Diariusz Senatu RP: spis treści, poprzedni fragment, następny fragment
ODPOWIEDZI NA OŚWIADCZENIA SENATORÓW
Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Sprawiedliwości przekazał informację w związku z oświadczeniem senatorów Adama Bieli i Jana Szafrańca, złożonym na 69. posiedzeniu Senatu ("Diariusz Senatu RP" nr 72):
Warszawa, dnia 27.10. 2004 r.
Pani
Jolanta Danielak
Wicemarszałek Senatu
Rzeczypospolitej Polskiej
Szanowna Pani Marszałek
W związku z oświadczeniem Senatorów RP Adama Bieli i Jana Szafrańca, złożonym na posiedzeniu Senatu RP w dniu 30 września 2004 r., przekazanym przez Panią Wicemarszałek przy piśmie z dnia 7 października 2004 r. BPS/DSK-043-395-04, uprzejmie przedstawiam następujące stanowisko.
Przedstawiony w oświadczeniu problem posiadania podwójnej osobowości prawnej przez Arcybractwo Miłosierdzia p.w. Bogurodzicy Najświętszej Maryi Panny Bolesnej może być wynikiem rozbieżności w określeniu charakteru tego Stowarzyszenia w kontekście uznania go za organizację kościelną Kościoła Katolickiego.
Przepisy prawne dopuszczają w niektórych sytuacjach istnienie podwójnej osobowości prawnej, co rodzi jedynie skutki dla podmiotu, którego to dotyczy m.in. w zakresie nadzoru nad jego działalnością. Dotyczy to m.in. organizacji, których działalność w jakimkolwiek stopniu wiąże się z kościołem.
Zgodnie z art. 33 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego Rzeczypospolitej Polskiej (Dz.U. Nr 29, poz. 154 ze zm.) osobom należącym do Kościoła zapewnia się swobodę zrzeszania w celu realizacji zadań wynikających z misji Kościoła. Prawo to jest wykonywane w ramach organizacji kościelnych i katolickich.
Organizacjami kościelnymi w rozumieniu ustawy są organizacje zrzeszające osoby należące do Kościoła.
1) erygowane przez biskupa diecezjalnego lub w ramach statutów zakonnych przez wyższego przełożonego zakonnego, a w odniesieniu do organizacji o zasięgu ponaddiecezjalnym - przez Konferencję Episkopatu Polski,
2) założone przez wiernych z udziałem proboszcza, rektora kościoła lub przełożonego zakonnego za zezwoleniem odpowiedniej władzy kościelnej.
Organizacje kościelne mają na celu w szczególności działalność na rzecz formacji religijnej, kultu publicznego i nauki katolickiej. Działają w ramach tych kościelnych osób prawnych, w których zostały powołane. O erygowaniu organizacji o zasięgu ponaddiecezjalnym Sekretariat Episkopatu Polski powiadamia Urząd do Spraw Wyzwań. Organizacje wymienione w pkt 1 mogą nabyć osobowość prawną w trybie art. 10 ustawy o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej.
Władze kościelne czuwają nad zgodnością działania organizacji z ich celami religijnymi i moralnymi. Do organizacji kościelnych nie stosuje się prawa o stowarzyszeniach.
Organizacjami katolickimi w rozumieniu ustawy są organizacje założone za aprobatą władzy kościelnej, która zatwierdza im kapelana lub asystenta kościelnego. Działają one w łączności z hierarchią kościelną. Organizacje katolickie mogą mieć na celu w szczególności zgodną z nauką Kościoła działalność społeczno-kulturalną, oświatowo-wychowawczą i charytatywno-opiekuńczą.
Do organizacji katolickiej stosuje się przepisy prawa o stowarzyszeniach, z tym, że władzy kościelnej przysługuje prawo cofnięcia aprobaty, a także wystąpienie do sądu z wnioskiem o rozwiązanie stowarzyszenia, co jednak wymaga uzgodnienia w Komisji Wspólnej. W przypadku likwidacji organizacji katolickiej do jej majątku stosuje się odpowiednio przepisy o majątku zlikwidowanych kościelnych osób prawnych, chyba że ich statut stanowi inaczej.
