Warszawa, 29.04.2003 r.

W związku z pracami w ramach Narodowego Planu Rozwoju na lata 2004-2006 podjęta została pierwsza próba opracowania tablic finansowych, które wstępnie oszacowałyby rozkład przestrzenny alokacji środków strukturalnych i towarzyszącego im współfinansowania krajowego. Prowadzone przez poszczególne jednostki programujące według wskazówek Ministerstwa Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej prace analityczne zaowocowały przygotowaniem odrębnej dla każdego programu operacyjnego oraz dla Funduszu Spójności tablicy środków finansowych, uwzględniającej orientacyjny ich podział na województwa. Na tej podstawie przygotowana została tablica wskazująca spodziewany efekt finansowy NPR dla poszczególnych województw, w tym dla woj. podkarpackiego.

Opracowując przypuszczalny podział środków z funduszy strukturalnych w celu wypracowania optymalnego sposobu podziału środków funduszy strukturalnych oraz środków z budżetu państwa, przedstawiano Panu Przewodniczącemu Konwentu Marszałków, marszałkom oraz bezpośrednio członkom grup roboczych w poszczególnych województwach, różne warianty podziału środków pomiędzy województwa na lata 2004-2006. W związku z brakiem jednolitego stanowiska Ministerstwo Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej, po wnikliwym zapoznaniu się z uwagami i propozycjami zgłaszanymi przez urzędy marszałkowskie oraz wojewódzkie, zaproponowało podział oparty o zasady przyjęte przez rząd w Programie wsparcia na lata 2001-2003. Zaproponowano następujące kryteria podziału:

Podczas obrad Konwentu Marszałek województwa małopolskiego przedstawił swoją propozycję zastosowania kryteriów wyboru projektów ukierunkowanych na wsparcie regionów zapóźnionych gospodarczo i przeciwdziałanie dysproporcjom rozwojowym. Na podstawie wskazanych kryteriów Marszałek zaprezentował projekt rozkładu przestrzennego alokacji środków z funduszy strukturalnych i Funduszu Spójności na poszczególne województwa. Konwent podjął się wypracowania wspólnego stanowiska odnośnie zaproponowanych w programach operacyjnych kryteriów podziału środków z funduszy strukturalnych.

Należy jednocześnie zaznaczyć, że przeprowadzone szacunki nie odzwierciedlają faktycznej alokacji dla poszczególnych województw, która w końcowym rezultacie będzie wynikała z przyjętych do realizacji projektów. Potrzebna jest zatem silna mobilizacja w województwie podkarpackim dla przygotowania jak największej liczby dobrych projektów, które mogłyby wygrać konkurencję z projektami z innych województw.

MINISTER

z up.

Jacek Piechota

SEKRETARZ STANU

Warszawa, 2003-04-29

Zgodnie z art. 18 ust. 2 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz.U. Nr 11, poz. 50 z późn. zm.), w związku z poz. 3 załącznika nr 3 do ww. ustawy w brzmieniu obowiązującym na dzień 31 grudnia 2002 r.), opodatkowane stawką VAT w wysokości 7% były maszyny, urządzenia i narzędzia rolnicze i dla gospodarki leśnej, klasyfikowane pod symbolem Systematycznego Wykazu Wyrobów 082.

Stawka podatku w odniesieniu do towarów klasyfikowanych pod tym symbolem (z wyłączeniem akumulatorów oraz filtrów paliwa, oleju i powietrza oraz wkładów do tych filtrów), została w drodze rozporządzenia Ministra Finansów obniżona do wysokości 0% (poz. 1 zał. nr 2 do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 marca 2002 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym - Dz.U. Nr 27, poz. 268 z późn. zm. - w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1 stycznia 2003 r.).

W odniesieniu do kosiarek, w grupowaniu tym mieściły się kosiarki o napędzie spalinowym o mocy silnika powyżej 1,1 kW (z wyjątkiem kosiarek ręcznych). Natomiast ręczne kosiarki o napędzie spalinowym z silnikiem o mocy do 1,1 kW oraz kosiarki elektryczne, przeznaczone do pielęgnacji terenów przydomowych, bez względu na moc silnika, klasyfikowane były pod symbolem SWW 0673-9 "zmechanizowany sprzęt gospodarstwa domowego pozostały". Towary klasyfikowane pod tym symbolem opodatkowane były podstawową (22%) stawką VAT i nadal podlegają opodatkowaniu w tej samej wysokości.

