1. Świadczenie usług telekomunikacyjnych odbywa się na podstawie umowy o świadczenie usług telekomunikacyjnych.

2. Operator nie może uzależniać zawarcia umowy o świadczenie usług telekomunikacyjnych, a także świadczenia tych usług, od:

1) zawarcia przez użytkownika umowy o świadczenie innych usług lub nabycia urządzenia u określonego dostawcy,

2) nie zawierania z innym operatorem umowy o świadczenie usług telekomunikacyjnych,

3. Operator może uzależnić zawarcie umowy o świadczenie usług telekomunikacyjnych od uprzedniego uzyskania przez operatora urzędowego potwierdzenia danych użytkownika, o których mowa w art. 69 ust. 2, z zastrzeżeniem art. 51 ust. 3.

4. Warunki umowy o świadczenie usług telekomunikacyjnych nie mogą uniemożliwiać lub utrudniać abonentowi korzystania z prawa do zmiany operatora świadczącego usługi telekomunikacyjne.

5. W przypadku, gdy zawarcie umowy o świadczenie usług telekomunikacyjnych było związane z ulgą przyznaną abonentowi, roszczenie z tytułu jednostronnego rozwiązania umowy przez abonenta przed upływem terminu ustalonego w umowie, nie może przekroczyć określonej w umowie wartości ulgi przyznanej abonentowi, z zastrzeżeniem art. 51 ust. 7.

6. W przypadku świadczenia usług telekomunikacyjnych za pomocą urządzeń końcowych publicznie dostępnych, warunki świadczenia usługi telekomunikacyjnej podaje się do publicznej wiadomości w sposób dostępny dla użytkownika.

7. Minister właściwy do spraw łączności może określić, w drodze rozporządzenia, szczegółowe warunki świadczenia określonych usług telekomunikacyjnych, w tym wskaźniki dotyczące ich jakości, kierując się wymaganiami europejskich organizacji normalizacyjnych, a w przypadku braku takich wymagań - wymaganiami innych międzynarodowych organizacji normalizacyjnych, których Rzeczpospolita Polska jest członkiem.

2. Ceny usług telekomunikacyjnych są ustalane na podstawie przejrzystych i obiektywnych kryteriów, zapewniających równe traktowanie użytkowników.

3. W przypadku zmiany cen usług telekomunikacyjnych operator jest obowiązany do pisemnego powiadomienia abonenta, z wyprzedzeniem co najmniej jednego okresu rozliczeniowego, o zakresie zmian i terminie ich wprowadzenia.

4. Operator jest obowiązany do przedłożenia Prezesowi URT, na jego żądanie, w terminie przez niego określonym, aktualnego cennika usług telekomunikacyjnych, zwanego dalej "cennikiem".

1. Operator jest obowiązany do rejestracji danych o wykonanych usługach telekomunikacyjnych, w zakresie umożliwiającym ustalenie należności za wykonanie tych usług oraz rozpatrzenie reklamacji.

2. Operator jest obowiązany do dostarczania abonentowi rachunków za wykonane usługi telekomunikacyjne w formie uniemożliwiającej osobom trzecim bezpośredni dostęp do informacji w nich zawartych.

3. Operator udostępnia abonentowi szczegółowy wykaz wykonanych usług telekomunikacyjnych w przypadkach przewidzianych ustawą lub umową o świadczenie usług telekomunikacyjnych, nieodpłatnie w przypadku uwzględnienia reklamacji.

4. Operator przechowuje dane, o których mowa w ust. 1, co najmniej przez okres 12 miesięcy, a w przypadku wniesienia reklamacji - przez okres niezbędny do rozstrzygnięcia sporu.

1. Operatorzy, których roczny przychód ze świadczenia usług telekomunikacyjnych w poprzednim roku kalendarzowym przekroczył równowartość 2 milionów EURO, są obowiązani do corocznego przedkładania Prezesowi URT, w terminie do dnia 30 czerwca, sprawozdania z działalności telekomunikacyjnej w poprzednim roku kalendarzowym, zawierającego roczne sprawozdanie finansowe, informację o stosowanych systemach kalkulacji kosztów, a także dane dotyczące rodzaju i zakresu prowadzonej działalności telekomunikacyjnej, wielkości sprzedaży usług telekomunikacyjnych.

2. Operatorzy, których roczny przychód ze świadczenia usług telekomunikacyjnych w poprzednim roku kalendarzowym był równy lub mniejszy od równowartości 2 milionów EURO, są obowiązani do corocznego przedkładania Prezesowi URT, w terminie do dnia 31 marca, pisemnej informacji o rodzaju i zakresie prowadzonej działalności telekomunikacyjnej.

3. Równowartość kwot EURO, o których mowa w ust. 1 i 2, przelicza się na złote według średniego kursu Narodowego Banku Polskiego dla EURO, obowiązującego w dniu 1 stycznia roku kalendarzowego, objętego sprawozdaniem lub informacją.

1. Operatorzy są obowiązani do realizacji postanowień Konwencji Wiedeńskiej o stosunkach dyplomatycznych, sporządzonej w dniu 18 kwietnia 1961 w Wiedniu (Dz.U. z 1965 r. Nr 37, poz. 232 i 233), oraz innych umów międzynarodowych, których Rzeczpospolita Polska jest stroną, w zakresie zapewniania środków łączności przedstawicielstwom dyplomatycznym, urzędom konsularnym, misjom specjalnym oraz przedstawicielstwom organizacji międzynarodowych, korzystającym z przywilejów i immunitetów na podstawie ustaw, umów i zwyczajów międzynarodowych, mającym siedziby na terenie ich działania.