Można przyjąć, że w zakresie stosunków między Rzeczypospolitą Polską i Kościołem Katolickim występują trzy podstawowe kategorie osób prawnych, poza Kościołem Katolickim (art. 4 ust. 1 Konkordatu). Są to: instytucje kościelne terytorialne i personalne, które uzyskały osobowość prawną na podstawie przepisów prawa kanonicznego (art. 4 ust. 2 Konkordatu) oraz inne instytucje kościelne, które uzyskały osobowość prawną na podstawie prawa polskiego (art. 4 ust. 3 Konkordatu) np. stowarzyszenia i fundacje.
Z różnorodnością kategorii jednostek organizacyjnych Kościoła Katolickiego, które posiadają osobowość prawną wiąże się wielość trybów uzyskania przez nie tej osobowości. Tzw. inne jednostki organizacyjne kościoła, o których mowa w art. 10 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej (Dz.U. Nr 29, poz. 154 ze zm.), więc inne niż wymienione w art. 6-10 powołanej ustawy - w tym stowarzyszenia, mogą uzyskać osobowość prawną w drodze rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji. Jeśli są to natomiast organizacje katolickie zakładane przez osoby należące do kościoła katolickiego za aprobatą władzy kościelnej, to nabywają one osobowość prawną w trybie wynikającym z ustawy z dnia 7 kwietnia 1989 r. Prawo o stowarzyszeniach (Dz.U. z 2001 r. Nr 79, poz. 855 ze zm.), a więc po uzyskaniu wpisu do Krajowego Rejestru Sądowego. Tryb nabywania osobowości prawnej w wyniku wpisu do Krajowego Rejestru Sądowego, rejestru stowarzyszeń, innych organizacji społecznych i zawodowych, fundacji oraz publicznych zakładów opieki zdrowotnej, jest właściwy również dla jednostek organizacyjnych kościoła katolickiego działających wprost w formie stowarzyszeń (zarejestrowanych), a także do tych jednostek, które są tworzone w formie fundacji (funduszy kościelnych), do których stosuje się przepisy ustawy z dnia 6 kwietnia 1984 r. o funduszach (Dz.U. z 1991 r., Nr 46, poz. 203 ze zm., art. 26 Konkordatu i art. 58 ustawy o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej w zw. Z art. 7 ustawy o fundacjach).
W związku z wejściem w życie Konkordatu między Stolicą Apostolską i Rzecząpospolitą Polską, podpisanego dnia 28 lipca 1993 r. (Dz.U. Nr 51, poz. 318) wynika potrzeba ujednolicenia procedury uzyskiwania osobowości prawnej przez instytucje kościelne, o których mowa w art. 4 ust. 3 Konkordatu, na podstawie przepisów prawa polskiego.
Możliwość uzyskania osobowości prawnej na podstawie prawa polskiego odnosi się do stowarzyszeń publicznych powołanych przez Kompetentną władzę kościelną lub innych publicznych osób prawnych. Nie dotyczy natomiast fundacji, o których mówi art. 26 Konkordatu (kościelne osoby prawne mogą zakładać fundacje, do których stosuje się prawo polskie). Uzyskanie osobowości prawnej przez fundacje odbywa się w drodze rejestracji w sądzie zgodnie z przepisami ustawy z dnia 6 kwietnia 1984 r. o fundacjach (Dz.U. z 1991 r., Nr 46, poz. 203 ze zm.). Działalność tych fundacji opiera się na przepisach tej ustawy, z uwzględnieniem art. 58 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego RP (Dz.U. z 1989 r., Nr 29, poz. 154 ze zm.).
Publiczne stowarzyszenia kościelne (publiczne osoby prawne) mogą być tworzone zgodnie z kompetencją określoną w Kodeksie Prawa Kanonicznego. Nabycie osobowości prawnej w trybie art. 10 ustawy dnia 17 maja 1989 r. dokonuje się na skutek wniosku skierowanego do Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji, złożonego za pośrednictwem Sekretariatu Konferencji Episkopatu Polski, przez odpowiednią osobę kościelną.
Nabycie osobowości zgodnie z prawem polskim w takich przypadkach dokonuje się na podstawie rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji. O podpisaniu rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji informuje się Sekretariat Konferencji Episkopatu Polski, który tę wiadomość przekazuje zainteresowanym.
