Diariusz Senatu RP: spis treści, następna część dokumentu


Odpowiedzi na oświadczenia senatorów

Informację w związku z oświadczeniem senatora Gerarda Czai, złożonym na 30. posiedzeniu Senatu ("Diariusz Senatu RP" nr 28), przekazał Minister Kultury:

Warszawa, dnia 31stycznia 2003 r.

Szanowny Pan
Longin Pastusiak
Marszałek Senatu
Rzeczypospolitej Polskiej
Szanowny Panie Marszałku

Zgodnie z życzeniem Pana Marszałka zawartym w piśmie z dnia 19 grudnia 2002 r. l.dz. LP/043/417/02/S, dotyczącym zajęcia stanowiska wobec oświadczenia Pana Senatora Gerarda Czai złożonego podczas posiedzenia Senatu RP w dniu 13 grudnia 2002 r., uprzejmie proszę o przyjęcie poniższych informacji.

W dniu 14 października 2002 r. dwa dotychczasowe ośrodki, tj. Ośrodek Dokumentacji Zabytków oraz Ośrodek Ochrony Zabytkowego Krajobrazu, zostały połączone, w wyniku czego powstał Krajowy Ośrodek Badań i Dokumentacji Zabytków (KOBiDZ). Ze względu na dublowanie się funkcji i zakresów obowiązków pracowników, konieczną oszczędność ośrodków budżetowych, jak również odmienne od poprzednich cele statutowe oraz zadania KOBiDZ, rozpoczęto reformę instytucji, której elementem są również konieczne posunięcia etatowe.

Decyzja o reorganizacji łączonych Ośrodków była poprzedzona wnikliwą analizą istniejącej sytuacji, tj. dotychczasowej ich działalności, występujących w niej problemów i możliwych do przyjęcia sposobów ich rozwiązania. Dotychczasowa działalność wymienionych dwóch Ośrodków nie zabezpieczała potrzeb zarówno Generalnego Konserwatora Zabytków oraz wojewódzkich konserwatorów zabytków, jak i jednostek samorządu terytorialnego. Ministerstwo Kultury z pomocą wojewódzkich konserwatorów zabytków z uwagą obserwowało i obserwuje działalność ośrodków regionalnych.

Działania podejmowane w trakcie występujących obecnie przekształceń Ośrodków determinowane są z jednej strony przez wspomnianą już szczupłość środków, które budżet państwa może przeznaczyć na ten cel, a które nie pozwalają na utrzymanie w Regionalnych Ośrodkach dotychczasowego poziomu zatrudnienia (dotyczy to w szczególności pracowników obsługi finansowej i administracji oraz osób zatrudnionych w niepełnym wymiarze czasu pracy), z drugiej zaś strony przez planowane przekształcenia organizacyjne, tj. stworzenie nowych ośrodków regionalnych KOBiDZ. W obsadzie personalnej przed reorganizacją Regionalnych Ośrodków występowały znaczne dysproporcje, które w ramach przeprowadzanej reformy struktury KOBiDZ należy ujednolicić, oczywiście w stopniu, który nie wpłynie na jakość ich pracy.

Należy ponadto wskazać, że Krajowy Ośrodek Badań i Dokumentacji Zabytków i jego oddziały terenowe mają obecnie pełnić nieco inną rolę, niż dotychczasowy Ośrodek Dokumentacji Zabytków i Regionalne Ośrodki Studiów i Ochrony Środowiska Kulturowego - mają bowiem przede wszystkim stanowić zaplecze merytoryczno-programowe dla wojewódzkich konserwatorów zabytków.

Pragnę jednakże zapewnić Pana Marszałka, że jednym z celów przeprowadzanej reformy Regionalnych Ośrodków Badań i Dokumentacji Zabytków jest również zwiększenie ich współpracy z jednostkami samorządu terytorialnego przy opracowywaniu i realizacji założeń polityki regionalnej, w tym ochrony dziedzictwa i środowiska kulturowego, i w tym zakresie jednostki te mogą zawsze liczyć na pomoc i współpracę właściwych terytorialnie Ośrodków.

Pragnę uprzejmie poinformować Pana Marszałka, że sytuacja Ośrodka gdańskiego jest wnikliwie analizowana. W dniu 24 stycznia br. dyrektorzy: Departamentu Ochrony Zabytków i Krajowego Ośrodka Badań i Dokumentacji Zabytków zapoznali się na miejscu z działaniami podejmowanymi przez Regionalny Ośrodek Badań i Dokumentacji Zabytków w Gdańsku i przeprowadzili rozmowy z jego pracownikami. Zgodnie z postulatem Pana Senatora Gerarda Czai rozważana jest możliwość obsługiwania przez Regionalny Ośrodek w Gdańsku również województwa warmińsko-mazurskiego. Dotychczas bowiem przedmiotem zainteresowania Ośrodka było jedynie dawne woj. elbląskie.

O sposobie ostatecznego rozwiązania organizacyjnego gdańskiego Ośrodka pozwolę sobie poinformować Pana Marszałka osobnym pismem.

Jednocześnie pragnę przeprosić za zwłokę w udzieleniu odpowiedzi.

Z wyrazami szacunku

z up. MINISTRA KULTURY

PODSEKRETARZ STANU

Maciej Klimczak

* * *

Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej przekazał odpowiedź na oświadczenie senatora Sławomira Izdebskiego, złożone na 32. posiedzeniu Senatu ("Diariusz Senatu RP" nr 31):

Warszawa, dnia 7 lutego 2003 r.

Szanowny Pan
Longin Pastusiak
Marszałek Senatu
Rzeczypospolitej Polskiej

Szanowny Panie Marszałku!

Z uwagą zapoznałem się z pismem Pana Marszałka z dnia 31 stycznia 2003 r. (JD/043/09/03/V) dotyczącego oświadczenia złożonego przez senatora Sławomira Izdebskiego podczas 32 posiedzenia Senatu RP w dniu 16 stycznia 2003 roku, w sprawie podstawy prawnej oraz zasadności wprowadzenia przez PKPS przymusowych opłat w formie cegiełek przez osoby znajdujące się w trudnej sytuacji materialnej.

