Warszawa, 14.10. 2003 r.

Odnosząc się do zawartej w oświadczeniu prośby o udzielenie dotacji na przeprowadzenie prac remontowych informuję, że warunkiem niezbędnym rozpatrzenia takiej możliwości jest złożenie przez władze samorządowe wniosku w tej sprawie. Wniosek taki, zgodnie z Rozporządzeniem Ministra Kultury z dnia 18 lipca 2003 r. w sprawie warunków promowania i wspierania zadań z zakresu kultury finansowanych lub dofinansowywanych ze środków pochodzących z dopłat do stawek w grach stanowiących monopol Państwa, trybu składania wniosków oraz przekazywania środków na realizację zadań i ich rozliczania, musi zostać złożony do końca października br.

Czuję się jednak w obowiązku poinformować, że powszechność tego rodzaju problemów przy ograniczonym budżecie sprawia, że nie będzie możliwości zaspokojenia wszystkich potrzeb. Nie oznacza to oczywiście negatywnej decyzji w tej konkretnej sprawie - zapewniam, że wniosek władz miejskich Otwocka, jeśli zostanie złożony w odpowiednim terminie, zostanie rozpatrzony z całą wnikliwością i życzliwością.

Podkreślając wagę jaką Ministerstwo Kultury przywiązuje do współpracy z władzami samorządowymi muszę stwierdzić, że nie wyczerpuje to jednak całego obszaru zagadnień, którym resort zajmować się będzie w najbliższych latach. Korzystając z okazji pragnę poinformować, że intencją Ministerstwa Kultury jest, aby środki pochodzące z dopłat do gier losowych skoncentrowane zostały na najważniejszych i najpilniejszych do rozwiązania problemach kultury narodowej. Zadaniami tymi będą w roku przyszłym m.in.: zapewnienie wkładów własnych tym podmiotom, które przygotują projekty mające szanse na uzyskanie środków z europejskich funduszy strukturalnych, wdrożenie programów mających na celu ochronę i popularyzację dzieła Fryderyka Chopina, podjęcie najpilniejszych zadań remontowych i inwestycyjnych w obiektach mających największe znaczenie dla kultury narodowej.

wz MINISTRA KULTURY

SEKRETARZ STANU

W odpowiedzi na oświadczenie Pana Senatora Jana Szafrańca, złożone podczas 45 posiedzenia Senatu w dniu 19 września 2003 r., przesłane przy piśmie znak: BPS/DSK-043-415/03 w sprawie trudnej sytuacji finansowej Białostockiego Ośrodka Onkologicznego (BOO) uprzejmie informuję, że sprawy szeroko pojętego ubezpieczenia zdrowotnego, w tym kontraktowania oraz finansowania świadczeń zdrowotnych, regulują przepisy ustawy z dnia 23 stycznia 2003 r. o powszechnym ubezpieczeniu w Narodowym Funduszu Zdrowia (Dz.U. z 2003 r. nr 45, poz. 391 z późn. zm.) zwanej dalej "ustawą".

Zgodnie z ustawą, zadania w zakresie ubezpieczenia zdrowotnego (kontraktowanie, finansowanie, kontrola dostępności świadczeń) leżą wyłącznie w gestii Narodowego Funduszu Zdrowia. Minister Zdrowia sprawuje jedynie nadzór nad Funduszem, o czym mowa w art. 151 ustawy.

Plan finansowy Podlaskiego Oddziału Wojewódzkiego Narodowego Funduszu Zdrowia (POW NFZ) został przyjęty przez zarząd NFZ w dniu 08 sierpnia 2003 r. (Uchwała 171/2003 z dnia 08 sierpnia 2003 r. Zarządu Narodowego Funduszu Zdrowia w sprawie przyjęcia podziału środków finansowych pomiędzy oddziały wojewódzkie i Centralę Narodowego Funduszu Zdrowia na 2003 rok, w pozycji "koszty świadczeń zdrowotnych". Metodologia podziału środków finansowych przez NFZ jest w trakcie badania przez Ministerstwo Zdrowia).

W ostatnich tygodniach decyzją Dyrektora POW NFZ zwiększono w sposób istotny ilości poszczególnych rodzajów świadczeń kontraktowanych w BOO, m.in.: liczbę badań za pomocą rezonansu magnetycznego, liczbę badań obrazowych za pomocą tomografu komputerowego oraz cykle chemioterapii ambulatoryjnej i stacjonarnej.

Trwałą poprawę sytuacji epidemiologicznej chorób nowotworowych można osiągnąć jedynie poprzez prowadzone na szeroką skalę przeciwdziałanie i profilaktykę chorób nowotworowych. Dlatego też POW NFZ finansuje w bieżącym roku m.in. programy badań przesiewowych dla wczesnego wykrywania nowotworów złośliwych - raka szyjki macicy i raka piersi.

Podsumowując należy zaznaczyć, że POW NFZ czyni starania zmierzające do poprawy dostępności ubezpieczonych do świadczeń zdrowotnych, przy czym działania w zakresie kontraktowania świadczeń zdrowotnych muszą wynikać z planu finansowego Oddziału. Plan natomiast jest pochodną budżetu NFZ, który to budżet jest odzwierciedleniem możliwości finansowych całego systemu ubezpieczeń zdrowotnych.

