Muzeum Techniki jest największą w Polsce placówką muzealnictwa technicznego, gromadzącą zbiory z różnych dziedzin nauki oraz wybranych dziedzin nauk matematyczno-fizycznych. Prowadzona jest w nim również działalność popularyzatorska historii techniki, jej aktualnego stanu, akcentując polski dorobek w tym zakresie.

Zgodnie z obowiązującą ustawą o muzeach (Dz. U. Nr 5 z 1997 r., poz. 24 z późn. zm.) środki na prowadzenie i utrzymanie muzeum zapewnia jego organizator bądź właściciel. Obecnie ze względu na fakt, że organizatorem dla Muzeum Techniki jest Naczelna Organizacja Techniczna nadzór Ministra Kultury nad jego działalnością odnosi się jedynie do zbiorów, co wynika z powyższej ustawy.

Minister Skarbu Państwa, który dotychczas przekazuje dotację państwową na działalność Muzeum, zwrócił uwagę na przepisy art. 4 ustawy z dnia 4 września 1997 r. o działach administracji rządowej, z których wynika, że nie jest on właściwym organem do realizacji tego zadania. Nie mając możliwości zwiększenia obecnej dotacji zwrócił się z wnioskiem do Ministra Finansów o zwiększenie dotacji dla Muzeum na rok 2003 o 30 000,00 PLN z ogólnej rezerwy budżetowej, o czym została poinformowała dyrekcja Muzeum Techniki oraz Pan Senator Grzegorz Lipowski.

Proces regulacji obecnego statusu Muzeum w opinii dyrektora tej instytucji mógłby być przeprowadzony i zakończony w roku bieżącym. W takiej sytuacji wskazane byłoby kontynuowanie zasilania finansowego przez Ministra Skarbu Państwa.

Warszawa, 21.07. 2003 r.

Pan
Longin Pastusiak
Marszałek Senatu
Rzeczypospolitej Polskiej

W odpowiedzi na pismo z dnia 4 czerwca 2003 roku w sprawie oświadczenia złożonego przez senatora Józefa Sztorca, podczas 41. posiedzenia Senatu RP w dniu 29 maja 2003 roku, dotyczącego wymienienia kroków przedsięwziętych przez Urząd Komitetu Integracji Europejskiej, mających na celu pomoc klubom sportowym i umożliwienie dalszego uprawiania sportu przez dzieci i młodzież, po wstąpieniu Polski do Unii Europejskiej, pragnę przedstawić następujące uwagi:

W dotychczasowym przepisach prawa Unii Europejskiej obszar sportu nie został objęty kompetencją ustawodawczą Wspólnoty. Przepisy Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską nie przewidują żadnych bezpośrednich uregulowań zezwalających Komisji na podejmowanie działań w tym zakresie. Należy jednak zauważyć, że wiele działań podejmowanych przez Wspólnotę ma zasadniczy wpływ na obszar sportu. Sport jako działalność rządzona prawami ekonomii podlega bowiem regulacjom zawartym w przepisach prawa Unii Europejskiej dotyczących rynku wewnętrznego. Obszary takie jak konkurencyjność i polityka audiowizualna, swobodny przepływ osób i pracowników, polityka socjalna, a przede wszystkim rynek wewnętrzny mają bardzo duży wpływ na organizacje sportowe i rozwój sportu. Komisja Europejska wielokrotnie jednak wskazywała, iż w sprawach kluczowych dla jego dziedzin, takich jak transfery zawodowych piłkarzy, prawa telewizyjnych transmisji wydarzeń sportowych czy też roli agentów sportowych, przepisy prawa wspólnotowego powinny brać pod uwagę społeczną funkcję, jaką ma spełniać sport w Europie. Ww. dziedziny nie dotyczą jednak ani infrastruktury, ani samych rozgrywek piłkarskich. Kwestie te pozostają dalej poza kompetencją Wspólnoty. Nie angażowanie się Wspólnoty w obszar sportu zostało wyraźnie sformułowane w odpowiedzi Komisji na pisemne pytanie E-3370/01 zadane przez Toine Manders, dotyczące licencji dla klubów piłkarskich (Dz. Urz. WE nr C 160 E. 04.07.2002). Komisja wypowiadając się na ten temat podkreśliła, że zdaje sobie sprawę z istniejących problemów, jednakże nie zamierza podjąć żadnych kroków, gdyż podjęcie odpowiednich środków w celu harmonizowania zasad zarządzania klubami europejskimi należy do kompetencji właściwych władz państwowych poszczególnych państw członkowskich oraz organizacji sportowych.

