Warszawa, dnia listopada 2003 r.

Opracowana przez Centralny Zarząd Służby Więziennej informacja "Podstawowe problemy więziennictwa", na którą powołuje się senator Henryk Stokłosa, w swej treści nie wskazuje na zamiar likwidowania przedsiębiorstw przywięziennych.

Problematyka likwidacji gospodarstw pomocniczych przywołana została w kontekście informacji o planach gruntownej reformy finansów publicznych. Odniesiono się przede wszystkim do propozycji zgłoszonych przez Ministra Finansów, które zawierały w swej treści likwidację środków specjalnych oraz podmiotów prawnych zorganizowanych w formie gospodarstw pomocniczych. Z tego też względu wzbudziły one uzasadniony niepokój autorów opracowania. Realizacja tych zamierzeń oznaczałaby bowiem konieczność uszczuplenia i tak już bardzo ograniczonej bazy produkcyjnej więziennictwa, gwarantującej jednocześnie miejsca zatrudnienia dla skazanych.

Ustawodawca dostrzegając specyfikę funkcjonowania przedsiębiorstw tego typu, ich ważną rolę w systemie penitencjarnym oraz nałożone na nie zadania publiczne, przyznał im pewne zwolnienia i preferencje finansowe, które zawarte są w art. 6 ustawy z dnia 28 sierpnia 1997 r. o zatrudnieniu osób pozbawionych wolności (Dz.U. Nr 123, poz. 777 z 1997 r.). Dodatkową preferencją jest możliwość bezprzetargowego pozyskiwania zamówień publicznych na towary, usługi i roboty budowlane. Nadmienić jednak należy, że przygotowywane zmiany w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych, także w ustawie o zamówieniach publicznych zrównają prawnie przedsiębiorstwa przywięzienne z firmami kierującymi się jedynie rachunkiem ekonomicznym.

Kierunek zmian legislacyjnych budzi więc uzasadniony niepokój, co zostało zawarte w przedmiotowej informacji o problemach więziennictwa. Zdaniem Centralnego Zarządu służby Więziennej preferencje dla tego typu gospodarstw pomocniczych winny stanowić trwały element polityki penitencjarnej państwa, a ich zakres i wysokość powinny być skorelowane z wielkością zatrudnienia skazanych. Rozwiązania polegające na dofinansowywaniu kosztów tworzenia i utrzymania miejsc pracy dla skazanych funkcjonują w wielu krajach Unii Europejskiej.

Przyjęty system kontroli i oceny umożliwia elastyczne reagowanie na pojawiające się negatywne sygnały o funkcjonowaniu niektórych przedsiębiorstw. Dzięki temu z odpowiednim wyprzedzeniem wprowadza się programy naprawcze. Jedynie w ostateczności podejmowane są decyzje o likwidacji przedsiębiorstw.

Jerzy Lankiewicz

PODSEKRETARZ STANU

Warszawa, dnia 17 listopada 2003 r.

Z wyrazami szacunku

Warszawa, 2003-11-17

Pan
Kazimierz Kutz
Wicemarszałek Senatu

1. Zgodnie z ustawą z dnia 23 stycznia 2003 r. o powszechnym ubezpieczeniu w Narodowym Funduszu Zdrowia (Dz.U. Nr 45, poz. 391) i Rozporządzeniem MZ z dnia 9 kwietnia 2003 r. w sprawie ogólnych warunków udzielania świadczeń zdrowotnych oraz trybu wyboru przez ubezpieczonego lekarza podstawowej opieki zdrowotnej, pielęgniarki i położnej podstawowej opieki zdrowotnej (Dz.U. 03.63.589), Narodowy Fundusz Zdrowia określił warunki oraz zasady realizacji świadczeń, jakie powinny być spełnione przez podmioty zainteresowane zawieraniem umów o udzielenie świadczeń rodzaju Podstawowej Opieki Zdrowotnej (POZ) w ramach powszechnego ubezpieczenia.

3. W szczegółowych materiałach informacyjnych w rodzaju "podstawowa opieka zdrowotna" określono zasady realizacji świadczeń w systemie opieki całodobowej. W godzinach podstawowej działalności POZ tj. od poniedziałku do piątku w godzinach od 8.00 do 18.00 lekarz realizuje świadczenia w miejscu praktyki oraz poprzez świadczenie wizyt domowych niezależnie od ilości zadeklarowanych ubezpieczonych. Natomiast po godzinach podstawowej działalności POZ tj. po godz. 18.00 w dni powszednie oraz w soboty, niedziele, i dni ustawowo wolne od pracy całodobowo usługi zabezpieczane są w formie ambulatoryjnych świadczeń realizowanych przez lekarzy POZ w oparciu o ambulatoryjny punkt opieki całodobowej, zorganizowany we własnej praktyce lub praktyce innego świadczeniodawcy POZ, a w uzasadnionych przypadkach, na bazie praktyki innego świadczeniodawcy działającego na tym samym obszarze administracyjnym (gmina, dzielnica). Świadczenia realizowane są w systemie gotowości do udzielania świadczeń i ich udzielania. Mogą być one realizowane rotacyjnie z innymi lekarzami POZ, albowiem zgodnie z art. 115 ust. 2 Ustawy o powszechnym ubezpieczeniu w NFZ pomoc wyjazdowa w zakresie kompetencji lekarza POZ może być realizowana przez świadczeniodawcę POZ lub poprzez innego świadczeniodawcę, z którym ma przedmiotowe porozumienie. Świadczenia w tym zakresie dotyczą udzielania ubezpieczonym pomocy medycznej, w przypadku nagłego zachorowania lub nagłego pogorszenia stanu zdrowia po godzinach funkcjonowania placówek POZ. Oznacza to, że opisane powyżej warunki umożliwiają świadczeniodawcom dogodne, różne sposoby zabezpieczenia tych świadczeń bez konieczności zapewniania ich osobiście przez jednego lekarza przez 24 godziny.

