Warszawa, dnia 25 czerwca 2003 r.

W odpowiedzi na pismo Pana Marszałka z dnia 14 maja br., Nr BPS/DSK-043-205/03, w sprawie oświadczenia złożonego przez Senatora Janusza Bargieła podczas 39 posiedzenia Senatu w dniu 8 maja 2003 roku, dotyczącego możliwości uzyskania środków finansowych na rekonstrukcję ruin Zamku Rabsztyn, pragnę uprzejmie poinformować Pana Marszałka, że z wielkim uznaniem przyjąłem inicjatywę władz samorządowych oraz Stowarzyszenia "Zamek Rabsztyn" konserwacji i częściowej rekonstrukcji ruin Zamku.

z up. MINISTRA KULTURY

PODSEKRETARZ STANU

Maciej Klimczak

Warszawa, 30.06.03

W ślad za pismem o sygnaturze Sekr. Min.DH/1937/2003/DPE-as, z dnia 16 czerwca br., dotyczącym oświadczenia złożonego przez Pana Senatora Józefa Sztorca z dnia 29 maja br., przesyłam uzupełnienie dotyczące, możliwości korzystania po przystąpieniu RP do UE ze środków strukturalnych, służących rozbudowie infrastruktury sportowej, zgodnie z Narodowym Planem Rozwoju 2004-2006.

1. Sektorowym Programie Operacyjnym Restrukturyzacja i modernizacja sektora żywnościowego i rozwój obszarów wiejskich - działanie 2.1. Odnowa wsi oraz zachowanie i ochrona dziedzictwa kulturowego,

W załączeniu przekazuję szczegółowe informacje na temat możliwości, jakie stwarzają środki strukturalne Unii Europejskiej w obszarze infrastruktury sportowej.

Z wyrazami szacunku

Danuta Hübner

Warszawa, 30 czerwca 2003 r.

Droga wojewódzka nr 634 (Warszawa - Wołomin - Tłuszcz) znalazła się na liście zadań zgłoszonych do dofinansowania z funduszy strukturalnych Unii Europejskiej na lata 2004-2006. Na rok bieżący w planie zadań umieszczony został odcinek w Zielonce za kwotę ok. 1 mln zł oraz przebudowa skrzyżowania z ul. Fieldorfa w Wołominie na którą zarezerwowano 900 tys. zł. Nie można jednak rozpocząć realizacji tych zadań z uwagi na brak prawa do terenu (w Zielonce), oraz brak dokumentacji na przebudowę skrzyżowania w Wołominie, której opracowanie zostało zlecone przez Urząd Miasta.

Posiadanie przez Mazowiecki Zarząd Dróg Wojewódzkich dokumentacji technicznych oraz prawa do dysponowania trenem warunkuje wystąpienie do Mazowieckiego Urzędu Wojewódzkiego o uzyskanie pozwolenia na budowę poszczególnych odcinków drogi.

Z wyrazami szacunku

Adam Struzik

Warszawa, 2003-06-30

Dopuszczone przez Ministra do użytku szkolnego programy nauczania, zgodnie z rozporządzeniem Ministra Edukacji Narodowej i Sportu z dnia 24 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków i trybu dopuszczania do użytku szkolnego programów nauczania, programów wychowania przedszkolnego i podręczników oraz zalecania środków dydaktycznych (Dz.U. Nr 69, poz. 635), zawierają treści kształcenia odnoszące się do podstawy programowej i stanowią materiały pomocnicze dla nauczycieli.

Wskazane powyżej rozporządzenie daje również możliwość opracowania przez nauczyciela własnego programu, samodzielnie lub z wykorzystaniem programów dopuszczonych do użytku szkolnego przez ministra.

Przygotowanie nauczycieli do prowadzenia zajęć z zakresu przedsiębiorczości może być realizowane w formie studiów magisterskich, zawodowych lub studiów podyplomowych. Jeżeli zakres programowy ww. studiów obejmuje całość zagadnień określonych podstawą programową dla przedmiotu przedsiębiorczość i studia te realizowane są w wymiarze pozwalającym nauczycielowi na uzyskanie niezbędnych kompetencji oraz jednocześnie nauczyciel posiada kwalifikacje pedagogiczne, o których mowa w przepisach w sprawie szczegółowych kwalifikacji wymaganych od nauczycieli, to absolwent takich studiów posiada niezbędne kwalifikacje do prowadzenia ww. zajęć.

We współpracy ze środowiskiem akademickim oraz z Krajowym Ośrodkiem Edukacji Zawodowej i Ustawicznej w Warszawie, dla którego organem prowadzącym jest Minister Edukacji Narodowej i Sportu, opracowano w roku 2000 ramowy program studiów podyplomowych dla nauczycieli przedsiębiorczości, na którego podstawie ministerstwo zleciło wybranym w drodze konkursu szkołom wyższym realizację studiów podyplomowych dla ok. 900 nauczycieli tego przedmiotu.

wz. MINISTRA

SEKRETARZ STANU

Franciszek Potulski

Warszawa, dn. czerwca 2003 r.