Należy zauważyć, iż jedynymi kwestiami związanymi z infrastrukturą boisk i przebiegiem meczy piłkarskich uregulowanymi w prawie wspólnotowym są względy bezpieczeństwa, które muszą zapewnić organizatorzy tych wydarzeń. W pkt 8 Uchwały w sprawie chuligaństwa i swobodnego przepływu kibiców piłki nożnej (Dz. Urz. WE nr C 166, 10.06.2996), władze publiczne państw członkowskich zostały zobowiązane do zapewnienia bezpieczeństwa na stadionach poprzez zapewnienie w szczególności osobnych sektorów dla kibiców rywalizujących drużyn, odpowiedniej kontroli sprzedaży biletów, przestrzegania zakazu wnoszenia na stadion używek alkoholowych lub narkotyków, a także niebezpiecznych przedmiotów. Dokładniejsze wymogi dotyczące zapewnienia bezpieczeństwa na stadionach zostały wymienione w Załączniku nr 2 do Uchwały Rady z dnia 6 grudnia 2001 roku dotyczącej podręcznika z instrukcjami dla międzynarodowej współpracy policyjnej i przedsiębranych środków mających na celu zapobieganie i kontrolę przemocy i zakłóceń w trakcie meczy piłkarskich o charakterze międzynarodowym, w których zaangażowane jest przynajmniej jedno państwo członkowskie (Dz. Urz. WE nr C 22, 24.01.2002). Załącznik ten określa wymagania jakie powinny zostać spełnione przez organizatora piłkarskiej imprezy sportowej dotyczące m.in. standardów bezpieczeństwa stadionu, zatrudnienia osób odpowiadających za bezpieczeństwo i porządek, polityki biletowej i ich kontroli. Należy jednak zaznaczyć, iż wymienione powyżej uregulowania nie mają charakteru wiążącego, a jedynie są formą zaleceń kierowanych do państw członkowskich. Na poparcie powyższych twierdzeń można przytoczyć odpowiedź Komisji na pisemne pytanie nr P-1661/00, zadane przez Christophera Heaton-Harrisa, w sprawie rozgrywek piłkarskich Euro 2000 (Dz. Urz. WE nr C 072 E, 06.003.2000), w której stwierdzono, iż zapewnienie bezpieczeństwa widzom i zawodnikom podczas meczy rozgrywanych w ramach Euro 2000 leży w kompetencji władz krajowych oraz organizacji sportowych.

Odnosząc się do obowiązku dostosowywania przepisów polskiego prawa do ustawodawstwa Unii Europejskiej należy zauważyć, iż Europejska Federacja Związków Piłkarskich UEFA nie jest instytucją wspólnotową, a obowiązek dostosowywania się do wydawanych przez nią przepisów wynika z przynależności Polskiego Związku Piłki Nożnej do tej organizacji. Na potwierdzenie można przytoczyć odpowiedź Komisji na pisemne pytanie nr 3604/98 zadane przez Marco Cellai dotyczące bezpieczeństwa podczas meczu odbywającego się w dniu 3 listopada 1998 roku. Komisja stwierdziła, iż skoro mech odbywa się w ramach rozgrywek UEFA, żadna z instytucji wspólnotowych nie ma kompetencji do ingerowania w sprawy, będące wyłączną odpowiedzialnością organizacji sportowej, chyba że zostałoby pogwałcone prawo wspólnotowe.

Z poważaniem

Z up. Sekretarza Komitetu

Integracji Europejskiej

Podsekretarz Stanu

Warszawa, 22.07.2003 r.

