Warszawa, dn. 12.01.2004 r.

Narodowy Fundusz Zdrowia w dniu 10 października 2003 r. ogłosił konkurs ofert na realizację świadczeń zdrowotnych finansowanych w roku 2004 w ramach powszechnego ubezpieczenia zdrowotnego. Był to ważny krok na drodze do realizacji jednego z głównych założeń nowego systemu organizacji ochrony zdrowia - wykonywania i finansowania świadczeń zdrowotnych na podstawie jednolitych zasad w skali kraju.

W związku z powyższym Narodowy Fundusz Zdrowia, w celu zapewnienia wszystkim ubezpieczonym pacjentom właściwego dostępu do świadczeń z zakresu podstawowej opieki zdrowotnej w 2004 roku, podjął działania zgodnie z przepisami ustawy o powszechnym ubezpieczeniu zdrowotnym w NFZ. W pierwszej kolejności Fundusz prowadził w ramach konkursu negocjacje w celu zawarcia umów z lekarzami podstawowej opieki zdrowotnej, którzy złożyli oferty, a następnie rozpoczął postępowanie uzupełniające w trybie rokowań. Warunki udziału w rokowaniach i zasady kontraktowania świadczeń pozostały niezmienione w stosunku do obowiązujących w konkursie zasad i warunków. Do rokowań zaproszeni zostali wszyscy świadczeniodawcy spełniający wymagania i dysponujący listą zadeklarowanych podopiecznych - także ci, którzy nie złożyli ofert w pierwszym etapie konkursu ofert.

Według stanu na dzień 31 grudnia 2003 r. poziom zabezpieczenia świadczeń z zakresu opieki podstawowej charakteryzował się dużym zróżnicowaniem w poszczególnych województwach, przy czym najbardziej niepokojąca sytuacja wystąpiła w województwach, które przystąpiły do Porozumienia Zielonogórskiego. Dodatkowo sytuację komplikowała zapowiedź zamknięcia gabinetów przez część lekarzy rodzinnych.

W związku z powyższym, zapewnienie pacjentom właściwego dostępu do świadczeń podstawowej opieki zdrowotnej stało się priorytetowym celem działań moich i Prezesa Narodowego Funduszu Zdrowia. Rozpoczęto rozmowy z przedstawicielami Porozumienia Zielonogórskiego, zrzeszającego świadczeniodawców protestujących przeciwko nowym zasadom kontraktowania opieki podstawowej, w celu uzgodnienia wspólnego stanowiska stron w odniesieniu m.in. do dwóch najistotniejszych spornych problemów: finansowania kosztów transportu medycznego oraz organizacji opieki całodobowej przez lekarzy podstawowej opieki zdrowotnej.

W dniu 6 stycznia 2004 r., w wyniku prowadzonych przeze mnie wielogodzinnych negocjacji, zawarto porozumienie, które jest podstawą rozpoczęcia udzielania świadczeń zdrowotnych przez świadczeniodawców zrzeszonych w Porozumieniu Zielonogórskim. Dokonane ustalenia zmierzają w szczególności do odrębnego kontraktowania opieki lekarskiej w porze nocnej i w dni świąteczne.

W tym samym dniu Zarząd Narodowego Funduszu Zdrowia podjął uchwałę nr 4/2004, która w § 1 ust. 1 otrzymała następujące brzmienie: "1. W przypadku przystąpienia świadczeniodawców reprezentowanych przez Porozumienie Zielonogórskie do postępowań w sprawie zawarcia umów o udzielenie świadczeń zdrowotnych w 2004 roku, Zarząd Funduszu, zgodnie z kompetencjami oraz zasadą równego traktowania świadczeniodawców uwzględni ustalenia dokonane pomiędzy Ministrem Zdrowia i przedstawicielami Porozumienia Zielonogórskiego, zawarte w porozumieniu z dnia 6 stycznia 2004 r."

Leszek Sikorski

Warszawa, 12 stycznia 2004 r.

Szanowny Panie Marszałku

Rada Ministrów nie planuje zmiany przedmiotowego rozporządzenia w zakresie proponowanym przez Pana Senatora z uwagi na fakt, iż propozycja ta wykracza poza upoważnienie zawarte w art. 53 ust. 1 ustawy z dna 18 stycznia 1996 r. o kulturze fizycznej (Dz.U. z 2001 Nr 81 poz. 889 z późn. zm.). Przytoczony przepis odnosi się do potrzeby posiadania odpowiednich kwalifikacji przy uprawianiu żeglarstwa (podobnie jak przy uprawianiu alpinizmu, sportów motorowych, sportów lotniczych itp.).

Zgodnie z przepisem § 3 ust. 1 rozporządzenia, posiadanie wymaganych kwalifikacji do uprawiania żeglarstwa stwierdza się nadaniem stosownego patentu żeglarskiego przez Polski Związek Żeglarski lub patentu motorowodnego przez Polski Związek Motorowodny i Narciarstwa Wodnego. Odstępstwa od wymogu posiadania patentu motorowodnego przewiduje § 4 ust. 3 rozporządzenia stanowiąc m.in., iż osoby nie posiadające patentu motorowodnego mogą prowadzić jachty motorowodne po wodach śródlądowych z silnikiem o mocy nie przekraczającej 5 kW (6,67KM).

Odnośnie programu turystycznego zagospodarowania Noteci informuję, iż Ministerstwo Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej, które zgodnie z ustawą o działach administracji publicznej jest właściwym w tym zakresie nie posiada specjalnych środków przeznaczonych na inwestycje w turystyce. Niemniej jednak istnieją możliwości wsparcia inwestycji w tym sektorze wynikające z ustawy z dnia 20 marca 2002 r. o finansowym wspieraniu inwestycji (Dz.U. Nr 41, poz. 363), ustawy z dnia 29 sierpnia 2003 roku o zmianie ustawy o finansowym wspieraniu inwestycji (Dz.U. Nr 159, poz. 1537) i ustawy z dnia 12 maja 2000 r. o zasadach wspierania rozwoju regionalnego (Dz.U. Nr 48, poz. 550 z późn. zm.).

