W odpowiedzi na pismo z dnia 14 stycznia br., znak BPS/DSK-043-03-04, dotyczące oświadczenia złożonego przez Senatora Sergiusza Plewę w dniu 9 stycznia 2004 r. podczas 53 posiedzenia Senatu Rzeczypospolitej Polskiej, uprzejmie informuję, że w wyniku wniosku Prezydenta RP do Trybunału Konstytucyjnego dotyczącego art. 2 i 9 (w zakresie w jakim dotyczą procedowania nad zniesieniem Urzędu obsługującego Głównego Geodetę Kraju) ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o zmianie ustawy o gospodarce nieruchomościami oraz o zmianie niektórych innych ustaw, z dniem 1 stycznia 2004 r. weszły w życie przepisy ustawy z dnia 1 marca 2002 r. o zmianach w organizacji i funkcjonowaniu centralnych organów administracji rządowej i jednostek im podporządkowanych oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 25, poz. 253 z późn. zm.) znoszące Prezesa Urzędu Mieszkalnictwa i Rozwoju Miast oraz likwidujące obsługujący go Urząd. Zadania i kompetencje należące do 31 grudnia 2003 r. do Prezesa UMiRM przeszły do zakresu działania ministra właściwego do spraw budownictwa, gospodarki przestrzennej i mieszkaniowej (Ministra Infrastruktury).

Mając na względzie powyższą skomplikowaną sytuację prawną, uprawniony jest pogląd, że do czasu orzeczenia w powyższej sprawie przez Trybunał Konstytucyjny, skuteczne są te regulacje, na mocy których zniesiony został Prezes UMiRM. Pragnę przy tym zauważyć, że ustawa z dnia 1 marca 2002 r. nakłada szereg obowiązków na organy, które przejęły obowiązki i kompetencje organów zlikwidowanych. Tym samym obliguje Ministra Infrastruktury do przeprowadzenia działań wypełniających te ustawowe obowiązki.

Warszawa, dnia 16 lutego 2004 r.

W związku z Pana pismem z dnia 3 lutego 2004 r., dotyczącym oświadczenia (znak: BPS/DSK-043-40/04) złożonego przez senatora Władysława Mańkuta podczas 55. posiedzenia Senatu RP w dniu 29 stycznia br., uprzejmie informuję, że zgodnie z opinią Kierownictwa Ministerstwa Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej zapadła decyzja wycofująca projekt likwidacji Polskiej Organizacji Turystycznej i przekazania Polskiej Agencji Promocji Gospodarczej zadań związanych z promocją polskiej turystyki.

Jerzy Hausner

Warszawa, 2004-02-17

Z wyrazami szacunku

Podsekretarz Stanu

Dróg Krajowych i Autostrad

Warszawa, 2004-01-19

W ostatnich latach wymieniony odcinek drogi poddano szeregowi prac modernizacyjnych i tak:

W latach 2001-2002 wykonano:

W latach 2002-2003 wykonano:

- wzmocnienie nawierzchni drogi do 115 KN/oś na odcinku Busko - Stopnica dł. 17,56 km, szer. jezdni 7,0 + obustronne pobocza bitumiczne szer. 2,0 m (11,0 m szer. nawierzchni),

- GDDKiA - Oddział w Kielcach w bieżącym roku ogłosi przetarg na odnowę nawierzchni drogowej krajowej nr 73 odc. Stopnica - Szczucin dł. 16,9 km wraz z obustronną budową poboczy bitumicznych (2 x 2,0 m) na odc. Słupia Pacanowska - Szczucin i przebudową skrzyżowania dr nr 73 z dr 79 w miejsc. Słupia Pacanowska na skrzyżowanie typu małe rondo, odcinek będzie realizowany w latach 2004-2005,

