Warszawa, 14 czerwca 2004 r.

Nawiązując do mojej odpowiedzi (DTK-WGN-070-3/04(2) z dnia 10 lutego 2004 r. na Pismo Pana Marszałka (BPS/DSK-043-64/04 z 3 lutego 2004 r.) w sprawie oświadczenia złożonego przez Senatora Roberta Smoktunowicza podczas 55 posiedzenia Senatu w dniu 29 stycznia 2004 r. uprzejmie informuję, że oddziały okręgowe URTiP przeprowadziły we wszystkich województwach kontrolę warunków świadczenia przez operatorów, w tym Telekomunikację Polską S.A. (TP S.A.), usług telekomunikacyjnych w publicznych sieciach telekomunikacyjnych w zakresie taryfikacji połączeń telefonicznych między abonentami położonymi w jednym powiecie, lecz w różnych strefach numeracyjnych.

Wyniki kontroli wskazują, że na obszarze 9 z 69 skontrolowanych powiatów, pięciu operatorów telekomunikacyjnych tj.: Telekomunikacja Polska S.A., Telefony Brzeskie S.A., INTERTEL Sp. z o.o., PT Szeptel S.A., TeleNet Wschód S.A. (Retel), Netia S.A., połączenia telefoniczne pomiędzy abonamentami, położonymi w jednym powiecie lecz w różnych strefach numeracyjnych, zalicza jako połączenia międzystrefowe. W trakcie kontroli operatorzy w pięciu powiatach ujednolicili taryfikację połączeń, m.in. Telekomunikacja Polska S.A. w dwóch powiatach, Telefony Brzeskie S.A., INTERTEL Sp. z o.o. i TeleNet Wschód S.A. (Retel) w trzech powiatach.

Na obszarze 19 powiatów Telekomunikacja Polska S.A. (TP S.A.) Netia S.A. nie mają ujednoliconej taryfikacji ww. połączeń wykonywanych z aparatów publicznych (PAS). W powiatach tych większość połączeń zaliczana jest jako połączenia międzystrefowe. W sieci TP w powiatach iławskim i mrągowskim w województwie warmińsko-mazurskim (siedziba Dyrekcji Publicznych Aparatów Samoinkasujących "TP Publitel") część połączeń taryfikowana jest jako połączenia lokalne, część jako połączenia międzystrefowe.

Z uwagi na fakt, że rozporządzenie Ministra Łączności z dnia 8 lutego 1996 r. w sprawie ogólnych warunków świadczenia usług telekomunikacyjnych użytku publicznego (Dz.U. 1996 r. Nr 20, poz. 93 z późniejszymi zmianami), które stanowiło podstawę obowiązku zaliczania tych połączeń jako lokalne, obowiązywało tylko do 01.01.2003 r., nie wydano żadnych zaleceń dotyczących kontrolowanego zagadnienia w stosunku do operatorów. W aktualnym stanie prawnym brak jest podstaw do wszczęcia postępowania i wydania odpowiednich decyzji administracyjnych w opisywanej sprawie.

Z wyrazami szacunku

Warszawa, 14.06. 2004 r.

Pan
Longin Pastusiak
Marszałek Senatu
Rzeczypospolitej Polskiej

Dotychczasowa polityka Ministerstwa Kultury w zakresie finansowania czasopism jest pochodną trzech czynników:

1. Stworzenia w roku 1990 koncepcji czasopism "patronackich", finansowanych za pośrednictwem Biblioteki Narodowej. Koncepcja czasopism patronackich zrodziła się w 1990 roku. Została ona wymuszona przez splot okoliczności - niestabilność rynku wydawniczego, gwałtowny wzrost cen, złą dystrybucję. W styczniu 1990 roku Ministerstwo Kultury przyjęło patronat nad niektórymi deficytowymi czasopismami kulturalnymi, literackimi i artystycznymi, wydawanymi dotąd przez RSW - "Prasa - Książka - Ruch". Rozpoczęto finansowanie "Dialogu", "Kina", "Regionów, "Odry", "Ruchu Muzycznego", "Teatru" i "Twórczości" a następnie "Literatury na świecie" i "Nowych Książek".

2. Przeprowadzonego w 1999 roku sondażu wśród kilkudziesięciu stowarzyszeń twórczych i luminarzy polskiej kultury, wspartego opiniami Biblioteki Narodowej, Fundacji Kultury i Fundacji Batorego. W efekcie tego sondażu do dotacji państwowej zarekomendowanych zostało kilkadziesiąt tytułów. Lista ta z niewielkimi zmianami obowiązuje do dnia dzisiejszego. Czasopisma te wspierane są w ramach Rozporządzenia Ministra Kultury w sprawie warunków promowania i wspierania zadań z zakresu kultury finansowanych lub dofinansowywanych ze środków pochodzących z dopłat do stawek w grach stanowiących monopol państwa... Do tej grupy należą periodyki o powszechnie uznanej randze oraz kulturotwórczym charakterze, ważne dla kultury polskiej i zachowania dziedzictwa narodowego czasopisma o charakterze regionalnym, skupiające wokół siebie różnorodne środowiska intelektualne i prowadzące szeroką działalność popularyzatorską, wydawniczą i promocyjną. Są to np. "Teatr", "Scena", "Twórczość Ludowa", "Didaskalia", "Pamiętnik Literacki", "Odra", "Życie Muzyczne, "Film na Świecie", "Kino", "Spotkania z Zabytkami". Łącznie w roku 2003 były to 44 czasopisma.

