Diariusz Senatu RP: spis treści, poprzedni fragment, następny fragment

Na swym posiedzeniu Komisja Praw Człowieka i Praworządności przyjęła stanowisko w sprawie ustawy o zmianie ustawy o bezpieczeństwie imprez masowych i ustawy o Policji. Wcześniej senatorowie rozpatrywali nowelizację sejmową na posiedzeniach 8 i 13 lutego br. Największe kontrowersje w dyskusji wywołał wówczas art. 5a, który przewiduje możliwość odpłatnego udziału policji w zabezpieczeniu imprez masowych w wyniku zawarcia przez organizatora imprezy porozumienia z właściwym miejscowo komendantem policji. Zmiana ta spowodowała liczne uwagi ze strony członków komisji, m.in. dotyczące ewentualnej korupcjogenności zapisu sejmowego ze względu na zbyt szeroką swobodę w stosowaniu stawek obowiązujących przy odpłatności za zabezpieczenie imprez masowych. Ostatecznie Komisja Praw Człowieka i Praworządności zaproponowała nowe brzmienie tego artykułu: "Organizator imprezy ma obowiązek pokrycia części kosztów udziału Policji w zabezpieczeniu zorganizowanej przez niego imprezy masowej, w wysokości stanowiącej iloczyn 1/50 kwoty przeciętnego miesięcznego uposażenia policjantów z dodatkami o charakterze stałym, ustalonego na czerwiec roku ubiegłego i ogłoszonego przez Komendanta Głównego Policji w Dzienniku Urzędowym Komendy Głównej Policji, i liczby policjantów niezbędnych do zabezpieczenia bezpieczeństwa i porządku publicznego w trakcie imprezy masowej".

W innej z przyjętych poprawek wyraźnie wskazano, że te środki będą wpłacane w bardzo określonym terminie, mianowicie w ciągu siedmiu dni od zakończenia imprezy masowej, na konto środka specjalnego. W związku z zaproponowanymi kosztami komisja dodatkowo przewidziała możliwość odwołania organizatora i przyjęła taką zasadę, że w szczególnie uzasadnionych wypadkach, głównie z uwagi na charakter imprezy masowej, wojewoda może zwolnić w drodze decyzji administracyjnej organizatora imprezy masowej od ponoszenia kosztów, o których mowa, przy czym decyzja odmowna wojewody nie podlegałaby zaskarżeniu.

Stanowisko Komisji Praw Człowieka i Praworządności przedstawi Izbie senator Jolanta Danielak. Do stanowiska komisji został zgłoszony wniosek mniejszości, którego sprawozdawcą będzie senator Zbigniew Romaszewski.

Podczas wspólnego posiedzenia Komisji Gospodarki Narodowej, Komisji Rolnictwa i Rozwoju Wsi oraz Komisji Ustawodawczej odbyło się pierwsze czytanie projektu ustawy o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz podatku akcyzowym.

W imieniu senatorów wnioskodawców inicjatywę przedstawił senator Jan Chodkowski. W opinii wnioskodawców, obserwacja funkcjonowania ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym w rolnictwie wskazuje na konieczność nowelizacji ustawy. Podpisywanie faktur i oświadczeń oraz przelewanie należności na konta rolników ryczałtowych powoduje, że zdecydowana większość kupujących produkty rolne bardzo przeciąga termin płatności, zasłaniając się trudnościami wynikającymi z ustawy.

Jak stwierdzono w uzasadnieniu projektu, po prawie pięciu miesiącach funkcjonowania VAT-u w rolnictwie należy stwierdzić, że okres oczekiwania na pieniądze za sprzedane artykuły po wprowadzeniu VAT znacznie się wydłużył (rolnik często czekając na swoje pieniądze, ponosi konsekwencje niezapłacenia za światło czy terminowej spłaty kredytu itp.).

Przy sprzedaży, gdzie wycena artykułów rolnych nie następuje w momencie przekazania artykułu, lecz później (na przykład sprzedaż żywca na ocenę poubojową czy codzienna dostawa mleka), datą sprzedaży jest ostateczna ocena wartości produktu. Warto również rozdzielić sprzedaż przypadkową od sprzedaży na podstawie umowy kontraktacyjnej.

