Wicemarszałek Marcin Tyrna:

Przystępujemy do rozpatrzenia punktu szesnastego porządku obrad: stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii oraz o zmianie innych ustaw.

Przypominam, że rozpatrywana ustawa została uchwalona przez Sejm na sto trzynastym posiedzeniu w dniu 20 lipca 2001 r. Do Senatu została przekazana w dniu 24 lipca 2001 r. Marszałek Senatu w dniu 24 lipca 2001 r., zgodnie z art. 68 ust. 1 Regulaminu Senatu, skierowała ją do Komisji Zdrowia, Kultury Fizycznej i Sportu. Komisja po rozpatrzeniu ustawy przygotowała swoje sprawozdanie w tej sprawie.

Przypominam ponadto, że tekst ustawy zawarty jest w druku nr 722, natomiast sprawozdanie komisji w druku nr 722A.

Obecnie proszę sprawozdawcę Komisji Zdrowia, Kultury Fizycznej i Sportu senatora Andrzeja Krzaka o zabranie głosu i przedstawienie sprawozdania komisji w sprawie rozpatrywanej ustawy.

Senator Andrzej Krzak:

Panie Marszałku! Panie i Panowie Senatorowie!

Rozpatrywana ustawa została uchwalona na sto trzynastym posiedzeniu Sejmu w dniu 20 lipca, jej projekt był przedłożeniem rządowym. Ustawa zmierza do dostosowania ustawodawstwa polskiego w zakresie przeciwdziałania narkomanii do regulacji obowiązujących w Unii Europejskiej, a mianowicie wdrożenia do ustawy aktów wspólnotowych: dyrektywy rady 92/109/EWG z 1992 r. w sprawie wytwarzania i dopuszczania do obrotu niektórych substancji używanych do nielegalnego wytwarzania środków odurzających i psychotropowych oraz rozporządzenia rady 1672/200 z 2000 r., zmieniającego poprzednie rozporządzenie rady z 1999 r. ustanawiające system wspierania producentów niektórych roślin uprawnych.

Najistotniejsze zmiany wprowadzane rozpatrywaną ustawą są następujące. Po pierwsze, zmiana definicji ustawowej konopi włóknistych, a mianowicie określenie zawartości - tu wymienię nazwę tego środka - delta-9-tetrahydrokannabilonu na poziomie poniżej 0,20% w suchej masie ziela, a nie, jak dotychczas, 0,30%. Po drugie, wprowadzenie do słowniczka nowych definicji terminów: "producent", "importer", "wprowadzanie do obrotu". Po trzecie, umożliwienie pozyskiwania narkotyków przez jednostki organizacyjne administracji rządowej, na przykład przez policję, wykonujące czynności operacyjno-rozpoznawcze, w ilości niezbędnej do przeprowadzenia stosownych badań potwierdzających popełnienie przestępstwa. Po czwarte, objęcie kontrolą także prekursorów grupy IIA-R. i IIB-R. Kontrola ta będzie polegała na obowiązku gromadzenia przez podmioty wprowadzające do obrotu prekursory tych grup informacji określonych w rozporządzeniach do ustawy oraz przechowywania tych informacji. Po piąte, wprowadzenie obowiązku znakowania prekursorów w sposób umożliwiający ich jednoznaczną identyfikację. Po szóste, umożliwienie prowadzenia obrotu detalicznego środkami odurzającymi, substancjami psychotropowymi i prekursorami będącymi środkami farmaceutycznymi wyłącznie aptekom. Po siódme, zapis o prowadzeniu przez inspektora do spraw substancji i preparatów chemicznych rejestru podmiotów wprowadzających do obrotu prekursory grupy IIA-R. Po ósme, przepis o obowiązku informowania przez podmioty wprowadzające do obrotu określone grupy prekursorów właściwych organów nadzoru, a mianowicie wojewódzkiego inspektora farmaceutycznego albo powiatowego inspektora sanitarnego o podejrzanych transakcjach. Zmiany obejmują także zaostrzenie odpowiedzialności karnej za obrót prekursorami w celu niedozwolonego wytworzenia narkotyków.

Komisja Zdrowia, Kultury Fizycznej i Sportu rozpatrywała omawianą ustawę na posiedzeniu w dniu 2 sierpnia 2001 r. i wprowadziła poprawki przedstawione w druku nr 722A.

Najistotniejsza z nich to poprawka druga, która ma na celu ujęcie w zapisach ustawy regulacji prawnych zawartych w rozporządzeniu Rady Europy nr 302/93 oraz decyzji 102/97/EC Parlamentu Europejskiego i Rady Unii Europejskiej. Obie te regulacje prawne zobowiązują państwa członkowskie do utworzenia krajowego centrum monitorowania narkotyków i narkomanii oraz zobowiązują kraje członkowskie do współpracy z Europejskim Centrum Monitorowania, powołanym do życia rozporządzeniem nr 302/93. Krajowe Biuro do spraw Przeciwdziałania Narkomanii, działające już w Polsce na podstawie zarządzenia ministra właściwego do spraw zdrowia, z dniem wejścia w życie ustawy stanie się biurem w rozumieniu ustawy. Poprawka ta ma więc na celu zrównanie pozycji biura w polskim systemie prawnym z pozycją, jaką mają jego odpowiedniki w państwach członkowskich Unii Europejskiej. Wprowadza również dodatkowe zadanie biura, to jest powołuje w jego strukturach Centrum Informacji o Narkotykach i Narkomanii. Omawiana zmiana została zaproponowana przez obecnego na posiedzeniu wiceministra zdrowia, a komisja tę zmianę przyjęła.

W rozpatrywanej ustawie zaostrzono odpowiedzialność karną za obrót prekursorami w celu niedozwolonego wytworzenia narkotyku przez podwyższenie z dwóch do pięciu lat kary pozbawienia wolności oraz kumulację tej kary z karą grzywny. Zgodnie z opinią Biura Legislacyjnego Senatu w świetle regulacji kodeksu karnego niedopuszczalny jest przepis przewidujący obligatoryjną kumulację grzywny z karą pozbawienia wolności. I dlatego wprowadzono poprawkę dotyczącą art. 1 zmiany osiemnastej, w której spójnik "i" zastąpiono spójnikiem "albo".

Panie Marszałku! Panie i Panowie Senatorowie! Komisja Zdrowia, Kultury Fizycznej i Sportu wnosi, aby Wysoki Senat raczył uchwalić projekt uchwały zawarty w druku nr 722A. Dziękuję.

(Przewodnictwo obrad obejmuje wicemarszałek Tadeusz Rzemykowski)

Wicemarszałek
Tadeusz Rzemykowski:

Dziękuję.

Niech pan senator zostanie na mównicy, bowiem zgodnie z art. 44 ust. 5 Regulaminu Senatu przed przystąpieniem do dyskusji chciałbym zapytać, czy ktoś z państwa senatorów chce zgłosić z miejsca trwające nie dłużej niż minutę zapytania do senatora sprawozdawcy. Nie widzę chętnych.

Dziękuję bardzo panu senatorowi.

(Senator Andrzej Krzak: Dziękuję.)

Przypominam, że rozpatrywana ustawa była rządowym projektem ustawy. Do reprezentowania stanowiska rządu w toku prac parlamentarnych został upoważniony minister zdrowia.

Zgodnie z art. 50 Regulaminu Senatu chciałbym zapytać obecnego na posiedzeniu pana Tomasza Grottela, sekretarza stanu w Ministerstwie Zdrowia, czy chce zabrać głos.

Proszę bardzo.

Sekretarz Stanu
w Ministerstwie Zdrowia
Tomasz Grottel:

Panie Marszałku! Wysoki Senacie!

Ustawa ta dostosowuje prawo polskie do prawa Unii Europejskiej. Bardzo dziękuję za pilne jej rozpatrzenie i podjęcie nad nią prac. W toku prac komisji senackiej zaproponowano wprowadzenie zmian, które precyzują ustawę, tak więc są akceptowane przez rząd. Dziękuję bardzo.

Wicemarszałek
Tadeusz Rzemykowski:

Dziękuję.

Niech pan minister pozostanie na mównicy.

Zgodnie z art. 44 ust. 6 Regulaminu Senatu pytam, czy ktoś z państwa senatorów chce zadać krótkie pytania panu ministrowi.

Panie Ministrze, nie ma pytań. Dziękuję bardzo.

(Sekretarz Stanu w Ministerstwie Zdrowia Tomasz Grottel: Dziękuję.)

Otwieram dyskusję.

Nie ma zgłoszeń, a więc pytam, czy państwo senatorowie są zainteresowani zabraniem głosu. Nie widzę chętnych.

Informuję, że senator Maciej Świątkowski złożył wnioski o charakterze legislacyjnym na piśmie.

Zgodnie z art. 52 ust. 2 Regulaminu Senatu zamykam dyskusję.

Czy pan minister zna te wnioski pana senatora, a jeżeli tak, to czy chce pan odnieść się do nich teraz?

Sekretarz Stanu
w Ministerstwie Zdrowia
Tomasz Grottel:

Tak, znam. Również do nich rząd ma pozytywny stosunek.

Wicemarszałek
Tadeusz Rzemykowski:

Czyli rząd ma pozytywny stosunek do tych propozycji.

Ponieważ w trakcie dyskusji zostały zgłoszone wnioski o charakterze legislacyjnym, zgodnie z art. 52 ust. 2 Regulaminu Senatu proszę Komisję Zdrowia, Kultury Fizycznej i Sportu o ustosunkowanie się do tych propozycji i przygotowanie sprawozdania w tej sprawie.

Podpadnie pan minister pod regulamin, jak będzie rozmawiał przez telefon.

Informuję, że głosowanie w sprawie ustawy o zmianie ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii oraz o zmianie innych ustaw zostanie przeprowadzone razem z innymi głosowaniami.

Dziękuję bardzo za udział w tym punkcie posiedzenia Senatu.

Przystępujemy do rozpatrzenia punktu siedemnastego porządku obrad: stanowisko Senatu w sprawie ustawy o materiałach i wyrobach przeznaczonych do kontaktu z żywnością.

Przypominam, że rozpatrywana ustawa uchwalona została przez Sejm na sto trzynastym posiedzeniu w dniu 20 lipca bieżącego roku. Do Senatu została przekazana w dniu 24 lipca 2001 r. W tym samym dniu marszałek Senatu, zgodnie z art. 68 ust. 1 Regulaminu Senatu, skierowała ją do Komisji Nadzwyczajnej Legislacji Europejskiej.

Przypominam, że tekst ustawy zawarty jest w druku nr 721, natomiast sprawozdanie komisji w druku nr 721A.

Proszę sprawozdawcę i jednocześnie przewodniczącego Komisji Nadzwyczajnej Legislacji Europejskiej pana senatora Wiesława Chrzanowskiego o zabranie głosu i przedstawienie sprawozdania komisji w sprawie rozpatrywanej ustawy.

Senator Wiesław Chrzanowski:

Panie Marszałku! Wysoki Senacie!

Jako sprawozdawcy Komisji Nadzwyczajnej Legislacji Europejskiej przypadło mi zadanie przedstawienia Wysokiej Izbie projektu uchwały w sprawie ustawy o materiałach i wyrobach przeznaczonych do kontaktu z żywnością, uchwalonej przez Sejm 20 lipca tego roku.

Komisja po rozpatrzeniu ustawy 31 lipca tego roku zwraca się do Wysokiej Izby o podjęcie uchwały przewidującej wprowadzenie do ustawy dwudziestu dwóch poprawek.

Ustawa reguluje kwestie dotyczące warunków wytwarzania, przetwarzania i wprowadzania do obrotu materiałów i wyrobów, które w stanie gotowym są przeznaczone do kontaktu z żywnością. Chodzi w niej o ochronę zdrowia i życia człowieka. Ustawa ma na celu dostosowanie naszego prawa do prawa Unii Europejskiej. W szczególności wymienić tu należy dyrektywę Rady Europy z 21 grudnia 1988 r., dotyczącą zbliżenia ustawodawstw państw członkowskich odnoszących się do materiałów i wyrobów przeznaczonych do kontaktu ze środkami spożywczymi. Obecnie problematyka ta w polskim porządku prawnym unormowana jest w rozporządzeniu prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z 22 marca 1928 r. Rozporządzenie to było wielokrotnie nowelizowane, ostatnio w 1970 r. Jest to już chyba jeden z ostatnich obowiązujących jeszcze w Polsce aktów prawnych z lat dwudziestych zeszłego wieku. Wydaje się więc, że niezależnie od dostosowania do europejskich standardów legislacyjnych uchwalenie tej ustawy w nowoczesny sposób, zgodnie z aktualnymi wymaganiami, ureguluje tę problematykę. Z tego właśnie względu ustawa ma wejść w życie po upływie dwunastu miesięcy od ogłoszenia, z wyjątkiem tylko dwóch przepisów, które mają wejść w życie z chwilą naszego przyjęcia do Unii. Chodzi w nich bowiem o pewne czynności związane z działaniem Komisji Europejskiej i stosunkami z państwami jako członkami Unii Europejskiej. Wdrożenie regulacji wspólnotowych w zakresie objętym tą ustawą jest jednym z warunków koniecznych do umożliwienia swobodnego przepływu towarów między Polską, jako przyszłym członkiem Unii, a innymi państwami Unii Europejskiej.

