Przede wszystkim ogromnie się cieszę, że możemy tu być razem przy tak szczególnej okazji. Oto pierwszy raz została wręczona Nagroda Prezydenta RP za twórczość dla dzieci i młodzieży. Dla mnie to doświadczenie wynikające z prac Kapituły, z propozycji, jakie zostały zgłoszone jest dowodem, iż przez wiele lat nie zauważaliśmy tej dziedziny twórczości - kultury, sztuki, działalności artystycznej - która w Polsce jest nadzwyczajnie bogata. Jest tak wszechstronna i tak zdumiewająco piękna, że rzeczywiście lepiej późno niż wcale. Cieszę się, że ta nagroda jest i wyrażam nadzieję, że ktokolwiek byłby moim następcą, będzie ją kontynuował.

Chciałem uhonorować wybitnych twórców i zasłużone w tej dziedzinie twórczości dla dzieci i młodzieży instytucje kulturalne. Zależało mi również, by poprzez specjalne wyróżnienie promować tych, którzy przyczyniają się do rozwoju intelektualnego młodego pokolenia, rozbudzają w nim wszechstronne zainteresowania. Których dzieła skierowane do dzieci i młodzieży odznaczają się szczególnymi wartościami artystycznymi.

Czasami ten rodzaj działalności twórczej traktowany bywa z pobłażaniem, nazywany "młodszą siostrą" poważnej literatury i sztuki. To niezasłużona i niesprawiedliwa ocena. Przecież te dzieła mają ogromny wpływ na kształtowanie dziecięcej wrażliwości, rozwój talentów i artystycznych pasji, aktywne uczestnictwo w kulturze. Wspomnienia dziecięcych lektur towarzyszą nam przez całe życie. Bohaterowie ulubionych autorów: Jana Brzechwy, Kornela Makuszyńskiego, Marii Kownackiej, Wandy Chotomskiej, Adama Bahdaja, Edmunda Niziurskiego czy Alfreda Szklarskiego nie tylko bawili i wzruszali. Mówię o tych autorach, którzy są ważni dla mojego pokolenia, ale ta lista może być dalece dłuższa. Oni uczyli nas szlachetnych postaw, kształtowali pojęcia dobra i zła, pomagali w budowaniu właściwej hierarchii wartości.

Podobną rolę spełniały i pełnią filmy i spektakle teatralne. Niezapomniani "Bolek i Lolek" to już klasyka dziecięcych filmów animowanych, ale do dziś mają swoich wiernych przyjaciół. Stworzone przez Jana Wilkowskiego - wielkiego mistrza polskiego teatru lalek - postacie, przemawiały do dziecięcej wyobraźni, także mojej, mojej małżonki. Pamiętamy te pierwsze doświadczenia z telewizją i właśnie ze spektaklami Jana Wilkowskiego, Adama Kiliana. To pozostaje na całe życie i jestem przekonany, że dzięki Waszym dziełom jesteśmy lepsi, mogliśmy rozwijać dobre emocje i najlepsze uczucia.

Kolejnym krokiem ustawodawczym było, iż Senat Rzeczypospolitej Polskiej na 34. posiedzeniu, w dniu 19 lutego 2003 r,. uchwalił ustawę o ustanowieniu 22 lutego Dniem Ofiar Przestępstw.

Obchody Dnia Ofiar Przestępstw będą więc służyły przypominaniu o sytuacji ofiar przestępstw oraz wyznaczaniu kierunków niezbędnych dla poprawy ich położenia.

W trakcie ich trwania Polska dążyła do znalezienia rozwiązań pozwalających na objęcie polskiego rolnictwa i obszarów wiejskich pełnym instrumentarium Wspólnej Polityki Rolnej, tj. wspieraniu cenowym, dochodowym i strukturalnym, w tym także korzystaniem z płatności bezpośrednich. Próbowano uzyskać jak najlepsze warunki naszego członkostwa.

W negocjacjach akcesyjnych istotne było zapewnienie polskim rolnikom równych warunków konkurencji na rynku Unii Europejskiej oraz uzyskanie mechanizmów, które pozwalałyby na pełne wykorzystanie środków finansowych Unii przyznanych nam na lata 2004-2006.

Polska oraz 158 innych państw uczestniczących w Światowej Konferencji Żywieniowej FAO/WHO w Rzymie w grudniu 1992 r. przyjęła Światową Deklarację Żywieniową i Plan Działania na rzecz Żywienia (The World Declaration and Plan of Action for Nutrition).Deklaracja ta miała charakter dokumentu rangi państwowej. Wzywała do podjęcia energicznej działalności mającej na celu zmniejszenie poziomu głodu, niedożywienia i ogólnej poprawy wyżywienia ludności. Deklaracja podkreślała, iż każdy rząd (każde państwo) zobowiązany jest do ochrony i poprawy bezpieczeństwa żywnościowego oraz zapewnienia pożądanego stanu wyżywienia narodu. Podkreślono szczególnie ochronę najsłabszych grup społecznych, a także fakt, iż prawem każdego człowieka jest dostęp do bezpiecznej żywności o właściwej jakości żywieniowej.

