Warszawa, dn. 25 KWI.2003

W związku z powyższym został już przekazany do Ambasadora RP przy UE wniosek Ministerstwa Finansów o uruchomienie procedury konsultacji w ramach Komitetu Tymczasowego, na podstawie wymiany listów pomiędzy Unią Europejską a Republiką Czeską, Republiką Estonii, Republiką Cypru, Republiką Łotwy, Republiką Litwy, Republiką Węgierską, Republiką Malty, Rzecząpospolitą Polską, Republiką Słowenii i Republiką Słowacką w sprawie procedury informowania i konsultacji przy przyjmowaniu niektórych decyzji i innych środków do podjęcia w okresie poprzedzającym przystąpienie (dokument 14303/02/ELARG).

MINISTER

z up.

Marek Kossowski

Podsekretarz Stanu

Warszawa, 2003-04-25

Pan
Longin Pastusiak
Marszałek Senatu
Rzeczypospolitej Polskiej

Zawarte w tym oświadczeniu pytanie do Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Socjalnej o treści: "czy w pracach rządu zostały podjęte działania mające na celu stworzenie programu pomocowego dla branży cynku i ołowiu oraz metali kolorowych", którego treść oparta jest o liczne sygnały dotyczące trudnej sytuacji, w jakiej znajduje się obecnie branża cynku i ołowiu, można rozpatrywać tylko z uwzględnieniem struktury organizacyjnej tego przemysłu.

Producenci cynku i ołowiu stanowią stosunkowo niewielką grupę przedsiębiorstw branży przemysłu metali nieżelaznych, których znaczenie, chociaż istotne dla gospodarki narodowej, nie może stanowić podstawy do stworzenia specjalnego programu pomocowego. Dotyczy to także innych grup przedsiębiorstw z przemysłu metali nieżelaznych. Wobec równości podmiotów z różnych sektorów gospodarki Ministerstwo Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej nie ma możliwości tworzenia programów pomocowych dla wybranych grup podmiotów.

W skład przemysłu metali nieżelaznych wchodzą przedsiębiorstwa obejmujące całą strukturę wytwórczą od górnictwa poprzez przeróbkę rud i hutnictwo do szerokiego przetwórstwa, w znacznym stopniu zrestrukturyzowane. Restrukturyzacja ta przebiegała w oparciu o indywidualne ścieżki restrukturyzacyjne i własne programy z uwzględnieniem zasad rynkowych. Procesy przekształceń objęły także zmiany własnościowe, w wyniku czego zdecydowana większość przedsiębiorstw to spółki prawa handlowego o kapitale mieszanym. W większości tych przedsiębiorstw skarb państwa posiada udziały mniejszościowe. Cztery z tych przedsiębiorstw funkcjonują również na rynku giełdowym.

Specyfika przemysłu metali nieżelaznych, w dużym stopniu powiązanego z gospodarką światową i mającego znaczny udział eksportu w sprzedaży, mocno uzależnia jego sytuację ekonomiczną od wahań koniunktury na rynku światowym i kształtowania się kursu walut. Czynniki te działają mobilizująco na przedsiębiorstwa zmuszając je do restrukturyzacji obejmującej zatrudnienie oraz modernizację procesów wytwórczych dla podniesienia jakości wyrobów i sprostania konkurencji.

Przedstawiona sytuacja powoduje, że tylko inicjatywa oddolna samych przedsiębiorstw mogłaby doprowadzić do poprawy ich powiązań technologicznych i kooperacyjnych, celem wzmocnienia pozycji w warunkach zaostrzającej się konkurencji na międzynarodowym rynku metali nieżelaznych. Wydaje się, że uzasadnione byłoby zgrupowanie zakładów w organizacjach skupiających zakłady w orientacji produktowej obejmującej przemysły: miedziowy, aluminium oraz cynkowo-ołowiowy. Dotychczas nawet producenci cynku i ołowiu nie wypracowali wspólnego dla branży programu restrukturyzacji mogącego wyeliminować wzajemną konkurencję poszczególnych podmiotów.