Wszystkie poprawki, których tak na pierwszy rzut oka jest sporo, mają wyłącznie charakter porządkowy, językowy, typowo legislacyjny, są w nich ujęte kwestie typu "i" czy "lub". Na przykład ustawa mówi "zdrowia i życia", a komisja w szeregu przepisach proponuje sformułowanie "zdrowia lub życia", bo mogą być takie sytuacje, że to wystarczy, będzie to groziło tylko zdrowiu, a niekoniecznie życiu. Nieraz brak zakończenia, na przykład w art. 16 ust. 3 pkt 2 mówi się, że chodzi o informacje o warunkach użytkowania materiałów i wyrobów, jeżeli jest to niezbędne - a oczywiście chodzi o materiały niezbędne dla zdrowia lub życia. Wynika to z kontekstu całej ustawy.

Ze względu na charakter tych poprawek komisja przedkłada panu marszałkowi wniosek o łączne przegłosowanie wszystkich poprawek, zgodnie z przepisami regulaminu, jeżeli nie będzie sprzeciwu w tym zakresie. Dziękuję, Panie Marszałku.

Wicemarszałek
Tadeusz Rzemykowski:

Dziękuję.

Zgodnie z art. 44 ust. 5 Regulaminu Senatu chcę zapytać, czy ktoś z państwa senatorów chce skierować krótkie pytanie do pana senatora sprawozdawcy. Nie widzę chętnych.

Dziękuję bardzo panu senatorowi.

Przypominam, że rozpatrywana ustawa była rządowym projektem ustawy. Do reprezentowania stanowiska rządu w toku prac parlamentarnych został upoważniony minister zdrowia.

Zgodnie z art. 50 Regulaminu Senatu chciałbym zapytać, czy pan minister Tomasz Grottel chciałby zabrać głos.

(Sekretarz Stanu w Ministerstwie Zdrowia Tomasz Grottel: Nie.)

Dziękuję.

Zgodnie z art. 44 ust. 6 Regulaminu Senatu chciałbym zapytać, czy ktoś z państwa senatorów chce skierować z miejsca krótkie pytanie do pana ministra Tomasza Grottela. Nie widzę chętnych.

Otwieram dyskusję.

Przypominam o wszystkich wymogach regulaminowych dotyczących czasu przemówienia senatora, o konieczności zapisywania się do głosu u senatora prowadzącego listę mówców, a przede wszystkim o obowiązku składania wniosków o charakterze legislacyjnym na piśmie do marszałka prowadzącego obrady do czasu zamknięcia dyskusji.

Proszę o zabranie głosu senatora Henryka Stokłosę.

Senator Henryk Stokłosa:

Panie Marszałku! Panie i Panowie Senatorowie!

Celem projektowanej ustawy o materiałach i wyrobach przeznaczonych do kontaktu z żywnością jest przede wszystkim dostosowanie polskiego prawa w zakresie wytwarzania materiałów i wyrobów przeznaczonych do kontaktu z żywnością oraz obrotu nimi do prawa Unii Europejskiej. Tę kwestię reguluje około dwudziestu dyrektyw prawa wspólnotowego.

Ponadto projekt ustawy ma ważne znaczenie dla zdrowotności społeczeństwa polskiego. Dotychczas bowiem nasza żywność mogła kontaktować się z materiałami i wyrobami tylko na mocy rozporządzenia prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 22 marca 1928 r. Te anachroniczne przepisy są ciągle aktualne, mimo postępu w zakresie technologii wytwarzania przedmiotów mających bezpośredni kontakt z żywnością. Praktycznie więc nie ma w Polsce aktualnego prawa regulującego te kwestie. I dobrze, że staramy się jednak - choć późno, bo dopiero w obliczu perspektywy wejścia Polski do Unii Europejskiej - to prawo dziś uchwalić.

A teraz pozwolę sobie przedstawić kilka uwag na temat walorów i mankamentów ustawy.

Projekt, co należy podkreślić z uznaniem, nie przewiduje procedur wstępnych dopuszczania do produkcji lub obrotu materiałów i wyrobów przeznaczonych do kontaktu z żywnością, a więc koncesji, atestów, wpisów do rejestrów czy ewidencji itd., co oczywiście działa na korzyść tego projektu, ponieważ stwarza mniej możliwości korupcyjnych. Odpowiednie przepisy kładą natomiast nacisk na kontrolę bieżącą wytwórni materiałów i wyrobów oraz urzędową kontrolę tych materiałów i wyrobów zarówno w hurcie, jak i detalu. Jedyne zezwolenia przewidziane w tej ustawie są wydawane przez głównego inspektora sanitarnego dla tych, którzy chcą produkować takie wyroby.

Zgodnie z art. 5 ustawy do wytwarzania materiałów i wyrobów przeznaczonych do kontaktu z żywnością stosuje się substancje określone w rozporządzeniach. Ustawa przewiduje jednak, co jest jej niewątpliwym plusem, że nowe substancje, nieuwzględnione w rozporządzeniu, będą mogły być stosowane na podstawie pozwolenia wydanego przez głównego inspektora sanitarnego. Podstawowym kryterium przy wydawaniu pozwolenia będzie ocena nowej substancji z punktu widzenia jej wpływu na życie lub zdrowie człowieka.

Ustawa ma jeszcze jeden niebagatelny atut - jej wprowadzenie jest relatywnie tanie. Szacuje się, że koszty przystosowania laboratoriów wykonujących badania wyniosą w 2002 r. 350 tysięcy zł i w 2003 r. też 350 tysięcy zł. Przewidziano też stosunkowo niewielkie sumy na wydatki inwestycyjne związane z modernizacją laboratoriów, które w latach 2002-2004 zamykają się kwotą 1 miliona zł. Koszty te nie uwzględniają ekonomicznych skutków wprowadzenia ustawy w poszczególnych przedsiębiorstwach.

Obok tych walorów ustawa ma pewien mankament - jest nim niefortunny zapis art. 1, częściowo już poprawionego przez naszą komisję. By to unaocznić, pozwolę sobie go przeczytać w całości, już w wersji poprawionej przez Senat. Art. 1 ust. 1 mówi tak: "Ustawa określa warunki wytwarzania i przetwarzania materiałów i wyrobów, które w stanie gotowym do użytkowania są przeznaczone do kontaktu z żywnością lub pozostają z nią w kontakcie oraz warunki wprowadzania do obrotu tych materiałów i wyrobów w celu zapewnienia bezpieczeństwa zdrowa lub życia człowieka". W ust. 2 pkt 3 tego artykułu mówi się, że tych przepisów, które mają zapewnić bezpieczeństwo zdrowia lub życia człowieka, nie stosuje się do materiałów i wyrobów przeznaczonych na eksport do państw niebędących członkami Unii Europejskiej. W ten sposób powstaje wrażenie, że dzielimy konsumentów na lepszych i gorszych, tych unijnych, których truć nie wolno, i tych z państw pozaunijnych, których truć można. Mankament ten nie dyskwalifikuje jednak całej ustawy, dlatego poprę ją w całości. Dziękuję za uwagę.

Wicemarszałek
Tadeusz Rzemykowski:

Dziękuję.

Czy ktoś z państwa senatorów chce jeszcze zabrać głos w dyskusji? Nie widzę zgłoszeń.

Informuję więc, że lista mówców została wyczerpana.

Zgodnie z art. 52 ust. 2 Regulaminu Senatu zamykam dyskusję.

Informuję, że głosowanie w sprawie ustawy o materiałach i wyrobach przeznaczonych do kontaktu z żywnością zostanie przeprowadzone razem z innymi głosowaniami.

Przystępujemy do rozpatrzenia punktu osiemnastego porządku obrad: stanowisko Senatu w sprawie ustawy o chorobach zakaźnych i zakażeniach.

Przypominam, że rozpatrywana ustawa została uchwalona przez Sejm na sto trzynastym posiedzeniu w dniu 20 lipca bieżącego roku, a do Senatu została przekazana w dniu 24 lipca 2001 r. W tym samym dniu marszałek Senatu, zgodnie z art. 68 ust. 1 Regulaminu Senatu, skierowała ją do Komisji Nadzwyczajnej Legislacji Europejskiej. Komisja po rozpatrzeniu ustawy przygotowała swoje sprawozdanie w tej sprawie.

Przypominam, że tekst ustawy zawarty jest w druku nr 726, natomiast sprawozdanie komisji w druku nr 726A.

Proszę senator Janinę Sagatowską o zabranie głosu i przedstawienie sprawozdania Komisji Nadzwyczajnej Legislacji Europejskiej.

Senator Janina Sagatowska:

Panie Marszałku! Wysoka Izbo!

Z upoważnienia Komisji Nadzwyczajnej Legislacji Europejskiej mam zaszczyt przedstawić Wysokiej Izbie sprawozdanie o uchwalonej przez Sejm w dniu 20 lipca 2001 r. ustawie o chorobach zakaźnych i zakażeniach.

Komisja rozpatrywała przedmiotową ustawę w dniu 31 lipca 2001 r. z udziałem przedstawicieli rządu. Ustawa jest projektem rządowym. Jej celem jest kompleksowa regulacja spraw związanych z zapobieganiem chorobom zakaźnym, ich wykrywaniem, leczeniem oraz zwalczaniem.

Dotychczas, jeśli chodzi o te zagadnienia, obowiązywały: dekret o zwalczaniu chorób wenerycznych, ustawa o zwalczaniu gruźlicy i ustawa o zwalczaniu chorób zakaźnych. Z jednej strony wymienione akty zdezaktualizowały się ze względu na zmianę sytuacji epidemiologicznej, z drugiej zaś potrzeba stworzenia nowego aktu prawnego wynikała z konieczności dostosowania rozwiązań w tym zakresie do standardów unijnych. Dlatego właśnie ustawa była przedmiotem obrad senackiej Komisji Nadzwyczajnej Legislacji Europejskiej.

Nadzór epidemiologiczny oraz kontrola chorób zakaźnych realizowane są w Polsce w ramach Inspekcji Sanitarnej. Opiniowany akt dodatkowo przynosi regulacje dotyczące zapobiegania chorobom zakaźnym i zakażeniom oraz rozwiązania na wypadek podejrzenia lub stwierdzenia choroby zakaźnej.

Do najważniejszych rozwiązań proponowanych w ustawie należą: określenie wykazów chorób zakaźnych, zakażeń oraz biologicznych czynników chorobotwórczych, do których stosuje się przepisy ustawy; wprowadzenie obowiązku badań w celu wykrycia chorób zakaźnych, ograniczonego jedynie do osób szczególnie narażonych; nałożenie obowiązku poddania się badaniom przez osoby wykonujące prace usługowe lub pozostające w bezpośredniej styczności z osobą zakażoną; nałożenie obowiązku zgłoszenia zachorowania na chorobę zakaźną lub podejrzenia zachorowania oraz określenie trybu i formy dokonywania tych zgłoszeń; określenie zasad funkcjonowania sieci nadzoru epidemiologicznego i kontroli chorób zakaźnych oraz publikowania danych; sprecyzowanie zasad działania organów Inspekcji Sanitarnej w przypadku wystąpienia choroby zakaźnej; określenie zasad ogłaszania stanu zagrożenia epidemiologicznego lub epidemii; określenie zasad pokrywania kosztów szczepień.

Wysoki Senacie! Pragnę przedstawić stanowisko komisji. Ustawa nie budziła najmniejszych zastrzeżeń wśród członków komisji, została jednogłośnie rekomendowana do uchwalenia przez Wysoki Senat. Dlatego w imieniu Komisji Nadzwyczajnej Legislacji Europejskiej pragnę złożyć propozycję, aby Wysoki Senat raczył uchwalić załączony projekt uchwały w sprawie ustawy o chorobach zakaźnych i zakażeniach bez poprawek. Dziękuję bardzo.

Wicemarszałek
Tadeusz Rzemykowski:

Dziękuję.

Zgodnie z art. 44 ust. 5 Regulaminu Senatu chciałbym zapytać, czy ktoś z państwa senatorów chciałby skierować z miejsca krótkie pytanie do pani senator sprawozdawcy. Dziękuję, nie ma pytań.

Dziękuję bardzo, Pani Senator.

(Senator Janina Sagatowska: Dziękuję.)

Przypominam, że rozpatrywana ustawa była rządowym projektem ustawy. Do reprezentowania stanowiska rządu w toku prac parlamentarnych został upoważniony minister zdrowia.

