Warszawa, 5.08.2003 r.

Nawiązując do pisma Pana Marszałka nr: BPS/DSK-043-306/03 z dnia 17 lipca 2003 r. przy którym zostało przekazane oświadczenie złożone przez Pana Tadeusza Bartosa, Senatora RP podczas 43 posiedzenia Senatu RP w dniu 10 lipca 2003 r. dotyczące utworzenia Izby Celnej w Kielcach i innych miastach wojewódzkich, w których brak jest izb celnych, uprzejmie przedstawiam stanowisko w sprawie.

Przemiany zachodzące w ostatnich latach w życiu społeczno-gospodarczym kraju oraz planowany bezcłowy przepływ towarów w ramach krajów unijnych wymuszają na administracji celnej konieczność wdrożenia rozwiązań dostosowujących strukturę organizacyjną do funkcjonowania w nowych warunkach. Kierunek zmian determinuje również przyznanie Służbie Celnej nowych zadań, w tym uprawnień organów podatkowych w zakresie podatku VAT od towarów sprowadzanych z zagranicy, podatku akcyzowego od towarów sprowadzanych z zagranicy i w obrocie krajowym oraz wykonywania szczególnego nadzoru podatkowego. Biorąc pod uwagę przyznanie Służbie Celnej uprawnień w zakresie podatków zachodzi potrzeba dokonania zmian polegających na dostosowaniu struktury organizacyjnej administracji celnej do podziału administracyjnego kraju, tak aby obszar działania izby celnej obejmował zasięg terytorialny jednego województwa. Ułatwi to współpracę izb celnych z izbami skarbowymi w ramach Wojewódzkich Kolegiów Skarbowych.

Działania prawne związane są przede wszystkim z przygotowaniem projektów aktów prawnych powołujących do życia nowe izby celne oraz powołaniem Pełnomocników ds. utworzenia izby celnych, którzy będą koordynowali całokształt działań związanych z utworzeniem izby celnej, w tym w zakresie problematyki kadrowej i finansowej.

W części działań infrastrukturalnych najistotniejszą sprawą jest pozyskanie obiektów dla siedziby izby celnej. Jednocześnie należy zaznaczyć, że siedziba izby celnej winna spełniać warunki, zgodnie z Decyzją Szefa Służby Celnej Nr 16 z dnia 3 kwietnia 2003 r. w sprawie wymagań jakie powinny spełniać siedziby nowo tworzonych i modernizowanych jednostek organizacyjnych Służby Celnej. Problematyka infrastruktury wiąże się nierozerwalnie ze strefą informatycznego przygotowania do proponowanych zmian. Działania te związane są z przeglądem dotychczas działających programów informatycznych, w tym systemu rozliczeń finansowo-księgowych ZEFIR, możliwością wdrożenia elektronicznego systemu wspomagania zgłoszeń celnych CELINA oraz z oszacowaniem nakładów jakie należy ponieść oraz opracowaniem rozwiązań ujednolicających stosowane systemy dla nowotworzonych izb celnych.

Niemniej istotne znaczenie dla przebiegu procesu tworzenia nowych izb celnych ma aspekt kadrowy (opracowanie stosownych przesunięć kadrowych z uwzględnieniem możliwości zagospodarowania części etatów z izb celnych dotychczas obsługujących podmioty gospodarcze z terenu Kielecczyzny i Ziemi Opolskiej oraz organizacyjny związany z przygotowaniem zapotrzebowania w zakresie pieczęci, tablic informacyjnych, innych oznaczeń oraz przeglądu umów wraz z ich przystosowaniem do dokonywanych zmian organizacyjnych.

Podsekretarz Stanu

Jan Czekaj

Warszawa, dnia 4 sierpnia 2003 r.

Tryb wyłaniania polskich przedstawicieli do Komitetu Regionów nie jest w chwili obecnej ostatecznie ukształtowany. Intencją rządu jest, by tryb ten został określony w sposób przejrzysty i kompleksowy. Zasadniczą rolę w tym procesie powinna odgrywać część samorządowa Komisji Wspólnej Rządu i Samorządu. Obecnie trwają ustalenia z Ministrem Spraw Wewnętrznych i Administracji mające na celu wypracowanie odpowiedniego systemu delegowania polskich przedstawicieli do Komitetu Regionów. Polska mieć będzie w Komitecie Regionów 21 członków, możliwe jest zatem zapewnienie, by znalazł się tam przedstawiciel każdego województwa. Takie rozwiązanie nie jest jednak jedynym możliwym i ostateczne rozstrzygnięcie będzie uzależnione m.in. od opinii środowiska samorządowego w tej kwestii.

Danuta Hübner

Warszawa, 2003-08-04

W odpowiedzi na pismo Pana Marszałka z dnia 17 lipca 2003 r. w sprawie oświadczenia złożonego przez Pana Senatora Sławomira Izdebskiego podczas 43 posiedzenia Senatu RP w dniu 10 lipca 2003 r. dot. wyjaśnienia przyczyn upadłości spółki "ZENA WYSZKÓW" oraz powodów nie wypłacenia około dwustu sześćdziesięciu byłym pracownikom należnych im odpraw pieniężnych od 2001 r., uprzejmie informuję, co następuje:

Od początku funkcjonowania Spółki jej działalność finansowa przynosiła straty. Rok obrotowy 2001 Spółka zamknęła stratą w wysokości przekraczającej 11 mln zł, łączne należności Spółki na koniec roku wynosiły ponad 1,7 mln zł, a zobowiązania ponad 27 mln zł. Łączna skumulowana strata bilansowa za pierwsze dwa lata działalności Spółki (2000 i 2001) przekroczyła kwotę 30 mln zł.