2. Minister właściwy do spraw łączności, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw zagranicznych, określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady postępowania w sprawach, o których mowa w ust. 1, uwzględniając zakres zadań związanych z prowadzeniem działalności dyplomatycznej.

2. Obowiązek, o którym mowa w ust. 1, dotyczy zapewnienia, na koszt operatora, technicznych i organizacyjnych możliwości wykonywania w sieci telekomunikacyjnej eksploatowanej przez operatora publicznego zadań na rzecz prokuratury, sądów, a także uprawnionych jednostek organizacyjnych podporządkowanych Ministrowi Obrony Narodowej, uprawnionych jednostek organizacyjnych podległych ministrowi właściwemu do spraw wewnętrznych, ministrowi właściwemu do spraw finansów publicznych oraz Szefowi Urzędu Ochrony Państwa, począwszy od dnia rozpoczęcia eksploatowania tej sieci, jeżeli Prezes URT nie ustali, na wniosek zainteresowanego operatora, późniejszego terminu.

3. Minister właściwy do spraw łączności, w porozumieniu z Ministrem Obrony Narodowej, Ministrem Sprawiedliwości, ministrem właściwym do spraw wewnętrznych, ministrem właściwym do spraw finansów publicznych, po zasięgnięciu opinii Szefa Urzędu Ochrony Państwa, określi, w drodze rozporządzenia:

1) przypadki, w których podmiot może wnioskować o odroczenie, o którym mowa w ust. 2, warunki jakie muszą być spełnione dla udzielenia odroczenia, a także maksymalne terminy odroczeń, uwzględniając rodzaj i zakres działalności telekomunikacyjnej wykonywanej przez podmiot,

2) szczegółowe warunki i sposób wypełniania obowiązków, o których mowa w ust. 1 i 2, z wyłączeniem spraw uregulowanych w art. 242 Kodeksu postępowania karnego, kierując się zasadą osiągania celu przy najniższych nakładach.

1. Właściciel lub użytkownik wieczysty nieruchomości nie mogą uniemożliwiać lub utrudniać osobom, posiadającym tytuł prawny do korzystania z nieruchomości lub jej części, korzystania z usług telekomunikacyjnych świadczonych użytkownikom przez operatorów publicznych.

2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio, jeżeli nieruchomość stanowi przedmiot użytkowania, najmu, dzierżawy lub trwałego zarządu.

1. Użytkownik może dołączać do udostępnionych zakończeń sieci publicznej, w sposób zgodny z prawem, urządzenia końcowe, spełniające zasadnicze wymagania określone w art. 88 w ust. 2 pkt 2.

2. Zabrania się podejmowania działań utrudniających albo uniemożliwiających świadczenie lub korzystanie z usług telekomunikacyjnych, a w szczególności:

1) dołączania do sieci publicznej urządzeń telekomunikacyjnych nie spełniających zasadniczych wymagań, o których mowa w art. 88 ust. 2 pkt 2 lub urządzeń nie przeznaczonych do dołączania do sieci publicznej, nawet gdy spełniają zasadnicze wymagania, o których mowa w art. 88 ust. 2 pkt 2,

2) dołączania urządzeń telekomunikacyjnych do sieci publicznej w punktach nie będących jej zakończeniami, z wyłączeniem działań podejmowanych przez operatora w ramach eksploatacji tej sieci albo na podstawie art. 62 lub art. 77 ust. 3,

2. Abonent publicznej sieci telefonicznej może żądać zachowania przydzielonego numeru, co najmniej na obszarze strefy numeracyjnej sieci tego samego operatora, w przypadku zmiany miejsca zamieszkania, siedziby lub miejsca prowadzenia działalności.

3. Abonent sieci telefonicznej może wybrać operatora publicznego świadczącego
usługi telefoniczne międzynarodowe, a w przypadku sieci stacjonarnej - także usługi telefoniczne międzystrefowe. Z tytułu zmiany przez abonenta operatora publicznego świadczącego telefoniczne usługi międzystrefowe lub międzynarodowe nie przysługuje roszczenie w stosunku do abonenta.

4. Minister właściwy do spraw łączności określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe warunki korzystania przez abonentów z uprawnień, o których mowa w ust. 1-3, uwzględniając dostępność usług telekomunikacyjnych, możliwości techniczne publicznych sieci telefonicznych oraz istniejące zasoby numeracji.

1. Operator publiczny świadczący usługi telefoniczne jest obowiązany zapewnić techniczne możliwości dla realizacji uprawnień abonenta, o których mowa w art. 43, a w przypadku gdy możliwości takie istnieją, zapewnić abonentowi korzystanie z tych uprawnień.

2. Prezes URT, na wniosek operatora sieci telefonicznej, może w drodze decyzji, na czas określony, zawiesić realizację lub ograniczyć zakres realizacji określonego uprawnienia, o którym mowa w art. 43, jeżeli techniczne możliwości sieci wnioskodawcy nie pozwalają na realizację uprawnienia w całości lub części, określając harmonogram przystosowania tej sieci do realizacji uprawnienia objętego wnioskiem.