W związku z przekazanymi przy pismach Pana Marszałka z dnia 17 czerwca 2003 r. znak: BPS/DSK-043-268/03 oraz z dnia 17 lipca 2003 r. znak: BPS/DSK-043-288/03 oświadczeniami Pana Senatora Adama Bieli złożonymi na 42 i 43 posiedzeniu Senatu dotyczącymi uprawnień do świadczeń wypadkowych Pana Eugeniusza Jaroszyńskiego, pragnę uprzejmie wyjaśnić, co następuje,

Orzeczenie lekarza orzecznika ZUS, zgodnie z art. 14 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. Nr 162, poz. 1118 z późn. zm.) stanowi dla organu rentowego podstawę do wydania decyzji.

Nadmieniam, że zgodnie z wyrokiem Sądu Najwyższego z dnia 15 lipca 1998 r. II UKN 129/98 (OSNAP 1999/13/437) wyrok wydany przeciwko pracodawcy, ustalający że zdarzenie było wypadkiem przy pracy nie ma powagi rzeczy osądzonej w sprawie przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych o rentę wypadkową (art. 366 Kodeksu postępowania cywilnego).

z up. Minister

Krzysztof Pater

Podsekretarz Stanu

Warszawa, 23.07.2003 r.

W związku z wystąpieniami dotyczącymi prawomocności tej uchwały oraz wnioskiem o jej uchylenie jako niezgodnej z przepisami prawa, została dokonana jej dogłębna analiza, na podstawie której stwierdzono, iż uchwała nr 14/VI/2003 Senatu Uniwersytetu Jagiellońskiego stanowi wypowiedź całej społeczności akademickiej tej uczelni, nie ma ona jednak mocy wiążącej wobec innych organów uczelni i jej pracowników - i jako taka nie jest niezgodna z prawem oraz, że nie ma do niej zastosowania art. 31 ust. 2 ustawy z dnia 12 września 1990 r. o szkolnictwie wyższych (Dz. U. Nr 65, poz. 385 z późn. zm.). Z powyższego wynika także, że uchwała ta nie może być podstawą do dokonywania wobec nauczycieli akademickich jakichkolwiek czynności z zakresu prawa pracy, w szczególności ich zwalniania czy egzekwowania odpowiedzialności służbowej.

Uprzejmie wyjaśniam, że wzmiankowany art. 31 ust. 2 ustawy o szkolnictwie wyższym nie pozwala na podejmowanie decyzji generalnych dotyczących uchwał i decyzji organów wszystkich uczelni podejmowanych przez nie w określonej sprawie pozostającej w zakresie tych uprawnień. Każdy z aktów wewnętrznych uczelni, który budzi wątpliwości co do zgodności z przepisami prawa jest odrębnie analizowany pod tym kontem i dopiero po dokonaniu szczegółowej analizy prawnej podejmowana jest decyzja o jego uchyleniu lub odmowie uchylania. Zatem jakkolwiek podzielam opinię Senatora Kruszewskiego, iż nie jest dopuszczalne ograniczanie praw i wolności należnych każdemu obywatelowi na podstawie przepisów ustawy generalnej i każdy akt wewnętrzny uczelni ograniczający te swobody musi zostać uchylony, nie wydaje się jednak uzasadnione twierdzenie, że każda uchwała dotycząca kwestii zasad zatrudniania się pracowników uczelni u innych pracodawców nie jest zgodna z prawem i jako taka musi zostać uchylona, ograniczałoby to bowiem wynikające z art. 48 ust. 1 pkt 10 ustawy o szkolnictwie wyższym, prawo Senatu uczelni do wypowiadania się w sprawach dla uczelni istotnych.

Jednocześnie pragnę zapewnić Pana Marszałka, że każdy akt wewnętrzny uczelni, podlegający, w związku ze sprawowanym nadzorem, kontroli ministra właściwego do spraw szkolnictwa wyższego, jeśli będzie naruszał przepisy prawa - zostanie uchylony.

wz. Ministra

Podsekretarz Stanu

Tadeusz Szulc

Warszawa, 25 lipca 2003 r.

