Warszawa, dnia 20 stycznia 2003 r.

Rząd RP wychodząc naprzeciw oczekiwaniom licznych środowisk kresowych, w tym wołyńskich oraz rodzin ofiar zbrodni dokonanych przez ukraińskich nacjonalistów z OUN-UPA w latach 1943-1945 podjął działania, mające na celu przygotowanie przypadających w tym roku obchodów rocznicowych. W porozumieniu i we współpracy z wymienionymi wyżej środowiskami Rada OPWiM opracowała propozycję programu obchodów, który obecnie jest konsultowany z gremiami społecznymi przed ostatecznym przyjęciem jako programu firmowanego przez władze państwowe. Ponadto Rada OPWiM podjęła szereg działań o charakterze praktycznym mających na celu realizację postulatów środowisk kresowych związanych u uporządkowaniem i upamiętnieniem licznych zbiorowych mogił ofiar zbrodni na Wołyniu, ale także na terenie obecnych obwodów tarnopolskiego, lwowskiego i stanisławowskiego Ukrainy. Planowane jest też uroczyste otwarcie i poświęcenie odbudowanego staraniem Rady OPWiM cmentarza w Przebrażu. To tylko niektóre z działań, które już są realizowane w związku z przypadającą w tym roku 60. rocznicą tych tragicznych wydarzeń. Rada OPWiM wsparła również liczne przedsięwzięcia wydawnicze i wystawiennicze dot. tej problematyki oraz rozbudowę pomnika upamiętniającego 27 Wołyńską DP AK i martyrologię Polaków na Wołyniu.

Osobiście podzielam pogląd Pani Senator, iż obchody 60. rocznicy tej tragicznej w dziejach Polski i Polaków rocznicy powinny zostać podniesione do rangi obchodów o charakterze państwowym. Jest to nasz obowiązek wobec dziesiątków tysięcy Polaków, którzy tracili życie w tamtym okresie w wyjątkowo tragicznych okolicznościach.

Z wyrazami szacunku

Warszawa, dnia 23 stycznia 2003 r.

W nawiązaniu do pisma z dnia 20 grudnia 2002 r., sygn. LP/043/436/02/V, przekazującego oświadczenie Senatora RP Pana Zbigniewa Kulaka w sprawie zwolnień lekarskich pracowników samorządowych, uprzejmie przedstawiam następujące informacje.

Wynikająca z odpowiednich unormowań ustawy z dnia 4 września 1997 r. o działach administracji rządowej (Dz. U. z 1999 r. Nr 82, poz. 928 z późn. zm.), właściwość Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji w zakresie działu administracja publiczna (art. 6 ustawy), nie skutkuje obowiązkiem ani uprawnieniem do prowadzenia ewidencji dokumentów i informacji związanych ze świadczeniami pieniężnymi z ubezpieczenia społecznego w razie choroby pracowników samorządowych.

Jednostki samorządu terytorialnego uczestniczące w sprawowaniu władzy publicznej podlegają nadzorowi Prezesa Rady Ministrów, wojewodów i regionalnych izb obrachunkowych z punktu widzenia legalności. Zarówno unormowania Konstytucji RP, jak i odpowiednie uregulowania ustrojowe, np. ustawa z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym - art. 96 (Dz. U. z 2001 r., Nr 142, poz. 1591 z późn. zm.), określają szczegółowy zakres kompetencji Prezesa Rady Ministrów, jako jednego z organów nadzoru. Kompetencje te dotyczą organów jednostek samorządu terytorialnego, nie zaś poszczególnych pracowników samorządowych urzędu danej jednostki samorządu terytorialnego.

Jednocześnie uprzejmie informuję, iż kontrola, zarówno w zakresie prawidłowości orzekania o czasowej niezdolności do pracy z powodu choroby oraz wystawiania zaświadczeń lekarskich, jak i prawidłowości wykorzystania zwolnień lekarskich, stanowiąca przedmiot uregulowań ustawy z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (Dz. U. Nr 60, poz. 636 z późn. zm.) oraz wydanego na jej podstawie rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 27 lipca 1999 r. w sprawie szczegółowych zasad i trybu kontroli prawidłowości wykorzystywania zwolnień lekarskich od pracy oraz formalnej kontroli zaświadczeń lekarskich (Dz. U. Nr 65, poz. 743), mieści się w zakresie uprawnień Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz płatnika składek, którym zgodnie z postanowieniami ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. Nr 137, poz. 887, z późn. zm.), pozostaje m.in. pracodawca.