1. Operator publicznej sieci telefonicznej jest obowiązany zapewnić użytkownikom swej sieci bezpłatne połączenia z numerami alarmowymi.

2. Operator jest obowiązany zapewnić kierowanie połączeń inicjowanych za pomocą numeru alarmowego do właściwych terytorialnie jednostek służb, którym przydzielono ten numer alarmowy.

1. Do umów o świadczenie usług telekomunikacyjnych polegających na udostępnianiu sieci publicznych użytkownikom dla zarobkowego pozyskiwania, wytwarzania, przetwarzania, przechowywania, wykorzystywania lub udostępniania informacji, zwanych dalej "usługami dostępu do sieci" stosuje się odpowiednio przepisy art. 79, art. 81 pkt 4 oraz art. 83- 85.

2. W umowie o świadczenie usług dostępu do sieci, ustala się w szczególności warunki techniczne podłączenia urządzeń końcowych użytkownika oraz zasady rozliczeń pomiędzy operatorem a użytkownikiem.

3. Operator publiczny jest obowiązany udzielać użytkownikom żądającym zawarcia umów, o których mowa w ust. 1, danych niezbędnych do zawarcia umowy o świadczenie usług telekomunikacyjnych, a także oferować im warunki świadczenia usług telekomunikacyjnych nie gorsze, dla pozostałych stron umowy, od stosowanych przez siebie w ramach własnego przedsiębiorstwa lub w stosunkach z podmiotami zależnymi w rozumieniu ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. - Prawo o publicznym obrocie papierami wartościowymi (Dz.U. Nr 118, poz. 754 i Nr 141, poz. 945, z 1998 r. Nr 107, poz. 669 i Nr 113, poz. 715 oraz z 2000 r. Nr 22, poz. 270).

1. Usługi telefoniczne, z wyłączeniem usług dostępu do sieci, usługi faksowe oraz usługi transmisji danych w paśmie fonicznym za pomocą modemów świadczone przez operatorów publicznych w stacjonarnych publicznych sieciach telefonicznych, wraz ze świadczeniami dodatkowymi, polegającymi na:

1) udzielaniu informacji o numerach abonentów, zwanym dalej "usługą biura numerów",

3) dostarczaniu, na pisemne żądanie abonenta, szczegółowego wykazu wykonanych mu usług telekomunikacyjnych,

- zwane dalej "usługami powszechnymi", powinny być dostępne każdemu użytkownikowi z zachowaniem wymaganej jakości i po przystępnej cenie, na obszarze całego kraju.

1. Operator świadczący usługi powszechne jest obowiązany do określenia zakresu i warunków ich wykonywania w regulaminie wykonywania usług, podanym do publicznej wiadomości i dostarczanym nieodpłatnie abonentowi wraz z umową o świadczenie usług powszechnych, a także na jego żądanie.

2. Regulamin wykonywania usług powszechnych powinien określać w szczególności:

1) rodzaje świadczonych usług telekomunikacyjnych oraz usług i świadczeń dodatkowych,

3) warunki zawierania i rozwiązywania umów o świadczenie usług telekomunikacyjnych,

3. Operator jest obowiązany świadczyć usługi powszechne zgodnie z regulaminem, o którym mowa w ust. 1.

1. Operator świadczący usługi powszechne nie może odmówić zawarcia umowy o świadczenie tych usług, jeżeli użytkownik nie posiada dostępu do tych usług oraz spełni warunki wynikające z regulaminu wykonywania usług telekomunikacyjnych.

2. Umowa o świadczenie usług powszechnych powinna być zawarta w terminie 30 dni od dnia złożenia wniosku o jej zawarcie oraz określać w szczególności termin rozpoczęcia ich świadczenia.

2) określonego w umowie o świadczenie usług powszechnych terminu rozpoczęcia świadczenia użytkownikowi, który nie posiada dostępu do usług powszechnych,

- za każdy dzień przekroczenia terminu przysługuje użytkownikowi od operatora odszkodowanie w wysokości 1/30 określonej w umowie opłaty abonamentowej, stosowanej przez operatora za świadczenie usług powszechnych płatnych okresowo.

6. Do przejęcia zobowiązań wynikających z umowy o świadczenie usług przez innego operatora świadczącego usługi powszechne wymagana jest zgoda abonenta, z wyjątkiem zmiany operatora w trybie określonym przepisami art. 54.

7. Z tytułu wypowiedzenia przez abonenta umowy o świadczenie usług powszechnych, przed upływem terminu ustalonego w umowie, operatorowi nie przysługuje roszczenie odszkodowawcze wobec abonenta.

1. Operatorzy świadczący usługi powszechne są obowiązani zapewnić osobom niepełnosprawnym dostęp do świadczonych przez siebie usług powszechnych przez zakładanie aparatów publicznych przystosowanych do używania przez osoby niepełnosprawne oraz oferowanie osobom niepełnosprawnym urządzeń końcowych przystosowanych do używania przez te osoby, jeżeli używanie takiego urządzenia jest niezbędne dla zapewnienia im dostępu do usług powszechnych.

2. Minister właściwy do spraw łączności, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw zdrowia oraz ministrem właściwym do spraw zabezpieczenia społecznego, może określić, w drodze rozporządzenia, szczegółowy zakres realizacji obowiązku, o którym mowa w ust. 1, uwzględniając specyfikę potrzeb osób o różnych rodzajach niesprawności.