3. Wynikającego z art. 35 Konstytucji RP obowiązku zapewnienia mniejszościom narodowym i etnicznym wolności zachowania i rozwoju własnego języka, zachowania własnych obyczajów i tradycji oraz rozwoju własnej kultury. Periodyki mniejszości narodowych i etnicznych. Obowiązek wspierania tych czasopism wynika z art. 35 Konstytucji RP, który nakłada na państwo obowiązek zapewnienia mniejszościom narodowym i etnicznym wolności zachowania i rozwoju własnego języka, zachowania własnych obyczajów i tradycji oraz rozwoju własnej kultury. Ministerstwo Kultury wspiera finansowo zadania środowisk mniejszości narodowych służące pielęgnowaniu języka narodowego oraz ich tradycji kulturowych - w 2004 r. mniejszości narodowe dzięki pomocy Ministerstwa Kultury wydają 39 periodyków, z czego najważniejsze to tygodniki: niemiecki "Schlesisches Wochenblatt" (wydany w języku polskim i niemieckim), białoruska "Niwa", ukraińskie "Nasze Słowo", dwutygodniki: litewska "Aušra", żydowskie "Dos Jidisze Wort - Słowo Żydowskie" (wydawane w języku polskim oraz jidisz), miesięczniki: słowacki "Život", romski "Rrom p-o Drom" (wydawany w języku polskim i romskim), łemkowska "Besida" oraz ormiański "Biuletyn OTK", tatarski "Rocznik Tatarski" (wydawany w języku polskim). Nakłady na ten cel wynoszą 2.297.100 zł.

wz MINISTRA KULTURY

SEKRETARZ STANU

Warszawa, dnia 15 czerwca 2004 r.

W odpowiedzi na oświadczenie złożone przez senator Alicję Stradomską, uprzejmie informuję, że problematyka związana z odprowadzaniem przez szkoły 40% wpływów ze środków specjalnych do budżetu państwa jest znana Ministerstwu Kultury. Pani senator Alicja Stradomska słusznie zauważa, iż taka regulacja powoduje zmniejszenie środków przeznaczanych przez szkoły na realizację zadań ustawowych i statutowych, co w konsekwencji skutkuje obniżeniem poziomu kształcenia młodych artystów. Obowiązek 40% wpłaty ze środków specjalnych do budżetu państwa powoduje, że w wielu przypadkach pracownicy jednostek szkolnictwa artystycznego nie są zainteresowani ich pozyskiwaniem, co nie powoduje zwiększenia dochodów państwa a jednocześnie pogarsza i tak trudną sytuację finansową szkół. Omawiana regulacja zawarta jest w art. 45 ust. 1 ustawy budżetowej na rok 2004 a Minister Kultury jest zobowiązany do jej przestrzegania. Zatem zwracamy się do Pana Marszałka z uprzejmą prośbą o pomoc w anulowaniu w ustawie budżetowej na rok 2005 obowiązku wpłaty do budżetu jakichkolwiek części środków specjalnych.

z up. MINISTRA KULTURY

PODSEKRETARZ STANU

Warszawa, dnia 16 czerwca 2004 r.

Ad. 1.

W ewidencji Ministerstwa Skarbu Państwa znajdują się obecnie 1632 spółki, w których Skarb Państwa posiada akcje bądź udziały, z tego w 582 spółkach Skarb Państwa posiada powyżej 50% akcji lub udziałów.

Ad. 2 i 4.

Zasady powoływania i wynagradzania reprezentantów Skarbu Państwa w Radach Nadzorczych spółek Skarbu Państwa są uregulowane w ustawie o komercjalizacji i prywatyzacji (Dz.U. z 2002 r. Nr 171, poz. 1397 - tekst jednolity ze zm.) oraz w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 9 września 1997 r. w sprawie szkoleń i egzaminów dla kandydatów na członków rad nadzorczych spółek, w których Skarb Państwa jest jedynym akcjonariuszem, oraz wynagrodzeń członków rad nadzorczych tych spółek (Dz.U. Nr 110 poz. 718 ze zm.). Maksymalna wysokość wynagrodzenia miesięcznego członka rady nadzorczej, to równowartość jednego przeciętnego wynagrodzenia w sektorze przedsiębiorstw bez wypłat nagród z zysku w czwartym kwartale roku poprzedniego, ogłoszonego przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego. Za czwarty kwartał ubiegłego roku kwota ta wynosi 2.480,47 zł brutto.

- posiadanie przez kandydata co najmniej dwuletniego stażu zawodowego na stanowiskach związanych z działalnością gospodarczą, finansami, prawem gospodarczym, zarządzaniem lub nadzorem właścicielskim - przy powołaniu do rady nadzorczej jednoosobowej spółki Skarbu Państwa lub spółki z większościowym udziałem Skarbu Państwa, a co najmniej pięcioletniego stażu zawodowego - przy powołaniu do rady nadzorczej spółki o strategicznym znaczeniu dla gospodarki państwa,

Ad.3.

Ministerstwo Skarbu Państwa prowadzi bazę osób, które spełniają formalne kryteria powołania na członków rad nadzorczych oraz tych, które zasiadają w radach nadzorczych. Każdy z kandydatów do powołania wypełnia szczególną ankietę członka rady nadzorczej, w której znajdują się dane o kwalifikacjach, uprawnieniach, doświadczeniach zawodowych w tym również o aktualnym zasiadaniu w radach nadzorczych spółek prawa handlowego. Dane te są wprowadzane do systemu komputerowego. Kandydaci składają również oświadczenie, iż pełnienie funkcji członka rady nadzorczej nie koliduje z przepisami prawa, a w szczególności z:

- art. 13 ustawy z dnia 30 sierpnia 1996 r. o komercjalizacji i prywatyzacji,

Z wyrazami szacunku

MINISTER

Jacek Socha

Warszawa, dnia 16 czerwca 2004 r.

