Warszawa, dnia 24.12.2004 r.

Z informacji uzyskanych od Dyrekcji Generalnej Lasów Państwowych wynika, że w lutym br. pan Zbigniew Pośpiech, Prezes Zarządu HCM Spółka z o.o. w Kłobucku - zakładu przerabiającego żywicę, złożył Lasom Państwowym ofertę dotyczącą wznowienia pozyskiwania, począwszy od 2004 r., żywicy sosnowej. W swojej ofercie przedstawił kalkulację kosztów pozyskania żywicy, a także zadeklarował kompleksowe zorganizowanie przedsięwzięcia, łącznie z zakupem niezbędnych narzędzi, przeszkoleniem pracowników oraz organizacją transportu żywicy z lasu do zakładu w Kłobucku. Oprócz tego pan Z. Pośpiech zaproponował odpłatność dla Lasów Państwowych za udostępnienie drzewostanów do żywicowania. Pismem z dnia 23 marca br. Dyrekcja Generalna Lasów Państwowych udzieliła odpowiedzi na przedstawioną ofertę, zwracając m.in. uwagę na nierealność założeń i wskaźników przyjętych do sporządzenia kalkulacji. Przedstawiona kalkulacja nie uwzględniała strat Lasów Państwowych, jakie powstaną przy sprzedaży surowca drzewnego, na skutek obniżenia jego jakości i najcenniejszej części odziomkowej. Straty te są nieuniknione, zwłaszcza przy zaawansowanej technologii pozyskania drewna w kłodach. Istnieje duże prawdopodobieństwo, że obecność spał w drewnie oraz wystąpienie wad wtórnych, będących następstwem żywicowania (przebarwienia, spłaszczenie odziomka, przeżywiczenie i in.) może być podstawą do żądania obniżenia cen surowca drzewnego. Ponadto brak kadry związanej z żywicowaniem, brak narzędzi, likwidacja zakładów produkcyjnych sprzęt dla potrzeb żywicowania oraz długi okres czasu, jaki upłynął od zaprzestania pozyskiwania żywicy nie stwarzałby realnych szans na pozyskanie w bieżącym roku 4 tys. ton żywicy. Pomimo to Dyrekcja Generalna LP zasugerowała pilotażowe rozpoczęcie żywicowania na terenie jednej z regionalnych dyrekcji LP, co pozwoliłoby zweryfikować założenie przyjęte w kalkulacji, a także sprawdzić reakcję przemysłu drzewnego na pojawienie się na rynku drewna ze spałami żywiczarskimi. Ponadto Lasy Państwowe, biorąc pod uwagę względy społeczne i ich pozytywny wpływ na lokalny rynek pracy zadeklarowały, że w okresie wdrażania przedsięwzięcia rozważą obniżenie lub zaniechanie pobierania przewidzianych w kalkulacji należności za udostępnienie drzewostanów.

W dniu 3 listopada br. w siedzibie Dyrekcji Generalnej Lasów Państwowych odbyło się spotkanie robocze przedstawicieli Lasów Państwowych z panem Zbigniewem Pośpiechem, Prezesem Zarządu HCM Spółka z o.o. w Kłobucku. Podczas rozmów kolejny raz poruszono sprawę wznowienia pozyskiwania żywicy sosnowej w Polsce. Strony ustaliły, że Dyrekcja Generalna LP przekaże ofertę firmy HCM Spółka z o.o. do wszystkich regionalnych dyrekcji LP, z poleceniem przeanalizowania jej pod kątem opłacalności ekonomicznej, z uwzględnieniem aspektu społecznego, jakim jest potencjalna możliwość utworzenia dodatkowych miejsc pracy. Regionalne dyrekcje LP zostały zobowiązane do zgłoszenia nadleśnictw i zakładów usług leśnych, zainteresowanych wznowieniem pozyskania żywicy. Uzgodniono także, że w przypadku pozytywnej reakcji ze strony jednostek Lasów Państwowych oraz Stowarzyszenia Przedsiębiorców Leśnych, Dyrekcji Generalna LP może współuczestniczyć w organizacji cyklu szkoleń poświęconych temu zagadnieniu.