MINISTRA ZDROWIA

SEKRETARZ STANU

Ewa Kralkowska

Warszawa, dnia 20.10. 2003 r.

Uprzejmie informuję, że dostęp ludności do leków jest regulowany ustawą z dnia 23 stycznia 2003 r. o powszechnym ubezpieczeniu w Narodowym Funduszu Zdrowia (DZ.U. Nr 45).

Na podstawie art. 57 cytowanej ustawy Minister Zdrowia określa w drodze rozporządzeń wykaz leków podstawowych, wydawanych z odpłatnością ryczałtową i wykaz leków uzupełniających, wydawanych z odpłatnością ulgową (30% i 50%) oraz na podstawie art. 58 wykaz chorób oraz wykaz leków i wyrobów medycznych, które ze względu na choroby określone w wykazie są przepisywane, za opłatą ryczałtową lub częściową odpłatnością, ponadto na podstawie art. 60 ustala w drodze rozporządzenia limity cen dla leków z wykazów leków refundowanych. Środki finansowe na dopłaty do leków z wykazów leków refundowanych są przydzielane przez Narodowy Fundusz Zdrowia.

Ustosunkowując się do pytań Pana Senatora uprzejmie informuję co następuje.

- Odnośnie ustalenia wykazów leków refundowanych i zmniejszenia odpłatności informuję, że decyzje dotyczące ustalania wykazów leków refundowanych nie są podejmowane przez Ministra Zdrowia indywidualnie, lecz w oparciu o opinie specjalistów z poszczególnych dziedzin medycyny.

Pragnę wyjaśnić, że na mocy przepisów ustawy o cenach, zarówno dla leków krajowych jak i zagranicznych wpisanych do wykazów leków refundowanych, Minister Zdrowia ustala ceny urzędowe, jak również urzędowe marże hurtowe i detaliczne. W związku z tym z dniem wejścia w życie ustawy o cenach (12 grudzień 2001 r.) odpowiedzialność za kształtowanie urzędowych cen leków z wykazów leków refundowanych spoczywa na Ministrze Zdrowia. Ceny urzędowe są cenami maksymalnymi i nie mogą być podwyższane, natomiast ceny pozostałych leków, nie objętych wykazami leków refundowanych, nie podlegają urzędowym regulacjom i są ustalane przez producentów.

Dla racjonalizacji gospodarki lekami zgodnie z art. 60 ustawy o powszechnym ubezpieczeniu w Narodowym Funduszu Zdrowia, Minister Zdrowia działając w ramach posiadanych uprawnień ustala w drodze rozporządzenia limity cen leków ujętych w wykazach leków refundowanych. Limity cen są ustalane dla grupy leków o tej samej nazwie międzynarodowej lub dla grupy leków o różnych nazwach międzynarodowych ale o takim samym zakresie działania.

Przekazując powyższe informacje, lekarz ma możliwość przepisania leku tańszego (o tej samej nazwie międzynarodowej lub o takim samym zakresie działania), również pacjent może zwrócić się do lekarza o przepisanie takiego leku. Ponadto zgodnie z ustawą o Narodowym Funduszu Zdrowia aptekarz ma obowiązek informowania pacjenta o możliwości nabycia leku tańszego, w aptekach zostały zamieszczone odpowiednie informacje.

- Odnośnie skreślenia z wykazów leków refundowanych preparatów z ceną znacznie wyższą od ustalonego limitu uprzejmie informuję, że podjęte zostały następujące działania. W toku prac prowadzonych w Ministerstwie Zdrowia Zespół ds. Gospodarki Lekami zaproponował, że wykazy leków refundowanych będą tworzone przy zachowaniu przejrzystych reguł z uwzględnieniem: dostępności leków dla pacjentów, bezpieczeństwa stosowania, skuteczności klinicznej, bezpieczeństwa finansowego Narodowego Funduszu Zdrowia.

C. Trzeci dotyczy wycofywania z listy refundacyjnej leków o kwestionowanej lub nieudowodnionej skuteczności.

Dla produktów z grupy A, których odpowiedniki o tej samej nazwie międzynarodowej, dawce, drodze podania i podobnej postaci nie znajdują się w wykazie leków refundowanych przyjęto maksymalną rozbieżność nie przekraczającą 20% między ceną jednostkową danego leku a ceną jednostkową najtańszego odpowiednika. Zespół ustalił ponadto, że polityka umieszczania na wykazach leków refundowanych leków generycznych będzie zmierzała do obniżania cen i limitów.

Informuję, że w obecnie opracowanym projekcie wykazów leków refundowanych usunięto te produkty lecznicze, których ceny rażąco odbiegały od pozostałych odpowiedników, znajdujących się w wykazach (o tej samej nazwie międzynarodowej). Wytwórcy tych leków otrzymali propozycje cen, których przyjęcie jest warunkiem zamieszczenia leku w wykazie leków refundowanych.

Działania te mają na celu obniżenie współfinansowania przez pacjentów za leki refundowane z wykazu leków podstawowych i uzupełniających, z jednoczesnym równym traktowaniem wytwórców krajowych i zagranicznych.

