Warszawa, dnia 11 lutego 2004 r.

Prezydium Komisji wyznaczyło termin przeprowadzenia pierwszego czytania projektu ustawy na dzień 10 grudnia 2003 r., o czym został powiadomiony w dniu 4 grudnia 2003 r. upoważniony do reprezentowania stanowiska Senatu, Senator Andrzej Jaeschke. Jednakże w związku z informacją Pana Senatora, iż - z uwagi na inne ważne obowiązki - nie będzie mógł być obecny na posiedzeniu Komisji, ten punkt porządku dziennego posiedzenia Komisji nie został zrealizowany.

Marek Borowski

Warszawa, dn. 11.02. 2004 r.

Informuję, że nowoczesna aparatura do radioterapii, zakupiona w ubiegłym roku ze środków przeznaczonych na realizację programów polityki zdrowotnej, nie została jeszcze zainstalowana. Według informacji Dyrektora Ośrodka, nie zostały jeszcze zakończone prace budowlano-montażowe, umożliwiające zainstalowanie i uruchomienie zakupionego aparatu. Dowodem takiego stanu rzeczy jest skierowane do Ministerstwa Zdrowia wystąpienie Dyrektora Ośrodka, zawierające prośbę o przesunięcie terminu zakończenia realizacji umowy zawartej przez ten Ośrodek z Ministerstwem Zdrowia. Kopię tego pisma przedstawiam w załączeniu.

Informuję ponadto, że posiadanie wymaganej aparatury i kadry nie jest jedynym i wyłącznym warunkiem realizacji świadczeń wysokospecjalistycznych. Gwarancją jakości wykonania świadczenia jest prawidłowość i precyzja wykonania całej procedury medycznej. Natomiast wyniki kontroli realizacji procedur wysokospecjalistycznych w zakresie radioterapii przeprowadzonej w ubiegłym roku w Białostockim Ośrodku Onkologicznym w Białymstoku wykazały, że ponad 40% kontrolowanych przypadków wykonanych świadczeń w ogóle nie spełniało wymaganych kryteriów a pozostałe tylko częściowo. Nieprzewidywalnych konsekwencji nieprawidłowo przeprowadzonych zbiegów radioterapii doświadczyli pacjenci województwa podlaskiego kilka lat temu, jak przypomina Pan Senator w swoim oświadczeniu. W związku z powyższym, na podstawie opinii Konsultanta Krajowego w dziedzinie radioterapii onkologicznej, uznano, że niezbędny jest czas umożliwiający uzyskanie przez pracowników Ośrodka doświadczenia w obsłudze nowo zakupionej aparatury.

Decyzja Komisji Konkursowej o nie zakwalifikowaniu Białostockiego Ośrodka Onkologicznego do świadczenia procedur wysokospecjalistycznych w radioterapii nie wyklucza możliwości przystąpienia tego Ośrodka do konkursu ofert na rok 2005, o ile kontrola w 2004 r. przeprowadzona na wniosek Ośrodka wykaże, że wprowadzone zostały wszystkie wymagania proceduralne zdefiniowane dla procedury wysokospecjalistycznej. Ponadto Ośrodek ten może bez formalnych ograniczeń wykonywać świadczenia w zakresie radioterapii paliatywnej, które to świadczenia finansowane są przez Narodowy Fundusz Zdrowia.

Stwierdzenie zawarte w oświadczeniu, jakoby Ministerstwo Zdrowia starało się nie dopuścić mieszkańców regionu do nowego sprzętu uważam za nieprawdziwe, bowiem znaczna część inwestycji w Białostockim Ośrodku Onkologicznym została pokryta ze środków Ministerstwa Zdrowia, przeznaczonych na realizację programów polityki zdrowotnej.

Odpowiadając na pytanie Pana Senatora Krzysztofa Jurgiela o program, na podstawie którego realizowane są zabiegi radioterapii, informuję, że zabiegi radioterapii onkologicznej są jedną z metod leczenia nowotworów, opisaną w podręcznikach i literaturze fachowej. W związku z czym zabiegi te nie są realizowane w ramach jakiegokolwiek programu. Ze względu na stopień komplikacji tych zabiegów i warunki ich wykonania, radioterapia przy zastosowaniu specjalnej techniki naświetlania: stereotatycznej konformalnej, niekoplanarnej uwzględniona została w wykazie świadczeń zdrowotnych finansowanych z budżetu państwa, na podstawie rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 19 listopada 2003 r. w sprawie świadczeń zdrowotnych finansowanych z budżetu państwa (Dz.U. Nr 206, poz. 2009). Zgodnie z postanowieniami ustawy budżetowej na 2004 rok, na realizację wszystkich świadczeń finansowanych z budżetu państwa na 2004 roku przeznaczono środki w wysokości 446.000.000 zł. Środki te zostały podzielone na poszczególne świadczenia proporcjonalnie do wartości ich wykonania w roku poprzednim.