Jak stwierdzono, ustawa nie niesie żadnych skutków finansowych.

Odbyło się pierwsze czytanie projektu ustawy o utworzeniu Krajowej Rady do spraw Bioetyki. Projekt rozpatrzyły na wspólnym posiedzeniu Komisja Nauki i Edukacji Narodowej oraz Komisja Ustawodawcza.

W dyskusji kontrowersje wywołało umiejscowienie rady. Zdecydowano, że powinna ona być usytuowana przy premierze, którego kancelarię zobowiązano do zapewnienia obsługi techniczno-organizacyjnej. Wydatki związane z funkcjonowaniem rady mają być pokrywane z budżetu Kancelarii Prezesa Rady Ministrów.

Na swym posiedzeniu Komisja Regulaminowa i Spraw Senatorskich rozpatrzyła wnioski dotyczące zmian w składzie komisji senackich. Zgodnie z przyjętymi wnioskami komisja zaproponowała Senatowi powołanie senatora Bogusława Litwińca do składu Komisji Kultury i Środków Przekazu oraz do Komisji Spraw Zagranicznych i Integracji Europejskiej, a senatora Adama Rychliczka do Komisji Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej oraz do Komisji Gospodarki Narodowej. Wnioski Komisji Regulaminowej i Spraw Senatorskich zarekomenduje Izbie senator Jerzy Cieślak.

Podczas posiedzenia Komisji Nadzwyczajnej Legislacji Europejskiej rozpatrzono ustawę o rolniczych badaniach rynkowych

Senatorowie zapoznali się z opiniami o ustawie przedstawionymi przez sekretarza stanu w Ministerstwie Rolnictwa i Rozwoju Wsi Roberta Gmyrka, dyrektora Departamentu Rolnictwa i Ochrony Środowiska w Głównym Urzędzie Statystycznym Krzysztofa Mateńkę oraz Urząd Komitetu Integracji Europejskiej. Swoje uwagi przedstawiło Biuro Legislacyjne Kancelarii Senatu.

W ustawie upoważniono ministra zdrowia do wydania rozporządzenia określającego kategorie wyrobów, uważanych za kosmetyki. Kategorie te będą stanowić uzupełnienie definicji kosmetyków, która umożliwi odróżnianie ich od środków farmaceutycznych i materiałów medycznych oraz środków spożywczych.

Komisja Nauki i Edukacji Narodowej zebrała się w celu rozpatrzenia inicjatywy ustawodawczej - dotyczącej projektu nowelizacji ustawy o kulturze fizycznej.

Rozpatrywany projekt powstał z inspiracji senatorów Tomasza Michałowskiego i Jerzego Masłowskiego i ma na celu rezygnację z ustawowego określania liczby godzin lekcyjnych zajęć wychowania fizycznego. Zgodnie z art. 22 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty, minister edukacji narodowej określa ramowe plany nauczania. Na podstawie tego przepisu wydane zostało rozporządzenie ministra edukacji narodowej z dnia 15 lutego 1999 r. w sprawie ramowych planów nauczania w szkołach publicznych, w którym określono m.in. obowiązkowy wymiar zajęć dla poszczególnych etapów edukacyjnych. Przepisy ustawy o systemie oświaty oraz akt wykonawczy do tej ustawy stanowią więc wystarczającą podstawę do określania liczby godzin zajęć z poszczególnych przedmiotów. W opinii pomysłodawców nie ma więc uzasadnienia dla określania w innej ustawie liczby godzin zajęć akurat wychowania fizycznego. Jak stwierdzono w uzasadnieniu projektu, trzeba bowiem uznać, iż działania ministra edukacji narodowej, określającego liczbę godzin poszczególnych zajęć, zawsze ukierunkowane są na zapewnienie prawidłowego rozwoju dzieci i młodzieży, a liczba godzin zajęć z poszczególnych przedmiotów określana jest przez ministra w optymalny sposób.