Z uwagi na utratę płynności finansowej koniecznym stało się złożenie przez Zarząd Spółki wniosku o upadłość. Zasadniczym powodem złożenia powyższego wniosku było zaprzestanie płacenia długów, w tym zobowiązań wobec ZUS-u i zaleganie z wypłatą wynagrodzeń za okres dwóch miesięcy dla zatrudnionych pracowników. Przeciwko Spółce były prowadzone postępowania egzekucyjne m.in. wszczęte przez ZUS Oddział w Ostrołęce z tytułu zaległości w zapłacie składek na: Fundusz Ubezpieczeń społecznych, Fundusz Ubezpieczeń Zdrowotnych, Fundusz Pracy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych.

Podstawowym źródłem trudności finansowych Spółki była decyzja DAEWOO-FSO o wstrzymaniu produkcji "POLONEZA". Głównym źródłem przychodów "ZENY WYSZKÓW" była produkcja - na zasadzie wyłączności - skrzyń biegów i tylnych mostów do tych samochodów.

W celu poprawy sytuacji finansowej Spółka podjęła współpracę z firmą New Venture Gear w zakresie produkcji detali do skrzyń biegów. Jednakże przychody z tej produkcji nie były w stanie zapewnić rentowności Spółki. W sytuacji, kiedy "ZENA WYSZKÓW" ogłosiła upadłość, firma NVG podjęła działania w kierunku podjęcia produkcji tych elementów na terenie Niemiec, przedłużając wprawdzie kontrakt z "ZENA WYSZKÓW" ale tylko do stycznia 2003 r.

Ministerstwo Gospodarki podejmowało próby nakłonienia DAEWOO-FSO Motor S.A. do podjęcia działań wspierających "ZENĘ WYSZKÓW" i umożliwiających dalsze jej funkcjonowanie. Sprawa Spółki była przedmiotem obrad Zarządu DAEWOO-FSO w dniach 7, 9 i 15 października 2002 r. Krytyczna sytuacja, w jakiej znalazła się żerańska spółka - matka nie pozwoliła na udzielenie finansowego wsparcia wyszkowskiej spółce zależnej.

Z informacji uzyskanych od Krajowego Biura Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych wynika, iż już w lipcu 2001 r. fundusz na podstawie art. 4 ustawy o ochronie roszczeń pracowniczych w razie niewypłacalności pracodawcy ("tzw. przejściowe trudności") dokonał wypłaty środków na rzecz pracowników w kwocie blisko 0,5 mln zł. Natomiast w czerwcu br. na podstawie art. 7 tej ustawy wypłacone zostały świadczenia w kwocie przeszło 1,6 mln zł.

Minister

z up. Jacek Piechota

Sekretarz Stanu

Warszawa, dnia 4 sierpnia 2003 r.

Pismo z dnia 11.07.2003 roku, znak: MPS/DriPP-2884/2003 (kopia w załączeniu), przekazane do Spółki, na które powołuje się Pan Senator wskazywało, iż postępowanie w sprawie rozpatrywania wniosku zostało zawieszone, co nie jest równoznaczne z odmową udzielenia tejże pomocy.

Świadomy, problemu z jakim boryka się Spółka oznajmiam, iż Departament Restrukturyzacji i Pomocy Publicznej (DRiPP), właściwy w przedmiocie udzielania pomocy publicznej przez Ministra Skarbu Państwa, dochował wszelkiej staranności i bez zbędnej zwłoki rozpatrywał dotychczas wniosek Spółki, tak aby pomoc została, po spełnieniu ustawowych warunków oraz kryteriów, udzielona w terminach wskazanych we wniosku.

Zawieszenie w chwili obecnej postępowania, jest efektem braku środków finansowych gromadzonych na rachunku środka specjalnego Funduszu Restrukturyzacji Przedsiębiorców (Fundusz), przeznaczonych na pomoc restrukturyzacyjną.

Dalsze procedowanie w przedmiotowej sprawie będzie możliwe, gdy na rachunek Funduszu wpłynie wystarczająca kwota środków pieniężnych.

Z wyrazami szacunku

Podsekretarz Stanu

Tadeusz Soroka

Warszawa, dnia 2003.08.05

Z przeprowadzonego postępowania wyjaśniającego wynika, że Spółka ta ustalona została kandydatem na dzierżawcę zabudowanej nieruchomości rolnej w Seroczynie, o powierzchni 342,4147 ha, w wyniku przetargu pisemnych ofert, który odbył się w dniu 23.05.2002 r. Umowa dzierżawy na przedmiotową nieruchomość zawarta została w dniu 23.06.2002 r. na 10 lat.

W sporządzonym, na zlecenie dzierżawcy, opracowaniu pt. "Ocena możliwości zastosowania osadów ściekowych do nawożenia gleb gospodarstwa rolnego Seroczyn", przez firmę "Biotek" - sp. z o.o., określony został stan wyjściowy zasobności gruntów ornych objętych umową dzierżawy, zapotrzebowanie na osady oraz przeprowadzone zostały badania gleby pod względem dopuszczalnej dawki osadu i zawartości pierwiastków śladowych (takich jak kadm, cynk, ołów, nikiel, chrom, miedź i rtęć) i ustalono, że ich występowanie nie ogranicza stosowania osadu ściekowego na cele rolnicze oraz do uprawy roślin przemysłowych przeznaczonych na cele energetyczne, bądź do produkcji kompostu. Na tej podstawie, dzierżawca w dniu 5.08.2002 r. złożył do Starosty Siedleckiego wnioski o wydanie zezwolenia na prowadzenie działalności w zakresie odzysku odpadów. Decyzją Starosty z dnia 09.10.2002 r. zezwolono Spółce na prowadzenie działalności w zakresie odzysku odpadów, tj. osadów ściekowych oraz grzybni pofermentacyjnej, przeznaczonych do wytwarzania kompostu, wykorzystywanego na cele rolnicze pod uprawę roślin energozastępczych (malwa pensylwańska), z równoczesnym nałożeniem obowiązku magazynowania odpadów na utwardzonym placu posiadającym zamkniętą instalację na odcieki. Jednocześnie Starosta w tym samym dniu wydał kolejną decyzję, na podstawie której zezwolił Spółce na prowadzenie działalności w zakresie odzysku odpadu odlewniczo-rdzeniarskiego do utwardzania i naprawy dróg wewnętrznych na terenie gospodarstwa, z równoczesnym nałożeniem obowiązku magazynowania tego odpadu na tym terenie.