Wyrażam przekonanie, że tworzone mechanizmy spowodują, że ze środków publicznych będą współfinansowane te leki, których wartości terapeutyczne i znaczenie w farmakoterapii znajduje uzasadnienie w ogólnie przyjętych i stosowanych standardach postępowania medycznego, jak również zwiększona zostanie dostępność pacjentów do tych leków.

Leszek Sikorski

Warszawa, 200310-20

Na wstępie niech wolno mi będzie poinformować, iż proces reformowania Sił Zbrojnych RP, prowadzony w oparciu o ustawę z dnia 25 maja 2001 r. o przebudowie i modernizacji technicznej oraz finansowaniu Sił Zbrojnych RP w latach 2001-2006 (Dz.U. Nr 76, poz. 804 z późn. zm.), spowodował konieczność likwidacji, przeformowania lub przedyslokowania wielu jednostek wojskowych. Zmiany te były podyktowane potrzebami Sił Zbrojnych RP. Brano pod uwagę przede wszystkim docelowe prognozy stanów osobowych wojska, a nie liczbę ludności danej miejscowości.

Pierwotne założenia dyslokacyjne dotyczące jednostek wojskowych w Wałczu wskazywały, iż należy przenieść Placówkę Żandarmerii Wojskowej z Wałcza do Mirosławca. Znalazło to odbicie w "Programie rozwoju Sił Zbrojnych RP w latach 2003-2008" oraz wykonanych na jego podstawie tzw. "planach dziedzinowych", które przewidywały tę zmianę w terminie do końca 2003 roku. Jednakże, uwzględniając zmiany w koncepcji dyslokacji oraz biorąc pod uwagę względy ekonomiczne, Minister Obrony Narodowej rozważy pozostawienie tej placówki w Wałczu.

Ponadto pragnę dodać, iż realizacja procesu restrukturyzacji Sił Zbrojnych RP wymusiła konieczność zmian w zakresie funkcjonowania klubów garnizonowych. Zatwierdzona w dniu 22 grudnia 2001 r. "Koncepcja strukturalno-funkcjonalna działalności kulturalno-oświatowej prowadzonej w resorcie Obrony Narodowej", przewiduje funkcjonowanie klubu garnizonowego w każdym garnizonie, w którym stacjonują przynajmniej dwa samodzielne bataliony. W związku z tym, że garnizon Wałcz spełnia przedstawiony powyżej wymóg, w chwili obecnej w planach resortu nie przewiduje się likwidacji tego klubu.

wz. Janusz ZEMKE

MINISTRA OBRONY NARODOWEJ

Warszawa, 2003.10.21

W związku z otrzymanym przy piśmie Pana Marszałka z dnia 15 października 2003 r. Nr BPS/DSK-043-434/03 oświadczeniem złożonym przez senatora Pana Józefa Sztorca podczas 46. posiedzenia Senatu RP w dniu 9 października 2003 r. w sprawie zwiększenia środków na utrzymanie i konserwację urządzeń wodno-melioracyjnych w województwie małopolskim - pragnę przedstawić następujące wyjaśnienia:

Zgodnie z przepisami art. 75 ustawy z dnia 18 lipca 2001 r. Prawo wodne (Dz.U. Nr 115, poz. 1229 z późniejszymi zmianami) programowanie, planowanie, nadzorowanie wykonywania urządzeń melioracji wodnych szczegółowych (w trybie określonym w art. 74 ust. 2), urządzeń melioracji wodnych podstawowych oraz utrzymywanie melioracji wodnych podstawowych, a także wykonywanie uprawnień, o których mowa w art. 74 ust. 3 i 4 należy do marszałka województwa. Zadania te, realizuje marszałek województwa jako zadania z zakresu administracji rządowej. Zgodnie z przyjętym trybem prac nad opracowaniem projektu ustawy budżetowej na rok 2003 dysponenci części budżetowych, a więc również wojewodowie samodzielnie ustalali (w ramach wstępnej kwoty wydatków) wysokość środków na poszczególne zadania. Wojewoda Małopolski uznał za możliwe przeznaczenie na zadania z zakresu melioracji wodnych kwoty 5.044 tys. zł, z tego na wydatki bieżące - 2.944 tys. zł a na wydatki inwestycyjne - 2.100 tys. zł. Dotacja na ten cel w niezmienionej wysokości została zaplanowana w ustawie budżetowej na rok 2003 z dnia 18 grudnia 2002 r. (Dz.U. Nr 235, poz. 1981). Ponadto zaplanowana została rezerwa celowa przeznaczona na zwiększenie w ciągu roku wydatków na budowę i utrzymanie urządzeń melioracji wodnych podstawowych w kwocie 130.000 tys. zł, w tym 110.000 tys. zł stanowią środki, które mogą być uruchomione po spełnieniu warunków określonych w art. 49 w/w ustawy budżetowej na rok 2003 (uzyskanie dodatkowych dochodów z podatku akcyzowego oraz ceł). W roku bieżącym z rezerwy tej uruchomiono środki w kwocie 20.000 tys. zł, w tym dla województwa małopolskiego 850 tys. zł. Jednocześnie pragnę poinformować Pana Marszałka, że - oceniając bieżącą sytuację w zakresie realizacji dochodów budżetu państwa - przeznaczenie z tej rezerwy dalszych środków na melioracje wodne nie jest możliwe.