Wnioskodawcy podkreślali, że próba zapisania w ustawie o kulturze fizycznej liczby godzin zajęć wychowania fizycznego od początku nie uwzględniała realiów finansowych oraz braku odpowiedniego zaplecza w szkołach. Uchwalając ustawę w 1996 roku, ustawodawca przewidział 3 godziny lekcyjne tych zajęć w latach szkolnych 1996/1997 i 1997/1998, 4 godziny w latach 1998/99 i 1999/2000 oraz 5 godzin zajęć począwszy od roku szkolnego 2000/2001. Już w 1997 roku zaistniała konieczność nowelizacji ustawy i zapisania, że wymiar 3 godzin zajęć obowiązuje aż do 31 sierpnia 2000 r. Do kolejnej nowelizacji doszło w ubiegłym roku, kiedy zapisano w ustawie, że w roku szkolnym 2000/2001 wystarczające są 3 godziny zajęć, w latach 2001/2002 i 2002/2003 - 4 godziny, a wymiar 5 godzin stanie się wymagalny, począwszy od 1 września 2003 r. Widać więc wyraźnie, że w tym wypadku to ustawa jest dostosowywana do rzeczywistości, nie zaś rzeczywistość kształtowana przez tę ustawę, co oczywiście nie wpływa korzystnie na szacunek do prawa. Można już teraz wyrazić wątpliwość, czy w 2003 r. szkolnictwo będzie przygotowane do realizacji zwiększonej liczby godzin.

Jak stwierdzono w uzasadnieniu, istotniejsze jest jednak pytanie, czy w ogóle ustawowe "przymuszanie" do takiego wymiaru godzin zajęć wychowania fizycznego jest konieczne. Liczba godzin wychowania fizycznego w polskich szkołach sytuuje nasz kraj w ścisłej czołówce europejskiej, nie przekłada się jednak na poprawę stanu zdrowia dzieci i młodzieży. Zdaniem specjalistów, nie w liczbie godzin obowiązkowych zajęć w szkole leży problem, a w wyrabianiu nawyków ruchowych, w propagowaniu zdrowego trybu życia i masowym uprawianiu sportu oraz czynnej rekreacji.

W przekonaniu wnioskodawców, liczbę godzin zajęć wychowania fizycznego należy regulować w takim samym trybie, jak innych przedmiotów. Działania organów administracji publicznej powinny natomiast być ukierunkowane na rzeczywistą popularyzację sportu wśród dzieci i młodzieży. Projektowana ustawa oczywiście nie zwiększa wydatków z budżetu państwa, pozostaje także poza zakresem regulacji prawa Unii Europejskiej.

Na swym posiedzeniu Komisja Nauki i Edukacji Narodowej rozpatrzyła ustawę o utworzeniu Akademii Sztuk Pięknych w Katowicach.

Przedmiotem opiniowanej ustawy jest utworzenie z dniem 1 września 2001 r. z katowickiej filii Akademii Sztuk Pięknych imienia Jana Matejki w Krakowie nowej uczelni państwowej pod nazwą Akademia Sztuk Pięknych w Katowicach oraz stworzenie ram prawnych niezbędnych do dokonania odpowiednich przekształceń organizacyjnych. Podstawowym kierunkiem działalności akademii ma być kształcenie oraz prowadzenie badań naukowych w zakresie sztuk plastycznych i mieszczących się w nich dyscyplin artystycznych oraz w zakresie nauk humanistycznych. Z uwagi na specyfikę prowadzonej działalności nadzór nad akademią sprawować ma minister właściwy do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego. Mienie Akademii Sztuk Pięknych imienia Jana Matejki w Krakowie, obejmujące własność i inne prawa majątkowe będące w zarządzie filii Akademii Sztuk Pięknych w Katowicach ma się stać mieniem akademii, która z dniem utworzenia ma przejąć dotychczasowe prawa i zobowiązania. Ustawa reguluje ponadto skutki prawne utworzenia akademii dotyczące pracowników i studentów Filii Akademii Sztuk Pięknych w Katowicach, jej organów kolegialnych i jednoosobowych oraz jednostek organizacyjnych, a także osób przyjętych na pierwszy rok studiów na rok akademicki 2001/2002 do filii. Wybory do senatu akademii oraz wybory dziekanów i rad wydziałów mają zostać przeprowadzone do 30 września br. w trybie i na zasadach określonych w statucie akademii.