1. Operator świadczący usługi powszechne może przerwać albo w istotnym zakresie ograniczyć lub zmienić warunki świadczenia usług powszechnych, jeżeli zachodzą uzasadnione okoliczności uniemożliwiające spełnienie zasadniczych wymagań dotyczących:

1) zachowania ciągłości świadczenia usług telekomunikacyjnych w przypadku awarii sieci telekomunikacyjnej lub w sytuacjach szczególnego zagrożenia,

5) efektywnego wykorzystania zasobów częstotliwości i spełniania wymagań dotyczących kompatybilności elektromagnetycznej.

2. W przypadkach, o których mowa w ust. 1, abonentom sieci operatora przysługuje skarga w tej sprawie do Prezesa URT, który rozpatruje skargę w terminie jednego tygodnia od dnia jej wniesienia.

1) ograniczyć świadczenie usług telekomunikacyjnych, w pierwszej kolejności nie będących usługami powszechnymi, utrzymując świadczenie usług nie powiększających zadłużenia abonenta, w tym przekazywanie połączeń do abonenta lub połączenia nieodpłatne, jeżeli abonent pozostaje w zwłoce z płatnością należności za wykonanie usług telekomunikacyjnych przez okres dłuższy niż 45 dni,

2) ograniczyć lub zawiesić świadczenie usług telekomunikacyjnych, jeżeli abonent uporczywie narusza warunki regulaminu wykonywania usług lub umowy o świadczenie usług telekomunikacyjnych albo podejmuje działania utrudniające albo uniemożliwiające świadczenie lub korzystanie z usług telekomunikacyjnych.

4. Operator świadczący usługi powszechne może jednostronnie rozwiązać umowę z abonentem, któremu ograniczył lub zawiesił świadczenie usług telekomunikacyjnych, po uprzednim bezskutecznym wezwaniu abonenta do:

1) zapłaty należności w terminie nie krótszym niż 15 dni, w przypadku zwłoki w płatności za usługi telekomunikacyjne,

2) usunięcia przyczyn zawieszenia lub ograniczenia świadczenia usług, w przypadkach, o których mowa w ust. 3 pkt 2 .

2. Operator świadczący usługi powszechne, który zamierza zaprzestać świadczenia tych usług, jest obowiązany niezwłocznie poinformować na piśmie abonentów swojej sieci, zwanych dalej "abonentami sieci przejmowanej", oraz Prezesa URT o swym zamiarze, a także o działaniach prowadzących do zachowania ciągłości świadczenia usług powszechnych. Operatorowi przysługuje prawo wskazania operatora publicznego, który przejmie świadczenie usług powszechnych.

3. Prezes URT wydaje zezwolenie lub odpowiednio rozszerza zakres zezwolenia na świadczenie usług powszechnych abonentom sieci przejmowanej, operatorowi publicznemu wskazanemu przez operatora, który zamierza zaprzestać świadczenia usług powszechnych, jeżeli wskazany operator publiczny wystąpi ze stosownym wnioskiem oraz spełnia warunki określone ustawą.

4. W przypadku, gdy na podstawie przepisu ust. 3, przejęcie świadczenia usług powszechnych abonentom sieci przejmowanej nie jest możliwe, Prezes URT wydaje zezwolenie lub odpowiednio rozszerza zakres zezwolenia na świadczenie usług powszechnych abonentom sieci przejmowanej, operatorowi publicznemu lub operatorom publicznym, którzy wystąpią ze stosownymi wnioskami oraz spełniają warunki określone ustawą, po konsultacji z wnioskującymi operatorami.

5. W przypadku gdy, na podstawie przepisów ust. 3 albo ust. 4, przejęcie świadczenia usług powszechnych abonentom sieci przejmowanej nie jest możliwe , Prezes URT wydaje decyzję zobowiązującą do świadczenia usług powszechnych abonentom sieci przejmowanej, operatorowi publicznemu o największym udziale w rynku świadczenia tych usług na obszarze objętym decyzją.

1. Operator publicznej sieci telefonicznej jest obowiązany do udostępnienia operatorowi innej publicznej sieci telefonicznej, na jego wniosek i na zasadach nie dyskryminujących żadnego z nich, danych niezbędnych do świadczenia usługi biura numerów na obszarze objętym działalnością usługową wnioskodawcy. Udostępnienie danych następuje na podstawie umowy, do której stosuje się odpowiednio przepisy art. 83 - 85.

2. Operator publicznej stacjonarnej sieci telefonicznej o największym udziale w rynku świadczenia usług powszechnych na obszarze Rzeczpospolitej Polskiej jest obowiązany do świadczenia wszystkim użytkownikom publicznych sieci telefonicznych, łącznie z użytkownikami aparatów publicznych, usługi biura numerów obejmującej wszystkich abonentów tych sieci.

3. Prezes URT ustala, w drodze decyzji, operatora, o którym mowa w ust. 2, określając szczegółowe warunki świadczenia usługi biura numerów.

4. Do usługi biura numerów oraz do sporządzania spisu abonentów i związanego z tym udostępniania danych stosuje się przepisy art. 69 i 70.

