Diariusz Senatu RP: spis treści, poprzedni fragment, następny fragment


Odpowiedzi na oświadczenia senatorów

Wiceprezes Rady Ministrów, Minister Gospodarki i Pracy przekazał informację w związku z oświadczenie senatora Józefa Sztorca, złożone na 68. posiedzeniu Senatu ("Diariusz Senatu RP" nr 68):

Warszawa, 27.09.2004 r.

Pan
Longin Hieronim Pastusiak
Marszałek Senatu RP
V kadencji

W odpowiedzi na pismo z dnia 19 sierpnia 2004 (sygn. BPS/DSK-043-383-04), dotyczące oświadczenia złożonego przez senatora Józefa Sztorca podczas 68. Posiedzenia Senatu RP w dniu 12 sierpnia 2004 r., zawierającego prośbę o przedstawienie informacji nt. finansowania z programu Phare 2001 SSG inwestycji Urzędu Miasta i Gminy Busko Zdrój (projekt "Rozwój turystyczny Buska-Zdroju" PL106.07.02) uprzejmie informuję, co następuje.

Odnosząc się do kwestii opóźnień w płatnościach dla podwykonawców generalnego wykonawcy firmy "Budimex Warszawa", pragnę poinformować, iż problemy związane z realizacją płatności na projekcie wynikały z obowiązującego programach przedakcesyjnych sposobu przekazywania środków finansowych na realizację projektów.

Memorandum Finansowe, tj. umowa zawarta pomiędzy Komisją Europejską a Rządem Polski przewiduje udzielenie przez Wspólnotę Europejską bezzwrotnej dotacji na realizację projektów w ramach 7 Celów (Programów).

Cel 1: Wzmocnienie możliwości instytucjonalnych i administracyjnych

Cel 2: Rynek wewnętrzny

Cel 3: Sprawiedliwość i prawy wewnętrzne

Cel 4: Rolnictwo

Cel 5: Ochrony środowiska

Cel 6: Spójność społeczna i Gospodarcza

Cel 7: Udział w programach i agencjach wspólnotowych

Wyczerpanie I transzy środków Phare przeznaczonych na realizację płatności dla projektów Phare 2001 Spójność Społeczna i Gospodarcza, nie stanowi wystarczającej podstawy, aby ubiegać się o kolejną transzę środków Phare z Komisji Europejskiej. Warunkiem wystąpienia strony polskiej o wypłatę kolejnych transz płatności ze środków wspólnotowych jest wykorzystanie określonej w Memorandum Finansowym wysokości środków unijnych przez wszystkie z ww. wymienionych Programów.

W czerwcu br. Warunek ten został spełniony. W związku z powyższym Pełnomocnik ds. Realizacji Programu (PAO) Phare 2001 SSG, wraz z pozostałymi PAO odpowiedzialnymi za realizację poszczególnych programów Phare 2001, wystąpili z wnioskiem o wypłatę kolejnych transz (III i IV) środków wspólnotowych.

W międzyczasie, w sierpniu br. została zrealizowana pożyczka z Programu Phare 2003 na pokrycie zaległych i przeterminowanych płatności w ramach programu Phare 2001 SSG.

Wszystkie zaległe płatności, w tym również te powstałe na projekcie "Rozwój turystyczny Buska-Zdroju" PL0106.07.02 zostały zrealizowane.

We wrześniu Komisja Europejska rozpatrzyła wnioski o kolejne transze środków Phare. 17 września br. z Komisji Europejskiej na konto "Program Krajowy 2001" otwarte dla obsługi Memorandum Finansowego Phare 2001, w ramach rachunku Narodowy Fundusz Środków Pomocowych z Unii Europejskiej wpłynęła kwota 130.932.138,44 EUR. Transza ta zostanie automatycznie pomniejszona o kwotę 39.559.917,20 EUR, stanowiącą pożyczkę udzieloną na rzecz "Programu Krajowego 2001" z konta "Programu Krajowego 2003 cz. I".

Wysokość pozyskanych środków pozwala wnioskować, że kolejne płatności będą realizowane terminowo.