Ponadto - wzorem lat ubiegłych - zaplanowano rezerwy celowe: "kredyt na usuwanie skutków klęsk żywiołowych" i "rezerwa na usuwanie skutków klęsk żywiołowych, w tym na Wiśle w rejonie Włocławka poprzez remont istniejącej zapory", z których w 2003 r. przekazano do województwa małopolskiego (na realizacją zadań klasyfikowanych w dziale 010 - Rolnictwo i łowiectwo) kwotę 58.678 tys. zł z przeznaczeniem głównie na sfinansowanie kosztów naprawy, odbudowy i modernizacji urządzeń melioracji wodnych podstawowych.

Niezależnie od powyższego pragnę zauważyć, że w planie finansowym Funduszu Pracy na 2003 r. na realizację aktywnych form przeciwdziałania bezrobociu zaplanowano w skali kraju wydatki w wysokości 1.405.400 tys. zł, w tym na roboty publiczne 87.100 tys. zł. Można przypuszczać, że program "Bezpieczny wał" w ramach którego zatrudniani są bezrobotni przy koszeniu traw na wałach przeciwpowodziowych jest realizowany w formie robót publicznych. Inicjowanie i finansowanie robót publicznych (art. 6a pkt 5 lit .b ustawy z dnia 14 grudnia 1994 r. o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu - Dz.U. z 2003 r. Nr 58, poz. 514 z późniejszymi zmianami) należy do zadań samorządu powiatowego. Zadanie to wykonywane jest przez powiatowe urzędy pracy. Kwoty środków Funduszu Pracy na finansowanie zadań w województwie realizowanych przez samorządy powiatowe są ustalane na podstawie algorytmu określonego w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 11 marca 2003 r. w sprawie algorytmu ustalania kwot środków Funduszu Pracy na finansowanie zadań w województwie (Dz.U. Nr 49, poz. 409).

Zgodnie z ww. rozporządzeniem wg wzoru algorytmu dokonywany jest podział 90% kwoty środków przewidzianych w planie Funduszu Pracy na finansowanie programów na rzecz aktywnego przeciwdziałania bezrobociu. Decyzję w sprawie wyboru form aktywizacji zawodowej bezrobotnych i innych uprawnionych osób podejmuje starosta po zasięgnięciu opinii powiatowej rady zatrudnienia.

Pozostałe 10% środków na finansowanie programów na rzecz aktywnego przeciwdziałania bezrobociu stanowi rezerwę dysponenta Funduszu Pracy (ministra właściwego do spraw pracy), który z własnej inicjatywy lub na wniosek marszałka województwa może przeznaczyć dodatkowe środki dla samorządów województw i powiatów, na terenie których: nastąpiło znaczne pogorszenie sytuacji na rynku pracy, wystąpiły poważne klęski żywiołowe lub prowadzone są programy przyczyniające się do utrzymania i tworzenia nowych miejsc pracy, zmniejszenia negatywnych skutków bezrobocia oraz wsparcia przebiegu restrukturyzacji zatrudnienia w przedsiębiorstwach. Z informacji uzyskanych w trybie roboczym z Ministerstwa Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej wynika, że w/w rezerwa nie została jeszcze w pełni rozdysponowana, a Marszałek Województwa Małopolskiego nie zwracał się do dysponenta Funduszu Pracy o środki z tej rezerwy na realizację programu "Bezpieczny wał".

Z wyrazami szacunku

SEKRETARZ STANU

Halina Wasilewska-Trenkner

Warszawa, 2003-10-23

Proponowana w projekcie nowelizacji zmiana zasad obliczania limitu odliczenia przysługującego z tytułu omawianej ulgi w podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. ograniczenie odliczenia do 350 zł rocznie, tak jak w przypadku innych ograniczanych czy likwidowanych ulg, jest przede wszystkim spowodowana stanem finansów publicznych. Ponadto zmiany przepisu w zakresie obejmującym cele premiowane ulgą podatkową mają swój związek z wchodzącymi w życie od dnia 1 stycznia 2004 r. przepisami ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie (Dz.U. Nr 96, poz. 873).

Obecny katalog celów, na które przekazane darowizny mogą być odliczone od dochodu jest węższy niż zakres określony w art. 4 ust. 1 ustawy o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie. Z tych też względów proponowana zmiana jest korzystna dla podatników a także organizacji działających w sferze zadań publicznych.

Należy jednocześnie wspomnieć, iż art. 7 pkt 3 ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. - Przepisy wprowadzające ustawę o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie (Dz.U. Nr 96, poz. 874), do ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.), wprowadza począwszy od 1 stycznia 2004 r., nowy przepis - art. 27d. Na jego podstawie osoby fizyczne podlegające w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, uzyskują uprawnienie do dokonania zmniejszenia podatku dochodowego obliczonego według skali podatkowej, w składanym zeznaniu o 1% tego podatku pomniejszonego wcześniej o odliczenia m.in. z tytułu składki na ubezpieczenie zdrowotne, jeżeli osoby te dokonały wpłaty na rzecz organizacji pożytku publicznego, o których mowa w przepisach o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie.

