Warszawa, dnia 31stycznia 2003 r.

W dniu 14 października 2002 r. dwa dotychczasowe ośrodki, tj. Ośrodek Dokumentacji Zabytków oraz Ośrodek Ochrony Zabytkowego Krajobrazu, zostały połączone, w wyniku czego powstał Krajowy Ośrodek Badań i Dokumentacji Zabytków (KOBiDZ). Ze względu na dublowanie się funkcji i zakresów obowiązków pracowników, konieczną oszczędność ośrodków budżetowych, jak również odmienne od poprzednich cele statutowe oraz zadania KOBiDZ, rozpoczęto reformę instytucji, której elementem są również konieczne posunięcia etatowe.

Decyzja o reorganizacji łączonych Ośrodków była poprzedzona wnikliwą analizą istniejącej sytuacji, tj. dotychczasowej ich działalności, występujących w niej problemów i możliwych do przyjęcia sposobów ich rozwiązania. Dotychczasowa działalność wymienionych dwóch Ośrodków nie zabezpieczała potrzeb zarówno Generalnego Konserwatora Zabytków oraz wojewódzkich konserwatorów zabytków, jak i jednostek samorządu terytorialnego. Ministerstwo Kultury z pomocą wojewódzkich konserwatorów zabytków z uwagą obserwowało i obserwuje działalność ośrodków regionalnych.

Działania podejmowane w trakcie występujących obecnie przekształceń Ośrodków determinowane są z jednej strony przez wspomnianą już szczupłość środków, które budżet państwa może przeznaczyć na ten cel, a które nie pozwalają na utrzymanie w Regionalnych Ośrodkach dotychczasowego poziomu zatrudnienia (dotyczy to w szczególności pracowników obsługi finansowej i administracji oraz osób zatrudnionych w niepełnym wymiarze czasu pracy), z drugiej zaś strony przez planowane przekształcenia organizacyjne, tj. stworzenie nowych ośrodków regionalnych KOBiDZ. W obsadzie personalnej przed reorganizacją Regionalnych Ośrodków występowały znaczne dysproporcje, które w ramach przeprowadzanej reformy struktury KOBiDZ należy ujednolicić, oczywiście w stopniu, który nie wpłynie na jakość ich pracy.

Pragnę jednakże zapewnić Pana Marszałka, że jednym z celów przeprowadzanej reformy Regionalnych Ośrodków Badań i Dokumentacji Zabytków jest również zwiększenie ich współpracy z jednostkami samorządu terytorialnego przy opracowywaniu i realizacji założeń polityki regionalnej, w tym ochrony dziedzictwa i środowiska kulturowego, i w tym zakresie jednostki te mogą zawsze liczyć na pomoc i współpracę właściwych terytorialnie Ośrodków.

Z wyrazami szacunku

z up. MINISTRA KULTURY

PODSEKRETARZ STANU

Maciej Klimczak

Warszawa, dnia 7 lutego 2003 r.

Szanowny Panie Marszałku!

Powyższa decyzja zezwalająca na ten rodzaj działalności wydana została na podstawie art. 1, art. 2 ust. 1 pkt 4, art. 3 ust. 1, art. 4 oraz art. 6 ustawy z dnia 15 marca 1933 roku o zbiórkach publicznych (Dz.U. Nr 22, poz. 162 z późn. zm.) oraz art. 104 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz.U. z 2000 roku Nr 98, poz. 1071 tekst jednolity).

Uzyskane m.in. ze sprzedaży cegiełek środki winny być przeznaczone na niesienie pomocy osobom i rodzinom, które z różnych przyczyn są niezdolne do rozwiązywania swych życiowych problemów, ludziom starszym, niepełnosprawnym, ubogim, chorym, samotnym, rodzinom wielodzietnym, pozbawionym środków do życia i bezrobotnym, poprzez między innymi organizowanie i prowadzenie dożywiania, udzielanie pomocy rzeczowej, świadczenie pomocy osobom bezdomnym, prowadzenie świetlic terapeutycznych i placówek opiekuńczo-wychowawczych, całodziennych i popołudniowych klubów seniora, stołówek, jadłodajni, noclegowni, udzielanie pomocy osobom dotkniętym klęskami żywiołowymi, świadczenie pomocy osobom niepełnosprawnym w zakresie rehabilitacji leczniczej, społecznej i zawodowej, świadczenie usług opiekuńczych w domu itp.

