Zgodnie z otrzymaną informacją od Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi uprzejmie wyjaśniam, że ustawa z dnia 4 marca 2004 r. o zmianie ustawy o gospodarowaniu nieruchomościami rolnymi Skarbu Państwa oraz o zmianie innych ustaw została opublikowana w Dzienniku Ustaw z dnia 20 kwietnia 2004 r. Nr 69, poz. 624 i weszła w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia, z wyjątkiem art. 2, który obowiązywać będzie od dnia 1 stycznia 2005 r.

Przepisy zawarte w art. 6 ust. 1 pkt 8 i 9 ustawy z dnia 19 października 1991 r. o gospodarowaniu nieruchomościami rolnymi Skarbu Państwa, stanowiące podstawę prawną działań Agencji Nieruchomości Rolnych w zakresie tworzenia nowych miejsc pracy oraz pomocy byłym pracownikom Państwowych Przedsiębiorstw Gospodarki Rolnej i członkom ich rodzin, zostały uchylone z dniem wejścia w życie przepisów ustawy z dnia 4 marca 2004 r. (art. 1). Agencja Nieruchomości Rolnych nie będzie mogła np. refundować pracodawcom części kosztów wynagrodzeń nowo zatrudnionych byłych pracowników PGR, subsydiować podejmowanej działalności gospodarczej przez byłych pracowników PGR, wspierać działań mających na celu udzielanie pomocy ww. grupie pracowników i ich rodzin w przezwyciężaniu trudnych sytuacji życiowych (np. poprzez wspieranie zatrudnienia socjalnego, przyznawania stypendiów dzieciom i finansowanie dożywiania dzieci w szkole).

Jednakże zgodnie z przepisami przejściowymi zawartymi w art. 8 ustawy z dnia 4 marca 2004 r. o zmianie ustawy o gospodarowaniu nieruchomościami rolnymi Skarbu Państwa, Agencja Nieruchomości Rolnych nadal w 2004 roku będzie przyznawała i wypłacała stypendia dzieciom byłych pracowników Państwowych Przedsiębiorstw Gospodarki Rolnej, uczącym się w szkołach ponadgimnazjalnych lub kształcącym się w szkołach wyższych. Do końca 2004 r. agencja będzie także kontynuowała na dotychczasowych zasadach dożywianie dzieci w szkołach podstawowych, gimnazjach oraz szkołach ponadgimnazjalnych.

Przepisy zawarte w art. 6 w ust. 1 w pkt 8 i 9 ustawy z dnia 19 października 1991 r., które utraciły moc prawną po wejściu w życie ustawy z dnia 4 marca 2004 r. wyznaczały dwa zasadnicze kierunki działań Agencji Nieruchomości Rolnych wspierających byłych pracowników PGR i ich rodziny: aktywizację zawodową i pomoc socjalną. Podejmując tego typu działalność, począwszy od 1994 r. Agencja wypracowała różnorodne formy działań i odpowiednie instrumenty finansowe.

Agencja refundowała pracodawcom prowadzącym działalność pozarolniczą część kosztów wynagrodzeń nowo zatrudnionych pracowników, od 50% do 100% ustalonego ustawowo najniższego wynagrodzenia za pracę. Do końca 2003 r. zostało podpisanych ponad 2300 umów o refundację, w ramach których zatrudnionych zostało ponad 11 tys. bezrobotnych byłych pracowników PGR i członków ich rodzin. Łącznie kwota wypłaconych refundacji z tytułu zatrudnienia bezrobotnych wyniosła ponad 71 mln zł. W bieżącym roku, stosownie do przepisów art. 7 ustawy z dnia 4 marca 2004 r., realizowanych będzie jeszcze ok. 400 umów o refundację.

Pierwszy program stypendialny, uruchomiony przez agencję w 1998 r., adresowany jest do uczniów publicznych szkół średnich i ponadgimnazjalnych kończących się maturą, zamieszkujących na terenach wiejskich i w miastach do 20 tys. mieszkańców oraz pochodzących z rodzin, w których dochód na osobę nie przekracza kwoty 532 zł miesięcznie - tj. kwoty 70% ustawowo określonego najniższego wynagrodzenia za pracę. Wysokość stypendium wynosi miesięcznie 200 zł. W 2002 r. wypłacano ok. 40.200 stypendiów. W roku szkolnym 2003/2004 przyznano ponad 48 tys. stypendiów, których koszt (wliczając wydatki na obsługę - 4%) wyniesie ok. 100 mln zł. W 2004 r. planuje się wydatki na ten cel na tym samym poziomie co w 2003 r.

Drugi program "Stypendia pomostowe dla studentów" realizowany jest od 2002 r. we współpracy z Fundacją Edukacyjną Przedsiębiorczości z Łodzi, Polsko-Amerykańską Fundacją Wolności i Narodowym Bankiem Polskim. O stypendia mogą ubiegać się maturzyści podejmujący dzienne studia magisterskie w państwowych uczelniach wyższych. Stypendium jest wypłacane tylko na pierwszym roku studiów, w wysokości 380 zł miesięcznie przez okres 10 miesięcy. W ramach programu w 2002 r. przyznano 943 stypendia. W bieżącym roku akademickim przyznanych zostało 1.417 stypendiów, z których Agencja finansuje 659 na kwotę ok. 2,5 mln zł. W bieżącym roku wydatki na ten program planowane są na poziomie ubiegłego roku.

Agencja Nieruchomości Rolnych, realizując dotychczas swoje zadania statutowe, prowadziła również inne działania mające na celu udzielanie pomocy socjalnej byłym pracownikom PGR i członkom ich rodzin w przezwyciężaniu trudnych sytuacji życiowych. Uruchomiono następujące formy pomocy: subwencjonowanie organizacji kolonii letnich i zimowych, dofinansowanie akcji dożywiania i dowożenia dzieci do szkół oraz leczenia sanatoryjnego, przyznawanie środków na częściowe pokrycie kosztów remontów szkół, stołówek, sal gimnastycznych i wyposażania ich w podstawowy sprzęt. W 2002 r. z wypoczynku skorzystało ponad 27 tys. dzieci, wydatki Agencji na ten cel wyniosły ponad 17 mln zł. W 2003 r. Agencja zorganizowała wypoczynek dla ok. 29 tys. dzieci na kwotę ok. 18 mln zł. Programem dożywiania w 2002 r. objętych zostało ponad 58 tys. uczniów, a dowozem do szkoły ok. 14 tys. Łączny koszt w 2002 r. wyniósł ponad 9 mln zł, a w 2003 r. ok. 8,8 mln zł.

W 2002 r. wydatki Agencji na aktywizację zawodową i na działalność socjalną dla rodzin byłych pracowników PGR wyniosły ok. 147 zł, a w 2003 roku - 167 mln zł. Projekt planu finansowego na 2004 r. zakłada, że wydatki z ww. tytułów będą wynosiły blisko 124 mln zł.

