Warszawa, 2003.11.28

Pan
Krzysztof Borkowski
Senator
Rzeczypospolitej Polskiej

Szanowny Panie Senatorze

Z informacji posiadanych przez Agencję Nieruchomości Rolnych wynika, że przeciwko dzierżawcy, właścicielom Spółki pn. "Gospodarstwo Rolne Seroczyn T. Wałdoch i S-ka" prowadzone są trzy postępowania wszczęte przez Mazowieckiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego, Mazowieckiego Wojewódzkiego Inspektora Ochrony Środowiska oraz Starostę Siedleckiego. Żadne z tych postępowań nie zostało jednak zakończone. Na decyzję Mazowieckiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia 19.11.2003 r. Spółce przysługuje złożenie skargi bezpośrednio do Naczelnego Sądu Administracyjnego w terminie 30 dni od dnia jej doręczenia. W związku z ustaleniami Mazowieckiego Wojewódzkiego Inspektora Ochrony Środowiska, nie wszczęte zostało jeszcze postępowanie karne. Natomiast w sprawie prowadzonej przez Starostę Siedleckiego, termin przedłożenia przez Spółkę "przeglądu ekologicznego" został przesunięty z 30.09.2003 r. do 31.12.2003 r.

Pragnę zwrócić uwagę, że Agencja zawiera umowy dzierżawy na czas oznaczony, co oznacza iż wcześniejsze ich rozwiązanie może nastąpić w wypadkach określonych umową. Jednym z takich powodów jest naruszenie przepisów o ochronie środowiska. Aby można było rozwiązać umowę z tego powodu musiałoby być bezspornie wykazane, że Spółka naruszyła te przepisy. W związku z tym, wobec braku ostatecznych i prawomocnych decyzji i orzeczeń w tym zakresie, rozwiązanie umowy dzierżawy przez jednostronne oświadczenie woli, mogłoby skutkować uznaniem tego rozwiązania za bezskuteczne i w rezultacie narazić Agencję na odpowiedzialność odszkodowawczą.

Warszawa, dnia 31.10.2003 r.

W związku z oświadczeniem Pana Senatora Gerarda Czai w sprawie trudności w zakresie specjalizowania się lekarzy i lekarzy stomatologów województwa pomorskiego, złożonym podczas 46 posiedzenia Senatu w dniu 09 października 2003 r., przesłanym przy piśmie BPS/DSK-043-437/03, pragnę przekazać informację na temat przedmiotowej sprawy.

Odbywanie specjalizacji lekarskich uregulowane jest rozporządzeniem Ministra Zdrowia z dnia 6 sierpnia 2001 r. w sprawie specjalizacji lekarzy i lekarzy stomatologów (Dz.U. Nr 83 poz. 90f5 z późn. zm.). Szkolenie specjalizacyjne może być prowadzone wyłącznie w jednostce uprawnionej, spełniającej określone warunki, umożliwiającej realizację szczegółowego programu specjalizacji przez lekarzy, którzy w jednym czasie odbywają szkolenie. Szczególną formą szkolenia specjalizacyjnego są rezydentury (etaty rezydenckie), które finansuje Minister Zdrowia.

Uprzejmie informuję Pana Marszałka, że zasadniczą przeszkodą w otwieraniu specjalizacji przez lekarzy w województwie pomorskim, jak i w innych województwach, jest brak wolnych miejsc szkoleniowych. Pragnę podkreślić, że staranie się o uzyskanie tzw. "akredytacji", czyli wpisu jednostki na listę Ministra Zdrowia jednostek prowadzących specjalizację jest dobrowolne. Z uwagi na powyższe, widzę istotną rolę izb lekarskich, jaką mogą one spełnić w kwestii zachęcania jednostek do ubiegania się o uprawnienia do szkolenia specjalizacyjnego swoich kolegów lekarzy.