A zatem kwotowemu ograniczeniu ulgi z tytułu przekazanych przez osoby fizyczne darowizn, jednocześnie towarzyszy poszerzenie katalogu celów na jakie darowizna może być przekazana oraz zachęta dla podatników do wspierania organizacji pożytku publicznego w postaci możliwości zmniejszenia podatku o 1%, jeżeli wcześniej osoby te dokonały wpłaty na rzecz wybranej przez siebie organizacji. Trudno zatem z góry przesądzać, iż omawiana zmiana spowoduje uszczuplenie dochodów organizacji pozarządowych. Taka teza z założenia wydaje się błędna, gdyż na jej podstawie można byłoby wysnuć wniosek, że zasadniczym celem podatnika przekazującego darowiznę jest skorzystanie z ulgi, a nie wspieranie szlachetnych celów.

Pragnę poinformować Pana Senatora, iż Komisja Finansów Publicznych, pod obrady której trafił omawiany projekt nowelizacji, w toku prac legislacyjnych przyjęła propozycję nadania innego brzmienia przepisowi dotyczącemu odliczenia z tytułu darowizn. Stosownie do tej propozycji, odliczeniu od dochodu podlegałyby darowizny przekazane na cele określone w art. 4 ustawy o działalności pożytku publicznego, organizacjom określonym w art. 3 ust. 2 i 3 tej ustawy, prowadzącym działalność pożytku publicznego w sferze zadań publicznych określonych w tej ustawie - w wysokości dokonanej darowizny, nie więcej jednak niż 350 zł rocznie.

Zatem zmiana ta ma jedynie charakter doprecyzowujący brzmienie przepisu, nie zmienia natomiast jego merytorycznego zakresu.

W trakcie prac legislacyjnych w Sejmowej Komisji Finansów Publicznych została przyjęta propozycja, aby organizacje, które dotychczas korzystały ze zwolnienia przedmiotowego m.in. na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w związku z realizacją celów statutowych takich jak: działalność naukowa, naukowo-techniczna, oświatowa, ochrona środowiska oraz pomoc społeczna, zachowały prawo do zwolnienia od podatku dochodowego, do dnia 31 grudnia 2004 r.

Dla organizacji pożytku publicznego, o których mowa w przepisach o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie, będzie funkcjonowało od 1 stycznia 2004 r. zwolnienie przedmiotowe dochodów - w części przeznaczonej na działalność statutową (uregulowania wynikające z ustawy Przepisy wprowadzające ustawę o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie). Działalność pożytku publicznego realizowana przez organizacje pozarządowe będzie obejmowała bardzo szeroką sferę zadań publicznych, do których należą m.in. zadania w zakresie pomocy społecznej, nauki, edukacji, oświaty i wychowania, ekologii i ochrony zwierząt oraz ochrony dziedzictwa przyrodniczego.

W przypadku nieuzyskania przez organizacje pozarządowe statusu organizacji pożytku publicznego posłowie w Sejmowej Komisji Finansów Publicznych przyjęli dla tych podatników jeszcze jedno rozwiązanie, że od 1 stycznia 2005 r. wolne od podatku będą dochody organizacji pozarządowych w rozumieniu art. 3 ust. 2 ustawy o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie, w części przeznaczonej na działalność w sferze zadań publicznych, o których mowa w art. 4 ust. 1 tej ustawy, z wyłączeniem działalności gospodarczej.

Z wyrazami szacunku

PODSEKRETARZ STANU

Warszawa, 2003.10.24

1. GDDKiA potwierdza informacje podane przez Pana Senatora dotyczące rezerwy terenu na terenie gminy Zielonki oraz fakt, że istnieją duże naciski społeczne na likwidację lub ograniczenia ww. rezerwy terenu.

2. Ponadto w uzupełnieniu informacji zawartych w wystąpieniu Pana Senatora podajemy co następuje:

- rezerwa ta funkcjonuje od prawie 40 lat z powodu permanentnego braku środków finansowych administracji drogowej na budowę: najpierw północnego, autostradowego obejścia Krakowa a później drogi ekspresowej Rabka (Zakopane) - Kraków - Kielce - Warszawa. Pojęcie rezerwy w miejscowych planach zagospodarowania przestrzennego (łączące się z ograniczeniem prawa właścicieli do użytkowania swoich terenów) powstało z przyczyn ekonomicznych. Administracja drogowa nigdy nie miała i nie ma wystarczającej ilości środków finansowych do wykupów gruntów, na których będzie realizowana sieć drogowa - nawet najwyższego rzędu. Rezerwa terenu umożliwia nie podwyższanie kosztów realizacji nowej drogi z powodu wypłat odszkodowań za wykup nowych domów mieszkalnych lub nowo wybudowanych zakładów produkcyjnych.

- problem gminy Zielonki i wielu innych gmin, na terenie których zlokalizowano przebiegi autostrad, dróg ekspresowych, obwodnic drogowych czy nowych tras kolejowych, polega tylko na tym, że społeczeństwo nie ma jasno określonej perspektywy wykupu gruntów pod nową inwestycję. Podobnych problemów można by uniknąć gdyby wraz z demokratyzacją prawa administracja drogowa otrzymywała z budżetu państwa większe kwoty na przygotowanie inwestycji, w tym, na wykupy gruntów pod nowe drogi. Rezerwowanie terenów pod nowe drogi wynika więc wprost z braku środków w kasie państwowej na wykupy i odszkodowania.