Polski Komitet Pomocy Stołecznej od lat jest wiarygodnym partnerem pomocy społecznej, którego działalność stanowi znaczące uzupełnienie realizowanych przez państwo zadań.

Natomiast pozytywną decyzję dotyczącą umożliwienia sprzedaży przedmiotowych cegiełek, wydał Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji na wniosek Rady Naczelnej PKPS.

Powyższa decyzja zezwalająca na ten rodzaj działalności wydana została na podstawie art. 1, art. 2 ust. 1 pkt 4, art. 3 ust. 1, art. 4 oraz art. 6 ustawy z dnia 15 marca 1933 roku o zbiórkach publicznych (Dz.U. Nr 22, poz. 162 z późn. zm.) oraz art. 104 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz.U. z 2000 roku Nr 98, poz. 1071 tekst jednolity).

Uzyskane m.in. ze sprzedaży cegiełek środki winny być przeznaczone na niesienie pomocy osobom i rodzinom, które z różnych przyczyn są niezdolne do rozwiązywania swych życiowych problemów, ludziom starszym, niepełnosprawnym, ubogim, chorym, samotnym, rodzinom wielodzietnym, pozbawionym środków do życia i bezrobotnym, poprzez między innymi organizowanie i prowadzenie dożywiania, udzielanie pomocy rzeczowej, świadczenie pomocy osobom bezdomnym, prowadzenie świetlic terapeutycznych i placówek opiekuńczo-wychowawczych, całodziennych i popołudniowych klubów seniora, stołówek, jadłodajni, noclegowni, udzielanie pomocy osobom dotkniętym klęskami żywiołowymi, świadczenie pomocy osobom niepełnosprawnym w zakresie rehabilitacji leczniczej, społecznej i zawodowej, świadczenie usług opiekuńczych w domu itp.

Z wydanej decyzji wynika też, że jeżeli zbiórka przeprowadzona będzie niezgodnie z przepisami prawa (ustawa o zbiórkach publicznych i rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia 14 lipca 1934 r. o sposobach przeprowadzenia zbiórek oraz kontroli nad tymi zbiórkami - Dz.U. Nr 69, poz. 638 z późn. zm.) zezwolenie może być cofnięte, zebrane środki przekazane na inny cel humanitarny a organizator ukarany grzywną.

We wspomnianym wyżej oświadczeniu, Pan Senator Sławomir Izdebski łączy zakres działania pracowników socjalnych, stanowiących kadrę Miejskiego Ośrodka Pomocy Rodzinie w Siedlcach z etatowymi i działającymi jako wolontariusze, pracownikami terenowej jednostki organizacyjnej PKPS.

Na podstawie rozmów, które odbył pracownik Departamentu Pomocy Społecznej z Dyrektorem Ośrodka Pomocy Społecznej w Siedlcach wynika, iż MOPR i PKPS w Siedlcach współpracują ze sobą, na podstawie zawartej umowy, jednakże pracownicy Ośrodka nigdy nie dysponowali, przeznaczonymi do dobrowolnego zakupu "cegiełkami" (stanowiącymi druk ścisłego zarachowania) i nigdy nie warunkowali udzielania pomocy osobom potrzebującym od ich posiadania lub konieczności dokonania ich zakupu. W związku z powyższym dysponowanie środkami publicznymi, nie było powiązane z działalnością organizacji pozarządowej jaką jest PKPS.

Udział pracowników MOPR ograniczał się jedynie do wydawania skierowań poszczególnym osobom do PKPS oraz potwierdzania trudnej sytuacji życiowej.

Przedstawiciele PKPS oczekiwali jedynie zakupu symbolicznej cegiełki, jeśli osoba otrzymująca duży mebel lub zmechanizowany sprzęt domowy, prosiła o odwiezienie do domu otrzymanego przedmiotu.

Z poważaniem

MINISTER

Up. SEKRETARZ STANU

Jolanta Banach

* * *

Informację w związku z oświadczeniem senator Anny Kurskiej, złożonym na 32. posiedzeniu Senatu ("Diariusz Senatu RP" nr 31), przekazał Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej:

Warszawa, 2003-02-12

Pan
Longin Pastusiak
Marszałek Senatu
Rzeczypospolitej Polskiej

W odpowiedzi, na otrzymane przy piśmie z dnia 21 stycznia br. znak: JD/043/10/03/V oświadczenie złożone przez Panią Senator Annę Kurską w sprawie sytuacji przemysłu stoczniowego w tym Stoczni Gdynia S.A., przedstawiam poniżej informację o podejmowanych przez rząd działaniach wspierających sektor stoczniowy umożliwiających poprawę jego sytuacji.

Rząd - zdając sobie sprawę ze specyfiki tego sektora, którego finansowanie opiera się o kredyty bankowe oraz mając świadomość posiadanego przez stocznie portfela zamówień na statki - podejmuje szereg inicjatyw mających na celu poprawę sytuacji ekonomiczno-finansowej stoczni.

Doceniając wagę sektora stoczniowego dla polskiej gospodarki, skalę zatrudnienia oraz wysoką konkurencyjność wytwarzanych wyrobów, Ministerstwo Gospodarki opracowało dokument pt. "Sytuacja w polskim przemyśle stoczniowym, proponowane kierunki działań i mechanizmy wspierania tego sektora", który został przyjęty przez Radę Ministrów w dniu 16 lipca 2002 r.

W dokumencie tym uznano za konieczne podjęcie pilnych działań doraźnych dla wznowienia działalności Stoczni w Szczecinie oraz udrożnienia systemu finansowego budowy statków.

Określono zarówno najpilniejsze działania, jak i mechanizmy wsparcia sektora w średnim i długim horyzoncie czasowym.