W dyskusji senator Kazimierz Kutz zgłosił wniosek o zmianę nazwy nowo tworzonej uczelni na Śląską Akademię Sztuk Pięknych. Został on przyjęty jednogłośnie. Stanowisko Komisji Nauki i Edukacji przedstawi Izbie senator K. Kutz.

Posiedzenie Komisji Ochrony Środowiska dotyczyło certyfikatu systemu zarządzania środowiskowego i ekoznakowania jako gwarancji odpowiedzialności ekologicznej.

Podczas posiedzenia senatorowie wysłuchali wystąpienia Macieja Kozakiewicza z Forum Odpowiedzialnego Biznesu, poświęconego europejskiej kampanii na rzecz zrównoważonego rozwoju społecznego. O korzyściach ze stosowania międzynarodowych norm ISO serii 14000 mówił Andrzej Ociepa z Forum ISO 14000 - INEM Polska.

Polski system ochrony środowiska w świetle nowych regulacji prawnych omówił dr Adam Mierzwiński.

Podstawowym celem posiedzenia Komisji Ochrony Środowiska była prezentacja nowoczesnych instrumentów zarządzania środowiskowego i uwarunkowań związanych z ich wdrażaniem. Przeprowadzona dyskusja miała również odpowiedzieć na pytanie, jakie wymagania stawiają przedsiębiorcom nowe regulacje w zakresie ochrony środowiska. Zastanawiano się, czy możliwe jest określenie wskaźników charakteryzujących w sposób obiektywny przedsiębiorstwo w zakresie gospodarczym, ochrony środowiska oraz w stosunku do szeroko rozumianej sfery społecznej. Przedmiotem zainteresowania były ponadto korzyści, jakie przynosi firmie ekoznakowanie i rejestracja w programie EMAS. Dyskutowano, jak przekonać przedsiębiorców, że wprowadzanie systemów zarządzania środowiskowego przybliża ich firmę do standardów europejskich i światowych oraz jak można się włączyć w europejską kampanię na rzecz społecznej odpowiedzialności biznesu.

W ostatnich latach pojawiła się potrzeba stosowania rozwiązań systemowych w dziedzinie zarządzania jakością, ochroną środowiska oraz bezpieczeństwem i higieną pracy. Certyfikacja funkcjonujących systemów zarządzania jakością (wg norm ISO 9000), ochroną środowiska (wg normy ISO 14001) oraz bezpieczeństwem i higieną pracy (wg normy PN-N-18001) zmobilizowała wielu przedsiębiorców do doskonalenia organizacji i zarządzania firmami. W wielu wypadkach posiadanie certyfikatu jakości lub ochrony środowiska stanowi o nobilitacji firmy i zapewnia jej uprzywilejowaną pozycję na rynku, w eksporcie lub w przetargach. W rzeczywistości często ci, którzy dążą do zdobycia certyfikatu za wszelką cenę, zapominają, że stanowi on jedynie świadectwo wiarygodności i społecznej odpowiedzialności firmy, a skuteczne zarządzanie wymaga głębokiego wdrożenia rozwiązań systemowych i ich stałego doskonalenia

Senatorowie z Komisji Ochrony Środowiska rozpatrywali ustawę o odpadach. W posiedzeniu udział wzięli: podsekretarz stanu w Ministerstwie Środowiska Marek Michalik, przedstawiciele Narodowego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej, Ministerstwa Transportu i Gospodarki Morskiej, Ministerstwa Gospodarki, Ministerstwa Finansów, Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji, Głównego Urzędu Celnego, Państwowego Instytutu Geologicznego, Instytutu Ochrony Środowiska, a także zaproszeni ekoeksperci. Uwagi do ustawy sejmowej przedstawiło także Biuro Legislacyjne Kancelarii Senatu.

Uchwalona przez Sejm 15 lutego br. ustawa o odpadach ma zastąpić obowiązującą w tym zakresie ustawę z 27 czerwca 1997 r. o takim samym tytule. Termin wejścia w życie nowej ustawy określi ustawa o wprowadzeniu ustawy o ochronie środowiska, ustawy o odpadach oraz o zmianie niektórych ustaw (prawdopodobnie będzie to 1 lipca br.).