Wprowadzenie z dniem 1 stycznia 2002 r. nowych (opartych na Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług oraz Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych) załączników do ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym nie spowodowało zmian stawek VAT dla kosiarek. W pozycji 21 załącznika nr 3 do ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2002 r., zawierającego wykaz towarów i usług podlegających opodatkowaniu stawką VAT w wysokości 7%, wymienione zostały "maszyny dla rolnictwa i leśnictwa pozostałe", sklasyfikowane pod symbolem PKWiU 29.32, z wyłączeniem między innymi maszyn i sprzętu do pielęgnacji terenów przydomowych (PKWiU ex29.32.20). Wyłączenie to dotyczy tych kosiarek, które zgodnie z kluczem powiązań pomiędzy SWW a PKWiU przed dniem 1 stycznia 2003 r. nie były klasyfikowane do symbolu SWW 082, a tym samym objęte były podstawową stawką VAT. Pozostałe kosiarki sklasyfikowane pod symbolem PKWiU 29.32.20 opodatkowane są - zgodnie z ww. ustawą - stawką VAT 7%, która na postawie poz. 32 zał. nr 2 do rozporządzenia Ministra Finansów w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2003 r., obniżona została do 0%.

Dodatkowo chciałbym poinformować, że w sprawie klasyfikowania kosiarek do odpowiednich grupowań SWW, wydane były dwa komunikaty Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego: z dnia 7 maja 1994 r. (Dz. Urz. GUS nr 4) i z dnia 22 września 1994 r. (Dz. Urz. GUS nr 12). Z komunikatów tych jednoznacznie wynika, które kosiarki do pielęgnacji terenów przydomowych należało zaklasyfikować do symbolu SW 0673-91 i 0673-99 (a nie do SWW 082) i w związku z tym, do sprzedaży których należało stosować stawkę VAT 22% (a nie 0%). Biorąc pod uwagę powyższe, jak również art. 6 ustawy dnia 4 grudnia 2002 r. (Dz.U. Nr 213, poz. 1803), brak jest podstaw prawnych do stwierdzenia, że opodatkowanie kosiarek uległo zmianie po dniu 31 grudnia 2002 r.

Z up. Ministra Finansów

PODSEKRETARZ STANU

Jan Czekaj

Warszawa, dn. 30.04.2003 r.

Szanowny Panie Marszałku

Zgodnie z delegacją ustawową art. 31 ustawy z dnia 26 listopada 1998 r. o dostosowaniu górnictwa węgla kamiennego do funkcjonowania w warunkach gospodarki rynkowej oraz szczególnych uprawnieniach i zadaniach gmin górniczych (Dz.U. Nr 162, poz. 1112 z późn. zm.) Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej wskazał w drodze rozporządzenia jednostkę organizacyjną, która przejęła obowiązek wypłacania świadczeń, o których mowa w art. 22 i 23 ustawy o dostosowaniu górnictwa (...).

Spółka Restrukturyzacji Kopalń S.A., będąca płatnikiem świadczeń z art. 22 i 23 ustawy o dostosowaniu górnictwa (...) powinna wystawiać stosowne zaświadczenia byłym pracownikom ZG "Bytom I", którzy zgodnie z przepisami emerytalnymi nabędą uprawnienia do emerytury. Informuję ponadto, iż Zakład Ubezpieczeń Społecznych będzie honorował zaświadczenia wystawiane przez płatnika tj. SRK S.A. Przedstawiciele Bytomskiej Spółki Węglowej S.A. zobowiązali się do przekazania do SRK S.A. wszelkich dokumentów osobowych i płacowych pracowników zatrudnionych w ZG "Bytom I".

Dodatkowo wyjaśniam, iż ekwiwalent pieniężny, zgodnie z art. 55 ustawy o dostosowaniu górnictwa węgla kamiennego (...), z tytułu praw do bezpłatnego węgla dla emerytów lub rencistów górniczych z kopalń całkowicie likwidowanych, którzy uzyskali lub uzyskają emeryturę lub rentę przed dniem 1 stycznia 2007 r., wypłacany jest przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych ze środków budżetowych.

MINISTER

z up. Marek Kossowski

Podsekretarz Stanu

Warszawa, dnia 2003.04.30

Niezmiernie ważna dla poprawy dochodowości polskiego rolnictwa, tj. spełnienia głównego postulatu rolników, jest modernizacja gospodarstw zarówno w kierunku poprawy jakości jak i zmniejszenia kosztów produkcji, a także zmiany w strukturze obszarowej i zatrudnieniowej. Istotnym warunkiem jest również powiązanie rozwoju rolnictwa i szeroko pojętym rozwojem wsi. Tylko bowiem kompleksowe, systemowe działania mogą zniwelować skutki wieloletnich zaniedbań w sektorze rolnym i przyczynić się do odczuwalnej poprawy warunków pracy i życia mieszkańców obszarów wiejskich. Priorytetowe cele w zakresie rozwoju obszarów wiejskich i rolnictwa zostały określone w styczniu 2002 r. w Strategii gospodarczej Rządu na 2002-2005 i są konsekwentnie w miarę możliwości realizowane.

Mając na celu stabilizację rynku rolnego, obniżenie kosztów produkcji oraz pomoc w realizacji inwestycji w rolnictwie i jego otoczeniu Rząd w projekcie budżetu na 2003 r. wnioskował znaczne zwiększenie nakładów na rolnictwo. Decyzją Sejmu RP zabezpieczono w budżecie na 2003 r. środki w wysokości 6275,6 mln zł, tj. o 23,4% więcej niż w 2002 r. Kasie Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (KRUS) przyznano na ten rok kwotę 15617,9 mln zł. Dodatkowo w budżecie zabezpieczono kwotę 630 mln zł na bony paliwowe dla rolników (w 2003 r. wartość bonu paliwowego przypadająca na 1 hektar użytków rolnych wynosi 44,80 zł).