1. W zakresie określonym w ust. 4, Prezes URT, w porozumieniu z Prezesem Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów, ustala w drodze decyzji, że na obszarze wskazanym w decyzji operator publiczny:

1) zajmuje pozycję dominującą w rozumieniu ustawy o przeciwdziałaniu praktykom monopolistycznym i ochronie interesów konsumentów, na rynku świadczenia określonej usługi telekomunikacyjnej na tym obszarze,

2) jest operatorem o znaczącej pozycji rynkowej w zakresie świadczenia określonej usługi telekomunikacyjnej, jeżeli udział operatora w rynku świadczenia danej usługi na tym obszarze jest równy lub większy od 25%, z zastrzeżeniem ust. 3.

2. W zakresie określonym w ust. 4, Prezes URT, w porozumieniu z Prezesem Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów, może ustalić, w drodze decyzji, że na obszarze wskazanym w decyzji, operator publiczny o udziale w rynku świadczenia określonej usługi telekomunikacyjnej niższym od 25%, jest operatorem o znaczącej pozycji rynkowej w zakresie świadczenia danej usługi telekomunikacyjnej, biorąc łącznie pod uwagę:

4) doświadczenie operatora w świadczeniu usług telekomunikacyjnych na rynku.

3. Prezes URT, w porozumieniu z Prezesem Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów, może ustalić, w drodze decyzji, że na obszarze wskazanym w decyzji operator publiczny spełniający warunki, o których mowa w ust. 1 pkt 2, nie jest operatorem o znaczącej pozycji rynkowej w zakresie świadczenia określonej usługi telekomunikacyjnej, biorąc łącznie pod uwagę czynniki, o których mowa w ust. 2.

4. Prezes URT wydaje decyzje, o których mowa w ust. 1-3, w zakresie świadczenia usług:

3) telefonicznych, świadczonych w ruchomych publicznych sieciach telefonicznych,

5. Prezes URT sporządza wykazy operatorów zajmujących pozycję dominującą i operatorów o znaczącej pozycji rynkowej i publikuje je w Biuletynie URT, nie rzadziej niż raz w roku.

6. Prezes URT, w porozumieniu z Prezesem Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów, uchyla decyzję, o której mowa w ust. 1-3, z urzędu lub na wniosek operatora, jeżeli operator nie spełnia kryteriów uzasadniających podjęcie takiej decyzji.

7. Na postanowienia Prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów w sprawach, o których mowa w ust. 1-3 oraz ust. 6, przysługuje zażalenie do Sądu Okręgowego w Warszawie - sądu antymonopolowego.

9. Minister właściwy do spraw łączności określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe kryteria stosowane przy ustalaniu udziału operatora w rynku danej usługi telekomunikacyjnej oraz sposób określania tego udziału, biorąc pod uwagę przedmiot i specyfikę świadczenia każdej z usług, o których mowa w ust. 4.

1. Operator zajmujący pozycję dominującą w zakresie świadczenia usług powszechnych, jest obowiązany do przedkładania Prezesowi URT:

2. Prezes URT, w drodze decyzji, może w terminie 30 dni od dnia przedłożenia wzoru umowy lub jego zmiany albo projektu regulaminu wykonywania usług lub jego zmiany zgłosić sprzeciw wobec ich postanowień, jeżeli są sprzeczne z przepisami prawa albo naruszają prawa użytkownika.

3. Regulamin lub jego zmiany w części objętej sprzeciwem Prezesa URT nie wchodzą w życie.

5. Operator zajmujący pozycję dominującą w zakresie świadczenia usług powszechnych jest obowiązany do zawierania umów o świadczenie tych usług, na warunkach nie gorszych, dla drugiej strony umowy, od określonych w wzorach umów nie objętych sprzeciwem Prezesa URT.

1. Ceny usług powszechnych świadczonych przez operatorów o znaczącej pozycji rynkowej powinny uwzględniać koszt ich świadczenia i być niezależne od sposobu wykonywania usługi, jeżeli użytkownik nie żąda świadczeń dodatkowych.

2. Operatorzy zajmujący pozycję dominującą w zakresie świadczenia usług powszechnych lub w zakresie świadczenia usługi dzierżawy łącz telekomunikacyjnych, są obowiązani do prowadzenia kalkulacji kosztów odrębnie dla:

2) rozliczeń wynikających z umów o połączeniu sieci, zawartych z innymi operatorami.

3. Minister właściwy do spraw finansów publicznych, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw łączności, określi, w drodze rozporządzenia, sposoby kalkulacji kosztów jakie mogą być stosowane przez operatorów, o których mowa w ust. 2, a także terminy ich wprowadzenia, przyjmując jako zasadę, że sposoby kalkulacji kosztów powinny być wzajemnie porównywalne, a także powinny umożliwiać rozdzielenie kosztów ponoszonych przez operatora z tytułu świadczenia każdej z usług, w której zajmuje pozycję dominującą, od kosztów, które nie mogą być bezpośrednio przypisane do świadczenia zarówno danej usługi, jak i innych usług telekomunikacyjnych.

1. Operator o znaczącej pozycji rynkowej w zakresie świadczenia usług powszechnych, jest obowiązany do przedkładania Prezesowi URT projektu cennika usług powszechnych lub jego zmian, wraz z uzasadnieniem, co najmniej na 30 dni przed planowanym terminem wprowadzenia cennika w życie.

2. Prezes URT, w drodze decyzji, w terminie 14 dni od dnia przedłożenia projektu cennika lub jego zmiany, może zgłosić wobec niego sprzeciw, jeżeli są sprzeczne z przepisami niniejszej ustawy.

