Spis oświadczeń, poprzednie oświadczenie, następne oświadczenie

Nadal podtrzymuję stanowisko, że taka polityka pieniężna, przy zachowaniu wysokich stóp procentowych, prowadzi niemalże do eliminacji z rynku gospodarczego tych firm, które są eksporterami i w wypadku których sprzedaż na eksport stanowi nie tylko o ich pozycji na rynku, ale i o możliwości utrzymania się. Obniżenie kursu dolara w stosunku do złotówki prowadzi do rzeczywistej i całkowitej nieopłacalności działania tych przedsiębiorstw, a nadto eliminuje je z konkurencji w stosunku do firm zagranicznych zarówno na rynku krajowym, jak i poza granicami kraju. Polityka taka prowadzi do ewidentnego spadku obrotów zagranicznych po stronie eksportu, a często do zastępowania produktu krajowego produktem z importu. Konsekwencją jest ujemne saldo w handlu zagranicznym i zmniejszone wpływy budżetowe.

Polityka pieniężna Narodowego Banku Polskiego i Rady Polityki Pieniężnej jest antyeksportowa z równoczesnym, choć mam nadzieję, że niezamierzonym wsparciem importu. Kurs złotego wobec innych walut - jak już mówiłem, że w szczególności wobec dolara - prowadzi do dekapitalizacji technicznej i technologicznej eksporterów. Po prostu nie stać tych firm nawet na prostą odbudowę swojego potencjału, nie mówiąc o wprowadzeniu nowych i nowoczesnych technik i technologii. Powoduje to również niezadowolenie załóg pracowniczych wobec braku wypełniania przez te podmioty swoich powinności płacowych i socjalnych.

Zmiana polityki pieniężnej zarówno przez Narodowy Bank Polski, jak i Radę Polityki Pieniężnej jest niezbędna i całkowicie uzasadniona. Przemawia za tym nie tylko interes eksporterów, ale również interes polskiego handlu zagranicznego. Niezbędne wydaje się dalsze obniżanie przez Radę Polityki Pieniężnej stóp procentowych o 2-3%. Spowoduje to zahamowanie dalszego wzmacniania się złotówki, obniży koszt kredytu i pozwoli wzmocnić tempo naszego rozwoju gospodarczego.

Spis oświadczeń, poprzednie oświadczenie, następne oświadczenie