Ustawa o finansowym wspieraniu inwestycji określa zasady i formy udzielania wsparcia finansowego przedsiębiorcom dokonującym nowych inwestycji lub tworzącym nowe miejsca pracy związane z tymi inwestycjami. Za nowe inwestycje i miejsca pracy uważane są w/w w rozumieniu ustawy z dnia 27 lipca 2002 roku o warunkach dopuszczalności i nadzorowaniu pomocy publicznej dla przedsiębiorców (Dz.U. nr 141, poz. 1177 i z 2003 roku (Dz.U. nr 159, poz. 1537).

Udzielającym wsparcia jest Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej, a wielkość środków budżetowych przeznaczonych na wsparcie finansowe jest corocznie określana w ustawie budżetowej. Z pomocy mogą skorzystać głównie duże firmy (wynika to z wymogów stawianych chętnym do otrzymania wsparcia). Wsparcie będzie udzielane w formie dotacji celowych określonych w oparciu o ustawę z 26 listopada 1998 r. o finansach publicznych (Dz.U. nr 155, poz. 1014 ze zm.). Wsparcia można udzielić przedsiębiorcy, jeżeli wartość nowej inwestycji jest nie mniejsza niż 10 mln euro albo nie mniejsza niż 500 tys. euro, gdy dotyczy rozbudowy lub modernizacji istniejącego przedsiębiorstwa i wiąże się z utrzymaniem minimum 100 miejsc pracy (50 w przypadku inwestycji w jednym z obszarów wsparcia) przez nie mniej niż 5 lat. O wsparcie mogą również ubiegać się przedsiębiorcy, którzy w wyniku nowej inwestycji utworzą co najmniej 20 nowych miejsc pracy na nie mniej niż 5 lat lub wprowadzą innowację technologiczną, a także gdy nowa inwestycja wpływa na poprawę stanu środowiska. Wsparcie może być udzielone przedsiębiorcy dokonującemu inwestycji albo gminie. Gmina otrzymuje wparcie na tworzenie i modernizację infrastruktury technicznej bezpośrednio związanej ze wspieraną inwestycją określonego przedsiębiorcy. Wielkość tego wsparcia jest wliczana do ogólnej kwoty pomocy publicznej otrzymanej przez przedsiębiorcę. Podstawą udzielenia wsparcia finansowego jest umowa zawarta przez Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z przedsiębiorcą. W bieżącym roku wnioski o wsparcie nowej inwestycji można składać do Ministra GPiPS w terminie od 1 lutego do końca lutego oraz w terminie od 1 października do 31 października. O szczegółowym trybie i terminach składania wniosków oraz trybie i terminach udzielania i odmowy udzielania wsparcia finansowego nowej inwestycji informują rozporządzenia Ministra GPiPS z dnia 12 września 2003 roku, prezentowane na stronach internetowych Ministerstwa.

Drugą możliwość wspierania inwestycji stwarza ustawa o zasadach wspierania rozwoju regionalnego, która określa warunki i formy wspierania rozwoju regionalnego oraz współdziałanie w tym zakresie Rady Ministrów a także organów administracji rządowej z samorządem terytorialnym. Wsparcie finansowe rozwoju regionalnego ze środków budżetu państwa może być przeznaczone na zadania ujęte w kontraktach wojewódzkich. Kontrakt wojewódzki określa tryb i warunki realizacji zadań wynikających z programów wojewódzkich, które uzyskały wsparcie rządu i zadań należących do spraw nadzorowanych przez ministrów właściwych, które wspierane są przez jednostki samorządu terytorialnego i inne uprawnione podmioty. Jednostka samorządu terytorialnego ubiegająca się o umieszczenie zadania w kontrakcie zobowiązana jest to złożenia stosownego wniosku do samorządu województwa. Dofinansowanie dla jednostek samorządu terytorialnego wykonującego zadania uwzględnione w kontrakcie, udzielane jest ze środków budżetu państwa na warunkach określonych w ustawie o finansach publicznych.

W ramach Zintegrowanego Programu Operacyjnego Rozwoju Regionalnego istnieje możliwość wsparcia przedsięwzięć turystycznych w ramach następujących działań:

W przypadku pierwszych czterech działań wsparcie otrzyma sektor publiczny a z działania 3.4. sektor prywatny.

• projekty polegające na opracowaniu i wdrażaniu programów rozwoju i promocji produktów turystycznych,

• rozwój i modernizacja infrastruktury noclegowej, gastronomicznej i innej infrastruktury turystycznej,

• rozwój i modernizacja infrastruktury informacyjnej i recepcyjnej,

• systemy informacji turystycznej,

• adaptacja zabytków na potrzeby promocji regionu i aktywizacji społeczeństwa.

W ramach działania 3.1. i 3.2. przewidziane są do realizacji projekty dotyczące m.in. infrastruktury sprzyjającej rozwojowi aktywnych form wypoczynku, infrastruktury noclegowej, gastronomicznej, informacyjno-recepcyjnej i innej turystycznej, promocji i systemów informacji turystycznej.

W ramach działania 3.3. przewidziane są do realizacji projekty polegające na rewitalizacji zdegradowanych miast i dzielnic miast, terenów poprzemysłowych i powojskowych, inspirujące rozwój nowych funkcji tych terenów (w tym funkcji turystycznych).

Przedsiębiorstwa z sektora turystyki, mogą ubiegać się o wsparcie w ramach SPO-Wzrost Konkurencyjności Przedsiębiorstw, pod warunkiem, że projekty przez nie złożone spełnią kryteria wyboru projektów i otrzymają wystarczającą liczbę punktów, aby w konkurencji z innymi uzyskać wysoką pozycję na liście rankingowej, przygotowanej przez Grupę Roboczą. Ostateczną decyzję o wyborze projektów do współfinansowania w ramach SPO-WKP podejmuje Komitet Sterujący.