Przedstawiając powyższe pragnę poinformować Pana Marszałka, że niezależnie od przedstawionego wyjaśnienia powodów, dla których MGPiPS nie stworzyło i nie ma w planie tworzenia programu pomocowego dla przemysłu metali nieżelaznych, branża ta korzysta z innych dostępnych form wspierania bieżącej działalności. Zaliczyć do nich należy przede wszystkim modyfikację ochrony celnej, która w znacznym stopniu zwiększa dostępność przedsiębiorstw do tańszych surowców i półproduktów do dalszego przetwórstwa. Nie ma jednak uzasadnienia dla ewentualnego stosowania form wspierania działalności tego przemysłu, które wybiegałyby poza ogólnie obowiązujące reguły gospodarki rynkowej.

MINISTER

z up.

Marek Kossowski

Podsekretarz Stanu

Warszawa, 28 kwietnia 2003 r.

Nawiązując do pisma z dnia 8 kwietnia 2003 r. o sygn. BPS/DSK-043-139-03, przekazującego oświadczenie złożone przez Senatora RP Pana Janusza Bargieła podczas 37. posiedzenia Senatu RPL w dniu 3 kwietnia 2003 r. w sprawie projektowanych zmian w podziale terytorialnym, ze szczególnym uwzględnieniem powiatu olkuskiego, uprzejmie przedstawiam następujące informacje.

Informuję równocześnie, iż wszystkie wnioski i propozycje dotyczące ewentualnych zmian w podziale administracyjnym kraju, zmierzające do poprawy funkcjonowania administracji publicznej lub oszczędności budżetowych kierowane do Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji, poddawane są wnikliwej analizie. Niemniej, należy wyraźnie zaznaczyć, iż powyższych działań nie można traktować jako prac nad projektem generalnych zmian w podziale administracyjnym kraju.

Odnosząc się do pytania Pana Senatora w przedmiocie ewentualnej likwidacji powiatu olkuskiego, uprzejmie informuję, iż Ministerstwo Spraw Wewnętrznych i Administracji nie rozważa kwestii celowości dalszego funkcjonowania tego powiatu.

MINISTER

z up. Jerzy MAZUREK

Podsekretarz Stanu

* * *

Warszawa, dnia 28.04.2003 r.

Pan
Longin Pastusiak
Marszałek Senatu
Rzeczypospolitej Polskiej

W odpowiedzi na pismo Pana Marszałka z dnia 8 kwietnia br. znak: BPS/DSK-043-147-03, przekazujące oświadczenie złożone przez senatora Roberta Smoktunowicza podczas 37 posiedzenia Senatu RP w dniu 2 kwietnia br. dotyczące oczyszczalni ścieków w Wołominie, uprzejmie informuję, że Minister Środowiska nie dysponuje środkami finansowymi na realizację zadań inwestycyjnych dotyczących rozbudowy lub modernizacji oczyszczalni ścieków. Możliwe natomiast jest udzielenie pomocy finansowej na realizację ww. zadań ze środków np. narodowego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej lub wojewódzkich funduszy ochrony środowiska i gospodarki wodnej, jednak podstawą do udzielenia takiej pomocy jest złożenie do ww. funduszy wniosku o dofinansowanie przedsięwzięcia. Formularz takiego wniosku można uzyskać - w przypadku ubiegania się o pomoc finansową z wojewódzkiego funduszu ochrony środowiska i gospodarki wodnej - w siedzibie właściwego wfośigw a w przypadku ubiegania się o pomoc finansową z Narodowego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej - w siedzibie NFOŚiGW przy ul. Konstruktorskiej 3A w Warszawie lub ze strony internetowej NFOŚiGW: www.nfosigw.gov.pl

Z uzyskanych z Urzędu Miasta w Wołominie informacji wynika, że w chwili obecnej miasto nie posiada ważnej dokumentacji technicznej rozbudowy i modernizacji oczyszczalni ścieków. Posiadanie takiej dokumentacji jest warunkiem ubiegania się o dofinansowanie ww. zadania z Narodowego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarski Wodnej lub Wojewódzkiego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej.

