Warszawa, 2002.10.31

W związku z oświadczeniami senatora Józefa Sztorca złożonymi podczas 25 posiedzenia Senatu RP w dniu 3 października 2002 r. - dotyczącymi przebudowy skrzyżowania drogi krajowej nr 73 Busko - Tarnów z drogą wojewódzką nr 984 Lisia Góra - Mielec w miejscowości Lisia Góra, oraz skrzyżowania drogi nr 4 Tarnów - Rzeszów z drogą powiatową Wola Rzędzińska - Skrzyszów w miejscowości Ładna przedstawiam informację dotyczącą poruszanych problemów.

Działania mające na celu przebudowę istniejącego skrzyżowania drogi krajowej nr 73 Busko - Tarnów z drogą wojewódzką nr 984 Lisia Góra - Mielec w miejscowości Lisia Góra, prowadzone są przez Oddział Generalnej Dyrekcji Dróg Krajowych i Autostrad w Krakowie wspólnie z władzami samorządowymi. W dniu 30 października 2000 roku podpisane zostało porozumienie pomiędzy władzami samorządowymi Województwa Małopolskiego, Powiatem Tarnowskim, Gminą Lisia Góra a Oddziałem Południowo-Wschodnim Generalnej Dyrekcji Dróg Publicznych w Krakowie określające zasady współpracy i finansowania w zakresie przygotowania i realizacji przedmiotowego zadania. W tym momencie rozpoczęto prace projektowe, które w roku bieżącym doprowadziły do uzyskania decyzji o pozwoleniu na budowę. W lipcu tego roku Zarząd Dróg Wojewódzkich - upoważniony przez strony Porozumienia rozstrzygnął przetarg na budowę ronda. Obecnie trwają prace związane z jego realizacją. Dotrzymanie umownego terminu zakończenia realizacji zadania ustalonego na dzień 31.10.br. zależy od warunków pogodowych w październiku, gdyż deszczowy wrzesień spowodował opóźnienia w stosunku do założonego harmonogramu robót.

Droga krajowa nr 4 prowadzi bardzo ciężki ruch samochodowy. Według Generalnego Pomiaru Ruchu z 2000 roku na rozpatrywanym odcinku natężenie ruchu wynosiło 13 894 pojazdów na dobę. Ruch na drodze powiatowej Wola Rzędzińska - Skrzyszów jest, według obserwacji, daleko mniejszy od poziomu ruchu na drodze krajowej. Zgodnie z Wytycznymi Projektowania Skrzyżowań Drogowych, opracowanymi na zlecenie Generalnej Dyrekcji Dróg Publicznych w Warszawie w roku 2001 - budowa ronda zalecana jest w przypadku gdy "klasy i funkcje przecinających się dróg są równorzędne i nie wskazują wyraźnie na celowość wyznaczenia jednej z nich jako nadrzędnej". W rozpatrywanym przypadku zdecydowana nadrzędność drogi nr 4 zarówno pod względem funkcji jak i wielkości ruchu nie daje podstaw do zastosowania rozwiązania w postaci ronda.

W celu poprawy warunków ruchu na przedmiotowym skrzyżowaniu - w ramach prowadzonych obecnie prac remontowych na odcinku drogi krajowej nr 4 Ładna - Podgórska Wola będzie wydzielony pas dla lewoskrętów oraz wyznaczone przejście dla pieszych. O tych pracach Oddział GDDIiA w Krakowie informował pana senatora Józefa Sztorca pismem znak GDDKiA.O/KR.17/4090/53/02/86546 z dnia 24.09.2002 r.

Z wyrazami szacunku

Minister Infrastruktury

Z up. Sekretarz Stanu

Warszawa, dnia 06.11.02 r.

Odpowiedzialność za szkody wyrządzone przez zwierzęta domowe rozwiązana została przepisami kodeksu cywilnego - art. 431. Kwestia odpowiedzialności za szkody wyrządzone przez zwierzynę łowną w tym zwierzęta łowne objęte całoroczną ochroną określona została w ustawie Prawo łowieckie. Ustawodawca przyjął rozwiązanie, iż za szkody wyrządzone przez zwierzynę odpowiedzialność ponoszą dzierżawcy bądź zarządcy obwodów łowieckich, natomiast skarb państwa odpowiada za zwierzynę objętą całoroczną ochroną. Art. 46 ust. 1 pkt 1 ustawy "Prawo łowieckie" wymienia w praktyce wszystkie zwierzęta łowne, które powodują szkody w uprawach i płodach rolnych.