Odnośnie obwodnicy Dąbrowy Tarnowskiej, to w 2002 roku została opracowana Koncepcja Programowa, wykorzystująca maksymalnie rezerwy terenu w planach zagospodarowania przestrzennego. Niestety jedna z zainteresowanych gmin (gmina Olesno) odmówiła jej uzgodnienia. W tej sytuacji inwestor obwodnicy Oddział GDDKiA w Krakowie znalazł się na początku drogi formalno-prawnych uzgodnień. Koniecznym było opracowanie nowej koncepcji, co zostało wykonane w 2003 roku. Nowa koncepcja musi zostać zatwierdzona przez Komisję Oceny Projektów Inwestycyjnych DDKiA, co pozwoli na zamówienie projektu budowlanego. Gotowy projekt budowlany stanowi podstawę opracowania operatu geodezyjnego. Te dokumenty, z kolei umożliwią ubieganie się o decyzję o Ustaleniu Lokalizacji Drogi. Dopiero Decyzja o Ustaleniu Lokalizacji stanowi podstawę prawną do rozpoczęcia nabywania gruntów. W związku z powyższym w planach GDDKiA przewidujemy rozpoczęcie budowy obwodnicy w 2008 roku.

Korzystając z okazji, chciałem zwrócić uwagę Pana Marszałka i Pana Senatora na problem wieloletnich zaniedbać w dziedzinie budowy autostrad, dróg i obwodnic. Niezbędne środki na ten cel wielokrotnie przewyższają środki, jakie rząd może przeznaczyć. Corocznie, konstruując plan, resort i GDDKiA stają przed trudnym wyborem, koniecznością zbilansowania ogromnych potrzeb z dostępnymi środkami finansowymi. Wydatkując, zawsze ograniczone środki budżetowe i pomocowe, musimy kierować się określonymi priorytetami rozwoju społeczno-gospodarczego.

W Polsce nadal gęstość sieci autostrad jest jedną z najniższych w Europie, stan nawierzchni wielu dróg jest niedostateczny, a ich zdolność do przenoszenia obciążeń nie skorelowana z natężeniem ruchu. W wielu miastach uciążliwość ciężkiego ruchu tranzytowego jest nadmierna, a brak obwodnic stanowi zagrożenie do życia i zdrowia mieszkańców. Staram, się jak najszybciej, zmienić ten stan rzeczy. Bardzo liczę na poparcie w tym względzie ze strony Pana Marszałka oraz Pana Senatora.

Z wyrazami szacunku

Warszawa, dnia 18 lutego 2004 r.

Szanowny Panie Marszałku,

W odpowiedzi na pismo znak: BPS/DSK-043-64/04 z dnia 3 lutego 2004 roku, dotyczące oświadczenia złożonego przez senatora Zbigniewa Kulaka na 55 posiedzeniu Senatu w dniu 29 stycznia 2004 roku, w sprawie dysproporcji w dostępie do świadczeń zdrowotnych w różnych regionach kraju, odziedziczonych po systemie kas chorych, pragnę poinformować, iż wychodząc naprzeciw oczekiwaniom, Narodowy Fundusz Zdrowia w 2004 roku w trakcie prac planistycznych podjął działania zmierzające do zweryfikowania i ujednolicenia stawek za świadczenia zdrowotne na terenie całego kraju, co spotyka się często z brakiem aprobaty różnych środowisk, nie tylko medycznych.

Działanie ujednolicenia stawek za świadczenia zdrowotne nie jest jednoznaczne z równym podziałem środków w planie finansowym na jednego ubezpieczonego we wszystkich województwach. Jednym z kryteriów podziału środków była ilość świadczeniodawców tj. szpitali, klinik i instytutów działających na terenie Oddziałów Narodowego Funduszu Zdrowia. Otwarcie systemu ochrony zdrowia pozwala ubezpieczonym na swobodny wybór świadczeniodawcy na terenie całego kraju, a tym samym środki finansowe muszą iść za pacjentem.

Ponadto pragnę zaznaczyć, iż podane w oświadczeniu dane znacznie odbiegają od stanu rzeczywistego. Wynika to z faktu, iż liczba mieszkańców w poszczególnych województwach odbiega od liczby ubezpieczonych na danym terenie. Przykładowo zamieszczone w zestawieniu opracowanym przez Biuro Senatorskie Zbigniewa Kulaka dane dotyczące ilości mieszkańców na terenie województwa zachodniopomorskiego kształtują się na poziomie 1.732.838, gdzie według Centralnego Wykazu Ubezpieczonych z dnia 28 stycznia br. liczba ubezpieczonych wynosi 1.685.174. Jednocześnie w województwie zachodniopomorskim w roku 2004 na jednego ubezpieczonego średnioroczna stawka wzrosła o 3,5% w stosunku do roku 2003.

dr Marek Mazur

Warszawa, dnia 16.02.2004 r.