Jednocześnie chciałbym poinformować Pana Marszałka, że Minister Środowiska w porozumieniu z marszałkami województw sporządził wstępną listę przedsięwzięć w dziedzinie ochrony środowiska przewidzianych do dofinansowania w latach 2004-2006 z Funduszu Spójności na kwotę około 1,8 mld euro. Lista ta została przekazana Ministrowi Gospodarki - głównemu koordynatorowi wykorzystania środków Funduszu Spójności, a po zaakceptowaniu przez Radę Ministrów została przedłożona w dniu 15 lutego br. Komisji Europejskiej do akceptacji. Wśród zadań, mogących uzyskać dofinansowanie z ww. funduszu, znalazły się zadania przygotowane do przyjęcia takiego dofinansowania, tj. posiadające ważną dokumentację techniczną, pozwolenie na budowę itp. W przekazanym przez Urząd Marszałkowski Województwa Mazowieckiego w styczniu 2003 r. wykazie przedsięwzięć zgłoszonych do dofinansowania z Funduszu Spójności w sektorze gospodarki wodno-ściekowej, nie znalazła się oczyszczalnia ścieków w Wołominie.

Wypełnienie i złożenie przez miasto Wołomin we wrześniu 2002 r. "Karty Potencjalnego Przedsięwzięcia do dofinansowania z Funduszu Spójności" do Wojewódzkiego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej w Warszawie nie było równoznaczne z uzyskaniem pomocy z Funduszu Spójności. Przygotowane w roku ubiegłym przez wojewódzkie fundusze ochrony środowiska i gospodarki wodnej wykazy potencjalnych przedsięwzięć do dofinansowania z Funduszu Spójności opiewały na łączną kwotę dofinansowania ok. 4,5 mld euro; kwota ta przekraczała ponad dwukrotnie możliwą do uzyskania kwotę dofinansowania (ok. 1,8 mld euro). Wykazy te nie zawierały także informacji o stopniu przygotowania przedsięwzięć do realizacji; ponadto, wśród zgłaszanych przedsięwzięć wiele z nich nie uzyskałoby w ogóle dofinansowania (np. w jednym z województw zgłoszono jako jedno przedsięwzięcie budowę 900 przyzagrodowych oczyszczalni ścieków). Dlatego też, mając na uwadze potrzebę pełnego wykorzystania środków z Funduszu Spójności, przygotowano w porozumieniu z marszałkami województw listę przedsięwzięć przygotowanych do przyjęcia pomocy na łączną kwotę ok. 1,8 mld euro (czyli dokładnie tyle, ile Polska może uzyskać z Funduszu Spójności).

Pragnę także poinformować Pana Marszałka, że wypełnienie zapisanych w Traktacie Akcesyjnym zobowiązań Polski w zakresie wypełniania wymagań dyrektywy 91/271/EWG dotyczącej oczyszczania ścieków komunalnych i wyposażenie tzw. aglomeracji w systemy kanalizacji zbiorczej i czyszczalnie ścieków komunalnych, wymagać będzie wydatkowania wg wstępnych szacunków około 30 mld zł (ok. 7,5 mld euro). Jest więc rzeczą oczywistą, że środki z Funduszu Spójności nie będą w stanie pokryć wszystkich potrzeb w zakresie budowy, rozbudowy lub modernizacji systemów kanalizacji zbiorczej i oczyszczalni ścieków komunalnych. Należy także pamiętać, że z Funduszu Spójności dofinansowane będą także zadania dotyczące zagospodarowania odpadów i ochrony atmosfery.

Reasumując, uzyskanie pomocy finansowej na modernizację i rozbudowę oczyszczalni ścieków komunalnych jest możliwe ze środków Narodowego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej lub Wojewódzkiego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej, pod warunkiem, że inwestor posiada ważną dokumentację techniczną i wystąpi ze stosownym wnioskiem do ww. funduszy o udzielenie dofinansowania.

z up. Ministra

SEKRETARZ STANU

Warszawa, dnia 28 kwietnia 2003 r.