Leszek Sikorski

Warszawa, 2004-02-12

Z wyjaśnień GUS wynika, że zgodnie z zasadami metodycznymi Polskiej Klasyfikacji Działalności (PKD) [Załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 października 1997 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Działalności (PKD)- Dz.U. Nr 128, poz. 829, z dnia 22 października 1997 r. z późn. zm.] uprawę wierzby krzewiastej wykorzystywanej na cele energetyczne lub surowiec wikliniarski należy klasyfikować jako uprawę leśną w podklasie: PDK 02.01.A. "Gospodarka leśna". Nie ma znaczenia na jakich gruntach znajduje się ta uprawa. Klasyfikacja PKD jest klasyfikacją działalności i nie odnosi się do miejsca ich wykonywania, jest zgodna z klasyfikacją działalności NACE Rev.1.1., która wprowadzona została rozporządzeniem Komisji (WE) nr 29/2002 z dnia 19 grudnia 2001 r. zmieniającym rozporządzenie Rady (EWG) nr 3037/90 w sprawie statystycznej klasyfikacji działalności gospodarczej we Wspólnocie Europejskiej.

Ponadto zgodnie z rozporządzeniem Komisji (WE) nr 1444/2002 z dnia 24 lipca 2002 r. zmieniającym decyzję Komisji 2000/115/WE odnoszącą się do definicji charakterystyk, wyjątków od definicji oraz regionów i okręgów, dotyczących przeglądów struktury gospodarstw rolnych, powierzchnię obsadzoną gatunkami drzew i krzewów przeznaczonych głównie do produkcji energii zalicza się do gruntów leśnych.

Wojciech Olejniczak

Warszawa, dnia 12 lutego 2004 r.

Szanowny Pan
Krzysztof Jurgiel
Senator RP

W związku z Pańskim oświadczeniem, wygłoszonym na 54. posiedzeniu Senatu w dniu 14 stycznia 2004 r., w sprawie przeprowadzenia debaty nt.: "Bezpieczeństwa wewnętrznego państwa, ze szczególnym uwzględnieniem sytuacji finansowej funkcjonariuszy i pracowników Policji, Straży Granicznej i Państwowej Straży Pożarnej; sytuacji finansowej służb mundurowych MSWiA, w tym środków ochrony osobistej funkcjonariuszy; obowiązujących przepisów resortowych w świetle wymogów Konstytucji RP; oraz programu modernizacji technicznej służb mundurowych MSWiA", zasięgnąłem opinii przewodniczącego Komisji Obrony Narodowej i Bezpieczeństwa Publicznego. Z pisma przewodniczącego komisji senatora Wiesława Pietrzaka z dnia 11 lutego br. wynika, że komisja zajmowała się poruszanym przez Pana problemem na posiedzeniu w dniu 2 grudnia 2003 r. W związku z powyższym uważam, że podejmowanie powtórnie tego tematu na forum Senatu byłoby niecelowe.

Longin Pastusiak

Warszawa, dnia 12 lutego 2004 r.

W nawiązaniu do pisma Pana Marszałka z dnia 3 lutego 2004 r. w sprawie oświadczenia złożonego przez Panią Senator Grażynę Staniszewską uprzejmie informuję, iż dnia 12 lutego br. zostało wszczęte przez podległy mi Urząd postępowanie wyjaśniające mające za przedmiot obniżanie przez Telekomunikację Polską S.A. prędkości dostępu do sieci naukowych. Niezwłocznie o zakończeniu niniejszego postępowania prześlę na ręce Pana Marszałka szczegółowe informacje o dokonanych ustaleniach.

Z wyrazami szacunku

PREZES

Ochrona Konkurencji i Konsumentów

Warszawa, dn. 13 lutego 2004 r.

Pan
Longin Pastusiak
Marszałek Senatu
Rzeczypospolitej Polskiej
Kancelaria Senatu
ul. Wiejska 6
00-902 Warszawa

W odpowiedzi na pismo Pana Marszałka z dnia 3 lutego 2004 r. (sygnatura BPS/DSK-043-60/04) dotyczące oświadczenia z dnia 29 stycznia 2004 r. złożonego na 55 posiedzeniu Senatu przez senatora Krzysztofa Borkowskiego w sprawie problemów związanych ze sposobem zorganizowania systemu obsługi klienta przez Telekomunikację Polską S.A., uprzejmie informuję, iż przedstawione przez Pana Marszałka zagadnienie jest mi już znane i że podjąłem stosowne kroki prawne w celu ochrony zbiorowego interesu konsumentów.