Szanowny Pan
Longin Pastusiak
Marszałek Senatu RP

Reforma terytorialna kraju przyczyniła się do powiększenia obszarów obsługiwanych przez ośrodki terenowe, a co za tym idzie polaryzacji żądań wynikających z chęci dotarcia z programem na obszar całego regionu. Realizacja oczekiwań społeczności regionu dotyczących możliwości odbioru programu regionalnego jest ograniczona. Krajowa Rada Radiofonii Telewizji dokłada wszelkich starań, aby zaspokoić potrzeby w tym zakresie, jednak nie zawsze jest to możliwe. Obecnie programy regionalne docierają do 82,054% ludności kraju. Wynika to z braku wolnych kanałów telewizyjnych. KRRiT może podzielić jedynie kanał, który wcześniej przekaże Prezes Urzędu Regulacji Telekomunikacji i Poczty zgodnie z art. 26 ust. 6 ustawy o radiofonii i telewizji. Przydział taki jest możliwy jedynie na wniosek Prezesa Telewizji Polskiej S.A.

Danuta Waniek

Warszawa, 17 czerwca 2004 r.

Ustawa z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych (Dz.U. Nr 22, poz. 2255 z późn. zm.) zwiększa krąg samotnych rodziców uprawnionych do świadczenia z tego tytułu. Dodatek do zasiłku rodzinnego z tytułu samotnego wychowywania dziecka otrzyma ok. 150 tys. dzieci, które nie były objęte pomocą z funduszu alimentacyjnego. Dotyczy to dzieci wdów lub wdowców, dzieci nieustalonych ojców, dzieci z rodzin, w których dochód na osobę jest niski mimo alimentów płaconych przez osoby zobowiązane. Na wprowadzeniu nowych rozwiązań zyska także ok. 166 tys. dzieci, na które z funduszu alimentacyjnego były wypłacane świadczenia niższe niż 170/250 zł, a ok. 136 tys. nabędzie prawo świadczenia, które do tej pory nie były wypłacane. Zwiększy się pomoc państwa skierowana do dzieci w wieku szkolnym. Szacuje się, że dodatek do zasiłku rodzinnego z tytułu rozpoczęcia roku szkolnego otrzyma ok. 3,2 mln uczniów, dodatek z tytułu podjęcia nauki poza miejscem zamieszkania - ok. 700 tys. Dodatkowe kwoty otrzymają również rodziny wychowujące dzieci niepełnosprawne - ok. 320 tys. dzieci otrzyma nowy dodatek do zasiłku rodzinnego z tytułu kształcenia i rehabilitacji.

Ustawa o świadczeniach rodzinnych przewiduje zachowanie do końca kwietnia 2005 r. prawa do dodatku do zasiłku rodzinnego z tytułu samotnego wychowywania dziecka osobom, które pobierały świadczenie z funduszu alimentacyjnego i pozostają w związku małżeńskim (art. 60 ust. 2 ustawy). Również osoby, które ukończyły 50 lat i pobierały na siebie świadczenie z funduszu alimentacyjnego, nabywają prawo do dodatku do zasiłku rodzinnego z tytułu samotnego wychowywania dziecka do czasu uzyskania prawa do emerytury, renty lub zasiłku stałego wyrównawczego z pomocy społecznej (art. 60 ust. 1 ustawy).

Fakt likwidacji funduszu alimentacyjnego nie oznacza zaprzestania egzekucji alimentów zasądzonych przez sąd od zobowiązanego. Zgodnie z art. 209 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny (Dz.U. Nr 88, poz. 553 z późn. zm.) uchylanie się od obowiązku alimentacyjnego podlega karze, a ściganie następuje na wniosek pokrzywdzonego, ośrodka pomocy społecznej lub organu udzielającego świadczeń rodzinnych. Z kolei art. 67 ustawy o świadczeniach rodzinnych stanowi, że egzekucję należności z tytułu wypłaconych świadczeń z funduszu alimentacyjnego prowadzi się w dalszym ciągu, aż do ich zaspokojenia. Komornicy nadal będą prowadzili egzekucję zasądzonych alimentów, a kwoty pozostałe po zaspokojeniu bieżących alimentów przekazywane będą likwidatorowi funduszu alimentacyjnego.

Zgodnie z art. 5 ustawy o świadczeniach rodzinnych zasiłek rodzinny oraz dodatki do zasiłku rodzinnego przysługują, jeżeli przeciętny miesięczny dochód netto na osobę w rodzinie nie przekracza kwoty 504 zł lub 583 zł w przypadku rodzin z osobą niepełnosprawną. Kwoty te zostały ustalone na podstawie badań normatywnych progu wsparcia dochodowego rodzin, przeprowadzonych przez Instytut Pracy i Spraw Socjalnych. Przy ich ustalaniu przyjęto, że kryterium dochodowe odnosić się będzie do poziomu dochodów rodziny, które powinny zapewnić spożycie żywności na poziomie gwarantującym potrzeby rozwojowe dzieci, pozwalać utrzymywać dostateczne warunki mieszkaniowe, zapewnić partycypację dzieci w procesie edukacji oraz sprzyjać integracji dzieci i rodziców ze społeczeństwem.