W odpowiedzi na wystąpienie Senatora Józefa Sztorca Nr BPS/DSK-043-282/03 uprzejmie informuję, że ustawa z dnia 23 stycznia 2003 r. o powszechnym ubezpieczeniu w Narodowym Funduszu Zdrowia (Dz.U. Nr 45, poz. 391), zawiera delegację dla ministra właściwego do spraw zdrowia do określenia, w drodze rozporządzenia, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw kultury fizycznej i sportu, po zasięgnięciu opinii Prezesa Funduszu i Naczelnej Rady Lekarskiej, sposobu dokonywania kwalifikacji do poszczególnych dyscyplin sportu, zakresu koniecznych badań lekarskich oraz ich częstotliwości w stosunku do dzieci i młodzieży do ukończenia 21 roku życia ubiegających się o przyznanie licencji na amatorskie uprawianie określonej dyscypliny sportu.

W chwili obecnej projekt rozporządzenia w celu wykonania powyższej delegacji znajduje się w ostatniej fazie prac legislacyjnych. Obowiązujące przepisy rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 7 listopada 2002 r. w sprawie zasad kwalifikacji do poszczególnych dyscyplin sportu, zakresu koniecznych badań lekarskich oraz ich częstotliwości w stosunku do dzieci i młodzieży do ukończenia 21 roku życia uprawiających sport amatorski (Dz.U. Nr 191, poz. 1603) z momentem wejścia w życie nowego rozporządzenia, przestaną obowiązywać.

Projekt rozporządzenia, w odniesieniu do podmiotów przeprowadzających badania lekarskie, zawiera rozwiązania analogiczne do rozwiązań przyjętych w obecnie obowiązującym rozporządzeniu. Proponuje się, aby badania lekarskie przeprowadzał lekarz specjalista w dziedzinie medycyny sportowej, a w przypadku braku takiego lekarza, lekarze posiadający certyfikat nadany przez Polskie Towarzystwo Medycyny Sportowej. W okresie 12 miesięcy od dnia wejścia w życie rozporządzenia, w przypadku braku lekarza specjalisty w dziedzinie medycyny sportowej badania lekarskie i zaświadczenia będą przeprowadzać i wydawać również inni lekarze, którzy zawarli umowę z Narodowym Funduszem Zdrowia o udzielanie świadczeń zdrowotnych z zakresu medycyny sportowej. Wprowadzenie okresu przejściowego pozwoli na uzyskanie przez zainteresowanych lekarzy dodatkowych kwalifikacji umożliwiających im prowadzenie badań sportowców ubiegających się o przyznanie licencji na amatorskie uprawianie określonej dyscypliny sportu.

Rozwiązanie takie jest wynikiem szeregu konsultacji i uwag środowiska lekarzy medycyny sportowej, w szczególności Polskiego Towarzystwa Medycyny Sportowej.

Z powodu braku w niektórych środowiskach lekarzy tej specjalności Polskie Towarzystwo Medycyny Sportowej zorganizowało system szkoleń w zakresie medycyny sportowej kończących się uzyskaniem certyfikatów - ABC Medycyny Sportowej, umożliwiających orzecznictwo sportowo lekarskie na poziomie podstawowym. Zarząd Główny Polskiego Towarzystwa Medycyny Sportowej od dwóch lat prowadzi działania umożliwiające dokształcanie lekarzy internistów, chirurgów, pediatrów, ortopedów i lekarzy rehabilitacji oraz rodzinnych dające im prawo orzekania sportowo-lekarskiego w miejscu pracy i zamieszkania.

Z wyrazami szacunku

w/z MINISTRA

PODSEKRETARZ STANU

Adam Giersz

Warszawa, 01.07. 2003 r.

Pan
Longin Pastusiak
Marszałek Senatu
Rzeczypospolitej Polskiej

Agencja Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa planowała wybudowanie serwerowni dla potrzeb systemu IACS w Radomiu. Za takim rozwiązaniem przemawiały tak względy ekonomiczne (szacowane koszty budowy) jak i odległość od Centrali Agencji, dobre połączenia komunikacyjne, itp. W celu realizacji tego planu poprzedni Prezes Agencji Pan Aleksander Bentkowski zwrócił się do ówczesnego Prezydenta Miasta Pana Adama Włodarczyka o wskazanie dogodnej lokalizacji dla tej inwestycji. Pan Prezydent wskazał taką lokalizację w centrum miasta, obejmującą część budynku usytuowanego przy ulicy Żeromskiego 53 wraz z wewnętrznym dziedzińcem tegoż budynku. Po uzyskaniu zgody Urzędu Zamówień Publicznych na udzielenie zamówienia publicznego na dzierżawę nieruchomości w trybie z wolnej ręki, w dniu 25.10.2002 r. Prezes ARiMR podpisał z Prezydentem Miasta (jako Reprezentantem Gminy Radom oraz Reprezentantem Skarbu Państwa) umowę dzierżawy nieruchomości.