W 2003 r. zweryfikowane i rozszerzone zostały instrumenty polityki rolnej z 2002 r., z uwzględnieniem działań wynikających z podjętych ustaw sektorowych regulujących - na wzór Unii Europejskiej - poszczególne rynki rolne.

- szeroka interwencja na rynku głównie produktów mleczarskich, żywca wieprzowego, zbóż w celu poprawy opłacalności produkcji rolniczej i dochodów rolników,

- tworzenie nowych miejsc pracy na obszarach wiejskich, wspieranie rozwoju infrastruktury technicznej i społecznej na wsi,

Aktualnie przygotowywane są do wdrożenia w 2004 r. nowe instrumenty wsparcia rolnictwa (dopłaty bezpośrednie, szeroko stosowane dopłaty do przechowywania produktów, szczegółowe administrowanie obrotem towarami rolno-spożywczymi oraz współfinansowanie restrukturyzacji i modernizacji rolnictwa), które nie burząc zachowań rynkowych, stabilizować będą rynek i wpływać na wzrost dochodów rolniczych.

• wsparcie w formie dotacji gospodarstw położonych na obszarach o niekorzystnych warunkach gospodarowania (LFA),

• dotowanie zalesiania gruntów rolnych,

• wsparcie dla gospodarstw niskotowarowych,

• inwestycje w gospodarstwach rolnych,

• szkolenia,

• scalanie gruntów,

• gospodarowanie rolniczymi zasobami wodnymi,

• wsparcie doradztwa rolniczego,

• odnowa wsi oraz zachowanie i odnowa dziedzictwa kulturowego,

Poziom cen na produkty rolne w Polsce, podobnie jak na całym świecie, kształtowany jest przez podaż i popyt a także poprzez wsparcie budżetowe. Aktualnie, gdy na podstawowych rynkach rolnych występuje wysoka produkcja (nadwyżki produkcyjne) i maleje popyt - ceny zaczynają spadać. Dla przeciwdziałania tej sytuacji i ochrony dochodów rolników stosowana jest interwencja państwa na rynku rolnym, jednak jest ona daleko niższa od możliwości występujących w krajach wysokorozwiniętych.

Na skutek niskich cen krajowych spadło zapotrzebowanie na towary importowane. Import towarów na podstawowych rynkach znacznie zmalał. W pierwszych dwóch miesiącach 2003 r. import wieprzowiny był o 44% niższy niż przed rokiem, przy ponad dwudziestokrotnie wyższym eksporcie; import mięsa drobiowego był o 7% niższy, przy eksporcie blisko dwukrotnie wyższym niż rok temu; import pszenicy był o 75% niższy, a kukurydzy o 86% mniejszy niż w analogicznym okresie ubiegłego roku. Utrzymało się ujemne saldo obrotów wszystkimi towarami rolno-spożywczymi, jednak stanowiło ono zaledwie 11% ujemnego ubiegłorocznego salda.

Handel towarami rolnymi ze wszystkimi krajami podlega zobowiązaniom traktatowym. Zobowiązania te to w pierwszej kolejności zobowiązania wobec Światowej Organizacji Handlu (WTO), następnie wynikające z Układu Europejskiego, Umowy CEFTA oraz umów o sferach wolnego handlu (SHW) zawartych z niektórymi krajami, takimi jak: Litwa, Łotwa, Estonia, Turcja, Izrael, Wyspy Owcze.

Z uwagi na przepisy GATT/WTO oraz Układu Europejskiego nie jest możliwe wstrzymanie importu. Jednakże, członkowie WTO mogą - w celu ochrony życia lub zdrowia ludzi, zwierząt i roślin - wprowadzić zakaz importu poszczególnych towarów w oparciu o Porozumienie WTO w sprawie stosowania środków sanitarnych i fitosanitarnych. Wprowadzenie zakazu importu z tego tytułu umożliwiają również przepisy art. 35 Układu Europejskiego, art. 15 Umowy CEFTA oraz odpowiednie artykuły Umów SHW.

Ochrona krajowego rynku przed importem realizowana jest również za pomocą takich instrumentów jak: stawki celne, administrowanie kontyngentami taryfowymi. Maksymalne stawki celne jakie mogą być stosowane w imporcie produktów rolnych określone są w polskiej liście koncesyjnej do WTO i są to w Taryfie celnej stawki konwencyjne. Polska przykładowo podniosła stawki celne w imporcie mięsa drobiowego do wysokości 60% minimum 0,6 EUR/kg, oraz do poziomu stawek konwencyjnych w imporcie mięsa wieprzowego, tj. do 76% maksimum 0,9 EUR/kg, a także masła do 102% maksimum 2,31 EUR/kg i pszenicy do poziomu 64% minimum 0,1 EUR/kg.