W średnim i dłuższym horyzoncie czasowym przewiduje się stosowanie mechanizmów wspierania sektora stoczniowego zgodnie z regulacjami przyjętymi w Unii Europejskiej, pomoc publiczna skierowana będzie na: restrukturyzację przedsiębiorstw, pomoc doraźną, pomoc operacyjną, pomoc na prace badawczo-rozwojowe, ochronę środowiska i inwestycje proinnowacyjne.

Wdrażanie wszelkich instrumentów pomocy państwa powinno być powiązane z radykalnymi działaniami zarządów stoczni w zakresie obniżki kosztów, restrukturyzacji zatrudnienia, budowy statków złożonych o dużej wartości dodanej.

Niezbędnym wydaje się podjęcie współpracy między stoczniami przez tworzenie aliansów strategicznych, a także realizację wspólnych przedsięwzięć w wybranych dziedzinach np.: projektowanie statków, kontraktacja.

Dla wznowienia produkcji statków w Szczecinie - wykupiona przez Agencję Rozwoju Przemysłu holdingowa spółka Allround Ship Service Sp. z o.o. pod nazwą Stocznia Szczecińska Nowa rozpoczęła negocjacje z bankami, armatorami oraz Syndykiem masy upadłościowej Stoczni Szczecińskiej Porta Holding i Stoczni Szczecińskiej w sprawie finansowania budowy statków, przejęcia kontraktów oraz dzierżawy niezbędnego majątku. Dla umożliwienia tego procesu Agencja Rozwoju Przemysłu została dokapitalizowana należącymi do Skarbu Państwa akcjami Spółek giełdowych o wartości wycenianej obecnie na kwotę 231,7 mln zł.

W lipcu ub.r., z poręczenia ARP, Bank PKO BP udzielił SSN kredytu w wysokości 20 mln zł na wznowienie produkcji.

Następnie ARP dokapitalizowała Stocznię kwotą 60 mln zł, co podniosło wiarygodność Spółki wobec armatorów i banków.

W ramach działań doraźnych - w dniu 6 sierpnia ub.r. Rada Ministrów podjęła uchwałę w sprawie udzielenia PKO BP poręczeń Skarbu Państwa spłaty kredytów przeznaczonych na sfinansowanie budowy przez SSN trzech statków (B178/4, B 588/2) na kwotę 320 mln zł.

W dniu 29 października 2002 r. Rada Ministrów podjęła uchwałę w sprawie udzielenia Bankowi Handlowemu poręczeń Skarbu Państwa spłaty kredytów przeznaczonych na sfinansowanie budowy kolejnych trzech statków (B 183/8 i 9 oraz B 178-I/5) na kwotę 180 mln zł.

Obecnie rozpatrywany jest wniosek SSN na udzielenie poręczenia SP na sfinansowanie budowy statku B 178/7 na kwotę 87 mln zł.

W celu udrożnienia systemu finansowania statków w Stoczni Gdynia, której - w wyniku drastycznego zmniejszenia zaangażowania banków w finansowanie budowy statków - zagrażało zatrzymanie produkcji, rząd podjął działania wspierające działalność także tej Spółki.

W dniu 24 września ub.r. Rada Ministrów pozytywnie rozpatrzyła wnioski o poręczenia Skarbu Państwa dla PKO BP i BPH-PBK kredytów udzielanych na sfinansowanie budowy dwóch statków, na kwotę 52 mln USD. Z uwagi na wycofanie się banku BPH PBK z kredytowania Stoczni - uruchomiony został jedynie kredyt PKO BP w kwocie 25 mln USD na finansowanie statku 8228/3.

W styczniu br. Ministerstwo Finansów opracowało średniookresową strategię poręczeń i gwarancji Skarbu Państwa. W dokumencie tym przemysł stoczniowy wyszczególniony jest jako sektor wobec którego stosowane będą poręczenia SP. Proponuje się, aby limit poręczeń ustalony został na poziomie nie przekraczającym 700 mln zł w skali rocznej. Kwoty udzielanych poręczeń byłyby odnawialne w ramach tego limitu. Nowością proceduralną jest propozycja, aby jedna uchwała Rady Ministrów zatwierdzała ogólny limit dla sektora, a wnioski na poszczególne poręczenia kredytów były rozpatrywane przez MF, bez konieczności każdorazowego występowania o zgodę RM, co w znaczący sposób przyspieszy procedury udzielenia poręczeń SP.

System poręczeń Skarbu Państwa jest i powinien być instrumentem niezależnym od stosowania gwarancji i regwarancji ubezpieczeniowych, udzielanych przez KUKE oraz poręczeń udzielanych przez Agencję Rozwoju Przemysłu.

Aktualnie trwają rozmowy z bankami w celu zachęcenia ich do angażowania się w finansowanie budowy statków.

Niezależnie od powyższego, w ramach działań doraźnych - w oparciu o ustawę o gwarantowanych przez Skarb Państwa ubezpieczeniach eksportowych - Korporacja Ubezpieczeń Kredytów Eksportowych S.A. udzieliła Stoczni Gdynia w 2002 r. gwarancji na zaliczki armatorskie w kwocie 42 mln USD.

Aktualnie KUKE zaangażowane jest w formie gwarancji ubezpieczeniowych dla Stoczni Gdynia w następujących kwotach: gwarancje czynne - 19,5 mln USD, gwarancje, które zostały zatwierdzone do uruchomienia przez Komitet Polityki Ubezpieczeń Eksportowych - 70,4 mln USD, kolejne wnioski Stoczni złożone do KUKE - 74,0 mln USD.

W 2002 roku - w oparciu o w/w ustawę - Korporacja Ubezpieczeń Kredytów Eksportowych S.A. udzieliła także Stoczni Szczecińskiej Porta Holding S.A. gwarancji ubezpieczeniowych (regwarancje zwrotu zaliczek otrzymanych od armatorów) w wysokości 28 mln USD.