W przypadku wielu świadczeń rodzinnych, które wprowadzono w miejsce niektórych zasiłków funkcjonujących do 30 kwietnia br. w systemie pomocy społecznej, kwota kryterium uległa podwyższeniu. Do tych świadczeń należą: dodatek do zasiłku rodzinnego z tytułu urodzenia dziecka (zastąpił jednorazowy zasiłek macierzyński z pomocy społecznej), dodatek do zasiłku rodzinnego z tytułu samotnego wychowywania dziecka i utraty prawa do zasiłku dla bezrobotnych na skutek upływu ustawowego okresu jego pobierania (zastąpił gwarantowany zasiłek okresowy) oraz świadczenie pielęgnacyjne (zastąpiło zasiłek stały).

MINISTER

PODSEKRETARZ STANU

Warszawa, 17 czerwca 2004 r.

Pan
Longin Pastusiak
Marszałek Senatu
Rzeczypospolitej Polskiej

Z informacji uzyskanych od pana Profesora wynika, że ankiety zostały przeprowadzone przez TSN OBOP na zlecenie organizacji pozarządowej Pro-Ecpat Stowarzyszenie do Walki z Prostytucją Dziecięcą i Pornografią. Stanowią one część międzynarodowych badań: "Postawy młodych ludzi wobec zjawiska oferowania i korzystania z usług seksualnych, kontakty seksualne niepełnoletnich z rówieśnikami oraz doświadczenia związane z wykorzystywaniem seksualnym w dzieciństwie", prowadzonych pod przewodnictwem Child Center for Children AT Risk of the Baltic Sea States. Projekt badawczy przeprowadzany jest w tzw. Krajach Morza Bałtyckiego i dotyczy młodzieży, która w bieżącym roku kończy 18 lat. Z wyjaśnień pana Profesora wynika, że badania zostały przeprowadzone w szkołach za zgodą ich dyrektorów.

Ministerstwo Edukacji Narodowej i Sportu nie uczestniczyło w ww. badaniach.

w/z MINISTRA

SEKRETARZ STANU

Tadeusz Szulc

Warszawa, dn. 17.06.2004 r.

Marszałek Senatu
Rzeczypospolitej Polskiej
Pan
Longin Pastusiak

Z dniem 1 stycznia 1999 r. - po zmianie zasad finansowania jednostek Policji - wysokie koszty utrzymania wynajmowanego obiektu (siedziby byłego IV Komisariatu Policji), stanowiły poważne zagrożenie dla utrzymania płynności finansowej Komendy Miejskiej Policji w Katowicach.

Pomimo podejmowanych w tej sprawie negocjacji z właścicielem obiektu, będącego siedzibą komisariatu, nie zdołano osiągnąć porozumienia.

Na podstawie przeprowadzonych analiz stanu bezpieczeństwa i porządku publicznego w każdej z dzielnic, dokonano nowego podziału właściwości terytorialnej poszczególnych komisariatów KMP w Katowicach, w wyniku czego - od stycznia 1999 r. siedziba IV Komisariatu Policji została zlikwidowana. Obszar Osiedla "Tysiąclecia" włączono do właściwości terytorialnej wzmocnionego etatowo II Komisariatu Policji w Katowicach.

Od 2000 roku liderzy społeczności osiedla "Tysiąclecia" rozpoczęli starania o przywrócenie siedziby komisariatu, argumentując je drastycznym wzrostem zagrożenia. Zdaniem kierownictwa KMP w Katowicach argumentacja ta nie znajduje potwierdzenia w stanie faktycznym. Na podstawie danych statystycznych gromadzonych przez Policję, jak i danych Urzędu Miasta stwierdzić należy, że dzielnica ta jest jedną z bezpieczniejszych dzielnic w Katowicach.

Prezydent Katowic - Pan Piotr Uszok zadeklarował przekazanie i dostosowanie do potrzeb Policji obiektu spełniającego wymagane standardy, co jest podstawowym warunkiem utworzenia komisariatu.

nadinsp. Leszek SZREDER

Warszawa, 17 czerwca 2004 r.

Pan
Kazimierz Kutz
Wicemarszałek Senatu
Rzeczypospolitej Polskiej

Szanowny Panie Marszałku

W odpowiedzi na pismo Nr BPS/DSK-043-273-04 z dnia 8 czerwca 2004 r. z załączonym tekstem oświadczenia złożonego przez senatora Jana Szafrańca podczas 63. posiedzenia Senatu Rzeczypospolitej Polskiej w dniu 3 czerwca 2004 r. w sprawie ankiety OBOP pt. "Młodzież o sobie. Opinie, postawy i zachowania młodzieży wobec ważnych spraw życiowych" uprzejmie informuję, iż w związku z protestami uczniów, rodziców i nauczycieli, jakie wpłynęły do Biura Rzecznika Praw Dziecka w sprawie przeprowadzenia w szkołach ponadgimnazjalnych przedmiotowej ankiety, działając na podstawie art. 10 ust. 1 Ustawy z dnia 6 stycznia 2000 r. o Rzeczniku Praw Dziecka (Dz.U. Nr 6, poz. 67), zwróciłem się w dniu 15 czerwca 2004 r. do Ministra Edukacji Narodowej i Sportu o przekazanie szczegółowych informacji na temat ww. ankiety, trybu i sposobu jej przeprowadzania.