Mając na uwadze trudną sytuację ekonomiczno-finansową zarówno Odlewni Żeliwa "Śrem" S.A. jak i jej większościowego akcjonariusza Centrozap S.A., w ostatnim czasie odbywały się spotkania z udziałem przedstawicieli Spółki, Związków Zawodowych, władz lokalnych i akcjonariuszy, w tym również Skarbu Państwa, których celem było wypracowanie koncepcji poprawy kondycji ekonomiczno-finansowej Odlewni.

Biorąc pod uwagę fakt, iż jedną z podstawowych przyczyn trudnej sytuacji Odlewni Żeliwa "Śrem" S.A. jest wysoki poziom zobowiązań finansowych Centrozap S.A. wobec Spółki z tytułu należności powstałych w ramach realizowanego przez Centrozap S.A. pośrednictwa w sprzedaży produktów Spółki, podejmowane działania ukierunkowane były na zaspokojenie roszczeń Odlewni w stosunku do Centrozap S.A. przy jednoczesnym zmniejszeniu udziału Centrozap S.A. w strukturze właścicielskiej Odlewni i ewentualne pozyskanie nowego inwestora.

Z uwagi na fakt, że postanowienia umowy sprzedaży akcji Odlewni Żeliwa "Śrem" S.A. zawartej w dniu 8 kwietnia 1999 roku pomiędzy Skarbem Państwa a Centrozap S.A. oraz Bank Polska Kasa Opieki S.A. - Grupa Pekao S.A. zobowiązywały Kupujących do uzyskania zgody Skarbu Państwa na zbycie akcji oraz do głosowania na Walnym Zgromadzeniu Odlewni Żeliwa "Śrem" S.A. za nie obniżaniem kapitału zakładowego Spółki, w dniu 9 kwietnia 2003 r. został zawarty pomiędzy Skarbem Państwa a Centrozap S.A. aneks do przedmiotowej umowy obejmujący m.in. zgodę na zbycie przez Centrozap S.A. akcji wyemitowanych przez Odlewnię Żeliwa "Śrem" S.A. na rzecz Odlewni Żeliwa "Śrem" S.A. w celu umorzenia.

Kolejne działania planowane do przeprowadzenia w najbliższym czasie uzależnione są od stanowiska Walnego Zgromadzenia. W dniu 29 kwietnia 2003 r. Nadzwyczajne Walne Zgromadzenie podejmie uchwałę w sprawie umorzenia nabytych akcji własnych i obniżenia kapitału zakładowego Odlewni Żeliwa "Śrem" S.A. Kolejne Walne Zgromadzenie podejmie uchwałę w sprawie podwyższenia kapitału zakładowego spółki w drodze nowej emisji akcji z wyłączeniem prawa poboru dotychczasowych akcjonariuszy spółki.

Z wyrazami szacunku

MINISTER

* * *

Warszawa, dnia 28 kwietnia 2003 r.

Pan
Longin Pastusiak
Marszałek Senatu
Rzeczypospolitej Polskiej

Brak merytorycznego uzasadnienia dla powołania sądu apelacyjnego w Olsztynie wynika nadto z bezzasadności funkcjonowania w północno-wschodniej części kraju dwóch niewielkich jednostek szczebla apelacyjnego. Biorąc pod uwagę względy finansowe resortu powstałaby konieczność zniesienia Sądu w Białymstoku wobec wyłączenia z jego właściwości miejscowej okręgu olsztyńskiego.

Obszar właściwości wnioskowanego sądu apelacyjnego w Olsztynie nie mógłby obejmować tylko okręgu olsztyńskiego, gdyż zgodnie z art. 10 § 3 ustawy o ustroju sądów powszechnych sąd apelacyjny tworzy się dla obszaru właściwości co najmniej dwóch sądów okręgowych. Pojawiająca się w wielu wnioskach koncepcja objęcia właściwością miejscową olsztyńskiego sądu okręgu elbląskiego została zakwestionowana przez środowisko sędziowskie i inne korporacje prawnicze tego okręgu, a także przez władze miasta Elbląga.

Nie bez znaczenia jest także fakt, że znaczne odległości do Olszyna z miejscowości położonych w południowych powiatach okręgu ostrołęckiego stanowiłyby poważne utrudnienie w dostępie do jednostki apelacyjnej dla mieszkańców tych terenów.

