Warszawa, 8.... 2004 r.

W dniu 31.03.2004 r. na Kolegium Ministerstwa Skarbu Państwa omawiany był dokument, sporządzony przez Zarząd KSC S.A. pn. "Plan restrukturyzacji (kierunki działania) KSC S.A. na lata 2003-2005 r."

MINISTER

z up. PODSEKRETARZ STANU

Warszawa, 9 kwietnia 2004 r.

Nawiązując do pisma z dnia 10 marca 2004 r. o sygn. BPS/DSK-043-19'05-04 przekazującego oświadczenie Senatorów RP Pana Janusza Bargieła i Pana Mariana Lewickiego złożone podczas 57. posiedzenia Senatu w dniu 4 marca 2004 r. w sprawie realizacji przez Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji obowiązku opracowania zarządzenia ustalającego szczegóły organizacji kancelarii tajnych, uprzejmie przedstawiam następujące informacje.

Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji, realizując delegację ustawową zawartą w art. 53 ust. 2 ustawy z dnia 22 stycznia 1999 r. o ochronie informacji niejawnych (Dz.U. Nr 11, poz. 95 z późn. zm.) wydał zarządzenie Nr 41 z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie szczególnych zasad organizacji kancelarii tajnych, stosowania środków ochrony fizycznej i obiegu informacji niejawnych (Dz.Urz. MSWiA Nr 7, poz. 82 z późn. zm.). Zarządzenie ma zastosowanie wyłącznie w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych i Administracji oraz w organach i jednostkach organizacyjnych podległych Ministrowi SWiA.

Stopień ochrony tych systemów lub sieci jest uzależniony od klauzuli tajności informacji, ilości informacji oraz zagrożenia w zakresie ujawnienia, utraty czy modyfikacji informacji niejawnych przez osobę nieuprawnioną (vide § 5 ust. 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 25 lutego 1999 r. w sprawie podstawowych wymagań bezpieczeństwa systemów i sieci teleinformatycznych /Dz.U. Nr 18, poz. 162/).

Wymagania ustawowe w zakresie bezpieczeństwa teleinformatycznego są zróżnicowane. Badaniom i certyfikacji, prowadzonym przez służby ochrony państwa, będą podlegały urządzenia i narzędzia kryptograficzne, służące do ochrony informacji niejawnych stanowiących tajemnicę państwową lub tajemnicę służbową, oznaczonych klauzulą "poufne", z uwagi na szczególny charakter tego rodzaju informacji. Należy zauważyć, iż waga informacji zależy przede wszystkim od jej treści, a nie od objętości, dlatego też uzależnienie poziomu ochrony informacji niejawnych wyłącznie od ich ilości nie zagwarantuje im pełnego bezpieczeństwa. Dla określenia stopnia ochrony systemów lub sieci teleinformatycznych, zasadnicze znaczenie ma prawidłowe klasyfikowanie informacji niejawnych, które będą przetwarzane w systemie lub sieci teleinformatycznych.

Podkreślić należy, iż wymagania ustawowe w stosunku do systemu teleinformatycznego (pojedynczego stanowiska komputerowego), w którym będą przetwarzane wyłącznie informacje niejawne stanowiące tajemnicę służbową, są dość liberalne. W takim przypadku bezpieczeństwo teleinformatyczne zapewniane jest przede wszystkim poprzez ochronę fizyczną, ochronę elektromagnetyczną oraz kontrolę dostępu do systemu teleinformatycznego, co zdecydowanie redukuje koszty jego organizacji.

Jednocześnie uprzejmie informuję, że w projekcie ustawy mieniającej ustawę o ochronie informacji niejawnych w art. 60 ust. 8 wprowadza się zapis umożliwiający szefowi właściwej służby ochrony państwa - w szczególnie uzasadnionych przypadkach - dokonanie akredytacji bezpieczeństwa teleinformatycznego systemu lub sieci teleinformatycznej, której przyznano określoną klauzulę tajności, bez spełnienia niektórych wymagań w zakresie ochrony fizycznej, elektromagnetycznej lub kryptograficznej.

Z wyrazami szacunku

MINISTER

z up. Tadeusz MATUSIAK

Podsekretarz Stanu

Warszawa, 13.04. 2004 r.

W związku z interpelacją senatora Krzysztofa Jurgiela w sprawie wcześniejszego wypłacenia rolnikom płatności bezpośrednich do gruntów rolnych, przesłaną do Kancelarii Prezesa Rady Ministrów przy piśmie zn. BPS/DSK-043-100-04 - uprzejmie Panią Marszałek informuję, że zgodnie z ustawą z dnia 18 grudnia 2003 r. o płatnościach bezpośrednich do gruntów rolnych (Dz.U. z 2004 r. Nr 6, poz. 40 z późniejszymi zmianami) na system płatności bezpośrednich w Polsce będą się składać jednolite płatności obszarowe oraz płatności uzupełniające. Jednolite płatności obszarowe będą finansowane w całości ze środków Unii Europejskiej, natomiast płatności uzupełniające będą finansowane w części ze środków budżetu krajowego i w części ze środków Unii Europejskiej przeznaczonych na Plan Rozwoju Obszarów Wiejskich.

Jednocześnie uprzejmie informuję, że zgodnie z rozporządzeniem Rady WE nr 1258/1999 z dnia 17 maja 1999 roku w sprawie finansowania Wspólnej Polityki Rolnej płatność może być dokonana po przeprowadzeniu kontroli wniosków pod kątem zgodności z przepisami Wspólnoty, w tym kontroli administracyjnych oraz kontroli na miejscu. W załączniku do rozporządzenia Komisji WE nr 1663/95 z dnia 8 lipca 1995 r. w sprawie szczegółowych zasad stosowania rozporządzenia Rady WE nr 729/70 w sprawie procedury rozliczeń rachunków Sekcji Gwarancji Europejskiego Funduszu Orientacji i Gwarancji Rolnej określono, że wniosek może byś akceptowany do płatności wyłącznie po przeprowadzeniu wymaganych kontroli sprawdzających.