Mając na względzie fakt, iż obecny system obsługi klienta TP S.A. nie spełnia podstawowych wymagań w zakresie jakości i rzetelności, jakie powinny cechować tego typu systemy oraz uniemożliwia efektywne wykonywanie umów zawartych przez konsumentów, przeprowadziłem postępowanie wyjaśniające w przedmiotowej sprawie, mające na celu ustalenie zakresu oraz legalności stosowanych przez TP S.A. praktyk. Po dokonaniu właściwych ustaleń, uznając szkodliwość zaistniałej praktyki, podjąłem decyzję o wszczęciu w dniu 19 stycznia 2004 r. postępowania w sprawie naruszenia zbiorowych interesów konsumentów przez Telekomunikację Polską S.A. Celem postępowania jest wydanie decyzji stwierdzającej, czy operator w swoim działaniu stosuje praktyki godzące w zbiorowe interesy konsumentów, o których mowa w art. 23a z dnia 15 grudnia 2000 r. o ochronie konkurencji i konsumentów (Dz.U. z 2003 r., Nr 86, poz. 804 z późn. zm.).

Jednocześnie informuję, iż obywatele, w celu dochodzenia roszczeń wynikających z zawartych z Telekomunikacją Polską S.A. umów o świadczenie usług telekomunikacyjnych oraz z tytułu szkód wynikłych z nieprawidłowego działania systemu obsługi klienta, mogą zwracać się także do Powiatowych i Miejskich Rzeczników Konsumentów, którzy działając na podstawie art. 32 i n. wyżej wymienionej ustawy zapewniają konsumentom bezpłatne poradnictwo i informacje prawną, występują do przedsiębiorców w sprawach ochrony praw i interesów konsumentów oraz mogą wytaczać powództwa przed sądami powszechnymi na rzecz konsumentów.

Z wyrazami szacunku

Warszawa, dnia 13.02. 2004 r.

W dniu 8 stycznia 2004 r. do Prokuratury Rejonowej Warszawa-Śródmieście wpłynęło zawiadomienie radcy prawnego Grzegorza Stępniewskiego o popełnieniu przestępstwa przez Ministra Finansów, polegającego na niezałatwieniu w przewidziany przepisami sposób, złożonego ustnie podczas spotkania w dniu 20 listopada 2003 r. wniosku Komitetu Protestacyjnego Taksówkarzy o udostępnienie w trybie ustawy z dnia 8 października 2001 r. o dostępie do informacji publicznej szeregu dokumentów.

Po rozpoznaniu tego zawiadomienia postanowieniem z dnia 16 stycznia 2004 r. sygn. 7 Ds. 103/04/III Prokurator Rejonowy odmówił wszczęcia postępowania przygotowawczego w tej sprawie uznając, że opisane w nim okoliczności nie uzasadniają podejrzenia popełnienia przestępstwa. Bezczynność organu administracji winna być bowiem oceniana w kontekście odpowiedzialności służbowej lub dyscyplinarnej.

Odnośnie podjęcia działań nadzorczych w stosunku do zawisłego przed Sądem Rejonowym dla Warszawy-Śródmieścia postępowania w sprawie VI C 2982/03 z powództwa radcy prawnego Grzegorza Stępniewskiego przeciwko Skarbowi Państwa - Ministrowi Finansów, pragnę wyjaśnić, iż obowiązujące przepisy nie dają do tego podstaw. Sądy przy orzekaniu są bowiem niezawisłe, a wydawane przez nie rozstrzygnięcia podlegają wyłącznie kontroli instancyjnej.

PROKURATORA GENERALNEGO

Karol Napierski

Prokurator Krajowy

Warszawa, 16 lutego 2004 r.

Pan
Longin Pastusiak
Marszałek Senatu
Rzeczypospolitej Polskiej

W uchwalonej przez Sejm RP w dniu 23 stycznia 2004 r. ustawie budżetowej na rok 2004, w stosunku do przedłożenia rządowego, wydatki na Policję są wyższe per saldo o 116,573 mln zł, na Państwową Straż Pożarną - o 38 mln zł (w tym 30 mln zł w części 85 - Budżety wojewodów), natomiast wydatki na Straż Graniczną pozostały niezmienione.

W toku prac parlamentarnych nad ustawą budżetową dokonano zwiększenia funduszu uposażeń o Policji o kwotę 6.573 mln zł z przeznaczeniem na podwyższenie dodatku stołecznego dla funkcjonariuszy Komendy Stołecznej Policji. Kwota ta pozwoliła na zwiększenie od 1 stycznia 2004 r. wysokości tego dodatku ze 139,70 zł miesięcznie do 209,50 zł.