Uprzejmie wyjaśniam, że na postępowanie kwalifikacyjne 1 grudnia 2002-31 stycznia 2003 r. Minister Zdrowia przyznał dla województwa pomorskiego 21 rezydentur dla specjalizacji podstawowych, 4 dla specjalności szczegółowych oraz 10 w ramach odwołań - łącznie 31 rezydentur. Natomiast na postępowanie kwalifikacyjne 1 maja - 15 czerwca 2003 r. Minister Zdrowia przyznał 6 rezydentur oraz 12 rezydentur w ramach odwołań - łącznie 18 rezydentur.

Pragnę poinformować Pana Marszałka, że procedura uzyskiwania "akredytacji" (uprawnień do szkolenia) jest procesem ciągłym i ulega weryfikacji. Na postępowanie kwalifikacyjne 1 maja - 15 czerwca br., Minister Zdrowia uruchomił miejsca szkoleniowe na podstawie wystąpienia wojewódzkiego ośrodka w Gdańsku z dnia 08.04.2003 r. - zgodnie ze stanem wolnych miejsc szkoleniowych. Z uwagi na trwającą weryfikację jednostek szkoleniowych, wskazana w stanowisku Okręgowej Rady Lekarskiej w Gdańsku większa liczba wolnych miejsc szkoleniowych odnosi się do późniejszego stanu wolnych miejsc szkoleniowych - tj. na dzień 20.07.2003 r.

Pragnę zapewnić Pana Marszałka, że w przypadku zwiększenia liczby miejsc szkoleniowych np. poprzez uzyskanie przez placówki możliwości szkolenia większej liczby lekarzy lub przez uzyskanie przez nowe jednostki uprawnień do szkolenia - miejsca szkoleniowe dla lekarzy w poszczególnych dziedzinach medycyny będą sukcesywnie uruchamiane. W odniesieniu do rezydentur planuje się, że rezydentury będą przyznawane przede wszystkim w dziedzinach priorytetowych na podstawie rozporządzenia Ministra Zdrowia w sprawie uznania dziedzin za priorytetowe (projekt rozporządzenia w tej sprawie jest już po konsultacjach międzyresortowych).

MINISTRA ZDROWIA

SEKRETARZ STANU

Ewa Kralkowska

Warszawa, 2003-12-01

Dotyczy: oświadczenia senatorskiego (znak: BPS/DSK-043-500/03), złożonego na 48 posiedzeniu Senatu RP w dniu 7 listopada 2003 r.

W dniu 30 października 2003 r. do Głównego Urzędu Nadzoru Budowlanego wpłynęło odwołanie p.p. Ewy N., Marii N. i Janiny D. reprezentowanych przez pełnomocnika Wienczysława Nowackiego, od decyzji Wojewody Wielkopolskiego (z dnia 06.10.2003 r., znak: RP-III-2.7111-52/2003), odmawiającej wszczęcia postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji Prezydenta Miasta Poznania (z dnia 03.01.2003 r., znak: UA.AII.A06/7351-3296/02), zatwierdzającej projekt budowlany i udzielającej BDF - Nieruchomości Sp. z o.o. w Poznaniu pozwolenia na budowę budynku administracyjno-biurowego z wewnętrzną instalacją gazową, parkingiem wewnątrzzakładowym, urządzeniami do odprowadzania ścieków deszczowych na nieruchomości, położonej w Poznaniu przy ul. Gnieźnieńskiej 32 (nr geod. działek: 13/2, 15/4, 15/5, 16/1, 17/1, 33/1 art. 16). Zaskarżona decyzja wydana została po ponownym rozpatrzeniu sprawy, na skutek decyzji (z dnia 01.09.2003 r. znak: OR/ORZ/REI/4412/829/03), podjętej z upoważnienia GINB, którą uchylono decyzję Wojewody Wielkopolskiego (z 15.07.2003 r.) o odmowie wszczęcia postępowania nieważnościowego w w/w przedmiocie.