Ustawa o odpadach jest ściśle związana z projektowaną ustawą - Prawo ochrony środowiska. W ustawie w odmienny od dotychczasowego sposób określono pojęcie odpadów i odpadów niebezpiecznych - poprzez odesłanie do załączników zawierających określenie kategorii, rodzajów odpadów lub ich właściwości. Posiadanie określonych właściwości przez określoną kategorię lub rodzaj odpadów kwalifikuje je jako niebezpieczne, przy czym lista takich odpadów ma się znaleźć w rozporządzeniu ministra właściwego do spraw środowiska.

Za wytwórcę odpadów ustawa uznaje każdego, kogo działalność powoduje powstawanie odpadów lub kto podejmuje działania powodujące zmianę charakteru lub składu odpadów, odmiennie niż dotąd może to być więc osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej. Posiadaczem odpadów, na którego, podobnie jak na wytwórcę, ustawa nakłada szereg obowiązków, jest każdy, kto faktycznie włada odpadami. Ustawa stwarza przy tym domniemanie, iż ten, kto włada powierzchnią ziemi (niekoniecznie właściciel), jest posiadaczem odpadów znajdujących się na terenie nieruchomości.

Zasadnicze zmiany ustawa wprowadza w zakresie reglamentowania działalności powodującej powstawanie odpadów. Na wytwarzanie odpadów potrzebne jest pozwolenie tylko w razie prowadzenia przez wytwórcę odpadów instalacji w rozumieniu ustawy - Prawo ochrony środowiska, jeśli wytwarza on odpady niebezpieczne w ilości powyżej 1 tony rocznie lub inne odpady w wysokości powyżej 5 tysięcy ton rocznie.

Odmiennie niż dotychczas określona zastała właściwość organów wydających decyzje związane z gospodarowaniem odpadami - nie będzie ona uzależniona od ilości lub rodzaju odpadów, ale od przewidywanego wpływu przedsięwzięć na środowisko. Dla przedsięwzięć, dla których obowiązek sporządzania raportu oddziaływania przedsięwzięcia na środowisko wynika z przepisów o ochronie środowiska, właściwym organem jest wojewoda, dla pozostałych - starosta.

Ustawa zezwala na przekazywanie określonych w rozporządzeniu odpadów w celu ich wykorzystania osobie fizycznej niebędącej przedsiębiorcą na jej własne potrzeby. Osoba ta nie musi uzyskiwać w tym zakresie zezwolenia na odzysk odpadów.

W oddzielnych rozdziałach ustawa reguluje szczególne sposoby gospodarowania niektórymi rodzajami odpadów (dotyczy to odpadów zawierających PCB, olejów odpadowych, odpadów pochodzących z procesów wytwarzania dwutlenku tytanu, baterii lub akumulatorów, odpadów medycznych i weterynaryjnych oraz komunalnych osadów ściekowych), termiczne przekształcanie, składowanie i magazynowanie odpadów oraz międzynarodowy obrót odpadami.

Podczas posiedzenia Komisji Spraw Zagranicznych i Integracji Europejskiej minister spraw zagranicznych Władysław Bartoszewski przedstawił główne kierunki polityki zagranicznej Rzeczypospolitej Polskiej.

Posiedzenie otworzył przewodniczący komisji senator Krzysztof Majka. Poinformował on, że senackie wystąpienie ministra spraw zagranicznych poprzedza debatę na ten temat w Sejmie i rządzie. Intencją komisji jest, aby debata miała charakter otwarty, również dla przedstawicieli polskich instytucji pozarządowych, wspomagających państwo w realizacji polityki zagranicznej zgodnie z polską racją stanu oraz aby jak najwcześniej uruchomić mechanizm wewnętrznej dyskusji dotyczącej priorytetów naszej polityki zagranicznej nie tylko w wymiarze zewnętrznym, ale również i wewnętrznym, adresowanym do społeczeństwa.