Aktualnie KUKE zaangażowane jest w formie gwarancji ubezpieczeniowych dla Stoczni Szczecińskiej Nowa w następujących kwotach: gwarancje czynne - 6,5 mln USD, gwarancje, które zostały zatwierdzone do uruchomienia przez Komitet Polityki Ubezpieczeń Eksportowych - 4,9 mln USD, kolejne wnioski Stoczni złożone do KUKE - 52,0 mln USD.

Uprzejmie informuję także, iż rząd podejmuje działania wspierające zwalnianych pracowników, preferując aktywne formy przeciwdziałania bezrobociu. Z FGŚP wypłacono 80 mln zł zwolnionym pracownikom Stoczni Szczecińskiej Porta Holding i Stoczni Szczecińskiej.

W ramach działań pomocowych opracowane zostały dwa wojewódzkie Programy "Ster" - wspierania ponownego zatrudnienia osób zwalnianych z restrukturyzowanych przedsiębiorstw przemysłu okręgowego. Program dla Województwa Zachodnio-Pomorskiego podpisany zostanie w dniu 17 lutego br. Na realizację tego programu w latach 2003-2004 przeznaczona zostanie kwota 40 mln zł, w tym 24 mln zł z rezerwy Ministra GPiPS.

Program dla Województwa Pomorskiego podpisany zostanie w dniu 20 lutego br., na jego realizację przeznaczono kwotę 20 mln zł, w tym z rezerwy Ministra GPiPS kwotę 13 mln zł.

Ponadto uprzejmie informuję, iż do ARP wpłynęły trzy wnioski: Stoczni Gdynia S.A., Stoczni Gdańskiej S.A. Grupa Stoczni Gdynia oraz Zakładów H. Cegielski-Poznań o wszczęcie postępowań restrukturyzacyjnych w oparciu o ustawę z dnia 30 października 2002 r. o pomocy publicznej dla przedsiębiorców o szczególnym znaczeniu dla rynku pracy (Dz.U. Nr 213, poz. 1800). Zgodnie z procedurami, w ARP rozpoczęły się prace przygotowawcze do przeprowadzenia procesów restrukturyzacyjnych tych firm.

Pragnę wyrazić przekonanie, iż przedstawione powyżej działania rządu wspierające przemysł stoczniowy świadczą o jego woli politycznej w ratowanie tego sektora.

Jerzy Hausner

* * *

Wyjaśnienie w związku z oświadczeniem senatora Roberta Smoktunowicza, złożonym na 31. posiedzeniu Senatu ("Diariusz Senatu RP" nr 29), przekazał Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej:

12 luty 2003 r.

Pan
Longin Pastusiak
Marszałek Senatu
Rzeczypospolitej
Polskiej

Szanowny Panie Marszałku,

W związku z oświadczeniem złożonym przez Senatora Roberta Smoktunowicza na 31 posiedzeniu Senatu w dniu 19 grudnia 2002 r. w sprawie przekazania środków z budżetu państwa na dokończenie budowy Szpitala Zachodniego w Grodzisku Mazowieckim, skierowanym do Ministra Zdrowia, przesyłam następujące wyjaśnienia:

Budowa Szpitala Zachodniego w Grodzisku Mazowieckim jest jedną z wielu byłych inwestycji centralnych. Inwestycje te, jako inwestycje wieloletnie samorządów, ujęto w kontraktach wojewódzkich. Ich realizacja w ramach kontraktu wojewódzkiego jest finansowana ze środków budżetu państwa na zasadach określonych w ustawie z 12 maja 2000 roku o zasadach wspierania rozwoju regionalnego (Dz.U. nr 48, poz. 550 z późniejszymi zmianami).

Limity środków na finansowanie zadań ujętych w kontraktach zostały określone rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 28 grudnia 2000 r. w sprawie przyjęcia Programu wsparcia na lata 2001-2002 (Dz.U. nr 122, poz. 1326 z późniejszymi zmianami). Ponadto zgodnie z art. 24 ustawy o zasadach wspierania rozwoju regionalnego limity wydatków w Programie Wsparcia określone są na podstawie limitu wydatków zawartego w ustawie budżetowej. W ramach tych limitów samorządy wojewódzkie dokonały wyboru zadań i określiły wielkość środków na ich realizację. Następnie propozycje te stały się przedmiotem negocjacji ze stroną rządową.

Budowa Szpitala Zachodniego w Grodzisku Mazowieckim jako inwestycja wieloletnia, ujęta została w Kontrakcie Wojewódzkim dla Województwa Mazowieckiego. Termin zakończenia tej inwestycji przewidziano na rok 2003. W latach 2001-2003 zadanie w całości realizowane jest w ramach Kontraktu z budżetu państwa w wysokości 93 000 tys. zł (wysokość wsparcia wynosi: w 2001 r. - 40 000 tys. zł, w 2002 r. - 26 000 tys. zł i w 2003 r. - 27.000 tys. zł). Wśród spodziewanych efektów realizacji zadania podmiot uprawniony - Zarząd Powiatu Grodzkiego - przewiduje zwiększenie o ok. 110 ilości miejsc pracy.

Środki z budżetu państwa przeznaczone na wsparcie zadań realizowanych w ramach kontraktów wojewódzkich są skromne, jednakże są one adekwatne do aktualnych możliwości budżetu państwa. Termin zakończenia Budowy Szpitala Zachodniego w Grodzisku Mazowieckim przewidziano na rok 2003. Jeżeli wysokość wsparcia z budżetu państwa w tym terminie okaże się niewystarczająca do jego pełnego zakończenia (łącznie z zakupem wyposażenia i specjalistycznej aparatury) inwestycja ta może dalej być finansowana ze środków własnych samorządu terytorialnego.

Z wyrazami szacunku

* * *

Minister Skarbu Państwa przekazał informację w związku z oświadczeniem senator Zdzisławy Janowskiej, złożonym na 32. posiedzeniu Senatu ("Diariusz Senatu RP" nr 31):

Warszawa, dn. 12 lutego 2003 r.