Wsparcie dla mieszkańców wsi, w tym również dla byłych pracowników PGR oraz członków ich rodzin, możliwe będzie także w ramach Sektorowego Programu Operacyjnego "Restrukturyzacja i modernizacja sektora żywnościowego i rozwój obszarów wiejskich", Sektorowego Programu Operacyjnego "Rozwój Zasobów Ludzkich", Zintegrowanego Programu Operacyjnego Rozwoju Regionalnego (ZPORR), jak też i innych programów pomocowych czy inicjatyw wspólnotowych, finansowanych ze środków unijnych.

W ramach ZPORR realizowane będą działania mające na celu podniesienie dostępu do kształcenia na poziomie ponadgimnazjalnym oraz wyższym dla uczniów pochodzących z obszarów wiejskich i studentów pochodzących z obszarów zagrożonych marginalizacją, w tym w szczególności obszarów wiejskich. Program ten przewiduje dwa rodzaje stypendiów; stypendia umożliwiające młodzieży z obszarów wiejskich kontynuację kształcenia na poziomie ponadgimnazjalnym poprzez pokrycie kosztów, np. zakwaterowania i materiałów szkolnych oraz stypendia dla studentów uczelni wyższych.

Pomoc społeczna jako jeden z elementów zabezpieczenia społecznego w ramach polityki społecznej państwa organizuje wsparcie dla tych osób i rodzin, które z różnych przyczyn nie są w stanie zaspokoić swoich elementarnych potrzeb życiowych. Udzielanie stosownej pomocy tym osobom i rodzinom należy do zadań realizowanych przez ośrodki pomocy społecznej w gminach.

Ustawa wprowadza również nowy katalog świadczeń, w związku z nową ustawą o świadczeniach rodzinnych. Bardzo istotną zmianę stanowi wprowadzenie zasiłku okresowego jako zadania własnego gminy dotowanego z budżetu państwa w ciągu pierwszych trzech lat funkcjonowania przepisów ustawy o pomocy społecznej. Jednocześnie ustawa ustala minimalną gwarantowaną wysokość zasiłku okresowego. Zasiłek ten adresowany jest do osób i rodzin bez dochodów lub o dochodach niższych niż ustawowe kryterium oraz zasobach pieniężnych nie wystarczających na zaspokojenie niezbędnych potrzeb życiowych. W pierwszej kolejności przysługuje osobom i rodzinom ze względu na długotrwałą chorobę, niepełnosprawność, bezrobocie, możliwość utrzymania lub nabycia uprawnień do świadczeń z innych systemów zabezpieczenia społecznego.

Oprócz świadczeń finansowych (zasiłek stały, zasiłek okresowy, zasiłek celowy, specjalny zasiłek celowy), w systemie pomocy społecznej proponuje się także inne formy wsparcia, zarówno dla osób samotnych jak i dla rodzin, a przede wszystkim dla rodzin z dziećmi. W ramach pomocy społecznej osoby sprawujące opiekę nad dziećmi w zależności od swojej sytuacji rodzinnej, dochodowej i zdrowotnej mogą ubiegać się o przyznanie wsparcia w postaci rzeczowej (żywności, środków czystości, ubrania, sprzętu domowego itp.) lub w postaci usług opiekuńczych i specjalistycznych usług opiekuńczych w miejscu zamieszkania.

Do zadań własnych z zakresu pomocy społecznej, o charakterze obowiązkowym, realizowanych przez gminy należy m.in. zapewnienie posiłku osobom tego pozbawionym. Gminy realizują to zadanie poprzez działania ośrodków pomocy społecznej, które mogą wykupić najbiedniejszym dzieciom obiady w szkołach, dostarczyć posiłki osobom starszym i niepełnosprawnym, w sytuacji gdy nie są w stanie samodzielnie przygotować sobie posiłków i pozbawione są pomocy ze strony innych osób, a także mogą przekazać artykuły żywnościowe rodzinom najbiedniejszym lub przyznać zasiłki na ich zakup. Pomocą taką zajmują się również organizacje porządkowe, jak Caritas, PCK, PKPS i wiele innych o charakterze lokalnym. Wszystkie współpracują w tym zakresie z lokalnymi ośrodkami pomocy społecznej.

Od roku 1996 dożywianie w szkołach dotowane jest z budżetu państwa. W roku 2002 i 2003 dofinansowano to zadanie w ramach rządowego programu wspierania gmin w dożywianiu uczniów, w kwocie 160 mln złotych rocznie. W roku bieżącym w budżecie państwa środki wcześniej planowane na dożywianie zostały włączone do kwoty rezerwy celowej przeznaczonej na zasiłki okresowe i pomoc w naturze oraz dożywianie, z czego 100 mln zł zostało włączone do kwoty rezerwy celowej budżetu państwa przeznaczonej na zasiłki okresowe i pomoc w naturze oraz dożywianie dzieci, zaś kwota 60 mln zł będzie przeznaczona tylko na wspieranie gmin w dożywianiu dzieci. Ten sposób dofinansowania zadania dożywiania (nie tylko dzieci) ma ścisły związek z nową ustawą o pomocy społecznej i gwarancją pomocy materialnej dla najuboższych (zasiłki okresowe), z prawem do przeznaczania tych pieniędzy na najbardziej istotny dla konkretnej rodziny cel, jakim są potrzeby żywnościowe. Tak więc zakup produktów żywnościowych może być realizowany przez ośrodek pomocy społecznej w formie przyznania zasiłku celowego lub okresowego. Ośrodek pomocy społecznej może sam wykupić posiłki dla dzieci w sytuacji gdy odnotuje niewłaściwe wykorzystanie zasiłku.

Wydatki na zasiłki okresowe wzrosną w 2004 r. o około 200 mln zł, a z uwzględnieniem kwoty 100 mln zł z programu wspierania gmin w dożywianiu uczniów - o 300 mln zł w stosunku do roku ubiegłego. W marcu br. została uruchomiona pierwsza część rezerwy celowej na zasiłki, w wysokości 146 mln zł, a w maju br. uruchomione będą środki zaplanowane na dożywianie uczniów (60 mln) oraz kolejna transza środków na zasiłki z pomocy społecznej.

Dodatkowo w budżecie b. Ministerstwa, Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej zaplanowane zostały środki na realizację programów z zakresu opieki nad dzieckiem i rodziną (4 mln 615 tys. złotych), usług opiekuńczych dla osób z zaburzeniami psychicznymi (3 mln złotych) oraz bezdomności (5 mln złotych). Środki te przeznaczone są na wspieranie jednostek samorządu terytorialnego oraz organizacji społecznych realizujących zadania z tego zakresu. Szczególne znaczenie mają środki na realizację programów związanych z opieką nad dzieckiem i rodziną, w tym z rozwojem gminnego systemu profilaktyki i opieki nad dzieckiem i rodziną poprzez prowadzenie działalności w zakresie zapobiegania uzależnieniom dzieci i młodzieży, organizowanie i prowadzenie gminnych placówek wsparcia dziennego dla dzieci z rodzin, które wykazują bezradność w sprawach opiekuńczo-wychowawczych i prowadzeniu gospodarstwa domowego, tworzenie mieszkań chronionych dla młodzieży opuszczającej rodziny zastępcze i placówki opiekuńczo-wychowawcze oraz rozwój poradnictwa dla rodzin znajdujących się w kryzysie.