- ponadto informujemy, że Urząd Gminy w Zielonkach przystąpił do aktualizacji planu zagospodarowania swojego terenu z wyłączeniem pasa rezerwy. Oznacza to, że w ciągu 12 miesięcy od wszczęcia postępowania, plan na terenie wyłączony przestanie obowiązywać. Umożliwi to każdemu właścicielowi gruntu leżącego w pasie dotychczas rezerwowanym dowolne inwestowanie. Jest to bezwzględne wykorzystanie możliwości jakie daje ustawa o planowaniu przestrzennym.

- w październiku 2003 r. odbyło się spotkanie Wojewody Małopolskiego, dyrektora Oddziału krakowskiego GDDKiA, Urzędu Marszałkowskiego, Prezydenta Krakowa oraz gmin leżących na północ od miasta, gdzie zostały nakreślone kierunki dalszego postępowania w zakresie przebiegu ekspresowej S-7 w regionie krakowskim. Rozważono, m.in., możliwość obniżenia klasy drogi w rezerwowanym pasie do GP z równoczesnym przystąpieniem do studiów nad konsekwencjami zmian w podstawowym układzie drogowym regionu i miasta. Prace studialne potrwają kilka miesięcy. Konsekwencją tych prac może być zwężenie pasa rezerwy do około 100,0 m i włączenie jego terenu do Miejskiego Terenu Zagospodarowania terenów gminy Zielonki, co umożliwi dalszą ochronę pasa drogowego przed nowym zainwestowaniem.

Ze względu na interes Państwa, polegający na maksymalnym obniżaniu kosztów przyszłych inwestycji oraz prawidłowym kształtowaniu układu drogowego województwa i kraju Ministerstwo Infrastruktury nie widzi możliwości całkowitej rezygnacji z przedmiotowej rezerwy terenowej.

Z wyrazami szacunku

odpowiadając na oświadczenie Pana Senatora Jana Szafrańca dotyczące podręczników do wychowania do życia w rodzinie, uprzejmie informuję, że tytuły: Wędrując ku dorosłości pod red. Teresy Król oraz Wychowanie do życia w rodzinie pod red. Marii Ryś - są zamieszczone w wykazie podręczników dopuszczonych do użytku szkolnego.

Podstawa prawna:

§ 18 ust. 4 rozporządzenia Ministra Edukacji Narodowej i Sportu z dnia 24 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków i trybu dopuszczania do użytku szkolnego programów nauczania, programów wychowania przedszkolnego i podręczników oraz zalecania środków dydaktycznych.

Warszawa, 2003.10.24

Pan
Longin Pastusiak
Marszałek Senatu
Rzeczypospolitej Polskiej

Przystąpienie Polski do Unii Europejskiej i bezcłowy przepływ towarów w ramach krajów unijnych wymuszają konieczność przeprowadzenia zmian organizacyjno-strukturalnych jednostek organizacyjnych Służby Celnej na poziomie izb, urzędów i oddziałów celnych. Analiza struktury importu i eksportu wskazuje, że około 80% wszystkich odpraw celnych to wymiana handlowa z krajami Unii Europejskiej i krajami kandydującymi do Unii. Po włączeniu Polski do wspólnotowego obszaru celnego ta część importu i eksportu nie będzie podlegała kontroli celnej, w związku z czym obciążenie pracą funkcjonariuszy celnych ulegnie zmniejszeniu. Spadek obciążenia pracą będzie szczególnie odczuwalny w izbach celnych, na terenie których funkcjonują znoszone z dniem 1 maja 2004 r. komórki organizacyjne obsługujące przejścia graniczne.

W przypadku izb celnych zmiany polegałyby na dostosowaniu ich właściwości miejscowej do podziału administracyjnego kraju na województwa, tak aby poszczególni dyrektorzy izb celnych obejmowali właściwością miejscową obszar jednego województwa.

- połączenia Izby Celnej w Cieszynie z Izbą Celną w Katowicach w jedną izbę celną, obejmującą swoim zasięgiem obszar województwa śląskiego z siedzibą w Katowicach,

Takie rozwiązanie umożliwi stworzenie podstaw do funkcjonowania izb celnych w nowych warunkach (po przystąpieniu Polski do Unii Europejskiej) oraz ułatwi współpracę organów celnych z organami skarbowymi w ramach Wojewódzkich Kolegiów Skarbowych, zgodnie z ustawą z dnia 27 czerwca 2003 roku o utworzeniu Wojewódzkich Kolegiów Skarbowych oraz o zmianie niektórych ustaw regulujących zadania i kompetencje organów oraz organizację jednostek organizacyjnych podległych ministrowi właściwemu do spraw publicznych (Dz.U. Nr 137, poz. 1302). Zmiany ułatwią również realizację zadań w zakresie sprawozdawczości z urzędami statystycznymi.