• kwartalny podział: kontyngentów WTO dostępu do rynku m. in. na import mięsa wieprzowego, drobiowego, mleka, śmietany i masła; kontyngentów dla UE w odniesieniu m. in. do mięsa wieprzowego i ich przetworów, mięsa drobiowego oraz serów i twarogów, pszenicy i mieszanki żyta z pszenicą a także mąk (np. pszennej, żytnio-pszennej, kukurydzianej),

Należy zaznaczyć, że Polska monitoruje import większości produktów rolnych w ramach automatycznej rejestracji przywozu. Monitorowanie importu jest niezbędne do podjęcia działań mających na celu zwiększenie ochrony rynku, np. poprzez wprowadzenie omówionych wyżej środków ochronnych czy opłat celnych dodatkowych.

Od momentu akcesji polski rynek rolny włączony zostanie do Jednolitego Rynku Europejskiego. W odniesieniu do niektórych produktów rolnych, jak np. zboża, ochrona celna w imporcie z krajów trzecich ulegnie zwiększeniu. Dodatkowo polski rynek, podobnie jak rynek pozostałych państw członkowskich, będzie chroniony specyficznymi mechanizmami, jak ceny wejścia oraz minimalne ceny importowe w odniesieniu do niektórych owoców i warzyw. Należy zaznaczyć, że w UE funkcjonuje sprawny system ochrony rynków wspólnotowych przed nadmiernym importem lub nieuczciwą konkurencją. Na wniosek poszczególnych państw członkowskich UE w szerokim zakresie wykorzystuje postępowania ochronne i antydumpingowe.

Odnośnie kontraktacji chciałbym poinformować, że umowa kontraktacyjna, tak jak umowa sprzedaży, jest umową cywilno-prawną regulowaną przepisami Kodeksu cywilnego. Zawieranie umów kontraktacyjnych z rolnikami przez zakłady przetwórstwa rolno-spożywczego odbywa się na zasadach dobrowolności. Ustalony w umowie stosunek prawny obejmuje nie tylko obrót towarowy, ale i proces produkcji (art. 613 § 1 k.c.). Przez umowę kontraktacji producent rolny zobowiązuje się wytworzyć i dostarczyć kontraktującemu oznaczoną ilość produktów rolnych określonego rodzaju, a kontraktujący zobowiązuje się te produkty odbierać w terminie umówionym, zapłacić umówioną cenę oraz spełnić określone świadczenia dodatkowe, jeżeli umowa lub przepisy szczególne przewidują obowiązek spełnienia takiego świadczenia. Zważywszy na charakter umów kontraktacyjnych administracyjne nałożenie obowiązku zawierania takich umów nie jest możliwe.

- wiązanie pomocy publicznej dla rolnictwa i przetwórstwa z rozwojem trwałych więzi pomiędzy zakładami przetwórczymi a producentami rolnymi (jednym z warunków stawianych podmiotom ubiegającym się o preferencyjne kredyty branżowe związane z restrukturyzacją i modernizacją przemysłu przetwórczego, jest udokumentowanie sposobu pozyskiwania surowca do produkcji w postaci długoletnich umów kontraktacyjnych),

Mając na względzie obecną trudną sytuację ekonomiczną rolników, w odniesieniu do kredytów udzielonych na postawie rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 stycznia 1996 r. w sprawie szczegółowych kierunków działań Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa oraz sposobów ich realizacji (Dz.U. Nr 16, poz. 82 z późn. zm.), banki zostały upoważnione do stosowania prolongat spłat rat tych kredytów w ramach ustaleń zawartych w umowach pomiędzy Agencją i bankami dotyczących stosowania dopłat do oprocentowania kredytów bankowych. Natomiast w przypadku rolników poszkodowanych w wyniku klęsk żywiołowych, Kierownictwo Ministerstwa Rolnictwa i Rozwoju Wsi w ostatnich latach kilkakrotnie wprowadzało dodatkowe preferencje polegające na wydłużeniu okresu stosowania przez AriMR dopłat do oprocentowania preferencyjnych kredytów klęskowych, w szczególności w odniesieniu do gospodarstw, w których powtarzały się klęski żywiołowe.

W dniu 25 marca br. Rada Ministrów przyjęła projekt ustawy o zmianie ustawy o utworzeniu Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa (nad projektem ustawy trwają już prace w Parlamencie). Nowelizacja ustawy ma umożliwić Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa umarzanie, rozkładanie na raty lub odraczanie terminu spłat wierzytelności Agencji, dotyczących środków Funduszu Restrukturyzacji i Oddłużenia Rolnictwa. Chodzi tu o wierzytelności, których odzyskanie nie jest możliwe lub zagraża egzystencji dłużnika.

