Warszawa, dnia 21 czerwca 2002 r.

W związku z Oświadczeniem Pana Senatora Henryka Stokłosy, nadesłanym przy piśmie JD/043/186/02/V, w sprawie trudnej sytuacji Stoczni Szczecińskiej, zwracam się z uprzejmą prośbą o wyrażenie zgody na przedłużenie terminu udzielenia odpowiedzi do 5 lipca 2002 r. z uwagi na trwające uzgodnienia z Ministrem Finansów i Ministrem Skarbu Państwa.

MINISTER

PODSEKRETARZ STANU

Warszawa, dnia 18 czerwca 2002 r.

W odpowiedzi na oświadczenie złożone przez senatora Tadeusza Bartosa podczas 18. posiedzenia Senatu RP w dniu 7 czerwca br. przekazane przy piśmie z dnia 11 czerwca br., nr LP/043/200/02/V w sprawie podziału środków rezerwy budżetowej przeznaczonych na wsparcie instytucji kultury przejętych przez samorządy terytorialne uprzejmie wyjaśniam, że kryteria i zasady podziału tych środków są konsekwencją niedostatków reformy z 1999 r. Ujmowane od tego właśnie roku w budżecie państwa środki rezerwy celowej mają wspomagać te samorządy, w których poziom dochodów własnych nie pozwolił na sfinansowanie wydatków związanych z prowadzeniem instytucji kultury przejętych w dniu 1 stycznia 1999 r. mimo, że w obowiązującym stanie prawnym prowadzenie instytucji kultury należy do zadań własnych jednostek samorządu terytorialnego finansowanych z ich dochodów.

W ustawie z 21 stycznia 2000 r. o zmianie niektórych ustaw związanych z funkcjonowaniem administracji publicznej (DzU Nr 12, poz. 136) pojawia się specjalna regulacja tej sprawy. Na podstawie art. 70 jednostki samorządu terytorialnego otrzymują dotacje celowe na dofinansowanie bieżących zadań własnych związanych z prowadzeniem instytucji kultury przejętych w dniu 1 stycznia 1999 r. W akcie wykonawczym - rozporządzeniu Rady Ministrów z 9 maja 2000 r. w sprawie określenia zakresu zadań w dziedzinie kultury objętych mecenatem państwa oraz szczegółowych zasad i trybu udzielania jednostkom samorządu terytorialnego dotacji na te zadania i dotacji celowych na dofinansowanie bieżących zadań własnych, związanych z prowadzeniem instytucji kultury, przejętych w dniu 1 stycznia 1999 r. (Dz.U. Nr 40, poz. 463, ze zm. w 2002 r. Dz.U. Nr 50, poz. 450) - w § 2 ust. 3 ustalono, że przypadająca na województwo łączna wysokość środków rezerwy celowej dla poszczególnych jednostek samorządu terytorialnego nie może przekroczyć kwoty przeznaczonej w roku poprzednim na dofinansowanie bieżących zadań własnych związanych z przejętymi w ramach reformy instytucji kultury. Zmiana przepisu rozporządzenia w 2002 r. polegała na wydzieleniu z ogólnej puli środków automatycznie dzielonych na województwa według cytowanego przepisu, kwoty (3%) do dyspozycji Ministra Kultury na zmiany i korekty, które się w międzyczasie dokonały. Między innymi z tych środków 36.450 zł otrzymało Muzeum Okręgowe w Sandomierzu, niezależnie od kwoty 673.000 zł, która przypadła na województwo świętokrzyskie.

Warszawa, dnia 19 czerwca 2002 r.

w odpowiedzi na oświadczenie pana Grzegorza Matuszaka Senatora RP pragnę poinformować, iż Ministerstwo Kultury doceniając wagę Łódzkich Spotkań Teatralnych co roku dofinansowywało ten najstarszy festiwal teatru alternatywnego. W roku bieżącym sytuacja resortu uniemożliwia nam dotowanie tej jakże ważnej imprezy. Natomiast czasopismo "Scena" uzyskało w roku bieżącym dotację w wysokości 35.000 zł.

Z wyrazami szacunku

Warszawa, dnia 2002.06.20.

W nawiązaniu do pisma znak: JD/043/176/02/V przekazującego tekst oświadczenia złożonego przez senatora Józefa Sztorca podczas 17 posiedzenia Senatu RP w dniu 23 maja 2002 r. w sprawie zmiany decyzji o przydziale pomocy zbożowej przez Oddział Terenowy Agencji Rynku Rolnego w Katowicach dla gminy Radgoszcz - informuję, że Agencja Rynku Rolnego pismem Nr RPrr-411-zb-125-437/02 z dnia 17.05.2002 r. zleciła Oddziałowi Terenowemu ARR w Lublinie wydanie 513,25 ton pszenicy na rzecz gminy Radgoszcz (woj. małopolskie) przysługującej na mocy ustawy z dnia 11 sierpnia 2002 r. o szczególnych rozwiązaniach prawnych związanych z usuwaniem skutków powodzi z lipca i sierpnia 2001 r. oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz.U. Nr 84, poz. 907 z późn. zm.). Oddział Terenowy ARR w Lublinie wyznaczył najbliżej położony z możliwych magazynów tj. ELEWARR Sp. z o.o. Oddział Załęże oddalony od gminy Radgoszcz około 80 km. Do dnia 11 czerwca 2002 r. gmina Radgoszcz nie rozpoczęła jeszcze odbioru przysługującej pszenicy.