4. Cenniki lub ich zmiany podlegają publikacji w Biuletynie URT, na koszt operatora.

5. Przepisy ust. 1 - 3 nie naruszają przepisów ustawy o przeciwdziałaniu praktykom monopolistycznym i ochronie interesów konsumentów.

1. Operatorzy o znaczącej pozycji rynkowej w zakresie świadczenia usługi dzierżawy łączy telekomunikacyjnych, są obowiązani do jej świadczenia, z zachowaniem odpowiedniej jakości, wymagań określonych w art. 53 ust. 1, oraz w sposób dostępny każdemu użytkownikowi na obszarze całego kraju.

2. Operator świadczący usługę dzierżawy łączy telekomunikacyjnych nie może odmówić świadczenia usługi, z tytułu nie spełniania wymagań technicznych przez urządzenia końcowe użytkownika, jeżeli urządzenia te spełniają zasadnicze wymagania, o których mowa w art. 88 ust. 2 pkt 2.

3. Zaprzestanie świadczenia usługi dzierżawy łączy telekomunikacyjnych wymaga uprzedniej konsultacji z zainteresowanymi użytkownikami.

4. W przypadku gdy operator, o którym mowa w ust. 1, odmawia zawarcia umowy o świadczenie tej usługi, zaprzestaje jej świadczenia albo zmniejsza liczbę dzierżawionych łączy telekomunikacyjnych uzasadniając to nieprzestrzeganiem przez użytkownika warunków dzierżawy, użytkownik może zwrócić się do Prezesa URT z wnioskiem o rozstrzygnięcie sporu. Prezes URT podejmuje decyzję określającą zakres obowiązku świadczenia usługi po przeprowadzeniu rozprawy administracyjnej.

5. Cena usługi dzierżawy łączy telekomunikacyjnych powinna być niezależna od sposobu wykorzystania łączy telekomunikacyjnych przez użytkownika, oraz dotyczyć wyłącznie:

2) należności za zestawienie łącza oraz okresowej należności za jego dzierżawę.

6. Do cen i cenników za usługę dzierżawy łączy telekomunikacyjnych stosuje się odpowiednio przepisy art. 59 i 60.

7. Operatorzy zajmujący pozycję dominującą w zakresie świadczenia usługi dzierżawy łączy telekomunikacyjnych są obowiązani do opracowania oferty określającej ramowe warunki zawierania umów o świadczenie usługi dzierżawy łączy telekomunikacyjnych. Do oferty stosuje się odpowiednio przepisy art. 79 oraz art. 81 pkt 4.

8. Minister właściwy do spraw łączności określi, w drodze rozporządzenia, minimalny zestaw rodzajów łączy telekomunikacyjnych, jaki powinien być oferowany w ramach usługi dzierżawy łączy telekomunikacyjnych wraz z odpowiednimi wymaganiami techniczno-eksploatacyjnymi, a także minimalny zakres oferty, o której mowa w ust. 7, kierując się dążeniem do stworzenia warunków dla efektywnego świadczenia usługi.

1. Operatorzy są obowiązani uwzględniać przy planowaniu, budowie, rozbudowie, eksploatacji lub łączeniu sieci telekomunikacyjnych możliwość wystąpienia sytuacji szczególnych zagrożeń, a w szczególności wprowadzenia stanu wojennego, stanu wyjątkowego lub stanu klęski żywiołowej.

2. Operatorzy publiczni są obowiązani posiadać aktualny plan działań w sytuacjach szczególnych zagrożeń, dotyczący w szczególności:

1) wzajemnej współpracy operatorów z organami koordynującymi działania ratownicze, służbami ustawowo powołanymi do niesienia pomocy oraz Siłami Zbrojnymi,

3) zachowania ciągłości świadczenia usług telekomunikacyjnych, zwłaszcza dla służb ratowniczych,

4) sposobu wykonywania przez operatorów sieci telekomunikacyjnych i osoby eksploatujące urządzenia telekomunikacyjne świadczeń rzeczowych przewidzianych w ustawie,

3. Minister właściwy do spraw łączności określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowy tryb sporządzania planu, o którym mowa w ust. 2, oraz jego aktualizacji, mając na uwadze zakres działalności telekomunikacyjnej prowadzonej przez operatorów, a także wymagania określone w ust. 2.

1. W sytuacji szczególnego zagrożenia, operatorzy publiczni podejmują niezwłocznie działania określone w planie, o którym mowa w art. 64 ust. 2, utrzymując lub odtwarzając świadczenie usług telekomunikacyjnych w pierwszej kolejności służbom powołanym do ratowania życia ludzkiego, a następnie organom administracji rządowej lub samorządu terytorialnego, Policji, Siłom Zbrojnym, obronie cywilnej, Służbie Więziennej oraz pozostałym użytkownikom, zarówno własnej sieci telekomunikacyjnej, jak i sieci telekomunikacyjnych innych operatorów, w szczególności przez użyczanie, w miarę możliwości, urządzeń telekomunikacyjnych na czas akcji ratowniczej.

2. Przepisy ust. 1 stosuje się odpowiednio wobec osób używających urządzenia radiowe nadawcze i nadawczo-odbiorcze, wykorzystywane w służbach radiokomunikacyjnych.

