Warszawa, 2004.08.23

W odpowiedzi na pismo BPS/DSK-043-343-04 z dnia 3 sierpnia br. dotyczące oświadczenia złożonego przez Pana Senatora Henryka Stokłosę, w sprawie ograniczeń w zbywaniu indywidualnych ilości referencyjnych, uprzejmie informuję Pana Marszałka, że zgodnie z przepisami ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o organizacji rynku mleka i przetworów mlecznych (Dz.U. Nr 93, poz. 897), zbycie indywidualnych ilości referencyjnych zostało ograniczone do obszaru oddziału terenowego Agencji Rynku Rolnego. Zgodnie z art. 22 ww. ustawy sprzedaż indywidualnych ilości referencyjnych może być dokonywana pomiędzy producentami posiadającymi gospodarstwa na terenie tego samego oddziału terenowego Agencji.

Wprowadzenie ww. przepisów miało na celu zapobieżenie w pierwszych latach systemu kwotowania produkcji mleka zbyt dużej koncentracji produkcji mleka w wybranych regionach kraju poprzez "odpływ" indywidualnych ilości referencyjnych z pozostałych regionów przy jednoczesnym braku w tych regionach innych alternatywnych kierunków produkcji. W przypadku Polski obszarem zagrożonym takim zjawiskiem przyczyniającym się do realnego spadku stałych miesięcznych dochodów gospodarstw rolnych, mogłyby być tereny południowej i południowo-wschodniej Polski.

Należy podkreślić, że np. Niemcy mając świadomość wystąpienia podobnego zagrożenia na ich terytorium, zdecydowały się na stosowanie swobodnego zbywania indywidualnych ilości referencyjnych dopiero kilkanaście lat po wprowadzeniu kwotowania produkcji mleka. Ograniczenia w zbywaniu indywidualnych ilości referencyjnych nadal istnieją we Francji i Belgii, gdzie zbywanie indywidualnych ilości referencyjnych nie jest możliwe odpowiednio pomiędzy departamentami i regionami.

Wojciech Olejniczak

Warszawa, dnia 24 sierpnia 2004 r.

Corocznie w trakcie akcji "Sprzątanie Świata - Polska" organizowane są całodniowe wejścia antenowe w telewizji, w trakcie których wiele uwagi poświęca się zapobieganiu powstawaniu odpadów oraz ich selektywnej zbiórce. Od kilku lat w czasie festynu kończącego centralne obchody Dnia Ziemi (co rok w kwietniu na Polach Mokotowskich w Warszawie), oprócz wielu różnorodnych działań edukacyjnych, prowadzona jest akcja "Drzewko za szkło i makulaturę", która niezmiennie cieszy się ogromnym zainteresowaniem uczestników festynu.

- Cykl audycji radiowych "Odpady? mamy na to rady!" realizowanych przez Radio Merkury.

Na 2005 r. do realizacji ze środków IV Programu Indykatywnego Ekologicznego Funduszu Partnerskiego Phare zgłoszona została ogólnopolska kampania edukacyjno-informacyjna kształtująca świadomość ekologiczną społeczeństwa polskiego w zakresie odpowiedzialnej (zrównoważonej) konsumpcji. Planujemy także realizację projektu pt. "Vademecum ekologiczne konsumenta" w ramach "Programu operacyjnego Mechanizmów Finansowych Europejskiego Obszaru Gospodarczego".

z up. MINISTRA

SEKRETARZ STANU

dr hab. Krzysztof Szamałek

Warszawa, 24 sierpnia 2004 r.

Pan
Longin Pastusiak
Marszałek Senatu
Rzeczypospolitej Polskiej

W dniu 23 października 2003 r. Pan Stanisław J. złożył do Sądu Okręgowego XII Wydział Pracy pozew o zasądzenie od Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji i Komendanta Głównego Straży Granicznej kwoty 397.863.28 zł zadośćuczynienia za bezprawne zwolnienie ze służy. W dniu 9 marca 2004 r. odbyła się rozprawa, podczas której sąd Okręgowy XII Wydział Pracy stwierdził swoją niewłaściwość i sprawę przekazał Sądowi Okręgowemu w Warszawie. Obecnie oczekiwać należy rozstrzygnięcia jakie zapadnie przed sądem w przedmiotowej sprawie. Sąd Okręgowy w Warszawie wyznaczył termin rozprawy na 9 września 2004 r.

Ustosunkowując się do kwestii przywrócenia Pana Stanisława J., do służby w Straży Granicznej ponownie uprzejmie wyjaśniam, że mimo uniewinnienia Pana S. J. od postawionych w postępowaniu karnym zarzutów, przywrócenie do służby w obecnym stanie prawnym nie jest możliwe. Odnosi się to zarówno do przywrócenia do służby w rozumieniu przepisów art. 46 ustawy z dnia 12 października 1990 r. o Straży Granicznej (tj.: Dz.U. z 2002 r., Nr 171, poz. 1399 z późn. zm.), obowiązujących od dnia 15 czerwca 2001 r., jak i do wcześniej stosowanego przywrócenia do służby, ukształtowanego w oparciu o orzecznictwo Naczelnego Sądu Administracyjnego. W obydwu przypadkach podstawą przywrócenia do służby byłoby usunięcie z obrotu prawnego decyzji o zwolnieniu ze służby przez ich uchylenie lub stwierdzenie nieważności.