Wnioski poszczególnych podmiotów ubiegających się o dotacje na realizację programów z tego zakresu, zgłoszone za pośrednictwem wydziałów polityki społecznej urzędów wojewódzkich, zostały już rozpatrzone i dokonano podziału środków.

Należy dodać, że pomoc socjalna dla rodzin byłych pracowników byłych Państwowych Przedsiębiorstw Gospodarki Rolnej będzie również realizowana poprzez system świadczeń rodzinnych. Od 1 maja 2004 r. obowiązuje nowy system pieniężnych świadczeń rodzinnych, wprowadzony ustawą z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych (Dz.U. z 30 grudnia 2003 r. Nr 228, poz. 2255). Świadczenia rodzinne z tego systemu są bezskładkowe, finansowane w całości z budżetu państwa, realizowane jako zadanie zlecone z zakresu administracji rządowej. Świadczenia są obligatoryjne i selektywne, czyli uzależnione od spełniania kryterium dochodowego. Tak więc mogą z nich skorzystać wszystkie niezamożne rodziny z terenów "postpegeerowskich". Nowy system wprowadza dwa rodzaje świadczeń rodzinnych, tj: zasiłków rodzinnych wraz z dodatkami oraz świadczeń opiekuńczych.

Podstawowym świadczeniem dla rodzin jest zasiłek rodzinny. Zasiłek ten przysługuje rodzinie wychowującej dzieci do lat 18, a jeżeli uczą się - do czasu ukończenia szkoły średniej, lecz nie dłużej niż do ukończenia 21 roku życia lub do ukończenia 24 roku życia, o ile dziecko ma orzeczony umiarkowany lub znaczący stopień niepełnosprawności i kontynuuje naukę w szkole lub szkole wyższej. Dochód rodzinny uprawnionej do zasiłku rodzinnego nie może być wyższy niż 504,00 zł na osobę w rodzinie lub - w sytuacji wychowywania dziecka z orzeczoną niepełnosprawnością lub orzeczonym co najmniej umiarkowanym stopniem niepełnosprawności - nie wyższy niż 583,00 na osobę. Kryterium dochodowe odnosi się do dochodu w wyrażeniu netto, tj. po odliczeniu obowiązujących składek na ubezpieczenie społeczne i zdrowotne oraz zapłaconego podatku dochodowego od osób fizycznych.

• z tytułu podjęcia przez dziecko nauki w szkole poza miejsce zamieszkania - przysługuje on na częściowe pokrycie wydatków związanych z zamieszkaniem w miejscowości, w której znajduje się siedziba szkoły (w wysokości 80,00 zł miesięcznie na każde dziecko) albo na pokrycie wydatków związanych z zapewnieniem dziecku możliwości dojazdu z miejsca zamieszkania do miejscowości, w której znajduje się siedziba szkoły, w przypadku dojazdu do szkoły (w wysokości 40 zł miesięcznie na każde dziecko). Można korzystać wyłącznie z jednej z wyżej wymienionych form tego dodatku. Dodatek przysługuje przez 10 miesięcy w roku w okresie pobierania nauki.

Dodatek z tytułu podjęcia przez dziecko nauki w szkole poza miejscem zamieszkania dotyczy młodzieży szkół ponadgimnazjalnych. Dojazdy do szkół młodszych dzieci (szkoła podstawowa i gimnazjum) są objęte dofinansowaniem z budżetu państwa przekazywanym gminom w formie subwencji oświatowej na finansowanie szkół. Oczekuje się, że ten dodatek w połączeniu z zasiłkiem rodzinnym przyczyni się do podejmowania decyzji o dalszym kształceniu dzieci w rodzinach niezamożnych;

• z tytułu rozpoczęcia roku szkolnego - jednorazowy, wypłacany raz w roku dodatek związany ze zwiększonymi wydatkami rodziny wynikającymi z rozpoczęcia roku szkolnego. Wysokość dodatku wyniesie 90,00 zł na każdego ucznia uprawnionego do zasiłku rodzinnego. Dodatek ten otrzymają wszystkie rodziny uprawnione do zasiłku rodzinnego posiadające dzieci uczące się w szkole podstawowej, gimnazjum, w szkole ponadpodstawowej lub ponadgimnazjalnej. Jego celem jest pomoc rodzinie w zakupie niezbędnych podręczników i przyborów szkolnych dla każdego ucznia od szkoły podstawowej do średniej;

• dodatek z tytułu kształcenia i rehabilitacji dziecka niepełnosprawnego - przez podjęcie wczesnej rehabilitacji - jest szansą na poprawę sytuacji dzieci i młodzieży niepełnosprawnej. Otwiera to bowiem możliwość ich samodzielnej w przyszłości egzystencji, jak również podejmowania pracy zawodowej. Dlatego nowy system świadczeń rodzinnych przewiduje dodatek z tytułu kształcenia i rehabilitacji dziecka niepełnosprawnego. Zwiększenie zasiłku rodzinnego z tego tytułu wynosi 50,00 zł miesięcznie na każde dziecko do 5 roku życia oraz 70,00 zł miesięcznie na każde dziecko w wieku 6-24 lata, pod warunkiem posiadania przez te dzieci orzeczonej niepełnosprawności lub co najmniej umiarkowanego stopnia niepełnosprawności. Dzieci w starszej grupie wiekowej muszą się uczyć w szkole lub szkole wyższej. Jest to nowy rodzaj świadczenia, mający na celu dodatkowe wsparcie rodziny wychowującej dziecko niepełnosprawne.