Ponadto, w art. 48 ustawy budżetowej zapisano warunkowo kwotę nieprzekraczającą 50 mln zł na wzmocnienie w 2004 roku motywacyjnej funkcji systemów uposażeń funkcjonariuszy Policji, Państwowej Straży Pożarnej, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu i Służby Więziennej - w przypadku wystąpienia oszczędności w wydatkach planowanych na obsługę zadłużenia zagranicznego (w części 78 budżetu państwa) oraz na obsługę długu krajowego (w części 79). Uruchomienie tej kwoty będzie możliwe, po oszacowaniu wielkości oszczędności w wydatkach w tych częściach, co nastąpi nie wcześniej niż na przełomie III i IV kwartału bieżącego roku. Kierunki wydatkowania ww. środków na poszczególne formacje uzależnione będą od ich ostatecznej wysokości oraz od decyzji co do możliwości wykorzystania ich w sposób trwały (tj. powodujący tzw. skutki przechodzące na rok 2005) lub też na jednorazowe zwiększenie uposażeń np. poprzez podwyższenie dodatków służbowych. Rozstrzygnięcia w tej sprawie będą wypracowane w uzgodnieniu z Ministrem Finansów i Ministrem Sprawiedliwości. Poziom wzrostu uposażeń uzależniony będzie od wysokości uzyskanych oszczędności i sposobu ich rozdysponowania.

Z szacunkiem

M I N I S T E R

Spraw Wewnętrznych i Administracji

z up. Tadeusz MATUSIAK

Podsekretarz Stanu

Warszawa, 16 lutego 2004 r.

1. Prace nad stworzeniem systemu krajowych jednostek prowadzących ocenę zgodności w obszarach podlegających dyrektywom nowego podejścia (tzw. dyrektywom pełnej harmonizacji których dotyczy autoryzacja, notyfikacja, znakowanie CE i inne znaki zgodności) prowadzone są w zakresie tych dyrektyw, które pozostają w polu kompetencji Ministerstwa Infrastruktury (MI) tj. w odniesieniu do 8 z grupy 27 dyrektyw tego rodzaju, a mianowicie dyrektyw dotyczących:

• wyrobów budowlanych (CPD) - 89/106/EWG,

• interoperacyjności transeuropejskiego systemu kolei konwencjonalnej - 2001/16/WE,

• projektowania kolei liniowych do przewozu osób - 2000/9/WE,

2. W końcowych dniach stycznia 2004 r. MI, zgodnie z oczekiwaniem ze strony Komisji Europejskiej przekazało wymagane dane o jednostkach aspirujących do notyfikacji w zakresie dyrektyw, o których mowa w pkt 1, celem rezerwacji numerów identyfikacyjnych dla przyszłych jednostek notyfikowanych. Zgłoszenie, o którym tu mowa nastąpiło za pośrednictwem Ministerstwa Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej.

Lp.

Liczba jednostek

1

2

3

1

wyrobów budowlanych (CPD) - 89/106/EWG

19

2

kompatybilności elektromagnetycznej (EMC) - 89/336/EWG

8 - notyfikowanych - 15 kompetentnych

3

4

4

2

5

2

6

1

7

projektowania kolei liniowych do przewozu osób - 2000/9/WE

1

8

2

3. Aktualnie prace związane z wdrożeniem systemu autoryzacji jednostek aspirujących do notyfikacji są w końcowej fazie. Wydanie odpowiednich aktów wewnętrznych (zarządzenia i decyzje) nastąpi najprawdopodobniej w przeciągu 1 - 1,5 tygodnia, co otworzy drogę do przeprowadzenia oceny jednostek kandydujących.

5. Zakłada się, że przekazanie Ministrowi Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej pierwszych autoryzowanych jednostek ubiegających się o notyfikację Komisji Europejskiej w zakresie dyrektyw leżących w obszarze kompetencji MI nastąpi w połowie marca br. i będzie realizowane sukcesywnie w miarę postępu procesu autoryzacji, na podstawie napływających wniosków jednostek zainteresowanych.

Ponadto jednoznaczne udzielenie odpowiedzi na trzecie pytanie, postawione w oświadczeniu Pana senatora (ostatni akapit), nie jest możliwe choćby z uwagi na fakt, że zgłoszenie danej jednostki do notyfikacji nie jest równoznaczne z jej przyjęciem przez komisję Europejską i publikacją w Dzienniku Urzędowym Wspólnoty (OJ).

Z wyrazami szacunku

Warszawa, dnia 16 lutego 2004 r.