4. Przyjęte w szczegółowych materiałach informacyjnych założenia dotyczące czasu trwania porady specjalistycznej uwzględniają uśredniony czas świadczenia. Z pragmatyki medycznej wynika, że inny jest czas konieczny na przeprowadzenie wizyty pierwszorazowej, a inny kontrolnej. Podkreślić należy także, iż standardy takie obowiązywały w ostatnich latach w ramach warunków udzielania świadczeń kontraktowanych przez byłe kasy chorych.

5. Transport sanitarny zapewniany jest przez lekarza POZ w przypadku, gdy w czasie wizyty domowej stwierdza konieczność przewiezienia pacjenta do szpitala, poradni specjalistycznej lub na badanie diagnostyczne. A także - w myśl art. 70 ustawy - gdy u pacjentów występują dysfunkcje narządu ruchu uniemożliwiające korzystanie ze środków transportu publicznego. Możliwość obciążenia pacjentów kosztami transportu sanitarnego reguluje Rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 10 maja 2003 r. w sprawie określenia wykazu grup jednostek chorobowych, stopni niepełnosprawności oraz wysokości udziału własnego ubezpieczonego w kosztach przejazdu środkami transportu sanitarnego. Ta regulacja prawna została przywołana jako podstawa określenia warunków współpłacenia przez ubezpieczonego w transporcie sanitarnym.

7. Zgodnie z art. 114 ust. 1 ustawy, ubezpieczony ma prawo wyboru lekarza, pielęgniarki i położnej podstawowej opieki zdrowotnej spośród lekarzy, pielęgniarek i położnych ubezpieczenia zdrowotnego będącego świadczeniodawcą, z którym zawarto umowę o udzielanie świadczeń zdrowotnych. Tak więc wybór lekarza, pielęgniarki i położnej jest ściśle związany z podmiotem świadczeniodawcy. Świadczeniodawca ponosi odpowiedzialność wobec NFZ, a lista ubezpieczonych jest podstawą płatności. Świadczeniodawca jest jednocześnie administratorem danych osobowych zawartych w złożonych deklaracjach. Dlatego też Świadczeniodawca nie może dowolnie przypisywać ubezpieczonego do innego lekarza, pielęgniarki i położnej. Analogicznie lekarz, pielęgniarka i położna nie mogą żądać od świadczeniodawcy wydania deklaracji wyboru i posługiwania się nimi w ramach własnej praktyki lub u innego świadczeniodawcy. Wybór lekarza, pielęgniarki i położnej u danego świadczeniodawcy, jest oświadczeniem woli ubezpieczonego i nie może być zmieniany bez jego zgody.

8. Zapisy umowy o udzielanie świadczeń zdrowotnych w POZ określają godziny podstawowej działalności POZ tj. od poniedziałku do piątku w godzinach 8.00-18.00 w miejscu wykonywania praktyki oraz, jeżeli stan zdrowia ubezpieczonego tego wymaga, poprzez świadczenie wizyt domowych. Jest to pięć dni roboczych. Na szkolenia i podnoszenie kwalifikacji zawodowych pozostawiono do dyspozycji świadeczeniodawcy pozostały czas.

10. Badania diagnostyczne i konsultacje specjalistyczne wymagane przez orzeczników ZUS nie są finansowane przez NFZ.

11. Należność za świadczenia, udzielone ubezpieczonym w przypadku nagłego zachorowania lub pogorszenia się stanu zdrowia, spoza terenu objętego właściwością Oddziału Funduszu, opłaca właściwy terytorialnie oddział wojewódzki NFZ. Obowiązuje zryczałtowana stawka w wysokości: 15,00 zł, za poradę lekarza POZ wraz z niezbędną diagnostyką i innymi świadczeniami wchodzącymi w zakres kompetencji lekarza POZ w tym poradę kontrolną 4,00 zł, za świadczenia udzielane przez pielęgniarkę lub położną POZ.

PREZES

Narodowego Funduszu Zdrowia

dr n. med. Krzysztof Panas

Warszawa, 2003.11.19

W związku z otrzymanym przy piśmie Pana Marszałka z dnia 14 listopada 2003 r. Nr BS/DSK-043-489/03 oświadczeniem złożonym przez senatora Pana Bogdana Podgórskiego podczas 48. posiedzenia Senatu RP w dniu 7 listopada 2003 r. w sprawie zwiększenia środków na utrzymanie i konserwację urządzeń wodno-melioracyjnych w województwie małopolskim - pragnę przedstawić następujące wyjaśnienia.

Zgodnie z przepisami art. 75 ustawy z dnia 18 lipca 2001 r. Prawo wodne (Dz.U. Nr 115, poz. 1229 z późniejszymi zmianami) programowanie, planowanie, nadzorowanie wykonywania urządzeń melioracji wodnych szczegółowych (w trybie określonym w art. 74 ust. 2), urządzeń melioracji wodnych podstawowych oraz utrzymywanie melioracji wodnych podstawowych, a także wykonywanie uprawnień, o których mowa w art. 74 ust. 3 i 4 należy do marszałka województwa. Zadania te, realizuje marszałek województwa jako zadania z zakresu administracji rządowej. Zgodnie z przyjętym trybem prac nad opracowaniem projektu ustawy budżetowej na rok 2003 dysponenci części budżetowych, a więc również wojewodowie samodzielnie ustalali (w ramach wstępnej kwoty wydatków) wysokość środków na poszczególne zadania. Wojewoda Małopolski uznał za możliwe przeznaczenie na zadania z zakresu melioracji wodnych kwoty 5.044 tys. zł, z tego na wydatki bieżące - 2.944 tys. zł a na wydatki inwestycyjne - 2.100 tys. zł. Dotacja na ten cel w niezmienionej wysokości została zaplanowana w ustawie budżetowej na rok 2003 z dnia 18 grudnia 2002 r. (Dz.U. Nr 235, poz. 1981). Ponadto zaplanowana została rezerwa celowa przeznaczona na zwiększenie w ciągu roku wydatków na budowę i utrzymanie urządzeń melioracji wodnych podstawowych w kwocie 130.000 tys. zł, w tym 110.000 tys. zł stanowią środki, które mogły być uruchomione po spełnieniu warunków określonych w art. 49 w/w ustawy budżetowej na rok 2003 (uzyskanie dodatkowych dochodów z podatku akcyzowego oraz ceł). W roku bieżącym z rezerwy tej uruchomiono środki w kwocie 20.000 tys. zł, w tym dla województwa małopolskiego - 850 tys. zł Jednocześnie pragnę poinformować Pana Marszałka, że - oceniając bieżącą sytuację w zakresie realizacji dochodów budżetu państwa - przeznaczenie z tej rezerwy dalszych środków na melioracje wodne nie było możliwe.