Z poważaniem

MINISTER

z up. Kazimierz Gutowski

PODSEKRETARZ STANU

Warszawa, dnia 20 czerwca 2002 r.

Nie uległy zmianie zasady pobierania opłat za pobyt w domu pomocy społecznej wynikające z ustawy o pomocy społecznej. Zgodnie z tymi zasadami osoba przebywająca w domu ponosi opłatę w wysokości 70% dochodu miesięcznego nie więcej niż 200% kryterium dochodowego. Osoba opłacająca swój pobyt w domu pokrywa należność w kasie domu lub wpłaca na konto domu pomocy społecznej. Jeśli wyrazi zgodę potrącenia może dokonać organ emerytalno-rentowy bezpośrednio ze świadczenia.

Należność, o której mowa w art. 35 ustawy o pomocy społecznej wyrażona jest w kwotach netto, natomiast potrącenie, o którym mowa jest w art. 140 ust. 1 i 2 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych odbywa się na dochodzie brutto a więc niemożliwym jest przeniesienie wielkości procentowych z ustawy o pomocy społecznej do ustawy emerytalnej, a modyfikacja zawarta w znowelizowanych artykułach ustawy emerytalnej wielkości potrącenia do 60% dochodu odpowiada w przybliżeniu wielkości należnej kwoty z tytułu odpłatności za pobyt w domu pomocy społecznej.

Niewielkie różnice złotówkowe po nowelizacji nakładają na dom obowiązek zwrotu różnicy nadpłaconej kwoty co wydaje się korzystniejszym rozwiązaniem dla dps niż ubieganie się o dopłatę ze strony mieszkańców do kasy domu jak to miało miejsce przed nowelizacją przepisów. Niedogodność ta wynika z niemożliwości indywidualnych blokad na świadczeniach w oddziałach ZUS ponieważ blokada taka, znacznie przewyższałaby kosztami wysokość dokonywanych potrąceń. Koszty te obciążałyby i tak skromne budżety domów.

MINISTER

PODSEKRETARZ STANU

Jolanta Banach

Warszawa, 2002-06-20

Pan
Longin Pastusiak
Marszałek Senatu
Rzeczypospolitej Polskiej

Z dużą uwagą zapoznałem się z oświadczeniem Senatora Janusza Bielawskiego, dotyczącym Programu nauczania języka polskiego w szkołach ponadgimnazjalnych autorstwa Jarosława Klejnockiego, Jerzego Sosnowskiego, Doroty Zdunkiewicz-Jedynak oraz podręcznika Język polski. Literatura i nauka o języku (część I - do pracy w szkole, część 2 - do pracy w domu). Podręcznik dla szkół ponadgimnazjalnych. Klasa I (kształcenie w zakresie podstawowym i rozszerzonym) Jarosława Klejnockiego, Barbary Łazińskiej, Doroty Zdunkiewicz-Jedynak.

Pragnę poinformować Pana Marszałka, że program i podręcznik zostały dopuszczone do użytku szkolnego zgodnie z postanowieniami rozporządzenia Ministra Edukacji Narodowej z dnia 15 lutego 1999 r. w sprawie warunków i trybu dopuszczania do użytku szkolnego programów nauczania i podręczników oraz zalecania środków dydaktycznych (Dz.U. z 1999 r. nr 14, poz. 130 i nr 41, poz.416 oraz z 2000 r. Nr 90, poz. 1000). Recenzentami programu nauczania byli: prof. dr hab. Edward Polański rekomendowany przez Towarzystwo Kultury Języka, prof. dr hab. Antoni Smuszkiewicz rekomendowany przez Uniwersytet im. A. Mickiewicza w Poznaniu i mgr Piotr Bejnar-Bejnarowicz rekomendowany przez Ministerstwo Edukacji Narodowej. Podręcznik został dopuszczony do użytku szkolnego na podstawie recenzji rzeczoznawców: dr Krystyny Długosz-Kurczabowej - z rekomendacji Towarzystwa Kultury Języka, dr. Tomasza Kowalczuka, prof. dr. hab. Edwarda Polańskiego - z rekomendacji Towarzystwa Kultury Języka, prof. dr. hab. Józefa Porayskiego-Pomsty - z rekomendacji Towarzystwa Kultury Języka..