Z wydanej decyzji wynika też, że jeżeli zbiórka przeprowadzona będzie niezgodnie z przepisami prawa (ustawa o zbiórkach publicznych i rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia 14 lipca 1934 r. o sposobach przeprowadzenia zbiórek oraz kontroli nad tymi zbiórkami - Dz.U. Nr 69, poz. 638 z późn. zm.) zezwolenie może być cofnięte, zebrane środki przekazane na inny cel humanitarny a organizator ukarany grzywną.

We wspomnianym wyżej oświadczeniu, Pan Senator Sławomir Izdebski łączy zakres działania pracowników socjalnych, stanowiących kadrę Miejskiego Ośrodka Pomocy Rodzinie w Siedlcach z etatowymi i działającymi jako wolontariusze, pracownikami terenowej jednostki organizacyjnej PKPS.

Na podstawie rozmów, które odbył pracownik Departamentu Pomocy Społecznej z Dyrektorem Ośrodka Pomocy Społecznej w Siedlcach wynika, iż MOPR i PKPS w Siedlcach współpracują ze sobą, na podstawie zawartej umowy, jednakże pracownicy Ośrodka nigdy nie dysponowali, przeznaczonymi do dobrowolnego zakupu "cegiełkami" (stanowiącymi druk ścisłego zarachowania) i nigdy nie warunkowali udzielania pomocy osobom potrzebującym od ich posiadania lub konieczności dokonania ich zakupu. W związku z powyższym dysponowanie środkami publicznymi, nie było powiązane z działalnością organizacji pozarządowej jaką jest PKPS.

MINISTER

Up. SEKRETARZ STANU

Jolanta Banach

Warszawa, 2003-02-12

Pan
Longin Pastusiak
Marszałek Senatu
Rzeczypospolitej Polskiej

Doceniając wagę sektora stoczniowego dla polskiej gospodarki, skalę zatrudnienia oraz wysoką konkurencyjność wytwarzanych wyrobów, Ministerstwo Gospodarki opracowało dokument pt. "Sytuacja w polskim przemyśle stoczniowym, proponowane kierunki działań i mechanizmy wspierania tego sektora", który został przyjęty przez Radę Ministrów w dniu 16 lipca 2002 r.

Dla wznowienia produkcji statków w Szczecinie - wykupiona przez Agencję Rozwoju Przemysłu holdingowa spółka Allround Ship Service Sp. z o.o. pod nazwą Stocznia Szczecińska Nowa rozpoczęła negocjacje z bankami, armatorami oraz Syndykiem masy upadłościowej Stoczni Szczecińskiej Porta Holding i Stoczni Szczecińskiej w sprawie finansowania budowy statków, przejęcia kontraktów oraz dzierżawy niezbędnego majątku. Dla umożliwienia tego procesu Agencja Rozwoju Przemysłu została dokapitalizowana należącymi do Skarbu Państwa akcjami Spółek giełdowych o wartości wycenianej obecnie na kwotę 231,7 mln zł.

W lipcu ub.r., z poręczenia ARP, Bank PKO BP udzielił SSN kredytu w wysokości 20 mln zł na wznowienie produkcji.

W celu udrożnienia systemu finansowania statków w Stoczni Gdynia, której - w wyniku drastycznego zmniejszenia zaangażowania banków w finansowanie budowy statków - zagrażało zatrzymanie produkcji, rząd podjął działania wspierające działalność także tej Spółki.