Do dnia dzisiejszego wpłynęły odpowiedzi z połowy regionalnych dyrekcji LP. Nie zawierają one deklaracji podjęcia współpracy w zakresie wznowienia pozyskania żywicy, przede wszystkim z uwagi na brak zainteresowania lokalnych zakładów usług leśnych tym zagadnieniem. Po uzyskaniu odpowiedzi z pozostałych regionalnych dyrekcji LP, zagadnienie to zostanie ponownie przeanalizowane. Jednak uważam, że w tym przypadku kompleksową organizacją tego przedsięwzięcia powinien zająć się pan Z. Pośpiech, który deklarował to w swojej ofercie z lutego br.

Z up. MINISTRA

SEKRETARZ STANU

Warszawa, 27 grudnia 2004 r.

odpowiadając z upoważnienia Prezesa Rady Ministrów na oświadczenie senatora Jasna Szafrańca skierowane do Prezesa Rady Ministrów podczas 73 posiedzenia Senatu w dniu 3 grudnia 2004 r. uprzejmie wyjaśniam, że Pełnomocnik Rządu do Spraw Równego Statusu Kobiet i Mężczyzn nie jest inicjatorem, autorem ani wykonawcą akcji "Jesteś sobą? Masz 10 przykazań i 12 praw". Na mocy umowy z dnia 22 czerwca 2004 r. zawartej pomiędzy ówczesnym Pełnomocnikiem Panią Izabelą Jarugą-Nowacką, a wnioskodawcą - Towarzystwem Rozwoju Rodziny, została przyznana dotacja na przeprowadzenie tej akcji. Wnioskodawca w drodze konkursu otrzymał dotacje na przeprowadzenie akcji, której szczegółowy opis zawarty został we wniosku o przyznanie dotacji (załącznik 1). Prośba o dalsze jej finansowanie została rozpatrzona odmownie.

Jacek Kluczkowski

Warszawa, dnia 27.12. 2004 r.

W odpowiedzi na oświadczenie złożone przez Pana Jerzego Suchańskiego - Senatora RP na 72 posiedzeniu Senatu RP w dniu 18.11.2004 r., w sprawie realizacji wniosku Kopalni i Zakładu Wzbogacania Kwarcytu "Bukowa Góra" S.A. w Łącznej o udzielenie przez Ministra Skarbu Państwa pomocy publicznej z przeznaczeniem na restrukturyzację, uprzejmie wyjaśniam c następuje:

Wnioskowana przez Kopalnię i Zakład Wzbogacania Kwarcytu "Bukowa Góra" S.A. pomoc publiczna nie została udzielona do dnia 30.04.2004 r. z uwagi na fakt braku odpowiednich - wystarczających - na ten cel środków finansowych zgromadzonych na rachunku środka specjalnego pn. Fundusz Restrukturyzacji Przedsiębiorców. Brak ten spowodowany był przez fakt zobowiązania Ministra Skarbu Państwa ustawą budżetową na rok 2004, do przekazania w pierwszej kolejności środków z Funduszu do budżetu, co w konsekwencji spowodowało ich brak na realizacje zadań związanych z udzielaniem pomocy publicznej.

Należy podkreślić, że od dnia 1.05.2004 r. procedura udzielania pomocy publicznej podlega nowemu reżimowi prawnemu. Z dniem akcesji Rzeczypospolitej Polskiej do Wspólnot Europejskich, w zakresie regulacji dotyczących pomocy publicznej, nadrzędne znaczenie posiada Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, zaś odnośnie wewnętrznej procedury udzielania pomocy publicznej - ustawa o postępowaniu w sprawach dotyczących pomocy publicznej.

W świetle regulacji art. 2 pkt 8a ustawy o zasadach wykonywania uprawnień przysługujących Skarbowi Państwa, Minister Skarbu Państwa, udziela pomocy publicznej na ratowanie i restrukturyzację wyłącznie: przedsiębiorstw państwowych, spółek z udziałem Skarbu Państwa oraz spółek odpłatnie korzystających z mienia Skarbu Państwa (spółki leasingowe) - posiadających status małych lub średnich podmiotów w rozumieniu definicji wyrażonej w załączniku do rozporządzenia nr 70/2001 z dnia 12.01.2001 r. w sprawie zastosowania art. 87 i 88 Traktatu Wspólnot Europejskich w odniesieniu do pomocy państwa dla małych i średnich przedsiębiorstw (Dz.Urz. WE L 10 z 13.01.2001r.). Opisany wyżej zakres przedmiotowy wypełnia wniosek Kopalni i Zakładu Wzbogacania Kwarcytu "Bukowa Góra" S.A.