Zgodnie z art. 50 Regulaminu Senatu chciałbym zapytać obecnego na sali pana ministra Grottela, czy chce zabrać głos i przedstawić stanowisko rządu w tej sprawie.

(Sekretarz Stanu w Ministerstwie Zdrowia Tomasz Grottel: Dziękuję bardzo.)

Dziękuję.

Zgodnie z art. 44 ust. 6 Regulaminu Senatu chciałbym zapytać, czy ktoś z państwa senatorów chce zadać z miejsca krótkie pytanie do pana ministra Tomasza Grottela. Proszę bardzo.

Pełna zgodność na sali. Nie ma pytań, nie widzę zgłoszeń.

Otwieram dyskusję.

Przypominam o wszystkich wymogach regulaminowych dotyczących czasu przemówienia senatorów, o obowiązku składania wniosków o charakterze legislacyjnym na piśmie do marszałka prowadzącego obrady do czasu zamknięcia dyskusji, a także o obowiązku zapisywania się do głosu u senatora prowadzącego listę mówców.

Zgłosił się senator Zbigniew Kulak.

Proszę bardzo, Panie Senatorze.

Senator Zbigniew Kulak:

Panie Marszałku! Panie i Panowie Senatorowie!

Szanuję czas państwa senatorów i w zasadzie merytorycznie do samej ustawy nie mam specjalnych uwag, niemniej jednak wczorajsze konsultacje, które przeprowadziłem tu na sali z panią Ewą Kuleszą, głównym inspektorem ochrony danych osobowych, sprowokowały mnie do zaproponowania dwóch poprawek - myślę o art. 20 i art. 21.

Mianowicie otrzymujemy tekst, w którym zakłada się, że w przypadku zgłoszenia zachorowania na AIDS - a w art. 21 w przypadku zgłoszenia zakażenia HIV - należy przekazać informacje dotyczące pacjenta, które zawierają imię, nazwisko, datę urodzenia, PESEL, płeć, adres, praktycznie pełną informację o pacjencie. Ale jest też druga możliwość - i w art. 20, i w art. 21 - że pacjent sobie tego nie życzy, i wobec tego zastrzega swoje dane personalne do wyłącznej wiadomości lekarza czy kierownika laboratorium, który ma obowiązek przekazania informacji. I wtedy w przypadku art. 20 następuje zastosowanie ust. 8, a w przypadku art. 21 - ust. 5, ale w obu tych ustępach, moim zdaniem, jest jednak pewna możliwość identyfikacji osoby. Można podać inicjały imienia i nazwiska, mało tego - można nawet i to utajnić, podając tylko hasło, ale z drugiej strony ustawa nakazuje podać pełną datę urodzenia i płeć. Jeżeli jednak, proszę państwa, jest to punkt krwiodawstwa, który pobiera w danym dniu trzy próbki czy pięć próbek krwi i nagle okaże się, że jeden z krwiodawców ma wynik dodatni, wynik pozytywny, to jak tu mówić o anonimowości? A zwłaszcza jeżeli będzie jeszcze jawna data urodzenia tego człowieka! No, jak hasło, to hasło. Pod tym hasłem kryje się konkretny pacjent, jego konkretna sytuacja życiowa, i lekarz czy - w drugim przypadku - kierownik laboratorium będzie poinformowany, o jakiego pacjenta chodzi. A udawanie, że jest to anonimowość, że dane pacjenta są zastrzeżone, bo są one zakodowane pod jakimś hasłem, ale jednocześnie jest podawana pełna data jego urodzenia, tak naprawdę nie jest - także zdaniem pani Ewy Kuleszy, głównego inspektora ochrony danych osobowych - ochroną danych osobowych.

I dlatego pozwalam sobie zgłosić dwie poprawki polegające na wykreśleniu zapisu o dacie urodzenia z art. 20 i 21. Dziękuję.

Wicemarszałek
Tadeusz Rzemykowski:

Dziękuję bardzo.

Czy ktoś z państwa senatorów chce jeszcze zabrać głos w dyskusji? Nie ma zgłoszeń.

Informuję więc, że lista mówców została wyczerpana.

Informuję też, że w dyskusji wnioski o charakterze legislacyjnym na piśmie złożył senator Zbigniew Kulak.

Zgodnie z art. 52 ust. 2 Regulamin Senatu zamykam dyskusję.

Czy pan minister chciałby się teraz, na sali, odnieść do propozycji senatora Kulaka?

(Sekretarz Stanu w Ministerstwie Zdrowia Tomasz Grottel: Tak.)

To niech pan minister usiądzie, włączy mikrofon, bo w przeciwnym razie będzie później problem ze stenogramem.

Sekretarz Stanu
w Ministerstwie Zdrowia
Tomasz Grottel:

Panie Marszałku! Wysoka Izbo!

W przedłożeniu rządowym był zapis mówiący o wieku i płci, nie było mowy o dacie urodzenia, a to z tych względów, o których pan senator wspomniał - bo data urodzenia jest jednym z elementów umożliwiających identyfikację. Z kolei takie punkty krwiodawstwa, które jednego dnia robią trzy pobrania krwi, powinny być oczywiście zlikwidowane, bo są nieekonomiczne. Takich punktów w ogóle powinno nie być. Ale rzeczywiście na podstawie daty urodzenia jest możliwa identyfikacja, faktycznie jest tu jakieś prawdopodobieństwo identyfikacji. Stąd w przedłożeniu rządowym był zapis o wieku i płci, ale bez daty urodzenia. Sądzę wiec, że ta poprawka odpowiada intencjom rządu.

Wicemarszałek
Tadeusz Rzemykowski:

Dziękuję.

Ponieważ w trakcie dyskusji zostały zgłoszone wnioski o charakterze legislacyjnym, zgodnie z art. 52 ust. 2 Regulaminu Senatu proszę Komisję Nadzwyczajną Legislacji Europejskiej o ustosunkowanie się do przedstawionego w toku dyskusji nad tym punktem wniosku i o przygotowanie sprawozdania końcowego w tej sprawie.

Informuję, że głosowanie w sprawie ustawy o chorobach zakaźnych i zakażeniach zostanie przeprowadzone razem z innymi głosowaniami.

Przystępujemy do rozpatrzenia punktu dziewiętnastego porządku obrad: stanowisko Senatu w sprawie ustawy o rybołówstwie morskim.

Przypominam, że rozpatrywana ustawa została uchwalona przez Sejm na sto trzynastym posiedzeniu w dniu 20 lipca 2001 r. Do Senatu została przekazana w dniu 24 lipca 2001 r. Marszałek Senatu w dniu 24 lipca bieżącego roku, zgodnie z art. 68 ust. 1 Regulamin Senatu, skierowała ją do Komisji Nadzwyczajnej Legislacji Europejskiej. Komisja po rozpatrzeniu ustawy przygotowała swoje sprawozdanie w tej sprawie.

Przypominam ponadto, że tekst ustawy zawarty jest w druku nr 727, natomiast sprawozdanie komisji w druku nr 727A.

Proszę senatora Marka Waszkowiaka o zabranie głosu i przedstawienie sprawozdania Komisji Nadzwyczajnej Legislacji Europejskiej.

Senator Marek Waszkowiak:

Panie Marszałku! Wysoki Senacie!

Zasadniczą przesłanką przygotowanej ustawy jest konieczność harmonizacji polskiego prawa w obszarze rybołówstwa z regulacjami prawnymi Unii Europejskiej oraz konieczność przygotowania podstaw prawnych do wdrożenia zasad Wspólnej Polityki Rybackiej.

Ustawę opracowano na bazie tekstu obowiązującej ustawy o rybołówstwie morskim, poszerzając ją o nowe uregulowania wynikające zarówno z ustawodawstwa Unii Europejskiej, jak i z doświadczeń ze stosowania dotychczasowej ustawy.

Podstawowe zmiany dotyczą: po pierwsze, rozszerzenia zakresu spraw normowanych ustawą o utworzenie krajowego rejestru statków rybackich jako bazy danych zawierających informacje o polskiej flocie rybackiej w zakresie zgodnym z wymaganiami Unii Europejskiej oraz utworzenia systemu satelitarnego monitorowania ruchu statków rybackich zgodnie z wymaganiami Unii Europejskiej; po drugie, dostosowania systemu wydawania licencji na uprawianie rybołówstwa oraz na skup i przeładunek w morzu zgodnie z regulacjami Unii Europejskiej; po trzecie, utworzenia systemu kontroli zgodnego z wymaganiami Unii, a w szczególności wprowadzenia deklaracji wyładunkowej i wprowadzenia dzienników połowowych; po czwarte, wprowadzenia zmian wynikających z dotychczasowych doświadczeń w stosowaniu obowiązującej ustawy, a w szczególności uwzględnienia postulatów dotyczących możliwości połowów sportowo-rekreacyjnych w okresie ochronnym; i po kolejne, ograniczenia dostępu statków o obcej przynależności do polskiej wyłącznej strefy ekonomicznej.

Koszty budżetowe związane z utworzeniem krajowego rejestru statków rybackich, systemu satelitarnego monitorowania ruchu statków rybackich oraz wzmocnienia administracji rybackiej w okresie do końca 2000 r. nie przekraczają kwot określonych na ten cel w uzasadnieniu stanowiska negocjacyjnego Polski w obszarze rybołówstwa.

W trakcie swoich prac Komisja Nadzwyczajnej Legislacji Europejskiej wprowadziła czternaście poprawek. Dużym problemem - co zaowocowało wnioskiem mniejszości - była kwestia zakresu oddziaływania i zakresu kontroli dokonywanej przez Straż Graniczną.

Dlatego też, Wysoki Senacie, proszę o przyjęcie tych czternastu poprawek i rozważenie poprawki mniejszości.

Ponadto materia tej ustawy jest na tyle specyficzna, że - jak ustaliliśmy w trakcie prac komisji - sprawozdawca nadal będzie współpracował z rządem i Biurem Legislacyjnym, tak aby wszystkie pozostałe niejasności zostały wyjaśnione. Dziękuję bardzo.

Wicemarszałek
Tadeusz Rzemykowski:

Dziękuję bardzo.

Wniosek mniejszości miał przedstawić senator Zbigniew Zychowicz, ale nie widzę go na sali.

Jeżeli pan senator Zychowicz jest gdzieś w obrębie sali, to go tu przywołuję. Jeżeli jednak go nie ma, to do zaprezentowania tego wniosku przygotuje się przewodniczący komisji albo pan senator Marek Waszkowiak.

Proszę bardzo, senator Marek Waszkowiak przedstawi wniosek mniejszości.

Z kolei senatorowi Zbigniewowi Zychowiczowi zwracam uwagę, że nie wolno być nieobecnym na sali, jeśli ma się przedstawiać wniosek.

Proszę bardzo.

Senator Marek Waszkowiak:

Panie Marszałku! Wysoki Senacie!

Wniosek mniejszości dotyczy zakresu poruszania się Straży Granicznej w tej kwestii, tego, w jaki sposób może ona dokonywać kontroli na morzu i w jaki sposób powinna ona współpracować z inspekcjami rybackimi. Rozbieżności polegały na tym, że część członków komisji podzieliła stanowisko kierownictwa Straży Granicznej co do tego, aby pewne uprawnienia zostały jednoznacznie w tej ustawie określone, zaś stanowisko pani minister było takie, że pewne regulacje są już dokonane i nie ma potrzeby dodatkowego rozpisania tego elementu w ustawie o rybołówstwie morskim. Dziękuję bardzo.

Wicemarszałek
Tadeusz Rzemykowski:

Dziękuję.

Niech pan senator zostanie przy mównicy, bowiem zgodnie z art. 44 ust. 5 Regulamin Senatu jest możliwość skierowania z miejsca krótkiego zapytania do senatora sprawozdawcy wniosku większości i mniejszości komisji.

Proszę bardzo. No, nie ma pytań.

Dziękuję.

(Senator Marek Waszkowiak: Dziękuję.)

Przypominam, że rozpatrywana ustawa była rządowym projektem ustawy. Do reprezentowania stanowiska rządu w toku prac parlamentarnych został upoważniony minister rolnictwa i rozwoju wsi.

Chciałbym zapytać, zgodnie z art. 50 Regulaminu Senatu, czy pani minister Jadwiga Berak chce zabrać głos i przedstawić stanowisko rządu.

Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Rolnictwa i Rozwoju Wsi
Jadwiga Berak:

Jeżeli można.

Panie Marszałku! Wysoka Izbo!

Ja chciałabym się odnieść jedynie do wniosków mniejszości, jako że do tych wszystkich poprawek, które zostały zgłoszone przez komisję, mam stosunek pozytywny. Proszę jednak pozwolić, że powiem parę słów w sprawie tych dwóch wniosków mniejszości dotyczących art. 68 i 69.