Problematykę obrotu nieruchomościami z udziałem cudzoziemców regulują przepisy ustawy z dnia 24 marca 1920 r. o nabywaniu nieruchomości przez cudzoziemców (jednolity tekst (Dz.U. z 1996 r. Nr 54, poz. 245 z późn. zm.). Zgodnie z polskim ustawodawstwem "cudzoziemiec" to: osoba fizyczna nie posiadająca obywatelstwa polskiego, osoba prawna mająca siedzibę za granicą lub osoba prawna z siedzibą na terenie Polski, kontrolowana bezpośrednio lub pośrednio przez cudzoziemca. W przypadku spółki prawa handlowego za kontrolowaną uważa się spółkę, w której cudzoziemiec lub cudzoziemcy mają pozycję dominującą. Na zakup gruntów oraz na nabycie lub objęcie udziałów lub akcji w spółce handlowej będącej właścicielem lub użytkownikiem wieczystym gruntów przez cudzoziemców wymagane jest zezwolenie. Zezwolenia na nabycie gruntów wydawane są przez Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji, a w przypadku nieruchomości rolnych również Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi. Minister Rolnictwa wydaje zgodę, o której mowa, jeżeli samorząd gminy oraz miejscowy samorząd rolniczy nie sprzeciwił się tej decyzji.

Powyższe dane wskazują, że grunty rolne nabywane przez cudzoziemców stanowią niewielkie powierzchnie.

Mam nadzieję, że przedstawione wyjaśnienia do zgłoszonych przez Pana Senatora problemów oraz syntetyczna informacja o podejmowanych działaniach na rzecz poprawy sytuacji w rolnictwie i na wsi pozwolą na obiektywną ocenę realizowanych przez Rząd zadań w tym zakresie. Chciałbym zapewnić, że na organizowanych licznie spotkaniach na terenie całej Polski przekazywane są rzetelne informacje nie tylko na temat aktualnej sytuacji w rolnictwie i jego otoczeniu ale również o warunkach na jakich dokonywać się będzie dalszy rozwój wsi i rolnictwa po przystąpieniu do Unii Europejskiej. Resort rolnictwa włączył się aktywnie w proces informowania o ustaleniach Traktatu Akcesyjnego, szansach i zagrożeniach jakie wynikają dla polskich rolników po integracji z Unią Europejską.

Zdaniem moim, istotna poprawa warunków funkcjonowania rolnictwa nastąpi po akcesji i wynikać będzie zarówno z większego dopływu środków wsparcia jak i stabilizacji rynku rolnego.

Z up. Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi

SEKRETARZ STANU

Wojciech Olejniczak

Warszawa, 30 kwietnia 2003 r.

Odpowiadając na oświadczenie Pana Senatora Kazimierza Pawełka (pismo nr LP/043100/03/V z dnia 25 marca 2003 r.) w sprawie trudności z otrzymaniem wiz przez Polaków zamieszkałych w Kanadzie, uprzejmie informuję, że podniesiona w oświadczeniu sprawa Pana Czesława Piasty z Ottawy, który jakoby miał oczekiwać od osiemnastu miesięcy na polską wizę, została szczegółowo zbadana. Okazało się, że Pan cz. Piasta w ciągu ostatnich czterech lat nie zwracał się do Wydziału Konsularnego Ambasady RP w Ottawie z wnioskiem o udzielenie wizy, natomiast w trybie natychmiastowym wydano wizę żonie Pana Piasty, która wyjeżdżała do Polski w związku z chorobą ojca.

Postanowienia art. 2 i 4 ustawy z dnia 25 czerwca 1997 r. o cudzoziemcach (Dz.U. 1997 Nr 114, poz. 739) stanowią, że wizy wydawane są cudzoziemcom, tj. osobom nieposiadającym polskiego obywatelstwa. Konsulowie RP - realizując zalecenia MSZ - traktują osoby polskiego pochodzenia legitymujące się paszportami innych państw jako cudzoziemców i na tej podstawie wydają decyzje wizowe. Nie jest brane pod uwagę domniemanie posiadania przez wnioskodawcę obywatelstwa polskiego; nie przeprowadza się również postępowania wyjaśniającego w zakresie obywatelstwa polskiego. Nie jest więc wywierany jakikolwiek nacisk na to, aby osoba legitymująca się paszportem obcym składała wniosek o wydanie paszportu polskiego. Przesłanki, na których oparł swoje oświadczenie Pan Senator Kazimierz Pawełek są zatem bezzasadne.

Z wyrazami szacunku

Warszawa, 2003.04-30.

Odpowiadając na oświadczenie złożone przez Panią Senator Marię Szyszkowską na 37. posiedzeniu Senatu Rzeczypospolitej Polskiej w dniu 3 kwietnia 2003 r., dotyczące wykupu kwater i lokali mieszkalnych w budynkach położonych w bezpośrednim sąsiedztwie Dowództwa Marynarki Wojennej Gdyni, uprzejmie informuję, iż problem wytypowania budynków z przeznaczeniem na zakwaterowanie kadry, został podany ponownej analizie. Działając w oparciu o przepis art. 55 ust. 2 ustawy z dnia 22 czerwca 1995 roku o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej (tekst jednolity Dz.U. z 2002 r. Nr 42, poz. 368 z późn. zm.) podjąłem decyzję o przeznaczeniu mieszkań zlokalizowanych przy ulicy Żeromskiego 41, 43, 45, 47 oraz ulicy Pułaskiego 3 i 5 do sprzedaży.