Rozporządzenie to - po zatwierdzeniu przez Komisję Europejską - miało pełnić również funkcję programu pomocowego, tj. instrumentu pozwalającego Ministrowi Skarbu Państwa udzielić wnioskującym podmiotom, w tym także Kopalni i Zakładu Wzbogacania Kwarcytu "Bukowa Góra" S.A., pomocy publicznej bez konieczności przeprowadzenia jej notyfikacji do Komisji.

Jednocześnie pragnę zwrócić uwagę, że z dniem 1.01.2005 r., zostanie wprowadzona ustawą o swobodzie działalności gospodarczej, nowa definicja małego i średniego przedsiębiorcy, zgodnie z którą statusu tego zostaną pozbawione m.in. podmioty, w których kapitale zakładowym Skarb Państwa posiada 25% i więcej udziałów/akcji (w tym także Kopalnia i Zakład Wzbogacania Kwarcytu "Bukowa Góra" S.A.), a więc zmniejszy się krąg beneficjentów pomocy publicznej udzielanej przez Ministra Skarbu Państwa.

Wprawdzie Kopalnia i Zakład Wzbogacania Kwarcytu "Bukowa Góra" S.A. posiada obecnie jeszcze status średniego podmiotu, a Prezes ARP S.A. udziela wyłącznie pomocy podmiotom innym niż mali i średni, to jednak złożoność procedur związanych z udzielaniem pomocy - zwłaszcza uzyskanie opinii Komisji Europejskiej w sprawie - w sposób wystarczający wydają się uzasadniać przekazanie wniosku Spółki już na obecnym etapie do objęcia procedowaniem przez Agencję Rozwoju Przemysłu S.A. Okres czasu do końca roku może zostać wykorzystany przez w/w spółkę na przygotowanie dokumentów wymaganych przez Agencję i w roku 2005 - po zmianie definicji małego i średniego przedsiębiorcy - umożliwi rozpoczęcie procedury notyfikacyjnej przed Komisją Europejską, po pozytywnym zakończeniu, której możliwe będzie udzielenie wnioskowanej pomoc publicznej.

Z wyrazami szacunku

MINISTER

Jacek Socha

Warszawa, 29.12.2004 r.

Pan
Longin Pastusiak
Marszałek Senatu
Rzeczypospolitej Polskiej

Nawiązując do przesłanego przy piśmie z dnia 22 grudnia 2004 r. oświadczenia Pana Senatora Józefa Sztorca w sprawie udzielenia pomocy finansowej gminie Czarny Dunajec w odbudowie zniszczonej szkoły, uprzejmie informuję Pana Marszałka, że w roku bieżącym resort edukacji narodowej i sportu nie dysponuje w swoim budżecie żadnymi środkami finansowymi, które mógłby przeznaczyć na dofinansowanie inwestycji oświatowych będących zadaniem własnym jednostek samorządu terytorialnego. Sposób finansowania inwestycji jednostek samorządu terytorialnego uległ zmianie od 2002 r. i z budżetu państwa nie przeznacza się już żadnych środków na dofinansowanie inwestycji regionalnych. Zgodnie z ustawą z dnia 12 maja 2000 r. o zasadach wspierania rozwoju regionalnego, inwestycje prowadzone przez jednostki samorządu terytorialnego (w tym inwestycje oświatowe) mogą być finansowane wyłącznie z tzw. kontraktów wojewódzkich.

Jest mi przykro, że nie mogę sprostać potrzebom gminy Czarny Dunajec i udzielić bezpośredniego wsparcia finansowego. Władze gminy ponownie powinny zwrócić się z prośbą o pomoc do Marszałka Województwa Małopolskiego w celu uzyskania środków na odbudowę szkoły. Mam nadzieję, że Pan Marszałek uwzględni w swoich planach finansowych przyznanie pomocy finansowej gminie Czarny Dunajec.

Z wyrazami szacunku

Warszawa, dnia 30.12.2004 r.