Po zapoznaniu się z treścią powyższej ankiety zwróciłem się z prośbą o udzielenie wyjaśnień, czy Ministerstwo Edukacji Narodowej i Sportu zostało poinformowane o zamiarze przeprowadzenia ww. badania ankietowego, i czy odbyło się ono za jego zgodą, czy ankieta była oceniana pod względem metodologicznym, formalnym oraz ewentualnych skutków społecznych i psychologicznych. W sposób szczególny zależy mi na dokonaniu przez Ministerstwo Edukacji Narodowej i Sportu oceny obowiązujących regulacji prawnych dopuszczających możliwość przeprowadzania różnego rodzaju badań (w tym także ankietowych) na terenie polskich placówek oświatowych wobec znajdujących się tam uczniów. Dotyczy to zarówno samej możliwości dokonywania takich badań, procedur jak i nadzoru nad nimi w trakcie ich przeprowadzania. W tym kontekście szczególnie ważne jest zabezpieczenie praw dziecka do ochrony jego życia prywatnego, rodzinnego i osobistego oraz do wychowania przez rodziców uwzględniającego stopień dojrzałości dziecka, a także wolność jego sumienia i wyznania oraz jego przekonania.

Z uwagi na wagę zagadnienia zwróciłem się do Ministra Edukacji Narodowej i Sportu o jak najszybsze przekazanie wnioskowanych ocen i informacji.

Z wyrazami szacunku

Warszawa, dnia 17 czerwca 2004 r.

W nawiązaniu do oświadczenia Pani Senator Zdzisławy Janowskiej z dnia 20 maja br. pragnę zapewnić, że NFZ na bieżąco monitoruje sytuację finansową Oddziałów Wojewódzkich i w miarę pojawiania się nowych, dodatkowych możliwości finansowych podejmuje stosowne działania w celu optymalnego wykorzystania dostępnych środków finansowych tj. jak najlepszego zabezpieczenia potrzeb zdrowotnych w kraju. Dlatego też ze względu na odnotowany wyższy niż planowany spływ składki z tytułu ubezpieczenia zdrowotnego w pierwszych miesiącach br., Zarząd NFZ zgodnie z Uchwałą Nr 148/2004 z dnia 2 czerwca br. wystąpił o zwiększenie planu kosztów świadczeń zdrowotnych Oddziałów Wojewódzkich o dodatkowe środki w wysokości 168 mln zł, w tym o 25 mln zł dla Łódzkiego OW. W/w kwota zgodnie z wnioskiem ŁOW w znacznej części (tj. w wysokości 24,4 mln zł) ma być przeznaczona na finansowanie lecznictwa szpitalnego w województwie.

Stosowany aktualnie system uwzględnia także inne czynniki, których skutki finansowe trudne były do oszacowania na etapie tworzenia planu Funduszu na 2003 r. W roku 2003 utworzono bowiem w planach Oddziałów Wojewódzkich rezerwy w kosztach świadczeń zdrowotnych i uruchamiano je sukcesywnie w ciągu roku na wnioski Oddziałów w miarą ujawniania się nieprzewidzianych wcześniej okoliczności.

Mając na uwadze występujące w dalszym ciągu "niedoskonałości" stosowanej metody podziału środków finansowych między Oddziały Wojewódzkie, NFZ prowadzi działania zmierzające do wypracowania nowych sposobów alokacji. Nowy algorytm podziału winien zagregować takie elementy jak: liczba ubezpieczonych w danym terenie, skala migracji pacjentów oraz ewentualne różnice w wysokości kosztów utrzymania występujące pomiędzy poszczególnymi regionami oraz stanowić podstawę przy ustalaniu planu finansowego Funduszu na 2005 r. Mam nadzieję, że wyznaczone w ten sposób nowe zasady alokacji środków pozwolą wyeliminować wady dotychczas stosowanej metody.

Na obecną trudną sytuację finansową Oddziałów Wojewódzkich NFZ znaczący wpływ ma także fakt, iż struktura planu finansowego NFZ na 2004 r. (przyjętego Zarządzeniem Ministra Zdrowia w dniu 13 października 2003 r.) znacznie odbiega od rzeczywistych, w tym także nowych zadań do realizacji których zobligowany został w bieżącym roku Fundusz (m.in. finansowania skutków "Porozumienia Zielonogórskiego", kosztów świadczeń wynikających z koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego w ramach UE). Pragnę podkreślić, że pomimo kierowanych przez NFZ wniosków do Ministra Zdrowia z prośbą o akceptację przyjętych uchwałami Zarządu Funduszu przesunięć w planie finansowym NFZ na 2004 r., do dnia dzisiejszego żadna z proponowanych zmian nie znalazła poparcia Ministra, a posługiwanie się planem z 13 października 2003 r. skutkuje przede wszystkim możliwością utraty płynności przez niektóre Oddziały Wojewódzkie NFZ. W świetle powyższego należy stwierdzić, że możliwości Funduszu w zakresie zwiększenia ilości środków przeznaczonych na finansowanie świadczeń zdrowotnych w roku 2004 są znacznie ograniczone.

W wyniku podjętych przez NFZ działań wyznaczony (zgodnie z planem NFZ na 2004 r. uwzględniającym wszystkie dotychczasowe przesunięcia) średni planowany koszt na 1 ubezpieczonego w Łódzkim OW kształtuje się na poziomie 755,08 zł/1 ubezp. i jest wyższy od średniego kosztu ŁOW, wyznaczonego zgodnie z planem z 13 października 2003 r., o 2,08% tj. o 15,39 zł.