Ponadto - wzorem lat ubiegłych - zaplanowano rezerwy celowe: "kredyt na usuwanie skutków klęsk żywiołowych" i "rezerwa na usuwanie skutków klęsk żywiołowych, w tym na Wiśle w rejonie Włocławka poprzez remont istniejącej zapory", z których w 2003 r. przekazano do województwa małopolskiego (na realizację zadań klasyfikowanych w dziale 010 - Rolnictwo i łowiectwo) kwotę 59.112 tys. zł z przeznaczeniem głównie na sfinansowanie kosztów naprawy, odbudowy i modernizacji urządzeń melioracji wodnych podstawowych. Jednocześnie informuję, że środki z tych rezerw są uruchamiane przez Ministra Finansów na wniosek Szefa Kancelarii Prezesa Rady Ministrów.

Z wyrazami szacunku

SEKRETARZ STANU

Halina Wasilewska-Trenkner

Warszawa, dn. 19 listopada 2003 r.

W odpowiedzi na pismo Pana Marszałka z dnia 29 października 2003 r. (znak: BPS/DSK-043-463/03) związane z oświadczeniem złożonym przez Panią Senator Janinę Sagatowską na 47 posiedzeniu Senatu w dniu 23 października 2003 roku, w sprawie uwag dotyczących obniżenia stawki kapitacyjnej pragnę zapewnić, że dostrzegam niezwykle istotną rolę podstawowej opieki zdrowotnej w systemie ochrony zdrowia. Dlatego też plan finansowy Narodowego Funduszu Zdrowia na rok 2004, opracowany przez Ministra Zdrowia w porozumieniu z Ministrem Finansów, będący wynikiem m.in. uzgodnień dyrektorów wojewódzkich oddziałów NFZ, zapewnia stabilność finansowania tego sektora lecznictwa w roku przyszłym.

W kwestii wątpliwości dotyczących organizacji świadczeń w zakresie POZ, Narodowego Funduszu Zdrowia (Dz.U. Nr 45, poz. 391) oraz Rozporządzeniem Ministra Zdrowia z dnia 9 kwietnia 2003 roku w sprawie ogólnych warunków udzielania świadczeń zdrowotnych oraz trybu wyboru przez ubezpieczonego lekarza podstawowej opieki zdrowotnej, pielęgniarki i położnej podstawowej opieki zdrowotnej (Dz.U. Nr 63 poz. 589) określa przedmiot postępowania oraz warunki i zasady w sprawie zawarcia umowy o udzielanie świadczeń zdrowotnych.

W myśl obowiązujących przepisów, "Szczegółowe materiały informacyjne w zakresie podstawowej opieki zdrowotnej" odzwierciedlają prawo ubezpieczonego do wyboru lekarza, pielęgniarki i położnej. Wybór pielęgniarki i położnej dokonywany jest na podstawie deklaracji wyboru, stanowiącej załącznik do Uchwały Nr 205/2003 z dnia 11 września 2003 roku Zarządu Narodowego Funduszu Zdrowia (w sprawie przyjęcia do stosowania w Narodowym Funduszu Zdrowia wzoru deklaracji wyboru lekarza/pielęgniarki/położnej podstawowej opieki zdrowotnej).

"Szczegółowe materiały informacyjne (...)" w rodzaju świadczeń podstawowa opieka zdrowotna określają zasady realizacji świadczeń w systemie opieki całodobowej. W godzinach podstawowej działalności POZ tj. od poniedziałku do piątku w godzinach od 8.00 do 18.00 lekarz realizuje świadczenia w swojej praktyce oraz poprzez świadczenie wizyt domowych niezależnie od ilości zadeklarowanych ubezpieczonych. Natomiast po godzinach podstawowej działalności POZ tj. po godz. 18.00 w dni powszednie oraz w soboty, niedziele i dni ustawowo wolne od pracy, usługi zabezpieczane są całodobowo w formie ambulatoryjnych świadczeń realizowanych przez lekarzy POZ w oparciu o ambulatoryjny punkt opieki całodobowej, zorganizowany we własnej praktyce lub praktyce innego świadczeniodawcy POZ, a w uzasadnionych przypadkach, na bazie praktyki innego świadczeniodawcy działającego na tym samym obszarze administracyjnym (gmina, dzielnica). Mogą być realizowane rotacyjnie z innymi lekarzami POZ. Jednocześnie należy zauważyć, że zgodnie z art. 115 ustawy o powszechnym ubezpieczeniu w NFZ pomoc wyjazdowa realizowana jest odpowiednio zgodnie z zakresem kompetencji lekarza POZ przez świadczeniodawcę POZ lub poprzez innego świadczeniodawcę. Świadczenia w tym zakresie dotyczą udzielania ubezpieczonym pomocy medycznej, w przypadku nagłego zachorowania lub nagłego pogorszenia się stanu zdrowia po godzinach funkcjonowania placówek POZ. Przedstawione przez NFZ warunki umożliwiają oferentom dokonanie wyboru najbardziej optymalnego sposobu zabezpieczenia tych świadczeń, bez konieczności zapewniania ich osobiście przez jednego lekarza przez 24 godziny.