Odpowiadając na pismo Pani Marszałek z dnia 7 października 2004 r. (Nr BPS/DSK-043-394-04) dotyczące oświadczenia Pana Senatora Adama Bieli złożonego podczas 69 posiedzenia Senatu RP w dniu 30 września 2004 r. w sprawie wydania przez Urząd Gminy Lesznowola decyzji na zabudowę części działki należącej do Jerzego B. oraz związanych z tym postępowań karnych, po zbadaniu przedmiotowej sprawy przez Prokuraturę Apelacyjną w Warszawie ustalono, co następuje:

Pan Jerzy B. domaga się od Gminy Lesznowola, w oparciu o art. 36 ust. 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. o zagospodarowaniu przestrzennym (Dz.U. Nr 89, poz. 415 ze zm.) odszkodowania za utratę możliwości prawidłowego korzystania z nieruchomości Nr 96/2, położonej we wsi Stara Iwiczna, przy ul. Słonecznej, której jest właścicielem, w związku z uchwaleniem miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, przewidującego modernizację drogi krajowej w ten sposób, iż linia rozgraniczająca teren ul. słonecznej będzie przebiegała w odległości 12,5 m od osi jezdni, co spowoduje zajęcie 4 mb. wymienionej działki.

Zgodnie z planem ogólnym zagospodarowania przestrzennego Gminy Lesznowola, zatwierdzonym uchwałą Rady Gminy Lesznowola Nr 20/94 z dnia 20 października 1994 r., działka o nr ew. 96/2 we wsi Stara Iwiczna, położona była na obszarze oznaczonym symbolem 63 MN - "zabudowa mieszkalna jednorodzinna" oraz o przeznaczeniu uzupełniającym: "zabudowa usługowa i wytwórcza zgodna skalą i charakterem z zabudową mieszkalną jednorodzinną" i przylegała do drogi o symbolu "KD KG - droga wojewódzka (ul. Słoneczna), której szerokość w liniach rozgraniczających winna wynosić 25,0 m, tj. 12,5 m od osi drogi (co zostało również wskazane w piśmie Urzędu Marszałkowskiego Województwa Mazowieckiego Departament Nieruchomości i Infrastruktury z dnia 30 lipca 2003 r. Nr NI.III.7332-897/2003).

Wynikający z treści art. 36 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. o zagospodarowaniu przestrzennym (jak również z art. 36 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym - Dz.U. Nr 80, poz. 717 ze zm., uchylającej ustawę z dnia 7 lipca 1994 r.) cywilnoprawny charakter roszczenia odszkodowawczego skutkuje, iż ciężar udowodnienia, że nieruchomość obniżyła swoją wartość z uwagi na niemożliwość lub istotne ograniczenie korzystania w sposób zgodny z dotychczasowym przeznaczeniem spoczywa na właścicielu nieruchomości, który roszczenie może wnosić w terminach określonych w tych ustawach, zaś spory w sprawach o odszkodowanie rozstrzygają sądy powszechne.

Cytowana ustawa zobowiązywała gminy, które miały opracowane miejscowe plany zagospodarowania przestrzennego w oparciu o ustawę z dnia 12 lipca 1984 r. o planowaniu przestrzennym, do opracowania nowych planów, bowiem plany uchwalone na podstawie ustawy z dnia 12 lipca 1984 r. obowiązujące w dniu wejścia w życie ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. utraciły swą moc po upływie 5 lat od dnia jej wejścia w życie.

Z pisma Zarządu Gminy Lesznowola z dnia 13 lipca 2000 r. skierowanego do Jerzego B. wynikało, że był on poinformowany o przystąpieniu do opracowania nowego planu zagospodarowania przestrzennego i możliwości wniesienia zarzutów i protestów do tego planu. O trybie wnoszenia zarzutów i protestów do projektu planu oraz zaskarżania uchwał gminnych odrzucających te protesty i zarzuty do sądu administracyjnego poinformowała skarżącego badająca jego skargi Prokuratura Okręgowa w Warszawie, w piśmie z dnia 6 sierpnia 2001 r., jednakże - jak wskazano wyżej - Jerzy B. z wskazanych mu środków prawnych nie skorzystał.

W związku z utratą mocy obowiązującej dotychczasowego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego z dniem 31 grudnia 2003 r. na podstawie art. 87 ust. 3 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, w dniu 24 października 2003 r. Rada Gminy Lesznowola podjęła uchwałę Nr 88/XII/2003 w sprawie przystąpienia do sporządzenia zmiany miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego gminy Lesznowola dla części obrębu Stara Iwiczna, obejmującą także nieruchomość Jerzego B.