Pan
Prof. Longin Pastusiak
Marszałek Senatu
Rzeczypospolitej Polskiej

W związku z zapytaniem zawartym w tym oświadczeniu ("Czy śląski wojewódzki konserwator zabytków podjął prace nad stworzeniem komplementarnej strategii ratowania poprzemysłowego dziedzictwa tego regionu?"), Dyrektor Departamentu Ochrony Zabytków Ministerstwa Kultury zwrócił się do Śląskiego Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków z prośbą o ustosunkowanie się do kwestii poruszonej przez Pana Senatora.

- przebudowa starych zdegradowanych dzielnic, w tym osiedli robotniczych (cel strategiczny nr 5).

Ważnym instrumentem prawnym w planowaniu działań na rzecz ochrony zabytków zarówno na szczeblu centralnym, regionalnym, jak i lokalnym jest, obowiązująca od dnia 17 listopada 2003 r., ustawa z dnia 23 lipca 2003 r. o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami. Ustawa ta określa, że ochronę zabytków i opiekę nad zabytkami uwzględnia się przy sporządzaniu i aktualizacji koncepcji przestrzennego zagospodarowania kraju, strategii rozwoju województw czy planów zagospodarowania przestrzennego województw (art. 18 ust. 1).

Ustawa nakłada na zarządy województw, powiatów i gmin obowiązek sporządzenia na okres 4 lat wojewódzkiego programu opieki nad zabytkami, którego celem jest m.in. zahamowanie procesów degradacji zabytków i doprowadzenie do poprawy stanu ich zachowania, wyeksponowanie poszczególnych zabytków oraz walorów krajobrazu kulturowego, podejmowanie działań zwiększających atrakcyjność zabytków dla potrzeb społecznych, turystycznych i edukacyjnych oraz wspieranie inicjatyw sprzyjających wzrostowi środków finansowych na opiekę nad zabytkami oraz podejmowanie przedsięwzięć umożliwiających tworzenie miejsc pracy związanych z opieką nad zabytkami (art. 87). Wszystkie te możliwości mają dla Śląska znaczenie szczególne, wobec aktualnej sytuacji społeczno-gospodarczej regionu (likwidacja kopalń i innych zakładów przemysłowych, zubożenie społeczeństwa, bezrobocie).

Wspomniana ustawa zobowiązuje również Ministra Kultury do opracowania, przy pomocy Generalnego Konserwatora Zabytków, krajowego programu ochrony zabytków i opieki nad zabytkami (art. 84). Obecnie trwają prace przygotowawcze i konsultacje środowiskowe nad stworzeniem tego programu. Przewiduje się, że ze względu na rosnące zainteresowanie polskim dziedzictwem przemysłowym i wspomniane wyżej możliwości aktywizacji społeczno-gospodarczej regionów (m.in. rozwój turystyki, nowe miejsca pracy), sprawy dotyczące ochrony tego dziedzictwa stanowić będą jeden z priorytetów.

Wielkim sojusznikiem Ministra Kultury w działaniach na rzecz ochrony dziedzictwa przemysłowego są instytucje (muzea) i organizacje społeczne (m.in. Polski Komitet Ochrony Dziedzictwa Przemysłowego TICCIH, Naczelna Organizacja Techniczna, Polskie Towarzystwo Historii Techniki), które podejmują szereg cennych inicjatyw (wystawy, seminaria, szkolenia, wydawnictwa, itp.) propagujących wartości naszego dziedzictwa przemysłowego, mającego szczególne zasługi dla ratowania zabytków przemysłu w Polsce i kultywowania tradycji industrialnej regionów.

Ochrona dziedzictwa przemysłowego jest jednym z najtrudniejszych zadań stojących przed służbą konserwatorską, niemniej podjęcie tego wyzwania jest naszą powinnością, dla zachowania dorobku wielu pokoleń polskich przemysłodawców i utrwalenia rodzimej tradycji przemysłowej, sięgającej swymi korzeniami połowy XIX wieku. Dziedzictwo przemysłowe Śląska należy do najbardziej wartościowych elementów tej tradycji.