W sprawie problemu podniesionego w oświadczeniu Pani Senator dotyczącego funkcjonowania systemu Państwowego Ratownictwa Medycznego uprzejmie informuję, że dla rozpatrywania kwestii związanych z zasadami organizacji świadczeń z zakresu ratownictwa medycznego, a także warunków ich finansowania należy kierować się ustawą z dnia 25 lipca 2001 roku o Powszechnym Ratownictwie Medycznym (Dz.U. Nr 113, poz. 1207) w części przepisów aktualnie obowiązujących, ustawą z dnia 6 grudnia 2002 roku o świadczeniu usług ratownictwa medycznego (Dz.U. Nr 241, poz. 2073) oraz aktami wykonawczymi mającymi zastosowanie do przepisów obowiązujących.

Ustawa o Państwowym Ratownictwie Medycznym z dnia 25 lipca 2001 roku określa zasady funkcjonowania systemu, a także zakres działań jakie realizują jednostki systemu. Zgodnie z ustawą o świadczeniu usług ratownictwa medycznego z dnia 6 grudnia 2002 roku określającą zasady finansowania usług w zakresie ratownictwa medycznego, jednostkami świadczącymi usługi ratownictwa medycznego są: szpitalne odziały ratunkowe, zespoły ratownictwa medycznego, w tym lotnicze pogotowie ratunkowe oraz centra powiadamiania ratunkowego. Zgodnie z art. 5 ust. 2 wskazanej ustawy Narodowy Fundusz Zdrowia zawiera umowy o udzielanie świadczeń zdrowotnych w szpitalnych oddziałach ratunkowych oraz realizowanych przez zespoły ratownictwa medycznego. Jednocześnie rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 7 maja 2003 roku w sprawie szczegółowych warunków finansowania świadczeń zdrowotnych udzielanych w szpitalnym oddziale ratunkowym i zespole ratownictwa medycznego (Dz.U. Nr 103, poz. 961) określa jednostkę rozliczeniową dla świadczeń zdrowotnych z zakresu ratownictwa medycznego, którą jest stawka dobowej gotowości oraz zasady kalkulacji ceny jednostki rozliczeniowej z uwzględnieniem poszczególnych kosztów udzielanych świadczeń.

W kwestii uwarunkowań prawnych odnośnie zawodu ratownika medycznego, uprzejmie informuję że w ww. przepisach prawa nie określone zostały szczegółowe wymogi dla zawodu ratownika medycznego. Art. 33 ustawy o Państwowym Ratownictwie Medycznym w całości poświęcony jest kompetencjom Ministra Zdrowia, który ma za zadanie przedstawić w drodze rozporządzenia programy kursów doskonalenia zawodowego, szkoleń dla personelu realizującego świadczenia z zakresu ratownictwa medycznego, a także kryteria kwalifikacji ośrodków nauczających i prowadzących programy. Jednakże aktualnie przepisu tego zgodnie z art. 44b cytowanej ustawy nie stosuje się do dnia 31 grudnia 2004 roku.

Jednocześnie zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy o świadczeniu usług ratownictwa medycznego świadczenia zdrowotne udzielane osobom objętym powszechnym ubezpieczeniem w ramach ratownictwa medycznego finansowane są na zasadach określonych w przepisach o powszechnym ubezpieczeniu. W ustawie tej znajduje się też co prawda przepis, że kasy chorych (obecnie NFZ) zawierają umowy o udzielanie świadczeń zdrowotnych (tylko) ze szpitalnymi oddziałami ratunkowymi oraz zespołami ratownictwa medycznego, włączonymi do systemu Państwowego Ratownictwa Medycznego, ale przepis ten należy rozpatrywać w kontekście art. 44b ustawy o Państwowym Ratownictwie Medycznym, który zawiesza funkcjonowanie tego systemu do końca 2004 roku. Oznacza to, że Narodowy Fundusz Zdrowia może zawierać na cały przyszły rok umowy o świadczenia z każdym podmiotem spełniającym wymogi określone w ofercie NFZ niezależnie od tego czy podmiot ten jest czy też nie jest włączony do systemu Państwowego Ratownictwa Medycznego. W tej sytuacji zastosowanie mają przede wszystkim przepisy ustawy o powszechnym ubezpieczeniu w Narodowym Funduszu Zdrowia, a w szczególności art. 39 ust. 1, który nakłada na Fundusz obowiązek m.in. zabezpieczenia ubezpieczonemu świadczeń zdrowotnych służących zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia, udzielanych w przypadku choroby, urazu, ciąży, porodu i połogu.

W obliczu przedstawionych powyżej wyjaśnień, a także obaw Pani Senator wskazujących na możliwość dezorietnacji pacjentów zagubionych w przepisach prawa, uprzejmie informuję, że obawa wydaje się być nieuzasadniona. Decyzja o rodzaju pomocy i sposobu jej udzielania z zastosowaniem wobec pacjenta określonych procedur medycznych pozostaje w kompetencjach lekarzy sprawujących opiekę nad pacjentami zgodnie z posiadanymi przez nich kompetencjami i wiedzą medyczną.

Leszek Sikorski

Warszawa, dn. 19 listopada 2003 r.

W odpowiedzi na zagadnienia przedstawione w Oświadczeniu złożonym przez Pana Senatora Mirosława Lubińskiego na 47 posiedzeniu Senatu w dniu 23 października 2003 r. przedstawiam następujące wyjaśnienia.