Zgodnie z harmonogramem obsługi wniosków o płatności obszarowe, kontrole administracyjne będą przeprowadzane na bieżąco, zgodnie z wpływającymi wnioskami. Biorąc pod uwagę ostateczny termin na złożenie wniosku, przypadający na 10 lipca 2004 r. (zgodnie z ustawą o płatnościach bezpośrednich do gruntów rolnych, termin składania wniosków obejmuje okres od 15 kwietnia do 15 czerwca 2004 r. oraz dopuszczalne 25 dni po ww. terminie składania wniosków zgodnie z rozporządzeniem 2419/01 z dnia 11 grudnia 2001 roku, ustanawiającym szczegółowe przepisy w zakresie stosowania zintegrowanego systemu zarządzania i kontroli dla niektórych schematów pomocowych Wspólnoty ustanowionego na mocy rozporządzenia Rady nr 3508/92). W świetle powyższego, zakończenie kontroli administracyjnych i kontroli na miejscu wytypowanych gospodarstw przewiduje się na sierpień 2004 r.

Po zakończeniu kontroli będzie mogła być dokonana autoryzacja płatności i określenie sumy, jaka powinna być wypłacona osobie uprawnionej do jej otrzymania. Na podstawie zatwierdzonego wniosku wydawana jest decyzja administracyjna o przyznanej płatności, lub też odmowie przyznania płatności, w związku z niedopełnieniem wymogów określonych w przepisach krajowych i wspólnotowych. Ponieważ decyzja będzie wydawana w trybie Kodeksu Postępowania Administracyjnego, płatność może być dokonana po uprawomocnieniu się decyzji. Biorąc pod uwagę napięty harmonogram obsługi wniosków o płatności obszarowe na 2004 r. oraz założenie, że w pierwszym roku korzystania z płatności w ramach Wspólnej Polityki Rolnej przez polskich rolników, składane wnioski mogą zawierać szereg błędów i niezgodności, wymagających dodatkowych wyjaśnień, wypłata pierwszych świadczeń będzie możliwa najwcześniej na przełomie października i listopada 2004 r.

W przypadku dodatkowych krajowych płatności, zgodnie z wytycznymi Komisji w sprawie przyznawania dodatkowych krajowych płatności bezpośrednich w nowych Państwach Członkowskich, Komisja Europejska zwraca szczególną uwagę, czy stosowanie dodatkowych krajowych płatności nie podważa interesów Wspólnej Polityki Rolnej i czy nie stanowią one środka obchodzenia systemu warunków i ograniczeń obowiązujących w prawodawstwie unijnym. W związku z tym, Komisja Europejska musi być poinformowana między innymi o warunkach dotyczących wniosków składanych przez rolników oraz dofinansowania, w szczególności terminach dokonywania płatności. Na podstawie informacji przekazanych przez Państwo Członkowskie Komisja Europejska podejmie decyzję dotyczącą dodatkowych krajowych płatności, w której między innymi określi warunki przyznania płatności. Reasumując, jeżeli podjęta byłaby decyzja o wypłaceniu jakichkolwiek zaliczek przed autoryzacją płatności, istnieje duże prawdopodobieństwo, że Komisja negatywnie odniesie się do takiego rozwiązania, gdyż jest to sprzeczne z przepisami, o których mowa na wstępie, również w odniesieniu do dopłat w części pochodzących z budżetu krajowego.

Niezależnie od powyższego uprzejmie informuję, że w ustawie z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług przewiduje się zmiany w zakresie rozwiązań dotyczących rolników ryczałtowych zgodnie z warunkami wynegocjowanymi z Unią Europejską, określonymi w traktacie Akcesyjnym i przepisach Unii Europejskiej. Zmiany w stosunku do obowiązujących przepisów dotyczą ustalenia 3% stawki podatku VAT na rzeczowe środki do produkcji rolnej, w tym m.in. na nawozy, środki ochrony roślin i usługi rolnicze oraz 22% stawki na maszyny, ciągniki rolnicze i materiały budowlane. Biorąc pod uwagę wzrost ww. stawek podatku VAT, podwyższono z 3% do 5% stawkę zryczałtowanego zwrotu podatku VAT dla rolników, którzy korzystają z ustawowego zwolnienia z rozliczania podatku VAT. Natomiast producenci rolni rozliczający podatek VAT na zasadach ogólnych będą mogli odzyskiwać w całości podatek VAT zawarty w cenach środków do produkcji rolnej.

Zgodnie z rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 10 lutego 2004 r. w sprawie wartości bonów paliwowych przypadających na 1 ha użytków rolnych w 2004 r. (Dz.U. Nr 24, poz. 211) wartość bonu paliwowego na rok bieżący wynosi 22,40 zł. Przedmiotową wartość przyjmuje się w całości jako podstawę do obliczenia przysługujących podatnikom podatku rolnego bonów paliwowych za I półrocze 2004 r. Jednocześnie uprzejmie informuję, że rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 25 marca 2004 r. zmieniającym rozporządzenie w sprawie przedłużenia bankom spółdzielczym terminu wydawania bonów paliwowych za pierwsze półrocze 2004 r. (Dz.U. Nr 51, poz. 496) wydłużony został do 30 kwietnia br. termin wydawania bonów paliwowych, natomiast zgodnie z ww. ustawą o podatku od towarów i usług bony paliwowe mogą być realizowane do 30 września br.