W przypadku Pana Stanisława J., Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji - na podstawie art. 151 § 2 Kodeksu postępowania administracyjnego - decyzją Nr 544 - 1812 - 2000z dnia 31 października 2000 r. (utrzymaną w mocy decyzją Nr 548 - 1485 -2001 z dnia 12 lipca 2001 r.) stwierdził, że decyzje w sprawie zwolnienia Pana Stanisława J. ze służby w Straży Granicznej (Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia 8 marca 1993 r. oraz Komendanta Głównego Straży Granicznej z dnia 27 stycznia 1993 r. i z dnia 231 kwietnia 1993 r.) wydano z naruszeniem prawa. Jednocześnie wskazał okoliczności, z powodu których nie uchylił ww. decyzji. Podstawa takiego rozstrzygnięcia oparta została na postanowieniach art. 146 § 1 kpa, zgodnie z którym uchylenie decyzji z przyczyn określonych w art. 145 § 1 kpkt 8 kpa nie może nastąpić, jeżeli od dnia doręczenia lub ogłoszenia decyzji upłynęło pięć lat. Pan Stanisław J. został poinformowany, że - zgodnie z art. 153 kpa - służy mu roszczenie o odszkodowanie w zakresie i na zasadach określonych w przepisach Kodeksu cywilnego (z czego obecnie skorzystał). Warto dodać, że prawidłowość wspomnianego rozstrzygnięcia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji potwierdził Naczelny Sąd Administracyjny wyrokiem z dnia 7 grudnia 2001 roku (sygn. akt II SA 2654/01) oddalając skargę. Należy również zaznaczyć, że przedmiotem skarg do Naczelnego Sądu Administracyjnego były także inne rozstrzygnięcia związane z meritum przedmiotowej sprawy. Postępowania te kończyły się oddaleniem lub odrzuceniem skarg Pana Stanisław J.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego i prawnego, stanowisko MSWiA o braku możliwości przywrócenia Pana Stanisława J. do służby w Straży Granicznej pozostaje niezmienne. Oczekiwać należy jedynie stosownych rozstrzygnięć sądowych w przedmiotowej sprawie.

MINISTER

Sekretarz Stanu

Warszawa, dnia 26 sierpnia 2004 r.

Pan
Longin Pastusiak
Marszałek Senatu
Rzeczypospolitej Polskiej

Odnosząc się do propozycji określenia wymogów kwalifikacyjnych dla pełnienia funkcji Generalnego Konserwatora Zabytków będącego sekretarzem lub podsekretarzem stanu w Ministerstwie Kultury, pragnę wyrazić opinię, iż nie jest możliwe określenie takich wymogów, w szczególności odnoszących się do ochrony zabytków, ze względu na status prawny przewidziany dla tych stanowisk. Ustawowe określenie kwalifikacji w tym zakresie mogłoby nastąpić wyłączne dla kierownika urzędu centralnego (jak np. Główny Inspektor Nadzoru Budowlanego). Pragnę jednakże zaznaczyć, że obecne usytuowanie organizacyjne Generalnego Konserwatora Zabytków nie ma negatywnego wpływu na prawidłowość załatwianych spraw oraz podejmowanych decyzji, co więcej, wyższa ranga tego organu jest korzystna dla bieżącej działalności administracji konserwatorskiej oraz współpracy międzyministerialnej i z organami samorządu terytorialnego.

W odpowiedzi na pytanie dotyczące dokumentacji zabytków pragnę poinformować, że w pierwszej kolejności powinny zostać zakończone prace nad dokumentacją obiektów wpisanych do rejestru zabytków (tzw. karty białe), co wobec znacznych kosztów dokumentacji i wskazanego przez Panią Senator niedoboru środków finansowych przeznaczonych na ten cel nie pozwoli na szerzej zakrojone prace w tym zakresie w stosunku do pozostałych zabytków. Nie oznacza to jednak, iż dokumentacja taka w różnorakiej formie nie jest gromadzona, co w przyszłości pozwoli na kompleksowe opracowanie kart ewidencyjnych dl jak najszerszej grupy obiektów zabytkowych, w tym wpisanych do rejestru zabytków.

Natomiast odnośnie podwyżki wynagrodzeń pracowników Wojewódzkich Urzędów Ochrony Zabytków właściwymi organami w sprawie są przede wszystkim wojewodowie, jako pracodawcy wojewódzkich konserwatorów zabytków i pracowników ww. Urzędów. W obecnej trudnej sytuacji budżetu państwa trudno jest określić, w jakim czasie nastąpi uzdrowienie sytuacji finansowej służb konserwatorskich. Tym niemniej, ze strony Ministerstwa Kultury podjęte będą działania zmierzające do tego, aby wynagrodzenia tych pracowników uległy podwyższeniu, a nadto problemy te zostaną uwzględnione również w opracowanym Krajowym Programie Ochrony Zabytków i Opieki nad Zabytkami.

Pozwalam sobie wyrazić nadzieją, że przedstawione wyżej wyjaśnienia przyjmie Pan Marszałek do akceptującej wiadomości.

Z wyrazami szacunku

Warszawa, dnia 27 sierpnia 2004 r.

Uprzejmie informuję Pana Marszałka, w nawiązaniu do pisma skierowanego do Prezesa Najwyższej Izby Kontroli w dniu 24 marca 2004 r. w sprawie oświadczenia złożonego przez Pana Jerzego Suchańskiego Senatora RP podczas 58 posiedzenia Senatu RP w dniu 19 marca 2004 r. (nr BPS/DSK-043-156-04), dotyczącego ustaleń kontroli NIK w Centralnym Ośrodku Badawczo-Rozwojowym Aparatury Badawczej i Dydaktycznej "COBRABID" w Warszawie, o stanowisku Izby w przedmiotowej sprawie.

Najwyższa Izby Kontroli przeprowadziła w 2003 r. kontrolę funkcjonowania Ośrodka, a także w celu szerszego zbadania tej problematyki - kontrolę w Ministerstwie Edukacji Narodowej i Sportu. Inspiracją do tych kontroli było oświadczenie Pana Senatora Jerzego Suchańskiego z dnia 30 stycznia 2002 r. w którym wskazano na nieprawidłowości w funkcjonowaniu Ośrodka, dotyczące przeprowadzenia konkursu na stanowisko dyrektora Ośrodka i przekształceń majątkowych w Ośrodku.