Wskazać również należy, że Urząd Marszałkowski Województwa Mazowieckiego wymienionym na wstępie pismem z dnia 30 lipca 2003 r. poinformował Jerzego B., że ewentualny wykup działki dla poszerzenia drogi nastąpi wówczas, gdy będzie realizowana modernizacja drogi, co nie jest planowane w najbliższych latach, przy czym ewentualny wykup prowadzony będzie przez służby Urzędu Marszałkowskiego na rzecz Województwa Mazowieckiego, a nie przez gminę. Możliwość zabudowy terenu w sposób trwały (budynek) nie jest możliwa z uwagi na to, iż w pasie działek ułożone jest uzbrojenie (woda, gaz, kanalizacja) w oparciu o decyzję z dnia 13 sierpnia 1996 r. Urzędu Gminy Lesznowola o ustaleniu warunków zabudowy i zagospodarowania terenu dla budowy sieci kanalizacyjnych.

Karol Napierski

Warszawa, 30 grudnia 2004 roku

Telewizja Polska S.A. nie rozpowszechnia programu regionalnego drogą satelitarną i w najbliższym czasie nadawca, nie przewiduje wykorzystania tej drogi rozpowszechniania programu TVP3. Główną przeszkodę stanowią koszty. Rozpowszechnianie drogą satelitarną programów regionalnych, a jest ich w kraju 16, byłoby inwestycją bardzo kosztowną, na którą TVP S.A. nie posiada odpowiednich środków.

Danuta Waniek

Warszawa, 2004-12-31

W tej sytuacji szczególnie niepokojącym jest zjawisko porzucania przez dzieci i młodzież nauki szkolnej w okresie trwania ustawowego obowiązku.

Z danych przekazanych przez kuratorów oświaty wynika, że w roku szkolnym 2003/2004 r. obowiązku szkolnego nie spełniało 0,24% uczniów szkół podstawowych (tj. około 7600 uczniów) i 0,41% uczniów gimnazjów (tj. około 6 700 uczniów). Przedstawione dane, w wielu wypadkach, zawierają liczbę uczniów niespełniających obowiązku i tych, dla których trudno ustalić, czy uczą się w innych szkołach.

- zaniedbania rodziców:

- rodzina patologiczna, przemoc wobec dziecka,

- trudna sytuacja finansowa (bieda w rodzinie),

4) oraz: ucieczki z domu, wstąpienie do sekty.

Skuteczne przeciwdziałanie zjawisku wypadania uczniów z systemu szkolnego wymaga ścisłej współpracy szkoły z rodzicami, organami prowadzącymi i organami sprawującymi nadzór pedagogiczny. Konieczne jest również współdziałanie z organizacjami społecznymi, fundacjami i stowarzyszeniami działającymi na rzecz dzieci i młodzieży na danym terenie w celu przygotowania dla zagrożonej młodzieży atrakcyjnej oferty działań, która byłaby alternatywną dla tej proponowanej przez nieformalne grupy (subkultury).

II. W roku 2000 wprowadzono gruntowną, systemową zmianę przepisów regulujących pragmatykę zawodową nauczycieli. Podstawą tych zmian była konieczność dostosowania przepisów ustawy z dnia 26 stycznia 1982 r. - Karta Nauczyciela (Dz.U. z 2003 r. Nr 118, poz. 1112 z późn. zm.) do obowiązujących rozwiązań ustrojowych państwa, jak również wdrożenie nowej koncepcji statusu zawodowego nauczyciela, umożliwiającej skuteczne przeciwdziałanie narastającemu zjawisku pauperyzacji zawodu nauczycielskiego.

Na gruncie dotychczas obowiązujących przepisów wynagrodzenie zasadnicze nauczycieli powiązane było z poziomem wykształcenia i stażem pracy, przy czym wzrastało automatycznie o niewielką kwotę co 2 lata, bez względu na aktywność zawodową nauczyciela. Maksymalne wynagrodzenie zasadnicze nauczyciel mógł uzyskać dopiero po 30 latach pracy. Istotą obecnego rozwiązania jest podporządkowanie 4 - stopniowej ścieżce awansu zawodowego systemu kwalifikacji płacowej. Przyjęte rozwiązania uzależniły awans zawodowy i finansowy od indywidualnej aktywności, zaangażowania oraz zewnętrznie ocenianych efektów pracy nauczyciela.

Zgodnie z art. 30 ust. 3 i 4 Karty Nauczyciela podstawę do określenia średniego wynagrodzenia stanowi wysokość kwoty bazowej ustalonej dla pracowników państwowej sfery budżetowej na podstawie art. 5 pkt 1 lit. a i art. 6 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 23 grudnia 1999 r. o kształtowaniu wynagrodzeń w państwowej sferze budżetowej oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz.U. Nr 110, poz. 1255 z późn. zm.), ustalanej corocznie w ustawie budżetowej.