Zgodnie z ustawą z dnia 5 stycznia 1995 r. o dopłatach do oprocentowania niektórych kredytów bankowych (Dz.U. Nr 95, poz. 1360 z późn. zm.) preferencyjne kredyty na zakup rzeczowych środków do produkcji rolnej będą udzielane do końca 2004 r. Aktualnie przygotowana została nowelizacja ww. ustawy, w której przewiduje się wydłużenie z 12 do 24 miesięcy okresu stosowania dopłat do oprocentowania kredytów udzielonych producentom rolnym w II połowie 2003 r. na zakup rzeczowych środków do produkcji rolnej.

Wojciech Olejniczak

W odpowiedzi na oświadczenie złożone przez Pana Senatora Zbigniewa Kulaka na 57 posiedzeniu Senatu w dniu 4 marca 2004 r. przesłane pismem Pana Marszałka z dnia 10 marca 2004 r. (znak: BPS/DSK-043-101-04) w sprawie odpowiedzi Wiceprezesa Narodowego Funduszu Zdrowia Pana Marka Mazura na oświadczenie Pana Senatora z dnia 29 stycznia dotyczące wyrównania dysproporcji w dostępie do świadczeń zdrowotnych, działając z upoważnienia Prezesa Rady Ministrów, proszę o przyjęcie następujących wyjaśnień.

Pan Senator odwołuje się do wielkości liczonych na mieszkańca województwa. Plany finansowe oddziałów NFZ były tworzone z uwzględnieniem liczby ubezpieczonych. Istnieją różnice pomiędzy danymi głównego Urzędu Statystycznego dotyczącymi liczby ludności w województwie, a danymi dotyczącymi liczby ubezpieczonych zarejestrowanych w oddziale wojewódzkim NFZ. Poniższa tabela zawiera porównanie liczby mieszkańców województw i liczby ubezpieczonych w podziale na oddziały wojewódzkie NFZ. Dane dotyczące NFZ podano wg stanu na 28 stycznia 2004, tak jak w odpowiedzi Pana Prezesa Marka Mazura. Zwracam uwagę na istotną różnicę w przypadku województwa opolskiego, o które m.in. Pan Senator pyta w swoim wystąpieniu.

* dla uproszczenia tablicy 37 tys. ubezpieczonych (0,1% ogólnej liczby ubezpieczonych), dla których nie ustalono oddziału przypisano proporcjonalnie do oddziałów

Drugim aspektem, na który zwrócił uwagę Pan Prezes Marek Mazur, a który chciałbym rozwinąć, jest stan w jakim znajduje się system ochrony zdrowia. Sieć świadczeniodawców, zwłaszcza jeżeli chodzi o szpitale, była budowana przez dziesięciolecia. Dlatego też dysproporcje w dostępie do świadczeń nie wynikają jedynie z różnic w wysokości środków na świadczenia zdrowotne przeznaczonych na jednego ubezpieczonego. Narodowy Fundusz Zdrowia, zgodnie z ustawą o powszechnym ubezpieczeniu w Narodowym Funduszu Zdrowia (Dz.U. nr 45, poz. 391), wstąpił w prawa i obowiązki kas chorych wynikające z umów ze świadczeniodawcami, przejął majątek i pracowników kas chorych. Ta kontynuacja ma swoje zarówno pozytywne, jak i negatywne skutki. Na NFZ, jak i cały system ochrony zdrowia oddziałuje historia, której wpływu nie da się zniwelować jednym posunięciem. Bowiem posunięcie to mogłoby okazać się znacznie bardziej kosztowne i destrukcyjne w skutkach dla ciągłości świadczeń zdrowotnych.

Koszty liczone na jednego ubezpieczonego w województwie zachodniopomorskim wynoszą 20,45 zł (niewielka różnica w stosunku do wyliczonej przez Pana Senatora kwoty 19,44 zł na jednego mieszkańca). Natomiast w województwie mazowieckim 36,87 zł. Różnica wydaje się duża, ale należy brać pod uwagę nie tylko liczbę ubezpieczonych. Zgodnie z opracowaniem GUS "Podstawowe dane z zakresu ochrony zdrowia w 2002 r." w województwie mazowieckim w zakładach stacjonarnych opieki psychiatrycznej i na oddziałach psychiatrycznych i leczenia uzależnień szpitali ogólnych było 4839 łóżek, w województwie zachodniopomorskim 1024 łóżka. Jeżeli kwoty na leczenie psychiatryczne ujęte w planach oddziałów wojewódzkich podzielić przez liczbę łóżek, to na jedno łóżko w województwie mazowieckim wypada 37,95 tys. zł rocznie, a w województwie zachodniopomorskim 33,69 tys. zł. Różnica pozostaje, ale uzasadniają ją różnice jakościowe w strukturze jednostek. W województwie mazowieckim 80% liczby łóżek przypada na łóżka w szpitalach dla nerwowo i psychicznie chorych, podczas gdy w województwie zachodniopomorskim nie ma tego typu jednostek. Oddziały wojewódzkie NFZ, w przeciwieństwie do kas chorych kontraktują świadczenia tylko na terenie województwa właściwego terytorialnie, tym samym nie ma podstaw do podwyższania środków na leczenie psychiatryczne w województwie zachodniopomorskim. W wyliczeniu pominięto ambulatoryjną opiekę psychiatryczną, ale ze względu na proporcje kosztów w stosunku do leczenia stacjonarnego jej udział w kosztach jest niewielki.