Decyzją (z dnia 25.11.2003 r. j.w.) wydaną upoważnienia GINB, uchylono wymienioną decyzję Wojewody Wielkopolskiego (z 06.10.2003 r.) i powtórnie przekazano sprawę do ponownego rozpatrzenia Wojewodzie Wielkopolskiemu. U podstaw tego rozstrzygnięcia legło ustalenie, iż organ pierwszej instancji wydał zaskarżoną decyzję w oparciu o przesłanki, które nie mogły mieć znaczenia w sprawie. W uzasadnieniu wskazano, iż zasadniczą kwestią dla rozstrzygnięcia na etapie wniosku o wszczęcie postępowania nieważnościowego jest zagadnienie statusu strony osób wnioskujących. Wskazano również przepisy oraz przesłanki, jakie należy wziąć pod uwagę w dalszym toku postępowania.

Należy podkreślić, iż GINB z uwagi na zasadę rozstrzygania z urzędu swojej właściwości, wyrażoną w art. 19 k.p.a., nie może podjąć postępowania w omawianej sprawie i wydać, jak wnoszą Skarżący, decyzji orzekającej co do istoty sprawy. Zgodnie z art. 157 § 1 K.p.a. właściwy do stwierdzenia nieważności decyzji w przypadkach, wymienionych w art. 156 jest organ wyższego stopnia [...]. Inkryminowana decyzja o pozwoleniu na budowę (z dnia 03.01.2003 r.) wydana została przez Prezydenta Miasta Poznania. Organem wyższego stopnia w niniejszej sprawie jest zatem Wojewoda Małopolski.

W zakresie wniosku o wstrzymanie wykonania decyzji uprzejmie informuję, iż wniosek w tym przedmiocie wpłynął do GUNG w dniu 6 listopada 2003 r., jednak i w tym zakresie, zgodnie z art. 159 § 1 K.p.a., organem właściwym pozostaje Wojewoda Małopolski. Dlatego pismem z dnia 17 listopada 2003 r., zgodnie z dyspozycją art. 65 § 1 K.p.a., przekazano Wojewodzie Wielkopolskiemu wniosek w sprawie wstrzymania wykonania decyzji celem załatwienia, zgodnie z właściwością, zawiadamiając o tym stronę,

Reasumując, przedmiotowa sprawa w chwili obecnej zostanie ponownie rozpoznana przez Wojewodę Wielkopolskiego w zakresie wniosków: o wznowienie postępowania oraz wstrzymanie wykonania decyzji. Od rozstrzygnięć Wojewody przysługuje stronom odwołanie do GINB. W chwili obecnej w Głównym Urzędzie Nadzoru Budowlanego nie toczy się postępowanie, mające związek z omawianą inwestycją.

NADZORU BUDOWLANEGO

Andrzej Urba

Warszawa, 2 grudnia 2003 r.

Doświadczenia pierwszych tygodni funkcjonowania ruchu wizowego w stosunkach z naszymi wschodnimi sąsiadami są generalnie pozytywne i nie znajduje uzasadnienia teza o niedostatecznym przygotowaniu urzędów konsularnych do wydawania zwiększonej ilości wiz. Proces ten przebiega sprawnie. Dotyczy to także Białorusi, gdzie wizy wydawane są w przeciągu 1-2 dni, a kolejki przed konsulatami stopniowo zanikają. Na przykład w dniu 28 listopada br. osoby pragnące uzyskać wizy w konsulatach w Mińsku, Brześciu i Grodnie obsługiwane były na bieżąco.

Znacznie uproszczone zostały formalności związane z uzyskaniem wizy - do jej otrzymania wystarczy przedłożenie w konsulacie ważnego paszportu, prawidłowo wypełnionego wniosku wizowego i jednej fotografii. Większość wiz wydawanych przez konsulów RP obywatelom Białorusi, Rosji i Ukrainy to wizy wielokrotne, na postawie których w okresie ich ważności można przekraczać granicę RP dowolną ilość razy. Z takich wiz w szerokim zakresie korzystają przedsiębiorcy utrzymujący kontakty handlowe z Polską.