I tak:

- Stan techniczny budynku i jego parametry użytkowe wykluczają możliwość pełnej adaptacji do potrzeb DCR, co oznacza konieczność rozbudowy budynku. Obiekt wybrany na lokalizację DCR jest historyczny (projekt Antonio Corazziego) i wszelkie dobudowy i zmiany bryłowe muszą być uzgadniane z Wojewódzkim Konserwatorem Zabytków.

- Budynek nie posiada stosownego zasilania elektrycznego, które umożliwiałoby niezawodne działanie planowanych urządzeń. Konieczne modernizacje wiążą się z przeniesieniem istniejącej stacji transformatorowej, kolidującej z przyjętą koncepcją projektowanej inwestycji a obsługującej dotychczasowych odbiorców i wykonaniem drugiej dla potrzeb ARiMR o parametrach zgodnych z jej wymaganiami. Istnieje, więc konieczność wybudowania dwóch nowych sytuacji transformatorowych oraz przełożenia istniejących kabli energetycznych.

- Ze względu na zapewnienie szczelności części podziemnej płytę fundamentową i ściany fundamentowe należy wykonać z betonu wodoszczelnego W8.

- robót przygotowawczych: (rozbiórki terenowe, wstępny wykop

- stacje transformatorowe z liniami kablowymi - 800 000 PLN

W świetle zaistniałych okoliczności oraz biorąc pod uwagę realia czasowe związane z cyklem technologicznym prac projektowych i wykonawczych, oczekiwania na kolejne decyzje administracyjne, które ARiMR obowiązana jest uzyskać w toku procesu budowlanego, a także obowiązek zachowania terminów wynikających z ustawy o zamówieniach publicznych dotyczących wyboru podmiotu, który wykona projekt i budowę serwerowni, zakończenie inwestycji we wskazanym wyżej terminie tj. w październiku nie jest możliwe.

Powyżej wskazanych okoliczności nie można było przewidzieć w chwili zawarcia umowy dzierżawy. Okoliczności te są istotne bowiem brak uruchomienia Systemu IACS w wymaganym terminie oznaczać będzie niewywiązanie się Polski ze zobowiązań wobec Unii Europejskiej, co może skutkować utratą środków UE na ten cel. W tej sytuacji realizacja budowy serwerowni centralnej na terenie nieruchomości objętej umową dzierżawy nie leży w interesie publicznym.

Po pierwsze w mającej powstać serwerowni zatrudnienie znalazłoby maksymalnie do 20 osób, stąd mowa o zatrudnieniu dla 200, czy 300 osób jest nieporozumieniem. W drugiej kwestii, odnośnie stwierdzeń pojawiających się w prasie, że decydujące znaczenie dla zmiany podejścia do realizacji serwerowni w Radomiu, miała zmiana na stanowisku Prezesa ARiMR, pragnę stwierdzić, że jest to nieprawda, albowiem żadne inne względy niż powyżej wskazane merytoryczne uwarunkowania nie decydowały o koncepcji inwestycji.

MINISTER

Rolnictwa i Rozwoju Wsi

Warszawa, dnia 2 lipca 2003 r.

Pan
Longin Pastusiak
Marszałek Senatu
Rzeczypospolitej Polskiej

Odnosząc się do przekazanego mi oświadczenia Senatora Henryka Dzidy wygłoszonego na posiedzeniu Senatu w dniu 29 maja 2003 roku, dotyczącego umorzenia dochodzenia w sprawie przekroczenia uprawnień lub niedopełnienia obowiązków przez członków Zarządu Miasta Białegostoku w trakcie organizacji i realizacji inwestycji dla wysypiska odpadów komunalnych w Hryniewiczach, uprzejmie zawiadamiam, że zbadanie jego zasadności w trybie nadzoru służbowego możliwe będzie dopiero po niebudzącym wątpliwości stwierdzeniu, że wydane przez Prokuraturę Rejonową Białystok-Południe w dniu 28.01.2003 roku postanowienie o umorzeniu sprawy nr 2 Ds. 2957/02 jest prawomocne.

Z poczynionych bowiem ustaleń wynika, że w aktach brak jest dokumentu potwierdzającego odbiór przez Fundację "Pro Veritate" zarządzenia Prokuratora Rejonowego Białystok-Południe, odmawiającego przyjęcia zażalenia, które na postanowienie o umorzeniu postępowania złożył w dniu 5 marca 2003 roku prezes tej fundacji Rafał Modzelewski.

Z upoważnienia

PROKURATORA GENERALNEGO

Karol Napierski

Prokurator Krajowy

Warszawa, dnia 2.07.2003 r.