Zgodnie z ustawą z dnia 23 stycznia 2003 r. o powszechnym ubezpieczeniu w Narodowym Funduszu Zdrowia (Dz.U. Nr 45, poz. 391) i Rozporządzeniem MZ z dnia 9 kwietnia 2003 r. w sprawie ogólnych warunków udzielania świadczeń zdrowotnych oraz trybu wyboru przez ubezpieczonego lekarza podstawowej opieki zdrowotnej, pielęgniarki i położnej podstawowej opieki zdrowotnej (Dz.U. Nr 63, poz. 589) Narodowy Fundusz Zdrowia określił warunki oraz zasady realizacji świadczeń, jakie powinny być spełnione przez podmioty zainteresowane zawieraniem umów o udzielanie świadczeń w rodzaju podstawowa opieka zdrowotna (POZ) w ramach powszechnego ubezpieczenia. W Szczegółowych materiałach informacyjnych (...) do konkursu ofert określono zasady realizacji świadczeń w systemie opieki całodobowej. W godzinach podstawowej działalności POZ tj. od poniedziałku do piątku w godzinach od 8.00 do 18.00 lekarz realizuje świadczenia w swojej praktyce oraz poprzez świadczenie wizyt domowych niezależnie od ilości zadeklarowanych ubezpieczonych. Natomiast po godzinach podstawowej działalności POZ tj. po godz. 18.00 w dni powszednie oraz w soboty, niedziele, i dni ustawowo wolne od pracy całodobowo usługi zabezpieczane są w formie ambulatoryjnych świadczeń realizowanych przez lekarzy POZ w oparciu o ambulatoryjny punkt opieki całodobowej, zorganizowany we własnej praktyce lub praktyce innego świadczeniodawcy POZ, a w uzasadnionych przypadkach, na bazie praktyki innego świadczeniodawcy działającego na tym samym obszarze administracyjnym (gmina, dzielnica). Mogą być one realizowane rotacyjnie z innymi lekarzami POZ. Zgodnie z art. 115 ust. 2 Ustawy o powszechnym ubezpieczeniu w NFZ pomoc wyjazdowa, zgodna z zakresem kompetencji lekarza POZ jest realizowana przez świadczeniodawcę POZ lub poprzez innego świadczeniodawcę. Świadczenia w tym zakresie dotyczą udzielania ubezpieczonym pomocy medycznej, w przypadku nagłego zachorowania lub nagłego pogorszenia stanu zdrowia po godzinach funkcjonowania placówek POZ. Tak, więc opisane powyżej warunki umożliwiają oferentom, różne sposoby zabezpieczenia tych świadczeń bez konieczności zapewniania ich osobiście przez jednego lekarza przez 24 godziny.

Przyjęte w szczegółowych materiałach informacyjnych założenia dotyczące czasu trwania porady specjalistycznej uwzględniają uśredniony czas świadczenia. Wiadomym jest, iż inny jest czas konieczny na przeprowadzenie wizyty pierwszorazowej, a inny kontrolnej.

Współfinansowanie kosztów transportu sanitarnego pacjentów reguluje Rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 10 maja 2003 r. w sprawie określenia wykazu grup jednostek chorobowych, stopni niepełnosprawności oraz wysokości udziału własnego ubezpieczonego w kosztach przejazdu środkami transportu sanitarnego. Ta regulacja prawna została przywołana jako podstawa określenia warunków współpłatności ubezpieczonego w transporcie sanitarnym. Ta regulacja prawna została przywołana jako podstawa określenia warunków współpłatności ubezpieczonego w transporcie sanitarnym.

Zgodnie z art. 114 ust. 1 ustawy ubezpieczony ma prawo wyboru lekarza, pielęgniarki i położnej podstawowej opieki zdrowotnej będących świadczeniodawcami, z którymi zawarto umowy o udzielanie świadczeń zdrowotnych. Wybór lekarza pielęgniarki i położnej podstawowej opieki zdrowotnej potwierdza oświadczenie woli ubezpieczonego złożone w formie deklaracji wyboru lekarza, deklaracji wyboru pielęgniarki, i deklaracji wyboru położnej, zwanej "deklaracją wyboru". Oświadczenie o którym mowa składane jest na formularzu Funduszu. Wzór deklaracji wyboru przedstawiony został przez NFZ jak załącznik do Uchwały Zarządu nr 205/2003 z dnia 11 września 2003 roku "w sprawie przyjęcia do stosowania w Narodowym Funduszu Zdrowia wzoru deklaracji wyboru lekarza/pielęgniarki/położnej podstawowej opieki zdrowotnej oraz wzoru rezygnacji z deklaracji wyboru lekarza/pielęgniarki/położnej podstawowej opieki zdrowotnej". Świadczeniodawca ponosi odpowiedzialność kontraktową wobec NFZ, a lista ubezpieczonych jest podstawą płatności. Świadczeniodawca jest administratorem danych osobowych zawartych w złożonych deklaracjach. Dlatego też Świadczeniodawca nie może dobrowolnie przypisywać ubezpieczonego do innego lekarza, pielęgniarki i położnej. Analogicznie lekarz, pielęgniarka i położna nie może żądać od świadczeniodawcy wydania deklaracji wyboru i posługiwania się nimi w ramach własnej praktyki lub u innego świadczeniodawcy. Wybór lekarza, pielęgniarki i położnej u danego świadczeniodawcy, jest oświadczeniem woli ubezpieczonego i nie może być zmieniany przez osoby trzecie.

Zapisy umowy o udzielanie świadczeń zdrowotnych w POZ określają godziny podstawowej działalności POZ tj. od poniedziałku do piątku w godzinach 8.00 - 18.00 w miejscu wykonywania praktyki oraz, jeżeli stan zdrowia ubezpieczonego tego wymaga, poprzez świadczenie wizyt domowych. Jest to pięć dni roboczych. Na szkolenia i podnoszenie kwalifikacji zawodowych pozostawiono do dyspozycji świadczeniodawcy soboty.