Podsumowując, należy uznać za zasadne podjęcie stosownych działań w zakresie kontroli przedmiotowych zwolnień lekarskich. Trudno jednak wskazać przepis umożliwiający podjęcie czynności przez organ administracji rządowej wobec pracowników samorządowych, szczególnie w zakresie stosunku pracy, które to czynności zastrzeżone są dla pracodawcy samorządowego.

z up. Jerzy Mazurek
Podsekretarz Stanu

Warszawa, 2003-01-22

W związku z przekazanym przy piśmie z dnia 20 grudnia 2002 r. znak: LP/043/435/02/V oświadczeniem złożonym przez Pana Senatora Józefa Sztorca podczas 31 posiedzenia Senatu RP w dniu 19 grudnia 2002 roku, w sprawie środków finansowych dla Ochotniczych Hufców Pracy, mających na celu poprawę sytuacji finansowej OHP - pragnę poinformować Pana Marszałka, że w tym kierunku były podejmowane przez Ministerstwo Pracy i Polityki Społecznej działania w latach poprzednich, jak również w trakcie prac nad projektem budżetu państwa na rok 2003. W wystąpieniach swoich poruszałem problem zarówno niskich płac pracowników OHP, jak również niewystarczających środków na utrzymanie obiektów, pokrycie kosztów zakwaterowania i wyżywienia uczestników OHP oraz na realizację programów i innych zadań.

W porównaniu do planowanego wzrostu wydatków w całym sektorze finansów publicznych, wynoszącym 4,0% dla wynagrodzeń i 3,3% dla pozostałych wydatków bieżących, przyrost wydatków przyjętych dla OHP wydaje się być na tyle znaczący, że umożliwi wykonanie zadań w 2003 roku, tym bardziej, że w roku 2002 przy relatywnie mniejszych środkach, zadania planowane do realizacji przez OHP zostały zrealizowane.

Jerzy Hausner

Warszawa, 23.01.2003 r.

W odpowiedzi na pismo LP/043/427/01/V uprzejmie informuję, że wskazany w oświadczeniu Pana Senatora Roberta Smoktunowicza problem dotyczący zagadnień obejmujących bezpieczeństwo przeciwpowodziowe na obszarze gmin podwarszawskich jak również pozostałych w których występuje takowe zagrożenie jest systematycznie poddawany analizie przez komórki organizacyjne Mazowieckiego Urzędu Wojewódzkiego oraz powołane do tego celu następujące instytucje:

1. Na terenie gmin podwarszawskich znajduje się 273 km wałów przeciwpowodziowych oraz 5 stacji pomp o znaczeniu przeciwpowodziowym. Ewidencją urządzeń melioracyjnych objętych jest ponadto 1438 km cieków. Na zabezpieczenie wykonania zadań w zakresie konserwacji i eksploatacji ww. urządzeń w roku 2002 wydatkowano kwotę 2.500.000 zł. Pozwoliło to na jednokrotną konserwację wałów przeciwpowodziowych, ograniczoną konserwację ok. 500 km cieków i eksploatację pomp. Dla zapewnienia prawidłowego funkcjonowania urządzeń wymagana jest dwukrotna konserwacja obwałowań oraz objęcie konserwacją całego rozmiaru cieków, przy czym zakres robót nie powinien ograniczać się do wykoszenia porostów. Szacunkowa wartość potrzeb w tym zakresie wynosi 6.000.000 zł.

2. Stan obwałowań jest zróżnicowany w zależności od okresu jego wykonania. Korpusy charakteryzują się dużą rozmaitością wbudowanych materiałów, zmiennym stopniem zagęszczenia i współczynnikiem filtracji. Poza niższym niż wymagają normy zagęszczenia korpusu wału na niektórych odcinkach występują obniżenia korony wału, które powodują, że nie zachowany jest wymóg dostatecznego wyniesienia korony ponad wodę miarodajną i kontrolną. Inne mankamenty to brak dróg przywałowych. Na odcinkach brzegowych rzek rosnące drzewa oraz zakrzaczenia w międzywalu stanowią zagrożenie powodziowe z racji umiejscowienia w nich rezerwatów przyrody.

• wejście do portu Czerniakowskiego w postaci bramy przeciwpowodziowej podnoszącej stopień zabezpieczenia przeciwpowodziowego lewobrzeżnej Warszawy;
• modernizację pompowni Bluszcze zlokalizowanej na Wale Miedzeszyńskim w Warszawie;
• modernizację wału Sikory - PAN Góra na długości 6,316 km na terenie gminy Wieliszew;
• modernizację pompowni przeciwpowodziowej w Górze Kalwarii;
• modernizację przepustu wałowego na Tarchominie;
• modernizację 17 przepustów wałowych na rzece Długiej;
• obudowę odcinka koryta rzeki Rokitnica o długości 1,316 km na terenie Milanówka i Grodziska Mazowieckiego;
• remont dolnego odcinka Kanału Ożarowskiego o długości 3 km.