Jednocześnie pragnę zaznaczyć, że w dniu 11.09.2003 r. odbyły się spotkania Pana Roberta Kwaśniaka, Podsekretarza Stanu w Ministerstwie Finansów, Szefa Służby Celnej oraz Pana Leszka Jasiuna, Dyrektora Departamentu Organizacji Służby Celnej z kadrą kierowniczą Izby Celnej w Cieszynie (Dyrektorem IC, Z-cami Dyrektora IC, Naczelnikami UC podległych IC w Cieszynie) z cieszyńskimi i bielskimi władzami samorządowym m.in. z Panem Bogdanem Fickiem, Burmistrzem Cieszyna oraz Panem Jackiem Krywultem, Prezydentem Miasta Bielsko-Biała oraz przedstawicielami podmiotów gospodarczych prowadzących działalność w Białej Podlaskiej, Cieszynie i okolicach. W trakcie spotkań przekazano informację dotyczącą kierunków działania Służby Celnej na terenie Izby Celnej w Cieszynie. Przedstawiono również docelowy model strukturalno-organizacyjny Służby Celnej na dzień akcesji Polski do UE, w południowej części województwa śląskiego.

Administracja celna podejmowała i w dalszym ciągu podejmuje szereg wysiłków, w tym działań legislacyjnych na rzecz upraszczania odpraw celnych. Korzystanie z szeroko popularyzowanego przez organy celne ułatwienia w postaci procedur uproszczonych w sposób diametralny zmienia pojęcie sprawnej obsługi celnej, skracając czas dokonywania odpraw celnych i ograniczając do minimum kontakty przedsiębiorców z placówką celną. Obecnie każda wiarygodna firma, jak również agencja celna prowadząca działalność gospodarczą od roku i deklarująca dokonywanie obrotu towarowego z zagranicą może starać się o takie procedury. Taki model powszechnie stosowany jest w państwach unijnych, gdzie ponad 70% odpraw celnych dokonywanych jest z zastosowaniem procedury uproszczonej. Wprowadzanie uproszczeń procedur celnych wspomagane będzie nowoczesnymi technikami informatycznymi - np. system wspomagania zgłoszeń celnych - CELINA, służącymi skutecznemu zabezpieczeniu interesów podmiotów gospodarczych, jak również usprawnianiu działania Służb Celnych. zmiany organizacyjne na poziomie izb celnych nie mają wpływu na obsługę obrotu towarowego z zagranicą.

Ustosunkowując się do kwestii alokacji kadr uprzejmie wyjaśniam, że w piśmie, na które powołuje się Pani Senator wyraźnie zostało określone, iż funkcjonariuszom celnym przenoszonym z urzędu do służby w innej izbie celnej, w szczególności w ramach alokacji, przysługują świadczenia określone w ustawie o Służbie Celnej (Dz.U. 72, poz. 802 z późn. zm.). Jednocześnie stwierdzono, że uprawnienia te nie będą przysługiwały osobom występującym z indywidualnym wnioskiem o przeniesienie w związku z sytuacją osobistą. Pragnę podkreślić, że ustawa o Służbie Celnej nie przewiduje możliwości przeniesienia funkcjonariusza celnego na jego pisemny wniosek. Art. 18 ust. 2 ustawy stanowi jedynie, iż funkcjonariusza celnego można, gdy wymagają tego ważne względy służbowe przenieść do innej izby celnej. W takiej sytuacji ustawa przewiduje dla funkcjonariusza szereg świadczeń związanych ze zmianą miejsca zamieszkania. Wychodząc naprzeciw zgłaszanym wnioskom dokonywane były przeniesienia funkcjonariuszy na ich pisemną prośbę, ale nigdy nie były w takiej sytuacji wypłacane świadczenia. Jeszcze raz pragnę podkreślić, że czym innym jest przeniesienie funkcjonariusza celnego na jego wniosek wynikający najczęściej z przyczyn rodzinnych, a czym innym przeniesienie z urzędu ze względów służbowych.

W związku z zapytaniem o dalsze funkcjonowanie ośrodka zamiejscowego Urzędu Kontroli Skarbowej w Bielsku-Białej uprzejmie zawiadamiam, że w obecnie prezentowanej przez Ministra Finansów koncepcji określającej struktury organizacyjne jednostek aparatu skarbowego nie zakłada się wprowadzenia zmian organizacyjnych w izbach skarbowych i urzędach kontroli skarbowej polegających na likwidacji ich ośrodków zamiejscowych.

Łącząc wyrazy szacunku

PODSEKRETARZ STANU

Na gruncie ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (tj.: Dz.U. z 2000 r., Nr 71, poz. 838 z późn. zm.) ustawodawca określił kategorie dróg ze względu na funkcje w sieci drogowej (vide art. 2). Wskazać tu należy kategorię dróg gminnych, które spełniają w ogólnokrajowej sieci dróg określoną funkcję. Postanowiono, iż do dróg gminnych zalicza się drogi o znaczeniu lokalnym nie zaliczone do innych kategorii, stanowiące uzupełniającą sieć dróg służących miejscowym potrzebom, z wyłączeniem dróg wewnętrznych. Zaliczenie do kategorii dróg gminnych następuje w drodze uchwały rady gminy, po zasięgnięciu opinii właściwego zarządu powiatu, natomiast przebieg dróg gminnych ustala wójt (burmistrz, prezydent miasta). W związku z powyższym należy zauważyć, że do kategorii dróg gminnych, których zarządcą jest wójt (burmistrz, prezydent miasta) drogi zaliczane są w oparciu o kryterium funkcji, które spełniają (drogi o znaczeniu lokalnym, służące miejscowym potrzebom).