W związku ze skargami mieszkańców Seroczyna, Wojewódzki Inspektor Ochrony Środowiska w kwietniu i maju br. przeprowadził kontrolę Gospodarstwa Rolnego w Seroczynie. W wyniku analizy pobranych próbek osadów ściekowych, stwierdzono występowanie bakterii z rodzaju Salmonella, co wg opinii kontrolującego potwierdza niewystarczającą skuteczność (wydajność) przewidzianych procesów kompostowania. W związku z tym Spółka została wezwana przez Starostę do niezwłocznego zaniechania działań niezgodnych z wydanym zezwoleniem w zakresie odzysku osadów ściekowych i przywróceniem środowiska do właściwego stanu.

Niezależnie od powyższego należy stwierdzić, że obiektywna ocena dotychczasowego działania Spółki jest pozytywna. Stan gospodarstwa uległ niewątpliwie poprawie w stosunku do stanu na dzień zawarcia przedmiotowej umowy dzierżawy. Pełna realizacja zamierzeń gospodarczych planowanych przez tę Spółkę powinna stworzyć dodatkowe miejsca pracy co powinno mieć istotne znaczenie dla lokalnej społeczności.

Jednocześnie pragnę poinformować, że Starosta Siedlecki decyzją z dnia 18.06.2003 r. cofnął bez odszkodowania zezwolenie wymienionej Spółce na prowadzenie działalności w zakresie odzysku osadów ściekowych i grzybni pofermentacyjnej. W uzasadnieniu podjętej decyzji wskazano, że osady ściekowe, zgodnie z ustawą z dnia 26.07.2000 r. o nawozach i nawożeniu, nie mogą być wprost wykorzystywane rolniczo jako kompost. Kolejną decyzją z dnia 24.06.2003 r. Starosta Siedlecki zobowiązał Spółkę do opracowania i przedłożenia Starostwu "przeglądu ekologicznego" w terminie do dnia 30.09.2003 r. W uzasadnieniu tej decyzji stwierdzono m.in., iż analiza próbek osadów wykonana przez Katedrę Gleboznawstwa i Chemii Rolniczej Akademii Podlaskiej wykazała, że "osadów wykorzystywanych w Gospodarstwie Rolnym Seroczyn nie można zaliczyć do kompostu o pełnym procesie kompostowania i nie można go wykorzystywać jako kompost", a ponadto "W związku z powyższym istnieje możliwość negatywnego oddziaływania na środowisko podmiotu korzystającego z tego środowiska".

Z wyżej przedstawionych faktów wynika, iż nadal trwa postępowanie administracyjne w przedmiotowej sprawie, które zakończy się dopiero po przedłożeniu przez Spółkę przeglądu ekologicznego instalacji, w myśl art. 238 ustawy z dnia 27.04.2001 r. Prawo ochrony środowiska (Dz. U. Nr 62, poz. 627, z późn. zm.). Dlatego też Agencja wstrzymała się z podjęciem decyzji w sprawie rozwiązania umowy dzierżawy do czasu zakończenia powyższego postępowania. Mając na uwadze szczególny charakter sprawy, zobowiązałem dyrektora Oddziału Terenowego ANR w Warszawie do bieżącego nadzoru nad realizacją nałożonych na Spółkę obowiązków wynikających z wymienionych decyzji administracyjnych.

Wiceprezes

Józef Pyrgies

Warszawa, 05.08.2003 r.

Odpowiadając na list Pana Marszałka z dnia 17 lipca 2003 r., znak BPS/DSK-043-317/03, dotyczący zajęcia stanowiska wobec oświadczenia złożonego przez senatora Januarego Bienia na 43. posiedzeniu Senatu RP w dniu 10 lipca 2003 r. w sprawie listu otwartego Fundacji "Nauka i Przyszłość" przy Instytucie Immunologii i Terapii Doświadczalnej im. Ludwika Hirszwelda PAN we Wrocławiu, w załączeniu przesyłam stanowisko w tej sprawie.

Z wyrazami szacunku

Podsekretarz Stanu

Ministerstwo Nauki i Informatyzacji aktywnie wspiera rozwój przedsięwzięć zmierzających do rozwoju potencjału innowacyjnego kraju, w tym z zakresu biotechnologii. Doceniając wagę problemu 26 lutego 2002 r. powołano Zespół Konsultantów do Spraw Biotechnologii. Do zadań Zespołu należy m.in. przedstawianie stanowiska w sprawach stanu i kierunków rozwoju biotechnologii oraz zastosowań rozwiązań biotechnologicznych w Polsce.

Również w ramach systemu finansowania projektów badawczych szeroko wspierana jest działalność na polu biotechnologii. Powołana została m.in. Sekcja Biotechnologii. W 2002 i 2003 r. zakwalifikowano do finansowania odpowiednio 96 i 45 projektów badawczych z zakresu biotechnologii. Dodatkowo w bieżącym roku rozpisano konkurs na realizację projektów badawczych zamawianych w tej dziedzinie. Planowana jest realizacja ok. 10 projektów (łączny koszt do 10 mln zł).

Ministerstwo Nauki i Informatyzacji zdecydowanie popiera ideę tworzenia parków technologicznych w Polsce. Wspomaganie rozwoju systemu parków przemysłowych, technologicznych i inkubatorów technologicznych jest jednym z zadań wymienionych w przyjętym przez Radę Ministrów 1 lipca br. dokumencie: "Plan działań prowzrostowych w latach 2003-2004 (Przedsiębiorczość-Rozwój-Praca II)".

W zakresie proponowanej zmiany ustawy o organizmach genetycznie zmodyfikowanych właściwym organem administracji rządowej jest Minister Środowiska.

