W dniach 18 - 21 bieżącego miesiąca przebywałem wśród Polonii z Grodzieńszczyzny na Białorusi. Odwiedziłem polski konsulat generalny w Grodnie, polskie szkoły w Grodnie i Wołkowysku oraz spotkałem się z członkami Związku Polaków na Białorusi w dziewięciu miejscowościach: Grodnie, Lidzie, Nowogródku, Oszmianie, Wołkowysku, Iwiu, Brzozówce, Sopoćkimiach i Szczuczynie. Odbyłem też spotkanie z wojewodą grodzieńskim. Zapoznałem się z działalnością oświatową i kulturalną, którą prowadzi miejscowa Polonia, mocno wspieraną przez Senat RP. Poznałem też trudne warunki bytowe większości ludzi na Białorusi, a także występujący niedostatek w niektórych placówkach polonijnych, na przykład, w Nowogródku i Oszmianie.

Moi rozmówcy z wielkim uznaniem odnosili się do pomocy, jakiej udziela im Polska, i wzorowo oceniali działalność w tym zakresie Senatu RP i Konsulatu Generalnego RP w Grodnie.

Po pierwsze, w związku z tym że za dwa lata szkoły polskie w Grodnie i Wołkowysku wypuszczą pierwszych maturzystów, wystąpi poważny problem dalszego ich kształcenia lub podjęcia przez nich pracy. Nie wszyscy będą mogli podjąć studia wyższe w Polsce. A z uwagi na to, że uczą się tylko w języku polskim, będą mieli kłopoty z dalszą nauką w szkołach białoruskich, a nawet z podjęciem pracy biurowej. W związku z tym istotne jest rozważenie następujących kwestii: rozszerzenia studiów w języku polskim na uczelniach białoruskich; utworzenia w Grodnie szkoły zawodowej uczącej absolwentów polskich szkół średnich konkretnych zawodów; rozpatrzenia zasadności i możliwości uczenia w szkołach polskich podstawowych przedmiotów w języku białoruskim, tak by absolwenci tych szkół mogli później studiować na białoruskich uczelniach.