Z wyrazami szacunku

z up. MINISTRA KULTURY
PODSEKRETARZ STANU

Warszawa, 2004-02-04

W odpowiedzi na Pana pismo (znak: BPS/DSK-043-42/04), przekazujące oświadczenie złożone przez senatora Pana Witolda Gładkowskiego na 55 posiedzeniu Senatu RP w dniu 29 stycznia 2004 roku uprzejmie informuję, że sytuacje opisane w ww. oświadczeniu dotyczą nie tylko regionu środkowo-pomorskiego Polski. Są to naganne sposoby postępowania niektórych lekarzy, którzy pomimo zawartej umowy w ramach podstawowej opieki zdrowotnej nie wywiązują się z niej należcie. W konsekwencji rodzi się niepokój społeczny odzwierciedlany przez ubezpieczonych w różnego rodzaju wystąpieniach w tym do parlamentarzystów. Oddziały Wojewódzkie NFZ otrzymują wiele skarg i wniosków w tym zakresie. Wszystkie przekazywane informacje dotyczące utrudnień w udzieleniu świadczeń nocnej pomocy lekarskiej są wnikliwie rozpatrywane przez właściwe komórki kontrolne OW NFZ i podczas przeprowadzanych kontroli omawiane ze Świadczeniodawcami.

Kompetencje lekarza podstawowej opieki zdrowotnej określone zostały przez Kolegium Lekarzy Rodzinnych w Polsce i zostały załączone do materiałów konkursowych w ogłoszonym przez NFZ konkursie ofert na 2004 r.

Zakres lekarskich świadczeń zdrowotnych udzielanych w soboty, niedziele i święta oraz dni powszednie po godzinie 18.00 obejmuje świadczenia o charakterze wizyt w domu chorego z wyłączeniem stanów nagłych i stanów bezpośredniego zagrożenia życia, a w szczególności w sytuacjach: utraty przytomności, upadków z wysokości, złamań, wypadków komunikacyjnych, nagłych zaburzeń świadomości, urazów wypadkowych powstałych w nagłych sytuacjach, nagłej duszności, porażenia prądem elektrycznym, porodu, dolegliwości związanych z ciążą, nagłych zachorowań w miejscu publicznym.

Jednocześnie informuję, że zgodnie z ustaleniami zespołu negocjacyjnego pod przewodnictwem Pana Andrzeja Majewskiego Zastępcy ds. Medycznych Prezesa NFZ z przedstawicielami władz samorządowych województwa Zachodniopomorskiego oraz przedstawicielami Zachodniopomorskiego OW NFZ ustalono, że środki finansowe na zabezpieczenie świadczeń w zakresie lecznictwa stacjonarnego zostaną przekazane w wysokości 53% kontraktu rocznego w I półroczu a w 47% w II półroczu. Ustalono także priorytet dla województwa w przypadku zwiększenia środków finansowych w budżecie NFZ.

P R E Z E S

Narodowego Funduszu Zdrowia

dr n. med. Krzysztof Panas

Warszawa, 2004-02-18

W związku z oświadczeniem Pana Senatora Januarego Bienia złożonym podczas 53 posiedzenia Senatu RP w dniu 9 stycznia br. w sprawie przeprowadzonych w Politechnice Częstochowskiej czynności sprawdzających, dotyczących okoliczności zbycia przez Uczelnię we wrześniu 2002 r. dwóch samochodów osobowych marki "Peugeot", przedstawiam Panu Marszałkowi następujące dalsze wyjaśnienia.

W przekazanym oświadczeniu Pan Senator podnosi, że przeprowadzone w końcu października 2003 r. przez pracowników Ministerstwa Edukacji Narodowej i Sportu czynności sprawdzające w zakresie uwarunkowań zbycia wspomnianych samochodów były mało szczegółowe i opierały się na zebranych ustnych oświadczeniach osób reprezentujących Politechnikę Częstochowską. Pan Senator wskazuje również, że oświadczenia te w części dotyczącej niektórych okoliczności dokonywania wyceny samochodów w firmie P.P.H.U. "Polmax" są rozbieżne z pisemnymi oświadczeniami ówczesnych kierowców samochodów oraz przedstawiciela firmy.

Wypada przy tym podkreślić, że czynności sprawdzające, z punktu widzenia uwarunkowań formalnoprawnych ich przeprowadzania, mogły być dokonane w granicach upoważnień wynikających z art. 31 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 12 września 1990 r. o szkolnictwie wyższym (Dz.U. Nr 65, poz. 385, ze zm.), a więc dotyczyć oceny zgodności działania organów Uczelni z ustawami i statutem oraz pozyskiwania stosownych informacji i wyjaśnień od osób zatrudnionych aktualnie w tej szkole wyższej. Przeprowadzone czynności wyjaśniające obejmowały, w tym kontekście, zarówno ustne wyjaśnienia obecnego Rektora i dyrektora administracyjnego Uczelni, jak również wykorzystanie i badanie dokumentacji Uczelni obrazującej wspomniane wyżej okoliczności.