3. Przepisy ust. 1 stosuje się odpowiednio podczas działań ratunkowych lub łagodzenia skutków katastrof o zasięgu międzynarodowym, co najmniej w zakresie ustalonym umowami, których Rzeczpospolita Polska jest stroną.

1. W przypadku wprowadzenia stanu wojennego, stanu wyjątkowego lub stanu klęski żywiołowej minister właściwy do spraw łączności może, w drodze decyzji:

1) nałożyć na operatorów publicznych określone obowiązki dotyczące utrzymania ciągłości świadczenia usług telekomunikacyjnych,

4) ograniczyć zakres eksploatacji sieci telekomunikacyjnych lub używania urządzeń radiowych nadawczych lub nadawczo-odbiorczych z wyłączeniem urządzeń radiowych używanych przez komórki i jednostki, o których mowa w art. 4 ust. 1,

5) nakazać nieodpłatne świadczenie, w określonym zakresie, usług telefonicznych inicjowanych z aparatów publicznych.

2. Decyzje wydane na podstawie ust. 1, wygasają z mocy prawa w dniu odwołania stanu wojennego, stanu wyjątkowego lub stanu klęski żywiołowej.

1. Tajemnica komunikowania się w telekomunikacji, zwana dalej "tajemnicą telekomunikacyjną", obejmuje informacje przekazywane w sieciach telekomunikacyjnych, dane dotyczące użytkowników oraz dane dotyczące faktu, okoliczności i rodzaju połączenia, prób uzyskania połączenia między określonymi zakończeniami sieci, a także identyfikacji bądź lokalizacji zakończeń sieci, pomiędzy którymi wykonano połączenie.

2. Wszystkie osoby, które z tytułu działalności telekomunikacyjnej mają dostęp do informacji i danych, o których mowa w ust. 1, są obowiązane do zachowania tajemnicy telekomunikacyjnej.

3. Z wyjątkiem przypadków określonych ustawą, ujawnianie lub przetwarzanie informacji albo danych, objętych tajemnicą telekomunikacyjną, narusza obowiązek zachowania tajemnicy telekomunikacyjnej.

4. Przepisów ust. 2 i 3 nie stosuje się do informacji i danych ze swojej istoty jawnych albo z przeznaczenia publicznych albo ujawnionych postanowieniem sądu, postanowieniem prokuratora lub na podstawie odrębnych przepisów.

5. Podmioty prowadzące działalność telekomunikacyjną są obowiązane do zachowania należytej staranności, w zakresie uzasadnionym względami technicznymi lub ekonomicznymi, przy zabezpieczaniu urządzeń telekomunikacyjnych, sieci telekomunikacyjnych oraz zbiorów danych przed ujawnieniem tajemnicy telekomunikacyjnej.

6. Podmiot prowadzący działalność telekomunikacyjną jest obowiązany do informowania użytkowników o tym, że stosowane przez niego środki techniczne nie gwarantują bezpieczeństwa przekazu informacji, a także o istniejących możliwościach zapewnienia takiego bezpieczeństwa i związanych z tym kosztach.

1. Osoba, która korzystając z urządzenia radiowego, zapoznała się z informacją dla niej nie przeznaczoną, jest obowiązana do zachowania tajemnicy telekomunikacyjnej. Przepisy art. 67 ust. 3 i 4 stosuje się odpowiednio.

2. Nie stanowi naruszenia tajemnicy telekomunikacyjnej zarejestrowanie przez organ wykonujący kontrolę działalności telekomunikacyjnej informacji uzyskanej w sposób, o którym mowa w ust. 1, w celu udokumentowania faktu naruszenia przepisu niniejszej ustawy.

3. Osoby działające w imieniu operatora mogą włączyć się do trwającego połączenia, jeżeli jest to niezbędne do usunięcia awarii, zakłóceń lub w innym celu, związanym z utrzymaniem sieci telekomunikacyjnych lub świadczeniem usługi telekomunikacyjnej, pod warunkiem sygnalizacji tego faktu osobom uczestniczącym w połączeniu.

1. Z zastrzeżeniem ust. 2, informacje lub dane objęte tajemnicą telekomunikacyjną mogą być zbierane, utrwalane, przechowywane, opracowywane, zmieniane, usuwane lub udostępniane tylko wówczas, gdy czynności te, zwane w ustawie "przetwarzaniem", są przedmiotem usługi świadczonej użytkownikowi albo są niezbędne do jej wykonania. Przetwarzanie informacji lub danych w innych celach jest dopuszczalne jedynie na podstawie przepisów ustawowych.

2. Przetwarzanie danych osobowych użytkowników, będących osobami fizycznymi, może dotyczyć:

8) numeru konta bankowego lub karty płatniczej użytkownika, na jego wniosek.

1. Dane osobowe zawarte w publicznie dostępnym spisie abonentów, a także udostępniane za pośrednictwem służb informacyjnych operatora powinny być ograniczone do:

3. Abonent, będący osobą fizyczną, może złożyć zastrzeżenie dotyczące umieszczania w publicznie dostępnym spisie abonentów określonych danych identyfikujących abonenta dotyczących w szczególności nazwiska, imion, płci albo adresu lub części adresu, a także ich udostępniania za pośrednictwem służb informacyjnych operatora.

4. Z tytułu zastrzeżenia, o którym mowa w ust. 3, operator może pobierać opłatę. Opłata powinna odpowiadać kosztom wykonania zastrzeżenia, a jej wysokość nie może stanowić przeszkody do korzystania z uprawnienia.

