkiem wynikającym wprost z ustawy. Obowiązek ten dotyczy podatników dokonujących sprzedaży na rzecz osób fizycznych nie prowadzących działalności gospodarczej oraz osób fizycznych prowadzących działalność w formie indywidualnych gospodarstw rolnych.

Minister Finansów na podstawie ustawy otrzymał jedynie uprawnienia do wprowadzania zwolnień z tego obowiązku ewidencyjnego na czas określony ze względu na rodzaj prowadzonej działalności lub wysokość obrotu podatnika. To upoważnienie dla Ministra Finansów, zawarte obecnie w art. 111 ust. 8 obowiązującej ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. Nr 54, poz. 535), Sejm obwarował specjalnymi wytycznymi. Zgodnie z ustawą przy określaniu zwolnień Minister Finansów powinien uwzględniać specyfikę wykonywania niektórych czynności oraz uwarunkowania obrotu gospodarczego.

Minister Finansów podporządkowując się tym wytycznym wprowadzał zwolnienia przedmiotowe (ze względu na ww. rodzaj prowadzonej działalności) i podmiotowe (ze względu na poziom osiąganego obrotu). Taki układ zwolnień był stosowany w kolejnych rozporządzeniach Ministra Finansów w sprawie kas rejestrujących, z tym że kwotowe limity obrotów dla zwolnień podmiotowych w kolejnych latach uległy zmniejszeniu. W ostatnich latach utrzymuje się je na tym samym poziomie i wynoszą one 40 000 zł dla podatników kontynuujących działalność gospodarczą i 20 000 zł dla nowych podatników. Równolegle z tym z roku na rok następowało ograniczenie zakresu zwolnień o charakterze przedmiotowym i na dzień dzisiejszy obowiązkiem prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas objęta jest znakomita większość branż lub różnych kategorii usług świadczonych na rzecz nabywców detalicznych.

W rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 23 grudnia 2004 r. określającym m.in. zakres zwolnień od ewidencjonowania na rok 2005, jeżeli chodzi o zwolnienia o charakterze podmiotowym, zachowano stosowane do końca 2004 rozwiązania odnoszące się do kryterium wielkości obrotu, natomiast w sferze zwolnień przedmiotowych, tak jak to miało miejsce w latach poprzednich ograniczono ich zakres. Dotyczy to m.in. usług wykonywania zdjęć i obróbki fotograficznej, fryzjerskich i kosmetycznych, wstępu do kin, parkingowych, przechowywania bagażu, utrzymania ulic i placów miejskich, przewozu przesyłek pocztowych.

W odniesieniu do podatników rozliczających się w podatku dochodowym w formie karty podatkowej w zwolnieniach od ewidencji kasowej nie ujęto m.in. usług: lakiernictwa, pozłotnictwa, tapicerskich, introligatorskich. Przy konstruowaniu zakresu zwolnień na rok 2005 brane były pod uwagę zarówno specyfika dokonywanych czynności jak i uwarunkowania obrotu, o których mowa bezpośrednio w ustawie. Należy przy tym zauważyć, iż ww. dziedziny i tak w stosunku do innych grup podatników korzystały z dłuższego terminu zwolnienia z obowiązku wprowadzenia kas, a zastosowanie tego obowiązku oznacza jedynie przejście na inną bardziej skuteczną formę prowadzenia ewidencji.

PODSEKRETARZ STANU

Mirosław Neneman

Warszawa, dnia 04.01.2005 r.

Pan
Longin Hieronim Pastusiak
Marszałek Senatu
Rzeczypospolitej Polskiej

W odpowiedzi na kwestie dotyczące potrzeby promowania i większego wsparcia finansowego regionów najsłabiej rozwiniętych, w tym województwa podkarpackiego pragnę wyjaśnić, że Rada Ministrów akceptując w grudniu 2000 r. Narodową Strategię Rozwoju Regionalnego 2001-2006, przyjęła wsparcie obszarów wymagających aktywizacji i zagrożonych marginalizacją jako jedne z priorytetów polityki rozwoju regionalnego do roku 2006. Priorytet ten odnosi się w szczególności do obszarów Polski wschodniej i południowo-wschodniej.