Rozszerzenie obszaru właściwości Sądu Rejonowego w Pile o wszystkie gminy powiatu pilskiego oznaczałoby konieczność przejęcia znacznej ilości spraw do rozpoznania przez ten Sąd. Jednakże z uwagi na brak odpowiedniej powierzchni lokalowej, znajdującej się w dyspozycji Sądu Rejonowego w Pile takie rozwiązanie organizacyjne nie jest obecnie możliwe.

Ponadto tworzenie nowych jednostek wymiaru sprawiedliwości determinowane jest odpowiednią liczbą wpływających spraw. Wstępne badania statystyczne wykazują, że liczba spraw sądowych z obszaru, który mógłby objąć wnioskowany Sąd Okręgowy nie daje uzasadnienia dla utworzenia samodzielnej jednostki sądowej szczebla okręgowego. Można jedynie rozważać poszerzenie kognicji istniejącego Ośrodka Zamiejscowego Sądu Okręgowego w Poznaniu z siedzibą w Pile o sprawy karne.

Jednocześnie przy tworzeniu nowych jednostek wymagane są znaczne środki finansowe i zapewnienie stosowanej obsady kadrowej, gdyż bez odpowiedniego zabezpieczenia (również etatowego) mogłoby nastąpić pogłębienie istniejących trudności w rozpoznawaniu spraw sądowych w terminach powszechnie uznawanych za rozsądne.

Wskazanym jest uwzględnienie przy tym faktu, że utworzenie nowego sądu prowadzi do zmniejszenia liczby sędziów orzekających, co jest spowodowane koniecznością powierzenia im stanowisk funkcyjnych (takich jak prezes, wiceprezes(i), przewodniczący wydziałów).

Z wyrazami szacunku

Sylweriusz M. Królak

Warszawa, 02.07. 2003 r.

stosowano procedurę przetargu nieograniczonego.

Uprzejmie wyjaśniam, że nie istnieje żaden związek pomiędzy, krytyką działań realizowanych przez Agencję Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa, ze strony Pana Posła Aleksandra Grada, a udzieleniem zamówienia publicznego na wykonanie części zadań z zakresu robót geodezyjno-lotniczych podmiotowi, którego współwłaścicielem, czy udziałowcem jest Małgorzata Grad małżonka Pana posła. Firma, z którą utożsamiana jest małżonka Pana Posła A. Grada, jest jednym z kilku specjalistycznych podmiotów tego typu, na terenie całego kraju.

MINISTER

Rolnictwa i Rozwoju Wsi

Warszawa, 2.07. 2003 r.

W związku z oświadczeniem Pana Senatora Janusza Bargieła, złożonym na 40. posiedzeniu Senatu w dniu 14 maja 2003 roku i skierowanym do Ministra Zdrowia, a przesłanym przy piśmie z dnia 21 maja 2003 r., znak: BPS/DSK-043-224/03, w sprawie finansowania opieki zdrowotnej osobom będącym mieszkańcami Małopolski i ubezpieczonym w Śląskiej Regionalnej Kasie Chorych, a nieobjętym w kontrakcie z Małopolską Regionalną Kasą Chorych, uprzejmie proszę o przyjęcie następujących wyjaśnień.

• Z informacji uzyskanych ze Śląskiego Oddziału Wojewódzkiego Narodowego Funduszu Zdrowia wynika, iż Śląska Regionalna Kasa Chorych nie przedłużyła kontraktu z ZOZ w Olkuszu na 2003 rok wykorzystując możliwości regulowania kosztów świadczeń zdrowotnych dla osób w niej ubezpieczonych i będących podopiecznymi Zespołu Opieki Zdrowotnej w Olkuszu w I kwartale 2003 r. poprzez rozliczenia z Małopolską RKCh. Podane przez Śląską RKCh uzasadnienie tej decyzji przytoczone jest w kolejnych tiret.

• Wejście w życie ustawy z dnia 23 stycznia 2003 r. o powszechnym ubezpieczeniu w Narodowym Funduszu Zdrowia (Dz.U. Nr 45, poz. 391 ze zm.), zwanej dalej ustawą o NFZ, spowodowało, iż Fundusz stał się podmiotem wszelkich praw i obowiązków kas chorych (art. 202 ust. 1 ustawy o NFZ), a ubezpieczeni na podstawie ustawy z dnia 6 lutego 1997 r. o powszechnym ubezpieczeniu zdrowotnym (Dz.U. Nr 28, poz. 153 ze zm.) stają się ubezpieczonymi na postawie ustawy o NFZ (art. 196). W nowej sytuacji ubezpieczeni w Narodowym Funduszu Zdrowia są uprawnieni do uzyskania świadczeń zdrowotnych na terenie całego kraju.