Jerzy Hausner

* * *

Zastępca Prokuratora Generalnego przekazał odpowiedź na oświadczenie senatora Andrzeja Chronowskiego, złożone na 68. posiedzeniu Senatu ("Diariusz Senatu RP" nr 68):

Warszawa, dnia 28.IX.2004 r.

Pan
Longin Hieronim Pastusiak
Marszałek Senatu
Rzeczypospolitej Polskiej

Szanowny Panie Marszałku

W odpowiedzi na oświadczenie złożone przez senatora Andrzeja Chronowskiego wraz z innymi senatorami podczas 68 posiedzenia Senatu RP w dniu 12 sierpnia 2004 roku, przesłane Ministrowi Sprawiedliwości przy piśmie z dnia 19 sierpnia 2004 roku, dotyczące nadmiernie przedłużającego się środka zapobiegawczego stosowanego wobec Władysława J., pragnę uprzejmie poinformować, co następuje:

Prokurator Apelacyjny w Warszawie prowadził śledztwo pod sygnaturą AP II Ds. 3/02 w sprawie mającego miejsce w okresie od stycznia 1998 roku do grudnia 2000 roku w Warszawie niedopełnienia przez członków władz statutowych Powszechnego Zakładu Ubezpieczeń S.A. w Warszawie obowiązanych do zajmowania się sprawami majątkowymi oraz działalnością gospodarczą tejże spółki, obowiązków w zakresie nadzoru nad prowadzoną działalnością inwestycyjną związaną z obrotem gruntami oraz wdrażaniem inwestycji budowlanych, a polegającego na dopuszczeniu do nieuzasadnionego zawyżania cen nabywanych nieruchomości, przekraczania terminów realizacji inwestycji oraz planowanych kosztów inwestycyjnych i wyrządzenia w ten sposób szkody majątkowej w wielkich rozmiarach, w kwocie nie mniejszej niż 11.303.860 PLN w mienieniu Powszechnego Zakładu Ubezpieczeń S.A. w Warszawie - to jest o popełnienie przestępstwa z art. 296 § 1 i 3 k.k.

W toku tego śledztwa zarzuty popełnienia przestępstw z art. 296 § 1 i k.k. w zw. z art. 12 k.k. przedstawiono byłemu prezesowi Zarządu PZU S.A. Władysławowi J. oraz siedmiu członkom Zarządu Spółki.

Postanowieniem Sądu Rejonowego dla Warszawy Śródmieścia Wydział II Karny z dnia 27 maja 2002 roku zastosowano wobec Władysława J. tytułem środka zapobiegawczego tymczasowe aresztowanie z uwagi na realną obawę matactwa procesowego z jego strony, wynikającą z zebranego już na początkowym etapie postępowania materiału dowodowego. Potrzeba zastosowania tymczasowego aresztowania w celu zabezpieczenia prawidłowego toku postępowania uzasadniona była także grożącą podejrzanemu surową karą.

Tymczasowe aresztowanie zastosowano również w stosunku do dwóch współpodejrzanych osób.

Wobec pozostałych podejrzanych nie zachodziła potrzeba stosowania tego najsurowszego środka zapobiegawczego.

W dniu 10 czerwca 2003 roku Prokuratura Apelacyjna w Warszawie skierowała do wymienionego wyżej sądu akt oskarżenia, przekazując jednocześnie do dyspozycji sądu oskarżonych, wobec których zastosowano tymczasowe aresztowanie.

W toku toczącego się przed Sądem Rejonowym w Warszawie Wydział V Karny procesu karnego, po złożeniu wyjaśnień przez oskarżonych, sąd - na wniosek obrońców oskarżonych - zmienił zastosowany środek zapobiegawczy wobec oskarżonych na poręczenie majątkowe oraz zakaz opuszczania kraju. W stosunku do Władysława J. wysokość poręczenia określono na kwotę 1 000 000 złotych, która została złożona przez rodzinę oskarżonego. Po złożeniu kwoty poręczenia oskarżony Władysław J. Został zwolniony.

Wcześniejsze uchylenie środka zapobiegawczego wobec oskarżonego Władysława J. nie było możliwe z uwagi na to, iż - w ocenie sądu - przesłanka stosowania tymczasowego aresztowania była aktualna także na etapie postępowania sądowego.