Podzielamy natomiast zastrzeżenia odnośnie braku możliwości dochodzenia odszkodowań za szkody wyrządzone przez zwierzynę łowną na terenach nie wchodzących w skład obwodów łowieckich. Dotyczy to terenów w granicach administracyjnych miast, o ile nie weszły one w skład obwodów łowieckich. Za tego typu szkody, na zasadach zbliżonych do rozwiązań dotyczących dzierżawców czy zarządców obwodów łowieckich, odpowiedzialność musiałby ponosić skarb państwa. Są to bowiem tereny, na których dzierżawcy czy zarządcy nie mogą prowadzić gospodarki łowieckiej, a do odpowiedzialności odszkodowawczej powinien być pociągnięty właściciel zwierzyny (art. 2 ustawy "Prawo łowieckie").

Niezależnie od przytoczonych wyżej argumentów zwiększenie odpowiedzialności za szkody w uprawach i płodach rolnych poza przyjęte do tej pory rozwiązania wydaje się w obecnej chwili niemożliwa do zrealizowania. Sytuacja finansowa skarbu państwa, który to, jak sugeruje się w/w oświadczeniu, winien w większej mierze partycypować w procesie odszkodowawczym, jest powszechnie znana i wątpliwym wydaje się, aby dodatkowe obciążenie z tego tytułu było możliwe. Także dalsze obciążanie kosztami odszkodowań łowieckich dzierżawców obwodów (kół łowieckich) i zarządców ośrodków hodowli zwierzyny w sytuacji drastycznego spadku przychodów z gospodarki łowieckiej, wydaje się być niemożliwym, ponieważ w większości przypadków doprowadziłoby do ich niewypłacalności.

Ponadto, delegacja zawarta w art. 44 ust. 4 Prawa łowieckiego zobowiązuje do określenia "sposobów ograniczania populacji" zwierząt zaliczonych do szkodników łowieckich. Jak się wydaje, jedynym sposobem ograniczenia populacji zwierząt, poza kontrolą ich narodzin (co z kolei będzie musiało oznaczać dokonanie zabiegów lekarsko-weterynaryjnych), jest uśmiercanie zwierząt. Zasady uśmiercania zwierząt, jak również dokonywania na nich zabiegów lekarsko-weterynaryjnych są natomiast uregulowane w sposób wyczerpujący w ustawie z dnia 21 sierpnia 1997 r. o ochronie zwierząt (Dz.U. Nr 111, poz. 724). Próba uregulowania zasad ograniczania populacji zwierząt w rozporządzeniu oznaczać będzie zatem wkroczenie w materię ustawową i doprowadzi do konfliktu rozporządzenia z ustawą.

Niezależnie od powyższego należy zauważyć, iż celem Prawa łowieckiego jest uregulowanie zasad prowadzenia gospodarki łowieckiej. Jak się natomiast wydaje, jakiekolwiek regulacje dotyczące sposobów ograniczania populacji zwierząt poza ogólnymi zasadami wykonywania polowania, wykraczają poza przedmiot Prawa łowieckiego. Prawo łowieckie nie stanowi zatem miejsca właściwego dla takich regulacji. miejscem takim jest natomiast ustawa o ochronie zwierząt, która została znowelizowana w roku bieżącym (zmiana w Dz.U. Nr 135, poz. 1141) i określiła zasady postępowania ze zwierzętami bezdomnymi stanowiącymi zagrożenie m.in. dla wielkości pogłowia drobnej zwierzyny. Nie należy także zapominać, że zwierzęta, które potocznie uznaje się za "szkodniki łowieckie" w przeważającej ilości mają status zwierząt objętych ochroną gatunkową wynikającą z ustawy o ochronie przyrody.

Z wyrazami szacunku

Z up. MINISTRA

PODSEKRETARZ STANU

prof. dr hab. Ewa Symonides

Warszawa, dnia 6.11.2002 r.

Pan
Longin Pastusiak
Marszałek Senatu

W odpowiedzi na oświadczenie złożone przez Senatora Jerzego Cieślaka, przesłane przy piśmie znak: LP/043/335/02/V, w sprawie sytuacji Górskiego Ochotniczego Pogotowia Ratunkowego, uprzejmie wyjaśniam.