Potwierdzeniem posiadania osobowości prawnej w świetle prawa polskiego jest więc rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji, opublikowane w Dzienniku Ustaw RP.
Osobowość prawna zostaje nadana z dniem wejścia w życie rozporządzenia.
Prywatne stowarzyszenia kościelne mogą uzyskać osobowość prawną na zasadach określonych w ustawie z dnia 7 kwietnia 1989 r. Prawo o stowarzyszeniach (Dz.U. z 1989 r. Nr 20, poz. 104 z późn. zm.), przez wpis do rejestru sądowego.
Należy również pamiętać, że niezależnie od terminologii kościelnej i nazwy własnej danej publicznej osoby prawnej stosuje się do niej określenie ogólne, czyli - jednostka organizacyjna Kościoła (art. 10 ustawy z dnia 17 maja 1989 r., organizacja kościelna (art. 34 tejże ustawy) oraz inna instytucja kościelna (art. 4 ust. 3 Konkordatu).
Rozporządzeniem z dnia 29 lipca 2004 r. w sprawie nadania osobowości prawnej Arcybractwu Miłosierdzia p.w. Bogurodzicy Najświętszej Maryi Panny Bolesnej (Dz.U. Nr 179, poz. 1852) Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji nadał osobowość prawną organizacji kościelnej Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej z siedzibą w Krakowie, erygowanej przez Arcybiskupa Metropolitę Krakowskiego.
Postanowieniem Sądu Rejonowego dla Krakowa-Śródmieścia z 17 stycznia 2002 r. do Krajowego Rejestru Sądowego, rejestru stowarzyszeń, innych organizacji społecznych i zawodowych, fundacji oraz publicznych zakładów opieki zdrowotnej zostało wpisane stowarzyszenie pod nazwą Arcybractwo Miłosierdzia - Nr KRS 00000 73466 (poprzednio zarejestrowane w Sądzie Okręgowym w Krakowie pod nr 199).
Jako członkowie zarządu w KRS zostały ujawnione następujące osoby: Zbigniew Ch., Ewa D., Aleksander L., Stanisław A.
Różnica w nazwie stowarzyszenia ujawnionego w KRS w stosunku do nazwy wymienionej w rozporządzeniu Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji pozwala na przypuszczenie (brak informacji o składzie osobowym organów Stowarzyszenia Arcybractwa Miłosierdzia p.w. Bogurodzicy Najświętszej Maryi Panny Bolesnej uniemożliwia jednoznaczne stwierdzenie), że są to dwa różne stowarzyszenia.
Przyjmując jednak zgodnie z informacją wynikającą z oświadczenia Senatorów RP Adama Bieli i Jana Szafrańca, że doszło do uzyskania podwójnej osobowości prawnej przez to samo stowarzyszenie, podkreślić należy, że nie istnieje prawna możliwość zniesienia jednej z nich w jakikolwiek sposób z urzędu. Uchylenie rozporządzenia byłoby możliwe jedynie na wniosek podmiotu, który wnosił o nadanie osobowości prawnej, natomiast wykreślenie przez sąd z rejestru może nastąpić tylko jako skutek innej czynności prawnej (np. w razie rozwiązania się stowarzyszenia na podstawie własnej uchwały, bądź rozwiązania stowarzyszenia przez sąd) po przeprowadzeniu likwidacji i zgłoszeniu do sądu przez likwidatora wniosku o wykreślenie stowarzyszenia z rejestru.
Ujawnienie podmiotu w rejestrze sądowym, poza skutkiem w postaci nabycia osobowości prawnej ma charakter informacyjny.
W przypadku Stowarzyszenia, o którym mowa w oświadczeniu Panów Senatorów niewłaściwa kwalifikacja Stowarzyszenia przez jego zarząd, bądź przez władze kościelne, które wnioskowały o nadanie osobowości prawnej rozporządzeniem ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji powoduje, że informacja o tej organizacji może wprowadzać w błąd zainteresowanych działalnością Stowarzyszenia i współuczestników obrotu prawnego. Wymaga zatem wyjaśnienia przez osoby i organy bezpośrednio zainteresowane.