Uważam, że te wszystkie rozwiązania proponowane w art. 68 są dobrze zapisane. I dlatego proponowałabym tego dodatkowego wniosku do art. 68 już nie uwzględniać.

Ponadto w zmienionym art. 69 zmieniłoby się absolutnie intencję zapisu rządowego, gdyż chodziło o to, żeby Straż Graniczna, która ma również uprawnienia do kontroli statków, uprawnienia wynikające z ustawy o Straży Granicznej, jak również z art. 66 ustawy, mówiącego o współpracy wszystkich służb w zakresie kontroli... No, jest po prostu zapis, żeby każdy kontrolujący zostawiał protokół. Jeżeli wprowadzimy tę poprawkę, to ten protokół z kontroli Straż Graniczna będzie zostawiała tylko wtedy, jeżeli zatrzyma obcy statek. A nam chodzi o to, żeby każdorazowo po kontroli dotyczącej rybołówstwa sporządzano taki protokół, czyli żeby po kontroli zostawał jakiś ślad. A zatem ta poprawka bardzo wypaczyłaby intencje zapisu rządowego. Tak więc bardzo proszę Wysoką Izbę o wzięcie tego pod uwagę. Dziękuję bardzo.

Wicemarszałek
Tadeusz Rzemykowski:

Dziękuję.

Zgodnie z art. 44 ust. 6 Regulaminu Senatu zapytuję państwa senatorów, czy chcecie zadać krótkie pytanie podsekretarzowi stanu w Ministerstwie Rolnictwa i Rozwoju Wsi pani minister Jadwidze Berak.

Przewodniczący Komisji Gospodarki Narodowej mówi, że wszystko jest jasne, a więc widocznie tak jest. Nie ma pytań.

Dziękuję bardzo.

Otwieram dyskusję.

Czy ktoś z państwa senatorów chce zabrać głos w dyskusji? Nie widzę chętnych.

Informuję, że senatorowie Andrzej Sikora i Tadeusz Lewandowski złożyli swoje poprawki na piśmie, uczynił to także senator Marek Waszkowiak.

Nie ma zgłoszeń do dyskusji? Nie.

Stwierdzam więc, że lista mówców została wyczerpana.

Zgodnie z art. 52 ust. 2 Regulaminu Senatu zamykam dyskusję.

Czy pani minister zna te poprawki? A jeżeli tak, to czy pani minister chce się do nich odnieść teraz, czy na posiedzeniu komisji?

(Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Rolnictwa i Rozwoju Wsi Jadwiga Berak: Teraz.)

Proszę bardzo.

Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Rolnictwa i Rozwoju Wsi
Jadwiga Berak:

Ja rozumiem, że poprawki, które zostały zgłoszone... Nikt nie zgłosił nowej poprawki, a więc to są wszystkie poprawki komisji. Mam pozytywne zdanie na ich temat i popieram je.

Wicemarszałek
Tadeusz Rzemykowski:

Ponieważ w trakcie dyskusji zostały zgłoszone wnioski o charakterze legislacyjnym, zgodnie z art. 52 ust. 2 Regulaminu Senatu proszę Komisję Nadzwyczajną Legislacji Europejskiej o rozpatrzenie tych propozycji i przygotowanie sprawozdania w tej sprawie.

Informuję, że głosowanie w sprawie ustawy o rybołówstwie morskim zostanie przeprowadzone razem z innymi głosowaniami.

Przystępujemy do rozpatrzenia punktu dwudziestego porządku obrad: stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy o kulturze fizycznej oraz ustawy - Prawo działalności gospodarczej.

Przypominam, że rozpatrywana ustawa została uchwalona przez Sejm na sto trzynastym posiedzeniu w dniu 20 lipca bieżącego roku. Do Senatu została przekazana w dniu 24 lipca bieżącego roku. W tym samym dniu marszałek Senatu, zgodnie z art. 68 ust. 1 Regulaminu Senatu, skierowała ją do Komisji Zdrowia, Kultury Fizycznej i Sportu.

Przypominam też, że tekst ustawy zawarty jest w druku nr 728, natomiast sprawozdanie komisji w druku nr 728A.

Sprawozdawca Komisji Zdrowia, Kultury Fizycznej i Sportu już jest gotowy, a więc, Panie Senatorze Kazimierzu Drożdż, proszę o zabranie głosu i przedstawienie sprawozdania.

Senator Kazimierz Drożdż:

Dziękuję bardzo, Panie Marszałku.

Panie Marszałku! Wysoki Senacie! Panie Ministrze!

Z upoważnienia Komisji Zdrowia, Kultury Fizycznej i Sportu pragnę przedstawić sprawozdanie dotyczące uchwalonej przez Sejm Rzeczypospolitej Polskiej 20 lipca 2001 r. ustawy o zmianie ustawy o kulturze fizycznej oraz ustawy - Prawo działalności gospodarczej. Jest to druk senacki nr 728. Pani marszałek Senatu 24 lipca bieżącego roku skierowała ustawę do Komisji Zdrowia, Kultury Fizycznej i Sportu.

Zmiany wprowadzone do ustawy o kulturze fizycznej dotyczą kilku zagadnień. Z obecnie obowiązującej ustawy wynika, że w danej dyscyplinie sportu może działać tylko jeden polski związek sportowy. Jednak przepis ten nie dotyczy związków zrzeszających sportowców niepełnosprawnych. Dzięki nowelizacji w danej dyscyplinie sportu będzie działał wyłącznie jeden polski związek sportowy, wspólny dla wszystkich sportowców.

Kolejną istotną nowością jest umożliwienie zawodnikom amatorom pozyskiwania innych dochodów niż stypendium sportowe. Jednocześnie ustawa umożliwia finansowanie z budżetów jednostek samorządu terytorialnego stypendiów sportowych, wyróżnień i nagród dla zawodników osiągających wysokie wyniki sportowe we współzawodnictwie międzynarodowym lub krajowym.

Ustawa wprowadza wymóg uzyskiwania zezwoleń prezesa Urzędu Kultury Fizycznej i Sportu na organizowanie przez polski związek sportowy profesjonalnego współzawodnictwa sportowego. Zainteresowany związek będzie występował z wnioskiem, dołączając do niego program działalności oraz projekt budżetu na pierwszy rok organizowanego współzawodnictwa. Zgoda będzie wyrażana na pięć lat.

Zmiany wprowadzone do ustawy - Prawo działalności gospodarczej związane są z tymi uregulowaniami. Zgodnie z ustawą jednostki inne niż szkoły wyższe kształcące nauczycieli wychowania fizycznego będą musiały uzyskać zgodę prezesa Urzędu Kultury Fizycznej i Sportu. Podobną zgodę będą musiały uzyskać uczelnie inne niż uczelnie wychowania fizycznego, które chcą kształcić trenerów i instruktorów prowadzących zajęcia w zakresie wychowania fizycznego, sportu i rekreacji.

Wprowadzone zmiany pozbawią ponadto zakłady kształcenia nauczycieli możliwości szkolenia trenerów i instruktorów. Osoby takie mają być kształcone przez szkoły wyższe.

Komisja Zdrowia, Kultury Fizycznej i Sportu na posiedzeniu 2 sierpnia 2001 r. przyjęła ustawę bez poprawek - druk senacki nr 728A. Zwracam się zatem do Wysokiej Izby o uchwalenie ustawy bez poprawek. Dziękuję za uwagę.

Wicemarszałek
Tadeusz Rzemykowski:

Dziękuję.

Zgodnie z art. 44 ust. 5 Regulaminu Senatu pytam, czy ktoś z państwa senatorów chce zadać z miejsca krótkie pytania senatorowi sprawozdawcy. Nie widzę chętnych.

Dziękuję bardzo panu senatorowi.

(Senator Kazimierz Drożdż: Dziękuję, Panie Marszałku.)

Przypominam, że rozpatrywana ustawa była projektem ustawy wniesionym przez komisję sejmową.

Zgodnie z art. 50 Regulaminu Senatu chciałbym zapytać obecnych na posiedzeniu przedstawicieli rządu, czy chcą zabrać głos.

Obecny jest pan Tadeusz Wróblewski, wiceprezes UKFiS, i pan Wojciech Książek, podsekretarz stanu w Ministerstwie Edukacji Narodowej.

Proszę bardzo, który z panów chce zabrać głos? Kolejność występowania jest dowolna.

Pan minister Książek?

(Podsekretarz stanu w Ministerstwie Edukacji Narodowej Wojciech Książek: Nie, dziękuję.)

Pan prezes Wróblewski też nie chce?

(Wiceprezes Urzędu Kultury Fizycznej i Sportu Tadeusz Wróblewski: Też nie.)

Dziękuję bardzo.

Zgodnie z art. 44 ust. 6 Regulaminu Senatu chciałbym zapytać, czy ktoś z państwa senatorów chce zgłosić z miejsca krótkie zapytanie do pana ministra i pana prezesa w sprawie rozpatrywanej ustawy. Nie ma chętnych. Wybory tuż tuż, a jedność jest pełna między senatorami.

Dziękuję bardzo.

Otwieram dyskusję.

Przypominam o wymogach regulaminowych dotyczących czasu przemówienia senatorów, o obowiązku składania wniosków o charakterze legislacyjnym na piśmie do marszałka Senatu prowadzącego obrady do czasu zamknięcia dyskusji, a także o konieczności zapisywania się do głosu u senatora prowadzącego listę mówców.

Proszę o zabranie głosu senatora Kazimierza Kleinę.

Senator Kazimierz Kleina:

Panie Marszałku! Wysoka Izbo!

Zgłaszam do tej ustawy kilka drobnych poprawek, które wynikają, według mnie, trochę z nieporozumienia albo może z niedopatrzenia powstałego w trakcie prac komisji w Sejmie nad tą ustawą.

Pierwsza poprawka dotyczy skreślenia art. 2. Skreślenie tego artykułu moim zdaniem jest konieczne, ponieważ zmiana ustawy - Prawo działalności gospodarczej była potrzebna w pierwszej fazie prac legislacyjnych nad ustawą w Sejmie.

Art. 29 dotyczy uzyskiwania zezwolenia na działalność w zakresie profesjonalnego współzawodnictwa sportowego. Obecnie artykuł ten uległ znacznej modyfikacji, zrezygnowano z wymienionego wyżej zezwolenia, zastępując je zgodą na organizację profesjonalnego współzawodnictwa sportowego. Dlatego zmiana prawa działalności gospodarczej jest nieporozumieniem i omyłkowo została zachowana jako spójna z poprzednim brzmieniem art. 29. Wydaje się, że tutaj zmiana powinna nastąpić.

Inna zgłoszona przeze mnie poprawka dotyczy brzmienia pkt 8. Zawarta w nim zmiana powoduje konieczność uzyskiwania zgody prezesa Urzędu Kultury Fizycznej i Sportu na kształcenie między innymi nauczycieli wychowania fizycznego. Gdybyśmy przyjęli nowelizację zaproponowaną w tej ustawie, to stworzona zostałaby konstrukcja, zgodnie z którą minister edukacji narodowej, wydając opinię lub zezwolenie na wprowadzenie specjalności "wychowanie fizyczne" w zakładzie kształcenia nauczycieli, musiałby dodatkowo uzyskiwać zgodę prezesa Urzędu Kultury Fizycznej i Sportu. Minister sprawuje nadzór nad tym urzędem, więc zmiana ta wydaje się nielogiczna. Minister musiałby uzyskiwać zgodę od instytucji, która mu podlega.

Tyle moich uwag i propozycji. Chciałbym, aby komisja, a później i Senat je przyjęli. Dziękuję bardzo.

Wicemarszałek
Tadeusz Rzemykowski:

Dziękuję.

Mamy to napisane? Tak. Dziękuję.

(Senator Maciej Świątkowski: Czy w związku z tym mogę zabrać głos w dyskusji?)

Proszę bardzo, głos ma senator Maciej Świątkowski.

Senator Maciej Świątkowski:

Panie Marszałku! Panie i Panowie Senatorowie!

Słusznie Komisja Zdrowia, Kultury Fizycznej i Sportu wnosiła, kiedy mówiliśmy o działalności gospodarczej, żeby sport był wydzielony oraz żeby nad sportem sprawował nadzór minister właściwy do spraw sportu. To jest przykład, kiedy kwalifikacji zawodowych trenera czy instruktora nie może określać prezes Urzędu Kultury Fizycznej i Sportu, lecz minister właściwy do spraw edukacji narodowej. Nie mogę się zgodzić z tą poprawką i na posiedzeniu komisji będę wnosił o to, żeby ją wykreślić.

Wicemarszałek
Tadeusz Rzemykowski:

Dziękuję bardzo.

Czy jeszcze ktoś z państwa senatorów chce zabrać głos w dyskusji? Nie widzę zgłoszeń.