Zgodnie z postanowieniami art. 36 pkt 3 ustawy z dnia 1 marca 2002 roku o zmianach w organizacji i funkcjonowaniu centralnych organów administracji rządowej i jednostek im podporządkowanych oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz.U. Nr 25, poz. 253, z późn. zm.), kompetencje w zakresie określenia: rodzaju i wysokości świadczeń przysługujących ratownikom górskim, zadań w zakresie organizowania pomocy i ratowania osób, podejmowanych przez poszczególne organizacje ratownicze, a także przewidywania na ten cel świadczeń finansowych i rzeczowych leżą w gestii ministra właściwego do spraw wewnętrznych i ministra właściwego do spraw kultury fizycznej i sportu.

Warszawa, 12 listopada 2002 r.

Odpowiadając na pismo z dnia 8 października 2002 r., sygn. LP/043/351/02/V, przekazujące oświadczenie Senatora RP Witolda Gładkowskiego, złożone w dniu 3 października 2002 r., podczas 25. posiedzenia Senatu w sprawie możliwości dofinansowania adaptacji i remontu budynku Komendy Powiatowej Policji w Szczecinku, uprzejmie przedstawiam następujące informacje.

Jednocześnie Rada Ministrów skierowała do Sejmu projekt zmian w dotychczasowych ustawach, między innymi w kierunku przeniesienia od 1 stycznia 2003 r. wydatków komend: wojewódzkich oraz powiatowych i miejskich Policji do części 42 budżetu - Sprawy wewnętrzne, co pozwoli na bezpośrednie kształtowanie wielkości i struktury wydatków tych komend przez Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji oraz Komendanta Głównego Policji. Powinno to spowodować również wyrównywanie aktualnych dysproporcji w wielkościach środków budżetowych, dostosowanie budżetów do realizowanych zadań, jak również dokonywanie - stosownie do potrzeb - przeniesień środków budżetowych w trakcie roku.

W kontekście już zaistniałych i planowanych przedsięwzięć sytuacja finansowa komend powiatowych Policji województwa zachodniopomorskiego powinna ulec poprawie w tym również i w odniesieniu do nowej siedziby Komendy Powiatowej Policji w Szczecinku.

Łączę wyrazy szacunku

MINISTER

z up. Zbigniew SOBOTKA

Sekretarz Stanu

Warszawa, dnia 12 listopada 2002 r.

Z wyrazami szacunku

Sylweriusz M. Królak

Warszawa, 2002.11.12

Pan
Longin Pastusiak
Marszałek Senatu
Rzeczypospolitej Polskiej

Przekwalifikowanie przejazdu na kategorię B z wyposażeniem w dwie półrogatki ze światłami na drągach oraz dobudowa dodatkowych czujników wyłączających szacowane są wstępnie przez PKP Polskie Linie Kolejowe S.A. na kwotę 62 200 zł.

Marek Pol

Warszawa, dnia 15.11.2002 r.

W odpowiedzi na pismo RJ/043/371/02/V z dnia 6 listopada 2002 r., w sprawie oświadczenia złożonego przez senatora Władysława Mańkuta, w dniu 30 października 2002 r., podczas 26 posiedzenia Senatu RP, uprzejmie informuję, że pismem nr ZG - 4462/I/AD z dnia 4 listopada 2002 r., udzieliłem odpowiedzi na tę interpelację. W załączeniu uprzejmie przesyłam treść odpowiedzi w tej sprawie.

Jednocześnie uprzejmie informuję, że z dniem 18 listopada br. w drogowym przejściu granicznym w Bezledach zostanie uruchomiony dodatkowy pas odpraw dla podróżnych wjeżdżających do RP, którzy nie przewożą towarów wymagających oclenia i nie posiadają nadwyżek przekraczających dozwolone normy celne. Idea utworzenia takiego pasa wynikła ze wspólnego poszukiwania rozwiązań, umożliwiających sprawniejsze przekraczanie granicy osobom, które nie naruszają polskich przepisów celnych i podróżują w ruchu osobowym bez żadnych towarów. "Zielony pas odpraw" będzie oznaczony specjalnymi tablicami w języku polskim, rosyjskim, angielskim i niemieckim o treści: "nic do oclenia". Jest to rozwiązanie podobne do stosowanego na lotniskach. Skorzystanie z tego pasa ruchu będzie traktowane, jako dokonanie przez podróżnego zgłoszenia celnego towarów nie podlegających należnościom celnym oraz ograniczeniom przewidzianym w przepisach prawa.

Z wyrazami szacunku

gen. bryg. Józef KLIMOWICZ

Warszawa, dnia 4.11.2002 r.