Zgodnie z rozporządzeniem Ministra Zdrowia z dnia 14 maja 2003 r. w sprawie przyporządkowania do oddziałów wojewódzkich Narodowego Funduszu Zdrowia ubezpieczonych zgłoszonych do ubezpieczenia zdrowotnego przed dniem wejścia w życie ustawy o powszechnym ubezpieczeniu w Narodowym Funduszu Zdrowia (Dz.U. Nr 93, poz. 864), dane dotyczące osób ubezpieczonych do dnia wejścia w życie ustawy są przekazywane przez zakład Ubezpieczeń Społecznych i Kasę Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego do oddziału wojewódzkiego, w jaki przekształcona została regionalna kasa chorych, której członkiem był ubezpieczony.

Jednocześnie Zarząd Narodowego Funduszu Zdrowia podjął decyzję o przeprowadzeniu procesu agregacji umów o udzielanie świadczeń zdrowotnych osobom ubezpieczonym zakładając, iż każdy świadczeniodawca będzie prowadził tylko jedną umowę w danym zakresie świadczeń z właściwym terytorialnie oddziałem wojewódzkim Funduszu.

• Z informacji uzyskanych z Małopolskiego Oddziału Wojewódzkiego Funduszu wynika, iż o trudnej sytuacji ZOZ w Olkuszu, wynikającej z nie podpisania umów ze Śląską RKCh, Oddział powiadamiał Centralę Narodowego Funduszu Zdrowia pismami z 19 i 20 maja br. Przeprowadzony w Małopolskim OW szacunek dodatkowych środków dla ZOZ w Olkuszu winien wynieść około 1,4 mln zł, natomiast zaproponowana do umowy w wyniku agregacji kwota zwiększenia wynosi około 1,1 mln zł (75% kwoty wyszacowanej).

Należy podkreślić, iż trudno jest jako punkt odniesienia dla porównania wysokości umów na świadczenia zdrowotne ze świadczeniodawcami w roku 2003 przyjąć wysokość tych umów w roku 2002. Problem ten był już podnoszony w związku z kontraktowaniem umów na 2003 r. przez kasy chorych. Związane to jest z wyjątkową sytuacją, jaka miała miejsce w 2002 roku - sytuacja finansowa kas chorych w tym roku była wyjątkowa, gdyż kasy uzyskały w 2001 r. - jednorazowo - dodatkowe przychody w wysokości około 1,7 mld zł wynikające ze zmiany w tym właśnie roku zasad ewidencjonowania wpływów ze składek na ubezpieczenie zdrowotne oraz ze skumulowanego wyniku finansowego za lata poprzednie. Mimo nie zrealizowania planu przychodów ze składek na ubezpieczenie zdrowotne w 2002 r. - na sumę około 1,1 mld zł - w sumie Kasy miały nadzwyczajny dodatkowy przychód, który umożliwił im zwiększenie finansowania kosztów świadczeń zdrowotnych dla ubezpieczonych w stosunku do roku 2001. Taka sprzyjająca sytuacja nie powtórzy się już w 2003 roku. W roku tym instytucje ubezpieczenia zdrowotnego przejęły też dodatkowo finansowanie dwóch procedur wysokospecjalistycznych, finansowanie ratownictwa medycznego oraz zostały zobowiązane do spłaty pożyczki z budżetu państwa zaciągniętej jeszcze przez kasy chorych.

PODSEKRETARZ STANU

Maciej Tokarczyk

Warszawa, dnia 2 lipca 2003 r.

Pan
Longin Pastusiak
Marszałek Senatu
Rzeczypospolitej Polskiej

Analiza akt 1 Ds. 3472/99 oraz odpowiadających im akt nadzoru instancyjnego OZ Dsn 98/00/Ch Ośrodka Zamiejscowego Prokuratury Okręgowej w Lublinie z siedzibą w Chełmie wykazała, że prawomocnym postanowieniem z dnia 31 stycznia 2000 r. zostało umorzone dochodzenie przeciwko Janowi Sadowemu o kierowanie pod adresem Andrzeja Jarockiego i Haliny Jarockiej gróźb zabójstwa i pobicia, to jest o występek z art. 190 § 1 k.k. - wobec znikomej społecznej szkodliwości czynu, a ponadto dwukrotnego spowodowania obrażeń ciała Andrzeja Jarockiego, naruszających każdorazowo prawidłowe funkcjonowanie jego organizmu na czas poniżej 7 dni, to jest o występek z art. 157 § 1 k.k. w zw. z art. 12 k.k. - wobec braku ustawowych znamion przestępstwa publiczno-skarbowego i braku interesu społecznego w objęciu tegoż czynu ściganiem z urzędu.

Zebrany materiał dowodowy wskazuje na to, że niewiarygodne są oskarżenia kierowane pod adresem Jana Sadowego o przejawianie szczególnej agresywności i stwarzanie zagrożenia zważywszy, iż jest on człowiekiem 70-letnim, inwalidą II grupy z powodu poważnych schorzeń neurologicznych. Z załączonych dokumentów dotyczących pięciu pobytów w szpitalach w latach 1998-2000 w oddziałach neurologii wynika, że choroba ma charakter postępujący, manifestuje się napadami zaniewidzenia, brakiem odruchów i osłabieniem czucia lewej kończyny dolnej, cechami zespołu Parkinsona, zaś sam pacjent wymaga stałej opieki drugiej osoby z powodu dużego ograniczenia zdolności do samodzielnej egzystencji.