1. Operator publicznej sieci telefonicznej, umożliwiającej identyfikację abonenta wywołującego, jest obowiązany zapewnić, za pomocą prostych środków:

1) abonentowi wywołującemu - możliwość wyeliminowania jego identyfikacji u abonenta wywoływanego, podczas wywołania i połączenia lub w sposób trwały u operatora,

2) abonentowi wywoływanemu - możliwość eliminacji identyfikacji abonenta wywołującego, a w przypadku gdy identyfikacja jest dostępna przed rozpoczęciem połączenia, także możliwość blokady połączeń przychodzących od abonenta lub użytkownika stosującego eliminację identyfikacji abonenta wywołującego.

2. Operator publicznej sieci telefonicznej, zapewniającej identyfikację abonenta wywoływanego, jest obowiązany zapewnić abonentowi wywoływanemu możliwość eliminacji, za pomocą prostych środków, takiej identyfikacji u abonenta wywołującego.

3. Operator publicznej sieci telefonicznej, zapewniającej automatyczne przekazywanie wywołań jest obowiązany zapewnić abonentowi możliwość zablokowania, za pomocą prostych środków, automatycznego przekazywania przez osobę trzecią wywołań do urządzenia końcowego tego abonenta.

4. Operator sieci publicznej jest obowiązany do poinformowania abonentów, że eksploatowana przez niego sieć zapewnia identyfikację abonenta wywołującego lub wywoływanego, a także o możliwościach, o których mowa w ust. 1 - 3.

5. Z tytułu korzystania przez abonenta z możliwości, o których mowa w ust. 1 - 3, nie pobiera się opłat.

1) służby ustawowo powołane do niesienia pomocy, a także organy państwa wykonujące zadania na rzecz obronności, bezpieczeństwa państwa oraz bezpieczeństwa i porządku publicznego, w zakresie i na warunkach określonych w odrębnych przepisach, w celu umożliwienia odpowiedzi na wywołanie,

2) operatora sieci, na wniosek abonenta, jeżeli wnioskujący uprawdopodobni, że do jego aparatu końcowego są kierowane połączenia uciążliwe lub zawierające groźby, w celu identyfikacji numerów użytkowników wywołujących tego abonenta.

7. Dane identyfikujące użytkowników wywołujących, o których mowa w ust. 6, są rejestrowane przez operatora na żądanie:

8. Dane, o których mowa w ust. 6, pozostają w dyspozycji operatora, który udostępnia je organom państwa wykonującym zadania na rzecz bezpieczeństwa i porządku publicznego w zakresie i na warunkach określonych w odrębnych przepisach.

1. Do odpowiedzialności operatorów za niewykonanie lub nienależyte wykonanie usługi telekomunikacyjnej stosuje się przepisy Kodeksu cywilnego, z zastrzeżeniem ust. 2 oraz przepisu art. 75 ust. 1.

2. Operator świadczący usługi telefoniczne odpowiada za ich niewykonanie lub nienależyte wykonanie jedynie w zakresie określonym ustawą.

3. Przepisu ust. 2 nie stosuje się, gdy niewykonanie lub nienależyte wykonanie usługi było wynikiem winy umyślnej, rażącego niedbalstwa operatora lub następstwem czynu niedozwolonego.

4. Operator świadczący usługi międzynarodowe odpowiada za ich niewykonanie lub nienależyte wykonanie w zakresie i na zasadach ustalonych w umowach międzynarodowych, których Rzeczpospolita Polska jest stroną.

1. Za każdy dzień przerwy w świadczeniu usługi telefonicznej płatnej okresowo, abonentowi przysługuje odszkodowanie w wysokości 1/30 średniej opłaty miesięcznej liczonej według rachunków z ostatnich trzech okresów rozliczeniowych, jednak nie dłużej niż z okresu ostatnich 12 miesięcy.

3. Niezależnie od odszkodowania, za każdy dzień przerwy w świadczeniu usługi telefonicznej płatnej okresowo, abonentowi przysługuje zwrot 1/30 miesięcznej opłaty abonamentowej.

1. Minister właściwy do spraw łączności określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe warunki, jakim powinna odpowiadać reklamacja za:

- a także szczegółowy tryb postępowania reklamacyjnego, mając na uwadze niezbędną ochronę interesu abonenta.

2. Drogę postępowania reklamacyjnego uważa się za wyczerpaną, jeżeli operator nie zapłacił dochodzonej należności w terminie 3 miesięcy od dnia wniesienia reklamacji.

1. Prawo dochodzenia w postępowaniu sądowym roszczeń określonych w ustawie, wynikających ze stosunków z operatorami świadczącymi usługi telekomunikacyjne, przysługuje użytkownikowi po wyczerpaniu drogi postępowania reklamacyjnego.

2. Roszczenia dochodzone na podstawie ustawy przedawniają się z upływem 12 miesięcy od końca okresu rozliczeniowego, w którym zakończyła się przerwa w świadczeniu usługi telekomunikacyjnej, albo od dnia, w którym usługa została wykonana lub miała być wykonana.

3. Bieg przedawnienia roszczeń zawiesza się na okres od dnia wniesienia reklamacji do dnia udzielenia odpowiedzi na reklamację, nie dłużej jednak niż na okres przewidziany do załatwienia reklamacji.