Powstające kolejki przed konsulatem we Lwowie wynikają z trudnych warunków lokalowych tego urzędu. Mimo wieloletnich starań strony polskiej władze Lwowa nie zaoferowały odpowiedniej siedziby dla placówki. Obecnie pojawiła się perspektywa zakupu terenu pod budowę nowego konsulatu. Zmiana siedziby placówki, do której powinno dojść w nieodległej przyszłości, spowoduje zwiększenie możliwości obsługi interesantów.

Z wyrazami szacunku

Warszawa, 2003-12-03

Odpowiadając na oświadczenie złożone przez Panią Senator Marię Szyszkowską na 48. posiedzeniu Senatu Rzeczypospolitej Polskiej w dniu 7 listopada 2003 r., która ponownie wystąpiła w kwestii wykupu kwater i lokali mieszkalnych w budynkach położonych w Gdyni przy ulicy Żeromskiego, Pułaskiego oraz Skwerze Kościuszki - w bezpośrednim Sąsiedztwie Dowództwa Marynarki Wojennej, uprzejmie informuję, iż budynki te będą podlegały sprzedaży, zgodnie z wcześniej zajętym przeze mnie stanowiskiem w przedmiotowej sprawie.

Wprawdzie Dowódca Marynarki Wojennej w piśmie z dnia 14 sierpnia br. skierowanym do Dyrektora Oddziału Rejonowego Wojskowej Agencji Mieszkaniowej w Gdyni wniósł o wyłączenie ze sprzedaży powyższych budynków, co mogło wzbudzić obawy osób tam zamieszkujących, niemniej podjęte zostały przez Agencję prace przygotowawcze zmierzające do uruchomienia procedury sprzedaży.

Warszawa, 2003-12-03

Nie ma natomiast możliwości wyodrębnienia z informacji podatkowych danych dotyczących poszczególnych grup zawodowych, w tym przypadku komorników sądowych. Informacja o wykonywanym zawodzie jest bowiem zmienną, która w sposób bezpośredni nie wpływa na wysokość obciążeń podatkowych, stąd też nie jest zamieszczana w deklaracjach podatkowych.

PODSEKRETARZ STANU

Warszawa, 3.XII.2003 r.

W związku z przekazanym przez Pana Marszałka, przy piśmie z dnia 14 listopada 2003 r. nr BPS/DSK-043-483/03, oświadczeniem Pana Senatora Kazimierza Pawełka, złożonym podczas 48 posiedzenia Senatu RP w dniu 7 listopada 2003 r., w sprawie postępowania karnego prowadzonego przeciwko Dariuszowi D. byłemu Prezesowi Zarządu Spółki "Optimus" S.A. - uprzejmie przedstawiam, co następuje:

Prokuratura Apelacyjna w Krakowie prowadzi śledztwo sygn. Ap II Ds. 9/02/S w sprawie wyłudzenia od Skarbu Państwa, reprezentowanego przez Urząd Skarbowy w Nowym Sączu, bezpodstawnego zwrotu podatku VAT w kwocie co najmniej 14 500 000 zł. przez przedstawicieli Spółki "Optimus" S.A. z siedzibą w Nowym Sączu, poprzez wprowadzenie w błąd w latach 1998-2000 urzędów skarbowych i celnych, co do rzekomego eksportu i importu sprzętu komputerowego dla realizacji programu komputeryzacji szkół na terenie kraju.

Zgromadzony w sprawie materiał dowodowy pozwolił na przedstawienie zarzutów popełnienia przestępstw z art. 286 § 1 kk w zw. z art. 294 § 1 kk i w zw. z art. 12 kk, z art. 76 § 1 kks w zw. z art. 37 § 1 pkt 1 kks i w zw. z art. 6 § 2 kks sześciu osobom z kierownictwa Spółki "Optimus" S.A., w tym Dariuszowi D. Prezesowi Zarządu tej firmy w okresie od czerwca do grudnia 2000 r., któremu zarzucono m.in. doprowadzenie Skarbu Państwa do bezpodstawnego zwrotu podatkowej należności publicznoprawnej w postaci podatku naliczonego w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług w kwocie nie mniejszej niż 4 752 226 zł.