• modernizacja odcinka 2,8 km obwałowania Doliny Czerskiej w gminie Góra Kalwaria;
• modernizacja pompowni przeciwpowodziowej w Tułowicach;
• odbudowa koryta rzeki Utraty na terenie Pruszkowa 2,85 km;
• przebudowa rzeki Beniaminówka na terenie Radzymina na długości 7,596 km.

6. W związku z planowanym rozpoczęciem realizacji kolejnych zadań inwestycyjnych przygotowywana jest obecnie dokumentacja techniczna na:

• modernizację 500 m odcinka wału przeciwpowodziowego rz. Wisła na terenie gminy Łomianki;
• modernizację odcinka 5220 m wału przeciwpowodziowego rz. Wisła w rejonie Tarchomina;
• modernizacje odcinka 5,25 km wału przeciwpowodziowego rz. Narew na terenie Nowego Dworu Mazowieckiego;
• zabezpieczenie przeciwpowodziowe prawego brzegu rz. Wisła na odcinku 1,7 km Most Śląsko-Dąbrowski - Most Gdański;
• odbudowę rzeki Osowica wraz z zabezpieczeniem przeciwpowodziowym o długości 3,2 km na terenie gminy Jadów.

• likwidację miejsc erozyjnych zagrażających stabilności wałów;
• eliminowanie miejsc zatorowych poprzez likwidację przemiałów (wydobywanie piasków);
• wycinkę zadrzewień i zakrzaczeń w międzywalu rzeki (obszar bezpośredniego zagrożenia powodzią);
• odbudowa zniszczonych i budowa nowych budowli regulacyjnych.

Roczne potrzeby finansowe RZGW na ten cel zaspokajane są zaledwie w 25-30%.

Mając na względzie wagę problemu, dotyczącego szeroko pojętego bezpieczeństwa ludności, rozpoczęto przygotowania i w drugim półroczu 2002 r. został uruchomiony w ramach kredytów Europejskiego Banku Inwestycyjnego, program inwestycyjny obejmujący lata 2002-2004 w zakresie zadań zabezpieczenia przed powodzią. Obejmuje on między innymi realizację tych zadań na terenie gmin podwarszawskich. Planowane jest wydatkowanie w latach 2002-2004 środków z ww. kredytu w wysokości 10.400 tys. zł, z czego w 2003 r. planowane są wydatki rzędu 6 mln zł.

Warszawa, 27.01.2003 r.

Odpowiadając na pismo Pana Marszałka z dnia 13 listopada 2002 r. LP/043/387/02/V przy którym zostało przekazane oświadczenie Pana Andrzeja Anulewicza - Senatora Rzeczypospolitej Polskiej złożone na 27 posiedzeniu Senatu w dniu 8 listopada 2002 r. dotyczące rozbieżnej praktyki stosowanej przez sądy rejonowe w zakresie wniosków o wpis do Krajowego Rejestru Sądowego spółdzielczych związków rewizyjnych, uprzejmie wyjaśniam, co następuje:

W wyniku analizy nadesłanych odpisów postanowień zawierających rozstrzygnięcia wniosków o wpis do Krajowego Rejestru Sądowego spółdzielczych związków rewizyjnych stwierdzono znaczną rozbieżność w zakresie wyboru rejestru do którego dokonano odpowiedniego wpisu oraz oznaczenia formy prawnej lub rodzaju organizacji spółdzielczego związku rewizyjnego. Do chwili obecnej do Krajowego Rejestru Sądowego wpisano 20 podmiotów stanowiących spółdzielcze związki rewizyjne, z czego do rejestru przedsiębiorców jako spółdzielnie wpisano 14 podmiotów w Sądach Rejestrowych w Katowicach, Poznaniu, Wrocławiu, Krakowie, Rzeszowie, Opolu, Białymstoku oraz Warszawie. Do rejestru stowarzyszeń, innych organizacji społecznych i zawodowych, fundacji oraz publicznych zakładów opieki zdrowotnej jako związek rolników, kółek i organizacji rolniczych wpisano jeden podmiot w Sądzie Rejestrowym w Szczecinie, jako ogólnokrajowe zrzeszenie międzybranżowe wpisano jeden podmiot w Sądzie Rejestrowym w Warszawie oraz jako inną organizację podmiotów gospodarczych wpisano cztery podmioty w Sądach Rejestrowych w Poznaniu, Szczecinie oraz Warszawie.