Odnosząc się do zastrzeżeń związanych z podziałem środków w ramach Zintegrowanego Programu Operacyjnego Rozwoju Regionalnego na lata 2004-2006 (ZPORR), pragnę wyjaśnić, iż podstawowe zasady podziału środków finansowych na województwa w ramach polityki rozwoju regionalnego państwa w latach 2001-2006 zostały określone we wspomnianej wyżej Narodowej Strategii Rozwoju Regionalnego 2001-2006. Zgodnie z zapisami tego dokumentu wielkość alokacji przeznaczonej na realizację polityki regionalnej państwa w poszczególnych województwach obliczana jest w odniesieniu do liczby mieszkańców na podstawie dwóch podstawowych wskaźników:

Opisana metoda podziału środków na województwa umożliwia zwiększenie interwencji na obszarach mniej zamożnych, które mają największe trudności społeczno-gospodarcze. Przyjęty algorytm podziału środków finansowych na województwa powoduje, że w przeliczeniu na mieszkańca województwo podkarpackie otrzymuje znacznie powyżej średniej krajowej (128%) średniego poziomu w kraju). Przyjęty podział pozwala, więc, pod warunkiem osiągnięcia odpowiedniej zdolności administracyjnej oraz dobrego przygotowania technicznego projektów, na znaczne zwiększenie zaangażowania środków publicznych w realizację projektów rozwojowych w najbiedniejszych województwach. Należy jednak zaznaczyć, że podział środków z funduszy strukturalnych na województwa prezentowany w ZPORR ma wyłącznie indykatywny charakter, a ich wykorzystanie wymaga od adresatów spełnienia szeregu warunków, składających się na zdolność do efektywnej absorpcji. Potrzebna jest zatem silna mobilizacja w województwie dla przygotowania jak największej liczby dobrych projektów, które mogą konkurować o środki z funduszy strukturalnych.

Pragnę poinformować, że obecnie trwają prace nad nową perspektywą finansową Unii Europejskiej oraz Narodowym Planem Rozwoju na lata 2007-2013. Zgodnie z planem prac UE decyzja w sprawie ostatecznego kształtu polityki strukturalnej po roku 2007, która będzie między innymi dotyczyła tego, jakie regiony zostaną objęte wsparciem w ramach celu 1, ma zapaść w połowie 2005 r. Z tego powodu nie można na tym etapie prac stwierdzić, jaki będzie algorytm podziału środków w okresie planistycznym 2007-2013 oraz, uszczegóławiając, jaka część środków przeznaczonych na rozwój regionalny będzie podzielona wg poziomu wskaźnika PKB w przeliczeniu na jednego mieszkańca.

MINISTER GOSPODARKI I PRACY

Jacek Piechota

SEKRETARZ STANU

Warszawa, dnia 04.01.2005 r.

• akcesja Polski do struktur Unii Europejskiej,

• stopniowa liberalizacja rynku energii elektrycznej.

Oba zjawiska - pozytywnie odbierane przez klientów spółek energetycznych - dla samych firm sektora oznaczają ogromne wyzwania. Wiążą się bowiem z koniecznością stawienia czoła międzynarodowej (głównie zachodniej) konkurencji, reprezentowanej przez wielkie, zintegrowane pionowo koncerny. O ile samo wejście Polski do Unii Europejskiej nie zmieniło wiele w działalności polskich firm energetycznych, o tyle nieubłaganie zbliżający się termin 100%-owego otwarcia rynku energii elektrycznej (1 stycznia 2006 roku) wystawi je na ciężką próbę. Próba ta dotyczy zarówno spółek dystrybucyjnych (zakładów energetycznych) mających bezpośredni kontakt z większością odbiorców energii, jak i wytwórców.