Dalsza budowa szpitala w Pułtusku jako zadanie własne samorządu z udziałem środków budżetu państwa uwarunkowana jest od kształtu kontraktu wojewódzkiego na rok 2004 i lata następne.

Jerzy Hausner

Warszawa, 25.07.2003 r.

Pan
Longin Pastusiak
Marszałek Senatu
Rzeczypospolitej Polskiej

Łączę wyrazy szacunku

Warszawa, 25 lipca 2003 r.

Pan
Longin Pastusiak
Marszałek Senatu
Rzeczypospolitej Polskiej

Nowelizacja ustaw podatkowych, tj. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym osiąganym przez osoby fizyczne, spowodowała wykreślenie ulg podatkowych odliczanych od podatku, które przysługiwały pracodawcom za wyszkolenie młodocianych pracowników.

Ulgi były konkretną i wymierną formą zachęty dla pracodawców do podejmowania kształcenia młodocianych pracowników, gdyż częściowo rekompensowały koszty tego kształcenia. W związku z likwidacją ulg podatkowych dofinansowanie kosztów kształcenia u pracodawców musi przejąć państwo.

Została przekazana wstępna propozycja regulacji prawnej wypracowana w Ministerstwie Edukacji Narodowej i Sportu Ministrowi Finansów.

Proponowana zmiana polega na dodaniu nowego art. 70b w ustawie z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (Dz. U. z 1996 r. Nr 67, poz. 329, z późn. zm.).

Intencją przepisów art. 70b jest to, żeby pracodawcy otrzymali dofinansowanie kosztów poniesionych w związku z kształceniem młodocianych pracowników zatrudnionych w celu przygotowania zawodowego (nauki zawodu lub przyuczenia do wykonywania określonej pracy).

Warunkiem uzyskania dofinansowania jest spełnienie przez pracodawcę wymagań kwalifikacyjnych niezbędnych do prowadzenia przygotowania zawodowego oraz zdanie przez młodocianego stosownego egzaminu: potwierdzającego kwalifikacje zawodowe, na tytuł robotnika wykwalifikowanego, czeladniczego albo egzaminu sprawdzającego, na zakończenie przygotowania zawodowego, określonych w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 28 maja 1996 r. w sprawie przygotowania zawodowego młodocianych i ich wynagradzania (Dz. U. Nr 60, poz. 278, ze zm.).

Podstawą do wypłacenia pracodawcy środków finansowych będzie wniosek pracodawcy zawierający dokumenty potwierdzające kwalifikacje do prowadzenia przygotowania zawodowego, umowę o pracę z młodocianym pracownikiem oraz zaświadczenie potwierdzające zdanie przez młodocianego stosownego egzaminu kończącego naukę zawodu lub przyuczenie do wykonywania określonej pracy.

Kwota wypłacanego pracodawcom dofinansowania będzie zróżnicowana w zależności od okresu i rodzaju prowadzonego przygotowania zawodowego młodocianego. W przypadku nauki zawodu okres kształcenia wynosi 24 miesiące lub 36 miesięcy, a w przypadku przyuczenia do wykonywania określonej pracy wynosi od 3 do 6 miesięcy, z możliwością przedłużenia do 22 miesięcy w odniesieniu do młodocianych uczestników Ochotniczych Hufców Pracy. Zawody, w których odbywa się przygotowanie zawodowe i okres kształcenia regulują: klasyfikacja zawodów szkolnictwa zawodowego, określona rozporządzeniem Ministra Edukacji Narodowej i Sportu z dnia 18 kwietnia 2002 r. (Dz. U. Nr 63, poz. 571), oraz ww. rozporządzenie w sprawie przygotowania zawodowego młodocianych.