Odnośnie Uchwały Zarządu NFZ Nr 128/2004 z dnia 29 kwietnia, pragnę wyjaśnić, że umożliwia ona jedynie renegocjację zawartych ze świadczeniodawcami na 2004 r. kontraktów (m.in. w rodzaju - lecznictwo szpitalne) bowiem ustalenia w niej zawarte mają zastosowanie jedynie w przypadku gdy świadczeniodawcy pomimo realizacji w roku bieżącym tej samej ilości podobnych usług co w analogicznym okresie roku poprzedniego, nie osiągają poziomu budżetu roku ubiegłego. A zatem, udzielone na podstawie w/w uchwały pełnomocnictwa Dyrektorom OW NFZ do zawarcia aneksów do umów o udzielanie świadczeń zdrowotnych (w zakresie lecznictwa szpitalnego) umożliwiają zastosowanie współczynnika korygującego cenę punktu w odniesieniu do wybranych procedur:

P R E Z E S

Narodowego Funduszu Zdrowia

Warszawa, 2004-06-18

1. Jaki jest aktualny stan prawny dotyczący przedmiotowej "Koncepcji polityki przestrzennego zagospodarowania kraju" opublikowanej w MP nr 26 poz. 432 z 2001 r.?

Korytarze kolejowo-drogowe zostały ustanowione podczas Paneuropejskich Konferencji Transportowych w latach 1994 (Kreta) i 1997 (Helsinki). Ich zadaniem było wyznaczenie połączeń pomiędzy granicznymi punktami sieci TEN, integrującej kraje Unii Europejskiej, a krajami kandydującymi do Unii, oraz krajami WNP. W ramach tego systemu korytarz interesujący Pana Senatora nie zaistniał. Idea korytarzy została wykorzystana i rozbudowana o nowe połączenia w trakcie tworzenia sieci TINA (Transport Infrastructure Needs Assesment) obejmującej kraje kandydujące do Unii (1999 r.). Sieć ta miała do roku 2015 zapewnić na swoich drogach wymagania stawiane sieci TEN w krajach Unii Europejskiej. W szerszym stopniu uwzględniono tu połączenia pomiędzy krajami kandydującymi, obejmowała ona też interesujący Pana Senatora odcinek określany w kolejnych rozporządzeniach Rady Ministrów jako autostrada A4, a następnie droga ekspresowa S3, Świnoujście - Lubawka. Na mocy ratyfikowanego traktatu o przystąpieniu do Unii Europejskiej od 1.05.2004 na miejsce sieci TINA ustanowiono na terytorium Rzeczypospolitej polski kompatybilną z innymi krajami Unii i interoperatywną sieć TEN. Droga S3 wchodzi w jej skład na całej swojej długości.

Zgodnie z powyższym wyjaśnieniem zadaniem drogi ekspresowej S3 jest zapewnienie dogodnego szybkiego połączenia pomiędzy Skandynawią, a północnymi Czechami (rejon Hradec Kralove i Pardubic), także portami w Świnoujściu i Szczecinie oraz aglomeracjami Szczecina, Gorzowa, Zielonej Góry, zagłębiem miedziowym, Legnicą, Wałbrzychem i Jelenią Górą. Projektowana trasa przebiega kilkanaście kilometrów na wschód od Wałbrzycha, co pozwoli na dogodne (zgodne ze stosowanymi w Europie normami) skomunikowanie jej zarówno z konurbacją wałbrzysko-świdnicką jak i z aglomeracją jeleniogórską. Z uwagi na ogrom potrzeb w innych rejonach kraju, a także na terenie województwa dolnośląskiego (budowa autostrad A4 i A18, drogi ekspresowej (autostrady S/A8), budowa drogi ekspresowej na odcinku Legnica - Lubawka może mieć miejsce najwcześniej w roku 2010. Jednocześnie zostanie też zapewniony odpowiedni do ówczesnych potrzeb dostęp z kierunku Wałbrzycha.

Korzystając z okazji chciałem podziękować Panu Senatorowi za zainteresowanie problemami rozwoju i modernizacji infrastruktury drogowej, także zwrócić uwagę Pana Marszałka i pana Senatora na fakt, że na skutek wieloletnich zaniedbań potrzeby naszego kraju w dziedzinie budowy autostrad, dróg i obwodnic znacznie przewyższają środki jakie na ten cel rząd może przeznaczyć. W Polsce nadal gęstość sieci autostrad jest jedną z najniższych w Europie, stan nawierzchni wielu dróg jest niedostateczny, a ich zdolność do przenoszenia obciążeń nie skorelowana z natężeniem ruchu. Staram się, jak najszybciej, zmienić ten stan rzeczy i bardzo liczę na poparcie w tym względzie ze strony Pana Marszałka i Pana Senatora.

Z wyrazami szacunku

Warszawa, dnia 19.06.2004 r.

W nawiązaniu do pisma Pana Marszałka z dnia 25 maja 2004 r. Nr BPS/DSK-237/04, przy którym przekazany został tekst oświadczenia senatora Józefa Sztorca, złożonego podczas 62 posiedzenia Senatu RP w dniu 20 maja 2004 r., zawierającego prośbę o udzielenie informacji dotyczącej postępowania karnego Prokuratury Rejonowej w Bochni w sprawie wypadku przy przejeździe kolejowym w m. Rzezawa, w wyniku którego poniósł śmierć kierowca rajdowy Janusz K., uprzejmie przedstawiam co następuje:

Z ustaleń postępowania wynika, że w dniu 13 lutego 2004 r. około godz. 18.00 w Rzezawie Janusz K. kierujący samochodem osobowym marki "Fiat Stilo" wjechał na przejazd kolejowy wprost pod nadjeżdżający od strony Krakowa pociąg pośpieszny relacji Zielona góra - Zamość. Samochód osobowy uderzony został przez pociąg w lewy przedni narożnik, co spowodowało jego odrzucenie i uderzenie boczną lewą stroną, na wysokości fotela kierowcy, w betonowo-zbrojony słup. W rezultacie tego uderzenia kierowca pojazdu Janusz K. doznał obrażeń ciała, które skutkowały jego zgonem.