Ujawniły natomiast, że między stronami doszło do dalszych konfliktów już w stadium międzyinstancyjnym. Jan Sadowy złożył zawiadomienie o dokonaniu przez Andrzeja Jarockiego w dniu 16 lutego 2000 r. rozboju na jego osobie, a mianowicie kradzieży mienia wartości 190 zł po uprzednim użyciu przemocy polegającej na biciu po głowie i kopaniu po ciele. Przedłożył dokumenty świadczące o skutkach tego zdarzenia w postaci leczenia szpitalnego okulistycznego i neurologicznego od dnia 23 lutego do marca 2000 r.

Materiały o powyższym zakresie zostały włączone do odrębnego postępowania 1 Ds. 1449/00 Prokuratora Rejonowego w Chemie.

Podkreślenia wymaga, że z opinii sądowo-psychiatrycznej, sporządzonej w toku procesu na wniosek oskarżonego wynika, że od 1985 r. Andrzej Jarocki pozostaje pod opieką Poradni Zdrowia Psychicznego z powodu znacznego uzależnienia alkoholowego, prowadzi pasożytniczy tryb życia, dokonuje samouszkodzeń i prób samobójczych, przejawia agresję wobec matki, około 30-krotnie przebywał na leczeniu odwykowym szpitalnym, z którego oddalał się samowolnie, mimo kierowania go tam przez sąd.

Na podstawie kolejnych akt 1 Ds. 2200/98 Prokuratora Rejonowego w Chełmie ustalono, iż w okresie wcześniejszym - w dniu 8 grudnia 1998 r. - Andrzej Jarocki został oskarżony o dokonanie w dniu 3 września 1998 r. kradzieży pieniędzy i odzieży wartości 1.520 zł na szkodę Jana Sadowego, tj. o przestępstwo z art.- 278 § 1 k.k.

Badanie kolejnego ze wskazanych na wstępie dochodzeń kwestionowanych przez Andrzeja i Halinę Jarockich o początkowej sygn. 1 Ds. 42/03 Prokuratora Rejonowego w Chełmie wykazało, że jest ono kontynuowane pod nową sygn. 1 Ds. 1658/03 na skutek podjęcia pierwotnie umorzonego dochodzenia na nowo postanowieniem z dnia 22 maja 2003 r. (o jego treści pokrzywdzonych powiadomiono).

- niszczeniu ich mienia poprzez mechaniczne uszkadzanie, zamalowywanie, opatrywanie wulgarnymi napisami i wizerunkami,

- kierowaniu fałszywych oskarżeń o popełnienie czynów niezgodnych z prawem,

W ocenie Prokuratury Apelacyjnej decyzja powyższa zapadła przedwcześnie, bez wyczerpania możliwości dowodowych zmierzających do wyjaśnienia okoliczności ocenianych zdarzeń. Mankamentem postępowania dowodowego było zwłaszcza odstąpienie od zgromadzenia dokumentacji źródłowej dotyczącej kierowania do organów ścigania i instancji państwowych fałszywych zawiadomień między innymi w zakresie wyłudzenia świadczeń z funduszy społecznych.

Słusznie zatem prokurator pierwszej instancji przychylił się do zażalenia pokrzywdzonych, bowiem dopiero uzupełnienie postępowania może stanowić gwarancję wydania prawidłowej decyzji merytorycznej.

Karol Napierski

Warszawa, 2003-07-03

Odpowiadając na oświadczenie senatora Pana Grzegorza Niskiego złożone na 41 posiedzeniu Senatu Rzeczypospolitej Polskiej w dniu 29 maja 2003 r. dotyczące interpretacji przepisu art. 16 ust. 2 pkt 5 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (j.t. Dz.U. z 1997 r. Nr 16 poz. 89 ze zm.), przekazane przy piśmie Pana Marszałka z dnia 4 czerwca 2003 r. Nr BPS/DSK-043-235/03, uprzejmie wyjaśniam.

Stosownie do dyspozycji art. 25 Kodeksu cywilnego miejscem zamieszkania osoby fizycznej miejscowość, w której osoba ta przebywa z zamiarem stałego pobytu.

Zgodnie z sentencją orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 14 maja 2001 r. sygn. akt V S.A. 1496/00 "Pobyt stały w danym lokalu oznacza zamieszkiwanie w określonej miejscowości pod oznaczonym adresem z zamiarem stałego lub długotrwałego przebywania, z wolą koncentracji w danym miejscu swoich spraw życiowych, w tym założenia ośrodka osobistych i majątkowych interesów... Zamiar stałego pobytu musi być określony na podstawie obiektywnych, możliwych do stwierdzenia okoliczności".