- nauczyciela kontraktowego - 125%

- nauczyciela mianowanego - 175%

- nauczyciela dyplomowanego - 225%

Z uwagi na znaczące skutki finansowe ponoszone przez budżet państwa ustalenie ostatecznych i docelowych wskaźników średnich wynagrodzeń rozłożono na przestrzeni trzech lat, w trakcie których stopniowo różnicowana była ich wysokość. Oznacza, to iż w ostatnich latach wynagrodzenia nauczycieli wzrastały nieco powyżej prognozowanego wskaźnika wzrostu wynagrodzeń ustalanego corocznie dla pracowników sfery budżetowej. Docelowe relacje wskaźników średnich wynagrodzeń zostały wprowadzone z dniem 1 października 2002 r. mocą ustawy z dnia 12 września 2002 r. zmieniającej ustawę o zmianie ustawy - Karta Nauczyciela oraz o zmianie niektórych innych ustaw, ustawę o kształtowaniu wynagrodzeń w państwowej sferze budżetowej oraz o zmianie niektórych ustaw oraz ustawę o zmianie ustawy o kształtowaniu wynagrodzeń w państwowej sferze budżetowej oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz.U. Nr 152, poz. 1267).

Od tego momentu wzrost wynagrodzeń następuje corocznie odpowiednio do średniorocznego wskaźnika wzrostu wynagrodzeń ustalanego dla państwowej sfery budżetowej (poprzez wzrost kwoty bazowej określanej każdego roku w ustawie budżetowej). Niezależnie od tego, poszczególne organy prowadzące, będące jednostkami samorządu terytorialnego, mogą podejmować decyzje w zakresie ustalenia wynagrodzeń wyższych od gwarantowanych przez państwo ustawą Karta Nauczyciela.

- wykaz stanowisk oraz dodatkowych zadań i zajęć uprawniających nauczyciela do dodatku funkcyjnego oraz ogólne warunki przyznawania nauczycielom dodatku motywacyjnego,

W myśl art. 30 ust. 11 Karty Nauczyciela podwyższenie wynagrodzeń dla nauczycieli następuje nie później niż w terminie określonym dla pracowników państwowej sfery budżetowej z wyrównaniem od dnia 1 stycznia danego roku. Podwyższenie wynagrodzeń następuje w ciągu 3 miesięcy po ogłoszeniu ustawy budżetowej na dany rok (art. 8 ustawy z dnia 23 grudnia 1999 r. o kształtowaniu wynagrodzeń w państwowej sferze budżetowej oraz o zmianie niektórych ustaw).

Mając na względzie obowiązek uzgadniania przez jednostki samorządu terytorialnego regulaminów wynagradzania ze związkami zawodowymi oraz obowiązek podwyższenia wynagrodzeń nauczycieli w ciągu 3 miesięcy po ogłoszeniu ustawy budżetowej, z wyrównaniem od dnia 1 stycznia danego roku, Ministerstwo Edukacji Narodowej i Sportu w grudniu 2004 r. podjęło prace uzgodnieniowe nad projektem rozporządzenia w sprawie wysokości minimalnych stawek wynagrodzenia zasadniczego nauczycieli... tak, aby tabela zawierająca wysokości minimalnych stawek wynagrodzenia zasadniczego, stanowiąca załącznik do ww. rozporządzenia była znana jak najwcześniej.

Po spotkaniach z partnerami społecznymi przyjęto, iż wysokość wzrostu minimalnych stawek wynagrodzenia zasadniczego przedstawiona w projekcie tabeli odpowiada wprost wysokości wzrostu kwoty bazowej, o której mowa w art. 17 ust. 1 pkt 2 lit b ustawy budżetowej na rok 2005. W tym sensie wzrost ten nie odbiega od projektowanego wzrostu wynagrodzeń dla pracowników innych działów sektora finansów publicznych.

Obecnie trwają jeszcze ostatnie konsultacje z partnerami rządowymi, a po ich zakończeniu Minister Edukacji Narodowej i Sportu niezwłocznie wyda ww rozporządzenie z tabelą minimalnych stawek wynagrodzenia zasadniczego.