Odpowiadając na pismo Pana Marszałka z dnia 3 lutego 2004 r. nr BPS/DKS-043-48/04 przesyłające tekst oświadczenia złożonego przez Pana Senatora Janusza Bielawskiego podczas 55. posiedzenia Senatu Rzeczypospolitej Polskiej w dniu 29 stycznia 2004 roku, uprzejmie informuję, że w Prokuraturze Apelacyjnej we Wrocławiu zbadane zostały akta śledztwa 5 Ds. 100/03 Prokuratury Rejonowej w Lubinie prowadzonego w sprawie naruszenia praw pracowniczych przez dyrektora Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej w Lublinie, dotyczące przestępstwa z art. 218 § 1 kk. w zw. z art. 12 kk.

Śledztwo w tej sprawie wszczęte zostało w dniu 22 kwietnia 2003 r. na podstawie zawiadomienia o przestępstwie złożonego w dniu 4 kwietnia 2003 r. przez Prezydenta Miasta Lubina, do którego dołączono kierowane do Prezydium Miasta Lubina pismo Związku Zawodowego Pracowników Ochrony Zdrowia i Pomocy Społecznej działającego przy Miejskim Ośrodku Pomocy Społecznej w Lubinie, pismo Krajowego Stowarzyszenia Antymobbingowego we Wrocławiu oraz 52 oświadczenia pracowników Ośrodka.

Aktualne ustalenia śledztwa potwierdzają podejrzenie zaistnienia przestępstwa z art. 218 § 1 k.k.

Karol Napierski

Warszawa, 2004-02-19

Województwo mazowieckie skupia największą liczbę podatników, znacznie odbiegającą od pozostałych województw, którzy spełniają warunki do objęcia ich właściwością działania wyspecjalizowanych urzędów skarbowych a wśród tych podmiotów przeważająca część posiada swoje siedziby w Warszawie. Dlatego też w województwie mazowieckim, wystąpiła konieczność utworzenia aż trzech takich urzędów skarbowych. Dwa z nich, z uwagi na znaczną liczbę podatników, funkcjonują w Warszawie obejmując swoim zasięgiem działania tylko podmioty działające na terenie Warszawy. Trzeci urząd zorganizowany w Radomiu obsługuje wszystkich pozostałych z terenu województwa mazowieckiego, z których większość koncentruje się w południowej części tego województwa.

Przy wyborze Radomia na siedzibę wyspecjalizowanego urzędu skarbowego brano pod uwagę warunki kadrowe, lokalowe i inne możliwości organizacyjne. Urząd ten mieści się w siedzibie ośrodka zamiejscowego Urzędu Kontroli Skarbowej w Warszawie. Wygospodarowując siedzibę dla tego urzędu z własnych zasobów lokalowych wyeliminowano konieczność ponoszenia dodatkowych nakładów, co przy znacznie ograniczanych w ostatnich latach środkach budżetowych na administrację skarbową stanowi bardzo istotny argument przemawiający za tą właśnie lokalizacją.

Obowiązujący w Polsce system podatkowy, zakładający oparcie wymiaru podatków na deklaracjach i zeznaniach podatników, z możliwością przesyłania ich drogą pocztową i dokonywanie wpłat za pośrednictwem urzędów pocztowych i banków, a także upowszechnienie obrotu bezgotówkowego ograniczają konieczność bezpośrednich kontaktów podatników z urzędem skarbowym.

Wprowadzona art. 126 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz. 926 z późn. zm.) zasada pisemnego załatwiania spraw podatkowych odnosi się do wszystkich czynności w toku załatwiania sprawy, również do komunikowania się organu ze stroną (podatnikiem), strony z organem, przyjmowania oświadczeń i wyjaśnień stron itd.. Dlatego też osobista obecność podatnika (lub jego przedstawiciela) w urzędzie nie jest ani konieczna ani niezbędna, nie wpływa na wynik sprawy ani na termin jej załatwienia. Również prowadzenie postępowania kontrolnego nie wymaga obecności podatnika w urzędzie. Zgodnie z art. 285a Ordynacji podatkowej czynności kontrolne prowadzone są w siedzibie kontrolowanego, w miejscach wykonywania działalności albo w miejscach prowadzenia lub przechowywania dokumentacji.