Szanowny Panie Senatorze,

W odpowiedzi na Pana pismo z dnia 25 października 2020 r. w sprawie stworzenia w drogowych przejściach granicznych w Gronowie i Bezledach warunków do bezkolejkowego przekraczania granicy państwowej przez osoby nie mające nic do oclenia uprzejmie informuję, że powyższa kwestia była omówiona w dniu 28.10.2002 r. podczas roboczego spotkania służb granicznych i celnych RP i FR. Uczestniczący w spotkaniu Dyrektor Izby Celnej w Olsztynie poinformował, że po 1 listopada br., na zasadzie eksperymentu, w drogowym przejściu granicznym w Bezledach wprowadzona zostanie tzw. "zielona linia", przeznaczona dla podróżnych nie posiadających towarów do oclenia.

Z wyrazami szacunku

gen. bryg. Józef KLIMOWICZ

Warszawa, 2002.11.18

W myśl art. 9g ust. 2 i 3 ustawy z dnia 26 stycznia 1982 r. - Karta Nauczyciela (Dz.U. z 1997 r. Nr 56, poz. 357 z późn. zm.) organ prowadzący szkołę powołuje komisję egzaminacyjną dla nauczycieli ubiegających się o awans na stopień nauczyciela mianowanego, natomiast komisję kwalifikacyjną dla nauczycieli ubiegających się o awans na stopień nauczyciela dyplomowanego powołuje organ sprawujący nadzór pedagogiczny. Organ, który powołał komisję egzaminacyjną lub kwalifikacyjną - stosownie do § 12 ust. 3 rozporządzenia Ministra Edukacji Narodowej z dnia 3 sierpnia 2000 r. w sprawie uzyskania stopni awansu zawodowego przez nauczycieli (Dz.U. Nr 70, poz. 825 z późn. zm.) - zapewnia jej obsługę administracyjno-biurową oraz pokrywa wydatki związane z jej działalnością. Należy jednak podkreślić, że wskazane powyżej przepisy nie przesądzają jednoznacznie o obowiązkach organów w zakresie realizacji wypłat wynagrodzeń osobom uczestniczącym w pracach Komisji. Zgodnie z przyjętą zasadą, w ramach wydatków związanych z działalnością komisji przewidziane jest wynagrodzenie wyłącznie dla ekspertów wchodzących w skład komisji, z którymi organ powołujący komisję może zawrzeć umowę zlecenie na okres udziału w pracach komisji. Ma to ścisły związek z niezależną pozycją ekspertów. Ich udział w pracach komisji ma na celu zapewnienie obiektywizmu i wysokiego standardu tych prac. Pozyskanie ich do pracy w praktyce musi się zatem wiązać z czynnikiem motywującym, również finansowo, zwłaszcza w sytuacji, w której nie mogą oni skorzystać z podobnych rozwiązań prawnych jak pozostali członkowie komisji.

Pozwolę sobie bowiem zauważyć, iż zarówno dyrektor szkoły (placówki), jak i przedstawiciel organu sprawującego nadzór pedagogiczny, uczestniczą w pracach komisji w ramach obowiązków służbowych i wynagrodzenia wynikającego ze stosunku pracy. Dotyczy to również przedstawiciela organu prowadzącego szkołę. Podobne uwarunkowania zachodzą też w przypadku przedstawiciela związku zawodowego, który zgodnie z art. 9g ust. 5 ustawy - Karta Nauczyciela na wniosek nauczyciela może wejść w skład komisji. W tej sytuacji ma zastosowanie przepis art. 25 ust. 2 ustawy z dnia 23 maja 1991 r. o związkach zawodowych (Dz.U. z 2001 r. Nr 79, poz. 854 z późn. zm.), który przyznaje pracownikowi prawo do zwolnienia od pracy zawodowej z zachowaniem prawa do wynagrodzenia na czas niezbędny do wykonania doraźnej czynności wynikającej z jego funkcji związkowej poza zakładem pracy, jeżeli czynność ta nie może być wykonana w czasie wolnym od pracy.

Pragnę podkreślić, że dla określenia skutków finansowych związanych z działalnością komisji przyjęto w 2002 roku kwotę 150 zł na rozpatrzenie jednego wniosku nauczyciela ubiegającego się o awans. Odpowiednio do prognozowanej liczby wniosków - w budżecie Państwa w rezerwie celowej Nr 17 zabezpieczone zostały środki na pokrycie wydatków z tego tytułu. Zmiana wysokości środków przewidzianych na ten cel w ustawie budżetowej nie jest możliwa. Rozszerzenie zatem grupy osób wynagradzanych za uczestniczenie w pracach komisji spowodowałoby pomniejszenie kwoty przypadającej dotychczas na jednego eksperta. Jednocześnie należy zwrócić uwagę, iż organ, który powołał komisję, w ramach swoich kompetencji, może zwiększyć wydatki związane z funkcjonowaniem komisji ze środków własnych, również w zakresie wynagradzania pozostałych członków komisji.