Sektor turystyki, może być wspierany również w ramach SPO-Restrukturyzacja i Modernizacja Sektora Żywnościowego oraz Rozwój Obszarów Wiejskich, w ramach działania 4.2.2. "Różnicowanie działalności rolniczej i zbliżonej do rolnictwa w celu zapewnienia różnorodności działań lub alternatywnych źródeł dochodów" oraz działania "Odnowa wsi oraz zachowanie i ochrona dziedzictwa kulturowego". W ramach niniejszych działań wspierane będą inwestycje realizowane w związku z uruchomieniem lub rozwojem działalności dodatkowej m.in. w zakresie agroturystyki, usług związanych z agroturystyką i wypoczynkiem a także projekty przyczyniające się do rozwoju publicznej infrastruktury związanej z rozwojem funkcji turystycznych wsi oraz działania związane z promocją regionu.

Ministerstwo Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej zaplanowało w tym roku opracowanie i wydanie praktycznego podręcznika "Wsparcie przedsięwzięć turystycznych z funduszy strukturalnych w świetle Narodowego Planu Rozwoju na lata 2004-2006.". Podręcznik, który może być użytecznym narzędziem przy realizacji projektu, zostanie wysłany do Stowarzyszenia Gmin i Powiatów Nadnoteckich w końcu stycznia br.

Marek Wagner

Warszawa, 2004-01-12

W związku z oświadczeniem złożonym przez Pana Sławomira Izdebskiego - Senatora RP na 50. posiedzeniu Senatu w dniu 4 grudnia 2003 r. w sprawie prowadzonej przez Spółkę pn. "Gospodarstwo Rolne Seroczyn T. Waldoch i S-ka" działalności na wydzierżawionej nieruchomości w Seroczynie, przedkładam poniżej następujące stanowisko.

1. W sprawie przywrócenia poprzedniego sposobu użytkowania silosów zlokalizowanych na działce nr 408, położonych w miejscowości Seroczyn, Gmina Wodynie - Spółka wniosła skargę do Naczelnego Sądu Administracyjnego. W dniu 29.11.2003 r. na terenie dzierżawionej nieruchomości odbyła się wizja lokalna przeprowadzona przez Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Siedlcach oraz Gminy Wodynie, przy udziale przedstawicieli Oddziału Terenowego Agencji Nieruchomości Rolnych w Warszawie, Stowarzyszenia Ochrony Seroczyna oraz dzierżawcy. Z ustaleń wynika m.in., że osady ściekowe zgromadzone w silosach zostały usunięte;

2. Prokurator Rejonowy w Siedlcach postanowieniem z dnia 27.11.2003 r. w związku z zawiadomieniem o popełnieniu przestępstwa przez Spółkę polegającego na wywozie na pola uprawne osadów ściekowych niespełniających wymagań ochrony środowiska, uznał, że brak jest podstaw do wszczęcia śledztwa w tym zakresie. Mazowiecki Wojewódzki Inspektor Ochrony Środowiska w Warszawie w dniu 17.12.2003 r. złożył w tej sprawie zażalenie do Prokuratury Okręgowej w Siedlcach;

3. W związku z decyzją Starosty Siedleckiego wykonany został "przegląd ekologiczny" przez Stację Chemiczno-Rolniczą w Wesołej. Z treści opracowania wynika, że stosowane osady ściekowe nie powodowały ujemnego wpływu na środowiska przyrodnicze, a także "na podstawie badań wyników osadów, badania gleby jak i przeprowadzonej wizji lokalnej należy stwierdzić, że działalność polegająca na nawożeniu pól uprawnych osadami ściekowymi w gospodarstwie rolnym Seroczyn prowadzona jest zgodnie z przepisami ustawy o odpadach i rozporządzeniem Ministra Ochrony Środowiska w sprawie komunalnych osadów ściekowych"".

Ponadto uprzejmie informuję, że Agencja Nieruchomości Rolnych zawiera umowy dzierżawy na czas oznaczony, a wcześniejsze ich rozwiązanie może nastąpić tylko w wypadkach określonych umową. Jednym z takich powodów może być naruszenie przepisów o ochronie środowiska. Aby można było rozwiązać umowę z tego powodu - musiałoby być bezspornie wykazane, że Spółka naruszyła te przepisy. W związku z tym, wobec braku ostatecznych i prawomocnych decyzji i orzeczeń w tym zakresie, rozwiązanie umowy dzierżawy przez jednostronne oświadczenie woli, mogłoby skutkować uznaniem tego rozwiązania za bezskuteczne i w rezultacie narazić Agencję na odpowiedzialność odszkodowawczą.

Wojciech Olejniczak

Warszawa, 2004.01.12

Odpowiadając na pismo BPS/DSK-043-529/03 z dnia 15 grudnia 2003 r., dotyczące oświadczenia złożonego przez Senatora Krzysztofa Jurgiela podczas 50 posiedzenia Senatu w dniu 10 grudnia 2003 r., w sprawie wywieszenia na wyremontowanym budynku dworca PKP w Białymstoku, tablicy upamiętniającej kolejarzy poległych w trakcie walk w obronie Ojczyzny, przedstawiam w załączeniu informację dotyczącą tej sprawy, uzyskaną od Zarządu PKP S.A.

MINISTRA INFRASTRUKTURY

PODSEKRETARZ STANU

Warszawa, 2004-01-12

Szanowny Panie Marszałku

Z wyrazami szacunku

Izabela Jaruga-Nowacka

"Niniejszym przyjmujemy poniższą Platformę działania i jako Rządy zobowiązujemy się do jej realizacji, zapewniając, że we wszystkich naszych strategiach i programach będziemy uwzględniać podejście z perspektywy kulturowej tożsamości płci (gender). Wzywamy organa Narodów Zjednoczonych, regionalne i międzynarodowe instytucje finansowe, odpowiednie regionalne i międzynarodowe instytucje o innym charakterze, jak również wszystkie kobiety i wszystkich mężczyzn oraz wszelkie organizacje pozarządowe, przy pełnym poszanowaniu ich niezależności, a także wszystkie podmioty społeczeństwa obywatelskiego do pełnego zaangażowania się i wniesienia, we współpracy z Rządami, swojego wkładu w realizację niniejszej Platformy Działania".