Informuję więc, że lista mówców została wyczerpana.

Dla porządku przypominam, że w dyskusji wnioski o charakterze legislacyjnym na piśmie złożył senator Kazimierz Kleina.

Zgodnie z art. 52 ust. 2 Regulaminu Senatu zamykam dyskusję.

Czy ktoś z państwa przedstawicieli rządu chciałby teraz odnieść się do propozycji zgłoszonych przez senatora Kazimierza Kleinę, czy odsyłacie to do komisji?

Proszę bardzo, pan minister Książek.

Podsekretarz Stanu w Ministerstwie
Edukacji Narodowej
Wojciech Książek:

Panie Marszałku! Wysoki Senacie!

Ministerstwo Edukacji Narodowej, w którym jednym z podsekretarzy stanu jest prezes Urzędu Kultury Fizycznej i Sportu, i minister edukacji narodowej, do którego zakresu obowiązków, zgodnie z ustawą o działach administracji rządowej, należy także nadzór nad sprawami związanymi z Urzędem Kultury Fizycznej i Sportu, popierają dwie poprawki, które zgłosił pan senator Kleina. Jedna dąży do tego, aby było czytelne, kto za co odpowiada, żeby nie było wielowładzy w systemie edukacji. Druga, gospodarcza, wynika...

(Wicemarszałek Tadeusz Rzemykowski: Senatorowie Dyskutanci, słuchajcie, co pan minister mówi, bo wypowiada się na temat waszych propozycji.)

...szczególnie z apelu ministra gospodarki, który zwraca uwagę na to, że w trakcie prac nad ustawą zostało zmienione jej początkowe brzmienie oraz założenia i stąd wymagana jest tego rodzaju korekta. Oznacza to, że minister edukacji narodowej popiera dwie poprawki zgłoszone przez pana senatora Kleinę. Dziękuję bardzo.

Wicemarszałek
Tadeusz Rzemykowski:

Pan prezes Wróblewski? Nie ma go. Dziękuję.

Ponieważ w dyskusji zostały zgłoszone wnioski o charakterze legislacyjnym, zgodnie z art. 52 ust. 2 Regulaminu Senatu proszę Komisję Zdrowia, Kultury Fizycznej i Sportu o ustosunkowanie się do przedstawionych w toku debaty nad tym punktem wniosków i przygotowanie sprawozdania w tej sprawie.

Informuję, że głosowanie w sprawie ustawy o zmianie ustawy o kulturze fizycznej oraz ustawy - Prawo działalności gospodarczej zostanie przeprowadzone razem z innymi głosowaniami.

Przystępujemy do rozpatrzenia punktu dwudziestego pierwszego porządku obrad: stanowisko Senatu w sprawie ustawy o utworzeniu Akademii Techniczno-Humanistycznej w Bielsku-Białej.

Przypominam, że rozpatrywana ustawa została uchwalona przez Sejm na sto trzynastym posiedzeniu w dniu 19 lipca bieżącego roku. Do Senatu została przekazana w dniu 20 lipca bieżącego roku. Marszałek Senatu w dniu 24 lipca 2001 r., zgodnie z art. 68 ust. 1 Regulaminu Senatu, skierowała ją do Komisji Nauki i Edukacji Narodowej. Komisja po rozpatrzeniu ustawy przygotowała swoje sprawozdanie w tej sprawie.

Przypominam ponadto, że tekst ustawy jest zawarty w druku nr 710, natomiast sprawozdanie komisji w druku nr 710A.

Proszę senatora Krzysztofa Lipca o zabranie głosu i przedstawienie sprawozdania Komisji Nauki i Edukacji Narodowej.

Senator Krzysztof Lipiec:

Panie Marszałku! Wysoki Senacie!

W imieniu Komisji Nauki i Edukacji Narodowej mam zaszczyt przedstawić Wysokiej Izbie sprawozdanie dotyczące uchwalonej przez Sejm w dniu 19 lipca 2001 r. ustawy o utworzeniu Akademii Techniczno-Humanistycznej w Bielsku-Białej.

W posiedzeniu komisji uczestniczył w imieniu rządu podsekretarz stanu w Ministerstwie Edukacji Narodowej pan minister profesor Jerzy Zdrada. Uczestniczył w nim również pan prorektor Politechniki Łódzkiej do spraw filii w Bielsku Białej profesor doktor habilitowany inżynier Marek Trombski. Pan profesor bierze udział również w obecnym posiedzeniu Senatu.

Przedmiotem uchwalonej przez Sejm ustawy jest przekształcenie z dniem 1 października 2001 r. Filii Politechniki Łódzkiej w Bielsku-Białej w nową uczelnię państwową pod nazwą Akademia Techniczno-Humanistyczna w Bielsku-Białej oraz stworzenie ram prawnych niezbędnych do dokonania odpowiednich przekształceń organizacyjnych.

Podstawowym kierunkiem działalności akademii ma być kształcenie oraz prowadzenie badań naukowych w zakresie nauk humanistycznych, ekonomicznych i technicznych. Nadzór nad akademią sprawować będzie minister właściwy do spraw szkolnictwa wyższego. Ponadto ustawa, która jest przedmiotem naszych obrad, reguluje skutki prawne utworzenia akademii dotyczące pracowników i studentów filii w Bielsku-Białej, jej organów kolegialnych i jednoosobowych, a także jednostek organizacyjnych oraz przyjętych na pierwszy rok studiów studentów.

Pragnę Wysokiej Izbie przypomnieć w wielkim skrócie historię tworzenia się nowej uczelni. Jak wspominałem, Akademia Techniczno-Humanistyczna w Bielsku-Białej powstaje na bazie filii Politechniki Łódzkiej, która została powołana do życia decyzją ministra szkolnictwa wyższego z dnia 24 maja 1969 r., a więc liczy już ponad trzydzieści lat. Do tej pory dyplomy ukończenia studiów otrzymało tam około sześciu tysięcy absolwentów. Obecnie uczelnia kształci na studiach dziennych, wieczorowych i zaocznych ponad pięć tysięcy studentów na wydziałach budowy maszyn i informatyki oraz inżynierii włókienniczej, ochrony środowiska, zarządzania i informatyki, a także w Centrum Studiów Zawodowych i Podyplomowych Filii Politechniki Łódzkiej w Bielsku-Białej.

Starania o utworzenie samodzielnej uczelni wielokierunkowej w regionie podbeskidzkim są prowadzone już od kilku lat. W tej sprawie wypowiadała się między innymi Rada Miejska w Bielsku-Białej, podejmując w dniu 20 maja 1997 r. uchwałę, w której zostało wyrażone poparcie dla idei utworzenia samodzielnej uczelni. W 1998 r. sejmik samorządowy województwa bielskiego podjął również stosowną uchwałę dotyczącą tej materii, popierając starania o utworzenie takiej uczelni.

Rada Filii Politechniki Łódzkiej w Bielsku-Białej, w porozumieniu z rektorem Politechniki Łódzkiej, po wewnętrznej szerokiej dyskusji, jednomyślnie podjęła uchwałę, którą powtórzył Senat Politechniki Łódzkiej, o utworzeniu uczelni na bazie filii politechniki w Bielsku-Białej wraz z czterema wydziałami: Wydziałem Budowy Maszyn i Informatyki, który ma prawo do doktoryzowania i habilitowania, Wydziałem Inżynierii Włókienniczej i Ochrony Środowiska, który również ma prawo do doktoryzowania, Wydziałem Zarządzania i Informatyki oraz wydziałem humanistycznym, który powstanie w oparciu o jednostki pozawydziałowe i z pomocą Uniwersytetu Śląskiego oraz Instytutu Teologicznego w Bielsku-Białej.

Pragnę również podkreślić, iż przyjęcie tej ustawy nie spowoduje dodatkowych skutków finansowych dla budżetu państwa.

W sprawie tej ustawy Rada Główna Szkolnictwa Wyższego, która jest organem doradczym ministra edukacji narodowej, wyraziła pozytywną opinię.

Jeśli chodzi o zgodność projektu ustawy o utworzeniu państwowej techniczno-humanistycznej szkoły wyższej w Bielsku-Białej z prawem Unii Europejskiej, to należy stwierdzić, że zakres tej regulacji nie jest objęty obowiązującym prawem wspólnotowym.

Tak więc w imieniu senackiej Komisji Nauki i Edukacji Narodowej wnoszę, aby Wysoki Senat raczył przyjąć zaproponowany przez komisję projekt uchwały, czyli przyjął tę ustawę bez poprawek. Dziękuję bardzo, Panie Marszałku.

Wicemarszałek
Tadeusz Rzemykowski:

Dziękuję.

Zgodnie z art. 44 ust. 5 Regulaminu Senatu chciałbym zapytać, czy ktoś z państwa senatorów chce skierować krótkie pytanie do pana senatora sprawozdawcy.

Proszę bardzo, pan Ryszard Sławiński.

Senator Ryszard Sławiński:

Dziękuję bardzo, Panie Marszałku.

Mam takie pytanie. Będzie to akademia techniczno-humanistyczna. Punktem wyjścia jej utworzenia był status filii Politechniki Łódzkiej. Nie wiem, czy dobrze zrozumiałem, ale odpowiednik części humanistycznej w bardzo eklektycznej nazwie uczelni jest kwestią przyszłości. Czy pan senator mógłby powiedzieć, co dokładnie będzie się na niego składało, powodując, że ta uczelnia będzie humanistyczno-techniczna czy techniczno-humanistyczna? Co dokładnie będzie wchodziło w jej skład? Dziękuję.

Senator Krzysztof Lipiec:

Według mojej wiedzy, zresztą wspominałem o tym, składając sprawozdanie, ten wydział humanistyczny powstanie w oparciu o jednostki pozawydziałowe oraz Instytut Teologiczny w Bielsku-Białej. Pomocy przy jego tworzeniu będzie udzielał również Uniwersytet Śląski. Taką wiedzą dysponuję i taką wiedzę jestem w stanie panu senatorowi w tej chwili przekazać.

Wicemarszałek
Tadeusz Rzemykowski:

Proszę bardzo, senator Sławiński ponownie.

Senator Ryszard Sławiński:

Chciałbym jednak wiedzieć, jakie to będą kierunki. Co będzie odpowiadało temu pojęciu, powodując, że ta uczelnia będzie akademią humanistyczną?

Senator Krzysztof Lipiec:

Jeśli pan marszałek pozwoli, to bardzo bym prosił ewentualnie o udzielenie głosu panu rektorowi, który jest obecny podczas posiedzenia Senatu. Również przedstawiciel rządu, pan minister edukacji narodowej, mógłby się dokładnie wypowiedzieć w tej materii.

Wicemarszałek
Tadeusz Rzemykowski:

Dziękuję, będzie taka możliwość.

Czy ktoś chce skierować jeszcze pytanie do senatora sprawozdawcy? Nie ma chętnych.

Dziękuję bardzo.

(Senator Krzysztof Lipiec: Dziękuję bardzo, Panie Marszałku.)

Przypominam, że rozpatrywana ustawa była poselskim projektem ustawy.

Zgodnie z art. 50 Regulaminu Senatu chciałbym zapytać obecnego na posiedzeniu podsekretarza stanu w Ministerstwie Edukacji Narodowej pana Wojciecha Książka czy chce zabrać głos.

Podsekretarz Stanu w Ministerstwie
Edukacji Narodowej
Wojciech Książek:

Panie Marszałku! Wysoki Senacie!

Mogę powiedzieć tak. Ta inicjatywa praktycznie wyprzedziła inicjatywę rządową w tym zakresie. Ma ona pełne poparcie z naszej strony od samego początku. Niezwykle ważne jest to, że jest to duży ośrodek. To będzie pierwsza w Bielsku--Białej samodzielna wyższa uczelnia państwowa. I rzeczywiście pełne poparcie z naszej strony ma to jakby przebranżowienie, powstanie innych kierunków, wydziałów, które jest zgodne z oczekiwaniami tego lokalnego środowiska. Przemysł włókienniczy i temu podobne mają już mniejsze wzięcie, wzbudzają mniejsze zainteresowanie. Tak więc jest pełne poparcie ze strony rządu.

Jeżeli chodzi o to, jakie kierunki byłyby realizowane na wydziale humanistycznym, to myślę, że pan rektor ma większą wiedzę w tym zakresie. Dziękuję bardzo.

Wicemarszałek
Tadeusz Rzemykowski:

Dziękuję.

Proszę pana profesora Marka Trombskiego, rektora politechniki, o zabranie głosu i wypowiedź związaną z projektem ustawy.

Prorektor Politechniki Łódzkiej
do spraw Filii w Bielsku-Białej Marek Trombski:

Panie Marszałku! Wysoki Senacie!

Chciałbym z tego miejsca przedstawić państwu naszą sytuację.