Z wyrazami szacunku

Wz. MINISTRA

PODSEKRETARZ STANU

Warszawa, dn. 31.12. 2004 r.

e) wybór wniosków o dofinansowanie projektu z beneficjentem - Wojewoda.

Do końca listopada w ramach Zintegrowanego Programu Operacyjnego Rozwoju Regionalnego ZPORR złożono 7.150 wniosków na łączną kwotę prawie 16 mld zł. Zarządy Województw zatwierdziły 1123 projekty o wartości 9.936.746.622 zł. Liczba wniosków zaakceptowanych przez Zarząd Województwa i przyjętych do realizacji w poszczególnych województwach oraz ich wartość dofinansowania z EFRR na dzień 30 listopada br. przedstawiała się następująco:

2. Województwo Kujawsko-Pomorskie - 37 wniosków na kwotę 252375009,41 zł w ramach Priorytetu 1 i 48 wniosków na kwotę 42530673,58 zł w ramach Priorytetu 3 (z wyjątkiem działania 3.4),

4. Województwo Lubuskie - 18 wniosków na kwotę 105565398,04 zł w ramach Priorytetu 1 i 45 wniosków na kwotę 58057515,63 zł w ramach Priorytetu 3 (z wyjątkiem działania 3.4.),

16. Województwo Zachodniopomorskie - 30 wniosków na kwotę 147909604,17 zł w ramach Priorytetu 1 i 63 wnioski na kwotę 68287059,77 zł w ramach Priorytetu 3 (z wyjątkiem działania 3.4.),

Pragnę podkreślić, iż decyzję o wyborze projektów podejmuje Zarząd Województwa, na podstawie wyników oceny dokonanej na wcześniejszych etapach, ponieważ zgodnie z Ustawą z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie województwa za rozwój regionu jest odpowiedzialny samorząd województwa, a ZPORR jest jednym z narzędzi realizacji polityki rozwoju regionów. Instytucja zarządzająca ZPORR (MGiP) będzie kontrolowała prawidłowość stosowania obowiązujących procedur. Pierwsza taka kontrola została już przeprowadzona w jednym z województw. Sukcesywnie będą następowały kolejne kontrole, a w ich zakresie również kwestie podniesione przez Pana Senatora.

Jerzy Hausner

Warszawa, 2004-12-31

Pan
Longin Pastusiak
Marszałek Senatu
Rzeczypospolitej Polskiej

Ustawa z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (Dz.U. Nr 210, poz. 2135), w art. 132 stanowi, że "podstawą udzielania świadczeń opieki zdrowotnej finansowanych przez fundusz jest umowa o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej zawarta pomiędzy świadczeniodawcą a dyrektorem oddziału wojewódzkiego".

Środki finansowe, na realizację w 2005 r. - leczenia immunosupresyjnego po przeszczepie narządu unaczynionego lub szpiku na podstawie umów o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej w kwocie 76,5 mln złotych wg podziału określonego w załączniku nr 1 do niniejszego zarządzenia z przeznaczeniem na zakontraktowanie świadczeń na okres I półrocza 2005 roku, są przewidziane w planie finansowym Narodowego Funduszu Zdrowia na 2005 r., w części dotyczącej Centrali, w "Planie kosztów świadczeń zdrowotnych dla ubezpieczonych oraz kosztów administracyjnych na 2005 r.", w poz. B2.3 - "lecznictwo szpitalne". Pozostałe 76,5 mln złotych przeznaczonych na finansowanie tego leczenia w II półroczu 2005 r. pozostaje w planie finansowym Centrali Narodowego Funduszu Zdrowia, w części dotyczącej Centrali, w "Planie kosztów świadczeń zdrowotnych dla ubezpieczonych oraz kosztów administracyjnych na 2005 r.", w poz. B2.3 - "lecznictwo szpitalne".

Przekazanie finansowania lecznictwa immunosupresyjnego od 2005 r. było przedmiotem uzgodnień pomiędzy Ministrem Zdrowia a Narodowym Funduszem Zdrowia, Oddziały wojewódzkie Funduszu otrzymały informacje o liczbie leczonych i poziomie finansowania w poszczególnych regionach kraju. Zbierały też dodatkowe informacje bezpośrednio od zainteresowanych świadczeniodawców na swoim terenie działania. Mają więc wiedzę o poziomie kosztów i niezbędne środki do zapewnienia finansowania leczenia po przeszczepie.

MINISTRA ZDROWIA

PODSEKRETARZ STANU