"Celem Platformy działania, która jest w pełni zgodna z celami i zasadami Karty Narodów Zjednoczonych oraz prawa międzynarodowego, jest uwłasnowolnienie (empowerment) wszystkich kobiet. Warunkiem koniecznym uwłasnowolnienia kobiet jest pełne korzystanie przez wszystkie kobiety z wszystkich praw człowieka i podstawowych wolności, przy uwzględnieniu specyfiki krajowej i regionalnej, jak również uwarunkowań historycznych, kulturowych i religijnych. Realizacja niniejszej Platformy, w szczególności poprzez ustawodawstwo krajowe oraz dzięki określeniu strategii, polityki, programów oraz priorytetów rozwojowych, stanowi podstawowy obowiązek każdego z Państw, wynikający z obowiązku przestrzegania przez nie wszystkich praw człowieka i podstawowych wolności, a pełne respektowanie różnych wartości religijnych i etycznych, uwarunkowań kulturowych oraz przekonań filozoficznych jednostek i ich środowisk społecznych powinno mieć pozytywny wpływ na korzystanie w pełni przez kobiety z przysługujących im praw człowieka, w celu osiągnięcia równości, rozwoju i pokoju".

Po trzecie: Prawodawstwo Unii Europejskiej nie nakazuje krajom członkowskim przyjęcia wspólnych regulacji w zakresie praw seksualnych i reprodukcyjnych. Przykładem odrębnych uregulowań w tej dziedzinie jest prawodawstwo Irlandii. Rezolucje ogłaszane przez Parlament Europejski, takie jak rezolucja opublikowana w sierpniu 2002 roku, są więc rodzajem wskazań i zaleceń, które proponowane są krajom członkowskim bez obowiązku ich bezwzględnego realizowania.

Rezolucja Parlamentu Europejskiego w sprawie zdrowia oraz praw seksualnych i reprodukcyjnych "apeluje do rządów Państw Członkowskich oraz Krajów Kandydujących, żeby zapewniły specjalistyczne usługi w dziedzinie zdrowia seksualnego i reprodukcyjnego, obejmujące profesjonalną pomoc i poradnictwo na wysokim poziomie, przystosowane do potrzeb określonych grup społecznych (...) zaleca, by aborcje były legalne, bezpieczne i ogólnie dostępne, gdyż tylko wówczas prawa reprodukcyjne kobiet będą chronione (...) Wzywa Państwa członkowskie do zapewnienia osobom żyjącym w nędzy lepszego dostępu do usług w dziedzinie zdrowia seksualnego i reprodukcyjnego, w szczególności do udostępnienia im wyboru środków antykoncepcyjnych oraz badań profilaktycznych dotyczących chorób przenoszonych drogą płciową".

Pełnomocnik Rządu ds. Równego Statusu Kobiet i Mężczyzn jest przekonany, że te zalecenia Parlamentu Europejskiego, polegające nie na restrykcyjnych rozwiązaniach prawnych, ale przede wszystkim na promowaniu edukacji i prewencji w tym zakresie, staną się dla Polski w dobie wejścia do UE ważnym wskazaniem prowadzenia polityki planowania rodziny i ochrony praw seksualnych i reprodukcyjnych.

Po czwarte: Zainteresowanie Pełnomocnika Rządu ds. Równego Statusu Kobiet i Mężczyzn problematyką zawartości podręczników szkolnych wynika z przepisów Rozporządzenia Rady Ministrów z dn. 25.06.2003 r., które stanowi, iż Pełnomocnik obowiązany jest inicjować działania zapobiegające nierównemu traktowaniu i dyskryminacji ze względu na płeć oraz z powodu rasy, pochodzenia etnicznego, religii, przekonań, wieku i orientacji seksualnej. W wypełnianiu tego zadania Pełnomocnik współpracuje z właściwymi organami administracji publicznej, organizacjami społecznymi i instytucjami w zakresie ich odpowiedzialności za realizację programów edukacyjnych i wychowawczych, związanych z przeciwdziałaniem dyskryminacji z wszelkich przyczyn.

Konwencja ONZ "W sprawie eliminacji wszelkich form dyskryminacji kobiet" stanowi w art. 5, że państwa-strony podejmą wszelkie odpowiednie środki, aby zmienić społeczne i kulturowe wzorce zachowań mężczyzn i kobiet w celu likwidacji przesądów i zwyczajów oraz wszelkich innych praktyk, które opierają się na przekonaniu o niższości lub wyższości jednej z płci, albo na stereotypach roli mężczyzn i kobiet. W art. 10 mówi się natomiast, że w celu zapewnienia równych szans kobiet i mężczyzn w dziedzinie kształcenia jednym ze środków powinna być: "likwidacja wszelkich stereotypowych koncepcji, roli mężczyzn i kobiet na wszystkich szczeblach i we wszystkich formach nauczania poprzez rewidowanie podręczników i programów rolnych oraz adaptacje metod nauczania".

Warto podkreślić, że według badań socjologicznych, zdecydowana większość Polaków od lat opowiada się za partnerskim modelem rodziny, jak najlepiej odpowiadającym wymogom godzenia ról zawodowych i rodzinnych oraz pozwalającym na realizację osobistych aspiracji kobiet i mężczyzn we wszystkich sferach życia.