Trzy wyżej wymienione dodatki do zasiłku rodzinnego o charakterze proedukacyjnym przyczynią się do poprawy sytuacji rodzin, szczególnie w długim okresie, ponieważ lepiej wykształcone dzieci będą miały w przyszłości większe szanse na podjęcie pracy. W szczególności dotyczy to rodzin mieszkających na wsiach i w małych miejscowościach;

• z tytułu samotnego wychowywania dziecka - wysokość dodatku do zasiłku rodzinnego wynosi 170,00 zł miesięcznie na każde dziecko, a w przypadku wychowywania dziecka niepełnosprawnego 250 zł na każde dziecko. Osoby, które pozostają w związku małżeńskim i korzystały ze świadczeń z funduszu alimentacyjnego na dzieci mogą jeszcze przez okres jednego roku korzystać z dodatku z tytułu samotnego wychowywania dziecka;

• z tytułu urodzenia dziecka wysokość jednorazowego dodatku jest jednakowa dla wszystkich rodzin spełniających kryterium dochodowe i wynosi 500 zł na każde dziecko urodzone po 1 maja 2004 r.;

• z tytułu samotnego wychowywania dziecka i utraty prawa do zasiłku dla bezrobotnych na skutek upływu ustawowego okresu jego pobierania - wysokość dodatku do zasiłku rodzinnego wynosi 400,00 zł miesięcznie na każde dziecko, nie dłużej niż przez okres 3-ch lat, pod warunkiem wychowywania dziecka w wieku do 7 lat i posiadania statusu osoby poszukującej pracy;

• z tytułu opieki nad dzieckiem w okresie korzystania z urlopu wychowawczego - wysokość dodatku do zasiłku rodzinnego dla tych rodzin wynosi 400,00 zł miesięcznie. Wypłacany on będzie nie dłużej niż przez okres dwóch lat, a w przypadku sprawowania opieki nad więcej niż jednym dzieckiem urodzonym podczas jednego porodu - nie dłużej niż przez trzy lata. Jeżeli urlop wychowawczy wykorzystywany jest w związku z opieką nad dzieckiem z orzeczoną niepełnosprawnością lub znacznym stopieniem niepełnosprawności - dodatkowy zasiłek rodzinny może przysługiwać przez okres do 6 lat.

Celem świadczeń opiekuńczych, do których należą dwa świadczenia: zasiłek pielęgnacyjny i świadczenie pielęgnacyjne, jest częściowe pokrycie wydatków ponoszonych przez rodzinę w związku z koniecznością zapewnienia opieki i pielęgnacji niepełnosprawnemu dziecku (także po osiągnięciu przez nie pełnoletności).

Zasiłek pielęgnacyjny przyznaje się w celu częściowego pokrycia wydatków wynikających z konieczności zapewnienia osobie niepełnosprawnej opieki i pomocy innej osoby w związku z niezdolnością do samodzielnej egzystencji. Przysługuje on niepełnosprawnemu dziecku oraz osobie niepełnosprawnej w wieku powyżej 16 roku życia, jeżeli legitymuje się orzeczeniem o znacznym stopniu niepełnosprawności. Zasiłek pielęgnacyjny przysługuje także osobie niepełnosprawnej w wieku powyżej 16 roku życia legitymującej się orzeczeniem o umiarkowanym stopniu niepełnosprawności, jeżeli niepełnosprawność powstała w wieku do ukończenia 21 roku życia. Zasiłek pielęgnacyjny przysługuje wówczas w wysokości 142,00 zł miesięcznie.

Docelowo świadczenia rodzinne będzie wypłacać samorząd gminny: wójt, burmistrz lub prezydent miasta właściwego ze względu na miejsce zamieszkania osoby ubiegającej się o świadczenie rodzinne lub otrzymującej świadczenie rodzinne. W okresie przejściowym od 1 maja 2004 do 31 sierpnia 2005 r. świadczenia rodzinne wypłacają również pracodawcy, ZUS, KRUS, odpowiednie jednostki służb mundurowych i inne jednostki. W okresie przejściowym od 1 września 2005 do 31 sierpnia 2006 świadczenia wypłacają gminy i pracodawcy zatrudniający co najmniej 20 pracowników.

Pomoc dla młodzieży uczącej się i studiującej powyżej 21 roku życia jest realizowana poprzez systemy stypendialne oraz system pożyczek i kredytów studenckich zawarte w przepisach nadzorowanych przez resort edukacji. Szkoły wyższe dysponują świadczeniami pomocy materialnej ze środków budżetu państwa w ramach których można starać się o stypendium socjalne, stypendia za wyniki w nauce, stypendia ministra za osiągnięcia w nauce, dopłaty do zakwaterowania, dopłaty do posiłków oraz zapomogi. Począwszy od bieżącego roku systemem stypendiów socjalnych objęta zostanie również młodzież szkół wyższych niepublicznych.

Również problematyka przeciwdziałania skutkom bezrobocia wśród byłych pracowników Państwowych Przedsiębiorstw Gospodarki Rolnej i członków ich rodzin była i nadal jest przedmiotem szczególnego działania publicznych służb zatrudnienia. Działania te, inicjowane były zawsze przy uwzględnieniu dostępnych rozwiązań prawno-ekonomicznych z zakresu usług rynku pracy, a także finansowego wspierania ich środkami Funduszu Pracy. Minister właściwy do spraw pracy jako dysponent Funduszu Pracy przy dokonywaniu rokrocznie podziału kwot Funduszu Pracy na aktywne formy przeciwdziałania bezrobociu pomiędzy samorządy powiatowe i wojewódzkie, dodatkowo wspierał lokalne projekty i programy środkami z rezerwy Funduszu Pracy. Wśród tych zamierzeń, wnioskodawcy (starostowie powiatów) wykorzystywali wobec środowiska byłych pracowników gospodarstw PGR najczęściej formułę programów specjalnych. W okresie 2000-2003 udział tej grupy osób w programach specjalnych w stosunku do liczby ogółem uczestników wynosił:

Ponadto, w inicjatywach z okresu 2002-2003 związanych z aktywizacją członków rodzin byłych pracowników PGR, które wchodziły w pakiet programowych zamierzeń ogólnopolskiego programu "Pierwsza Praca" znajdowały się również takie, które oparte zostały na porozumieniu z dnia 28 marca 2002 roku w sprawie współpracy w celu realizacji zadań służących ograniczeniu bezrobocia oraz poprawy stanu środowiska zgodnie z zasadą zrównoważonego rozwoju, jakie zawarli: Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej, Minister Środowiska oraz Prezes Agencji Własności Rolnej Skarbu Państwa (obecnie Agencja Nieruchomości Rolnych). Te inicjatywy, realizowane były wspólnie z urzędami pracy i przy wykorzystaniu środków Funduszu Pracy.

Instrumenty rynku pracy, proponowane w ustawie o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy, która w dniu 5 kwietnia 2004 roku została uchwalona przez Sejm Rzeczypospolitej Polskiej, a następnie przekazana do rozpatrzenia przez Senat Rzeczypospolitej Polskiej, powinny pozwolić na uruchomienie od dawna przygotowywanego zamierzenia pod nazwą: "Program na rzecz zatrudnienia osób powyżej 50 roku życia". Program ten będzie, według propozycji b. Ministerstwa Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej, skierowany do wszystkich kategorii osób bezrobotnych w tym wieku. W tych zamierzeniach, szczególną troską urzędów pracy będą obejmowane grupy osób z wykształceniem podstawowym i niższym, pracujące w ostatnich latach jako robotnicy przemysłowi. Urzędy pracy, jako inicjatorzy lokalnych programów dla osób w wieku powyżej 50 lat będą na pewno uwzględniać byłych pracowników gospodarstw PGR-owskich, starając się łączyć propozycje subsydiowanego zatrudnienia dla nich z programami podnoszenia kwalifikacji zawodowych, wzmacniającymi "wartość" na rynku pracy.