Z otrzymanych od naczelnika Trzeciego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego informacji wynika, że w pierwszym miesiącu pracy urzędu, w którym rozpatrzono m.in. 381 żądań zwrotu podatku od towarów i usług, 187 żądań wydania zaświadczeń oraz przeprowadzono 232 kontrole podatkowe w siedzibie podatników - nie został wezwany do urzędu ani jeden podatnik (jego pracownik lub pełnomocnik). Jako zasadę postępowania Urzędu wobec obsługiwanych podatników przyjęto, że podatnik może być wezwany do osobistego stawienia się w urzędzie tylko w wyjątkowych sytuacjach.

Do kontroli rozliczeń podatkowych tych wybranych grup podatkowych potrzebna jest wiedza specjalistyczna z wielu dziedzin prawa: handlowego, ubezpieczeniowego, obrotu giełdowego itp. a także odpowiednie doświadczenie praktyczne. Dlatego też wyspecjalizowane urzędy skarbowe skupiają kadrę o najwyższych kwalifikacjach zawodowych w administracji skarbowej. Są to głównie dotychczasowi pracownicy komórek kontroli podatkowej i komórek orzecznictwa urzędów kontroli skarbowej oraz urzędów skarbowych. Zapewnienie wyspecjalizowanej, o najwyższej wiedzy i fachowości obsługi podatnikom mającym szczególne znaczenie dla budżetu państwa bez wątpienia przyczyni się do poprawy dyscypliny podatkowej a w konsekwencji do zwiększenia kwoty realizowanych dochodów budżetowych.

Sądzę, że przygotowywane kolejne rozwiązania prawne i organizacyjne, umożliwiające w niedługim czasie składanie zeznań oraz udzielanie wyjaśnień i informacji również w formie elektronicznej, bez wątpienia przyczynią się do dalszego ułatwienia kontaktu podatnika z urzędem i rozwieją wątpliwości Pana Senatora, co do zasadności zorganizowania na terenie kraju tylko 20 wyspecjalizowanych urzędów skarbowych obsługujących niektóre kategorie podatników.

Z wyrazami szacunku

Sekretarz Stanu

Warszawa, dnia 20.02.2004 r.

W odpowiedzi na pismo Pana Marszałka znak BPS/OSK-043-30/04 z dnia 20 stycznia 2004 r., do którego dołączono oświadczenie Senator Czesław Christowej złożone podczas 54 posiedzenia Senat RP w dniu 14 stycznia 2004 r. pragnę przedstawić następujące stanowisko odnośnie udziału przedstawicieli największego polskiego armatora PP Polska Żegluga Morska w Szczecinie w pracach Zespołu Trójstronnego do Spraw Żeglugi i Rybołówstwa Morskiego.

Po Walnym Zgromadzeniu Związku Armatorów Polskich, które odbyło się w dniu 28 marca 2003 r. PP Polska Żegluga Morska oraz Spółka "Żegluga Polska" S.A. podjęły decyzję o wystąpieniu ze Związku Armatorów Polskich. Decyzja ta została spowodowana brakiem możliwości porozumienia się PP PŻM ze Związkiem w sprawach dot. właściwej reprezentacji w pracach Zespołu Trójstronnego do Spraw Żeglugi i Rybołówstwa Morskiego.

W związku z powyższym Prezes ZAP Pan Paweł Porzycki w piśmie z dnia 6 lutego 2004 r. skierowanym do Dyrektora Naczelnego PZM Pana Pawła Brzezickiego, poinformował o możliwości zaproszenia tego armatora do współpracy w ramach praw przysługujących Stronie Pracodawców, pod warunkiem skierowania odpowiedniego wniosku do Zarządu ZAP.

Ze swej strony pragnę wyrazić pogląd, że atmosfera jaka wytworzyła się wokół reprezentacji Strony Pracodawców nie wpływa korzystnie na dialog społeczny, co więcej, utrudnia pracę Zespołu. Sądzę, że kluczem do rozwiązania tego problemu jest porozumienie po Stronie Pracodawców.