Z wyrazami szacunku

ZASTĘPCA

PROKURATORA GENERALNEGO

Kazimierz Olejnik

* * *

Prezes Zarządu Telewizji Polskiej przekazał informację w związku z oświadczeniem senatora Jana Szafrańca, złożonym na 68. posiedzeniu Senatu ("Diariusz Senatu RP" nr 68):

Warszawa, 28 września 2004 r.

Pan
Kazimierz Kutz
Wicemarszałek Senatu RP

Szanowny Panie Marszałku,

W odpowiedzi na Pana pismo z dnia 19 sierpnia 2004 r. L.Dz. BPS/DSK-043-385-04 w sprawie oświadczenia dotyczącego nadmiernego wzmacniania głośności reklam w programach Telewizji Polskiej złożonego podczas 68. posiedzenia Senatu RP w dniu 12 sierpnia br. przez senatora Jana Szafrańca, wraz z innymi senatorami, uprzejmie informuję, że we wrześniu 2002 roku na życzenie Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji, Wydział Kontroli Technicznej Ośrodka Emisji TVP S.A. przeprowadził stosowne pomiary.

Nie stwierdzono wówczas nieprawidłowości w emitowanym sygnale bloków reklamowych, jednak mając na uwadze skargi telewidzów zaproponowano rozważenie emisji reklam z obniżonym o 3 dB poziomem dźwięku. Od listopada 2002 roku Biuro Reklamy TVP S.A. zastosowało się do zaleceń i emituje reklamy o obniżonym o 3 dB poziomem dźwięku.

Dodatkowo w celu zmniejszenia różnic w subiektywnym odbiorze dźwięku zwróciliśmy się do specjalistycznej firmy o przedstawienie oferty oprogramowania automatycznie regulującego głośność emitowanych audycji.

Z poważaniem

Jan Dworak

* * *

Prezes Urzędu Zamówień Publicznych przekazał odpowiedź na oświadczenie senatora Władysława Mańkuta, złożone na 68. posiedzeniu Senatu ("Diariusz Senatu RP" nr 68):

Warszawa, dnia 22.09.2004 r.

Szanowny Pan
Władysław Mańkut
Senator Rzeczypospolitej
Polskiej

Szanowny Panie Senatorze,

W odpowiedzi na oświadczenie złożone przez Pana Senatora na 68. posiedzeniu Senatu w dniu 12 sierpnia 2004 r. w sprawie dyskryminacji przedsiębiorców przy udzielaniu zamówień publicznych przez placówki opieki medycznej w związku ze stosowaniem przepisów ustawy z dnia 29 stycznia 2004 roku - Prawo zamówień publicznych (Dz.U. z 2004 r. Nr 19, poz. 177 ze zm.) pragnę wyjaśnić co następuje.

Stosownie do treści art. 22 ust. 1 ustawy - Prawo zamówień publicznych, o udzielenie zamówienia mogą ubiegać się wykonawcy, którzy spełniają określone treścią tego przepisu warunki podmiotowe uczestnictwa w postępowaniu o udzielenie zamówienia publicznego odnoszące się m.in. do posiadania uprawnień do wykonywania określonej działalności, posiadania niezbędnej wiedzy, doświadczenia, potencjału technicznego, ekonomicznego i finansowego, dysponowania osobami zdolnymi do wykonywania zamówienia.

W postępowaniu o wartości zamówienia nie przekraczającej wyrażonej w złotych równowartości kwoty 60 000 Euro, zamawiający może poprzestać tylko i wyłącznie na żądaniu samego oświadczenia o spełnieniu warunków określonych w art. 22 ust. 1 ustawy. W postępowaniu o wartości zamówienia przekraczającej wyrażoną w złotych równowartość kwoty 60 000 Euro, zamawiający zobowiązany jest określić w specyfikacji istotnych warunków zamówienia kryteria oceny spełnienia warunków oraz żądać potwierdzenia ich spełniania poprzez złożenie dokumentów określonych w Rozporządzeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 7 kwietnia 2004 r. w sprawie rodzajów dokumentów potwierdzających spełnienie warunków udziału w postępowaniu o udzielenie zamówienia publicznego, jakich może żądać zamawiający od wykonawcy. (Dz.U. z 2004 r. Nr 71 poz. 644 i 645). W tym miejscu, podkreślić należy, iż zamawiający w celu potwierdzenia spełnienia przez wykonawców podmiotowych warunków udziału w postępowaniu może żądać wyłącznie dokumentów wyszczególnionych w powyższym Rozporządzeniu.