Pan
Longin Pastusiak
Marszałek Senatu
Rzeczypospolitej Polskiej

Szanowny Panie Marszałku

W odpowiedzi na oświadczenie Pani Senator Zdzisławy Janowskiej złożone w dniu 16 stycznia 2003 roku podczas 32 posiedzenia Senatu Rzeczypospolitej Polskiej, przedstawiam następujące informacje dotyczące projektu połączenia Elektrowni Bełchatów S.A., Elektrowni Opole S.A., Elektrowni Turów S.A., oraz Kopalni Węgla Brunatnego Bełchatów S.A. i Kopalni Węgla Brunatnego Turów S.A.

W dniu 2 kwietnia 2002 r. Rada Ministrów przyjęła dokument "Ocena realizacji i korekta założeń polityki energetycznej Polski do 2020 r.". Jednym z jego ustaleń było zobowiązanie Ministra Skarbu Państwa do opracowania w porozumieniu z Ministrem Gospodarki (obecnie Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej) i przy udziale Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki szczegółowego programu działań mających na celu realizację koncepcji przekształceń i prywatyzacji sektora paliwowo-energetycznego.

Minister Skarbu Państwa realizując w/w zobowiązanie przygotował projekt dokumentu: "Program realizacji polityki właścicielskiej Ministra Skarbu Państwa w odniesieniu do sektora elektroenergetycznego". Dokument ten został przyjęty przez Radę Ministrów w dniu 28 stycznia 2003 r.

Zgodnie z w/w dokumentem, w ramach konsolidacji służącej wzmocnieniu kondycji ekonomicznej podmiotów sektora elektroenergetycznego należących do Skarbu Państwa, planowane jest połączenie Elektrowni Bełchatów S.A., Elektrowni Opole S.A., Elektrowni Turów S.A., oraz Kopalni Węgla Brunatnego Bełchatów S.A. i Kopalni Węgla Brunatnego Turów S.A. w celu utworzenia strategicznego zasobu energetycznego Skarbu Państwa, będącego gwarantem bezpieczeństwa energetycznego kraju i prawidłowego funkcjonowania rynku energii.

Planowana konsolidacja poprawi pozycję konkurencyjną podmiotów wchodzących w skład grupy zwłaszcza w kontekście spodziewanego członkostwa Polski w Unii Europejskiej, jak również umożliwi neutralizację kontraktów długoterminowych zawartych przez elektrownie objęte procesem konsolidacji.

Przedkładając powyższe wyjaśnienia, uprzejmie proszę Pana Marszałka o przyjęcie ich do akceptującej wiadomości.

Z poważaniem

Sławomir Cytrycki

* * *

Minister Pracy i Polityki Społecznej przekazał odpowiedź na oświadczenie senatorów Zbigniewa Gołąbka i Wiesławy Sadowskiej, złożone na 32. posiedzeniu Senatu ("Diariusz Senatu RP" nr 31):

Warszawa, 2003-02-12

Pan
Longin Pastusiak
Marszałek Senatu
Rzeczypospolitej Polskiej

W odpowiedzi na przekazane, przy piśmie z dnia 21 stycznia br. znak: JD/043/08/03/V, oświadczenie złożone przez Senatorów: Zbigniewa Gołąbka i Wiesławę Sadowską postulujące, aby osobom, które zostały zwolnione z pracy z przyczyn ekonomicznych przed dniem 1 stycznia 2002 r. przyznać zasiłki przedemerytalne, jeżeli spełniali warunki do ich uzyskania także po wliczeniu okresu aktualnie pobieranego zasiłku dla bezrobotnych - niezależnie od terminu, uprzejmie informuję:

Uchwalona przez Sejm RP 17 grudnia 2001 r. ustawa o zmianie ustawy o gospodarowaniu nieruchomościami rolnymi Skarbu Państwa, ustawy o ochronie roszczeń pracowniczych w razie niewypłacalności pracodawcy, ustawy o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu, ustawy o zakazie stosowania wyrobów zawierających azbest, ustawy o Trójstronnej Komisji do Spraw Społeczno-Gospodarczych i wojewódzkich komisjach dialogu społecznego oraz ustawy o ułatwieniu zatrudnienia absolwentów, - z dniem 1 stycznia 2002 r., zniosła m. innymi możliwość przechodzenia na zasiłki przedemerytalne i wprowadziła pewne (korzystne) zmiany w zakresie nabywania prawa do świadczenia przedemerytalnego. Zlikwidowana została także możliwość zaliczenia okresu aktualnie pobieranego zasiłku dla bezrobotnych do okresu uprawniającego do świadczenia przedemerytalnego. Powyższa ustawa zachowała prawa nabyte osób, które do końca 2001 r. nabyły prawo do zasiłku przedemerytalnego lub świadczenia przedemerytalnego w wysokości 90% emerytury. Potrzeba dokonania tych zmian wynikała z racjonalizacji istniejących rozwiązań, a także z ograniczonych możliwości budżetu państwa. Pragnę podkreślić, że dotychczas wiele osób w wieku poniżej 50 lat miało możliwość przechodzenia na zasiłek przedemerytalny. W wyniku tego wydatki na zasiłki i świadczenia przedemerytalne są obecnie wyższe od wydatków na zasiłki dla bezrobotnych. Powoduje to konieczność ograniczenia środków finansowych na aktywizację zawodową bezrobotnych (szkolenia, prace interwencyjne, roboty publiczne itp.).

Wspomniana ustawa utrzymała część świadczeń przedemerytalnych, na które mogą obecnie przejść m. innymi osoby posiadające wiek 50 lat (kobiety) i 55 lat (mężczyźni), posiadające okres uprawniający do emerytury odpowiednio 30 i 35 lat, jeśli rozwiązanie stosunku pracy nastąpiło z przyczyn dotyczących pracodawcy.

Świadczenia przedemerytalne i zasiłki przedemerytalne nie są jednak wcześniejszymi emeryturami, jak również emeryturami pomostowymi, lecz formą osłony socjalnej.