Ministra Infrastruktury

Witold Górski

Podsekretarz Stanu

Warszawa, 23.04.2004 r.

Oświadczenie Pana Senatora Mańkuta zostało oparte na błędnym założeniu, iż "średnie stopy zwrotu funduszy emerytalnych były wyższe nie tylko od wysokości odsetek wyliczanych według stopy procentowej pięćdziesięciodwutygodniowych bonów skarbowych, ale również od wysokości odsetek ustawowych". Odsetki ustawowe od początku wysłania składek do OFE do końca 2002 r. wahały się w granicach 16-30% w stosunku rocznym, co dawało wartości znacznie przekraczające stopy zwrotu funduszy. Źródłem pomyłki mógł być fakt, że stopy zwrotu funduszy są najczęściej podawane za okres dwuletni a nie roczny.

W związku z powyższym, odpowiadając na pytanie Pana Senatora Mańkuta o przyczynę zmiany sposobu obliczania odsetek od zaległości ZUS, pragnę podkreślić, że odsetki płacone przez ZUS były niewspółmiernie wysokie do zysku z inwestycji, jakie miały otwarte fundusze emerytalne. Powodowało to poważne i nieuzasadnione obciążenie dla Budżetu Państwa. Przyjęta obecnie wysokość odsetek została zbliżona do rentowności inwestycji z OFE, chociaż mogą oczywiście mieć miejsce krótkookresowe różnice zarówno na korzyść jak i na niekorzyść inwestycji OFE.

W związku z pytaniem, czy jest brana pod uwagę możliwość wystąpienia towarzystw emerytalnych i członków funduszy emerytalnych na drogę sądową przeciwko Skarbowi Państwa, należy uznać, że w państwie prawa każda osoba lub instytucja, która czuje się skrzywdzona może wystąpić na drogę sądową i w takim przypadku decyzja odnośnie, sugerowanych przez Pana Senatora Mańkuta, ewentualnych roszczeń może być podejmowania tylko przez sąd.

Należy jednak zwrócić uwagę, że ubezpieczeni z tytułu opóźnienia w przekazywaniu składek przez ZUS najczęściej odnosili korzyści - problem nie przekazanych składek dotyczy głównie lat 1999-2001, a odsetki za te okresy są wysokie. Co więcej późniejsze przekazanie składek skutkuje często oszczędnościami dla ubezpieczonych na opłatach od składek, pobieranych przez OFE. Trudno więc spodziewać się masowego występowania ubezpieczonych do sądu w sytuacji, kiedy skorzystali na takim, a nie innym sposobie przekazywania składek.

Minister

Up. Sekretarz Stanu

Krzysztof Pater

Warszawa, 23 lutego 2004 r.

Pan
Longin Pastusiak
Marszałek Senatu
Rzeczypospolitej Polskiej

Analiza treści i formy audycji "Podlaski Przegląd Kulturalny ARS" na temat wystawy pt. "Pies w sztuce polskiej", w galerii "Arsenał" w Białymstoku, pozwala zgodzić się z nadawcą w kwestii oprawy plastycznej audycji. Analiza ta nie potwierdza tendencyjnego wyrazu wystroju wnętrza. Wystrój ten już wcześniej stanowił scenografię prowadzonych w studio dyskusji.

Na pytanie o cenę reakcji białostockiej radnej, której uczucia zostały urażone, ekspert odnosi się do wypowiedzi prezydenta Białegostoku: "Co powinien odpowiedzieć prezydent miasta, jeżeli poczuwa się prezydentem miasta, które podobno leży w Europie, jeżeli to jest człowiek na poziomie? Powinien normalnie odpowiedzieć: proszę pani, czy proszę pana sprawa uczuć religijnych nie wchodzi w zakres moich kompetencji... Oto prezydent dowiedział się, że czyjeś uczucia zostały urażone, a rezultatem tego jest w jakimś tam dużym łańcuchu zamknięcie galerii. To jest sytuacja chora, nienormalna".