Z wyrazami szacunku

PODSEKRETARZ STANU

Warszawa, 29.04.2003 r.

Szanowny Panie Marszałku,

Podstawowe zasady podziału środków publicznych na województwa w ramach polityki rozwoju regionalnego państwa w latach 2001-2006 zostały określone w Narodowej Strategii Rozwoju Regionalnego 2001-2006 (NSRR), przyjętej przez Radę Ministrów w grudniu 2001 roku. Zgodnie z zapisami NSRR wielkość alokacji przeznaczonej na realizację polityki regionalnej państwa w poszczególnych województwach obliczana jest w odniesieniu do liczby mieszkańców na podstawie dwóch podstawowych wskaźników.

· poziomu PKB na mieszkańca - ze wskazaniem preferencji dla obszarów, w których poziom PKB na mieszkańca nie przekracza 80% średniej krajowej, przy czym ze względu na duże zróżnicowanie regionalne poziomu PKB możliwe jest stosowanie danych obliczonych na poziomie podregionów (NTS III),

· stopy bezrobocia - ze wskazaniem preferencji dla obszarów, w których stopa bezrobocia z ostatnich trzech lat przekracza 150% średniej krajowej. Ze względu na koncentrację terytorialną bezrobocia, dopuszczalne jest dokonywanie kalkulacji alokacji wojewódzkich na podstawie danych obliczonych na poziomie podregionów (NTS III) lub powiatów (NTS IV).

W toku prac nad Zintegrowanym Programem Operacyjnym Rozwoju Regionalnego (ZPORR) ówczesne Ministerstwo Gospodarki w okresie styczeń - czerwiec - 2002 roku, w celu wypracowania optymalnego sposobu podziału środków funduszy strukturalnych oraz środków z budżetu państwa, przedstawiało Przewodniczącemu Konwentu Marszałków, marszałkom oraz bezpośrednio członkom grup roboczych w poszczególnych województwach, różne warianty podziału środków pomiędzy województwa na lata 2004-2006

W związku z brakiem jednolitego stanowiska Konwentu Marszałków, Ministerstwo Gospodarki, po wnikliwym zapoznaniu się z uwagami i propozycjami zgłaszanymi przez urzędy marszałkowskie oraz wojewódzkie, przygotowując w czerwcu 2002 roku pierwszą roboczą wersję Zintegrowanego Programu Operacyjnego Rozwoju Regionalnego, zaproponowało podział oparty o zasady wykorzystane przez rząd w Programie wsparcia na lata 2001-2003 i będące podstawą przeznaczania środków budżetu państwa i Phare na realizację kontraktów wojewódzkich. Zaproponowano zatem następujące kryteria podziału:

· 80% środków zostało podzielone pomiędzy wszystkie województwa proporcjonalnie do liczby mieszkańców,

· 10% środków zostało podzielone proporcjonalnie do liczby mieszkańców w województwach, w których średni poziom produktu krajowego brutto (PKB) na mieszkańca z trzech lat (tj. 1997, 1998, 1999) był niższy od 80% średniego poziomu PKB na mieszkańca kraju,

· 10% środków zostało podzielone proporcjonalnie do liczby mieszkańców w powiatach, w których średnia stopa bezrobocia z trzech ostatnich lat (tj. 1999, 2000, 2001) przekraczała 150% średniej krajowej stopy bezrobocia.

Zasady te były przedmiotem licznych dyskusji, zarówno podczas wielu spotkań warsztatowych z przedstawicielami urzędów marszałkowskich, jak i podczas zakrojonych na szeroką skalę, przeprowadzonych przez Ministerstwo Gospodarki w okresie lipiec-wrzesień 2002 r. - konsultacji społecznych, w trakcie których proponowany model podziału uzyskał konsensus. Dlatego powyższe kryteria podziału zostały utrzymane w ramach ZPORR, przyjętego przez KIE w dniu 14 lutego br.