Domaganie się przez zamawiającego spełnienia podmiotowych warunków udziału w postępowaniu jest jego podstawowym uprawnieniem a zarazem i obowiązkiem, który expressis verbis wynika z przepisów ustawy. Stawianie kryteriów podmiotowych służyć ma zamawiającemu przede wszystkim w wyłonieniu podmiotów zdolnych do realizacji zamówienia a tym samym ograniczeniu do minimum możliwości powstania sytuacji w której wykonawca nie będzie w stanie wykonać zamówienia z należytą starannością.

Należy jednakże zaznaczyć, iż postawione przez zamawiającego kryteria oceny spełniania warunków powinny być sformułowane w sposób obiektywny, podyktowany np. zakresem czy też zaawansowaniem technologicznym zamówienia, którego realizacja wymaga od wykonawcy posiadania odpowiedniego doświadczenia, wiedzy, czy też potencjału ekonomicznego, technicznego lub finansowego. Określone przez zamawiającego kryteria powinny zatem być odpowiednie do specyfiki zamówienia i nie mogą prowadzić do naruszenia zasad określonych w ustawie - Prawo zamówień publicznych, m.in. zasady uczciwej konkurencji i równego traktowania. Inaczej mówiąc, postawione przez zamawiającego kryteria podmiotowe winno rzeczywiście świadczyć o tym, iż wszystkie podmioty je spełniające dają rękojmię należytego wykonania zamówienia, natomiast w stosunku do podmiotów go nie spełniających zachodzi prawdopodobieństwo, iż nie będą w stanie zrealizować danego zamówienia.

Dokonanie przez zamawiającego oceny podmiotowej wykonawców poprzedza czynność wyboru najkorzystniejszej oferty. Są to czynności względem siebie odrębne wywołujące odmienne skutki prawne. Ocena podmiotowa dokonywana jest przez zamawiającego na podstawie kryteriów oceny spełniania warunków, natomiast ocena przedmiotowa na podstawie kryteriów oceny ofert. Pierwsza z nich ma na celu wyodrębnienie podmiotów zdolnych do realizacji zamówienia. Druga ma na celu wybór oferty najkorzystniejszej, spośród ofert złożonych przez podmioty, które uprzednio zostały uznane za zdolne do realizacji zamówienia publicznego na podstawie kryteriów podmiotowych. Rozdzielenie oceny podmiotowej od przedmiotowej jest w obowiązującym stanie prawnym jedną z najważniejszych zasad obowiązujących przy udzielaniu zamówień publicznych.

Stosownie do treści art. 91 ustawy, kryteriami oceny ofert są cena albo cena i inne kryteria odnoszące się do przedmiotu zamówienia, w szczególności jakość, funkcjonalność, parametry techniczne, zastosowanie najlepszych dostępnych technologii w zakresie oddziaływania na środowisko, koszty eksploatacji, serwis, wpływ sposobu wykonania zamówienia na rynek pracy w miejscu wykonywania zamówienia oraz termin wykonania zamówienia. Jak wynika z treści cytowanego przepisu, kryteria oceny ofert odnoszą się do przedmiotu zamówienia.