Dyrektor Maciej Kosiński podkreśla w swoich wyjaśnieniach, że w dyskusji uczestniczyły wszystkie zainteresowane osoby stwierdzając, że zaproszono: "Z jednej strony panią Beatę Antypiuk - radną Miasta Białegostoku, która we własnym imieniu i jednoosobowo złożyła protest u Prezydenta Miasta przeciwko eksponowaniu instalacji prof. Piotra Kurki w białostockiej galerii Arsenał oraz z drugiej strony: dyrektorkę galerii - panią Monikę Szewczyk, która podjęła decyzję o usunięciu dzieła i komisarza wystawy - pana Marka Wasilewskiego, występującego w imieniu nie mogącego przyjechać na nagranie prof. Piotra Kurki. Czwartą osobą biorącą udział w dyskusji był prof. Jerzy Kopania, etyk, wykładowca Uniwersytetu w Białymstoku, uznany w środowisku akademickim autorytet moralny, który pełni rolę niezależnego eksperta".

Analiza materiału potwierdza również zasadność skargi w odniesieniu do roli, jaką spełniała redaktor prowadząca audycję. Redaktor Magdalena Gołaszewska nie dochowała zasady bezstronności. Utożsamiała swoje stanowisko ze stanowiskiem dyrektor galerii p. Moniki Szewczyk. Nie ukrywała również swojej jednoznacznej oceny postawy białostockiej radnej. Redaktor przerwała wypowiedź radnej w bardzo istotnym momencie, w szczególności gdy p. Beata Antypiuk opisywała instalację z wystawy, która uraziła jej uczucia religijne.

Informuję Pana Marszałka, że zwróciłam nadawcy uwagę na konieczność przestrzegania zobowiązań ustawowych i dziennikarskich standardów. W wystąpieniu do nadawcy odwołałam się do wciąż aktualnego oświadczenia KRRiT z 10 listopada 1999 roku. W oświadczeniu tym Krajowa Rada Radiofonii i Telewizji m.in. podkreśliła, że decyzje programowe oraz dobór materiałów dla programów informacyjnych i publicystycznych muszą w szczególności opierać się o takie zasady jak: obiektywizm, profesjonalizm i proporcjonalność wypowiedzi (w załączeniu przekazuję oświadczenie KRRiT z 1999 roku).

Z wyrazami szacunku

Danuta Waniek

Warszawa, 24.02.2004 r.

Jerzy Hausner

Celem zmiany umocowania prawnego wojewódzkich funduszy ochrony środowiska i gospodarki wodnej poprzez pozbawienie ich osobowości prawnej i przekształcenie w terenowe agendy Narodowego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej jest zmniejszenie kosztów osobowych i zwiększenie finansowania zadań ekologicznych.

3) brak skoordynowanych działań, co do inwestycji strategicznych w regionach,

4) zatrudnienie - 16 rad nadzorczych po 9-10 osób),

1) zmniejszenie kosztów osobowych,

Uwzględniając powyższe oraz mając na uwadze konieczność poniesienia znacznych wydatków na inwestycje dostosowawcze w dziedzinie ochrony środowiska do wymagań prawa Unii Europejskiej, które zgodnie z założeniami mają zostać dofinansowane ze środków publicznych, w tym także z funduszy celowych - w programie uporządkowania i ograniczenia wydatków publicznych zaproponowano pozbawienie osobowości prawnej wojewódzkich funduszy i przekształcenia ich w terenowe agendy NFOŚiGW, co powinno uelastycznić dysponowanie środkami publicznymi zgodnie z założeniami przyjętymi w Polityce Ekologicznej Państwa oraz stworzyć możliwość bardziej efektywnego współfinansowania projektów z obszaru "Ochrona środowiska", które będą realizowane w ramach funduszy strukturalnych i Funduszu Spójności.

Obowiązujący system finansowania ochrony środowiska (oparty na funduszach ochrony środowiska i gospodarki wodnej, Banku Ochrony Środowiska i EkoFunduszu), który sprawdził się w okresie transformacji ustrojowej, okazał się mało wydajny i zbyt rozproszony na skutek braku wspólnego i ujednoliconego zarządzania.

Warszawa, dn. 24.02.2004 r.

Warszawa, dnia 24.02.2004 r.