Ustalenia kontroli potwierdziły zarzuty podniesione w ww. oświadczeniu Pana Senatora Jerzego Suchańskiego, dotyczące przeprowadzonego przez Ministerstwo Edukacji Narodowej postępowania konkursowego na stanowisko dyrektora Ośrodka. Kontrola ujawniła również inne istotne nieprawidłowości, m.in. dotyczące: niegospodarnego wykorzystywania niektórych obiektów, niecelowego i nierzetelnego wykorzystania części środków budżetowych uzyskanych na realizację zadań statutowych oraz braku nadzoru nad działalnością statutową Ośrodka. Ustalenia kontroli nie dały natomiast podstaw do stwierdzenia, że decyzje dotyczące sprzedaży nieruchomości Ośrodka zostały podjęte z naruszeniem zasad legalności, celowości i gospodarności.

W wyniku kontroli Najwyższa Izba Kontroli skierowała wystąpienia pokontrolne zarówno do dyrektora Ośrodka, jak i do Ministra Edukacji Narodowej i Sportu - formułując w tych wystąpieniach uwagi i oceny dotyczące skontrolowanej działalności oraz wnioski pokontrolne, których realizacja powinna przyczynić się do wyeliminowania stwierdzonych nieprawidłowości. Zarówno Minister Edukacji Narodowej i Sportu, jak i dyrektor Ośrodka zadeklarowali realizację wniosków pokontrolnych NIK.

Po otrzymaniu oświadczenia Pana Senatora Jerzego Suchańskiego z dnia 19 marca 2004 r., w którym zawarty jest wniosek o przeanalizowanie ustaleń kontroli, z rozważeniem możliwości skierowania sprawy do prokuratora, Izba dokonała ponownej, szczegółowej analizy prawnej tych ustaleń. W jej wyniku NIK podtrzymuje pierwotnie przyjęte stanowisko, że wyniki postępowania kontrolnego nie wskazały nieprawidłowości w działalności ośrodka i MENiS, mogących świadczyć o popełnieniu przestępstwa.

Warszawa, dnia 27 sierpnia 2004 r.

W odpowiedzi na oświadczenie złożone przez senatora Józefa Sztorca podczas 67. posiedzenia Senatu RP w dniu 29 lipca 2004 r., dotyczące stanu technicznego dworca kolejowego w Tarnowie (nr BPS/DSK-043-340-04), uprzejmie informuję, że zwróciłem się do PKP S.A. z prośbą o wyjaśnienie tej sprawy. Jak zostałem poinformowany na dworcu kolejowym w Tarnowie prowadzone są prace remontowe. W roku 2002 dokonano remontu kapitalnego peronu nr 2. W roku ubiegłym i roku bieżącym przeprowadzony został remont bocznych części dachu (2 kopuły), wykonano malowanie ogólnodostępnych pomieszczeń wewnątrz budynku (hole, poczekalnie, sale restauracyjne), wymieniono odpływy kanalizacyjne od strony peronu nr 1, naprawiono nawierzchnię placu dworcowego. Obecnie remontowany jest peron nr 1. Jeszcze w bieżącym roku przewidziane są następujące prace: remont części środkowej dachu, głównych schodów wejściowych do budynku dworca oraz wymiana stolarki drzwiowej. Remont elewacji budynku dworcowego elewacji dworca jest planowany w roku 2005.

Z poważaniem

Krzysztof Opawski

Warszawa, dnia 27.08.2004 r.

Pan
Longin Pastusiak
Marszałek Senatu
Rzeczypospolitej Polskiej

Egzamin państwowy kończący staż podyplomowy lekarzy i lekarzy dentystów został wprowadzony ustawą o zawodach lekarza i lekarza dentysty z dnia 5 grudnia 1996 r. (Dz.U. Nr 28, poz. 152 z późn. zm.). Minister Zdrowia został zobowiązany do określenia ram prawnych wspomnianego egzaminu, co wypełnił wydając rozporządzenie z dnia 24 marca 2004 r. w sprawie stażu podyplomowego lekarza i lekarza dentysty (Dz.U. Nr 57 poz. 553 z dnia 8 kwietnia 2004 r.), określające sposób odbywania stażu oraz przeprowadzenia egzaminu.

Podkreślenia wymaga fakt, że w trakcie spotkania, dotyczącego organizacji lekarskiego egzaminu państwowego (LEP), które odbyło się w Ministerstwie Zdrowia w dniu 8 czerwca br. przy udziale poseł Barbary Błońskiej-Fajfrowskiej - przewodniczącej Komisji Zdrowia Sejmu RP, doktora Konstantego Radziwiłła - prezesa Naczelnej Izby Lekarskiej, prof. Stanisława Orkisza - dyrektora Centrum Egzaminów Medycznych, przedstawicieli uczelni medycznych, wojewódzkich centrów zdrowia publicznego oraz przedstawicieli Kół Młodych Lekarzy, lekarzy stażystów oraz Parlamentu Studentów Akademii Medycznych - w trakcie dyskusji podniesiono temat terminu przeprowadzenia egzaminu. Prezes Naczelnej Rady Lekarskiej postulował, by egzamin odbył się w jak najkrótszym czasie od ukończenia stażu. Przedstawiciele Klubu Młodych Lekarzy oraz Ogólnopolskiej akcji Lekarzy Stażystów stwierdzili, że takie przesunięcie terminu utrudniłoby lekarzom właściwe przygotowanie się do niego, jest więc niewskazane, zwłaszcza w roku 2004.

Egzamin jest przygotowywany przez Centrum Egzaminów Medycznych, które dokłada wszelkich starań, aby zadania testowe były wolne od błędów merytorycznych. Służy temu między innymi dwustopniowa procedura weryfikacji zadań - wszystkie zadania są recenzowane przez osoby o znanej pozycji naukowej i klinicznej w swojej dziedzinie. Z drugiej strony Centrum Egzaminów Medycznych planuje umieszczenie w regulaminie przeprowadzania egzaminu odpowiednich zapisów umożliwiających dokonanie zgłoszeń zastrzeżeń do zadań testowych w trakcie trwania egzaminu. Zastrzeżenia te będą rozpatrywane przez komisję egzaminacyjną w trakcie obliczania wyników egzaminu, co pozwoli na ich skuteczne uwzględnienie w skali całego kraju.