Nauczyciel może uzyskać program nauczania wybierając z wykazu programów dopuszczonych do użytku szkolnego przez ministra, może zmodyfikować program z wykazu (lub połączyć kilka programów) oraz opracować samodzielnie program nauczania. Każdy program nauczania musi być zgodny z zasadami edukacyjnymi zapisanymi w podstawie programowej oraz musi uwzględniać określone w tym dokumencie zadania, treści i zamierzone osiągnięcia nauczania.

Z wyrazami szacunku

w/w MINISTRA

PODSEKRETARZ STANU

Warszawa, dnia 20 czerwca 2002 r.

Zgodnie z art. 23 ustawy z dnia 18 grudnia 1998 r. o służbie cywilnej (Dz.U. Nr 49, poz. 483 z późn. zm.) Prezes Rady Ministrów zgodnie z odrębnymi przepisami (art. 5 ust. 1 ustawy o Krajowej Szkole Administracji Publicznej), wskazuje absolwentom kolejnych roczników Krajowej Szkoły Administracji Publicznej pierwsze stanowiska pracy w służbie cywilnej przedstawione przez Szefa Służby Cywilnej, z wyjątkiem wyższych stanowisk w służbie cywilnej. Te stanowiska zgodnie z dyspozycją art. 41 ust. 2 obsadzane są w drodze konkursów przeprowadzanych przez Szefa Służby Cywilnej.

W styczniu i w marcu zostały wystosowane pisma do urzędów spoza służby cywilnej (Kancelarii Prezydenta RP, Kancelarii Sejmu, Senatu, Najwyższej Izby Kontroli, Narodowego Banku Polskiego, Instytutu Pamięci Narodowej, Głównego Inspektora Ochrony Danych Osobowych oraz do Marszałków Województw) z prośbą o przedstawienie ofert pracy dla tegorocznych absolwentów KSAP.

- Sekretariat Szefa Kancelarii Prezesa Rady Ministrów w kwietniu br., po uzyskaniu informacji od Szefa Służby Cywilnej, wystąpił pismami do dyrektorów generalnych ministerstw i urzędów centralnych, którzy skierowali ogłoszenia o wolnych stanowiskach pracy w służbie cywilnej do Biuletynu Służby Cywilnej, z prośbą o wyrażenie zgody na umieszczenie tych ofert na liście stanowisk proponowanych absolwentom KSAP przez Prezesa Rady Ministrów,

Ponadto pragnę poinformować Pana Senatora, że Sekretariat Szefa Kancelarii Prezesa Rady Ministrów otrzymał informację, że jedna z absolwentek Krajowej Szkoły Administracji Publicznej, w trakcie rozmowy z Dyrektorem Generalnym Urzędu Wojewódzkiego, zwróciła się o potwierdzenie wniosku o uzyskanie mianowania w służbie cywilnej, nie będąc jeszcze pracownikiem urzędu administracji.

Marek Wagner

Warszawa, 2000.06.21

W związku z pismem znak: LP/043/192/02/V z dnia 11.06.2002 r., przy którym zostało przesłane oświadczenie złożone przez Senatora Józefa Sztorca podczas 18. posiedzenia Senatu RP w dniu 17 czerwca 2002 r., w sprawie trybu zwrotu podmiotom gospodarczym podatku od towarów i usług za miesiąc grudzień 2000 r., uprzejmie wyjaśniam, że podtrzymuję stanowisko zawarte w piśmie z dnia 7 maja br. znak: PP5-810-70/196/2002/JB/649/BM-4320.

Zauważam przy tym, że stwierdzenie Pana Senatora, iż "według nowego brzmienia tego przepisu, zwrot może być rozłożony nawet na lata", oznaczałoby, że podatnik dokonał zakupów (oczywiście nie będących inwestycjami, gdyż w tym przypadku otrzymałby zwrot w całości), które "przez wiele lat" nie znajdują pokrycia w sprzedaży opodatkowanej.

Z wyrazami szacunku

PODSEKRETARZ STANU

Warszawa, 2002-06-21

W związku z nadesłanym przy piśmie z dnia 29 maja 2002 r. znak: ID/043/177/02/V oświadczeniem Senatorów Pana Januarego Bienia i Pana Tadeusza Wnuka złożonym na 17 posiedzeniu Senatu w dniu 23 maja 2002 r., dotyczącym problematyki wypłaty przez gminy odszkodowań dla właścicieli lokali z tytułu nie zapewnienia lokali socjalnych na realizacje wyroków sądów, zawierających uprawnienia dla osób eksmitowanych do takiego lokalu, przedstawiam Panu Marszałkowi następujące wyjaśnienia.

Zadania własne gmin związane z budownictwem mieszkaniowym wynikają z ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym tekst jednolity (Dz.U. z 2001 r. nr 142 poz. 1591). Dotyczy to w szczególności art. 7 ust. 1, pkt 7 z którego wynika, iż zaspokojenie potrzeb wspólnoty w zakresie gminnego budownictwa mieszkaniowego należy do zadań własnych gmin.