Nie ulega wątpliwości, iż spółdzielczy związek rewizyjny w celu nabycia osobowości prawnej nie podlega wpisaniu do rejestru dłużników niewypłacalnych, którego to przesłanki wpisu określają art. 55 i 56 ww. ustawy o Krajowym Rejestrze Sądowym. Pozostają więc do dyspozycji dwa pozostałe w ramach Krajowego Rejestru Sądowego rejestry: przedsiębiorców oraz stowarzyszeń, innych organizacji społecznych i zawodowych, fundacji oraz publicznych zakładów opieki zdrowotnej.

Do rejestru przedsiębiorców wpisuje się podmioty, których katalog został enumeratywnie wymieniony w art. 36 cyt. ustawy o Krajowym Rejestrze Sądowym. Podmioty te dodatkowo prowadzą działalność gospodarczą na zasadach określonych w ustawie z dnia 19 listopada 1999 r. Prawo działalności gospodarczej (Dz. U. Nr 101, poz. 1178 z późn. zmianami). Instytucja spółdzielczych związków rewizyjnych została uregulowana w przepisach ustawy z dnia 16 września 1982 roku Prawo spółdzielcze (Dz. U. z 1995 r. Nr 54, poz. 288 z późn. zmianami) w artykułach 240 do 257, jako podmiotów kontrolnych oraz doradczych dla zrzeszonych w nich spółdzielni.

Zgodnie natomiast z art. 257 § 1 ww. Prawa spółdzielczego, do spółdzielczych związków rewizyjnych stosuje się przepisy dotyczące spółdzielni, za wyjątkiem art. 67 i art. 75-78 regulujących zasady prowadzenia działalności gospodarczej.

W myśl § 116 pkt 1 lit. a rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 21 grudnia 2000 r. w sprawie szczegółowego sposobu prowadzenia rejestrów wchodzących w skład Krajowego Rejestru Sądowego oraz szczegółowej treści wpisów w tych rejestrach (Dz. U. Nr 117, poz. 1237 z późn. zmianami) w dziale pierwszym rejestru stowarzyszeń, innych organizacji społecznych i zawodowych, fundacji oraz publicznych zakładów opieki zdrowotnej w rubryce pierwszej w polu pierwszym wpisuje się oznaczenie rodzaju organizacji zgodnie z załącznikiem nr 3 do rozporządzenia. Wniosek o wpis do rejestru składa się na urzędowym formularzu - art. 19 ust. 2 ww. ustawy o Krajowym Rejestrze Sądowym, który to formularz zawiera w "Objaśnieniach" wykaz rodzajów organizacji podlegających wpisaniu do rejestru. W wykazie tym wymieniona jest "inna organizacja podmiotów gospodarczych", która stanowi właściwą formę prawną dla spółdzielczych związków rewizyjnych. Taka też forma prawna jest przewidziana w systemie informatycznym, w oparciu o który prowadzony jest Krajowy Rejestr Sądowy - art. 2 ust. 1 ustawy o Krajowym Rejestrze Sądowym.

Zawarty w "Objaśnieniach" do formularza KRS-W20 wykaz rodzajów organizacji zawiera w pkt 15 "inną organizację podmiotów gospodarczych", która to organizacja nie odpowiada podmiotowi przewidzianemu w pkt 18 załącznika nr 3 do rozporządzenia w sprawie szczegółowego sposobu prowadzenia rejestrów wchodzących w skład Krajowego Rejestru Sądowego oraz szczegółowej treści wpisów w tych rejestrach. Podmiot ten, to "inna organizacja przedsiębiorców", obejmująca organizacje o których mowa w ustawie z dnia 30 maja 1989 r. o samorządzie zawodowym niektórych przedsiębiorców (Dz. U. Nr 335, poz. 194 z późn. zmianami). Do zadań organizacji utworzonych w oparciu o ustawę o samorządzie zawodowym niektórych przedsiębiorców należy przede wszystkim utrwalanie więzi środowiskowych oraz postaw etycznych, gdy główne zadanie spółdzielczych związków rewizyjnych polega na niesieniu pomocy spółdzielniom w ich działaniach statutowych.

Aktualnie więc przedwczesnym byłoby zwrócenie się do Sądu Najwyższego z wnioskiem o podjęcie uchwały mającej na celu wyjaśnienie przepisów prawnych budzących wątpliwości w praktyce lub których stosowanie wywołało rozbieżność w orzecznictwie (art. 16 ust. 2 w związku z art. 13 pkt 3 ustawy z dnia 20 września 1984 r. o Sądzie Najwyższym - tekst jednolity: Dz. U. z 2002 r. Nr 101, poz. 924 z późn. zmianą). Koniecznym zaś jest podjęcie prac legislacyjnych mających na celu zmianę załącznika nr 3 do rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości w sprawie szczegółowego sposobu prowadzenia rejestrów wchodzących w skład Krajowego Rejestru Sądowego oraz szczegółowej treści wpisy w tych rejestrach poprzez dopisanie "innych organizacji podmiotów gospodarczych" jako jednego z rodzaju podmiotów wpisywanych do rejestru stowarzyszeń, innych organizacji społecznych i zawodowych, fundacji oraz publicznych zakładów opieki zdrowotnej.