Na różnicę w kosztach na jednego ubezpieczonego pomiędzy oddziałem mazowieckim i zachodniopomorskim miała jeszcze wpływ dokonana w 2003 r. tzw. agregacja umów polegająca na przejęciu umów ze świadczeniodawcami przez oddziały NFZ właściwe terytorialnie z jednoczesną likwidacją Branżowej Kasy Chorych Służb Mundurowych. Efektem było umocnienie przewagi Oddziału Mazowieckiego, który przejął w znacznej części umowy Kasy Branżowej. Plany na rok 2004 były tworzone na bazie planów na 2003 r. z uwzględnieniem przyrostu środków ze składek. Ujednolicenia kosztów na jednego ubezpieczonego dokonano głównie w przypadku podstawowej opieki zdrowotnej. Zgromadzenie informacji statystycznych o świadczeniach zdrowotnych udzielonych przez świadczeniodawców wraz z rzeczywistymi kosztami z terenu działania danego oddziału wojewódzkiego Funduszu pozwoli na stopniowe odchodzenie od zasad alokacji środków między oddziały odziedziczonych po kasach chorych. Możliwe jest to dopiero teraz po wprowadzeniu jednolitych zasad kontraktowania świadczeń zdrowotnych, co zapewni porównywalność danych.

Różnica kosztów podstawowej opieki zdrowotnej na jednego ubezpieczonego pomiędzy województwem opolskim i mazowieckim w wysokości 12% wynika z innej postawy do jakiej odniósł Pan Senator koszty świadczeń z zakresu podstawowej opieki zdrowotnej. Po podzieleniu odpowiednich kwot z planów finansowych oddziałów przez liczbę ubezpieczonych, nie przez liczbę mieszkańców województwa, różnica wynosi 2,8%. Tę różnicę można wytłumaczyć różnicami w kosztach własnych świadczeniodawców.

Różnica pomiędzy środkami na świadczenia stomatologiczne na jednego ubezpieczonego pomiędzy województwem opolskim i warmińsko-mazurskim ukształtowała się historycznie. Ze sprawozdań z wykonania planów w latach 2000 do 2003 (I kwartał) działających wówczas kas chorych wynika, że Opolska Regionalna Kasa Chorych przeznaczała od 2,3% do 2,8% kosztów świadczeń na świadczenia stomatologiczne, w przypadku Warmińsko-Mazurskiej Regionalnej Kasy Chorych było to od 4% do 4,4%. Kasy chorych były suwerenne w podejmowaniu decyzji co do podziału planowanych na świadczenia środków. Nie zawsze istnieją obiektywne przesłanki do odrzucenia ich kilkuletnich doświadczeń. Oddziałowe plany finansowe zachowały w dużej mierze strukturę planów finansowych kas chorych. Dlatego też mający najwyższe ogólne koszty świadczeń na jednego ubezpieczonego Mazowiecki Oddział Wojewódzki NFZ pod względem wysokości kosztów świadczeń stomatologicznych na jednego ubezpieczonego jest bardziej zbliżony do oddziału opolskiego niż do oddziału warmińsko-mazurskiego.

Różnice w kosztach administracyjnych w poszczególnych oddziałach są wynikiem regulacji prawnych jakie obowiązywały przy tworzeniu Funduszu. Kasy chorych przekształciły się w oddziały Funduszu, wnosząc różny majątek, różny stopień informatyzacji, różną wielkość zatrudnienia. To skutkuje różnicami w kosztach administracyjnych. Spostrzeżenie Pana Senatora jest bardzo trafne. Trudno jednak stwierdzić, że koszty te obciążają mieszkańców województwa, na którego terenie oddział działa. Oddział otrzymuje środki od Centrali NFZ, która uzyskuje je z ZUS bez wskazania z jakiego województwa pochodzą.

Leszek Sikorski

Warszawa, dnia 14 kwietnia 2004 r.

Należy zaznaczyć, że miejsce, w którym zginęło męczeńską śmiercią ok. 900 000 Żydów z Polski i innych okupowanych przez Niemców krajów Europy, a więc miejsce pamięci międzynarodowej, utrzymywane jest wyłącznie ze środków państwa polskiego. Dotychczas żadne fundusze na ten cel nie wpłynęły od organizacji międzynarodowych, instytucji europejskich oraz rządów państw, których obywateli zamordowano w Treblince.

Zrealizowane w latach 1959-1963 (z inicjatywy i przy koordynacji ówczesnej Rady Ochrony Pomników Walki i Męczeństwa) założenie pomnikowo-przestrzenne na terenie byłego obozu zagłady oraz upamiętnienie ofiar karnego obozu pracy pilnie wymaga remontu. W roku 2003, po ekspertyzach i z funduszy Rady Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa rozebrany został - z uwagi na względy bezpieczeństwa - budynek tzw. wiaty, na ścianach którego rozmieszczona była prowizoryczna wystawa i gdzie sprzedawano wydawnictwa oraz informatory.

Od kilku lat rozważane są projekty całościowego uporządkowania terenów byłych obozów w Treblince (obejmują one - wraz ze strefą ochronną - 113 ha, w tym 112 ha lasów i gruntów leśnych), remontu i konserwacji obiektów, a także postawienia budynku spełniającego rolę pomieszczenia dla ekspozycji oraz obsługi zwiedzających. Dyskutowano różne propozycje, m.in. adaptacji dla tych celów wybudowanego w latach 60-tych budynku gajówki. Problemy te były przedmiotem wspólnych narad Rady Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa oraz Urzędu Marszałkowskiego Województwa Mazowieckiego. Kwestia ta dotyczy zaangażowania poważnych funduszy.