Pan
Longin Pastusiak
Marszałek Senatu RP

Ponieważ sytuacja samodzielnych publicznych zakładów opieki zdrowotnej, pomimo wcześniej prowadzonej restrukturyzacji, nadal wymaga podjęcia pilnych działań w celu poprawy gospodarki finansowej i wprowadzenia mechanizmów uniemożliwiających proces niekontrolowanego narastania zobowiązań w przyszłości, opracowane zostały rozwiązania mające na celu restrukturyzację zadłużenia publicznych zakładów opieki zdrowotnej. W celu poprawy organizacji i funkcjonowania placówek ochrony zdrowia przygotowany został projekt ustawy o pomocy publicznej i restrukturyzacji publicznych zakładów opieki zdrowotnej. Zdaniem Ministerstwa Zdrowia działania podejmowane na podstawie przygotowanych rozwiązań, stworzą warunki do ochrony przed likwidacją zadłużonych zakładów, a tym samym zapewnią dostępność do świadczeń dla obywateli. Należy podkreślić, iż działania przewidziane w projekcie pozwolić mają także na zachowanie miejsc pracy pracownikom zatrudnionym w tych zakładach, które bez przewidzianego w projektowanej ustawie wsparcia, nie miałyby możliwości prowadzenia dalszej działalności.

Ministra Zdrowia

Sekretarz Stanu

Ewa Kralkowska

Warszawa, dnia 24.02.2004 r.

Zgodnie z przepisami ustawy o Państwowym Ratownictwie Medycznym z dnia 25 lipca 2001 r. (Dz. U. Nr 113, poz. 1207 z późniejszymi zmianami) pogotowie ratunkowe realizuje świadczenia w sytuacji zagrożenia życia lub zdrowia, poprzez które należy rozumieć stan wywołany czynnikiem zewnętrznym lub przyczyną wewnętrzną prowadzącą do szybkiego pogarszania się zdrowia, którego bezpośrednim następstwem może być zagrożenie życia.

W myśl art. 39 ustawy o powszechnym ubezpieczeniu w Narodowym Funduszu Zdrowia (Dz. U. Nr 45, poz. 391) obowiązkiem Narodowego Funduszu Zdrowia jest m.in. zabezpieczenie świadczeń zdrowotnych służących zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia, udzielanych w przypadku choroby, urazu, ciąży, połogu.

W związku z powyższym na Funduszu ciąży obowiązek zabezpieczenia świadczeń udzielanych przez zespoły ratownictwa medycznego oraz szpitalne oddziały ratunkowe. Tym samym w prowadzonym przez Fundusz postępowaniu konkursowym na rok 2004 pośród materiałów konkursowych udostępnione zostały świadczeniodawcom szczegółowe materiały informacyjne w rodzaju świadczeń zdrowotnych w zakresie zespołów ratownictwa medycznego, transportu noworodkowego karetką "N", umożliwiające złożenie oferty zainteresowanym świadczeniodawcom na danym terenie kraju.

Ponadto, zgodnie z Uchwałą nr 29/2004 z dnia 3 lutego 2004 roku Zarząd Narodowego Funduszu Zdrowia w sprawie upoważnienia dyrektorów oddziałów wojewódzkich Narodowego Funduszu Zdrowia do przeprowadzenia postępowań w sprawie zawierania umów o udzielanie świadczeń zdrowotnych w zakresie podstawowej opieki zdrowotnej w 2004 roku oraz określenia przedmiotu postępowania, warunków wymaganych od świadczeniodawców oraz kryteriów oceny spełniania tych warunków, dyrektorzy poszczególnych Oddziałów Wojewódzkich Funduszu upoważnieni zostali do przeprowadzenia postępowania konkursowego i zawarcia umów w następujących zakresach:

- transport sanitarny.

Zabezpieczenie świadczeń w tychże zakresach pozwoli na realizację usług lekarskich o charakterze wizyt ambulatoryjnych i w domu chorego z wyłączeniem stanów nagłych i stanów bezpośredniego zagrożenia życia, a w szczególności w sytuacjach: utraty przytomności, upadków z wysokości, złamań, wypadków komunikacyjnych, nagłych zaburzeń świadomości, urazów wypadkowych powstałych w nagłych sytuacjach, nagłej duszności, porażenia prądem elektrycznym, porodu, dolegliwości związanych z ciążą, nagłych zachorowań w miejscu publicznym. W przypadku stwierdzenia podczas wizyty w ambulatoryjnym punkcie opieki, bądź podczas wizyty domowej o konieczności wezwania zespołu Ratownictwa medycznego lub kwalifikacji pacjenta do transportu sanitarnego wymagającego obecności lekarza, lekarz pozostaje w miejscu udzielania świadczenia do czasu przyjazdu zespołu. Jednocześnie należy podkreślić, że w podobnej sytuacji niedopuszczalne jest obciążenie pacjenta lub jego bliskich koniecznością uiszczenia opłat związanych z realizacją ww. świadczeń zdrowotnych.