Zaakceptowany w ramach ZPORR algorytm podziału środków finansowych na województwa w przeliczeniu na mieszkańca preferuje województwa Polski wschodniej - warmińsko-mazurskie, podkarpackie, podlaskie oraz świętokrzyskie, gdyż otrzymują one środki znacznie powyżej średniej krajowej na mieszkańca. Przyjęty podział pozwala więc, pod warunkiem osiągnięcia odpowiedniej zdolności administracyjnej oraz dobrego przygotowania technicznego projektów, na znaczne zwiększenie zaangażowania środków publicznych w realizację projektów rozwojowych w najbiedniejszych województwach.

Ponadto należy zauważyć, że województwo podlaskie zgodnie z przyjętym przez Radę Ministrów w dniu 14 stycznia br. Narodowym Planem Rozwoju 2004-2006, będzie mogło uzyskać wsparcie w ramach realizacji jednej z jego osi rozwoju. Wzmocnienie potencjału rozwojowego regionów i przeciwdziałanie marginalizacji niektórych obszarów realizacji - obok ZPORR, także w ramach programów Inicjatywy Wspólnoty INTERREG, dotyczących wsparcia dla współpracy przygranicznej, współpracy międzynarodowej w dziedzinie planowania przestrzennego oraz rozwoju współpracy międzyregionalnej.

Minister

z up.

Jacek Piechota

SEKRETARZ STANU

* * *

Warszawa, 2003-04-29

W nawiązaniu do pisma Pana Marszałka z dnia 8 kwietnia 2003 roku znak: BPS/DSK-043-151-03, przy którym został przekazany tekst oświadczenia złożonego przez Senatora Rzeczypospolitej Polskiej Pana Witolda Gładkowskiego podczas 37. posiedzenia Senatu RP w dniu 3 kwietnia 2003 roku w sprawie realizacji ustawy z dnia 8 czerwca 2001 roku o przeznaczeniu gruntów rolnych do zalesienia (Dz.U. Nr 73, poz. 764 zm. Dz.U. z 2003 r. Nr 46 poz. 392) - pozwalam sobie przedstawić następujące wyjaśnienia w tej sprawie.

Zgodnie ze znowelizowaną treścią przepisu art. 2 omawianej ustawy starosta, po zasięgnięciu opinii właściwego nadleśniczego oraz w uzgodnieniu z wójtami (burmistrzami, prezydentami miast), Wojewódzkim Funduszem Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej oraz Agencją Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa, w terminie do dnia 31 marca każdego roku, określa ogólną powierzchnię gruntów rolnych - zwaną "rocznym limitem zalesienia" - które w następnym roku mogą być przeznaczone do zalesienia na obszarze powiatu.

Cytowany przepis w tym brzmieniu obowiązuje od dnia 1 kwietnia 2003 r. Nie było więc możliwości ustalenia limitu zalesienia na rok 2004 w terminie określonym w ustawie, ponieważ, brak było podstawy prawnej w tym zakresie.

Z kolei z treści przepisu art. 3 ust. 1 ustawy o przeznaczeniu gruntów rolnych do zalesienia wynika, że grunt rolny będący częścią gospodarstwa rolnego lub stanowiący jego całość może być przeznaczony do zalesienia, jeżeli jest m. innymi gruntem położonym na stoku o średnim nachyleniu powyżej 15% i jeżeli jest przewidziany do zalesienia w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego lub w decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu.

Wymieniony przepis nie wskazuje sposobu określenia tych kosztów. Nie można również w sposób jednolity dla całego kraju określić stawek jednostkowych na te prace. Wykonanie tych zadań przez starostę powinno zatem odbywać się na zasadach wynikających z ustawy o zamówieniach publicznych, najlepiej w trybie zapytania o cenę lub z wolnej ręki.

MINISTER

Z up.