Uzyskane w sprawie dowody dały podstawę do przedstawienia Michalinie K. zarzutu popełnienia przestępstwa z art. 173 § 1 i 3 k.k., polegającego na tym, że w dniu 13 lutego 2004 r. w Rzezawie, pełniąc obowiązki dróżnika na posterunku nr 7 PKP i z tego tytułu będąc zobowiązaną do zamykania zapór uniemożliwiających wjazd pojazdów mechanicznych i wejście pieszych na strzeżony przejazd kolejowy, nie dopełniła ciążących na niej w tym zakresie obowiązków, gdyż po otrzymaniu informacji ze stacji Bochnia o wyjeździe z tej stacji pociągu pośpiesznego nr 72105 relacji Zielona Góra - Zamość nie zamknęła zapór, przez co spowodowała katastrofę w ruchu lądowym zagrażającą życiu i zdrowiu osób oraz mieniu w znacznych rozmiarach, w postaci zderzenia się tegoż pociągu z samochodem osobowym marki "Fiat Stilo" nr rej. SB 40468, stanowiącym własność Fiat Auto Poland S.A. w Bielsku Białej, a kierowanym przez Janusza K., której skutkiem było całkowite zniszczenie pojazdu oraz śmierć Janusza K. w efekcie zmiażdżenia lewej połowy klatki piersiowej połączonego z przerwaniem aorty i wylewem krwi do jam opłucnych.

Jednak po przesłuchaniu kolejnych świadków, w tym Jana K. - ojca Janusza K., postanowieniem z dnia 23 lutego 2004 r. Prokurator Rejonowy w Bochni uchylił tymczasowe aresztowanie Michaliny K. i zastosował wobec niej środki zapobiegawcze w postaci zawieszenia w wykonywaniu czynności służbowych dróżnika PKP oraz zakazu opuszczania kraju. Prokurator Rejonowy uznał bowiem, że wolnościowe środki zapobiegawcze w wystarczającym stopniu zagwarantują prawidłowość dalszego toku postępowania. O zmianie zastosowanego środka zapobiegawczego na łagodniejsze zadecydowała także pozytywna postawa Jana K.

Dodać należy, że powołani w sprawie biegli sądowi do spraw technicznej i kryminalistycznej rekonstrukcji wypadków drogowych, w wydanej opinii, nie dopatrzyli się naruszenia zasad bezpieczeństwa w ruchu drogowym przez kierującego samochodem marki "Fiat Stilo" Janusza K. Nie stwierdzili też nieprawidłowości w sposobie prowadzenia pociągu przez maszynistę, który w zaistniałej sytuacji nie miał - ich zdaniem - możliwości uniknięcia zderzenia, ani też zmniejszenia jego skutków.

W dniu 24 maja 2004 r. w sprawie uzyskano protokół Komisji PKP z końcowych ustaleń przeprowadzonego postępowania wyjaśniającego. Ustalenia zawarte w tym protokole są aktualnie procesowo weryfikowane, gdyż mogą mieć one istotne znaczenie dla odpowiedzialności karnej podejrzanej Michaliny K. Stwierdzono bowiem nieprawidłowości w pracy dyżurnego ruchu w nastawni w Bochni i zachodzą wątpliwości, czy rzeczywiście podejrzana została prawidłowo powiadomiona przez niego o wyjeździe pociągu. Dopiero po przeprowadzeniu tych czynności, w sprawie możliwym będzie podjęcie decyzji co do merytorycznego sposobu zakończenia śledztwa.

Z upoważnienia

PROKURATORA GENERALNEGO

Karol Napierski

Prokurator Krajowy

Warszawa, 2004-06-21

2. W związku z objęciem od 1 stycznia 2004 r. działalności młodzieżowych ośrodków wychowawczych i młodzieżowych ośrodków socjoterapii przepisami ustawy o systemie oświaty oraz przesunięciem środków finansowych z dotacji celowych (z działu 853 - opieka społeczna) do części oświatowej subwencji ogólnej, powstała konieczność uwzględnienia wychowanków MOW-ów i MOS-ów w sposobie podziału środków subwencyjnych na 2004 r. z przepisami rozporządzenia Ministra Edukacji Narodowej i Sportu z dnia 22 grudnia 2003 r. w sprawie sposobu podziału części oświatowej subwencji ogólnej dla jednostek samorządu terytorialnego w roku 2004 (Dz.U. Nr 225, poz. 2231) wychowankowie internatów Młodzieżowych Ośrodków Wychowawczych i Młodzieżowych Ośrodków Socjoterapii przeliczani są wagą P₂₅ = 6,000.

Jednocześnie należy zaznaczyć, że projekt przedmiotowego rozporządzenia był konsultowany z przedstawicielami wszystkich korporacji samorządowych i z partnerami społecznymi. Został on pozytywnie zaopiniowany przez Zespół ds. Edukacji, Kultury i Sportu Komisji Wspólnej Rządu i Samorządu Terytorialnego na posiedzeniu w dniu 6 listopada 2003 r. Uzyskał również pozytywną opinię na posiedzeniu plenarnym Komisji Wspólnej Rządu i Samorządu Terytorialnego w dniu 10 grudnia 2003 r.