Z poważaniem
Tadeusz Wołek
* * *
Minister Edukacji Narodowej i Sportu przekazał informację w związku z oświadczeniem senatora Witolda Gładkowskiego, złożonym na 69. posiedzeniu Senatu ("Diariusz Senatu RP" nr 72):
Warszawa, dnia 2004-11-02
Pan
Longin Pastusiak
Marszałek Senatu
Rzeczypospolitej Polskiej
Szanowny Panie Marszałku,
W odpowiedzi na oświadczenie złożone przez Pana Senatora RP Witolda Gładkowskiego na 69 posiedzeniu Senatu w dniu 14 października 2004 roku przekazuję następujące informacje.
Zgodnie z ustawą z dnia 12 września 1999 roku o szkolnictwie wyższym (Dz.U. Nr 65 z 1990 r. z późn. zm.) oraz ustawą z dnia 26 czerwca 1997 roku o wyższych szkołach zawodowych (Dz.U. z dnia 13 sierpnia 1997 r., z późn. zm.) o trybie, zasadach przyjęć oraz o zakresie egzaminu wstępnego decydują senaty poszczególnych szkół wyższych.
Z dniem 1czerwca 2003 roku weszły w życie przepisy artykułów 6 i 13 ustawy z dna 23 sierpnia 2001 r. o zmianie ustawy o systemie oświaty, ustawy - Przepisy wprowadzające reformę ustroju szkolnego, ustawy - Karta Nauczyciela oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2001 r., Nr 111, poz. 1194), zgodnie z którymi do art. 141 ustawy o szkolnictwie wyższym oraz do art. 71 ustawy o wyższych szkołach zawodowych został dodany następujący przepis:
"Jeżeli warunki rekrutacji przewidują egzaminy wstępne z przedmiotów zdawanych przez kandydata na egzaminie maturalnym, podstawę przyjęcia na studia, w ramach miejsc dostępnych w danej uczelni, stanowią wyniki egzaminu maturalnego. W tym przypadku senat uczelni ustala, jakie wyniki egzaminu maturalnego stanowią podstawę przyjęcia na studia".
Przez egzamin wstępny należy rozumieć zarówno tradycyjny egzamin pisemny i ustny, jak również test lub rozmowę kwalifikacyjną, mające na celu sprawdzenie wiedzy kandydata z określonego przedmiotu.
Nie przewiduje się możliwości przystąpienia wyżej wymienionych kandydatów do egzaminów wstępnych przeprowadzanych przez uczelnię z przedmiotów objętych egzaminem maturalnym.
Możliwość przystąpienia do egzaminu wstępnego organizowanego przez uczelnię może dotyczyć przedmiotów, z których kandydat nie zdawał egzaminu maturalnego oraz kryteriów dodatkowych o niesprecyzowanym zakresie przedmiotowym lub sprawdzających predyspozycje do podjęcia studiów na danym kierunku (sprawność fizyczna, uzdolnienia), a nie wiedzy teoretycznej z danego przedmiotu.
Na podstawie przesłanych do Ministerstwa Edukacji Narodowej i Sportu uchwał senatorów należy stwierdzić, iż kryteria przyjęć na studia w roku akademickim 2005/2006 nie różnią się od dotychczasowych. Analogicznie, jak w poprzednich latach, do podstawowych kryteriów należy zaliczyć: egzamin pisemny, egzamin ustny, rozmowę kwalifikacyjną, konkurs świadectw dojrzałości, sprawdziany predyspozycyjne. W/w kryteria dotyczą zarówno kandydatów legitymujących się świadectwem dojrzałości uzyskanym w wyniku "starej matury" jak i "nowej matury" - z uwzględnieniem wyżej wymienionych nowelizacji ustaw. Oczywistym jest, iż zasady przyjęć w roku akademickim 2005/2006 mogły ulec zmianie w porównaniu z rokiem akademickim 2004/2005 (uprawnienie uczelni) - zmiana ta jednak dotyczy wszystkich kandydatów na studia, bez względu na system egzaminu maturalnego.