Warszawa, 2003-01-30

Pan
Longin Pastusiak
Marszałek Senatu
Rzeczypospolitej Polskiej

w związku z oświadczeniem Pana Senatora Witolda Gładkowskiego, uprzejmie informuję, że w pełni podzielam opinię Pana Senatora, iż w bieżącym roku szkolnym uwzględnienie problematyki związanej z integracją europejską w procesie dydaktyczno-wychowawczym szkoły jest bardzo ważne. Dlatego w Ministerstwie Edukacji Narodowej i Sportu, podjęto wiele decyzji i inicjatyw oraz rozwinięto współpracę mającą na celu przekazanie wiedzy i informacji dotyczących naszej integracji z Unią Europejską, szczególnie z Urzędem Komitetu Integracji Europejskiej, Biurem Informacji Rady Europy oraz proeuropejskimi organizacjami pozarządowymi.

• w podstawie programowej dla sześcioletniej szkoły podstawowej (I etap - kl. I-III, II etap - kl. IV-VI) zawarte są cele i treści wprowadzające ucznia w ten zakres wiedzy i kształtowanych wartości - dostosowane do aktywności dziecka w tym wieku: zagadnienia te dotyczą związków kulturowych, historycznych, gospodarczych i społecznych Polski z Europą, przynależności do społeczeństwa europejskiego, ugruntowania wartości humanistycznych i cywilizacyjnych, wprowadzają w zakres tematyczny dotyczący procesów integracji;
• w podstawie programowej dla gimnazjum rozszerzono zakres treści, tworząc warunki do pełniejszego wyposażenia uczniów w wiedzę o Wspólnotach Europejskich; zagadnienia te uwzględniono w poszczególnych przedmiotach nauczania oraz w ścieżce edukacyjnej "Edukacja europejska";
• dalsze pogłębienie i rozszerzenie celów i treści proeuropejskich następuje w szkołach ponadgimnazjalnych; zagadnienia te uwzględniono w poszczególnych przedmiotach nauczania, ścieżkach edukacyjnych, np. "Edukacja regionalna - dziedzictwo kulturowe w regionie", a przede wszystkim w ścieżce "Edukacja europejska"; oznacza to, że każda szkoła publiczna oraz szkoła o uprawnieniach szkoły publicznej, zobowiązana jest uwzględnić w swoim programie nauczania i wychowania, problematykę z zakresu integracji europejskiej określoną w ww. rozporządzeniu; problematyka ta realizowana jest w systemie zajęć lekcyjnych i pozalekcyjnych, w ramach przedmiotów nauczania oraz na odrębnych lekcjach; do jej realizacji, w szkołach gimnazjalnych i ponadgimnazjalnych, zobowiązani są wszyscy nauczyciele.

• Promocji tego zagadnienia oraz kształceniu zainteresowań i pogłębianiu wiedzy, z zakresu integracji europejskiej, sprzyjają liczne konkursy, olimpiady, programy; jest ich bardzo wiele, mają różny zasięg, uczestniczy w nich tysiące uczniów; do znaczących imprez należą: Europejski Konkurs Szkolny "Europa w Szkole", Ogólnopolska Olimpiada Wiedzy o Unii Europejskiej, Teleturniej "Euro-Quiz", Ogólnopolski Konkurs "Zostań Negocjatorem" i wiele innych; w bieżącym roku szkolnym do szkół w całym kraju skierowano edukacyjno-informacyjny program "Moja szkoła w Unii Europejskiej" oraz program (uzyskany we współpracy z Instytutem Europejskim w Genui i Ambasadą RP w Rzymie) "Europa w Szkole".
• Ponadto w Centralnym Ośrodku Doskonalenia Nauczycieli podjęto następujące prace:

• szkolenie pt. "Szkoły wiejskie w UE". W ramach ww. cyklu przeszkolono 1200 osób, pełniących obecnie rolę liderów w środowisku,
• opracowanie pt. "Szkolny Klub Europejski. Poradnik" adresowane do członków i opiekunów szkolnych klubów europejskich. Ze względu na zwiększającą się liczbę klubów europejskich w szkołach planowana jest w bieżącym roku reedycja ww. poradnika,
• szkolenie dla 2000 szkolnych klubów europejskich, działających w szkołach podstawowych, gimnazjalnych i ponadgimnazjalnych. W trakcie kursów rozprogramowane zostało opracowanie "Szkolny Klub Europejski. Poradnik",
• pakiet "Polska w NATO", który został rozpowszechniony w trakcie szkoleń wizytatorów Kuratorów Oświaty. W ramach programu organizowane są szkolenia adresowane do nauczycieli - konsultantów placówek doskonalenia nauczycieli (50 osób) oraz nauczycieli - doradców metodycznych (100 osób), a także do nauczycieli - liderów środowisk lokalnych oraz nauczycieli klas wojskowych. Zakłada się, iż w wyniku podjętych szkoleń program "Polska w NATO" dotrze do ponad 300 000 uczniów,
• opracowanie scenariuszy lekcji, które stanowią cenną pomoc dla nauczycieli realizujących, w ramach prowadzonego przedmiotu, tematykę integracji europejskiej w szkołach podstawowych, gimnazjalnych i ponadgimnazjalnych.

• Z rozpoznania opartego na licznych kontaktach z nauczycielami, dyrektorami szkół, kuratorami oświaty oraz organizacjami pozarządowymi wynika, że szkoły wykazują dużą aktywność i inicjatywność w podejmowaniu zadań z zakresu integracji europejskiej oraz włączają się w inicjatywy instytucji i organizacji.
• W marcu bieżącego roku Ministerstwo Edukacji Narodowej i Sportu przeprowadzi, we wszystkich województwach, kontrolę stanu realizacji zadań z zakresu edukacji europejskiej, podejmowanych inicjatyw, aktywności szkół oraz nadzoru pedagogicznego; w przypadku stwierdzenia ewentualnych nieprawidłowości, podjęte zostaną natychmiastowe działania, zmierzające do ich likwidacji.

Z wyrazami szacunku

Warszawa, 2003-01-31

Szanowny Panie Marszałku,

1. Rząd aktywnie uczestniczy w działaniach zmierzających do ratowania polskiego sektora stoczniowego wykorzystując przede wszystkim takie instrumenty wsparcia jak poręczenia Skarbu Państwa oraz gwarancje i regwarancje Korporacji Ubezpieczeń Kredytów Eksportowych S.A.

• w dniu 6 sierpnia 2002 r. i 29 października 2002 r. Rada Ministrów podjęła uchwalę w sprawie udzielenia poręczeń spłaty kredytów zaciąganych w PKO Bank Polski S.A. i Banku Handlowym w Warszawie S.A. na częściowe sfinansowanie budowy statków B 178-I/4, B 178-I/6, B 178I/5 oraz B 588-III/2 i B 183/8,9. Na podstawie podjętych uchwał podpisano cztery umowy poręczenia. W przypadku statku B 588-III/2 trwają negocjacje w celu ostatecznego uzgodnienia umowy kredytowej. Łączne, dotychczasowe zaangażowanie Skarbu Państwa wynikające z tytułu już udzielonych poręczeń spłaty kredytów zaciąganych przez Stocznię Szczecińską Nowa Sp. z o.o. wynosi 332,5 mln zł, natomiast łącznie z planowanym do udzielenia na podstawie podjętej uchwały Rady Ministrów poręczeniem spłaty kredytu przeznaczonego na sfinansowanie budowy statku B 588-III/2 wyniesie 503 mln zł. Jednocześnie, Stocznia ubiega się o udzielenie kolejnego poręczenia Skarbu Państwa spłaty kredytu zaciąganego w Banku Pekao S.A. w wysokości 21.100.000 USD przeznaczonego na finansowanie budowy statku 178-I/7,
• aktualne zaangażowanie z tytułu udzielonych na zlecenie Stoczni przez KUKE S.A. gwarancji zwrotu zaliczki armatorskiej wynosi 6,5 mln USD, a łącznie z gwarancjami których udzielenie zostało już zatwierdzone przez Komitet Polityki Ubezpieczeń Eksportowych 11,4 mln USD. Stocznia złożyła także wnioski o udzielenie kolejnych gwarancji zwrotu zaliczek armatorskich w łącznej wysokości 51,8 mln USD.