Dotyczy to Art. 4 ust. 1 który ustala, iż tworzenie warunków do zaspokajania potrzeb mieszkaniowych wspólnoty samorządowej należy do zadań własnych gminy, oraz ust. 2 który określa, iż gmina na zasadach i w wypadkach przewidzianej w ustawie, zapewnia lokale socjalne i lokale zamienne, a także zaspakaja potrzeby mieszkaniowe gospodarstw domowych o niskich dochodach.

Kredyty z Krajowego Funduszu Mieszkaniowego udzielane są także Towarzystwom Budownictwa Społecznego na budowę mieszkań na wynajem oraz spółdzielniom mieszkaniowym na budowę lokali lokatorskich. Budowa mieszkań przez te organizacje pozwala między innymi na ich zasiedlanie przez gospodarstwa domowe o przeciętnych dochodach, które dotychczas zamieszkiwały w budynkach komunalnych o niskim standardzie. Zwolnione w ten sposób lokale mogą być przekwalifikowane na lokale socjalne.

Wzrost liczby wyroków orzekających o uprawnieniu do lokalu socjalnego jest konsekwencją ustawowego ustalenia kręgu osób, które nie mają być eksmitowane "na bruk". Skoro gmina, jako podmiot zobowiązany do dostarczenia lokalu socjalnego, opóźnia się z jego dostarczeniem, to jest ona zobowiązana do "naprawienia szkody" wynajmującemu, który pomimo orzeczenia przez sąd eksmisji nadal nie może dysponować należącym do niego lokalem mieszkalnym.

Projekt ustawy o najmie lokali mieszkalnych, który przewiduje uchylenie ustawy o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego, nie przewiduje zmian, które miałyby wpływ na ograniczenie eksmisji do lokalu socjalnego na podstawie wyroków sądów.

Na wysokość wypłat odszkodowań może mieć również wpływ niewłaściwa interpretacja przepisów ustawy o ochronie praw lokatorów... W myśl jej przepisów jeżeli gmina nie dostarczyła lokalu socjalnego osobie uprawnionej do niego z mocy wyroku sądowego, właścicielowi lokalu przysługuje roszczenie odszkodowawcze od gminy w wysokości odpowiadającej różnicy pomiędzy wysokością czynszu, jaki właściciel mógłby otrzymać z tytułu najmu takiego lokalu (tj. czynszu wolnego możliwego do uzyskania na lokalnym rynku), a wysokością czynszu jaki osoba zajmująca lokal bez tytułu prawnego byłaby obowiązana opłacać gdyby stosunek prawny nie wygasł.

W przepisach przejściowych tej ustawy, obowiązuje przepis, iż do dnia 31 grudnia 2004 r. najemcy lokali mieszkalnych w budynkach spółdzielni mieszkaniowych opłacają czynsz w wysokości odpowiadającej kosztom eksploatacji i remontów, ponoszonych przez członków spółdzielni. Oznacza to, że spółdzielnia nie mogłaby wynająć zwolnionego lokalu za czynsz wolny, tylko na poziomie ustalonym zgodnie z tym przepisem. Na tym tle wyrażam pogląd, iż omawiane roszczenie odszkodowawcze od gminy nie przysługuje spółdzielniom mieszkaniowym.

Dodatkowym elementem mogącym mieć wpływ na wysokość roszczeń odszkodowawczych właścicieli lokali od gminy jest interpretacja przepisu wskazująca na wysokość czynszu jaki byłaby obowiązana opłacać osoba zajmująca lokal bez tytułu prawnego, uprawniona w wyniku orzeczenia sądu do zasiedlenia lokalu socjalnego i oczekująca na zapewnienie takiego lokalu przez gminę. W myśl przepisów ustawy o ochronie praw lokatorów... osoby takie opłacają odszkodowanie w wysokości czynszu, jaki byłyby obowiązane opłacać, gdyby stosunek prawny nie wygasł.

W projekcie ustawy o najmie lokali mieszkalnych przepis ten w myśl tej interpretacji został doprecyzowany.

Wniosek Panów Senatorów dotyczący ustawowego zobowiązania właścicieli dużych zasobów mieszkaniowych do współpracy z samorządami w celu realizacji wyroków - na przykład poprzez poniesienie kosztów remontów lokali socjalnych budzi wątpliwości. Dotyczy to także wniosku aby odszkodowania za brak zapewnienia lokalu socjalnego przez gminę ograniczyć tylko do właścicieli - osób fizycznych, które w stosunku do osób zamieszkujących na podstawie decyzji administracyjnych uzyskały wyroki o eksmisje z prawem do lokalu socjalnego.

Pragnę przypomnieć, że w pierwotnych przepisach ustawy o najmie lokali mieszkalnych i dodatkach mieszkaniowych, gminy nie miały obowiązku dostarczania lokali socjalnych dla członków spółdzielni mieszkaniowych. Przepis taki został wprowadzony w wyniku nowelizacji tej ustawy w roku 1997, na wniosek Rzecznika Praw Obywatelskich, a następnie powtórzony w ustawie o ochronie praw lokatorów...