Analizując uchwały senatów w sprawie zasad przyjęć na studia w roku 2005/2006 należy stwierdzić, iż postępowanie kwalifikacyjne na poszczególne kierunki studiów, analogicznie jak w latach poprzednich, nie zawsze przewidują tradycyjny egzamin pisemny lub ustny z danego przedmiotu - nie zawsze też egzamin taki stanowi główne kryterium kwalifikacyjne. Często uczelnia przywiązuje większą wagę do sprawdzianów uzdolnień (kierunki artystyczne), predyspozycji fizycznych (kierunki z zakresu wychowania fizycznego) lub rozmów kwalifikacyjnych sprawdzających predyspozycje do wykonywania zawodu nauczycielskiego. Określenie wagi danego kryterium w postępowaniu kwalifikacyjnym pozostaje w gestii rad wydziałów, na wniosek których senat uchwala zasady przyjęć na dany kierunek studiów.
Uwzględniając oświadczenie Pana Senatora dokonano analizy uchwał senatorów uczelni państwowych nadzorowanych przez Ministra Edukacji Narodowej i Sportu, działających na terenie województwa zachodniopomorskiego.
Stwierdzono, co następuje:
Uniwersytet Szczeciński przewiduje rozmowy kwalifikacyjne jako jedno z kryteriów przyjęć na filologie obce, "pedagogikę" oraz "teologię" - mają one na celu sprawdzenie predyspozycji do podjęcia studiów na danym kierunku studiów jak również wykonywania w przyszłości wyuczonego zawodu.
Politechnika Szczecińska przewiduje prowadzenie rozmów kwalifikacyjnych tylko w odniesieniu do magisterskich studiów uzupełniających.
Akademia Rolnicza w Szczecinie nie przewiduje prowadzenia rozmów kwalifikacyjnych.
Politechnika Koszalińska na kierunek "wzornictwo" będzie dokonywała przyjęć na podstawie wyników egzaminu praktycznego i rozmowy kwalifikacyjnej.
Pomorska Akademia Pedagogiczna w Słupsku będzie rekrutowała na podstawie rozmów kwalifikacyjnych na niektóre kierunki/specjalności studiów prowadzone systemem zaocznym na poziomie wyższych studiów zawodowych.
W uchwałach senatów wyżej wymienionych uczelni nie stwierdzono zapisu cytowanego w oświadczeniu.
Z poważaniem
w/z MINISTRA
SEKRETARZ STANU
Tadeusz Szulc
* * *
Minister Zdrowia przekazał wyjaśnienie w związku z oświadczeniem senatora Zygmunta Cybulskiego, złożonym na 69. posiedzeniu Senatu ("Diariusz Senatu RP" nr 72):
Warszawa, 2004-10-29
Pan
Longin Pastusiak
Marszałek Senatu
Rzeczypospolitej Polskiej
Szanowny Panie Marszałku
W związku z oświadczeniem Pana Senatora Zygmunta Cybulskiego, złożonym na 69 posiedzeniu Senatu w dniu 30 września 2004 r., przesłanym przy piśmie Marszałka Senatu z dnia 7 października br., znak: BPS/DSK-043-405-04, w sprawie "zapewnienia prawidłowego funkcjonowania kardiologii w województwie kujawsko-pomorskim", uprzejmie proszę o przyjęcie następujących wyjaśnień.
W ramach nadzoru nad działalnością NFZ, Minister Zdrowia uzyskał informacje z NFZ w przedmiotowej sprawie. Z informacji tych wynika, że:
▪ Kujawsko-Pomorski Oddział Wojewódzki Narodowego Funduszu Zdrowia, w roku 2004 przekazał Samodzielnemu Publicznemu Szpitalowi Klinicznemu im. dr A. Jurasza AM w Bydgoszczy większe środki finansowe na leczenie szpitalne w porównaniu z umową z 2003 roku.
▪ W roku 2004 wartość pierwotnego kontraktu Szpitala wynosiła 103 680 176,50. Na skutek wprowadzonych w miesiącu lipcu br. zmian w umowie, wartość kontraktu uległa zwiększeniu o kwotę 500 000 zł i wynosi 104 180 176,50 zł.
▪ Wykonanie świadczeń zdrowotnych przez Szpital wg stanu na dzień 31.07.04 r. stanowiło 58,50% umowy.