Jerzy Szmajdziński

Warszawa, dnia 30.04.2003 r.

Sz. P.
Longin Pastusiak
Marszałek Senatu
Rzeczypospolitej Polskiej

W nawiązaniu do pisma z dnia 8 kwietnia 2003 r. znak BPS/DSK-043-158-03 przesyłającego oświadczenie senatora Roberta Smoktunowicza złożonego podczas posiedzenia Senatu RP z dnia 2 kwietnia 2003 r. przedstawiam stanowisko w sprawie.

Jednocześnie Starosta Powiatu Wołomińskiego pismem z dnia 07.04.2003 r. znak: WOŚ-7521-4/592/03 przekazał odwołanie od decyzji wzywającej Burmistrza Miasta Wołomina (pismo znak: WGM/BL/08/03 z dnia 01.04.2003 r.), do uzupełnienia wniosku wydanej przez Starostę Wołomińskiego (decyzja nr 95/03 z dnia 18.03.2003 r.) wraz z dokumentacją dotyczącą monitoringu wód podziemnych oraz projektu prac geologicznych dla potrzeb odtworzenia i modernizacji sieci piezometrycznej wraz z programem dalszego monitoringu.

oraz

Leszek Mizieliński

Warszawa, dnia 5.05.2003 r.

Pan
Longin Pastusiak
Marszałek Senatu
Rzeczypospolitej Polskiej

W związku z oświadczeniem złożonym przez Pana Senatora Jana Szafrańca na 37 posiedzeniu Senatu RP w dniu 2 kwietnia 2003 r., otrzymanym przy piśmie Pana Marszałka z dnia 8 kwietnia 2003 r., znak: DPS/DSK-043-157-03 w sprawie zabezpieczenia środków finansowych na sfinansowanie zakupu zintegrowanej linii terapeutycznej dla potrzeb Białostockiego Ośrodka Onkologicznego im. Marii Skłodowskiej-Curie, z programu polityki zdrowotnej pn. "Leczenie nowotworów złośliwych moduł inwestycje", uprzejmie informuję, że odpowiedź na złożone oświadczenie zostanie udzielona w terminie późniejszym, z uwagi na trwającą, zgodnie z obowiązującym prawem, procedurę rozstrzygającą o wyborze realizatorów wymienionego programu.

Leszek Sikorski

Warszawa, 2003.05.05

W strategii działania Grupy PKP z jeden z wiodących celów uznano stały wzrost przewozów zakładając, że osiągnięcie tego celu będzie możliwe między innymi pod warunkiem inwestowania w tabor specjalistyczny i tworzenie centrów logistycznych oraz stacji koncentracji przewozów. Biorąc pod uwagę powyższe, PKP jest zainteresowane powstaniem nowoczesnego centrum logistycznego, w Sławkowie.

• istnienie wystarczająco dużych powierzchni terenu, dostęp do linii kolejowej szerokotorowej i normalnotorowej, bliskość autostrady A4 i planowanej autostrady A1,

W celu realizacji projektu utworzenia centrum logistycznego w Sławkowie, w ubiegłym roku, PKP S.A. i PKP CARGO S.A. podpisały z Centralą Zaopatrzenia Hutnictwa S.A. porozumienie o współpracy. Inicjatywę w tym zakresie przejęła Agencja Rozwoju Przemysłu S.A., na zlecenie której niemiecka firma Dornier System Consult GmbH opracowała "Wstępne studium wykonalności rozbudowy centrum logistycznego w Sławkowie". Głównym celem tego opracowania były dostarczenie analizy opłacalności projektu inwestycyjnego mającego na celu budowę międzynarodowego centrum logistycznego w aspekcie obsługi przepływu ładunków drogą kolejową na linii Europa Zachodnia - Polska - Rosja - Azja. Określono zakres koniecznych inwestycji oraz opracowano zakres i harmonogram wydatków (inwestycje krótko-terminowe i perspektywiczne).

Aktualnie uczestniczący w przedsięwzięciu: Agencja Rozwoju Przemysłu S.A., Centrala Zaopatrzenia Hutnictwa S.A. PKP i władze samorządowe regionu, po podpisaniu w 2002 roku, listu intencyjnego opracowały projekt umowy założycielskiej spółki "Euroterminal Sławków S.A.", której przypisano następujące zadania:

- opracowanie nowoczesnego systemu funkcjonowania centrum,

O powodzeniu podjętej inicjatywy będą decydować: skuteczność w pozyskiwaniu środków inwestycyjnych oraz przyjęcie przez rynek proponowanej oferty usługowej, która powinna być konkurencyjna w stosunku do innych propozycji. Odnośnie drugiego centrum logistycznego - związanego z linią LHS, które miałoby powstać w Wolbromiu, informuję, że PKP, wstrzymały w 2000 roku prace, ponieważ dotychczasowy inicjator i użytkownik terenu w Wołbromiu, tj. DB Terminal Ost-WEST S.A. nie wykazuje zainteresowania budową takiego centrum.

