Emeryci i renciści Klubu Seniora Stowarzyszenia Inżynierów i Techników Górnictwa przy Kopalni Węgla Brunatnego "Konin" zgłosili niezwykle istotny problem, dotyczący praktycznie pewnej grupy emerytów w całym kraju. Chodzi mianowicie o nieprawidłową realizację ustawy z dnia 29 września 1996 r. w zakresie rewaloryzacji procentowego wskaźnika przeciętnego wynagrodzenia aż do osiągnięcia 100%. Sposób realizacji tego zapisu przez ZUS okazał się krzywdzący w stosunku do emerytów, którym przyznano świadczenia wyliczone na podstawie wskaźnika 93%, gdyż tego wskaźnika nie podwyższono. Wcześniej stosowany wskaźnik obniżono, co spowodowało wystąpienie rzecznika praw obywatelskich do Trybunału Konstytucyjnego.

Jak się szacuje, na skutek rewaloryzowania kwoty bazowej w niektórych grupach emerytalnych, w porównywalnych warunkach, nastąpiło zmniejszenie świadczeń o około 20%. Niejasność i brak precyzji normowania, dotyczącego zakresu stosowania zmiany procentowego wskaźnika przeciętnego wynagrodzenia, negatywnie oceniają nawet pracownicy ZUS. Stosowanie podwyższonego wskaźnika tylko dla osób przechodzących na emeryturę, z pominięciem tych, którym wcześniej obniżono wskaźnik, powoduje dalsze pogłębianie się dysproporcji i ugruntowanie się pojęcia "starego portfela". Wydaje się, że nie takie rozwiązanie było intencją ustawodawcy i że rewaloryzacja wskaźnika miała dotyczyć wszystkich świadczeniobiorców, łącznie z tymi, którym obniżono wskaźnik.

O skali niezadowolenia świadczą zorganizowane wystąpienia emerytów, składających pozwy w Sądzie Ubezpieczeń Społecznych. Ocenia się, iż złożyli ich około trzystu tysięcy. Sytuacje zaogniają jeszcze informacje dotyczące tego problemu, przekazywane za pośrednictwem mediów przez kierownictwo centrali ZUS i jednostek terenowych. Dotyczą one negatywnej oceny działań podejmowanych przez organizacje emeryckie w celu wyjaśnienia przez niezawisły sąd zgodności działań podejmowanych przez ZUS.

Wobec istniejącej sytuacji i różnorodnej interpretacji ustawy regulującej waloryzację wskaźnika należy w sposób jednoznaczny wyjaśnić zasady i przekazać do stosowania przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych. Przyczyni się to do uspokojenia niezadowolenia w oczywisty sposób pokrzywdzonych emerytów. Zmiana przepisów nie powinna odbierać wcześniej nabytych uprawnień, a tym bardziej nie powinna być karą, co ma miejsce w stosunku do grupy, która spowodowała zaskarżenie decyzji o obniżenie wskaźnika do Trybunału Konstytucyjnego. Mimo korzystnego orzeczenia ta grupa nic nie zyskała, zyskały tylko osoby przechodzące na emeryturę w późniejszym okresie.