Szczegółowe zestawienie kontraktów Samodzielnego Publicznego Szpitala Klinicznego im. dr A. Jurasza AM w Bydgoszczy, zawartych w latach 2003-2004, przedstawia poniższa tabela.
Rok |
Wartość kontraktu pierwotnego (w zł) |
Wartość kontraktu wg stanu na miesiąc grudzień (w zł) |
Wartość świadczeń wykonanych w danym roku (w zł) |
Wzrost wartości kontraktu w ciągu roku (w zł) |
Wzrost wartości kontraktu w ciągu roku (w %) |
2003 |
102 760 715,73 |
102 760 715,73 |
98 289 966,93 |
- |
- |
2004 |
103 680 176,50 |
104 180 176,50* |
60 974 684,58* |
500 000 |
0,48 |
* wg stanu na miesiąc lipiec 2004
▪ Świadczenia zdrowotne w zakresie kardiologii realizowane przez Szpital w 2004 r. kontraktowane są zgodnie z przyjętym katalogiem świadczeń w rodzaju lecznictwo szpitalne. Stosowaną jednostką rozliczeniową jest "punkt rozliczeniowy w oddziale kardiologicznym". Wartość tegorocznej umowy w omawianym zakresie wynosi 16 289 800 zł, jest zatem większa w stosunku do umowy w 2003 r. o 2 063 670 zł, co stanowi wzrost o 14%.
W ostatnim okresie dokonane zostały przesunięcia w kontrakcie w/w szpitala na kwot ponad 1 mln zł z niewykorzystanych środków w ramach programów terapeutycznych na sfinansowanie świadczeń szpitalnych ze wskazaniem na kardiologię.
▪ W bieżącym roku, na terenie Kujawsko-Pomorskiego Oddziału Wojewódzkiego NFZ w Bydgoszczy, ogólny wzrost nakładów w zakresie lecznictwa szpitalnego wyniósł niewiele ponad 3% w stosunku do roku 2003. To oznacza, że w żadnej innej specjalności lecznictwa szpitalnego wzrost wartości kontraktów nie był tak duży jak w przypadku kardiologii.
▪ Nie bez znaczenia dla oceny sytuacji finansowej Szpitala jest okoliczność sfinansowania poza wartościami określonymi umową, świadczeń ratujących życie realizowanych w latach 2001-2002 na podstawie art. 58 ust. 2 i 3 ustawy z dnia 6 lutego 1997 r. o powszechnym ubezpieczeniu zdrowotnym (Dz.U. Nr 28, poz. 153 ze zm.). W 2001 roku były to świadczenia sfinansowane na łączną kwotę 2 501 631 zł, natomiast w 2002 roku na łączną kwotę 1 204 968,52 zł. W 2003 i 2004 roku Kujawsko Pomorski Oddział Wojewódzki NFZ sfinansował dodatkowo świadczenia udzielone przez Szpital w trybie art. 148 ustawy z dnia 23 stycznia 2003 r. o powszechnym ubezpieczeniu w Narodowym Funduszu Zdrowia (Dz.U. Nr 45, poz. 391). W roku 2003 były to świadczenia na łączną kwotę 314 637 zł, natomiast w 2004 roku w okresie od stycznia do końca lipca bieżącego roku do kwoty 339 958,28 zł.
▪ W związku ze zmianą planu finansowego Narodowego Funduszu Zdrowia na rok 2004 z dnia 20 września br., zgodnie z którą środki finansowe na lecznictwo szpitalne w Kujawsko-Pomorskim Oddziale Wojewódzkim Funduszu wzrosły o 7,5 mln zł, Kujawsko-Pomorski Oddział Wojewódzki prowadzi renegocjacje ze Szpitalem Klinicznym AM w Bydgoszczy zmierzające do zwiększenia poziomu finansowania umowy na rok 2004.
Ponadto, pragnę poinformować, że w roku 2005 możliwe będzie zwiększenie kontraktów w zakresie lecznictwa szpitalnego. Zgodnie z planem finansowym NFZ na 2005 rok wysokość planowanych środków finansowych na koszty lecznictwa szpitalnego w Kujawsko-Pomorskim Oddziale Wojewódzkim NFZ wzrośnie o 52 513 tys. zł, tj. o 8,47 % w porównaniu do planu finansowego NFZ na 2004 r.