Warszawa, 6.05.2003 r.

Pan
Longin Pastusiak
Marszałek Senatu
Rzeczypospolitej Polskiej

Wstępny projekt restrukturyzacji opracowany w Krajowej Spółce Cukrowej S.A. wymaga doprecyzowania w szczególności w zakresie koncepcji finansowania restrukturyzacji, zagospodarowania majątku cukrowni przeznaczonych do likwidacji oraz planów tworzenia nowych miejsc pracy. Opracowanie Programu restrukturyzacji KSC S.A., Zarząd Spółki powierzył Doradcy, który przygotowuje także plan połączenia cukrowni z KSC S.A.

Wdrożenie Programu restrukturyzacji będzie miało zasadnicze znaczenie dla poprawy sytuacji ekonomiczno-finansowej KSC "Polski Cukier" S.A. Jednocześnie Ministerstwo Skarbu Państwa stoi na stanowisku, iż jednym z jego podstawowych elementów winny być działania mające na celu minimalizację skutków społecznych restrukturyzacji poprzez zagospodarowanie majątku likwidowanych cukrowni i tworzenie nowych miejsc pracy.

Należy wszakże podkreślić, iż za sytuację ekonomiczno-finansową Spółki jak również działania w zakresie restrukturyzacji odpowiada Zarząd Spółki. Dlatego też przedstawiciele załóg cukrowni i plantatorów mogą być zaproszeni do konsultacji i ewentualnych uzgodnień w zakresie łagodzenia negatywnych skutków restrukturyzacji. Niemniej mając na uwadze czynnik ludzki nie można zapominać, iż zaniechanie zdecydowanych działań restrukturyzacyjnych spowoduje dalsze pogarszanie się sytuacji branży i w konsekwencji znacznie poważniejsze skutki społeczne.

Problem regulacji rynku cukru jest znany Ministrowi Skarbu Państwa, który wielokrotnie podejmował próby mediacji pomiędzy producentami cukru krajowymi i zagranicznymi celem wdrożenia działań regulacyjnych. Jednakże podstawowe instrumenty regulacji rynku cukru, takie jak dostosowanie limitu do większości spożycia, czy też zarządzenie interwencyjnego skupu, leżą w kompetencji Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi.

Z up. PODSEKRETARZ STANU

Warszawa, dn. 06.05.2003 r.

Zgodnie z art. 104 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (Dz.U. z 2000 r., Nr 106, poz. 1226 z późn. zm.) osoby, które przed dniem wejścia w życie ustawy uzyskały uprawnienia budowlane lub stwierdzenie posiadania przygotowania zawodowego do pełnienia samodzielnych funkcji technicznych w budownictwie, zachowują uprawienia do pełnienia tych funkcji w dotychczasowym zakresie.

Uprawnienia budowlane nadane na podstawie § 13 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Gospodarki Terenowej i Ochrony Środowiska z dnia 20 lutego 1975 r. w sprawie samodzielnych funkcji technicznych w budownictwie (Dz.U. Nr 8, poz, 46 z późn. zm.), uprawniają do pełnienia samodzielnej funkcji projektanta w specjalności architektonicznej w budownictwie jednorodzinnym, zagrodowym oraz innych budynków o kubaturze do 1000 m³. Ograniczenie kubatury dotyczy wszystkich wymienionych budynków i budownictwa, brak natomiast ograniczenia co do terenu na którym miałaby być realizowana budowa.

Natomiast uprawienia budowlane uzyskane na podstawie § 5 ust. 1 rozporządzenia Ministra Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa z dnia 30 grudnia 1994 r. w sprawie samodzielnych funkcji technicznych w budownictwie (Dz.U. z 1995 r., Nr 8, poz. 38 z późn. zm.) uprawniają do projektowania budynków mieszkalnych jednorodzinnych i inwentaryzacyjnych na terenach budownictwa zagrodowego oraz gospodarczych i składowych o kubaturze do 1000 m³, a także sporządzania projektów zagospodarowania działki, związanych z realizacją tych obiektów,

Ww. warunki muszą być spełnione łącznie. Oznacza to, że osoby posiadające uprawnienia w ograniczonym zakresie uzyskane po 1995 r., mogą projektować budynki mieszkalne jednorodzinne o kubaturze do 1000 m³ wyłącznie na terenach budownictwa zagrodowego. Niedopuszczalne jest zatem, w przypadku innego przeznaczenia terenu w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, zatwierdzanie projektów budowlanych sporządzonych przez osoby posiadające uprawnienia architektoniczne w ograniczonym zakresie.