Natomiast zwiększenie ilości osób uprawnionych do pobierania zasiłków przedemerytalnych skutkować będzie zmniejszeniem środków, które można przeznaczyć na aktywne formy przeciwdziałania bezrobociu. Należy podkreślić, że jedyną skuteczną formą przeciwdziałania bezrobociu jest zwiększanie ilości miejsc pracy.

Jerzy Hausner

* * *

Sekretarz Stanu w Ministerstwie Rolnictwa i Rozwoju Wsi przekazał odpowiedź na oświadczenie senatora Tadeusza Bartosa, złożone na 32. posiedzeniu Senatu ("Diariusz Senatu RP" nr 31):

Warszawa, dnia 14 lutego 2003 r.

Pan
Longin Pastusiak
Marszałek Senatu RP

Szanowny Panie Marszałku!

W odpowiedzi na pismo z dnia 21 stycznia 2003 r., znak: JD/043/02/03V, w sprawie oświadczenia złożonego przez Pana Senatora Tadeusza Bartosa podczas 32 posiedzenia Senatu RP w dniu 16 stycznia 2003 r., dotyczącego przepisów o powoływaniu powiatowego lekarza weterynarii zawartych w ustawie o zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt, badaniu zwierząt rzeźnych i mięsa oraz o inspekcji weterynaryjnej (Dz.U. z 1999 r. Nr 66, poz.752, z 2001 r. Nr 29, poz. 320, Nr 123, poz. 1350 i Nr 129, poz. 1438 oraz z 2002 r. Nr 112, poz. 976), pozwalam sobie przekazać następującą informację.

Obecnie w Parlamencie toczą się prace nad ustawą z dnia 8 stycznia 2003 r. o zmianie ustawy o zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt, badaniu zwierząt rzeźnych i mięsa oraz o Inspekcji Weterynaryjnej oraz niektórych innych ustaw. Powyższa ustawa wprowadza szereg nowych rozwiązań w przepisach ustawy zmienianej, także w tych dotyczących struktury organizacyjnej Inspekcji Weterynaryjnej.

Stosownie do podjętych przez Senat decyzji, art. 37 ust. 3 w nowym, nadanym mu w Senacie brzmieniu, stanowi iż powiatowego lekarza weterynarii powoływać ma wojewódzki lekarz weterynarii, a nie jak dotychczas, starosta na wniosek wojewódzkiego lekarza weterynarii. Rozwiązanie takie jest konsekwencją przyjęcia przez Senat pełnego podporządkowania Inspekcji Weterynaryjnej Głównemu Lekarzowi Weterynarii.

Zmiany wprowadzone do ustawy z dnia 8 stycznia 2003 r. nie są ostateczne, Sejm może bezwzględną większością głosów odrzucić poprawki Senatu i tym samym nadać art. 37 zmienianej ustawy brzmienie, zgodnie z którym powiatowego lekarza weterynarii powoływać będzie wojewoda na wniosek wojewódzkiego lekarza weterynarii. W tej sytuacji, na obecnym etapie uchwalania ustawy z dnia 8 stycznia 2003 r., nie jest więc jeszcze możliwe definitywne stwierdzenie, jaki organ decydować będzie o wyborze powiatowego lekarza weterynarii.

Z wyrazami szacunku

Józef Jerzy Pilarczyk

* * *

Wyjaśnienie w związku z oświadczeniem senatora Józefa Sztorca, złożonym na 32. posiedzeniu Senatu ("Diariusz Senatu RP" nr 31):

Warszawa, 14.02.2003 r.

Pan
Longin Pastusiak
Marszałek Senatu RP

Szanowny Panie Marszałku,

W odpowiedzi na oświadczenie Pana Senatora Józefa Sztorca z dnia 16 stycznia 2003 r., przesłane przy piśmie z dnia 24 stycznia 2003 r., znak: JD/043/14/03/V, w sprawie kontraktów zawieranych na 2003 r. przez Małopolską Regionalną Kasę Chorych, zwaną dalej "Małopolską RKCh", uprzejmie proszę o przyjęcie następujących wyjaśnień.

Zgodnie z pierwotnym planem finansowym na 2003 r., sporządzonym przy 7,75% podstawie wymiaru składki na ubezpieczenie zdrowotne, Małopolska RKCh zaplanowała koszty świadczeń zdrowotnych w wysokości 2.117,53 mln zł. Na podstawie tego planu rozpoczęła też kontraktowanie świadczeń zdrowotnych na 2003 r.

Zmniejszenie nakładów na świadczenia zdrowotne Małopolskiej RKCh w 2003 r. w porównaniu z 2002 r. o 5%, czyli o ca 100 mln zł (taką też kwotę wymienia Pan Senator w swoim piśmie), spowodowane było w głównej mierze tym, że w roku 2002 Małopolska RKCh mogła zwiększyć finansowanie świadczeń zdrowotnych uzyskaną w 2001 r. nadwyżką przychodów nad kosztami z lat ubiegłych w wysokości 160,34 mln zł. Na kwotę tę złożyły się: nadwyżka przychodów nad kosztami (czyli dodatni wynik finansowy) za 2001 w wysokości 24,96 mln zł oraz tzw. "13 składka" (czyli ujęcie w księgach rachunkowych przychodów ze składek "memoriałowo", a zatem w roku którego dotyczą) w wysokości 135,39 mln zł. Koszty świadczeń zdrowotnych w 2002 roku zostały więc dodatkowo, jednorazowo zasilone kwotą 160,34 mln zł.

W dniu 24 stycznia 2003 r. Urząd Nadzoru zatwierdził plan finansowy Małopolskiej RKCh na 2003 r. sporządzony przy 8% podstawie wymiaru składki na ubezpieczenie zdrowotne. Koszty świadczeń zdrowotnych Małopolskiej RKCh zaplanowane zostały na kwotę 2.173,88 mln zł, co stanowi ca 101% przewidywanego wykonania 2002 r., tj. więcej o 23,22 mln zł.