W dokumentach konkursowych w zakresie kompetencji lekarza POZ w Części I pt. 3 pdp 3 zapisano, że lekarz koordynuje wykonanie i dokonuje kwalifikacji do obowiązkowych i zalecanych szczepień ochronnych podopiecznych, zgodnie z obowiązującymi w tym zakresie przepisami - Rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 25 czerwca 2003 r. w sprawie zakresu i organizacji profilaktycznej opieki zdrowotnej nad dziećmi i młodzieżą.

Należność za świadczenia, udzielone ubezpieczonym w przypadku nagłego zachorowania lub pogorszenia się stanu zdrowia, spoza terenu objętego właściwością Oddziału Funduszu, wypłaca Oddział Funduszu. Obowiązuje zryczałtowana stawka w wysokości: 15,00 zł, za poradę lekarza POZ wraz z niezbędną diagnostyką i innymi świadczeniami wchodzącymi w zakres kompetencji lekarza POZ w tym poradę kontrolną, 4,00 zł, za świadczenia udzielane przez pielęgniarkę lub położną POZ.

Pragnę podziękować Panu Senatorowi za zgłoszone uwagi oraz postulaty względem organizacji i finansowania świadczeń zdrowotnych w roku 2004. Jednocześnie podzielam opinię Pana związaną z propozycją tworzenia standardów świadczeń zdrowotnych w oparciu o szerokie konsultacje środowisk lekarskich i pielęgniarskich w kształtowaniu spójnego systemu ochrony zdrowia.

Leszek Sikorski

Warszawa, 19 listopad 2003 r.

Katalog świadczeń w zakresie opieki paliatywnej został opracowany przez Zespół Ekspertów Konsultanta Krajowego i Zespołu ds. Opieki Długoterminowej powołany w celu ujednolicenia zasad kontraktowania świadczeń. W zespole ekspertów powołanych przez Konsultanta Krajowego w dziedzinie medycyny paliatywnej Panią Prof. dr hab. Krystynę de Walden-Gałuszko uczestniczyli:

• Lek med. Wiesława Pokropska - Konsultant Wojewódzki w dziedzinie medycyny paliatywnej Województwa Warmińsko-Mazurskiego,

Odnosząc się do uwag odnośnie zakresu świadczeń w geriatrii uprzejmie wyjaśniam: Kontraktowanie świadczeń w geriatrii jest możliwe w ambulatoryjnej opiece specjalistycznej i oddziałach geriatrycznych lecznictwa szpitalnego. W tym wypadku należy rozróżnić świadczenia zdrowotne udzielane osobom w wieku starszym w ramach powszechnego ubezpieczenia zdrowotnego od opieki ze względów społecznych, która jest wpisana w kompetencje organów administracji samorządowej i pomocy społecznej. W zakresie świadczeń "Opieka Długoterminowa" są kontraktowane świadczenia w różnych formach organizacyjnych zakładów:

- Oddział dla przewlekle chorych, Zakład opiekuńczo-leczniczy dla dorosłych i dla dzieci, w tym dla pacjentów w stanie apalicznym oraz pacjentów wentylowanych mechanicznie,

- Opieka domowa dla pacjentów wentylowanych mechanicznie,

- Pielęgniarska opieka domowa (skierowana do pacjentów przewlekle chorych).

Jednocześnie należy wyjaśnić, że przyjęty w zasadach kontraktowania procentowy podział pacjentów objętych opieką z chorobami nowotworowymi i nienowotworowymi został określony w dokumencie: Standard świadczenia usług medycznych "Medycyna Paliatywna" - materiały dla świadczeniodawców i płatników, opracowanym przez Prof. dr hab. n. med. Jacka Łuczaka, wydanym przez Ministerstwo Zdrowia - Warszawa, lipiec 1999 r. Przyjęcie przez Narodowy Fundusz Zdrowia takich wytycznych, które zostały opracowane przez niekwestionowany autorytet w dziedzinie medycyny paliatywnej i zatwierdzony przez Ministerstwo Zdrowia należy uznać za prawidłowe. Cytowane powyżej standardy stanowiły wytyczne dla kas chorych do zawierania umów na świadczenia.

W przypadku pacjenta wymagającego opieki hospicyjnej, zasady kontraktowania określają średni czas opieki: 30 dni w zakładach stacjonarnych, 90 dni w hospicjum domowym. Nie znaczy to, że pacjentowi wymagającemu opieki ponad wymienioną liczbę dni nie będą udzielane świadczenia. Określenie średniego czasu pobytu zostało przyjęte przez Zespół Krajowego Konsultanta na podstawie dotychczasowych doświadczeń w opiece paliatywnej. Czas przeżycia pacjenta nie jest i nigdy nie był stosowanym kryterium do objęcia opieką. Zapisy zamieszczone w "Szczegółowych materiałach informacyjnych w sprawie kontraktowania świadczeń" bardzo mocno podkreślają, że każdy zgłoszony pacjent w terminalnej fazie choroby, musi być objęty opieką. Poprawę dostępności do świadczeń w hospicjum zapewniają zapisy umożliwiające oprócz kierowania pacjentów przez lekarza ubezpieczenia zdrowotnego, samodzielne zgłaszanie się chorych na świadczenia, rodzinę lub zgłaszanie przez innych pracowników.

W przyjętych przez Narodowy Fundusz Zdrowia zasadach kontraktowania, opiekę nad pacjentami przewlekle chorymi, w tym nienowotworowaymi przejmuje pielęgniarska opieka długoterminowa. Cytowane w oświadczeniu Pana Senatora założenia NFZ, że "opiekę domową nad pacjentami ma przejąć pielęgniarka środowiskowa pod nadzorem lekarza" nie są zgodne z opublikowanym dokumentem przez Narodowy Fundusz Zdrowia. Pielęgniarka środowiskowa, a obecnie rodzinna, ma określone kompetencje i obejmuje opieką około 2 500 osób. Rozporządzenie Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 2 września 1997 r. w sprawie zakresu i rodzaju świadczeń zapobiegawczych, diagnostycznych, leczniczych i rehabilitacyjnych, wykonywanych przez pielęgniarkę samodzielnie, bez zlecenia lekarskiego, oraz zakresu i rodzaju takich świadczeń wykonywanych przez położną samodzielnie (Dz.U. Nr 116, poz. 750) określa szczegółowo zakres uprawnień pielęgniarki do wykonywania świadczeń w tej dziedzinie.