W styczniu br. Ministerstwo Finansów opracowało średniookresową strategię poręczeń i gwarancji Skarbu Państwa. W dokumencie tym przemysł stoczniowy wyszczególniony jest jako sektor wobec którego stosowane będą poręczenia SP. Proponuje się, aby limit poręczeń ustalony został na poziomie nie przekraczającym 700 mln zł w skali rocznej. Kwoty udzielanych poręczeń byłyby odnawialne w ramach tego limitu. Nowością proceduralną jest propozycja, aby jedna uchwała Rady Ministrów zatwierdzała ogólny limit dla sektora, a wnioski na poszczególne poręczenia kredytów były rozpatrywane przez MF, bez konieczności każdorazowego występowania o zgodę RM, co w znaczący sposób przyspieszy procedury udzielenia poręczeń SP.

Aktualnie KUKE zaangażowane jest w formie gwarancji ubezpieczeniowych dla Stoczni Szczecińskiej Nowa w następujących kwotach: gwarancje czynne - 6,5 mln USD, gwarancje, które zostały zatwierdzone do uruchomienia przez Komitet Polityki Ubezpieczeń Eksportowych - 4,9 mln USD, kolejne wnioski Stoczni złożone do KUKE - 52,0 mln USD.

Program dla Województwa Pomorskiego podpisany zostanie w dniu 20 lutego br., na jego realizację przeznaczono kwotę 20 mln zł, w tym z rezerwy Ministra GPiPS kwotę 13 mln zł.

Ponadto uprzejmie informuję, iż do ARP wpłynęły trzy wnioski: Stoczni Gdynia S.A., Stoczni Gdańskiej S.A. Grupa Stoczni Gdynia oraz Zakładów H. Cegielski-Poznań o wszczęcie postępowań restrukturyzacyjnych w oparciu o ustawę z dnia 30 października 2002 r. o pomocy publicznej dla przedsiębiorców o szczególnym znaczeniu dla rynku pracy (Dz.U. Nr 213, poz. 1800). Zgodnie z procedurami, w ARP rozpoczęły się prace przygotowawcze do przeprowadzenia procesów restrukturyzacyjnych tych firm.

Jerzy Hausner

12 luty 2003 r.

Pan
Longin Pastusiak
Marszałek Senatu
Rzeczypospolitej Polskiej

Budowa Szpitala Zachodniego w Grodzisku Mazowieckim jest jedną z wielu byłych inwestycji centralnych. Inwestycje te, jako inwestycje wieloletnie samorządów, ujęto w kontraktach wojewódzkich. Ich realizacja w ramach kontraktu wojewódzkiego jest finansowana ze środków budżetu państwa na zasadach określonych w ustawie z 12 maja 2000 roku o zasadach wspierania rozwoju regionalnego (Dz.U. nr 48, poz. 550 z późniejszymi zmianami).

Limity środków na finansowanie zadań ujętych w kontraktach zostały określone rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 28 grudnia 2000 r. w sprawie przyjęcia Programu wsparcia na lata 2001-2002 (Dz.U. nr 122, poz. 1326 z późniejszymi zmianami). Ponadto zgodnie z art. 24 ustawy o zasadach wspierania rozwoju regionalnego limity wydatków w Programie Wsparcia określone są na podstawie limitu wydatków zawartego w ustawie budżetowej. W ramach tych limitów samorządy wojewódzkie dokonały wyboru zadań i określiły wielkość środków na ich realizację. Następnie propozycje te stały się przedmiotem negocjacji ze stroną rządową.

Budowa Szpitala Zachodniego w Grodzisku Mazowieckim jako inwestycja wieloletnia, ujęta została w Kontrakcie Wojewódzkim dla Województwa Mazowieckiego. Termin zakończenia tej inwestycji przewidziano na rok 2003. W latach 2001-2003 zadanie w całości realizowane jest w ramach Kontraktu z budżetu państwa w wysokości 93 000 tys. zł (wysokość wsparcia wynosi: w 2001 r. - 40 000 tys. zł, w 2002 r. - 26 000 tys. zł i w 2003 r. - 27.000 tys. zł). Wśród spodziewanych efektów realizacji zadania podmiot uprawniony - Zarząd Powiatu Grodzkiego - przewiduje zwiększenie o ok. 110 ilości miejsc pracy.