W celu dokonania wstępnej analizy realizacji tych zobowiązań Pełnomocnik zorganizował w październiku 2002 roku konferencję "Równość i tolerancja w podręcznikach szkolnych", z udziałem przedstawicieli MENiS, kuratoriów, Ośrodków Doskonalenia Nauczycieli, ekspertów, parlamentarzystów i organizacji pozarządowych. Podczas konferencji poddano analizie zawartość podręczników i programów szkolnych pod kątem kształtowania postaw otwartości, tolerancji i odpowiedzialności za życie społeczne i prywatne, rodzinne - wśród młodzieży. Wiele osób biorących udział w debacie - m.in. dr Magdalena Środa, prof. Renata Siemieńska - podkreślało stereotypowe podejście autorów podręczników szkolnych do problemu podziału ról w rodzinie, promowanie przestarzałego, nie odpowiadającego wyzwaniom XXI wieku wizerunku kobiet, brak treści przygotowujących młodzież do rozwiązywania problemów, które napotyka we współczesnym świecie, takich jak bezrobocie, patologie społeczne, ubóstwo, dyskryminacja itd. Po konferencji zespół roboczy opracował i przedstawił wnioski, przesłane do MENiS, wśród których znalazł się m.in. postulat "stworzenia listy kryteriów i standardów dotyczących równego statusu kobiet i mężczyzn, które posłużą ekspertom MENiS do oceny programów i podręczników szkolnych, a także stworzenia kryteriów do zawodowego doskonalenia nauczycieli".

Jednym z podstawowych zadań realizowanych przez Pełnomocnika jest opracowanie i monitorowanie realizacji Krajowego Programu Działań na rzecz Kobiet - II etap na lata 2003-2005. Program przyjęty został przez Radę Ministrów 19 sierpnia 2003 roku. Jest on konsekwencją podpisania przez Polskę Platformy Pekińskiej ONZ, która stanowi, iż "rządy, władze światowe i inne instytucje oświatowe oraz akademickie mają opracować w porozumieniu ze wszystkimi zainteresowanymi stronami - wydawcami, nauczycielami, władzami państwowymi i stowarzyszeniami rodziców - zalecenia i programy, podręczniki oraz pomoce dydaktyczne nie obciążone kulturowymi stereotypami dotyczącymi tożsamości płci na wszystkich poziomach kształcenia, łącznie z kształceniem nauczycieli". Dlatego też w rozdziale V Programu - Edukacja - zawarto działanie "wprowadzenia zasady równego statusu kobiet i mężczyzn do podstaw programowych, podręczników szkolnych i pomocy dydaktycznych na wszystkich poziomach kształcenia", a także zadanie "zobowiązania rzeczoznawców do uwzględniania w swoich opiniach oceny przestrzegania zasady równego statusu kobiet i mężczyzn przez autorów podręczników i wytwórców środków dydaktycznych, czyniąc odpowiedzialnym za jego wykonanie MENiS, z terminem do końca 2004 roku. Pełnomocnik z zespołem monitorującym koordynuje wdrażanie Programu i realizację zapisanych w nim zadań.

Po piąte: W krajowym Programie Działań na rzecz Kobiet - II etap, w ramach celu strategicznego "Zagwarantowanie kobietom prawa do jak najlepszego zdrowia fizycznego i psychicznego", zapisano zadanie nr 7 w brzmieniu: "Sukcesywne zwiększanie obsady pielęgniarskiej w szkołach wszystkich szczebli, począwszy od 2004 r. oraz szkolenie pielęgniarek szkolnych przygotowujące do pomocy uczennicom w rozwiązywaniu problemów związanych z dojrzewaniem seksualnym oraz dostępie do informacji o uzależnieniach, chorobach przenoszonych drogą płciową i antykoncepcji". Za wykonanie tego zadania odpowiedzialne jest Ministerstwo Zdrowia z terminem wykonania do 2005 roku.

Pełnomocnik w ramach monitorowania realizacji Krajowego Programu zwróci się do resortu zdrowia o przedstawienie informacji na temat konkretnych kroków podejmowanych w tym obszarze. Podczas międzynarodowych konferencji ONZ w Kairze i Pekinie wypracowano standardy w zakresie prawa do wiedzy w dziedzinie seksualności. Państwa uczestniczące uznały, że młodzież powinna otrzymać rzetelną tj. zgodną ze stanem wiedzy medycznej informację na temat seksualności człowieka, nowoczesnych i skutecznych metod zapobiegania ciąży, chorób przenoszonych drogą płciową oraz sposobów ich uniknięcia. Młodzież powinna mieć także zapewnione usługi, które byłyby zgodne z ich potrzebami i przyczyniały się do kształtowania pozytywnego i odpowiedzialnego podejścia do własnej seksualności. Rząd polski ratyfikował dokumenty końcowe tych konferencji bez zastrzeżeń i wyłączeń.

Po szóste: Z formalnego i praktycznego punktu widzenia, resorty zobowiązane są do zabezpieczenia środków w swoich budżetach na realizację zadań zapisanych w I etapie Krajowego Programu działań na rzecz Kobiet. Dlatego większość zadań II etapu, które są kontynuacją zadań I etapu, ma zapewnione finansowanie, co zostało zapisane we Wprowadzeniu do Programu i uzgodnione z poszczególnymi resortami i Ministerstwem Finansów. Zadania nowe, których realizację zapisano w taki sposób, by mogły być uwzględniane w budżetach na rok 2004, mogą być także realizowane w ramach programów przedakcesyjnych i strukturalnych UE. Pełnomocnik Rządu przystąpił do realizacji programu Phare 2002 "Doskonalenie polityki równego traktowania kobiet i mężczyzn", pozyskując w ten sposób kwotę 2 mln. Euro na zadania m.in. wymienione w Programie. Pełnomocnik uczestniczy także w programach strukturalnych, takich jak Sektorowy Program Operacyjny, którego zadania w znacznej części zbliżone są zakresem merytorycznym do założeń Krajowego Programu, a w szczególności w części dotyczącej aktywizacji zawodowej kobiet na rynku pracy. Pełnomocnik informuje o własnych programach i pomocy w poszukiwaniu źródeł finansowania z innych programów Wspólnotowych i od partnerów zagranicznych, w ramach współpracy międzynarodowej (np. Norwegia). Kwestia wyrównywania szans kobiet i mężczyzn jest sprawą priorytetową w całej Wspólnocie Europejskiej i wszelkie zadania związane z prowadzeniem polityki gender mainstreamingu we wszystkich zakresach polityki rządu, mają bardzo duże szanse na akceptację przez partnerów unijnych i pozyskanie środków finansowych.