Podsekretarz Stanu

Warszawa, 5 sierpnia 2003 r.

W odpowiedzi na pismo Pana Marszałka z dnia 17 lipca 2003 roku, znak: Nr BPS/DSK-043-304/03 w sprawie oświadczenia złożonego przez Pana Senatora Władysława Mańkuta podczas 43 posiedzenia Senatu RP w dniu 10 lipca 2003 roku, dotyczącego problemów związanych z płaceniem składek na ubezpieczenie zdrowotne z tytułu objęcia ubezpieczeniem dzieci będących uczniami i nie posiadających innego tytułu do objęcia ubezpieczeniem zdrowotnym, uprzejmie wyjaśniam, co następuje:

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 pkt 16 ustawy z dnia 23 stycznia 2003 r. o powszechnym ubezpieczeniu w Narodowym Funduszu Zdrowia (Dz. U. Nr 45, poz. 391 z późn. zm.) obowiązkowi ubezpieczenia zdrowotnego podlegają uczniowie oraz słuchacze zakładów kształcenia nauczycieli w rozumieniu przepisów o systemie oświaty, niepodlegający obowiązkowi ubezpieczenia zdrowotnego z innego tytułu. Zgłoszenia takich osób do ubezpieczenia zdrowotnego oraz opłacenia składki na ubezpieczenie zdrowotne dokonują podmioty wymienione w art. 17 cytowanej ustawy.

Jednocześnie wyjaśniam, że status członka rodziny, zgodnie z art. 9 ust. 2 ustawy zwalnia z obowiązku ubezpieczenia zdrowotnego uczniów oraz słuchaczy zakładów kształcenia ustawicznego.

Określenie czy dany uczeń szkoły posiada tytuł do ubezpieczenia zdrowotnego może zostać dokonane tylko w oparciu o weryfikację uprawnień jego wstępnych - rodziców, dziadków, sprawujących nad nim opiekę. Jeżeli wstępni posiadają tytuł do objęcia ubezpieczeniem zdrowotnym są zobowiązani dokonać zgłoszenia do ubezpieczenia zdrowotnego członków rodziny, w tym dzieci w wieku szkolnym nie posiadających odrębnych tytułów do objęcia ubezpieczeniem. Niewykonanie obowiązku dokonania zgłoszenia do ubezpieczenia członków rodziny traktowane jest jako wykroczenie i podlega karze grzywny, zgodnie z art. 175 pkt 6 wyżej cytowanej ustawy.

Ponadto wyjaśniam, że ustawa nie precyzuje trybu wszczęcia postępowania przez dyrektora szkoły mającego na celu stwierdzenie czy uczeń, objęty obowiązkiem szkolnym posiada tytuł do ubezpieczenia zdrowotnego, odrębny od wskazanego w art. 9 ust. 1 pkt 16 ustawy.

Odnosząc się do podanej przez Pana Senatora w oświadczeniu liczby elbląskich dzieci nie objętych żadnym tytułem ubezpieczenia zdrowotnego należy zauważyć, że nie wszystkie osoby ubezpieczone dopełniły obowiązku zgłoszenia do ubezpieczenia zdrowotnego członków rodziny. Jednocześnie informuję, że na dzień dzisiejszy baza danych osób ubezpieczonych w Narodowym Funduszu Zdrowia nie może stanowić źródła pozwalającego określić czy dana osoba nie posiada tytułu do ubezpieczenia zdrowotnego.

Należy jednak pamiętać również o tym, że zgodnie z art. 197 ust. 2 pkt 2 niniejszej ustawy, dzieciom do ukończenia 18 roku życia świadczenia zdrowotne są udzielane bezpłatnie niezależnie od uprawnień z tytułu ubezpieczenia zdrowotnego. W związku z tym, nie ma niebezpieczeństwa nieudzielenia dziecku w wieku do 18 roku życia świadczenia zdrowotnego.

Pragnę Pana zapewnić, iż przepisy ustawy o powszechnym ubezpieczeniu w Narodowym Funduszu Zdrowia, która weszła w życie cztery miesiące temu, poddane zostaną przeglądowi i analizie z punktu widzenia ich racjonalności i skuteczności, również w zakresie poruszonym w przedmiotowej korespondencji.

Leszek Sikorski

Warszawa, 2003.08.06

Wniosek pierwszy - należy umocować prawnie wszystkie obowiązujące w kraju dyrektywy.

Aktualnie prowadzone są prace legislacyjne mające na celu przeniesienie do prawa krajowego postanowień zawartych w dyrektywach Unii Europejskiej, w tym w szczególności w dyrektywach nowego podejścia. Według stanu na dzień dzisiejszy przeniesionych zostało do prawa krajowego 15 dyrektyw nowego podejścia na 16 będących w gestii Ministra Gospodarki Pracy i Polityk Społecznej. W końcowym etapie postępowania legislacyjnego znajduje się dyrektywa nr 90/384 wagi nieautomatyczne (GUM).

Wniosek drugi - należy upowszechnić świadomość na temat znaczenia posiadania znaków CE jako warunku dopuszczenia wyrobów do obrotu towarowego.

- szkolenie specjalistów z przemysłu i handlu w zakresie prawa UE i projektów prawa krajowego. związanego z przepisami wynikającymi z dyrektyw Nowego Podejścia, ze szczególnym uwzględnieniem dyrektyw: niskonapięciowej, maszynowej, kompatybilności elektromagnetycznej, dotyczącej hałasu oraz emisji zanieczyszczeń wytwarzanych przez silniki spalinowe pojazdów niedrogowych,

itp.

W zakresie wydawnictw wydane zostały i nieodpłatnie rozprowadzane są takie pozycje jak:

- Poradnik "Integracja z UE. Przewodnik dla przedsiębiorców" w formie książkowej i na C,

- broszury:

Europejskiej i na rynku Polski",

- "Wymagania dotyczące dopuszczalnej emisji hałasu dla maszyn umieszczanych na rynku Unii Europejskiej i na rynku Polski",

Wniosek trzeci - należy rozwiązać kwestię powołania polskich jednostek autoryzowanych, a następnie notyfikowanych i doprowadzić do ich uznania przez organy UE.