Ponadto uprzejmie informuję, że ostateczne kwoty części oświatowej subwencji ogólnej mogą być zwiększone jedynie ze środków 1% rezerwy ustawowej. Na posiedzeniu w dniu 16 stycznia br. Zespół ds. Edukacji, Kultury i Sportu Komisji Wspólnej Rządu i Samorządu Terytorialnego zatwierdził kryteria podziału 1% rezerwy części oświatowej subwencji ogólnej na rok 2004. O kryteriach podziału 1% rezerwy subwencji, w tym również o wymaganych dokumentach oraz możliwych terminach składania wniosków przez jednostki samorządu terytorialnego, MENiS poinformowało wszystkie JST pismem z dnia 21 stycznia br. Nr DE-III-3117/9/os-og/04.

Uprzejmie informuję, że w resorcie edukacji narodowej i sportu przeprowadzane były analizy dotyczące funkcjonowania internatów MOW-ów i MOS-ów pod kątem skutków finansowych dla poszczególnych JST spowodowanych zmianą sposobu ich finansowania w roku 2004. Ministerstwo, na posiedzeniu Zespołu ds. Edukacji, Kultury i Sportu KWRiST w dniu 12 maja br. przedstawiło Stronie Samorządowej wyniki tych analiz oraz zaproponowało dofinansowanie poszczególnych samorządów prowadzących ww. ośrodki z 1% rezerwy ustawowej. W efekcie tych działań 40 samorządów prowadzących młodzieżowe ośrodki wychowawcze otrzymało dofinansowanie z 1% rezerwy części oświatowej subwencji ogólnej.

Jednocześnie należy zaznaczyć, że w obowiązującym stanie prawnym źródłem finansowania przez jednostki samorządu terytorialnego zadań oświatowych są dochody samorządów. Zgodnie z art. 5a ust. 3 ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (Dz.U. z 1996 r. Nr 67, poz. 329 z późn. zm.) środki niezbędne na realizację tych zadań, w tym na wynagrodzenia nauczycieli oraz utrzymanie szkół i placówek, zagwarantowane są w dochodach jednostek samorządu terytorialnego. W myśl art. 167 ust. 2 Konstytucji RP dochodami jednostek samorządu terytorialnego są: dochody własne, subwencje ogólne i dotacje celowe z budżetu państwa. Przepisy konstytucyjne w tym względzie jedynie dopełnia ustawa z dnia 13 listopada 2003 r. o dochodach jednostek samorządu terytorialnego (Dz.U. Nr 203, poz. 1966). Ustawa ta w odniesieniu do jednostek samorządu terytorialnego określa źródła dochodów, zasady i tryb ustalania i przekazywania subwencji ogólnych oraz dotacji. Jak widać subwencja oświatowa jest jedynie jednym ze źródeł dochodów JST. Państwo finansuje zadania oświatowe również poprzez zdecentralizowanie udziału w podatkach.

3. Brak aktu wykonawczego w sprawie kierowania nieletnich, wobec których zastosowano środek wychowawczy w postaci umieszczenia w młodzieżowym ośrodku wychowawczym lub młodzieżowym ośrodku socjoterapii nie powinien być przeszkodą w realizacji tego zadania. Kompetencje do wydania skierowania do każdego z ośrodków wymienionych w art. 2 pkt 5 ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (Dz.U. z 1996 r. Nr 67, poz. 329 z późn. zm.) dla ucznia posiadającego orzeczenie o potrzebie kształcenia specjalnego posiada starosta powiatu. W związku z tym, że we wszystkich młodzieżowych ośrodkach wychowawczych działają szkoły specjalne dla uczniów niedostosowanych społecznie, starostowie powiatów mogą kierować do młodzieżowych ośrodków wychowawczych uczniów niedostosowanych społecznie, zagrożonych niedostosowaniem społecznym, zagrożonych uzależnieniem, z zaburzeniami zachowania na podstawie art. 71 ust. 5b ustawy o systemie oświaty. Wymaganym dokumentem jest orzeczenie o potrzebie kształcenia specjalnego zawierające zalecenia dotyczące dalszego kształcenia i resocjalizacji.

4. Projekt rozporządzenia Ministra Edukacji Narodowej i Sportu w sprawie szczegółowych zasad kierowania, przyjmowania, przenoszenia, zwalniania i pobytu nieletnich w młodzieżowym ośrodku wychowawczym oraz młodzieżowym ośrodku socjoterapii przewiduje, że zadanie związane ze wskazaniem odpowiedniego ośrodka dla nieletniego, wobec którego sąd zastosował środek wychowawczy w postaci umieszczenia w młodzieżowym ośrodku wychowawczym lub młodzieżowym ośrodku socjoterapii będzie realizowało Centrum Metodyczne Pomocy Psychologiczno-Pedagogicznej. Tam będzie znajdował się centralny bank informacji o wolnych miejscach w poszczególnych ośrodkach na terenie kraju.

Zapewniam Pana Marszałka oraz Panią Senator, że opisane problemy są przedmiotem mojej szczególnej uwagi, zwłaszcza, że po przejęciu młodzieżowych ośrodków wychowawczych i młodzieżowych ośrodków socjoterapii do systemu oświaty wiele spraw wymaga uregulowania i poprawy funkcjonowania, w szczególności w zakresie metod resocjalizacji i terapii oraz sprawowania nadzoru pedagogicznego nad tymi ośrodkami.

Jednocześnie uprzejmie informuję, że pracownicy podległego mi resortu prowadzą intensywne rozmowy z przedstawicielami samorządów w celu utworzenia kolejnych placówek resocjalizacyjnych.

w/z MINISTRA

SEKRETARZ STANU

Tadeusz Szulc