Odnośnie poruszonego problemu rotacyjnego charakteru lokali socjalnych, a w szczególności zawierania umów najmu lokalu socjalnego jedynie na czas oznaczony, wyjaśniam, iż w razie wzrostu dochodów gospodarstwa domowego ponad wysokość określoną w uchwale rady gminy uzasadniającą oddanie w najem lokalu socjalnego, przedmiotowa uchwała może stanowić o zaproponowaniu w takim przypadku umowy najmu w zasobie mieszkaniowym gminy. Osoby takie mogą także zasiedlać mieszkania czynszowe w Towarzystwach Budownictwa Społecznego lub spółdzielcze lokatorskie kredytowanie z Krajowego Funduszu Mieszkaniowego.

W związku z poruszonym przez Panów Senatorów problemem zapewnienia lokali zamiennych w przypadku wypowiedzenia stosunku prawnego w związku z koniecznością rozbiórki lub kapitalnego remontu budynku wyjaśniam, że zgodnie z przepisami ustawy o ochronie praw lokatorów..., dla najemców zamieszkujących w takim budynku i opłacających od dnia wejścia w życie tej ustawy czynsz regulowany, lokal zamienny ma zapewniać do 31 grudnia 2015 r. gmina. Oznacza to, że dla najemców którzy opłacają czynsz wolny lokal zamienny ma zapewnić właściciel budynku. W projekcie ustawy o najmie lokali mieszkalnych przewidziano zmianę tego przepisu, polegającą na zwolnieniu właścicieli budynków z zapewnienia z takich przyczyn lokalu zamiennego w odniesieniu do najemców opłacających czynsz wolny, wychodząc z założenia, iż takie osoby mogą wynająć inny lokal na rynku mieszkań za czynsz wolny. Jednocześnie w projekcie tej ustawy wydłużono okres wypowiedzenia.

Przedstawiając Panu Marszałkowi wyjaśnienia do oświadczenia złożonego przez Senatorów Januarego Bienia i Tadeusza Wnuka, podzielam pogląd, iż poruszone w tym dokumencie zagadnienia stanowią istotny problem dla wielu gmin, jednak ich rozwiązanie w świetle obowiązującego prawa ustanowionego przez Parlament, może nastąpić przez same gminy poprzez opracowanie, uchwalenie przez rady gmin i realizacje wieloletnich programów gospodarowania zasobem mieszkaniowym gminy, których zakres określa ustawa o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego. Przepisy te nie ulegają zmianie w projekcie ustawy o najmie lokali mieszkalnych.

Z wyrazami szacunku

PODSEKRETARZ STANU

Marek Bryx

Warszawa, 23.06.2002 r.

Pan
Longin Pastusiak
Marszałek Senatu
Rzeczypospolitej Polskiej

Zgodnie z przepisami rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 27 grudnia 2000 r. w sprawie wykazu dopuszczalnych ilości substancji dodatkowych i innych substancji obcych dodawanych do środków spożywczych lub używek, a także zanieczyszczeń, które mogą znajdować się w środkach spożywczych lub używkach (Dz.U. z 2001 r. Nr 9, poz. 72, ze zm.) dopuszcza się stosowanie ww. substancji dodatkowej do niektórych środków spożywczych w charakterze regulatora kwasowości lub stabilizatora (np. do serów Feta i Mozzarella, zemulgowanych sosów, musztardy, przetworów rybnych, owocowych i warzywnych z wyjątkiem przetworów grzybowych i marynat, do wędlin, pieczywa i koncentratów obiadowych).

Na podstawie art. 59 ustawy z dnia 11 maja 2001 r. o warunkach zdrowotnych żywności i żywienia (Dz.U. Nr 63, poz. 634) ww. rozporządzenie zachowuje moc do czasu wydania przepisów wykonawczych do tej ustawy, nie dłużej jednak niż do dnia 31.12.2002 r. W celu wypełnienia delegacji zawartej w art. 4 ww. ustawy w zakresie dozwolonych substancji dodatkowych, substancji pomagających w przetwarzaniu oraz warunków ich stosowania, a także w zakresie specyfikacji i kryteriów żywności, wymagań dotyczących pobierania próbek i metod analitycznych stosowanych w trakcie urzędowej kontroli żywności do oznaczania parametrów właściwych dla poszczególnych dozwolonych substancji dodatkowych oraz zawartości zanieczyszczeń - trwają prace legislacyjne nad projektami stosownych rozporządzeń jako aktów wykonawczych do ustawy.

W odniesieniu do stosowania kwasu octowego E 260 oraz kryteriów czystości, krajowe ustawodawstwo określi te wymagania zgodnie z dyrektywami: 95/2/EC i 96/77/EC, w ramach pełnej harmonizacji polskiego prawa żywnościowego z przepisami UE.