Z wnioskami o autoryzację do dyrektyw leżących w gestii MGPiPS wystąpiło dotychczas 29 jednostek. Są to instytuty, biura, centra i laboratoria. Uwzględniając fakt, że instytuty posiadają własne laboratoria liczba jednostek ubiegających się o autoryzację/notyfikację tak liczonych jest wyższa. Niektóre jednostki złożyły wnioski o autoryzację do wielu Dyrektyw; przykładowo Urząd Dozoru Technicznego złożył wnioski dla 7 Dyrektyw.

Odbyły się pierwsze posiedzenia Komisji Autoryzacyjnej w MGPiPS i podpisano 14 Protokołów dotyczących decyzji o autoryzacji dla rozporządzenia MGPiPS wdrażającego dyrektywę niskonapięciową. Rozpatrzono również z wynikiem pozytywnym 10 wniosków o autoryzację do rozporządzenia MGPiPS przenoszącego dyrektywę maszynową. Planowane jest zakończenie autoryzacji wszystkich jednostek, które zwróciły się z odpowiednimi wnioskami do Ministra GPiPS do końca września 2003 roku. Konieczna jest realizacja tego zadania także przez innych Ministrów odpowiedzialnych za autoryzację jednostek funkcjonujących w ramach wydawanych przez nich rozporządzeń wdrażających dyrektywy Nowego Podejścia (np. Minister Infrastruktury - dyrektywa o materiałach budowlanych, dyrektywy o kompatybilności elektromagnetycznej i końcowych urządzeniach radiowych: Minister Zdrowia - trzy dyrektywy "medyczne"). Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej jest odpowiedzialny za notyfikację jednostek Komisji Europejskiej, jednak autoryzacja musi być zrealizowana przez ministrów właściwych.

Pragnę w tym miejscu dodatkowo wyjaśnić, że notyfikacja jednostek Komisji Europejskiej i państwom członkowskim UE będzie mogła nastąpić w momencie zaistnienia odpowiedniej sytuacji prawnej; istnieją tu 2 możliwości: akcesja Polski do UE lub wcześniejsze wejście w życie Protokołu do Układu Europejskiego ws. Oceny Zgodności oraz Dopuszczania Wyrobów Przemysłowych (tzw. Protokół PECA).

W celu umożliwienia krajom kandydującym wcześniejszego skorzystania z przynależności do Jednolitego Rynku, Komisja Europejska opracowała i rozpoczęła negocjacje z tymi krajami Protokołu PECA, Negocjacje Polski z UE w tym zakresie rozpoczęły się w marcu 2002 roku. Podpisanie tego Protokołu będzie oznaczało uznanie przez Komisję Europejską polskiego systemu oceny zgodności jako kompatybilnego z systemem unijnym, w zakresie objętym Protokołem. Zakłada się objęcie tym Protokołem czterech dyrektyw, a mianowicie: maszynowej, niskonapięciowej, o kompatybilności elektromagnetycznej i dotyczącej środków ochrony indywidualnej. Oznacza to, że system oceny zgodności będzie mógł działać w podanym zakresie przed wejściem Polski do Unii Europejskiej, co ułatwi nie tylko działalność gospodarczą krajowych przedsiębiorców ale i przepływ towarów pomiędzy rynkiem unijnym i polskim.

Niezależnie od faktu podpisania i wejścia w życie Protokołu PECA niezbędne jest kontynuowanie działań razem z Komisją Europejską w celu umożliwienia korzystania przez przedsiębiorców z usług jednostek notyfikowanych z dniem członkostwa Polski w UE (jest to jednocześnie - z prawnego punktu widzenia - możliwość najwcześniejsza pomijając fakt wejścia w życie Protokołu PECA przed dniem akcesji). Wszelkie działania niezbędne dla wejścia w życie Protokołu PECA po stronie polskiej zostały zakończone. Natomiast pozostaje do realizacji procedura akceptacji Protokołu po stronie unijnej w razie pozytywnej decyzji Komisji o podpisaniu Protokołu PECA (obecnie trwają dyskusje w Komisji Europejskiej na ten temat, a MGPiPS trzykrotnie wystąpiło z prośbą o jak najszybszą decyzję w tej sprawie, ostatnio w czasie spotkania z Dyrektorem Generalnym DG Przedsiębiorstwa Komisji Europejskiej - Panem J.-P. Mingassonem).

Wniosek czwarty - na zasadzie wzajemności z innymi krajami UE ograniczyć przeznaczenie środków budżetowych na finansowanie badań i certyfikacji przez jednostki zagraniczne.

Zgodnie z "Kierunkami działań rządu wobec małych i średnich przedsiębiorstw od 2003 do 2006 roku" przewiduje się m.in. bezpośrednie wspieranie przedsięwzięć związanych z wykorzystaniem przez MSP nowych techniki i technologii, przedsięwzięć proeksportowych oraz zmierzających do uzyskania certyfikatu jakości, ulepszających strukturę organizacyjną firm i poprawiających jakość usług, wykorzystujących wyniki prac badawczo-rozwojowych, poprawiających bezpieczeństwo i higienę pracy. W ramach ww. programu rządowego planowane jest dofinansowanie specjalistycznych usług doradczych dotyczących m.in.:

- wdrażania systemów jakości i zarządzania środowiskowego,

- uzyskiwania certyfikatów warunkujących znakowanie wyrobów znakiem CE, umożliwiającym tym wyrobom dostęp do rynków Unii Europejskiej,

Realizację podanego wyżej programu powierzono Polskiej Agencji Rozwoju Przedsiębiorczości, która na stronie internetowej opublikowała zaproszenie do składania wniosków o udzielenie dotacji w ramach programu "Wstęp do jakości". Zaproszenie zawiera szczegółowe informacje dotyczące: programu i źródła jego finansowania, rodzajów działań, obszar geograficzny i czas trwania projektu, listy akredytowanych przez PARP wykonawców usług doradczych i szkoleniowych, warunki uczestnictwa, itp.