Środki z budżetu państwa przeznaczone na wsparcie zadań realizowanych w ramach kontraktów wojewódzkich są skromne, jednakże są one adekwatne do aktualnych możliwości budżetu państwa. Termin zakończenia Budowy Szpitala Zachodniego w Grodzisku Mazowieckim przewidziano na rok 2003. Jeżeli wysokość wsparcia z budżetu państwa w tym terminie okaże się niewystarczająca do jego pełnego zakończenia (łącznie z zakupem wyposażenia i specjalistycznej aparatury) inwestycja ta może dalej być finansowana ze środków własnych samorządu terytorialnego.

Z wyrazami szacunku

Warszawa, dn. 12 lutego 2003 r.

Szanowny Panie Marszałku

W dniu 2 kwietnia 2002 r. Rada Ministrów przyjęła dokument "Ocena realizacji i korekta założeń polityki energetycznej Polski do 2020 r.". Jednym z jego ustaleń było zobowiązanie Ministra Skarbu Państwa do opracowania w porozumieniu z Ministrem Gospodarki (obecnie Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej) i przy udziale Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki szczegółowego programu działań mających na celu realizację koncepcji przekształceń i prywatyzacji sektora paliwowo-energetycznego.

Zgodnie z w/w dokumentem, w ramach konsolidacji służącej wzmocnieniu kondycji ekonomicznej podmiotów sektora elektroenergetycznego należących do Skarbu Państwa, planowane jest połączenie Elektrowni Bełchatów S.A., Elektrowni Opole S.A., Elektrowni Turów S.A., oraz Kopalni Węgla Brunatnego Bełchatów S.A. i Kopalni Węgla Brunatnego Turów S.A. w celu utworzenia strategicznego zasobu energetycznego Skarbu Państwa, będącego gwarantem bezpieczeństwa energetycznego kraju i prawidłowego funkcjonowania rynku energii.

Warszawa, 2003-02-12

W odpowiedzi na przekazane, przy piśmie z dnia 21 stycznia br. znak: JD/043/08/03/V, oświadczenie złożone przez Senatorów: Zbigniewa Gołąbka i Wiesławę Sadowską postulujące, aby osobom, które zostały zwolnione z pracy z przyczyn ekonomicznych przed dniem 1 stycznia 2002 r. przyznać zasiłki przedemerytalne, jeżeli spełniali warunki do ich uzyskania także po wliczeniu okresu aktualnie pobieranego zasiłku dla bezrobotnych - niezależnie od terminu, uprzejmie informuję:

Uchwalona przez Sejm RP 17 grudnia 2001 r. ustawa o zmianie ustawy o gospodarowaniu nieruchomościami rolnymi Skarbu Państwa, ustawy o ochronie roszczeń pracowniczych w razie niewypłacalności pracodawcy, ustawy o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu, ustawy o zakazie stosowania wyrobów zawierających azbest, ustawy o Trójstronnej Komisji do Spraw Społeczno-Gospodarczych i wojewódzkich komisjach dialogu społecznego oraz ustawy o ułatwieniu zatrudnienia absolwentów, - z dniem 1 stycznia 2002 r., zniosła m. innymi możliwość przechodzenia na zasiłki przedemerytalne i wprowadziła pewne (korzystne) zmiany w zakresie nabywania prawa do świadczenia przedemerytalnego. Zlikwidowana została także możliwość zaliczenia okresu aktualnie pobieranego zasiłku dla bezrobotnych do okresu uprawniającego do świadczenia przedemerytalnego. Powyższa ustawa zachowała prawa nabyte osób, które do końca 2001 r. nabyły prawo do zasiłku przedemerytalnego lub świadczenia przedemerytalnego w wysokości 90% emerytury. Potrzeba dokonania tych zmian wynikała z racjonalizacji istniejących rozwiązań, a także z ograniczonych możliwości budżetu państwa. Pragnę podkreślić, że dotychczas wiele osób w wieku poniżej 50 lat miało możliwość przechodzenia na zasiłek przedemerytalny. W wyniku tego wydatki na zasiłki i świadczenia przedemerytalne są obecnie wyższe od wydatków na zasiłki dla bezrobotnych. Powoduje to konieczność ograniczenia środków finansowych na aktywizację zawodową bezrobotnych (szkolenia, prace interwencyjne, roboty publiczne itp.).