Leszek Sikorski

Warszawa, 19.11.2003 r.

Pan
Longin Pastusiak
Marszałek Senatu
Rzeczypospolitej Polskiej

Z dniem 1 kwietnia 2003 r. weszła w życie ustawa o powszechnym ubezpieczeniu w Narodowym Funduszu Zdrowia (Dz.U. Nr 45 poz. 391 z późn. zm.). Stosownie do przepisu art. 198 ust. 1 ustawy Fundusz zapewnia ciągłość udzielania świadczeń zdrowotnych ubezpieczonym, w szczególności wstępuje w prawa i obowiązki kas chorych wynikające z umów o udzielanie świadczeń zdrowotnych zawartych przed dniem wejścia w życie ustawy.

Do priorytetowych zadań Narodowego Funduszu Zdrowia należało ujednolicenie zasad kontraktowania świadczeń zdrowotnych, zwłaszcza w zakresie określenia jednolitego katalogu, jednolicie nazwanych procedur, jak również zminimalizowania różnic jakie występują w cenach świadczeń na terenie kraju. Pace nad ujednoliconymi zasadami kontraktowania i finansowania zostały przyjęte uchwałą Zarządu Narodowego Funduszu Zdrowia nr 220/2003 z 25 września 2003 r. w sprawie ogłoszenia konkursu ofert na zawieranie umów o udzielanie świadczeń zdrowotnych od dnia 1 stycznia 2004 r. oraz określenia przedmiotu konkursu ofert, warunków wymaganych od świadczeniodawców oraz kryteriów oceny spełniania tych warunków.

Opracowany katalog świadczeń oraz ich wycena punktowa spotkał się z wieloma krytycznymi uwagami, które napływały do Ministerstwa Zdrowia ze strony Konsultantów Krajowych, towarzystw medycznych oraz innych organizacji. W każdym przypadku otrzymywane informacje były kierowane do Narodowego Funduszu Zdrowia celem uwzględnienia ich w prowadzonych pracach. W chwili obecnej zgodnie z informacją z Narodowego Funduszu Zdrowia trwa proces ustalania ostatecznej wersji projektu ogólnych warunków zawierania umów na świadczenia zdrowotne w 2004 roku oraz prace nad katalogami świadczeń. Zgodnie z deklaracjami Zarządu Narodowego Funduszu Zdrowia uwagi i postulaty kierowane przez świadczeniodawców, które ułatwią placówkom ochrony zdrowia świadczenie usług na rzecz pacjentów, a tym samym ułatwią pacjentom dostęp do lekarza i pomogą poprawić możliwości i warunki leczenia, są i będą uwzględniane przez Fundusz w dalszych pracach.

W dniu 29 października br. zarząd Narodowego Funduszu Zdrowia przyjął uchwałę wprowadzającą korzystne dla świadczeniodawców, postulowane przez nich zmiany. Zrównoważono m.in. prawa i obowiązki obu stron w zakresie rozwiązywania lub wypowiadania umów, w taki sposób, aby Fundusz nie był stroną dominującą, zlikwidowano inne niż kodeksowe kary umowne dla świadczeniodawców oraz wprowadzono szereg innych zmian. Efektem tych prac stało się między innymi rozszerzenie katalogu świadczeń szpitalnych o dodatkowe świadczenia.

Równocześnie informuję, że zgodnie z stanowiskiem otrzymanym z NFZ w aktualnym katalogu świadczeń szpitalnych neurologicznych, Narodowy Fundusz Zdrowia przyjął zasadę kwalifikacji poszczególnych procedur do oddziałów szpitalnych określonego typu. Wynikało to z wymogów zapewnienia pacjentom maksymalnego bezpieczeństwa wykonania zabiegu w oparciu o właściwe zabezpieczenie sprzętowe i kwalifikacje personelu medycznego. Ponadto Zarząd Narodowego Funduszu Zdrowia, uwzględniając różnice i potrzeby regionalne oraz aktualny stan przygotowania placówek upoważnił Dyrektorów Oddziałów Wojewódzkich NFZ do zastosowania odstępstw od obowiązujących wymogów pod warunkiem określenia okresu dostosowawczego lub po uzyskaniu pozytywnej opinii właściwego ze względu na zakres świadczeń Konsultanta.

Leszek Sikorski

Warszawa, 2003-11-20

Pan
Longin Pastusiak
Marszałek Senatu
Rzeczypospolitej Polskiej

Na wstępie niech mi wolno będzie poinformować, iż mieszkańcy nieruchomości przy ul. Dreszera 10a tworzą wspólnotę mieszkaniową. Właściciele lokali mogą w umowie o ustanowieniu odrębnej własności lokali albo w umowie zawartej później w formie aktu notarialnego określić sposób zarządu nieruchomością wspólną, a w szczególności mogą powierzyć zarząd osobie fizycznej lub prawnej. Zgodnie z art. 21 ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (Dz.U. z 2000 r. nr 80, poz. 903 z późn. zm.) zarząd kieruje sprawami wspólnoty mieszkaniowej i reprezentuje ją na zewnątrz oraz w stosunkach między wspólnotą a poszczególnymi właścicielami lokali. W przypadku sporów wynikłych między właścicielami lokali oraz właścicielami lokali a zarządem wspólnoty mieszkaniowej właściwy do ich rozstrzygnięcia jest sąd.