Filia uczelni w Bielsku-Białej istnieje ponad trzydzieści lat i doszła do etapu, na którym jest uczelnią akademicką nie tylko z nazwy i nie tylko w projektach. W moim pojęciu uczelnia staje się uczelnią akademicką, kiedy odtwarza własne kadry. Ponieważ mamy prawo habilitowania, już możemy odtwarzać własne kadry. W tym roku czterech profesorów dostało tytuły z rąk pana prezydenta Kwaśniewskiego, co świadczy o tym, że uczelnia dojrzała do samodzielnego działania. Muszę powiedzieć, że wśród naszych wychowanków, którzy od początku u nas pracowali, też mamy już profesorów zwyczajnych.

Kadra, którą mamy, spełnia warunki stawiane akademii przez Radę Główną Szkolnictwa Wyższego, to znaczy czterdziestu mianowanych profesorów i doktorów habilitowanych, co najmniej dwa kierunki magisterskie - mamy trzy - oraz co najmniej dwa prawa doktoryzowania i jedno habilitowania.

Proszę państwa, jeżeli chodzi o sprawę humanistyki, to mamy na uczelni Wydział Zarządzania i Informatyki i zaczęliśmy powoływać kierunki związane z humanistyką już w oparciu o ten wydział. Senat Politechniki Łódzkiej powołał socjologię i stosunki międzynarodowe, europeistykę. Te dwa kierunki są ściśle związane z Uniwersytetem Jagiellońskim i Uniwersytetem Śląskim. Socjologię firmują, poza naszym profesorem mianowanym, którego już mamy, dwaj dyrektorzy instytutów Uniwersytetu Jagiellońskiego i Uniwersytetu Śląskiego, pan profesor Frysztacki i pan profesor Szczepański. Podobna sytuacja jest na stosunkach międzynarodowych. Mamy umowę z Uniwersytetem Śląskim, że przyjmie opiekę nad kierunkami filologicznymi, chodzi o filologię polską, angielską i słowiańską. W naszym wniosku, który jest dość grubą księgą, są podane nazwiska i deklaracje profesorów z zakresu nauk humanistycznych, którzy podejmą u nas pracę. Przewidujemy również filozofię, gdyż są u nas zatrudnieni samodzielni pracownicy z tej dziedziny. Tak więc w najbliższym czasie wydział humanistyczny powinien zacząć praktycznie działać.

Sądzę, że w przyszłości dorobimy się również innych kierunków, takich jak psychologia, bo w tej chwili mam dużo ofert zatrudnienia pracowników od stopnia doktora - sto dwie osoby złożyły u nas ofertę pracy - i pracowników samodzielnych, których jest dość znaczna liczba. Dzięki pomocy miasta możemy zapewnić tym ludziom miejsca pracy.

A zatem wszystkie dane wskazują na to, że w najbliższym czasie nasza uczelnia może stać się zupełnie przyzwoitą uczelnią, nie gorszą od wielu akademii w naszym kraju. Dziękuję państwu za uwagę.

Wicemarszałek
Tadeusz Rzemykowski:

Dziękuję bardzo panu rektorowi i życzę powodzenia nowej uczelni, bo jestem przekonany, że wkrótce podejmiemy taką decyzję.

Zgodnie z art. 44 ust. 6 Regulaminu Senatu pytam, czy ktoś z państwa senatorów chce zadać krótkie pytanie panu ministrowi Wojciechowi Książkowi w związku z tą ustawą.

Senator Janusz Lorenz:

Wierzę, że powstanie uczelnia wyższa pod kierownictwem pana rektora Trombskiego i będzie bardzo dobrze funkcjonowała. Ale, Panie Ministrze, jestem zaszokowany tym, że nie może pan powiedzieć, jakie będą specjalności. Nie usłyszałem też, by powiedziano w sposób zdecydowany i wiążący, w którym roku, ilu będzie profesorów i jakich specjalności po to, żeby można było spełnić oczekiwania związane z nadaniem statusu uczelni. Byłbym mocno zobowiązany, gdyby pan to powiedział. Wierzę, że rektor Trombski jako sławny menedżer, kiedyś wojewoda, zna dobrze te tematy, ale proszę o określenie w latach, kiedy mamy zamiar cokolwiek osiągnąć. Dziękuję bardzo.

Wicemarszałek
Tadeusz Rzemykowski:

Dziękuję.

Wojewoda Lorenz zorganizował już porządnie uniwersytet na Mazurach i ma doświadczenia w tym zakresie.

Proszę bardzo. Czy pan minister może się ustosunkować? A jeżeli nie, to prosiłbym dać panu senatorowi odpowiedź na piśmie.

Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Edukacji Narodowej Wojciech Książek:

Myślę, że tak zrobię, Panie Marszałku, bo są to pytania dość szczegółowe; one oczywiście są w uzasadnieniu, które mamy. Zobowiązujemy się więc do tego, łącznie z władzami uczelni, że szczegółowe informacje pan senator otrzyma na piśmie.

Wicemarszałek
Tadeusz Rzemykowski:

Dziękuję.

Czy ktoś ma jeszcze krótkie pytanie do pana ministra? Nie widzę chętnych. Dziękuję.

Otwieram dyskusję.

Przypominam zarówno o wszystkich wymogach regulaminowych dotyczących czasu przemówienia, jak i o obowiązku składania wniosków o charakterze legislacyjnym na piśmie do czasu zamknięcia dyskusji, a także o konieczności zapisywania się do głosu u senatora prowadzącego listę mówców.

Mamy zgłoszenia dwóch senatorów z Bielska-Białej. Zaczniemy od marszałka Marcina Tyrny. Następny będzie senator Janusz Okrzesik.

Senator Marcin Tyrna:

Panie Marszałku! Wysoka Izbo! Jeśli chodzi o sprawy szczegółowe, to rzeczywiście były one rozpatrywane na posiedzeniu komisji. Szczegółowych informacji udzielał tam nie tylko pan rektor, ale także minister Zdrada, który dzisiaj jest nieobecny; sądzę, że jest na urlopie. Myślę, że komisja szczegółowo analizowała te sprawy, także te wszystkie, o których mówił pan senator. To taka krótka informacja.

Panie Marszałku! Panie i Panowie Senatorowie!

Z wielką satysfakcją przyjąłem ustawę o utworzeniu Akademii Techniczno-Humanistycznej w moim rodzinnym mieście, w Bielsku-Białej. Ustawa ta, uchwalona 18 lipca bieżącego roku, była inicjatywą poselską parlamentarzystów Podbeskidzia. Należała do tych, raczej nielicznych ustaw, które przegłosowane zostały w sposób zdecydowany zarówno przez posłów strony rządzącej, jak i opozycyjnej. Taka zgodność poglądów to szczególna wartość. Mam nadzieję, że dziś, w Izbie wyższej będziemy podobnie zgodni, przyjmując uchwałę akceptującą wspomnianą ustawę.

Bielsko-Biała, miasto do niedawna wojewódzkie, jest dużym ośrodkiem miejskim, liczącym około dwustu tysięcy mieszkańców, oraz głównym centrum regionu Podbeskidzia, który zamieszkuje osiemset tysięcy ludzi. Jest to ważna, duża część obecnego województwa śląskiego, stanowiąca część euroregionu Beskidy na styku Czech, Słowacji i Polski. Jest to obszar stosunkowo dobrze rozwinięty, o dużych możliwościach rozwojowych. Aby te możliwości jak najlepiej i jak najpełniej wykorzystać, aby nasz region mógł się intensywnie rozwijać, koniecznie potrzebne są liczne kadry wykształconych profesjonalistów. Jest to zgodne z wymogami współczesnej gospodarki, dla której najcenniejszy jest kapitał ludzki.

Bielska Akademia Techniczno-Humanistyczna, która ma rozpocząć swoją działalność 1 października bieżącego roku, jest inwestycją właśnie w ten kapitał. Nie zaczyna się ta inwestycja od zera, przeciwnie, wyrasta z solidnych podstaw. Będzie bowiem oparta na filii Politechniki Łódzkiej, istniejącej w naszym mieście już ponad trzydzieści lat. Ukończyło na niej studia ponad sześć tysięcy osób, obecnie zaś studiuje w Bielsku--Białej w trybie dziennym i zaocznym ponad pięć tysięcy młodych ludzi. Wielu z nich zasila intelektualne elity miasta i całego Podbeskidzia, zaś dorobek niektórych wydziałów, takich jak budowy maszyn czy inżynierii włókienniczej, ma znaczenie ogólnokrajowe.

Naszym marzeniem było utworzenie uniwersytetu beskidzkiego. Jest to marzenie realne, a osiągnięcie takiego celu, czyli stworzenie silnego centrum nauki i szeroko pojętego życia intelektualnego, jest w tym południowym regionie Polski bardzo potrzebne. Sądzę, że przy naszym podbeskidzkim dynamizmie ten cel może być dość szybko osiągnięty, tym bardziej że dominują u nas wymogi transformacji gospodarczej, gruntowne przemiany systemowe, konieczność tworzenia nowej infrastruktury i nowoczesnych sektorów przemysłowych. Wiemy też, że utworzenie uniwersytetu zakłada spełnienie wielu warunków i musimy włożyć tu jeszcze wiele pracy, a tymczasem samodzielna uczelnia akademicka potrzebna jest od zaraz.

Dlatego dążyliśmy do utworzenia Akademii Techniczno-Humanistycznej. Nasza filia Politechniki Łódzkiej obecnie spełnia wszystkie wymogi, wszystkie warunki, jakie stawia się samodzielnym uczelniom akademickim. Po okresie, w którym kształciła studentów wyłącznie na kierunkach technicznych, jej profil objął znacznie szerszy program, pojawiły się nowe kierunki studiów na takich wydziałach, jak ochrony środowiska, nauk ekonomicznych, organizacji i zarządzania, informatyki, a także nauk humanistycznych. Utrzymywały one stałą współpracę z Uniwersytetem Jagiellońskim, Uniwersytetem Śląskim oraz z Instytutem Teologicznym w Bielsku-Białej. Mamy w mieście odpowiednią elitę naukową: licznych profesorów i doktorów habilitowanych, niektóre z wydziałów mają prawo prowadzenia przewodów doktorskich i habilitacji. Mamy też konieczne zaplecze badawcze i techniczne. Rozpoczęta została budowa nowego obiektu dydaktyczno-badawczego. Jest też wola powołania samodzielnej wyższej uczelni. Senat Politechniki Łódzkiej jednomyślnie podjął uchwałę o utworzeniu Akademii Techniczno-Humanistycznej na bazie swej dotychczasowej filii w Bielsku-Białej.

Jesteśmy regionem, gdzie zgodnie współżyją dwie wspólnoty: katolicka i ewangelicka. Ta ekumeniczna wartość stanowi szczególnie cenny dorobek Podbeskidzia w oczach całej Polski. Dlatego naturalne jest, że hierarchowie obydwu wyznań, zarówno ksiądz biskup ordynariusz Tadeusz Rakoczy, jak i ksiądz biskup Paweł Anweiler, osobiście zaangażowali się w sprawę powołania naszej akademii, a zrobili to w sposób czytelny i praktyczny. Wśród zasłużonych dla osiągnięcia tego celu trzeba tutaj, w Senacie, wymienić rektora Politechniki Łódzkiej, profesora Józefa Mayera, rektora dotychczasowej filii tej uczelni w Bielsku-Białej, profesora Marka Trombskiego, obecnego dzisiaj na naszym posiedzeniu. Wymienię również rektorów uczelni śląskich oraz nasze władze samorządowe i wojewódzkie. Wszystkim tym osobistościom serdecznie dziękuję za wsparcie i pomoc w dziele utworzenia naszej bielskiej akademii. Chciałbym także podziękować obecnemu na naszym posiedzeniu profesorowi Przemysławowi Wasilewskiemu, a także księdzu profesorowi Tadeuszowi Borutce za czytelny wkład, podobnie jak wielu innym ludziom, którzy zajmowali się tymi sprawami.

Oznacza to, że młodzież z Podbeskidzia, młodzież z samego Bielska-Białej, a zwłaszcza ta z małych miasteczek i wsi, także polska młodzież mieszkająca po sąsiedzku za czeską i słowacką granicą, będzie miała dużo łatwiejszy dostęp do studiów. Dla tej młodzieży, z reguły niezamożnej albo wręcz ubogiej, wyższe wykształcenie to szansa na stałą pracę, perspektywa dostatniego życia, rozwoju intelektualnego i zawodowego. Oznacza to też, że miasto Bielsko-Biała dołączy do dynamicznych ośrodków naukowych w województwie śląskim, co znakomicie będzie odpowiadać aspiracjom mieszkańców, samego miasta i całego Podbeskidzia. Powstanie tu centrum polskiej nauki i kultury, polskiej duchowości, która będzie promieniować na górskie ziemie nad naszą południową granicą. Będzie to także z pożytkiem dla polskiej mniejszości z sąsiednich krajów. Stworzy to nam wszystkim nowe możliwości, z których na pewno dobrze będziemy korzystać.

