Panie Ministrze!

Potem już nigdy z powodów technicznych, technologicznych, ale także historycznych czy politycznych ułańska tradycja nie miała możliwości się odrodzić. Ten marsz konnego oddziału do Walewic, zorganizowany z okazji 60. rocznicy wybuchu drugiej wojny światowej, przypomniał ułanów, przypomniał formację, którą znamy już tylko z podręczników. Była to wyprawa przede wszystkim sentymentalna, ale także głęboko patriotyczna. Była wskrzeszeniem i prezentacją formacji o pięknych tradycjach, w swoim czasie będącej elitą i chlubą wojsk polskich.

Panie Ministrze!

Od kilku lat w Polsce, w kręgach chcących "na żywo" kultywować ułańską tradycję, chcących poprzez nią prowadzić lekcję historii polskiego oręża, ale też lekcję wspaniałego patriotyzmu, prowadzone są działania na rzecz zorganizowania Szwadronu Kawalerii Polskiej. Są konie, jest wielu chętnych, głównie młodych ludzi, którzy dla honoru, dla zaszczytu chętnie siadają na koń, by w pełnym tradycyjnym ułańskim rynsztunku prezentować się polskiej widowni, przede wszystkim podczas chwil dla Wojska, dla Polski uroczystych.

Zwracam się do Pana Ministra z prośbą, aby w konstruowanym właśnie budżecie na przyszły rok znalazła się pewna kwota dla Szwadronu Kawalerii Polskiej na uzupełnienie starań o jego zorganizowanie jako formacji Wojska Polskiego. Mam oczywiście świadomość niedostatku środków na obronę i wszystkie inne dziedziny naszego życia. Potrzeby Szwadronu nie byłyby znaczące dla budżetu ministerstwa, pożytki zaś z jego istnienia - bardzo duże. Myślę nawet, że byłby on w ramach NATO takim pięknym, barwnym oddziałem, świadectwem pięknej tradycji polskiego oręża, dowodem polskiej tożsamości.

Z wyrazami szacunku