Zgodnie z krajowym ustawodawstwem żywnościowym nazwą "ocet" określa się produkt otrzymany wyłącznie w drodze naturalnej fermentacji alkoholowej i octowej z surowców zawierających skrobię i/lub cukry.

Stosowanie kwasu octowego E 260 do produkcji octu jest niedozwolone. Kwas octowy E 260 nie może stanowić zamiennika octu (uwaga o tej treści jest zamieszczona w obowiązującym ww. rozporządzeniu Ministra Zdrowia z dnia 27.12.2000 r.).

Producenci środków spożywczych zawierających kwas octowy E 260 mają obowiązek znakowania swoich produktów zgodnie z rozporządzeniem Ministra Gospodarki Żywnościowej z dnia 15 lipca 1994 r. w sprawie znakowania środków spożywczych, używek i substancji dodatkowych dozwolonych przeznaczonych do obrotu (Dz.U. Nr 86, poz. 402, ze zm), czyli podawania informacji o obecności ww. substancji dodatkowej, podając funkcję technologiczną oraz nazwę lub numer E 260.

Nadzór nad jakością zdrowotną środków spożywczych produkowanych i wprowadzonych do obrotu pełnią organy Państwowej Inspekcji Sanitarnej oraz w odniesieniu do środków spożywczych pochodzenia zwierzęcego - organy Inspekcji Weterynaryjnej.

Uprzejmie informuję, że kontrola produktów znajdujących się w obrocie handlowym w zakresie oznakowania i zafałszowań należy do zadań Inspekcji Handlowej - zgodnie z ustawą z dnia 15 grudnia 2000 r. o Inspekcji Handlowej (Dz.U. z 2001 r. Nr 4, poz. 25).

Stanowisko to od wielu lat nie ulega zmianie, bowiem wydane w latach 1993-2000 zezwolenia Głównego Inspektora Sanitarnego opierały się o opinie merytoryczne ekspertów resortowych jednostek badawczo-rozwojowych, a te uwzględniały stanowisko Komitetu Ekspertów FAO/WHO ds. Dodatków do Żywności i Zanieczyszczeń.

Na wniosek Prezesa Polskiego Zrzeszenia Producentów Octu w dniu 06.12.2000 r. odbyło się w Głównym Inspektoracie Sanitarnym spotkanie poświęcone sytuacji na rynku octu spirytusowego i esencji octowej w Polsce, w którym wzięli również udział przedstawiciele Głównego Inspektoratu Inspekcji Handlowej, eksperci z Instytutu Fizyki, Państwowego Zakładu Higieny oraz Instytutu Żywności i Żywienia.

- przekazania do francuskiego laboratorium "Eurofins" - próbek esencji octowych, będących w obrocie na rynku polskim w celu określenia ich przydatności do spożycia (w przypadku oceny negatywnej - planowano wystąpienia o wycofanie z obrotu kwestionowanych produktów),

- wystąpienia do Polskiego Komitetu Normalizacyjnego z wnioskiem o wprowadzenie nowej normy CEN dot. parametrów esencji octowej spożywczej oraz wprowadzenie do Polskiej Normy metody badania octu na zawartość esencji octowej za pomocą izotopu C¹⁴,

Warszawa,2002-06-24

Pani
Jolanta Danielak
Wicemarszałek Senatu
Rzeczypospolitej Polskiej

Nałożone, ustawą z dnia 17 grudnia 2001 r. o zmianie ustawy o funduszu alimentacyjnym, ustawy o zasiłkach rodzinnych, pielęgnacyjnych i wychowawczych i ustawy o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa, obowiązku na urzędy skarbowe wydawania zaświadczeń dla potrzeb osób ubiegających się o przyznanie prawa do zasiłków rodzinnych, wychowawczych oraz świadczeń z funduszu alimentacyjnego, spowodowały pewną dezorganizację pracy urzędów skarbowych. Realizowane przez urzędy skarbowe w bieżącym roku zadanie w zakresie wydawania zaświadczeń o dochodach osób ubiegających się o świadczenia socjalne finansowane z budżetu - z uwagi na liczbę osób zainteresowanych uzyskaniem zaświadczenia - uwikłały aparat podatkowy w niezwykle pracochłonną akcję, która utrudniła realizację pilnych zadań własnych takich jak zakończenie rozliczania podatku dochodowego od osób fizycznych.

Pragnę bowiem poinformować Panią Marszałek, że w roku 2001, przeciętnie miesięcznie, zasiłki rodzinne pobierało ponad 3,6 mln rodzin (przeciętnie miesięcznie wypłaconych zostało ok. 7,4 mln zasiłków), do świadczeń z funduszu alimentacyjnego uprawnionych było prawie 0,5 mln osób, a zasiłki wychowawcze były wypłacane dla prawie 0,2 mln osób.