W przypadku konsolidowanej Grupy L-6, w skład której - zgodnie z w/w "Programem" - wchodzi Rzeszowski Zakład Energetyczny S.A., przyjęty został tryb konsolidacji poprzez strukturę holdingową, tj. utworzenie nowej spółki i wniesienie do niej akcji należących do Skarbu Państwa. Jest to formuła identyczna jak w przypadku Grupy BOT - poprzez zawiązanie przez poszczególne zakłady energetyczne spółki celowej pod nazwą Wschodnia Grupa Energetyczna S.A., której akcje będą przekazane w formie darowizny Skarbowi Państwa. W następnym etapie nastąpi podwyższenie kapitału zakładowego spółki WGE S.A., który zostanie pokryty poprzez wniesienie przez Skarb Państwa większościowych pakietów akcji poszczególnych zakładów energetycznych.

Walne zgromadzenia wszystkich spółek Grupy L-6 wyraziły zgodę na zawiązanie przez te Spółki "Wschodniej Grupy Energetycznej" S.A. z siedzibą w Lublinie. W tym celu został uzgodniony z MSP projekt aktu zawiązania w/w Spółki. Prowadzone są również uzgodnienia pracodawców ze stroną społeczną dotyczące gwarancji pracowniczych.

Przekazując powyższe wyjaśnienia, uprzejmie informuję Pana Marszałka, że zmiana siedziby Wschodniej Grupy Energetycznej S.A. przy obecnym stanie zaawansowania prac konsolidacyjnych nie znajduje uzasadnienia.

z up. PODSEKRETARZA STANU

Dariusz Marzec

Warszawa, dnia 4 stycznia 2005 r.

Pan
Longin Pastusiak
Marszałek Senatu
Rzeczypospolitej Polskiej

Wszelkie działania i decyzje podejmowane odnośnie funkcjonowania Pełnomocnika powinny zmierzać do zachowania jak największej niezależności w zakresie realizowania powierzonych mu zadań. Efektem owych działań i decyzji powinno być utworzenie niezależnego Urzędu ds. Równego Statusu Kobiet i Mężczyzn. Osiągnięcie tego celu nie tylko będzie decydowało w przyszłości o funkcjonowaniu należytej kontroli w zakresie przestrzegania równości płci w Polsce, ale także będzie wyrazem poziomu demokratyzacji życia publicznego.

W 2002 roku zakończono budowę pierwszego etapu zachodniej obwodnicy Legnicy w ciągu drogi krajowej nr 3, która będzie odcinkiem drogi ekspresowej S3. Planowana dalsza budowa drogi S3 w tym rejonie wymaga zmiany przebiegu drogi krajowej nr 3 i przesunięcia istniejącego węzła Nowa Wieś Legnicka o kilkaset metrów w kierunku zachodnim. Przesunięcie to polegać będzie na budowie nowego węzła i częściowej likwidacji starego. W związku z powyższym zasadniczej zmianie ulegnie funkcja obiektu inżynierskiego w istniejącym węźle w ciągu drogi krajowej nr 3. Tak więc, budowa drugiego wiaduktu drogowego nad autostradą w istniejącym przebiegu drogi krajowej nr 3 byłaby nieuzasadniona, gdyż będzie on w węźle nowo lokalizowanym.

W tej sytuacji wprowadzenie budowy drugiego wiaduktu nad autostradą A4 w ciągu drogi krajowej nr 3 do zdania inwestycyjnego pn. "Remont autostrady A4 na odcinku Krzywa - Wrocław" nie jest możliwe. Remont obejmuje swym zakresem wymianę nawierzchni, elementów odwodnienia oraz przebudowę istniejących obiektów inżynierskich w ciągu autostrady, celem nadania im odpowiedniej klasy nośności.