• w dniu 24 września 2002 r. Rada Ministrów podjęła uchwałę w sprawie udzielenia PKO Bankowi Polskiemu S.A. oraz Bankowi Przemysłowo-Handlowemu PBK S.A. poręczeń spłaty kredytów zaciągniętych przez Stocznię Gdynia S.A. na częściowe sfinansowanie budowy statków 8228/3 oraz 8234/2. Łączna kwota poręczenia dla Stoczni Gdynia S.A. wynosiła 52.189.605 USD. Na podstawie podjętej uchwały, w dniu 12 listopada 2002 r. podpisano umowę poręczenia spłaty kredytu przeznaczonego na częściowe sfinansowanie budowy statku 8228/3. W przypadku statku 8234/2 Bank Przemysłowo-Handlowy PBK S.A. wycofał się z finansowania jego budowy. Z informacji uzyskanych od Banku wynika, iż główną przyczyną wygaśnięcia umowy był brak uzyskania przez projekt zamknięcia finansowego, co w konsekwencji groziłoby nie wywiązaniem się Stoczni z zobowiązań wobec Armatora, Banku i Poręczyciela,
• równocześnie Spółka korzysta z gwarancji i regwarancji KUKE S.A. w wysokości 19,5 mln USD a łącznie z gwarancjami zwrotu zaliczek armatorskich, których udzielenie zostało już zatwierdzone przez Komitet Polityki Ubezpieczeń Eksportowych zaangażowanie Korporacji wyniesie 89,9 mln USD. Ponadto, Stocznia wnioskuje o przyznanie kolejnych gwarancji w łącznej kwocie 74 mln USD.

Przedstawiając powyższe, pragnę podkreślić, iż Ministerstwo Finansów rozpatrując wnioski stoczni o udzielenie poręczeń Skarbu Państwa, działa w przyspieszonym trybie i nadal gotowe jest w bardzo krótki czasie sfinalizować procedury zmierzające do podpisania stosownych umów. Poręczenia Skarbu Państwa nie mogą być dotacjami. W związku z powyższym szczególne znaczenie ma konieczność odpowiedniego zabezpieczenia przyszłych ewentualnych roszczeń Skarbu Państwa jako Poręczyciela.

Pragnę ponadto poinformować, iż w Ministerstwie Gospodarki odbywają się cykliczne posiedzenia międzyresortowego Zespołu, którego celem jest wypracowanie kompleksowych rozwiązań dotyczących przemysłu stoczniowego. Wynikiem prac tego Zespołu jest koncepcja systemowego podejścia do kredytowania stoczni przez banki, z częściowym uczestnictwem państwa oraz jego agend w ryzyku finansowym (poręczenia, gwarancje, ubezpieczenia). Koncepcja ta spotkała się z zainteresowaniem banków, które przygotowują oparte o nią propozycje.

Podsekretarz Stanu

Piotr Sawicki

Warszawa, 2003-01-31

W nawiązaniu do mojego pisma z dnia 23.12.2002 r. zn. BFwe-07-317/HJ/2002 w sprawie przesłanych przy piśmie z dnia 3 grudnia 2002 r. zn. LP/043/400/02/V oświadczeń senatora Józefa Sztorca - m.in. w sprawie zawierania przez banki w umowach z kredytobiorcami o preferencyjne kredyty z dopłatą do oprocentowania ze środków Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa przepisu o możliwości przekształcenia kredytu preferencyjnego w kredyt komercyjny w przypadku nie otrzymania przez bank całości albo części kwoty dopłat - uprzejmie Pana Marszałka informuję, iż z wyjaśnień przedstawionych przez Prezesa Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa wynika, że w umowach zawartych pomiędzy Agencją a bankami z nią współpracującymi w zakresie udzielania kredytów preferencyjnych (wiążącymi obie strony umowy) określono, iż dopłaty są stosowane do wysokości przyznanych przez Agencję limitów, gdy kredytobiorca spełnia wszystkie wymogi dla danej linii kredytowej, określone w zasadach udzielana kredytów z dopłatami Agencji do oprocentowania oraz dokonuje w pełnej wysokości spłat rat kapitału i odsetek w terminach ustalonych w umowie kredytu, z uwzględnieniem dodatkowo 7-dniowego okresu na spłatę należności.

1. warunki, w których następuje odstąpienie od stosowania dopłat do oprocentowania z winy kredytobiorcy - zgodnie z zasadami udzielania kredytów,
2. konsekwencje dla banków z tytułu błędnego lub nieterminowego składania zapotrzebowań na dopłaty, które nie mogą być nałożone na kredytobiorcę,
3. konsekwencje dla Agencji z tytułu nieterminowego przekazania środków na dopłaty.

W świetle powyższego pragnę Pana Marszałka poinformować, że przepis dotyczący przekształcenia kredytu preferencyjnego w kredyt komercyjny w przypadku nie otrzymania przez bank całości albo części kwoty dopłat określony w umowach zawartych przez bank z kredytobiorcami nie wynika z umów zawartych przez Agencję Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa z bankami współpracującymi, ani też z innych ustaleń regulujących kwestie stosowania przez Agencję dopłat do oprocentowania kredytów udzielanych zgodnie z ww. rozporządzeniem Rady Ministrów.