Jednocześnie uprzejmie informuję Panią Marszałek, że wychodząc naprzeciw potrzebom pewnej grupy osób, mogącej mieć trudności w "załatwieniu zaświadczenia, w marcu br. Ministerstwo Finansów zwróciło się do wszystkich izb i urzędów skarbowych zalecając, aby w przypadkach, gdy z wnioskami o wydanie zaświadczenia występują osoby niepełnosprawne lub pobierające zasiłki rodzinne wraz z emeryturą lub rentą, urzędy skarbowe doręczały wystawione zaświadczenie za pośrednictwem poczty.

Z wyrazami szacunku

PODSEKRETARZ STANU

Halina Wasilewska-Trenkner

Warszawa, 2002 -06-24

W odpowiedzi na oświadczenie Senatora Jerzego Suchańskiego złożone na 17 posiedzeniu Senatu w dniu 23 maja 2002 roku dotyczące PUM "Pumech-Orzeł" sp. z o.o. w Bytomiu, uprzejmie informuję, że na etapie dyskusji nad projektem budżetu państwa na rok 2002 Minister Skarbu Państwa zgłaszał konieczność zapewnienia finansowania działalności odwadniającej przez PUM "Pumech-Orzeł" sp. z o.o. w Bytomiu. Jednakże przyjęte przez Rząd znaczące ograniczenia wydatków w budżecie spowodowały także ograniczenie wielkości dotacji.

Jednocześnie pragnę nadmienić, iż "Pumech-Orzeł" sp. z o.o. wystąpiła o zapewnienie w Budżecie Państwa na 2003 rok środków na dofinansowanie działalności w kwocie 12 582 365 PLN. Wykazana we wniosku spółki kwota stanowi minimum zapotrzebowania na sfinansowanie działalności odwadniającej prowadzonej przez Spółkę. W związku z powyższym, przygotowując rzeczowy projekt budżetu na przyszły rok, Minister Skarbu Państwa zgłosił do Ministra Finansów wniosek o przeznaczenie dla Spółki takiej kwoty o jaką występowała.

Z wyrazami szacunku

Warszawa, 2002-06-25

Pragnę poinformować, że jednostki doradztwa rolniczego w woj. mazowieckim znajdują się obecnie w trudnej sytuacji finansowej. Rozważano różne warianty zreformowania obecnych struktur m.in. poprzez połączenie ODR w Bielicach z oddziałem w Warszawie. W dniu 3 czerwca 2002 r. Wojewoda Mazowiecki podpisał nowy statut Wojewódzkiego Ośrodka Doradztwa Rolniczego, w którym zostały utrzymane wszystkie jednostki wchodzące dotychczas w skład Wojewódzkiego Ośrodka Doradztwa Rolniczego w Warszawie,

Z wyrazami szacunku

Warszawa, 2002-06-26.

Odpowiadając na pismo z 29 maja 2002 r., znak: JD/043/178/02/V, zawierające oświadczenie senatora Andrzeja Spychalskiego złożone na 17. posiedzeniu Senatu w dniu 23 maja 2002 r., uprzejmie informuję, że tworzenie okręgowych izb inżynierów budownictwa leży - zgodnie z art. 61 ust. 2, pkt 2 ustawy o samorządach zawodowych architektów, inżynierów budownictwa oraz urbanistów - w gestii Komitetu Organizacyjnego Izby Inżynierów Budownictwa. Zamierzeniem ustawodawcy jest, aby samorząd zawodowy podjął samodzielne decyzje w szczególności w zakresie regulaminów zjazdów okręgowych izb, jak też organizacji w zakresie podziału terytorialnego.

Uchwała nr 2 Komitetu Organizacyjnego Izby Inżynierów Budownictwa z 18 czerwca 2001 r. w sprawie ustalenia liczby, obszaru i siedzib okręgowych izb inżynierów budownictwa przewiduje, że obszar działania każdej okręgowej izby obejmuje teren województwa, a siedzibą jest miasto, w którym urzęduje wojewoda. W trakcie prac Komitetu Organizacyjnego odstąpiono od tej zasady dopuszczając do tworzenia dwóch izb w województwie lubuskim. Ministerstwo Infrastruktury nie widzi przeszkód, które nie pozwalałyby na tworzenie dalszych izb regionalnych nie związanych z podziałem administracyjnym Polski.

Z wyrazami szacunku

Marek Bryx

Warszawa, 2002-06-27.

Pan
Longin Pastusiak
Marszałek Senatu
Rzeczypospolitej Polskiej

W związku z otrzymanym, przy piśmie Pana Marszałka z 11 czerwca br. znak: LP/043/196/02/V, oświadczeniem złożonym przez Panią Senator Krystynę Sienkiewicz podczas 18. posiedzenia Senatu RP w dniu 7 czerwca br. w sprawie podjęcia rządowej inicjatywy dotyczącej zmiany art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 21 grudnia 2001 r. o zmianie ustawy o kształtowaniu wynagrodzeń w państwowej sferze budżetowej oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz.U. Nr 154, poz. 1799), po zasięgnięciu opinii Ministerstwa Finansów, uprzejmie przedstawiam następujące stanowisko.