Z podobną sytuacją mieliśmy do czynienia w przypadku uporządkowania i upamiętnienia terenu byłego obozu zagłady w Bełżcu. Kilka lat trwały działania związane z rozpisaniem konkursu, opracowaniem projektów i dokumentacji technicznej, a wreszcie z ich realizacją. Koszty tego przedsięwzięcia ponosi Rząd RP, w którego imieniu sprawę prowadzi Rada Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa, angażując znaczne siły i środki oraz Komitet Żydów Amerykańskich. Uroczyste otwarcie nowego muzeum planowane jest w czerwcu bieżącego roku.

W sprawie Treblinki rozmowy z ewentualnymi partnerami zagranicznymi nie były jeszcze prowadzone. W najbliższych miesiącach planowane są jednak konsultacje na ten temat i wspólne podjęcie decyzji co do dalszych działań mających na celu doprowadzenie terenów byłych obozów w Treblince do godnego wyglądu.

Łączę wyrazy szacunku

z up. MINISTRA KULTURY

PODSEKRETARZ STANU

Warszawa, 15.04. 2004 r.

Szanowna Pani
Jolanta Danielak
Wicemarszałek Senatu
Rzeczypospolitej Polskiej

Pierwotnie wyznaczono dwie kategorie Obszarów o niekorzystnych warunkach gospodarowania (ONW) - nizinne i górskie. ONW nizinne zostały wyznaczone w oparciu o ocenę warunków naturalnych mierzonych wskaźnikiem waloryzacji rolniczej przestrzeni produkcyjnej (WWRPP) i warunków demograficznych, natomiast ONW górskie - wyznaczono na postawie kryterium wysokości nad poziomem morza. Założono, że ONW nizinne wyznaczone będą na poziomie gmin. Wyznaczony w ten sposób zasięg płatności ONW, spotkał się z szerokim odezwem, głównie ze strony tych gmin, które nie zostały wstępnie zaliczone do ONW.

Do MRiRW oraz Instytutu Uprawy, Nawożenia i Gleboznawstwa w Puławach (IUNG) została skierowana obszerna korespondencja ze strony samorządów terytorialnych, w której wnioskowano o dołączenie poszczególnych jednostek administracyjnych (gmin) do obszarów ONW. W związku z tym, że dotychczasowe konsultacje z Komisją Europejską wskazują na to, że dalsze poszerzenie granic wdrażania tego instrumentu należy ograniczyć, MRiRW wraz z Instytutem Uprawy, Nawożenia i Gleboznawstwa, wypracowały metodę, która pozwoli w sposób obiektywny poszerzyć zasięg ONW, ale tylko w oparciu o uzupełnienie dotychczasowego zasięgu ONW o jednostki mniejsze niż gmina tj. obręby geodezyjne. O ile dane niezbędne do klasyfikacji całych gmin pod względem przynależności do ONW, były wcześniej wytworzone, to w odniesieniu do obrębów geodezyjnych, MRiRW oraz IUNG nie dysponują odpowiednim materiałem, w formie dającej się bezpośrednio wykorzystać do wyznaczenia wskaźnika waloryzacji rolniczej przestrzeni produkcyjnej, jako podstawy kwalifikacji. Ze względu na brak środków finansowych, kosztami wyznaczenia wspomnianego wskaźnika dla poszczególnych obrębów postanowiono obarczyć zainteresowane gminy.

Do Ministerstwa i IUNG skierowano liczne pisma z prośbą o zmianę stanowiska w kwestii sfinansowania procedury kwalifikacyjnej do ONW z budżetów gminnych. W związku z powyższym, Ministerstwo skierowało pismo do Urzędu Komitetu Integracji Europejskiej (UKIE) z prośbą o wyrażenie zgody na pokrycie kosztów wyznaczania ONW z Funduszy sektorowych, będących w dyspozycji Sekretarza UKIE. W piśmie z dnia 1 kwietnia br., Pan Tadeusz Kozek, Podsekretarz Stanu w UKIE, przychylił się do prośby Ministerstwa. Obecnie trwają ustalenia z Fundacją "Fundusz Współpracy", odpowiadającą za zarządzanie Funduszami sektorowymi w zakresie trybu i zasad refundacji wspomnianych kosztów.

Wojciech Olejniczak

Warszawa, 2004-04-16

Wyżej wymieniona akcja obejmuje, między innymi, ustalenie terminów usunięcia wszystkich stwierdzonych usterek i dokonania bieżących napraw, które nie wymagają wysokich nakładów, a usunięcie których poprawi ogólny wygląd dworców kolejowych; zmobilizowanie firm sprzątających do zaangażowania dodatkowych sił i środków w czasie trwania akcji; zaangażowanie własnych sił PKP S.A. do realizacji zarządzonej akcji, wraz z terminami wykonania określonych zadań.

Z wyrazami szacunku

MINISTER INFRASTRUKTURY

Z up. SEKRETARZ STANU

Warszawa, dnia 16 kwietnia 2004 r.

Szanowny Panie Marszałku

Obszar rezerwatu obejmuje rzekę Pasłękę od źródeł do miasta Braniewa, tj. na długości 186 km, wraz z przepływowymi jeziorami i fragmentami dopływów. Zgodnie z art. 36 ust. 1 ustawy z dnia 16 października 1991 r. o ochronie przyrody (Dz.U. z 2001 r. nr 99, poz. 1079 z późniejszymi zmianami), budowa lub rozbudowa w rezerwacie przyrody obiektów i urządzeń z wyjątkiem obiektów i urządzeń służących celom rezerwatu oraz związanych z prowadzeniem gospodarstwa rolnego i leśnego jest zabroniona.

Projekty urządzeń hydrotechnicznych, w tym również budowy wspomnianej w cyt. oświadczeniu pana senatora Mańkuta małej elektrowni wodnej Stygajny, były zgłaszane przez inwestorów od dłuższego czasu. Dotyczyły one głównie miejsc przełomowych, o dużym spadku, a jednocześnie o dużych walorach przyrodniczych, nadających rezerwatowi unikalny charakter. W świetle ww. uregulowań prawnych, a także w celu zachowania walorów rezerwatu, ich realizacja nie była możliwa.