Uprzejmie informuję, że zakres wiedzy określonej przez ramowy program stażu został uzgodniony z konsultantami krajowymi w odpowiednich dziedzinach. Egzamin państwowy kończący staż podyplomowy będzie egzekwował zakres wiedzy wynikający z ramowego programu stażu. Na prośbę Ministerstwa Zdrowia konsultanci krajowymi przygotowali listy podręczników, które stanowić mają podstawę do konstrukcji zadań testowych. Opublikowanie listy przez CEM z pewnością ułatwi lekarzom przygotowanie się do egzaminu. Lista zostanie również przekazana przez Dyrektora CEM wszystkim twórcom pytań egzaminacyjnych ze wskazaniem, by ich zakres nie wykraczał poza zagadnienia tam wymienione.

Państwowy egzamin kończący staż podyplomowy zastąpi dotychczasowy egzamin testowy do specjalizacji zgodnie z § 12 rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 6 sierpnia 2001 r. w sprawie specjalizacji lekarzy i lekarzy stomatologów - Dz.U. Nr 83, poz. 905 z późn. zm. Lekarz będzie mógł rozpocząć specjalizację po zakwalifikowaniu się do jej odbywania. Przygotowana nowelizacja rozporządzenia w sprawie specjalizacji lekarskich dostosowuje termin postępowania kwalifikacyjnego do terminu LEP i LDEP.

W dniu 15 czerwca br. w trakcie posiedzenia Podkomisji ds. Kształcenia Lekarzy Komisja Zdrowia Sejmu RP, przy udziale Prezesa Naczelnej Rady Lekarskiej ustalono, iż nie ma przeszkód, aby lekarz po ukończeniu stażu, a przed otrzymaniem prawa wykonywania zawodu mógł podjąć pracę w oparciu o ograniczone prawo wykonywania zawodu. Oznacza to możliwość pracy pod nadzorem lekarza posiadającego prawo wykonywania zawodu i umożliwia podjęcie pracy przez lekarzy, którzy przez dłuższy czas nie przystąpią do lekarskiego egzaminu państwowego (LEP). Komunikat Prezesa NRL wyjaśniający tę kwestię ukazał się w Gazecie Lekarskiej nr 7/8 z 2004 r.

W wielu krajach Unii Europejskiej lekarze zdają egzaminy analogiczne do LEP. Nierzadko są to dwa egzaminy w trakcie studiów - jeden z części przedklinicznej i drugi z części klinicznej. W związku z tym, trudno mówić o dyskryminacji lekarzy polskich. Egzamin państwowy kończący staż podyplomowy ma na celu korzystne zwiększenie poziomu wyszkolenia lekarza.

MINISTRA ZDROWIA

PODSEKRETARZ STANU

Warszawa, 30.08.2004 r.

W ramach nadzoru administracyjnego, sprawowanego z mocy art. 9 i art. 39 ustawy z dna 27 lipca 2001 r. Prawo o ustroju sądów powszechnych (Dz.U. Nr 98, poz. 1070 ze zm.), po analizie akt sprawy ustalono, że w sprawie która zawisła przed Sądem Okręgowym - Sądem Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Lublinie z odwołania Pani Genowefy K. od decyzji ZUS Oddziału w Lublinie o rentę inwalidy wojennego sygn. akt VIII U 2456/98 - wyrokiem z dnia 7 listopada 2003 r. sąd zmienił zaskarżoną decyzję i przyznał odwołującej prawo do renty z tytułu całkowitej niezdolności do pracy w związku z pobytem w obozie, na stałe, począwszy od dnia 30 grudnia 1997 r. Wyrok ten został zaskarżony przez organ rentowy i sprawa oczekuje na wyznaczenie rozprawy przed Sądem Apelacyjnym w Lublinie.

W tym miejscu zauważam, że sprawy z zakresu ubezpieczeń społecznych mają charakter wyjątkowy, gdyż dotyczą z reguły świadczeń mających istotne znaczenie dla uzyskania środków na utrzymanie. Z tego powodu rozpoznawane są one ściśle według kolejności wpływu. Sąd Apelacyjny w Lublinie ma do rozpoznania ponad 1.000 spraw tej kategorii i obecnie na rozprawy kierowane są sprawy z zakresie ubezpieczeń społecznych, które wpłynęły przed wrześniem 2003 r.

Bezsporne w sprawie jest, iż Pani Genowefa K. ubiega się o rentę z tytułu niezdolności do pracy w związku z pobytem w obozie koncentracyjnym na podstawie ustawy z dnia 24 stycznia 1991 r. o kombatantach oraz niektórych osobach będących ofiarami represji wojennych i okresu powojennego (Dz.U. tj. z 2002 r. Nr 42 poz. 371 ze zm.). Przy czym najistotniejszym i stosunkowo rzadkim problemem w sprawie jest konieczność ustalenia czy schorzenia na które cierpi skarżąca, pozostają w bezpośrednim związku przyczynowym z pobytem w okresie płodowym, w obozie koncentracyjnym przejściowym w Zwierzyńcu od 9 maja 1944 r., a następnie w obozie koncentracyjnym w Majdanku od 22 lipca 1944 r. Odwołanie od odmownej decyzji rentowej w tym zakresie zostało złożone w sądzie w dniu 18 marca 1998 r. Jednak odrębność postępowań w sprawach rentowych, gdy istota sporu sprowadza się w zasadzie do oceny istnienia u odwołującej się strony niezdolności do pracy, stopnia tej niezdolności oraz czasookresu jej trwania powoduje, że do ich prawidłowego rozpoznania, jako dowód niezbędny potrzebna jest opinia biegłych lekarzy.