Ponadto ustalono, że Zespół Wspólnot Mieszkaniowych w Legionowie, przekazując Przedsiębiorstwu Usług Komunalnych administrowanie budynkiem Wspólnoty Mieszkaniowej przy ul. Dreszera 10a w Siedlcach, sporządził protokół przekazania dokumentacji finansowej w dniu 25 lipca br. Zawierał on istniejące na dzień 30 czerwca br. zobowiązania krótkoterminowe wspólnoty mieszkaniowej wobec szczegółowo wskazanych kontrahentów. Wykazano zobowiązania na łączną kwotę 14753,38 zł, z czego zobowiązania wobec Przedsiębiorstwa Energetyki Cieplnej w Siedlcach wynosiły 12 067,81 zł. Nowy administrator został poinformowany o istniejących zobowiązaniach i okolicznościach ich powstania. Dotyczyło to także istniejących zobowiązań wobec PEC w Siedlcach, które powstały już w 2002 r., w wyniku nierozliczenia przez Zarząd Wspólnoty Mieszkaniowej, zgodnie z obowiązkiem wynikającym z art. 45a ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 prawo energetyczne (DZ.U. z 2003 r. Nr 153, poz. 1504), faktycznych kosztów ogrzewania na poszczególne lokale. Brak środków finansowych na koncie wspólnoty wyniknął z powodu zbyt niskiej stawki zaliczki w stosunku do rzeczywistych kosztów zakupu energii cieplnej.

Właściciele lokali wnoszą zaliczkowe opłaty na koszty utrzymania nieruchomości wspólnej na rachunek wspólnoty. Ponadto wnoszą zaliczki z tytułu dostarczanych do lokali usług komunalnych. Najemcy i osoby uprawnione do osobnych kwater stałych (zamieszkujący lokale będące w dyspozycji Wojskowej Agencji Mieszkaniowej) płacą Agencji czynsz, a ponadto uiszczają zaliczki na pokrycie kosztów opłat niezależnych od wynajmującego. Odnosząc się do kwestii terminowości opłat wnoszonych przez mieszkańców przy ul. Dreszera 10a, informuję, że w dniu 30 czerwca 2003 r. zaległe zobowiązania właścicieli lokali wyodrębnionych wobec wspólnoty mieszkaniowej wynosiły 3 727,74 zł.

W sprawie opłaty za telewizję kablową ustalono, że decyzją z dnia 19 stycznia 2001 r. Dyrektora OT WAM Siedlce przyjęto i stosowano w naliczeniach wymiaru opłat kwotę 4,82 zł miesięcznie za lokal. Dostawca, tj. firma "Vektra S.A.", obciążał wspólnotę mieszkaniową kwotą 4,60 zł. W wyniku tej rozbieżności powstała kwota nadpłaty z tego tytułu w wysokości 0,22 zł miesięcznie za lokal. Zespół Wspólnot Mieszkaniowych OT WAM Legionowo kończąc administrowanie tą nieruchomością - w maju i czerwcu 2003 r. - dokonał rozliczenia nadpłat przez korektę należności na kontach właścicieli o łączną kwotę 8,40 zł na lokal.

Odnosząc się do stwierdzenia zawartego w oświadczeniu Pana Senatora Sławomira Izdebskiego, że właściciele nieruchomości są znacznie zadłużeni wobec WAM, należy zauważyć, że właściciele mieszkań mogą być tylko dłużnikami wspólnoty albo kontrahentów zewnętrznych (media). Natomiast za wykonywanie (do końca czerwca 2003 r.) usługi w zakresie administrowania nieruchomością przez Zespół Wspólnot Mieszkaniowych Legionowo, wspólnota mieszkaniowa jako podmiot gospodarczy będący stroną umowy cywilno-prawnej o administrowanie zobowiązana jest zapłacić z tego tytułu wynagrodzenie administratorowi w wysokości 0,50 zł za m2 powierzchni użytkowej mieszkania miesięcznie, tj. 1122,37 zł.

Łączę wyrazy szacunku

Warszawa,2003.11.21

Pan
Longin Pastusiak
Marszałek Senatu
Rzeczypospolitej Polskiej
Warszawa

Utrzymanie urządzeń melioracji wodnych podstawowych oraz wód należy do obowiązków państwa; środki finansowe na ten cel zapewniają wojewodowie w swoich budżetach. Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi nie ma bezpośredniego wpływu na ustalanie limitów wydatków budżetowych dla poszczególnych województw, jak też na wysokość środków na inwestycje oraz utrzymanie wód i urządzeń melioracji wodnych ustalanych w budżetach wojewodów.

W ustawie budżetowej na rok 2003 zaplanowano rezerwę celową, z przeznaczeniem na utrzymanie urządzeń melioracji wodnych podstawowych w wysokości 95.000 tys. zł oraz na inwestycje w wysokości 35.000 tys. zł, w tym kwoty w wysokości 95.000 tys. zł oraz na inwestycje w wysokości 35.000 tys. zł, w tym kwoty w wysokości odpowiednio 80.000 tys. zł i 30.000 tys. zł zapisano warunkowo, uzależniając ich uruchomienie od realizacji dodatkowych przychodów budżetu z podatku akcyzowego i cła.

Z danych, będących w dyspozycji Ministerstwa Rolnictwa i Rozwoju Wsi wynika, że w ostatnich latach obserwuje się zjawisko ustalania w budżecie wojewody małopolskiego niższych niż w innych województwach limitów wydatków budżetowych na zadania z tego zakresu. Dla przykładu w 2002 r. nakłady na utrzymanie urządzeń melioracji wodnych podstawowych w województwie małopolskim stanowiły 67% nakładów z roku 2001, a w 2003 r. 108% nakładów z roku 2002. Nakłady planowane na 2003 r. stanowiły jednak zaledwie 73% nakładów z 2001 r.

Wojciech Olejniczak