W celu zagwarantowania prawidłowego toku śledztwa, postanowieniem z dnia 19 marca 2003 r. Prokurator Apelacyjny w Krakowie zastosował wobec Dariusza D. środki zapobiegawcze w postaci: zakazu opuszczania kraju połączonego z jednoczesnym zatrzymaniem paszportów: polskiego i amerykańskiego oraz poręczenia majątkowego w formie hipoteki kaucyjnej do kwoty 4 000 000 zł na nieruchomości położonej w m. Konstancin - Jeziorna na rzecz Skarbu Państwa reprezentowanego przez Prokuraturę Apelacyjną w Krakowie. Podejrzany zobowiązany został jednocześnie do ustanowienia tej hipoteki w terminie 7 dni od daty doręczenia mu odpisu przedmiotowego postanowienia.

Postanowienie to zostało zaskarżone przez obrońców Dariusza D. Sąd Rejonowy dla Krakowa - Śródmieścia postanowieniem z dnia 9 maja 2003 r. uwzględnił częściowo to zażalenie i uchylił zastosowany wobec podejrzanego środek zapobiegawczy w postaci zakazu opuszczania kraju z jednoczesnym zatrzymaniem paszportów, wskazując, iż zastosowanie poręczenia majątkowego w postaci hipoteki o wysokiej wartości powinno wystarczająco powstrzymać podejrzanego przed ewentualnością utrudniania postępowania karnego we wszelkich możliwych jego przejawach. Przy wydawaniu tego orzeczenia uwadze Sądu Rejonowego uszedł jednak fakt, że podejrzany Dariusz D. nie wywiązał się z nałożonego na niego obowiązku i nie ustanowił hipoteki kaucyjnej na należącej do niego nieruchomości, przez co postanowienie o zastosowaniu wobec niego poręczenia majątkowego utraciło moc.

Postanowieniem z dnia 10 maja 2003 r. Prokurator Apelacyjny w Krakowie kierując się wyłącznie potrzebą zapewnienia dalszego prawidłowego toku postępowania przygotowawczego, ponownie zastosował wobec Dariusza D. te same środki zapobiegawcze, to jest zakaz opuszczania kraju oraz poręczenie majątkowe i powtórnie zobowiązał podejrzanego do ustanowienia hipoteki kaucyjnej na należącej do niego nieruchomości, poprzez złożenie stosownego oświadczenia przed notariuszem, w terminie 7 dni od daty doręczenia mu odpisu tej decyzji.

W dniu 20 maja 2003 r. do Prokuratury Apelacyjnej w Krakowie wpłynął wypis aktu notarialnego z dnia 15 maja 2003 r., w którym Dariusz D. składa oświadczenie o ustanowieniu hipoteki kaucyjnej na nieruchomości położonej w m. Konstancin - Jeziorna, natomiast w dniu 24 czerwca 2003 r. wpłynęło zawiadomienie o wpisie do księgi wieczystej hipoteki kaucyjnej do kwoty 4 000 000 zł na rzecz Skarbu Państwa reprezentowanego przez Prokuraturę Apelacyjną w Krakowie. W dniu 17 lipca 2003 r., po spełnieniu wymogów formalnych, tj. uprawomocnieniu się wpisu do księgi wieczystej hipoteki kaucyjnej, Prokurator Apelacyjny w Krakowie uchylił zastosowany wobec podejrzanego środek zapobiegawczy w postaci zakazu opuszczania kraju połączonego z zatrzymaniem paszportów.