Jednym z wymienionych przez ustawodawcę kryteriów ocen ofert jest jakość. W celu potwierdzenia spełnienia przez oferowane produkty odpowiednich standardów jakościowych, zamawiający jest uprawniony do domagania się odpowiednich dokumentów. Stosownie do treści art. 25 ustawy, zamawiający może żądać od wykonawców wyłącznie dokumentów niezbędnych do przeprowadzenia postępowania, wskazanych w ogłoszeniu, specyfikacji istotnych warunków zamówienia lub zaproszeniu do składania ofert. Jeżeli więc ze wzglądu na charakter nabywanych produktów, niezbędnym jest przedstawienie dokumentów potwierdzających, iż produkt spełnia odpowiednie standardy, zamawiający będący jednostką służby zdrowia jest uprawniony do domagania się od wykonawców odpowiednich opinii, czy certyfikatów. Niemniej jednak, ograniczenie dokumentów tylko do wydawanych przez Państwowy Instytut Higieny jest wobec braku przepisu nakazującego posiadanie opinii wydawanej przez ten podmiot, oraz działania na rynku innych placówek wykonujących podobne badania nieuzasadnione. W takim przypadku zamawiający powinien dopuścić każdy inny dokument, który potwierdza żądany przez niego stan faktyczny.

Powyższe wydaje się potwierdzać orzecznictwo Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości, który traktuje naruszenie przepisów dotyczących używania standardów i norm europejskich w określaniu przedmiotu zamówienia jako istotne ograniczanie zasady konkurencji i równego traktowania podmiotów ubiegających się o wykonanie zamówienia. W sprawie C-45/87 (Dundak) Trybunał uznał za bezprawne wymaganie zamawiającego zawarte w opisie przedmiotu zamówienia, by oferowane produkty posiadały certyfikaty zgodności z normami kraju zamawiającego. Produkty posiadające tylko certyfikat zgodności ze standardami międzynarodowymi ISO innego kraju unijnego były w tym postępowaniu odrzucane, bez badania czy są produktami "równoważnymi" (Zamówienia Publiczne w Unii Europejskiej. Dyrektywy dotyczące zamówień publicznych na usługi, dostawy lub roboty budowlane, wyd. UZP, 2001 rok).

W przypadku naruszania przez zamawiającego przepisów ustawy - Prawo zamówień publicznych, najskuteczniejszym sposobem ochrony interesów uczestników postępowania o zamówienie publiczne jest korzystanie przez wykonawców ze środków ochrony prawnej przewidzianych ustawą, zgodnie z art. 179 ust. 1 ustawy.

Jak wynika z treści art. 180 ust. 1 prawa zamówień publicznych, wobec czynności podjętych przez zamawiającego w toku postępowania oraz w przypadku zaniechania przez zamawiającego czynności, do której jest obowiązany na podstawie ustawy, można wnieść pisemny protest do zamawiającego. Od oddalenia lub odrzucenia protestu przysługuje, stosownie do treści art. 184 ust. 1 prawa zamówień publicznych, odwołanie podlegające rozpoznaniu przez niezależny zespół arbitrów (art. 186 ust. 1). Na wyrok zespołu arbitrów oraz postanowienia zespołu arbitrów kończące postępowanie odwoławcze przysługuje skarga do sądu (art. 194 prawa zamówień publicznych).

Podstawowymi instrumentami prawnymi gwarantującymi właściwą ochronę interesu prawnego wykonawców w uzyskaniu zamówienia są przewidziane ustawą środki ochrony prawnej. Skorzystanie przez uczestnika postępowania o zamówienie publiczne z przewidzianych ustawą środków ochrony prawnej czyni zadość ochronie porządku prawnego w zakresie zamówień publicznych oraz stanowi wystarczającą gwarancję właściwego funkcjonowania zasad systemu zamówień publicznych.

Prezes Urzędu Zamówień Publicznych jako centralny organ administracji rządowej, właściwy w sprawach zamówień publicznych w zakresie określonym ustawą, stoi na straży właściwego funkcjonowania systemu zamówień publicznych - kontroluje przestrzeganie zasad nakreślonych ustawą - Prawo zamówień publicznych. Nawiązując do pytania dotyczącego realizacji przez Prezesa Urzędu Zamówień publicznych zadań określonych w art. 154 pkt 10 i 11 oraz 13, uprzejmie informuję, iż Prezes Urzędu Zamówień Publicznych podjął działania zmierzające do wypełnienia obowiązków wymienionych w tych przepisach.