Przedstawiając powyższe, uprzejmie informuję, że w dniu 2 kwietnia 2004 r. w Agencji Nieruchomości Rolnych odbyło się spotkanie poświęcone zasadom korzystania przez byłych pracowników Państwowych Przedsiębiorstw Gospodarki Rolnej oraz członków ich rodzin, z nowych rozwiązań systemowych, proponowanych w ustawie z dnia 4 marca 2004 r. o zmianie ustawy o gospodarowaniu nieruchomościami rolnymi Skarbu Państwa. W spotkaniu uczestniczył senator Wiesław Pietrzak, przedstawiciele trzech Ministerstw: Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej, Edukacji Narodowej i Sportu oraz Rolnictwa i Rozwoju Wsi, a także przedstawiciele Agencji Nieruchomości Rolnych. Środowisko byłych pracowników PGR reprezentowane było przez Stowarzyszenie - Związek Byłych Pracowników Państwowych Gospodarstw Rolnych. Agencja Nieruchomości Rolnych od początku istnienia ww. Stowarzyszenia wspomaga jego działania w kontaktach ze środowiskiem popegeerowskim, udostępnia lokale do spotkań, linie telefoniczne, materiały biurowe. Poprzez Agencję do Stowarzyszenia przekazano w br. informacje w zakresie dostępnych form pomocy społecznej dla środowiska popegeerowskiego, źródeł wsparcia przedsiębiorczości na obszarach wiejskich, w tym m.in. finansowania inwestycji w infrastrukturze wiejskiej.

Pan
Longin Pastusiak
Marszałek Senatu
Rzeczypospolitej Polskiej

Przystąpienie Polski do struktur UE i włączenie terytorium RP do obszaru celnego Wspólnoty spowodowało, iż zniesieniu uległy cła na towary przywożone z innych państw członkowskich, chroniące polski rynek przed konkurencją z zagranicy. Zatem zniesienie barier celnych dotyczy wszystkich przywożonych towarów, w tym m.in. wyrobów akcyzowych. Powyższy fakt sprzyjać może zwiększonej konkurencji dla krajowych producentów w odniesieniu do różnych grup towarów. Dlatego też otwarcie granic należy postrzegać z perspektywy całej gospodarki, ze szczególnym uwzględnieniem sytuacji finansów publicznych.

Ministerstwo Finansów dostrzega problem zagrożenia konkurencyjności dla krajowych browarów i realne niebezpieczeństwo, że sprzedaż wyprodukowanego w Polsce piwa może zostać zastąpiona, w pewnej części, przywozem tańszego piwa z innych krajów UE, w tym piwa pochodzącego z tzw. importu prywatnego. Nie bez znaczenia dla powyższego pozostawać będzie zapewne stosowna regulacja Dyrektywy 92/12/EEC zakładająca wzrost limitu przywozu przez osoby prywatne na użytek własny wszystkich wyrobów akcyzowych podlegających harmonizacji, w tym również piwa.

Resort uważnie obserwuje procesy zachodzące na rynku napojów alkoholowych, również na rynku piwa, oraz poziom dochodów budżetowych. Nie traci przy tym z pola widzenia ważnego celu jakim jest wpływ obniżki akcyzy na warunki działania branży piwowarskiej i na utrzymanie zatrudnienia w przedsiębiorstwach tej branży oraz ich kooperantów.

Powyższe znalazło odzwierciedlenie we wprowadzanych regulacjach prawnych, również w odniesieniu do małych i średnich browarów tj. produkujących powyżej 200 000 hl piwa w skali roku. Chciałbym przypomnieć, iż w 2002 roku w znacznym stopniu rozszerzone zostały ulgi w podatku akcyzowym dla małych i średnich browarów. Ponadto w obowiązującym do 30 kwietnia br. rozporządzeniu Ministra Finansów w sprawie podatku akcyzowego, utrzymana została, na nie zmienianym od czerwca 2001 r. poziomie, stawka podatku akcyzowego dla piwa jak również dokonana została zmiana konstrukcji, obowiązującej w 2003 r. regulacji § 18 rozporządzenia w sprawie podatku akcyzowego. Umożliwia ona, począwszy od 2004 r., małym i średnim browarom rozpoczynającym działalność, skorzystanie z ulgi w podatku akcyzowym już w pierwszym roku rozpoczęcia działalności.

Należy zaznaczyć, iż sytuacja na rynku piwa jest stabilna. Dochody z podatku akcyzowego od piwa od 2001 r. stale rosną, w 2003 r. osiągnęły poziom 2.238,8 mln zł i były wyższe o 6,4% w porównaniu z 2002 r., pomimo obowiązywania stawki akcyzy na niezmienionym poziomie. Tendencja ta utrzymała się również w styczniu, lutym i marcu br. - dynamika dochodów za trzy miesiące 2004 r. w stosunku do analogicznego okresu roku ubiegłego wyniosła 111,0%.

W tym miejscu chciałbym podkreślić, iż realizowana nadal przez resort finansów polityka niepodnoszenia stawki akcyzy dla piwa jak również regulacje rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 kwietnia 2004 r. w sprawie zwolnień od podatku akcyzowego (Dz.U. Nr 97, poz. 966), określające dalsze zwiększenie (o 25% w stosunku do dotychczas obowiązujących) ulg dla małych i średnich browarów w powiązaniu z szeregiem nowych, bardzo istotnych instytucji zapisanych w nowej ustawie z dnia 23 stycznia 2004 roku o podatku akcyzowym (Dz.U. Nr 29, poz. 257), mają wspomagać krajowych producentów piwa w podejmowanych przez tę branżę działaniach zmierzających do podjęcia konkurencji na unijnym rynku piwa. Tym niemniej otwarcie granic bez wątpienia spowoduje liberalizację handlu i spodziewana sytuacja na rynku piwa z pewnością wymusi restrukturyzację części obecnie funkcjonujących browarów. Należy jednak zaznaczyć, iż dopiero wspólny wysiłek, tj. połączenie działań i korelacja prowadzonej przez rząd polityki akcyzowej z realizowaną przez branżę piwowarską polityką cenową w odniesieniu do piwa pozwoli na zminimalizowanie ewentualnych niekorzystnych skutków włączenia Polski w obszar wspólnego rynku. Nie można jedynie poprzez obniżki akcyzy dla piwa dążyć do wyrównania cen, bowiem występujące różnice poziomu cen między Polską, a innymi krajami wynikają również z innych, niż stawki akcyzy, czynników. Same zmiany stawek akcyzy nie ochronią polskiego przemysłu przed konkurencją na rynku unijnym.