Zadania realizowane w ramach programu omówionego we wniosku czwartym są finansowane ze środków Unii Europejskiej i środków budżetowych. I tak na przykład budżet projektu PHARE PL 0003.-7-05.1 "Krajowy program rozwoju MSP - program "Wstęp do jakości" wynosi 8 mln EURO ze środków UE oraz 2,67 mln EURO z budżetu państwa - jako współfinansowanie projektu. W ramach programu "Wstęp do jakości" małe i średnie przedsiębiorstwa mogą ubiegać się o dotacje na współfinansowanie kosztów usług doradczych i szkoleniowych związanych z podnoszeniem jakości produkcji i usług.

Należy zaznaczyć, iż w przypadku wyrobów objętych dyrektywami nowego podejścia a przeznaczonych na rynek unijny, wyroby te muszą spełnić wymagania określone tymi dyrektywami. Tylko wyroby spełniające wymagania zawarte w dyrektywach mogą być wprowadzane na rynek unijny. Wyroby takie podlegają określonej procedurze oceny zgodności, które niejednokrotnie muszą być przeprowadzone przez jednostkę notyfikowaną. Z uwagi na to, że - jak to podano w wyjaśnieniach do wniosku trzeciego - Polska nie posiada jednostek notyfikowanych, ocenę dokonać muszą jednostki notyfikowane w UE, w tym także jednostki notyfikowane działające na terenie Polski. Zasady wprowadzania wyrobów na rynki państw członkowskich Unii Europejskich znane są i stosowane są przez polskich eksporterów na te rynki. Program "Wstęp do jakości" ma na celu udzielanie wsparcia małym i średnim przedsiębiorstwa w spełnianiu wymagań rynku unijnego.

Wniosek szósty - należy zachować w prawie polskim znak zgodności B w ramach ocen jako dobrowolny narodowy znak bezpieczeństwa.

Krajowy system badań i certyfikacji funkcjonuje na podstawie ustawy z dnia 3 kwietnia 1993 r. o badaniach i certyfikacji (Dz. U. Nr 55, poz. 250 z późn. zm.) oraz przepisów wykonawczych do tej ustawy.

Powyższa ustawa i przepisy wykonawcze do tej ustawy stracą moc z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej. Z tym dniem obowiązywać będzie system oceny zgodności wyrobów określony w ustawie z dnia 30 sierpnia 2002 r. o systemie oceny zgodności (Dz. U. Nr 166, poz. 1360 ze zmianami), w pełni kompatybilny z systemem oceny zgodności obowiązującym w UE opartym na koncepcji nowego i globalnego podejścia.

Wejście w życie systemu oceny zgodności oznaczać będzie, że przestanie obowiązywać zasada certyfikacji obowiązkowej na znak bezpieczeństwa i oznaczania tym znakiem określonych grup wyrobów, natomiast obowiązywać będzie zasada, że wyroby objęte dyrektywami nowego podejścia będą musiały być przed ich wprowadzeniem na rynek poddane określonej procedurze oceny oraz oznakowane zgodnie z wymaganiami zawartymi w tych dyrektywach co stanowić będzie potwierdzenie, że wyroby te spełniają zasadnicze wymagania w zakresie bezpieczeństwa i ochrony zdrowia, ochrony konsumenta czy też ochrony środowiska a więc wymagania analogiczne do stosowanych w certyfikacji na znak bezpieczeństwa. Oznacza to, że znak bezpieczeństwa B w obecnej formule prawnej nie będzie mógł być stosowany razem ze znakiem CE.

Nadmieniam także, iż niezależnie do wyżej podanych uwarunkowań, w związku z tym, iż sprawa prawa do znaku bezpieczeństwa B nie jest prawnie uregulowana oraz wobec faktu, że certyfikat na znak bezpieczeństwa B na mocy ustawy o badaniach i certyfikacji jest wydawany przez akredytowane jednostki certyfikujące wyroby a więc jednostki pośrednio uprawnione do tego znaku, uczynienie obecnie obowiązującego znaku B narodowym znakiem bezpieczeństwa będzie zadaniem trudnym do prawnego uregulowania.

Wniosek siódmy - należy większy nacisk położyć na rolę i znaczenie normalizacji.

Rola i znaczenie normalizacji w procesach produkcji i oceny wyrobów w ostatnim okresie czasu ulega znacznym zmianom polegającym przede wszystkim na dostosowaniu krajowego systemu normalizacyjnego do wymagań UE. Podstawową zmianą było wprowadzenie nowej ustawy z dnia 12 września 2002 r. o normalizacji. Wprowadzenie tej ustawy, która jest zgodna z ustawodawstwem UE pozwoliło krajowej jednostce normalizacyjnej tj. Polskiemu Komitetowi Normalizacyjnemu na zgłoszenie wniosku o przyjęcie w poczet europejskich organizacyjnych CEN i CENELEC. Przyjęcie do CEN i CENELEC umożliwia RP czynne oddziaływanie na kształt i zawartość merytoryczną dokumentów opracowywanych przez te europejskie organizacje normalizacyjne. Drugim bardzo ważnym działaniem w zakresie normalizacji jest wprowadzanie do Polskich Norm norm europejskich. W ostatnim okresie PKN zdołał odrobić zaległości w tym zakresie i obecnie ponad 80% norm europejskich jest wdrożone do Polskich Norm (w tym część norm w języku oryginału). Obecnie podjęte działania przez PKN zmierzają do tego aby wszystkie normy europejskie były na bieżąco wprowadzane do Polskich Norm, tym samym stan i oddziaływanie normalizacji w Polsce na środowisko gospodarcze będą takie same jak w krajach UE.