Andrzej Chodkowski

PODSEKRETARZ STANU

Warszawa, 2003-04-29

1. Po przyjęciu przez Sejm RP weta Prezydenta do ustawy o organizacji rynku biopaliw ciekłych oraz biokomponentów do produkcji, Rząd w trybie pilnym przygotował projekt nowej ustawy, wykorzystując w pracy uwagi zawarte w uzasadnieniu weta. Nową wersję ustawy o biokomponentach stosowanych w paliwach ciekłych i biopaliwach ciekłych Rada Ministrów przyjęła na posiedzeniu w dniu 1 kwietnia 2003 r. Po wprowadzeniu zaleconych poprawek projekt ustawy został przekazany jako projekt rządowy Marszałkowi Sejmu do dalszych prac legislacyjnych w parlamencie. Jednocześnie do Sejmu wpłynął poselski projekt ustawy o organizacji biopaliw ciekłych oraz biokomponentów do ich produkcji. Pierwsze czytanie obu projektów odbyło się w dniu 9 kwietnia 2003 r. na plenarnym posiedzeniu Sejmu. Decyzją Sejmu oba projekty zostały skierowane do dalszych prac legislacyjnych do Komisji Nadzwyczajnej do rozpatrzenia projektów ustaw związanych z programem rządowym "Przedsiębiorczość - Rozwój - Praca".

- z dnia 17.12.2002 r. w sprawie trybu przekazywania informacji o dokonanym obrocie z zagranicą towarami objętymi automatyczną rejestracją oraz sposobu rejestrowania tych towarów (Dz.U. Nr 227, poz. 1903),

- z dnia 18.12.2002 r. w sprawie automatycznej rejestracji w przywozie niektórych towarów rolnych (Dz.U. Nr 228, poz. 1905).

W Ministerstwie stworzona jest baza danych (od 1993 roku) zawierająca informacje o wartości i wielkości importu/eksportu, kraju pochodzenia/przeznaczenia oraz miejscu odprawy.

Import towarów rolnych w ramach kontyngentów jest monitorowany przez Agencję Rynku Rolnego, a import towarów rolnych w ramach plafonów taryfowych jest objęty monitorowaniem, z wykorzystaniem przebiegu informacji analogicznego jak w przypadku towarów objętych automatyczną rejestracją przywozu.

4. Odnośnie postulowanego uproszczenia ewidencji gruntów, będącej podstawą naliczenia dopłat bezpośrednich dla rolników po przystąpieniu Polski do Unii Europejskiej - zgodnie z obowiązującymi przepisami ustawy z dnia 25 lipca 2001 roku o krajowym systemie ewidencji gospodarstw rolnych i zwierząt gospodarskich oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz.U. Nr 125, poz. 1363), w celu zrozumiałego dla polskich rolników oznaczania ich gruntów we wnioskach pomocowych, istniejące dane ewidencji gruntów zostaną odpowiednio przetworzone. Oznacza to, że rolnik będzie posługiwał się znanymi mu już od dawna oznaczeniami działek ewidencyjnych. Do założenia rejestru gospodarstw rolnych zostaną włączone specjalistyczne jednostki administracji rolnej, co powinno maksymalnie usprawnić i uprościć ten proces.

6. Dopłaty do eksportu mięsa zostały już uruchomione na podstawie rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 31 stycznia 2003 r. (Dz.U. Nr 16, poz. 161). Zawarta w rozporządzeniu ilość 40,9 tys. ton półtusz wieprzowych jest maksymalną ilością określoną w liście koncesyjnej GATT/WTO, do której Polska może zastosować dopłaty do wywozu tego towaru. Stawka dopłaty do wywozu określona została na poziomie 2,30 zł do 1 kg świeżych chłodzonych półtusz wieprzowych, a więc pochodzących z bieżącej podaży rynkowej, co oznacza, że tak ukierunkowana interwencja ograniczać będzie nadwyżkę podażową mięsa.

Rada Ministrów w dniu 25 marca 2003 r. zatwierdziła Roczny program działań interwencyjnych Agencji Rynku Rolnego na 2003 rok, określający m.in. zakres i formy interwencji państwa na rynku wieprzowiny i rynku zbóż. W programie tym został zwiększony zakres interwencji na rynku wieprzowiny do 70 tys. ton i podwyższona średnia cena wykupu. Średni poziom cen interwencyjnych zakupu półtusz wieprzowych wynosi 5,02 zł/kg (brutto), co zapewni producentom trzody przeciętną cenę w skupie 3,30 zł/kg żywca (brutto).