W takich kwestiach miarodajnie mogą wypowiedzieć się tylko lekarze - specjaliści z zakresu dziedzin medycyny dotyczących schorzeń odwołującej. To przede wszystkim ich opinia, wydana na podstawie analizy dokumentacji z leczenia oraz badania przedmiotowego strony ma istotne znaczenie w sprawie. Subiektywne przekonanie strony o złym stanie zdrowia, nie może stanowić wyłącznej przesłanki do przyznania renty. Dlatego też uwzględniając argumenty Pani Genowefy K. w zakresie oceny stanu jej zdrowia sąd w pierwszej kolejności przeprowadził dowód z opinii biegłych lekarzy psychiatry i neurologa. Następnie, wobec negatywnej opinii i na skutek zarzutów odwołującej opinie w sprawie wydali biegli lekarze - urolog i laryngolog oraz ginekolog-położnik (embriolog), jak też psycholog prenatalny. Każdorazowo biegli ci opracowywali pisemną opinię po przeprowadzeniu badania strony oraz zapoznaniu się z aktami sprawy, zobowiązani też byli do uzupełniania wydanych opinii na piśmie. Nadto zostali oni przesłuchani przez sąd na okoliczność sporządzonych ekspertyz. W rezultacie dopiero ostatnia opinia psychologa prenatalnego z dnia 12 września 2003 r., uzupełniona zarówno na piśmie, jak i ustnie na rozprawie w dniu 28 października 2003 r. okazała się korzystna dla Pani Genowefy K. i to głównie na jej podstawie sąd wydał korzystny dla niej wyrok.

Merytoryczne rozpoznanie sprawy wymagało także zgromadzenia materiału dowodowego w postaci dokumentacji z leczenia odwołującej, jak też ustalenia sytuacji zdrowotnej jej matki w związku z tym, że dochodzone świadczenie wiąże się z faktem jej pobytu w obozie w okresie ciąży, z której Pani Genowefa K. urodziła się. Stąd konieczne było przesłuchanie świadków (także w drodze pomocy prawnej) celem ustalenia warunków pobytu w obozie oraz sytuacji zdrowotno-rodzinnej odwołującej się w dzieciństwie i wczesnej młodości. Postępowanie w tym zakresie trwało od 31 lipca 1998 r. do 28 października 2003 r.

Niemniej zakres i sposób tak przeprowadzonego postępowania dowodowego może być oceniony jedynie przez sąd w toku instancji w związku z zainicjowanym postępowaniem odwoławczym. To wyłącznie sąd prowadząc sprawę ocenia zebrany materiał dowodowy na zasadzie swobodnej oceny dowodów, a zarzut przekroczenia granic tej oceny, może zostać rozstrzygnięty w postępowaniu apelacyjnym, przy czym z uwagi na kontradyktoryjność procesu nie można odmówić organowi rentowemu prawa do złożenia apelacji.

W tej sytuacji okoliczność czy postępowanie w sprawie Pani Genowefy K. zostało przeprowadzone prawidłowo, a złożone opinie opracowane zgodnie ze stanem faktycznym oraz czy rozpoznano wszystkie choroby odwołującej się, bądź czy należycie oceniono związek przyczynowy pomiędzy stwierdzoną niezdolnością do pracy a pobytem jej matki w obozie koncentracyjnym zostanie zweryfikowane przez sąd odwoławczy. Zauważyć przy tym należy, że tryb i sposób rozpoznawania przez sądy spraw dotyczące świadczeń emerytalno-rentowych związanych z działaniami wojennymi, jest taki sam jak przy rozstrzyganiu innych spraw z zakresu ubezpieczeń społecznych.

Ponadto zauważam, że Minister Sprawiedliwości podejmował i podejmuje szereg działań zmierzających do poprawy sprawności postępowania sądowego i łatwego dostępu obywateli do wymiaru sprawiedliwości. Problematyka sprawności postępowań sądowych w prowadzeniu spraw także z zakresu ubezpieczeń społecznych jest przedmiotem stałego nadzoru ze strony podległych mi służb.

Mimo to praktyka pokazuje, że z roku na rok wzrasta liczba spraw z zakresu ubezpieczeń społecznych, nadto na sprawność postępowań istotny wpływ mają istniejące z poprzednich lat zaległości. W rezultacie z każdym rokiem przybywa spraw rozstrzyganych przez sądy. Przykładowo w 2003 r. nastąpił dalszy wzrost wpływu spraw, co jednak nie spowodowało zwiększenia zaległości w sądach. Do sądów okręgowych w 2003 r. wpłynęło 178.490 spraw ubezpieczeniowych, a rozpoznano 206.478 spraw, tj. o 27.988 spraw więcej niż wpłynęło. Natomiast w pierwszym półroczu 2004 r. sądy już odnotowały wpływ 98.262 spraw, z czego załatwiono 104.098, mimo to do rozpoznania nadal pozostaje olbrzymia liczba spraw - 96.424, co w konsekwencji przekłada się m.in. na sprawność postępowań.

Wzrastająca z każdym rokiem załatwialność spraw z zakresu ubezpieczeń społecznych niewątpliwie świadczy o skuteczności działań podejmowanych przez organy nadzoru administracyjnego. Sukcesywna poprawa w zakresie czasu trwania postępowania, mimo stałego wzrostu wpływu, następuje także w Sądzie Okręgowym oraz Apelacyjnym w Lublinie, co pozwala przypuszczać, że kolejne sprawy będą rozpoznawane w rozsądnym terminie.

PODSEKRETARZ STANU

Warszawa, 2004-09-01

Zgodnie z art. 20 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176, ze zm.) za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, z wyjątkiem alimentów na rzecz dzieci, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14 ustawy, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nie należące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 ww. ustawy oraz przychody nie znajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach.

Tak więc alimenty (z wyjątkiem alimentów na rzecz dzieci) stanowią w całości przychód dla osoby je otrzymującej. Przychód z tytułu alimentów (z wyjątkiem alimentów na rzecz dzieci) należy wykazać w zeznaniu podatkowym łącznie z innymi przychodami uzyskanymi w roku podatkowym i obliczyć należny podatek według skali podatkowej określonej w art. 27 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Podkreślić bowiem należy, iż podatek dochodowy od osób fizycznych jest podatkiem osobistym. Zatem alimenty opodatkowane są tylko raz, u osoby je otrzymującej. Tylko dla tej osoby alimenty stanowią źródło przychodu, o którym mowa w art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z upoważnienia Ministra Finansów

PODSEKRETARZ STANU

Warszawa, dnia 01.09.2004 r.