Proponowane kwoty dofinansowania będą wynosiły:

Ponadto, zgodnie z art. 70 ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (Dz. U. z 1996 r. Nr 67, poz. 329 z późn. zm.) praktyczna nauka zawodu może odbywać się w placówkach kształcenia ustawicznego, placówkach kształcenia praktycznego, warsztatach szkolnych, pracowniach szkolnych, szkolnych gospodarstwach pomocniczych, młodocianych pracodawców, młodocianych także w indywidualnych gospodarstwach rolnych. Praktyczna nauka zawodu odbywa się w wymienionych podmiotach na podstawie umowy zawartej pomiędzy szkołą a tym podmiotem. W przypadku młodocianych pracowników umowę zawiera pracodawca, który zatrudnia młodocianego.

Zapisy §9 cytowanego rozporządzenia traktują o finansowaniu praktycznej nauki zawodu m.in.:

2) refundowanie pracodawcom dodatku szkoleniowego dla instruktorów praktycznej nauki zawodu, prowadzących zajęcia praktyczne z uczniami (młodocianymi pracownikami) w wysokości nie niższej niż 10% przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w sektorze przedsiębiorstw bez wypłat nagród z zysku w czwartym kwartale roku poprzedniego, ogłaszanego przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego zwanego dalej "przeciętnym wynagrodzeniem"; dodatek szkoleniowy ustala i wypłaca pracodawca,

Zmiana przepływu środków finansowych wynika z usunięcia przepisu §12 ust. 8 o refundowaniu pracodawcom z Funduszu Pracy dodatków i premii dla opiekunów praktyk zawodowych w związku z wejściem w życie ustawy z dnia 20 grudnia 2002 r. o zmianie ustawy o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu oraz ustawy o systemie oświaty (Dz. U. z 2003 r. Nr 6, poz. 65).

Wymieniona ustawa uchyla przepis art. 57 ust. 1 pkt 12 - dotyczący przedmiotowych refundacji z Funduszu Pracy ale wprowadza do ustawy o systemie oświaty nowy art. 70a nakładający na szkoły prowadzące kształcenie zawodowe, obowiązek przekazywania pracodawcom, u których realizowana jest praktyczna nauka zawodu w formie praktyk zawodowych, środków na pokrycie dodatków i premii wypłacanych pracownikom za wykonywanie obowiązków opiekunów praktyk zawodowych oraz opłacanych od nich składek na ubezpieczenia społeczne.

wz. Ministra

Sekretarz Stanu

Franciszek Potulski

Warszawa, 28.07.2003 r.

Pan
Longin Pastusiak
Marszałek Senatu
Rzeczypospolitej Polskiej

Danuta Hübner

Gminne Ośrodki Informacji Europejskiej powstały w ramach projektu Moja Gmina w Unii Europejskiej, który był elementem realizacyjnym programu Pierwsza praca. Polegał on na organizacji staży zawodowych w Urzędach Gminnych na terenie całego kraju. Przedmiotem stażu była organizacja kampanii informacyjnej przed referendum dotyczącym członkostwa Polski w Unii Europejskiej. Projekt Moja Gmina w Unii Europejskiej, zgodnie z pierwotnym założeniem, miał być realizowany w okresie od 1 marca 2003 roku do 30 czerwca 2003 r. Decyzja o przystąpieniu do projektu leżała w gestii gminy.

W związku ze zgłaszanym przez gminy zainteresowaniem kontynuacji działalności GOIE Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej podjął decyzję o uruchomieniu dodatkowych środków przeznaczonych na przedłużenie staży absolwenckich dla konsultantów GOIE do końca br. Gminy miały możliwość zgłoszenia swojego zapotrzebowania w tym zakresie do dnia 11 lipca. Warunkiem przedłużenia stażu było zadeklarowanie przez gminę zatrudnienia konsultantów GOIE w roku 2004 ze środków własnych gminy.

Centrów Informacji Europejskiej z Gminnymi Ośrodkami Informacji

Ustalenie ramowego planu działania ośrodków nie będzie możliwe bez sporządzenia swoistego bilansu określającego stan ich zasobów. UKIE planuje przeprowadzenie akcji ewaluacyjnej, która odpowie na pytania dotyczące stanu zasobów ludzkich w GOIE, stanu zaplecza technicznego ośrodków, oczekiwań mieszkańców gmin, władz gmin i samych konsultantów co do dalszej roli ośrodków, zapotrzebowania ośrodków na materiały informacyjne i promocyjne. Na podstawie ewaluacji zostaną też określone szczegółowe zasady dalszej współpracy GOIE z UKIE.