Zgodnie z art. 13a ust. 1 cyt. ustawy, dla rezerwatów przyrody sporządza się plan ochrony, a nie plan ich przestrzennego zagospodarowania. Dlatego w dokumencie tym nie opracowuje się koncepcji przestrzennego zagospodarowania obszaru rezerwatu. Natomiast rozpatruje się wszystkie te zamierzenia, które dotyczą ochrony przyrody. Rozwiązywanie problemów powodzi oraz podtopów nie wchodzi w zakres planu ochrony.

Przedstawiona przez pana senatora Mańkuta propozycja zabezpieczenia przed powodzią i podtopami miasta i gminy Braniewo została przekazana do zespołu opracowującego plan ochrony rezerwatu "Ostoja bobrów na rzece Pasłęce" w celu uwzględnienia jej przy ocenie zagrożeń dla rezerwatu przyrody. Do ww. zespołu zostały również przekazane wszelkie inne wnioski dotyczące budowy małych elektrowni wodnych oraz zabezpieczeń przed powodzią będące w posiadaniu Wojewódzkiego Konserwatora Przyrody w Olsztynie. W planie ochrony będzie zawarta analiza możliwości budowy nowych, stałych budowli piętrzących i przegradzających koryta rzeki Pasłęki, w tym elektrowni wodnych, pod kątem ich oddziaływania na przyrodę rezerwatu. Dodać należy, że plan ochrony przeciwpowodziowej powinien być opracowany w odrębnym trybie przez służby odpowiedzialne za ochronę przeciwpowodziową. Zgodnie za art. 23a ust. 2 pkt 2 ww. ustawy, zakazy wymienione w ust. 1 tego art. nie dotyczą prowadzenia działań związanych z bezpieczeństwem publicznym, zapobieganiem lub likwidacją skutków klęski żywiołowej. Nie ulega wątpliwości, że ochrona przeciwpowodziowa jest związana z bezpieczeństwem publicznym i dlatego prace z tego zakresu będą mogły być wykonywane w rezerwacie przyrody "Ostoja bobrów na rzece Pasłęce".

Z wyrazami szacunku

Z up. MINISTRA

PODSEKRETARZ STANU

prof. dr hab. Ewa Symonides

Warszawa, 2004-04-16

- ubezpieczenie stanów osobowych,

Na sfinansowanie kosztów przygotowania i funkcjonowania Polskiego Kontyngentu Wojskowego w Iraku wydatkowano w ubiegłym roku 142,7 mln zł. Źródłem finansowania tej operacji były:

Warszawa, 16.04.2004 r.

Pan
Longin Pastusiak
Marszałek Senatu
Rzeczypospolitej Polskiej

Dalsze negocjacje z mieszkańcami wsi przeznaczonych pod budowę zbiornika będą możliwe po uzyskaniu decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego pn. "Zbiornik przeciwpowodziowy Racibórz Dolny na Odrze".

Wobec nie wydania przez Wójta decyzji w terminie dwóch miesięcy od dnia złożenia wniosku, RZGW w Gliwicach zwrócił się do Wojewody Śląskiego o podjęcie działań w trybie przepisów art. 51 ust. 2 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, wnosząc o wezwanie Wójta Gminy Lubomia do wydania decyzji w wyznaczonym terminie, a w przypadku bezskutecznego upływu tego terminu, o wydanie decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego.

z up. MINISTRA

SEKRETARZ STANU

Warszawa, dnia 19 kwietnia 2004 r.

2. W wyniku kolejnych podwyższeń kapitału zakładowego oraz zmian udziałowców aktualnie kapitał zakładowy Spółki wynosi 12.928.000 zł, który dzieli się na 25.856 udziałów po 500 zł każdy. Udziałowcami są: Przedsiębiorstwo Handlu Zagranicznego Bumar Sp. z o.o. (22.856 udziałów co stanowi 88,4% kapitału zakładowego) oraz Przedsiębiorstwo Handlu Zagranicznego CENZIN Sp. z o.o. (3.00 udziałów co stanowi 11,6% kapitału zakładowego).

3. Zgodnie z przyjętym w dniu 14 maja 2002 r. przez Radę Ministrów dokumentem pn. "Strategia przekształceń strukturalnych przemysłowego potencjału obronnego w latach 2002-2005" , Agencja Rozwoju Przemysłu S.A. wniosła 13.008 udziałów Fabryki Broni "Łucznik" - Radom Sp. z o.o. na podwyższony kapitał zakładowy PHZ Bumar Sp. z o.o. W ten sposób Fabryka Broni "Łucznik" - Radom Sp. z o.o. weszła w skład Grupy amunicyjno-rakietowo-pancernej (GRUPA BUMAR).

4. Realizując zapisy art. 5a pkt 1) ustawy z dnia 7 października 1999 r. o wspieraniu restrukturyzacji przemysłowego potencjału obronnego i modernizacji technicznej Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej (Dz.U. Nr 83, poz. 932 ze zmianami), Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej podwyższył gotówką kapitał zakładowy PHZ Bumar Sp. z o.o. z przeznaczeniem na wykup przez PHZ Bumar sp. z o.o. 9.848 udziałów Fabryki Broni "Łucznik" - Radom Sp. z o.o. od FGŚP, co zostało wykonane.