Z szacunkiem

Jan Ryszard Kurylczyk

Warszawa, 20045-01-05

Z treści oświadczenia Pana Senatora Andrzeja Anulewicza wynika, że nie są kwestionowane i nie budzą zastrzeżeń podstawy prawne przejęcia Spółdzielczego Banku Rozwoju "Samopomoc Chłopska" w Warszawie przez Bank Przemysłowo-Handlowy PBK S.A. w Krakowie i prawna zasadność uchwały Nr 368/03 Komisji Nadzoru Bankowego z dnia 3 grudnia 2003 roku wydana na podstawie przepisu art. 147 ust. 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe. Wątpliwości budzi natomiast wielkość straty SBR "Samopomoc Chłopska" powstałej na dzień 5 grudnia 2003 r. (dzień poprzedzający objęcie zarządu majątkiem SBR "Samopomoc Chłopska" przez Bank Przemysłowo-Handlowy PBK S.A.) oraz na dzień 31 grudnia 2003 r., które były znacząco wyższe od straty wykazanej przez SBR na 30.09.2003 roku.

II. KNB wydając decyzję o przejęciu SBR "Samopomoc Chłopska" miała jednakże świadomość, iż dane sprawozdawcze Banku mogą w istotny sposób zniekształcać rzeczywisty obraz Banku, a tym samym realne zagrożenie dla bezpieczeństwa zgromadzonych przez deponentów środków jest o wiele większe. Na możliwość wystąpienia rozbieżności wskazywały między innymi badania przeprowadzone przez jeden z banków spółdzielczych, który rozważał możliwość przejęcia SBR "Samopomoc Chłopska", i który w świetle swoich ustaleń odstąpił od dalszych działań w tym zakresie. Swoim wątpliwościom KNB dała wyraz w dalszej części uzasadnienia do Uchwały, w którym stwierdza się, iż złożona sytuacja Banku powoduje zagrożenie znacznego i w krótkim czasie pogłębienia ujemnego wyniku finansowego, a tym samym niewypłacalności.

IV. Celem ustalenia faktycznej sytuacji KNB zobowiązała Bank Przemysłowo-Handlowy PBK S.A. do sporządzenia bilansu SBR "Samopomoc Chłopska" na dzień objęcia zarządu jego majątkiem, a następnie zweryfikowania tych danych przez biegłego rewidenta. Zweryfikowana przez uprawniony podmiot strata netto na dzień 5 grudnia 2003 roku wyniosła 14.662 tys. zł.

V. Na poziom tego wyniku główny wpływ miały utworzone rezerwy celowe związane z działalnością kredytową Banku. Kwota tworzonych rezerw, których wielkość uzależniona jest od oceny ryzyka obciążającego poszczególne ekspozycje kredytowe, ustalana jest, zgodnie z przepisami Rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie zasad tworzenia rezerw na ryzyko związane z działalnością banków, w oparciu o kryterium terminowości spłat i sytuacji ekonomiczno-finansowej dłużników banku.

VI. Wykazana w sprawozdaniu sporządzonym przez Bank sprawujący zarząd nad majątkiem SBR "Samopomoc Chłopska" wysoka strata została zweryfikowana przez niezależnego biegłego rewidenta, który w stosownym oświadczeniu potwierdził prawidłowość tego sprawozdania i jego zgodność z obowiązującymi przepisami.

VII. Powyższe sprawozdanie dotyczyło działalności przejmowanego Banku do dnia objęcia zarządu majątkiem przejmowanego Banku przez Bank Przemysłowo-Handlowy PBK S.A. W związku z powyższym na wysokość ustalonego wyniku nie mogły i nie miały wpływu działania BPH PBK S.A. jako zarządzającego majątkiem.

Leszek Balcerowicz

Warszawa, dnia 06 stycznia 2005 r.

Prokuratura Okręgowa w Warszawie na podstawie art. 305 § 4 kpk uprzejmie zawiadamia Pana jako osobę, która złożyła zawiadomienie o przestępstwie, że postanowieniem z dnia 6.01.2005 r. odmówiono wszczęcia dochodzenia w sprawie dotyczącej oświadczenia złożonego przez senatora Janusza Bielawskiego na 72 posiedzeniu Senatu w dniu 18.11.2004 r.

w Warszawie

mgr Alina Janczarska

Warszawa, dn. 10 stycznia 2005 r.