Z wyrazami szacunku

Sekretarz Stanu

Warszawa, 30.01.2003 r.

Realizując zobowiązania zapisane w Traktacie między Rzeczypospolitą Polską i Republiką Litewską o przyjaznych stosunkach i dobrosąsiedzkiej współpracy, podpisanym w Wilnie w dniu 26 kwietnia 1994 roku oraz w Umowie między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej i Rządem Republiki Litewskiej o współpracy w dziedzinie kultury, oświaty i nauki, podpisanej w Wilnie w dniu 17 grudnia 1998 roku oraz biorąc pod uwagę fakt rozwoju w ostatnich latach współpracy w zakresie oświaty i szkolnictwa wyższego pomiędzy obu krajami, w szczególności mobilności studentów i pracowników naukowych obu krajów, w czerwcu 2001 roku, podczas spotkania polskiej i litewskiej grupy ekspertów, został uzgodniony ostateczny projekt Umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Litewskiej o wzajemnym uznawaniu dokumentów uprawniających do podejmowania studiów wyższych, tytułów zawodowych w szkolnictwie wyższym oraz stopni naukowych.

Ponadto obie Strony zobowiązały się do uzupełnienia i przekazania sobie nawzajem odpowiednich załączników, przywołanych w treści projektu dokumentu. W pierwszym etapie prac przygotowawczych Strona polska nie mogła przyjąć w całości przekazanego przez partnera załącznika, ponieważ jego zapisy nie były zgodne z zakresem wcześniej wynegocjowanego wspólnego projektu dokumentu. Ponadto w marcu 2002 roku litewskie Ministerstwo Oświaty i Nauki poinformowało nas, że zostało zmienione prawo w zakresie szkolnictwa wyższego, a następnie przekazana została zmieniona wersja załącznika, którego zapis wymagał jeszcze pogłębionych konsultacji z resortem zdrowia. Obecnie projekt Umowy, zgodnie z Ustawą o umowach międzynarodowych z dnia 14 kwietnia 2000 roku oraz Rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 28 sierpnia 2000 roku w sprawie wykonania niektórych przepisów Ustawy znajduje się w uzgodnieniach międzyresortowych.

Po zakończeniu procedowania wewnętrznego uzgodniona zostanie, dogodna dla obu Stron, data podpisania dokumentu.

wz. Ministra

Sekretarz Stanu

Tomasz Goban-Klas

Warszawa, 2003-02-03

Na terenie gmin warszawskich (dawne woj. stołeczne) znajduje się 273 km wałów przeciwpowodziowych i 5 stacji pomp o znaczeniu przeciwpowodziowym. Stan obwałowań jest zróżnicowany i zależy głównie od okresu, w którym był wykonany. Korpusy tych wałów charakteryzują się dużą różnorodnością wbudowanych materiałów, w wielu przypadkach niższym od wymaganego stopniem zagęszczenia i ponadnormatywnym współczynnikiem filtracji. Na niektórych odcinkach występują obniżenia rzędnej korony wału, które powodują, że nie zachowany jest wymóg dostatecznego wzniesienia korony ponad wodę miarodajną i kontrolną. Inne mankamenty to brak dróg przywałowych na niektórych odcinkach oraz drzewa rosnące w międzywalu niekiedy w bezpośrednim sąsiedztwie korpusu wału.

Wojewódzki Zarząd Melioracji i Urządzeń Wodnych w Warszawie, będący administratorem urządzeń przeciwpowodziowych na terenie gmin warszawskich, sporządził raport o stanie urządzeń przeciwpowodziowych i potrzebach wykonania najpilniejszych prac z tego zakresu. Część tych prac została wykonana w roku 2001. Ich realizację sfinansowano ze środków budżetu Wojewody Mazowieckiego i Wojewódzkiego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej.

Na przełomie 2001 i 2002 Rząd Rzeczypospolitej Polskiej zaciągnął kredyt w Europejskim Banku Inwestycyjnym na sfinansowanie robót związanych z usuwaniem szkód powodziowych i poprawę ochrony przeciwpowodziowej w dorzeczu Wisły. Województwo mazowieckie otrzymało w ramach tego kredytu i rezerwy celowej budżetu państwa 58 247 tys. złotych. Środki te pozwolą sfinansować w latach 2002-2004 wszystkie zadania z zakresu napraw urządzeń przeciwpowodziowych oraz najpilniejsze inwestycje z zakresu modernizacji tych urządzeń, ujęte w raporcie, sporządzonym przez WZMiUW w 2000 r.

Minister

z up. Kazimierz Gutowski
Podsekretarz Stanu