Po siódme: Przedsięwzięcia Pełnomocnika Rządu na rzecz Równego Statusu Kobiet i Mężczyzn dotyczące równych szans i możliwości kobiet i mężczyzn finansowane są --jak wszystkie ważne zadania realizowane przez Radę Ministrów - z budżetu państwa. Środki przeznaczone w roku 2004 na całość zadań realizowanych przez Pełnomocnika wynoszą ok. 2 mln zł. Należy jednak podkreślić, że wielkość środków finansowych, jakimi dysponuje, zostanie w roku 2004 pomnożona dzięki uczestnictwu w programach przedakcesyjnych i strukturalnych. Na znaczne wsparcie finansowe działań na rzecz równego statusu kobiet i mężczyzn można też liczyć w ramach przystąpienia Pełnomocnika do Finansowego Mechanizmu Europejskiego Obszaru Gospodarczego oraz Norweskiego Mechanizmu Finansowego.

Warszawa, dnia 14 stycznia 2004 r.

Ustosunkowując się do oświadczenia senatora Tadeusza Bartosa, złożonego podczas 50. posiedzenia Senatu RP w dniu 4 grudnia 2003 r., dotyczącego koncepcji zmiany obowiązujących przepisów prawa w zakresie nabywania nieruchomości pod budowę dróg krajowych, uprzejmie przedstawiam następujące wyjaśnienia:

Po analizie przedstawionej koncepcji, stwierdzić należy, iż narusza ona, w zakresie niżej przedstawionym, Konstytucję RP i z tego powodu nie może być zaakceptowana do ew. wdrożenia.

Ewentualne przejście z mocy prawa na własność Skarbu Państwa, nieruchomości przeznaczonych pod drogi, w tym m.in. nieruchomości stanowiących własność osób fizycznych, byłoby zbliżone do aktu nacjonalizacji tych nieruchomości. W tym kontekście zaproponowane nowe regulacje byłyby niekonstytucyjne. Zgodnie bowiem z przepisem art. 21 Konstytucji RP, Rzeczypospolita Polska chroni własność i prawo dziedziczenia, a wywłaszczenie jest dopuszczalne jedynie wówczas, gdy jest dokonywane na cele publiczne i za słusznym odszkodowaniem. Inna zasada ustalona w Konstytucji RP, w jej art. 64 ust. 2, stanowi, że "własność, inne prawa majątkowe oraz prawo dziedziczenia podlegają równej dla wszystkich ochronie prawnej".

Odnosząc się do kwestii wywłaszczania nieruchomości, zaznaczyć należy, iż przepisy ustawy o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg krajowych zmodyfikowały zasady tego postępowania, zaś w zakresie nieuregulowanym w tej ustawie odsyłają do przepisów ustawy o gospodarce nieruchomościami. Przepisy ustawy o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji stanowią, że "po wszczęciu postępowania wywłaszczającego wojewoda, na wniosek Generalnego Dyrektora Dróg Krajowych i Autostrad, udziela w uzasadnionych przypadkach, w drodze decyzji, zezwolenia na niezwłoczne zajęcie nieruchomości przeznaczonych pod pas drogowy". Decyzja ta uprawnia do dysponowania na cele budowlane. Zgodnie z art. 32 ust. 4 pkt 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz.U. z 2000 r. Nr 106, poz. 1126 ze zm.) "Pozwolenie na budowę może być wydane temu kto złożył oświadczenie pod rygorem odpowiedzialności karnej o posiadanym prawie do dysponowania nieruchomością na cele budowlane". W związku z powyższym, posiadanie przez GDDKiA decyzji zezwalającej na niezwłoczne zajęcie nieruchomości, uznać należy za wystarczający dokument uprawniający do uzyskania pozwolenia na budowę i rozpoczęcie prac budowlanych.

W przypadkach szczególnych, gdy niezbędne jest natychmiastowe wykazanie prawa do dysponowania nieruchomością na cele budowlane, art. 17 ust. 2 ustawy o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji drogowych, w zakresie dróg krajowych, daje możliwość nadania decyzji o niezwłocznym zajęciu nieruchomości rygoru natychmiastowej wykonalności.

Podkreślić należy, iż obowiązujące przepisy prawa, określone w ustawie o gospodarce nieruchomościami i ustawie o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji drogowych, umożliwiają stronom czynny udział na każdym etapie tego postępowania, zapewniając możliwość złożenia odwołania od decyzji oraz ich zaskarżenia do sądu administracyjnego. Przepisy te są zgodne z Konstytucją RP.

Ponadto nie wydaje się zasadne utożsamianie regulacji odnoszących się do inwestycji już zrealizowanych z tymi, które dotyczą nowych inwestycji tj. mających zostać zrealizowanych w przyszłości. O ile bowiem dopuszczalne było określenie w art. 73 ustawy z dnia 13 października 1998 r. Przepisy wprowadzające ustawy reformujące administrację publiczną (Dz.U. Nr 133, poz. 872 ze zm.), że nieruchomości pozostające w dniu 31 grudnia 1998 r. we władaniu Skarbu Państwa lub jednostek samorządu terytorialnego, nie stanowiące ich własności a zajęte pod drogi publiczne, z dniem 1 stycznia 1999 r. stały się z mocy prawa własnością Skarbu Państwa lub właściwych jednostek samorządu terytorialnego za odszkodowaniem, to wprowadzenie identycznej regulacji w odniesieniu do nowo powstających dróg, nie może mieć zastosowania z uwagi na ww. zasady określone w Konstytucji RP.