Pamiętać należy, że prowadzona polityka podatkowa ma za zadanie zabezpieczenie założonych wpływów budżetowych przy równoczesnym wypełnieniu wymogów prawa wspólnotowego w zakresie wszystkich wyrobów akcyzowych. Oczywistym jest zatem, że powyższe determinuje podejmowane przez resort decyzje, również w zakresie przedmiotowych stawek akcyzy.

Obowiązująca ustawa o podatku akcyzowym, w art. 68 ust. 4, określa dla piwa stawkę akcyzy w wysokości 6,86 zł od 1 hl za każdy stopień Plato. Przyjęcie w aktualnym stanie prawnym stawki akcyzy dla piwa na poziomie ustawowym nie przekreśla jednakże możliwości wprowadzenia obniżki akcyzy na ten wyrób akcyzowy. Tym niemniej będzie to możliwe dopiero po analizie funkcjonowania branży piwowarskiej na tle rynku wyrobów alkoholowych w pierwszych miesiącach obecności Polski w strukturach UE. Jeżeli przeprowadzone analizy wykażą, że obniżenie akcyzy jest zasadne, minister Finansów podejmie stosowną decyzję.

Pan
Longin Pastusiak
Marszałek Senatu
Rzeczypospolitej Polskiej

w odpowiedzi na oświadczenie Pana Senatora Zbigniewa Kruszewskiego (nr BPS/DSK-043-199-04) złożone na 60 posiedzeniu Senatu w dniu 16 kwietnia 2004 r. pragnę wyjaśnić, iż - jak dotąd - brzmienie § 3 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Edukacji Narodowej i Sportu z dnia 28 marca 2002 r. w sprawie warunków, jakie powinna spełniać uczelnia, aby utworzyć i prowadzić kierunek studiów oraz nazw kierunków studiów (Dz.U. Nr 55, poz. 480 ze zm.) nie budziło wątpliwości interpretacyjnych.

Pojęcie "udokumentowanego dorobku praktycznego" nie jest nowym pojęciem - funkcjonowało ono już w latach 90-tych w uchwałach Rady Głównej Szkolnictwa Wyższego, później powtórzone zostało w rozporządzeniach wydanych przez ministra właściwego do spraw szkolnictwa wyższego. Nauczyciele akademiccy tworzący tzw. minimum kadrowe podlegają ocenie merytorycznej - wcześniej Rady Głównej, obecnie Państwowej Komisji Akredytacyjnej zarówno w zakresie zgodności reprezentowanych przez nich specjalności ze specjalnościami dyplomowania, jak również w zakresie posiadanego dorobku praktycznego. Konieczność odpowiedniego udokumentowania obu ww. aspektów ani nie była kwestionowana, ani nie przysparzała trudności w interpretacji.

Szanowny Panie Marszałku!

Przystąpienie Polski do struktur UE i włączenie terytorium RP do obszaru celnego Wspólnoty spowodowało, iż zniesieniu uległy cła na towary przywożone z innych państw członkowskich. chroniące polski rynek przed konkurencją z zagranicy. Zatem zniesienie barier celnych dotyczy wszystkich przywożonych towarów, w tym m.in. wyrobów akcyzowych. Powyższy fakt sprzyjać może zwiększonej konkurencji dla krajowych producentów w odniesieniu do różnych grup towarów. Dlatego też otwarcie granic należy postrzegać z perspektywy całej gospodarki, ze szczególnym uwzględnieniem sytuacji finansów publicznych.

Ministerstwo Finansów dostrzega problem zagrożenia konkurencji dla krajowych browarów i realne niebezpieczeństwo, że sprzedaż wyprodukowanego w Polsce piwa może zostać zastąpiona, w pewnej części, przywozem tańszego piwa z innych krajów UE, w tym piwa pochodzącego z tzw. importu prywatnego. Nie bez znaczenia dla powyższego pozostawać będzie zapewne stosowna regulacja Dyrektywy 92/12/EEC zakładająca wzrost limitu przywozu przez osoby prywatne na użytek własny wszystkich wyrobów akcyzowych podlegających harmonizacji, w tym również piwa.

Powyższe znalazło odzwierciedlenie we wprowadzanych regulacjach prawnych, również w odniesieniu do małych i średnich browarów tj. produkujących poniżej 200 000 hl piwa w skali roku. chciałbym przypomnieć, iż w 2002 roku w znacznym stopniu rozszerzone zostały ulgi w podatku akcyzowym dla małych i średnich browarów. Ponadto w obowiązującym do 30 kwietnia br. rozporządzeniu Ministra Finansów w sprawie podatku akcyzowego, utrzymana została, na nie zmienianym od czerwca 2001 r. poziomie, stawka podatku akcyzowego dla piwa jak również dokonana została zmiana konstrukcji, obowiązującej w 2003 r. regulacji § 18 rozporządzenia w sprawie podatku akcyzowego. Umożliwia ona, począwszy od 2004 r., małym i średnim browarom rozpoczynającym działalność, skorzystanie z ulgi w podatku akcyzowym już w pierwszym roku rozpoczęcia działalności.

W tym miejscu chciałbym podkreślić, iż realizowana przez resort finansów polityka niepodnoszenia stawki akcyzy dla piwa jak również regulacje rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 kwietnia 2004 r. w sprawie zwolnień od podatku akcyzowego (Dz.U. Nr 97, poz. 966), określające dalsze zwiększenie (o 25 % w stosunku do dotychczas obowiązujących) ulg dla małych i średnich browarów w powiązaniu z szeregiem nowych, bardzo istotnych instytucji zapisanych w nowej ustawie z dnia 23 stycznia 2004 roku o podatku akcyzowym (Dz.U. Nr 29, poz. 257), mają wspomagać krajowych producentów piwa w podejmowanych przez tę branżę działaniach zmierzających do podjęcia konkurencji na unijnym rynku piwa. Tym niemniej otwarcie granic bez wątpienia spowoduje liberalizację handlu i spodziewana sytuacja na rynku piwa z pewnością wymusi restrukturyzację części obecnie funkcjonujących browarów. Należy jednak zaznaczyć, iż dopiero wspólny wysiłek, tj. połączenie działań i korelacja prowadzonej przez rząd polityki akcyzowej z realizowaną przez branżę piwowarską polityką cenową w odniesieniu do piwa pozwoli na zminimalizowanie ewentualnych niekorzystnych skutków włączenia Polski w obszar wspólnego rynku. Nie można jedynie poprzez obniżki akcyzy dla piwa dążyć do wyrównania cen, bowiem występujące różnice poziomu cen między Polską, a innymi krajami wynikają również z innych, niż stawki akcyzy, czynników. Same zmiany stawek akcyzy nie ochronią polskiego przemysłu przed konkurencją na rynku unijnym.