Podobne stanowisko zajął NSA w wyroku z dnia 5 kwietnia 1996 r. sygn. akt III SA 386/95, w którym stwierdził, że "zameldowanie się w miejscu stałego lub czasowego pobytu jest tylko dowodem, że dana osoba dopełniła obowiązku meldunkowego, wynikającego z ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. o ewidencji ludności i dowodach osobistych (Dz.U. z 1984 r. Nr 32, poz. 174 ze zm.). Natomiast o zastosowaniu ulgi, o której mowa w art. 16 ustawy o podatku od spadków i darowizn, decyduje faktyczne zamieszkiwanie w nabytym lokalu budynku przez okres co najmniej 5 lat od dnia powstania obowiązku podatkowego".

W żadnym razie ocena ta nie może się ograniczać do stwierdzenia zameldowania nabywcy w lokalu, podobnie jak a contrario brak zameldowania nie świadczy o niespełnieniu przez nabywcę warunków do skorzystania z ulgi podatkowej.

Z upoważnienia Ministra Finansów

PODSEKRETARZ STANU

Jan Czekaj

Warszawa, 07.07. 2003 r.

Pan
Longin Pastusiak
Marszałek Senatu
Rzeczypospolitej Polskiej

Po zapoznaniu się z oświadczeniem Pana Senatora Krzysztofa Borkowskiego złożonym na 42. posiedzeniu Senatu RP w dniu 12 czerwca 2003 roku, a przesłanym mi pismem nr BPS/DSK-043-273/03 z dnia 17 czerwca 2003 roku uprzejmie informuję, że jednym z zadań Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa jest zbudowanie i prowadzenie Zintegrowanego Systemu Zarządzania i Kontroli (ang. IACS). W tym też celu zorganizowano 315 biur powiatowych. Rekrutacja do tych biur trwała do końca grudnia 2002 r. Uwzględniając wielkość powiatu zatrudniono w biurach powiatowych od 5 do 15 pracowników, w tym: kierownika, zastępcę kierownika, informatyka, geodetę, pracowników IRZ oraz pracownika ds. organizacyjnych. Średnie zatrudnienie w biurze powiatowym wyniosło 7,7 osoby.

Ponadto, resort rolnictwa stoi na stanowisku, iż w pierwszych latach po akcesji pomoc i wsparcie kierowane do rolników, przyszłych beneficjentów systemu IACS, ze strony administracji centralnej i lokalnej winny być szczególnie szerokie. Temu celowi ma służyć między innymi szeroko zakrojona i zaplanowana na IV kwartał bieżącego roku i I kwartał 2004 roku kampania informacyjno-szkoleniowa dla rolników.

Kilka najniższych lat, w czasie których będzie funkcjonować Zintegrowany System Zarządzania i Kontroli pozwoli polskim rolnikom na zdobycie doświadczenia w posługiwaniu się procedurami uzyskiwania pomocy ze środków Wspólnej Polityki Rolnej. Ten czas pozwoli również na zdobycie przez ARiMR doświadczenia w administrowaniu systemem IACS. Analiza między innymi tych aspektów funkcjonowania systemu IACS w Polsce może wskazać kierunki poszukiwania ewentualnych oszczędności przy obsłudze i pozyskiwaniu wniosków pomocowych.

MINISTER

Wojciech Olejniczak

Warszawa, 7 lipca 2003 r.

Pan
Longin Pastusiak
Marszałek Senatu
Rzeczypospolitej Polskiej

W nawiązaniu do pisma Pana Marszałka z dnia 4 czerwca br., przekazanego przez Wojewodę Mazowieckiego, w sprawie oświadczenia Pana Senatora Roberta Smoktunowicza dotyczącego dofinansowania budowy gimnazjum z salą gimnastyczną w Stanisławowie Pierwszym uprzejmie informuję, że problem realizacji inwestycji jest mi znany. Oryginał wystąpienia Wójta Gminy Nieporęt został umieszczony w zbiorze wniosków do kontraktu na 2003 r., o czym Samorząd został poinformowany.

Jednocześnie wyjaśniam, że począwszy od 2002 r. w Programie wsparcia określającym m.in. limity finansowania zadań w ramach kontraktów wojewódzkich, brak jest środków na wsparcie realizacji zadań oświatowych. W 2002 r. Samorząd Województwa wynegocjował ujęcie w kontrakcie wojewódzkim 54 zadań inwestycyjnych z zakresu oświaty. Było to rezultatem kilkumiesięcznych starań naszego samorządu oraz idącej w ślad za tym decyzji Ministra Finansów (po przychylnej opinii sejmowej Komisji Finansów Publicznych), o dokonaniu odpowiedniej zmiany zapisów ustawy budżetowej na rok ubiegły, umożliwiającej ograniczenie finansowania inwestycji wieloletnich w 2002 r. Zaciągnięte z tego tytułu zobowiązania samorządu oraz konieczność kontynuowania innych inwestycji objętych kontraktem skutkują brakiem możliwości dofinansowania zadań oświatowych w roku bieżącym.