W ust. 3 tego artykułu wynagrodzenia zostały zdefiniowane jako wydatki pieniężne oraz wartość świadczeń w naturze, wypłacane pracownikom zatrudnionym na podstawie stosunku pracy, z wyjątkiem osób kierujących w rozumieniu ustawy o wynagradzaniu osób kierujących niektórymi podmiotami prawnymi, zaliczone - według zasad statystyki zatrudnienia i wynagrodzeń określonych przez Główny Urząd Statystyczny - do "wynagrodzeń bez wypłat z zysku". W jednostkach sfery budżetowej oznacza to wynagrodzenia bez dodatkowego wynagrodzenia rocznego wypłacanego na podstawie ustawy z dnia 12 grudnia 1997 r. o dodatkowym wynagrodzeniu rocznym dla pracowników jednostek sfery budżetowej (Dz.U. Nr 160, poz. 1080 z późn. zm.). Wypłaty dodatkowego wynagrodzenia rocznego powinny być realizowane w 2002 r. zgodnie z uprawnieniami poszczególnych pracowników - do wysokości rzeczywistych potrzeb.

W art. 3 ust. 2 ustawa dopuszcza ustalanie wielkości wynagrodzeń w 2002 r. w warunkach porównywalnych w 2001 r., w przypadku zmiany formy organizacyjno-prawnej jednostki lub podmiotu prawnego. Do zmian tych można zaliczyć, między innymi, nowe zadania powodujące konieczność zwiększenia zatrudnienia, a także konieczność wypłacenia członkom zarządu jednostek samorządu terytorialnego przysługujących im odpraw w związku z upływem kadencji.

Przez warunki porównywalne w 2001 r. należy rozumieć niezbędne wielkości wynagrodzeń uwzględniające skutki całoroczne z tytułu zwiększonego zatrudnienia lub podwyżek wynagrodzeń dokonanych w roku 2001 nie od 1 stycznia, a w terminach późniejszych, a także z tytułu wypłaconych zwolnień lekarskich powyżej 35 dni oraz zasiłków macierzyńskich. Powyższe nie dotyczy podwyżek wynagrodzeń dokonanych w 2001 r. po uchwaleniu przez Sejm RP wymienionej ustawy.

Propozycja zmiany ustawy nie znajduje uzasadnienia również ze względu na to, że ustawa zmieniająca ustawę z dnia 21 grudnia 2001 r. nie mogłaby wejść w życie z mocą wsteczną, obowiązującą od 1 stycznia 2002 r. Wejście w życie ustawy zmieniającej w trakcie roku dodatkowo skomplikowałoby problem kształtowania wynagrodzeń w 2002 r.

Jerzy Hausner

Warszawa 27.06. 2002 r.

Pan
Longin Pastusiak
Marszałek Senatu RP

Odpowiadając na przekazane pismem nr LP-043/201/02/V z dnia 11 czerwca br., oświadczenie pani senator Ireny Kurzępy w sprawie losów domu Marii i Jerzego Kuncewiczów, uprzejmie informuję, że zgodnie z informacjami uzyskanymi od pana Edwarda Balawejdera, przewodniczącego Fundacji Kuncewiczów, pan Witold Kuncewicz, jako właściciel i jedyny spadkobierca, pragnie pilnie, ze względu na swoje trudności materialne, sprzedać posiadłość rodziców. Dokonana została oficjalna wycena domu wraz z wyposażeniem wnętrz. Kwota wyceny wynosi 1 mln 600 tys. zł.

Z wyrazami szacunku

Warszawa, 2002-06-29.

Doceniając znaczenie jakie ta przeprawa mostowa ma dla normalnego funkcjonowania miasta Ministerstwo Infrastruktury zwróciło się do Wydziału Komunikacji Starostwa Powiatowego w Pile, z prośbą o szczegółowe informacje na temat awarii celem rozpatrzenia możliwości wsparcia finansowego robót remontowych.

- 60% środków z przeznaczeniem na drogi pozostające w zarządzie szczebla powiatowego i wojewódzkiego oraz m.st. Warszawy.

Z wyrazami szacunku

Warszawa, 2002-07.1

W związku z pismem Pani Marszałek z dnia 29 maja 2002 r., przedstawiającym oświadczenie Pana Senatora Sławomira Izdebskiego dotyczące dowodowych analizatorów wydechu, uprzejmie informuję, iż najwyższa Izba Kontroli przeprowadzi w sierpniu 2002 kontrolę doraźną w zakresie wykorzystywania przez Policję do badań zawartości alkoholu w organizmie kierowców analizatorów wydechu bez atestu Głównego Urzędu Miar.

Jacek Jezierski