5. Minister Skarbu Państwa dysponuje środkami finansowymi zgromadzonymi na rachunku środka specjalnego utworzonego na podstawie art. 56 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 1996 r. o komercjalizacji i prywatyzacji (Dz.U. z 2002 r. Nr 171, i Nr 249, poz. 2055) pod nazwą Fundusz Restrukturyzacji Przedsiębiorstw. Pomoc restrukturyzacyjna z ww. Funduszu jest przeznaczona na wsparcie procesów restrukturyzacji przedsiębiorców, którzy nie mają możliwości sfinansowania planów restrukturyzacji w całości z innych źródeł i udzielana jest na wniosek przedsiębiorcy, składany w Delegaturze Ministerstwa Skarbu Państwa, właściwej ze względu na siedzibę przedsiębiorcy. Do dnia dzisiejszego taki wniosek nie wpłynął.

MINISTER SKARBU PAŃSTWA

Z up. SEKRETARZ STANU

Andrzej Szarawarski

Warszawa, 19 kwietnia 2004 r.

Zgodnie z ustawą z dnia 4 marca 2004 r. o zmianie ustawy o gospodarowaniu nieruchomościami Rolnymi Skarbu Państwa oraz o zmianie innych ustaw Ministerstwo Edukacji Narodowej i Sportu będzie realizowało zadania związane z przyznawaniem stypendiów dzieciom byłych pracowników państwowych przedsiębiorstw gospodarki rolnej uczących się w szkołach ponadgimnazjalnych kończących się egzaminem maturalnym i w szkołach wyższych oraz finansowaniem dożywiania dzieci w przedszkolach, szkołach podstawowych, gimnazjach i szkołach ponadgimnazjalnych.

W ramach omawianych prac odbyło się spotkanie Pana Franciszka Potulskiego - Sekretarza Stanu MENiS z Panem Zdzisławem Siewierskim - Prezesem Agencji, na którym ustalono m.in. współudział przedstawicieli kuratoriów oświaty w akcji przyznawania stypendiów w br. Prowadzone są również rozmowy z administratorem programu stypendialnego - Fundacją Edukacyjną Przedsiębiorczości.

Warszawa, dnia 19.04. 2004 r.

Odpowiadając na oświadczenie Pana Senatora Januarego Bienia przekazane przy piśmie znak: BPS/DSK-043-152-04 z dnia 24 marca 2004 r., dotyczące utworzenia w Wojewódzkim Szpitalu Zespolonym w Częstochowie oddziału kardiologicznego, po wnikliwym rozpatrzeniu sprawy oraz zasięgnięciu opinii konsultanta krajowego oraz konsultanta wojewódzkiego w dziedzinie kardiologii, a także dyrektora oddziału śląskiego Narodowego Funduszu Zdrowia, uprzejmie informuję, co następuje.

Jak poinformował Pan prof. dr hab. Grzegorz Opolski, konsultant krajowy w dziedzinie kardiologii, na początku kwietnia br. w Szpitalu Miejskim im. Biegańskiego w Częstochowie został uruchomiony oddział kardiologiczny z nowoczesnym zapleczem i w pełni przystosowaną do pełnienia 24-godzinnego dyżuru pracownią hemodynamiczną, dla chorych wymagających leczenia z powodu kardiologicznych stanów zagrożenia życia.

Konsultant wojewódzki Pan prof. dr hab. Lech Poloński w przesłanej opinii wskazuje, iż potrzeby regionu (populacja ok. 600 - 700 tys.) są aktualnie w pełni zabezpieczone, w tym także w zakresie doraźnej elektroterapii oraz wspomagania krążenia i przede wszystkim w zakresie inwazyjnego leczenia ostrych zespołów wieńcowych. Z uwagi na powyższe, nie ma potrzeby organizowania w Częstochowie kolejnego oddziału kardiologii.

Zgodnie z ustawą z dnia 23 stycznia 2003 r. o powszechnym ubezpieczeniu w Narodowym Funduszu Zdrowia, przeprowadzając konkurs ofert Fundusz jest obowiązany do traktowania na równych prawach wszystkich świadczeniodawców ubiegających się o zawarcie umowy o udzielanie świadczeń zdrowotnych i prowadzenia postępowania w sposób gwarantujący zachowanie uczciwej konkurencji.

Leszek Sikorski

Warszawa, dnia 20 kwietnia 2004 r.

Z otrzymanej odpowiedzi wynika, że w telekomunikacji Polskiej S.A. nastąpiła zmiana systemu obsługi klienta. Tradycyjna forma obsługi klienta, osobista, w postaci Biur Obsługi Klienta, często krytykowana przez abonentów jako zbyt uciążliwa, zbyt biurokratyczna i czasochłonna została zastąpiona nowoczesną, telefoniczną i wychodzącą na potrzeby klientów. Głównym celem tej zmiany było dostosowanie form obsługi klienta do rozwiązań powszechnie przyjętych i stosowanych na świecie, gdzie tradycyjny model obsługi klienta zostaje w pełni zastąpiony obsługą telefoniczną. Proces zmiany systemu obsługi klienta został zakończony w listopadzie 2003 r. Mając jednak na uwadze oczekiwania części klientów, na terenie kraju zostały utworzone dodatkowo 24 Punkty Obsługi Klientów, w których klienci TP S.A. mogą osobiście załatwiać swoje sprawy. Ponadto TP S.A. nadal pracuje nad rozwinięciem i ulepszeniem zintegrowanego systemu informatycznego oraz zapewnieniem odpowiedniej liczby doradców, którzy będą obsługiwali klientów na profesjonalnym poziomie. Procesy związane ze zmianą systemu obsługi klienta są modyfikowane na bieżąco. Obecnie telecentra pracują 24 godziny na dobę przez siedem dni w tygodniu, a numer Błękitnej Linii jest także dostępny z telefonów komórkowych.