RCIE zobowiązane będą do udzielenia codziennego merytorycznego i organizacyjnego wsparcia GOIE, poprzez:

- udzielaniem konsultantom GOIE pomocy w poszukiwaniu informacji, materiałów informacyjnych i aktów prawnych dotyczących funkcjonowania Unii Europejskiej oraz integracji Polski z UE,

- udzielanie konsultantom GOIE pomocy w dotarciu do specjalistów z zakresu funkcjonowania Unii Europejskiej oraz integracji Polski z UE.

- merytoryczny (w postaci publikacji, materiałów informacyjnych i materiałów w formie elektronicznej, które dostarczone zostaną do ośrodków, serwisów informacyjnych i udostępnionej bazy pytań i odpowiedzi na platformie internetowej UKIE, codziennego wsparcia ze strony konsultantów RCIE i specjalistów UKIE),

- organizacji trzydniowego szkolenia dla konsultantów GOIE z zakresu problematyki integracji europejskiej, warunków polskiego członkostwa w UE oraz źródeł informacji,

W chwili obecnej Urząd prowadzi prace przygotowawcze na potrzeby współpracy z GOIE:

- są aktualizowane i przygotowywane nowe materiały informacyjne (foldery, broszury i opracowania multimedialne) na potrzeby GOIE,

- przygotowano plan prac i wytyczne dla RCIE uwzględniające współpracę z GOIE.

Warszawa, 28.07.2003 r.

Szanowny Pan
Longin Pastusiak
Marszałek Senatu
Rzeczypospolitej Polskiej

W grudniu 2001 r. wpłynął do MENiS wniosek w tej sprawie, który został poddany obowiązującej procedurze opiniowania. Zgodnie z przepisami art. 4a ustawy z dnia 26.06.1997 r. o wyższych szkołach zawodowych (Dz. U. nr 96, poz. 590, z późn. zm.), w związku z art. 4b ustawy z dnia 12.09.1990 r. o szkolnictwie wyższym (Dz. U. Nr 90, poz. 385 z późn. zm.), obligującymi Ministra Edukacji Narodowej i Sportu do, poprzedzającego wydanie decyzji, zasięgnięcia opinii PKA, dokumentacja wniosku została skierowana do Komisji.

- minimum kadrowego. Zgodnie z warunkiem zawartym w postanowieniu §4 ust. 1 pkt 1 i 2 rozporządzenia MENiS z dnia 10 stycznia 2002 r. w sprawie warunków, jakim powinna odpowiadać uczelnia zawodowa, aby utworzyć i prowadzić kierunek lub specjalność zawodową (Dz. U. Nr 8, poz. 64) uczelnia powinna zatrudnić nie mniej niż 2 nauczycieli akademickich z tytułem naukowym lub stopniem naukowym doktora habilitowanego o specjalnościach naukowych, w których uzyskiwane są dyplomy na tej specjalności studiów oraz 4 nauczycieli akademickich, w tym co najmniej trzech posiadających stopień naukowy, o specjalnościach naukowych, w których uzyskiwane są dyplomy na tworzonej specjalności studiów, posiadających udokumentowane doświadczenie zawodowe zdobyte poza szkolnictwem wyższym. Tymczasem PWSZ w Płocku przewidziała zatrudnienie tylko jednej osoby z najwyższymi kwalifikacjami naukowymi, reprezentującej specjalność naukową, w której uzyskiwane miały być dyplomy na tej specjalności zawodowej, ponadto nie wskazano osób posiadających stopień doktora oraz doświadczenie zawodowe zdobyte poza szkolnictwem wyższym,

- sylwetki absolwenta (przedstawiona we wniosku charakterystyka nie precyzowała zakresu wiedzy i umiejętności, jakie powinien posiadać absolwent tej specjalności zawodowej, była niepełna i zbyt ogólna),

wz. Ministra

Podsekretarz Stanu

Tadeusz Szulc