Jerzy Hausner

Warszawa, dnia 14 lutego 2003 r.

W odpowiedzi na pismo z dnia 21 stycznia 2003 r., znak: JD/043/02/03V, w sprawie oświadczenia złożonego przez Pana Senatora Tadeusza Bartosa podczas 32 posiedzenia Senatu RP w dniu 16 stycznia 2003 r., dotyczącego przepisów o powoływaniu powiatowego lekarza weterynarii zawartych w ustawie o zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt, badaniu zwierząt rzeźnych i mięsa oraz o inspekcji weterynaryjnej (Dz.U. z 1999 r. Nr 66, poz.752, z 2001 r. Nr 29, poz. 320, Nr 123, poz. 1350 i Nr 129, poz. 1438 oraz z 2002 r. Nr 112, poz. 976), pozwalam sobie przekazać następującą informację.

Obecnie w Parlamencie toczą się prace nad ustawą z dnia 8 stycznia 2003 r. o zmianie ustawy o zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt, badaniu zwierząt rzeźnych i mięsa oraz o Inspekcji Weterynaryjnej oraz niektórych innych ustaw. Powyższa ustawa wprowadza szereg nowych rozwiązań w przepisach ustawy zmienianej, także w tych dotyczących struktury organizacyjnej Inspekcji Weterynaryjnej.

Zmiany wprowadzone do ustawy z dnia 8 stycznia 2003 r. nie są ostateczne, Sejm może bezwzględną większością głosów odrzucić poprawki Senatu i tym samym nadać art. 37 zmienianej ustawy brzmienie, zgodnie z którym powiatowego lekarza weterynarii powoływać będzie wojewoda na wniosek wojewódzkiego lekarza weterynarii. W tej sytuacji, na obecnym etapie uchwalania ustawy z dnia 8 stycznia 2003 r., nie jest więc jeszcze możliwe definitywne stwierdzenie, jaki organ decydować będzie o wyborze powiatowego lekarza weterynarii.

Z wyrazami szacunku

Józef Jerzy Pilarczyk

Warszawa, 14.02.2003 r.

W odpowiedzi na oświadczenie Pana Senatora Józefa Sztorca z dnia 16 stycznia 2003 r., przesłane przy piśmie z dnia 24 stycznia 2003 r., znak: JD/043/14/03/V, w sprawie kontraktów zawieranych na 2003 r. przez Małopolską Regionalną Kasę Chorych, zwaną dalej "Małopolską RKCh", uprzejmie proszę o przyjęcie następujących wyjaśnień.

Zmniejszenie nakładów na świadczenia zdrowotne Małopolskiej RKCh w 2003 r. w porównaniu z 2002 r. o 5%, czyli o ca 100 mln zł (taką też kwotę wymienia Pan Senator w swoim piśmie), spowodowane było w głównej mierze tym, że w roku 2002 Małopolska RKCh mogła zwiększyć finansowanie świadczeń zdrowotnych uzyskaną w 2001 r. nadwyżką przychodów nad kosztami z lat ubiegłych w wysokości 160,34 mln zł. Na kwotę tę złożyły się: nadwyżka przychodów nad kosztami (czyli dodatni wynik finansowy) za 2001 w wysokości 24,96 mln zł oraz tzw. "13 składka" (czyli ujęcie w księgach rachunkowych przychodów ze składek "memoriałowo", a zatem w roku którego dotyczą) w wysokości 135,39 mln zł. Koszty świadczeń zdrowotnych w 2002 roku zostały więc dodatkowo, jednorazowo zasilone kwotą 160,34 mln zł.

Uprzejmie informuję, że zgodnie z informacjami otrzymanymi od Pani Barbary Grzybek-Korgól, rzecznika prasowego Małopolskiej RKCh, w dniach 4-11 lutego prowadzone były rozmowy z dyrektorami 23 szpitali powiatowych i 8 szpitali wojewódzkich. W wyniku rozmów podpisano protokoły zawierające uzgodnione dodatkowe ilości świadczeń, jakie zakupi Małopolska RKCh. Obecnie przygotowywane są odpowiednie aneksy do umów ze szpitalami uczestniczącymi w rozmowach.