Zwiększenie składki na ubezpieczenie zdrowotne z 7,75% do 8% spowodowało wzrost nakładów na świadczenia zdrowotne o 56,3 mln zł.

Uprzejmie informuję, że zgodnie z informacjami otrzymanymi od Pani Barbary Grzybek-Korgól, rzecznika prasowego Małopolskiej RKCh, w dniach 4-11 lutego prowadzone były rozmowy z dyrektorami 23 szpitali powiatowych i 8 szpitali wojewódzkich. W wyniku rozmów podpisano protokoły zawierające uzgodnione dodatkowe ilości świadczeń, jakie zakupi Małopolska RKCh. Obecnie przygotowywane są odpowiednie aneksy do umów ze szpitalami uczestniczącymi w rozmowach.

Z upoważnienia

MINISTRA ZDROWIA

SEKRETARZ STANU

Ewa Kralkowska

* * *

Minister Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej przekazał informację w związku z oświadczeniem senatora Tadeusza Rzemykowskiego, złożonym na 32. posiedzeniu Senatu ("Diariusz Senatu RP" nr 31):

Warszawa, dnia 14 lutego 2003 r.

Pan
Longin Pastusiak
Marszałek Senatu
Rzeczypospolitej Polskiej

Szanowny Panie Marszałku,

W związku z przekazanym przy piśmie z dnia 21 stycznia 2003 r. znak: JD/043/11/03/V oświadczeniem senatora Tadeusza Rzemykowskiego, złożonym w dniu 16 stycznia br. na 32 posiedzeniu Senatu RP w sprawie wprowadzenia minimum socjalnego oraz zwiększenia poziomu świadczeń w najbliższych latach uprzejmie informuję, że jednym z czterech priorytetów polityki Ministerstwa Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej jest zapobieganie wykluczeniu społecznemu i marginalizacji. Strategicznym zadaniem Ministerstwa stało się wprowadzenie spójnego systemu świadczeń o charakterze zaopatrzeniowym, co jest istotne z punktu widzenia problemów poruszonych w oświadczeniu Pana Senatora. Odpowiednie regulacje prawne, tworzące bazowe rozwiązania nowego systemu, wejdą w życie do końca bieżącego roku. Cel ten stanowi element "Strategii Polityki Społecznej 2002-2005", która została przedłożona do akceptacji Radzie Ministrów.

Celem Strategii jest ukształtowanie docelowego systemu zabezpieczenia społecznego z jego instytucjonalnymi ramami i niepodlegającym koniunkturalnym wahaniom, uporządkowanym i usystematyzowanym strumieniem transferów socjalnych.

Podjęte i realizowane działania mają na celu budowę jednego spójnego systemu świadczeń w miejsce obecnego - rozproszonego w różnych systemach.

Rozproszenie to powodowało nieuzasadnioną różnorodność kryteriów i świadczeń wobec osób znajdujących się w porównywalnej sytuacji socjalnej czy rodzinnej jedynie ze względu na przynależność do określonego systemu (np. wynikającego z przynależności do grupy pracowników, rolników, służb mundurowych, bezrobotnych itp.).

Zakłada się powstanie:

• Jednolitego systemu świadczeń rodzinnych

System ten będzie miał na celu wspieranie dochodów rodziny na różnych etapach jej rozwoju. Odpowiednie świadczenia zastąpią w szczególności dotychczasowe zasiłki rodzinne, porodowe, wychowawcze, pielęgnacyjne, świadczenia alimentacyjne. Dodatkowo przewiduje się wspieranie potrzeb związanych z edukacją dzieci i młodzieży poprzez katalog dodatków związanych z koniecznością zakupu podręczników i nauki poza miejscem zamieszkania.

System skierowany będzie wyłącznie do rodzin mających na utrzymaniu dzieci. Świadczenia będą udzielane na każde dziecko w rodzinie spełniającej kryterium dochodowe i adresowane stosownie do fazy rozwojowej dziecka oraz pojawiających się potrzeb. Szczególne preferencje skierowane będą do rodzin wychowujących dzieci niepełnosprawne.

Obecnie budowany system będzie opierał się na badaniach realnych kosztów utrzymania rodzin prowadzonych przez Instytut Pracy i Spraw Socjalnych i opracowanego na ich podstawie tzw. progu wsparcia dochodowego rodzin. Badania te są podstawą określenia kryteriów dochodowych stosowanych w projektowanym systemie świadczeń rodzinnych, a w przyszłości służyć będą do określenia poziomu waloryzacji progu dochodowego i świadczeń.

• Jednolitego systemu wsparcia socjalnego państwa

Podjęte zostały prace zmierzające do zredefiniowania zakresu świadczeń z pomocy społecznej skierowanych do osób nie posiadających dochodów lub o niewystarczających dochodach. Świadczenia te - o charakterze gwarantowanym i fakultatywnym - konstruowane są w oparciu o badania Instytutu Pracy i Spraw Socjalnych dotyczące progu interwencji socjalnej. Projektowane zmiany wymuszają również nowy sposób podejścia do klientów pomocy społecznej, tak aby ich wspierać a nie wyręczać oraz motywować do podejmowania własnych wysiłków w rozwiązywaniu problemów.

Wypłacany obecnie w ramach pomocy społecznej zasiłek stały wyrównawczy oraz zasiłek okresowy zostanie przekształcony w zasiłek pełniący funkcję minimalnego dochodu gwarantowanego, wypłacanego osobom starym i niepełnosprawnym, nieposiadającym żadnego dochodu - jako świadczenie długookresowe oraz dla osób nieposiadających zatrudnienia - jako świadczenie krótkookresowe.

Nowe rozwiązania będą zmierzać do etapowego wprowadzenia do systemu pomocy społecznej minimalnego dochodu gwarantowanego dla wszystkich tych żyjących w ubóstwie, którzy w oparciu o rynek pracy, własne możliwości i uprawnienia nie są w stanie zapewnić sobie i swojej rodzinie elementarnych środków utrzymania.