Jednocześnie uprzejmie informuję, że Samodzielny Szpital Kliniczny im. dr A. Jurasza AM w Bydgoszczy jako jedyny w województwie kujawsko-pomorskim, na podstawie umowy z Ministrem Zdrowia na świadczenia zdrowotne finansowane z budżetu państwa, realizuje operacje serca i aorty piersiowej w krążeniu pozaustrojowym (świadczenie zdrowotne nr 14). W związku z decyzją Ministra Zdrowia z dnia 11.10.2004 r. podwyższony został limit świadczeń określonych w umowie, w ramach realizacji ww. procedury. Tym samym Szpital otrzymał dodatkowe środki finansowe zwiększające pierwotną wartość ww. umowy w wysokości 27 000 o kwotę 54 000 zł.
W kwestii kryteriów, jakimi kieruje się NFZ przy podejmowaniu decyzji zwiększających limity i ceny punktów ośrodkom kardiologicznym, uprzejmie informuję, że uchwała Nr 183/2004 z dnia 28 lipca 2004 r. Zarządu Narodowego Funduszu Zdrowia zmieniająca uchwałę Nr 128/2004 z dnia 29 kwietnia 2004 r. w spawie udzielenia pełnomocnictwa Dyrektorom Oddziałów Wojewódzkich Narodowego Funduszu Zdrowia do zawarcia aneksów do umów o udzielanie świadczeń zdrowotnych w zakresie lecznictwa szpitalnego, umożliwiających zastosowanie współczynnika korygującego cenę punktu w odniesieniu do wybranych procedur opisanych w załączniku nr 1 do umów o udzielenie świadczeń zdrowotnych, wprowadziła możliwość aneksowania umów o udzielenie świadczeń zdrowotnych w zakresie lecznictwa szpitalnego w ramach planu finansowego Oddziału Wojewódzkiego NFZ. Tym samym zmieniono zapis poprzedniej uchwały, która pozwalała na zastosowanie wskaźnika korygującego tylko do wysokości wartości podpisanej umowy. Wobec tak określonych kryteriów, Dyrektor właściwego Oddziału Wojewódzkiego NFZ, na podstawie oceny zasadności wniosku przedstawionego przez świadczeniodawcę, poprawności przekazanych sprawozdań i porównania realizacji kontraktu w 2004 r. w odniesieniu do wykonania kontraktu 2003, podejmuje decyzję o wprowadzeniu współczynnika korygującego cenę, przy czym nie może on być większy niż 1,2. Jednocześnie zmiana ceny punktu, dokonana na mocy Aneksów, o których mowa w przedmiotowej uchwale może dotyczyć okresu maksymalnie od 01.01.2004 r. do 31.12.2004 r.
Na podstawie powyższej przedstawionych zasad, Kujawsko-Pomorski Oddział Wojewódzki NFZ aneksował umowę zawartą ze Szpitalem Klinicznym AM w Bydgoszczy w roku 2004.
Z poważaniem
Z upoważnienia
MINISTRA ZDROWIA
PODSEKRETARZ STANU
Paweł Sztwiertnia
* * *
Minister Infrastruktury przekazał wyjaśnienie w związku z oświadczeniem senatora Wojciecha Saługi, złożonym na 69. posiedzeniu Senatu ("Diariusz Senatu RP" nr 72):
Warszawa, dnia 2004.11.23
Pan
Longin Pastusiak
Marszałek Senatu
Rzeczypospolitej Polskiej
Wielce Szanowny Panie Marszałku!
Odpowiadając na oświadczenie Pana Senatora Wojciecha Saługi, przekazane przy piśmie z dnia 22 października 2004 r., znak: BPS/DSK-043-429-04, w sprawie interpretacji przepisów ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz.U. z 2000 r. Nr 46, poz. 543 z późn. zm.) uprzejmie udzielam wyjaśnień w zakresie poruszonych zagadnień.