Z wyrazami szacunku

w/z MINISTRA

PODSEKRETARZ STANU

Warszawa, 18 listopada 2002 r.

Pan
Longin Pastusiak
Marszałek Senatu
Rzeczypospolitej Polskiej

Zakres kształcenia w szkołach ponadgimnazjalnych, oprócz Rozporządzenia Ministra Edukacji Narodowej i Sportu z dnia 26 lutego 2002 r. w sprawie podstawy programowej wychowania przedszkolnego oraz kształcenia ogólnego w poszczególnych typach szkół (Dz.U. nr 51, poz. 458), określa również Rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej i Sportu w sprawie podstawy programowej kształcenia w profilach kształcenia ogólnozawodowego (Dz.U. Nr 50, poz. 451) oraz podstawy programowe kształcenia w zawodzie (publikowane oddzielnie dla poszczególnych zawodów).

Równocześnie, zgodnie z Rozporządzeniem Ministra Edukacji Narodowej i Sportu z dnia 22 sierpnia 2002 r. zmieniającym rozporządzenie w sprawie ramowych planów nauczania w szkołach publicznych (Dz.U. Nr 137, poz. 1155), od 1 września 2002 r. dyrektor technikum ma do swojej dyspozycji 5 godzin tygodniowo, część z tych godzin przeznacza się na nauczanie przedmiotów ujętych w podstawie programowej w zakresie rozszerzonym, przy czym w klasie IV wymiar tych zajęć edukacyjnych nie może być mniejszy niż 2 godziny tygodniowo.

Jestem przekonana, że podjęte przez resort działania zapewnią absolwentom wszystkich szkół średnich przygotowanie ogólnokształcące w zakresie umożliwiającym zdanie egzaminu maturalnego na wybranym poziomie.

Z wyrazami szacunku

w/z MINISTRA

PODSEKRETARZ STANU

Tadeusz Sławecki

Warszawa, 2002-11-18

Pan
Longin Pastusiak
Marszałek Senatu
Rzeczypospolitej Polskiej

Dzieciom i młodzieży przewlekle chorym przebywającym, w stanach zaostrzenia choroby, w zakładach opieki zdrowotnej, kształcenie specjalne w zależności od potrzeb edukacyjnych, organizuje właściwa jednostka samorządu terytorialnego. Przy placówkach resortu zdrowia w zależności od wieku i liczby uczniów- pacjentów funkcjonują oddziały przedszkolne, lub szkolne albo przedszkola specjalne, szkoły podstawowe specjalne, gimnazja specjalne, a także szkoły ponadgimnazjalne specjalne oraz zespoły pozalekcyjne zajęć wychowawczych. W sytuacji zorganizowania więcej niż jednej jednostki organizacyjnej tworzone są Zespoły Szkół.

Wobec dzieci i młodzieży, uczniów szkół ogólnodostępnych, którzy po czasowym pobycie w placówce służby zdrowia wracają do szkoły a w wyniku choroby nie nastąpiły u nich zmiany w kierunku niepełnosprawności (np. niedowidzenie, obniżenie sprawności intelektualnej, dysfunkcja narządu ruchu), nie stosuje się form i metod pracy dydaktycznej innych, niż u ich zdrowych kolegów.

Jeżeli nastąpią u tych uczniów zmiany, o których wyżej mowa, zgodnie z orzeczeniem o potrzebie kształcenia specjalnego, właściwa jednostka samorządu terytorialnego organizuje im odpowiednią formę kształcenia specjalnego. O miejscu realizacji tego kształcenia - szkoła ogólnodostępna (integracyjna), specjalna, specjalny ośrodek szkolno-wychowawczy - decydują rodzice (prawni opiekunowie) dziecka. Jeżeli stan zdrowia dziecka uniemożliwia lub utrudnia mu uczęszczanie do szkoły, realizuje ono obowiązek szkolny i obowiązek nauki w systemie nauczania indywidualnego.

Z wyrazami szacunku

w/z MINISTRA

PODSEKRETARZ STANU