Zasady kształtowania polityki energetycznej państwa, zasady i warunki zaopatrzenia i użytkowania paliw i energii (w tym ciepła) oraz działalności przedsiębiorstw energetycznych, a także organy właściwe w sprawach gospodarki paliwami i energią zostały uregulowane i określone w gruncie ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne (tj.: Dz.U. z 2003 r., Nr 153, poz. 1504). Podstawowe kwestie dotyczące zadań z zakresu oświetlenia dróg i zasad jego finansowania zostały określone w art. 18 cytowanej ustawy. Zgodnie z brzmieniem wskazanego przepisu, planowanie oświetlenia miejsc publicznych i dróg znajdujących się na terenie gminy, a także finansowanie oświetlenia ulic, placów i dróg, znajdujących się na terenie gminy, w odniesieniu do których gmina jest zarządcą - należy do zadań własnych gmin. Ustawodawca określił wyjątek w zakresie finansowania oświetlenia wskazując, iż środki na finansowanie oświetlenia dróg publicznych krajowych, wojewódzkich i powiatowych w granicach miast na prawach powiatu, pokrywane są z budżetu państwa. Zasady i terminy przekazywania wspomnianych środków finansowych określone zostały rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 7 kwietnia 1999 r. w sprawie zasad i terminów przekazywania z budżetu państwa środków na finansowanie oświetlenia dróg publicznych, dla których gmina nie jest zarządcą, oraz na finansowanie oświetlenia dróg publicznych krajowych, wojewódzkich i powiatowych w granicach miast na prawach powiatu (Dz.U. Nr 35, poz. 326).

Stosownie do przepisów ustawy - Prawo energetyczne, gmina realizuje zadania związane m.in. z oświetleniem dróg, placów, finansowaniem oświetlenia itd. zgodnie z założeniami polityki energetycznej państwa, miejscowymi planami zagospodarowania przestrzennego oraz ustaleniami zawartymi w studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy. Działania podejmowane przez gminy w zakresie oświetlenia dróg opierają się na trzech podstawowych elementach, z których jeden stanowią założenia polityki energetycznej państwa. Stosownie do art. 12 ustawy - Prawo energetyczne, naczelnym organem administracji rządowej właściwym w sprawach polityki energetycznej jest minister właściwy do spraw gospodarki, którego zadania obejmują w przedmiotowym zakresie m.in. przygotowywanie (w porozumieniu z właściwymi ministrami) założeń polityki energetycznej oraz koordynowanie jej realizacji, określenie szczegółowych warunków planowania i funkcjonowania systemów zaopatrzenia w paliwa i energię oraz nadzór nad funkcjonowaniem krajowych systemów energetycznych, a także współdziałanie z wojewodami i samorządami terytorialnymi w sprawach planowania i realizacji systemów zaopatrzenia w paliwa i energię. Założenia polityki energetycznej państwa określa Rada Ministrów - na wniosek ministra właściwego do spraw gospodarki. Wobec powyższego, oświadczenie Pana Senatora zostało przekazane do Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej - jako właściwego w sprawach rozważenia wprowadzenia ewentualnej modernizacji oświetlenia ulicznego.

MINISTER

z up. Jerzy MAZUREK

Podsekretarz Stanu

Warszawa, dn. 28.10.2003 r.

W związku z oświadczeniem Pana Senatora Adama Bieli, złożonym na 46 posiedzeniu Senatu w dniu 9 października 2003 r. uprzejmie informuję, że Urząd Ochrony Konkurencji i Konsumentów uczestniczy w pracach mających na celu utworzenie systemu oceny zgodności z zasadniczymi wymaganiami dotyczącymi wyrobów w Polsce. Zgodnie z ustawą z dnia 30 sierpnia 2002 r. o systemie oceny zgodności (Dz.U. Nr 166, poz. 1360 z późn. zm.) system ten tworzą - Prezes UOKiK (pełniący funkcję organu monitorującego systemu kontroli wyrobów wprowadzonych do obrotu pod względem spełniania przez te wyroby zasadniczych wymagań) oraz organy wyspecjalizowane, które prowadzą kontrolę i postępowania w stosunku do takich wyrobów. Do zadań Prezesa UOKiK należy współpraca z organami wyspecjalizowanymi, przekazywanie im informacji związanych z wyrobami oraz zapewnienie sprawnego i efektywnego wykonywania kontroli. Zgodnie z ustawą, prezes UOKiK będzie również prowadził rejestr wyrobów niezgodnych z zasadniczymi wymaganiami oraz gromadził informacje dotyczące samego systemu. Dzięki publicznemu charakterowi rejestru, Prezes UOKiK będzie mógł informować konsumentów o produktach, które nie spełniają zasadniczych wymagań.

Z wyrazami szacunku

Z up. PREZESA

WICEPREZES

dr Ewa Kubis