W regionie poznańskim, obejmującym terytorialnym zasięgiem działania powiat pilski, nowy model obsługi klienta - CRM, wprowadzony został od września 2003 r. Pozwala on klientom TP S.A. na całodobowy i bezpłatny kontakt z TP S.A. przez numer Błękitnej Linii 9393. W celu zapoznania się z aktualnymi promocjami i nowymi ofertami klienci TP S.A. mogą korzystać także z dostępnej przez 24 godziny na dobę, 7 dni w tygodniu bezpłatnej informacji pod numerem O - 800 100 800.

Odnosząc się do przykładu podanego w oświadczeniu Pana Senatora, czyli funkcjonowania stacji telefonicznej nr (67) 214 17 84, należącej do Pana Rafała Rzemykowskiego, zamieszkałego w Pile, ul. Wysoka 37a, T P S.A. wyjaśnia, iż stacja telefoniczna została aktywowana w dniu 6.04.2004 r. Tak długi termin przeniesienia stacji spowodowany był błędem w systemie People Soft. TP S.A. zapewnia, iż w związku z opóźnieniem w realizacji usługi wspomnianemu klientowi zostanie naliczone odszkodowanie zgodnie z zapisami Regulaminu świadczenia telekomunikacyjnych usług powszechnych przez Telekomunikację Polską.

Jednocześnie pragnę poinformować, że zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa Minister Infrastruktury jako organ administracji publicznej nie ma wpływu na podejmowane przez TP S.A. decyzje operacyjne, ponieważ spółka ta nie jest podmiotem nadzorowanym przez Ministra Infrastruktury i prowadzi samodzielnie działalność gospodarczą na rynku telekomunikacyjnym. Działania, jakie może odejmować Minister Infrastruktury w stosunku do rynku telekomunikacyjnego ograniczają się do pracy legislacyjnej. Rynek telekomunikacyjny w Polsce i działalność operatorów telekomunikacyjnych, w tym TP S.A. reguluje ustawa z dnia 21 lipca 2000 r. - Prawo Telekomunikacyjne (Dz.U. Nr 73, poz. 852 z późn. zm.) oraz akty wykonawcze do tej ustawy. Na straży wykonywania postanowień przepisów prawa telekomunikacyjnego stoi Prezes Urzędu Regulacji Telekomunikacji i Poczty, który wydaje rozstrzygnięcia regulacyjne będące ustawową kompetencją Prezesa.

Ponadto pragnę poinformować Pana Senatora, że w związku z dużą ilością skarg abonentów TP S.A. kierowanych bezpośrednio do resortu, jak również licznych interpelacji poselskich i oświadczeń senackich dotyczących nieprawidłowości w funkcjonowaniu TP S.A. zwróciłem się również do Urzędu Regulacji Telekomunikacji Poczty oraz do Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów o informacje dotyczące działań podejmowanych w związku ze złą jakością obsługi klientów przez operatora.

a) art. 50 ust. 3 ustawy - Prawo telekomunikacyjne, w związku z postanowieniami § 27 i 38 "Regulaminu świadczenia telekomunikacyjnych usług powszechnych przez TP S.A.",

c) rozporządzenia Ministra Gospodarki z dnia 28 września 2001 r. w sprawie reklamacji usług telekomunikacyjnych (Dz.U. Nr 115, poz. 1230),

Czynności kontrolne obejmują w szczególności: realizację przyjmowanych na odległość zgłoszeń, zamówień usług telekomunikacyjnych, reklamacji, a także warunki ograniczania i zawieszania przez TP S.A. świadczenia usług telekomunikacyjnych oraz udzielania abonentom odszkodowań. Zakończenie kontroli przewidziane jest w kwietniu 2004 r., a jej wyniki zostaną podane do publicznej wiadomości i będą stanowiły podstawę do podjęcia dalszych działań administracyjnych przewidzianych przepisami ustaw - Prawo telekomunikacyjne. Do czasu zakończenia postępowania kontrolnego nie przewiduje się dodatkowych działań w przedmiotowym zakresie.

Również Prezes Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów, mając na względzie fakt, iż obecny system obsługi klienta TP S.A. nie spełnia podstawowych wymagań w zakresie rzetelności, jakie powinny cechować tego typu systemy oraz uniemożliwia efektywne wykonanie umów zawartych przez konsumentów, przeprowadził postępowanie wyjaśniające w przedmiotowej sprawie, mające na celu ustalenie zakresu oraz legalności stosowanych przez TP S.A. praktyk. Po dokonaniu właściwych ustaleń, uznając szkodliwość zaistniałej praktyki, Prezes UOKiK podjął decyzje o wszczęciu w dniu 19 stycznia 2004 r. postępowania w sprawie naruszenia zbiorowych interesów konsumentów przez TP S.A. Celem postępowania jest wydanie decyzji stwierdzającej, czy operator swoim działaniem stosuje praktyki godzące w zbiorowe interesy konsumentów, o których mowa w art. 23a ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o ochronie konkurencji i konsumentów (Dz.U. z 2003 r., poz. 804 ze zm.). Jednocześnie należy stwierdzić, że Prezes UOKiK działając na podstawie przepisów ww. ustawy nie dysponuje kompetencjami do rozstrzygania indywidualnych skarg konsumenckich, lecz występuje jedynie w sprawach zbiorowych interesów konsumentów. Z tego względu konsumenci zgłaszający do Urzędu sprawy indywidualne są każdorazowo informowani o właściwym miejscowo rzeczniku konsumentów, który może udzielić szczegółowych informacji oraz pomóc w dochodzeniu indywidualnych roszczeń.

Z wyrazami szacunku

MINISTRA INFRASTRUKTURY

Podsekretarz Stanu