7. Podstawową formą interwencji na rynku zbóż będzie skup pszenicy i żyta po zbiorach w systemie skupu przez przedsiębiorców z dopłatą Agencji Rynku Rolnego dla producentów zbóż. Program przewiduje także możliwość udzielania rolnikom dopłat do przechowywania pszenicy wyprodukowanej w 2003 r. w posiadanym przez siebie gospodarstwie, spełniającej wymagania jakościowe obowiązujące w skupie z dopłatą do cen skupu. Warunkiem otrzymania dopłaty do przechowywania, wynoszącej 120 zł/t pszenicy, będzie zawarcie przez rolnika umowy z Agencją.

Udział przedsiębiorców w interwencyjnym skupie zbóż jest dobrowolny. Przedsiębiorcy, którzy będą skupować zboże w tym systemie zobowiązani zostaną do przestrzegania zasad określonych w umowach zawartych z Agencją. A ponieważ przedsiębiorcy prowadzić będą skup na własny koszt i ryzyko wprowadzane są regularnie mające na celu ograniczenie ryzyka i kosztów związanych z ich udziałem w skupie interwencyjnym. Instrumentami tworzącymi korzystne warunki uczestnictwa w tym systemie skupu będzie preferencyjny kredyt na skup i przechowalnictwo zbóż oprocentowany na poziomie 4,5% w stosunku rocznym oraz dopłaty wyrównawcze.

Przedsiębiorcy, z którymi Agencja zawrze umowy na skup ze zbiorów 2003 r. z dopłatą do cen skupu, będą mogli otrzymać dopłatę wyrównawczą stanowiącą częściową rekompensatę kosztów związanych z zakupem i przechowywaniem zboża, jeśli sprzedaży zboża skupionego w ramach umowy z Agencją dokonują za pośrednictwem giełdy towarowej w okresie od 1 stycznia do 30 czerwca 2004 roku. Odpowiedni projekt uchwały Rady Ministrów w tej sprawie został już opracowany.

Aktualnie trwa procedura uzgodnień międzyresortowych uchwały Rady Ministrów w sprawie dopłat wyrównawczych dla przedsiębiorców i rozporządzenia Rady Ministrów w sprawie kredytów skupowych. Po jej zakończeniu obydwa akty zostaną przekazane pod obrady Rady Ministrów.

W ustawie budżetowej na 2003 r. określono na dopłaty do oprocentowania kredytów obrotowych na cele rolnicze, tj. na zakup rzeczowych środków obrotowych do produkcji rolnej oraz na finansowanie skupu i przechowywania zapasów produktów rolnych, w tym zbóż - środki w kwocie 150.480 tys. zł. Kredyty preferencyjne na cele rolnicze udzielane są przez banki, które zawarły stosowne umowy z Agencją Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa.

W związku ze znacznym obniżeniem przez NBP stopy redyskontowej weksli (z 21,5% w styczniu 2001 r. do 6,25% obecnie) spadły znacznie przychody banków z tytułu udzielania kredytów na cele rolnicze, co powoduje zmniejszenie zainteresowania banków preferencyjnym kredytowaniem rolnictwa. Mając powyższe na uwadze Kierownictwo Ministerstwa Rolnictwa i Rozwoju Wsi podjęło decyzję dotyczącą stworzenia warunków do podwyższenia dla banków obecnie stosowanego oprocentowania kredytów obrotowych na cele rolnicze. Przygotowany został projekt nowelizacji ustawy z dnia 5 stycznia 1995 roku o dopłatach do oprocentowania niektórych kredytów bankowych (Dz.U. Nr 13, poz. 60 z późn. zm.), który przewiduje podwyższenie z 1,15 do 1,25 współczynnika odnoszącego się do stopy redyskontowej weksli przyjmowanych przez NBP do redyskonta, stanowiącego podstawę do określania oprocentowania kredytów obrotowych udzielanych przez banki na cele rolnicze.

8. Rząd będzie czynił starania, aby zarówno w projekcie ustawy budżetowej na 2004 rok jak i w kolejnych latach były zabezpieczone odpowiednie środki na dopłaty bezpośrednie dla rolnictwa, tj. do poziomu 55% w 2004 r., 60% w 2005 r. oraz 65% w 2006 r.

Z up. Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi

SEKRETARZ STANU

Wojciech Olejniczak