Oświadczenie drugie. Podczas ostatniego posiedzenia Senatu złożyłem oświadczenie, w którym przedstawiłem dramatyczną sytuację na rynku pracy w północnej Wielkopolsce: ponadpięćdziesięcioprocentowemu wzrostowi bezrobocia towarzyszy sześćdziesięciosześcioprocentowy spadek środków finansowych na wspieranie aktywnych form przeciwdziałania bezrobociu.

Po tamtej sesji Senatu samorządowcy z mojego okręgu wyborczego zwrócili moją uwagę na inny problem finansowy, związany z lawinowym wzrostem bezrobocia - na brak środków na pomoc społeczną. Piszą radni z Szamocina koło Chodzieży: "Aktualnie około 30% mieszkańców gminy kwalifikuje się do pomocy społecznej. Warunki finansowo-społeczne rodzin wielodzietnych, pozbawionych pracy oraz innych rodzin dysfunkcyjnych stawiają je na pograniczu biologicznego ubóstwa". Wójt podpilskiej gminy Szydłowo tak do mnie pisze: "Środki na pomoc społeczną zostały zmniejszone w stosunku do 1999 r. o 33 tysiące 800 zł, co spowodowało brak pieniędzy na wypłatę świadczeń obligatoryjnych od stycznia do marca bieżącego roku, pomijając już fakultatywne zasiłki okresowe. Jeśli nie nastąpi zwiększenie tych środków, liczna grupa rodzin i osób znajdujących się w ciężkiej sytuacji materialnej nie ma szans na przeżycie. Jednocześnie nadmieniam, że do dnia dzisiejszego gmina nie otrzymała żadnych pieniędzy na organizację prac interwencyjnych i publicznych". I kolejny cytat: "Rada Gminy Kaczory wyraża głębokie zaniepokojenie drastycznie zmniejszającą się w 2000 r. wielkością środków finansowych na zadania zlecone z zakresu pomocy społecznej. Otrzymane pieniądze w wysokości 463 tysięcy 100 zł nie pozwolą na objęcie pomocą wszystkich uprawnionych do wypłaty zasiłków obligatoryjnych oraz na realizację zadań wynikających z rządowych programów pomocy społecznej w zakresie ochrony macierzyństwa".

W ich imieniu zwracam się więc od wicepremiera Longina Komołowskiego z następującymi pytaniami.