Niniejszym informuję, że na terenie województwa zachodniopomorskiego świadczenia zdrowotne z zakresu nocnej i świątecznej opieki ambulatoryjnej i wyjazdowej oraz transportu sanitarnego w chwili obecnej realizowane są przez lekarzy podstawowej opieki zdrowotnej i od początku roku 2004 Zachodniopomorski Oddział Wojewódzki Funduszu nie odnotował żadnych pisemnych skarg dotyczących ograniczenia dostępności do powyższych świadczeń.

W związku z inicjatywą Porozumienia Zielonogórskiego oraz uchwałą nr 29/2004 z dnia 3 lutego 2004 roku Zarząd Narodowego Funduszu Zdrowia, Zachodniopomorski Oddział Wojewódzki prowadzi działania prowadzące do zabezpieczenia świadczeń w powyższym zakresie. Tym samym Oddział przekazał świadczeniodawcom stosowne aneksy do umów wprowadzone uchwałą nr 23/2004 z dnia 27 stycznia 2004 r. Zarządu Narodowego Funduszu Zdrowia. Jednocześnie po zakończeniu czynności związanych z podpisaniem ww. aneksów Zachodniopomorski Oddział Wojewódzki Funduszu zobowiązuje się do niezwłocznego przedstawienia Ministrowi Zdrowia informacji o aktualnej formie zabezpieczenia świadczeń poza godzinami podstawowej działalności oraz transportu sanitarnego - realizowanych przez podmioty na terenie objętym właściwością Oddziału.

Natomiast z informacji przekazanych przez Pomorski Oddział Wojewódzki Narodowego Funduszu Zdrowia wynika, że w chwili obecnej realizowane jest zabezpieczenie świadczeń zdrowotnych z zakresu całodobowej opieki ambulatoryjnej, wyjazdowej i transportu sanitarnego na zasadach określonych w Porozumieniu Zielonogórskim. Obecny etap prac Pomorskiego Oddziału Wojewódzkiego Funduszu polega na rozsyłaniu aneksów do świadczeniodawców i w późniejszym etapie analizowaniu powziętych decyzji przez poszczególne podmioty realizujące świadczenia w zakresie podstawowej opieki zdrowotnej. Ponadto, Oddział przewiduje w drodze rokowań zabezpieczyć tereny, które pozostaną bez opieki całodobowej świadczonej przez lekarzy podstawowej opieki zdrowotnej.

Mając na uwadze powyższe pragnę podkreślić, że oczekuję na informacje Funduszu dotyczące sposobu zabezpieczenia w zakresie nocnej i świątecznej ambulatoryjnej opieki lekarskiej, nocnej i świątecznej wyjazdowej opieki lekarskiej oraz transportu sanitarnego w poszczególnych Oddziałach Wojewódzkich Funduszu wg stanu na dzień 16 lutego 2004 roku oraz podobnej informacji dotyczącej stanu na 14 dni po rozstrzygnięciu konkursu ofert na te świadczenia.

Leszek Sikorski

Warszawa, 24.02.2004 r.

W dniu 28.01.2004 r. firma Lockheed Martin wystąpiła do Ministerstwa Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z wnioskiem o wycofanie, zgodnie z punktem 2.28 umowy offsetowej tych zobowiązań z umowy, ze względu na nierozwiązane kwestie prawne, na które Lockheed Martin napotkał w trakcie ich realizacji.

b) zakup komponentów wytworzonych dla potrzeb GE - wartość zamówień 24 mln EUR w latach 2005-2007, offsetodawca Oto Melara,

c) zakup wyrobów metalowych, przekładni zębatych, kół zębatych oraz elementów skrzyń przekładniowych - wartość zamówień 15 mln EUR w latach 2004-2013, offsetodawca Patia Vehicles Oy.

Jerzy Hausner