Każdy kraj prowadzi politykę żywnościową dotyczącą produkcji, przetwórstwa, obrotu, importu, a także eksportu żywności. Głównym celem tej polityki jest zapewnienie społeczeństwu odpowiedniej ilości bezpiecznej żywności, to znaczy takiej, która jest - najogólniej mówiąc - bezpieczna dla zdrowia człowieka.

Bezpieczeństwo żywnościowe ma oczywiście szeroki zakres. Obejmuje ono fizyczną i ekonomiczną dostępność żywności, która spełnia określone warunki zdrowotności. Osiągnięcie bezpieczeństwa żywnościowego uwarunkowane jest spożywaniem żywności bezpiecznej, a więc takiej, która nie jest szkodliwa dla zdrowia, tzn. nie zawiera skażeń mikrobiologicznych lub chemicznych. Mówiąc obrazowo, jest bezpieczna w całym procesie produkcji żywności, tj. od przygotowania gleby pod produkcję surowca aż do gotowej do spożycia żywności na talerzu.

Wyzwaniem przyszłości jest zagwarantowanie żywności, o wysokich parametrach jakości i zdrowotności, dla jak największej liczby ludności. Niezbędną koniecznością jest ustanowienie, wdrażanie i egzekwowanie prawa żywnościowego w każdym państwie. Polska wobec integracji z Unią Europejską zobowiązana będzie do respektowania prawa żywnościowego Unii, stąd również konieczność jego unifikacji oraz ujednolicenia przepisów żywnościowych. Pozwoli to na pełne zabezpieczenie zdrowia społecznego, ochronę praw konsumenta, rzetelność transakcji handlowych, a także kontrolę państwową.

Wyzwaniem XXI wieku jest zaangażowanie państw członkowskich, w tym oczywiście również i rządów, przy wspieraniu uczestników sektora rolno-żywnościowego, którzy ponoszą odpowiedzialność za codzienne stosowanie i spełnianie wymogów bezpieczeństwa żywności. Potrzebne jest takie wsparcie, aby wszelkie prace ustawodawcze, zwłaszcza działania proponowane w "Białej Księdze bezpieczeństwa żywności", odniosły sukces. Taka filozofia myślenia i polityka działania staje się niezbędna, szczególnie wobec sytuacji kryzysowych, pojawienia się - jak miało to miejsce ostatnio - poważnych zagrożeń w kwestiach bezpieczeństwa żywności.

Strategia bezpieczeństwa żywnościowego to nie tylko wymogi współczesności, ale przede wszystkim wyzwanie przyszłości wymagające wzrostu świadomości konsumentów. To dodatkowo zobowiązuje państwa do prowadzenia nie tylko polityki bezpieczeństwa żywnościowego, ale i polityki bezpiecznej żywności oraz zdobywania zaufania społecznego.

Tyle tylko, że Polsce potrzebna jest jeszcze realizacja kompleksowego i rozwojowego programu w sektorze rolno-żywnościowym. Niezbędne jest upowszechnianie najlepszych dostępnych technologii produkcji żywności i ochrony środowiska, a także skuteczne działania na rzecz zwiększenia ekonomicznej dostępności żywności dla jak największej części społeczeństwa. Potrzebne jest także monitorowanie jakości żywności, skuteczny aparat kontroli oraz sprawny system wczesnego ostrzegania w dziedzinie np. skażeń żywności, a także zagrożenia bioterroryzmem zarówno żywności, wody i powietrza.

Praktycznym wyrazem dążenia do zagwarantowania bezpieczeństwa żywnościowego są działania prowadzące do zwiększenia produkcji rolniczej lub jej utrzymania na poziomie gwarantującym co najmniej dostateczne wyżywienie. Wiążę się to z zapewnieniem rolnikom optimum dochodów, m.in. przez system dopłat do produkcji żywności, protekcjonistyczną politykę celną, czy utrzymywanie nadwyżek żywnościowych.

Obecnie, wobec globalnej nadprodukcji żywności, głównym problemem XXI wieku staje się sprawiedliwy podział żywności oraz zapewnienia społeczeństwu bezpiecznej, czyli zdrowej żywności. Konieczne jest zapewnienie bezpieczeństwa żywnościowego nie tylko na poziomie globalnym, narodowym, ale i regionalnym, czy wręcz rodzinnym.

Bezpieczeństwo żywnościowe powinno sprzyjać zdrowemu i aktywnemu życiu, być ważnym elementem w walce z ubóstwem i znaleźć miejsce w programach wszystkich krajów, zwłaszcza rozwijających się. Jednakże bezpieczeństwo żywnościowe może być osiągnięte dopiero wówczas, gdy będzie rozpatrywane kompleksowo, jako wypadkowa warunków ekonomicznych, socjalnych i ekologicznych.

O narastającej wadze problemu bezpieczeństwa żywnościowego może świadczyć fakt, iż przed laty przy tworzeniu wspólnoty europejskiej w traktacie, w rozdziale rolnictwo, nawet nie wspomniano o jakości żywności. Ale już Agenda 2000 na pierwszym miejscu stawia współzawodnictwo, bezpieczeństwo żywności (food safety) oraz jakość żywności, czyli food quality.