Jednym z podstawowych celów ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (SDG) jest ułatwienie podejmowania działalności gospodarczej oraz likwidacja obciążeń administracyjnych z tym związanych. Wprowadzone w ustawie regulacje w zasadniczy sposób skracają czas niezbędny dla dokonania formalności związanych z rozpoczęciem działalności gospodarczej. Pozostawiono przedsiębiorcy działającemu jako osoba fizyczna możliwość rejestracji działalności w gminie, zapewniając tym przedsiębiorcy łatwy dostęp do organu ewidencyjnego. Przedsiębiorca podejmujący działalność wraz z wnioskiem o wpis do rejestru przedsiębiorców albo do ewidencji będzie mógł złożyć wniosek zawierający żądanie wpisu do pozostałych rejestrów urzędowych. Ustawa stwarza możliwość uzyskiwania danych o innych przedsiębiorcach w każdej z gmin, a nie jedynie w gminie miejsca zamieszkania przedsiębiorcy. Powstanie Centralnej Informacji o Działalności Gospodarczej (CIDG) prowadzącej zbiór informacji o danych zawartych w ewidencji prowadzonej przez gminy stworzy możliwość technicznej współpracy z Centralną Bazą Danych Krajowego Rejestru Sądowego i pozwoli każdemu uzyskać informacje z obu systemów w jednym miejscu. Przepisy dotyczące nowych zasad ewidencji przedsiębiorców wejdą w życie od 2007 z uwagi na konieczność opracowania i wdrożenia zintegrowanego systemu Centralnej Informacji o Działalności Gospodarczej. Prace nad stworzeniem systemu CIDG zostały już zapoczątkowane.

Regulacje dotyczące rejestracji działalności gospodarczej umożliwiają złożenie wniosku o wpis do rejestru działalności gospodarczej osobiście przez zainteresowanego, drogą korespondencyjną listem poleconym z podpisem notarialnie poświadczonym, bądź w formie elektronicznej. We wniosku przedsiębiorca podaje m.in. informację dotyczącą numeru PESEL oraz, w przypadku braku numeru PESEL, kopię paszportu albo innego dokumentu potwierdzającego jego tożsamość i obywatelstwo poświadczoną przez pracownika urzędu gminy. Decyzja o wpisie do ewidencji wydana przez organ ewidencyjny nie musi być odebrana osobiście przez zainteresowanego, ale np. przez osobę upoważnioną bądź mającą stosowne pełnomocnictwo (dotyczyć to może np. osób zamieszkałych za granicą).

Pragnę zapewnić Pana Senatora, że podejmowane są działania dla zapewnienia jak najszerszej weryfikacji poprawności i legalności dokumentów tożsamości. Zarówno prace Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji, mające na celu wdrożenie do szerokiego wykorzystania rejestrów państwowych administracyjnych przez ministra właściwego do spraw administracji publicznej, Ministra Nauki i Informatyzacji zakładające tworzenie rejestrów referencyjnych, jak i Ministra Gospodarki i Pracy wnioskodawcy ustawy o swobodzie działalności gospodarczej, oparte są na zasadzie szerokiej współpracy rejestrów państwowych.

Każdy z rejestrów państwowych ma prawo sprawdzenia poprawności swoich danych z rejestrami będącymi w administracji ministra właściwego do spraw administracji publicznej (PESEL, Ogólnopolska Ewidencja Wydanych i Utraconych Dowodów Osobistych, a w przyszłości Centralny System Paszportowy). Swobodny dostęp do danych dla innych systemów teleinformatycznych administracji państwowej, a po ostatniej nowelizacji ustawy z 10 kwietnia 1974 r. o ewidencji ludności i dowodach osobistych także dla innych państwowych i komunalnych jednostek organizacyjnych oraz innych podmiotów w zakresie niezbędnym do realizacji zadań publicznych określonych w odrębnych przepisach, pozwala na wykonywanie weryfikacji tożsamości osób oraz ważności i wiarygodności dokumentów tożsamości w oparciu o platformę elektroniczną - czyli szybko i niezawodnie.

Integracja systemów rejestrów państwowych, wymiana danych między systemami administracji państwowej, pozwoli ochronić zarówno interesy obywateli, przedsiębiorców jak i urzędów państwowych.

W zakresie propozycji Pana Senatora dotyczącej wprowadzenia ograniczenia w zakresie prawa podatnika VAT do obliczenia podatku naliczonego VAT, uprzejmie wyjaśniam, że od dnia 1 maja 2004 r. przepisy o podatku od towarów i usług podlegają pełnej harmonizacji z przepisami Unii Europejskiej. Prawo podatnika VAT do obliczenia podatku naliczonego VAT stanowi jedną z podstawowych cech systemu podatku od towarów i usług. Wprowadzenie ograniczenia w tym zakresie mogłoby spowodować załamanie podstawowej zasady podatku od towarów i usług, tj. zasady neutralności podatku dla podatników, która wynika z postanowień Pierwszej Dyrektywy Rady z dnia 11 kwietnia 1967 r. w sprawie harmonizacji przepisów Państw Członkowskich w zakresie podatków obrotowych (62/227/EEC), zgodnie z którą wartość podatku zawartego w cenie nabywanych towarów i usług wykorzystywanych do celów działalności opodatkowanej nie będzie stanowić dla podatnika ostatecznego kosztu. W związku z tym, podatnik powinien mieć co do zasady zapewnioną możliwość odzyskania podatku naliczonego związanego ze swoją działalnością opodatkowaną. Kwestie te zostały omówione w art. 17-20 Szóstej Dyrektywy rady z dnia 17 maja 1977 roku w sprawie harmonizacji przepisów Państw Członkowskich dotyczących podatków obrotowych - wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku (77/388/ECC).

W rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 27 kwietnia 2004 r. w sprawie wykonywania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz.U. nr 97, poz. 970) przepisem § 14 ust. 2 pkt 1 określono np., że w przypadku, gdy sprzedaż towarów i usług została udokumentowana fakturami lub fakturami korygującym wystawionymi przez podmiot nieistniejący lub nieuprawniony do wystawiania faktur lub faktur korygujących, oraz gdy kwota wykazana na oryginale faktury lub faktury korygującej jest różna od kwoty wykazanej na kopii faktury, to nie stanowią one podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego. W tym celu również przygotowywane są wykazy podmiotów fikcyjnie utworzonych.

Dodatkowo w celu umożliwienia organom podatkowym sprawdzenia zasadności dokonywanych zwrotów, w ustawie o podatku od towarów i usług przewidziano dość długi termin na dokonanie zwrotów podatku, tj. 60 dni dla zwrotów uzasadnionych wysokością obrotu o obniżonych stawkach (w tym stawką 0%) oraz zakupami inwestycyjnymi, oraz 180 dni dla pozostałych zwrotów. Skrócenie powyższych terminów uzależniono m.in. od zapłaty należności wynikających z faktur, źródłem których jest podatek naliczony.

Ponadto obszar systemu zwrotu podatku od towarów i usług jest pod ścisłym nadzorem organów podatkowych. Do urzędów skarbowych wystosowywane są różne wytyczne w zakresie dokonywania zwrotów podatku od towarów i usług i ich kontroli, dotyczące wewnętrznej organizacji przy dokonywaniu zwrotów, jak również zawierające wskazówki do kontroli tych zwrotów. Obecnie trwają również prace nad przygotowaniem odpowiednich systemów informatycznych wspomagających kontrolę, w tym w szczególności w zakresie podatku VAT.

Jednocześnie w celu ograniczenia możliwości rejestracji dla celów podatkowych podmiotów fikcyjnych, ustawą z dnia 5 czerwca 2002 r. o zmianie ustawy o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników (Dz.U. Nr 126, poz. 1067), wprowadzono obowiązek dołączenia do zgłoszenia identyfikacyjnego/aktualizacyjnego, przez podmioty prowadzące działalność gospodarczą, uwierzytelnionych lub urzędowo poświadczonych kopii dokumentów potwierdzających informacje objęte zgłoszeniem.

Również w celu ograniczenia możliwości wyłudzeń zwrotów podatku VAT, w ustawie z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, w obszarze podatników o wysokim ryzyku, tj. podatników rozpoczynających działalność od transakcji wewnątrzwspólnotowych, wprowadzono instytucję "kaucji", która ma zabezpieczać interesy budżetu. Mimo, że wniesienie ww. kaucji nie jest obligatoryjne, to w przypadku niewpłacenia jej przez powyższych podatników, skutkuje wydłużeniem terminu zwrotu do 180 dni.

Oznacza to, że na gruncie prawa podatkowego nie mogą wywoływać skutków bezprawne czynności cywilnoprawne, gdyż prowadziło to do kolizji systemowych między prawem prywatnym a publicznym. Równocześnie oznacza to, iż organy podatkowe nie tylko mogą, ale też powinny badać, czy czynności prawne mogą być przedmiotem prawnie skutecznej umowy, by nie dochodziło do opodatkowania przychodów z czynności dotkniętych sankcją nieważności.

W sprawie zobowiązania organów podatkowych do obligatoryjnego przesyłania informacji o fakcie przeniesienia własności mienia ruchomego i nieruchomego do właściwych, ze względu na miejsce zameldowania ich nabywcy, urzędów skarbowych należy podkreślić, iż zasady sporządzania i przekazywania informacji podatkowych uregulowane zostały w ustawie z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa oraz aktach wykonawczych do tej ustawy.

Należy jednocześnie zauważyć, iż w oparciu o gromadzone informacje podatkowe, po ich weryfikacji, wszczynane są postępowania podatkowe w sytuacjach gdy przeniesienie własności rzeczy, nieruchomości lub określonych praw majątkowych nastąpiło w okolicznościach powodujących powstanie obowiązku podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych. W szczególności informacje wykorzystywane są również do wszczęcia przez organy podatkowe postępowania na podstawie art. 20 ust. 1 i 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. do ustalenia wysokości przychodów nieznajdujących pokrycia w ujawnionych źródłach lub pochodzących ze źródeł nieujawnionych.

Jerzy Hausner

Warszawa, 01.09.2004 r.

Zasady powoływania i wynagradzania reprezentantów Skarbu Państwa w Radach Nadzorczych spółek Skarbu państwa są uregulowane w ustawie o komercjalizacji i prywatyzacji (Dz.U. z 2002 r. Nr 171, poz. 1397 - tekst jednolity ze zm.) oraz w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 9 września 1997 r. w sprawie szkoleń i egzaminów dla kandydatów na członków rad nadzorczych spółek, w których Skarb Państwa jest jedynym akcjonariuszem, oraz wynagrodzeń członków rad nadzorczych tych spółek (Dz.U. nr 110 poz. 718 ze zm.). Maksymalna wysokość wynagrodzenia miesięcznego członka rady nadzorczej, to równowartość jednego przeciętnego wynagrodzenia w sektorze przedsiębiorstw bez wypłat nagród z odzysku w czwartym kwartale roku poprzedniego, ogłoszonego przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego. powyższe dotyczy także spółki Polskie Sieci Elektroenergetyczne S.A.