MINISTRA ZDROWIA

SEKRETARZ STANU

Ewa Kralkowska

Warszawa, dnia 14 lutego 2003 r.

W związku z przekazanym przy piśmie z dnia 21 stycznia 2003 r. znak: JD/043/11/03/V oświadczeniem senatora Tadeusza Rzemykowskiego, złożonym w dniu 16 stycznia br. na 32 posiedzeniu Senatu RP w sprawie wprowadzenia minimum socjalnego oraz zwiększenia poziomu świadczeń w najbliższych latach uprzejmie informuję, że jednym z czterech priorytetów polityki Ministerstwa Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej jest zapobieganie wykluczeniu społecznemu i marginalizacji. Strategicznym zadaniem Ministerstwa stało się wprowadzenie spójnego systemu świadczeń o charakterze zaopatrzeniowym, co jest istotne z punktu widzenia problemów poruszonych w oświadczeniu Pana Senatora. Odpowiednie regulacje prawne, tworzące bazowe rozwiązania nowego systemu, wejdą w życie do końca bieżącego roku. Cel ten stanowi element "Strategii Polityki Społecznej 2002-2005", która została przedłożona do akceptacji Radzie Ministrów.

• Jednolitego systemu świadczeń rodzinnych

System skierowany będzie wyłącznie do rodzin mających na utrzymaniu dzieci. Świadczenia będą udzielane na każde dziecko w rodzinie spełniającej kryterium dochodowe i adresowane stosownie do fazy rozwojowej dziecka oraz pojawiających się potrzeb. Szczególne preferencje skierowane będą do rodzin wychowujących dzieci niepełnosprawne.

Podjęte zostały prace zmierzające do zredefiniowania zakresu świadczeń z pomocy społecznej skierowanych do osób nie posiadających dochodów lub o niewystarczających dochodach. Świadczenia te - o charakterze gwarantowanym i fakultatywnym - konstruowane są w oparciu o badania Instytutu Pracy i Spraw Socjalnych dotyczące progu interwencji socjalnej. Projektowane zmiany wymuszają również nowy sposób podejścia do klientów pomocy społecznej, tak aby ich wspierać a nie wyręczać oraz motywować do podejmowania własnych wysiłków w rozwiązywaniu problemów.

Poza tym przewiduje się stworzenie mechanizmów umożliwiających wprowadzenie rzeczywistej i efektywnej pomocy socjalnej zmierzającej do aktywizacji zawodowej i społecznej osób znajdujących się w zasięgu pomocy społecznej. Służyć temu będzie m. in. instytucja kontraktu socjalnego, który pozwoli rodzinom wspólnie z pracownikiem socjalnym na opracowanie i realizację programu zmierzającego do zakatywizowania własnych możliwości i poprawy sytuacji życiowej.

Wyżej wymienione działania wspierane będą przez prace związane z szeroko rozumianą profilaktyką społeczną. Jednym z jej elementów będzie zatrudnienie socjalne. Przygotowywane są ramy prawne dla stworzenia instytucjonalnych mechanizmów, umożliwiających zatrudnienie i związaną z tym readaptację zawodową i integracją społeczną osób dotkniętych dysfunkcjami, zagrożonych lub podlegających wykluczeniu społecznemu w celu osiągnięcia przez nie własnym staraniem samodzielności ekonomicznej.

- rozwój jednostek organizacyjnych pomocy społecznej (inwestycje w domach pomocy społecznej, budowa sieci wsparcia dla osób z zaburzeniami psychicznymi),

- pomoc osobom bezdomnym,

- pomoc osobom w podeszłym wieku wymagającym wsparcia w środowisku zamieszkania ze względu na liczne dysfunkcje i niepełnosprawność,

MINISTER

Up. SEKRETARZ STANU

Jolanta Banach

Warszawa, 2003.02.14

Pan
Longin Pastusiak
Marszałek Senatu RP

MINISTER

z up. Kazimierz Gutowski

Podsekretarz Stanu