Z wyrazami szacunku

Marek Pol

Warszawa, 2004.01.14

W swoim oświadczeniu Pan Senator Janusz Lorenz zgłosił postulat pozostawienia w budżecie Agencji Nieruchomości Rolnych środków, dotychczas przeznaczonych na pomoc środowiskom postpegeerowskim i utrzymania w gestii agencji działań w tym zakresie.

Postulat ten należy jednak rozpatrywać na tle działań zmierzających do uporządkowania stanu prawnego w Polsce. To uwarunkowanie leży u podstaw opracowanego projektu ustawy o zmianie ustawy o gospodarowaniu nieruchomościami rolnymi Skarbu Państwa oraz o zmianie innych ustaw. Projekt ten ma na celu stworzenie warunków, w których wszelka tematyka związana z udzielaniem pomocy społecznej regulowana jest przez przepisy wydawane bądź inspirowane przez ministra właściwego do spraw pracy oraz zabezpieczenia społecznego. Obecnie przepisy z tego zakresu są zawarte w:

- ustawie z dnia 20 grudnia 2002 r. o zmianie ustawy o gospodarowaniu nieruchomościami Rolnymi Skarbu Państwa oraz

- ustawie z dnia 13 czerwca 2003 r. o zatrudnieniu socjalnym.

Uporządkowanie obecnego stanu wymaga odciążenia Agencji Nieruchomości Rolnych od obowiązków związanych z prowadzeniem działań z zakresu pomocy społecznej. Stąd też w przypadku, gdy zmiany legislacyjne nastąpią, Agencja Nieruchomości Rolnych zaprzestanie prowadzenia działań z zakresu pomocy społecznej, będzie jedynie kontynuowała zawarte dotychczas umowy (stypendia, programy lokalne) do czasu ich wygaśnięcia. Agencja będzie realizowała zadania wynikające z ustawy o kształtowaniu ustroju rolnego, a związane z rozwojem przedsiębiorczości, w tym przede wszystkim z podnoszeniem kwalifikacji zawodowych oraz ze wspomaganiem pozarolniczych form aktywności zawodowej i gospodarczej mieszkańców wsi.

Osoby zamieszkałe na obszarach wiejskich, w tym również dzierżawcy, właściciele byłych majątków należących do ppgr, jak i byli pracownicy ppgr, na zasadach ogólnych, mogą korzystać z istniejących obecnie programów pomocowych . Wsparcie dla mieszkańców wsi, jak i byłych pracowników ppgr, po integracji możliwe będzie w ramach takich programów jak: Sektorowy Program Operacyjny "Restrukturyzacja i modernizacja sektora żywnościowego i rozwój obszarów wiejskich", Sektorowy Program Operacyjny "Rozwój Zasobów Ludzkich" oraz Zintegrowany Program Operacyjny Rozwoju Regionalnego.

W ramach priorytetu I "Wspieranie zmian i dostosowań w rolnictwie" SPO "Restrukturyzacja i modernizacja sektora żywnościowego i rozwój obszarów wiejskich", wdrażane będą działania nastawione m.in. na szkolenia dla rolników i innych osób pracujących w rolnictwie. Natomiast, w ramach Zintegrowanego Programu Operacyjnego Rozwoju Regionalnego prowadzone będą działania na rzecz wyrównywania szans edukacyjnych poprzez programy stypendialne oraz reorientacji zawodowej osób odchodzących z rolnictwa i osób dotkniętych procesami restrukturyzacyjnymi. Programy stypendialne z przeznaczeniem np. na pokrycie kosztów zakwaterowania i zakupu materiałów do nauki, będą kierowane do młodzieży szkół ponadgimnazjalnych, znajdujących się w trudnej sytuacji materialnej i pochodzącej z obszarów wiejskich.

Przedstawiając powyższe należy zwrócić uwagę, że obecne zapisy prawne w projektowanej ustawie były przedmiotem konsultacji z partnerami społecznymi. Natomiast zakres regulacji projektowanej ustawy wychodzi naprzeciw kierunkom działań prowadzonych przez ministra właściwego do spraw zabezpieczenia społecznego tzn. sprawowanie przez niego prac nad aktami prawnymi regulującymi wszelkiego rodzaju działania z zakresu pomocy społecznej. Ponadto przewiduje się, że zmiany w projektowanej ustawie nie spowodują żadnych istotnych zmian na rynku pracy jak również nie wywołają negatywnych skutków dla sytuacji i rozwoju regionów.

Andrzej Raczko

Warszawa, dnia 14 stycznia 2004 r.

W odpowiedzi na oświadczenie złożone przez Pana Senatora Bernarda Drzęźlę na 52. posiedzeniu Senatu w dniu 17 grudnia 2003 r., (pismo nr BPS/DSK-043-561/03 z dnia 22 grudnia 2003 r.) dotyczące postępowania Konsulatu Generalnego RP w Szanghaju w sprawie wydania wiz grupie chińskich menedżerów górniczych z China University of Mining and Technology w Xuzhou uprzejmie informuję, że Ministerstwo Spraw Zagranicznych dokonało szczegółowego postępowania sprawdzającego w przedstawionej przez Pana Senatora kwestii.

Ustalono, że w dniu 30 października 2003 r. grupa 5 chińskich menedżerów z "Xuzhou Coal Mining Group" wraz z towarzyszącym im w charakterze tłumacza - prof. Dou Linming z China University of Mining and Technology w Xuzhou złożyła wnioski o wydanie wiz w Konsulcie Generalnym RP w Szanghaju. Wprawdzie w załączonym zaproszeniu wystawionym przez Zarząd Główny Stowarzyszenia Inżynierów i Techników Górnictwa określono czas pobytu w Polsce na 15 dni w terminie między 25 października a 30 listopada 2003 r., jednakże we wnioskach wizowych osoby te podały, że będą przebywały w Polsce w dniach 14-21 listopada 2003 r. tj. przez 11 dni.