Wniosek ósmy - należy zadbać o to, by Polskie Centrum Badań i Certyfikacji S.A. pozostało w rękach polskich bez możliwości sprzedaży, za to z udziałem polskich jednostek, które przez lata obowiązkowymi wpłatami budowały jego autorytet i pozycję.

Nieznane są Ministerstwu zamiary prywatyzacji Polskiego Centrum Badań i Certyfikacji. Podkreślenia wymaga fakt, że PCBC jest z mocy ustawy o badaniach i certyfikacji krajową organizacją badań i certyfikacji, realizującą między innymi takie zadania jak organizowanie i nadzorowanie systemu badań i certyfikacji. PCBC było także jednostką ustawowo upoważnioną do uczestniczenia w międzynarodowych i regionalnych organizacjach prowadzących działalność tego rodzaju co PCBC oraz do zawierania umów z tymi organizacjami i innymi organizacjami międzynarodowymi o wzajemnym uznawaniu raportów z badań i certyfikatów zgodność. Przechodzenie na nowy system oceny zgodności będzie miało znaczący wpływ na zakres działalności przekształconego w Spółkę Akcyjną PCBC. Z dniem wejścia w życie systemu oceny zgodności wyrobów, w pełni kompatybilnego z systemem unijnym, PCBC S.A. stanie się w tym zakresie jedną z wielu jednostek notyfikowanych.

Minister

z up. Jacek Piechota

Sekretarz Stanu

Warszawa, 6 sierpnia 2003 r.

Decyzja, na mocy której Towarzystwo Zapobiegania Tonięciom i Ratowania Tonących z Supraśla może wykonywać obowiązki i uprawnienia WOPR, nie utraciła mocy prawnej, gdyż została wydana na podstawie obowiązujących w dniu jej wydania przepisów rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 6 maja 1997 r. w sprawie szczegółowego zakresu obowiązków i uprawnień specjalistycznych organizacji ratowniczych oraz wysokości świadczeń przysługujących ratownikom górskim i wodnym (Dz. U. Nr 47, poz. 303). Ponadto w - uchylającym ww. akt prawny - rozporządzeniu Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 12 listopada 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu obowiązków i uprawnień specjalistycznych organizacji ratowniczych, warunków ich wykonywania przez inne organizacje ratownicze oraz rodzaju i wysokości świadczeń przysługujących ratownikom górskim i wodnym w związku z udziałem w akcji ratowniczej (Dz. U. Nr 193, poz. 1624) nie zapisano, iż nastąpiło zniesienie mocy prawnej uprzednio wydanej decyzji.

Z wyrazami szacunku

Krzysztof JANIK

Warszawa, 7 sierpnia 2003 r.

W odpowiedzi na oświadczenie Pana Senatora Janusza Bielawskiego złożone podczas 43 posiedzenia Senatu RP w dniu 10 lipca br., przekazane przy piśmie BPS/DSK-043-229/03, w którym Pan Senator ustosunkowuje się do odpowiedzi udzielonej na oświadczenie złożone podczas 39 posiedzenia Senatu, uprzejmie proszę o przyjęcie dodatkowych wyjaśnień.

W dniu 25 lipca br. Rada Ministrów uznała za konieczną i pilną restrukturyzację zadłużenia zakładów opieki zdrowotnej. Restrukturyzacja zostanie przeprowadzona na podstawie przepisów ustawy o restrukturyzacji zadłużenia i pomocy publicznej dla zakładów opieki zdrowotnej. Ustawą tą będzie objęte udokumentowane zadłużenie zakładów opieki zdrowotnej w okresie od 1 stycznia 2000 do 31 marca 2003 roku. Przyjęto również, że z wnioskiem o restrukturyzację zadłużenia i udzielenie pomocy publicznej wystąpi zakład opieki zdrowotnej po uzyskaniu pozytywnej opinii organu założycielskiego. Wniosek będzie zawierał szczegółowe sprawozdanie z działalności finansowej zoz-u w okresie od 1 stycznia 2000 r. do 31 marca 2003 r., oraz program naprawczy, mający zapewnić efektywne funkcjonowanie zoz-u w przyszłości. Restrukturyzacja zadłużenia zoz-u i udzielenie mu pomocy publicznej nastąpi po zaakceptowaniu wniosku przez wyznaczony w ustawie organ i będzie warunkowana realizacją uzgodnionego z tym organem programu naprawczego. W planowanej ustawie określone mają zostać dopuszczalne instrumenty restrukturyzacji zadłużenia i udzielania pomocy publicznej dla zoz-ów, w szczególności dotyczy to: częściowego umorzenia zobowiązań publicznoprawnych, postępowania ugodowego z wierzycielami w sprawie uregulowania zobowiązań cywilnoprawnych, sekurytyzacji części długu polegającej na wyemitowaniu przez organ założycielski lub zoz papierów wartościowych, udzielenia zoz-owi grantu restrukturyzacyjnego, gwarantowania oraz obsługi przez Bank Gospodarstwa Krajowego emisji papierów wartościowych dla zoz lub jego organu założycielskiego.

Projekty obu ustaw mają zostać rozpatrzone i przyjęte przez Radę Ministrów do końca września 2003 r. Będą one przygotowane i przedłożone przez specjalny zespół międzyresortowy powołany przez Prezesa Rady Ministrów. Powołanemu zespołowi przewodniczyć będzie wiceprezes Rady Ministrów, minister gospodarki, pracy i polityki społecznej, wiceprzewodniczącym będzie minister zdrowia. W skład zespołu wejdą m.in. minister zdrowia, minister finansów oraz minister skarbu państwa. Zespół opracuje także szczegółowe rozwiązania organizacyjne i techniczne umożliwiające rozpoczęcie postępowania restrukturyzacyjnego i naprawczego najpóźniej od 1 stycznia 2004 r.