Mam nadzieję, Panie i Panowie Senatorowie, że uznając te racje, w przyjętej uchwale zaakceptujecie ustawę o utworzeniu w Bielsku-Białej Akademii Techniczno-Humanistycznej. Dziękuję bardzo.

Wicemarszałek
Tadeusz Rzemykowski:

Dziękuję.

Głos ma senator Janusz Okrzesik.

Senator Janusz Okrzesik:

Panie Marszałku! Wysoka Izbo!

Z mojego punktu widzenia, gdyby przez te cztery lata Senat nie uchwalił żadnej innej ustawy, tylko tę, to też warto byłoby spędzić tutaj te cztery lata i byłaby to udana kadencja.

Dzisiejszy dzień wieńczy wieloletnie starania środowiska naukowego Bielska-Białej o osiągnięcie poziomu uzasadniającego aspiracje do akademickiej samodzielności, przede wszystkim środowiska akademickiego filii Politechniki Łódzkiej, ale również innych uczelni działających w Bielsku. Dzisiejsza debata wieńczy również kilkuletnie formalne przygotowania do zakończonego sukcesem przeprowadzenia wniosku o utworzenie samodzielnej uczelni akademickiej w Bielsku-Białej.

I tutaj należy się wyjaśnienie. Ja nie byłem adresatem tych pytań, ale chciałbym odpowiedzieć senatorowi Lorenzowi i senatorowi Sławińskiemu. Pan senator Lorenz pytał, kiedyż to będą spełnione odpowiednie wymogi naukowe i personalne. Uczelnia w Bielsku, Akademia Techniczno-Humanistyczna, już je wszystkie spełnia. One już są spełnione i właśnie dlatego możemy dzisiaj z czystym sumieniem głosować za utworzeniem tej uczelni. Nie ma żadnych rzeczy, które dopiero w przyszłości miałyby nastąpić i być uzasadnieniem dla dzisiejszej decyzji.

Bielsko-Biała jest silnym ośrodkiem naukowym już od wielu lat. Istnieje tam w tej chwili osiem wyższych uczelni. Większość jest prywatnych, w tej chwili tworzymy pierwszą samodzielną państwową wyższą uczelnię akademicką. Jest to placówka, która już w tej chwili ma odpowiedni dorobek naukowy, odpowiednią kadrę i odpowiednią bazę dydaktyczną, a w najbliższych latach wzbogaci się jeszcze o nowy budynek akademicki, którego - chcę pana senatora zapewnić - nawet w Olsztynie będą nam zazdrościć. Lokalna i regionalna społeczność Bielska-Białej i Podbeskidzia, niezależnie od różnic politycznych czy wyznaniowych, o czym wspominał już pan marszałek Tyrna, nie tylko popiera swoją uczelnię, ale jest z niej dumna.

Nie chcę przedłużać swojej wypowiedzi, bowiem nie chciałbym choćby o minutę oddalać momentu, w którym wejście w życie ustawy stanie się faktem. Na ręce obecnych tutaj na sali przedstawicieli środowiska akademickiego nowej uczelni i pana rektora profesora Trombskiego składam podziękowania dla wszystkich tych, którzy przez wiele lat pracy swoimi osiągnięciami naukowymi przyczynili się do tego, że dzisiaj możemy debatować nad tą ustawą, możemy ją uchwalić i stworzyć samodzielną akademię w Bielsku--Białej. Poza złożeniem podziękowań chciałem pogratulować społeczności akademickiej, bo to, że dzisiaj rozpatrujemy tę ustawę, jest głównie zasługą pracowników naukowych naszej uczelni. Dziękuję jeszcze raz, i gratuluję, Panie Profesorze. Vivat Academia!

Wicemarszałek
Tadeusz Rzemykowski:

Informuję, że lista mówców została wyczerpana.

Zgodnie z art. 52 ust. 2 Regulaminu Senatu zamykam dyskusję.

Informuję, że głosowanie w sprawie ustawy o utworzeniu Akademii Techniczno-Humanistycznej w Bielsku-Białej zostanie przeprowadzone z innymi głosowaniami, prawdopodobnie w dniu jutrzejszym.

Przed przerwą jeszcze jeden punkt porządku obrad.

Przystępujemy do rozpatrzenia punktu dwudziestego drugiego porządku obrad: stanowisko Senatu w sprawie ustawy o ratyfikacji Umowy między Rzecząpospolitą Polską a Rumunią o pomocy prawnej i stosunkach prawnych w sprawach cywilnych, podpisanej w Bukareszcie dnia 15 maja 1999 r.

Przypominam, że rozpatrywana ustawa została uchwalona przez Sejm na sto trzynastym posiedzeniu w dniu 19 lipca 2001 r. Do Senatu została przekazana w dniu 20 lipca bieżącego roku. Marszałek Senatu w dniu 24 lipca 2001 r., zgodnie z art. 68 ust. 1 Regulaminu Senatu, skierowała ją do dwóch komisji, Komisji Spraw Zagranicznych i Integracji Europejskiej oraz Komisji Ustawodawczej. Komisje po rozpatrzeniu ustawy przygotowały swoje sprawozdania w tej sprawie.

Przypominam ponadto, że tekst ustawy zawarty jest w druku nr 713, natomiast sprawozdania komisji w drukach nr 713A i 713B.

Proszę sprawozdawcę Komisji Spraw Zagranicznych i Integracji Europejskiej senatora Andrzeja Mazurkiewicza o zabranie głosu i przedstawienie sprawozdania komisji w tej sprawie.

Senator Andrzej Mazurkiewicz:

Panie Marszałku! Wysoki Senacie!

Kilka słów wprowadzenia. Do tej pory między Polską a Rumunią obowiązuje umowa o pomocy prawnej i stosunkach prawnych w sprawach cywilnych, rodzinnych i karnych, podpisana w Bukareszcie 25 stycznia 1962 r. Była ona zmieniona w 1972 r. Następnie z inicjatywy strony polskiej doszło do rokowań, które nie zostały jednak zakończone podpisaniem umowy. Dopiero po 1991 r. Polska kilkakrotnie podejmowała działania zmierzające do zmiany tej umowy i do negocjacji, do których doszło w latach 1997-1998. Stąd mamy efekt w postaci nowej umowy.

Omawiany projekt uchwały dotyczy umowy regulującej kwestie współpracy w zakresie pomocy prawnej i stosunków prawnych w sprawach cywilnych między Rzecząpospolitą Polską a Rumunią. W szczególności projektowana umowa wprowadza zasadę zrównania ochrony prawnej obywateli jednego państwa na terytorium państwa drugiego, zawiera też szczegółowe unormowania problematyki udzielania pomocy prawnej przy dokonywaniu określonych czynności postępowania. Obejmuje ona również sprawę ułatwień procesowych oraz kwestie dotyczące właściwości sądów. Współpraca w sprawach cywilnych obejmuje przede wszystkim zasady przekazywania dokumentów za granicę oraz uznawania i wykonywania orzeczeń w sprawach cywilnych.

Szczegółowe zapisy poszczególnych rozdziałów mówią o zrównaniu ochrony prawnej obywateli jednego państwa wobec obywateli na terytorium państwa drugiego, udzielaniu informacji na temat obowiązującego prawa w drugim państwie, zwolnieniu dokumentów od legalizacji i przesyłaniu aktów stanu cywilnego i innych dokumentów, a także udzieleniu pomocy prawnej w sprawach cywilnych. Zawierają także kwestię ułatwień procesowych, a także regulacje dotyczące właściwości sądów i prawa w poszczególnych kategoriach spraw cywilnych, rodzinnych, pracowniczych i handlowych. Warto również zwrócić uwagę na rozwiązania zapisane w art. 33 ust. 3, które przyznają sądom polskim jurysdykcję w stosunku do małoletnich obywateli rumuńskich pozostawionych lub porzuconych przez rodziców w Polsce. Umowa zawiera także unormowanie problematyki skuteczności orzeczeń państwa jednego na terytorium państwa drugiego.

Na posiedzeniu Komisji Spraw Zagranicznych i Integracji Europejskiej przedstawiana umowa nie budziła żadnych zastrzeżeń, dlatego też komisja po rozpatrzeniu ustawy na swoim posiedzeniu w dniu 31 lipca wnosi do Wysokiego Senatu, aby załączony projekt uchwały przyjął bez poprawek. Dziękuję.

Wicemarszałek
Tadeusz Rzemykowski:

Dziękuję.

Proszę senatora Stefana Konarskiego o zabranie głosu i przedstawienie sprawozdania Komisji Ustawodawczej.

Senator Stefan Konarski:

Dziękuję, Panie Marszałku.

Z upoważnienia Komisji Ustawodawczej przedstawiam sprawozdanie tejże komisji z rozpatrzenia ustawy uchwalonej przez Sejm w dniu 19 lipca 2001 r. o ratyfikacji Umowy między Rzecząpospolitą Polską a Rumunią o pomocy prawnej i stosunkach prawnych w sprawach cywilnych, podpisanej w Bukareszcie dnia 15 maja 1999 r.

Komisja Ustawodawcza rozpatrywała ustawę na posiedzeniu w dniu 3 sierpnia 2001 r. Mój przedmówca przedstawił zarówno rys historyczny, czyli poprzednią umowę z 1962 r., która obowiązuje dotychczas, jak i zawartość obecnej próby rozwiązania czy nawiązania nowej umowy w latach osiemdziesiątych i w pierwszej połowie lat dziewięćdziesiątych. Obecna umowa była negocjowana w latach 1997-1998, a została podpisana 15 maja 1999 r. Mój przedmówca przedstawił w zarysie również zakres tejże umowy.

Będzie ona stosowana przez sądy obydwu państw, a odnosić się będzie zarówno do osób fizycznych, jak i prawnych. Rozwiązania przyjęte w tej umowie, dotyczące udzielania pomocy prawnej, przyczyniać się będą do usprawnienia współpracy sądów, na przykład poprzez wprowadzenie zasady bezpośredniego porozumiewania się. Wejście w życie umowy nie spowoduje zwiększenia wydatków w stosunku do tych ponoszonych podczas realizacji starej umowy. Nowa nie zawiera bowiem żadnych rozwiązań, które powodowałyby konieczność dodatkowych, w porównaniu z dotychczasową umową, obciążeń budżetu skarbu państwa. Podkreślić należy, że zgodnie z art. 15 ust. 1 umowy każda ze stron w związku z udzieleniem pomocy prawnej ponosić będzie jedynie koszty powstałe na swym terytorium. Utrzymuje się tu więc dotychczasowe zasady ponoszenia kosztów pomocy prawnej.

Z uwagi na treść art. 91 ust. 1 i 2 konstytucji nie będzie zachodzić konieczność zmiany prawa wewnętrznego, umowa zawiera bowiem przepisy samowykonalne i będzie mogła być stosowana bezpośrednio, mając pierwszeństwo przed ustawą - Kodeks postępowania cywilnego.

Na posiedzeniu Komisji Ustawodawczej zarówno Biuro Legislacyjne, jak i członkowie komisji nie znaleźli jakichś niedoskonałości legislacyjnych, w związku z czym Komisja Ustawodawcza proponuje Wysokiemu Senatowi przyjęcie ustawy bez poprawek. Dziękuję bardzo.

Wicemarszałek
Tadeusz Rzemykowski:

Dziękuję.

Zgodnie z art. 44 ust. 5 Regulaminu Senatu chciałbym zapytać, czy ktoś z państwa senatorów chce skierować krótkie zapytanie z miejsca do senatorów sprawozdawców. Nie widzę chętnych.

Przypominam, że rozpatrywana ustawa była rządowym projektem ustawy. Do reprezentowania stanowiska rządu w toku prac parlamentarnych zostali upoważnieni minister spraw zagranicznych oraz minister sprawiedliwości.

Zgodnie z art. 50 Regulaminu Senatu chciałbym zapytać, czy ktoś z przedstawicieli rządu chciałby zabrać głos.

Pan Minister Niedziela?

(Sekretarz Stanu w Ministerstwie Sprawiedliwości Janusz Niedziela: Panie Marszałku, wobec tak pozytywnych rekomendacji komisji myślę, że jest to zbędne. Dziękuję bardzo.)

Nie ma wystąpienia rządu. To znaczy jest, tylko niezbyt długie. Dziękujemy.

Czy, zgodnie z art. 44 ust. 6 Regulaminu Senatu, ktoś z państwa senatorów chce skierować pytanie do pana ministra? Nie widzę chętnych. Dziękuję.

Otwieram dyskusję.

Stwierdzam, że nikt się nie zapisał do dyskusji, więc nie będę czytał wszystkich wymogów regulaminowych.

Czy ktoś z państwa chce zabrać głos w dyskusji w tej sprawie? Nie ma zgłoszeń.