Podkreślenia wymaga, że na skutek zaskarżenia postanowienia z dnia 10 maja 2003 r. przez obrońców podejrzanego, prawidłowość decyzji Prokuratora Apelacyjnego o ponownym zastosowaniu wobec Dariusza D. tych samych środków zapobiegawczych była przedmiotem oceny Sądu Rejonowego dla Krakowa - Śródmieścia, który orzeczeniem z dnia 11 sierpnia 2003 r. utrzymał w mocy postanowienie o zastosowaniu poręczenia majątkowego oraz pozostawił bez rozpoznania zażalenie w zakresie dotyczącym zakazu opuszczania kraju połączonego z zatrzymaniem paszportów wobec uchylenia tego środka zapobiegawczego w dniu 17 lipca 2003 r.

W uzasadnieniu swojego orzeczenia Sąd Rejonowy podniósł m.in., że "... w zakreślonym przez prokuratora w postanowieniu z 19 maja 2003 r. o zastosowaniu poręczenia majątkowego terminie podejrzany Dariusz D. miał realną możliwość wykonania nałożonego na niego obowiązku osobiście bądź przez pełnomocnika. Co prawda podejrzany w dniu 15 maja 2003 r., a więc po wydaniu zaskarżonego postanowienia z dnia 10 maja 2003 r. złożył przed notariuszem oświadczenie o ustanowieniu hipoteki kaucyjnej, jednakże nie uczynił tego w terminie zakreślonym przez prokuratora. Skoro przedmiot poręczenia nie został złożony w zakreślonym w postanowieniu terminie to postanowienie utraciło moc. Podejrzany i jego obrońcy nie złożyli też wniosku o zmianę zakreślonego w postanowieniu terminu poprzez jego wydłużenie. Samo zaś złożenie zażalenia na zastosowany środek zapobiegawczy nie wstrzymuje wykonania postanowienia (OSNKW 1999/7-8/43)."

Mając powyższe na uwadze stwierdzić należy, iż opisane postępowanie Prokuratora Apelacyjnego w Krakowie w przedmiocie stosowania środków zapobiegawczych wobec Dariusza D. było uzasadnione dobrem postępowania przygotowawczego i w niczym nie naruszało obowiązujących przepisów procedury karnej, a już w żadnym wypadku nie nosiło charakteru pozaprawnej retorsji, czy też szykanowania podejrzanego.

Odnosząc się z kolei do stwierdzenia Pana Senatora Kazimierza Pawełka o zastraszeniu i wpływaniu na treść wyjaśnień podejrzanego Dariusza D. przez prokuratora prowadzącego postępowanie zauważyć trzeba, że Prokurator Apelacyjny w Krakowie stanowczo zaprzeczył, aby takie okoliczności miały miejsce i wyjaśnił, że w toku śledztwa sygn. Ap II Ds. 9/02/S jedyny osobisty kontakt prokuratora prowadzącego postępowanie z podejrzanym miał miejsce w dniu 19 marca 2003 r. W tym dniu przedstawiono Dariuszowi D. zarzut popełnienia przestępstwa, przesłuchano go w charakterze podejrzanego, a następnie zastosowano wobec niego środki zapobiegawcze. Czynność przesłuchania podejrzanego wraz z ogłoszeniem zarzutu podaniem ustnie jego motywów oraz pouczeniem o uprawnieniach i obowiązkach podejrzanego w toku postępowania karnego trwała 37 minut, albowiem Dariusz D. skorzystał z prawa do odmowy wyjaśnień.

Wspomnieć także należy, że zarzut wpływania na treść wyjaśnień Dariusza D. nie był dotychczas podnoszony ani w zażaleniach obrońców podejrzanego na postanowienia o zastosowaniu środków zapobiegawczych, ani podczas posiedzeń Sądu Rejonowego, który je rozpoznawał. Zarzutów tych nie zawiera także skierowana do Ministerstwa Sprawiedliwości korespondencja obrońców podejrzanego z dnia 28 maja 2003 r.