Konsulat Generalny RP w Szanghaju w dniu 7 listopada 2003 r. wydał wizy z okresem ważności od 7 do 30 listopada i okresem pobytu na terytorium RP 11 dni - zgodnie z wnioskami wizowymi cudzoziemców.

Adam Daniel Rotfeld

Sekretarz Stanu

Warszawa, 2004-01-15

W związku z oświadczeniem złożonym przez senatorów Panią Senator Apolonię Klepacz oraz Pana Senatora Nicieję, skierowanym do Pana Leszka Millera Prezesa Rady Ministrów dotyczącym udostępnienia Instytutowi Śląskiemu danych uzyskanych w wyniku narodowego spisu powszechnego ludności i mieszkań w 2002 r. na poziomie obwodów spisowych uprzejmie informuję, iż nie jest możliwe pozytywne załatwienie wniosku Instytutu o zmienionej od ostatniego spisu powszechnego (w 1988 r.) sytuacji prawnej i faktycznej, w jakiej działają służby statystyki publicznej.

- art. 10 stanowiącego, że zbierane i gromadzone w badaniach statystycznych statystyki publicznej dane indywidualne i osobowe są poufne i podlegają szczególnej ochronie; dane te mogą być wykorzystane wyłącznie do opracowań, zestawień i analiz statystycznych oraz tworzenia przez służby statystyki publicznej operatu do badań statystycznych prowadzonych przez te służby; udostępnienie lub wykorzystywanie danych indywidualnych i danych osobowych dla innych niż podane celów jest zabronione (tajemnica statystyczna), pod rygorem odpowiedzialności karnej,

W przyjętych rozporządzeniami Rady Ministrów programach badań statystycznych statystyki publicznej ustalono publikowanie wyników NSP na poziomie krajowym, według województw, podregionów, powiatów oraz gmin, a zakres tematyczny informacji w zestawieniach tabelarycznych wskazywał jakie dane zagregowane na podanych wyżej poziomach będą dostępne w roku 2003. Analogiczne rozwiązania zawiera program badań statystycznych na rok 2004, w którym dodano informacje na poziomie miejscowości statystycznej (teoretycznej). Stąd prace projektowo-programistyczne dotyczące opracowania wyników spisu były odpowiednie do tych ustaleń. Nie przewidziano procedur kontroli logicznej ani wprowadzania danych na poziomie rejonów statystycznych ani obwodów spisowych w sposób gwarantujący zachowanie tajemnicy statystycznej. Jednocześnie w szeregu przypadkach już na poziomie gmin zaszła konieczność dokonywania innej agregacji dla zapewnienia poufności i ochrony danych;

Ten element rejestru TERYT jest zmienny, a system rejonów i obwodów wraz z mapami i szkicami sytuacyjnymi służy w zasadzie do zorganizowania badań umożliwiających dotarcie ankietera statystycznego lub rachmistrza spisowego do respondenta. Nie ma w nim danych statystycznych

Jednocześnie uprzejmie informuję, że Główny Urząd Statystyczny w roku 2004 koncentrować się będzie na kontynuacji opracowania publikacji z wynikami narodowego spisu powszechnego ludności i mieszkań oraz powszechnego spisu rolnego, zgodnie z programem badań statystycznych i wyrażam przekonanie, że opublikowane dotąd i zamierzone wydawnictwa Głównego Urzędu Statystycznego będą wykorzystane w pracach badawczych różnych jednostek naukowo-badawczych.

Z wyrazami szacunku

Warszawa, 2004-01-15

W odpowiedzi na pismo Pana Marszałka z dnia 16 grudnia 2003 roku znak: BPS/DSK-043-555/03, przy którym został przekazany tekst oświadczenia złożonego przez Senatora Rzeczypospolitej Polskiej Pana Sergiusza Plewę podczas 51. posiedzenia Senatu RP w dniu 11 grudnia 2003 roku w sprawie planowanej likwidacji Funduszu Ochrony Gruntów Rolnych - pozwalam sobie przedstawić następujące wyjaśnienia w tej sprawie.

Jest on funduszem celowym, którego dochodami są należności i opłaty roczne wnoszone przez inwestorów z tytułu wyłączenia z produkcji urodzajnych gruntów rolnych klas I-III oraz klas IV-VI pochodzenia organicznego.

Dysponentem Funduszu terenowego od 1 stycznia 1999 roku jest samorząd województwa.

Podzielam stanowisko Pana Senatora, że obecne zasady funkcjonowania Funduszu są akceptowane przez rady gmin, gdyż środki tego Funduszu zasilają budżety gmin na działania, na które gminy nie posiadają własnych środków, takie jak rekultywacja, odkamienianie pól, odkrzaczanie, budowa i modernizacja dróg polnych.

Dochody Funduszu generuje więc rolnictwo i są one wydatkowane na obszarach wiejskich na rozwój rolnictwa.

Z tego względu w Ministerstwie Rolnictwa i Rozwoju Wsi trwają prace nad opracowaniem projektu ustawy o zmianie ustawy z dnia 3 lutego 1995 roku o ochronie gruntów rolnych i leśnych mające na celu zniesienie tego Funduszu z dniem 1 stycznia 2005 r. Mam nadzieję, że w zamian za to, tak jak to zostało założone w "Programie uporządkowania i ograniczenia wydatków publicznych", odpowiedniemu zwiększeniu ulegną wpływy do budżetów jednostek samorządu terytorialnego, przeznaczonych na dofinansowanie zadań wymienionych we wspomnianej ustawie, finansowanych dotychczas z Funduszu.

wz. MINISTRA

SEKRETARZ STANU

Jerzy Pilarczyk