Treść art. 189 ustawy o gospodarce nieruchomościami wskazuje, iż zarządzanie nieruchomościami należącymi do zasobów, o których mowa w art. 20, może być powierzone podmiotom tworzonym w tym celu przez Skarb Państwa lub jednostki samorządu terytorialnego, jeżeli zarządzanie będzie wykonywane przez licencjonowanych zarządców nieruchomości. Intencją nowelizacji tego przepisu, dokonanej ustawą z dnia 28 listopada 2003 r. o zmianie ustawy o gospodarce nieruchomościami oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2004 r. Nr 141, poz. 1492 i Nr 240, poz. 2408), było zobligowanie podmiotów, które zarządzają nieruchomościami publicznymi i które zostały w tym celu utworzone przez Skarb Państwa lub jednostki samorządu terytorialnego, do wykonywania czynności zarządzania przy pomocy licencjonowanych zarządców. Kwestie związane z trybem, w jakim ma się odbywać powierzenie zarządzania, nie były przedmiotem rozstrzygnięć ustawodawcy dokonującego nowelizacji omawianego przepisu. Regulacje bowiem związane z zawieraniem umów na wykonanie usług (a umowy o zarządzanie są traktowane jako umowy zlecenia usług) przez podmioty należące do sektora finansów publicznych zawierają przepisy ustawy z dnia 26 listopada 1998 r. o finansach publicznych (Dz.U. z 2003 r. Nr 15, poz. 148 z późn. zm.) oraz ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. Prawo zamówień publicznych (Dz.U. Nr 19, poz. 177 z późn. zm.). Wykreślenie zapisów ust. 2 z treści art. 189 ustawy o gospodarce nieruchomościami, w którym odwoływano się do przepisów ustawy z dnia 10 czerwca 1994 r. o zamówieniach publicznych (Dz.U. z 1998 r. Nr 119, poz. 773, z 1999 r. Nr 45, poz. 437 oraz z 2000 r. Nr 12, poz. 136) było spowodowane tym, że równoległe trwały prace nad nową ustawą regulującą zasady i tryb udzielania zamówień publicznych, która to ustawa została ogłoszona 9 lutego 2004 r. i weszła w życie 2 marca 2004 r., czyli już po dacie uchwalenia nowelizacji ustawy o gospodarce nieruchomościami oraz przed jej wejściem w życie. Natomiast skierowanie ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o zmianie ustawy o gospodarce nieruchomościami oraz niektórych innych ustaw przez Prezydenta RP do Trybunału Konstytucyjnego przyczyniło się do opóźnienia wejścia w życie jej przepisów dotyczących między innymi zarządzania nieruchomościami. W konsekwencji spowodowało to niezamierzone skutki w postaci trudnych do rozstrzygnięcia wątpliwości w interpretowaniu niektórych przepisów o gospodarce nieruchomościami w zestawieniu z przepisami innych ustaw.
W chwili obecnej, z uwagi na liczne zapytania dotyczące zakresu i możliwości stosowania przepisów o zamówieniach publicznych w przypadku powierzenia zarządzania nieruchomości na podstawie art. 189 ustawy o gospodarce nieruchomościami, przepis ten jest przedmiotem szczegółowych analiz na tle innych przepisów tej ustawy. W szczególności treść art. 189 analizowana jest w kontekście nowego brzmienia art. 23 ust. 2, art. 25 ust. 3 oraz art. 190, a także w zestawieniu z przepisami innych ustaw, które zostały uchwalone w czasie gdy nowela ustawy o gospodarce nieruchomościami znajdowała się w Trybunale Konstytucyjnym.
Wobec powyższego wydaje się, że ostateczne rozstrzygnięcie wątpliwości przedstawionej w oświadczeniu pana Senatora zależy od stanowiska organów, do których kompetencji należą przepisy dotyczące zasad i zakresu stosowania zamówień publicznych. Jednakże należy zauważyć, że przyjęcie stanowiska o obowiązku stosowania trybu zamówień publicznych do powierzania zarządzania nieruchomości publicznych powodowałoby, że bezprzedmiotowe będzie powoływanie przez właścicieli nieruchomości publicznych podmiotów, których statutowym celem jest zarządzanie tymi nieruchomościami.
Z upoważnienia
MINISTRA INFRSTRUKTURY
Andrzej Bratkowski
Podsekretarz Stanu
Diariusz Senatu RP: spis treści, poprzedni fragment, następny fragment