Pamiętać należy, że prowadzona polityka podatkowa ma z zadanie zabezpieczenie założonych wpływów budżetowych przy równoczesnym wypełnieniu wymogów prawa wspólnotowego w zakresie wszystkich wyrobów akcyzowych. Oczywistym jest zatem, że powyższe determinuje podejmowane przez resort decyzje, również w zakresie przedmiotowych stawek akcyzy.

W nawiązaniu do pisma z dnia 21 kwietnia 2004 r. znak: BPS/DSK-043-193-04, przy którym przekazane zostało "Oświadczenie złożone przez senatora Mieczysława Mietłę wspólnie z innymi senatorami na 60 posiedzeniu Senatu w dniu 16 kwietnia 2004 r." w sprawie sytuacji polskiej branży piwowarskiej uprzejmie wyjaśniam, co następuje.

Akcesja Polski do Unii Europejskiej i funkcjonowanie w warunkach jednolitego, wspólnego rynku stwarza jej obywatelom możliwość urzeczywistnienia zasady swobodnego przepływu osób jak również wolność przepływu towarów.

Przystąpienie Polski do struktur UE i włączenie terytorium RP do obszaru celnego Wspólnoty spowodowało, iż zniesieniu uległy cła na towary przywożone z innych państw członkowskich, chroniące polski rynek przed konkurencją z zagranicy. Zatem zniesienie barier celnych dotyczy wszystkich przywożonych towarów, w tym m.in. wyrobów akcyzowych. Powyższy fakt sprzyjać może zwiększonej konkurencji dla krajowych producentów w odniesieniu do różnych grup towarów. Dlatego też otwarcie granic należy postrzegać z perspektywy całej gospodarki, ze szczególnym uwzględnieniem sytuacji finansów publicznych.

Ministerstwo Finansów dostrzega zarówno szanse jak i zagrożenia związane ze wstąpieniem do UE. Również zagrożenie konkurencyjności dla krajowych browarów niebezpieczeństwo, że sprzedaż wyprodukowanego w Polsce piwa może zostać zastąpiona, w pewnej części, przywozem tańszego piwa z innych krajów UE, w tym piwa pochodzącego z tzw. importu prywatnego. Nie bez znaczenia dla powyższego pozostawać będzie zapewne stosowna regulacja Dyrektywy 92/12/EEC zakładająca wzrost limitu przywozu przez osoby prywatne na użytek własny wszystkich wyrobów akcyzowych podlegających harmonizacji, w tym również piwa.

Resort uważnie obserwuje procesy zachodzące na rynku napojów alkoholowych, również na rynku piwa, oraz poziom dochodów budżetowych. Nie traci przy tym z pola widzenia ważnego celu jakim jest wpływ obniżki akcyzy na warunki działania branży piwowarskiej i na utrzymanie zatrudnienia w przedsiębiorstwach tej branży oraz ich kooperantów.

Powyższe znalazło odzwierciedlenie we wprowadzanych regulacjach prawnych, również w odniesieniu do małych i średnich browarów tj. produkujących poniżej 200 000 hl piwa w skali roku. Chciałbym przypomnieć, iż w 2002 roku w znacznym stopniu rozszerzone zostały ulgi w podatku akcyzowym dla małych i średnich browarów. Ponadto w obowiązującym do 30 kwietnia br. rozporządzeniu Ministra Finansów w sprawie podatku akcyzowego, utrzymana została, na nie zmienianym od czerwca 2001 r. poziomie, stawka podatku akcyzowego dla piwa jak również dokonana została zmiana konstrukcji, obowiązującej w 2003 r. regulacji § 18 rozporządzenia w sprawie podatku akcyzowego. Umożliwia ona, począwszy od 2004 r., małym i średnim browarom rozpoczynającym działalność, skorzystanie z ulgi w podatku akcyzowym już w pierwszym roku rozpoczęcia działalności.

Należy zaznaczyć, iż sytuacja na rynku piwa jest stabilna. Dochody z podatku akcyzowego od piwa od 2001 r. stale rosną, w 2003 r. osiągnęły poziom 2 238,8 mln zł i były wyższe o 6,4 % w porównaniu z 2002 r., pomimo obowiązywania stawki akcyzy na niezmienionym poziomie. Tendencja ta utrzymała się również w styczniu, lutym i marcu br. - dynamika dochodów za trzy miesiące 2004 r. w stosunku do analogicznego okresu roku ubiegłego wyniosła 111,0 %.

W tym miejscu chciałbym podkreślić, iż realizowana przez resort finansów polityka niepodnoszenia stawki akcyzy dla piwa jak również regulacje rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 kwietnia 2004 r. w sprawie zwolnień od podatku akcyzowego (Dz.U. Nr 97, poz. 966), określające dalsze zwiększenie (o 25 % w stosunku do dotychczas obowiązujących) ulg dla małych i średnich browarów w powiązaniu z szeregiem nowych, bardzo istotnych instytucji zapisanych w nowej ustawie z dnia 23 stycznia 2004 roku o podatku akcyzowym (Dz.U. Nr 29, poz. 257), mają wspomagać krajowych producentów piwa w podejmowanych przez tę branżę działaniach zmierzających do podjęcia konkurencji na unijnym rynku piwa. Tym niemniej otwarcie granic bez wątpienia spowoduje liberalizację handlu i spodziewana sytuacja na rynku piwa z pewnością wymusi restrukturyzację części obecnie funkcjonujących browarów. Należy jednak zaznaczyć, iż dopiero wspólny wysiłek, tj. połączenie działań i korelacja prowadzonej przez rząd polityki akcyzowej z realizowaną przez branżę piwowarską polityką cenową w odniesieniu do piwa pozwoli na zminimalizowanie ewentualnych niekorzystnych skutków włączenia Polski w obszar wspólnego rynku. Nie można jedynie poprzez obniżki akcyzy dla piwa dążyć do wyrównania cen, bowiem występujące różnice poziomu cen między Polską, a innymi krajami wynikają również z innych, niż stawki akcyzy, czynników. Same zmiany stawek akcyzy nie ochronią polskiego przemysłu przed konkurencją na rynku unijnym.

Pamiętać należy, że prowadzona polityka podatkowa ma z zadanie zabezpieczenie założonych wpływów budżetowych przy równoczesnym wypełnieniu wymogów prawa wspólnotowego w zakresie wszystkich wyrobów akcyzowych. Oczywistym jest zatem, że powyższe determinuje podejmowane przez resort decyzje, również w zakresie przedmiotowych stawek akcyzy.

Obowiązująca ustawa o podatku akcyzowym, w art. 68 ust. 4, określa dla piwa stawkę akcyzy w wysokości 6,86 zł od 1 hl za każdy stopień Plato. Przyjęcie w aktualnym stanie prawnym stawki akcyzy dla piwa na poziomie ustawowym nie przekreśla jednakże możliwości wprowadzenia obniżki akcyzy na ten wyrób akcyzowy. Tym niemniej będzie to możliwe dopiero po analizie funkcjonowania branży piwowarskiej na tle rynku wyrobów alkoholowych w pierwszych miesiącach obecności Polski w strukturach UE. Jeżeli przeprowadzone analizy wykażą, że obniżenie akcyzy jest zasadne, Minister Finansów podejmie stosowną decyzję.