Jednocześnie Rada Ministrów zaakceptowała przedłożone przez Prezesa Narodowego Funduszu Zdrowia szczegółowe propozycje gospodarki finansowej funduszu w roku 2003. Przyjęcie tych propozycji oznacza, że zawarte na rok 2003 kontrakty z zoz-ami na świadczenia medyczne będą miały pełne pokrycie finansowe.

Ponadto Rada Ministrów określiła, że celem restrukturyzacji zadłużenia publicznego zakładów opieki zdrowotnej i udzielenia im pomocy publicznej ma być z jednej strony zaspokojenie udokumentowanych roszczeń pracowniczych, wynikających z ustawy z 16 grudnia 1994 r. o negocjacyjnym systemie kształtowania przyrostu przeciętnych wynagrodzeń u przedsiębiorców oraz o zmianie niektórych ustaw, zaś z drugiej strony wywołanie takich przekształceń w funkcjonowaniu zoz-ów, aby ich ewentualna zła gospodarka finansowa i ponowne zadłużenie się nie przenosiło się na zobowiązania skarbu państwa.

Odnosząc się do tzw. nadwykonań świadczeń zdrowotnych wykonanych na rzecz ubezpieczonych z innych województw pragnę wyjaśnić, że stosownie do przepisu art. 198 ust. 1 ww. ustawy, Fundusz zapewnia ciągłość udzielania świadczeń zdrowotnych ubezpieczonym, w szczególności wstępuje w prawa i obowiązki kas chorych wynikające z umów o udzielanie świadczeń zdrowotnych zawartych przed dniem wejścia w życie ustawy. Wszystkie w ten sposób zawarte umowy na świadczenia zostały aneksowane przez kasy chorych i obowiązują do końca 2003 r., to jest do czasu zawarcia przez NFZ nowych umów. Jednocześnie należy przypomnieć, że do 31 marca 2003 r., kasy chorych - zgodnie z przepisami ustawy o powszechnym ubezpieczeniu zdrowotnym (puz), (Dz. U. 97.28.153 ze zm.) - art. 131b - prowadziły gospodarkę finansową w oparciu o plan finansowy zrównoważony w zakresie przychodów i kosztów.

Kasy chorych, by sfinansować ubezpieczonym koszty potrzebnych im świadczeń zdrowotnych, zawierały odpowiednie umowy ze świadczeniodawcami. Procedury zawierania tych umów były określone przez art. 53 i następne artykuły ustawy o puz. I tak, art. 53 ust. 3 ustawy o puz stwierdzał, iż kasa chorych przy zawieraniu umów obowiązana jest, m.in. do przestrzegania zasady zrównoważenia kosztów z przychodami oraz zasady, że suma kwot zobowiązań kasy chorych wobec świadczeniodawców ze wszystkich zawartych umów musi się zmieścić w planie finansowym kasy chorych.

Powyżej wymienione przepisy przedstawiają ograniczenia, jakie plany finansowe nakładają na instytucje ubezpieczenia zdrowotnego przy zawieraniu umów ze świadczeniodawcami. Należy podkreślić, iż zapewnienie równego dostępu do świadczeń opieki zdrowotnej finansowanej ze środków publicznych opiera się obecnie głównie o środki pochodzące ze składki na ubezpieczenia zdrowotne.

W tym miejscu należy nadmienić, że w celu określenia potrzeb zdrowotnych ubezpieczonych oraz warunków należytego zabezpieczenia tych potrzeb tworzy się zgodnie z zapisami ustawy o powszechnym ubezpieczeniu w Narodowym Funduszu Zdrowia wojewódzkie plany zdrowotne i plan zdrowotny dla służb mundurowych, na podstawie których tworzony jest następnie krajowy plan zabezpieczenia świadczeń zdrowotnych. Przy ustalaniu krajowego planu Fundusz zobowiązany jest również do przestrzegania zasad zrównoważenia kosztów z przychodami. Krajowy plan stanowi podstawę do sporządzania projektu planu finansowego Funduszu. Realizacja krajowego planu następuje w drodze zawierania umów o udzielanie świadczeń zdrowotnych ze świadczeniodawcami przez oddziały Funduszu - art. 108 i 109 ustawy. Konieczność zbilansowania przychodów z kosztami wskazuje możliwości Funduszu w finansowaniu świadczeń zdrowotnych. Stąd, w umowach ze świadczeniodawcami Fundusz nie może gwarantować środków większych niż te, którymi dysponuje.

- kwotę wynikającą z dotychczasowych rozliczeń międzykasowych,

Proces agregacji umów przedłużył się w czasie w stosunku do pierwotnie zakładanego terminu. Wstępnie szacowane wpływy do systemu zawarte w planie finansowym Narodowego Funduszu Zdrowia (Zarządzenie Ministra Zdrowia z dnia 18 lipca 2003 r. w sprawie planu finansowego Narodowego Funduszu Zdrowia) nie gwarantowały pełnego zabezpieczenia środków między innymi na pokrycie rozliczeń z tytułu obowiązywania do końca I kwartału br. tzw. promes oraz rozliczeń międzykasowych. W wyniku decyzji Rady Ministrów podjętych w dniu 25 lipca 2003 r., Narodowy Fundusz Zdrowia został zasilony dodatkowymi środkami finansowymi w wysokości ponad 700 mln zł. Kwota ta znalazła swoje odzwierciedlenie w zmienionym planie finansowym Narodowego Funduszu Zdrowia na rok bieżący. Przewiduje się, iż do połowy sierpnia br. Centrala Narodowego Funduszu Zdrowia dokona podziału środków finansowych na poszczególne oddziały.

Wydaje się, iż zwiększone środki finansowe przyznane decyzją Rady Ministrów dla Narodowego Funduszu Zdrowia pokryją niezbędne potrzeby świadczeniodawców związane z prawidłową realizacją zapisów ustawy o powszechnym ubezpieczeniu w Narodowym Funduszu Zdrowia w zakresie zabezpieczenia prawidłowej ilości i jakości świadczeń zdrowotnych.

Ministra Zdrowia

Podsekretarz Stanu