Podstawowe zasady podziału środków publicznych na województwa w ramach polityki rozwoju regionalnego państwa na lata 2001-2006 zostały określone w narodowej Strategii Rozwoju Regionalnego 2001-2006 przyjętej przez Radę Ministrów w grudniu 2000 roku, zgodnie z którą wielkość alokacji przeznaczonej na realizację polityki regionalnej państwa w poszczególnych województwach obliczana jest na podstawie następujących wskaźników:

• stopy bezrobocia - ze wskazaniem preferencji dla obszarów, w których stopa bezrobocia z ostatnich trzech lat przekracza 150% średniej krajowej. Ze względu na koncentrację terytorialną bezrobocia, dopuszczalne jest dokonywanie kalkulacji alokacji wojewódzkich na podstawie danych obliczonych na poziomie podregionów (NTS III) lub powiatów (NTS IV)

Ówczesne Ministerstwo Gospodarki, wykorzystując powyższe wytyczne w celu wypracowania optymalnego sposobu podziału środków funduszy strukturalnych oraz środków budżetu państwa w ramach Zintegrowanego Programu Operacyjnego Rozwoju Regionalnego (ZPORR) przedstawiało Przewodniczącemu Konwentu Marszałków, marszałkom oraz bezpośrednio członkom grup roboczych w poszczególnych województwach, różne warianty podziału środków pomiędzy województwa na lata 2004-2006. Po wnikliwym zapoznaniu się z uwagami zgłaszanymi do tych propozycji przez urzędy marszałkowskie oraz wojewódzkie, przygotowując projekt ZPORR, zaproponowany został podział oparty o zasady "Narodowej Strategii Rozwoju Regionalnego 2001-2006", przyjęty przez Rząd w Programie Wsparcia na lata 2001-2003 i stanowiący podstawę przeznaczania środków budżetu państwa i Programu Phare na realizację kontraktów wojewódzkich. Dlatego też zastosowano następujące kryteria podziału.

Procedura realokacji środków Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego pomiędzy poszczególnymi działaniami ZPORR oraz pomiędzy komponentami regionalnymi ZPORR (województwami) była przedmiotem dyskusji na II posiedzeniu Komitetu Monitorującego ZPORR w dniu 16 grudnia 2004 r. Zgodnie z tokiem wypowiedzi, jakie miały miejsce podczas Komitetu Monitorującego, należy stwierdzić, iż ewentualne dokonywanie realokacji będzie możliwe dopiero w momencie zaawansowania realizacji płatności. Obecny na posiedzeniu Komitetu przedstawiciel Komisji Europejskiej również przedstawił stanowisko, iż obecnie jest za wcześnie na rozpoczęcie zmian w zakresie alokacji, istnieje potrzeba zebrania dostatecznej liczby doświadczeń. Ewentualna decyzja o realokacji poprzedzona będzie musiała być dogłębną analizą postępu we wdrażaniu Programu co najmniej do pierwszego kwartału 2005 r. Źródłem informacji w tym zakresie będą m.in. sprawozdania monitoringowe przygotowywane na poziomie regionalnym i przyjmowane przez regionalne komitety monitoringowe.

Jerzy Hausner

Warszawa, dnia 10 stycznia 2004 r.

W związku z przesłanym w dniu 4 stycznia br., przy piśmie znak: BPS/DSK-043-14/05, oświadczeniem złożonym przez Pana Senatora Adama Bielę na 75. Posiedzeniu Senatu w dniu 22 grudnia 2004 r. wyjaśniam co następuje.

Przeprowadzone prace analityczne wykazały bardzo duże różnice w liczbie obsługiwanych klientów, a co za tym idzie również różnice w liczbie zatrudnionych w oddziałach pracowników. Takie zróżnicowanie uniemożliwia racjonalne zarządzanie i powoduje przerost zatrudnienia kadry kierowniczej w małych oddziałach. Ponadto standaryzacja pracy w tak bardzo różniących się wielkością jednostkach jest praktycznie niemożliwa i koszty utrzymania małych jednostek są bardzo wysokie.

Jednocześnie zapewniam, że wprowadzane zmiany nie spowodują zwolnień grupowych w naszej instytucji.

Aleksandra Wiktorow