Takie kryteria jak:

- posiadanie przez kandydata co najmniej dwuletniego stażu zawodowego na stanowiskach związanych z działalnością gospodarczą, finansami, prawem gospodarczym, zarządzaniem lub nadzorem właścicielskim - przy powołaniu do rady nadzorczej jednoosobowej spółki Skarbu Państwa lub spółki z większościowym udziałem Skarbu Państwa, a co najmniej pięcioletniego stażu zawodowego - przy powołaniu do rady nadzorczej spółki o strategicznym znaczeniu dla gospodarki państwa,

Z wyrazami szacunku

MINISTER

Jacek Socha

Warszawa, dnia 2004.09.03

Wymienione przez Panią Senator spółki, tj. Polfa Tarchomin S.A. w Warszawie są jednoosobowymi spółkami Skarbu Państwa. Minister Skarbu Państwa jest Walnym Zgromadzeniem dla tych spółek i podejmuje określone decyzje właścicielskie wobec organów spółek tj. Zarządu i Rady Nadzorczej. W odniesieniu do zarządów spółek może podejmować uchwały w zakresie odwoływania zarządu oraz może podejmować uchwały w sprawie absolutorium dla wszystkich członków Zarządu Spółek z wykonania przez nich swoich obowiązków za dany rok obrotowy. Uchwały dotyczące udzielenia bądź nieudzielenia absolutorium MSP podejmowane są po zakończeniu roku obrotowego i są podsumowaniem pracy członków Zarządu. W przypadku Cefarm S.A. rok obrotowy tej Spółki trwał od 1 kwietnia 2003 r. do końca tego roku. Do 31 marca 2003 r. Cefarm działał jako przedsiębiorstwo państwowe. Minister Skarbu Państwa w akcie komercjalizacji powołał radę nadzorczą, która w ciągu roku obrotowego nadzoruje bieżącą działalność Spółki. W okresie 3 kwartałów 2003 r. Minister Skarbu Państwa jako Walne Zgromadzenie Spółki dokonał zmian w składzie rady nadzorczej spółki. Rada Nadzorcza po zakończeniu roku obrotowego złożyła sprawozdanie ze swej działalności jak również dokonała oceny sprawozdań sporządzonych przez Zarząd Spółki, tj. sprawozdania finansowego i sprawozdania z działalności Spółki. Na podstawie analizy całości dokumentacji, w szczególności sprawozdania rady nadzorczej oraz uchwały rady nadzorczej w sprawie absolutorium dla Prezesa Zarządu Minister Skarbu Państwa uznał, że zaistniały przesłanki do nieudzielenia absolutorium Prezesowi Zarządu, w tym w szczególności: negatywna ocena pracy przez Radę Nadzorczą, nieprzestrzeganie zasad i procedur obowiązujących we wzajemnych relacjach pomiędzy Zarządem i Radą Nadzorczą, brak nadzoru w zakresie działalności spółek zależnych. Jeśli zaś chodzi o wyniki ekonomiczno-finansowe Spółki, należy zwrócić uwagę, że w porównaniu do wyników 2002 r. nastąpiło pogorszenie - zmniejszenie sprzedaży, w efekcie czego powstała strata na sprzedaży, wskaźniki oceny działalności Spółki (płynności, rentowności, zadłużenia) uległy również pogorszeniu. Rada Nadzorcza nie podejmując uchwały o udzielenie absolutorium Prezesowi Zarządu de facto wnioskowała o nieudzielenie absolutorium.

Pragnę ponadto odnieść się do informacji, zawartej w oświadczeniu pani Senator, a dot. konkursu na nowego Prezesa Zarządu. Jedyną uchwałą podjętą przez Radę Nadzorczą w tej sprawie była uchwała o rozszerzeniu składu Zarządu do dwóch osób. W sprawie prywatyzacji Spółki uprzejmie informuję, że obecnie trwa procedura wyboru doradcy a ścieżka prywatyzacji zostanie określona w późniejszym etapie.

Z wyrazami szacunku

MINISTER

Jacek Socha

Warszawa, 2004-09-03

W związku z oświadczeniem pana Senatora Krzysztofa Jurgiela złożonym na 67 posiedzeniu Senatu w dniu 29 lipca 2004 r. przesłanego przy piśmie z dnia 3 sierpnia 2004 r. znak: BPS/DSK-043-346-04 w sprawie dodatkowych środków finansowych na opiekę zdrowotną w województwie podlaskim, uprzejmie proszę o przyjęcie następujących wyjaśnień.

Odnosząc się do problemu podziału dodatkowych środków finansowych, uprzejmie informuję, że w związku z utrzymującą się tendencją zwiększonego napływu składki na ubezpieczenie zdrowotne niż założono w planie finansowym, Fundusz odnotował pod koniec czerwca nadwyżkę środków w kwocie 150 mln zł. Uwzględniając prognozy, dotyczące napływu składki w okresie do końca roku, Fundusz podjął uchwałę 182/2004 z dnia 28 lipca br. będącą wnioskiem o zmianę planu finansowego, uwzględniającą podział kwoty 220 mln zł, która obecnie jest badana przez Ministra Zdrowia.

Odnosząc się do problemu zabezpieczenia potrzeb zdrowotnych ubezpieczonych, uprzejmie informuję, iż w tym celu tworzy się Krajowy Plan Zabezpieczenia Świadczeń Zdrowotnych, który określa - między innymi - liczbę i zakres świadczeń zdrowotnych finansowanych ze środków Funduszu maksymalne ceny za poszczególne rodzaje świadczeń zdrowotnych i prognozowane środki przeznaczone na finansowanie świadczeń, których wysokość musi pozwolić na zrównoważenie kosztów z przychodami Funduszu (art. 108 ustawy). Plan ten tworzy się w podziale na oddziały wojewódzkie Funduszu (art. 109 ustawy).

Uprzejmie informuję, że w celu polepszenia sytuacji finansowej jednostek ochrony zdrowia podejmowanych jest szereg działań. Zaliczyć można do nich między innymi przygotowanie przez Ministra Zdrowia projektu ustawy o pomocy publicznej i restrukturyzacji publicznych zakładów opieki zdrowotnej, która obecnie znajduje się w toku prac sejmowych. Nie bez znaczenia jest także, w tym zakresie, uchwalenie przez Sejm RP w dniu 27 sierpnia br. ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych.

Z wyrazami szacunku

Z upoważnienia

MINISTRA ZDROWIA

PODSEKRETARZ STANU