W celu realizacji zadania wynikające z art. 154 pkt 10 ustawy Prezes Urzędu Zamówień Publicznych wystąpił z wnioskiem do Banku Światowego o współfinansowanie projektu polegającego na opracowaniu wzorcowych dokumentów przetargowych, wzorów umów oraz przewodnika określającego zasady i wskazówki co do sposobu korzystania z opracowanych dokumentów. Zakończenie projektu przewidziane zostało na koniec września bieżącego roku. Po zakończeniu projektu, opracowane wzorcowe dokumenty zostaną udostępnione w wersji elektronicznej na stronach internetowych Urzędu Zamówień Publicznych.

Stosownie do treści art. 154 pkt 11 ustawy, Prezes Urzędu Zamówień Publicznych czuwa nad przestrzeganiem zasad systemu zamówień publicznych dokonując kontroli procesu udzielania zamówień publicznych. Podejmowane czynności kontrolne dotyczą głównie postępowań o dużej wartości szacunkowej przedmiotu zamówienia. Rynek zamówień publicznych w Polsce to ponad 55 000 podmiotów i jednostek organizacyjnych w sektorze państwowym i samorządowym, dlatego nie jest możliwe objęcie kontrolą wszystkich prowadzonych przezeń postępowań.

Należy podkreślić, iż w ramach Urzędu Zamówień Publicznych podjęto działania zmierzające do usystematyzowania procedur kontroli oraz skierowania ich w stronę bieżącej analizy i monitoringu funkcjonowania systemu zamówień publicznych, szczególnie w aspekcie ujawniania obszarów patologicznych. Instrumentem realizacji tego zdania jest procedura kontroli systemowej, która w perspektywie przyszłych lat funkcjonowania Urzędu powinna stopniowo zastępować kontrolę doraźną i stanowić jedno z zasadniczych źródeł informacji o procesach zachodzących w systemie zamówień publicznych. W związku z powyższym uprzejmie informuję, iż ze względu na wyjątkowość i specyfikę zamówień udzielanych przez jednostki służby zdrowia są one poddawane kontroli systemowej.

W 2004 roku Prezes Urzędu Zamówień Publicznych zakończył kilkanaście postępowań kontrolnych dotyczących udzielania zamówień publicznych przez jednostki służby zdrowia. Żadna z tych kontroli nie wykazała jednak uchybień o których mowa w Pana piśmie. Mając na uwadze treść Pana oświadczenia, uprzejmie informuję, iż w ramach przeprowadzanych kontroli jednostek służby zdrowia, pracownicy Urzędu Zamówień Publicznych będą zwracać szczególną uwagę na kwestie w nim poruszone.

Realizując zadanie wynikające z art. 154 pkt 13 ustawy, Prezes Urzędu Zamówień Publicznych dąży do zapewnienia jednolitego stosowania przepisów o zamówieniach, przy uwzględnieniu orzecznictwa sądów oraz Trybunału Konstytucyjnego poprzez dokonywanie interpretacji przepisów ustawy - prawo zamówień publicznych. Niemniej, w związku z brakiem wniosków o opinię prawną dotyczącą legalności domagania się przez placówki zdrowia dokumentów, wydawanych przez Państwowy Zakład Higieny, Prezes Urzędu nie wypowiadał się dotychczas w tej kwestii.

Jednocześnie uprzejmie informuję, iż Prezes Urzędu Zamówień Publicznych nie korzystał w zakresie zamówień, których dotyczy Pana oświadczenie z przysługującego mu na mocy art. 92b ust. 1 ustawy o zamówieniach publicznych oraz art. 195 ust. 4 ustawy - Prawo zamówień publicznych prawa do złożenia skargi na wyrok zespołu arbitrów. Prezes Urzędu Zamówień Publicznych nie występował również z interwencją główną lub uboczną w sprawach dotyczących skargi na wyrok zespołu arbitrów. Prawo zamówień publicznych umożliwiając złożenie skargi na wyrok zespołu arbitrów poddaje wyroki zespołu arbitrów kontroli sądowej. Ochrona porządku prawnego w systemie zamówień publicznych następuje w tym wypadku, zgodnie z art. 194 prawa zamówień publicznych, w wyniku interwencji m.in. strony, której interes prawny został wyrokiem zespołu arbitrów naruszony.

Łączę wyrazy szacunku

Tomasz Czajkowski


Diariusz Senatu RP: spis treści, poprzedni fragment, następny fragment