Z wyrazami szacunku

PROKURATORA GENERALNEGO

Kazimierz Olejnik

Warszawa, 3 grudnia 2003 roku

Pan
Longin Pastusiak
Marszałek Senatu
Rzeczypospolitej Polskiej

Ustosunkowując się do poruszonego w Stanowisku braku informacji o zatwierdzeniu Krajowego Planu Zabezpieczenia Świadczeń Zdrowotnych, uprzejmie informuję, że działając na podstawie artykułu 220b ustawy o powszechnym ubezpieczeniu, Zarząd Narodowego Funduszu Zdrowia przedstawił Radzie Funduszu uchwałą nr 180/2003 z dnia 13 sierpnia 2003 r. projekt Krajowego Planu Zabezpieczenia Świadczeń Zdrowotnych na rok 2004. Rada NFZ przyjęła przedłożony projekt w dniu 29 sierpnia 2003 r. uchwałą nr 2003 i przekazała go Ministrowi Zdrowia w celu zatwierdzenia w częściach odnoszących się do poszczególnych województw - do właściwego zarządu województwa i wojewody, zaś w części odnoszącej się do służb mundurowych do właściwych ministrów, w celu uzyskania przez Ministra Zdrowia opinii na temat przekazanego projektu. Upoważnione podmioty zgłosiły do Ministerstwa Zdrowia szereg zastrzeżeń i uwag do treści przedstawionego materiału. Po zapoznaniu się ze zgłoszonymi uwagami 17 września 2003 r. skierowałem do Rady Narodowego Funduszu Zdrowia zalecenie uzupełnienia treści Krajowego Planu Zabezpieczenia Świadczeń Zdrowotnych na rok 2004 w części dotyczącej niektórych świadczeń zdrowotnych oraz doprecyzowanie niektórych zapisów. W odpowiedzi Przewodnicząca Rady Narodowego Funduszu Zdrowia poinformowała, że artykuł 220b ust. 3 ustawy o powszechnym ubezpieczeniu w Narodowym Funduszu Zdrowia upoważnił Radę Funduszu wyłącznie do rozpatrzenia i przyjęcia projektu Krajowego Planu Zabezpieczenia Świadczeń Zdrowotnych. Rada Funduszu, po przyjęciu projektu planu, nie jest uprawniona do dokonywania zmian w tym projekcie.

W świetle powyższego oraz wobec faktu, że przepisy ustawy o powszechnym ubezpieczeniu w Narodowym Funduszu Zdrowia przewidują jedynie możliwość całościowego zatwierdzania Krajowego Planu Zabezpieczenia Świadczeń Zdrowotnych, musiałem zważyć wartość, z jednej strony niespełnienia przez projekt wszystkich wymogów, z drugiej konieczność szybkiego zatwierdzenia Krajowego Planu Zabezpieczenia na rok 2004, co umożliwiłoby niezwłoczne podjęcie kontraktowania świadczeń zdrowotnych na rok przyszły przez Narodowy Fundusz Zdrowia w celu zapewnienia bezpieczeństwa zdrowotnego obywateli. Wobec powyższego w warunkach nieprecyzyjności przepisów ustawy w odniesieniu do trybu postępowania w przypadku niezałatwienia krajowego planu, biorąc pod uwagę fakt, iż krajowy plan zabezpieczenia był przygotowywany po raz pierwszy w dniu 30 września 2003 r. zatwierdziłem Krajowy Plan Zabezpieczenia Świadczeń Zdrowotnych na rok 2004.

Odnosząc się do zarzutu, że wprowadzenie zmian w warunkach konkursu ofert i w zakresach niektórych świadczeń stawia zakłady opieki zdrowotnej przed koniecznością sprostania wymogom dostosowania struktury oraz pilnego uzupełnienia wyposażenia, uprzejmie informuję, że zgodnie ze stanowiskiem Narodowego Funduszu Zdrowia możliwe są pewne odstępstwa od niektórych wymogów, z określeniem terminu dostosowania do standardów. Tym samym przedstawione w materiałach konkursowych kryteria należy traktować jako element docelowego standardu. Opublikowane "materiały informacyjne o przedmiocie postępowania w sprawie zawierania umów o udzielanie świadczeń zdrowotnych" nie powodują zatem konieczności bezwarunkowego natychmiastowego dostosowania zakładów do nowych zasad funkcjonowania.