Szanowny Panie Marszałku,

• rozbudowania możliwości absorpcji środków unijnych poprzez zwiększenie strumienia środków i uelastycznienie zasad gospodarki finansowej jednostek samorządu terytorialnego,

Na zadania, których sposób finansowania zmienił się od dnia 1 stycznia 2004 r., jednostki samorządu terytorialnego otrzymują subwencję ogólną, jak również zwiększone udziały w PIT i CIT oraz 5% dochodów związanych z realizacją zadań z zakresu administracji rządowej. W rachunkach symulacyjnych, na etapie prac nad projektem ustawy, podstawę wyliczeń wskaźników udziału w PIT i CIT dla jednostek samorządu terytorialnego stanowiły dotychczasowe dotacje na zadania z zakresu administracji rządowej, dotacje na finansowanie lub dofinansowanie zadań własnych, inne dochody, które są zastąpione dochodami własnymi oraz subwencje (między innymi subwencja rekompensująca ulgi i zwolnienia ustawowe).

Jednocześnie uprzejmie informuję, że zgodnie z ustawą o dochodach jednostek samorządu - dla gmin, w których dochody podatkowe w przeliczeniu na jednego mieszkańca są niższe od 92% analogicznych dochodów w kraju, przyznawana jest część wyrównawcza subwencji ogólnej (część wyrównawcza dla Gminy Budzyń ustalona na 2004 r. wynosi 867.482 zł).

Ubytek dochodów gminy z tytułu likwidacji od 2004 r. części rekompensującej subwencji ogólnej dla gmin (zaliczanej do końca 2003 r. do podstawowych dochodów podatkowych), może zostać zrekompensowany począwszy od 2006 r. w postaci kwoty podstawowej wchodzącej w skład części wyrównawczej subwencji ogólnej dla gmin, jedynie w przypadku, gdy dochody podatkowe gminy w przeliczeniu na jednego mieszkańca będą niższe od 92% analogicznych dochodów w kraju.

W 2004 r. - zgodnie z art. 76 ww. ustawy - część wyrównawczą subwencji ogólnej otrzymują gminy, w których dochody przeliczeniowe są niższe od dochodów bazowych. Dochody bazowe (tj. uzyskane w 2002 r. na podstawie przepisów obowiązujących do dnia 31 grudnia 2003 r.) ustalane są na podstawie danych wykazanych w sprawozdaniach i wnioskach jednostek samorządu terytorialnego sporządzonych za rok 2002 oraz w informacjach sporządzonych za 2002 r. przez właściwych dysponentów, natomiast dochody przeliczeniowe - na podstawie danych wykazanych w sprawozdaniach sporządzonych za rok 2002 (dotyczących udziału we wpływach z podatku dochodowego od osób fizycznych i podatku dochodowego od osób prawnych) oraz części wyrównawczej subwencji ogólnej ustalonej na 2004 r.

Na 2808 jednostek samorządu terytorialnego (gmin, powiatów i województw), w 2004 roku deficyt zaplanowało 65,4% wszystkich samorządów, natomiast w 2003 roku 80,5%

Wejście w życie ustawy o dochodach jednostek samorządu terytorialnego wymaga monitorowania jej skutków.

Z porównania planowanych dochodów na 2004 r. według ustawy o dochodach jednostek samorządu terytorialnego, która obowiązywała do końca 2003 roku, z planowanymi dochodami, ustalonymi na podstawie nowej ustawy z dnia 13 listopada 2003 r. o dochodach jednostek samorządu terytorialnego wynika, że na realizację tego samego zakresu zadań, których sposób finansowania uległ zmianie, zaplanowano na 2004 r. (według zasad określonych w ustawie z dnia 13 listopada 2003 r. o dochodach jednostek samorządu terytorialnego) dla wszystkich jednostek samorządu terytorialnego (gmin, powiatów i województw) dochody wyższe łącznie o 10,9% w porównaniu do dochodów, jakie jednostki samorządu terytorialnego otrzymałyby, gdyby obowiązywała ustawa, która utraciła moc z dniem 31 grudnia 2003 r.

Na posiedzeniu Zespołu, które odbyło się w dniu 2 lutego br., ustalono:

Podstawą oceny wpływu rozwiązań zawartych w ww. ustawie na gospodarkę finansową samorządów będą kwartalne sprawozdania z wykonania budżetów jednostek samorządu terytorialnego. Dane zawarte w sprawozdaniach roku 2004 będą porównywane z danymi ze sprawozdań sporządzonych w analogicznym okresie roku 2002 i 2003. Ustalono, że oprócz analizy danych statystycznych, wskazane jest także monitorowanie wydajności poszczególnych źródeł dochodów, a także analiza wydatków ponoszonych na zadania, których sposób finansowania uległ zmianie z dniem 1 stycznia 2004 r.

- sposób podziału 2% rezerwy subwencji dla jednostek samorządu terytorialnego, o której mowa w art. 26 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy;

Środki rezerwy subwencji zostały w pierwszej kolejności uruchomione dla tych jednostek samorządu terytorialnego, które utraciły więcej iż 5% na rozwiązaniach systemowych wynikających z nowej ustawy o dochodach jednostek samorządu terytorialnego, przy czym kwota z rezerwy nie mogła być niższa niż 10 tys. zł. Kwota straty została ustalona jako różnica między dochodami wyszacowanymi na 2004 r. według ustawy, która obowiązywała do końca 2003 r., a planowanymi dochodami ustalonymi na podstawie ustawy z dnia 13 listopada 2003 r.

Z upoważnienia Ministra Finansów

Pan
Longin Pastusiak
Marszałek Senatu

W odpowiedzi na oświadczenie Pana Senatora Krzysztofa Jurgiela złożone na 59. posiedzeniu Senatu w dniu 1 kwietnia 2004 r. uprzejmie informuję, że zgodnie z ustawą z dnia 22 sierpnia 1997 r. o publicznej służbie krwi (Dz.U. Nr 106, poz. 681 z późn. zm.) honorowym dawcom krwi przysługują następujące przywileje.

Osobie, która oddała bezpłatnie krew i została zarejestrowana w jednostce organizacyjnej publicznej służbie krwi, przysługuje tytuł "Honorowy Dawca Krwi".

1. kobiecie, która oddała co najmniej 5 litrów krwi lub odpowiadającą tej objętości ilość innych jej składników
2. mężczyźnie, który oddał co najmniej 6 litrów krwi lub odpowiadającą tej objętości ilość innych jej składników,

• zwrot utraconego zarobku na zasadach wynikających z przepisów prawa pracy,