Rozpoczynając swoje wystąpienie minister W. Bartoszewski zastrzegł, że są to tylko jego "kierunki myślenia". Minister nie przedstawił jeszcze rządowi tez do swojego exposé na temat polityki międzynarodowej, które wygłosi w Sejmie w marcu. Jak stwierdził, exposé jest poufne, dopóki nie zostanie wygłoszone w Sejmie, nie drukuje się go i nie streszcza. Do poglądów zaprezentowanych przez ministra rząd i prezydent mogą wprowadzić korekty.

W posiedzeniu Komisji Spraw Zagranicznych wzięła udział marszałek Alicja Grześkowiak, która przypomniała, że Senat III Rzeczypospolitej od swego początku żywo interesował się polską polityką zagraniczną, a nawet w istotny sposób ją kształtował. Taką rolę odgrywał w szczególności Senat I kadencji, który przyjął uchwały dotyczące m.in. potępienia interwencji wojsk Układu Warszawskiego w Czechosłowacji, uznania niepodległości i suwerenności Litwy, Ukrainy, Białorusi, Estonii, Łotwy. Bardzo często uchwały Senatu wyprzedzały oficjalne deklaracje rządu. We wrześniu 1990 r. przeprowadzono również debatę na temat polityki wschodniej, zakończoną uchwałą, w której m.in. sformułowano postulat wystąpienia Polski z Układu Warszawskiego oraz wyrażono poparcie dla sił demokratycznych w Rosji.

Jak stwierdziła marszałek Senatu, w polityce zagranicznej nie możemy poprzestać na tym, co osiągnęliśmy od momentu przywrócenia niepodległej Polski. Minęła bowiem na Zachodzie euforia z powodu obalenia układu pojałtańskiego w Europie i uznania roli, jaką odegrała w tym przeobrażeniu Polska. Nadeszły czasy, gdy Polska musi konkretnymi dokonaniami zabiegać o zajęcie należnego jej miejsca we współczesnym świecie.

Otwarte w marcu 1998 roku negocjacje o członkostwo Polski w Unii Europejskiej wkraczają w fazę rozstrzygnięć politycznych. Marszałek zapewniła senatorów, że w wielu swoich rozmowach międzynarodowych podejmuje problem wejścia Polski do UE. Ostatnio w rozmowie z premierem Hiszpanii uzyskała zdecydowane poparcie tego kraju dla naszych aspiracji.

W posiedzeniu Komisji Spraw Zagranicznych i Integracji Europejskiej wzięli udział przedstawiciele Ministerstwa Spraw Zagranicznych, Kancelarii Prezydenta, Urzędu Komitetu Integracji Europejskiej z wiceministrem Jarosławem Pietrasem, wiceprezes Rządowego Centrum Studiów Wschodnich Andrzej Ziółkowski, prezes Instytutu Pamięci Narodowej, dyrektor Marek Karp z Ośrodka Studiów Wschodnich, dr Marek Cichocki z Centrum Stosunków Międzynarodowych. prezes Klubu Inteligencji Katolickiej Piotr Cywiński, prezes Fundacji Ośrodka Karta Zbigniew Gluza, dr Jakub Karpiński, prof. Elżbieta Kawecka-Wyrzykowska, sekretarz Polskiej Rady Ruchu Europejskiego Jarosław Petz, prezes Centrum Stosunków Międzynarodowych Janusz Reiter oraz Ryszard Stemplowski z Polskiego Instytutu Spraw Międzynarodowych.

Odbyło się wspólne posiedzenie Komisji Ochrony Środowiska oraz Komisji Spraw Zagranicznych i Integracji Europejskiej.

Obecny stan negocjacji w zakresie ochrony środowiska omówił wiceminister środowiska Janusz Radziejowski. Polska wystąpiła do tej pory o 15 okresów przejściowych, ale w związku ze zmieniającą się sytuacją z niektórych okresów będzie można zrezygnować, zwłaszcza tam, gdzie przemysł dokonał znacznego postępu. Utrzymane natomiast zostaną okresy przejściowe na zadania, np. dotyczące ścieków, wymagające dużych nakładów finansowych ponoszonych przez władze miast czy gmin.

Diariusz Senatu RP: spis treści, poprzedni fragment, następny fragment