Zatem, osoby posiadające uprawnienia budowlane do projektowania architektonicznego w ograniczonym zakresie, uzyskane na podstawie § 13 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia z 1975 r. będące członkami izby inżynierów budownictwa, uprawnione są do projektowania na każdym terenie, nie tylko na terenach budownictwa zagrodowego, przy jednoczesnym uwzględnieniu ograniczenia kubatury do 1000 m³.

Wykształcenie wyższe uzyskane na uczelni artystycznej na kierunku architektura wnętrz, nie upoważnia i nie może upoważniać do ubiegania się o uprawnienia budowlane, które stanowią potwierdzenie kwalifikacji zawodowych uprawniających do projektowania i kierowania robotami budowlanymi obiektów budowlanych. Wykształcenie to nie daje wymaganej przez przepisy prawa budowlanego znajomości zjawisk technicznych, a także zagadnień architektonicznych i techniczno-organizacyjnych, wymaganych do pełnienia samodzielnych funkcji technicznych w budownictwie (funkcji projektanta, kierownika budowy i robót, inspektora nadzoru budowlanego).

Jednocześnie wyjaśniam, że przepisy Prawa budowlanego nie ograniczają w żaden sposób prawa wykonywania zawodu przez architektów wnętrz, gdyż opracowania przez nich sporządzane są poza jurysdykcją organów administracji publicznej funkcjonujących w obszarze prawa budowlanego i nie podlegają sprawdzeniu i zatwierdzeniu, a potrzeba sporządzenia takich projektów jest uzależniona wyłącznie od woli inwestora.

Wyjaśniam również, że ustawa z dnia 27 marca 2003 r. o zmianie ustawy - Prawo budowlane oraz o zmianie niektórych ustaw, została podpisana przez Prezydenta RP w dniu 15 kwietnia br.

Z wyrazami szacunku

Marek Bryx

Warszawa, 2003-05-07

Pan
Longin Pastusiak
Marszałek Senatu
Rzeczypospolitej Polskiej

1. Do propozycji nr 1 - obecny poziom inflacji oraz przewidywane kształtowanie się procesów inflacyjnych w roku bieżącym wskazują, że istnieje przestrzeń dla głębszych niż ostatnie obniżek podstawowych stóp procentowych NBP. Niższy poziom stóp procentowych w ujęciu realnym, będący rezultatem takich obniżek, byłby istotnym czynnikiem wspierającym ożywienie gospodarcze. Należy jednak pamiętać, że ze względu na ustawowo zagwarantowaną niezależność Rady Polityki Pieniężnej, Rząd nie ma możliwości bezpośredniego wpływu na decyzje o zmianach wysokości podstawowych stóp procentowych banku centralnego.

Wspomniana w oświadczeniu koncepcja wykorzystania części rezerwy na pokrycie ryzyka zmian kursu złotego do walut obcych w NBP stanowi element zaakceptowanego kierunkowo przez Radę Ministrów Programu Naprawy Finansów Rzeczypospolitej. Propozycje w tym zakresie zmierzają m.in. do wykorzystania wspomnianej rezerwy w celu obniżenia długu publicznego, co pozwoliłoby na redukcję innych ciężarów ponoszonych przez budżet państwa i pośrednio przyczyniłoby się do zmniejszenia ograniczeń budżetowych.

3. Co do kwestii zabezpieczenia środków finansowych z budżetu państwa na dopłaty bezpośrednie dla rolników, wynegocjowane na szczycie UE w Kopenhadze - uprzejmie informuję, iż przystąpienie Polski do Unii Europejskiej wiązać się będzie z obowiązkiem wydatkowania z budżetu państwa znacznych kwot na współfinansowanie oraz prefinansowanie wydatków związanych z Wspólną Polityką Rolną oraz Sektorowym Programem Operacyjnym w rolnictwie, co generować będzie dodatkowe obciążenia dla budżetu państwa. Powyższe obciążenia nie będą mogły być w pełni skompensowane zmniejszeniem lub zaniechaniem finansowania dotychczasowych form interwencji na rynkach rolnych. W związku z powyższym, zgodnie ze stanowiskiem Rządu do projektu uchwały Sejmu w przedmiocie realizacji Rządu RP ustaleń Traktatu akcesyjnego Polski do Unii Europejskiej, dotyczących dofinansowania z budżetu państwa dopłat bezpośrednich w latach 2004-2006, podjęte zostaną wszelkie możliwe działania umożliwiające wygospodarowanie w budżecie państwa kwoty niezbędnej na sfinansowanie dopłat bezpośrednich w pełnej wysokości. Osiągnięcie tego celu wymaga wdrożenia "Programu naprawy finansów Rzeczypospolitej". Po określeniu docelowego kształtu reformy w wyniku konsultacji społecznych oraz po zaakceptowaniu tych ustaleń przez Radę Ministrów, możliwe będzie sprecyzowanie realnego poziomu dofinansowania dopłat bezpośrednich dla rolników z budżetu państwa w ramach budżetu na rok 2004.

PODSEKRETARZ STANU

Piotr Sawicki