Pan Senator w swoim oświadczeniu z dnia 9 stycznia br. nie podnosi sprawy zawartych we wspomnianym piśmie wyjaśnień dotyczących kwestii wymienionych wyżej w pkt b)-d), a zgłasza zastrzeżenia do ustnych wyjaśnień uzyskanych od obecnie urzędującego Rektora oraz dyrektora administracyjnego, w kwestii okoliczności i wykorzystania wyceny samochodów "Peugot" przez firmę P.P.H.U. "Polmax". Zastrzeżenia te wynikają z konfrontacji oświadczeń pisemnych kierowców i przesłanej przez Pana Senatora (przy piśmie z lipca 2003 r.) z uzyskanymi ustnymi wyjaśnieniami obecnego Rektora oraz dyrektora administracyjnego Uczelni.

Oświadczenia pisemne z dnia 10 lipca 2003 r. dwóch kierowców (obsługujących wspomniane samochody "Peugot") wskazują, że byli w firmie "Polmax" w salonie firmowym "Opel" Polaczek w Poczesnej w celu przeprowadzenia wyceny samochodów "po telefonicznym poleceniu sekretarki Gabinetu Rektora na wniosek Rektora - Elekta Henryka Dyji" w połowie lipca 2002 r. Natomiast oświadczenie pisemne z dnia 16 lipca 2003 r. przedstawiciela firmy "Polmax" informuje, że oględziny samochodów "Peugot" odbyły się dnia 1 lipca 2002 r. w celu przygotowania oferty skupu tych samochodów, a oferta została przesłana w formie pisemnej na adres Politechniki Częstochowskiej w dniu 3 lipca 2002 r.

Należy zauważyć także, iż w świetle tych oświadczeń wycena samochodów, jak i przekazanie oferty przez firmę P.P.H.U. "Polmax" do Politechniki Częstochowskiej nastąpiło w okresie pełnienia funkcji Rektora Uczelni przez Pana prof. Janusza Szopę, zaś Prorektora Uczelni przez Pana prof. Januarego Bienia, którzy pełnili te funkcje do końca sierpnia 2002 r.

Uzyskane ustne wyjaśnienia obecnego Rektora Pana prof. Henryka Dyji oraz dyrektora administracyjnego Uczelni wskazują natomiast, że za ich wiedzą nie zlecono wyceny samochodów firmie P.P.H.U. "Polmax", zaś Pan prof. Henryk Dyja na początku lipca 2002 r. nie miał podstaw do występowania jako organ Politechniki Częstochowskiej, a więc również do wydawania dyspozycji kierowcom i zlecania wyceny samochodów firmie "Polmax". Zaznaczył także, iż nie wiedział o przekazaniu do Uczelni w lipcu 2002 r. oferty skupu samochodów ze strony tej firmy. Obecnie władze Uczelni podały, w toku wspomnianych czynności sprawdzających, że nie dysponują ofertą firmy "Polmax" wskazaną na piśmie Pana Senatora. Nie zostało również wyjaśnione, w czyim posiadaniu może być ta oferta.

Kadencja Pana prof. Henryka Dyji jako Rektora Uczelni rozpoczęła się dnia 1 września 2002 r., a omawiane samochody zostały sprzedane w dniu 9 września 2002 r. jednej z dwóch innych firm (Snooker" w Częstochowie i "L'emir" w Dąbrowie Górniczej), które przedstawiły owe oferty w odpowiedzi na telefoniczne zapytanie ze strony dyrektora administracyjnego Uczelni z pierwszych dni września 2002 r. Uwarunkowania i okoliczności tej sprzedaży zostały zaprezentowane w toku wcześniejszych wyjaśnień przedkładanych Panu Senatorowi, w kontekście oceny zgodności postępowania w tym zakresie, w świetle postanowień Zarządzenia Nr 4/99 Rektora Politechniki Częstochowskiej z dnia 21 października 1999 r. w sprawie upłynniania zbędnych maszyn i urządzeń. Ocena ta wykazała, że brak jest podstaw do kwestionowania wyboru trybu zbycia samochodów przez Uczelnię na początku września 2002 r.

Przedstawione okoliczności związane z informacjami dotyczącymi wyceny samochodów "Peugot" przez firmę "Polmax" w lipcu 2002 r., a następnie przyjętym rozwiązaniem trybu sprzedaży tych samochodów we wrześniu 2002 r. pozwalają na konstatację, że zabrakło wystarczających przesłanek dla właściwego współdziałania, na przełomie kadencji, ze strony ustępujących i obecnych władz rektorskich, w zakresie gospodarowania samochodami osobowymi, które znajdowały się wówczas w posiadaniu Uczelni.

Warszawa, dnia 13.02. 2004 r.