Z wyrazami szacunku

Adam Struzik

Oddzielnie, szczegółowe uregulowania prawne w postaci ustaw mają: biblioteki, muzea, sfera ochrony zabytków i archiwów oraz kinematografia.

Ministerstwo Kultury jest zainteresowane dalszą poprawą legislacji w obszarze kultury. W związku z tym pozostaje w kontakcie z wieloma środowiskami kultury, przedstawicielami ich związków zawodowych i twórczych.

Opinie w sprawie kierunków prac legislacyjnych są podzielone. Formułowane są poglądy uznające stan istniejący jako wystarczający. Spotyka się również ze stanowiskiem dalece rewindykacyjnym, w którym uznaje się rozwiązania przyjęte w latach 70-tych za idealne.

Gabinet Polityczny Ministerstwa Kultury nawiązał kontakty z przedstawicielami środowisk twórczych i związków zawodowych i w oparciu o powołane zespoły robocze zajmuje się sprawami o zasadniczym znaczeniu dla środowiska kultury, tzn.: wypracowaniem statusu twórcy, zwolnień podatkowych, ubezpieczeniami, problemami środowiska plastyki, teatru i obszaru książki. Prace podejmie również zespół zajmujący się zmianą ustawy o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej, a być może także sformułowaniem projektu o instytucjach artystycznych.

Podnoszona przez Pana Senatora problematyka związana z ilością podmiotów upoważnionych do tworzenia instytucji kultury i sponsoringiem wymaga zmian w innych ustawach. Deklaruję gotowość współpracy z ministrami resortów gospodarczych w tych sprawach. Liczę również na współdziałanie z Senacką Komisją Kultury i cenionym przeze mnie Panem Senatorem Bogusławem Litwińcem.

Warszawa, 7 lipca 2003 r.

Warszawa, 9 lipca 2003 r.

W uzupełnieniu naszej odpowiedzi z dnia 14 maja 2003 r. na oświadczenie Pana Senatora Andrzeja Chronowskiego, złożone na 38 posiedzeniu Senatu w dniu 16 kwietnia 2003 r., przekazane przy piśmie z dnia 24 kwietnia 2003 r., znak: BPS/DSK-043-176/03 w sprawie pozbawienia Samodzielnego Publicznego Zakładu Opieki Zdrowotnej Obwodu Lecznictwa Kolejowego w Nowym Sączu, środków na realizację zadań z zakresu medycyny szkolnej wykonywanych w oparciu o umowę zawartą z branżową Kasą Chorych dla Służb Mundurowych, uprzejmie proszę o przyjęcie dodatkowych wyjaśnień.

Z informacji uzyskanych z Centrali Narodowego Funduszu Zdrowia wynika, iż SP ZOZ Obwód Lecznictwa Kolejowego w Nowym Sączu realizuje świadczenia z zakresu medycyny szkolnej w szkole Podstawowej im. Kurierów Sądeckich w Nowym Sączu na podstawie umowy zawartej z Małopolską RKCh. Świadczeniodawca obejmuje opieką 227 dzieci - uczniów tej szkoły. Za opiekę zdrowotną nad dziećmi świadczeniodawca otrzymywał w całości środki finansowe z Małopolskiej RKCh, na podstawie porozumienia pomiędzy Małopolską i Branżową Kasą Chorych.

Z dniem 1 kwietnia 2003 r. tj. z dniem wejścia w życie ustawy z dnia 23 stycznia 2003 r. o powszechnym ubezpieczeniu w Narodowym Funduszu Zdrowia (Dz.U. Nr 45, poz. 391 ze zm.) przestał istnieć podział na ubezpieczonych w regionalnych i branżowej kasie chorych.

Obecnie na terenie działania Małopolskiego Wojewódzkiego Oddziału NFZ we wszystkich placówkach szkolnych, na podstawie odrębnych umów, realizowane są świadczenia zarówno w zakresie opieki lekarskiej, jak i pielęgniarskiej.

Z przedstawionych przez Fundusz wyjaśnień wynika, że SP ZOZ Obwód Lecznictwa Kolejowego w Nowym Sączu wystawił fakturę na ogólną liczbę dzieci 1757, pomimo, iż do szkoły tej uczęszcza 227 dzieci. Pozostała liczba dzieci wymieniona w fakturze świadczeniodawcy uczy się w innych szkołach w Nowym Sączu i okolicach. W związku z tym pozostają one pod opieką innych świadczeniodawców, z którymi podpisano odrębne umowy. Jednocześnie Fundusz informuje, że w zakresie podstawowej opieki zdrowotnej dzieci te są na listach osób ubezpieczonych zapisanych do innych, wybranych świadczeniodawców.

Leszek Sikorski