Decyzje o ewentualnym odroczeniu terminu dostosowania warunków udzielania świadczeń w poszczególnych specjalnościach pozostają gestii każdego z Dyrektorów Oddziału Wojewódzkiego NFZ.

Odnosząc się do zgłoszonego postulatu, aby podjąć działania umożliwiające przedłużenie kontraktów zakładom opieki zdrowotnej co najmniej na okres pierwszego półrocza roku 2004, uprzejmie informuję, że umowy na udzielanie świadczeń zdrowotnych obowiązujące w roku bieżącym są w większości przypadków wynikiem przedłużenia (aneksowania) kontraktów ubiegłorocznych. Przyjęcie propozycji dalszego przedłużania tych kontraktów oznaczałoby rezygnację z organizowania konkursu ofert, a tym samym zamknięcie drogi nowym świadczeniodawcom do ubiegania się o zawarcie umowy z Narodowym Funduszem Zdrowia w dwóch kolejnych latach. Ponadto konkurs ofert dotyczący świadczeń zdrowotnych na rok 2004 jest obecnie przeprowadzony przez Narodowy Fundusz Zdrowia. Według wstępnej informacji Funduszu większość świadczeniodawców w terminie złożyła oferty na świadczenia zdrowotne w roku przyszłym.

Leszek Sikorski

Warszawa, dnia 3 grudnia 2003 r.

Szanowny Panie Marszałku

z up. MINISTRA

SEKRETARZ STANU

Warszawa, 2003.12.

w dniu 7 listopada 2003 r.

Sprawa utworzenia rzecznego przejścia granicznego na granicy z Federacją Rosyjską w miejscowości Stopki/Ostre Bardo w gminie Sępopol jest przedmiotem zainteresowania występującej z wnioskiem gminy i poparcia niektórych parlamentarzystów. Wnioski i pisma dotyczące utworzenia przejścia granicznego nie są jednak aktualnie wystarczająco umotywowane i nie uwzględniają wszystkich istotnych uwarunkowań, wpływających na rozwój żeglugi i turystyki w tym regionie, której rozwój ma być stymulowany przez funkcjonowanie przejścia granicznego na rzece Łynie, służącego obsłudze żeglugi pasażerskiej ze sklepami wolnocłowymi. Oprócz niezbędnych do spełnienia uwarunkowań uruchomienia żeglugi po obu stronach granicy państwowej, o ocenie realności budowy przejścia granicznego będzie decydowało niewątpliwie stanowisko władz strony rosyjskiej. Podjęciu i uprawianiu żeglugi na rzece Łynie do zapory elektrowni wodnej przed miastem Prawdinsk towarzyszyć musi też budowa przystani i miejsca obsługi odpraw granicznych po drugiej stronie oraz utrzymanie warunków żeglugowych na rzece, które powinny zostać zaakceptowane i zagwarantowane przez stronę rosyjską.

Omówienie szczegółowe tych zagadnień i możliwości realizacyjnych, związanych z budową przejścia granicznego, miało miejsce w korespondencji ostatnio prowadzonej z Burmistrz Miasta i Gminy Sępopol, z senatorem Wiesławem Pietrzakiem, popierającym wniosek o budowę przejścia, i posłem Janem Antochowskim, który również wniósł o rozważenie możliwości utworzenia tego przejścia granicznego.

Wyrażam nadzieję, że z powyższych powodów forma odpowiedzi na pytanie zawarte w oświadczeniu zostanie przyjęta ze zrozumieniem. Zapewniam jednocześnie Pana Senatora o moim przychylnym stanowisku w tej sprawie, której rozwiązanie możliwe będzie po wyjaśnieniu wszystkich istniejących obecnie wątpliwości i pozytywnych rozmowach z przedstawicielami Federacji Rosyjskiej na ten temat.

z up. MINISTRA

SEKRETARZ STANU