W związku z tym, zgodnie z art. 52 ust. 2 Regulaminu Senatu, zamykam dyskusję.

Informuję, że głosowanie w sprawie ustawy o ratyfikacji Umowy między Rzecząpospolitą Polską a Rumunią o pomocy prawnej i stosunkach prawnych w sprawach cywilnych, podpisanej w Bukareszcie 15 maja 1999 r. zostanie przeprowadzone razem z innymi głosowaniami.

Proszę bardzo, senator Mazurkiewicz ma głos.

Senator Sekretarz
Andrzej Mazurkiewicz:

Komunikaty. Wspólne posiedzenie Komisji Gospodarki Narodowej oraz Komisji Ustawodawczej odbędzie się bezpośrednio po ogłoszeniu przerwy, w sali nr 217.

Posiedzenie Komisji Zdrowia, Kultury Fizycznej i Sportu odbędzie się bezpośrednio po ogłoszeniu przerwy, w sali nr 179. Dziękuję.

Wicemarszałek
Tadeusz Rzemykowski:

Dziękuję.

Ogłaszam półtoragodzinną przerwę, a więc o 15.35 będziemy kontynuować następne punkty programu. Dziękuję bardzo.

(Przerwa w obradach od godziny 14 minut 05 do godziny 15 minut 39)

Wicemarszałek
Tadeusz Rzemykowski:

Wznawiam obrady.

Przystępujemy do rozpatrzenia punktu dwudziestego trzeciego porządku obrad: stanowisko Senatu w sprawie ustawy o zmianie ustawy o finansach publicznych, ustawy o organizacji i trybie pracy Rady Ministrów oraz o zakresie działania ministrów, ustawy o działach administracji rządowej oraz ustawy o służbie cywilnej.

Przypominam, że rozpatrywana ustawa została uchwalona przez Sejm na sto czternastym posiedzeniu w dniu 27 lipca 2001 r. Do Senatu została przekazana w dniu 1 sierpnia 2001 r. Marszałek Senatu w dniu 1 sierpnia 2001 r., zgodnie z art. 68 ust. 1 Regulaminu Senatu, skierowała ją do Komisji Gospodarki Narodowej oraz Komisji Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej. Komisje po rozpatrzeniu ustawy przygotowały swoje sprawozdania w tej sprawie.

Przypominam ponadto, że tekst ustawy zawarty jest w druku nr 758, natomiast sprawozdania komisji w drukach nr 758A i 758B.

Proszę sprawozdawcę Komisji Gospodarki Narodowej senatora Adama Rychliczka o zabranie głosu i przedstawienie sprawozdania komisji w sprawie rozpatrywanej ustawy.

Senator Adam Rychliczek:

Panie Marszałku! Panie i Panowie Senatorowie!

Z upoważnienia Komisji Gospodarki Narodowej przedstawiam sprawozdanie komisji dotyczące ustawy o zmianie ustawy o finansach publicznych, ustawy o organizacji i trybie pracy Rady Ministrów oraz o zakresie działania ministrów, ustawy o działach administracji rządowej oraz ustawy o służbie cywilnej - druk senacki nr 758, druk sejmowy nr 2914.

Wysoka Izbo! Uchwalona przez Sejm 27 lipca 2001 r. ustawa jest przedłożeniem rządowym. Ma na celu regulację w jednostkach sektora finansów publicznych funkcjonowania kontroli finansowej, regulację systemu procedur kontroli wewnętrznej jednostki oraz wprowadzenie systemu monitorowania kontroli i zarządzania między innymi pod kątem celowości i gospodarności w procesie wydawania pieniędzy publicznych, zwanego audytem wewnętrznym.

Pojęcie audytu wewnętrznego jest obecne od wielu lat w biznesie, wprowadzono je również w sektorze finansów publicznych w państwach Unii Europejskiej.

Omawiana dziś tematyka kontroli finansowej stanowi przedmiot negocjacji akcesyjnych w ramach rozdziału 28. Nieuregulowanie przedstawionych rozwiązań może spowodować złamanie obietnic negocjacyjnych, co stwarza zagrożenie ponownego otwarcia rozdziału.

Ustawa składa się z trzech części. W pierwszej znajduje się doprecyzowanie roli kierownika i głównego księgowego, a w samorządzie skarbnika, w procesach kontroli wewnętrznej i wstępnej poprzez zapewnienie ciągłego przestrzegania procedur wydawania środków finansowych pod względem celowości zaciągania zobowiązań, gromadzenia środków publicznych, udzielania zamówień publicznych itp. Podobnie jak dotychczas kierownik jednostki ustala procedury kontroli, tyle że bierze pod uwagę standardy określone przez ministra finansów. Odpowiedzialnym za kontrolę jest kierownik, a w urzędach - w rozumieniu ustawy o służbie cywilnej - dyrektor generalny. Z mocy prawa część zadań kontrolnych została przypisana głównemu księgowemu. Każdy dokument dotyczący operacji finansowych musi być przez niego podpisany. Podpis oznacza, że dokonał on wstępnej analizy celowości wydatków i nie zgłasza zastrzeżeń co do legalności operacji.

Księgowy ma prawo i obowiązek odmówić podpisania dokumentu, jeżeli jego zdaniem dochodzi do łamania procedur lub niecelowego wydatkowania środków finansowych. Oczywiście, kierownik jednostki może wydać polecenie realizacji zakwestionowanej operacji.

Ustawa nakłada na głównego księgowego obowiązek posiadania odpowiednich kwalifikacji zawodowych, między innymi posiadania wyższego magisterskiego wykształcenia ekonomicznego bądź co najmniej sześcioletniej praktyki w księgowości.

Druga część ustawy dotyczy wprowadzenia tak zwanego audytu wewnętrznego, a więc monitorowania całokształtu działań kontrolnych pod kątem legalności, gospodarności, celowości, rzetelności, przejrzystości i jawności procedur dysponowania finansami publicznymi. Rolę audytora pełnić będą wykwalifikowani pracownicy, którzy muszą zdać egzamin z zakresu metodyki przeprowadzania audytu oraz standardów audytu. Egzamin składany będzie przed komisją powołaną przez ministra finansów.

Koordynacją kontroli finansowej oraz audytu wewnętrznego będzie zajmował się minister finansów przy pomocy głównego inspektora audytu wewnętrznego oraz wyodrębnionej w ramach ministerstwa komórki organizacyjnej. W celu zapewnienia w pewnym stopniu niezależności audytora ewentualne rozwiązanie stosunku pracy z nim przez kierownika jednostki będzie mogło następować tylko za zgodą głównego inspektora audytu wewnętrznego. Przepisu tego nie stosuje się w przypadku jednostek samorządu terytorialnego.

Audyt wewnętrzny prowadzony będzie między innymi w kancelarii Sejmu i Senatu, w kancelarii prezydenta, w Sądzie Najwyższym, w Krajowej Radzie Radiofonii i Telewizji, w Krajowym Biurze Wyborczym, w Państwowej Inspekcji Pracy, w NIK, w ministerstwach, w kancelarii premiera, w urzędach wojewódzkich, celnych, skarbowych, w funduszach celowych, w ZUS, w KRUZ, w kasach chorych i w samorządach. Przyjęto bowiem zasadę, że wszędzie tam, gdzie dysponent zarządza pieniędzmi publicznymi większymi niż jedna tysięczna produktu krajowego brutto, audyt będzie wprowadzony - jedna tysięczna produktu krajowego brutto to około 6 milionów zł.

Trzecia część ustawy to nowelizacja ustawy o służbie cywilnej. Ma ona na celu zrównanie stanowiska głównego inspektora audytu wewnętrznego z innymi wyższymi stanowiskami w służbie cywilnej.

Wysoka Izbo! Według informacji przedstawionych przez przedstawiciela ministerstwa finansów pełne wprowadzenie audytu kosztować będzie budżet państwa około 55 milionów zł. Ustawa zgodnie z przedłożeniem sejmowym ma wejść w życie od 1 stycznia 2002 r., z tym że przepisy dotyczące kwalifikacji głównych księgowych i audytorów zaczną obowiązywać po trzech latach od wejścia w życie ustawy, tak aby ci ludzie mieli czas na zdobycie odpowiednich kwalifikacji.

Komisja Gospodarki Narodowej na swoim posiedzeniu 7 sierpnia bieżącego roku przyjęła ustawę bez poprawek i wnosi, aby Wysoki Senat raczył uchwalić załączony projekt uchwały. Dziękuję bardzo.

Wicemarszałek
Tadeusz Rzemykowski:

Dziękuję.

Proszę sprawozdawcę Komisji Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej senatora Jerzego Chróścikowskiego o zabranie głosu i przedstawienie sprawozdania komisji w sprawie rozpatrywanej ustawy.

Senator Jerzy Chróścikowski:

Panie Marszałku! Panie i Panowie Senatorowie!

Mam zaszczyt w imieniu Komisji Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej przedstawić sprawozdanie dotyczące ustawy o zmianie ustawy o finansach publicznych, ustawy o organizacji i trybie pracy Rady Ministrów oraz o zakresie działania ministrów, ustawy o działach administracji rządowej oraz ustawy o służbie cywilnej, druk nr 758B.

Mój przedmówca, sprawozdawca Komisji Gospodarki Narodowej, obszernie i bardzo szczegółowo omówił wszystkie ważne elementy tej ustawy. Ja w imieniu komisji stwierdzam, że 7 sierpnia po rozpatrzeniu ustawy senacka Komisja Samorządu Terytorialnego i Administracji Państwowej wnosi o przyjęcie uchwały bez poprawek. Dziękuję.

Wicemarszałek
Tadeusz Rzemykowski:

Dziękuję bardzo panu senatorowi.

Zgodnie z art. 44 ust. 5 Regulaminu Senatu pytam, czy ktoś z państwa senatorów chce zadać krótkie pytanie senatorom sprawozdawcom. Nie widzę zgłoszeń. Dziękuję.

Przypominam, że rozpatrywana ustawa była rządowym projektem ustawy. Do reprezentowania stanowiska rządu w toku prac parlamentarnych został upoważniony minister finansów.

Zgodnie z art. 50 Regulaminu Senatu chciałbym zapytać, czy obecny na sali pan minister Krzysztof Ners chciałby zabrać głos i przedstawić stanowisko rządu. Tak.

Proszę bardzo.

Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Finansów Krzysztof Ners:

Panie Marszałku! Panie i Panowie Senatorowie!

Chciałbym dodać tylko dwie krótkie uwagi. Otóż ustawa ta jest ustawą dostosowawczą, ale podstawowym jej celem jest wprowadzenie do naszego systemu zarządzania finansami publicznymi tego mechanizmu kontroli finansowej, który sprawdził się w sektorze prywatnym w krajach anglosaskich i w krajach skandynawskich oraz który stał się częścią w zasadzie w ciągu ostatnich lat acquis communautaire w Unii Europejskiej. I mimo że cały czas mówimy o kontroli finansowej, to jednak audyt wewnętrzny jest bardzo specyficzną formą kontroli. To nie jest kontrola inspekcyjna, to jest audyt systemowy, który ma na celu monitorowanie na bieżąco działania jednostki finansów publicznych, sprawdzanie procedur, identyfikowanie obszarów zagrożenia, podwyższonego ryzyka. To jest zupełnie nowa koncepcja zarządzania finansami, która będzie wprowadzona tą ustawą. Jestem głęboko przekonany, że ten instrument powinien przyczynić się do podniesienia efektywności i celowości naszego inwestowania w finansach publicznych. Rząd z zadowoleniem odnosi się do obecnego kształtu ustawy i również z zadowoleniem konstatuje, że w czasie dyskusji w obu komisjach państwo senatorowie nie uznali za stosowne wprowadzania dodatkowych poprawek. Dziękuję za uwagę.

Wicemarszałek
Tadeusz Rzemykowski:

Dziękuję. Proszę poczekać, bowiem zgodnie z art. 44 ust. 6 Regulaminu Senatu jest możliwość skierowania do pana ministra krótkich pytań. Czy są chętni? Nie widzę zgłoszeń.

Dziękuję bardzo.

(Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Finansów Krzysztof Ners: Dziękuję, Panie Marszałku.)

Otwieram dyskusję.

Czy ktoś z państwa senatorów chce zabrać głos w dyskusji? Bo na razie nie ma zgłoszeń. Nie widzę chętnych.

Zgodnie z art. 52 ust. 2 Regulaminu Senatu zamykam dyskusję.

Informuję, że głosowanie w sprawie ustawy o zmianie ustawy o finansach publicznych, ustawy o organizacji i trybie pracy Rady Ministrów oraz o zakresie działania ministrów, ustawy o działach administracji rządowej oraz ustawy o służbie cywilnej zostanie przeprowadzone razem z innymi głosowaniami w dniu jutrzejszym.

---