Świadczenie to obok zasiłku celowego na pokrycie wydatków powstałych w wyniku klęski żywiołowej lub ekologicznej, przewidywane jest do finansowania z budżetu państwa.

Poza tym przewiduje się stworzenie mechanizmów umożliwiających wprowadzenie rzeczywistej i efektywnej pomocy socjalnej zmierzającej do aktywizacji zawodowej i społecznej osób znajdujących się w zasięgu pomocy społecznej. Służyć temu będzie m. in. instytucja kontraktu socjalnego, który pozwoli rodzinom wspólnie z pracownikiem socjalnym na opracowanie i realizację programu zmierzającego do zakatywizowania własnych możliwości i poprawy sytuacji życiowej.

Wyżej wymienione działania wspierane będą przez prace związane z szeroko rozumianą profilaktyką społeczną. Jednym z jej elementów będzie zatrudnienie socjalne. Przygotowywane są ramy prawne dla stworzenia instytucjonalnych mechanizmów, umożliwiających zatrudnienie i związaną z tym readaptację zawodową i integracją społeczną osób dotkniętych dysfunkcjami, zagrożonych lub podlegających wykluczeniu społecznemu w celu osiągnięcia przez nie własnym staraniem samodzielności ekonomicznej.

W dalszej perspektywie przewiduje się wprowadzenie wieloletnich programów interwencyjnych, osłonowych i wspierania osób niepełnosprawnych jako elementów Narodowej Strategii Integracji Społecznej. Narodowa Strategia Integracji Społecznej zostanie wypracowana przez zespół zadaniowy, w którego składzie znajdują się przedstawiciele administracji rządowej, przedstawiciele organizacji samorządowych, wojewodów i marszałków oraz organizacji pozarządowych i partnerów społecznych.

Działania na rzecz przeciwdziałania wykluczeniu społecznemu obejmują m.in.:

- pomoc dzieciom (dożywianie w szkołach, środowiskowe formy opiekuńczo-wychowawcze),

- rozwój jednostek organizacyjnych pomocy społecznej (inwestycje w domach pomocy społecznej, budowa sieci wsparcia dla osób z zaburzeniami psychicznymi),

- pomoc osobom bezdomnym,

- pomoc osobom niepełnosprawnym (przekształcenie wielu programów Pełnomocnika ds. Osób Niepełnosprawnych w wieloletnie programy rządowe), jako instrumentu wyrównywania szans osób niepełnosprawnych,

- pomoc osobom w podeszłym wieku wymagającym wsparcia w środowisku zamieszkania ze względu na liczne dysfunkcje i niepełnosprawność,

- wspieranie programów profilaktycznych ukierunkowanych na pracę z rodziną naturalną w wypełnianiu funkcji wychowawczo-opiekuńczych (placówki wsparcia dziennego) oraz pomoc w budowaniu systemu wsparcia dla dzieci poza rodziną.

Działania te otrzymają wzmożone wsparcie z sektora pozarządowego dzięki nowej formule współpracy jaka zostanie określona - będącymi przedmiotem prac parlamentarnych - nowymi regulacjami prawnymi odnoszącymi się do działalności organizacji pożytku publicznego i wolontariatu.

W załączeniu: Założenia programowo-organizacyjne Zespołu Zdaniowego do Spraw Reintegracji Społecznej w Polsce.

Z poważaniem

MINISTER

Up. SEKRETARZ STANU

Jolanta Banach

* * *

Informację w związku z oświadczeniem senatora Zbigniewa Kulaka, złożonym na 33. posiedzeniu Senatu ("Diariusz Senatu RP" nr 32), przekazał Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi:

Warszawa, 2003.02.14

Pan
Longin Pastusiak
Marszałek Senatu RP

Szanowny Panie Marszałku

W nawiązaniu do otrzymanego oświadczenia Pana Senatora Zbigniewa Kulaka w sprawie trudnej sytuacji na rynku mięsa wieprzowego uprzejmie informuję, że w celu złagodzenia sytuacji na tym rynku wprowadzone zostały następujące działania:

• dopłaty do eksportu mięsa wieprzowego do maksymalnej ilości, określonej w liście koncesyjnej do WTO, tj. do 40,9 tys. ton - Rozporządzenie Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi w tej sprawie (Dz.U. Nr 17, poz. 161). Stawka dopłaty do wywozu określona została na poziomie 2,30 zł do 1 kg półtusz wieprzowych świeżych lub chłodzonych,

• zakupy interwencyjne półtusz wieprzowych w ilości do 50 tys. ton prowadzone przez Agencję Rynku Rolnego - uchwała Rady Ministrów z dnia 11 lutego br. Zadanie to będzie włączone do "Rocznego programu działań interwencyjnych ARR na 2003 rok". Ceny skupu żywca wyniosą: ok. 3,30 zł/kg dla klasy E, ok. 3,20 zł/kg dla klasy U i ok. 3,10 zł/kg dla klasy R,

• kontynuowanie uruchomionych z początkiem br. zakupów półtusz wieprzowych na rotację rezerw państwowych.

Ponadto, przewiduje się uruchomienie dopłat do okresowego przechowywania półtusz wieprzowych w ilości do 10 tys. ton.

Łączny zakres interwencji na rynku wieprzowiny wyniesie ok. 150 tys. ton, tj. na poziomie wyższym niż w ubiegłym roku, kiedy to zdjęto z rynku 133 tys. ton wieprzowiny.

Podkreślić należy, że działania na rynku wieprzowiny muszą być bardzo wyważone, gdyż cała nadwyżka nagromadzonego mięsa, w tym także część z bardzo głębokiej interwencji ubiegłorocznej, powinna być zagospodarowana jeszcze przed wejściem Polski do struktur UE. W krajach UE bowiem nie jest prowadzona interwencja w postaci wykupu interwencyjnego wieprzowiny.

Z poważaniem

MINISTER

z up. Kazimierz Gutowski

Podsekretarz Stanu


Diariusz Senatu RP: spis treści, następna część dokumentu