Ustosunkowując się do oświadczeń Pana Senatora Witolda Gładkowskiego przesłanych przy piśmie Pana Marszałka BPS/DSK-043-14/04 dotyczących:

Ad 1) Zakres i skuteczność polityki zdrowotnej w skali kraju uwarunkowana jest ukierunkowaniem lokalnej polityki zdrowotnej na szczeblu województwa, związanej z realizacją zadań wojewody i samorządu wojewódzkiego, oraz na szczeblu powiatu, związanej z działalnością samorządu powiatowego. Narodowy Fundusz Zdrowia, finansujący świadczenia zdrowotne, w tym z zakresu medycyny szkolnej, działa w oparciu o ustawę z dnia 23 stycznia 2003 r. o powszechnym ubezpieczeniu w Narodowym Funduszu Zdrowia (Dz.U. Nr 45 z późniejszymi zmianami).

Poza słuszną uwagą Pana Senatora, że Art. 50 przedmiotowej ustawy nakłada na NFZ obowiązek realizacji uprawnienia ubezpieczonego do świadczeń na rzecz zachowania zdrowia, zapobiegania chorobom i wczesnego wykrywania chorób, to także, zgodnie z wymienioną ustawą, polityka zdrowotna powinna być kreowana w pierwszym rzędzie poprzez zamieszczanie priorytetów zdrowotnych w Wojewódzkich Planach Zdrowotnych uchwalanych przez sejmiki wojewódzkie, w oparciu o analizę sytuacji zdrowotnej populacji i sytuacji bazowej w zakresie ochrony zdrowia w województwie, na okres od 1 roku do 4 lat, i Krajowego Planu Zdrowotnego (rocznego), tworzonego przez Ministra Zdrowia na bazie planów wojewódzkich. Plany te stanowią podstawę do opracowania strategicznego, wieloletniego Narodowego Planu Zdrowotnego.

Tak więc, miejsce medycyny szkolnej wśród priorytetów zdrowotnych w dużej mierze uzależnione jest od jej postrzegania na powiatowym i wojewódzkim szczeblu samorządowym. W projekcie Narodowego Planu Zdrowotnego z 23 października 2003 r. na lata 2004 - 2013, sprawy ochrony zdrowia dzieci i młodzieży, a w tym profilaktyki stomatologicznej, zaakcentowane są bardzo szeroko.

1. Rozporządzeniu Ministra Zdrowia z dnia 25 czerwca 2003 r. w sprawie zakresu i organizacji profilaktycznej opieki zdrowotnej nad dziećmi i młodzieżą (Dz.U. z dnia 24 lipca 2003 r. Nr 130 poz. 1196), dotyczącym profilaktycznej opieki zdrowotnej nad dziećmi i młodzieżą objętymi obowiązkiem szkolnym oraz kształcącymi się w szkołach ponadgimnazjalnych, do ukończenia 18 roku życia, oraz dotyczącym zakresu informacji o świadczeniodawcach sprawujących profilaktyczną opiekę nad uczniami, przekazywanych wojewodzie przez Narodowy Fundusz Zdrowia.

Konkludując, należy stwierdzić, że rodzaj i jakość świadczeń zdrowotnych, w tym z zakresu medycyny szkolnej, a w tym profilaktyki stomatologicznej, na terenie określonego województwa, w dużej mierze uzależniona jest od warunków kontraktu zawartego ze świadczeniodawcami przez Wojewódzki Oddział Narodowego Funduszu Zdrowia.

Nawiązując do zapytania Pana Senatora, co do losów rozporządzeń dotyczących wybranych zagadnień gospodarki odpadami, uprzejmie informuję, że projekt nowelizacji rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 23 grudnia 2002 r. w sprawie dopuszczalnych sposobów i warunków unieszkodliwiania odpadów medycznych i weterynaryjnych, skierowany został do uzgodnień wewnętrznych, do właściwych kompetencyjnie podmiotów, oraz do konsultacji społecznej. Opracowywany jest również projekt kolejnego rozporządzenia Ministra Zdrowia do ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. o odpadach (Dz.U. Nr 62, poz. 628, z późn. zm.), wykonujący fakultatywną delegację, zawartą w art. 7 ust. 4 ustawy, który stanowi, że ministrowie właściwi ds. gospodarki, zdrowia, rolnictwa, administracji publicznej, w zakresie swoich kompetencji, w porozumieniu z ministrem właściwym ds. środowiska, mogą określić, w drodze rozporządzeń, szczegółowy sposób postępowania z niektórymi rodzajami odpadów, kierując się potrzebą stworzenia schematów postępowania z tymi odpadami przez ich posiadaczy.

MINISTRA ZDROWIA

SEKRETARZ STANU

Ewa Kralkowska